Nu ik vanmiddag op tv het parlementaire 'debat' omtrent de uitlatingen van Bert Anciaux op zijn blog, gevolgd heb, zijn vele dingen die ik vermoedde, bevestigd en nog veel duidelijker geworden.
1. De sereenste van alle sprekers was Bert Anciaux. 2. De verbale agressie van zijn aanvallers was excessief en beschamend. 3. Deze agressors kunnen of willen niet goed lezen. Ik herhaal wat ik in het vorige artikel al geschreven heb: taalkundig noch inhoudelijk is er in wat Anciaux schreef sprake van een vergelijking. 4. Wat in het bijzonder Eric Van Rompuy en Decaluwé uitschreeuwden, hun lichaamstaal en de theatrale toon, waren ondemocratisch, hypocriet en om misselijk van te worden. Deze lui, je kan ze moeilijk 'heren' noemen, ging het duidelijk in de eerste plaats om de politieke en menselijke beschadiging van Anciaux. 5. Het schaapachtige applaus waarop deze hardschreeuwers telkens door hun volgelingen werden vergast, bezorgde me tegelijk rillingen en gevoelens van misprijzen.
Kortom, het Vlaamse parlement devalueerden deze agressors tot een schijnheilige en degoutante praatbarak.
Gelukkig was er nog een man, die, weliswaar met trillende stem en deemoedig (deemoed die hij eigenlijk tegenover deze hooligans niet aan de dag hoefde te leggen), op een serene manier, uitleg verschafte aan de brullende inquisiteurs.
31-01-2009 om 18:58
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2009
Zielig? Wie?
Op zijn (privé)weblog schreef Bert Anciaux naar aanleiding van de tragische gebeurtenissen in Dendermonde het volgende:
Hier gaat het om 15 slachtoffers, van wie 14 kindjes. Het choqueert ons allemaal. Ik moest ook denken aan de honderden dode kinderen in de Gazastrook, ook bewust door een agressor omgebracht en zonder dat die agressor opgepakt werd.
De minister van de Vlaamse regering oogstte daarmee vanuit alle mogelijke windstreken een storm van protest, die nog niet helemaal geluwd is.
Als je de uitspraak van Anciaux goed leest of wilt lezen, dan zou het duidelijk moeten zijn dat deze uitlatingen, taalkundig en inhoudelijk, geen vergelijking zijn. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat deze gedachte niet alleen bij Anciaux opgekomen is.
Als Bert Anciaux met zijn uitspraken, wilde suggereren dat de verontwaardiging en woede van zeer velen vaak erg selectief zijn, dan staat hij ook daarmee niet alleen, cfr. Van Cauwelaert in het laatste Knacknummer.
Wat wordt Anciaux eigenlijk verweten? Niet de vergelijking (die er geen is), dat is duidelijk. Wel, dat hij Israël een agressor noemt, die ook burgers en vele kinderen de dood injaagt. Heeft Anciaux ongelijk? Ook Hamas is natuurlijk een agressor. Maar hier zou een vergelijking op haar plaats zijn: de kachelpijpen van Hamas tegenover de militaire superioriteit in materieel en manschappen van Israël. En die machtsverhoudingen weerspiegelen zich perfect in de omvang van het menselijke leed en de materiële verwoestingen in beide kampen.
De tussenkomst van de federale regering leert ons ook hoe het federale niveau ministers van de Vlaamse regering denkt te kunnen behandelen: als schooljongens die de mond moeten gesnoerd worden, in de hoek gezet moeten worden en geregeld wat billenkoek verdienen. De politicus die Anciaux het agressiefst aanpakt is Eric Van Rompuy. Hij noemt Bert Anciaux een van de zieligste politici ooit. Grote bek Van Rompuy heeft altijd zo graag de stoere Vlaams-Brusselse held uitgehangen. Uitgerekend deze 'politicus', bestond het enkele weken geleden te verklaren dat hij, nu zijn broer Herman premier geworden is, niet moeilijk meer zou doen over Vlaamse eisen, in het bijzonder de splitsing BHV.
Dat is pas zielig! En bovendien uitermate laf en cynisch.
30-01-2009 om 20:52
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2009
Eerste militant Leterme
Toch wel een merkwaardige man, onze ex-premier. In een onder zijn partijgenoten verspreide brief, roept hij zichzelf uit tot eerste militant.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat alle militanten daarmee erg verguld zijn. Leterme voert op eigen houtje een niet eerder bestaande hiërarchie in het 'militantendom' in. Waarvoor is dat nu nodig en wat zijn de beweegredenen van Leterme, zullen velen zich afvragen.
Een verklaring kan zijn, dat Leterme eigenlijk nog niet afgekickt is van het premierschap en zich het liefst als 'eerste' blijft voelen.
Het feit dat hij heel nadrukkelijk Van Deurzen en Vervotte vermeldt, ze aan zijn zijde schaart , en zichzelf en deze twee een soort van heiligenaureool aanmeet, geeft ook te denken. Is hij op die manier wel echt loyaal ten overstaan van de CD&V'ers in de federale regering?
Leterme, een man wiens politieke opstelling en reacties, toch geregeld de wenkbrauwen doen fronsen.
29-01-2009 om 19:26
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2009
Mozarthaiku
Mozart
Salzburg °27 januari 1756
Een Mozartkugel verzacht vreugde en verdriet bij hét Requiem.
28-01-2009 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2009
Fokpremies
In de 'Volkskrant' stellen Henry van Dalen (universiteit Utrecht) en Ewald Engelen (universiteit Amsterdam), onder de provocerende titel 'Fokpremies hebben we niet nodig', dat demografische paniek en dus ook de bevolkingspolitiek, die, aldus de auteurs, in Nederland voorzichtig wordt opgetuigd, helemaal misplaatst zijn.
Vergrijzing en krimp? Geen probleem dus. Aanrechtsubsidies en fokpremies, aldus onze fijnbesnaarde demografische experten, zijn uit den boze.
Toch nemen zij niet helemaal het mij soms de slaap verhinderende gepieker over het krimpvergrijzingsscenario van de bevolking in de Lage-Landen-bij-de-Zee, weg.
van Dalen en Engelen brengen me bovendien sterk in verwarring over hun expertise. Behoren zij wel echt tot het gild der demografen? Ze vegen in ieder geval de demografen die zich wel zorgen maken over een vergrijzende en krimpende bevolking, flink de mantel uit. Die demografen zouden bescheidener moeten zijn, aldus de auteurs. De deugd der bescheidenheid vind ik evenwel helemaal niet in hun stukje. Beschouwen zij zichzelf als de enige serieuze bevolkingsdeskundigen?
Mag ik in alle bescheidenheid en hunkerend naar dieper inzicht, aan beide specialisten het volgende vraagje voorleggen en ik permitteer me om even op hun linguïstisch elan door te gaan: kunnen de effecten van aanrechtsubsidies en fokpremies op de demografische evolutie, niet enigermate geneutraliseerd worden door afdrijvingskostenrestitutie, liquideringssubsidies, én oprotbeloningen voor die bevolkingsgroepen die, gedreven door krimp-en vergrijzingsangst of wat dan ook, zich niet aan het maximale kweekprogramma houden?
Het zou toch mooi zijn dat bv. van Dalen recht zou hebben op een fokpremie en Engelen op een oprotbeloning. Niet? Maar opgelet. Misschien moet een expert als Engelen ooit wel teruggehaald worden met een lokpremie.
26-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-01-2009
Bende ruziemakers
Vooral in de Vlaamse pers moet de regering Van Rompuy het ontgelden, nu de bankencrisis weer in alle hevigheid dreigt los te barsten.
De goodwill ten aanzien van de premier en zijn regering, is verdwenen en vooral Reynders en de botsing tussen PS en MR, kunnen op veel schampere commentaren rekenen. Een bende incompetente, inefficiënte ruziemakers, die bijna uitsluitend bezig zijn met electorale overwegingen: daar komt het oordeel van de opiniemakers ongeveer op neer.
Tegelijkertijd worden de Vlaamse regering en haar beslissing om miljarden overheidsgeld in het zwalpende KBC te pompen, de hemel in geprezen.
Het kan verkeren. Tot niet zo lang geleden, werd elke serieuze poging om meer overheidscontrole en -invloed in het bancaire systeem te verkrijgen, niet alleen door de banken maar ook door de media, al vlug beschouwd als een bijna -godbetert- communistische machtsgreep. Nu staan de banken, die zonder veel scrupules met de centen van hun klanten gespeeld en, helaas, verloren hebben, in het rijtje om van de regeringen, miljarden af te bedelen. Eigenlijk is de gewone burger dus tweemaal de dupe.
Nog merkwaardiger is, dat in de perscommotie rond KBC, de regering die aarzelt om met belastinggeld de (bodemloze ?) bankaire putten tijdelijk te vullen, onbarmhartig als schietschijf wordt gebruikt. De banken evenwel, in dit geval KBC, die door hun roekeloze beleid, het hun toevertrouwde geld lieten verdampen, blijven zo goed als buiten schot.
23-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
20-01-2009
Obamania
Dat Barack Obama zoveel Amerikanen en miljoenen andere aardbewoners, in een hoopvolle, euforische stemming brengt, heeft minder te maken met zijn program en met zijn ongetwijfeld grote bestuurstalenten dan met een aantal elementen, die daarop weinig betrekking hebben.
Er is in de eerste plaats het ontzettend belangrijke feit dat Obama de eerste gekleurde president van het machtigste land ter wereld is. Ten tweede bezit hij enorme oratorische talenten, waardoor hij erin slaagt grote massa's mensen tot geestdrift te brengen. Ook zijn jeugd en zijn sportieve look dragen daartoe bij. Michelle, een vrouw met klasse en charme, en de twee snoezige kinderen, maken voor miljoenen Amerikanen het na te streven ideaalbeeld van de geslaagde, degelijke, hechte familie, duidelijk.
Ook al zal Obama geregeld mislukkingen moeten incasseren, en zal hij de torenhoge verwachtingen niet kunnen inlossen, de vermelde aspecten zullen nog geruime tijd Obama's populariteit en die van zijn familie, op een uitzonderlijk hoog peil houden. Zij zullen bovendien de hoop op een betere toekomst, weliswaar vaag en ongedefinieerd, voor individu en gemeenschap, levendig houden.
In essentie zijn Barack Obama en zijn familie, de zwarte uitgave van John F. Kennedy en Jacky, in het begin van de jaren 60.
20-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
19-01-2009
Oulematou
Tot nu toe weigert Justitie een schadevergoeding toe te kennen aan de familie van de door een racistische gek vermoorde Malinese oppas Oulematou. Reden: het Afrikaanse meisje had geen geldige papieren.
Hopelijk vindt justitieminister De Clerck een oplossing. Het zou een eeuwige morele schande voor de CHRISTENdemocraten zijn, mocht er een financiële discriminatie blijven bestaan ten aanzien van de slachtoffers en hun familie, gebaseerd op het al dan niet bezitten van 'papieren'.
19-01-2009 om 18:38
geschreven door Gust Adriaensen
SLP
De grote opkomst voor de nieuwjaarsreceptie van de SLP (sociaal-liberale partij), geeft de wel erg afgeslankte voorzitter Geert Lambert klaarblijkelijk voldoende hoop op het halen van de kiesdrempel.
In het Vlaamse politieke landschap moet er inderdaad ruimte te vinden zijn voor een sociaal-liberale partij. De aanhang zal beperkt zijn maar de kiesdrempel kan m.i. gehaald worden. In Nederland houdt het sociaal-liberale D66, het al vele jaren vol en maakte het reeds deel uit van regeringen.
Aan het letterwoord SLP zal een eventueel electoraal fiasco niet liggen. SLP ligt goed in de mond.
19-01-2009 om 10:04
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2009
Het Retiese dialect 26
Onder invloed van het Duits en de Duitse invasie werd zeker tot in de jaren vijftig een (te) opvallend mondaine en modieuze vrouw eerder afkeurend aangeduid met da s en sjáts (Schatz: schatje, lieveling). En zjaawer, ne zwaawermô?er duiden personen met veel complimenten, met veel koude drukte, met veel pretenties aan. De woorden gaan terug op het Franse genre (stijl, smaak).En bráts betekent een dartele , uitermate levendige, tamelijk losbandige vrouw (mannelijk: nen brátser). Vaak werd het woord ook gebruikt voor wild spelende, hyperactieve meisjes: en wilde bráts. Het basiswoord is brat dat een nevenvorm is van prat (fier, trots, hovaardig). Met en rák , ne rá?er worden uithuizige, reislustige personen aangeduid, ook wel mensen die graag aan de zwier gaan. In deze betekenissenis rak, rakker afgeleid van de werkwoorden rakken, rakkeren die synoniemen zijn van raggen en wild heen en weer lopen, stoeien, ook wel pierewaaien betekenen. Snèffel (snavel) duidt zowel de mond als de hele praatlustige persoon aan : die dere snèffel sto géne menuut stil, das en snèffel. Het woord staaj(e)loewer (steiloor) wordt aangevoeld als dialectisch maar is algemeen Nederlands voor dier met rechtopstaande oren, m.n. een ezel en vandaar overdrachtelijk voor stijfkop. Op het Franse woord hercule is nen árkuul (krachtmens, krachtpatser) gebaseerd. Het woord gaatnatuurlijk terug op de figuur Hercules uit de Griekse mythologie. Hercules krijgt de opdracht 12 werken te verrichten. Het bekendste is wellicht het reinigen van de stal van Augias, hetgeen hij deed door er 2 riviertjes doorheen te leiden. Minder bekend is het dertiende werk dat soms vermeld wordt, nl. de ontmaagding der 50 dochters van de mythische figuur Thespius, hetzij in 50 opeenvolgende nachten, hetzij in 7 of zelfs in 1 nacht. Figuurlijk noemt men een dertiende werk van Hercules dan ookiets dat ontzaglijk veel moeite kost. Kortom, een krachtpatser van formaat.In deze context kan zeker even aandacht besteed worden aan het gemâcht (mannelijke geslachtsdelen). Het woord komt van het Middelnederlandse gemachte, gemecht (teeldelen) en machte (schaamdelen, lies).En wat te denken over kulle?eskérmis dat aanduidde dat mannen die bv. door werkomstandigheden met de week van huis waren, het er tijdens het weekend seksueel goed van namen. Het Middelnederlandse culle betekent testikel, bij overdracht ook wel penis. Zeemelêr (zemelaar) en het ietwat sterkere zeemelzáwe?er (zemelzeiker) betekenen vervelend kleingeestig zijn, zeuren, op zeurderige toon moralistische of vrome praatjes verkopen. Zij gaan terug op zemelen , een nevenvorm van sammelen (semmelen: wauwelen, zeuren, talmen) en sabbelen (zabberen, kluivend zuigen, Middelnederlands sabbe : morsige vrouw ).
18-01-2009 om 14:22
geschreven door Gust Adriaensen
17-01-2009
What's in a name
Het hoogoplopende geruzie in de SP.A omtrent de licht gewijzigde invulling van het letterwoord en de hoogst subjectieve en op (politiek) eigenbelang gerichte commentaren van de 'buitenwereld', zeggen meer over de ondraaglijke intellectuele lichtheid en de kwaadaardige intriges van een aantal bekende politieke en mediafiguren, dan over hun democratische ingesteldheid en bekommernis om ons politieke systeem.
In essentie gaat het bij de SP.A (ook bij de diehardsocialisten, veronderstel ik) toch om een progressieve, sociaaldemocratische visie op de samenleving. Maar het is duidelijk: een aantal individuen en machten in en buiten de SP.A, bezondigen zich bewust aan woordfetisjisme om de positie van de voorzitster te ondermijnen.
In de eerste plaats het orakel van Leuven, dat vaker en vaker ronduit domme en chagrijnige uitspraken produceert. Wat bezielt de bejaarde salonsocialist Tobback,om de jongere garde in zijn partij, om een hoe dan ook uiterst banale reden, in het publiek voor schut te zetten? Dan zijn er natuurlijk ook de politieke tegenstanders en een belangrijk deel van de media, die om diverse redenen garen spinnen bij de herrie in het 'rooie' kamp, en nu schijnheilig hoog opgeven over trouw aan het 'echte socialisme'.
En last but not least is er topfetisjist Bert Anciaux. Bert wil wel politiek onderdak bij de SP.A maar hij kan het woord 'socialist' niet verdragen. Als hij dan enige genoegdoening krijgt, is hij zo dom, brutaal en mediageil om als eerste de wereld daarvan kond te doen. Verstandige diplomatie en gepaste discretie zijn klaarblijkelijk niet aan Anciaux besteed.
17-01-2009 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
14-01-2009
Een dorpsevocatie
Donderdag 12 maart-GC Den Dries-Retie
Een dorpsevocatie
dia's, muziek, gedichten
14-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
13-01-2009
Het Retiese dialect 25
Mensen hebben altijd veel belang gehecht aan materieel bezit en zeker in de agrarische gemeenschap van vroeger was grondbezit , in het bijzonder bij de keuze van een huwelijkspartner, uiterst belangrijk. Vandaar uitdrukkingen zoals : haj heej (nie) genóg jèèr ôn zen blo?en (hij heeft aarde aan zijn klompen) en t is nie vùr men bloed mèr vùr me goed (t is niet voor mijn afstamming maar voor mijn bezit -onder verstaan- dat ik geacht word of dat hij of zij mij als huwelijkspartner verkozen heeft).
Eerder milde, vergoelijkende spot met iemands bekendheid omwille van zijn grote mond of opvallend gedrag, klinkt in ne kowen cènt kénnen ze óveral (kwaad: ongeldig). Over partners die voor de buitenwereld de schone schijn ophouden maar thuis ruziën en vechten , wordt gezegd óp strôt kus èn lèk tois klippel èn stèk (op straat kus en lik, thuis klippel -knuppel- en stek-stok-). Iemand het uitzicht benemen door er plompweg voor te gaan staan , lokte de schampere en chauvinistische opmerking uit: vlak erveur lèk in dèssel
Banjes stanjes betekent met gestrekte, aan elkaar sluitende voeten, staandevoetsspringen. Óp soj?erbùlle?es loewepen(op suikerbolletjes lopen) werd gebruikt om te jong geachte kinderen van het spel uit te sluiten of om ze pro forma, onvolwaardig te laten deelnemen. En als dijeze?en kajft (het kindje Jezus kijft), dan onweert het. Dat gaat gepaard met regen. Maar ook de wulp kondigt regen aan: ne kùlder (wulp) óver t land rèègen in de hand.
13-01-2009 om 09:33
geschreven door Gust Adriaensen
12-01-2009
Leopold Lippens: flamboyant?
Burgemeester Leopold Lippens, die al tientallen jaren, samen met een rits familieleden, als een satraap over de rijkeluisbadplaats Knokke heerst, ergert zich aan de bordjes 'Te koop' in ZIJN gemeente. 'Er zijn er veel te veel.', aldus Lippens. Dat er als gevolg van de financiële crisis, een serieuze malaise in de vastgoedsector zou zijn, ontkent hij en hij spreekt daarmee zijn eigen schepen van toerisme, die ook even iets mocht piepen, vierkant tegen.
Lippens, die jaren geleden vond dat er van een ander voorwerp veel te veel exemplaren in het mondaine Knokke waargenomen werden, nl. de proletarische frigobox, wordt in de media steevast 'de flamboyante burgemeester' genoemd.
Flamboyant? Het woord betekent: vlammend, gloeiend, blakend, fonkelend, vol vervoering. Met de beste wil van de wereld heb ik in het publieke optreden van deze Lippensloot van de Belgische haute finance, nog geen enkele van de genoemde kenmerken gezien. Beschouwen de journalisten Lippens' 'tekoopbordjes- en frigoboxtoeristenuitspraken' wellicht als vlammende voorbeelden van des burgemeesters 'flamboyantisme'?
Als de Knokse burgemeester al flamboyant genoemd kan worden, dan mogen we, zonder ons al te veel te generen, koningin Fabiola rekenen tot de meest flamboyante vorstinnen, die de geschiedenis ooit gekend heeft.
12-01-2009 om 20:02
geschreven door Gust Adriaensen
10-01-2009
Leterme naar Europa?
Leterme naar Europa ?
Mocht het bericht waar zijn dat Leterme Europees commissaris wordt, dan betekent dat het onherroepelijke einde van de Vlaamse en Belgische politicus.
Lang heeft de Ieperling zich niet kunnen handhaven op het topniveau van de Belgische politiek: anderhalf jaar. Maanden vol kommer en kwel, incidenten, mislukkingen, ingeslikte beloften.
Leterme werd vrij algemeen beschouwd als een degelijke minister-president van de Vlaamse regering. Wellicht hoefde hij daar niet echt te functioneren als politicus, wel als de topambtenaar, de notaris van een, ondanks de vele schrijnende problemen op het veld, (super)rijke regio. En daar is Leterme klaarblijkelijk goed in. Dat is waarschijnlijk ook zijn echte roeping en bekwaamheid. Het is dus niet zo onlogisch dat hij naar Europa verhuist. Beter voor hemzelf en voor het land.
Wat wel serieus te denken geeft, is dat deze man tijdens de verkiezingscampagne, door zijn partij werd opgevoerd als de Vlaamse held, de redder des Vaderlands. Hij behaalde meer dan 700.000 stemmen, een monsterscore.
Dat de opgebrande en verbrande Leterme na anderhalf jaar door zijn partij als hinderlijk en nadelig wordt ervaren en geadviseerd wordt de wijk naar Europa te nemen, is een kaakslag voor die honderdduizenden kiezers. Zij stemden niet voor Yves Leterme om hem commissaris van de EU te maken.
Ondertussen lacht De Gucht in zijn vuistje.
10-01-2009 om 14:55
geschreven door Gust Adriaensen
08-01-2009
Godsdienst is geen zoethoudertje
Onder deze titel publiceerde Toon Osaer enkele weken geleden in Kerk + Leven, een opiniestuk, waarin hij stelde dat het wenselijk is dat de Kerk ook kan gedijen in een hedendaagse, kritisch-wetenschappelijke samenleving als de onze. Dat is inderdaad wenselijk. De hoofdredacteur vanKerk+Leven suggereert evenwel dat de Kerk zich ook moet conformeren aan of niet frontaal moet ingaan tegen het extreme materialisme van onze maatschappij.
Er zijn nochtans genoeg evangelieteksten waaruit de scherpe afwijzing van materiële rijkdom blijkt. Een Kerk, die niet uitermate kritisch blijft ten aanzien van het materialisme, kan m.i. niet de Kerk van Jezus Christus zijn. Christus leer staat haaks op een systeem waar het kapitaal tot doel geworden is met enorme ongelijkheid en tragedies tot gevolg.
Doorheen de eeuwen heeft de Kerk geworsteld met haar verhouding tot het materiële. Hoe welgestelder een samenleving, hoe sterkerde Kerk vanuit machts- of populariteitsoverwegingen, de neiging had om kritiek op winstbejag en uitbuiting te milderen of achterwege te laten. Voor de Belgische en Vlaamse Kerk , die tegenwoordig hoofdzakelijk bevolkt wordt door oudere praktiserendenuit de middenklasse, is die verleiding ook nu nog bijzonder groot.
Bisschop Aloys Jousten van Luik, herinnert in een opiniestuk in De Standaard aan enkele pertinente elementen van de sociale leer van de Kerk. Een dogmatische visie op het kapitalisme wordt verworpen. Dergelijke visie zou de armen laten opdraaien voor de hebzucht van de kapitaalbezitters. Het positieve van de markt en van de onderneming wordt door de Kerk erkend. Maar zij moeten gericht zijn op het algemeen welzijn. Het algemeen welzijn is het morele besef dat eraan herinnert dat de economie er is voor de mens en niet omgekeerd.
Het is duidelijk dat deze sociale visie en principes ook gelden voor de plaatselijke kerkgemeenschappen en individuele christenen. Zowel het instituut Kerk als de christen persoonlijk, worden er én door het evangelie én door de sociale leer van de Kerk, toe gedwongen zich permanent kritisch te bevragen over de verhouding tot het materiële, en dat geldt zeker voor de Westerse overvloed- en consumptiemaatschappij. En op zijn minst een poging te doen losser te komen van het materialisme. Een Kerk die dat niet (voldoende) doet, kan de ware Kerk van Jezus Christus niet zijn.
God, religie, de Kerk mogen inderdaad niet misbruikt worden als zoethoudertjes voor moeilijke tijden. Maar nog veel minder mag de Kerk een zoethoudertje zijn voor degenen die in materiële weelde zwelgen.
08-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
05-01-2009
Allemaal Big Brothertjes
In 1948 schreef George Orwell zijn beroemde roman '1984', het jaar waarin het verlies van privacy en individuele vrijheid door de absolute controle van Big Brother, zo goed als voltooid zou zijn.
Nu zijn we een kwarteeuw verder dan dat magische Orwelliaanse jaartal en dat is voor Maarten Keulemans in de Volkskrant de ideale aanleiding om de stand van zaken op te maken. Zijn pregnante conclusie: We hebben ons na 25 jaar eindelijk overgeleverd aan Big Brother. Maar in plaats van een boosaardige tiran, zitten er allerlei orgaantjes en bedrijfjes en 'overheidjes' en buurmannetjes aan de knoppen. Brrr. Een wereld vol kleine grote broertjes. Dát had Orwell niet voorzien.
En Keulemans geeft een aantal erg herkenbare voorbeelden. De privéfilmpjes op You Tube, Google dat kan natrekken welke sites je bezoekt, de talloze straatcamera's, de databanken met de meest intieme gegevens over onze psychische en fysische gezondheid en die zonder al te veel problemen gehackt kunnen worden, onze portefeuilles die uitpuilen met bechipte bank- en klantenkaarten, de satellietsystemen die onze auto's volgen, enz.
Misschien nog het meest treffende is, dat de mens van 2009 dat allemaal zonder echt protest, tenzij zo nu en dan eens een kritische column, pikt. Nochtans wordt de 21ste-eeuwse uitgave van de westerse homo sapiens, vaak omschreven als een postmoderne, erg op zijn vrijheid gestelde individualist. Daarom maakt hij ook komaf, zo wordt gezegd en geschreven, met geloof en kerk, met politieke structuren en gemeenschapsidealen en komt de traditionele waardebeleving in verband met huwelijk en gezin meer en meer in het gedrang.
Maar dat we, op dit moment al in extreem hoge mate, tot op de intiemste plekken van onze ziel en ons lijf, en in heel ons zijn en hebben, elektronisch gecontroleerd (kunnen) worden, roept nauwelijks weerstand op.
Deze Big Brother, of zoals Keulemans het ziet: deze talloze Big Brothertjes, accepteren velen zonder veel gemor. Maar hoho, als bv. de paus of een andere geestelijke leider, standpunten poneert, vragen stelt of adviezen formuleert, dan is 'het kot' te klein. Dan wordt er een aanslag gepleegd op onze zo gekoesterde individuele vrijheid.
05-01-2009 om 11:02
geschreven door Gust Adriaensen
Winterhaiku
Sneeuw op de gagel. Zienderogen smelt hij weg. Koester de vriendschap.
05-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
03-01-2009
Winter
Winter
De koude ligt gestold in de dichtgevroren poel waarrond de kraaien samentroepen. De weide is een kader waaruit het paard en de koeien weggesneden zijn. Van achter het venster haal ik de dieren uit de stal vandaan en plaats ze in de vlakte waar ze nu te dromen staan en kou te lijden. Maar daar geef ik niet veel om als ikzelf het maar warmer krijg.
Volgende zomer, wie weet, hoor ik alleen nog maar het gekwaak van de kikvorsen.
03-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
02-01-2009
Op uitnodiging van DF-Retie, presenteren Paul Stappaerts sr. en Gust Adriaensen, op donderdag 12 maart in GC Den Dries in Retie :
Een dorpsevocatie
Het Retiese landschap in woord en beeld.
Dias, muziek en gedichten laten je op een boeiende en verrassende manier deze mooie Kempense gemeente nog beter kennen of ontdekken.
02-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
In de 'Volkskrant' stellen Henry van Dalen (universiteit Utrecht) en Ewald Engelen (universiteit Amsterdam), onder de provocerende titel 'Fokpremies hebben we niet nodig', dat demografische paniek en dus ook de bevolkingspolitiek, die, aldus de auteurs, in Nederland voorzichtig wordt opgetuigd, helemaal misplaatst zijn.
Dat Barack Obama zoveel Amerikanen en miljoenen andere aardbewoners, in een hoopvolle, euforische stemming brengt, heeft minder te maken met zijn program en met zijn ongetwijfeld grote bestuurstalenten dan met een aantal elementen, die daarop weinig betrekking hebben.
Burgemeester Leopold Lippens, die al tientallen jaren, samen met een rits familieleden, als een satraap over de rijkeluisbadplaats Knokke heerst, ergert zich aan de bordjes 'Te koop' in ZIJN gemeente. 'Er zijn er veel te veel.', aldus Lippens. Dat er als gevolg van de financiële crisis, een serieuze malaise in de vastgoedsector zou zijn, ontkent hij en hij spreekt daarmee zijn eigen schepen van toerisme, die ook even iets mocht piepen, vierkant tegen.
