-Zou de splitsing van BHV de financiële en bancaire crisis verhinderd hebben?
-Zou een verder doorgedreven staatshervorming het economische en sociale bloedbad verhinderd hebben?
-Zou zelfs een zelfstandig Vlaanderen, Opel in Antwerpen kunnen houden en het ontslag van 900 Daf-werknemers in Westerlo verhinderd hebben?
-Zouden in een Vlaamse staat de sociale tegenstellingen verminderen, de rijkdommen rechtvaardiger verdeeld worden, zou de discriminatie op basis van afkomst, scholing, job, ras... verdwijnen?
17-02-2009 om 22:19
geschreven door Gust Adriaensen
12-02-2009
Een stok is altijd te vinden
Heel het gedoe rond de vermoede doodsteek voor het ja-kamp bij de Fortisvaudeville en de manier waarop de media dit benaderen, bewijzen nog maar eens dat de bank- en beurswereld drijft op gevoelens en politieke stemmingmakerij en roepen heel wat bedenkingen op.
Als de aandeelhouders omwille van een poging tot beïnvloeding , van mening veranderen, geeft dat aan dat ja of neen in essentie voor hen niet zo belangrijk is en hun beslissing bepaald wordt door hun politieke voor- of afkeur.
Hoe weten de media in godsnaam met zoveel zekerheid te melden dat er in laatste instantie vele aandeelhouders precies omwille van de demarche van Reynders neen hebben gestemd en dat hun aantal voldoende was om een nipte neen-meerderheid te bereiken?
Willen de specialisten eens aan de gewone man uitleggen waarom de staat, d.w.z. iedere Belg, als aandeelhouder geen stemrecht heeft en dus 'iedereen' gediscrimineerd wordt vergeleken met de privé-aandeelhouders?
Waarom wordt het nu zo voorgesteld dat 'ja' het beste geweest zou zijn, terwijl voordien de meningen over 'ja' of 'neen' verdeeld waren en zeker in de media geen uitgesproken stellingname te vinden was? Wat meer is, 'neen' werd meestal gevalideerd als de beste stem voor de zgn. 'kleine belegger'.
Kortom, ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ook dit zoveelste chaotisch en eigenlijk beschamend hoofdstuk in het banken- en beleggerscircus, weer eens een illustratie is van het verschuiven van de eigen verantwoordelijkheid van topmensen en beleggers uit de betrokken sector, naar de politiek.
Want politici mag/moet je, als je de kans ziet, met de billen bloot zetten. Helemaal geen bezwaar daartegen als dat terecht is en niet altijd eenzijdig is. En wellicht ziet Reynders ook geen echt probleem wanneer hij paradeert met blote billen.
Maar het zou ethisch meer dan verantwoord geweest zijn dat je op de Heizel verblind zou geworden zijn door een enorme massa bloot. In de Heizelzalen hielden topmensen en aandeelhouders allemaal evenwel zorgvuldig hun broek op terwijl een reusachtige parade van blote konten met de grootste variatie aan afmetingen en vorm, echt op haar plaats geweest zou zijn.
12-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
11-02-2009
Leuvense stoof
Leuvense stoof
Kruip je weer in je nestje?
En dan zat ik er al,
onder de plattebuiskachel,
met poes op schoot,
tegen de voeten
geschaard om de pot
-kelkbladeren rond een zonnebloem-
aan te kijken.
Boven me
op de glanzend geschuurde plaat
wist ik de waterketel
en de zwarte strijkijzers.
Me nooit nog zo geborgen gevoeld.
11-02-2009 om 22:41
geschreven door Gust Adriaensen
08-02-2009
Het Retiese dialect 27
Het Retiese dialect 27
Ne looj is een stier: meej de kój no de looj gôn (met de koe naar de stier gaan: de koe laten dekken).De uitgesneden roede van een varken is ne peezerik die vroeger o.a. gebruikt werd om zagen te smeren.
Gét (beenbeschermer, slobkous) komt van het Franse guêtre dat verwant is met het Middelnederlandse wrigen (winden, verschuiven, krom groeien). Het déksel duidt het beddek, de dekens aan. Ne sláper is een dweil en is afgeleid van het werkwoord slepen. Ne schélm evenals en trékaajzerwerden gebruikt voor magneet. Trekijzer spreekt voor zichzelf. De oorsprong van schelm is onduidelijk. Kan het zijn dat met het woord schelm dat guit, overmoedige grappenmaker maar ook booswicht, schurk betekent een magneet werd aangeduid omdat met een magneet wel eens grappen werden uitgehaald of kleine diefstallen werden gepleegd? Of moet gedacht worden aan een verband met schalm (kettingring) en schalmen (figuurlijk: zijn zinnen op iets zetten, afnemen)? Neklótser was de klanknabootsende aanduiding van motorfiets.
En slóster (sloester) is een notenbolster. Waaj(m)en (wijmen) duiden de wissen, de twijgen van een wilgenstruik aan. Ze werden / worden bv. gebruikt om manden te vlechten. Het woord komt van het Latijnse vimen (rijshout) dat verwant is met vitis (wijnstok). En haaw is een windhoos. Ofwel wordt houwen/houw(slaan, slag, wonde) overdrachtelijk gebruikt voor wervelwind die vernielingen aanricht. Ofwel komt het woord van Vrouw Holle die de Germaanse weergodin Holde is. Nen hánne?esnéést betekent zootje, troep, rommel, boel. Het eerste deel verwijst naar het Middelnederlandse hanne dat ekster betekent: een eksternest is slordig.
(Óp)knótsen drukt het geluid uit dat men maakt bij het eten van rauwe, harde vruchten of groenten, bv. een appel. Verinneweeren is een vermenging van vernielen en ruïneren. Het woord wordt ook gebruikt om overdadig eten aan te duiden: dieje podding verinneweer ik ok nog. Klauteren, klefferen wordt uitgedrukt door krèffelen.
Ten slotte nog enkele aanvullingen. In een van de vorige artikels nam ik het woord e perél op met de betekenis vrouw die zich ongewoon gedraagt, enigszins non-conformistisch is. De oorsprong ervan is te vinden in het Franse appareil dat kostuum, kledingstuk, decor betekent. En Louis Dijckmans van het Meierend merktebijze hémmen em zen hoefaajzers áfgedôn in vorig nummer op dat de betekenis niet is hij is gestorven maar wel hij is stervende , hij is er heel slecht aan toe, hij loopt op zijn laatste benen. Als het paard ziek of versleten was maar dehoefijzers waren nog goed, dan liet men de hoefijzers verwijderen vooraleer het paard naar het slachthuis te brengen.
08-02-2009 om 22:26
geschreven door Gust Adriaensen
05-02-2009
'Belgische organen voor Belgen'
Dat uitgerekend een arts klaarblijkelijk moeite heeft met het feit dat organen van Belgen bij buitenlanders terecht komen, geeft toch wel te denken over de morele en deontologische maatstaven die deze geneesheer hanteert.
Het behoort toch tot de basale christelijke en humane principes, dacht ik, dat levensreddende ingrepen niet afhankelijk mogen zijn van de nationaliteit van de patiënt.
De volgende stap die Vankrunkelsven zet is misschien een transferverbod van Vlaamse organen naar Walen of Franstalige Brusselaars.
En wie weet is de tijd niet meer zo ver af dat het verboden wordt dat Antwerpse niertjes nog langer terechtkomen in West-Vlaamse boeren van Bachten de Kupe.
05-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2009
Averechts effect
Er is de voorbije dagen heel wat te doen geweest omtrent 'Het gesproken dagblad' in 'Man bijt hond'. Daarin werd de draak gestoken met de joodse lichtgeraaktheid. Joodse kringen reageerden massaal. Een van de belangrijkste effecten van de joodse wraking, is evenwel, dat het filmpje ondertussen tot in den treure op het scherm verschenen is. Daardoor moet de verontwaardiging en de woede bij een deel van de joodse gemeenschap toch wel tot het kookpunt gestegen zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat het clipje bij de doorsneekijker overkwam als erg milde satire en zeker geen anti-joodse gevoelens opriep. Wel wordt door de joodse reactie bij de overgrote meerderheid van de bevolking de indruk versterkt dat de joden toch wel bijzonder lange tenen hebben en komen ze in een minder positief daglicht te staan.
Ook in 'Phara' werd aandacht aan het incident besteed. Het was m.i. fout van Meuris (de tekstschrijver van 'Het gesproken dagblad') om toegevingen te doen ten overstaan van het joodse parlementslid Marinower. Dan kan je niet volhouden dat het eigenlijk vanuit onze cultuur en in het bijzonder vanuit onze noties van humor en satire, allemaal onschuldig is. Het is bovendien vernederend voor de programmamakers en de kijkers én het riekt hoe dan ook naar opgelegde of zelfcensuur. Het respect voor de joodse gemeenschap wordt er ook niet door verhoogd. Integendeel.
De mensen die zich maar amper bewust zijn van de joodse aanwezigheid in Vlaanderen of er helemaal onverschillig tegenover staan, en dat is de overgrote meerderheid van de Vlaamse bevolking, reageren nu bijna in koor en geïrriteerd: 'Ze hebben toch wel bijzonder lange tenen.'
Conclusie: niet het clipje maar de (uitvergrote) reactie van enkele joodse verenigingen en personaliteiten, heeft ernstige schade toegebracht aan het imago van de joodse gemeenschap en geen enkel voordeel opgeleverd.
Een schoolvoorbeeld van wat een 'averechts effect' wordt genoemd.
04-02-2009 om 11:35
geschreven door Gust Adriaensen
02-02-2009
Retie in woord en beeld
Retie in woord en beeld
dia's - muziek - gedichten
een boeiende tocht door een mooi dorp
donderdag 12 maart 20 u.
GC. Den Dries
02-02-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
31-01-2009
Hooligans
Nu ik vanmiddag op tv het parlementaire 'debat' omtrent de uitlatingen van Bert Anciaux op zijn blog, gevolgd heb, zijn vele dingen die ik vermoedde, bevestigd en nog veel duidelijker geworden.
1. De sereenste van alle sprekers was Bert Anciaux. 2. De verbale agressie van zijn aanvallers was excessief en beschamend. 3. Deze agressors kunnen of willen niet goed lezen. Ik herhaal wat ik in het vorige artikel al geschreven heb: taalkundig noch inhoudelijk is er in wat Anciaux schreef sprake van een vergelijking. 4. Wat in het bijzonder Eric Van Rompuy en Decaluwé uitschreeuwden, hun lichaamstaal en de theatrale toon, waren ondemocratisch, hypocriet en om misselijk van te worden. Deze lui, je kan ze moeilijk 'heren' noemen, ging het duidelijk in de eerste plaats om de politieke en menselijke beschadiging van Anciaux. 5. Het schaapachtige applaus waarop deze hardschreeuwers telkens door hun volgelingen werden vergast, bezorgde me tegelijk rillingen en gevoelens van misprijzen.
Kortom, het Vlaamse parlement devalueerden deze agressors tot een schijnheilige en degoutante praatbarak.
Gelukkig was er nog een man, die, weliswaar met trillende stem en deemoedig (deemoed die hij eigenlijk tegenover deze hooligans niet aan de dag hoefde te leggen), op een serene manier, uitleg verschafte aan de brullende inquisiteurs.
31-01-2009 om 18:58
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2009
Zielig? Wie?
Op zijn (privé)weblog schreef Bert Anciaux naar aanleiding van de tragische gebeurtenissen in Dendermonde het volgende:
Hier gaat het om 15 slachtoffers, van wie 14 kindjes. Het choqueert ons allemaal. Ik moest ook denken aan de honderden dode kinderen in de Gazastrook, ook bewust door een agressor omgebracht en zonder dat die agressor opgepakt werd.
De minister van de Vlaamse regering oogstte daarmee vanuit alle mogelijke windstreken een storm van protest, die nog niet helemaal geluwd is.
Als je de uitspraak van Anciaux goed leest of wilt lezen, dan zou het duidelijk moeten zijn dat deze uitlatingen, taalkundig en inhoudelijk, geen vergelijking zijn. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat deze gedachte niet alleen bij Anciaux opgekomen is.
Als Bert Anciaux met zijn uitspraken, wilde suggereren dat de verontwaardiging en woede van zeer velen vaak erg selectief zijn, dan staat hij ook daarmee niet alleen, cfr. Van Cauwelaert in het laatste Knacknummer.
Wat wordt Anciaux eigenlijk verweten? Niet de vergelijking (die er geen is), dat is duidelijk. Wel, dat hij Israël een agressor noemt, die ook burgers en vele kinderen de dood injaagt. Heeft Anciaux ongelijk? Ook Hamas is natuurlijk een agressor. Maar hier zou een vergelijking op haar plaats zijn: de kachelpijpen van Hamas tegenover de militaire superioriteit in materieel en manschappen van Israël. En die machtsverhoudingen weerspiegelen zich perfect in de omvang van het menselijke leed en de materiële verwoestingen in beide kampen.
De tussenkomst van de federale regering leert ons ook hoe het federale niveau ministers van de Vlaamse regering denkt te kunnen behandelen: als schooljongens die de mond moeten gesnoerd worden, in de hoek gezet moeten worden en geregeld wat billenkoek verdienen. De politicus die Anciaux het agressiefst aanpakt is Eric Van Rompuy. Hij noemt Bert Anciaux een van de zieligste politici ooit. Grote bek Van Rompuy heeft altijd zo graag de stoere Vlaams-Brusselse held uitgehangen. Uitgerekend deze 'politicus', bestond het enkele weken geleden te verklaren dat hij, nu zijn broer Herman premier geworden is, niet moeilijk meer zou doen over Vlaamse eisen, in het bijzonder de splitsing BHV.
Dat is pas zielig! En bovendien uitermate laf en cynisch.
30-01-2009 om 20:52
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2009
Eerste militant Leterme
Toch wel een merkwaardige man, onze ex-premier. In een onder zijn partijgenoten verspreide brief, roept hij zichzelf uit tot eerste militant.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat alle militanten daarmee erg verguld zijn. Leterme voert op eigen houtje een niet eerder bestaande hiërarchie in het 'militantendom' in. Waarvoor is dat nu nodig en wat zijn de beweegredenen van Leterme, zullen velen zich afvragen.
Een verklaring kan zijn, dat Leterme eigenlijk nog niet afgekickt is van het premierschap en zich het liefst als 'eerste' blijft voelen.
Het feit dat hij heel nadrukkelijk Van Deurzen en Vervotte vermeldt, ze aan zijn zijde schaart , en zichzelf en deze twee een soort van heiligenaureool aanmeet, geeft ook te denken. Is hij op die manier wel echt loyaal ten overstaan van de CD&V'ers in de federale regering?
Leterme, een man wiens politieke opstelling en reacties, toch geregeld de wenkbrauwen doen fronsen.
29-01-2009 om 19:26
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2009
Mozarthaiku
Mozart
Salzburg °27 januari 1756
Een Mozartkugel verzacht vreugde en verdriet bij hét Requiem.
28-01-2009 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2009
Fokpremies
In de 'Volkskrant' stellen Henry van Dalen (universiteit Utrecht) en Ewald Engelen (universiteit Amsterdam), onder de provocerende titel 'Fokpremies hebben we niet nodig', dat demografische paniek en dus ook de bevolkingspolitiek, die, aldus de auteurs, in Nederland voorzichtig wordt opgetuigd, helemaal misplaatst zijn.
Vergrijzing en krimp? Geen probleem dus. Aanrechtsubsidies en fokpremies, aldus onze fijnbesnaarde demografische experten, zijn uit den boze.
Toch nemen zij niet helemaal het mij soms de slaap verhinderende gepieker over het krimpvergrijzingsscenario van de bevolking in de Lage-Landen-bij-de-Zee, weg.
van Dalen en Engelen brengen me bovendien sterk in verwarring over hun expertise. Behoren zij wel echt tot het gild der demografen? Ze vegen in ieder geval de demografen die zich wel zorgen maken over een vergrijzende en krimpende bevolking, flink de mantel uit. Die demografen zouden bescheidener moeten zijn, aldus de auteurs. De deugd der bescheidenheid vind ik evenwel helemaal niet in hun stukje. Beschouwen zij zichzelf als de enige serieuze bevolkingsdeskundigen?
Mag ik in alle bescheidenheid en hunkerend naar dieper inzicht, aan beide specialisten het volgende vraagje voorleggen en ik permitteer me om even op hun linguïstisch elan door te gaan: kunnen de effecten van aanrechtsubsidies en fokpremies op de demografische evolutie, niet enigermate geneutraliseerd worden door afdrijvingskostenrestitutie, liquideringssubsidies, én oprotbeloningen voor die bevolkingsgroepen die, gedreven door krimp-en vergrijzingsangst of wat dan ook, zich niet aan het maximale kweekprogramma houden?
Het zou toch mooi zijn dat bv. van Dalen recht zou hebben op een fokpremie en Engelen op een oprotbeloning. Niet? Maar opgelet. Misschien moet een expert als Engelen ooit wel teruggehaald worden met een lokpremie.
26-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-01-2009
Bende ruziemakers
Vooral in de Vlaamse pers moet de regering Van Rompuy het ontgelden, nu de bankencrisis weer in alle hevigheid dreigt los te barsten.
De goodwill ten aanzien van de premier en zijn regering, is verdwenen en vooral Reynders en de botsing tussen PS en MR, kunnen op veel schampere commentaren rekenen. Een bende incompetente, inefficiënte ruziemakers, die bijna uitsluitend bezig zijn met electorale overwegingen: daar komt het oordeel van de opiniemakers ongeveer op neer.
Tegelijkertijd worden de Vlaamse regering en haar beslissing om miljarden overheidsgeld in het zwalpende KBC te pompen, de hemel in geprezen.
Het kan verkeren. Tot niet zo lang geleden, werd elke serieuze poging om meer overheidscontrole en -invloed in het bancaire systeem te verkrijgen, niet alleen door de banken maar ook door de media, al vlug beschouwd als een bijna -godbetert- communistische machtsgreep. Nu staan de banken, die zonder veel scrupules met de centen van hun klanten gespeeld en, helaas, verloren hebben, in het rijtje om van de regeringen, miljarden af te bedelen. Eigenlijk is de gewone burger dus tweemaal de dupe.
Nog merkwaardiger is, dat in de perscommotie rond KBC, de regering die aarzelt om met belastinggeld de (bodemloze ?) bankaire putten tijdelijk te vullen, onbarmhartig als schietschijf wordt gebruikt. De banken evenwel, in dit geval KBC, die door hun roekeloze beleid, het hun toevertrouwde geld lieten verdampen, blijven zo goed als buiten schot.
23-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
20-01-2009
Obamania
Dat Barack Obama zoveel Amerikanen en miljoenen andere aardbewoners, in een hoopvolle, euforische stemming brengt, heeft minder te maken met zijn program en met zijn ongetwijfeld grote bestuurstalenten dan met een aantal elementen, die daarop weinig betrekking hebben.
Er is in de eerste plaats het ontzettend belangrijke feit dat Obama de eerste gekleurde president van het machtigste land ter wereld is. Ten tweede bezit hij enorme oratorische talenten, waardoor hij erin slaagt grote massa's mensen tot geestdrift te brengen. Ook zijn jeugd en zijn sportieve look dragen daartoe bij. Michelle, een vrouw met klasse en charme, en de twee snoezige kinderen, maken voor miljoenen Amerikanen het na te streven ideaalbeeld van de geslaagde, degelijke, hechte familie, duidelijk.
Ook al zal Obama geregeld mislukkingen moeten incasseren, en zal hij de torenhoge verwachtingen niet kunnen inlossen, de vermelde aspecten zullen nog geruime tijd Obama's populariteit en die van zijn familie, op een uitzonderlijk hoog peil houden. Zij zullen bovendien de hoop op een betere toekomst, weliswaar vaag en ongedefinieerd, voor individu en gemeenschap, levendig houden.
In essentie zijn Barack Obama en zijn familie, de zwarte uitgave van John F. Kennedy en Jacky, in het begin van de jaren 60.
20-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
19-01-2009
Oulematou
Tot nu toe weigert Justitie een schadevergoeding toe te kennen aan de familie van de door een racistische gek vermoorde Malinese oppas Oulematou. Reden: het Afrikaanse meisje had geen geldige papieren.
Hopelijk vindt justitieminister De Clerck een oplossing. Het zou een eeuwige morele schande voor de CHRISTENdemocraten zijn, mocht er een financiële discriminatie blijven bestaan ten aanzien van de slachtoffers en hun familie, gebaseerd op het al dan niet bezitten van 'papieren'.
19-01-2009 om 18:38
geschreven door Gust Adriaensen
SLP
De grote opkomst voor de nieuwjaarsreceptie van de SLP (sociaal-liberale partij), geeft de wel erg afgeslankte voorzitter Geert Lambert klaarblijkelijk voldoende hoop op het halen van de kiesdrempel.
In het Vlaamse politieke landschap moet er inderdaad ruimte te vinden zijn voor een sociaal-liberale partij. De aanhang zal beperkt zijn maar de kiesdrempel kan m.i. gehaald worden. In Nederland houdt het sociaal-liberale D66, het al vele jaren vol en maakte het reeds deel uit van regeringen.
Aan het letterwoord SLP zal een eventueel electoraal fiasco niet liggen. SLP ligt goed in de mond.
19-01-2009 om 10:04
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2009
Het Retiese dialect 26
Onder invloed van het Duits en de Duitse invasie werd zeker tot in de jaren vijftig een (te) opvallend mondaine en modieuze vrouw eerder afkeurend aangeduid met da s en sjáts (Schatz: schatje, lieveling). En zjaawer, ne zwaawermô?er duiden personen met veel complimenten, met veel koude drukte, met veel pretenties aan. De woorden gaan terug op het Franse genre (stijl, smaak).En bráts betekent een dartele , uitermate levendige, tamelijk losbandige vrouw (mannelijk: nen brátser). Vaak werd het woord ook gebruikt voor wild spelende, hyperactieve meisjes: en wilde bráts. Het basiswoord is brat dat een nevenvorm is van prat (fier, trots, hovaardig). Met en rák , ne rá?er worden uithuizige, reislustige personen aangeduid, ook wel mensen die graag aan de zwier gaan. In deze betekenissenis rak, rakker afgeleid van de werkwoorden rakken, rakkeren die synoniemen zijn van raggen en wild heen en weer lopen, stoeien, ook wel pierewaaien betekenen. Snèffel (snavel) duidt zowel de mond als de hele praatlustige persoon aan : die dere snèffel sto géne menuut stil, das en snèffel. Het woord staaj(e)loewer (steiloor) wordt aangevoeld als dialectisch maar is algemeen Nederlands voor dier met rechtopstaande oren, m.n. een ezel en vandaar overdrachtelijk voor stijfkop. Op het Franse woord hercule is nen árkuul (krachtmens, krachtpatser) gebaseerd. Het woord gaatnatuurlijk terug op de figuur Hercules uit de Griekse mythologie. Hercules krijgt de opdracht 12 werken te verrichten. Het bekendste is wellicht het reinigen van de stal van Augias, hetgeen hij deed door er 2 riviertjes doorheen te leiden. Minder bekend is het dertiende werk dat soms vermeld wordt, nl. de ontmaagding der 50 dochters van de mythische figuur Thespius, hetzij in 50 opeenvolgende nachten, hetzij in 7 of zelfs in 1 nacht. Figuurlijk noemt men een dertiende werk van Hercules dan ookiets dat ontzaglijk veel moeite kost. Kortom, een krachtpatser van formaat.In deze context kan zeker even aandacht besteed worden aan het gemâcht (mannelijke geslachtsdelen). Het woord komt van het Middelnederlandse gemachte, gemecht (teeldelen) en machte (schaamdelen, lies).En wat te denken over kulle?eskérmis dat aanduidde dat mannen die bv. door werkomstandigheden met de week van huis waren, het er tijdens het weekend seksueel goed van namen. Het Middelnederlandse culle betekent testikel, bij overdracht ook wel penis. Zeemelêr (zemelaar) en het ietwat sterkere zeemelzáwe?er (zemelzeiker) betekenen vervelend kleingeestig zijn, zeuren, op zeurderige toon moralistische of vrome praatjes verkopen. Zij gaan terug op zemelen , een nevenvorm van sammelen (semmelen: wauwelen, zeuren, talmen) en sabbelen (zabberen, kluivend zuigen, Middelnederlands sabbe : morsige vrouw ).
18-01-2009 om 14:22
geschreven door Gust Adriaensen
17-01-2009
What's in a name
Het hoogoplopende geruzie in de SP.A omtrent de licht gewijzigde invulling van het letterwoord en de hoogst subjectieve en op (politiek) eigenbelang gerichte commentaren van de 'buitenwereld', zeggen meer over de ondraaglijke intellectuele lichtheid en de kwaadaardige intriges van een aantal bekende politieke en mediafiguren, dan over hun democratische ingesteldheid en bekommernis om ons politieke systeem.
In essentie gaat het bij de SP.A (ook bij de diehardsocialisten, veronderstel ik) toch om een progressieve, sociaaldemocratische visie op de samenleving. Maar het is duidelijk: een aantal individuen en machten in en buiten de SP.A, bezondigen zich bewust aan woordfetisjisme om de positie van de voorzitster te ondermijnen.
In de eerste plaats het orakel van Leuven, dat vaker en vaker ronduit domme en chagrijnige uitspraken produceert. Wat bezielt de bejaarde salonsocialist Tobback,om de jongere garde in zijn partij, om een hoe dan ook uiterst banale reden, in het publiek voor schut te zetten? Dan zijn er natuurlijk ook de politieke tegenstanders en een belangrijk deel van de media, die om diverse redenen garen spinnen bij de herrie in het 'rooie' kamp, en nu schijnheilig hoog opgeven over trouw aan het 'echte socialisme'.
En last but not least is er topfetisjist Bert Anciaux. Bert wil wel politiek onderdak bij de SP.A maar hij kan het woord 'socialist' niet verdragen. Als hij dan enige genoegdoening krijgt, is hij zo dom, brutaal en mediageil om als eerste de wereld daarvan kond te doen. Verstandige diplomatie en gepaste discretie zijn klaarblijkelijk niet aan Anciaux besteed.
17-01-2009 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
14-01-2009
Een dorpsevocatie
Donderdag 12 maart-GC Den Dries-Retie
Een dorpsevocatie
dia's, muziek, gedichten
14-01-2009 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
13-01-2009
Het Retiese dialect 25
Mensen hebben altijd veel belang gehecht aan materieel bezit en zeker in de agrarische gemeenschap van vroeger was grondbezit , in het bijzonder bij de keuze van een huwelijkspartner, uiterst belangrijk. Vandaar uitdrukkingen zoals : haj heej (nie) genóg jèèr ôn zen blo?en (hij heeft aarde aan zijn klompen) en t is nie vùr men bloed mèr vùr me goed (t is niet voor mijn afstamming maar voor mijn bezit -onder verstaan- dat ik geacht word of dat hij of zij mij als huwelijkspartner verkozen heeft).
Eerder milde, vergoelijkende spot met iemands bekendheid omwille van zijn grote mond of opvallend gedrag, klinkt in ne kowen cènt kénnen ze óveral (kwaad: ongeldig). Over partners die voor de buitenwereld de schone schijn ophouden maar thuis ruziën en vechten , wordt gezegd óp strôt kus èn lèk tois klippel èn stèk (op straat kus en lik, thuis klippel -knuppel- en stek-stok-). Iemand het uitzicht benemen door er plompweg voor te gaan staan , lokte de schampere en chauvinistische opmerking uit: vlak erveur lèk in dèssel
Banjes stanjes betekent met gestrekte, aan elkaar sluitende voeten, staandevoetsspringen. Óp soj?erbùlle?es loewepen(op suikerbolletjes lopen) werd gebruikt om te jong geachte kinderen van het spel uit te sluiten of om ze pro forma, onvolwaardig te laten deelnemen. En als dijeze?en kajft (het kindje Jezus kijft), dan onweert het. Dat gaat gepaard met regen. Maar ook de wulp kondigt regen aan: ne kùlder (wulp) óver t land rèègen in de hand.
13-01-2009 om 09:33
geschreven door Gust Adriaensen
Dat uitgerekend een arts klaarblijkelijk moeite heeft met het feit dat organen van Belgen bij buitenlanders terecht komen, geeft toch wel te denken over de morele en deontologische maatstaven die deze geneesheer hanteert.
In de 'Volkskrant' stellen Henry van Dalen (universiteit Utrecht) en Ewald Engelen (universiteit Amsterdam), onder de provocerende titel 'Fokpremies hebben we niet nodig', dat demografische paniek en dus ook de bevolkingspolitiek, die, aldus de auteurs, in Nederland voorzichtig wordt opgetuigd, helemaal misplaatst zijn.
Dat Barack Obama zoveel Amerikanen en miljoenen andere aardbewoners, in een hoopvolle, euforische stemming brengt, heeft minder te maken met zijn program en met zijn ongetwijfeld grote bestuurstalenten dan met een aantal elementen, die daarop weinig betrekking hebben.
