|
Wijd open is de poort.
Ontsluit je geest, je hart.
Wolken onder hoog blauw
drijven bij je binnen.
Bomen spreken je aan
in hun menigvuldige gedaanten.
Een zacht ruisen
van varens en grassen
begeleidt je stappen.
Vogelzang weerklinkt
vanuit de struiken.
Plots geritsel
en dan stilte.
In het blarentapijt
zie je het leger van een ree.
Rimpeling en spiegeling
is het water van de beek.
Wandel met al je zintuigen
ten einde toe
en zeg tegen Tatanga Mani,
de wijze:
"Ik heb geluisterd.
Overal vernam ik gefluister.
Over het weer.
Over de dieren.
Over de Grote Geest."
(De indiaan Tatanga Mani zegt o.m.:
"Weet jij dat bomen praten?
Ja, zij praten, zij praten met elkaar.
Ze praten ook tegen jou als je luistert.
Maar blanke mensen luisteren niet.
Ze hebben het nooit de moeite waard gevonden
om naar ons, indianen, te luisteren.
Ikzelf heb veel van bomen geleerd:
soms iets over het weer, soms iets over dieren,
en soms iets over de Grote Geest.")
12-02-2007 om 14:23
geschreven door Gust Adriaensen
|
