Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.

Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar voor de kruidenproducten is er een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.

Op http://orders.abdijpostel.be maar ook via de website van de abdij (www.abdijpostel.be) is de webwinkel te bereiken.

Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).

Broeder Guy Van Leemput, de Postelse norbertijn die verantwoordelijkheid draagt voor de kruidentuin en het kruidenlabo, schreef ook twee boeiende, leerrijke en mooi geïllustreerde boeken over kruiden en hun heilzame werking. 'Het kruidenboek van broeder Guy' en 'Heilzame kruidenrecepten van broeder Guy' zijn te koop in het abdijkwinkeltje en in het VVV-kantoor Colibrant binnen de abdijmuren.

03-11-2015 om 12:59 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'IJdelheid verwijdert ons niet alleen van God, ze doet er ons ook belachelijk uitzien.'

01-11-2015 om 07:34 geschreven door Gust Adriaensen

Katleen Van Langendonck, artistiek directeur van het Kaaitheater, schrijft naar aanleiding van Allerheiligen en Allerzielen, in De Standaard een artikel onder de titel 'Rouwen kun je leren'.

Zij stelt dat de plaats van rouw in de samenleving zich uit in symbolen en rituelen. We moeten rouwrituelen opnieuw bespreekbaarder maken, aldus Van Langendonck. 'We hebben de dood te veel buiten het leven geplaatst.'

De auteur reikt enkele mogelijkheden omtrent symboliek en ritueel aan. We kunnen kinderen op school kleine rituelen rond verlies laten uitdenken en uitwerken. Schep meer mogelijkheden om de 'doden in ons midden te laten vertoeven'. 'Zoals we meer en meer thuis bevallen, kunnen we ook vaker thuis sterven, opgebaard en bewaard worden.'

Het is opvallend dat Katleen Van Langendonck, en zij is niet de enige, het belang van symboliek en rituelen rond sterven en begraven naar voren schuift, symboliek en rituelen die in essentie tot de jaren 50 van vorige eeuw nog in gebruik waren. Zeker in christelijke en vooral landelijke gemeenschappen.

Wie tot de oudere generatie behoort of goed geluisterd heeft naar de verhalen van ouders en grootouders, heeft die rituelen zelf toegepast of weet dat ze bestonden.

Mensen stierven thuis. Buren wisten precies wat hun taak bij een overlijden was. Dat was ze van generatie op generatie overgeleverd. Wanneer een kind stierf, werden de kinderen uit de buurt actief betrokken bij de rituelen in het sterfhuis en in de kerk. Kerkhoven waren zeer vaak gesitueerd rond de kerk of dicht in het centrum van de gemeenschap, waartoe de overledene behoorde.

Uiteraard zijn de tijdsomstandigheden sterk veranderd en de rituelen van vroeger zijn niet altijd nog praktisch mogelijk.

Maar het stemt tot nadenken en bezinning en hoop, dat meer en meer mensen de diepe waarde erkennen van de gebruiken, symbolen en rituelen omtrent sterven en rouwen, die behoren tot ons christelijk erfgoed.

31-10-2015 om 10:31 geschreven door Gust Adriaensen

X/24

Vrijdag 30 oktober 2015

Enkele vreugden en zorgen

De kletterende regen klink als muziek in onze oren. Wie zou ooit gedacht hebben dat Belgen zo blij konden zijn met de regen? Gans de week heeft het in de late namiddag of ’s avonds een tijd flink geregend en onze enige bekommernis was dat er genoeg regen zou vallen. Water maakt heel ons terrein groen en doet de woestijn bloeien.
Al onze beschikbare tafels en stoelen zijn inmiddels naar Qâra verhuisd waar allerlei cursussen, opleidingen en vormingssessies worden georganiseerd, van breien en gezondheidszorg tot metaalbewerken en vakschool-opleiding. Ook voor gehandicapten worden creatieve opleidingen voorzien. Het is de bedoeling mensen uit hun armoede-isolement te halen. Dit alles met de steun van een internationale organisatie. Zelf hebben we nog even de handen vol met de uitbouw van ons kaarsenfabriek, waarvoor inmiddels ook een oude motor werd geïnstalleerd zodat er ook gewerkt kan worden wanneer er geen elektriciteit is. Tevens gaat de hulpverlening onverminderd verder. En er is nog grote nood over heel het land. Op sommige plaatsen zijn dringend medicamenten en medisch materiaal nodig, elders mist men een busje om de hulpgoederen efficiënt te kunnen verspreiden of materiaal voor de heroprichting van een ziekenhuis. Wij helpen voor zover onze financiële middelen het toelaten. Alles dank zij onze weldoeners, waarvoor we niet genoeg dankbaar kunnen zijn.

Een wereldoorlog achter de schermen?

De Amerikaanse coalitie van meer dan 60 landen heeft al een jaar lang in Syrië het terrorisme bestreden met vele duizenden acties (luchtaanvallen, bombardementen...). Alles gebeurt onwettig, zonder goedkeuring van de UNO en zonder erkenning van of medewerking met de wettige Syrische regering. Het is een brutale schending van internationaal recht. Resultaat: in september 2015 was 80 % van het Syrisch grondgebied in handen van Daesh en andere terroristengroepen. Gelukkig heeft de regering beslist het volk te beschermen dat op 20 % van het grondgebied leeft en 80 % van de bevolking omvat. Amerika, Israël, de NAVO, Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar hadden de taart van Syrië onder elkaar al verdeeld. Rusland is eind september echter onverwachts begonnen het land van het terrorisme te bevrijden. Met nauwelijks duizend operaties heeft het meer dan 800 terroristenkampen uitgeroeid. Volgens de grootmufti Ahmad Badreddin Hassoun zijn sinds de tussenkomst van de Russen al honderdduizenden Syriërs naar hun woonplaats teruggekeerd, wat hij deze week vertelde aan een Russische parlementaire delegatie op bezoek in Damascus. Hiermee zouden ook de Europese regeringen kunnen weten waar de oplossing ligt van hun vluchtelingenprobleem, moesten ze daar eventueel aan geïnteresseerd zijn! Helaas, de vijanden van Syrië zijn actiever dan ooit met hun schijnbaar onuitputtelijke voorraad terroristen want hun ideaal blijft de regering omverwerpen en chaos brengen, jawel, zogenaamd om het volk te dienen. Duitsland schijnt stilaan begrepen te hebben dat Syrië zal stand houden en wil zich uit de oorlog terugtrekken, waardoor het onrechtstreeks meewerkt aan de vrede. Ondertussen blijft Rusland efficiënt verder opruimen en zet ze voorlopig allemaal voor schut. Het noorden en het centrum werden systematisch aangepakt en nu is het zuiden aan de beurt. Hopen en bidden maar dat Rusland met Iran, de Hezbollah, Syrië en Irak hun werk kunnen doen. En dan moeten de vijanden van Syrië nog tot een politieke oplossing bewogen worden.

Een grappige mislukking

De NAVO is massale oefeningen aan het houden in Italië, Spanje en Portugal. Eigenlijk is het een Amerikaanse algemene repetitie voor een oorlog (tegen Rusland?), met Europees geld, Europese soldaten en op Europese bodem. Gelukkig groeit het protest, vooral in Italië onder het motto: Geen oorlog, Geen NAVO! De bekende Italiaanse pater Alex Zanotelli zei het op de manifestatie te Napels (24 okt. 2015) zo: “Zich verzetten tegen de NAVO is vandaag de plicht van alle christenen. Oorlog is de tegenpool van het evangelie”. De NAVO, eens opgericht als verdediging, is nu een van de meest verwoestende organisaties. Ook in Portugal is er origineel protest. Het Grândola strand in Portugal zou vorige vrijdag een bijzonder voorbeeld geven van samenwerking tussen verschillende oorlogseenheden. Schepen op luchtkussens kwamen op indrukwekkende wijzen legertrucs afleveren op het strand. Tot zover inderdaad een succes. Het was echter niet voorzien dat die kolossen van voertuigen zich allemaal vastreden in het mulle zand en niet verder geraakten. Wat een model van legeroefening had moeten worden, werd op het beroemde protest-strand van Spanje een flop. Je kon ze op een filmpje stom zien staan. Vlug werd een persconferentie gehouden om te zeggen dat het eigenlijk de bedoeling was vastgereden trucs los te maken. Wie echter de volgende dagen van het spel eens wilde genieten, kreeg te lezen dat de film verwijderd was. Je ziet alleen een kolossaal schip op luchtkussens. En de begeleidende tekst herhaalt dat de bedoeling van de oefening was de vastgelopen trucks te bevrijden! (Grandola Vila Morena de la chanson de la Révolution! https://www.youtube.com/watch?v=gaLWqy4e7ls ; http://fr.sputniknews.com/international/20151023/1019042726/otan-exercices-plage-echec.html). Zelfs de zandkorrels op het strand van Grândola protesteren tegen deze Amerikaans-Europese waanzinnige geldverspilling.

Gezinssynode 2015: geleidelijke groei in inzicht

Het christelijk geloof is geen verzameling van diepvriesproducten die in een koelkast onveranderd bewaard blijven. Het is eerder als een bloemknop die geleidelijk openbloeit. Er verandert niets aan het wezen van de bloem maar een bloem in volle bloei laat ons meer genieten van haar ware schoonheid. Zo heeft de voorbije bisschoppensynode over het gezin in Rome (4-25 oktober 2015) ons weer iets duidelijker de grootheid en diepte geopenbaard van het mysterie van huwelijk en gezin als kostbare en onvervangbare kerngave van maatschappij en Kerk.

Het lijvige eindrapport van de synode telt 94 nummers en bevat drie delen. Eerst komt de concrete situatie aan bod met zijn vele uitdagingen, moeilijkheden en mogelijkheden. Het is een soort wereldkaart van het gezin. Hierbij ging het vooral om te luisteren naar elkaar. Het tweede deel onderzoekt de betekenis van het gezin vanuit Gods plan, terwijl het derde deel de zending van het gezin belicht. Het document kan uiteraard niet alles weergeven van wat er op de synode is gezegd en gebeurd. Bovendien is een synode geen concilie. Toch mogen we dit als een trouwe weergave beschouwen van de leer over huwelijk en gezin, die de 279 synodevaders namens het kerkelijk leergezag ons willen geven. Dit document wordt aan paus Franciscus overhandigd opdat hij hiermee zijn apostolische aansporing zou schrijven. En daarin ligt dan de eigenlijke kerkelijke leer vervat. De overgrote meerderheid van de nummers in het eindverslag werd in grote eensgezindheid aanvaard, met minder dan 10 neen-stemmen. Er zijn vijf nummers die door niemand werden verworpen. De nrs. 84, 85, 86 behielden wel hun twee derde meerderheid maar kregen uitzonderlijk veel neen-stemmen, respectievelijk 72, 80 en 64. Ze handelen over de gehuwden die burgerlijk hertrouwden en willen een nieuwe manier van omgaan met hen voorstellen. Ze bevatten echter dubbelzinnige uitspraken. Het is niet duidelijk of ze nu een toestemming of een verbod geven om te communiceren. Wat hier toegekend wordt aan het persoonlijk geweten, de priesterlijke begeleiding en de omstandigheden is evenmin duidelijk. Zij zouden aanleiding kunnen geven tot een soort onaanvaardbare “situatiemoraal” of een vrij oordeel vanuit het persoonlijk geweten. Hopelijk kan de nieuwe congregatie voor het gezin, die deze paus wil oprichten, bijdragen om hierin helderheid te brengen. Inmiddels blijven leer en pastoraal van de gescheidenen die burgerlijk hertrouwden nog onduidelijk.

Even leek het er op dat de media, - altijd belust op sensatie en ’entertainment’ - er weer in zouden slagen het hele gebeuren voor te stellen als een soort collectief gladiatorenspel of liever als een verbeten strijd tussen conservatieven en progressieven. De bewogen voorbereiding van vorig jaar zou daartoe enige aanleiding kunnen geven. Ook nu waren er verschillende meningen over beaalde onderwerpen. De voorbije halve eeuw was het echter de gewoonte de kerkelijke huwelijksleer te herleiden tot één enkel actueel aspect. Toen was dit de contraceptie (voor velen nu nog!). Hiermee werd heel de gezinssynode van 1980 en de apostolische aansporing van Johannes-Paulus II (Familiaris consortio, 1981) beoordeeld en massaal verworpen, althans in het westen. Nochtans waren huwelijk en gezin in de geschiedenis van de Kerk nooit voorheen zo grondig en zo ruim bestudeerd als in de bisschoppensynode van 35 jaar geleden. Nu gaat alle aandacht eerder naar het zogenaamde homohuwelijk. Met de minste uitspraak hierover kom je meteen en voorgoed in een van de twee categorieën terecht. Onze media hadden ook nu nog de behoefte om de Vlaamse deelnemers aan de huidige synode fier bij de progressieven te rekenen. Tot een hevige en massale afwijzing van de synode lijkt het nu echter niet te komen. Mogelijk is de openbare opinie zich nog niet goed bewust van de tijdbom die in haar boodschap verscholen ligt en die in staat is heel onze westerse contraceptieve cultuur op te blazen.Het ergste wat ons op dit gebied zou kunnen overkomen is dat de visie van deze synode gewoon geen aandacht krijgt in de gezinspastoraat.

We kunnen zeker een groei waarnemen in de wijze van vergaderen. Er was meer openheid. Ieder kon vrijer dan voorheen een sterk afwijkende mening uiten en voor ieder nummer in het eindverslag is nu de eindstemming openbaar gemaakt, zoals ook al in de voorbereidende buitengewone synode van vorig jaar gebeurde. Wat de toon betreft is er wellicht ook een grotere mildheid tegenover mensen die in onregelmatige situaties leven. Naast de juiste katholieke leer is er meer aandacht voor de pastorale omgang met onregelmatige situaties. Tertullianus (+ rond 240) zocht al een uitweg in het onderscheid tussen “de regel van het geloof” en de praktische “discipline”, wat zeker mogelijkheden biedt, maar ook niet zonder gevaren is. De leer dient immers altijd de basis te zijn voor de pastoraal. Tevens blijkt er meer begrip te zijn voor de verschillende plaatselijke omstandigheden, meningen en verantwoordelijkheden. Andere werelddelen dan Europa en Amerika komen meer in de kijker. De Afrikaanse invloed is sterker dan voorheen. Hoewel dit alles niet zo spectaculair is, menen we deze accentverschillen toch als een positieve groei te mogen beschouwen.

Onze blijde verrassing ligt evenwel in het feit dat een van de kerngedachten uit de huwelijksleer van het Tweede Vaticaans concilie in deze synode uitvoerig werd hernomen en uitgewerkt, zoals blijkt uit het eindverslag. Wat is eigenlijk het wezen van het huwelijk? Augustinus had het startschot voor diepere bezinning gegeven met zijn uitleg over “de goederen” van het huwelijk (voortplanting en opvoeding, wederzijdse trouw en eenheid-onverbreekbaarheid). Thomas van Aquino spreekt over het eerste doel (voortplanting en opvoeding) en het tweede doel (wederzijdse hulp, eenheid). Vaticanum II spreekt niet meer over ‘goederen’, ‘doeleinden’ of ‘waarden’ van het huwelijk. Het heeft de inhoud van de traditionele leer overgenomen, maar in een nieuw perspectief. God is totale wederzijdse gave van zichzelf. In dit licht is ook het huwelijk volgens Vaticanum II een totale wederzijdse gave van zichzelf. Het huwelijksverbond is een ”intieme gemeenschap van leven en echtelijke liefde... waardoor beiden zich wederzijds geven en ontvangen...” (Gaudium et spes nr 48). Hoewel deze kerngedachte meermaals hernomen wordt in de huwelijksleer van Vaticanum II, hebben de meeste van onze theologen en zelfs kerkleiders dit toen niet opgemerkt, gefascineerd als ze waren door het zoeken naar een mogelijkheid om de contraceptie moreel aanvaardbaar te krijgen. Welnu, het eindverslag van deze synode herneemt nu herhaaldelijk deze kerngedachte (nr. 30, 31, 34, 35, 36, 39, 42, 50...). Het is deze leer die Paulus VI goed begrepen had, klaar uiteengezet in zijn encycliek Humanae vitae (1968) en er de juiste besluiten uit getrokken heeft. Johannes Paulus II heeft deze visie meesterlijk uitgewerkt in zijn apostolische aansporing over het gezin (Familiaris consortio) , in zijn catechesen over de “theologie van het lichaam” en terloops aangehaald in enkele encyclieken.

De weerslag van de totale wederzijdse gave van zichzelf van de echtgenoten op de overdracht van leven is duidelijk. Door kunstmatige contraceptie geeft men zich niet totaal of men aanvaardt de ander niet geheel. Ze tast dus het diepste wezen van de huwelijkseenheid zelf aan. Tijdens de voorbereidende buitengewone bisschoppensynode (5-19 oktober 2014) werd na de achtste zitting deze samenvatting gegeven: “Na onderlijnd te hebben dat de roeping tot het leven het fundamenteel gegeven van de families is, zijn de synodevaders het eens geworden om aan de gelovigen aan te raden dat ze zich zouden verdiepen in de encycliek van Humanae vitae van Paulus VI zodat ze hun toevlucht zouden nemen tot de natuurlijke methoden van de beheersing van de vruchtbaarheid en de contraceptie verwerpen”. Dit werd ook uitdrukkelijk in het eindrapport (nr. 58) opgenomen. In de huidige synode wordt het nog klaarder gezegd: “In deze zin moeten de encycliek Humanae vitae (nrs.10-14) en de apostolische aansporing Familiaris consortio (nrs. 14, 28-35) herontdekt worden opdat de bereidheid tot voortplanting duidelijker gemaakt wordt in tegenstelling tot een mentaliteit die dikwijls vijandig is jegens het leven” (eindverslag nr. 63, onthaald door 237 vaders tegen 21). De boodschap van de synodevaders is deze: de echte huwelijksleer van Vaticanum II, toegepast in Humanae vitae, uitgewerkt in Familiaris consortio en later herhaaldelijk bevestigd, dient eindelijk eens ernstig genomen te worden. Het gaat om een profetische visie die grotendeels nog moet ontdekt en vooral toegepast worden om overvloedig vrucht te dragen voor de praktische gezinspastoraat.
En het hete hangijzer van het zogenaamde homohuwelijk? Iedere persoon moet erkend, aanvaard en gewaardeerd worden zoals hij is, als mens, afgezien van wat hij doet of hoe hij leeft. Bovendien moet een bijzondere aandacht gegeven worden aan hen die in deze situatie leven. Vlug gezegd, natuurlijk. Praktisch is het echter niet zo eenvoudig om met barmhartigheid ook waarachtig te blijven. De oproep tot bekering geldt voor iedereen. “Betreffende de voorstellen die het huwelijk willen gelijkstellen met homoseksuele verenigingen: er bestaat geen enkel fundament om homoseksuele verenigingen met het plan van God inzake het huwelijk gelijk te stellen of hiermee een analogie te maken, zelfs niet van verre” (eindverslag nr. 76, dat 221 stemmen kreeg tegen 37). Hiermee hebben de synodevaders iedere illusie ter zake weggenomen.

Sommigen zullen mogelijk opwerpen dat we in deze studie van het eindverslag van de gezinssynode weer te veel uitgaan van het ideaal en te weinig rekening houden met de praktijk en het zogenaamde menselijk mogelijke. Voor hen geven we deze vergelijking. Een jongen die muzieklessen volgt en ooit eens een bekwaam organist wil worden, zal zeker graag luisteren naar een orgelconcert, gegeven door een beroemd organist, die orgelklanken langs de gewelven van een kathedraal kan laten rollen. Zal die jongen na een concert dan zeggen: “dit concert is ver boven het gewone, menselijk mogelijke voor mij, ik word er helemaal depressief van...?” Integendeel, hij zal met volle teugen blijven nagenieten van dit heerlijke concert en het beschouwen als zijn doel. Het zal hem de moed geven om te blijven oefenen en grote vorderingen te maken om in de buurt te komen van dit ideaal. Welnu, moge de voorstelling van de werkelijke schoonheid van huwelijk en gezin op gelijkaardige wijze aanstekelijk werken. Heilige Zelie en Louis Martin, help de zovele goedwillende christelijke gezinnen om hun diepe rijkdom te ontdekken en te beleven als een vreugdevolle, totale wederzijdse gave van zichzelf.

P.S. Dit is een eerste beschouwing over de voorbije synode. Volgende keer hoop ik hieruit enkele concrete besluiten te halen en suggesties te geven voor het gezinspastoraat. Als iemand me goede opmerkingen wil geven, zal ik ze graag aanvaarden.

P. Daniel

30-10-2015 om 16:16 geschreven door Gust Adriaensen

Net de 216.000 gezinnen die het moeilijk hebben, zoals leefloners, moeten het meeste extra ophoesten voor stroom. Die factuur stijgt bij Vlamingen met een sociaal tarief voor elektriciteit nog meer dan bij een doorsneegezin, met 209 euro per jaar.

29-10-2015 om 07:37 geschreven door Gust Adriaensen

Hoe lang nog laat CD&V haar eigen minister vernederen door coalitiepartij N-VA? Kennen het masochisme en de zelfvernietigingsdrang van de christendemocraten dan helemaal geen grenzen?

N-VA heeft een verzwakte prooi geroken, jaagt haar op en staat op het punt haar te verscheuren. Open VLD, verveld tot de belastingpartij (althans voor de zakken van de modale Vlaming) bij uitstek, pijnlijk geïrriteerd door het etiket 'Turteltaks' op haar blauwe rug, jaagt bloeddorstig mee. En uiteraard huilen rood en groen uit volle borst mee.

Die prooi is de beminnelijke en charmante Joke Schauvlieghe. Ze ziet er fragiel en kwetsbaar uit. Lijkt niet geschikt voor de brute politieke stiel (wat een verschil met machtsbeluste carrièrevrouwen,harde tantes als Homans en Turtelboom) . Wekt gevoelens van sympathie en bescherming op. En toch heeft Schauvlieghe al een behoorlijk lange staat van dienst als Vlaams minister.

Enkele jaren geleden had ik een toevallige ontmoeting en een gesprekje met haar en haar man, ergens in Limburg in een taverne waar ze tijdens enkele dagen vakantie een hapje kwamen eten, samen met hun schattige kinderen. Een onopvallend gezinnetje. Geen druktemakers. Eerder timide. Vriendelijk. In voor een babbel.

Wellicht voelt Joke zich veel beter in haar vel in de geborgenheid van haar gezin dan op het spreekgestoelte van het parlement. Misschien is het politieke bedrijf toch niet haar echte biotoop. Maar ik denk dat ze haar job doet met heel veel plichtsbesef. En waarschijnlijk kan ze niet op tegen meer gehaaide en brutale coalitiegenoten, die zo veel mogelijk budgetten voor zich opeisen en haar niet veel meer dan wat kruimels gunnen.

Daarom is het onbegrijpelijk dat CD&V toelaat dat er op zo'n agressieve manier met haar minister omgesprongen wordt. Duidelijke steun en hulp van haar partij krijgt ze niet. Wanneer zegt Beke onomwonden: 'Stop!'? Dat had hij overigens al lang moeten doen.

CD&V, als je nog een greintje zelfrespect hebt: RED JOKE!

28-10-2015 om 13:48 geschreven door Gust Adriaensen

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, besteedt aandacht aan het beste religieuze boek van 2015 'Lof der Religie' van de Duitse historicus Klaus-Rüdiger Mai. Daarin uit de auteur onomwonden zijn geloof in God. Wat meer is, hij stelt provocerend maar goed beargumenteerd: zonder geloof geen bewustzijn, zonder geloof geen wiskunde, zonder geloof geen samenleving, zonder geloof geen fysica.

Wat Torfs duidelijk heel veel genoegen doet (en mij ook) is dat Mai de vloer aanveegt met de Britse evolutiebioloog en populairwetenschappelijke auteur, Richard Dawkins ('The God Delusion')

Een citaat: 'Richard Dawkins geeft een vreemde definitie van God. Maar nog vreemder is dat hij er een geeft. Hij weet heel precies hoe God eruitziet, om finaal te concluderen dat hij niet bestaat. Dawkins schept zijn god en doodt hem. Zoals jagers de fazanten die ze later zullen neerschieten, eerst zelf kweken en in het wild uitzetten.'

26-10-2015 om 07:52 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'De economische ontwikkeling moet een menselijk gezicht hebben, zodat niemand wordt uitgesloten.'

25-10-2015 om 17:20 geschreven door Gust Adriaensen

Paul Goossens:

'De jarenlange subsidiëring van de zonnepanelen was rijkelijk, dat is bekend. Maar dat het vooral smullen was voor de betere middenklasse, de fermette-Vlaming en de zonnekoningen uit de haven- en bankwereld, blijft onderbelicht. Het panelenfeest ontspoorde tot een decadente slurppartij, waar het 'werkvolk' en de lagere inkomensgroepen zelfs geen kruimel werd gegund. Voor hen geen zonnepanelen of certificaten. Pas als de rekening van de braspartij wordt vereffend, worden ze aangesproken. Om te betalen.'

'Een alleenstaande zal per megawattuur 400 keer meer Turteltaks betalen dan de grote industriële verbruiker, een gemiddeld gezin 'maar' 70 keer. Ook de Vlaamse regering beseft dat zo'n soort heffing erover is en met het elementair rechtvaardigheidsgevoel botst. Daarom werd een sociaal schaamlapje aangebracht. De 10 procent armste gezinnen krijgen een korting en zullen slechts 25 euro betalen. Maar... met het gunsttarief zal een arm gezin nog 7 keer meer moeten turtelen dan de industriële grootverbruiker en de arme alleenstaande nog altijd 227 keer meer.'

24-10-2015 om 11:56 geschreven door Gust Adriaensen

X/23

Vrijdag 23 oktober 2015

Een fantastische week vol moeilijkheden

De vriendelijke ondernemer die ons met raad en daad bijstaat, had ons weken geleden gezegd dat we drie maanden zouden nodig hebben vooraleer we de kaarsenmachines op volle kracht zouden kunnen doen werken. Wat een opluchting. Wij dachten echter dat we die tijd niet zouden nodig hebben. Hij had ons een dringend bestelling van 24.000 kaarsen voor Aleppo doorgegeven en wij zouden dat eens op enkele dagen in orde brengen. Het werk werd verdeeld over dag en ’s nachts, omdat er alleen elektriciteit is ’s nachts en twee uur in de namiddag. We dachten het optimale materiaal van wieken gevonden te hebben en de goede temperatuur van de was. Wat bleek nu? Een menigte kaarsen waren slecht, kapot of vervormd omdat de was te koud of te warm was. Na dagen zoeken had onze elektricien een apparaat gevonden waarmee we de temperatuur konden meten. Na twee beurten wisten we welke de juiste temperatuur is. Erger was evenwel dat plots de helft van de kaarsen naar boven kwam zonder wiek. De wieken die we gebruikten en die de kaarsen het langst deden branden, bleek niet sterk genoeg. Alle bobijnen met die draad moesten dus weer leeggemaakt worden en van een iets sterkere draad voorzien. Nog eens werk voor twee dagen en een nacht. Terwijl de temperatuur van de paraffine op peil was, geraakten onze zenuwen oververhit. Wat wij op een aantal dagen hadden willen afwerken, was na meer dan een week nog niet half volbracht. Omdat we eerst zelf alles goed moeten leren, konden we voorlopig maar twee arbeiders laten meewerken. Bovendien is voorlopig al een machine buiten werken en moet een herstelling krijgen. De moeilijkheden zijn nog niet voorbij maar we hebben wel interessante zaken geleerd. Aleppo zal zijn kaarsen krijgen, al is het veel later dan voorzien. Ondertussen hebben de zusters heel de oogst van de vijftien granaatappelbomen uit de binnentuin verwerkt. Voor ons was het een week van heel onregelmatig leven en bovendien vol van onvoorziene moeilijkheden. Alles samen toch een fantastische week.

Rechtvaardige en onrechtvaardige oorlogen

We kunnen nooit echt gelukkig zijn met een militaire actie omdat ze altijd dood en vernieling brengt. Toch maken we onderscheid tussen een rechtvaardige en onrechtvaardige oorlog. De oorlogen tegen, Irak, Libië, Syrië zijn onwettige, onrechtvaardige oorlogen en de westerse sancties opgelegd aan Rusland en andere landen zijn onwettig, economisch terrorisme. Bovendien voert de internationale coalitie onder leiding van de VS een oorlog zogenaamd tegen het terrorisme van IS. Ook dit is onwettig, onrechtvaardig en bovendien inefficiënt. Hoe kun je oorlog voeren tegen het terrorisme in een land terwijl je je zelf gedraagt als terrorist in dit land door zijn soevereiniteit niet te erkennen? Deze internationale coalitie heeft dus in feite het terrorisme alleen maar geholpen, de bevolking verder uitgemoord en het land nog meer vernietigd. Deze week heeft ze de elektriciteitscentrale van Aleppo gebombardeerd. Het is niet de eerste keer dat deze coalitie de vitale infrastructuur in Syrië vernietigt, maar nu is het wel bijzonder cynisch omdat op dat ogenblik John Kerry plechtig zijn grote bekommernis uitsprak, nl. zijn vrees (eigenlijk zijn wens) dat Syrië nu helemaal zal vernietigd worden. Ondertussen heeft de NAVO op 21 oktober op de luchtmachtbasis van Trapani Birgi plechtig haar monster militaire oefening ingezet, Trident Juncture 2015 genaamd, met 36.000 militairen uit 30 landen, 200 vliegtuigen en 60 schepen voor oefeningen gedurende deze en volgende maand in Italië, Spanje en Portugal. Na de afbraak van de Berlijnse muur in 1989 werd namelijk onmiddellijk een nieuwe muur voorzien tussen het westen en Rusland. Nu bereidt de NAVO zich actief voor om een volgende ronde van moorden en vernietigen te beginnen tegen Rusland. Gelukkig is er vooral in Italie, van waaruit het geheel geleid wordt door de Amerikaanse admiraal Ferguson, een sterke oppositie op gang gekomen. Deze en volgende maand mogen we pittige demonstraties verwachten in Rome, Milaan, Napels, Pisa, Firenze en Madrid onder de sloga: Neen aan de oorlog, neen aan de NAVO!
Toch zijn we hoopvol. De oorlog die nu tegen alle gewapende rebellen in Syrië gevoerd wordt is een rechtvaardige en bovendien efficiënte oorlog omdat hij in volledige samenwerking is met de wettige regering, het leger en het volk. Alle drie juichen deze onverwachte hulp toe. De Syrische president is daarvoor zijn Russische collega in Moskou ook gaan bedanken. Dit was tevens een sterke uitnodiging aan het westen om eindelijk eens het soevereine Syrië en zijn wettige regering te erkennen. Uiteindelijk is het volk belangrijker dan de persoon van de president. Het Russische leger schijnt in Syrië ook zijn superioriteit in de conventionele oorlogsvoering te tonen. Smalend zeiden Robert Gates en Condoleeza Rice deze week nog dat het Russische leger een macht van tweede rang is. Hiermee lijken ze eerder de verbijstering van zichzelf en van de wereld te willen verbergen. Sinds Rusland het hele communicatiesysteem van de USS Donald Cook in de Zwarte Zee op 12 april 2014 kon lam leggen, wisten de hoge heren vechtersbazen al dat het krankzinnig dure anti-rakettenschild van het Pentagon nutteloos en zinloos is. Rusland kan ook alle communicatiesystemen van de NAVO lam leggen. Nu is er niemand anders die de echte militaire operaties in Syrië kan kennen dan Rusland en Syrië. Daarom hebben ze de mogelijkheid ook het luchtruim van Turkije aan de Syrische grens te gebruiken om de Turkse terroristenkampen te lokaliseren en de Israëlische vliegtuigen terug te dringen aan de grens met Palestina. Sinds deze rechtvaardige oorlog in Syrië van begin deze maand zijn er al meer dan 5.000 terroristen gedood (van Ahrar el-Sham, al-Qaïda en IS), waaronder een aantal kopstukken. Vervolgens zijn er al minstens 10.000 huurlingen gevlucht naar Turkije, Irak en Jordanië. Ali Haidar, de Syrische minister van verzoening kan aanvullend nog melden dat er duizenden gewapende opstandelingen zijn die zich deze maand overgegeven hebben aan de Syrische autoriteiten. De laatste 2 jaar, voegt hij er bij, zijn alles samen reeds 10.000 van deze strijders zo van kamp verwisseld. Dit doet wel de wenkbrauwen fronsen over het feit dat het westen dit toch betrekkelijk klein land met zovele tienduizenden terroristen heeft overspoeld. Welk land zou hiertegen stand kunnen houden?

De westerse politiek is dodelijk ziek

De politieke heerschappij van het kolonialisme, imperialisme en kapitalisme loopt ten einde. Kolonialisme werd verantwoord om “arme, onderdrukte volken te bevrijden”. In feite was het een overheersen en plunderen van de rijkdommen van hun land. Duidelijker gezegd: kolonialisme is politieke overheersing, economische uitbuiting en eventueel annexeren van grondgebied. Als klein Belgenland zijn we uiteraard ook niet geheel onschuldig. We hebben een koning gehad die zelfs van Egypte een Belgische kolonie wilde maken om zich als farao te laten uitroepen. Uiteindelijk is het bij “Belgisch Congo” gebleven. Naast de onaanvaardbare uitbuiting en onderdrukking van staatswege is er door de katholieke Kerk uiteindelijk ook veel goeds gebeurd. We kunnen alleen maar heel veel respect hebben voor de vele missionarissen en hun verkondiging van het christelijk geloof, de oprichting van scholen, de ziekenhuizen en de daadwerkelijke hulp aan en opvoeding van de bevolking. Wie ooit missionarissen in Congo-Zaïre bezocht kan alleen maar verwonderd zijn over het immense, belangeloze werk door zovele religieuze ordes en congregaties verricht. Mogelijk is dit ook het enige goede dat overblijft van onze koloniale inzet. In ieder geval moet de tijd voorbij zijn dat een land een ander land gaat koloniseren. Het drama van onze tijd is dat het oude kolonialisme zich nu dreigt verder te zetten in het jihadisme. Het imperialisme is nog op een hoogtepunt. De VS en hun trouwe vazallen zullen zich nog een tijd gedragen als de heersers en champetters van heel de wereld. Op 28 september heeft Poetin voor de UNO evenwel zeer duidelijk gemaakt dat deze wereld niet langer meer kan en mag overheerst worden door de oppermacht van één groep mensen, die zich “speciaal” wanen. Hij heeft helder uitgelegd hoe het westen met de steun van sommige Arabische monarchieën groepen barbaren heeft getraind, bewapend en betaald om de regering en de wettige instellingen van Syrie omver te werpen. Twee dagen later heeft hij in Syrië getoond hoe huichelachtig die éne overheersende wereldmacht te keer gegaan is door zich van terroristische groepen te bedienen. Hij heeft het westen gewaarschuwd dat ze niet zouden denken dat ze slimmer zijn dan hun terroristen en dat ze zich best tijdig afvragen: “Wie leidt wie?”. Bovendien, in een wereld waar er één oppermachtige leider is, heerst onvermijdelijk de wet van de sterkste. Internationale organisaties en wetten worden door hen handig misbruikt om hun eigen belangen op de meest illegale wijze op te dringen. De UNO moet terugkeren naar zijn authentieke beginwaarden van gelijkwaardigheid, respect voor elkaars soevereiniteit en daadwerkelijke solidariteit. “Agressieve buitenlandse tussenkomst heeft in plaats van de hervorming de vernietiging meegebracht van de staatsinstellingen en van de levenswijze zelf. In plaats van de triomf van de democratie en de vooruitgang heersen geweld, ellende en sociale catastrofen, terwijl de rechten van de mens en het recht op leven nergens worden gerespecteerd” (aldus Vl. Poetin). Twee dagen later voegde hij al de daad bij het woord voor een onthutst westen. Tenslotte is het kapitalisme uiteindelijk gebouwd op vrije concurrentie, waardoor zogenaamd de economie wordt aangemoedigd. De grote Britse econoom E.F. Schumacher toonde in de jaren’70 al overtuigend aan dat zulks vanaf het begin reeds tot mensonwaardige en onderdrukkende verhoudingen leidt. We zijn geroepen om samen te werken en samen te leven, niet om elkaar te bekampen. De bedrijven die hij oprichtte in een geest van solidariteit en samenwerking met gelijkaardige bedrijven bleken ook veel beter te renderen dan bedrijven die een vernietigende concurrentie voeren. De zogenaamde “vrijheid gelijkheid en broederlijkheid” van de Franse Revolutie en de moderne westerse beschaving zijn in feite niet veel meer dan de guillotine, waarmee ze deze waarden wilden invoeren. Authentieke vrijheid, gelijkheid en broederlijk zijn waarden uit het evangelie van Jezus Christus en iedere poging om er een andere inhoud aan te geven buiten het christelijk geloof om is een gevaarlijke vervalsing. Gelukkig vallen volk en politiek niet samen en is de bevolking dikwijls veel beter dan de politiek van hun land.

Westerse media: pure propaganda-organen

De westerse media, die geen belangstelling meer hebben voor waarheid, zijn een van de erge ziektesymptomen van de westerse beschaving. We hebben al dikwijls aangetoond dat hetgeen we van de mainstream pers te horen of te zien krijgen op internationaal gebied zo ongeveer het tegendeel is van de werkelijkheid. Meteen willen we hier hulde brengen aan alle onafhankelijke journalisten en organisaties die tegen de stroom in, de waarheid blijven verdedigen en zich aan de kant van de slachtoffers plaatsen, ook al worden ze door de officiële media misprezen. (Onze Vlaamse journalist Willy Vandamme plaatste nu een moedig artikel op mondialisation.ca, 16 oktober 2015: La Russie et Assad mettent l’Otan en échec). Gelukkig zijn er nu vele grondige artikels van waarheidsgetrouwe journalisten en vele betrouwbare kanalen in de wereldtalen, die vechten tegen de mediamanipulatie, maar hun berichten bereiken het grote publiek (nog) niet. En af en toe vinden we een eerlijk verslag in het Nederlands, zoals nu 21 oktober in KN: “Russen effectiever in het bestrijden van jihadisten”.

Concreet willen we het algemeen gebrek aan waarheid illustreren aan de hand van dr. Paul Craig Roberts (“Le ‘Rapport’ sur le MH 17”, mondialisation.ca, 16 oktober 2015). Hij klaagt niet alleen de valsheid van het Nederlands “rapport” aan, maar ook de media die hun eigen verhaal maken, zonder enige belangstelling voor de feiten of de waarheid. Westerse grootmachten hebben beslist dat Poetin moet gestraft worden en daarvoor dient het neerhalen van het lijnvliegtuig van Malaysia boven Oekraïne in juli 2014. De media schrijven er hun eigen verhaal rond zonder enig ernstig onderzoek naar de feiten en zonder enig bewijs. Zij schrijven enkel om de veroordeling van Rusland zo vlug mogelijk af te dwingen, zoals door de openbare opinie gewenst wordt. Daarbij praten ze gewoon de leugens na die nu algemeen verspreid werden. Ooggetuigen die Oekraïense jets gezien hebben dicht bij het vliegtuig, vragen waarom het vliegtuig plots en zonder reden van Kiev moest uitwijken om boven het rebellengebied en veel lager te vliegen, bewijzen die aangetoond hebben dat de schade aan het vliegtuig onmogelijk te verenigen is met wat de huidige Russische Buk-raket aanricht, komen niet eens aan bod. En welk belang zouden de rebellen gehad hebben om een lijnvliegtuig neer te halen (indien ze er al toe in staat zouden geweest zijn)? Geen enkel. Washington daarentegen heeft er alle belang bij om Rusland te diaboliseren en economische sancties af te dwingen. En daar is het allemaal om te doen. Paul Craig Roberts zegt het zo: “Het westen heeft geen toekomst omdat het geen media heeft. Het heeft enkel propaganda-organen die de agenda van de regeringen en de machtige verenigingen steunen door hun misdaden te loven”. Dat is precies wat onze media met Syrië gedaan hebben en nog doen.

De weerslag op ons Vlaams onderwijs

Een jongen in het middelbaar onderwijs, 4e jaar latijn-wiskunde, dient een voordracht te houden in de klas. Als thema heeft hij Syrië gekozen omdat zijn familie al jaren nauw betrokken is bij wat er daar gebeurt en hij door mensen van binnen uit goed ingelicht is. Hij vertelt ongeveer wat ook wij al jarenlang schrijven en wat zovele religieuze leiders in Syrië aan het westen trachten duidelijk te maken. En hoe denk je dat zijn voordracht werd onthaald? De leerkracht gaf hem enkele punten voor de wijze waarop hij zijn voordracht hield. Voor de inhoud van zijn voordracht echter kreeg hij: o! De verantwoording was: hij had de situatie helemaal niet begrepen, hij had verkeerde bronnen geraadpleegd en hij kende president Al Assad niet omdat hij niet gezegd had dat deze man bloed aan zijn handen heeft.
Een Vlaming die trouw de Vlaamse dagbladen leest (eventueel ook de Franse, Duitse, Engelse...kortom de hele westerse, atlantische pers) en dagelijks het tvnieuws volgt, is niet meer in staat om de werkelijke situatie van de wereldpolitiek te begrijpen. Hij is er ook niet meer aan geïnteresseerd. Hij volgt trouw de westerse oorlogspropaganda, zoals die door de regeringen wordt gevolgd en hij is er zich zelfs niet eens van bewust. De genoemde leerkracht had begrepen dat de leerling niet de mening van de media weergaf, maar ze had niet begrepen dat hij wel degelijk veel beter van de werkelijkheid op de hoogte was dan zij met haar volkomen vertekend beeld. Dit toont een totaal gebek aan belangstelling voor de werkelijkheid. Toch is deze niet zo moeilijk te achterhalen. Hoeveel toeristen hebben Syrië niet bezocht voor de oorlog? Welke gastvrijheid, veiligheid, harmonisch samenleven en welvaart hebben zij hier niet ervaren? Hoe komt het dat president Bachar al Assad door de overweldigende meerderheid van de Syriërs in binnen én buitenland verkozen is en dat zijn populariteit nog stijgt? Welke rechtvaardiging is er om een wettelijke regering in een land omver te werpen om dan de bodemrijkdommen van dat land te grijpen? Velen verkiezen evenwel verder te leven met de algemeen erkende leugens. Dat is het gemakkelijkste en daarvoor hoef je alleen maar een meeloper te zijn. En zo scharen ze zich aan de kant van de moordenaars. Met de erkenning van de werkelijkheid en de waarheid sta je aan de kant van de onschuldige slachtoffers en de lijdende bevolking en dit vraagt daadwerkelijke solidariteit. Dat is een boeiende opdracht voor het onderwijs en de opvoeding.
P. Daniel

23-10-2015 om 20:26 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Als het Braambos gedoofd wordt' schrijft Bart Maddens, politicoloog aan de Katholieke Universiteit van Leuven, een opiniebijdrage omtrent het verdwijnen van de 'uitzendingen door levensbeschouwelijke derden' . Het katholieke Braambos zal dus waarschijnlijk, ondanks een door duizenden ondertekende petitie, begin 2016 verdwijnen. Dat is een beslissing van de rechts-liberale Vlaamse regering N-VA-Open VLD-CD&V, uitgevoerd door de Open VLD-minister Gatz.

Maddens ziet die beslissing als een uiting van de secularisering van Vlaanderen maar nog meer als een teken aan de wand dat de macht van de christendemocraten tanende is.

Doen alsof je twee open deuren opendoet, is toch wel erg magertjes als 'opinie' en 'analyse' vanwege een politicoloog. Ik heb sterk de indruk dat het professor Maddens erom te doen is, vooral CD&V in het hoekje van de losers, de kneusjes te duwen (en terloops nog een pluimpje uit te delen aan Bracke). Leedvermaak klinkt duidelijk door in de slotzin van zijn stukje: 'Benieuwd of CD&V dit (=het afschaffen van de zondagse eucharistieviering op de VRT) even lijdzaam zal ondergaan'. Tegelijk geeft Maddens daarmee aan dat de partijen die het echt voor het zeggen hebben, ook in het weren van alles wat met christendom en Kerk te maken heeft, N-VA en Open VLD zijn.

Eigenlijk zou je van deze KU-politicoloog mogen verwachten dat hij scherp zijn standpunt formuleert: voor of tegen de 'uitzendingen door levensbeschouwelijke derden'. Maar nee hoor. De CD&V moet nog eens ingepeperd worden dat zij er eigenlijk niet echt nog toe doet.

Wat is mogelijk een verklaring voor deze merkwaardige professorale opinie-en-analyse-amper -die- namen -waardig. Wel, Maddens is niet alleen politicoloog aan de Katholieke Universiteit van Leuven, maar ook lid van de Gravensteengroep en leunt sterk aan bij N-VA (als hij al geen lid is). Op de nieuwjaarsreceptie begin 2012 van de VVB in Leuven, zei hij onomwonden dat hij hoopte dat N-VA en Vlaams Belang bij de verkiezingen voor het Vlaams Parlement in 2014 de absolute meerderheid zouden halen.

Zo is het wellicht beter te begrijpen dat hij liever CD&V in de hoek drumt dan krachtig te ageren tegen het verdwijnen van Braambos of van Eucharistievieringen.

22-10-2015 om 19:56 geschreven door Gust Adriaensen

Op  http://www.decenniumdoelen.be vind je de 'Armoedebarometer 2015' waarin hoofdzakelijk de cijfers van 2013 zijn verwerkt. Daaruit blijkt een gevoelige toename van de armoede vergeleken met 2008.

Enkele resultaten:

-Maandelijks inkomen onder armoederisicodrempel: 10,8% (=692.000 Vlamingen)

-Kinderen geboren in kansarme gezinnen: 11,2%

-Mensen onder armoedegrens die gezondheidszorgen uitstellen: 14%

-Mensen die zich geen grote onverwachte aankoop (meer dan 900 euro) kunnen veroorloven: 15,4%

-Huurders voor wie de totale woonkost een zware last is: 24%

22-10-2015 om 08:24 geschreven door Gust Adriaensen

De maandagse column van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, in De Standaard, nodigt (bijna) altijd uit tot nadenken en reactie, tot het opsporen van structuurmankementen, tot het op zoek gaan naar redeneerfouten, tot het ontdekken van arglistige trucjes waarin Rik een meester is en die het hem mogelijk maken het ei te leggen dat hij wil leggen, zonder al te veel gekakel.

Neem nu zijn recentste epistel. Onder de misleidende kop 'Het yoghurtpotje', verdedigt hij de dierproeven aan zijn universiteit en maakt hij op een subtiele manier de militanten van de Anti Dierproeven Coalitie belachelijk.

Laat er geen twijfel over bestaan: als dierproeven nodig zijn om in de toekomst mensen te redden, dan moeten ze m.i. gebeuren, ook al gaat het om grotere, zogenaamde 'aaibare' dieren. Ik heb het niet zo begrepen op mensen die (sommige) dieren beschouwen als de gelijke van de mens, of die bv. blaffende en overal schijtende honden beter verdragen dan het gejoel van spelende kinderen.

Torfs heeft overschot van gelijk wanneer hij opmerkt dat bij veel mensen de dierenliefde en het verzet tegen dierproeven minder te maken heeft met de dieren zelf dan met de hunkering van die mensen naar absolute tederheid. Vandaar dat er vooral aandacht is voor 'aaibare dieren, die we in de ogen kunnen kijken, waarvan we denken dat ze denken zoals mensen'. Dat fruitvliegen massaal voor proeven gebruikt worden, kan ons geen bal schelen. Muggen vermoorden we met plezier, aldus Rik Torfs. Inderdaad.

Ons inlevingsvermogen in planten is dan weer groter dan bv.in insecten, volgens de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. Dat hij dat zelf aan den lijve heeft ondervonden, illustreert Rik met een breed uitgesponnen anekdote over een 'nederig' potje met bosbessenyoghurt uit het Zwarte Woud, dat hij op een van zijn -talloze- vliegtuigreizen voorgezet kreeg. Hij 'had het recht niet de yoghurt zo maar te laten staan,dan zou het in een grote vuilniszak verdwijnen, het zou definitief verloren gaan. Ik kon niet anders dan het Zwarte Woud redden en lepelde de yoghurt naar binnen, daarbij liefde proevend....'

Nou ja. Deze Torfsiaanse bosbessenyogurtpotjestory schept ruimte voor verschillende interpretaties. Verafschuwt Torfs yoghurt en lepelde hij tegen heug en meug de yoghurt naar binnen gedreven door de liefde voor de bosbessen van het Zwarte Woud? Wilde hij iets, al was het maar een strobreed, in de weg leggen van de onvermijdelijke helaasheid der dingen? Was het ledigen van het potje zijn bijdrage tot de vermindering van het restafval?

Via probleemloos te gebruiken fruitvliegjes, aaibare honden en katten, te verdelgen muggen, te beminnen bosbessenyoghurt, komt rector Rik uiteindelijk tot enkele hooggestemde verzuchtingen over de verlangde oneindigheid van het leven en de frustraties over de geconstateerde en vervelende eindigheid. Want als het leven niet eindig was, is Torfs' redenering, dan waren er ook geen dierproeven nodig. Maar helaas, driewerf helaas.

'Ondertussen kunnen we niet genoeg van dieren houden. Hun ogen zijn een herinnering aan onze dromen', is Riks uitsmijter. Een verwarrende weliswaar. En een ietwat onlogische. Want het is duidelijk dat de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, hier de 'aaibare' dieren in gedachten heeft. En niet al die andere levende wezens, die we achteloos voorbijlopen of proberen in de kiem te smoren. Haalt ook bij Rik Torfs de hunkering naar absolute tederheid de bovenhand in de selectie van te respecteren soorten?

---------------------------------

(Foto van de manifestatie van de Anti Dierproevencoalitie, die Rik Torfs de inspiratie bezorgde voor zijn maandagse column. De startzinnen van het artikel luiden als volgt: 'Vrijdag protesteerde de Anti Dierproeven Coalitie tegen onze universiteit. In rode regenjassen stonden enkele, vaak oudere mensen tegen de gevel van de Universiteitshal geplakt, tussen hun handen een pancarte met een slogan erop'.

De foto laat een van de slogans lezen en of de manifestanten 'vaak oudere mensen' waren, lijkt me niet overeen te komen met de foto. Ze zien er alleszins jonger uit dan onze gewaardeerde rector.)

21-10-2015 om 21:02 geschreven door Gust Adriaensen

Het woord 'TURTELTAKS' wordt in razendsnel tempo mondgemeen.

Het geeft op een snedige manier de onophoudende belastingverhoging op elektriciteitsverbruik door het  modale Vlaamse huisgezin aan, terwijl de grote bedrijven zo goed als ongemoeid worden gelaten.

Het woord bekt goed, de alliteratie van de 't' geeft het een krachtige klank en wat de gevoelsgeladenheid betreft, krijg je een mooie combinatie van het ietwat frivole 'turtel' en het onaangename, brute 'taks'

TURTELTAKS is ongetwijfeld een grote kanshebber om het WOORD VAN HET JAAR te worden.

Minister Turtelboom mag zich nu al opmaken om de prijs WOORD VAN HET JAAR uit te reiken aan de bedenkers van TURTELTAKS.

21-10-2015 om 20:55 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Corruptie is een kanker voor de samenleving'

21-10-2015 om 08:27 geschreven door Gust Adriaensen

'De Congomissies van de Norbertijnenabdij van Postel': dat is de titel van een boek, waarin abdij-archivaris pater Ivo Billiaert, het werk van de meer dan 50 Postelse missionarissen schetst.

Het boek telt 381 bladzijden en is rijk geïllustreerd met foto's uit het missiearchief. Het kan besteld worden door storting van 30 euro (+ 10 euro voor verzending binnenland) op rekening BE31 7330 4053 8855 van Postelre n.v.. Een exemplaar kopen in de abdij of in de winkel Colibrant (VVV-kantoor binnen de muren) is ook mogelijk.

20-10-2015 om 10:17 geschreven door Gust Adriaensen

Over de jongste film van Paolo Sorrentino zijn al heel wat lovende woorden geschreven. In ‘Youth’ zoomt de cineast in op twee oude vrienden (Michael Caine en Harvey Keitel) die in een luxeresort van een rustgevende vakantie genieten en terugblikken op hun leven.

Allicht de meest iconische én symbolische foto uit de film is de hier afgebeelde. Bovendien roept hij Bijbelse reminiscenties op. Het verhaal over de Kuise Suzanna uit Daniël 13, is vrij algemeen bekend en heeft doorheen de eeuwen vele schilders geïnspireerd. Ik wil het toch even in herinnering brengen met een aantal regels uit de 17de eeuwse Statenbijbel:

-------------------------------------------------------
15 En het geschiedde toen zij een bekwame dag waargenomen hadden, kwam Susanna gelijk zij dagelijks gewoon was, met twee dienstmaagden alleen en wilde zich in de hof wassen, overmits het zeer heet was.
16 En aldaar was niemand dan de twee oudsten, die daarin verborgen waren, en haar waarnamen.
17 En zij zeide tot haar maagden: Haalt mij nu zalf en zeep, en sluit de deuren van de hof, opdat ik mij mag wassen.
18 En zij deden als zij zeide, en zij sloten de deuren van de hof toe, en gingen door een zijdeur om te halen hetgeen haar was bevolen; en zij zagen de oudsten niet, omdat zij zich verstoken hadden.
19 En het geschiedde als de maagden uitgegaan waren, dat de twee oudsten opstonden, en liepen tot haar, en zeiden:
20 Zie de deuren van de hof zijn gesloten, en niemand ziet ons, en wij zijn met lust tegen u ontstoken, daarom doe onze wil en zijt bij ons.
21 Doch indien niet zo zullen wij tegen u getuigen dat een jong gezel bij u is geweest, en dat gij daarom uw dienstmaagden van u hebt weggezonden.
22 En Susanna zuchtte zwaar en sprak: Mij is van alle zijden bang, want, indien ik dat doe, zo ben ik des doods; en indien ik het niet doe, zo zal ik uw handen niet ontvlieden.
23 Doch het is mij raadzamer zulks niet doende in uw handen te vallen, dan te zondigen tegen de Here.

-------------------------------------------------

Bij het bekijken van de foto van Sorrentino en het schilderij van Rubens én het lezen van het verhaal, is denken aan Bijbelse inspiratie bijna onvermijdelijk.

Maar de inhoud en de geladenheid van de filmfoto en het schilderij zijn totaal verschillend.

Sorrentino toont een vrouw die, ook al ziet de toeschouwer alleen haar rug en billen, onbevangen, vrij, onschuldig én uitdagend in haar ongecompliceerde naaktheid, het gezichtsveld van twee oude mannen binnenstapt. Die zijn meer verbijsterd dan geamuseerd, meer in bewondering voor haar schoonheid dan bevangen door passie, sterker getroffen door de melancholie van het verlies dan door de drang naar verovering.

Wat een andere wereld bij Rubens. Hij brengt in de gezichten (Boschachtige tronies), in de gebaren, in de houding van de ‘twee oudsten’, de slechte mens in beeld: de veroveringsdrang, de geilheid, de machtswellust. En ook de chantage, de afdreiging, de beschuldiging van de onschuldige, als Suzanna niet ingaat op hun oneerbare voorstellen. Die is angstig, afwerend, haar naaktheid dreigt haar noodlot te worden.

Bij Rubens overheerst de begeerte die de deugdzaamheid belaagt. Sorrentino plaatst de vrijheid en de schoonheid van de jeugd tegenover het besef van verlies en de melancholie van de ouderdom.

18-10-2015 om 17:20 geschreven door Gust Adriaensen

De parlementsleden én de ministers stonden strak op een rij in het uitgestrekte kantoor van de Grote Leider. Er hing een ongemakkelijke stilte. Ze waren op een toon die geen tegenstribbelen duldde, gesommeerd naar de vertrekken van de Grote Voorzitter te komen. Met zweterige spanning en dichtgeknepen billen, verwachtten ze zich aan een donderpreek. Waarschijnlijk gingen er koppen rollen.

De deuren zwaaiden open en daar verscheen de Grote President, omringd door allerlei adjuncten en woordvoerders én door een afdeling van de pas opgerichte, zwaar bewapende, grimmig kijkende Special Forces van de Aantwaarpse polies.

Zijn gezicht was een donderwolk gelijk. Hij posteerde zich voor de rij bevende onderdanen.

'Oenen!', brulde hij. 'Hoe halen jullie het in je hoofd NIET te applaudisseren voor de Rode Duivels!! En dat viel nog sterker op doordat die bekakte Gentenaar, die ik, in mijn naïviteit ooit tot parlementsvoorzitter heb gemaakt, wel de handen op elkaar kreeg.' Het was algemeen geweten dat de Machtige Leider, Bracke niet kon horen of zien.

'Ezels!', ging de Machtige Voorzitter op vernietigende toon verder, 'Ontbreekt het jullie dan toch aan het kleinste greintje politiek inzicht en doorzicht! Je zo te kakken laten zetten door die Waalse furie!!'

Zijn ogen bliksemden. Het vonnis zou zo dadelijk geveld worden.

'Ieder van jullie schrijft met de hand 1000 keer 'Ik hou van de Belgische Nationale Ploeg' . En jij Bracke, 2000 keer 'Ik mag niet in de handen klappen als mijn partijgenoten dat niet doen. En het papier van de Belgische Staat gebruiken!!'

Weg schreed de Grote Voorzitter.

Parlementsleden en ministers haalden opgelucht adem. Het had erger kunnen zijn, veel erger.

17-10-2015 om 14:04 geschreven door Gust Adriaensen

X/22
Vrijdag 16 oktober 2015

Wederopbouw van het economisch leven: moeizaam en hoopvol

Ondanks het feit dat we veel minder stroomonderbreking hebben (ongeveer 8 uur) dan in sommige andere streken en dat we de laatste twee jaar tamelijk veilig konden leven, zijn ook de mensen van ons dorp echt arm. Vooreerst is het geld, het Syrische Pond (SP) zevenmaal zwakker geworden sinds begin van de oorlog. In 2011 was een dollar ongeveer 50 SP waard en nu is dit 335 SP. Een van onze burgerlijke ingenieurs die voor de gemeente werkt, verdiende vroeger ongeveer 300 dollar per maand. Nu zijn loon in SP veel hoger is, verdient hij omgerekend nog slechts 100 dollar per maand. En vele inwoners in Qâra verdienen nog minder of hebben nog geen werk. Bovendien hebben heel wat gezinnen vele kinderen, waardoor het voor hen ook moeilijker is. Vervolgens zijn vele arbeiders die vroeger goed hun kost verdienden als elektricien, timmerman, metser, schilder of eenvoudige werkman nu werkloos. En verder was het leven vroeger erg goedkoop. De regering zorgde ervoor dat de prijs voor diesel, gas, voeding erg laag bleef. Vooral de verwarming in de winter kost nu veel geld. Volwassenen trachten hun plan te trekken maar een gezin met kleine kinderen heeft extra verwarming nodig. Concreet uitgedrukt: zulk gezin met een inkomen van 70 dollar per maand zal minstens 40 dollar aan verwarming moeten betalen Tenslotte is Qâra altijd een smokkeldorp geweest met allerlei illegale praktijken. Over het Anti-Libanongebergte gingen velen in Libanon goederen halen en verhandelen. Bovendien werden in de bergen vele kersen gekweekt. Door de rebellen zijn deze boomgaarden grotendeels vernield en de toegang werd afgesloten. Positief is dat nu getracht wordt een gezond economisch leven voor iedereen uit te bouwen.

En deze uitbouw is volop bezig, moeizaam maar erg hoopvol. Ons “seminarie” is wellicht het kleinste en meest bedreigde ter wereld. Op ons eigen ritme doen we in deze oorlogssituatie verder en zijn inmiddels het vierde jaar theologie begonnen. De voormiddag wordt doorgaans voor het grootste deel aan les en studie besteed en de rest aan werk. Dringend werk verandert evenwel dikwijls de dagorde. We willen immers meewerken aan de economische heropbouw van ons dorp Qâra. Daarbij moeten we zowat van alles doen: zelf werken, administratief werk doen door de gegevens van alle arbeiders bij te houden en hun gezinssituatie in de gaten te houden, het werk controleren... Er zijn voorlopig al een vijftiental arbeiders in de gemeenschap in dienst. Vier arbeiders komen er bij voor de kaarsenfabriek, maar er zullen er nog volgen indien alles goed draait. De tapijtenfabriek in Qara heeft al een tiental arbeiders/sters en zal vlug flink kunnen uitbreiden. Ooit had dit fabriek 115 werknemers! Het is allemaal handwerk, waarvoor geen elektriciteit nodig is. Tapijten van hoge kwaliteit. Het naai-atelier en andere ateliers zullen nog volgen. Ondertussen worden in het dorp ook brei-lessen gegeven aan vrouwen die voor hun gezin zelf kleding willen breien. Met de grote hoop op het herstel van de veiligheid die de Russen gebracht hebben is er tegelijk een enthousiasme om een gezond economisch leven op te bouwen. (Op onze website vind je fotomateriaal over de kaarsenfabriek en de tapijtenfabriek: www.maryakub.net). We worden erg gesticht door de deskundige inzet, de ijver en de trouw van de arbeiders terwijl hun gezinssituatie soms tragisch is: hun huis dat helemaal of half vernield is, vrouw en/of kinderen die gedeeltelijk gehandicapt zijn... We voelen ons gesterkt door de woorden die paus Franciscus sprak tot de deelnemers aan het 3e wereldforum voor plaatselijke economische ontwikkeling in Turijn (13-16 oktober): “Voor en boven alle plannen en programma’s zijn er concrete mannen en vrouwen, die leven, strijden en lijden. Zij moeten de bewerkers zijn van hun toekomst”.

De mantra “Assad moet weg” werkt niet meer

September is voor de gelovigen in het Midden Oosten een belangrijke maand. De moslims vieren hun offerfeest, de joden hun verzoeningsfeest en de christenen het feest van de geboorte van Maria. Moskou vierde echter het feest van de beslissing voor Syrië. Benjamin Netanyahou met zijn hoogste legerstaf, Abbas, Erdogan en zelfs Saoedi-Arabië, ze wilden allen dringend Poetin spreken. Wat er op hun verlanglijstje ook moge gestaan hebben, Poetin liet in zijn toespraak tot de UNO op 28 september ondubbelzinnig weten dat er geen enkele zinnige actie tegen de IS en de terroristen in Syrië ondernomen kan worden zonder de erkenning van en medewerking met de Syrische president, zijn leger en zijn regering. Overigens, ieder die een beetje inzicht en/of geweten heeft, had al lang begrepen dat er aan de lijdensweg van het Syrische volk alleen maar een einde kan komen wanneer de soevereiniteit van land en volk erkend wordt. Poetin voegde op 30 september meteen de daad bij het woord. Vanuit hun bases in Lattaquieh en Tartous werden systematisch alle terroristengroepen gebombardeerd. Na een week hadden de Russen een groot aantal munitiedepots, brandstofdepots, wagenparken, commandocentra en onderaardse bunkers vernietigd in Idlib, Aleppo, Hama, Raqqa, Homs, Palmyra, Deir Ezor en Damascus. Zelfs vanop hun oorlogsbodems in de Kaspische zee, meer dan 1.450 km verwijderd, werden kruisraketten afgevuurd, die met grote precisie 11 IS-doelen troffen. Ondertussen werden ook het fameuze Jobar en Harasta, van waaruit de bevolking van Damascus voortdurend verraderlijk bestookt werd, flink aangepakt.
Iedereen tevreden? Helemaal niet. Vorige week hebben we al enkele heftige reacties vermeld van westerse politici en van de gezworen vijanden van Syrië. Turkije, dat al jaren het luchtruim schendt van Syrië en Irak voor systematische verwoestingen, is hoogst verontwaardigd dat de Russen nu de Turkse terroristenkampen schijnen te hinderen of te bedreigen. De Amerikaanse admiraal Mark Ferguson van de NAVO (volledig onder Amerikaans bevel!) noemde Rusland nu de grootste bedreiging. Samen met andere hoge verantwoordelijken roept hij op tot een confrontatie met Rusland. De oude, invloedrijke super-strateeg van het Amerikaans imperialisme, Zbigneiw Brzezinski wil dat de Russische aanvallen op door Amerika getrainde en bewapende rebellen beantwoord worden. In hun zog defileerden deze week nog een hele rij excellenties mee: Ivo Daalder, oud Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO, Frederic Hof, oud speciaal gezant van Obama om in Syrië een overgangsregering te forceren, Gideon Rachman, hoofdredacteur van de rubriek buitenlandse zaken van de Financial Times. De landen van de EU zijn eveneens hoogst verontwaardigd en eisen dat Rusland onmiddellijk stopt met bombardementen, vooral op de “gematigde” rebellen, want Assad moet ten val komen. Meteen diende Syrië bij monde van de minister van buitenlandse zaken hen al van antwoord. Hij laakte de verklaring van Europa die helemaal in de lijn ligt van de oorlogstaal van Amerika en sommige golfstaten. Hoe kunnen 28 staatshoofden zo gemanipuleerd worden dat ze zulkeen dwazeverklaring afleggen? Natuurlijk huilen ook de meeste van onze politici en journalisten mee, als wolven in het bos. De gemakkelijkste manier om een land in handen te krijgern is het omverwerpen van de wettige regering. Dan is er chaos en kan er niets gebeuren zonder de nieuwe machthebbers. Om steun van de openbare opinie te krijgen, moeten die landen dan voorgesteld worden als een verschrikkelijke dictatuur onder een wrede dictator, waarbij de bevolking zogenaamd om buitenlandse hulp smeekt. Voor Syrië werd daarom deze mantra er ingehamerd: “Assad moet weg” en daarom blijven onze politici en journalisten cynisch de leugens herhalen dat het leger de bevolking bombardeert. Nu Poetin plots het tegendeel zegt en toont, zijn de haviken in het westen het noorden kwijt. Ook onze vrt “defensiespecialist” blijkt nog steeds bezeten te zijn door de val van de wettige Syrische regering. Nu dit niet meer mogelijk lijkt en nu zelfs volk, leger en regering steeds meer gebieden op de rebellen veroveren, neemt de veiligheid in Syrië toe. En dit lijkt voor hem een angstdroom want daardoor wordt duidelijk dat het leger de enige bescherming is voor de bevolking en dat moet in het westen verborgen blijven. Ook in Doorbraak (Vladimir Poetin: gevechtskunst op topniveau, 9 okt.) schrijft iemand in deze zin. Hij heeft zich laten wijsmaken dat Syriërs het land ontvluchten, niet voor de gruweldaden van de terroristen, de dagelijkse aanvallen, ontvoeringen, onthoofdingen en moorden, maar voor de president! Hij weet niet dat de huidige Syrische president door een overweldigende meerderheid van zijn volk verkozen werd, ook door de vluchtelingen die in het buitenland hun democratisch recht mochten uitoefenen (wat door het “Belgische regime” onwettig geweigerd werd). In zijn grote edelmoedigheid meent de man de toestand te moeten uitleggen aan hen die het zelf meemaken.

Hoe gaan de vijanden van Syrië reageren?

“Het enige doel van Washington in Syrië is Bachar Al-Assad afzetten en vervangen door een Amerikaanse marionet om het plan van Qatar Petroleum in werking te stellen (gesteund door Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije en de VS) ten einde het Russische Gazprom van natuurlijk gas en ruwe olie te verwijderen van de Europese markt.” (Valentin Vasilescu, Le plan américain pour anéantir la Russie en Syrie, mondialisation.ca, 11 okt. 2015). De IS is de kostbare bondgenoot van de VS in deze strijd. De duizenden aangepaste Toyota’s, aan de terroristen van de IS geleverd, komen uit Amerika. Bovendien heeft de zogenaamde Amerikaanse strijd tegen het terrorisme IS alleen maar sterker gemaakt. Pas met de komst van de Russen zijn wij ons er goed van bewust geworden dat die bebaarde barbaren ondertussen zowel links als rechts reeds onze geburen waren, dank zij de steun van de internationale coalitie, onder leiding van de VS! En we mogen nog acties verwachten. De eerste is een sterke mediamanipulatie die op alle manieren de Russische acties in diskrediet probeert te brengen. Met foto’s van een gewond kind (25 sept., Syrian Network) werd al gepoogd (The White Helmets, 30 sept.) te bewijzen dat de Russische aanvallen van een week later burgerslachtoffers maakten. Op gelijke wijze werd van de 26 kruisraketten vanuit de Kaspische zee op 11 IS doelwitten valselijk gemeld dat ze in Iran terecht kwamen. We mogen verwachten dat de westerse media alles zullen doen om het Russisch succesvol optreden met dergelijke vervalsingen te bekladden. Een andere mogelijkheid is de “gematigde rebellen” meer en zwaardere wapens te geven en vooral hun salaris op te trekken van 350-500 naar 2000 dollar per maand. Saoedi-Arabië en Qatar, die tot heden een slordige 4 miljard dollar aan hun islamistische rebellen besteed hebben, kunnen er gerust nog wat bij doen. En inmiddels zijn er wel degelijk aanwijzingen dat Amerika meer wapens aan het droppen is voor zijn “gematigde” rebellen in Syrië (BILL VAN AUKEN, Syrie: les Etats-Unis parachutent des armes alors que la Russie intensifie ses bombardements, 14 oktober 2015). Verder is Amerika nu aan het verhinderen dat ook China actief Syrië ter hulp zou komen. Wat Amerika nu ook onderneemt, als het niet meewerkt met Rusland zal het steeds meer zijn geloofwaardigheid in de hele wereld verliezen. In de aanloop naar nieuwe verkiezingen van 1 november heeft R.T. Erdogan nu andere zorgen. Hopen maar dat de recente dubbele aanslag in Ankara (met 97 doden en 276 gewonden) nog duidelijker de waarheid in Turkije openbaart en dat er een Turkse regering mag komen die de vernietiging van Syrië stopt en afzweert. Tenslotte is er de NAVO, steeds bereid om het Amerikaanse terrorisme te steunen. Het heeft overigens op dit ogenblik geen andere keuze, vermits het helemaal onder Amerikaans bevel staat. Laten we hopen en bidden, dat Rusland zijn zending spoedig toch tot een goed einde kan brengen, tot heil van Syrië en van heel de wereld.

En wat zal Frankrijk doen?

Terwijl Washington en Moscou discreet onderhandelen om zich van de jihadisten te ontdoen, blijft Frankrijk de mantra “Bashar moet weg” scanderen en wordt hierin gesteund, openlijk door Turkije en Saoedi-Arabië en heimelijk door Israël. Frankrijk heeft een ingewikkelde en lange geschiedenis van kolonisatie. Na WO I wordt de “koloniale partij” diplomatiek verpakt als een beweging om “onderdrukte volken te bevrijden”. De regering van Charlers De Gaule verklaarde de onafhankelijkheid van Libanon en Syrië maar de “koloniale partij” zal zich weten te verzetten. Uiteindelijk zijn het de regeringen van N. Sarkozy en van Fr. Hollande die hun criminele plannen met Syrië trachten te realiseren. Op 29 juli 2011 richt Frankrijk het Vrije Syrische Leger op als een groep “gematigde rebellen” (het was een van hun leiders die voor de camera zo gruwelijk handelde met een Syrische soldaat, dat we het niet kunnen schrijven!). Homs, de oude hoofdstad van de Franse kolonisatie in Syrië, wordt door het VSL ingenomen en geterroriseerd, totdat het Syrische Leger na meer dan twee jaar de overlevenden van de bevolking bevrijdt. Op het wereldtoneel blijft Frankrijk nu de meest hardnekkige leugenaar. Frankrijk verantwoordt zijn huidige bombardementen op Syrië als “zelfverdediging”!?

Grote tevredenheid over het optreden van Rusland in Syrië

In de opvatting van de wereldheersers speelt het Syrische volk zelf geen enkele rol. Hoe zij denken, wat zij verlangen heeft voor hen geen waarde. Over hun hoofden heen blijven zij hun leugens herhalen. Zoals we vorige week schreven, lijken de waarden van het westen steeds meer te verworden tot huichelarij, leugen, onderlinge verdeeldheid en russofobie. Het optreden van Rusland daarentegen vertoont vastberadenheid, eensgezindheid, duidelijkheid en wettelijkheid. En daarover heerst hier alom tevredenheid. Te pas en te onpas laten Syriërs hun opluchting merken. De soldaten zijn blij en voelen zich eindelijk gesteund in hun zware taak om het volk te beschermen. Vergeet niet dat van de honderdduizenden doden er naar schatting 1/3e soldaten en veiligheidsmensen zijn. Religieuze leiders, zowel moslims als christenen verwelkomen de nieuwe aanpak. De internationale coalitie onder leiding van Amerika heeft Daech en de terroristen niet verzwakt maar geholpen en versterkt om Syrië en Irak te bestrijden. “Hier hebben de mensen nooit geloof gehecht aan de Amerikaanse acties” verklaarde Mgr. Jacques Hindo, de Syrisch-katholieke aartsbisschop van Hassake (N. Syrië). Hij vervolgt: “De tussenkomst van Moskou is positief omdat ze werkelijk tegen Daech gericht is, die nu op de vlucht slaat”. Iran en de Libanese Hezbollah (en China) opereren in samenwerking met Syrië en Irak. Zij zullen deze weg blijven volgen want, zo zei de Iraanse generaal Rahim Safavi, “het zijn juist de Amerikanen, de zionisten en het geld van sommige Arabische staten die de oorzaak vormen van de oprichting van de terroristische groepen”. Bovendien vernemen we van familie en kennissen uit Amerika dat Poetin steeds meer de harten van de Amerikanen aan het veroveren is. Al worden de meeste oorlogen door een schimmige elitegroep opgezet en uitgewerkt, wanneer steeds meer mensen zelf gaan nadenken en oordelen, zal het moeilijk zijn om het Russische optreden te blijven afwijzen. Maandag heeft Segueï Lavrov alle landen die geïnteresseerd zijn, uitgenodigd om zich aan te sluiten bij het anti-terroristische communicatiecentrum. Waar wachten de Europese landen nog op?
De enen juichen de inzet van de Russen toe, de anderen zijn zeer verontwaardigd. De scheidingslijn tussen de twee groepen is duidelijk en doorzichtig. De slachtoffers van deze onrechtvaardige en gruwelijke oorlog en zij die met de slachtoffers oprecht meeleven, zijn verheugd dat de Russische coalitie een einde begint te maken aan deze uitzichtloze lijdensweg. De anderen willen niet liever dan het moorden en verwoesten verder zetten totdat de lang beoogde vernietiging bereikt is. Aan welke kant sta jij?
P. Daniel

16-10-2015 om 18:32 geschreven door Gust Adriaensen

De 10% rijksten op aarde bezitten 88% van wereldwijde rijkdom.

De top 1 % rijksten op aarde bezitten 50% van wereldwijde rijkdom.

16-10-2015 om 07:39 geschreven door Gust Adriaensen