De scheldtirades van Van Aelst (het enige waarmee de nieuwbakken NVA'er tot nu toe in het nieuws is gekomen) zijn al zo grof als die van Dewinter in zijn glorietijd.
Vele Vlamingen voelen instinctief weerzin voor dergelijke grote muilen. En naar buitenlanders toe bestaat het gevaar dat de Vlaamse politiek en cultuur afgetoetst worden aan oprispingen à la Van Aelst.
Bovendien zou Van Aelst zich eens de moeite mogen getroosten nauwkeuriger na te gaan hoe de verfransing van Brussel sinds de 19de eeuw mogelijk is geweest en wat de rol van de dialect sprekende Vlamingen in Brussel,en zeker van de Vlaamse middenklasse, is geweest in dat verfransingsproces.
De Wever speelt met betrekking tot scheldfenomeen Van Aelst, een dubbele en dubieuze rol. Hij kan het zich niet (meer) permitteren zoals Van Aelst aan het schelden te slaan. Slecht voor De Wevers imago. Maar, aldus de voorzitter,Van Aelst vertolkt het buikgevoel van vele Vlamingen.
Tja, is De Wever dan de buikspreker en Van Aelst de scheldende pop?
02-06-2011 om 09:37
geschreven door Gust Adriaensen
|