Paus Franciscus zei tijdens een viering in de Sint-Pieters het volgende:

'Afgelopen eeuw hebben we drie grote tragedies zonder voorgaande gekend. De eerste, die wordt beschouwd als 'de eerste genocide van de twintigste eeuw' trof het Armeense volk, de eerste christelijke natie. '

'De twee andere zijn die gepleegd door het nazisme en het stalinisme, en meer recent de uitroeiingen in Cambodja, Rwanda, Burundi en Bosnië.'

12-04-2015 om 16:22 geschreven door Gust Adriaensen

Is Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een leugenaar?

Volgens Philippe Mettens, ex-voorzitter van Belspo en dus jarenlang de topambtenaar van het Wetenschapsbeleid, is Torfs dat zonder twijfel. En als wetenschapper staaft hij die bewering aan de hand van moeilijk weerlegbare cijfers.

Mettens reageert daarmee op de beweringen van Torfs in Terzake van dinsdag 7 april, aflevering 66,(http://www.canvas.be/programmas/terzake/).

Wat er ook van zij, het volstaat om het interview met Torfs in Terzake, eens opnieuw te beluisteren om te concluderen dat de rector zich niet van zijn fraaiste en verstandigste kant liet horen.

Torfs maakte minstens twee kapitale fouten. Het was dom zich te lenen tot het interview, terwijl de bevoegde staatssecretaris Sleurs, geweigerd had en de geviseerde ambtenaar Mettens niet was gevraagd. Torfs werd dan ook willens nillens een verdediger van Sleurs' politieke beleid en niet onterecht kon Mettens hem dan ook 'veeleer de buikspreekpop van Elke Sleurs' noemen, 'dan de rector van de KU Leuven'.

Ten tweede liet Rik Torfs zich duidelijk meeslepen door zijn aversie voor de instelling waarvan Mettens de baas is. Dat leidde tot een ongenuanceerd en ironisch requisitoir, dat zonder moeite kon gepercipieerd worden als een politieke en persoonlijke afrekening. Dat was verre van fraai en vervulde me, gaandeweg het gesprek, met plaatsvervangende gêne.

Nee, Rik Torfs, de rector magnificus van de Katholieke Universiteit van Leuven, maakte op dinsdag 7 april, geen goede beurt.

11-04-2015 om 14:44 geschreven door Gust Adriaensen

Op 7 april 2015 overleed Wilfried Duyver op 85-jarige leeftijd.

Bij vele mensen uit de onderwijswereld moet de naam Duyver toch wel een belletje doen rinkelen. De gewezen secretaris-generaal van het Nationaal Verbond van het Katholiek Middelbaar Onderwijs, moest de vernieuwing van het secundair onderwijs, het VSO, in de jaren 70 en 80 in goede banen leiden.

In vele scholen kwam hij de technische en structurele aspecten van de onderwijsvernieuwing toelichten. Hij deed dat vaak in gezelschap van professor De Keyser, zowat de filosoof van het VSO.

Duyver en De Keyser geloofden in het VSO, dat beter tegemoet zou komen aan een sociaaldemocratische, participerende maatschappijopvatting, in tegenstelling tot de traditionele secundaire onderwijsstructuur, die een liberale, kapitalistische, elitaire maatschappijvisie zou weerspiegelen en versterken.

Zij moesten opboksen tegen een sterk conservatisme buiten en vooral binnen het onderwijs, dat alles bij het oude wilde laten.

Het VSO zou dan ook geen lang leven beschoren zijn.

10-04-2015 om 13:15 geschreven door Gust Adriaensen

Het is telkens een deugddoende, rustgevende, verrijkende ervaring: de avonddienst in de Postelse norbertijnenabdij.

De wandeling over het grote binnenplein, langs de abdijgebouwen naar het romaanse kerkje, brengt je reeds tot verstilling, bezinning.

De halfduistere kerkruimte, stipt 18 uur de intrede der kanunniken, het discrete orgelspel, het heerlijke psalmodiëren, de afwisseling van voorzanger en confraters, de lezing, de stilte: dat alles schept een unieke sfeer, zorgt voor een intense esthetische en religieuze ervaring.

En als dan in het gebed voor de overledenen, confraters vermeld worden, die 5,6,7 eeuwen geleden in de Postelse abdij stierven, voel je je ook als leek verbonden met de eeuwenlange, rijke en spirituele geschiedenis van deze Kempense abdij.

Ook voor een niet-gelovige of niet-kerkelijke bezoeker, die openstaat voor de schoonheid van muziek, tekst en rituelen, is het bijwonen van deze avonddienst, die een half uurtje duurt, een echte aanrader.

08-04-2015 om 12:05 geschreven door Gust Adriaensen

Het is paasvakantie. Trakteer je kinderen of kleinkinderen én jezelf op een prachtige namiddag! En bovendien spotgoedkoop!!

Op zondag 12 april om 15 uur brengen de KISI-kids een meeslepende en wervelende musical 'Lily en de ongelofelijke come-back', waarin geloof, hoop en liefde de centrale thema's zijn.

De voorstelling heeft plaats in het parochiecentrum van Witgoor-Dessel, vlak bij de kerk van Witgoor.

Bestel vlug je kaarten bij Josee Lurinckx, Kerkstraat 43 Witgoor, tel. 014 37 84 06 of via www.kisi-kids.be. Op die site kan u ook kennismaken met KISI-kids. Ook aan de kassa zijn uiteraard kaarten te verkrijgen.

Toegangsprijzen:

-kinderen :-6 jaar: gratis

-kinderen :7-12 jaar: 5 euro

-jongeren + 13 jaar en volwassenen: 8 euro

De voorstelling van 12 april is een organisatie van de parochiefederatie DESSEL-RETIE-POSTEL.

07-04-2015 om 09:06 geschreven door Gust Adriaensen

Kardinaal Koch:

"Het christendom is vandaag de meest vervolgde godsdienst. 80% van de mensen die om hun geloof worden vervolgd zijn christenen. Vandaag zijn er meer vervolgde christenen dan in de eerste eeuwen van het christendom."

06-04-2015 om 19:49 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Het stigma dat op zelfdoding gekleefd wordt, werkt verstikkend'  wijdt Dirk Draulans in Knack een artikel aan zelfdoding en ook euthanasie.

Er is weinig consistentie te vinden in Draulans’ exposé. Het is een brokkelig samenraapsel van bekende opvattingen en stellingnames omtrent zelfdoding en euthanasie gecombineerd met een sneer links en een uithaal rechts. De inleiding:'We kunnen niet zelf beslissen of we geboren willen worden, laat staan in welke omstandigheden, dus waarom zouden we dan niet zelf mogen beslissen dat het niet langer hoeft?',    is een tenenkrullende aanfluiting van de logica. Hoewel Dirk Draulans uit een katholiek Kempens nest komt en een christelijke opvoeding genoot, getuigt zijn verwijzing naar ‘de christelijke kant van onze maatschappij’, van weinig kennis.

Ik vermoed dat Draulans een pleidooi wil houden voor een absoluut zelfbeschikkingsrecht, dat ook?, vooral?, zou gelden voor zelfdoding, euthanasie…Het verabsoluteren van dat zelfbeschikkingsrecht houdt niet alleen een banalisering van leven en dood in, en van in concreto de onvoorstelbaar grote impact van zelfdoding op familie en vrienden, maar de promotoren ervan weten ook dat het zelfbeschikkingsrecht in de realiteit van ons persoonlijk en maatschappelijk leven nooit volledig is.

Wat erger is, zij accepteren een sterke inperking van dat ‘zelfbeschikkingsrecht’ binnen ons politiek-economisch systeem –ons daarnaar schikken wordt dan beschouwd als een burgerdeugd-, maar zwaaien met het ‘zelfbeschikkingsrecht’ als het gaat om leven of dood. Dirk Draulans blijkt in dit artikel in hetzelfde bedje ziek te zijn.

De bioloog Dirk Draulans is een deskundige en boeiende schrijver en spreker omtrent allerlei fenomenen in zijn vakgebied. In de materie en problematiek van dit Knackartikel, vergaloppeert hij zich mijns inziens.

06-04-2015 om 12:12 geschreven door Gust Adriaensen