Het is de periode van de jaar- én de decenniumoverzichten in de media. Belangrijk of sensationeel geachte foto's, nieuwsfeiten, trends.
Mij is het opgevallen dat de Vlaamse journalistiek zo goed als geen aandacht over heeft voor de heiligverklaring van pater Damiaan, nog maar enkele maanden geleden.
Maar ook tijdens eucharistievieringen hoor je zijn naam in het daarvoor passende gebed nog nauwelijks vermelden.
Alleen de koning sprak in zijn kersttoespraak zijn bewondering uit voor de persoon en het werk van pater Damiaan en legde terecht het verband met de inzet van de mensen die zich in deze tijd overal ter wereld inzetten voor de armen en verstotenen.
Aan alle lezers een gelukkig 2010!
31-12-2009 om 12:01
geschreven door Gust Adriaensen
26-12-2009
De koning heeft gelijik
Onze (meestal) goedlachse vorst heeft zelfs overschot van gelijk.
In zijn kersttoespraak handelde hij o.a. over de Europese eenmaking en feliciteerde hij Herman Van Rompuy met zijn aanstelling tot eerste Europese 'president'.
Maar, voegde Albert eraan toe, enerzijds grote voorstander zijn van die eenmaking en terecht fier zijn met de hoge Europese posities van een aantal landgenoten, en anderzijds er niet in slagen de geschillen in eigen land op te lossen, zou onze geloofwaardigheid sterk aantasten.
Natuurlijk een waarheid als een koe. Blijven bekvechten over communautaire onderwerpen en tegelijk de grote Europeaan willen uithangen, is uitermate ridicuul.
26-12-2009 om 23:21
geschreven door Gust Adriaensen
24-12-2009
Gezondheidszorg in de VS
President Obama heeft opnieuw een belangrijke horde genomen op de weg naar een betaalbare gezondheidszorg voor miljoenen Amerikanen.
Wanneer de wet waarschijnlijk in januari 2010 wordt goedgekeurd, kan er, althans voor de VS, sprake zijn van een historische beslissing. Wat de Clintons jaren geleden niet lukte, zal Obama nu voor elkaar krijgen.
Vergeleken met ons systeem van ziekteverzekering, hinkt Amerika, ook na deze hervorming, nog flink achterop. En velen van ons konden niet begrijpen dat er in de VS zoveel tegenstand was en is, om iedere inwoner het recht te geven op betaalbare basisgezondheidszorg. Hardvochtigheid troef in het machtigste land ter wereld.
Dat 30 miljoen Amerikanen, die tot nu toe verstoken bleven van gezondheidszorg, voortaan kunnen genieten van een ziekteverzekering, kan ons alleen maar verheugen.
Het is zonder meer verheugend nieuws dat past in deze kersttijd. Veel gepaster dan de berichten over de nieuwe records in het geldverkeer voor de kerstshopping. Die kregen in de journaals al evenveel aandacht als de beslissing van de Amerikaanse senaat.
Een ZALIGE KERSTTIJD!
24-12-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
17-12-2009
Waarover in Kopenhagen niet gesproken wordt
De mondiale klimaatconferentie in de Deense hoofdstad sleept zich met veel geruzie naar haar einde.
Ongetwijfeld zullen een aantal akkoorden en afspraken uit de bus komen. Akkoorden met een hoog technisch gehalte, afspraken over financiële hulp van rijke aan arme landen.
Ik wil het belang daarvan niet ontkennen. Maar ik betwijfel of allerlei technische maatregelen de opwarming van het klimaat, en in een ruimer verband, de verloedering van het milieu, op de lange termijn afdoende kunnen stoppen.
Echt herstel, afdoende bescherming van het milieu, zijn maar mogelijk wanneer de economisch sterkst ontwikkelde landen, fundamenteel 'anders' gaan leven. Dat 'anders' kan niets anders zijn dan productie, consumentisme en winstbejag resoluut inperken. Pater Versteylen zag dat enkele tientallen jaren geleden al scherp in toen hij de beweging 'Anders gaan leven' opstartte, waaruit later de politieke partij AGALEV (de voorloper van Groen!) groeide.
In Kopenhagen hoedt men er zich voor dat (kapitalistische) economische systeem van productie, verbruik, winst) ernstig in vraag te stellen. Althans in de vergaderzalen. Als het toch gebeurt, dan is het op straat. Door actievoerders van allerlei pluimage.
Geen grenzen stellen aan dat systeem en de daarmee samenhangende way of life, ze integendeel het liefst ingang te zien vinden in de hele wereld, dat leidt volgens mij op den duur naar een mondiale milieucatastrofe. Dat kan ons aardbolletje niet aan.
De financiële, economische, politieke grootmachten van ons planeetje zullen hun systeem niet grondig veranderen. Ook omdat zij weten dat het overgrote deel van de bevolking verslaafd is gemaakt/geraakt aan een nog steeds maar groeiende consumptiedrang.
Kopenhagen zal het dus moeten stellen met een korf deelmaatregelen waarvan de toepassing en de effecten de eerstvolgende jaren voer voor discussie en geruzie zullen zijn.
Tot de volgende topconferentie. Wetenschappers zullen dan in hun rapporten erop wijzen dat het milieu op diverse fronten weer zware klappen gekregen heeft.
17-12-2009 om 21:36
geschreven door Gust Adriaensen
16-12-2009
Jos Geuens stopt als gedeputeerde
Sinds 1985 was Jos Geuens gedeputeerde in het Antwerpse provinciebestuur. Nu legt hij zijn ambt neer.
Deze Balenaar heeft in die kwarteeuw een erg actieve en stimulerende rol gespeeld in diverse sectoren van het provinciale beleid.
In het bijzonder wat het toerisme en de landschapszorg in de Kempen betreft, was Jos Geuens prominent aanwezig met ideeën en daadkracht.
Gedeputeerde Geuens zorgde ervoor dat het Prinsenpark kon groeien in oppervlakte en goed beheerd werd. Hij lag aan de oorsprong van het toeristische samenwerkingsverband tussen de gemeenten Balen, Dessel, Mol en Retie. Het kanaaltoerisme werd geconcretiseerd door de organisatie van vaartochten met 'De Zander'. Samen met de gemeentebesturen van Retie en Dessel ijverde hij voor het behoud en het gepaste beheer van de Collateur. Jos Geuens, zijn collega Ludo Helsen en een aantal Kempense gemeentebesturen stampten 'Het Kempense Landschap' uit de grond. De organisatie heeft sinds haar ontstaan al enkele honderden ha landschappelijk waardevolle eigendom verworven.
Deze greep uit het ruime beleidsdomein waarover gedeputeerde Geuens ging, toont zijn grote belangstelling voor en sterke verbondenheid met onze streek.
Voor wat mede dankzij Jos Geuens mogelijk was en gerealiseerd werd, past een gemeend 'dank u wel!'
16-12-2009 om 10:15
geschreven door Gust Adriaensen
15-12-2009
Schande
Schande. Schande dat de armoede in een van de welstellendste landen sterker en sterker aangroeit en dat de steden er niet in (willen?) slagen, ook niet in deze vrieskou, autochtone daklozen, allochtone asielzoekers, uitgestoten Roma, een behoorlijk onderkomen te bieden.
Schande. Schande dat de hoofdstad van Europa haar afval al een aantal dagen zonder zuivering loost in de Zenne en dus ook de Rupel en Schelde vervuild worden.
15-12-2009 om 20:14
geschreven door Gust Adriaensen
13-12-2009
Bestaat de hemel dan nog?
Bestaat de hemel dan nog?, titelt Pam zijn stukje in de Volkskrant. Een vakantie op het paradijselijke Hawaï bracht de columnist ertoe ontboezemingen en bedenkingen te schrijven over hemel, aarde, hemels op aarde, en godbetert, over God. 'De hemel steekt langzaam weer zijn kopje op', vertrouwt Pam aan het Volkskrantpapier toe en hij heeft reeds een visioen van kat en muis, vos en kip, die met elkaar overweg kunnen.
Graag wil ik Pam bevestigen in zijn hoopvolle verwachting. Natuurlijk bestaat de hemel Pam. Je hebt er een stukje van gezien. In Hawaï. Wat weerhoudt je er overigens van daar te blijven staan, zitten, liggen, surfen? Misschien toch even overvliegen naar Nederland om je huisbijbel op te halen. Terug naar de Hawaïaanse stranden. Met je bijbel. Je comfortabel installeren. Jesaja 11, 6-9, opzoeken. En rustig lezen.
De wolf en het lam wonen samen, de panter vlijt zich neer naast het bokje, het kalf en de leeuw weiden samen: een kleine jongen (Pam toen hij nog een kleine jongen was?) kan ze hoeden. De koe en de berin sluiten vriendschap, hun jongen liggen bijeen. De leeuwin eet haksel als het rund, de zuigeling speelt bij het hol vna de adder, het kind strekt zijn hand uit naar het nest van de slang. Niemand doet nog kwaad of handelt nog verderfelijk op heel mijn heilige berg (makkelijk te vervangen door 'mijn heilig strand'); want de kennis van Jahwe vervult het hele land, zoals het water heel de bodem van de zee bedekt.
Er heilig van overtuigd dat de 'kennis van Jahwe', daar op dat schitterende Hawaïaanse strand, ook heel even Pam vervulde. Heel even en dus beperkt nog maar. Maar als Pam daar blijft, natuurlijk voor altijd en intens. Nu zit hij nog in het stadium van de kat en de muis, de vos en de kip. Hollandse proporties. Nog een immense afstand (van hier tot Hawaï) naar het fresco van Jesaja. Maar toch, Pam, toch duidelijk bijbels. Jij bent op de goede, heilige weg. Ik benijd je.
13-12-2009 om 17:27
geschreven door Gust Adriaensen
11-12-2009
'Minder kinderen!', schreeuwt Vermeersch
Misschien heb je 'Phara' van enkele dagen geleden gezien. Een van de thema's was de milieuproblematiek. Ik nodig je uit de tussenkomsten van moraalfilosoof Etienne Vermeersch eens goed opnieuw te beluisteren. Hoe ouder deze man wordt, hoe geëxalteerder hij het primaat van de rede in de benadering van om het even wat, uitschreeuwt.
Het fundamentele ecologische probleem, zit hem in de overbevolking!, schreeuwde BV Vermeersch. Dus minder kinderen, maximum 1,5 per koppel., decreteerde Etienne. Het was niet duidelijk of hij in dat voorschrift ook voldoende rekening hield met de kinderwens van homokoppels.
Toen Phara hem er droogjes op wees, dat zij met haar 4 kinderen, een ecologische misdaad begaan had, vulde Vermeersch de rest van de hem toegemeten tijd met verontschuldigingen.
Nee, het was niet zijn bedoeling mensen met kinderen een schuldgevoel te bezorgen. Nee, hij kwam niet tussen in individuele beslissingen. Nee, je mocht zijn kreet Minder kinderen! niet individualiseren.
Uit dat alles bleek voor de zoveelste keer hoe de obsessionele en exclusieve adoratie van de ratio, Vermeersch uiteindelijk stekeblind en ontoegankelijk gemaakt heeft voor al die andere capaciteiten en kenmerken, die een mens maken tot wat hij in essentie is.
Iets anders viel ook op, en evenmin voor de eerste keer in Vermeersch tv-carrière. Wanneer het in des professors kraam past, bepleit hij het absolute zelfbeschikkingsrecht van het individu. Hier kwam het hem beter uit, nadat Phara hem met haar zelfbeschikkingsrecht omtrent haar kindertal geconfronteerd had, de generaliserende toer op te gaan.
Maar beseft moraalfilosoof Vermeersch niet (meer) dat generaliseren met betrekking tot de demografie een zeer gevaarlijke methode is? Dat het doorheen de geschiedenis dé methode van gewetenloze machthebbers geweest is om bepaalde bevolkingsgroepen te decimeren, te verplaatsen, uit te roeien? Geen individuele benadering van een jood, een zigeuner, een zwarte, een kind, een consument. Veel moeilijker. Maar wel dé oplossing van hét jodenprobleem, dé overbevolking, dé klimaatverandering.
Tot slot. Een vraag aan de VRT-programmamakers. Vermeersch is nu al zo lang de huisfilosoof van de omroep. Ik spreek me niet uit over zijn boeken, maar op het scherm heeft hij zich al meer dan eens eerder een toogfilosoof getoond. Wordt het geen tijd eens andere (moraal)filosofen een kans te gunnen. Er moeten in Vlaanderen toch onderlegde en genuanceerd denkende -geen rationele extremisten-, filosofen te vinden zijn. Of willen die niet op het tv-scherm verschijnen?
11-12-2009 om 22:59
geschreven door Gust Adriaensen
10-12-2009
De bisschop van Den Bosch zegende vorige week honderd jongeren die op elektrische scooters naar de klimaattop in Kopenhagen vertrokken.
Dat fait divers is voor columnist Giesen in De Volkskrant de uiterst geschikte aanleiding om nog maar eens de onverzoenbare tegenstelling wetenschap-geloof, zeker in het klimaatdebat, in het licht te stellen. 'Geen klimaatgeloof graag!' titelt Peter Giesen.
Giesen behoort tot die soort van mensen die met zulke verschroeiende hartstocht zo dicht bij de 'koele wetenschappelijke feiten' blijven, dat hun geloof in de wetenschap fundamentalistische kenmerken vertoont. Voor hen is er geen ruimte en begrip voor een religieus geïnspireerd geloof en in de benadering ervan gedragen ze zich als zich superieur wanende intellectuelen.
In hun grotegelijkgevoel verwaarlozen deze koelewetenschapfans de deugden, die volgens hen bij religieus gelovigen en kerk al te zeer ontbreken: bescheidenheid en openheid. Telkens als de kans zich voordoet, -hoe onbenullig, goedbedoeld, anekdotisch de aanleiding ook mag zijn, voelen ze de onweerstaanbare drang om andersgelovigen te ridiculiseren.
Als Giesen wat meer informatie inwon over wetenschappelijke theorieën en onderzoek, over fouten en mislukkingen,zou hij wellicht zowel over de zgn. wetenschap als over de zgn. niet-wetenschap, hopelijk heel wat genuanceerder oordelen.
En wellicht zou zijn adoratie van de zgn. wetenschap, tot wat normalere proporties worden teruggebracht, als hij zich verdiepte in het wetenschappelijk onderzoek en de toepassing ervan, in functie van politieke, militaire, economische en financiële machten.
10-12-2009 om 08:20
geschreven door Gust Adriaensen
09-12-2009
De schaamteloosheid voorbij in KB-Lux
Dat een gerechtelijk onderzoek 13 jaar duurt is een schande. Dat het proces al wordt stopgezet vooraleer het goed en wel begonnen is, begrijpt de gewone burger niet. En dat een aantal topmensen van het vroegere KB-Lux, die van grootschalige fiscale fraude verdacht worden, vrijuit gaan, wegens fouten in het onderzoek, botst met het rechtvaardigheidsgevoel van heel veel mensen.
Natuurlijk moeten in een rechtsstaat de regels van het onderzoek gevolgd worden. Als er overtredingen zijn, dan moeten de schuldigen gestraft worden.
Maar de ene overtreding heft een mogelijk ander misdrijf niet op. Dat is nochtans, wat gebeurd is. Fouten in het onderzoek, dus geen verdere procesvoering tegen de hoofdverdachten in het gigantische KB-Luxfraudedossier.
Wat dan zeker nog meer tegen de borst stuit, is de manier waarop de hoofdverdachten zich gedragen: als de glorierijke overwinnaars. Ze zouden zich beter heel bescheiden opstellen en zich erg gedeisd houden.
Die houding zou ook advocaat Verstraeten beter gepast hebben. In plaats van te orakelen over 'een overwinning van ons rechtssysteem', had hij beter gezwegen. Geen overwinning is het, meneer Verstraeten. Wel een schandelijke nederlaag voor Justitia.
Deze man blijkt ook hoogleraar strafrecht aan de KUL te zijn. Ik hoop hartgrondig dat hij alle morele gezag bij zijn studenten verloren heeft.
09-12-2009 om 22:04
geschreven door Gust Adriaensen
07-12-2009
Oost-Timor en de genocide
Oost-Timor en de genocide
Retienaar Herman Stessens houdt op dinsdag 8 december om 20 uur in de Burcht (boven de bibliotheek), Nederstraat, een lezing over Oost-Timor en de genocide. Het is een organisatie van DF-Retie.
Toen het kleine Oost-Timor in 1975 onafhankelijk werd van Portugal, werd het onmiddellijk bezet door Indonesië, dat minimaal 40 % van de bevolking uitmoordde.
Herman Stessens licht niet alleen de feiten toe maar plaatst ze ook in het ruimere kader van mensenrechten, de rol van de Verenigde Naties en andere internationale organisaties, oorlog en vrede.
07-12-2009 om 09:03
geschreven door Gust Adriaensen
06-12-2009
Wat onder de mijter moest blijven
Onder de titel 'Wat onder de mijter moest blijven', somt Max Pam in de Volkskrant een hele reeks misdrijven op, gepleegd door priesters. De seksuele misbruiken staan daarbij op de voorgrond.
Maar het is duidelijk dat het niet Pams hoofdbedoeling is deze afschuwelijke misdaden aan de kaak te stellen. Nee, Pam behoort tot dat soort journalisten, -een gevaarlijke, bewust indoctrinerende soort overigens-, die de misstappen en misdrijven van individu's, gebruiken/misbruiken om een hele bevolkingsgroep of beroepsklasse, het hele kerkinstituut, de hele religie, verdacht te maken of te stigmatiseren.
Het is doorheen de geschiedenis een steeds maar weer opduikende tactiek. Gebruikt door dictatoriale machthebbers, heeft hij herhaaldelijk geleid tot de meest afschuwelijke pogroms en genocides.
Het is de 'Pams' van deze tijd niet in de eerste plaats te doen is om het scherp veroordelen van al die verwerpelijke misdrijven en misbruiken, maar wel om operatie beschadiging van kerk en religie.
Dat heeft nog weinig te maken met journalistieke deontologie.
06-12-2009 om 15:19
geschreven door Gust Adriaensen
04-12-2009
Torfs, Shaffy, Nooteboom
Om de twee weken schrijft Rik Torfs een column in De Standaard. Ik raad je de lezing van de laatste onder de titel 'Ramses' ten zeerste aan.
Een heerlijke column. En mooi geschreven. Zo mooi dat ik de Hineininterpretierungen er graag bij neem. Want die zijn er. Torfs herinnert zich dat hij als 9-jarige, in 1966, bij een bezoek aan het Tongerlose Torenhof een muurschildering van een 'matig begaafde artiest' zag. Het enorme fresco in het Torenhof was inderdaad van een bedenkelijke kwaliteit maar heeft een negenjarige daar zicht op? Pater Kallist Fimmers was de schilder en deze Tongerlose norbertijn kon op de artiestenzolder in de abdij alleszins bezielend en boeiend spreken over kunst en esthetica in het algemeen.
Een ander voorbeeld. Het kind Rik Torfs kijkt in de speeltuin van het Torenhof bewonderend naar twee schommelende meisjes. 'En nu komt het', schrijft Torfs, 'het zachte geluid der op en neer gaande schommels werd continu overstemd door een nagelnieuw nummer van Ramses Shaffy. Uitdagend tartte het elke vorm van vergankelijkheid.' En hij wijdt nog enkele hooggestemde zinnen aan de verpletterende indruk die Shaffy toen op hem maakte. Met permissie. Ook al was kleine Rik een wonderkind, deze indrukken en beschouwingen zijn toch wel te hoog gegrepen voor een kwajongen van negen. Nee, het zijn de indrukken van en mooi verpakt door een 52-jarige .
Maar scherpzinnig en naar mijn aanvoelen accuraat, is de vergelijking tussen Ramses en Cees. Shaffy: de lef, de openheid, de overmoed, de zelfvergetelheid. Nooteboom: de zich superieur wanende intellectueel, de zelfportrettist, de voorzichtige beschouwer, de zelfaanbidder, de navelstaarder.
En dan drong de vraag zich onweerstaanbaar op: met wie van de twee heeft de geëerde en beroemde columnist de meeste affiniteit? Ik dacht, na met veel genoegen de column herhaaldelijk gelezen te hebben: van in zijn kindertijd is Torfs, zo blijkt, gepakt, beroerd door Ramses. Maar als BV, laat hij zich vooral kennen als Cees.
04-12-2009 om 14:30
geschreven door Gust Adriaensen
03-12-2009
Van Rompuyhaiku
Herfst in Europa. Herman vliegt van hot naar her: lentehaiku rijpt.
03-12-2009 om 19:54
geschreven door Gust Adriaensen
01-12-2009
Abortusconsumptiemaatschappij?
Burgemeester Somers van Mechelen kondigde met veel poeha aan dat de stad zelf een abortuscentrum ging oprichten. Want , aldus VLD'er Somers, de Mechelse vrouwen kunnen zich niet laten aborteren in het katholieke AZ van de stad.
Onstuimige Somers kreeg direct heel wat tegenwind. Een eigen abortuscentrum voor Mechelen? Niet nodig, vonden de verantwoordelijken van de Vlaamse abortuscentra. Ongenuanceerd, zeiden anderen. En vooral, een brutale bagatellisering van een levensbelangrijke kwestie.
Hoe dan ook, het thema 'abortus' of eufemistischer 'zwangerschapsonderbreking', verscheen weer in de media. Sommige journalisten haalden op de reeds bekende manier uit tegen de 'katholieken', die in 'hun' ziekenhuizen weigeren abortus uit te voeren, wat toch, aldus de media, een hoogstpersoonlijk recht van de vrouw in kwestie is.
Dat is het natuurlijk nooit geweest. Abortus of euthanasie (naast nog andere kwesties) is geen volledig persoonlijke keuze van de moeder of van de mens die zijn leven wil beëindigen. Als dat zo was, hoefde er geen wettelijk kader daarvoor te zijn. Nochtans wordt het zo vaak in de media nogal plompverloren voorgesteld.
Abortus, euthanasie, genetische manipulatie, enz. zullen altijd voorwerp zijn van ideologische, religieuze, maatschappelijke, politieke discussie, standpunten en regelgeving. Dat is maar goed ook. Zij overstijgen namelijk in hun belang, impact en complexiteit de individuele mens. Het gaat om een mens- en maatschappijbeeld dat vorm krijgt en verder evolueert in een bepaalde culturele, ideologische, religieuze, politieke constellatie.
Het is overigens merkwaardig en contradictorisch dat de voorstanders van het absolute zelfbeschikkingsrecht omtrent leven en dood, wel van de gemeenschap eisen dat een wettelijk instrumentarium en allerlei faciliteiten op hun maat, ter beschikking worden gesteld.
Nog onbegrijpelijker is dat instellingen die vanuit hun religieuze of ideologische identiteit weigeren om mee te stappen in een soort abortus- of euthanasieconsumptiemaatschappij, allerlei scherpe verwijten te slikken krijgen. Dat is pas een gevaarlijke vorm van fundamentalisme.
01-12-2009 om 09:00
geschreven door Gust Adriaensen
26-11-2009
Hommeles bij het Vlaams Belang
Voorzitter Valkeniers mag beweren wat hij wil, maar het is voor iedereen overduidelijk: de schermutselingen tussen Marie-Rose Morel en Filip Dewinter zijn uitgegroeid tot een regelrechte oorlog.
En het ziet ernaaruit dat bullebak Dewinter het zal halen van (ex-)schoonheidskoningin Morel.
De liquidatie van Morel betekent ook een nederlaag voor Valkeniers. Want de voorzitter wil van het VB een 'beschaafdere' partij maken. En een beleidspartij. Morel was in die pogingen zijn grote medestander.
Het is duidelijk: hard-liners Annemans en vooral Dewinter zullen het ook in de toekomst voor het zeggen hebben. Brutaal en ongenuanceerd, 'want wij spreken de taal van het volk'. Wat een grove belediging voor de Vlamingen!
Valkeniers mag verder aan Dewinters handje lopen. Hij staat duidelijk niet sterk genoeg in zijn partij om zichzelf te ontworstelen aan ijzeren greep van Dewinter. Ook al beseft Valkeniers dat de weg die Dewinter hem en het VB dwingt te gaan, leidt naar de verdere verschrompeling van het VB.
26-11-2009 om 16:39
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2009
Het wordt gekker en gekker
Je kan het zo gek niet bedenken of het is mogelijk in België. Zeker wanneer het gaat om de communautaire jungle.
Na Koninklijk Begeleider Martens (73), wordt nu het Brabantse 'trekpaard' Dehaene (bijna 70) van stal gehaald als Koninklijk Opdrachthouder.
Op die manier wordt Leterme (49), die morgen de eed als premier zal afleggen, nog enkele maanden buiten de dossiers BHV en staatshervorming gehouden. En daar is het hem in essentie in de nieuwe regering allemaal om te doen.
Het is het zoveelste bewijs van het wantrouwen dat de regeringspartijen, inclusief CD&V, hebben ten aanzien van Leterme. Twee bejaarde Ministers van Staat die de weg moeten effenen voor de premier van wie ze de vader zouden kunnen zijn. Schoonmoeders worden ze al genoemd. Politieke schoonmoeders van een man die eerste minister mag/moet hij worden.
Hoe lang zal Yves Leterme die vernederingen nog slikken? Of wordt het feit dat hij dat allemaal incasseert, beschouwd als een bewijs van zijn karakteriële mutatie?
24-11-2009 om 20:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-11-2009
De politieke liquidatie van Leterme
Nog voor hij als premier wordt aangesteld, moet Yves Leterme de ene vernedering na de andere slikken en wordt alles deskundig in gereedheid gebracht om hem in het communautaire moeras te trekken en hem, wanneer dat nodig wordt geacht, af te schieten.
De aanstelling van de 73-jarige Martens als koninklijk begeleider, kan niet anders geïnterpreteerd als een uiting van wantrouwen in de persoonlijkheid en de politieke stielkennis van Leterme. Dat gebrek aan vertrouwen komt nota bene van zijn eigen partij. Die heeft natuurlijk aan het staatshoofd die suggestie gedaan. Wie anders, dacht u.
CD&V bestaat het bovendien aan te sturen op een scenario waarin de toekomstige premier buiten de communautaire onderhandelingen en de BHV-discussie wordt gehouden. Ook dat is een blaam voor Leterme en voor het premierschap in het algemeen. Het is bovendien een tactische blunder van formaat. Gefundenes Fressen voor de andere partijen, ook de regeringspartijen. Natuurlijk zingen zij nu in koor dat de premier vanaf het begin zijn functie volwaardig moet uitoefenen. En daar horen ook BHV en de staatshervorming bij.
Ondertussen blijkt dat Wilfried Martens al serieuze moeilijkheden ondervindt bij het uittekenen van een werkmethode voor de aanpak van BHV en de staatshervorming. Wat moet het dan worden wanneer het, met of onder leiding van premier Leterme, over de concrete inhoud zal gaan.
Leterme mag eerste minister worden. Van alle regeringspartijen. Maar zonder enthousiasme en echt vertrouwen van zijn eigen CD&V. De andere regeringspartners wachten af tot Leterme wegzinkt in de BHV-modder, verstrikt raakt in de frontaal met elkaar botsende eisen en verwachtingen, die nu al gretig verspreid worden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de Vlaamse oppositiepartijen, die elke Vlaamse toegeving ongenadig zullen uitvergroten en veroordelen.
En de krachtigste uitsmijter zal altijd zijn: 'Vijf minuten politieke moed volstaan om BHV te splitsen.' Dat zinnetje zal Leterme achtervolgen tot het einde van zijn politieke dagen.
23-11-2009 om 22:25
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2009
Tine Van Rompuy
21-11-2009 om 20:39
geschreven door Gust Adriaensen
Tine Van Rompuy
Phara had Tine en Eric Van Rompuy, minister Vanhengel en Europajournalist Paul Goossens uitgenodigd om na te praten over de verkiezing van Herman Van Rompuy tot Europese president.
Geen probleem ermee dat broer Eric zo fier is als een Vlaamse gieter, dat Vanhengel de obligate felicitaties van een andere partij uitspreekt en dat journalist Goossens kritische kanttekeningen plaatst bij de verkiezingsprocedure en bij de politieke (on)macht van de Europese president.
Maar geen van allen, en zeker de bekende politici niet, heeft ook maar iets gezegd over het politieke project Europa.
De enige die dat wel aandurfde, en het veroorzaakte duidelijk onwennigheid bij de gesprekspartners zowel als bij Phara en Lieven, was zus Tine Van Rompuy.
Zij wees erop dat de Europese Unie niet op mensenmaat functioneert en dat het alleen nog gaat over concurrentie en commercie. Het kapitalisme verkoopt volgens haar speculatieve zeepbellen. De gewone mensen worden afgedankt. De elektriciteitsmarkt wordt opengegooid en alles is alleen maar duurder geworden. En de energiereuzen maken miljarden winst.
Zij pleitte ook voor een Europese miljonairstaks. Dat wil zeggen, aldus de zus van de Europese president, dat 2 procent van de bevolking, de rijksten der rijken, gemiddeld 2 procent belast wordt op hun vermogen, opdat er geld zou zijn voor een Europa van de mensen, in plaats van een Europa van de rendementen van een handvol aandeelhouders.
Je hoeft het niet eens te zijn met de maatschappijvisie en de standpunten van de PVDA, waarvan Tine Van Rompuy lid is, om bewondering te hebben voor het feit dat zij, ondanks de familiale vreugde, toch oog blijft hebben voor de inhoud van dat Europese project. Want daar gaat het uiteindelijk om.
In de media was zo goed als niks terug te vinden over die inhoudelijke tussenkomsten van Tine Van Rompuy. Wellicht omdat ze te links waren en het gejubel om de verkiezing van broer Herman konden verstoren.
21-11-2009 om 20:36
geschreven door Gust Adriaensen
20-11-2009
Een Europa-Belgiëtanka
Herman president: het avondland herademt. Belgenland in angst. Leterme, vol rancune: 'Ik zal ZE mores leren.'
20-11-2009 om 09:04
geschreven door Gust Adriaensen
19-11-2009
Van Rompuy Europese president . En wie wordt Belgische premier?
Herman Van Rompuy is ongetwijfeld een verstandige politicus. Hij manifesteert zich als een intellectueel en straalt een zekere filosofische sereniteit uit.
Heeft hij zijn verkiezing tot Europese president daaraan te danken? Ik denk het niet. De regeringsleiders wilden iemand die in hun ogen een onopvallend imago had, geen uitgesproken charisma, geen duidelijke politieke opvattingen over de toekomst van Europa.
En ik geef het je op een schaaltje. Morgen zullen de kranten nog grotendeels gevuld zijn met Van Rompuy-nieuws. Maar daarna zal alle aandacht gaan naar zijn opvolging. En dat wordt een ander paar mouwen.
19-11-2009 om 23:56
geschreven door Gust Adriaensen
17-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (8)
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een Reisverslag
Het is zaterdagvoormiddag en we bezoeken het Kloster zum heiligen Kreuz. De gebouwen op zichzelf (het kloosterpand, de vroegere refter, de zolder) zijn al de moeite. De museumverzameling is boeiend. Ook hier wordt de museumbewaking waargenomen door oudere vrouwen. We geraken aan de babbel met een dame van wie een oom tijdens de 1ste wereldoorlog in Ieper sneuvelde, van wie de man tijdens de 2de wereldoorlog op de Krim het leven liet. Ze heeft gehoord dat in Vlaanderen de soldatenkerkhoven zo netjes onderhouden worden en ze fulmineert tegen de Russen, die de militaire begraafplaatsen in de DDR altijd sterk verwaarloosd hebben.
In de namiddag is het heerlijk genieten van zon, zand en zee op het strand van Warnemünde. Maar het is ook reeds afscheid nemen. Afscheid ook van de Promenade met de vuurtoren, het Neptunhotel, de Teepott. Vaarwel ook vissershaventje en (gewezen) vissershuisjes en het gezellige heemkundige museum met de Platduitse spreuken.
In het reusachtige amfitheater wonen we 's avonds de proclamatie en slotmanifestatie van de Musikantentreff bij. Brassband De Lindegalm behaalt de 1ste prijs, voor orkesten uit Denemarken en Finland. Wij juichen en in de Rostocker avond weerklinkt de Vlaamse Leeuw.
Het is 8.10 uur zondagmorgen wanneer we de Warnowallee verlaten en koers zetten naar Retie. Er is ook nu weer, reeds een file bij de Tankstelle langs de stadsexpressweg. De tocht naar Wismar verloopt vlot. Het idyllische beeld van een ooievaarsgezin hoog op een schoorsteen van een oude boerderij langs de weg van Rostock naar Wismar in Mecklenburg-Vorpommern, DDR, blijft ons bij. Maar we merken ook verscheidene geïmproviseerde verkoopplaatsen van West-Duitse tweedehandsauto's. Het Westen rukt op. Is het maar een indruk of realiteit dat het verkeer dat ons tegemoet komt reeds in meerderheid Westers is, dat de Trabantjes en Wartburgs al in de minderheid zijn?
Zonder problemen bereiken we de snelweg in Lübeck. We verlaten een land dat nog enkele maanden zal bestaan. Een land met 17 miljoen mensen die meer dan 40 jaar onder een communistisch, dictatoriaal regime hebben moeten leven. Nu zijn de muren neergehaald. De inwoners van de DDR smaken de vrijheid en zien de verschillen. De smaak is bitterzoet. Vrije mensen zijn zij nu, die met angst en hoop een onzekere toekomst tegemoet zien.
17-11-2009 om 09:28
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (7)
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een Reisverslag
Voor de middag wandelen we nog eens door de straten en over de wallen van het oude Rostock. Bij de Universitätsplatz ontdekken we als het ware het Kloster zum heiligen Kreuz, een mooi gebouwencomplex tegen de stadswallen gelegen, waarin het cultuurhistorische museum gevestigd is.
's Namiddags staat een bezoek aan Güstrow, een stadje op zo'n 40 kilometer van Rostock, op het programma. Er zijn vele mooie, oude huizen en het ruime marktplein wordt beheerst door het witte stadhuis en de rode bakstenen kerk. Het interieur van de kerk is fraai. Het pronkstuk is een houten retabel van een Brusselse houtsnijmeester. Merkwaardig is de metalen torenbol waarin eeuwenlang een bijbel werd bewaard. Bij de restauratie werd een nieuwe bol met daarin een nieuwe bijbel op de toren geplaatst.
Even buiten het centrum staat een renaissancekasteel, het eigenlijke doel van onze tocht naar Güstrow. Het kasteel en het museum dat er in gevestigd is, zijn de moeite waard. Ook hier is het meest gekoesterde bezit Vlaams van oorsprong: een prachtig wandtapijt. De vrouwelijke museumbewaker straalt wanneer ze de kans krijgt aan Vlaamse bezoekers, de eerste in haar reeds lange loopbaa, toelichting te geven bij enkele merkwaardige stukken.
We wandelen door de straten van Güstrow terug naar het parkeerterrein. Het stadje oogt minder welvarend dan Rostock. Ook de mensen zijn er duidelijk sjofeler gekleed. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat zij ons, Westerse toeristen, een beetje als indringers en voyeurs bekijken. En we hebben enigszins het gevoel dat we dat ook zijn.
's Avonds is er in het imposante en luxueus uitgeruste sportcomplex van Rostock, een concert en een show met alle deelnemende groepen aan de Musikantentreff.
16-11-2009 om 18:12
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (6)
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een Reisverslag
Na het vrijdagmorgenontbijt willen we, zoals gewoonlijk, inkopen gaan doen in de Kaufhalle. We geraken echter niet binnen. 'Warnstreik' van een uur. De talrijke winkelgangers zijn verontwaardigd en luchten scheldend op de winkelbedienden, hun ongenoegen. We vragen uitleg aan twee vrouwen. Vol emotie geven ze hun kijk op de zaak: er zouden onderhandelingen aan de gang zijn om de Kaufhallen te verkopen aan West-Duitse firma's. Vele personeelsleden vrezen in dat geval hun job te verliezen, vandaar de waarschuwingsstaking. Maar er ligt nog wat anders op hun hart. Het leven wordt alsmaar duurder, de werkloosheid groeit met de dag. De in Oost-Duitsland geproduceerde basisproducten (brood, melk, groenten, enz.) zijn soms van bedenkelijke kwaliteit, hun presentatie laat te wensen over en ze stijgen in prijs. Ze kunnen het onmogelijk opnemen tegen de fraai ogende West-Duitse koekjes, fris- en zuiveldranken, die tegen dumpingprijzen meer en meer rekken vullen.
Dat alles illustreert overduidelijk de immense problematiek waarmee dit land nu al worstelt. Ja, de mensen voelen zich bevrijd, ze kunnen voor het eerst in 40 jaar hun mening zeggen en ze doen dat met hartstocht. Maar de euforie over de opening der grenzen is reeds voorbij. De onrust en de onzekerheid over de toekomst nemen bezit van de geesten. In vele gesprekken was dat te horen. Enkele miljoenen werklozen zullen er zijn in een overgangsperiode (en dat in een land dat de voorbije vier decennia officieel geen werkloosheid kende). En de minst weerbaren zullen de eerste slachtoffers zijn van het nieuwe systeem.
14-11-2009 om 20:43
geschreven door Gust Adriaensen
13-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (5)
Rostock DDR -vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een Reisverslag
Het is donderdag 12 juli en er staat een bezoek aan Berlijn op het programma. Over de goede snelweg volgen we in de CX de autobus naar de vroegere Duitse rijkshoofdstad. Op de pechstrook zien we geregeld ontregelde Trabantjes. We rijden door een uitloper van de Mecklenburger Schweiz: het landschap is er lieflijk. In de velden langs de Autobahn zien we op een korte afstand vier, vijf ooievaars.
Aan het Hauptbahnhof in Oost-Berlijn stapt een gids op de bus voor een geleide rondrit. We halen heksentoeren uit om de autocar door het drukke verkeer te volgen. Het historische hart van Berlijn met het Marx-Engels Forum en Unter den Linden. We zien de aflossing van de wacht bij het gedenkteken voor de slachtoffers van militarisme en fascisme. De strak gedisciplineerde soldaten in ganzenpas zijn een toeristische attractie geworden.
Naar West-Berlijn nu. Het verschil is enorm. In Oost-Berlijn de charme van oude, historische gebouwen. In West-Berlijn de uitdaging van beton, glas en staal. Maar er is ook de voortrazende drukte, de oase van Charlottenburg en de Schlossgarten. We bezoeken de goldene Saal. Op onze wat gespeelde uitlating 'So viel Gold haben wir in Flandern nicht', reageert de zaalwachter met een mengeling van trots en ironie: 'Wir Deutsche haben so viel Gold, dass wir die ganze Welt kaufen können'. Over de Kurfürstendamm rijden we langzaam richting Zoologischer Garten. Het is kort na de middag en op de brede trottoirs van deze riante allee zijn vooralsnog niet zoveel voetgangers. Opmerkelijk zijn de politieagenten met de mitraillette in de aanslag. Des te drukker is het autoverkeer. We parkeren de auto in de buurt van de dierentuin en nemen eens stadsbus naar de Brandenburger Tor en de Reichstag. De onverschilligheid van de West-Duitse chauffeur is al even erg als de onvriendelijkheid van zijn Oost-Duitse collega bij het station in Oost-Berlijn. Die schold ons enkele uren voordien de huid vol toen we de auto even in de buurt van het stationsgebouw parkeerden.
Eindstation van de lijn is de Reichstag. We zetten voet op historische grond. Hier is een belangrijk stuk van de 20ste-eeuwse geschiedenis in bloed en tranen geschreven,. In dit enorme gebouw zal amper drie maanden na ons bezoek opnieuw geschiedenis gemaakt worden: het parlement van het herenigde Duitsland zal er vergaderen. Even verder is er de Brandenburger Tor in de steigers. Richting Checkpoint Charlie staat er nog een deel van de muur overeind. Tientallen mannen, vrouwen, kinderen zijn vol ijver bezig stukjes beton eraf te bikken. In de buurt lijkt het wel een (Vlaamse) kermis. IJs- en hot-dogkraampjes, oosterlingen die militaire en oorlogssouvenirs (medailles, uniformstukken) en vooral voor echt verklaarde stukjes Berlijnse muur aan de man proberen te brengen, zigeunerkinderen, die lopen te bedelen.
Vlak bij al die commerciële en toeristische drukte, staat een kruis dat herinnert aan het laatste slachtoffer van de muur: een jonge man neergekogeld door Oost-Duitse grenswachten bij zijn vluchtpoging naar het Westen. Het gebeurde slechts enkele maanden voordien.
Door de uitgestrekte en mooie Tiergarten, wandelen we terug naar de auto. We passeren de Siegessäule op de Strasse des 17. Juni. Het vergt heel wat tijd om uit het overdrukke Berlijn weg te geraken. Dicht bij de snelweg geraken we in de problemen. De weg die vroeger langs de grenspost tussen West-Berlijn en de DDR liep, wordt hersteld. Een vriendelijke Oost-Duitser gidst ons via kleinere wegen en landelijke dorpjes naar de oprit van de Autobahn naar Rostock.
13-11-2009 om 09:15
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (4)
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een Reisverslag
Maandagvoormiddag trekken we naar het Traditionsschiff, dat in Lütten-Klein op de Warnow ligt. Het wordt een boeiend bezoek aan het scheepvaartmuseum. We raken in gesprek met een Oost-Duitse lerares en West-Duitse pensionhouders uit het Sauerland. De Oost-Duitse bezit een vakantiehuisje op Fischland en ze geeft ons de tip die streek te bezoeken. 's Namiddags concerteert de Lindegalm op de Hafenmarkt. Over de wallen van de oude stad wandelen we en na het avondeten maakt het mansvolk een ritje langs de kust van de Oostzee tot Bad Doberan met de in een mooi park gelegen architectonisch belangrijke bakstenen kerk.
Het is dinsdagvoormiddag en winderig, regenachtig weer. Prima geschikt om de raad van onze Oost-Duitse gesprekspartner op te volgen en per auto, Fischland te gaan verkennen. Het wordt een boeiende rit rond het schiereiland tussen Oostzee en de Saaler Bodden. Het is een laaggelegen gebied met veel rietvelden en alom tegenwoordig het water van de Oostzee en de Saaler Bodden. We passeren schilderachtige dorpjes. Boerderijtjes met gelijkende rieten daken. De windveren steken boven de nok uit in de vorm van twee elkaar kruisende paardenkoppen. In Ahrenshoop lopen we even het strand op. De wind waait krachtig en het water beukt op de golfbrekers.
Het weer verbetert zienderogen zodat het orkest 's namiddags op de promenade bij de vuurtoren kan concerteren, de kinderen het water van de Oostzee proeven en wij Warnemünde al wandelend verkennen. 's Avonds zoeken we de Bierbar op. De aanwezigheid van kinderen is klaarblijkelijk streng verboden, de baas gaat aan het mopperen maar de vrouw sust hem door te zeggen: 'Es sind Ausländer.'
Woensdag 11 juli, 11 uur. Voor het Neptunhotel musiceert het Retiese koperensemble. Het is zomers en we genieten van een wandeling over de promenade van Warnemünde. Het is druk aan de eetstalletjes en het personeel, ook al is het jong, is niet erg vriendelijk. 'Wenn Sie freundlich sind, sind Sie noch viel schöner' tovert toch een lachje op het gezicht van een stevige Oost-Duitse.
's Namiddags is het prachtig weer. We schepen in voor een tocht over de Warnow, door de haven, langs de scheepstimmerwerven. En we varen ook een eind de Oostzee op. De meeste schepen komen uit de Oostbloklanden. We zien ook Cubaanse en heel wat Indische Oceaanreuzen.
Op het grote plein bij het Fischerbastion heeft 's avonds het Europakonzert met 750 muzikanten plaats. Samen met vele honderden toeschouwers genieten we van muziek, dans, show. Nadien praten en drinken we na op de Hafenmarkt. Buiten de verkopers zijn er op een bepaald moment alleen nog maar Vlamingen, op 11 juli, op de Hafenmarkt, in de oude Hansestadt Rostock, in de DDR.
12-11-2009 om 15:19
geschreven door Gust Adriaensen
11-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (3)
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een Reisverslag
Het is zondag 8 juli en vandaag hebben in de grote zaal van de Kulturhalle van de Neptunwerft, de 'Wertungskonzerte' plaats. Het Retiese koperensemble maakt grote indruk. Het is duidelijk dat ze muzikaal tot de beste groepen behoren. Dineren gebeurt in de zelfbedieningseetzaal van het gebouwencomplex. Bij het aanschuiven een gesprekje met enkele Noorse en Finse jongeren. Ze spreken een behoorlijk mondje Engels. Het Duits zijn ze minder goed machtig.
Na de middag bezoek aan de zoo van Rostock. Het is een pretentieloze, gezelllige dierentuin in een mooi park gelegen. Schattig zijn de uilenjongen en prettig om te zien is hoe een lynx telkens opnieuw haar stoute jong bij het nekvel pakt en het terug de kooi in draagt. Die zondag is er tot laat in de nacht lawaai en gezang van (dronken) Duitsers die het behalen van de wereldvoetbalbeker vieren.
We beginnen ons al goed te voelen in het dagritme dat ons met de maaltijden wordt opgelegd. Tegen 7.30 uur of 8 uur de wandeling van het Arbeiterwohnheim naar 'restaurant' Szczecin voor het ontbijt: brood, boter, verschillende soorten vlees (vooral worst), gezoete kruidenthee. Koffie kan extra gekocht worden. Filters worden niet gebruikt. Wanneer het kopje leeg is, zie je de laag koffiedik op de bodem. Het middagmaal is sober: bijna nooit soep, weinig groenten (behalve komkommers),voldoende vlees maar vaak van bedenkelijke kwaliteit, weinig of geen fruit, wel ijs of frisco als dessert. Ook het avondeten bezit weinig culinaire verfijning.
Na het ontbijt lopen we meestal de Kaufhalle aan de overkant van de straat binnen. Het warenhuis opent verrassend vroeg zijndeuren en het is er onmiddellijk een grote drukte. Het is een somber, groezelig magazijn met vooral basisproducten. Fruit en groenten zijn in heel beperkte mate aanwezig. Appels helemaal niet. Wanneer een vrachtlading bananen binnenkomt -ze worden gewoonweg op een stapel in een hoek gekieperd-, is er onmiddellijk een lange rij kandidaat-kopers. In de rekken toch ook al enkele West-Duitse producten. Ze vallen op door hun luxueuze verpakking. De winkelkarretjes zijn klein, oud en beperkt in aantal. Wanneer ze allemaal in gebruik zijn, wachten de andere klanten rustig voor het draaihekken tot ze weer beschikbaar zijn. Alle klanten hebben een meestal zelfgemaakte, eerder kleine linnen of jute boodschappentas bij zich. Plastiekzakken worden niet meegegeven. Naast de basisvoedsel- en schoonmaakproducten, wordt vooral bier gekocht. Buiten op de stoep verkopen enkele mensen bloemen of groenten uit eigen tuin.
11-11-2009 om 11:07
geschreven door Gust Adriaensen
10-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (2)
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een reisverslag
Het giet water wanneer we stoppen bij wat het cultuurcentrum van Lütten-Klein blijkt te zijn. Het is 19 uur. De stemming is eerder bedrukt. Dit is vooralsnog een totaal vreemde, bevreemdende wereld. Gelukkig is onze gids van vlees en bloed. De charmante, jonge vrouw loodst ons naar ons 'restaurant', een grote ongezellige eetruimte, die de Poolse naam 'Szczecin' (Stettin) op de voorgevel draagt. Daar verorberen we ons eerste sobere eetmaal.
Daarna naar een van de Arbeiterwohnheime langs de Warnowallee. Blokken van 10, 12 hoog, hoofdzakelijk bestemd voor arbeiders tijdens hun werkweek in de haven en op de scheepstimmerwerven van Rostock. Nu is het vakantie, de arbeiders zijn naar huis, hun kamers zullen onze onderkomens zijn voor de eerstvolgende dagen. De toewijzing der kamers in deze woonkazernes loopt niet van een leien dakje. Uiteindelijk kan dan toch het hele gezelschap in hetzelfde gebouw logeren. Erg comfortabel en netjes zijn de kamers niet. Maar we zitten onderdak. En we zijn in Oost-Duitsland, in Rostock aan de Oostzee, 800 kilometer van Retie, en we voelen het nu al aan: dit wordt een verblijf rijk aan nieuwe en boeiende ervaringen.
Zaterdagvoormiddag 7 juli: we verkennen in fris, winderig weer het oude Rostock. We wandelen over de brede trottoirs van de Lange Strasse (druk auto-, bus- en tramverkeer), kopen Ansichtskarten, komen in DE winkelwandelstraat van Rostock terecht: Kröpelinerstrasse. Tussen de Kröpeliner Tor en de Neuer Markt beweegt zich een dichte stroom voetgangers. Voor de warenhuizen staan files geduldig wachtende klanten. In de uitstalramen worden 'verlockende Angebote' getoond. We beklimmen de 207 torentrappen van de Marienkirche, die met haar kopergroen dak de oude stad beheerst. In de felle wind, die vrij spel heeft in de galmgaten, kijken we uit over de Hansestad, het land van Rostock, de Warnow, de Oostzee aan de einder.
's Namiddags rijden we naar Warnemünde. De parkeerterreinen zijn vol. Een vriendelijke toezichter laat toe dat we even verder op de privéparking van wat achteraf het partijhotel blijkt te zijn, de auto stallen. Wie weet, is dat voor die man niet een genoegdoening gevende, subversieve daad tegen een ineenstuikend regime. Het weer is zachter en zonniger geworden. De promenade is mooi en erg netjes. Rechts in de verte zien we hotel Neptun (wit, rank, luxueus), het vlinderdak van de Teepott, de oude lichttoren.
De Oostzee is geen getijdenzee. Weinig of geen schelpen worden aangevoerd. Het is een strand van keien en zand. Er staan veel strandkorven, typisch voor het strandtoerisme aan de Oostzee. We hebben onze laarzen aangetrokken voor een stevige wandeling. Maar we voelen ons al vlug onbehoorlijk gekleed. Want tot onze niet geringe verbazing bemerken we een aantal totaal blote mannetjes en vrouwtjes van alle leeftijden tussen de andere badgasten. Gekruide commentaar blijft niet uit. Terug bij de auto zien we dat op de achterruit van een trabantje, een sticker met het ironische 'Sachsenporsche' is aangebracht.
's Avonds wonen we met zijn allen het inleidend concert van brassband De Lindegalm en de parade van alle deelnemende groepen aan de Musikantentreff bij. Honderden jongeren uit België, Nederland, West- en Oost-Duitsland, IJsland, Noorwegen, Denemarken, Finland, Tsjechoslowakije en Polen, musiceren op de Neuer Markt bij het Rathaus, dat een voorgevel heeft met gotische, renaissance- en barokkenmerken.
10-11-2009 om 08:44
geschreven door Gust Adriaensen
09-11-2009
Rostock (DDR) juli 1990 (1)
Rostock (DDR) vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Een reisverslag
Twintig jaar geleden viel de muur. Dat wordt terecht uitgebreid herdacht en gevierd. Acht maanden na die memorabele 9de november 1989 en slechts enkele maanden voor de Wiedervereinigung, verbleven mijn vrouw, ik, onze kinderen en een groep Retienaars tien dagen in de hanzestad Rostock aan de Oostzee. In oktober 1990 schreef ik een reisverslag.
Vrijdagmorgen 6 juli 1990. Het Retiese marktplein, kil weer. De dubbeldekker met bar, tv, toilet is er. Maar ook de Citroënbestelwagen en de CX, alsook hun passagiers, zijn startklaar voor hun grote avontuur van de vakantie 1990: een tiendaags verblijf in het Oost-Duitse Rostock aan de Oostzee. We volgen brassband 'De Lindegalm' en onze kinderen naar de Rostocker Sommerfesttage, de Musikantentreff.
De E34 op, naar Venlo, door het Ruhrgebied ( een spinnenweb van snelwegen), en dan naar het noorden. Eerste halte: Hamburg. We maken een ommetje, vlak bij de drukte van de Autobahn: een korenveldje. In de verte zien we de pijlers van de Köhlbrandbrücke over de Elbe. Even voorbij Lübeck verlaten we de snelweg en belanden we bijna onmiddellijk in een file. We naderen de grens met Oost-Duitsland. Er is enige nervositeit: reispas en visum bij de hand, zal de controle veel tijd in beslag nemen? Maar niets van dat alles. De grensovergang is verlaten, de stenen pilasters voor de slagbomen zijn opzij en omver geduwd om meer ruimte te maken, rechts zien we honderden meters ver ijzeren hekwerk: een stuk van het 'ijzeren gordijn'.
We zijn in Oost-Duitsland, we rijden op Oost-Duitse wegen. De E65 is hier een weg tussen bomen, te vergelijken met de gewestweg Retie-Kasterlee. Het verkeer is echter erg druk en zit voortdurend in de knoop. We vorderen langzaam, richting Wismar. Het landschap vertoont enige gelijkenis met onze streek. De huizen langs de weg, de dorpjes en stadjes zijn echter grauw, onverzorgd, verloederd. Hier heeft de tijd stilgestaan. Of beter: hier heeft de tand des tijds gewerkt.
Wismar is de eerste grotere stad. Ook hier verloedering alom. Langs de hoofdstraat staan Jugendstilherenhuizen, die ooit deze boulevard tot een architectonisch juweeltje moeten hebben gemaakt. Nu is het verval algemeen. De afgetakelde grandeur heeft iets griezeligs, iets unheimlich. Even voorbij het centrum rijden we stapvoets langs een reusachtige Sovjetkazerne. Russische soldaten te voet, in camions. De uniformen zijn sjofel, de voertuigen verouderd. Links glinstert even het watervlak van de Oostzee. Door een uitgestrekt loofbomengebied naderen we Rostock. Aan een grote rotonde regelt Volkspolizei het verkeer. Druk verkeer van vooral Trabantjes (Dafklein, helle kleuren, tweetaktlawaaierig, (anders) stinkend). Niet naar de oude stad maar richting Warnemünde rijden we over een stadsexpressweg. Links en rechts: stadsgedeelten met woonkazernes. In een ervan moeten we zijn: Lütten-Klein.
09-11-2009 om 21:40
geschreven door Gust Adriaensen
De Wever en Bracke in 'De Toestand'
De Wever en Bracke in 'De Toestand'
Interessant gesprek enkele dagen geleden op Canvas. Daar niet van. Maar toch. De Wever, actieve politicus, voorzitter van een regeringspartij, trad op als een historicus, een beschouwer van het politieke bedrijf. En dat wrong. Bracke deed ook niet echt moeite om De Wevers analyse -op de keper beschouwd vooral Brackes ontleding van 'de toestand'-, te toetsen aan De Wevers politieke praxis. Zo kon de NVA-voorzitter lekker in de luwte blijven en zich opwerpen als de wijze wetenschapper.
De Wever heeft tijdens gans het gesprek eigenlijk niet veel anders gedaan dan de elementen bevestigd, die het negatieve imago van de politicus bepalen en door de interviewer op tafel werden gebracht. Vergoedingsaberraties, cumulatie, belangenvermenging, benoemingspolitiek, kloof tussen woorden en daden... De Wever bevestigde en relativeerde:zaken die des mensen en van alle tijden zijn. Eerlijk gezegd, allemaal nogal clichématige, te verwachten reacties, die elke ietwat historicus of politicoloog zo uit zijn mouw kan schudden. En vooral voorzichtige replieken ook.
Met het 'nieuw' uit De Wevers partijnaam waarschijnlijk in mijn achterhoofd, zat ik te wachten op duidelijke, nieuwe, verfrissende standpunten, statements van de partijvoorzitter omtrent bv. vergoeding of belangenvermenging, maar die kwamen er niet.
En dat viel des te scherper en pijnlijker op toen op het einde van het gesprek, De Wever er zich op liet voorstaan dat hij in hoge mate 'tegendraadse gedachten' koesterten 'creëer iets nieuws' zijn geliefde mantra is.
Daarvan had ik in 'De toestand' helemaal niks, maar dan ook niks, gemerkt
09-11-2009 om 17:39
geschreven door Gust Adriaensen
04-11-2009
De productie van mensenvlees
Onder de titel 'Gods zaad over Gods akker', schrijft ene Rik Smits, taalkundige en schrijver, in de Volkskrant een stukje over de snelle aangroei van de wereldbevolking. Die is volgens hem de oorzaak van alle mogelijke rampen en kwalen.
Natuurlijk is een evenwichtige demografische ontwikkeling erg belangrijk, maar de manier waarop Smits zijn ei kwijt wil, doet toch wel de wenkbrauwen fronsen.
Met kwajongensachtige branie schreeuwt en schopt hij wild om zich heen. Hij heeft het over 'een heksenketel vol mensenvlees, de productie van mensenvlees, fokpremies, het vrome gekwezel over geredde levens en verlaging van kindersterfte'. En, als er de heilige vrijheid is om zelf je kindertal te bepalen, dan moet er ook het recht zijn om erop los te aborteren. Zo eenvoudig is dat.
Het enige zinvolle dat Smits schrijft, zit in de laatste zinnetjes van zijn stukje: En, belangrijker nog, er zou moeten gewerkt worden aan datgene wat de geboortecijfers het beste en snelste doet dalen: welvaart en zekerheid. Dat betekent bijvoorbeeld eindelijk eens echt de markten openstellen voor de derde wereld, en keihard werken aan een gegarandeerde basispensioenvoorziening voor iedereen. Aan een simpele maar geloofwaardige, wereldwijde AOW.
Maar hij beseft wellicht niet dat bij toepassing, er een aantal kilo's van zijn westerse vlees- en spekmassa zullen moeten weggesneden worden. Als dat inzicht er wel is, des te beter. Maar waarom hij zich dan in de rest van zijn column opstelt als een puber, die woorden uit de kast haalt waarvan hij denkt dat ze provocerend zijn (ook de paus mag natuurlijk in deze context niet ontbreken, Gods zaad over Gods akker nietwaar), is me een raadsel.
Tegenover de beperking van de mensenvleesproductie, die Smits als DE oplossing ziet, kan evengoed een serieuze inkrimping van het recht op schrijven van onzin à la Smits, geëist worden.
En ik kan niet aan de aanvechting weerstaan om me af te vragen of de fokpremie, die, wie weet, ook een rol gespeeld heeft in de productie van de heer Smits, die met ondraaglijke licht(zinnig)heid schrijft over 'mensenvlees' en de beperking of liquidatie ervan, wel een goed besteed bedragje was.
04-11-2009 om 08:34
geschreven door Gust Adriaensen
01-11-2009
Koor 4-tune bestaat 10 jaar
Koor 4-tune bestaat 10 jaar
Jubileumconcert in de kerk van Zwaneven
Onder het motto '10 jaar kooractiviteit in een notendop' heeft op zaterdag 7 november om 20 uur het jubileumconcert van '4-tune' plaats. De algemene leiding is in handen van Bert Verdonck. Organist is Koen Wellens en aan de piano zit Frank Vercruysse.
Op 6 november 1999 vond de eerste repetitie van '4-tune' plaats. Initiatiefnemer was Bert Verdonck. Het koor heeft ondertussen een hele weg afgelegd. Het telt momenteel 27 zangers (15 vrouwen, 12 mannen). Ze zijn niet alleen afkomstig uit Retie, maar komen uit de ruimere Kempense regio.
Dirigent Bert Verdonck legt de lat hoog. Niet verwonderlijk dus dat het koor tot de tien beste van de provincie behoort. '4-tune' heeft al heel wat prijzen behaald en wordt geregeld uitgenodigd om een concert te verzorgen.
Het concert in de kerk van het Zwaneven staat volledig in het teken van het tienjarig bestaan. Het koor brengt naast een volledig nieuw nummer, het beste werk uit elk jaar van zijn bestaan. Na het concert is er een receptie in het jeugdheem tegenover de kerk.
Info: -Kerk Zwaneven, Oud-Turnhout -zaterdag 7 november 20 uur -kaarten: vvk 11 euro, kassa 13 euro, -14 jaar: gratis bij de leden of via www.4-tune-koor.be of telefonisch 0497-584514
01-11-2009 om 21:44
geschreven door Gust Adriaensen
31-10-2009
Van Cauwelaert en Vankrunkelsven
Hoe en wat men ook over Vankrunkelsven denkt, Knack en in het bijzonder directeur Van Cauwelaert, maakten de voorbije dagen een allesbehalve goede beurt.
Er was eerst het Van de redactie in Knack van 28 oktober. Serene, goed onderbouwde journalistiek kan je dat stuk bezwaarlijk noemen. Het druipt van het misprijzen voor de politicus én de mens Vankrunkelsven. De politieke loopbaan van de senator wordt geridiculiseerd en als volkomen irrelevant voorgesteld. Dat is een loopje nemen met de werkelijkheid en getuigt van een extreme negatieve vooringenomenheid.
Dan was er het bericht over stalkingaanklachten: het bewust te grabbel gooien van het privéleven van de senator, op het moment dat er nog geen veroordeling is en doen uitschijnen dat de schuld vaststaat.
Het ergste was te zien en te horen in Phara. Het optreden van de Knackdirecteur, in woord en lichaamstaal, lag helemaal in het verlengde van zijn commentaar: neerbuigend, agressief, Vankrunkelsven moest geliquideerd worden. Het werd echt gênant. En ik denk dat vele kijkers dat ook zo hebben aangevoeld. Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat alle journalisten en personeelsleden van Knack akkoord gaan met deze op de persoon zelf gerichte vernietigingscampagne.
DE vraag is: waarom pakt een zgn. kwaliteitsweekblad als Knack, met op kop de directeur himself, de bijna ex-politicus Vankrunkelsven, persoonlijk op zulke agressieve, onredelijke, verachtende, scheldende manier aan? Vecht Van Cauwelaert een hoogstpersoonlijke vete met Vankrunkelsven uit op het publieke forum?
In ieder geval, het was een beschamende vertoning. Beschamend voor Knack en in het bijzonder voor zijn directeur.
31-10-2009 om 15:30
geschreven door Gust Adriaensen
29-10-2009
Haiku's
Herman Van Rompuy,
bij de voorstelling van het logo van het triovoorzitterschap (België, Spanje, Hongarije) van de EU in 2010:
Drie golven rollen samen de haven binnen: het trio is thuis.
Vrij naar Herman Van Rompuy,
naar aanleiding van zijn beleidsverklaring:
Drie letters dreigen de rustigende vastheid: BHV raakt niet gesplitst.
29-10-2009 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
28-10-2009
Laten we het ook eens hebben over de transfers IN Vlaanderen...
Geregeld duikt de gevoelsgeladen maatschappelijke en politieke discussie over de transfers van Vlaanderen naar Wallonië weer op. Zonder problemen kan dat debat evenwel ook getransfereerd worden naar de binnen-Vlaamse situatie.
Wanneer wordt eindelijk ook serieuze politieke aandacht geschonken aan de verschillen tussen de regios en zelfs de gemeenten in Vlaanderen? Aan de geldstromen tussen platteland en stad, tussen achterstandswijken in de Vlaamse steden en de villawijken bv. in de Antwerpse groene rand, in de Kempen of aan de kust? Aan de belabberde fysieke, mentale en materiële situatie van vele vierdewereld-Vlamingen in het 'rijke Vlaanderen'?
Vlaamse politici en talloze inwoners van dit minilandje, blijven zich wat graag blindstaren op de Vlaamse (!?) miljarden (hoe Vlaams die miljarden zijn, heeft de bankencrisis ons recent geleerd) die naar die profiterende Walen stromen. Precies alsof het stopzetten of verminderen van de transfers een einde zal maken aan de ongelijkheid en de discriminatie in Vlaanderen wat betreft de sociale en medische zorg, de huisvesting, de studie- en jobkansen, en noem maar op.
Die politici en het financieel-economische establishment in Vlaanderen weten dat maar al te goed. Maar door de schijnwerper steeds maar weer te richten op Wallonië en de Walen voor te stellen als profiteurs en luieriken, ontstaat er op den duur bij de goegemeente een extern vijandbeeld. Bovendien wordt de indruk gewekt dat in Vlaanderen de hemel op aarde zal worden bereikt, wanneer die vervloekte transfers Vlaanderen-Wallonië ophouden te bestaan.
Als je het mij vraagt, een gevaarlijke, asociale en demagogische evolutie.
28-10-2009 om 19:09
geschreven door Gust Adriaensen
27-10-2009
Dewever en Themistocles
In een column in De Standaard heeft Bart Dewever een stevige greep in de Griekse geschiedenis nodig om te stellen dat je in Vlaanderen bij een volksraadpleging over een werk van openbaar nut, systematisch nul op het rekest krijgt.
Want in Vlaanderen, doceert historicus en politicus Dewever, ontbreekt het aan politieke leiders van niveau en aan een positieve betrokkenheid op het algemeen belang. Voorwaar een serieuze sneer naar zichzelf, zijn collega's en de Vlamingen.
Tweede bedoeling van de NV-A-voorzitter: de Antwerpse nee-stem relativeren.Niet helemaal de hogere wiskunde van Van Peel maar Bart komt toch aardig in de buurt.
Waarop Dewever steunt om te beweren dat het TYPISCH is voor een volksraadpleging , dat er een alternatief plan opduikt dat achteraf geruisloos weer verdwijnt, is me een raadsel. Tenzij Dewever meent dat wat in Antwerpen gebeurt, maar typisch moet zijn voor de rest van de wereld.
Of speelden in zijn onderbewuste de eis en het plan om BHV te splitsen nog mee? Na de verkiezingen nog veel over gehoord uit de mond van Bart?
27-10-2009 om 09:40
geschreven door Gust Adriaensen
22-10-2009
Professor Kerkelijk Recht Torfs is de laatste dagen niet uit het nieuws weg te branden. Hij broedt op een nieuwe politieke beweging. In 'Phara' kreeg hij de kans ten overstaan van Huyse, Gennez en de rest van Vlaanderen, een en ander te verduidelijken.
Ik spitste hoopvol de oren want wellicht zou een politiek orakel te horen zijn, dat een stralend licht zou doen schijnen in de politieke duisternis van dit landje.
Gaandeweg des professors uiteenzetting, verzonk ik in somberheid. Verdieping van het politieke debat, andere methode van nadenken, brug tussen denken en actieve politiek allemaal dingen die ik in de vele jaren van mijn politieke bewustzijn reeds tientallen keren gehoord of gelezen had en waarmee duizenden mensen van allerlei slag en scholing ook vandaag bezig zijn.
Het werd er niet beter op toen Phara de professor uitnodigde om wat concreter te zijn, en dacht hij er misschien aan om aan de volgende verkiezingen deel te nemen, en was het mogelijk om enkele namen van mededenkers te noemen.
Dat laatste was niet mogelijk. Wel waren het verstandige mensen, zei Torfs. En ook al beschouwde hij Phara als een verstandige vrouw, zij mocht er niet bij komen. Waarbij ik me afvroeg: hoe meet de professor altijd met zoveel zelfzekerheid de graad van verstand en domheid in alle lagen van de bevolking.
Van het denken overgaan naar de actieve politiek? Zou kunnen maar niks was zeker, aldus Torfs. Zijn bewegingsdenken onderdeel van een persoonlijke carrièreplanning? Geenszins. Dat professor Huyse hem dat voor de voeten wierp, ontstemde Torfs zeer. Later in de uitzending zette hij het die waarschijnlijk tot de niet-verstandige academici behorende Huyse, dubbel en dik betaald. Huyse: een schijnpoliticus. Een venijnige niet-professorale trap tussen de benen.
Bij pogingen tot concretisering van de Nieuwe-Politieke-Beweginggedachten, ging het behoorlijk fout. De professor was aangewezen op achtervolgen en recupereren. SP-A-voorzitster Gennez, die door Torfs amicaal Caroline werd genoemd, gaf hem een lesje in wat dieper denken over pensionering is. En het voorbeeld van de oppervlakkigheid der partijen, de mantra wij zijn voor de mensen, oppervlakkig want iedereen is natuurlijk voor de mensen, aldus de professor, liep flinke averij op door de opmerking van Gennez dat het VB tegen de allochtonen is, en dat zijn ook mensen.
Kortom, Phara was weer een niet onaangename tijdpassering. En professor Torfs zal ongetwijfeld verder werken aan de verdieping van zijn politieke denken. Dat er een nieuwe, stralende ster binnenkort aan het Vlaamse en/of Belgische politieke firmament zal schitteren, valt na Phara toch wel te betwijfelen. Maar je weet maar nooit.
22-10-2009 om 17:41
geschreven door Gust Adriaensen
DE Nederlander
In een column in de Volkskrant onder de titel 'De prins snapt het niet' -klaarblijkelijk is er bij onze noorderburen een soort Filipprobleem aan het groeien-, wordt nog eens verwijtend teruggekomen op de uitspraak van prinses Maxima dat DE Nederlander niet bestaat.
Maxima heeft natuurlijk overschot van gelijk: DE Nederlander bestaat niet. Zoals ook DE Belg, DE Vlaming, DE Duitser niet bestaat.
Beweren dat DE... wel bestaat is lomp, misleidend en gevaarlijk. Politici die het deontologisch niet zo nauw nemen, misbruiken het DE-etiket voor een populistisch, nationalistisch, racistisch discours.
De ergste ontsporing van de verabsolutering van de 'eigen volksaard', die in aanduidingen als 'DE-om heteven welke nationaliteit', verscholen zit, hebben we ervaren in nazi-Duitsland. Iedereen die niet aan het waanbeeld van DE DUITSER voldeed, moest geliquideerd worden.
22-10-2009 om 10:21
geschreven door Gust Adriaensen
21-10-2009
Jos Daems nieuwe deken van het dekenaat Kempen
Op zondag 25 oktober om 15 uur, wordt Jos Daems (44) door de bisschop van Antwerpen, Johan Bonny, aangesteld tot nieuwe deken van het dekenaat Kempen.
Jos Daems volgt in die functie Wim Selderslaghs op, die tot vicaris werd benoemd.
De feestviering waarop bisschop Bonny, vicaris Selderslaghs en het dekenale team, iedereen van harte uitnodigen, heeft plaats in de Sint-Martinuskerk van Retie.
(foto: rechts Jos Daems, links Wim Selderslaghs)
21-10-2009 om 13:40
geschreven door Gust Adriaensen
20-10-2009
Lange Wapper slaat Van Peel met zinsverbijstering
De Antwerpse volksraadpleging over de Lange Wapper is achter de rug. De wettelijk geregelde stembusgang is correct verlopen. De uitslag is overduidelijk: nee aan het voorliggende tracé van de Oosterweelverbinding.
De reactie van schepen Van Peel op het resultaat was evenwel onthutsend. Had de havenschepen plots de kolder in de kop gekregen? Te veel 'bollekens' naar binnen geslagen? I
In ieder geval, de hogere wiskunde en de hautaine toon van schoolmeester-schepen Van Peel waren verbijsterend. Wat hij de Antwerpenaar en de rest van Vlaanderen voorrekende, had overduidelijk de bedoeling een duidelijke nederlaag van de Lange Wappervoorstanders voor te stellen als een soort van overwinning. En dus hoefde je met die volksraadpleging maar amper rekening te houden. Met wat retouches kon dus het huidige plan gerealiseerd worden.
Een ontstellend gebrek aan democratische ingesteldheid en respect voor een wettelijk geregelde volksraadpleging kwamen aan de oppervlakte. Van Peel bleek een van de weinigen te zijn, ook bij de voorstanders van het BAM-project, die zo overduidelijk de trappers kwijt was.
20-10-2009 om 18:30
geschreven door Gust Adriaensen
17-10-2009
Dichter Bert Decorte overleden
De dichter Bert Decorte werd op 2 juli 1915 in Retie geboren. Hij deed zijn middelbare studies aan het Klein Seminarie van Hoogstraten en het Sint-Jan Berchmanscollege van Mol. Hij overleed in Strijtem-Roosdaal op 13 oktober 2009.
Hij debuteerde als dichter in 1937 met de dichtbundel 'Germinal', die door de kritiek enthousiast werd onthaald.
Decorte ontving in 1946 de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Poëzie. Tot 1995 publiceerde hij zowat jaarlijks een bundel. Onder meer 'Een stillere dag', 'Aards gebedenboek' en 'Kruis of munt' zijn van zijn hand.
Uit 'Een stillere dag' het volgende gedicht:
Ik ben geworden als de winterbeek, de witte, gans met ijslaag overwelfde, geheel gedempte -en toch is zij dezelfde die levensader in het landschap leek
bij lentedag. Nu ligt het lijf, dat vrij en vrolijk buitelde doorheen de weiden of aan een vlakland zich in vijvers vlijde, goed ingedektonder de blanke sprei.
Maar ergens aan een bocht, waar het verval wat groter is, waar 't ijs niet heel en al de bedding dekt en nog het water huivert,
hoort hij, die hare lente heeft bemind en blij was om de weelde van dit kind, het oud geluid verinnigd en gezuiverd.
Behalve gedichten schreef Decorte ook poëtische reisverhalen en essays. Ook werken van onder meer de Franse dichters Baudelaire, Villon, Rimbaud vertaalde hij.
Voor het in 2002 door heemkring 'Zeven Neten' uitgegeven fotoboek 'Reties Album', schreef Bert Decorte nog een aantal kwatrijnen als inleiding op de verschillende hoofdstukken. Een ervan luidt als volgt:
Wie 't allenkant gezocht heeft en gezeten daar hij iets van de wereld wilde weten, beseft, eens oud, maar pas, hoe goed het was te leven in de tuin van Zevenneten. Bert Decorte was erelid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde.
17-10-2009 om 19:50
geschreven door Gust Adriaensen
14-10-2009
Begroting, B-H-V, VDB, Electrabel, enz.
'Van Rompuy in de oppositie, zou van deze begroting brandhout maken', las ik in een krant. Als algemene beoordeling kan dat tellen en eigenlijk volstaan.
Toch nog enkele opvallende dingen eraan toevoegen. De banken moeten tegen 2011, 890 miljoen betalen voor de bescherming die ze van overheidswege genoten heeft . Zo betaalt de financiële sector de crisis die ze zelf veroorzaakt heeft, werd gespierd verklaard. Dag Jan! Wat blijkt namelijk: de banken krijgen 600 miljoen terug uit een oud fonds. En nu al wordt voor zeker aangenomen dat de banken de factuur zullen doorschuiven naar de spaarder.
Idem dito voor Electrabel dat beloofd heeft al vanaf 2010 een deel van de extrawinst die het vanaf 2015 zal maken door het langer openblijven van de kerncentrales, af te staan aan de schatkist. Maar door de dominante positie van Electrabel, kan de holding de prijs zetten en dreigt ook hier de consument de dupe te worden.
En dan is er natuurlijk het opvallende stilzwijgen over de staatshervorming en B-H-V. Je weet wel de thema's waarmee nog niet zo lang geleden CD&V en NV-A de verkiezingen wonnen. Geen woord. Ook niet uit de mond van NV-A'ers. Dewever houdt zich in de luwte en mag in De Standaard onder de titel 'Twee heiligen uit Hawai' een badinerende column schrijven over Damiaan en Obama.
Ondertussen wordt er in de media veel meer en volgehouden aandacht geschonken aan de tragische dood van VDB, aan de perikelen rond die andere VDB , het geruzie in het SP-A- en LDD-huishouden, het aanslepende oorlogje Dewinter-Morel, het verbijsterende gekronkel en gekonkel in de Lange Wapper-soap, enz.
Terloops wordt tussen neus en lippen de opmerking de wereld ingestuurd dat de Vleesgeworden Saaiheid bij ons regeert. Zowel in België als in Vlaanderen. Velen zijn evenwel van mening dat er helemaal niet geregeerd wordt. Zeker niet op het federale niveau.
14-10-2009 om 08:51
geschreven door Gust Adriaensen
12-10-2009
Operatie beschadiging
Het aanhoudende gedoe rond de zgn. defenestratie van Frank Vandenbroucke en de gelekte (brute) mails daaromtrent, heeft niets meer te maken met bekommernis om het goed en decent functioneren van ons partijensysteem. Het heeft de vorm en de kenmerken van een door sommige SP-a-leden zelf en door de media, in het bijzonder de zelf verklaarde kwaliteitskrant 'De Standaard', goed georkestreerde hetze tegen voorzitster Gennez.
Zonder al te veel moeite kunnen journalisten in alle partijen dumping van topfiguren vaststellen en de niet altijd fraaie correspondente daarover. Het nauwkeurig uitspitten van alles wat er bv. rond de herhaalde defenestratie van Erik Van Rompuy reeds gebeurd is, zou interessante krantenlectuur kunnen opleveren.
Dat bijna uitsluitend en zo uitgebreid aandacht gegeven wordt aan de perikelen bij de socialisten, doet vermoeden dat een operatie beschadiging Sp-a aan de gang is.
12-10-2009 om 09:28
geschreven door Gust Adriaensen
06-10-2009
Panorama en Damiaan
In De Standaard hekelt Hans Geybels, de woordvoerder van kardinaal Danneels, de Panoramareportage van vorige zondag, waarin uitsluitend aandacht besteed wordt aan de mirakels op voorspraak van Damiaan en er vraagtekens geplaatst worden bij de procedures, die door het Vaticaan gevolgd werden.
Geybels maakt nog eens duidelijk wat een mirakel eigenlijk is en dat er strikt genomen geen mirakels nodig zijn voor een heiligverklaring. Hij betreurt terecht dat er in de reportage geen plaats was voor het (heilige) leven en werk van pater Damiaan.
Hans Geybels heeft overschot van gelijk dat hij op deze manier reageert en helder formuleert waar het bij de heiligverklaring van pater Damiaan op aan komt.
Hij verwoordt daarmee ook, weliswaar op een diplomatische manier, wat vele kijkers al vlug doorhadden. Het was er de programmamakers in de eerste plaats om te doen de heiligverklaring te relativeren, ze zelfs verdacht te laten overkomen, een domper te zetten op de feestvreugde en ontroering bij zovele mensen in binnen- en buitenland. Dat de reportage uitgezonden werd op de dag van de feestviering in Tremelo, Damiaans geboortedorp, maakt het allemaal nog opzettelijker en cynischer.
De reportagemakers zouden er goed aan doen zich professioneel en objectief te verdiepen in het onderwerp en zich te laten adviseren. Maar nee, ze gedragen zich als kwajongens, als pubers, als branieschoppers, die opgewonden geraken bij de gedachte: wij durven toch nogal tegen de haren instrijken.
Overigens verdenk ik de opdrachtgevers voor de reportage en degenen die verantwoordelijk zijn voor het programmaschema, ervan een verborgen agenda en bedoeling te hebben. Operatie beschadiging Damiaan en via Damiaan, beschadiging kerk. Daar kicken velen op.
06-10-2009 om 09:40
geschreven door Gust Adriaensen
04-10-2009
De schoonheid van rustgevende eenvoud
Elke dag om 18 uur begint in het nog gedeeltelijk romaanse kerkje van de Postelse norbertijnerabdij het avondgebed waaraan iedereen kan deelnemen.
Het duurt niet langer dan een half uurtje, verloopt helemaal in het Nederlands en volgens een vast stramien. Een inleidende hymne wordt gezongen gevolgd door psalmen. Er is een lezing en een stiltemoment. Het magnificat is een vast onderdeel van de gebedsdienst. Enkele gebedsintenties gaan vooraf aan een zegenlied en een afsluitend Marialied.
Die dertig minuten bekoren door hun eenvoud, schenken rust, nodigen uit tot bezinning. Het halfdonkere stemmige kerkje , de norbertijnen in het gestoelte, het afwisselend gezang van voorzanger en gemeenschap, het met name in herinnering brengen van de broeders die doorheen de eeuwen op die bepaalde dag gestorven zijn... het zijn allemaal elementen die het effect en de sfeer van de avonddienst, de vespers, bepalen.
Ik ben ervan overtuigd dat zowel voor gelovigen als niet-gelovigen het avondgebed in de Postelse abdij, een deugddoende en verrijkende ervaring kan zijn.
04-10-2009 om 20:10
geschreven door Gust Adriaensen
30-09-2009
Het Retiese dialect 36
Hôrewajt open betekent zo ver open als de scharnieren bv.van een deur toelaten, zo ver mogelijk. Een har, herre is een scharnier. Wanneer je binnenshuis een deur liet openstaan, kon je te horen krijgen: ik zal es nen hôk (haak)ôn ew gat mô?en of gaj zè gewoewen óm no de kérk te gôn zee?er (gij zijt gewoon om naar de kerk te gaan zeker). Kerkdeuren hoefden niet dichtgedaan te worden omdat ze voorzien waren van een deurveer ofwel omdat er een stroom kerkgangers was. Een vrek, gierigaard is en girrege pin. In het huishouden van dergelijke persoon is het natuurlijk pinne?endun (gierig, schraapzuchtig,schraal).Pin (puntig uitsteeksel, scherp uiteinde) wordt hier overdrachtelijk gebruikt, denk ook aan scherp concurreren, scherp inkopen. Blak betekent vlak, effen maar ook blank, onder water (da veld stô blak). Om dreigend, speculerend, verwachtingsvol aan te duiden dat een geheim, een schandaal, geknoei nog wel bekend zal worden, kan je zeggen : da komt nog wél ten blakke.
Harén?elen (haarenkelen) is de enkels kwetsen door ze bij het gaan tegen elkaar te stoten. Het eerste deel (har, haar) is de stam van het werkwoord haren (scherpen). De klanknabootsing goêzen duidt in het bijzonder het geluid bij hevige wind of regen aan: het rêgert datet goesjt Eieren uit vogelnesten roven, ze uitblazen en aan een twijg rijgen was tot in de jaren vijftig van vorige eeuw voor vele kinderen een hobby. De minder waardevolle eieren werden opgeofferd aan het bléndaweren (blindeieren): een spel dat erin bestond geblinddoekt en gewapend met een stok eieren kapot te slaan.
En pits, ne pitser is een persoon die weinig, kieskeurig, met lange tanden eet. Ook het werkwoord pitsen kan in deze betekeniscontext gebruikt worden (wa zitte dowe weer te pitsen). Wellicht hebben deze woorden verband met het Duitse bisschen (weinig) . Pitsen heeft in onze streek ook de betekenis knijpen en een prikkelend gevoel veroorzaken, steken :die troj (trui) pitst.Deze betekenissen gaan terug op het Franse pincer. Nen dùrschieter (doorschieter) duidt een jonge, magere, lange persoonaan. Het woord is een overdrachtelijk gebruikte afleiding van de landbouwterm doorschieten: sterk en snel langer worden van de stengel. En zotte trul of troela is de weinig vleiende benaming voor een (te?) levenslustige, sensuele vrouw. Troela is een verlenging van troel, Engels: trull (slet), Duits: Trulle (wijf; dik,grof mens). Mètmannen (marktmannen) is de gewone aanduiding van marktkramers. Wanneer je benenonder aan de voeten dik en gezwollen zijn, heb je mokbiejenen. Mok behoort bij meuk, muik, Middelnederlands muken (zacht, murw worden) en is een huidontsteking aan de achterzijde van de koot bij paarden. De geslachtsopening, in het bijzonder bij een koe of een merrie, wordt de klink genoemd. Het woord gaat terug op het Middelnederlandse clingen (kleven) en de betekenisontwikkeling is de volgende: kleven vastmaken naad reet geslachtsopening. Knoezel(s) betekent niet alleen enkel(s) maar ook gewrichten bij het vee. Aan de oorsprong ervan liggen de Middelnederlandse woorden cnoesel dat een verkleiningsvorm is van cnoes (kraakbeen) en cnoest, cnu(u)st (uitwas aan boom, vooruitspringend voorwerp). In ons dialect betekent knèùst zowel harde, ruwe uitwas aan een boom, kwast als knobbel, gewrichtshoofd, kneukel (ook knokkel).
30-09-2009 om 09:01
geschreven door Gust Adriaensen
In memoriam Prof. Dr. Gust Keersmaekers
Op 28 september overleed Prof. Dr. Gust Keersmaekers. Hij werd in Retie geboren op 26 oktober 1920. Hij behaalde een doctoraat in de Germaanse Filologie in 1952 en was emeritus hoogleraar sinds 1986. In de Koninklijke Academie voor Taal- en Letterkunde, waarvan hij sinds 1978 lid was, bekleedde hij diverse bestuursfuncties.
Gust Keersmaekers publiceerde vooral over auteurs van de zeventiende eeuw in Noord en Zuid: Hooft, Bredero, Vondel, Huygens en over de Nederlandse Letterkunde van de negentiende en de twintigste eeuw (Conscience, Gezelle, Multatuli, Couperus, Streuvels, Claes, Timmermans, Van Hemeldonck ( Beeld van de Kempen in de literatuur na Conscience/Snieders).
In 1968 ontdekte hij een zestigtal onbekende (uit het Frans vertaalde) gedichten van Bredero, uitgegeven in 1981 in de reeks van De Werken van G.A.Bredero. Daardoor veranderde het Bredero-beeld en de gangbare interpretatie van vele van zijn amoureuze gedichten grondig.
Zijn werk over Consciences De Boerenkryg (1967-1971) bracht een vernieuwing in de Conscience-studie. Hij stond in voor de tekstverzorging van het volledig creatief proza- en dichtwerk van Felix Timmermans (Leuven, Davidsfonds 1989-1994, 25 delen). Het Geluk van een Schrijver is een uitgave van alle bewaarde handschriftelijke teksten van Timmermans' Pallieter, met een inleidende studie, bekroond met de Provinciale (Antwerpen, 2003) en de Interprovinciale Prijs voor Monografie (2003/2004). Hij verzorgde tevens verschillende uitgaven van het Ernest Claesgenootschap, o.a. De Witte (1995) en in 2006 een tekstkritische uitgaven van het gevangenisdagboek van Claes onder de titel 'Drie maanden gevangenis.. Gust Keersmaekers werkte ook mee aan verschillende tijdschriften.
Hij heeft niet alleen veel geschreven maar hij was ook een gepassioneerd boekenverzamelaar. Zijn grote huis in Duffel was een gigantische bibliotheek, een schatkamer van taalkundige en literaire werken. Gust Keersmaekers zelf schatte het aantal op zo'n 20.000. Gust Keersmaekers woonde sinds 1963 in Duffel maar tot voor enkele jaren bezocht hij geregeld familie en vrienden in Retie en Arendonk en woonde hij graag samen met zijn vrouw liturgische vieringen in de Postelse abdijkerk bij.
Prof. Dr. Keersmaekers wordt op zaterdag 3 oktober om 11.30 uur in Duffel begraven.
30-09-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
28-09-2009
Duitse christendemocraten blij met liberale overwinning
Merkwaardige reacties van de Duitse christendemocraten na de Bondsdagverkiezingen.
Ze verliezen (kartelpartner, het Beierse CSU vrij zwaar) maar juichen ongeremd omdat het liberale FDP zo fors vooruitgaat. Want voor Angela Merkel en haar christendemocratische aanhang, blijkt het een orgastisch genoegen te zijn, de sociaaldemocraten uit de regering te kunnen zwieren.
Daar ga je je toch vragen bij stellen. Hoe verklaar je die afkeer van CDU/CSU voor de socialisten en het opvrijen van de liberalen? Als Merkel en co. het label 'christelijk' serieus nemen, dan verwacht je eerder dat er, zeker wat de sociaal-economische visies betreft, meer overeenkomst zou zijn tussen christenen en socialisten.
Of is ook in Duitsland, de 'C' in CDU/CSU, een nog altijd electoraal interessant vlaggetje, dat de lading helemaal niet hoeft te dekken?
28-09-2009 om 10:10
geschreven door Gust Adriaensen
23-09-2009
Zammelsbroek, juni.
Nooit méér Kempen ervaren: zon, wolken en wind, windingen van de Nete, grassen, veldbloemen, kleuren.
Kempen van vroeger,
waardoorheen de laatste tocht, naar het Laak van toen.
Vreugde om het samenzijn,
weemoed om de snelle tijd.
Prachtig Trichelbroek. Libellen en ijsvogels boven het water.
Trichelhoek, gehucht van toen,
rond de Sint-Bavokapel.
23-09-2009 om 18:59
geschreven door Gust Adriaensen
22-09-2009
Het Fortisschandaal
Lippens zou er beter aan doen
de adellijke lippen stijf op elkaar te persen,
geen woord meer uit te brengen,
een kemelharen boetekleed aan te trekken,
zich terug te trekken in de Grote Zoutepan van de Kalihariwoestijn,
of humanitair werk te gaan verrichten bij de Indiase paria's.
22-09-2009 om 19:22
geschreven door Gust Adriaensen
20-09-2009
10 jaar STOLA-STORA in Dessel
Op 26 en 27 september viert STOLA-STORA-DESSEL zijn 10-jarig bestaan.
In 1999 richtten de gemeente Dessel en het NIRAS de v.z.w. STOLA-Dessel op. De bedoeling was Desselaars mee te laten beslissen over de definitieve berging van laagradioactief afval in de gemeente en tegen welke voorwaarden. In 2004 rondde STOLA haar studie over de voorwaarden af. In april 2005 werd STORA opgericht. Via STORA wordt de Desselse bevolking betrokken bij de nucleaire aangelegenheden in de gemeente Dessel.
Het zal niemand verbazen dat bij de voorwaarden, veiligheid, gezondheid en milieu als eerste zorg naar voren kwamen. Ook werd het belang onderstreept van lokale communicatie en participatie. De berging op Dessels grondgebied moest ook een positieve, zeg maar financiële en ruimtelijke, impact op de plaatselijke gemeenschap hebben. Allemaal nogal vanzelfsprekende voorwaarden en verwachtingen.
Wat meer dan 10 jaar geleden evenwel heel wat kritiek oogste, was het feit dat het Niras vooral schermde met veiligheid en de inspraak van de plaatselijke bevolking, maar de oprichting van inspraakinstanties als STOLA beperkte tot de gemeenten die in aanmerking kwamen voor een eventuele berging.
Als het Niras echt zo bezorgd was om de veiligheid van de bevolking, moest er een perimeter bepaald zijn waarbinnen er eventueel ernstige nucleaire besmetting zou kunnen optreden. En dan moesten er in alle gemeenten die geheel of gedeeltelijk in dergelijk gebied liggen zgn. STOLA's opgericht worden.
Dat is niet gebeurd. Belangrijke delen van Retie en Geel bv. liggen dichter bij de bergingssite aan de Boeretang, dan grote delen van Dessel.
Voor de bevolking van die gemeenten, hoeft dus de veiligheid, de gezondheid, het milieu, geen zorg te zijn. Precies alsof volgens het Niras, het eventuele nucleaire gevaar stopt bij de grenzen van de gemeente waar het afval geborgen wordt.
Merkwaardige wetenschappelijke instelling, dat Niras!
20-09-2009 om 20:55
geschreven door Gust Adriaensen
16-09-2009
Drie miljoen liter melk vernield
De melkboeren hebben het moeilijk. Zal wel zo zijn. Of dat het vernietigen van miljoenen liter melk rechtvaardigt, is natuurlijk de hamvraag. Dezelfde vraag kan telkens opnieuw gesteld worden, wanneer ons kapitalistisch systeem voedselproducenten er zogezegd toe dwingt, voedsel te vernietigen.
Want het bewust vernietigen van voedsel om de marktprijzen op peil te houden of om regeringen en de samenleving onder druk te zetten, is niet alleen een zaak van financiële winst of verlies. Het is onbetwistbaar ook een belangrijke ethische kwestie.
Dat mensen tot dergelijke acties overgaan, bewijst overduidelijk hoe sterk de economisch-financiële dwangbuis waarin ze gevangen zitten, het ethische bewustzijn corrumpeert.
Het over de akkers uitgieten van miljoenen liters melk, het vernietigen van tonnen fruit, groenten en vlees, worden nog wranger en amoreler, wanneer je de honger en dorst ziet van miljoenen mensen in andere delen van de aardbol.
Bovendien wordt op scherpe wijze het humanitaire failliet aangetoond van een economisch systeem dat alleen maar rekening houdt met geld.
16-09-2009 om 23:08
geschreven door Gust Adriaensen
De journalist en het hoofddeksel
In 'De Standaard' van dinsdag 15 september heeft journalist Patrick De Witte het uitgebreid over de hoofddoekenkwestie. Een van zijn stellingen komt erop neer dat , als een schoolreglement het dragen van om het even welk hoofddeksel verbiedt, dat verbod ook gerespecteerd moet worden.
Daarmee ben ik het volkomen eens. Maar buiten die stelling, is er in het stukje van De Witte, hoewel hij zich opwerpt als iemand die de ratio als superieure toetssteen voor alles en nog wat gebruikt, niet veel rationaliteit meer te bespeuren.
De columnist verandert in een puberale branieschopper die de hoofddoekenkwestie misbruikt om zijn afkeer en misprijzen voor godsdiensten en voor de gelovigen te uiten. Daarbij haalt hij op een misleidende manier het verhaaltje over aliens die mensenkinderen aan een rectaal onderzoek onderwerpen om het geheim van het heelal te vinden, uit de kast. Precies alsof 'geloof' en 'gelovigen' in dezelfde bizarre en imbeciele hoek thuishoren.
Dat is beschamend en intellectueel oneerlijk en getuigt van een fundamentalistisch geloof in het eigen grote gelijk. Wie anders denkt of gelooft dan de heer De Witte, werd, als het in zijn macht lag, door hem wat graag in een dwangbuis gestopt.
Wat alleszins duidelijk is: de heer De Witte gelooft niet dat het geheim van het heelal in zijn eigenste reet te vinden is en aliens hebben het nog niet gewaagd het rectum van de columnist aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Wat deze zaken betreft kan de heer De Witte ongetwijfeld op talloze medegelovigen rekenen.
Maar een antwoord op de vraag die de journalist zelf oproept, nl. waar het geheim van het heelal te vinden zou kunnen zijn, blijft hij schuldig.
16-09-2009 om 07:46
geschreven door Gust Adriaensen
11-09-2009
Open Monumentendag ook in Retie
Een wandeling langs plaatsen waar zorg werd en wordt verstrekt
Op zondag 13 september is het weer Open Monumentendag. Het thema is dit jaar: zorg.
Zorg voor zieken, armen, kinderen, bejaarden. Zielzorg. En gewoonweg zorg voor de buren. Betrokkenheid op je naaste omgeving. Bekommernis om elkaar. Het is van alle tijden. Die diverse vormen van zorg hebben sporen nagelaten in gebouwen en landschappen.
De oude Pontfortsevoetweg leidt je van de oude pastorie naar het kasteel du Four en De Linde, gebouwen waar zorg werd en wordt verstrekt. De route laat je ook kennismaken met de Looiendsebergen, waar lang geleden tijdens pestepidemieën de pesthutten werden opgericht.
En de eeuwenoude voetwegen die bewandeld worden zijn natuurlijk ook voor een stuk ontstaan uit de behoefte van mensen en buurtschappen om met elkaar contact te hebben en elkaar, zo nodig, te hulp te komen.
Walter Raeymaekers, de voorzitter van Heemkring 'Zeven Neten' stelde een bijzonder verzorgde brochure samen, die na afloop van de wandeling aan de deelnemers wordt gegeven.
Info: zondag 13 september, vertrek: 14 uur aan de oude pastorie, Passtraat 14
11-09-2009 om 22:39
geschreven door Gust Adriaensen
04-09-2009
Christine d' Haen 1923-2009
Christine d' Haen 1923-2009
Er werd verhaald
Helena was huwbaar, de prinsen wierven.
Gehuwd, geroofd, en veel ridders stierven.
Haar huid als de schaal van een ei,
glanzend op de wal bij de grijsaards kwam zij:
Geen wonder dat elkeen, al breekt zij haar trouw,
wil sterven voor de schoonheid van zo'n vrouw!
De prins in haar kamer, de mooiste, met lokken
zit aan haar voet, haar wol om het rokken.
Van over de zee bracht hij haar, van haar man weg.
Boodschappers kwamen: geef haar terug.
Nooit geef ik die vrouw terug.
Het bloed van de bloedsteen dronk hij uit haar hand.
Het bloed vergoten, de Stad verbrand,
haar voet op de bank, zit zij naast haar man,
de wol op haar schoot in een zilveren mand.
Maar misschien in een zwarte zee zingt haar stem
op een wit eiland gedichten voor hem.
04-09-2009 om 09:06
geschreven door Gust Adriaensen
30-08-2009
De schande van Doel, de schande van Vlaanderen, de schande van CD&V
Moet Doel verdwijnen?
-Er liggen nog enkele duizenden ha ongebruikte grond in het Antwerpse havengebied.
-Het gigantische en nog vrij recente Doeldok is een visvijver, want niet geschikt voor containertrafiek.
-Dat dok wordt geleidelijk gedempt met zand uit het Deurganckdok.
-Als gevolg van de economische crisis en de enorme terugval van het aantal containers, wordt dat Deurganckdok, ver onder zijn capaciteit gebruikt.
-De realisatie van het Saeftinghedok, waardoor Doel volgens de Vlaamse regering, het gemeentebestuur van Beveren en het havenbestuur helemaal onleefbaar zou worden, zal nog jaren op zich laten wachten. Als het er al ooit van komt.
Waarom moet wat ooit een bloeiende dorpsgemeenschap was, dan per se van de kaart geveegd worden?
Wat bijzonder tegen de borst stuit is dat een partij die nog altijd de naam 'christen' draagt en die ooit mooie ideeën had over rentmeesterschap en nu nog altijd de mond vol heeft over 'de mensen', zelfs niet het woonrecht in Doel, zolang er geen aanvang gemaakt wordt met de bouw van het Saeftinghedok, wil steunen. Groen! en SP-A doen dat wel. Schande , driedubbele schande voor CD&V, een partij die nog altijd durft uit te pakken met de naam 'christen'. -
30-08-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
28-08-2009
Doel, N-VA en Groen!
In 'De Standaard' klaagt Groen! aan dat N-VA, het polderdorp Doel laat vallen.
Groen! pleit voor een verlenging van het woonrecht in Doel en hoopte daarbij steun te krijgen van N-VA. De N-VA-parlementsleden Helga Stevens, Jan Peumans en Mark De Mesmaeker engageerden zich in het verleden voor het woonrecht in Doel. Ze ondertekenden voor de verkiezingen een petitie om Doel als cultureel rustpunt in de haven te laten bestaan en dit zolang er geen bouwvergunning is voor het Saeftinghedok. Dit kan enkel als er woonrecht is. Een verlenging is dan ook logisch. Maar nu N-VA een plaatsje in de Vlaamse regering verworven heeft, geeft de partij niet langer thuis, aldus Groen!.
Onder de titel 'Groen! probeert maagdelijkheid te herwinnen', verwijst het Desselse N-VA-parlementslid Kris Van Dijck naar de periode toen Groen! mee in de regering zat en een aantal cruciale beslissingen over de toekomst van Doel mee goedkeurde. Of de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.
De repliek van Kris Van Dijck is evenwel (bewust?) helemaal naast de kwestie van de door Groen! gevraagde verlenging van het woonrecht in Doel.
Groen! heeft dan ook recht en reden om aan te klagen dat N-VA als regeringspartij verloochent wat ze voordien verdedigde, nl. een verderzetting van het recht om in het polderdorp te blijven wonen, zolang er nog geen definitieve beslissingen zijn omtrent o.a. het te graven dok.
Het is natuurlijk pijnlijk voor een partij als N-VA. Maar ze verliest haar maagdelijkheid in het regeringsbad. En dat bad zal nog vaker voor N-VA een 'oord des verderfs' blijken te zijn, waarin haar 'Vlaamse degelijkheid' ongenadig verder aangetast wordt.
28-08-2009 om 09:30
geschreven door Gust Adriaensen
25-08-2009
De onhoudbare positie van minister Muyters
De positie van Muyters als minister lijkt me op den duur onhoudbaar.
Verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van een regeerprogram dat je jarenlang bestreden hebt, dat ook ingaat tegen belangrijke elementen van je maatschappijvisie, is op wat langere termijn niet op een geloofwaardige manier vol te houden door Muyters zelf.
De scherpe contradictie tussen wat de Voka-topman voorstond en wat de minister nu moet verdedigen en realiseren, kan bovendien niet anders dan een diep wantrouwen wekken bij de andere partijen en de bevolking.
Het verwondert me ook sterk dat in deze kwestie tot nu toe geen vragen gesteld zijn bij de keuze van Muyters en zijn bevoegdhedenpakket door Dewever.
Ofwel was de NVA-voorzitter niet op de hoogte van de opvattingen en het Vokaprogram van Muyters en de tegenstelling ervan met het Vlaamse regeerprogram. Ofwel wil hij, precies door de keuze van Muyters, de realisatie van bepaalde programmapunten,die op verzet stuiten bij een deel van de NVA-achterban,vertragen en afzwakken.
Beide mogelijkheden stellen de tot nu toe zo succesrijke NVA-voorzitter in een negatief daglicht. Iemand tot topminister maken die het regeerprogram tot aan zijn benoeming met al zijn talenten bestreden heeft, -regeerprogram nota bene, dat je zelf als voorzitter hebt onderhandeld en goedgekeurd-: begrijpe wie kan.
Zo heeft de controverse rond Muyters, ook een negatieve impact op Dewever en zijn partij.
25-08-2009 om 10:16
geschreven door Gust Adriaensen
19-08-2009
Poging tot inbraak
Het uitbaggeren van het Nederlandse deel van de Westerschelde, hoewel vastgelegd in verdragen, loop weer eens vertraging op door een beslissing van de hoogste rechterlijke macht in Nederland.
De verontwaardiging in de Vlaamse politieke en zakenwereld is begrijpelijk. Het verdiepen van de Westerschelde is noodzakelijk voor de concurrentiepositie van de Antwerpse haven in de containertrafiek.
Sommige (dwaze) politici dreigen al met een mossel- of toloorlog. Dat is natuurlijk volkomen ridicuul. Maar ook Vlaamse ministers, zakenmensen en de media spelen daarin op een goedkope manier mee door een fundamenteel element bewust te verzwijgen.
Zij pakken de Nederlandse regering aan, willen van Den Haag een beslissing afdwingen. Terwijl ze goed weten dat de vertraging niet het gevolg is van een politiek maar van een gerechtelijk besluit.
Eigenlijk wil het Vlaamse politieke wereldje dus, dat de Nederlandse collega's inbreken in de rechterlijke macht. Ongetwijfeld zou dergelijke poging vanuit Nederland naar België toe of binnen België zelf, op grote verontwaardiging stoten. En terecht.
Want de scheiding der machten (hoe vaak bedreigd en aangetast ook) behoort tot de wezenskenmerken van het democratische systeem, zowel in België als Nederland.
19-08-2009 om 14:29
geschreven door Gust Adriaensen
17-08-2009
Het Retiese dialect 35
Óp ne wiejer zi?en (op een weer zitten) betekent zeuren, in herhaling vallen. Wiejer (knoest, kwast in hout) komt van het Middelnederlandse werte en is verwant met het woord wrat. Ve t mènne?en stôn (voor t mannetje staan) drukt uit dat je de verantwoordelijkheid moet nemen, een beslissing moet nemen; vergelijk met het algemeen Nederlandse zijn mannetje staan (tegen moeilijkheden opgewassen zijn, kordaat optreden). Wanneer iemand een grote mond opzet, geweldige, irrealistische uitspraken doet en je kan of wenst niet te reageren of te repliceren, kan je berustend-ironisch zeggen: teegen e pjèèd kunde nie gôpen,waarbij natuurlijk gedacht wordt aan de grote bek van het paard. Om erg beeldend aan te geven dat iets uitermate verfrommeld, gekreukt is, kan je (weliswaar liefst niet in alle omstandigheden) zeggen: t komt precies ùt en hinnegat of ùt e pjèèd (paard) ze gat. Als je al te vaak de grote Jan uithangt (algemene taal voor de mijnheer spelen, veel noten op zijn zang hebben, pochen) loop je gevaar ne Jan me gat, ne Jan men kloeweten (de weergave als een klankgeheel is preciezer: jammegat, jammenkloeweten) genoemd te worden . Alleszins frivoler en minder brutaal klinkt de gètjeskómpenie (de gatjescompagnie) om een paraderend groepje jonge meisjes aan te duiden. De overgang in leeftijd van het ene decennium naar het andere, bv. van vijftiger naar zestiger, kan met enige zelfspot uitgedrukt worden door: ´k hém zjust en nief vùdeur (voordeur) gehangen. Erger is wellicht dat je nog e jower óp kru?en muut (rónd)springen wanneer je pas 77 geworden bent. De overeenkomst in vorm tussen een kruk en de schrijfwijze (met dwarsstreepje) van het cijfer, ligt natuurlijk aan de oorsprong van de zegswijze. Het is weinig waarschijnlijk dat dergelijke persoon zich nog zo hard kan spoeden dat den dómp (rook) ùt zen zoolen vliegt.
Elke taalgebruiker ervaart de pijlsnelle evolutie van zowel de algemene taal als het dialect. Een van die tot voor enkele decennia ongemeen rijke taalsectoren en nu grotendeels in onbruik geraakt en zo goed als ontoegankelijk voor de meeste jonge mensen, is de taalschat van de kerk: woorden en uitdrukkingen in verband met kerkelijke rituelen en gebruiken. Vaak ontstonden er eigen dialectische varianten of op zijn minst verklankingen van algemeen Nederlandse of Latijnse woorden. Ik beperk me voor dit artikel tot enkele algemene, verstaanbare, weliswaar bijna niet meer gebruikte woorden maar met Retiese klankkleur: vruumes (vroegmis), aachtuu(r)remis (achturenmis), hoewemes (hoogmis).
Na de lange, hete zomer hebben we al wel enkele dagen bômesweer (herfstweer: kil, regenachtig, winderig) gehad, alhoewel het nog geen bamis (algemene taal , verkorting van St.-Bavomis , 1 oktober, bij uitbreiding: oktoberdagen, herfsttijd) is.
17-08-2009 om 13:24
geschreven door Gust Adriaensen
13-08-2009
Vetcool
In een commentaar bij de recente sociale encycliek 'Caritas in veritate' (liefde in waarheid), noemt Volkskrantcolumnist Antoine Jacobs de pauselijke brief 'vetcool'. Ter verduidelijking voegt Jacobs eraan toe:
Als jongeren iets vet of cool of zelfs vetcool noemen, dan gaat het meestal om iets dat net niet algemeen gangbaar is, maar iets controversieels en spannends in zich heeft.
Dat is volgens Jacobs ook het geval met de encycliek: zij toont de unieke positie van de rooms-katholieke kerk in het politieke spectrum: rechts op moreel en links op economisch gebied..
Tot nu toe toonden de media weinig belangstelling voor de encycliek. Die geringe belangstelling is misschien ook begrijpelijk. Want de paus pakt ons economisch systeem en ons materialisme ongenadig aan. En de media, die meer en meer dat materialisme promoten, willen hun lezers en kijkers niet te diep doen nadenken over hun manier van leven.
In de encycliek schrijft de paus dat de huidige crisis mede is ontstaan doordat mensen het maken van winst als een doel op zichzelf zijn gaan zien. Dan bestaat het gevaar dat welvaart wordt vernietigd en armoede gecreëerd.
Volgens de paus behoort de economie al enige tijd tot de terreinen waar de kwaadaardige effecten van de zonde zichtbaar zijn. Mensen verwarren geluk met materiële welvaart, aldus de paus.
De overtuiging dat de economie helemaal autonoom moet functioneren heeft geleid tot economische, sociale en politieke systemen die de persoonlijke en sociale vrijheid van mensen met voeten treden en die daardoor niet in staat zijn om de rechtvaardigheid te bieden die ze beloven.
De paus veroordeelt de ernstige afdwalingen en mislukkingen van het kapitalistische systeem in de financiële crisis en lanceert een krachtige oproep om te komen tot een echte mondiale politieke autoriteit die aan een terugkeer van ethiek in de globale economie, werkt.
Jacobs stelt dat de Kerk zich met haar zgn. rechts-conservatieve morele leer en haar links-progressieve sociaaleconomische opvattingen, positioneert op een bijna onbezette plaats op het politieke forum. Dat klopt allicht. Maar hij verliest uit het oog dat in het Nederlandse politieke spectrum, de Christen Unie, het dichtst die opvattingen benadert.
Ik ben ervan overtuigd dat er voor partijen met dergelijke maatschappij- en mensvisie, ook in Vlaanderen, nog heel wat interesse en groeikansen zijn.
13-08-2009 om 13:59
geschreven door Gust Adriaensen
08-08-2009
Beiaardconcert in Postel
Beiaardconcert in Postel
Het is al een mooie traditie. Midden augustus kan men op een stemmig binnenplein van de abdij, met zicht op de beiaardtoren, genieten van een concert.
Dit jaar heeft het plaats op zondag 16 augustus om 15 uur en Carl van Eyndhoven bespeelt de Postelse abdijbeiaard.
08-08-2009 om 20:15
geschreven door Gust Adriaensen
Ontsnappingen
De ontsnapte criminelen uit de gevangenis van Bruggen en het Brusselse gerechtsgebouw waren allemaal allochtonen. Dat is voor Johan Sanctorum de aanleiding om in 'De Standaard' een artikel te laten verschijnen onder de titel : Is het nu echt toeval dat ze allemaal Mohammed of Youssef heten?
Sanctorum wijst erop dat uit onderzoek blijkt dat het ouderlijke gezag in de Marokkaanse gezinnen eigenlijk niet bestaat en dat 70 % van de gevangenen in België van vreemde afkomst is.
Veel wijzer word je evenwel niet van Sanctorums stuk. Hij blijft gemakkelijkheidshalve aan de (populistische) oppervlakte en gaat niet in op de vragen die hij zelf oproept.
Want als gesteld wordt dat ouderlijk gezag helemaal ontbreekt in de Marokkaanse (migranten)gezinnen, moet men zich toch ook afvragen wat daarvan de oorzaak is. Tenzij Sanctorum . ervan uitgaat dat het ouderlijke gezag in alle Marokkaanse gezinnen, zowel in Marokko als waar ook ter wereld, afwezig is. En als geconstateerd wordt dat 70% van de gevangenispopulatie van allochtone herkomst is, dan moet weer de vraag gesteld hoe dat komt. Tenzij als verklaring gesuggereerd of hardop gezegd wordt, dat criminaliteit eigen is aan allochtonen, dat misdaad in hun genen zit. Dat zou pas zwaar en gevaarlijk racisme zijn.
Je kunt het criminele gedrag natuurlijk niet uitsluitend toeschrijven aan de maatschappelijke positie van de allochtonen, in het bijzonder aan de kansarmoede. Maar een grondige studie over de omvang van de criminaliteitscijfers bij een in sociaal en familiaal opzicht vergelijkbare groep allochtonen en autochtonen, zou een dieper inzicht verschaffen in de problematiek. En in de frequentie van crimineel gedrag bij verschillende leeftijds-, raciale, sociale groepen.
Wedden dat het niet het ras maar vooral de sociale situatie zal zijn die in grote mate bepalend is voor het criminele gedrag van mensen?
08-08-2009 om 17:08
geschreven door Gust Adriaensen
05-08-2009
Jonge franciscanergemeenschap komt naar Vlaanderen
De jonge katholieke gemeenschap Tiberiade, die in hetLavaux-Sainte-Anne in de provincie Namen is gevestigd, opent over enkele jaren een nieuwe stichting in de Sint-Antoniuskluis in Strijpen, een deelgemeente van Zottegem.
Een aantal jaren geleden kwam ik met enkele vrienden eerder toevallig op bezoek bij deze uiterst eenvoudig en sober levende gemeenschap van jonge mensen. In een bos, niet zo ver van het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne, leven broeders en zusters volgens een streng monastiek patroon. De kloostergebouwen en de kapel hebben zij grotendeels zelf opgetrokken.
Ondanks het feit dat we daar buiten de bezoekuren aanbelandden, werden we hartelijk verwelkomd door een broeder, een Kempenaar nota bene, die ons een en ander over de gemeenschap Tiberiade vertelde.
Ik herinner me dat de korte ontmoeting een sterke indruk naliet. De bezieling, de duidelijke blijdschap, de intense ingetogenheid in de kapel, kenmerkten deze groep jonge mensen. Ik vind het dan ook niet zo verwonderlijk dat de franciscanergemeenschap van Tiberiade een grote aantrekkingskracht uitoefent op jongeren.
Maar ook de eeuwenoude, klassieke kloosterorden en kloosters , hoe moeilijk sommige het ook hebben, zijn en blijven fascinerende vormen van religieus en gemeenschapsleven. In de meeste van die kloosters is de gemiddelde leeftijd hoog. Er zijn er evenwel nog, en dan denk ik vooral aan de Kempense norbertijnerabdijen, waar er nog een aantal vrij jonge paters en broeders zijn. Het is duidelijk dat het aantal jongeren zou moeten stijgen. Een kloostergemeenschap met een evenwichtige mix van jong en oud, beantwoordt het best aan een normale mensengemeenschap en bezit ook een grotere rijkdom aan geestelijke en intellectuele talenten. De intrede van jongere mensen zou ook verhinderen dat sommige kloosters met een enorme religieuze en culturele traditie en betekenis op de middellange termijn zouden verdwijnen.
Als leek schrijf ik dit niet zo maar. Wat en hoe, over het religieuze leven en in het bijzonder over kloosterlingen vaak door de goegemeente en in de media gesproken en geschreven wordt, is kortzichtig, dom en dikwijls gewoonweg spottend en kwaadaardig. Dergelijke keuze is op zijn minst even zinvol en levenvullend als andere.
Scholen, media en de publieke opinie zouden met respect en onbevangenheidook de keuze van jonge mensen voor bv. het monastieke leven , moeten benaderen. Wanneer er een ruim en positief of zelfs alleen maar neutraal, maatschappelijk draagvlak voor is, zullen meer jonge mensen toetreden tot een religieuze gemeenschap.
Ik ben ervan overtuigd dat zulke ontwikkeling een positief effect zou hebben op onze samenleving als geheel.
05-08-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
03-08-2009
Marianne Thyssen: 'Ik ben God nog niet tegengekomen.'
In 'De Morgen' van vorige zaterdag verscheen een uitgebreid interview met de voorzitster van de Vlaamse CHRISTENdemocraten, Marianne Thyssen.
Hugo Camps, de getormenteerde sterreporter met literaire ambities, stelt haar de vraag: 'Bestaat God?' Het antwoord van de CHRISTENdemocrate is een giller van formaat: 'IK BEN HEM NOG NIET TEGENGEKOMEN. IK BEN ER OOK NIET ECHT MEE BEZIG.' En over haar kerklidmaatschap luidt het: 'IK KAN NIET ZEGGEN DAT IK KERKELIJK BEN.'
Je kunt er donder op zeggen: wanneer bij een CHRISTENdemocratische politicus gepeild wordt naar zijn of haar geloofsovertuiging, krijg je gegarandeerd dergelijke ultrakorte, zinloze, lege, vaak verloochenende antwoorden. Met uitzondering allicht van Herman Van Rompuy.
Ook CHRISTENdemocratische coryfeeën wensen klaarblijkelijk zo weinig mogelijk aandacht te geven aan het bepalende en essentiële ( want alle partijen zijn 'democratisch') eerste deel van hun partijnaam. Waarom ontbreekt het ze totaal aan profileringsdrang wanneer het om hun geloofsovertuiging of om hun kerklidmaatschap gaat? Klaarblijkelijk beschouwen velen die dingen als nadelig voor hun electoraal succes of politieke carrière. Anderzijds wordt erop gerekend dat het etiket 'christen' toch ook nog een belangrijk segment van het electoraat aantrekt. De naam 'christen' in functie van politieke macht, zonder dat het label ernstige consequenties inhoudt voor de overtuiging van de dragers ervan. De vlag die de lading niet dekt.
Stel je voor. Dewever die zegt: 'Ik heb Vlaanderen nog niet gevonden. Ik ben er eigenlijk ook niet echt mee bezig.' Of Gennez: 'Ik kan niet zeggen dat ik socialistisch ben.' Je zou de media nogal eens te keer horen gaan.
Bij de CD&V'ers wordt ervan uitgegaan dat hun topfiguren te laf, te onverschillig of electoraal te berekenend zijn om eenvoudigweg voor hun christelijke overtuiging uit te komen. Ook al verwijst hun partijnaam daarnaar.
Misschien een opdrachtje voor de CD&V-voorzitster, die als titel voor het interview in 'De Morgen', in reuzeletters laat optekenen : IK WORD NIET GEIL VAN MACHT:
Verander de naam van de partij. Gebruik de naam CHRISTEN niet langer ijdel.
03-08-2009 om 13:32
geschreven door Gust Adriaensen
30-07-2009
Roodborstje
Roodborstje
siddertak trippeltak
siddertak
trippeltrap
kijk
het roodborstje
is teruggekeerd
misschien is het een ander
misschien is het niet weg geweest
toch zeggen wij
HET roodborstje
is er weer
snikkikkend
in de dwarrelblaren
30-07-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
29-07-2009
Chemtrails: fictie of werkelijkheid?
De ex-burgemeester van Evergem, Peter Vereecke, vroeg enkele dagen geleden aan het schepencollege van zijn gemeente, bij de ministeries aan te dringen het fenomeen van de zgn. chemtrails te laten onderzoeken. Deze actie van een gewezen politicus bracht de chemtrails ook in de Vlaamse, reguliere media, zij het zeer beperkt, onder de aandacht.
In 2007 kwamen de chemtrails ter sprake op een breder forum, namelijk dat van de Europese commissie. Het Nederlandse SP-lid, Erik Meijer, vroeg toen, in opdracht van het Burgerinitiatief Stop chemtrails nu!, aandacht van de Commissie voor vliegtuigsporen die niet langer alleen water bevatten maar mogelijk door barium, aluminium en ijzer, langdurig melkachtige sluiers veroorzaken. De Commissie antwoordde eerder laconiek dat zij op de hoogte was van het fenomeen en allerlei beweringen daaromtrent maar dat alles perfect technisch-wetenschappelijk te verklaren was.
Sedert ongeveer 10 jaar is er een steeds maar groeiende belangstelling voor het verschijnsel, ondanks het feit dat er zo goed als geen plaats voor is op tv of in de kranten.
Chemtrail is een samentrekking van de Engelse woorden chemical (chemisch) en trail (spoor) en daarmee een variant op contrail(condensation (condensatie) en trail).
Condensstrepen ontstaan op grote hoogte in het luchtruim als gevolg van de uitstoot van uitlaatgassen door vliegtuigen. Die kennen we allemaal en worden als vrij onschuldig en onvermijdelijk beschouwd.
Chemtrails daarentegen zouden o.a. veel langer blijven hangen dan contrails en aanhangers van de chemtrailtheorie zijn ervan overtuigd dat vliegtuigen op grote hoogte chemische stoffen in het luchtruim verspreiden in de vorm van op het eerste zicht contrails, om er geen ruchtbaarheid aan te geven.
Doel van de verspreiding der chemicaliën zou volgens de aanhangers van de theorie kunnen zijn: -beïnvloeden van het weer, klimaat, milieu -het verstoren van militaire opsporingssystemen; -het beïnvloeden en daarmee onderwerpen van bevolkingsgroepen; -het uitvoeren van een natuurlijke selectie op mens of dier (uitroeien van zwakke individuen).
Zeker wat deze twee laatste betreft, kunnen de chemtrails niet los gezien worden van de zgn. complottheorie en horen zij thuis in het rijtje van o.a. de UFOs, de Illuminati, de Bilderbergconferentie.
Wat er ook van zij: er gaapt een ontzettend diepe kloof tussen de enorme belangstelling van talloze mensen, ook van gerenommeerde wetenschappers, voor dergelijke fenomenen, zoals die na te lezen is op het internet, en de geringe aandacht die de klassieke media er voor hebben.En dat roept toch wel heel wat vragen op en sterkt de complotaanhangers in hun overtuiging.
29-07-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
26-07-2009
Huizen 3
Voor de herfst van t leven, nu dit huis,
doorstraald met lentelicht, waar niets nog dringend moet, er ruimte is en tijd, een vriendelijke groet, een hand die helpt, een troostvol woord, een blije lach.
Heerlijk is: ontwaken in ons huis, de geborgenheid van binnen, want er is buiten.
De zon schijnt, vogels fluiten,
de wind huilt, kerkklokken luiden.
Nog zaliger is:
na uitstap of na reis
de zekerheid: het huis staat er nog, de sleutel omgedraaid, buiten van ons afgegooid, wij zijn thuis.
Dit huis:
een warme thuis.
26-07-2009 om 20:13
geschreven door Gust Adriaensen
25-07-2009
Huizen 2
Huizen 2
Huis van volwassenheid, zomerhuis vol kracht. Een kind, een man, een vrouw, onvermoeibaar in hun dromen. Vreugde, zorgen, toch geborgen.
Besef van afgenomen kracht vlugger dan verwacht, kinderen weggedreven in hun werelden, sneller dan gedacht.
Gemis, verlorenheid, om te veel lege kamers, in te grote tuinen.
25-07-2009 om 09:18
geschreven door Gust Adriaensen
24-07-2009
Huizen 1
Geboortehuis, lentehuis. Herinnering maakt ons weer kind. De dagelijkse rituelen, de geluiden van elk uur, de kleine kamer boven. s Avonds hoor je de lentewind stemmen van buurtende boeren verwaaien met geruis van blaren, hoor je geritsel van muizen en moeder die rustig zegt: De kat deugt niet., hoor je het schuiven van de grendel en vaders stem: t Wordt fris vannacht.
Ouderhuis, veilige schelp.
24-07-2009 om 20:35
geschreven door Gust Adriaensen
16-07-2009
Enkele weken geleden werd de 3de encycliek van paus Benedictus XVI gepubliceerd. Ze handelt over de christelijke visie op de sociale problematiek.
Inde media was er opvallend weinig aandacht voor deze belangrijke pauselijke brief. Zeker als je vergelijkt met de mediaheisa rond de (bewust?) gedeeltelijk en verkeerd geciteerde uitspraak van de paus over het condoom.
Die geringe belangstelling is misschien ook begrijpelijk. Want de paus pakt ons economisch systeem en ons materialisme ongenadig aan. En de media, die meer en meer dat materialisme promoten, willen hun lezers en kijkers niet te diep doen nadenken over hun manier van leven.
In de encycliek schrijft de paus dat de huidige crisis mede is ontstaan doordat mensen het maken van winst als een doel op zichzelf zijn gaan zien. Dan bestaat het gevaar dat welvaart wordt vernietigd en armoede gecreëerd.
Volgens de paus behoort de economie al enige tijd tot de terreinen waar de kwaadaardige effecten van de zonde zichtbaar zijn. Mensen verwarren geluk met materiële welvaart, aldus de paus.
De overtuiging dat de economie helemaal autonoom moet functioneren heeft geleid tot economische, sociale en politieke systemen die de persoonlijke en sociale vrijheid van mensen met voeten treden en die daardoor niet in staat zijn om de rechtvaardigheid te bieden die ze beloven.
De paus veroordeelt de ernstige afdwalingen en mislukkingen van het kapitalistisch systeem in de financiële crisis en lanceert een krachtige oproep om te komen tot een echte mondiale politieke autoriteit die aan een terugkeer van ethiek in de globale economie, werkt.
De boodschap van de paus is samen te vatten als volgt: Sociale gerechtigheid kan niet zonder een moreel kompas, zonder God. Een humanisme dat God buitensluit, is een inhumaan humanisme.'
16-07-2009 om 20:11
geschreven door Gust Adriaensen
Sociale encycliek
Paus Benedictus XVI, in zijn encycliek Caritas in Veritate:
'Als winst een doel op zich wordt, riskeert ze de rijkdom te vernietigen en armoede te creëren.'
16-07-2009 om 17:15
geschreven door Gust Adriaensen
15-07-2009
Eenzijdig
In de media wordt met betrekking tot de keuze van de Vlaamse ministers bijna uitsluitend aandacht besteed aan de sp-a en dat op een negatief-kritische manier. Daarbij worden de zware woorden niet geschuwd : ondemocratisch functioneren, Stevaertcomplot, defenestratie van Vandenbroucke, enz.
Dat is uiterst merkwaardig en overduidelijk bewust eenzijdig. Precies alsof het er bij NVA en CD&V totaal anders aan toe gegaan is. Of waren er bij die twee partijen geen bekwamere en meer ervaren 'ministeriabelen' dan degenen die van Thyssen en Dewever een ministerportefeuille gekregen hebben?
Een ontluisterend en veelzeggend voorbeeld gaf 'minister ook van cultuur', Schauvlieghe. Die vrouw demonstreerde in een tv-interview, niet alleen totale onkunde van, maar ook, en dat is erger, een ontstellend gebrek aan belangstelling voor de cultuursector. Klaarblijkelijk was Schauvlieghe voor de CD&V 'ministeriabel', omdat ze Oost-Vlaamse is.
15-07-2009 om 09:04
geschreven door Gust Adriaensen
14-07-2009
Republikein Peumans
De nieuwbakken voorzitter van het Vlaamse parlement, NVA'er Jan Peumans, doet de wereld kond dat hij, als ware republikein, zal wegblijven van koninklijke recepties ten paleize.
Eigenlijk komt deze door sommigen als 'Vlaamsche stoerheid' geëtiketteerde weigering om koninklijke recepties bij te wonen, als oubollig over. Iets in de zin van 'het Vlaamsche heir staat immer pal'. En vooral het feit dat Peumans aan dergelijke pietluttigheid, zelf zo veel ruchtbaarheid geeft, doet de wenkbrauwen fronsen.
Jan, Jan toch. Tot voor kort was je het ijverigste parlementslid en in mijn ogen een man die het onderscheid wist te maken tussen belangrijke dingen en onbenulligheden. Nu ben ik daar al niet zo zeker meer van.
Ben ook benieuwd of je alle uitnodigingen die jij als 'Eerste Vlaamse Burger' in de toekomst uit binnen- en buitenland zult ontvangen, door dezelfde republikeinse en/of morele fijne kam zult halen. Wedden dat het je niet zal lukken en dat je zult meegetrokken worden in de ondoorzichtige belangencarrousel van machtige lobbygroepen,amorele financiële holdings en dictatoriale regimes.
Want ter wille van het smeer, likt ook de Vlaamse kat de kandeleer. Nu meer dan ooit. Foei!
14-07-2009 om 16:38
geschreven door Gust Adriaensen
12-07-2009
Simon Vinkenoog 1928-2009
Zopas overleed de Nederlandse dichter en prozaschrijver Simon Vinkenoog.
Uit Eerste Gedichten 49/64, Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 1966, het volgende gedicht:
Winter
ik zie dit huis maar waar zijn de deuren en waar is het leven dat hier woont? ik zie dit huis zonder deuren en ramen dit hopeloos blinde huis
ik ben hier niet alleen geweest er waren de scheurende muren de stervende tuin in doodsnoodkleuren de overwinning op de herfst en ik was deze tuin:
generaties hadden hier bloemen geplukt en kinderen op mijn gras gespeeld nu hing de schommel leeg boven mijn graf een galg tussen geschrokken bomen
ik had het zand in mij horen woelen geen storm had mij ooit kunnen doden nu zag ik de bomen de hemel bevoelen als levenloze getuigen van een andere episode
ik heb deze tuin niet meer kunnen verlaten deze tuin van het gestorven huis ik heb met mijn handen dit graf gedolven en ben deze bloemloze dood gestorven
12-07-2009 om 16:52
geschreven door Gust Adriaensen
10-07-2009
De postjes
Het Vlaamse regeerakkoord is er. Nu is het nog even wachten op de verdeling van de ministerportefeuilles.
Even het licht (?) laten schijnen op twee boeiende situaties.
Eerst de sp-a. Niemand zal de vakkennis van Frank Vandenbroucke ontkennen. Maar de betweterigheid van de 'professor' in de onderhandelingen, komt niet alleen de coalitiegenoten maar ook meer en meer mensen in zijn eigen partij, de strot uit. Die pedanterie en de daardoor sterk beïnvloede spreekstijl van Vandenbroucke, vielen ook tijdens de campagnedebatten bijzonder sterk op en irriteerden velen mateloos. Als Vandenbroucke naast een ministerpost grijpt of een veel lichtere portefeuille toebedeeld krijgt, heeft hij het uitsluitend aan zichzelf te wijten. Het is onbegrijpelijk dat een hoogbegaafde man als hij, niet inziet dat hij vele mensen sterk op de zenuwen werkt.
En dan de grote winnaars van de verkiezingen: de NVA. Ook al wil de toekomstige minister-president Dewever heel graag in zijn regering, het zou voor de NVA een ramp zijn, mocht Dewever het voorzitterschap opgeven. Daarmee is ook een groot gevaar voor de NVA aangegeven: Dewever is voor te veel kiezers de NVA. Valt Dewever weg, dan is voor een groot deel van de mensen, ook de aantrekkelijkheid van de partij weg.
Dewever blijft dus voorzitter. Peumans en Bourgeois worden minister. NVA mag ook de voorzitter van het Vlaamse parlement leveren. Zou Kris Van Dijck niet de geschikte man voor die job zijn? De Desselse burgemeester heeft heel wat parlementaire ervaring en dook de voorbije dagen geregeld in de media op als 'ministeriabel'. Ik denk evenwel dat hij zich beter in zijn vel zou voelen als voorzitter van het parlement. En op die manier krijgt iemand uit de Kempen toch ook nog eens een hoge functie in het Vlaamse bestuursapparaat.
Een probleem: wellicht wil ook de NVA een vrouw op het voorplan. Maar NVA-vrouwen die duidelijk in aanmerking komen voor een van de topfuncties, zie ik niet zo direct.
Kris Van Dijck als parlementsvoorzitter: het zal waarschijnlijk de NVA in de Kempen geen windeieren leggen.
10-07-2009 om 11:15
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2009
Afslag Vlaanderen, uitrit crisis ???
Zoals in elk regeerakkoord, zitten er ook in het Vlaamse regeerakkoord een heleboel goeie dingen. En ook de reacties waren voorspelbaar: de regeringspartijen prijzen hun overeenkomst de hemel in, de oppositie spaart haar kritiek niet.
Enkele dingen zijn voor mij alleszins duidelijk.
Wat de gemoederen tijdens de campagne zo sterk beroerde, nl. de communautaire problemen, de staatshervorming, BHV, daarover is amper sprake in het akkoord en weinigen, zowel bij de politieke partijen als bij de bevolking, kan het ook maar een bal schelen.
En de campagneslogan van NVA, Afslag Vlaanderen, uitrit crisis, blijkt alleen maar goed geweest te zijn voor de kiesstrijd en de verkiezingen. Want niet 'meer Vlaanderen' zal de financieel-economische crisis oplossen. Neen. De Vlaamse regering, inclusief Bart Dewevers NVA, probeert het met de klassieke middelen: besparen, op die manier budgettaire ruimte scheppen om te kunnen investeren en het sociale beleid verder te kunnen uitbouwen.
Allemaal beleidsopties die dus mogelijk zijn zonder staatshervorming, zonder splitsing van om het even wat. Wedden dat, wanneer deze regering goed marcheert, de schreeuw om een grote staatshervorming zal verstommen, ook bij NVA.
Alleen het VB zal proberen daaruit nog politiek garen te spinnen, waardoor deze partij en haar leiders (al tientallen jaren dezelfden, stel je voor) nog oubolliger en tragikomischer zullen worden.
09-07-2009 om 21:55
geschreven door Gust Adriaensen
07-07-2009
Het ACW stelt duidelijk zijn prioriteiten
In een interview met 'De Standaard', formuleert Jan Renders, voorzitter van het ACW, heldere stellingnames ter verdediging van de sociale zekerheid én van de zwaksten in onze samenleving. Dat verheugt me zeer.
Dat er nogal wat mensen zijn die deze duidelijke standpunten aangrijpen om de man zelf aan te vallen en om hun afkeer voor de christelijke arbeidersbeweging en in het bijzonder voor de vakbonden te demonstreren, is een gekend verschijnsel. Klaarblijkelijk beschouwen zij sociale zekerheid en solidariteit als een graai in hun persoonlijke, diepblauwe portemonnee.
Het toppunt vind ik wel dat een briefschrijver de voorzitter van het ACW het recht wil ontzeggen, de visie van zijn vereniging op de maatschappij duidelijk te maken.
Geldt dat volgens deze meneer voor het hele middenveld en voor ieder individu? Fraaie opvatting over democratie en vrije meningsuiting is dat wel !
07-07-2009 om 19:58
geschreven door Gust Adriaensen
03-07-2009
Boonen is Quick Step is Boonen
Heel de heisa rond het al dan niet deelnemen van Tom Boonen aan de Tour, kan beschouwd worden als een van de beste geslaagde marketingstunts van de laatste jaren.
Als de sponsors het erom te doen is zoveel mogelijk met de merknaam in de media en vooral op tv te komen, is 'de zaak Boonen' de laatste weken een echte goudmijn voor Quick Step geweest.
Dat Quick Step en zijn advocaten er bovendien nog in geslaagd zijn bij het grote publiek het beeld te creëren van de stoute en onrechtvaardige Tourorganisatoren die publiekslieveling Tom uit de Tour willen houden, voegt nog een in commercieel opzicht positieve dimensie toe aan Quick Step.
Kortom, voor de firma Quick Step kan dit wielerseizoen, wat ook de prestaties van haar renners zijn of zullen zijn, niet meer stuk.
03-07-2009 om 18:56
geschreven door Gust Adriaensen
30-06-2009
Klasreünie
Klasreünie
Herinneringen: gordijn dat voor het nu schuift. Mannen worden weer jongens.
30-06-2009 om 14:38
geschreven door Gust Adriaensen
28-06-2009
Karel Van Miert
Ook al had Karel Van Miert de actieve Belgische en Europese politiek al lang verlaten, toch werd door de media nog geregeld een beroep op hem gedaan, om commentaar te geven bij de Europese actualiteit.
Wat me dan opviel was niet alleen zijn kennis van zaken zijn analytisch vermogen en het grote sérieux dat hij uitstraalde, maar vooral zijn gedrevenheid en soms zijn grote emotionaliteit.
Van Miert kwam uit een groot en eenvoudig Oud-Turnhouts gezin. Hij behaalde in eerste instantie een A3-getuigschrift van elektricien en kon daarna via de Centrale Examencommissie een diploma secundair onderwijs behalen. Dat maakte het hem mogelijk verder te studeren aan de Gentse universiteit. Een tijdlang was hij actief in de katholieke jeugdvereniging 'Boerenjeugdbond' van zijn geboortedorp.
Had de Belgische en Europese toppoliticus die Karel Van Miert geworden is, nog enige voeling met de landelijke en katholieke cultuur en tradities, waarin hij geboren en opgegroeid is? Het feit dat hij met overgave zijn vrije tijd besteedde aan een boomgaard, is voor sommigen een aanduiding voor Van Mierts terugkeer naar zijn boerenwortels in het Kempense Oud-Turnhout.
En in hoeverre werd zijn waardekader nog beïnvloed door het familieleven van zijn kinder- en jeugdjaren én door zijn katholieke opvoeding?
28-06-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
19-06-2009
Geef je notarisrol op, Kris Peeters!
Een fraai schouwspel is het allemaal niet. En zeker niet in hoofde van de minister-president.
Terwijl alles erop wijst dat een coalitie CD&V, NVA, SP-a, de voorkeur geniet, ook die van hem, durft hij dat niet rechtstreeks duidelijk te maken.
De nota had de bedoeling Open VLD te laten afvallen, maar Verhofstadt is Peeters te slim af geweest:de VLD ging plat op de buik. Komt daarbij dat Van Rompuy de liberalen erbij wil.
Peeters moet nu zijn notarisrol opgeven en resoluut beslissen: Open VLD, 'raus! En die liquidatie niet uitsluitend de toekomstige coalitiepartners toeschuiven.
19-06-2009 om 15:56
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
De Epiloog
Ondertussen zaten de vier Dewevertjes in het keukentje van de parochiezaal lekker dicht rond de koningin geschaard en luisterden ze met volle aandacht naar de sprookjes van Fabiola, die de Vorstin moeizaam maar met veel gevoel en overgave voorlas.
Ook Laurent kwam in het keukentje van In het hol van de Leeuw, alias In de goede Herder, even goeiedag zeggen. In een select gezelschap van Vlaamse Antwerpse vrienden had hij net voordien een felgesmaakte Deweverimitatie ten beste gegeven. Hij was daar bijzonder goed in. Zonder bril en met zijn kapsel in een wat andere plooi, leek Laurent ook als twee druppels Scheldewater op Bart.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat de Dewevertjes de prins met papa begroetten, temeer omdat de arme bloedjes de Vlaamse Heldmaar uiterst zelden in levenden lijve zagen. Ze zagen hun vergissing evenwel vlug in en Laurent mocht lekker gezellig tussen hen in komen zitten en gespannen meeluisteren naar de lezende mama.
België zou, dat stond nu wel vast, blijven bestaan.
Einde
19-06-2009 om 15:18
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
De Apotheose
De apotheose van het feest, die zonder twijfel in het geheugen van de aanwezigen zou blijven leven, was het moment, het sloeg toen twee uur op de Mortselse kerktoren, waarop de President, de Lion King en de Vorst een tafel beklommen en met verstrengelde armen de Vlaamse Leeuw begonnen te brullen.
En het werd helemaal compleet gemaakt toen het socialistische koningskoppel la Freya en Frank nog kwamen binnenwaaien.
De Vorst maakte de President en de Lion King direct attent op het zinsverbijsterend décolleté van het Gentse godenkind en op het colbertje van professor Frank, dat hij jaren geleden in Oxford reeds droeg, wat geamuseerd gegrinnik op de tafel veroorzaakte.
Maar nadat Freya een dubbele whiskey naar binnen had geslagen en Frank een plat waterke, lieten ze zich niet langer pramen, sprongen ook op de tafel, en de vijf zongen zo gevoelvol en vol overtuiging Ze zullen hem niet temmen, dat niemand in In het hol van de leeuw zijn tranen nog kon bedwingen en allen als gekken aan het applaudisseren en scanderen gingen: Voor President en Vorst en onzen Bart, hip hip hoera!.
Na afloop werden de vijf van Mortsel door het enthousiaste mansvolk op de schouders getild, waarbij het evenwel opviel dat de meeste belangstelling voor het tilwerk toch wel betrekking op de Gentse schone had.
19-06-2009 om 11:18
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
Het Trouwfeest
En zo gebeurde het dat op de Vlaamse Nationale Feestdag, op 11 juli, datum die voortaan ook de geschiedenis zou ingaan als de Trouwdag van de Vlaamse Held, de Koning en de Koningin incognito ten huize Dewever verschenen . Ze werden er door de familie en door de Peetersen hartelijk en warm verwelkomd.
In het Mortselse districtshuis was de schepen helemaal van zijn melk maar de kerkelijke plechtigheid was bijzonder mooi en velen pinkten een traan weg toen de orgelist op het einde niet alleen de Vlaamse maar ook de Nationale hymne uitvoerde.
De Mortselse parochiezaal In de goede herder was de locatie voor het trouwfeest. Ze was voor de gelegenheid omgedoopt tot In het hol van de leeuw. Een echte Breugheliaanse bruiloft merkte de Vorst al vlug terecht op.
De koningin zag er stralend uit en ze viel erg in de gratie bij de Dewevertjes, die haar klaarblijkelijk een lieve oma vonden, een echte Italiaanse mama.
19-06-2009 om 09:59
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
Het afscheid
Het sloeg twee uur op de Sint-Michiel en Sinte-Goedele, toen de President en de Vorst mekaar ten afscheid in de armen sloten in de vestibule van het Presidentiële paleis.
Onder aan het bordes lag de clochard te snurken. De Koning wilde alweer zijn portemonnee bovenhalen maar bedacht bijtijds dat hij van zijn wettige huisvrouw altijd maar een vijfeurobiljetje en enkele kopertjes om een kaarsje te branden, meekreeg. Hij keek uitnodigend naar de President maar die gaf de dompelaar een nijdige stamp en siste hem in het puurste Puurs met voor de kenners toch wel een snuifje Reets, toe: Vort! Scheer je weg! Terug naar bachten de Kupe! Daar moest de oude Monarch toch even bij slikken. Is dat niet wat onbarmhartig, Kris? probeerde hij. Het antwoord van de President was klip- en- klaar: Dat is onze Nieuwe Vlaamse Assertiviteit. zei hij ferm. De Koning liepen de rillingen over de rug bij het aanschouwen van zoveel assertiviteit maar hij wilde de goeie sfeer niet verstoren en drong niet verder aan.
Daarna liepen ze gearmd want de oude vorst was wel wat wankelbaar geworden- over het nog altijd maanbeschenen Koningsplein naar de tweede achterdeur in de oostelijke koninklijk-paleisvleugel. Met enige moeite kreeg de Monarch de sleutel in het slot en na een laatste hartelijke groet, verdween hij in de donkere paleisgang.
De President wandelde mijmerend door een stukje Warandepark , schreed dan resoluut naar het hem ondertussen zo vertrouwd geworden bordes van zijn presidentiële paleis toe, zag tot zijn grote voldoening dat de clochard de benen genomen had en betrad de helverlichte presidentiële inkomhal.
(wordt vervolgd)
19-06-2009 om 08:41
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
The Lion King
Kris, vroeg de Monarch bezorgd, zou die Bart Dewever mij echt weg willen? Bah nee, Bert, stelde de President hem gerust. Den Bart is nog de slechtste niet. Hij kijkt wel stuurs en hij moet van zijn achterban soms iets stoers zeggen. We noemen hem wel eens een beetje plagerig The Lion King. Eigenlijk toch vooral een troetelnaampje. Er is dan even een blije schittering in zijn ogen, hij kan dat wel appreciëren. En diep in zijn hart, Bert, vindt hij jou wel een toffe peer.
De Vorst vond toffe peer een erg plastische uitdrukking, echt Vlaams, ze ontlokte hem een gulle lach. Eigenlijk had hij Dewever altijd wel gemogen. Van postuur én van inborst, meende hij, hadden ze veel met elkaar gemeen. Weet je, Bert, stelde de President voor, op 11 juli trouwt den Bart , ik en ons Ann zijn uitgenodigd, kom jij met je Paola ook, incognito natuurlijk. Wedden dat de verhouding tussen den Bart en jou dan niet meer stuk kan? (wordt vervolgd)
19-06-2009 om 08:30
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
De Vrouwen
Met het leger worden van de fles, groeide de stemming. Het klikte tussen de twee.
Toen het onderwerp vrouwen werd aangesneden, waren de jasjes al een hele tijd uitgespeeld en speelde de conversatie zich af tussen Albert en Kris.De Vorst vroeg belangstellend hoe de voornaam van de First Lady was. Ann, zei de President en hij diepte meteen een foto uit zijn portefeuille met leeuwicoontje, op. Wat een schoonheid!, mompelde de Monarch. Maar jij was indertijd ook toch een kenner., wierp de President op. Het deed de Vorst duidelijk deugd. Weet je , Albert, op mijn twintigste, was ik smoorverliefd op Paola. Die bekentenis van de President, ontlokte bij de Vorst een tevreden lach. Dat hebben er me al zeer velen toevertrouwd. , zei de Koning vergenoegd en hij inviteerde meteen de President en de First Lady, ook eens bij hem op de thee te komen, tenminste als ons Paola ermee akkoord gaat, voegde hij er voorzichtigheidshalve aan toe.
19-06-2009 om 07:17
geschreven door Gust Adriaensen
18-06-2009
De Vorst De Lion King De President
Het bezoek
Ook de President voelde dat er die avond iets te gebeuren stond. Hij had de dure kroonluchters laten branden en het verwonderde hem niet dat om elf uur de deurklopper op de paleispoort viel en hij even later de Vorst in de opening zag staan. Welkom, zei de President hartelijk en hij leidde de Monarch galant door de gangen en rijkelijk ingerichte salons naar de presidentiële suite.
De Koning keek zich de ogen uit het hoofd. Zoveel onbeschaamd geëtaleerde rijkdom, zoveel duidelijk peperdure kunstwerken en decoratie: het stak zijn paleis naar de kroon.
Chic, chic!, was alles wat hij kon uitbrengen. Maar toen ze gezeten waren, herwon de Vorst zijn bonhomie en zei plagerig: Maar een kevertjesplafond hebt u niet. Dat moest dePresident toegeven. Maar het plan bestaat, zei ie , om enkele salonplafonds en ook het perszaaltje te decoreren met leeuwenmanen. Tegenwoordig moeilijk aan te raken, meende de Monarch. In het Museum van Tervuren is er nog een grote stock. repliceerde de President nonchalant. Dat deed de Vorst naar adem happen.
De cognac deed hem dan ook deugd. En het was kwaliteit. Kon tippen aan de beste in Zijn paleis. Om nog maar te zwijgen over de sigaren. Overtrof werkelijk alles. Het drong scherp tot de Vorst door: dit was een voorbeeldje van het exuberant rijke, machtigeVlaanderen.
De Koning herinnerde zich de leuze AVV-VVK, die de Vlamingen ooit massaal in beweging zette en hij vroeg de President of deze Vlaamse materiële rijkdom wel in overeenstemming te brengen was met Vlaanderen voor Christus.
Opgeborgen, ouwe rommel, was iets voor armoedzaaiers: onderwijzers, onderpastoors, Untervolk, zei de President met een wat breder ironisch lachje, het lachje dat het Vlaamse vrouwvolk deed smelten, alleen nog te voorschijn gehaald als het electoraal nuttig is. Tussen ons, voegde hij er samenzweerderig aan toe, de moderne Vlamingen, wij dus, gaan resoluut voor VVM Vlaanderen voor de Mammon.
(wordt vervolgd)
18-06-2009 om 22:19
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
De Koninklijke Wandeling
Nog diezelfde namiddag liet de Koning de Koningin weten dat hij omwille van de economische crisis extra werk had in zijn werkpaleis en daar de nacht zou doorbrengen.
Na er zich van vergewist te hebben dat er nog licht brandde in het presidentiële paleis, verliet de Vorst tegen elven via een der vele achterdeuren de oostelijke vleugel van zijn paleis. Het was een zachte, maanbeschenen avond. Mijmerend wandelde de Monarch nog door een stukje Warandepark en schreed dan resoluut via de Koningsstraat en het Koningsplein naar het hem ondertussen zo bekend geworden bordes toe.
Even stootte hij met zijn voet een clochard aan die op en onder zijn kartonnetje aan het indommelen was. De Koning excuseerde zich minzaam, waarop de man direct zijn royalisme beleed en zelfs voorstelde om de Nationale Hymne zachtjes te zingen. Doe dat, spoorde de Vorst hem aan. Toen de eerste woorden de oren van de Koning bereikten, voelde die zich genoopt de dakloze erop te wijzen dat de Marseillaise niet de bedoelde hymne was. Maar die vergissing belette de barmhartige monarch niet een vijfeurobriefje tussen de kartonnetjes te schuiven.
18-06-2009 om 20:04
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
De Vorst Niet zo ver van het presidentiële paleis vandaan, zat de Belgische Vorst in de meest oostelijke kamer van het koninklijke paleis, al enkele dagen met groeiende afgunst het drukke gedoe van de President gade te slaan.
Zou hij er helemaal niet aan denken, ook mij eens uit te nodigen? had de Vorst zich al een paar keer afgevraagd. En toen hij dé sterkhouder van ZIJN België, de Gouverneur van de Nationale Bank, lachend op het bordes zag staan, kon hij het niet meer houden. Ypersele, zei de Vorst, dat kan zo niet blijven duren. Ik ga gewoon eens aanbellen bij de President. De trouwe lakei schrok zich een hoedje. Majesteit, insisteerde hij, niet bij klaarlichte dag, met al die media-aandacht. Als het echt een onweerstaanbare aandrang is, doe het dan incognito.
(wordt vervolgd)
18-06-2009 om 18:38
geschreven door Gust Adriaensen
De Vorst De Lion King De President
De President
De Vlaamse President was in zijn nopjes. Hij had het wel druk en hij zou weer eens de nacht moeten doorbrengen in zijn riant paleis. Maar decorum en media-aandacht verguldden veel. Met zwier deed hij de ene na de andere hoge bezoeker uitgeleide: een beheerste, wat ironische glimlach (hij wist dat precies daarvoor duizenden Vlaamse vrouwen weg van hem waren), de handdruk op het bordes en de amicale tik op de rug wanneer de gast de trappen begon af te dalen.
Hij was er zich van bewust dat een paar dingen nog voor verbetering vatbaar waren. De First Lady had hem er al herhaaldelijk en met groeiende irritatie op gewezen. Een keertje een hand losjes in de broekzak mocht wel, maar hij deed het nog veel te vaak. Waar en in welke omstandigheden hij zijn jas dichtgeknoopt moest houden, wist hij ondertussen wel. Zijn vrouw had hem met afschuw in de stem het beeld van een federale minister voorgehouden, die meestal, zelfs in het bijzijn van Hilary, met open jas, en, o gruwel, met enkel bicjes in het borstzakje van zijn colbertje, paradeerde. Wat meer rechtop lopen, de rug strekken, moest hij ook vaker oefenen. Dat wordt erger en erger, had de First Lady gewaarschuwd, dat zit in de familie. Inderdaad. De Peetersen lopen al generaties met een schoft. zeiden de Puursenaars, inclusief de Reetenaars. Van achteren zie je er al bijna uit als Verhofstadt ! Dat was een schampere opmerking van zijn vrouw. En die deed behoorlijk pijn. Want hij wist zich wel in hart en nieren een volbloedliberaal maar met die linkserige kwajongensliberaal van een Verhofstadt, wilde hij niets te maken hebben. Maar het moeilijkste, vond de President, was het schaven aan zijn Verkavelingsvlaams met daarbovenop dan nog het zware Klein-Brabantse accent. Dat was pas hard labeur.
(wordt vervolgd)
18-06-2009 om 18:33
geschreven door Gust Adriaensen
17-06-2009
Retiese Gregorianen zingen in Nieuwpoort
Op zaterdag 20 en zondag 21 juni 2009, is het 21-koppige (nieuwe leden zijn van harte welkom) mannenkoor De Gregorianen uit de Sint-Martinusparochie in Retie te gast in twee Nieuwpoortse parochies.
Het koor bestaat reeds meer dan 50 jaar. Het is een aantal jaren inactief geweest toen na het Tweede Vaticaans Concilie de liturgietaal veranderde van Latijn naar Nederlands. Sinds 1992 is het koor opnieuw actief.
De Gregorianen treden geregeld op in binnen- en buitenland en verzorgden ook reeds de radiomis van Radio Eén. De belangstelling voor het gregoriaans en zijn subtiele schoonheid, neemt overigens van jaar tot jaar toe.
Zaterdag en zondag zingen de Retiese Gregorianen in Nieuwpoort Het eigene van de mis van de 12de zondag door het jaar, aangevuld met enkele Nederlandse liederen.
17-06-2009 om 09:51
geschreven door Gust Adriaensen
16-06-2009
Herdenking Ward Bruyninckx
Vorig jaar op 23 juni overleed Ward Bruyninckx. Hij was een Retiese priester maar genoot in heel Vlaanderen bekendheid als nationale proost van de Chirojeugd, begeleider voor pastorale werkers en diakens, én als schrijver van bezinnings- en liedjesteksten.
Familie, vrienden, medewerkers en de heemkundige kring, hebben de eerste verjaardag van zijn overlijden aangegrepen om Ward Bruininckx te gedenken met een tentoonstelling en de uitgave van een huldeboek 'Sporen van menswording'.
Op vrijdag 19 juni is er om 19.30 uur een eucharistieviering in de Sint-Martinuskerk van Retie met gezangen op tekst van Ward Bruininckx.
De herdenkingstentoonstelling heeft plaats van zaterdag 20 tot en met dinsdag 23 juni, telkens van 10 tot 18 uur in het Kasteel van Rethy, Kasteelstraat.
16-06-2009 om 20:43
geschreven door Gust Adriaensen
14-06-2009
Avonddienst abdij Postel
Het is telkens een deugddoende, rustgevende, verrijkende ervaring: de avonddienst in de Postelse norbertijnerabdij.
De wandeling over het grote binnenplein, langs de abdijgebouwen naar het romaanse kerkje, brengt je reeds tot verstilling, bezinning.
De halfduistere kerkruimte, de intrede der kanunniken, het discrete orgelspel, het heerlijke psalmodiëren, de afwisseling van voorzanger en confraters, de lezing, de stilte: dat alles schept een unieke sfeer, zorgt voor een intense esthetische en religieuze ervaring.
En als dan in het gebed voor de overledenen, confraters vermeld worden, die 5,6,7 eeuwen geleden in de Postelse abdij stierven, voel je je ook als leek verbonden met de eeuwenlange, rijke en spirituele geschiedenis van deze Kempense abdij.
Ook voor een niet-gelovige of niet-kerkelijke bezoeker, die openstaat voor de schoonheid van muziek, tekst en rituelen, is het bijwonen van deze avonddienst, die een half uurtje duurt, een echte aanrader.
14-06-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
13-06-2009
Open VLD zet zichzelf buiten spel
Door de voorwaarden voor regeringsonderhandelingen uitermate sterk te koppelen aan de manier waarop de staatshervorming moet worden aangepakt, plaatst de VLD zich diametraal tegenover Kris Peeters' plan wat dat betreft, maar ook tegenover de duidelijkste winnaar van de verkiezingen: de NVA.
Het waarom van deze VLD-politiek is niet erg duidelijk. Wil de partij op die manier CD&V en SP-a onder druk zetten om toch een 'tripartite' te vormen? Of zoekt ze een manier die tegelijk als 'Vlaamsbewust' én 'Belgicistisch' zal kunnen geïnterpreteerd worden, om in de oppositie te gaan?
Ik denk dat het dat laatste zal zijn, temeer omdat het ACW zich duidelijk uitgesproken heeft voor een coalitie CD&V, SP-a, NVA.
13-06-2009 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
12-06-2009
Groen! verloochent zijn ziel...in Brussel
Wat ook de hebbelijkheden en onaangename karaktertrekken van een aantal politici zijn, wat er ook zij van beweerde afspraken tussen SP-a en Groen!, het blijft een feit dat de maatschappijvisie en het program van Groen! veel meer overeenkomsten vertonen met SP-a dan met VLD en zeker in Brussel, met de sterk liberale CD&V.
Groen! heeft dus uit aversie voor in het bijzonder Smet, en voor de postjes, zijn maatschappijvisie verloochend en de realisatie van een aantal programmapunten opzij geschoven. Het heeft zijn ziel verkocht.
En daarmee is Groen!, althans in Brussel, gaan plaatsnemen in het rijtje van de traditionele partijen. Misschien maakt dat deel uit van de zgn. 'nieuwe' aanpak van Groen!: salonfähig worden, geen geitenwollensokken meer maar maatpak asjeblief, de profeten van de Groene New Deal, de Groene Big Bang, de toekomstige CEO's van de Groene Economie!
Geef mij dan maar een hyperkinetisch ventje, een politiek woelwater als Smet.
12-06-2009 om 09:00
geschreven door Gust Adriaensen
10-06-2009
Het Retiese dialect 34
Nè wordt gebruikt om op resolute wijze ziezo, voilà, de zaak is afgehandeld uit te drukken. Het komt van het Middelnederlandse nem (neem). Mogelijk heeft nèmnèm,dat iets lekkers suggereert om kleine kinderen tot etenaan te sporen,dezelfde oorsprong. Ofwel bootst het woord de smakkende, klakkende geluiden van lippen of tong bij het eten of drinken na en is het dus een klanknabootsing. Krojsmiljawer (kruismiljard) betekent schots en scheef. Krêtig (ergerlijk) is afgeleid van het Middelnederlandse cretten (krabben, tot toorn prikkelen). De dialectische nevenvorm van bijkans is bekant. Het betekent bijna, vrijwel, is een samenkoppeling van bij + kant (rand)en gaat terug op het Middelnederlandse bicant. Hâr(óm) is het bevel aan een (ingespannen) paard om naar links te gaan. Het Middelnederlandse hare (hierheen) ligt aan de oorsprong ervan. De voerman liep links van het paard, wat het verband tussen hier en links verklaart. Ga naar rechts! wordt in ons dialect uitgedrukt door (d)juutóm. In vele dialecten wordt voor dat bevel hot gebruikt. Denk ook aan de uitdrukking van hot naar haar. Om het paard te doen voortgaan of tot spoed aan te zetten wordt juu in verscheidene klankvarianten gebruikt en het stopbevel is hôw.
Tá?eleeren wordt meestal berispend, verwijtend gebruikt om aan te duiden dat iemand weifelt, aarzelt. Waarschijnlijk gaat het woord terug op de Franse werkwoorden se tâter (zich bezinnen, aarzelen) en tâtonner (tastend, weifelend te werk gaan). Wanneer je een persoon (ook wel een huisdier) bekèlt, vertroetel je hem of haar, poch je erover. In deze context past ook (be)stóf(en). Stóffen betekent snoeven, pochen en is de dialectische klankvariant van het algemeen Nederlandse maar nog weinig gebruikte stoffen. Dit woord is verwant met het Oudfranse estoffer (optooien) en met het Middelnederlandse stofferen (vullen, opsieren). Das géne stóf: (het resultaat van) iets is niet om over te pochen. Een eveneens nog zelden gehoord algemeen Nederlands woord maar wel opgetekend uit de mond van dialectsprekers is kieskaawen. Kieskauwen is gevormd van kies (maaltand) en kauwen waarbij het begrip kieskeurig allicht invloed heeft gehad en betekent met lange tanden, zonder graagte eten. Wanneer een kind bv. in een zetel ritmisch tegen de zetelrug botst is het aan het sjoppen.Suffen, soezen, dromerig zijn wordt uitgedrukt door droewezen,dat verwant is met het Engelse to drowse (soezen).
Soms werd wel eens mófhènne?en (mof, verkorte vorm van moffel = losse, wollen mouw) voor washandje gebruikt. Een glibberige, slijmerige, slijkerige substantie , bv. eiwit, kikkerdril, is slidder. Het woord is afgeleid van slidderen, dat een werkwoord van herhaling is van het Middelnederlandse sliden (glijden, glibberig zijn). De naaf van een (karren)wiel is nen dóm. Het is een nevenvorm van duim. Blijkens het Middelnederlandse gebruik van dume lagende betekenissen vinger en draaipuntniet ver uiteen.
Vrèmmesis de dialectische samentrekking van vrouw+mens en werd niet alleen met betrekking tot vrouwen (e strojs vrèmmes) maar ook soms als aanspreekwoord voor vrouwen gebruikt. Een weduwe wordt weef genoemd en en hôgweef is de schampere, misprijzende aanduiding van een ongehuwde moeder. Het eerste deel hôg (haag) vind je ook terug in bv. haagschool, hagepreek en heeft door de betekenisontwikkeling van heg tot door een haag omgeven land, de nuances slecht, geheim gekregen. Wie zou er als kind niet braaf luisteren naar en (school)mestés, waarin zoveel schoolse strengheid doorklinkt? Het woord is de dialectische vervorming van meesteres (onderwijzeres) en waarschijnlijk heeft ook het Franse maîtresse invloed gehad.
10-06-2009 om 17:19
geschreven door Gust Adriaensen
08-06-2009
Rechts-Links
Hoe dikwijls hoorde en las je de voorbije jaren niet dat de begrippen links-rechts, totaal achterhaald en uitgehold zijn in de huidige maatschappij.
Welnu, gisteren heb ik de ganse tijd uit de mond van politici, journalisten en experts, niets anders gehoord dan de etiketten links-rechts om de resultaten van de verkiezingen te analyseren en te duiden.
Vlaanderen heeft dus, volgens de analisten, centrumrechts gekozen, centrumlinks leed de nederlaag. Overduidelijk alleszins is de zware nederlaag van het extreemrechtse Vlaams Belang. Dewinter en co. betalen eindelijk de tol voor hun platvloerse vreemdelingenhaat, hun aanwakkeren van en inspelen op angstgevoelens van vele mensen, hun leugenachtig verhaal dat met Vlaamse onafhankelijkheid bv., alle sociale en financiële problemen van deze miniregio, opgelost zouden zijn.
Maar wat nu? Welke coalitie kan het best zorgen voor een warm en sociaal Vlaanderen (dixit Kris Peeters) en een verdere staatshervorming realiseren?
Zou het kunnen dat een regering CD&V, NVA en SP-a, daarvoor het meest geschikt is? Met de liberalen i.p.v. SP-a erbij, zou het sociale luik wel eens serieus onder druk komen.
En ik kan me moeilijk voorstellen dat het ACW en de ACW-vleugel binnen de CD&V, zullen dulden dat er een Vlaamse regering komt met een extreem overwicht van in economisch en sociaal opzicht rechtsliberaal denkende partijen en mandatarissen.
08-06-2009 om 09:03
geschreven door Gust Adriaensen
07-06-2009
Dewinter beledigt het Vlaamse volk
Als Dewinter en het VB beweren dat ze met het leugenachtige, haatzaaiende, racistische, immorele propagarijmpje 'De poen voor je pensioen, verdwijnt in de pocket van Mohammed', 'de taal van het volk' spreken, beledigen en schofferen ze op een onvoorstelbaar diepe manier , dat zgn. 'eigen volk'.
Want zo laten ze uitschijnen dat de Vlamingen in overwegende mate, leugenachtig, haatzaaiend, racistisch en immoreel zijn.
07-06-2009 om 08:29
geschreven door Gust Adriaensen
06-06-2009
Een doorzichtige Dewever en een slijmerige Peeters
Knack
De droom van Bart De Wever
In lang vervlogen tijden droomde Bart dat de Franstaligen hem een dikke vis in de pan zouden bezorgen en dat zij tevreden zouden zijn met een beetje Vlaamse suiker.
Zo opvallend was het, dat het irritant werd.
In 'De keien van de Wetstraat', jeremieerde Dewever, die anderszins wel van onderkoeldheid en onbewogenheid zijn politiek handelsmerk heeft gemaakt, de hele tijd over het feit dat NVA aan de kant werd gezet. Hij wentelde zich in de martelaarsrol van het jongetje dat uitgesloten wordt van het spel der groten. De Vlaamse regeringscoalitie is al gevormd, aldus de zo scherpzinnig genoemde Dewever, Wij mogen niet meedoen. Ochot, acharmen. En steeds maar herhalen dat NVA buiten de ring geduwd wordt door die stouteriken van CD&V en van SP.a.
En Devadder en Cools, die anders zo alert zijn en ongenadig ten aanzien van vele andere politici, lieten maar begaan, wilden niet horen dat Dewever een tactisch spel speelde. Wilden niet, inderdaad. Want het lag er toch zo vingerdik op, dat je het moest opmerken, zeker als je zoals de VRT-coryfeeën, een figuur als Dewever al jaren op de politieke scène ontmoet.
Dewever ziet dus electoraal brood in dat beeld van de verlangende maar niet gewilde partner, van de politieke maagd die brandt van hartstocht om er in het regeringsbed een triootje met CD&V en VLD van te maken, maar voortdurend met een pruillip en met veel sérieux aan het veinzen is dat ze afgewezen wordt. Kortom, de ingrediënten van een stationsromannetje. En dat, zal Dewever denken, gaat er bij een belangrijk deel van het kiesvee, altijd wel goed in.
En Peeters maar zoete broodjes bakken, in woorden en lichaamstaal. Bartje van hier en Bartje van daar. 'Echt, op mijn christendemocratische ziel en hart: ik en de CD&V wijzen je niet af en zullen dat na 7 juni ook niet doen. Wees daarvan overtuigd, lieve Bart. We zijn een tijd geleden wel uit elkaar gegaan. Maar weet dat ik je altijd erg gewaardeerd heb en dat ik je nog altijd erg mag. Kom, dat ik over je Vlaamse bol aai. Kijk in mijn ogen. Geloof me, vertrouw me. '
Maar Bart bleef mokken, weigerde oogcontact, had het steevast over 'de vorige spreker' als hij Kris bedoelde, die van de weeromstuit iets van de afgewezen minnaar in zijn ogen kreeg.
Kortom, het was een partijtje schaduwboksen, een Vlaamsche politieke komedie, waarin Dewever met brio zijn echt en duidelijk debuut als komediant maakte.
Eigenlijk toch wel spijtig.
(Ziehier de volgende Vlaamse regeringscoalitie: CD&V, NVA, SP-a, VLD. Bart Dewever, minister van cultuur en staatshervorming.)
06-06-2009 om 19:33
geschreven door Gust Adriaensen
05-06-2009
En wat nu Wilders? Wat nu PVV'ers?
Wilders en zijn PVV triomferen nu ze in een klap de tweede grootste partij van Nederland zijn, althans wat de Europese verkiezingen betreft.
Maar wat denkt de PVV uiteindelijk te bereiken met haar anti-Europese opstelling? En wat zullen de gevolgen zijn voor de Nederlandse samenleving wanneer Wilders doorgaat met het stigmatiseren van belangrijke bevolkingsgroepen? Want het zijn niet alleen de moslims die niet passen in zijn fundamentalistisch beeld van wat en hoe Nederland en de Nederlanders horen te zijn.
Hoe valt het te verklaren dat zovele Nederlanders zich in die antistroom laten meedrijven, zich door één man laten volproppen met steriele en verstikkende angst- en haatgevoelens, en er zich tegelijk waarschijnlijk bewust van zijn dat ook Wilders niet in staat zal zijn , hun ontevredenheid en irritatie weg te nemen?
Benieuwd wanneer Wilders en zijn PVV, vanuit die sterk gegroeide politieke macht, voor de eerste keer met een echt positief en haalbaar voorstel voor de dag zullen komen.
In Vlaanderen was Filip Dewinter er als de kippen bij om zijn geestesgenoot Wilders in Nederland te feliciteren met de overwinning en met diens strijd tegen de zgn. 'islamisering' en 'multiculturele samenleving'.
Veel vreugde om het resultaat van zijn eigen partij, zal Dewinter zondag waarschijnlijk niet beleven, althans wanneer de peilingen zelfs maar bij benadering bewaarheid worden. Het VB maakt volgens de laatste peiling een historische duik.
05-06-2009 om 21:26
geschreven door Gust Adriaensen
04-06-2009
Wie vertrouwt Somers nog?
Volgens Bart Somers heeft Vlaanderen een nieuwe leider nodig en de politicus met de nodige kwaliteiten voor die job is Dirk Van Mechelen. En de reden waarom Van Mechelen zo laat naar voren werd geschoven als boegbeeld van de campagne en als kandidaat minister-president, is omdat de VLD als een hechte ploeg (!?) functioneert.
Somers kletst wel vaker uit zijn nek maar wat hij hier uitkraamt, slaat alles. Over leiderschap bijvoorbeeld. Kris Peeters' visie op de samenleving kan mij maar matig bekoren, maar wat leiderschap betreft steekt hij torenhoog boven Dirk Van Mechelen uit. Sinds die zich presenteerde als kandidaat minister-president, is hij zichzelf niet meer. Hij is door de liberale campagnejongens zo gebrainwasht en geprogrammeerd, dat hij voortdurend boven zijn temperament en oratorisch én stemniveau moet acteren. Volkomen ongeloofwaardig en eigenlijk voor Van Mechelen zelf, tragikomisch.
De verklaring van Somers voor het zo laat naar voren schuiven van Van Mechelen als boegbeeld van de campagne en kandidaat minister-president, doet de waarheid stevig geweld aan. Het is duidelijk dat de reden ergens anders lag, nl. in de koehandel van Somers zelf in de Vynckaffaire.
Met betrekking tot de VLD-voorzitter past overigens al veel langer de vraag: 'Wie vertrouwt die man eigenlijk nog?'.
04-06-2009 om 10:22
geschreven door Gust Adriaensen
02-06-2009
In de eerste aflevering van De Stemming 09 op één, voerden Bracke en Torfs, Jean-Jacques en Maya op, als zoon van De Gucht en dochter van Detiège.
Na het introfilmpje dat weggeknipt was uit de Nooit Gedacht-biechtscènes, werden de jonge politici geprest om de namen van de toppolitici uit de eigen partij prijs te geven die ze nooit zouden vergeven wat ze hun respectieve ouder hadden aangedaan. Omdat Jean-Jacques en Maya het niet gepast vonden dat te doen, vernoemde Bracke met enige irritatie deze voor eeuwig gehate wezens dan zelf maar. Smeuïger voor de kijkers, zag ik hem denken, zou geweest zijn, ze uit de mond van de onschuldige politici te vernemen.
De spontaniteit van flapuit Maya en de bedachtzaamheid van charmeur Jean-Jacques vielen op, karaktertrekken die door de fiere mamas werden bevestigd. Ze werden speciaal daarvoor door een goedlachse Jan Becaus, in het riant ogende decor van hun tuin en huis geïnterviewd. Voorts was er de aandoenlijke vederlichtheid van wat je met veel goede wil enigszins politieke opvattingen van deze frisse jongelui, zou kunnen noemen.
Stoere Jean-Marie Dedecker kreeg als opdracht een verkiezingsspeech van 2 minuten te houden. Hij las als een verlegen schooljongen zijn briefje af en zou van de meester zeker niet meer dan de helft der punten hebben gekregen. Dat belette een horde LDDers niet, herhaaldelijk, op aangeven van applausmeester professor Brouckaart, die met argusogen controleerde of iedereen wel vol overtuiging meedeed, stormachtig te applaudisseren, waardoor het lamentabele redevoerinkje van de leider, nog grotesker ging overkomen.
Bij de bespreking van Dedeckers rede kwam een robuustere Jean-Marie tot leven, die er niet veel moeite mee had de zachtaardig ogende Jean-Jacques met huid en haar te verslinden. Het echte Vlaamse labeurwerk en no-nonsensedoorzettingsvermogen kwamen evenwel pas goed uit de verf toen Jean-Luc, een Brabants trekpaard gelijk, zich een weg baande door heggen en bloemperken om zich te begeven naar de overvloedig gedekte familiedis in de ook in deze setting riant ogende tuin. De bestudeerde plompheid en boersheid, de onbehouwen taal werden nu ook weer als campagnewapens gedemonstreerd en ik dacht : dat ie het nu compleet maakt met het hijsen van de pantalon en het krabben der edele delen. Even mocht zoon Tom om het hoekje verschijnen, maar de zware slagschaduw van papa deed hem al vlug in het niet verdwijnen.
In de studio was Jean-Luc Dehaene van het kippenhok. Hij bleef volop kraaien, ook toen het de beurt van de lieftallige, niet-assertieve Maya was om commentaar te geven bij een woord dat oplichtte op een bord ergens in de ruimte. Dat brute verbale geweld ten aanzien van een politieke maagd riep heel wat sympathiegevoelens voor de dochter van, in mij op. En ik wilde Bracke en Torfs toeroepen dat het hun taak was met hand en tand de rechten van de zwakkeren te verdedigen.
Tja, die presentatoren en moderatoren. Bracke was het niet aan te zien dat hij al een paar jaar van het scherm verdwenen is. Hij schoof probleemloos in het kostuum dat hij enkele jaren geleden uitschoot. Torfs zat het duidelijk niet lekker. Wat meer is: hij was er niet. En de enkele samenvattende en concluderende zinnetjes waartoe hij door zijn collega uitgenodigd werd, en de die klaarblijkelijk de bedoeling hadden spits te zijn, verzandden in een opeenvolging van woorden, waaraan geen touw vast te knopen was. Nochtans verzekerde Rik kijkend Vlaanderen, weer op vraag van zijn spitsbroeder, dat hij er ook vandaag bij zou zijn.
De geachte lezer heeft het ongetwijfeld al door: het is echt uitkijken naar de tweede aflevering.
02-06-2009 om 17:55
geschreven door Gust Adriaensen
01-06-2009
Het Grote Debat
De duidelijke overwinnaar van het Grote Debat was, zowel wat de inhoud als de debattechniek betreft, ongetwijfeld Frank Vandenbroucke.
Waarom Mieke Vogels door de hoofdredacteurs van Knack en van Het Nieuwsblad-De Standaard, de grote verliezer werd genoemd, ontgaat me helemaal. Zij was de enige die het aandurfde ons kapitalistisch-economisch systeem en als gevolg hiervan onze stresserende manier van leven, in vraag te stellen. Bovendien pleitte zij terloops voor een vermogensbelasting.
Dirk Van Mechelen is, sinds hij zich opwierp als kandidaat minister-president, zichzelf niet meer. Hij is door de VLD-campagnejongens zo gebrainwasht en geprogrammeerd, dat hij op een onnatuurlijke manier boven zijn eigen stemniveau en temperament wil uitstijgen en tegelijk verdrinkt in de ik-zinnen. Volkomen ongeloofwaardig.
Dedecker maakte helemaal geen indruk en Dewinter is in de verkiezingsdebatten van de laatste jaren telkens opnieuw de meest tragikomische figuur van het gezelschap. Vastgeroest in slogans en vooroordelen, geobsedeerd door zijn angst en afkeer voor migranten en Walen, is hij niet in staat ook maar iets zinnigs te zeggen over de vele complexe beleidsdomeinen van onze samenleving. Echt oubollig.
Bart Dewever had overschot van gelijk toen hij zei dat het Vlaams Belang zichzelf al 30 jaar bewust aan de zijlijn opstelt en nog altijd tracht te profiteren van een martelaarsrol. Bovendien wees Dewever scherp op het racistische karakter van sommige van Dewinters uitspraken.
01-06-2009 om 19:56
geschreven door Gust Adriaensen
31-05-2009
Rutte, de intellectueel. Wilders, de politicus.
Marc Rutte, de voorzitter van de Nederlandse liberale VVD, zei enkele dagen geleden, dat omwille van het 'heilige principe van de vrije meningsuiting', het ontkennen van de holocaust moet kunnen.
Ibrahim Selman noemt in 'De Volkskrant' die uitspraak een blunder van formaat. Rutte, aldus Selman, wilde iets doen waarmee hij Wilders zou overschaduwen maar dat is een volslagen mislukking geworden. Rutte kent zijn volk niet. Hij uitte zich als een intellectueel en dat is dodelijk voor een politicus. En hij geeft Rutte de raad op te stappen. Adieu Marc!
Uit Ibraham Selmans stuk blijkt dat hij, Selman, zelf een intellectueel is die weet dat 'de massa' geen hoge pet opheeft van 'intellectuelen' en hen beschouwt als nu eens naïeve dan weer te liquideren gevaarlijke individuen. Zo is het doorheen de geschiedenis overigens altijd geweest. Tegelijk kijkt Selman misprijzend neer op dat 'klootjesvolk' dat alleen maar uiterst eenvoudige, ongenuanceerde boodschappen tot zich kan/wil laten doordringen.
Met zijn advies aan Rutte om op te stappen, laat Selman echter ook horen, dat een politicus zich moet conformeren aan wat 'de massa' denkt en wil. Dat is een gevaarlijke, anti-intellectuele opvatting. Impliciet pleit Selman voor de Grote Leidersfiguur die zich onderdompelt in 'het volk', om 'het' in zijn macht en om de Leider aan de macht te brengen.
Terwijl de, zeker in intellectuele kringen, Heilige Vrijheid van Meningsuiting, in zovele omstandigheden met kracht wordt verdedigd, schuift Selman het sacrosancte principe opzij wanneer het politici (of alleeen maar Rutte?) betreft. En daarmee doet Selman afstand van zijn plicht als intellectueel en journalist.
Let maar goed op Selman. Misschien snoert de Stoere Volkstribuun, de Geliefde Leider van de Nederlandse Domme Massa, de Onwrikbare Kruisvaarder tegen het Islamitische Gevaar, de Redder des Vaderlands, kortom de Zwartwit Agerende Grote Geert Wilders, ooit nog eens uw intellectuele columnistenmond.
31-05-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
29-05-2009
Het oorverdovende zwijgen van Yves Desmet
Enkele weken geleden werden bij de 'kwaliteitskrant' De Morgen een aantal personeelsleden ontslagen. Journalisten, fotografen, lay-outers... Een serieuze aderlating.
Daarover was begrijpelijk heel wat te doen in de media, behalve in 'De Morgen' zelf. Hoogstmerkwaardig.
Een kort, zakelijk berichtje. De koele mededeling dat de krant 1 dag niet zou verschijnen. Dat was alles.
Journalisten als Desmet en Pauli die zich zo graag opwerpen als het kritische geweten van Vlaanderen en de wereld, deden er het zwijgen toe. Beschamende journalistieke abstinentie.
Die (ont)houding roept toch enkele serieuze vragen op. Kan 'De Morgen' nog wel een vrije kwaliteitskrant genoemd worden? Is Desmet wel de onafhankelijke, kritische, intelligente topjournalist, waarvoor hij vaak gehouden wordt? Kunnen berichtgeving en commentaar in 'De Morgen' omtrent 'herstructureringen', 'ontslagen' in andere bedrijven nog wel ernstig genomen worden, als Desmet en co. zwijgen als vermoord over de liquidatie van een heel aantal collega's?
29-05-2009 om 14:55
geschreven door Gust Adriaensen
26-05-2009
Ideologie, partijen, leiders
Vanavond op Terzake toch nog eens een boeiend verkiezingsdebat.
Bart Dewever (NVA) en Bart Staes (Groen!) zijn goed van de tongriem gesneden en de meeste mensen kennen hen al langer als ervaren politici.
Een positieve verrassing was nieuwkomer John Crombez (SP.a). Met goed geformuleerde en erg scherpzinnige tussenkomsten lag hij zeker niet onder bij de politieke anciens rond de tafel.
26-05-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
25-05-2009
'De kunst in Europa is Europese kunst'
Onder deze titel schreef columnist Thomas von der Dunk enkele dagen geleden in 'De Volkskrant' een lezenswaardig stuk over Europa en kunst. In tegenstelling tot vele van zijn artikels, is von der Dunk nu eens niet drammerig en laat hij de scherpzinninge cultuurhistoricus in zich aan het woord.
von der Dunk wijst er terecht op dat de echte Europese kunsttopstukken dateren uit de eeuwen van voor de Franse Revolutie, toen de natiestaat nog niet bestond. Ze worden vanaf de 19de eeuw wel gekoesterd als 'nationaal' erfgoed maar ze wortelen en zijn ontstaan in een 'Europese' culturele ruimte.
Twee bedenkingen. Thomas von der Dunk vergeet de moorse kunst, in het bijzonder de topbouwwerken, in het zuiden van Spanje, te vermelden. En hij vermeldt weliswaar het christendom en de kerk als inspirators en opdrachtgevers maar hij doet het toch maar minnetjes.
Het is echter overduidelijk dat christendom en kerk aan de oorsprong liggen van de 'Europese' toprealisaties in de plastische, muzikale en bouwkunst.
Dat in de 'Europese grondwet' elke verwijzing naar het christendom uiteindelijk geweerd werd, getuigt dan ook meer van vrijzinnige onverdraagzaamheid dan van een objectieve kennis en evaluatie van de Europese spirituele, intellectuele en kunstgeschiedenis.
25-05-2009 om 10:06
geschreven door Gust Adriaensen
24-05-2009
Villawijktanka
Een mooie meidag. De grasmachines ronken, de honden blaffen. Achter de hoge heggen, slechts vermoeden van mensen.
Foto: Pascal Vyncke www.seniorennet.be
24-05-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-05-2009
Steven Vanackere en Paul Geudens
Steven Vanackere is de opvolger van Inge Vervotte in de federale regering en hij weegt letterlijk maar vooral figuurlijk heel wat zwaarder dan Vervotte.
Zijn belofte tijdens een rerum-novarumtoespraak in Gent dat de regering geen beleid zal voeren - lees begrotingsmaatregelen nemen - zonder overleg met vakbonden en mutualiteiten, is bij Paul Geudens van de Gazet van Antwerpen in het verkeerde keelgat geschoten.
Geudens, die geregeld zijn allergie voor vakbonden in zijn stukjes moet ventileren, ziet al een syndicale dictatuur opdoemen. En hij steekt een waarschuwend journalistenvingertje op. 'Vakbonden moeten hun plaats kennen', proclameert Geudens en ook de titel van zijn opiniestuk liegt er niet om: Beleid moet in handen van verkozen politici blijven.
Dat is natuurlijk in ons democratisch systeem een waarheid als een koe. Maar het is duidelijk waar Geudens naar toe wil: zo weinig mogelijk invloed van de vakbonden en de sociale organisaties. Of Geudens al vaak zo duidelijk stukjes geschreven tegen de invloed van de Haute Finance, de banken, de Antwerpse haven, de media, op het politieke beleid, is zeer de vraag.
Dat Steven Vanackere als zgn. 'ACW-minister' eens duidelijk zegt wat dat etiket voor hem betekent en wat dat aan consequenties inhoudt, is verfrissend en hebben hem niet veel 'ACW-politici' voorgedaan. Het is ook belangrijk en hoopgevend voor partijen en politici die de verdediging van werknemersbelangen en van de zwakkeren in onze samenleving, als kern van hun maatschappijvisie en zelfs als bestaansreden hebben.
23-05-2009 om 11:51
geschreven door Gust Adriaensen
20-05-2009
Het Retiese dialect (33)
Dikmutsen betekent treuren, door je gelaatsuitdrukking te kennen geven dat je je verongelijkt of niet prettigvoelt. Het werd ook voor (ziekelijke) kippen gebruikt. Gêloewegen (geelogen) drukt naast het begrip niksen, werkeloos toekijken in het Reties ook uit dat je alleen maar verlangend mag of kan toekijken wanneer anderen iets lekkers krijgen of eten. Het versterkend bijwoord alênig (heel, zeer, erg) is waarschijnlijk een vervorming van aelheelick (algeheelijk).
Wanneer vooral kinderen vroegen hoe laat het was, werd wel eens geantwoord: e ketiêr vù t zot wonnen (een kwartier voor het zot worden) of e ketiêr vù t knajnegat (konijnengat), waaraan dan vaak werd toegevoegd: zie ginder komt het ôngedabd. Een persoon die zich energiek engageert, vol inzet aan een taak begint springt in de kawer. Iemand echter die een aangegaan engagement of contract eenzijdig beëindigt,springt ùt de kawer.Wanneer je door woord of gedrag buiten de schreef gaat of de goegemeente (lichtjes) choqueert, dan makte strùssel (strooisel). Stékt ew óngewajde (ongewijd) poewe?en (poten) dower nie ôn is een krachtige , overigens niet altijd agressief en onbeschoft bedoelde , uitnodiging om iets niet aan te raken of niet te doen of om je afzijdig te houden. Zen kas ópfrê?en (opvreten) doet iemand wanneer hij mokt, gefrustreerd, geïrriteerd, ongeduldig is. Kas wordt hier gebruikt in de betekenis van borstkas, lichaam. Wanneer er maar weinig voedsel op je bord komt of kleine hapjes geserveerd worden is dat van aard om ew ba?es alliejen mèr te trêteren (uw bakkes treiteren) of is het de moeite niet om ewe mónd er vù vol (vuil) temô?en.Een persoon die veel woorden gebruikt om weinig of niets inhoudelijks te zeggen, een blablafiguur kan je misschien de mond snoeren met de prachtige uitdrukking: das zawek (zeik) scheppen meej ne riek. Bitterheid en ontgoocheling klinken door in dùr ew âjgen vloewen (vlooien) wojnde t hètsten gebee?en wanneer je door naaste familieleden onrechtvaardig of oneerlijk behandeld wordt.
Tot slot nog deze interessante aanvulling, die Nest Van den Eynde me bezorgde, bij de uitdrukking de dôgen léngen meej nen hônenschruûwin vorig nummer van Zeven Neten. Nest vertelde me dat ookde variante meej lichtmis (2 februari) zèn de dôgen nen hônenkréj (hanenkraai) geléngd gebruikt werd. Hiermee wordt aangeduid dat begin februari de dagen sinds eind december ongeveer drie kwartier langer geworden zijn. Het is namelijk zo dat er s morgens vroeg een zekere regelmaat in het hanengekraai te constateren valt. Een haan zet het gekraai in(afhankelijk van de tijd van het jaar wat vroeger of later in de nanacht) en wordt gevolgd door andere hanen in de buurt. Dergelijke kraaienreeks wordt ongeveer om de 45 minuten herhaald tot de nieuwe dag duidelijk aangebroken is.
20-05-2009 om 13:57
geschreven door Gust Adriaensen
18-05-2009
De fatsoensrakkers
Dedecker en Bourgeois over fatsoen in het verkiezingsprogram van Terzake.
Het schorremorrie keihard aanpakken, die delinquenten desnoods in boot camps stoppen. Dat is de boodschap van Jean-Marie: het Grote Fatsoen, de Heilige Verontwaardiging, de Vervolgde Kruisvaarder, de Onvermoeibare Klokkenluider, de Pure Eerlijkheid zelve. Zo, althans, stelt hij zichzelf wat graag voor.
Bourgeois is wolliger, diplomatischer. Maar een pedagogische tik is zeker soms verantwoord. En degenen die onze Vlaamse normen en waarden (er blijken volgens Bourgeois inderdaad typisch Vlaamse normen en waarden te zijn) overtreden of in gevaar brengen, moeten met harde hand aangepakt worden.
Ferme woorden dus aan het adres van de (kleine) criminelen en afschuw voor het ongemak dat ze de brave Vlaamse burger bezorgen.
Maar hoe mild en goedkeurend laten Dedecker en Bourgeois zich uit over de onfatsoenlijk hoge vergoedingen voor topmanagers! Bijvoorbeeld over die van een opgeblazen ex-manager, die enkele minuten het scherm onveilig mocht maken. Wat schrijf ik? Onfatsoenlijk? Dat is ongetwijfeld volgens Dedecker en Bourgeois een uiting van afgunstcultuur. Want de superverloning van iemand, aldus deze superfatsoenlijke politici, heeft niets met fatsoen of ethiek te maken.
De bemerking van professor Devos was dan ook terecht: volgens Dedecker en Bourgeois is fatsoen toch vooral iets voor de kleine man.
18-05-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
16-05-2009
Wenen en de Jakobsweg (slot)
Twee tanka's
Wenen
Zon over Wenen, schitter van edelstenen, keizerlijke pracht. Breughel en Hundertwasser: het alledaagse her-dacht.
Jakobsweg
Vuursalamander, kwetsbaar op de weg naar Melk. Volmaakte schoonheid. De Jakobsweg, die wij gaan, kwetsbaar alleen, tezamen.
16-05-2009 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
13-05-2009
De merkwaardige logica van gynaecologe en senatrice Marleen Temmerman
In 'De Standaard' van 10-11 mei laat de bekende gynaecologe en senatrice Marleen Temmerman volgende uitspraak optekenen:
'Over seksualiteit weet het Vaticaan per definitie niets want ze hebben zichzelf door het celibaat tot aseksuele wezens verklaard. De paus is onbevoegd als het over voortplanting en seksualiteit gaat. Hij hoeft op dat gebied dus geen adviezen te verstrekken.'
Mevrouw Temmerman zal, technisch gezien, wel een goede gynaecologe zijn (als senator heeft ze tot nu toe amper van zich laten horen), haar kennis van en opvattingen over de menselijke seksualiteit, psyche en geestelijke vrijheid, zijn daarentegen, zo blijkt uit die uitspraak, eenzijdig, denigrerend en intolerant.
Het geeft te denken dat een academica stelt dat het celibaat ipso facto leidt tot volslagen onwetendheid omtrent seksualiteit en dat ze de celibataire medemens het label van 'aseksuele wezens' opspeldt. Dat zijn enormiteiten die je niet voor mogelijk acht, zelfs niet uit de pen of de mond van een totaal ongeschoold iemand.
Dergelijke stellingname is ook uitermate denigrerend ten aanzien van de talloze mensen die celibatair leven, of ze nu tot de religieuze of lekenstand behoren.
Temmerman verliest de trappers helemaal wanneer ze de paus autoritair en onverdraagzaam het recht ontzegt adviezen te verstrekken omtrent voortplanting en seksualiteit. Hoogstmerkwaardig voor iemand die in heel wat situaties energiek opkomt voor de vrijheid van meningsuiting. Gaat het in die gevallen dan toch in de eerste plaats om haar eigen vrijheid?
Tot slot: mevrouw Temmerman zou er goed aan doen in een degelijk woordenboek de precieze inhoud van de woorden 'aseksueel' en 'onbevoegd' eens op te zoeken. Dan dringt het besef wellicht tot haar door dat ze die woorden toch wel bijzonder lichtvaardig gebruikt.
13-05-2009 om 15:56
geschreven door Gust Adriaensen
11-05-2009
De weddes van de Vlaamse parlementsleden
In 'De Standaard' verschijnt vandaag een lijst met de weddes van de Vlaamse parlementsleden.
De krant pakt duidelijk graag uit met de exclusieve publicatie van deze lijst. En om het belang nog wat te versterken wordt vermeld dat CD&V-parlementslid Decaluwé zelfs gedreigd zou hebben met juridische stappen, mocht de lijst gepubliceerd worden.
Waarop Decaluwé zijn eventuele juridische stappen tegen de publicatie van de weddes van 'volksvertegenwoordigers' zou steunen, is me een volkomen raadsel en zijn reactie zegt veel over de democratische en deontologische opvattingen van de man.
In een commentaarstuk klaagt hoofdredacteur Peter Vandermeersch terecht aan dat de wedderegeling voor de parlementsleden geen rekening houdt met hun kwaliteit en werkkracht. Dat is een constatering die ook geldt voor heel wat andere sectoren dan de politiek.
De conclusie die 'De Standaard' trekt en die ook dient als titel, nl. Parlementsleden slecht betaald, deed me evenwel de wenkbrauwen fronsen. Parlementsleden slecht betaald: hoezo? Hoe kun je dat stellen zonder ook maar enige serieuze vergelijking met bv. de Nederlandse parlementsleden? Of, om in België te blijven, een vergelijking met het gemiddelde inkomen van het overgrote deel van de bevolking?
Een ding staat als een paal boven water: een wedde van netto tussen de 3500 en 4500 euro per maand voor de parlementsleden, is een verloning waarvan de meeste Vlamingen alleen maar kunnen dromen.
11-05-2009 om 12:17
geschreven door Gust Adriaensen
09-05-2009
Wenen en de Jakobsweg (9)
Het benedictijnenklooster Melk werd in 1089 gesticht. Tussen 1702 en 1736 kwam de huidige abdij tot stand, met haar 362 meter lange gele zuidgevel, twee symmetrische barokke torens en haar koepel, een der mooiste barokabdijen van Europa.
De abdijgemeenschap is nog altijd erg actief op het vlak van de zielzorg en het onderwijs. Ze bezit uitgestrekte landbouwgronden, bossen en een wijngaard, vooral in het noordoosten van Oostenrijk.
De gids leidt ons door de modern ingerichte museumzalen en de prachtige bibliotheek. De kerk schittert van het bladgoud.
Terug richting Duitsland. We logeren op de grens aan de oever van de Inn. De volgende morgen, heel vroeg, bezoeken we nog even Schärding, een Oostenrijks stadje aan de andere oever. Het is bekend om het 'Hoge Plein' dat opvalt door zijn felgekleurde, rijkelijk versierde huizen.
Daarmee eindigt onze week Oostenrijk: Wenen een keizerlijke stad en de deugddoende ervaring van stappen op de Oostenrijkse Jakobsweg in de wondermooie streek die de Wachau is.
09-05-2009 om 09:05
geschreven door Gust Adriaensen
08-05-2009
Wenen en de Jakobsweg (8)
De laatste stapdag. Van Achsbach Dorf naar Melk. In de Kartäuserkirche vlak bij het hotel, is er een korte bezinning. En dan gaat het berop het bos in en ...verdwalen we. Of beter gezegd, we vinden geen begaanbare weg naar de Donau.
Uiteindelijk lukt dat toch. Kilometers over het fiets-wandelpad langs de 'schöne, blaue Donau'. Blau is de rivier allerminst, schön alleszins. Vooral de 'Auwälder' zijn fauna- en floraparadijzen. Waar het wandelpad evenwel aan de vrij drukke verkeersweg paalt, is het minder aangenaam wandelen.
Na enkele uren stevig stappen bereiken we de machtige benedictijnerabdij van Melk. Wereldwijd bekend geworden door de roman en de film 'De naam van de roos'.
08-05-2009 om 23:21
geschreven door Gust Adriaensen
07-05-2009
De nephosties van Goedele
De Belgische bisschoppen protesteren terecht tegen het feit dat bij het laatste nummer van Goedele, een aantal nephosties werden gevoegd. Welke stunts een zgn. 'glossy' magazine al niet moet uithalen om de aandacht te trekken.
Onvoorstelbaar platvloers, uitermate dom,extreem puberale drang om te provoceren: ziedaar Goedele. Doet veiligheidshalve wel aan nestbevuiling. Want van de grote tolerantie en/of onverschilligheid van de meeste christenen is ze zeker.
Zit waarschijnlijk al te sidderen van angst bij de gedachte wat de reactie van bv. joden of moslims zou zijn bij een vergelijkbare 'stunt'.
Bah!
07-05-2009 om 19:42
geschreven door Gust Adriaensen
06-05-2009
Wenen en de Jakobsweg (8)
Een heerlijke stapdag. De autocar brengt ons naar Schengenbrünn en van daaruit trekken we het Dunkelsteinwald in. De dagelijkse korte bezinning in een enig mooi natuurkader. Prachtig weer. Magnifieke paden. Op de Kreuzberg genieten we van een weids uitzicht.
De picknick vindt plaats op het grasveld voor de bedevaartplaats Maria Langegg. In 1605 werd er in Maria Langegg een kapel gebouwd als dank voor een wonderbare genezing. Dat was het begin van het belangrijke bedevaartsoord. Het is werkelijk een idyllische plek.
's Namiddags passeren we de burchtruïne Aggstein, waar een folkloristisch-historisch-commercieel retrofeest plaatsheeft. Het gaat nu bergaf naar het Donaudal tot in Aggsbach Dorf en het hotel.
06-05-2009 om 15:04
geschreven door Gust Adriaensen
05-05-2009
De schaamte voorbij
Het degoutante getouwtrek tussen Open VLD en LDD omtrent parlementslid (!?) Vijnck, is extreem beschamend en beschadigend.
Hoe durven deze partijen het nog hebben over geloofwaardigheid? En kan deze meneer Vijnck nog ooit beschouwd worden als een beetje te respecteren politicus?
Dit hele gedoe is ook enorm beschadigend voor de politiek en de democratie. Het versterkt in hoge mate het in ruime kring reeds heersende misprijzen voor ons politieke systeem.
De beste actie tegen deze ondermijners van de democratie is dat op 7 juni deze in politiek opzicht criminele paljassen worden weggestemd.
05-05-2009 om 22:07
geschreven door Gust Adriaensen
03-05-2009
Het paniekvirus
Frank Fureda, auteur van 'Cultuur van Angst', relativeert in 'De Standaard' de reële dreiging van de zgn. varkensgriep en hekelt de paniek en angst die rond dit griepvirus gecreëerd worden.
Je kan hem geen ongelijk geven. En het zijn vooral de media die geen moeite sparen om de mensen het gevoel te geven dat een apocalyptische pandemie dreigt. Zij besteden nu al dagenlang onevenredig veel aandacht aan de Mexicaanse griep. Onevenredig omdat de omvang van die mediabelangstelling veel groter is dan het tot nu toe geconstateerde en het te verwachten gevaar van het virus.
Bij heel wat extreem tragische, destructieve en omvangrijke rampen, ebt de media-aandacht al vlug weg. De jaarlijkse griepaanvallen, die duizenden slachtoffers eisen, krijgen nauwelijks een plaats in de media.
Wie of wat bepaalt in al deze situaties de omvang en intensiteit van de mediabelangstelling? Waarom komen er in sommige gevallen zeer snel draconische maatregelen van overheidswege en laat in andere situaties hoogstdringende hulp op zich wachten?
03-05-2009 om 17:22
geschreven door Gust Adriaensen
01-05-2009
Wenen en de Jakobsweg (7)
We logeren in Aggsbach Dorf in een eenvoudig hotel op wandelafstand van de Donau. Ik bestel een glas witte streekwijn en de waard schenkt een troebele, erg jonge, frisse wijn van het vat.
De volgende morgen brengt de autocar ons naar Stift Göttweig. Daar start onze driedaagse tocht op de Oostenrijkse Jakobsweg.
Het is een indrukwekkend benedictijnenklooster op de top van een heuvel, 500 meter boven zeeniveau. In 2000 werd het als deel van het cultuurlandschap Wachau samen met de abdij van Melk opgenomen op de culturele erfgoedlijst van de UNESCO. Uit een gesprek met een praagrage monnik in de crypte, blijkt dat Göttweig nog een bijzonder actief klooster is. Er zijn nog 50 oudere én jonge monniken. De abdij bezit ook wijngaarden in de Kremsvallei.
Een steile afdaling over een heerlijk bergpaadje voert ons naar het dal en de wijngaarden. We stappen door Mautern, volgen een heel end de zgn. 'Weinstrasse'. Op vele plaatsen zie je 'Heuriger'-affiches. 'Heuriger' is de naam voor de jonge wijn, van het jaar waarin hij geschonken wordt, uit de omgeving van Wenen en van de Wachau. Ook de wijnbars waar deze wijn geserveerd wordt, worden vaak 'Heuriger' genoemd.
Na de picknick volgt er een stevige klim richting Oberbergern en daarna weer het woud in. De laatste kilometers leggen we af in een druilerige regen op een zacht stijgende weg tot aan de kapel in Schengenbrünn. We hebben er dan ruim 20 kilometers opzitten.
01-05-2009 om 21:19
geschreven door Gust Adriaensen
29-04-2009
Het Retiese dialect (32)
En zwálie is een ovenpaal, een platte houten schop met lange steel waarmee het brood in de oven geschoten en eruit gehaald wordt. Het woord is een afleiding bij zwelen (zengen, schroeien, verschroeien). En vreewis duidt een tak (vaak werd de kop gesplit waarin dan bv. een bosje gras geklemd werd) aan dieaangaf dat een pas ingezaaide akker niet mocht betreden worden. Ook markeerde dergelijke twijg (ofook een strobos) de scheiding tussen twee percelen.Het eerste deel vree gaat terug op het Middelnederlandse vreden,dat omheinen, afschutten betekent. De betekenisontwikkeling van vreden is vrede bewerken, beveiligen, afrasteren. Wis komt van het Middelnederlandse wisch (strobos, twijg). De buikriem van een paard, achter de voorste poten gespannen en aan de berries van de kar bevestigd,werd ne stùlpriem genoemd. Stulpen betekent omkeren, storten. Een stulpkar is een stortkar, kiepkar. Een stulpriem moest in het bijzonder verhinderen dat, bv. bij verschuiven van de lading, een tweewielkar omkeerde, kantelde.
De dialectische vervorming van vleermuis is flieremojs. Een jonge, ongezouten haring werd lêmme?e zoet genoemd. De oorsprong van deze merkwaardige combinatie ligt waarschijnlijk bij het woordbokking (gezouten en gerookte haring). Bokking is afgeleid van bok (mannetje van de geit),waarbij het punt van overeenkomst de kwalijke lucht is. In de Kempense dialecten werd lam, lêmme?en ook wel gebruikt om het jong van een geit aan te duiden.
Een vrouw die in manieren, kledij, opmaak nogal verwaand, opzichtig, zelfingenomen overkwam,werden scheet genoemd. Het verkleinwoord e schéjen legt nog meer de nadruk op het nuffige, kokette, aanstellerige van in het bijzonder jongedames. En (zotte) bèl duidt een slordige vrouw aan. Soms ook wel een losse, frivole vrouw, in het ergste geval een slet. Waarschijnlijk is het woord een afleiding van het element bal (slecht), dat aanwezig is in bv. baldadig, balorig. Denk ook aan totebel, lellebel. En slób, ne slóbber duiden een persoon aan die gulzig, slordig eet. Figuurlijk ook iemand die uit is op geld, een vrek. De woorden gaan terug op slobberen (drinken of eten op hoorbare wijze, zoals de dieren). En kieme, nen kiemen, en diffecille, nen diffecillen zijn mensen die erg kieskeurig, nauwgezet zijn, bv. in verband met eten. Het algemeen Nederlandse woord kribbenbijter met als betekenis paard dat de slechte gewoonte heeft in zijn ruif of kribbe te bijten en figuurlijk gemelijk, slecht gehumeurd mens duidt in ons dialect iemand aan die tot vervelens toe op hetzelfde terugkomt, aanklampt. En sintedutsel is een sullige, kwezelachtige vrouw, seut. Het is een ironische afleiding van dutselen (sukkelen),dat op zijn beurt teruggaat op dutsen (suffen, dutten) en duts (sukkel). Ne môjsteek is gewestelijke taal voor wormsteek (gaatje, gangetje in vruchten door wormen veroorzaakt) maar wordt in ons dialect ook overdrachtelijk gebruikt om een fysisch zwakke, onvolgroeide , tengere persoon (en óndèùgd) aan te duiden.
29-04-2009 om 08:51
geschreven door Gust Adriaensen
28-04-2009
Wenen en de Jakobsweg (6)
Enkele slotindrukken:
Wenen is een wereldstad met ruim 1,5 miljoen inwoners, waar belangrijke internationale instellingen gevestigd zijn.
Wat de toeristen naar Wenen trekt is echter de keizerlijke allure van de oude stad. Indrukwekkende paleizen en musea. Uitgestrekte parken en tuinen. Brede lanen. Een middeleeuws hart heeft Wenen niet (meer). De Habsburgers hebben tot op het einde van hun rijk geprobeerd Wenen om te vormen tot een stad die diende om indruk te maken, te pronken. Wenen moest het waardige kader zijn voor hun keizerlijke status. Het gevolg is dat de stad naar mijn gevoel intimiteit mist, geen warmte en geborgenheid biedt.
Opvallend is ook dat de stad in vergelijking met vele Europese steden, weinig of niet 'gekleurd' is. Zwarte mensen zie je bijna niet, Aziaten zijn er meer: zij doen onderhoudswerk of helpen in de horeca.
Hoe dan ook, Wenen loont meer dan de moeite. De kunstschatten, de concerten, de monumenten zijn van een uitzonderlijk hoog niveau. En wandelend door deze keizerlijke stad, voel je je ook een beetje Habsburger, een beetje Mozart, een beetje wereldburger, een beetje...
28-04-2009 om 22:29
geschreven door Gust Adriaensen
27-04-2009
Wenen en de Jakobsweg (5)
De laatste dag in Wenen, terug naar de Hofburg. Op het binnenplein bij de presidentiële vertrekken, staat een erewacht en een militaire muziekkapel opgesteld. Er is hoog bezoek. En inderdaad, even later lopen de Oostenrijkse president en een Arabisch staatshoofd in djellaba langs de soldaten en weerklinken de nationale hymnes.
De Schatzkammer is indrukwekkend en oogverblindend. Hier bevindt zich de belangrijkste collectie van koninklijke en keizerlijke machtssymbolen ter wereld. En ook bijzonder fraaie en kostbare religieuze schatten. Een letterlijk en figuurlijk schitterende expositie van goud, zilver, edelstenen, staatsiekledij, wandtapijten, kazuivels,...
We bekomen in een eenvoudig koffiehuis bij een 'kleiner Brauner'. Het is de gewoonte dat er een glas koud water bij geserveerd wordt. Slokje koffie, slokje water...
's Namiddags is er een autocartour over de Ringstrasse, die voor Wenen is wat de Champs-Elysées zijn voor Parijs of Unter den Linden voor Berlijn. Het is een vier kilometer lange en drukke boulevard, met een resem indrukwekkende gebouwen in diverse historische stijlen. We passeren de Staatsoper, diverse musea, het parlement, das neue Rathaus, de universiteit, het Burgtheater...
De tocht voert ons ook buiten de Ring. Door het enorme park dat het Prater is. We werpen een blik op het zgn. Riesenrad, dat we kennen uit Orson Welles' 'The Third Man' en bereiken Schloss Belvedere. Van bij het Obere Belvedere heb je een prachtig uitzicht op de aflopende tuinen, het Untere Belvedere en de Weense binnenstad.
Laatste stop is bij het Hundertwasserhaus in de Löwengasse, een complex van gemeentewoningen gebouwd in 1985. Architect en kunstenaar Friedensreich Hundertwasser (1928-2000) had een hekel aan de blokkendozen van de moderne architectuur. Zijn afkeer voor de rechte lijn -'een door de mens gemaakt gevaar'- is af te lezen aan zijn sprookjesachtige en bizarre bouwwerken waarvoor hij inspiratie haalde in Noord-Afrika en bij de Spanjaard Gaudi. Vreemde lijnen, rare rondingen, opvallende kleuren waren zijn kenmerk.
27-04-2009 om 12:11
geschreven door Gust Adriaensen
25-04-2009
Wenen en de Jakobsweg (4)
Een bezoek aan het Kunsthistorische Museum mag niet ontbreken. We beperken ons tot de Gemäldegalerie en in het bijzonder de zalen met Vlaamse, Hollandse, Duitse, Italiaanse, Spaanse en Engelse meesters. Topwerken van Memling, Rogier van der Weyden, Jan van Eyck, Rubens, Rembrandt, Vermeer, Caravaggio, Dürer, Velasquez, Gainsborough... Maar verbluffend en indrukwekkend is het aantal schilderijen van Pieter Breughel de Oudere. Een kwart van het nog bestaande werk van deze grootmeester bevindt zich in Wenen.
Op weg naar het museum hebben we aan het standbeeld van Mozart van een in een Mozartpakje gestoken jongeman tickets voor een concert in de orangerie van Schönbrunn gekocht.
's Avonds met de metro naar Schönbrunn. In de foyer lees ik op een groot spandoek dat de orangerie de enige historisch vaststaande plek is waar Salieri en Mozart muzikaal met elkaar in de clinch gingen. Zonder dat op dat moment de Weense muzikale topklasse daar ook maar enige notitie van nam.
Een kamerorkest, een sopraan en een bariton, twee balletdansers brengen werk van Mozart, Haydn, Strauss. Het is een op toeristen afgestemd, lichtvoetig concert op een hoog professioneel niveau. Een heerlijke afsluiter van een drukke dag.
25-04-2009 om 21:31
geschreven door Gust Adriaensen
Wenen en de Jakobsweg (3)
Midden in de brede verkeersvrije 'Graben' bevindt zich de barokke, 17de-eeuwse 'pestzuil'. Even het kerkje van de Malteser Orde binnengestapt, die in Oostenrijk nog erg actief is. Het doel van de Orde is, lees ik, te strijden 'gegen dat 8-fache Elend:
-Krankheit und Verlassenheit -Lieblosigheit und Schuld -Heimatlosigheit und Hunger -Gleichgültigkeit und Unglauben
Via de Kohlmarkt, waar de luxueuze modehuizen en de beroemde Konditorei 'Demel' te vinden zijn, bereiken we de Hofburg.
De Hofburg: een reusachtig complex met 18 zijvleugels, 19 binnenplaatsen en ruim 2500 vertrekken. De Spaanse rijschool met de beroemde Lippizaner is er nog altijd te vinden. De vertrekken van de keizerlijke familie en vooral van Sissi trekken veel bezoekers. Momenteel wordt er een nieuwe film over Sissi opgenomen. Enorme camera's op liftwagens, belichtingsmaterieel. Acteurs, actrices. Wanneer we op de Jozefsplatz de rij mobilhomes voor het filmpersoneel passeren, komt uit een ervan ontegenzeggelijk 'Sissi': juiste look, en volgens sommigen de historische lengte van 1,72m en het gewicht van 50 kg, zeer dicht benaderend.
De Kaisergruft in de Kapuzinerkirche is sinds 1633 de grafkelder van de Habsburgers. Niet minder dan 147 sarcofagen, waarvan die van Keizer Karel VI en zijn vrouw Maria-Elisabeth, samen met de dubbelsarcofaag van hun dochter Maria-Theresia en haar echtgenoot, de imposantste zijn. Nog altijd is de Kaisergruft de grafkelder van de Habsburgers. De laatste bijzetting is die van Carl-Ludwig (1918-2007), de 4de zoon van de laatste keizer.
25-04-2009 om 08:39
geschreven door Gust Adriaensen
23-04-2009
Segregatie van bejaarden
Uit een onderzoek blijkt dat 98% van de Vlaamse bejaarden niets liever wenst dan in hun eigen leef- en woonomgeving te blijven.
In 'De Morgen' schrijft Hilde Kieboom daar haar commentaar bij. En die is snoeihard en diepmenselijk.
Het is niet zo, aldus Kieboom, dat mensen op leeftijd van ganser harte naar een bejaardenhuis- of hoe die instellingen tegenwoordig eufemistisch ook genoemd (moeten) worden- gaan. Het is de samenleving en in de eerste plaats de naaste familie die ze daar naartoe dirigeert.
Het is om hun bestwil, wordt gezegd en geschreven. Dat is in de meeste gevallen een flagrante leugen. Een leugen om de bestwil, niet van de bejaarden maar van degenen die de morele plicht blijven hebben om zich te bekommeren om hun ouders.
Bejaarden zijn in vele gevallen lastposten. Ze hinderen hun kinderen en kleinkinderen bij carrière en ontspanning. Ze passen niet meer in het levenspatroon van hun nakomelingen.
En wat doen wij, die nakomelingen, dan? We besteden de zorg om onze ouders uit. We stoppen ze weg in vaak grote instellingen. In bejaardenghetto's.
En we maken onszelf wijs dat die evolutie niet tegen te houden is of dat een bejaardenhuis echt datgene is wat die wat sukkelachtig wordende vader of moeder nodig heeft, bijna een hemel op aarde. Het allerbeste voor ze.
Het allerbeste? Niet voor hen. Voor ons. Voor onze levensstijl.
Het is goed dat Hilde Kieboom ons geweten nog eens aanspreekt op die massale leugen: zeggen dat we iets doen voor het goed van onze ouders terwijl het zeer vaak heel eenvoudig om ons eigen comfort gaat. Cru gezegd: we dumpen ze omdat het hinderlijke wezens zijn.
23-04-2009 om 19:17
geschreven door Gust Adriaensen
Wenen en de Jakobsweg (2)
Met de metro naar de Karlsplatz. De Karlskirche, in de 18de eeuw gebouwd door Fischer von Erlach, die zich liet inspireren door de Sint-Pieters, het Pantheon en de zuil van Trajanus in Rome, domineert het plein.
Via de Kärtner Strasse wandelen we naar de Stephansplatz. Op een reuzenzeil tegen een van de gevels is te lezen:
Ich bin Hans Hollein, der mir das Haas Haus geplant hat, und der Steffl mit seiner Pummerin, die deshalb so heisst, weil sie so klingt. Ich bin alle Wiener. Ich bin der Stephansplatz und das seit 1147.
Het 'Haas Haus' (1990) is het enige moderne bouwwerk op het plein. 'Der Steffl' is de 137 meter hoge zuidelijke toren van de Dom. En de 'Pummerin' is de 21 ton wegende bronzen klok, gegoten uit 180 buitgemaakte Turkse kanonnen.
Vanaf het begin van de 14de eeuw werd de oorspronkelijke 12de-eeuwse romaanse basiliek, geleidelijk omgevormd tot een gotische kathedraal. Opmerkelijk is het enorme veelkleurige en geglazuurde dak. Je waant je in Bourgondië. Binnenin is de stenen preekstoel de blikvanger. De bouwmeester Anton Pilgram heeft zichzelf afgebeeld, terwijl hij uit een raam kijkt: der Fenstergucker. Op de leuning van de preekstoel zijn kikkers en hagedissen aangebracht. Zij symboliseren het kwade.
23-04-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
22-04-2009
Wenen en de Jakobsweg
De Oostenrijkse hoofdstad ligt niet bij de deur. Een hele dag autocarrijden, dwars door Duitsland en dan is het welletjes. We logeren in Pocking, een stadje vlak bij de Oostenrijkse grens.
Twee dingen treffen me op het rustige, grote kerkplein. Een levensgroot bronzen beeld van een op zijn rug liggend paard. Pocking blijkt in het verleden enige bekendheid in de streek verworven te hebben door paardenhandel. En een monument dat herinnert aan de 'Raub',zo staat het er, van vroegere oostelijke gebiedsdelen van Duitsland na de nederlaag in de Tweede Wereldoorlog.
Tussen Pocking en Amstetten wordt het landschap gekenmerkt door gigantische vierkantsboerderijen. Vanop de snelweg zien we links van ons de machtige abdij van Melk. Voorbij Sant Pölten duiken we het Wiener Wald in en wat later rijden we de Weense agglomeratie binnen.
Een bezoek aan Schönbrunn staat op het program. Een enorm paleiscomplex, het Weense Versailles. Een barok landschapspark met diverse monumentjes en fonteinen, grotendeels aangelegd onder leiding van de Nederlandse hovenier Adriaan van Steckhoven.
Schönbrunn begon in de 16de eeuw als een lustslot in een geliefd jachtgebied. Keizer Leopold I liet het uitbouwen tot een vorstelijk paleis . En Keizerin Maria-Theresia maakte er haar hoofdresidentie van en liet het aanpassen aan haar voorkeur voor barok en rococo. De zachtgele kleur van de buitengevels van het paleis heeft in Oostenrijk furore gemaakt.
We wandelen door de vertrekken van Maria-Theresia en haar echtgenoot, van Keizer Frans-Jozef en Sissi. Door de indrukwekkende zalen voor ontvangsten, banketten, bals. We kunnen niet anders dan ons vergapen aan de enorme rijkdom die overal uitgestald is. Goud, zilver, edelgesteenten, de duurste houtsoorten, wandtapijten...
In de Wagenburg staan ruim honderd koetsen, sleeën en draagstoelen opgesteld. Er is een zware gouden koets met beschilderde deuren, die vier ton weegt. Er zijn de zwarte kronings- en huldigingskoets, de gouden slee voor het winterweer, de galakoets van Maria-Theresia...
Je hapt naar adem bij zoveel pracht en praal, bij zoveel pompeusheid.
Verfrissend zijn dan ook een aantal teksten uit een dagboek van een dochter van Sissi, die je op zuilen in de Wagenburg kan lezen.
Over de dames die uitgenodigd worden op de hofbals, klinkt het oneerbiedig: 'Sie sind nur fett und dumm!'. En Sissi, haar moeder, zou gezegd hebben: 'Het huwelijk is een onzinnige instelling. Je tuimelt er op je 15de in, zonder van iets te weten. En dan volgen 35 jaar van ontgoocheling, miserie, frustratie.' Dat geeft alleszins een ander beeld dan in de Sissi-films!
22-04-2009 om 20:31
geschreven door Gust Adriaensen
13-04-2009
Het Retiese dialect 31
Het Retiese dialect
En lut, in ons dialect bijna uitsluitend in combinatie met groot, lang gebruikt, duidt een voor haar leeftijd groot meisje of opvallend grote jonge vrouw aan. In vele andere dialecten heeft lut een eerder negatieve betekenis: argeloze, sullige vrouw. Het woord komt van het klanknabootsende lutten dat zuigen, lurken betekentwaarmee de begrippen getalm, traagheid verbonden worden. Ne kuûten is een dwaze, onbesuisde (jonge) man, een losbol. Aan de oorsprong ligt ku , van het Franse cul, dat achterste, aars betekent.
Velawenigbetekent pienter, slim (in praktische zaken). Waarschijnlijk komt het woord van het Middelnederlandse vileynigh dat weliswaar een negatieve betekenis heeft: gemeen, doortrapt. Een lawenig iemand is een persoon die alles maar op zijn beloop laat, niet stipt , nalatig is, weinig energiek optreedt. Het woord gaat terug op het Latijnse lenis (zacht). Lot is daarmee verwant. Het accent ligt nog sterker op het nalatige, het chaotische, het onachtzame, het zorgeloze.Lot is een afleiding van loteren dat loszitten betekent. Astránt komt van het Franse assurant (zelfverzekerd) en betekent vrijpostig, brutaal.
Een weerspannige koe wordt en hùt genoemd. Het gaat terug op het Middelnederlandse hort, hurt (stoot, botsing, aanval, plotselinge korte beweging).En mâjntige kój(mansekoe, mauskoe) is dan weer een koe die niet drachtig werd en voor het vlees werd verkocht als de melkproductie stopte (als ze droog stond)..
In vele dialecten wordt het woord beuling gebruikt om bloedworst aan te duiden. In het Reties is dat ne pèjs . Pens vindt zijn oorsprong in het Latijnsepantex (buik, darmen) en het Franse panse (buik).Bùlk (beuling) duidt in ons dialect het vulsel van de bloedworst aan. Beuling komt via het Middelnederlandse bolinc, bodelinc (ingewanden, worst) uit het Latijnse botulus (darm) Voor dat vulsel wordt ook wel kwèt (brij) gebruikt. Het houdt waarschijnlijk verband met kwetsen (Middelnederlands en Duits quetschen) in de betekenis van platdrukken, kneuzen.
Van het varken komt niet alleen pens maar ook spek. Spijtig genoeg werd dat spek wel eens gès of gèèstig.(ranzig) Deze woorden gaan terug op de Middelnederlandse garstich, gerstich garst.
Een handvat, hengsel, oor in het bijzonder van een emmer, ketel is nen hajzelring. Het eerste deel (h)eis,( h)eize, (h)einze, komt van het Latijnse ansa (handvat, oor) . Een vogelval bestaande uit een houten kader bespannen met (kippen)gaas en een steunstok die door middel van een touw kan weggetrokken worden zodat de val neerklapt , is en trékbèd. Het tweede deel berd komt van het Middelnederlandse bert (plank, tafel) en is een nevenvorm van bord. En ámmezuûr is een vervorming van het Franse embouchure en betekent zowel mondstuk van een muziekinstrument als vaardigheid om daarop te blazen.
Den didder hémmen , didderen betekent de bibber, angst hebben, bibberen. Raweren (rijeren) drukt sterker ongeveer hetzelfde uit: beven, sidderen. Het woord is afgeleid van het Middelnederlandse rijde, ridde wat koorts betekent. Stèchelen komt van het Duitse stechen (steken) en betekent kibbelen, twisten, elkaar steken onder water geven. Het algemeen Nederlandse woord moeien betekent o.a. betrekken, mengen (in). Deze betekenis krijgt een specifieke toepassing in gôn mójen : het betrekken van de buurt in een overlijden doordat een buurtbewoner het sterfgeval bij de buren meldt. Bekwi?elen (bekwikkelen, weer bekomen) is een afleiding van het Middelnederlandse bekwikken, verquicken. Evenals kwekenhebben we te maken met afleidingen van kwik, kwiek (levendig).
Wellicht vindt de geachte lezer dat ik genoeg heb zitte of ligge mèmmen (zaniken, zeuren, treuzelen)over allerlei woorden , hun mogelijke betekenis en oorsprong. Voor deze uitgave stop ik er dus mee niet vooraleer duidelijk gemaakt te hebben dat mèmmen een afleiding is van mèm, een woord dat uit de kindertaal afkomstig is , mogelijk als heel vroeg door zuigelingen voortgebrachte klankgroep. Naast (vrouwen)borst, tepel kan het in andere dialecten ook (zogende) moeder betekenen.
13-04-2009 om 10:30
geschreven door Gust Adriaensen
11-04-2009
De Heer is waarlijk opgestaan!
Onder die titel schrijft Andries Knevel, presentator bij de (Nederlandse) EO en auteur van het boek 'Is het waar,' vandaag een erg lezenswaardig en toegankelijk stuk in 'De Volkskrant' (extra.volkskrant.nl/opinie)
Knevel zet in een journalistieke taal een hele reeks argumenten en feiten op een rijtje en komt op basis daarvan tot de conclusie dat ook de opstanding van Jezus Christus historisch vaststaat: 'De Heer is waarlijk opgestaan!'
Ook al hoeft of kan 'geloof' niet 'bewezen' (te) worden door wat voor ons 'vaststaande of constateerbare' feiten zijn, het is toch goed dat ook aandacht gegeven wordt aan de historiciteit van Jezus Christus, inbegrepen zijn verrijzenis.
Want het belang van die verrijzenis kan moeilijk onderschat worden. Zij behoort tot de essentie van de christelijke religie en geeft ons een perspectief over de dood heen. Neem het opstandingsgeloof weg en de christelijke godsdienst wordt grotendeels herleid tot een, overigens erg hoogstaande, morele handleiding.
Zalig Pasen!
11-04-2009 om 19:06
geschreven door Gust Adriaensen
09-04-2009
Bisschop Muskens
De gewezen bisschop van Breda, de als erg progressief beschouwde Muskens, zei in een tv-interview met Rik Torfs ('Nooit gedacht') dat een uiterst grove belediging in het openbaar, zoals een jaar geleden door auteur Erwin Mortier ten aanzien van kardinaal Danneels werd uitgesproken bij de herdenking van Claus' euthanasie, in Nederland niet geaccepteerd zou worden.
Een uitspraak om in Vlaanderen serieus over na te denken.
09-04-2009 om 10:01
geschreven door Gust Adriaensen
05-04-2009
De condoomfetisjisten
In 'De Volkskrant' van 1 april schreef aartsbisschop Eijk van Nederland een uiterst rationeel opgebouwd stuk betreffende de door sommige media opgeblazen pauselijke condoomrel. Maar klaarblijkelijk brengt de rede, een aantal antikatholieken, antipapisten en condoomfetisjisten nog sterker aan het schuimbekken.
Eijk zet het allemaal nog eens glashelder op een rijtje. Het is duidelijk dat de woorden van de paus uit hun context werden gerukt. Iedereen is het er over eens dat condoomgebruik geen absolute garantie biedt in het voorkomen van HIV-besmetting. Elke aandachtige en eerlijke lezer moet erkennen dat de kern van wat de paus zegt de katholieke opvatting over relatie en seksualiteitsbeleving is en de concrete consequenties die daaruit voortvloeien.
Wat in de mediastorm zo stuitend overkomt, is dat de paus, als hoofd van de katholieke kerk, het recht ontzegd wordt te getuigen van wat die kerk nog altijd beschouwt als belangrijke opvattingen over huwelijk en seksualiteit.
Ik heb er geen moeite mee dat heel wat mensen het niet eens zijn met die opvattingen en een heel andere levenswijze hebben dan wat de katholieke kerk voorstaat. En het zou boeiend en leerrijk zijn, mochten ze hun opvattingen en levenswijze op een positieve manier onder woorden brengen. Maar dat doen de meesten niet. Ze slaan ongeremd aan het schelden op iemand die een andere overtuiging dan zijzelf durft te hebben.
En tot slot: de heer Eijk heeft ook overschot van gelijk wanneer hij stelt dat in belangrijke delen van de wereld, en zeker in Afrika, de katholieke kerk en instellingen, een moeilijk te onderschatten rol spelen in de strijd tegen de HIV-besmetting en in de behandeling van aidspatiënten.
05-04-2009 om 00:13
geschreven door Gust Adriaensen
02-04-2009
Het Retiese dialect 30
Vrij recent in gebruik gekomen woorden zijn en marcélleke voor een lang geribbeld mannenlijfje en e janneke voor een debardeur, trui zonder mouwen en kraag. En schùt (schort) heeft bij ons de betekenis onderkleed maar ook rok. Het woord komt van scheren, dus eigenlijk kort gesneden stuk kleding. E slôpelaif (slaaplijf) is een borstrok, een kledingstuk dat boven het hemd gedragen werd. Een drukknoop wordt aangeduid door ne knipper. Knopen die niet hoefden aangenaaid te worden , klinknageltjes werden erg plastisch loiwaiveknoppen (luiwijvenknopen) genoemd.
E mùlle?en (molleke) is een troetelnaam voor een mollig, snoezig kindje. Het woord is verwant met mollig en Latijn mollis (zacht). Iemand , in het bijzonder een kind dat overvloedig en gulzig drinkt werd een klótsbérrie genoemd.En loi doewes is een luie vrouw. Doos is een scheldwoord dat in allerlei combinaties voor vrouw wordt gebruikt. En kween is verwant met het Engelse queen en wordt in het dialect gebruikt om een oude vrouw, een vrouw die geen kinderen (meer) kan krijgen aan te duiden. Ook een dier dat geslachtskenmerken van beide geslachten bezit, wordt kween genoemd. Bij de hoenders is naast kween ook het woord poephôn in gebruik. En stult duidt een eigenzinnig, ongezellig persoon of dier aan, iemand die niet in het rijtje loopt. Het woord gaat terug op het Latijnse stultus dat dom betekent.
Voedsel dat je een pafferig, opgezwollen, opgeblazen gevoel geeft, daar ben je van verbóft. Het woord komt van het Franse bouffer (zwellen, zich opblazen, schransen). Er zijn ook gerechten die struffen, men heeft er vlug genoeg van. . Het Middelnederlandse struffen betekende tegenhouden, zich verzetten. Soep kan zówen lék de foeter (zeer hevig koken). Foeteren betekent o.a. vloeken, razen. En voedsel naar binnen werken kan uitgedrukt worden door in zene geert slôgen . Mogelijk verwijst geert naar de oudste betekenis van het woord geerde, nl. schoot. Iemand die water drinkt op een feest of in een café kan wel eens de misprijzende reactie te horen krijgen: da ge zoewiet drinkt , van wôter krégt ne vùs nog gén ploimen (van water krijgt een kikvors nog geen pluimen). Goed bestek heeft bij het eten wel enig belang. Het is niet zo aangenaam wanneer bv. e més zoe bót is da ge ne vùs ermeej over de grâcht kunt zétten.
De relativiteit van uiterlijke schoonheid wordt onverbiddelijk en brutaal uitgedrukt in van booven prónt van ónder strónt. Iemand die iets onaangenaams of lastigs ondervindt, moeite heeft met , zie zene père (Frans père , vader). Een flinke verkoudheid, griep opdoen is en gój klèts ópduun, ópschâren. Klets is de stam van kletsen (slaan). Bij het plots toeslaan van verkoudheid of griep werd gedacht aan een slaande demon. Op de (overbodige) vraag : Hédden valling ? , werd soms schertsend geantwoord: Nieje en rolling.. Valling (verkoudheid) is een afleiding van vallen en is een relict van de oude vochtenleer volgens
welke er bij ziekten koude of kwade vochten in het betrokken lichaamsdeel zonken of vielen. Rolling is een schertsende woordspeling (vallen - rollen) als reactie op een overbodige vraag. Als je , om het even waar, verkeerd, achterstevoren staat, stôde meej et gat nor den eitower (met het gat naar het altaar staan). Wanneer iets buiten verwachting goed verloopt, of bv. tijdens een uitstap alles ( en zeker het weer) meezit, wordt mild-ironisch gezegd: God is meej zen slooren. Sloor heeft in deze zegswijze eerder de betekenis van beklagenswaardige, goede vrouw dan van sullige of slordige vrouw.
02-04-2009 om 08:22
geschreven door Gust Adriaensen
27-03-2009
Sint-Jobretabel Schoonbroek
Schoonbroek, het fraaie dorp van Job, een man van God.
De voorspoed gepenseeld, in hout gebeiteld lijden.
Dispuut van vrienden, alleen om te verleiden. De vragen tevergeefs, 't verstand verklaart geen pijnen.
En toch.
De diepe smart verdrongen, de wanhoop overwonnen.
Want,
Job, de Godgetrouwe, weet:
Jahweh laat me nooit alleen.
27-03-2009 om 22:57
geschreven door Gust Adriaensen
26-03-2009
Abortushausse
Is het niet schokkend en in hoge mate verontrustend dat de media uren en bladzijden besteden aan de euthanasiewens van een hoogbejaarde vrouw (ondertussen wil ze voorlopig niet meer dood) of een condoomuitspraak van de paus, terwijl het steeds maar stijgende aantal abortussen behandeld wordt als een fait-divers en de publieke opinie zo goed als volkomen onverschillig laat?
Over 2007 bedroeg het aantal geregistreerde abortussen: 18.705 (ACHTTIENDUIZEND ZEVENHONDERD EN VIJF)
26-03-2009 om 21:16
geschreven door Gust Adriaensen
24-03-2009
Wie bepaalt de grenzen?
Wie bepaalt de grenzen?
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de media-aandacht voor de 93-jarige Antwerpse vrouw die de wens uitgedrukt heeft geëuthanaseerd te worden, vooral dient om een volgende fase in de versoepeling en verruiming van de euthanasiewetgeving voor te bereiden.
Een jaar geleden diende Claus' dood en vooral de heisa errond een vergelijkbaar opzet. Voor kort waren kinderen en jongeren aan de orde. Nu de bejaarden die medisch gesproken eigenlijk niet echt ziek zijn, maar de last van de ouderdom niet meer kunnen of willen dragen.
Het probleem van de levensmoeheid bij vele 80-plussers heeft altijd bestaan, is algemeen gekend en is niet zo abnormaal in onze laatste levensfase. Momenteel zijn er, vergelijkbaar met deze vrouw, duizenden in Vlaanderen, miljoenen in West-Europa en de VS. Het wettelijk mogelijk maken dat op deze mensen, op hun vraag, euthanasie toegepast kan worden, zal logischerwijze leiden tot een golf van euthanasieverzoeken.
Ongetwijfeld zullen er al vlug weer andere 'maatschappelijke debatten' gecreëerd worden, om verdere versoepelingen en verfijningen, zoals dat dan heet, in de euthanasiewetgeving, te bepleiten. Want de vragen zijn onafwendbaar. Waarom niet iedereen met suïcidale neigingen of psychische problemen, de wettelijke mogelijkheid tot levensbeëindiging bieden? Wat mag/moet de 'graad' van psychische, sociale, fysische handicap zijn om aanspraak te kunnen maken op een wettelijk uitgevoerde levensbeëindiging? Moet nog rekening gehouden worden met leeftijdsgrenzen? Kan 'ondraaglijk lijden' eigenlijk wel gedefinieerd en ingevuld worden? enz., enz.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat bv. dr. Distelmans er zich niet van bewust is dat onze samenleving zich wat leven en dood betreft, op een steeds maar erger hellend vlak voortbeweegt. Hij weet dat. En het is overduidelijk dat ook hij geen zicht meer heeft op scherpe grenzen. Waar stopt het? Wil of durft hij nog wel grenzen trekken?
Het hek is van de dam. En zeker in West-Europa is er een destructiedynamiek, zowel wat het levensbegin als het levenseinde betreft, op gang gekomen die blijkbaar moeilijk te stoppen is. De druk om steeds maar meer 'mensencategorieën' onder de (te verruimen) abortus- of euthanasiewetgeving te doen vallen, wordt verantwoord geacht omdat 'echte bekommernis om de mensen' de drijfveer zou zijn, omdat 'nodeloos' (wat de precieze inhoud van 'nodeloos' ook moge zijn) lijden vermeden moet worden. Maar zou ook niet sterk kunnen meespelen, dat wij, als individu's, dat onze samenleving, zo weinig mogelijk last willen hebben van oude, fysisch en psychisch gehandicapte medemensen?
Het eindpunt van die op gang gebrachte dynamiek is de totale zelfbeschikking waarmee vaak wat graag geschermd wordt. Voor al degenen die nog niet of niet meer in staat zijn 'zelf te beschikken' , zijn het evenwel de nabestaanden en de professionals die beslissen over leven en dood.
Totale zelfbeschikking? Zogenaamd. Want het is de samenleving die via wetten en uitvoerders ervan, de ultieme verantwoordelijkheid op zich neemt.
24-03-2009 om 12:24
geschreven door Gust Adriaensen
23-03-2009
Twee ex-premiers
De voorbije dagen maakten twee ex-premiers, Verhofstadt en Leterme, hun mediarentree, zoals dat heet.
Dat het, los van hun politieke overtuiging of maatschappijvisie, om twee erg verschillende persoonlijkheden gaat, werd in tv- en kranteninterviews nog eens sterk in de verf gezet.
Verhofstadt: een politiek dier, ongetwijfeld met nog altijd grote politieke ambitie maar hij acht het interessanter die voorlopig wat te verdoezelen. Een gladde jongen ook. In zijn openbare optreden een diplomaat. Op echte flaters is hij in het openbaar zelden of nooit betrapt. Misschien in de beslotenheid van de 16, van zijn kabinet, van de ministerraad, een bullebak. Wie weet. Maar voor het oog van de wereld een man met flair, met een brede cultuur, in het bijzonder ook met belangstelling voor de literatuur, wijnkenner én wijnboer(tje). Een man ook met zin voor humor en toch ook wel een tikkeltje zelfironie. Zoals hij daar in 'De laatste show' op de sofa met Frieda Van Wijck zat: ontspannen, complexloos, un homme du monde. Eigenlijk doet Verhofstadt me sterk aan Kris Peeters denken.
Helemaal anders toont Leterme zich aan de buitenwereld. En die houding roept ook in zijn eigen partij meer en meer reacties en twijfels op omtrent de politieke toekomst van de ex-premier. Leterme voelt zich nog altijd verongelijkt. Hij trapt naar alle kanten. Zijn falen is de schuld van anderen. Kris Peeters bakt ook niks van de staatshervorming. Hij heeft wat mensen tegen zich. Sommige mensen gunnen hem een aantal dingen niet. In het Brussels Hof van Beroep zijn er onder Londers en Delvoie manifest fouten gemaakt, enz. Nijdig, verkrampt. Opgesloten, ook intellectueel, zo lijkt het, in de kleine wereld van zijn Ieperse egelstelling, waar hij zijn eigen grote gelijk koestert.
Het effect dat beide heren evenwel met hun rentree op het publieke forum, in hun eigen partij veroorzaken, is tot op zekere hoogte identiek. Onzekerheid bij de partijleiding over het resterende electorale gewicht van de ex-premiers. Tegenwerking en nijd bij ambitieuze partijgenoten die mogelijk hun verdere opgang vooralsnog geblokkeerd zien door de twee 'anciens'.
23-03-2009 om 13:43
geschreven door Gust Adriaensen
19-03-2009
De lange tenen van de Joodse gemeenschap
Michaël Freilich, hoofdredacteur van 'Joods Actueel' is geschokt omdat in de evangelielezing van vorige zondag, het zinnetje '...zoals de huichelaars doen in de synagoge' voorkomt en hij vraagt de VRT, dergelijke dingen bij de radio- en tv-misvieringen, te vermijden.
De tenen van de Joodse gemeenschap worden langer en langer. Freilich wil wel degelijk, ook al ontkent hij dat, het evangelie censureren. En er is vooral iets mis met het historische inzicht van de heer Freilich zelf en vooral ook met zijn mensenkennis.
Ongetwijfeld zaten er huichelaars in de synagoge. Nu nog altijd. Zoals er doorheen de eeuwen in alle mogelijke tempels van alle mogelijke religies, huichelaars aanwezig waren of zullen zijn.
Wat Jezus als jood in zijn eigen geloofsgemeenschap zag en benoemde, nl. schijnheiligheid, wenst Freilich niet te horen. Of nog erger: hij wil de wereld kond doen dat er bij joden niet zo iets als huichelarij bestaat.
Dat bij dergelijke pietluttige maar kwaadaardig bedoelde relletjes, ene Dirk Verhofstadt, lid van de liberale denktank 'Liberales', als 'autochtone supporter' wordt opgevoerd, verrast niet meer. Deze 'academicus' prostitueert zich vol overgave wanneer hij ook maar een sprankeltje kans ziet om aan christenenbashing te doen. Deze atheïst probeert inderdaad zijn overtuiging inhoud en vorm te geven door op een agressieve en populistische manier tegen alle mogelijke religies tekeer te gaan.
Hier is het woord 'huichelaar' zeker op zijn plaats.
19-03-2009 om 13:31
geschreven door Gust Adriaensen
18-03-2009
Onderdak voor sans papiers
De Katholieke Universiteit van Leuven biedt vanaf vandaag in een van haar gebouwen onderdak aan een 40-tal sans papiers. Proficiat!
18-03-2009 om 22:40
geschreven door Gust Adriaensen
16-03-2009
Steun voor de kardinaal
Steun voor de kardinaal en het aartsbisdom
Yves Desmet van 'De Morgen' is al meer dan eens de journalist geweest die de mond vol heeft van vrije meningsuiting maar die aan anderen ontzegt en die de desinformatie niet schuwt.
Ook nu weer met de rel die de auteur Erwin Mortier zelf heeft geënsceneerd. Desmet wijdt er zelfs een commentaarstuk aan. Hij blijft beweren dat het aartsbisdom een veto uitsprak tegen de deelname van Mortier aan de zogenaamde 'kanselredes', hoewel het aartsbisdom kategoriek beweert van niet.
Het is evenwel verheugend vast te stellen dat heel wat lezers de tendentieuze aanpak van Desmet niet nemen en scherpe kritiek insturen. Een
Een bloemlezing:
Ik vind dat kardinaal Danneels alle recht had die huilebalk, Erwin Mortier, als een ongewenste gast te beschouwen. Het mag dan het goed recht van Claus geweest zijn, voortijdig een einde aan zijn leven te maken, dat neemt niet weg dat hij mogelijk een stuk zinvol leven heeft opgegeven, en daar gaat het om. Dat moet je aan mensen niet opdringen. Atheïsten zijn vandaag geworden wat ze de geestelijken altijd hebben verweten
Als iemand de pretentie zou hebben om in mijn huis te komen zeggen wat ik moet doen...smijt ik hem ook buiten. Danneels heeft hier juist gehandeld.
Ik vind het maar logisch, als je toegang tot een kerk vraagt voor een festival, dat dit op voorwaarden van de kerk gebeurt.
In de zomer wordt een lijst sprekers voor de kanselredes opgesteld, waarbij Mortier niet geselecteerd wordt. Dit weekend verkoopt De Morgen bij zijn krant een boek van diezelfde Mortier. Enkele dagen daarvoor brengt De Morgen het "nieuws" dat Mortier zou gecensureerd zijn door Danneels, wat die ten stelligste ontkent. Mortier trekt alle registers open en legt een vette link met de "Claus-controverse". YDS, wees eerlijk en zeg hoeveel boeken je meer hebt verkocht door dit zelfgecreëerde incident.
Culturele centra, scholen... allemaal gebouwd met gemeenschapsmiddelen. Maar het zijn nog altijd de beheerders of directies van die instellingen die de programmatie van sprekers en activiteiten bepalen. Als je geen bijzondere behandeling van de Kerk wil, dan moet je die Kerk dezelfde rechten gunnen als de doorsnee schooldirecteur of cultuurfunctionaris.
Het waarheidsgehalte van het item over jongeheer (sic) Mortier is bedenkelijk, maar het klinkt lekker voor papenvreters die bovendien de mond vol hebben over "vrije meningsuiting" zolang het maar "hun" vrijheid is.
Foei foei, dat trucje was echt onder het niveau van Yves Desmet. Het aardsbisdom moet, mag en wil "de culturele programmering van een stedelijk project" inderdaad niet bepalen. Maar het mag en moet wel bepalen wie in zijn godshuizen van de kansel kan spreken. Even goed en even legitiem als jullie mogen bepalen wie er in "De Morgen" mag schrijven en wie niet.
De lezers van 'De Morgen' blijken kritischer en genuanceerder te zijn dan topjournalist Desmet.
16-03-2009 om 21:05
geschreven door Gust Adriaensen
15-03-2009
Zuster Jeanne Devos
ZUSTER JEANNE DEVOS TE GAST BIJ BRAAMBOS
zuster Jeanne Devos Bron: Braambos
In de Braambosuitzending van zondag 15 maart, om 9.00 uur op Een en omstreeks 23.00 uur op Canvas, kan U in de actualiteitenrubriek Close-up kijken naar een gesprek met zuster Jeanne Devos.
India ontwikkelde zich de afgelopen decennia tot een economische en politieke wereldmacht. Die evolutie ging gepaard met enorme contrasten tussen rijk en arm. De recentelijk met Oscars bekroonde film Slumdog Millionaire illustreert dat op treffende wijze.
Braambos praat over dat land van contrasten met zuster Jeanne Devos. De aandacht van het rijke Noorden voor India blijft voor haar een must.
15-03-2009 om 11:43
geschreven door Gust Adriaensen
Zestig jaar 'Geschiedenis van Retie'
Zestig jaar geleden, in 1949, publiceerde Edward Sneyers (1881-1957) zijn 'Bijdrage tot de Geschiedenis van Retie'.
Sneyers had tijdens zijn onderwijzers- en inspecteursloopbaan naam verworven als didacticus en pedagoog maar had toen ook al grote belangstelling voor de plaatselijke en regionale geschiedenis.
Die interesse kon hij na zijn pensionering en als archivaris ten volle uitleven. Talrijke heemkundige bijdragen in diverse tijdschriften waren het resultaat. De bekroning van zijn noeste onderzoekswerk was de onvolprezen 'Geschiedenis van Retie'.
Het werk werd in 1952 door de 'Provinciale Commissie voor geschiedkundige en folkloristische opzoekingen' bekroond, omdat 'Bijdrage tot de Geschiedenis van Retie' kon gelden 'als een model van de lokale geschiedenis in de Kempen'.
Emiel van Hemeldonck schreef bij de 2de uitgave in 1972: Een dorpsgeschiedenis is nooit volledig. Steeds worden nieuwe ontdekkingen gedaan, vroeger onvermoede bronnen aangeboord. Maar wie later een nieuwe geschiedenis van Retie zal willen schrijven, zal de pioniersarbeid van Edward Sneyers niet achteloos naast zich kunnen neerleggen. Wetenschappelijke echtheid, historische speurzin en glanzende taalvaardigheid, hebben deze 'Bijdrage tot de Geschiedenis van Retie' tot een werk, dat nog vele jaren zal trotseren, verheven.'
Zo is het inderdaad nog altijd. Sneyers' werk is en blijft het referentieboek voor al wie geboeid wordt door de plaatselijke geschiedenis.
15-03-2009 om 07:51
geschreven door Gust Adriaensen
14-03-2009
Relschopper Mortier en nepgeus Somers
Auteur Erwin Mortier (hoeveel lezers heeft hij?), staat graag in de belangstelling, die hijzelf creëert. Zijn naam is in wat ruimere kring bekend geworden, niet door zijn literair talent maar door zijn grove scheldpartij gericht tegen kardinaal Danneels.
Een jaar geleden, tijdens de afscheidsviering van Claus, schoffeerde hij in het openbaar op de meest platvloerse wijze kardinaal Danneels, omdat die bedenkingen uitgesproken had bij de mediaheisa rond Claus' euthanasie.
Nu stuurt Mortier het bericht de wereld in dat kardinaal Danneels hem gewraakt zou hebben voor de literaire kanselredes, (een onderdeel van het Mechels cultuurfestival), omwille van zijn uitspraken vorig jaar.
Telkens doet Mortier daarbij bewust de waarheid geweld aan. Bij de rel vorig jaar legde hij de kardinaal woorden en bedoelingen in de mond, die Danneels niet gezegd of bedoeld had. Nu voert hij de kardinaal op als de grote censor, terwijl Danneels zelfs helemaal niet betrokken is geweest bij de beslissing om Mortier niet als kanselredenaar te programmeren.
Conclusie: Erwin Mortier is een ijdel, nijdig en, zo blijkt, leugenachtig intrigantje, dat de mond vol heeft van vrije meningsuiting, maar die vrijheid scheldend en tierend aan anderen ontzegt.
En dan Somers, ooit uit de VU-stal naar de liberale schaapskooi verhuisd. Nooit betrapt op echt moedige en/of verhelderende standpunten in het maatschappelijke debat. Jarenlang aan het handje van Verhofstadt gelopen. Wel, of waarschijnlijk dankzij die 'kwaliteiten', burgemeester van Mechelen en voorzitter van de VLD geworden.
Deze Somers schaart zich, duidelijk zonder de zaak serieus te onderzoeken, direct aan de zijde van grote muil Mortier. En komt met een schitterend en schokkend voorstel (denkt hijzelf): in plaats van de kanselredes, hagenpreken, godbetert, in de beste geuzentraditie. Stel je voor: geus Somers versus primaat Danneels, het Mechels stadhuis tegen het aartsbisschoppelijk paleis.
Mortier, Somers: nep, nep, nep. En intellectueel ondermaats. En ridicuul. Een gênante vertoning voor alle nadenkende en hoogstaande vrijzinnigen.
Een voorstelletje tot slot. Mortier moet eens proberen Somers te schofferen zoals hij dat met Danneels deed. Wedden dat Erwin niet zou voorkomen op de lijst der hagenpredikers en nooit nog de kans zou krijgen om stadsdichter te worden, zolang Bart burgemeester mag spelen?
14-03-2009 om 18:43
geschreven door Gust Adriaensen
Een kwarekkenhaiku
De zanglijster zingt
de botten uit de twijgen
in de Kwarekken.
14-03-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
12-03-2009
Massamoord
Wanneer er een massamoord gebeurt, zoals nu weer in de buurt van Stuttgart, zijn de opgevoerde specialisten, zoals bv. Vermassen, het altijd eens over de oorzaken. En ze verwijzen daarbij graag naar vroeger toen die oorzaken niet of nauwelijks te vinden waren in de samenleving.
Jonge mensen, uitsluitend mannen, die gepest worden, geïsoleerd raken, verslaafd aan geweldspelletjes, in een steeds maar sterker worden individualistisch en virtueel wereldje terechtkomen... totdat de bom barst.
Die verklaringen zullen wel kloppen. En dat het 'vroeger' anders was, ook.
Wat mij wel verwondert en ook ergert, is, dat deze en andere opiniemakers, die in het vroegere samenlevingsmodel duidelijk een oplossing zien voor de extreemste agressie-uitbarstingen, niet voluit gaan om deze oplossingen , te promoten en te verspreiden, ook op het politieke vlak.
Hoe ga je 'isolement', 'individualisering', 'frustratie', 'normvervaging','minderwaardigheidsgevoelens', enz. tegen?
Versterk de familie -en gemeenschapsband. Pak het extreme materialisme en de productie- en consumptiedruk aan. Verminder de prestatiedwang op school en in het beroepsleven. Leg het criminele , mensonwaardige, bestiale geweld in vele videospelletjes aan banden. Lach het grote belang van religies en kerken niet voortdurend weg.
Als de Vermassens, de De Ruyvers a zeggen in het bepalen van de oorzaken, zouden ze ook zo logisch en moedig moeten zijn, om heel duidelijk en voortdurend b te zeggen. Die b vinden ze in de vorige paragraaf.
Maar eerlijk gezegd, heb ik ze dat tot nu toe zelden of nooit horen doen.
12-03-2009 om 12:30
geschreven door Gust Adriaensen
10-03-2009
We wisten van niets
De hoofdrolspelers in het parlementaire onderzoek naar mogelijke beïnvloeding van het gerecht in de Fortisaffaire, Leterme, Reynders, Van Deurzen, mogen duizend keer beweren dat ze van niets wisten, welke kat gelooft die mensen nog?
Vast staat in ieder geval dat er vanuit de verschillende kabinetten contacten met de rechterlijke macht geweest zijn. Dat kabinetschefs mekaar tegenspreken maar de commissie vooraf al beslist heeft om getuigen niet met mekaar te confronteren, is ook veelzeggend. Stel je voor dat Leterme en Reynders, die eveneens tegengestelde versies opdissen, in het openbaar met mekaar de confrontatie moesten aangaan.
Die beslissing van de parlementaire commissie om de getuigen angstvallig uit mekaars buurt te houden, roept ook weer de vraag op: wie gelooft nog dat de commissie echt klaarheid wil scheppen?
Als bijzonder navrant toetje, komen de politieke machtsspelletjes en afrekeningen meer en meer aan de oppervlakte. En sommige kranten en tv-journalisten helpen daar lekker aan mee.
Leterme heeft nooit op echt veel sympathie bij de media kunnen rekenen, maar wanneer hij zich tegen Reynders keert, oogst dat veel bijval. Want Reynders is al lang de gebeten hond in Vlaanderen. En het was te verwachten dat Onkelinckx de kans niet zou laten liggen om zich aan de zijde van Leterme te scharen en haar grootste politieke concurrent in Wallonië, Reynders, verdacht te maken. Wedden dat Onkelinckx' uitspraken op subtiele of minder subtiele goedkeuring bij de Vlaamse opiniemakers zullen kunnen rekenen. Het is toch allemaal zo voorspelbaar en doorzichtig.
Kortom, zowel die parlementaire onderzoekscommissie als de opgeroepen politieke en rechterlijke topgetuigen, spelen , onder ede nota bene. echt komedie. In een beschamende vaudeville.
Overigens is het opvallend dat een ander parlementair onderzoek, nl. naar de manier waarop de kopstukken van Fortis hebben gehandeld, veel minder media-aandacht krijgt.
Dat een van de financieel machtigste figuren van België, Lippens, allerlei trucs moet uithalen om uit het zicht van de journalisten te blijven, is niet alleen ontluisterend voor hemzelf, maar is ook een uitermate gênante vertoning die het imago van de Belgische bancaire superklasse, in de wereld geen goed zal doen.
By the way, nog iets vernomen over het onderzoek naar de mogelijke voorkennis van minister De Gucht omtrent het Fortisdebacle ?
10-03-2009 om 19:29
geschreven door Gust Adriaensen
05-03-2009
PVV-propaganda
Wilders de boot in
Was me dat een ridicuul propagandaspotje van de PVV, dat enkele dagen geleden in de 'Zendtijd voor politieke partijen' op het scherm kwam.
Je zag wat waarschijnlijk een oer-Hollands decor moest voorstellen: een windmolen op de oever van een waterplas of een luie rivier (alleen tulpen en klompen heb ik niet direct opgemerkt) en op het water een roeiboot die zijn beste jaren gehad heeft.
En in het scheepje een donkerharige vrouw in discreet en voornaam zwart gekleed. Naast haar en artistiek in contrast, een man met een hoogblonde, gebleekte kuif, netjes in het donkere pak, das om de nek. Bleek die man warempel de Nederlandse held Wilders te zijn. Stel je voor, in die outfit in een kneuterig Hollands boerenlandschap.
Het koppel hield duidelijk voor de eerste keer roeispanen in de handen of had moeite, wat ik kan begrijpen, met de combinatie roeien en het uitslaan van PVV-propagandataal.
Dergelijk filmpje zou in Vlaanderen een gigantische en langdurige lachbui veroorzaken. Zelfs het Vlaams Belang waagt zich niet aan zulk infantiel en stupide promotiespotje.
05-03-2009 om 18:32
geschreven door Gust Adriaensen
02-03-2009
Kamperen voor de schoolpoort
Het fenomeen 'kamperen voor de schoolpoort' om voor je kind zeker een inschrijving vast te krijgen, bestaat in een aantal steden al enkele jaren en breidt zich nog uit.
Het geeft aan dat er een en ander serieus mis is met ons zo geroemde onderwijs. Het bewijst namelijk dat vooral in stedelijke gebieden er grote kwalitatieve en/of sociale verschillen zijn in het onderwijsaanbod. Of dat de perceptie bij de ouders alleszins zo is. En dat er waarschijnlijk ook wel scholen zijn die deze perceptie wat graag voeden en in stand willen houden.
Dat de zgn. kwaliteitsverschillen te maken hebben met de kwaliteit van de onderwijsverstrekkers, is moeilijk aan te nemen. Ook al gaat het onderwijzen en opvoeden de ene beter af dan de andere, een leraarscorps van een school bestaat nooit alleen maar uit de minst begaafden.
Nee. Het is onderhand overduidelijk dat het bizarre verschijnsel van kamperende ouders voor de schoolpoort, in de eerste plaats te maken heeft met sociale status, klassenbewustzijn en (verdoken) raciale aversie.
Je zal in Antwerpen, Brussel, Gent, Leuven, enz. geen kampeerders vinden voor scholen in achterstands- en migrantenwijken (meestal vallen die overigens samen).
Ook al zijn er regels om te komen tot een gezonde sociale en raciale mix van de schoolbevolking, de minister slaagt er niet in om ze in alle scholen van de stedelijke agglomeraties toegepast te krijgen. Omdat de directies niet willen, ook al gaat het vooral om katholieke scholen, en omdat de ouders niet willen.
Want, is de redenering, als een groot deel van de leerlingen uit sociaal zwakkere en migrantenmilieus komt, daalt de kwaliteit van het onderwijs en van de opvoeding. Dus, mijn kind mag zeker niet bij dat zootje terechtkomen. En kampeer ik desnoods dagenlang voor de poort van een 'goede', d.w.z. een 'witte' school.
En ondertussen maar voortdurend, ook door bepaalde politieke partijen, horen afgeven op vooral de allochtonen die weigeren zich te integreren. Ze worden integendeel al van in de school door de Vlaamse 'goegemeente' gesegregeerd.
02-03-2009 om 18:25
geschreven door Gust Adriaensen
26-02-2009
Retie in woord en beeld
Davidsfonds Retie organiseert:
Retie in woord en beeld
dia's - muziek - gedichten
een boeiende tocht door een mooi dorp -----------------------------
donderdag 12 maart 20 u. GC 'Den Dries'
Inkomkaarten: -in voorverkoop:4 euro door storting op 733-0129749-90 -aan de kassa : 6 euro
Bestelde kaarten liggen klaar aan de kassa.
Info: Herman Blockx 014377760
26-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
25-02-2009
Vlees- en bloedserieus: klacht tegen toeristische promotie.
Bloedstollende vragen aan 'Woestijnvis' omtrent het in beeld brengen van de vleselijke lusten des slagers en der tweekoteletjesvrouw in het Prinsenpark:
-heeft 'Woestijnvis' de provincie betaald voor het overspelige gebruik van 200 ha natuurschoon?
-heeft 'Woestijnvis' de provincie betaald en om toestemming gevraagd voor het oneigenlijke gebruik van DE boom en DE schommeltak van die boom?
-heeft 'Woestijnvis' de provincie betaald en om toestemming gevraagd voor het doorkruisen van het park met allerlei voertuigen?
-heeft 'Woestijnvis' de provincie betaald en om toestemming gevraagd voor het rondzeulen met een dode ree?
-heeft 'Woestijnvis' de provincie betaald en om toestemming gevraagd voor een loslopende Joepie?
-beseft 'Woestijnvis' hoe onsterfelijk belachelijk het zich in heel Vlaanderen maakt?
-beseft 'Woestijnvis' hoeveel misprijzen er is voor zijn kneuterige kruideniersmentaliteit?
-beseft 'Woestijnvis' dat het zich opstelt, niet als wezens 'Van Vlees en Bloed' maar als krenterige, jaloerse, gemummificeerde klerken?
25-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-02-2009
Het Retiese dialect 29
Mogelijke commentaar bij de naam Net is: Nét is altaj nét al hangen er de krèllen (gescheurde kleren, gescheurd weefsel) ôn. Tegen een vast groepje energieke, speelse kinderen werd wel eens welwillend gezegd: de bén van ketus (de bende van Cartouche). Cartouche, die eigenlijk Louis Bourguignon heette (Parijs 1693-1721), was een Franse misdadiger en bendeleider die Parijs en omstreken onveilig maakte door allerlei vormen van diefstal en door overvallen op diligences. Dankzij een groot aantal trawanten, onder wie edellieden, gelukte het hem lange tijd aan de politie te ontsnappen; ten slotte werd hij gevangengenomen en geradbraakt. Cartouche genoot reeds bij zijn leven een zekere populariteit en werd later het onderwerp van romans en films. Mjèèts wôter is t bêsten óm te wassen (maarts water is het beste om te wassen) spreekt voor zichzelf. Braambessenbestemd voor consumptie moesten voor een bepaalde datum geplukt worden; dat werd aangeduid door t zèn gén gój brèmbéze?es ne miejer wánt bè?elemuujes heej ter oover geloewepen (t zijn geen goede braambessen meer want Bartholomeus heeft erover gelopen).
Een zeer zware tilinspanning leveren wordt mooi uitgedrukt door zen aajgen de grónd inhéffen. Iemand bedriegen of beetnemen is een persoon óp st(j)ùpjes tré?en (op stoopjes trekken). Als vroeger het biervat bijna leeg was, werd het laatste restant dat nog in het vat zat (en niet goed drinkbaar was), afgetapt en op stopen of flessengetrokken. Door gerst en suiker toe te voegen maakte men het weer redelijk drinkbaar maar volwaardig bier was het niet meer. Dower moete gén stùpjes óp in de wawek zé?en (daar moet ge geen stopjes/stoopjes op in de week zetten) betekent dat moet je niet betrachten, daar moet je niet op hopen, daar moet je geen voordeel van verwachten. Iets van késke schiet om onzin, waardeloze prul aan te duiden komt van kaarsje schieten, een kermisattractie waarbij geprobeerd werd met een karabijn een brandend kaarsje uit te schieten. Aan de zegswijze hédde van ze lêven, die verbazing, verrassing uitdrukt, werd wel eens relativerend, ironiserend toegevoegd van de pôter huujeren pree?en (van de pater horen preken). Over iemand die in een of andere sociale context voordeel geniet, voorrang krijgt, bv. bij klantenbediening kan licht spottend en/of gemaakt verwijtend gezegd worden: diejen heej het vùrrel (voordeel). Een gewetenloze hebzuchtige is een persoon die zen aajgen mójer zó verkoewepen. En als afsluiter nog deze prachtige zegswijze: het is zoeveul gekùt as smét er meej en sôwen muts hénnen (het is zoveel gekort als smijt er met een saaien muts heen) om aan te duiden dat iets weinig of niets helpt.
23-02-2009 om 20:22
geschreven door Gust Adriaensen
19-02-2009
Torfs en Williamson
Onder de titel 'Welkom thuis, monseigneur Williamson' besteedt Rik Torfs op zijn blog (multiblog.vrt.be/riktorfs) aandacht aan de rehabilitatie en het negationisme van bisschop Williamson.
In zijn onstuitbare drang om binnen het bestek van een kwartootje, lekker en gevat te schrijven en de meest complexe problemen in boutadestijl te verwoorden, bezondigt Torfs zich in zijn column aan een extreme vorm van simpelheid. En simpelheid is datgene wat hij in het Williamsonincident het Vaticaan verwijt.
Als kerkjurist weet Torfs natuurlijk dat het grootste deel van zijn epistel een populistische karikatuur in het kwadraat is, van de verschillende kerkrechterlijke en religieuze aspecten die in de Vaticaanse benadering van zowel de rehabilitatie van de Lefebvrevolgelingen als van Williamsons negationisme een rol spelen.
Vooral de slotzinnen van het paragraafje onder de tussentitel Excommunicatie , zijn terzake een giller van formaat. Oordeel zelf maar: 'Dat de Broederschap ondertussen de leer van het tweede Vaticaanse concilie (1962-1965) blijft verwerpen, stond de opheffingvan de straf (door het Vaticaan) blijkbaar niet in de weg.Als de rituelen maar leuk zijn. Als de priester maar met zijn rug naar het plebs staat.'
De vraag die ik me stel is: waarom doet prof. dr. Torfs, hoogleraar kerkelijk recht aan en op een haar na, rector van de K.U.Leuven, dat? Is hij gebrainwasht en geconditioneerd door de rol die hij moet spelen in tv-spelletjes? Bemerkt hij uiteindelijk door zijn verschillende maskerades in De Slimste Mens, het verschil niet meer tussen vermomming en realiteit, tussen sfeerschepping en rationele benadering, tussen informatie en desinformatie, tussen nuance en boutade, tussen spontane bijval en de reflex op het signaal van de applausmeester?
Of heeft hij zich de voorbije weken onder de regie van Erik Van Looy met ijver voorbereid op het met zwier dragen van toga en baret en op het zo simpel en plezant mogelijk invullen van de rectorsjob aan de gerenommeerde KUL?
Ook al wordt Torfs' zin voor nuance vaker en vaker aangetast door de tv-BV-eisen, zijn conclusie in 'Welkom thuis...' is glashelder en treed ik helemaal bij:
'De zaak Williamson leert vooral hoe gevaarlijk en perfide mensen kunnen zijn die schijnbaar trouw zweren aan kerk en traditie. Zij zweren vooral trouw aan zichzelf, en aan hun eigen onveranderlijke identiteit. Iemand die anders is of denkt, wordt verworpen.'
19-02-2009 om 22:09
geschreven door Gust Adriaensen
18-02-2009
HET RETIESE DIALECT 28
En slodder betekent niet alleen een slordige, onverzorgde vrouw (mannelijk: ne slodderêr) maar ook een grote, niet precies bepaalde hoeveelheid: en gój slodder èrven. Met opbrengst of winst heeft ook géld blowen (bladen, blaaien) te maken. Bladen, blaaien betekende bossen sleunen (snoeien) of dunnen, vooral om er geldelijk voordeel uit te halen. Vandaar ook meer algemeen: winst uit iets halen. Een al of niet neergeworpen rest(je) van een vloeibare of brijige stof wordt en kwats, e kwètsken genoemd, bv. en kwats koren. Het woord gaat terug op het klanknabootsende kwatsen, dat betekent met een kwak vallen. Nen hul betekent een kliek, wanordelijke groep, samenscholing. De oorspronkelijke betekenis van heul is goot, waarbij te denken valt aan de kuil voor knikkers of de greppel vóór de schietschijf. Het Middelnederlandse heulen, huelen betekende met schijven of ballen spelen en ook vaststellen van de volgorde bij prijsschieten. Daaruit ontwikkelde zich de betekenis samenspannen.
Het bijwoord brâ betekent zeer, erg, nogal en is hetzelfde als het Zweedse bra. G(e)réllig (verschrikkelijk) wordt als bijvoeglijk naamwoord en als versterkend bijwoord (t is g(e)réllig keit/kawt) gebruikt. Het woord komt overeen met het Deense grel en het Duitse grell, die schril, schel betekenen. Nùsselek (spijtig, jammer, frustrerend) is het algemeen Nederlandse woord nooslijk (schadelijk, zondig, jammerlijk), dat van het Middelnederlandse nosel komt. Je vindt dat element ook terug in onnozel. Rómmetóm (rommendom, rondom, overal in het rond) gaat terug op het Middelnederlandse daer om ende om. Beschùt zèn betekent bekommerd, bezorgd zijn en gaat terug op schorten (kleren opbinden, belemmeren, ontbreken, gemist worden). Halfsegat betekent slecht afgewerkt of slecht ineengestoken.
Ne kabaan is een (korte) regenjas en is ontleend aan het Waals. Een spiegelei wordt aangeduid door pjètsoeweg (paardenoog). En pikwèrf is de steel van een pik. Een pik is een zeis met korte steel om bv. koren te maaien. Werf is hier de wortel van werven met de betekenis werpen, keren, draaien. De steel van een zeis daarentegen werd zássiesnôt (zeissnaat) genoemd. Knáb(ben) werd gebruikt om de houten spieën, wiggen aan te duiden waarmee de steel of het handvat van een zeis werd vastgezet. Volgens sommigen duidt knabben ook het handvat zelf aan. De oorspronkelijke betekenis van het woord knab is ruw stuk, homp. En meel is een wetplank die vooral gebruikt werd om zeisen en pikken te scherpen.
En zwád hoort vermoedelijk bij zwaaien en betekent snee koren of gras, regel van met de zeis afgemaaid gras, in één slag afgemaaide hoeveelheid. Waarschijnlijk gaat ook zwáts daarop terug. Het woord wordt vooral voor vloeistoffen gebruikt, bv. en zwáts wôter.
Een haring werd wel eens iejen zónder schèèwers (schouders) genoemd. Wellicht eufemistisch bedoeld maar toch erg suggestief is: haj viel óp zen radaajzen (radijzen). Niet direct salontaal waren de gezegdes: haj is ôn t més krojen voor hij zit op het toilet en haj heej ne stiejen in t hèùsken gesmee?en (hij heeft een steen in het huisje (toilet) gegooid) om iemand aan te duiden die sproeten heeft.
18-02-2009 om 23:09
geschreven door Gust Adriaensen
17-02-2009
Staatshervorming en crisis
Enkele vragen:
-Zou de splitsing van BHV de financiële en bancaire crisis verhinderd hebben?
-Zou een verder doorgedreven staatshervorming het economische en sociale bloedbad verhinderd hebben?
-Zou zelfs een zelfstandig Vlaanderen, Opel in Antwerpen kunnen houden en het ontslag van 900 Daf-werknemers in Westerlo verhinderd hebben?
-Zouden in een Vlaamse staat de sociale tegenstellingen verminderen, de rijkdommen rechtvaardiger verdeeld worden, zou de discriminatie op basis van afkomst, scholing, job, ras... verdwijnen?
17-02-2009 om 22:19
geschreven door Gust Adriaensen
12-02-2009
Een stok is altijd te vinden
Heel het gedoe rond de vermoede doodsteek voor het ja-kamp bij de Fortisvaudeville en de manier waarop de media dit benaderen, bewijzen nog maar eens dat de bank- en beurswereld drijft op gevoelens en politieke stemmingmakerij en roepen heel wat bedenkingen op.
Als de aandeelhouders omwille van een poging tot beïnvloeding , van mening veranderen, geeft dat aan dat ja of neen in essentie voor hen niet zo belangrijk is en hun beslissing bepaald wordt door hun politieke voor- of afkeur.
Hoe weten de media in godsnaam met zoveel zekerheid te melden dat er in laatste instantie vele aandeelhouders precies omwille van de demarche van Reynders neen hebben gestemd en dat hun aantal voldoende was om een nipte neen-meerderheid te bereiken?
Willen de specialisten eens aan de gewone man uitleggen waarom de staat, d.w.z. iedere Belg, als aandeelhouder geen stemrecht heeft en dus 'iedereen' gediscrimineerd wordt vergeleken met de privé-aandeelhouders?
Waarom wordt het nu zo voorgesteld dat 'ja' het beste geweest zou zijn, terwijl voordien de meningen over 'ja' of 'neen' verdeeld waren en zeker in de media geen uitgesproken stellingname te vinden was? Wat meer is, 'neen' werd meestal gevalideerd als de beste stem voor de zgn. 'kleine belegger'.
Kortom, ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ook dit zoveelste chaotisch en eigenlijk beschamend hoofdstuk in het banken- en beleggerscircus, weer eens een illustratie is van het verschuiven van de eigen verantwoordelijkheid van topmensen en beleggers uit de betrokken sector, naar de politiek.
Want politici mag/moet je, als je de kans ziet, met de billen bloot zetten. Helemaal geen bezwaar daartegen als dat terecht is en niet altijd eenzijdig is. En wellicht ziet Reynders ook geen echt probleem wanneer hij paradeert met blote billen.
Maar het zou ethisch meer dan verantwoord geweest zijn dat je op de Heizel verblind zou geworden zijn door een enorme massa bloot. In de Heizelzalen hielden topmensen en aandeelhouders allemaal evenwel zorgvuldig hun broek op terwijl een reusachtige parade van blote konten met de grootste variatie aan afmetingen en vorm, echt op haar plaats geweest zou zijn.
12-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
11-02-2009
Leuvense stoof
Leuvense stoof
Kruip je weer in je nestje?
En dan zat ik er al,
onder de plattebuiskachel,
met poes op schoot,
tegen de voeten
geschaard om de pot
-kelkbladeren rond een zonnebloem-
aan te kijken.
Boven me
op de glanzend geschuurde plaat
wist ik de waterketel
en de zwarte strijkijzers.
Me nooit nog zo geborgen gevoeld.
11-02-2009 om 22:41
geschreven door Gust Adriaensen
08-02-2009
Het Retiese dialect 27
Het Retiese dialect 27
Ne looj is een stier: meej de kój no de looj gôn (met de koe naar de stier gaan: de koe laten dekken).De uitgesneden roede van een varken is ne peezerik die vroeger o.a. gebruikt werd om zagen te smeren.
Gét (beenbeschermer, slobkous) komt van het Franse guêtre dat verwant is met het Middelnederlandse wrigen (winden, verschuiven, krom groeien). Het déksel duidt het beddek, de dekens aan. Ne sláper is een dweil en is afgeleid van het werkwoord slepen. Ne schélm evenals en trékaajzerwerden gebruikt voor magneet. Trekijzer spreekt voor zichzelf. De oorsprong van schelm is onduidelijk. Kan het zijn dat met het woord schelm dat guit, overmoedige grappenmaker maar ook booswicht, schurk betekent een magneet werd aangeduid omdat met een magneet wel eens grappen werden uitgehaald of kleine diefstallen werden gepleegd? Of moet gedacht worden aan een verband met schalm (kettingring) en schalmen (figuurlijk: zijn zinnen op iets zetten, afnemen)? Neklótser was de klanknabootsende aanduiding van motorfiets.
En slóster (sloester) is een notenbolster. Waaj(m)en (wijmen) duiden de wissen, de twijgen van een wilgenstruik aan. Ze werden / worden bv. gebruikt om manden te vlechten. Het woord komt van het Latijnse vimen (rijshout) dat verwant is met vitis (wijnstok). En haaw is een windhoos. Ofwel wordt houwen/houw(slaan, slag, wonde) overdrachtelijk gebruikt voor wervelwind die vernielingen aanricht. Ofwel komt het woord van Vrouw Holle die de Germaanse weergodin Holde is. Nen hánne?esnéést betekent zootje, troep, rommel, boel. Het eerste deel verwijst naar het Middelnederlandse hanne dat ekster betekent: een eksternest is slordig.
(Óp)knótsen drukt het geluid uit dat men maakt bij het eten van rauwe, harde vruchten of groenten, bv. een appel. Verinneweeren is een vermenging van vernielen en ruïneren. Het woord wordt ook gebruikt om overdadig eten aan te duiden: dieje podding verinneweer ik ok nog. Klauteren, klefferen wordt uitgedrukt door krèffelen.
Ten slotte nog enkele aanvullingen. In een van de vorige artikels nam ik het woord e perél op met de betekenis vrouw die zich ongewoon gedraagt, enigszins non-conformistisch is. De oorsprong ervan is te vinden in het Franse appareil dat kostuum, kledingstuk, decor betekent. En Louis Dijckmans van het Meierend merktebijze hémmen em zen hoefaajzers áfgedôn in vorig nummer op dat de betekenis niet is hij is gestorven maar wel hij is stervende , hij is er heel slecht aan toe, hij loopt op zijn laatste benen. Als het paard ziek of versleten was maar dehoefijzers waren nog goed, dan liet men de hoefijzers verwijderen vooraleer het paard naar het slachthuis te brengen.
08-02-2009 om 22:26
geschreven door Gust Adriaensen
05-02-2009
'Belgische organen voor Belgen'
Dat uitgerekend een arts klaarblijkelijk moeite heeft met het feit dat organen van Belgen bij buitenlanders terecht komen, geeft toch wel te denken over de morele en deontologische maatstaven die deze geneesheer hanteert.
Het behoort toch tot de basale christelijke en humane principes, dacht ik, dat levensreddende ingrepen niet afhankelijk mogen zijn van de nationaliteit van de patiënt.
De volgende stap die Vankrunkelsven zet is misschien een transferverbod van Vlaamse organen naar Walen of Franstalige Brusselaars.
En wie weet is de tijd niet meer zo ver af dat het verboden wordt dat Antwerpse niertjes nog langer terechtkomen in West-Vlaamse boeren van Bachten de Kupe.
05-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2009
Averechts effect
Er is de voorbije dagen heel wat te doen geweest omtrent 'Het gesproken dagblad' in 'Man bijt hond'. Daarin werd de draak gestoken met de joodse lichtgeraaktheid. Joodse kringen reageerden massaal. Een van de belangrijkste effecten van de joodse wraking, is evenwel, dat het filmpje ondertussen tot in den treure op het scherm verschenen is. Daardoor moet de verontwaardiging en de woede bij een deel van de joodse gemeenschap toch wel tot het kookpunt gestegen zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat het clipje bij de doorsneekijker overkwam als erg milde satire en zeker geen anti-joodse gevoelens opriep. Wel wordt door de joodse reactie bij de overgrote meerderheid van de bevolking de indruk versterkt dat de joden toch wel bijzonder lange tenen hebben en komen ze in een minder positief daglicht te staan.
Ook in 'Phara' werd aandacht aan het incident besteed. Het was m.i. fout van Meuris (de tekstschrijver van 'Het gesproken dagblad') om toegevingen te doen ten overstaan van het joodse parlementslid Marinower. Dan kan je niet volhouden dat het eigenlijk vanuit onze cultuur en in het bijzonder vanuit onze noties van humor en satire, allemaal onschuldig is. Het is bovendien vernederend voor de programmamakers en de kijkers én het riekt hoe dan ook naar opgelegde of zelfcensuur. Het respect voor de joodse gemeenschap wordt er ook niet door verhoogd. Integendeel.
De mensen die zich maar amper bewust zijn van de joodse aanwezigheid in Vlaanderen of er helemaal onverschillig tegenover staan, en dat is de overgrote meerderheid van de Vlaamse bevolking, reageren nu bijna in koor en geïrriteerd: 'Ze hebben toch wel bijzonder lange tenen.'
Conclusie: niet het clipje maar de (uitvergrote) reactie van enkele joodse verenigingen en personaliteiten, heeft ernstige schade toegebracht aan het imago van de joodse gemeenschap en geen enkel voordeel opgeleverd.
Een schoolvoorbeeld van wat een 'averechts effect' wordt genoemd.
04-02-2009 om 11:35
geschreven door Gust Adriaensen
02-02-2009
Retie in woord en beeld
Retie in woord en beeld
dia's - muziek - gedichten
een boeiende tocht door een mooi dorp
donderdag 12 maart 20 u.
GC. Den Dries
02-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
31-01-2009
Hooligans
Nu ik vanmiddag op tv het parlementaire 'debat' omtrent de uitlatingen van Bert Anciaux op zijn blog, gevolgd heb, zijn vele dingen die ik vermoedde, bevestigd en nog veel duidelijker geworden.
1. De sereenste van alle sprekers was Bert Anciaux. 2. De verbale agressie van zijn aanvallers was excessief en beschamend. 3. Deze agressors kunnen of willen niet goed lezen. Ik herhaal wat ik in het vorige artikel al geschreven heb: taalkundig noch inhoudelijk is er in wat Anciaux schreef sprake van een vergelijking. 4. Wat in het bijzonder Eric Van Rompuy en Decaluwé uitschreeuwden, hun lichaamstaal en de theatrale toon, waren ondemocratisch, hypocriet en om misselijk van te worden. Deze lui, je kan ze moeilijk 'heren' noemen, ging het duidelijk in de eerste plaats om de politieke en menselijke beschadiging van Anciaux. 5. Het schaapachtige applaus waarop deze hardschreeuwers telkens door hun volgelingen werden vergast, bezorgde me tegelijk rillingen en gevoelens van misprijzen.
Kortom, het Vlaamse parlement devalueerden deze agressors tot een schijnheilige en degoutante praatbarak.
Gelukkig was er nog een man, die, weliswaar met trillende stem en deemoedig (deemoed die hij eigenlijk tegenover deze hooligans niet aan de dag hoefde te leggen), op een serene manier, uitleg verschafte aan de brullende inquisiteurs.
31-01-2009 om 18:58
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2009
Zielig? Wie?
Op zijn (privé)weblog schreef Bert Anciaux naar aanleiding van de tragische gebeurtenissen in Dendermonde het volgende:
Hier gaat het om 15 slachtoffers, van wie 14 kindjes. Het choqueert ons allemaal. Ik moest ook denken aan de honderden dode kinderen in de Gazastrook, ook bewust door een agressor omgebracht en zonder dat die agressor opgepakt werd.
De minister van de Vlaamse regering oogstte daarmee vanuit alle mogelijke windstreken een storm van protest, die nog niet helemaal geluwd is.
Als je de uitspraak van Anciaux goed leest of wilt lezen, dan zou het duidelijk moeten zijn dat deze uitlatingen, taalkundig en inhoudelijk, geen vergelijking zijn. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat deze gedachte niet alleen bij Anciaux opgekomen is.
Als Bert Anciaux met zijn uitspraken, wilde suggereren dat de verontwaardiging en woede van zeer velen vaak erg selectief zijn, dan staat hij ook daarmee niet alleen, cfr. Van Cauwelaert in het laatste Knacknummer.
Wat wordt Anciaux eigenlijk verweten? Niet de vergelijking (die er geen is), dat is duidelijk. Wel, dat hij Israël een agressor noemt, die ook burgers en vele kinderen de dood injaagt. Heeft Anciaux ongelijk? Ook Hamas is natuurlijk een agressor. Maar hier zou een vergelijking op haar plaats zijn: de kachelpijpen van Hamas tegenover de militaire superioriteit in materieel en manschappen van Israël. En die machtsverhoudingen weerspiegelen zich perfect in de omvang van het menselijke leed en de materiële verwoestingen in beide kampen.
De tussenkomst van de federale regering leert ons ook hoe het federale niveau ministers van de Vlaamse regering denkt te kunnen behandelen: als schooljongens die de mond moeten gesnoerd worden, in de hoek gezet moeten worden en geregeld wat billenkoek verdienen. De politicus die Anciaux het agressiefst aanpakt is Eric Van Rompuy. Hij noemt Bert Anciaux een van de zieligste politici ooit. Grote bek Van Rompuy heeft altijd zo graag de stoere Vlaams-Brusselse held uitgehangen. Uitgerekend deze 'politicus', bestond het enkele weken geleden te verklaren dat hij, nu zijn broer Herman premier geworden is, niet moeilijk meer zou doen over Vlaamse eisen, in het bijzonder de splitsing BHV.
Dat is pas zielig! En bovendien uitermate laf en cynisch.
30-01-2009 om 20:52
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2009
Eerste militant Leterme
Toch wel een merkwaardige man, onze ex-premier. In een onder zijn partijgenoten verspreide brief, roept hij zichzelf uit tot eerste militant.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat alle militanten daarmee erg verguld zijn. Leterme voert op eigen houtje een niet eerder bestaande hiërarchie in het 'militantendom' in. Waarvoor is dat nu nodig en wat zijn de beweegredenen van Leterme, zullen velen zich afvragen.
Een verklaring kan zijn, dat Leterme eigenlijk nog niet afgekickt is van het premierschap en zich het liefst als 'eerste' blijft voelen.
Het feit dat hij heel nadrukkelijk Van Deurzen en Vervotte vermeldt, ze aan zijn zijde schaart , en zichzelf en deze twee een soort van heiligenaureool aanmeet, geeft ook te denken. Is hij op die manier wel echt loyaal ten overstaan van de CD&V'ers in de federale regering?
Leterme, een man wiens politieke opstelling en reacties, toch geregeld de wenkbrauwen doen fronsen.
29-01-2009 om 19:26
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2009
Mozarthaiku
Mozart
Salzburg °27 januari 1756
Een Mozartkugel verzacht vreugde en verdriet bij hét Requiem.
28-01-2009 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2009
Fokpremies
In de 'Volkskrant' stellen Henry van Dalen (universiteit Utrecht) en Ewald Engelen (universiteit Amsterdam), onder de provocerende titel 'Fokpremies hebben we niet nodig', dat demografische paniek en dus ook de bevolkingspolitiek, die, aldus de auteurs, in Nederland voorzichtig wordt opgetuigd, helemaal misplaatst zijn.
Vergrijzing en krimp? Geen probleem dus. Aanrechtsubsidies en fokpremies, aldus onze fijnbesnaarde demografische experten, zijn uit den boze.
Toch nemen zij niet helemaal het mij soms de slaap verhinderende gepieker over het krimpvergrijzingsscenario van de bevolking in de Lage-Landen-bij-de-Zee, weg.
van Dalen en Engelen brengen me bovendien sterk in verwarring over hun expertise. Behoren zij wel echt tot het gild der demografen? Ze vegen in ieder geval de demografen die zich wel zorgen maken over een vergrijzende en krimpende bevolking, flink de mantel uit. Die demografen zouden bescheidener moeten zijn, aldus de auteurs. De deugd der bescheidenheid vind ik evenwel helemaal niet in hun stukje. Beschouwen zij zichzelf als de enige serieuze bevolkingsdeskundigen?
Mag ik in alle bescheidenheid en hunkerend naar dieper inzicht, aan beide specialisten het volgende vraagje voorleggen en ik permitteer me om even op hun linguïstisch elan door te gaan: kunnen de effecten van aanrechtsubsidies en fokpremies op de demografische evolutie, niet enigermate geneutraliseerd worden door afdrijvingskostenrestitutie, liquideringssubsidies, én oprotbeloningen voor die bevolkingsgroepen die, gedreven door krimp-en vergrijzingsangst of wat dan ook, zich niet aan het maximale kweekprogramma houden?
Het zou toch mooi zijn dat bv. van Dalen recht zou hebben op een fokpremie en Engelen op een oprotbeloning. Niet? Maar opgelet. Misschien moet een expert als Engelen ooit wel teruggehaald worden met een lokpremie.
26-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-01-2009
Bende ruziemakers
Vooral in de Vlaamse pers moet de regering Van Rompuy het ontgelden, nu de bankencrisis weer in alle hevigheid dreigt los te barsten.
De goodwill ten aanzien van de premier en zijn regering, is verdwenen en vooral Reynders en de botsing tussen PS en MR, kunnen op veel schampere commentaren rekenen. Een bende incompetente, inefficiënte ruziemakers, die bijna uitsluitend bezig zijn met electorale overwegingen: daar komt het oordeel van de opiniemakers ongeveer op neer.
Tegelijkertijd worden de Vlaamse regering en haar beslissing om miljarden overheidsgeld in het zwalpende KBC te pompen, de hemel in geprezen.
Het kan verkeren. Tot niet zo lang geleden, werd elke serieuze poging om meer overheidscontrole en -invloed in het bancaire systeem te verkrijgen, niet alleen door de banken maar ook door de media, al vlug beschouwd als een bijna -godbetert- communistische machtsgreep. Nu staan de banken, die zonder veel scrupules met de centen van hun klanten gespeeld en, helaas, verloren hebben, in het rijtje om van de regeringen, miljarden af te bedelen. Eigenlijk is de gewone burger dus tweemaal de dupe.
Nog merkwaardiger is, dat in de perscommotie rond KBC, de regering die aarzelt om met belastinggeld de (bodemloze ?) bankaire putten tijdelijk te vullen, onbarmhartig als schietschijf wordt gebruikt. De banken evenwel, in dit geval KBC, die door hun roekeloze beleid, het hun toevertrouwde geld lieten verdampen, blijven zo goed als buiten schot.
23-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
20-01-2009
Obamania
Dat Barack Obama zoveel Amerikanen en miljoenen andere aardbewoners, in een hoopvolle, euforische stemming brengt, heeft minder te maken met zijn program en met zijn ongetwijfeld grote bestuurstalenten dan met een aantal elementen, die daarop weinig betrekking hebben.
Er is in de eerste plaats het ontzettend belangrijke feit dat Obama de eerste gekleurde president van het machtigste land ter wereld is. Ten tweede bezit hij enorme oratorische talenten, waardoor hij erin slaagt grote massa's mensen tot geestdrift te brengen. Ook zijn jeugd en zijn sportieve look dragen daartoe bij. Michelle, een vrouw met klasse en charme, en de twee snoezige kinderen, maken voor miljoenen Amerikanen het na te streven ideaalbeeld van de geslaagde, degelijke, hechte familie, duidelijk.
Ook al zal Obama geregeld mislukkingen moeten incasseren, en zal hij de torenhoge verwachtingen niet kunnen inlossen, de vermelde aspecten zullen nog geruime tijd Obama's populariteit en die van zijn familie, op een uitzonderlijk hoog peil houden. Zij zullen bovendien de hoop op een betere toekomst, weliswaar vaag en ongedefinieerd, voor individu en gemeenschap, levendig houden.
In essentie zijn Barack Obama en zijn familie, de zwarte uitgave van John F. Kennedy en Jacky, in het begin van de jaren 60.
20-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
19-01-2009
Oulematou
Tot nu toe weigert Justitie een schadevergoeding toe te kennen aan de familie van de door een racistische gek vermoorde Malinese oppas Oulematou. Reden: het Afrikaanse meisje had geen geldige papieren.
Hopelijk vindt justitieminister De Clerck een oplossing. Het zou een eeuwige morele schande voor de CHRISTENdemocraten zijn, mocht er een financiële discriminatie blijven bestaan ten aanzien van de slachtoffers en hun familie, gebaseerd op het al dan niet bezitten van 'papieren'.
19-01-2009 om 18:38
geschreven door Gust Adriaensen
SLP
De grote opkomst voor de nieuwjaarsreceptie van de SLP (sociaal-liberale partij), geeft de wel erg afgeslankte voorzitter Geert Lambert klaarblijkelijk voldoende hoop op het halen van de kiesdrempel.
In het Vlaamse politieke landschap moet er inderdaad ruimte te vinden zijn voor een sociaal-liberale partij. De aanhang zal beperkt zijn maar de kiesdrempel kan m.i. gehaald worden. In Nederland houdt het sociaal-liberale D66, het al vele jaren vol en maakte het reeds deel uit van regeringen.
Aan het letterwoord SLP zal een eventueel electoraal fiasco niet liggen. SLP ligt goed in de mond.
19-01-2009 om 10:04
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2009
Het Retiese dialect 26
Onder invloed van het Duits en de Duitse invasie werd zeker tot in de jaren vijftig een (te) opvallend mondaine en modieuze vrouw eerder afkeurend aangeduid met da s en sjáts (Schatz: schatje, lieveling). En zjaawer, ne zwaawermô?er duiden personen met veel complimenten, met veel koude drukte, met veel pretenties aan. De woorden gaan terug op het Franse genre (stijl, smaak).En bráts betekent een dartele , uitermate levendige, tamelijk losbandige vrouw (mannelijk: nen brátser). Vaak werd het woord ook gebruikt voor wild spelende, hyperactieve meisjes: en wilde bráts. Het basiswoord is brat dat een nevenvorm is van prat (fier, trots, hovaardig). Met en rák , ne rá?er worden uithuizige, reislustige personen aangeduid, ook wel mensen die graag aan de zwier gaan. In deze betekenissenis rak, rakker afgeleid van de werkwoorden rakken, rakkeren die synoniemen zijn van raggen en wild heen en weer lopen, stoeien, ook wel pierewaaien betekenen. Snèffel (snavel) duidt zowel de mond als de hele praatlustige persoon aan : die dere snèffel sto géne menuut stil, das en snèffel. Het woord staaj(e)loewer (steiloor) wordt aangevoeld als dialectisch maar is algemeen Nederlands voor dier met rechtopstaande oren, m.n. een ezel en vandaar overdrachtelijk voor stijfkop. Op het Franse woord hercule is nen árkuul (krachtmens, krachtpatser) gebaseerd. Het woord gaatnatuurlijk terug op de figuur Hercules uit de Griekse mythologie. Hercules krijgt de opdracht 12 werken te verrichten. Het bekendste is wellicht het reinigen van de stal van Augias, hetgeen hij deed door er 2 riviertjes doorheen te leiden. Minder bekend is het dertiende werk dat soms vermeld wordt, nl. de ontmaagding der 50 dochters van de mythische figuur Thespius, hetzij in 50 opeenvolgende nachten, hetzij in 7 of zelfs in 1 nacht. Figuurlijk noemt men een dertiende werk van Hercules dan ookiets dat ontzaglijk veel moeite kost. Kortom, een krachtpatser van formaat.In deze context kan zeker even aandacht besteed worden aan het gemâcht (mannelijke geslachtsdelen). Het woord komt van het Middelnederlandse gemachte, gemecht (teeldelen) en machte (schaamdelen, lies).En wat te denken over kulle?eskérmis dat aanduidde dat mannen die bv. door werkomstandigheden met de week van huis waren, het er tijdens het weekend seksueel goed van namen. Het Middelnederlandse culle betekent testikel, bij overdracht ook wel penis. Zeemelêr (zemelaar) en het ietwat sterkere zeemelzáwe?er (zemelzeiker) betekenen vervelend kleingeestig zijn, zeuren, op zeurderige toon moralistische of vrome praatjes verkopen. Zij gaan terug op zemelen , een nevenvorm van sammelen (semmelen: wauwelen, zeuren, talmen) en sabbelen (zabberen, kluivend zuigen, Middelnederlands sabbe : morsige vrouw ).
18-01-2009 om 14:22
geschreven door Gust Adriaensen
17-01-2009
What's in a name
Het hoogoplopende geruzie in de SP.A omtrent de licht gewijzigde invulling van het letterwoord en de hoogst subjectieve en op (politiek) eigenbelang gerichte commentaren van de 'buitenwereld', zeggen meer over de ondraaglijke intellectuele lichtheid en de kwaadaardige intriges van een aantal bekende politieke en mediafiguren, dan over hun democratische ingesteldheid en bekommernis om ons politieke systeem.
In essentie gaat het bij de SP.A (ook bij de diehardsocialisten, veronderstel ik) toch om een progressieve, sociaaldemocratische visie op de samenleving. Maar het is duidelijk: een aantal individuen en machten in en buiten de SP.A, bezondigen zich bewust aan woordfetisjisme om de positie van de voorzitster te ondermijnen.
In de eerste plaats het orakel van Leuven, dat vaker en vaker ronduit domme en chagrijnige uitspraken produceert. Wat bezielt de bejaarde salonsocialist Tobback,om de jongere garde in zijn partij, om een hoe dan ook uiterst banale reden, in het publiek voor schut te zetten? Dan zijn er natuurlijk ook de politieke tegenstanders en een belangrijk deel van de media, die om diverse redenen garen spinnen bij de herrie in het 'rooie' kamp, en nu schijnheilig hoog opgeven over trouw aan het 'echte socialisme'.
En last but not least is er topfetisjist Bert Anciaux. Bert wil wel politiek onderdak bij de SP.A maar hij kan het woord 'socialist' niet verdragen. Als hij dan enige genoegdoening krijgt, is hij zo dom, brutaal en mediageil om als eerste de wereld daarvan kond te doen. Verstandige diplomatie en gepaste discretie zijn klaarblijkelijk niet aan Anciaux besteed.
17-01-2009 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
14-01-2009
Een dorpsevocatie
Donderdag 12 maart-GC Den Dries-Retie
Een dorpsevocatie
dia's, muziek, gedichten
14-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
13-01-2009
Het Retiese dialect 25
Mensen hebben altijd veel belang gehecht aan materieel bezit en zeker in de agrarische gemeenschap van vroeger was grondbezit , in het bijzonder bij de keuze van een huwelijkspartner, uiterst belangrijk. Vandaar uitdrukkingen zoals : haj heej (nie) genóg jèèr ôn zen blo?en (hij heeft aarde aan zijn klompen) en t is nie vùr men bloed mèr vùr me goed (t is niet voor mijn afstamming maar voor mijn bezit -onder verstaan- dat ik geacht word of dat hij of zij mij als huwelijkspartner verkozen heeft).
Eerder milde, vergoelijkende spot met iemands bekendheid omwille van zijn grote mond of opvallend gedrag, klinkt in ne kowen cènt kénnen ze óveral (kwaad: ongeldig). Over partners die voor de buitenwereld de schone schijn ophouden maar thuis ruziën en vechten , wordt gezegd óp strôt kus èn lèk tois klippel èn stèk (op straat kus en lik, thuis klippel -knuppel- en stek-stok-). Iemand het uitzicht benemen door er plompweg voor te gaan staan , lokte de schampere en chauvinistische opmerking uit: vlak erveur lèk in dèssel
Banjes stanjes betekent met gestrekte, aan elkaar sluitende voeten, staandevoetsspringen. Óp soj?erbùlle?es loewepen(op suikerbolletjes lopen) werd gebruikt om te jong geachte kinderen van het spel uit te sluiten of om ze pro forma, onvolwaardig te laten deelnemen. En als dijeze?en kajft (het kindje Jezus kijft), dan onweert het. Dat gaat gepaard met regen. Maar ook de wulp kondigt regen aan: ne kùlder (wulp) óver t land rèègen in de hand.
13-01-2009 om 09:33
geschreven door Gust Adriaensen
12-01-2009
Leopold Lippens: flamboyant?
Burgemeester Leopold Lippens, die al tientallen jaren, samen met een rits familieleden, als een satraap over de rijkeluisbadplaats Knokke heerst, ergert zich aan de bordjes 'Te koop' in ZIJN gemeente. 'Er zijn er veel te veel.', aldus Lippens. Dat er als gevolg van de financiële crisis, een serieuze malaise in de vastgoedsector zou zijn, ontkent hij en hij spreekt daarmee zijn eigen schepen van toerisme, die ook even iets mocht piepen, vierkant tegen.
Lippens, die jaren geleden vond dat er van een ander voorwerp veel te veel exemplaren in het mondaine Knokke waargenomen werden, nl. de proletarische frigobox, wordt in de media steevast 'de flamboyante burgemeester' genoemd.
Flamboyant? Het woord betekent: vlammend, gloeiend, blakend, fonkelend, vol vervoering. Met de beste wil van de wereld heb ik in het publieke optreden van deze Lippensloot van de Belgische haute finance, nog geen enkele van de genoemde kenmerken gezien. Beschouwen de journalisten Lippens' 'tekoopbordjes- en frigoboxtoeristenuitspraken' wellicht als vlammende voorbeelden van des burgemeesters 'flamboyantisme'?
Als de Knokse burgemeester al flamboyant genoemd kan worden, dan mogen we, zonder ons al te veel te generen, koningin Fabiola rekenen tot de meest flamboyante vorstinnen, die de geschiedenis ooit gekend heeft.
12-01-2009 om 20:02
geschreven door Gust Adriaensen
10-01-2009
Leterme naar Europa?
Leterme naar Europa ?
Mocht het bericht waar zijn dat Leterme Europees commissaris wordt, dan betekent dat het onherroepelijke einde van de Vlaamse en Belgische politicus.
Lang heeft de Ieperling zich niet kunnen handhaven op het topniveau van de Belgische politiek: anderhalf jaar. Maanden vol kommer en kwel, incidenten, mislukkingen, ingeslikte beloften.
Leterme werd vrij algemeen beschouwd als een degelijke minister-president van de Vlaamse regering. Wellicht hoefde hij daar niet echt te functioneren als politicus, wel als de topambtenaar, de notaris van een, ondanks de vele schrijnende problemen op het veld, (super)rijke regio. En daar is Leterme klaarblijkelijk goed in. Dat is waarschijnlijk ook zijn echte roeping en bekwaamheid. Het is dus niet zo onlogisch dat hij naar Europa verhuist. Beter voor hemzelf en voor het land.
Wat wel serieus te denken geeft, is dat deze man tijdens de verkiezingscampagne, door zijn partij werd opgevoerd als de Vlaamse held, de redder des Vaderlands. Hij behaalde meer dan 700.000 stemmen, een monsterscore.
Dat de opgebrande en verbrande Leterme na anderhalf jaar door zijn partij als hinderlijk en nadelig wordt ervaren en geadviseerd wordt de wijk naar Europa te nemen, is een kaakslag voor die honderdduizenden kiezers. Zij stemden niet voor Yves Leterme om hem commissaris van de EU te maken.
Ondertussen lacht De Gucht in zijn vuistje.
10-01-2009 om 14:55
geschreven door Gust Adriaensen
08-01-2009
Godsdienst is geen zoethoudertje
Onder deze titel publiceerde Toon Osaer enkele weken geleden in Kerk + Leven, een opiniestuk, waarin hij stelde dat het wenselijk is dat de Kerk ook kan gedijen in een hedendaagse, kritisch-wetenschappelijke samenleving als de onze. Dat is inderdaad wenselijk. De hoofdredacteur vanKerk+Leven suggereert evenwel dat de Kerk zich ook moet conformeren aan of niet frontaal moet ingaan tegen het extreme materialisme van onze maatschappij.
Er zijn nochtans genoeg evangelieteksten waaruit de scherpe afwijzing van materiële rijkdom blijkt. Een Kerk, die niet uitermate kritisch blijft ten aanzien van het materialisme, kan m.i. niet de Kerk van Jezus Christus zijn. Christus leer staat haaks op een systeem waar het kapitaal tot doel geworden is met enorme ongelijkheid en tragedies tot gevolg.
Doorheen de eeuwen heeft de Kerk geworsteld met haar verhouding tot het materiële. Hoe welgestelder een samenleving, hoe sterkerde Kerk vanuit machts- of populariteitsoverwegingen, de neiging had om kritiek op winstbejag en uitbuiting te milderen of achterwege te laten. Voor de Belgische en Vlaamse Kerk , die tegenwoordig hoofdzakelijk bevolkt wordt door oudere praktiserendenuit de middenklasse, is die verleiding ook nu nog bijzonder groot.
Bisschop Aloys Jousten van Luik, herinnert in een opiniestuk in De Standaard aan enkele pertinente elementen van de sociale leer van de Kerk. Een dogmatische visie op het kapitalisme wordt verworpen. Dergelijke visie zou de armen laten opdraaien voor de hebzucht van de kapitaalbezitters. Het positieve van de markt en van de onderneming wordt door de Kerk erkend. Maar zij moeten gericht zijn op het algemeen welzijn. Het algemeen welzijn is het morele besef dat eraan herinnert dat de economie er is voor de mens en niet omgekeerd.
Het is duidelijk dat deze sociale visie en principes ook gelden voor de plaatselijke kerkgemeenschappen en individuele christenen. Zowel het instituut Kerk als de christen persoonlijk, worden er én door het evangelie én door de sociale leer van de Kerk, toe gedwongen zich permanent kritisch te bevragen over de verhouding tot het materiële, en dat geldt zeker voor de Westerse overvloed- en consumptiemaatschappij. En op zijn minst een poging te doen losser te komen van het materialisme. Een Kerk die dat niet (voldoende) doet, kan de ware Kerk van Jezus Christus niet zijn.
God, religie, de Kerk mogen inderdaad niet misbruikt worden als zoethoudertjes voor moeilijke tijden. Maar nog veel minder mag de Kerk een zoethoudertje zijn voor degenen die in materiële weelde zwelgen.
08-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
05-01-2009
Allemaal Big Brothertjes
In 1948 schreef George Orwell zijn beroemde roman '1984', het jaar waarin het verlies van privacy en individuele vrijheid door de absolute controle van Big Brother, zo goed als voltooid zou zijn.
Nu zijn we een kwarteeuw verder dan dat magische Orwelliaanse jaartal en dat is voor Maarten Keulemans in de Volkskrant de ideale aanleiding om de stand van zaken op te maken. Zijn pregnante conclusie: We hebben ons na 25 jaar eindelijk overgeleverd aan Big Brother. Maar in plaats van een boosaardige tiran, zitten er allerlei orgaantjes en bedrijfjes en 'overheidjes' en buurmannetjes aan de knoppen. Brrr. Een wereld vol kleine grote broertjes. Dát had Orwell niet voorzien.
En Keulemans geeft een aantal erg herkenbare voorbeelden. De privéfilmpjes op You Tube, Google dat kan natrekken welke sites je bezoekt, de talloze straatcamera's, de databanken met de meest intieme gegevens over onze psychische en fysische gezondheid en die zonder al te veel problemen gehackt kunnen worden, onze portefeuilles die uitpuilen met bechipte bank- en klantenkaarten, de satellietsystemen die onze auto's volgen, enz.
Misschien nog het meest treffende is, dat de mens van 2009 dat allemaal zonder echt protest, tenzij zo nu en dan eens een kritische column, pikt. Nochtans wordt de 21ste-eeuwse uitgave van de westerse homo sapiens, vaak omschreven als een postmoderne, erg op zijn vrijheid gestelde individualist. Daarom maakt hij ook komaf, zo wordt gezegd en geschreven, met geloof en kerk, met politieke structuren en gemeenschapsidealen en komt de traditionele waardebeleving in verband met huwelijk en gezin meer en meer in het gedrang.
Maar dat we, op dit moment al in extreem hoge mate, tot op de intiemste plekken van onze ziel en ons lijf, en in heel ons zijn en hebben, elektronisch gecontroleerd (kunnen) worden, roept nauwelijks weerstand op.
Deze Big Brother, of zoals Keulemans het ziet: deze talloze Big Brothertjes, accepteren velen zonder veel gemor. Maar hoho, als bv. de paus of een andere geestelijke leider, standpunten poneert, vragen stelt of adviezen formuleert, dan is 'het kot' te klein. Dan wordt er een aanslag gepleegd op onze zo gekoesterde individuele vrijheid.
05-01-2009 om 11:02
geschreven door Gust Adriaensen
Winterhaiku
Sneeuw op de gagel. Zienderogen smelt hij weg. Koester de vriendschap.
05-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
03-01-2009
Winter
Winter
De koude ligt gestold in de dichtgevroren poel waarrond de kraaien samentroepen. De weide is een kader waaruit het paard en de koeien weggesneden zijn. Van achter het venster haal ik de dieren uit de stal vandaan en plaats ze in de vlakte waar ze nu te dromen staan en kou te lijden. Maar daar geef ik niet veel om als ikzelf het maar warmer krijg.
Volgende zomer, wie weet, hoor ik alleen nog maar het gekwaak van de kikvorsen.
03-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
02-01-2009
Op uitnodiging van DF-Retie, presenteren Paul Stappaerts sr. en Gust Adriaensen, op donderdag 12 maart in GC Den Dries in Retie :
Een dorpsevocatie
Het Retiese landschap in woord en beeld.
Dias, muziek en gedichten laten je op een boeiende en verrassende manier deze mooie Kempense gemeente nog beter kennen of ontdekken.
02-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
Onze (meestal) goedlachse vorst heeft zelfs overschot van gelijk. 
De mondiale klimaatconferentie in de Deense hoofdstad sleept zich met veel geruzie naar haar einde. 
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Rostock DDR -vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Rostock DDR vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
Rostock (DDR) vrijdag 6 juli 1990-zondag 15 juli 1990
De Wever en Bracke in 'De Toestand'
Op zondag 25 oktober om 15 uur, wordt Jos Daems (44) door de bisschop van Antwerpen, Johan Bonny, aangesteld tot nieuwe deken van het dekenaat Kempen.
De Antwerpse volksraadpleging over de Lange Wapper is achter de rug. De wettelijk geregelde stembusgang is correct verlopen. De uitslag is overduidelijk: nee aan het voorliggende tracé van de Oosterweelverbinding.
In De Standaard hekelt Hans Geybels, de woordvoerder van kardinaal Danneels, de Panoramareportage van vorige zondag, waarin uitsluitend aandacht besteed wordt aan de mirakels op voorspraak van Damiaan en er vraagtekens geplaatst worden bij de procedures, die door het Vaticaan gevolgd werden.
Op 28 september overleed Prof. Dr. Gust Keersmaekers. Hij werd in Retie geboren op 26 oktober 1920. Hij behaalde een doctoraat in de Germaanse Filologie in 1952 en was emeritus hoogleraar sinds 1986. In de Koninklijke Academie voor Taal- en Letterkunde, waarvan hij sinds 1978 lid was, bekleedde hij diverse bestuursfuncties.
Merkwaardige reacties van de Duitse christendemocraten na de Bondsdagverkiezingen. 
Lippens zou er beter aan doen
Op 26 en 27 september viert STOLA-STORA-DESSEL zijn 10-jarig bestaan. 
De melkboeren hebben het moeilijk. Zal wel zo zijn. Of dat het vernietigen van miljoenen liter melk rechtvaardigt, is natuurlijk de hamvraag. Dezelfde vraag kan telkens opnieuw gesteld worden, wanneer ons kapitalistisch systeem voedselproducenten er zogezegd toe dwingt, voedsel te vernietigen.
Het uitbaggeren van het Nederlandse deel van de Westerschelde, hoewel vastgelegd in verdragen, loop weer eens vertraging op door een beslissing van de hoogste rechterlijke macht in Nederland.
Vetcool
Jonge franciscanergemeenschap komt naar Vlaanderen
In 'De Morgen' van vorige zaterdag verscheen een uitgebreid interview met de voorzitster van de Vlaamse CHRISTENdemocraten, Marianne Thyssen.
Chemtrails: fictie of werkelijkheid?
Ook al had Karel Van Miert de actieve Belgische en Europese politiek al lang verlaten, toch werd door de media nog geregeld een beroep op hem gedaan, om commentaar te geven bij de Europese actualiteit.
Het is telkens een deugddoende, rustgevende, verrijkende ervaring: de avonddienst in de Postelse norbertijnerabdij.
De laatste stapdag. Van Achsbach Dorf naar Melk. In de Kartäuserkirche vlak bij het hotel, is er een korte bezinning. En dan gaat het berop het bos in en ...verdwalen we. Of beter gezegd, we vinden geen begaanbare weg naar de Donau. 
Een heerlijke stapdag. De autocar brengt ons naar Schengenbrünn en van daaruit trekken we het Dunkelsteinwald in. De dagelijkse korte bezinning in een enig mooi natuurkader. Prachtig weer. Magnifieke paden. Op de Kreuzberg genieten we van een weids uitzicht.
We logeren in Aggsbach Dorf in een eenvoudig hotel op wandelafstand van de Donau. Ik bestel een glas witte streekwijn en de waard schenkt een troebele, erg jonge, frisse wijn van het vat. 
Enkele slotindrukken:
De laatste dag in Wenen, terug naar de Hofburg. Op het binnenplein bij de presidentiële vertrekken, staat een erewacht en een militaire muziekkapel opgesteld. Er is hoog bezoek. En inderdaad, even later lopen de Oostenrijkse president en een Arabisch staatshoofd in djellaba langs de soldaten en weerklinken de nationale hymnes. 
Een bezoek aan het Kunsthistorische Museum mag niet ontbreken. We beperken ons tot de Gemäldegalerie en in het bijzonder de zalen met Vlaamse, Hollandse, Duitse, Italiaanse, Spaanse en Engelse meesters. Topwerken van Memling, Rogier van der Weyden, Jan van Eyck, Rubens, Rembrandt, Vermeer, Caravaggio, Dürer, Velasquez, Gainsborough... Maar verbluffend en indrukwekkend is het aantal schilderijen van Pieter Breughel de Oudere. Een kwart van het nog bestaande werk van deze grootmeester bevindt zich in Wenen.
De Oostenrijkse hoofdstad ligt niet bij de deur. Een hele dag autocarrijden, dwars door Duitsland en dan is het welletjes. We logeren in Pocking, een stadje vlak bij de Oostenrijkse grens. 
Zestig jaar geleden, in 1949, publiceerde Edward Sneyers (1881-1957) zijn 'Bijdrage tot de Geschiedenis van Retie'.
Bloedstollende vragen aan 'Woestijnvis' omtrent het in beeld brengen van de vleselijke lusten des slagers en der tweekoteletjesvrouw in het Prinsenpark:
Dat uitgerekend een arts klaarblijkelijk moeite heeft met het feit dat organen van Belgen bij buitenlanders terecht komen, geeft toch wel te denken over de morele en deontologische maatstaven die deze geneesheer hanteert.
In de 'Volkskrant' stellen Henry van Dalen (universiteit Utrecht) en Ewald Engelen (universiteit Amsterdam), onder de provocerende titel 'Fokpremies hebben we niet nodig', dat demografische paniek en dus ook de bevolkingspolitiek, die, aldus de auteurs, in Nederland voorzichtig wordt opgetuigd, helemaal misplaatst zijn.
Dat Barack Obama zoveel Amerikanen en miljoenen andere aardbewoners, in een hoopvolle, euforische stemming brengt, heeft minder te maken met zijn program en met zijn ongetwijfeld grote bestuurstalenten dan met een aantal elementen, die daarop weinig betrekking hebben.
Burgemeester Leopold Lippens, die al tientallen jaren, samen met een rits familieleden, als een satraap over de rijkeluisbadplaats Knokke heerst, ergert zich aan de bordjes 'Te koop' in ZIJN gemeente. 'Er zijn er veel te veel.', aldus Lippens. Dat er als gevolg van de financiële crisis, een serieuze malaise in de vastgoedsector zou zijn, ontkent hij en hij spreekt daarmee zijn eigen schepen van toerisme, die ook even iets mocht piepen, vierkant tegen.
