De grote opkomst voor de nieuwjaarsreceptie van de SLP (sociaal-liberale partij), geeft de wel erg afgeslankte voorzitter Geert Lambert klaarblijkelijk voldoende hoop op het halen van de kiesdrempel.
In het Vlaamse politieke landschap moet er inderdaad ruimte te vinden zijn voor een sociaal-liberale partij. De aanhang zal beperkt zijn maar de kiesdrempel kan m.i. gehaald worden. In Nederland houdt het sociaal-liberale D66, het al vele jaren vol en maakte het reeds deel uit van regeringen.
Aan het letterwoord SLP zal een eventueel electoraal fiasco niet liggen. SLP ligt goed in de mond.
19-01-2009 om 10:04
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2009
Het Retiese dialect 26
Onder invloed van het Duits en de Duitse invasie werd zeker tot in de jaren vijftig een (te) opvallend mondaine en modieuze vrouw eerder afkeurend aangeduid met da s en sjáts (Schatz: schatje, lieveling). En zjaawer, ne zwaawermô?er duiden personen met veel complimenten, met veel koude drukte, met veel pretenties aan. De woorden gaan terug op het Franse genre (stijl, smaak).En bráts betekent een dartele , uitermate levendige, tamelijk losbandige vrouw (mannelijk: nen brátser). Vaak werd het woord ook gebruikt voor wild spelende, hyperactieve meisjes: en wilde bráts. Het basiswoord is brat dat een nevenvorm is van prat (fier, trots, hovaardig). Met en rák , ne rá?er worden uithuizige, reislustige personen aangeduid, ook wel mensen die graag aan de zwier gaan. In deze betekenissenis rak, rakker afgeleid van de werkwoorden rakken, rakkeren die synoniemen zijn van raggen en wild heen en weer lopen, stoeien, ook wel pierewaaien betekenen. Snèffel (snavel) duidt zowel de mond als de hele praatlustige persoon aan : die dere snèffel sto géne menuut stil, das en snèffel. Het woord staaj(e)loewer (steiloor) wordt aangevoeld als dialectisch maar is algemeen Nederlands voor dier met rechtopstaande oren, m.n. een ezel en vandaar overdrachtelijk voor stijfkop. Op het Franse woord hercule is nen árkuul (krachtmens, krachtpatser) gebaseerd. Het woord gaatnatuurlijk terug op de figuur Hercules uit de Griekse mythologie. Hercules krijgt de opdracht 12 werken te verrichten. Het bekendste is wellicht het reinigen van de stal van Augias, hetgeen hij deed door er 2 riviertjes doorheen te leiden. Minder bekend is het dertiende werk dat soms vermeld wordt, nl. de ontmaagding der 50 dochters van de mythische figuur Thespius, hetzij in 50 opeenvolgende nachten, hetzij in 7 of zelfs in 1 nacht. Figuurlijk noemt men een dertiende werk van Hercules dan ookiets dat ontzaglijk veel moeite kost. Kortom, een krachtpatser van formaat.In deze context kan zeker even aandacht besteed worden aan het gemâcht (mannelijke geslachtsdelen). Het woord komt van het Middelnederlandse gemachte, gemecht (teeldelen) en machte (schaamdelen, lies).En wat te denken over kulle?eskérmis dat aanduidde dat mannen die bv. door werkomstandigheden met de week van huis waren, het er tijdens het weekend seksueel goed van namen. Het Middelnederlandse culle betekent testikel, bij overdracht ook wel penis. Zeemelêr (zemelaar) en het ietwat sterkere zeemelzáwe?er (zemelzeiker) betekenen vervelend kleingeestig zijn, zeuren, op zeurderige toon moralistische of vrome praatjes verkopen. Zij gaan terug op zemelen , een nevenvorm van sammelen (semmelen: wauwelen, zeuren, talmen) en sabbelen (zabberen, kluivend zuigen, Middelnederlands sabbe : morsige vrouw ).
18-01-2009 om 14:22
geschreven door Gust Adriaensen
17-01-2009
What's in a name
Het hoogoplopende geruzie in de SP.A omtrent de licht gewijzigde invulling van het letterwoord en de hoogst subjectieve en op (politiek) eigenbelang gerichte commentaren van de 'buitenwereld', zeggen meer over de ondraaglijke intellectuele lichtheid en de kwaadaardige intriges van een aantal bekende politieke en mediafiguren, dan over hun democratische ingesteldheid en bekommernis om ons politieke systeem.
In essentie gaat het bij de SP.A (ook bij de diehardsocialisten, veronderstel ik) toch om een progressieve, sociaaldemocratische visie op de samenleving. Maar het is duidelijk: een aantal individuen en machten in en buiten de SP.A, bezondigen zich bewust aan woordfetisjisme om de positie van de voorzitster te ondermijnen.
In de eerste plaats het orakel van Leuven, dat vaker en vaker ronduit domme en chagrijnige uitspraken produceert. Wat bezielt de bejaarde salonsocialist Tobback,om de jongere garde in zijn partij, om een hoe dan ook uiterst banale reden, in het publiek voor schut te zetten? Dan zijn er natuurlijk ook de politieke tegenstanders en een belangrijk deel van de media, die om diverse redenen garen spinnen bij de herrie in het 'rooie' kamp, en nu schijnheilig hoog opgeven over trouw aan het 'echte socialisme'.
En last but not least is er topfetisjist Bert Anciaux. Bert wil wel politiek onderdak bij de SP.A maar hij kan het woord 'socialist' niet verdragen. Als hij dan enige genoegdoening krijgt, is hij zo dom, brutaal en mediageil om als eerste de wereld daarvan kond te doen. Verstandige diplomatie en gepaste discretie zijn klaarblijkelijk niet aan Anciaux besteed.
17-01-2009 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
14-01-2009
Een dorpsevocatie
Donderdag 12 maart-GC Den Dries-Retie
Een dorpsevocatie
dia's, muziek, gedichten
14-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
13-01-2009
Het Retiese dialect 25
Mensen hebben altijd veel belang gehecht aan materieel bezit en zeker in de agrarische gemeenschap van vroeger was grondbezit , in het bijzonder bij de keuze van een huwelijkspartner, uiterst belangrijk. Vandaar uitdrukkingen zoals : haj heej (nie) genóg jèèr ôn zen blo?en (hij heeft aarde aan zijn klompen) en t is nie vùr men bloed mèr vùr me goed (t is niet voor mijn afstamming maar voor mijn bezit -onder verstaan- dat ik geacht word of dat hij of zij mij als huwelijkspartner verkozen heeft).
Eerder milde, vergoelijkende spot met iemands bekendheid omwille van zijn grote mond of opvallend gedrag, klinkt in ne kowen cènt kénnen ze óveral (kwaad: ongeldig). Over partners die voor de buitenwereld de schone schijn ophouden maar thuis ruziën en vechten , wordt gezegd óp strôt kus èn lèk tois klippel èn stèk (op straat kus en lik, thuis klippel -knuppel- en stek-stok-). Iemand het uitzicht benemen door er plompweg voor te gaan staan , lokte de schampere en chauvinistische opmerking uit: vlak erveur lèk in dèssel
Banjes stanjes betekent met gestrekte, aan elkaar sluitende voeten, staandevoetsspringen. Óp soj?erbùlle?es loewepen(op suikerbolletjes lopen) werd gebruikt om te jong geachte kinderen van het spel uit te sluiten of om ze pro forma, onvolwaardig te laten deelnemen. En als dijeze?en kajft (het kindje Jezus kijft), dan onweert het. Dat gaat gepaard met regen. Maar ook de wulp kondigt regen aan: ne kùlder (wulp) óver t land rèègen in de hand.
13-01-2009 om 09:33
geschreven door Gust Adriaensen
12-01-2009
Leopold Lippens: flamboyant?
Burgemeester Leopold Lippens, die al tientallen jaren, samen met een rits familieleden, als een satraap over de rijkeluisbadplaats Knokke heerst, ergert zich aan de bordjes 'Te koop' in ZIJN gemeente. 'Er zijn er veel te veel.', aldus Lippens. Dat er als gevolg van de financiële crisis, een serieuze malaise in de vastgoedsector zou zijn, ontkent hij en hij spreekt daarmee zijn eigen schepen van toerisme, die ook even iets mocht piepen, vierkant tegen.
Lippens, die jaren geleden vond dat er van een ander voorwerp veel te veel exemplaren in het mondaine Knokke waargenomen werden, nl. de proletarische frigobox, wordt in de media steevast 'de flamboyante burgemeester' genoemd.
Flamboyant? Het woord betekent: vlammend, gloeiend, blakend, fonkelend, vol vervoering. Met de beste wil van de wereld heb ik in het publieke optreden van deze Lippensloot van de Belgische haute finance, nog geen enkele van de genoemde kenmerken gezien. Beschouwen de journalisten Lippens' 'tekoopbordjes- en frigoboxtoeristenuitspraken' wellicht als vlammende voorbeelden van des burgemeesters 'flamboyantisme'?
Als de Knokse burgemeester al flamboyant genoemd kan worden, dan mogen we, zonder ons al te veel te generen, koningin Fabiola rekenen tot de meest flamboyante vorstinnen, die de geschiedenis ooit gekend heeft.
12-01-2009 om 20:02
geschreven door Gust Adriaensen
10-01-2009
Leterme naar Europa?
Leterme naar Europa ?
Mocht het bericht waar zijn dat Leterme Europees commissaris wordt, dan betekent dat het onherroepelijke einde van de Vlaamse en Belgische politicus.
Lang heeft de Ieperling zich niet kunnen handhaven op het topniveau van de Belgische politiek: anderhalf jaar. Maanden vol kommer en kwel, incidenten, mislukkingen, ingeslikte beloften.
Leterme werd vrij algemeen beschouwd als een degelijke minister-president van de Vlaamse regering. Wellicht hoefde hij daar niet echt te functioneren als politicus, wel als de topambtenaar, de notaris van een, ondanks de vele schrijnende problemen op het veld, (super)rijke regio. En daar is Leterme klaarblijkelijk goed in. Dat is waarschijnlijk ook zijn echte roeping en bekwaamheid. Het is dus niet zo onlogisch dat hij naar Europa verhuist. Beter voor hemzelf en voor het land.
Wat wel serieus te denken geeft, is dat deze man tijdens de verkiezingscampagne, door zijn partij werd opgevoerd als de Vlaamse held, de redder des Vaderlands. Hij behaalde meer dan 700.000 stemmen, een monsterscore.
Dat de opgebrande en verbrande Leterme na anderhalf jaar door zijn partij als hinderlijk en nadelig wordt ervaren en geadviseerd wordt de wijk naar Europa te nemen, is een kaakslag voor die honderdduizenden kiezers. Zij stemden niet voor Yves Leterme om hem commissaris van de EU te maken.
Ondertussen lacht De Gucht in zijn vuistje.
10-01-2009 om 14:55
geschreven door Gust Adriaensen
08-01-2009
Godsdienst is geen zoethoudertje
Onder deze titel publiceerde Toon Osaer enkele weken geleden in Kerk + Leven, een opiniestuk, waarin hij stelde dat het wenselijk is dat de Kerk ook kan gedijen in een hedendaagse, kritisch-wetenschappelijke samenleving als de onze. Dat is inderdaad wenselijk. De hoofdredacteur vanKerk+Leven suggereert evenwel dat de Kerk zich ook moet conformeren aan of niet frontaal moet ingaan tegen het extreme materialisme van onze maatschappij.
Er zijn nochtans genoeg evangelieteksten waaruit de scherpe afwijzing van materiële rijkdom blijkt. Een Kerk, die niet uitermate kritisch blijft ten aanzien van het materialisme, kan m.i. niet de Kerk van Jezus Christus zijn. Christus leer staat haaks op een systeem waar het kapitaal tot doel geworden is met enorme ongelijkheid en tragedies tot gevolg.
Doorheen de eeuwen heeft de Kerk geworsteld met haar verhouding tot het materiële. Hoe welgestelder een samenleving, hoe sterkerde Kerk vanuit machts- of populariteitsoverwegingen, de neiging had om kritiek op winstbejag en uitbuiting te milderen of achterwege te laten. Voor de Belgische en Vlaamse Kerk , die tegenwoordig hoofdzakelijk bevolkt wordt door oudere praktiserendenuit de middenklasse, is die verleiding ook nu nog bijzonder groot.
Bisschop Aloys Jousten van Luik, herinnert in een opiniestuk in De Standaard aan enkele pertinente elementen van de sociale leer van de Kerk. Een dogmatische visie op het kapitalisme wordt verworpen. Dergelijke visie zou de armen laten opdraaien voor de hebzucht van de kapitaalbezitters. Het positieve van de markt en van de onderneming wordt door de Kerk erkend. Maar zij moeten gericht zijn op het algemeen welzijn. Het algemeen welzijn is het morele besef dat eraan herinnert dat de economie er is voor de mens en niet omgekeerd.
Het is duidelijk dat deze sociale visie en principes ook gelden voor de plaatselijke kerkgemeenschappen en individuele christenen. Zowel het instituut Kerk als de christen persoonlijk, worden er én door het evangelie én door de sociale leer van de Kerk, toe gedwongen zich permanent kritisch te bevragen over de verhouding tot het materiële, en dat geldt zeker voor de Westerse overvloed- en consumptiemaatschappij. En op zijn minst een poging te doen losser te komen van het materialisme. Een Kerk die dat niet (voldoende) doet, kan de ware Kerk van Jezus Christus niet zijn.
God, religie, de Kerk mogen inderdaad niet misbruikt worden als zoethoudertjes voor moeilijke tijden. Maar nog veel minder mag de Kerk een zoethoudertje zijn voor degenen die in materiële weelde zwelgen.
08-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
05-01-2009
Allemaal Big Brothertjes
In 1948 schreef George Orwell zijn beroemde roman '1984', het jaar waarin het verlies van privacy en individuele vrijheid door de absolute controle van Big Brother, zo goed als voltooid zou zijn.
Nu zijn we een kwarteeuw verder dan dat magische Orwelliaanse jaartal en dat is voor Maarten Keulemans in de Volkskrant de ideale aanleiding om de stand van zaken op te maken. Zijn pregnante conclusie: We hebben ons na 25 jaar eindelijk overgeleverd aan Big Brother. Maar in plaats van een boosaardige tiran, zitten er allerlei orgaantjes en bedrijfjes en 'overheidjes' en buurmannetjes aan de knoppen. Brrr. Een wereld vol kleine grote broertjes. Dát had Orwell niet voorzien.
En Keulemans geeft een aantal erg herkenbare voorbeelden. De privéfilmpjes op You Tube, Google dat kan natrekken welke sites je bezoekt, de talloze straatcamera's, de databanken met de meest intieme gegevens over onze psychische en fysische gezondheid en die zonder al te veel problemen gehackt kunnen worden, onze portefeuilles die uitpuilen met bechipte bank- en klantenkaarten, de satellietsystemen die onze auto's volgen, enz.
Misschien nog het meest treffende is, dat de mens van 2009 dat allemaal zonder echt protest, tenzij zo nu en dan eens een kritische column, pikt. Nochtans wordt de 21ste-eeuwse uitgave van de westerse homo sapiens, vaak omschreven als een postmoderne, erg op zijn vrijheid gestelde individualist. Daarom maakt hij ook komaf, zo wordt gezegd en geschreven, met geloof en kerk, met politieke structuren en gemeenschapsidealen en komt de traditionele waardebeleving in verband met huwelijk en gezin meer en meer in het gedrang.
Maar dat we, op dit moment al in extreem hoge mate, tot op de intiemste plekken van onze ziel en ons lijf, en in heel ons zijn en hebben, elektronisch gecontroleerd (kunnen) worden, roept nauwelijks weerstand op.
Deze Big Brother, of zoals Keulemans het ziet: deze talloze Big Brothertjes, accepteren velen zonder veel gemor. Maar hoho, als bv. de paus of een andere geestelijke leider, standpunten poneert, vragen stelt of adviezen formuleert, dan is 'het kot' te klein. Dan wordt er een aanslag gepleegd op onze zo gekoesterde individuele vrijheid.
05-01-2009 om 11:02
geschreven door Gust Adriaensen
Winterhaiku
Sneeuw op de gagel. Zienderogen smelt hij weg. Koester de vriendschap.
05-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
03-01-2009
Winter
Winter
De koude ligt gestold in de dichtgevroren poel waarrond de kraaien samentroepen. De weide is een kader waaruit het paard en de koeien weggesneden zijn. Van achter het venster haal ik de dieren uit de stal vandaan en plaats ze in de vlakte waar ze nu te dromen staan en kou te lijden. Maar daar geef ik niet veel om als ikzelf het maar warmer krijg.
Volgende zomer, wie weet, hoor ik alleen nog maar het gekwaak van de kikvorsen.
03-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
02-01-2009
Op uitnodiging van DF-Retie, presenteren Paul Stappaerts sr. en Gust Adriaensen, op donderdag 12 maart in GC Den Dries in Retie :
Een dorpsevocatie
Het Retiese landschap in woord en beeld.
Dias, muziek en gedichten laten je op een boeiende en verrassende manier deze mooie Kempense gemeente nog beter kennen of ontdekken.
02-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
31-12-2008
Een haiku voor Herman
Het wintert stevig. Vrieskou in de politiek. Komt met Herman dooi?
31-12-2008 om 10:44
geschreven door Gust Adriaensen
Erik en de broederliefde
Onze stoere Vlaamse strijder, Erik Van Rompuy, heeft de wereld kond gedaan, dat hij, nu zijn broer Herman premier is, zich gematigder zal opstellen op het communautaire terrein.
Allicht een mooi staaltje van broederliefde maar het maakt de politicus Erik Van Rompuy in onherstelbare mate ongeloofwaardig.
Als de communautaire items (meer bevoegdheden voor Vlaanderen, de transfers, de splitsing van BHV, enz.) echt belangrijk zijn, dan blijf je je daar als politicus voor inzetten.
Met zijn geste naar zijn broer toe, geeft Erik Van Rompuy te kennen, dat zijn communautaire verbale geweld, zijn geelzwarte 'Splits BHV-T-shirt', enz., eigenlijk alleen maar façade, nep, was.
Wie zal die man nog geloven, wanneer hij het waagt de woorden 'Vlaamse zaak', 'Brussel', splitsing, 'Halle-Vilvoorde', in de mond te nemen?
31-12-2008 om 09:57
geschreven door Gust Adriaensen
Gekwetste ambities
Eens te meer ontluisterend. Er is geen ander woord voor. Vanmorgen gaat het in de berichtgeving in de eerste plaats over het sussen, het paaien van zich verongelijkt voelende ego's, en het verzorgen van de wonden in een deel van het CD&V-kamp.
Kersverse minister De Clerck wordt het mediaveld ingestuurd. Hij moet het plannetje meedelen om Leterme te rehabiliteren: De Gucht binnenkort naar de Europese Commissie en dan kan Yves minister van Buitenlandse Zaken worden. De Clerck moet er wel voorzichtigheidshalve aan toevoegen dat een en ander nog niet 100% zeker is.
Inderdaad. De garantie dat de VLD'er naar Europa verhuist, is er niet. Dat kan nog flink mislopen. Remember de buis van Dehaene enkele jaren geleden.
En wat zouden Open VLD en Karel De Gucht momenteel erover denken dat zij op deze manier gebruikt (misbruikt?) worden in de CD&V-pogingen om de chaos in het eigen huishouden te bedwingen?
Leterme als minister van Buitenlandse Zaken? Nou. Ten overstaan van veel Vlamingen, een belangrijk deel van zijn achterban en medewerkers, de mediawereld en zo goed als alle Franssprekenden, heeft de vorige premier nooit opvallende diplomatieke kwaliteiten en inlevingsvermogen getoond.
Maar misschien lukt dat wel met bv. de Chinezen of de Zimbabwanen. Wie weet.
31-12-2008 om 08:46
geschreven door Gust Adriaensen
30-12-2008
Een rechtsliberale regering
Het zwaartepunt van de regering Van Rompuy, ligt overduidelijk in de rechtsliberale en conservatieve hoek.
Aan Franstalige kant, kunnen PS en cdH nog voor serieus tegengewicht zorgen.
Bij de Vlaamse ministers evenwel is het liberale en rechtsconservatieve overwicht verpletterend.
Van de zeven Nederlandstalige ministers, kan alleen Vanackere, en dan nog met wat moeite, gerekend worden tot de zgn. vakbondsvleugel van CD&V. De 'ACW-ministers' Leterme, Vandeurzen, Vervotte zijn verdwenen. VLD'ers en centrumrechtse conservatieve CD&V'ers bezetten de belangrijkste posten.
Rik Van Cauwelaert, directeur van Knack, is van mening dat het ontslag van Vervotte niets te maken heeft met een links-rechts tegenstelling maar veeleer met persoonlijke relaties en ambities in het bijzonder van Leterme.
Dat is mogelijk. Maar de liberale en conservatieve maatschappijvisie zal ongetwijfeld afstralen op het gevoerde beleid.
Als dat zichtbaar wordt, kan het ACW niet lang afzijdig blijven.
30-12-2008 om 20:37
geschreven door Gust Adriaensen
De Clerck of Van Parijs op Justitie?
De namen van de ministers onder leiding van premier Van Rompuy, zullen waarschijnlijk straks of morgen allemaal bekend zijn.
Voor Justitie zijn, naar verluidt, twee voormalige ministers van justitie in de running.
Stefaan De Clerck, de huidige burgemeester van Kortrijk, stapte jaren geleden op als minister, na de kortstondige ontsnapping van Dutroux.
In zijn politieke optreden werden hem vooral 'wolligheid' , stroefheid en vaagheid verweten. Ook zijn korte passage als voorzitter van de CVP, werd, ook door de christendemocraten, niet bepaald als een succes beschouwd.
De politicus die brandt van ambitie om de justitiepost te veroveren, is ongetwijfeld Tony Van Parijs. Tot bij het aantreden van de interimregering Leterme, goed een jaar geleden, waarin Jo Van Deurzen de justitiejob kreeg toegewezen, werd Van Parijs steevast als de justitiespecialist van CD&V opgevoerd en veegde hij te pas maar vooral te onpas justitieminister Onkelinx, de (fraaie) mantel uit.
Vanaf de start van die interimregering, leek Van Parijs wel helemaal verdwenen, verdampt te zijn. Hij gaf geen kik meer. Waarschijnlijk voelde Van Parijs zich uitermate verongelijkt en miskend, omdat Van Deurzen de door hem zo vurig geambieerde job gekregen had en likte hij in een oorverdovende stilte zijn wonden.
Van Parijs ziet nu duidelijk zijn kans om opnieuw baas van het justitiedepartement te worden. Maar wees op je hoede Tony! Wellicht zijn er bij andere partijen nog kapers op de kust. Of wordt je weer de pas afgesneden door een partijgenoot, dit keer een 'wollige' krullenbol.
30-12-2008 om 18:36
geschreven door Gust Adriaensen
29-12-2008
Tobback
Tobback in 'Terzake':
'Zowel De Crem als formateur Van Rompuy zijn conservatieven. Het verschil is dat Van Rompuy een verstandige conservatief is.'
29-12-2008 om 20:48
geschreven door Gust Adriaensen
Behoed je voor hypes
In een lezenswaardig maar controversieel artikel in 'De Volkskrant', stelt professor Paul de Beer, hoogleraar arbeidsverhoudingen aan de Universiteit van Amsterdam, dat 'zeepbellen, modes en hypes vaker en vaker voorkomen'. 'Moderne burgers', aldus de Beer, 'gedragen zich -ondanks het breed gedeelde geloof in individualisering- steeds meer als kuddedieren'. Zijn remedie: 'De staat moet er ons voor behoeden mee te gaan in hypes die slecht zijn voor ons allemaal, zoals de jacht op winst.'
Los van deze praktische conclusies i.v.m.staatsinmenging, valt het op dat de ideeëntrommel waaruit professor de Beer put, zijn ethische adviezen omtrent humaan gedrag, omtrent de menselijke relaties én de verhoudingen mens-milieu, twee millennia geleden door Jezus Christus aan ons wereldje werden verkondigd. Ze vormen nog altijd, ondanks falen en feilen, de boodschap van de christelijke kerken. de Beer is zich daarvan meer dan waarschijnlijk ook wel bewust, al rept hij er met geen woord over.
Een verantwoorde parafrase van de Beers advies kan dan ook zijn: Het christendom kan ons ervoor behoeden mee te gaan in hypes die slecht zijn voor ons allemaal, zoals de jacht op winst.
29-12-2008 om 09:12
geschreven door Gust Adriaensen
28-12-2008
Herman Van Rompuy
Herman Van Rompuy wordt al jaren een intellectueel, een filosoof, een staatsman genoemd. Terecht.
Maar blijf je wel een staatsman, wanneer je de grote verantwoordelijkheid van het premierschap weigert op je te nemen, terwijl het land in crisis verkeert?
(Van Rompuy wil klaarblijkelijk een echte staatsman blijven, want hij heeft aanvaard formateur te zijn en dus is hij waarschijnlijk onze volgende premier.)
28-12-2008 om 21:47
geschreven door Gust Adriaensen
Burgemeester Leopold Lippens, die al tientallen jaren, samen met een rits familieleden, als een satraap over de rijkeluisbadplaats Knokke heerst, ergert zich aan de bordjes 'Te koop' in ZIJN gemeente. 'Er zijn er veel te veel.', aldus Lippens. Dat er als gevolg van de financiële crisis, een serieuze malaise in de vastgoedsector zou zijn, ontkent hij en hij spreekt daarmee zijn eigen schepen van toerisme, die ook even iets mocht piepen, vierkant tegen.
De namen van de ministers onder leiding van premier Van Rompuy, zullen waarschijnlijk straks of morgen allemaal bekend zijn. 
Tobback in 'Terzake': 
Herman Van Rompuy wordt al jaren een intellectueel, een filosoof, een staatsman genoemd. Terecht.
