Enkele weken geleden werd de 3de encycliek van paus Benedictus XVI gepubliceerd. Ze handelt over de christelijke visie op de sociale problematiek.

In de media was er opvallend weinig aandacht voor deze belangrijke pauselijke brief. Zeker als je vergelijkt met de mediaheisa rond de (bewust?) gedeeltelijk en verkeerd geciteerde uitspraak van de paus over het condoom.

Die geringe belangstelling is misschien ook begrijpelijk. Want de paus pakt ons economisch systeem en ons materialisme ongenadig aan. En de media, die meer en meer dat materialisme promoten, willen hun lezers en kijkers niet te diep doen nadenken over hun manier van leven.

In de encycliek schrijft de paus dat de huidige crisis mede is ontstaan doordat mensen het maken van winst als een doel op zichzelf zijn gaan zien. Dan ‘bestaat het gevaar dat welvaart wordt vernietigd en armoede gecreëerd’.

Volgens de paus behoort de economie al enige tijd tot de terreinen waar ‘de kwaadaardige effecten van de zonde’ zichtbaar zijn. Mensen verwarren geluk met materiële welvaart, aldus de paus.

De overtuiging dat de economie helemaal autonoom moet functioneren heeft geleid ‘tot economische, sociale en politieke systemen die de persoonlijke en sociale vrijheid van mensen met voeten treden en die daardoor niet in staat zijn om de rechtvaardigheid te bieden die ze beloven’.

De paus veroordeelt de ernstige afdwalingen en mislukkingen van het kapitalistisch systeem in de financiële crisis en lanceert een krachtige oproep om te komen tot een echte mondiale politieke autoriteit die aan een terugkeer van ethiek in de globale economie, werkt.
 
De boodschap van de paus is samen te vatten als volgt:  Sociale gerechtigheid kan niet zonder een moreel kompas, zonder God. ‘Een humanisme dat God buitensluit, is een inhumaan humanisme.'

16-07-2009 om 20:11 geschreven door Gust Adriaensen

16-07-2009 om 17:15 geschreven door Gust Adriaensen

In de media wordt met betrekking tot de keuze van de Vlaamse ministers bijna uitsluitend aandacht besteed aan de sp-a en dat op een negatief-kritische manier. 
Daarbij worden de zware woorden niet geschuwd : ondemocratisch functioneren, Stevaertcomplot, defenestratie van Vandenbroucke, enz.

Dat is uiterst merkwaardig en overduidelijk bewust eenzijdig. Precies alsof het er bij NVA en CD&V totaal anders aan toe gegaan is. Of waren er bij die twee partijen geen bekwamere en meer ervaren 'ministeriabelen' dan degenen die van Thyssen en Dewever een ministerportefeuille gekregen hebben?

Een ontluisterend en veelzeggend voorbeeld gaf 'minister ook van cultuur', Schauvlieghe. Die vrouw demonstreerde in een tv-interview, niet alleen totale onkunde van, maar ook, en dat is erger, een ontstellend gebrek aan belangstelling voor de cultuursector. Klaarblijkelijk was Schauvlieghe voor de CD&V 'ministeriabel', omdat ze Oost-Vlaamse is.

15-07-2009 om 09:04 geschreven door Gust Adriaensen

De nieuwbakken voorzitter van het Vlaamse parlement, NVA'er Jan Peumans, doet de wereld kond dat hij, als ware republikein, zal wegblijven van koninklijke recepties ten paleize.

Eigenlijk komt deze door sommigen als 'Vlaamsche stoerheid' geëtiketteerde weigering om koninklijke recepties bij te wonen, als oubollig over. Iets in de zin van 'het Vlaamsche heir staat immer pal'. En vooral het feit dat Peumans aan dergelijke pietluttigheid, zelf zo veel ruchtbaarheid geeft, doet de wenkbrauwen fronsen.

Jan, Jan toch. Tot voor kort was je het ijverigste parlementslid en in mijn ogen een man die het onderscheid wist te maken tussen belangrijke dingen en onbenulligheden. Nu ben ik daar al niet zo zeker meer van.

Ben ook benieuwd of je alle uitnodigingen die jij als 'Eerste Vlaamse Burger' in de toekomst uit binnen- en buitenland zult ontvangen, door dezelfde republikeinse en/of morele fijne kam zult halen. Wedden dat het je niet zal lukken en dat je zult meegetrokken worden in de ondoorzichtige belangencarrousel van machtige lobbygroepen,amorele financiële holdings en dictatoriale regimes.

Want ter wille van het smeer, likt ook de Vlaamse kat de kandeleer. Nu meer dan ooit. Foei!

14-07-2009 om 16:38 geschreven door Gust Adriaensen

Zopas overleed de Nederlandse dichter en prozaschrijver Simon Vinkenoog.

Uit Eerste Gedichten 49/64, Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 1966, het volgende gedicht:

Winter

ik zie dit huis
maar waar zijn de deuren
en waar is het leven dat hier woont?
ik zie dit huis zonder deuren en ramen
dit hopeloos blinde huis

ik ben hier niet alleen geweest
er waren de scheurende muren
de stervende tuin in doodsnoodkleuren
de overwinning op de herfst
en ik was deze tuin:

generaties hadden hier bloemen geplukt
en kinderen op mijn gras gespeeld
nu hing de schommel leeg boven mijn graf
een galg tussen geschrokken bomen

ik had het zand in mij horen woelen
geen storm had mij ooit kunnen doden
nu zag ik de bomen de hemel bevoelen
als levenloze getuigen van
een andere episode

ik heb deze tuin niet meer kunnen verlaten
deze tuin van het gestorven huis
ik heb met mijn handen dit graf gedolven
en ben deze bloemloze dood gestorven

12-07-2009 om 16:52 geschreven door Gust Adriaensen

Het Vlaamse regeerakkoord is er. Nu is het nog even wachten op de verdeling van de ministerportefeuilles.

Even het licht (?) laten schijnen op twee boeiende situaties.

Eerst de sp-a. Niemand zal de vakkennis van Frank Vandenbroucke ontkennen. Maar de betweterigheid van de 'professor' in de onderhandelingen, komt niet alleen de coalitiegenoten maar ook meer en meer mensen in zijn eigen partij, de strot uit. Die pedanterie en de daardoor sterk beïnvloede spreekstijl van Vandenbroucke, vielen ook tijdens de campagnedebatten bijzonder sterk op en irriteerden velen mateloos. Als Vandenbroucke naast een ministerpost grijpt of een veel lichtere portefeuille toebedeeld krijgt, heeft hij het uitsluitend aan zichzelf te wijten. Het is onbegrijpelijk dat een hoogbegaafde man als hij, niet inziet dat hij vele mensen sterk op de zenuwen werkt.

En dan de grote winnaars van de verkiezingen: de NVA. Ook al wil de toekomstige minister-president Dewever heel graag in zijn regering, het zou voor de NVA een ramp zijn, mocht Dewever het voorzitterschap opgeven. Daarmee is ook een groot gevaar voor de NVA aangegeven: Dewever is voor te veel kiezers de NVA. Valt Dewever weg, dan is voor een groot deel van de mensen, ook de aantrekkelijkheid van de partij weg.

Dewever blijft dus voorzitter. Peumans en Bourgeois worden minister. NVA mag ook de voorzitter van het Vlaamse parlement leveren. Zou Kris Van Dijck niet de geschikte man voor die job zijn? De Desselse burgemeester heeft heel wat parlementaire ervaring en dook de voorbije dagen geregeld in de media op als 'ministeriabel'. Ik denk evenwel dat hij zich beter in zijn vel zou voelen als voorzitter van het parlement. En op die manier krijgt iemand uit de Kempen toch ook nog eens een hoge functie in het Vlaamse bestuursapparaat.

Een probleem: wellicht wil ook de NVA een vrouw op het voorplan. Maar NVA-vrouwen die duidelijk in aanmerking komen voor een van de topfuncties, zie ik niet zo direct.

Kris Van Dijck als parlementsvoorzitter: het zal waarschijnlijk de NVA in de Kempen geen windeieren leggen.

10-07-2009 om 11:15 geschreven door Gust Adriaensen

09-07-2009 om 21:55 geschreven door Gust Adriaensen

In een interview met 'De Standaard', formuleert Jan Renders, voorzitter van het ACW, heldere stellingnames ter verdediging van de sociale zekerheid én van de zwaksten in onze samenleving. Dat verheugt me zeer.

 Dat er nogal wat mensen zijn die deze duidelijke standpunten aangrijpen om de man zelf aan te vallen en om hun afkeer voor de christelijke arbeidersbeweging en in het bijzonder voor de vakbonden te demonstreren, is een gekend verschijnsel. Klaarblijkelijk beschouwen zij sociale zekerheid en solidariteit als een graai in hun persoonlijke, diepblauwe portemonnee.

Het toppunt vind ik wel dat een briefschrijver de voorzitter van het ACW het recht wil ontzeggen, de visie van zijn vereniging op de maatschappij duidelijk te maken.

Geldt dat volgens deze meneer voor het hele middenveld en voor ieder individu? Fraaie opvatting over democratie en vrije meningsuiting is dat wel !

07-07-2009 om 19:58 geschreven door Gust Adriaensen

03-07-2009 om 18:56 geschreven door Gust Adriaensen

Klasreünie

Herinneringen:
gordijn dat voor het nu schuift.
Mannen worden weer jongens.

30-06-2009 om 14:38 geschreven door Gust Adriaensen

28-06-2009 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Een fraai schouwspel is het allemaal niet. En zeker niet in hoofde van de minister-president.

Terwijl alles erop wijst dat een coalitie CD&V, NVA, SP-a, de voorkeur geniet, ook die van hem, durft hij dat niet rechtstreeks duidelijk te maken.

De nota had de bedoeling Open VLD te laten afvallen, maar Verhofstadt is Peeters te slim af geweest:de VLD ging plat op de buik. Komt daarbij dat Van Rompuy de liberalen erbij wil.

Peeters moet nu zijn notarisrol opgeven en resoluut beslissen: Open VLD, 'raus! En die liquidatie niet uitsluitend de toekomstige coalitiepartners toeschuiven.

19-06-2009 om 15:56 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



 

 De Epiloog

Ondertussen zaten de vier Dewevertjes in het keukentje van de parochiezaal lekker dicht rond de koningin geschaard en luisterden ze met volle aandacht naar de sprookjes van Fabiola, die de Vorstin moeizaam maar met veel gevoel en overgave voorlas.

Ook Laurent kwam in het keukentje van ‘In het hol van de Leeuw’, alias ‘In de goede Herder’, even goeiedag zeggen. In een select gezelschap van Vlaamse Antwerpse vrienden had hij net voordien een felgesmaakte Deweverimitatie ten beste gegeven. Hij was daar bijzonder goed in. Zonder bril en met zijn kapsel in een wat andere plooi, leek Laurent ook als twee druppels Scheldewater op Bart.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat de Dewevertjes de prins met ‘papa’ begroetten, temeer omdat de arme bloedjes de Vlaamse Held  maar uiterst zelden in levenden lijve zagen. Ze zagen hun vergissing evenwel vlug in en Laurent mocht lekker gezellig tussen hen in komen zitten en gespannen meeluisteren naar de lezende mama.

België zou, dat stond nu wel vast, blijven bestaan.

 

                                                       

                                                        Einde

19-06-2009 om 15:18 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



                             


                        De Apotheose

De apotheose van het feest, die zonder twijfel in het geheugen van de aanwezigen zou blijven leven, was het moment, het sloeg toen twee uur op de Mortselse kerktoren, waarop de President, de Lion King en de Vorst een tafel beklommen en met verstrengelde armen de Vlaamse Leeuw begonnen te brullen.

En het werd helemaal compleet gemaakt toen het socialistische koningskoppel la Freya en Frank nog kwamen binnenwaaien.

De Vorst maakte de President en de Lion King direct attent op het zinsverbijsterend décolleté van het Gentse godenkind en op het colbertje van professor Frank, dat hij jaren geleden in Oxford reeds droeg, wat geamuseerd gegrinnik op de tafel veroorzaakte.

Maar nadat Freya een dubbele whiskey naar binnen had geslagen en Frank een plat waterke, lieten ze zich niet langer pramen, sprongen ook op de tafel, en de vijf zongen zo gevoelvol en vol overtuiging ‘Ze zullen hem niet temmen’, dat niemand in ‘In het hol van de leeuw’ zijn tranen nog kon bedwingen en allen als gekken aan het applaudisseren en scanderen gingen: ‘Voor President en Vorst en onzen Bart, hip hip hoera!’.

Na afloop werden de vijf van Mortsel door het enthousiaste mansvolk op de schouders getild, waarbij het evenwel opviel dat de meeste belangstelling voor het tilwerk toch wel betrekking op de Gentse schone had.

19-06-2009 om 11:18 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



   

19-06-2009 om 09:59 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



   

                                                                Het afscheid

Het sloeg twee uur op de Sint-Michiel en Sinte-Goedele, toen de President en de Vorst mekaar ten afscheid in de armen sloten in de vestibule van het Presidentiële paleis.

Onder aan het bordes lag de clochard te snurken. De Koning wilde alweer zijn portemonnee bovenhalen maar bedacht bijtijds dat hij van zijn wettige huisvrouw altijd maar een vijfeurobiljetje en enkele kopertjes om een kaarsje te branden, meekreeg. Hij keek uitnodigend naar de President maar die gaf de dompelaar een nijdige stamp en siste hem in het puurste Puurs met voor de kenners toch wel een snuifje Reets, toe: ‘Vort! Scheer je weg! Terug naar bachten de Kupe!’ Daar moest de oude Monarch toch even bij slikken. ‘Is dat niet wat onbarmhartig, Kris?’ probeerde hij. Het antwoord van de President was klip- en- klaar: ‘Dat is onze Nieuwe Vlaamse Assertiviteit.’ zei hij ferm. De Koning liepen de rillingen over de rug bij het aanschouwen van zoveel assertiviteit maar hij wilde de goeie sfeer niet verstoren en drong niet verder aan.

Daarna liepen ze gearmd –want de oude vorst was wel wat wankelbaar geworden- over het nog altijd maanbeschenen Koningsplein naar de tweede achterdeur in de oostelijke koninklijk-paleisvleugel. Met enige moeite kreeg de Monarch de sleutel in het slot en na een laatste hartelijke groet, verdween hij in de donkere paleisgang.

De  President wandelde mijmerend door een stukje Warandepark , schreed dan resoluut naar het hem ondertussen zo vertrouwd geworden bordes van zijn presidentiële paleis toe, zag tot zijn grote voldoening dat de clochard de benen genomen had en betrad de helverlichte presidentiële inkomhal. 

(wordt vervolgd) 

19-06-2009 om 08:41 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



   

                                           The Lion King

‘Kris,’ vroeg de Monarch bezorgd, ‘zou die Bart Dewever mij echt weg willen?’ ‘Bah nee, Bert’, stelde de President hem gerust. ‘Den Bart is nog de slechtste niet. Hij kijkt wel stuurs en hij moet van zijn achterban soms iets stoers zeggen. We noemen hem wel eens een beetje plagerig ‘The Lion King’. Eigenlijk toch vooral een troetelnaampje. Er is dan even een blije schittering in zijn ogen, hij kan dat wel appreciëren. En  diep in zijn hart, Bert,  vindt hij jou wel een toffe peer.’

De Vorst vond ‘toffe peer’ een erg plastische uitdrukking, ‘echt Vlaams’, ze ontlokte hem een gulle lach. Eigenlijk had hij Dewever altijd wel gemogen. ‘ Van postuur én van inborst, meende hij, hadden ze veel met elkaar gemeen. ‘Weet je, Bert’, stelde de President voor, ‘op 11 juli trouwt den Bart , ik en ons Ann zijn uitgenodigd, kom jij met je Paola ook, incognito natuurlijk. Wedden dat de verhouding tussen den Bart en jou dan niet meer stuk kan?’

(wordt vervolgd)

19-06-2009 om 08:30 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



                               

19-06-2009 om 07:17 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President


   
   Het bezoek

 Ook de President voelde dat er die avond iets te gebeuren stond. Hij had de dure kroonluchters laten branden en het verwonderde hem niet dat om elf uur de deurklopper op de paleispoort viel en hij even later de Vorst in de opening zag staan. ‘Welkom’, zei de President hartelijk en hij leidde de Monarch galant door de gangen en rijkelijk ingerichte salons naar de presidentiële suite.

De Koning keek zich de ogen uit het hoofd. Zoveel onbeschaamd geëtaleerde rijkdom, zoveel duidelijk peperdure kunstwerken en decoratie: het stak zijn paleis naar de kroon.

‘Chic, chic!’, was alles wat hij kon uitbrengen. Maar toen ze gezeten waren, herwon de Vorst zijn bonhomie en zei plagerig: ‘Maar een kevertjesplafond hebt u niet.’ Dat moest de  President toegeven. ‘Maar het plan bestaat’, zei ie , ‘om enkele salonplafonds en ook het perszaaltje te decoreren met leeuwenmanen.’  ‘ Tegenwoordig moeilijk aan te raken’, meende de Monarch. ‘In het Museum van Tervuren is er nog een grote stock.’ repliceerde de President nonchalant. Dat deed de Vorst naar adem happen.

De cognac deed hem dan ook deugd. En het was kwaliteit. Kon tippen aan de beste in Zijn paleis. Om nog maar te zwijgen over de sigaren. Overtrof werkelijk alles. Het drong scherp tot de Vorst door: dit was een voorbeeldje van het exuberant rijke, machtige  Vlaanderen.

De Koning herinnerde zich de leuze AVV-VVK, die de Vlamingen ooit massaal in beweging zette en hij vroeg de President of deze Vlaamse materiële rijkdom wel in overeenstemming te brengen was met ‘Vlaanderen voor Christus’.

‘Opgeborgen, ouwe rommel, was iets voor armoedzaaiers: onderwijzers, onderpastoors, Untervolk’, zei de President met een wat breder ironisch lachje, het lachje dat het Vlaamse vrouwvolk deed smelten, ‘alleen nog te voorschijn gehaald als het electoraal nuttig is.’ ‘Tussen ons’, voegde hij er samenzweerderig aan toe, ‘de moderne Vlamingen, wij dus, gaan resoluut voor VVM ‘Vlaanderen voor de Mammon.’

                                         (wordt vervolgd)

18-06-2009 om 22:19 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



  

De Koninklijke Wandeling

Nog diezelfde namiddag liet de Koning de Koningin weten dat hij omwille van de economische crisis extra werk had in zijn werkpaleis en daar de nacht zou doorbrengen.

Na er zich van vergewist te hebben dat er nog licht brandde in het presidentiële paleis, verliet de Vorst tegen elven via een der vele achterdeuren de oostelijke vleugel van zijn paleis. Het was een zachte, maanbeschenen avond. Mijmerend wandelde de Monarch nog door een stukje Warandepark en schreed dan resoluut via de Koningsstraat en het Koningsplein naar het hem ondertussen zo bekend geworden bordes toe.

Even stootte hij met zijn voet een clochard aan die op en onder zijn kartonnetje aan het indommelen was. De Koning excuseerde zich minzaam, waarop de man direct zijn royalisme beleed en zelfs voorstelde om de Nationale Hymne zachtjes te zingen. ‘ Doe dat’, spoorde de Vorst hem aan.  Toen de eerste woorden de oren van de Koning bereikten, voelde die zich genoopt de dakloze erop te wijzen dat de Marseillaise niet de bedoelde hymne was. Maar die vergissing belette de barmhartige monarch niet een vijfeurobriefje tussen de kartonnetjes te schuiven.

18-06-2009 om 20:04 geschreven door Gust Adriaensen