Het woord 'TURTELTAKS' wordt in razendsnel tempo mondgemeen.

Het geeft op een snedige manier de onophoudende belastingverhoging op elektriciteitsverbruik door het  modale Vlaamse huisgezin aan, terwijl de grote bedrijven zo goed als ongemoeid worden gelaten.

Het woord bekt goed, de alliteratie van de 't' geeft het een krachtige klank en wat de gevoelsgeladenheid betreft, krijg je een mooie combinatie van het ietwat frivole 'turtel' en het onaangename, brute 'taks'

TURTELTAKS is ongetwijfeld een grote kanshebber om het WOORD VAN HET JAAR te worden.

Minister Turtelboom mag zich nu al opmaken om de prijs WOORD VAN HET JAAR uit te reiken aan de bedenkers van TURTELTAKS.

21-10-2015 om 20:55 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Corruptie is een kanker voor de samenleving'

21-10-2015 om 08:27 geschreven door Gust Adriaensen

'De Congomissies van de Norbertijnenabdij van Postel': dat is de titel van een boek, waarin abdij-archivaris pater Ivo Billiaert, het werk van de meer dan 50 Postelse missionarissen schetst.

Het boek telt 381 bladzijden en is rijk geïllustreerd met foto's uit het missiearchief. Het kan besteld worden door storting van 30 euro (+ 10 euro voor verzending binnenland) op rekening BE31 7330 4053 8855 van Postelre n.v.. Een exemplaar kopen in de abdij of in de winkel Colibrant (VVV-kantoor binnen de muren) is ook mogelijk.

20-10-2015 om 10:17 geschreven door Gust Adriaensen

Over de jongste film van Paolo Sorrentino zijn al heel wat lovende woorden geschreven. In ‘Youth’ zoomt de cineast in op twee oude vrienden (Michael Caine en Harvey Keitel) die in een luxeresort van een rustgevende vakantie genieten en terugblikken op hun leven.

Allicht de meest iconische én symbolische foto uit de film is de hier afgebeelde. Bovendien roept hij Bijbelse reminiscenties op. Het verhaal over de Kuise Suzanna uit Daniël 13, is vrij algemeen bekend en heeft doorheen de eeuwen vele schilders geïnspireerd. Ik wil het toch even in herinnering brengen met een aantal regels uit de 17de eeuwse Statenbijbel:

-------------------------------------------------------
15 En het geschiedde toen zij een bekwame dag waargenomen hadden, kwam Susanna gelijk zij dagelijks gewoon was, met twee dienstmaagden alleen en wilde zich in de hof wassen, overmits het zeer heet was.
16 En aldaar was niemand dan de twee oudsten, die daarin verborgen waren, en haar waarnamen.
17 En zij zeide tot haar maagden: Haalt mij nu zalf en zeep, en sluit de deuren van de hof, opdat ik mij mag wassen.
18 En zij deden als zij zeide, en zij sloten de deuren van de hof toe, en gingen door een zijdeur om te halen hetgeen haar was bevolen; en zij zagen de oudsten niet, omdat zij zich verstoken hadden.
19 En het geschiedde als de maagden uitgegaan waren, dat de twee oudsten opstonden, en liepen tot haar, en zeiden:
20 Zie de deuren van de hof zijn gesloten, en niemand ziet ons, en wij zijn met lust tegen u ontstoken, daarom doe onze wil en zijt bij ons.
21 Doch indien niet zo zullen wij tegen u getuigen dat een jong gezel bij u is geweest, en dat gij daarom uw dienstmaagden van u hebt weggezonden.
22 En Susanna zuchtte zwaar en sprak: Mij is van alle zijden bang, want, indien ik dat doe, zo ben ik des doods; en indien ik het niet doe, zo zal ik uw handen niet ontvlieden.
23 Doch het is mij raadzamer zulks niet doende in uw handen te vallen, dan te zondigen tegen de Here.

-------------------------------------------------

Bij het bekijken van de foto van Sorrentino en het schilderij van Rubens én het lezen van het verhaal, is denken aan Bijbelse inspiratie bijna onvermijdelijk.

Maar de inhoud en de geladenheid van de filmfoto en het schilderij zijn totaal verschillend.

Sorrentino toont een vrouw die, ook al ziet de toeschouwer alleen haar rug en billen, onbevangen, vrij, onschuldig én uitdagend in haar ongecompliceerde naaktheid, het gezichtsveld van twee oude mannen binnenstapt. Die zijn meer verbijsterd dan geamuseerd, meer in bewondering voor haar schoonheid dan bevangen door passie, sterker getroffen door de melancholie van het verlies dan door de drang naar verovering.

Wat een andere wereld bij Rubens. Hij brengt in de gezichten (Boschachtige tronies), in de gebaren, in de houding van de ‘twee oudsten’, de slechte mens in beeld: de veroveringsdrang, de geilheid, de machtswellust. En ook de chantage, de afdreiging, de beschuldiging van de onschuldige, als Suzanna niet ingaat op hun oneerbare voorstellen. Die is angstig, afwerend, haar naaktheid dreigt haar noodlot te worden.

Bij Rubens overheerst de begeerte die de deugdzaamheid belaagt. Sorrentino plaatst de vrijheid en de schoonheid van de jeugd tegenover het besef van verlies en de melancholie van de ouderdom.

18-10-2015 om 17:20 geschreven door Gust Adriaensen

De parlementsleden én de ministers stonden strak op een rij in het uitgestrekte kantoor van de Grote Leider. Er hing een ongemakkelijke stilte. Ze waren op een toon die geen tegenstribbelen duldde, gesommeerd naar de vertrekken van de Grote Voorzitter te komen. Met zweterige spanning en dichtgeknepen billen, verwachtten ze zich aan een donderpreek. Waarschijnlijk gingen er koppen rollen.

De deuren zwaaiden open en daar verscheen de Grote President, omringd door allerlei adjuncten en woordvoerders én door een afdeling van de pas opgerichte, zwaar bewapende, grimmig kijkende Special Forces van de Aantwaarpse polies.

Zijn gezicht was een donderwolk gelijk. Hij posteerde zich voor de rij bevende onderdanen.

'Oenen!', brulde hij. 'Hoe halen jullie het in je hoofd NIET te applaudisseren voor de Rode Duivels!! En dat viel nog sterker op doordat die bekakte Gentenaar, die ik, in mijn naïviteit ooit tot parlementsvoorzitter heb gemaakt, wel de handen op elkaar kreeg.' Het was algemeen geweten dat de Machtige Leider, Bracke niet kon horen of zien.

'Ezels!', ging de Machtige Voorzitter op vernietigende toon verder, 'Ontbreekt het jullie dan toch aan het kleinste greintje politiek inzicht en doorzicht! Je zo te kakken laten zetten door die Waalse furie!!'

Zijn ogen bliksemden. Het vonnis zou zo dadelijk geveld worden.

'Ieder van jullie schrijft met de hand 1000 keer 'Ik hou van de Belgische Nationale Ploeg' . En jij Bracke, 2000 keer 'Ik mag niet in de handen klappen als mijn partijgenoten dat niet doen. En het papier van de Belgische Staat gebruiken!!'

Weg schreed de Grote Voorzitter.

Parlementsleden en ministers haalden opgelucht adem. Het had erger kunnen zijn, veel erger.

17-10-2015 om 14:04 geschreven door Gust Adriaensen

X/22
Vrijdag 16 oktober 2015

Wederopbouw van het economisch leven: moeizaam en hoopvol

Ondanks het feit dat we veel minder stroomonderbreking hebben (ongeveer 8 uur) dan in sommige andere streken en dat we de laatste twee jaar tamelijk veilig konden leven, zijn ook de mensen van ons dorp echt arm. Vooreerst is het geld, het Syrische Pond (SP) zevenmaal zwakker geworden sinds begin van de oorlog. In 2011 was een dollar ongeveer 50 SP waard en nu is dit 335 SP. Een van onze burgerlijke ingenieurs die voor de gemeente werkt, verdiende vroeger ongeveer 300 dollar per maand. Nu zijn loon in SP veel hoger is, verdient hij omgerekend nog slechts 100 dollar per maand. En vele inwoners in Qâra verdienen nog minder of hebben nog geen werk. Bovendien hebben heel wat gezinnen vele kinderen, waardoor het voor hen ook moeilijker is. Vervolgens zijn vele arbeiders die vroeger goed hun kost verdienden als elektricien, timmerman, metser, schilder of eenvoudige werkman nu werkloos. En verder was het leven vroeger erg goedkoop. De regering zorgde ervoor dat de prijs voor diesel, gas, voeding erg laag bleef. Vooral de verwarming in de winter kost nu veel geld. Volwassenen trachten hun plan te trekken maar een gezin met kleine kinderen heeft extra verwarming nodig. Concreet uitgedrukt: zulk gezin met een inkomen van 70 dollar per maand zal minstens 40 dollar aan verwarming moeten betalen Tenslotte is Qâra altijd een smokkeldorp geweest met allerlei illegale praktijken. Over het Anti-Libanongebergte gingen velen in Libanon goederen halen en verhandelen. Bovendien werden in de bergen vele kersen gekweekt. Door de rebellen zijn deze boomgaarden grotendeels vernield en de toegang werd afgesloten. Positief is dat nu getracht wordt een gezond economisch leven voor iedereen uit te bouwen.

En deze uitbouw is volop bezig, moeizaam maar erg hoopvol. Ons “seminarie” is wellicht het kleinste en meest bedreigde ter wereld. Op ons eigen ritme doen we in deze oorlogssituatie verder en zijn inmiddels het vierde jaar theologie begonnen. De voormiddag wordt doorgaans voor het grootste deel aan les en studie besteed en de rest aan werk. Dringend werk verandert evenwel dikwijls de dagorde. We willen immers meewerken aan de economische heropbouw van ons dorp Qâra. Daarbij moeten we zowat van alles doen: zelf werken, administratief werk doen door de gegevens van alle arbeiders bij te houden en hun gezinssituatie in de gaten te houden, het werk controleren... Er zijn voorlopig al een vijftiental arbeiders in de gemeenschap in dienst. Vier arbeiders komen er bij voor de kaarsenfabriek, maar er zullen er nog volgen indien alles goed draait. De tapijtenfabriek in Qara heeft al een tiental arbeiders/sters en zal vlug flink kunnen uitbreiden. Ooit had dit fabriek 115 werknemers! Het is allemaal handwerk, waarvoor geen elektriciteit nodig is. Tapijten van hoge kwaliteit. Het naai-atelier en andere ateliers zullen nog volgen. Ondertussen worden in het dorp ook brei-lessen gegeven aan vrouwen die voor hun gezin zelf kleding willen breien. Met de grote hoop op het herstel van de veiligheid die de Russen gebracht hebben is er tegelijk een enthousiasme om een gezond economisch leven op te bouwen. (Op onze website vind je fotomateriaal over de kaarsenfabriek en de tapijtenfabriek: www.maryakub.net). We worden erg gesticht door de deskundige inzet, de ijver en de trouw van de arbeiders terwijl hun gezinssituatie soms tragisch is: hun huis dat helemaal of half vernield is, vrouw en/of kinderen die gedeeltelijk gehandicapt zijn... We voelen ons gesterkt door de woorden die paus Franciscus sprak tot de deelnemers aan het 3e wereldforum voor plaatselijke economische ontwikkeling in Turijn (13-16 oktober): “Voor en boven alle plannen en programma’s zijn er concrete mannen en vrouwen, die leven, strijden en lijden. Zij moeten de bewerkers zijn van hun toekomst”.

De mantra “Assad moet weg” werkt niet meer

September is voor de gelovigen in het Midden Oosten een belangrijke maand. De moslims vieren hun offerfeest, de joden hun verzoeningsfeest en de christenen het feest van de geboorte van Maria. Moskou vierde echter het feest van de beslissing voor Syrië. Benjamin Netanyahou met zijn hoogste legerstaf, Abbas, Erdogan en zelfs Saoedi-Arabië, ze wilden allen dringend Poetin spreken. Wat er op hun verlanglijstje ook moge gestaan hebben, Poetin liet in zijn toespraak tot de UNO op 28 september ondubbelzinnig weten dat er geen enkele zinnige actie tegen de IS en de terroristen in Syrië ondernomen kan worden zonder de erkenning van en medewerking met de Syrische president, zijn leger en zijn regering. Overigens, ieder die een beetje inzicht en/of geweten heeft, had al lang begrepen dat er aan de lijdensweg van het Syrische volk alleen maar een einde kan komen wanneer de soevereiniteit van land en volk erkend wordt. Poetin voegde op 30 september meteen de daad bij het woord. Vanuit hun bases in Lattaquieh en Tartous werden systematisch alle terroristengroepen gebombardeerd. Na een week hadden de Russen een groot aantal munitiedepots, brandstofdepots, wagenparken, commandocentra en onderaardse bunkers vernietigd in Idlib, Aleppo, Hama, Raqqa, Homs, Palmyra, Deir Ezor en Damascus. Zelfs vanop hun oorlogsbodems in de Kaspische zee, meer dan 1.450 km verwijderd, werden kruisraketten afgevuurd, die met grote precisie 11 IS-doelen troffen. Ondertussen werden ook het fameuze Jobar en Harasta, van waaruit de bevolking van Damascus voortdurend verraderlijk bestookt werd, flink aangepakt.
Iedereen tevreden? Helemaal niet. Vorige week hebben we al enkele heftige reacties vermeld van westerse politici en van de gezworen vijanden van Syrië. Turkije, dat al jaren het luchtruim schendt van Syrië en Irak voor systematische verwoestingen, is hoogst verontwaardigd dat de Russen nu de Turkse terroristenkampen schijnen te hinderen of te bedreigen. De Amerikaanse admiraal Mark Ferguson van de NAVO (volledig onder Amerikaans bevel!) noemde Rusland nu de grootste bedreiging. Samen met andere hoge verantwoordelijken roept hij op tot een confrontatie met Rusland. De oude, invloedrijke super-strateeg van het Amerikaans imperialisme, Zbigneiw Brzezinski wil dat de Russische aanvallen op door Amerika getrainde en bewapende rebellen beantwoord worden. In hun zog defileerden deze week nog een hele rij excellenties mee: Ivo Daalder, oud Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO, Frederic Hof, oud speciaal gezant van Obama om in Syrië een overgangsregering te forceren, Gideon Rachman, hoofdredacteur van de rubriek buitenlandse zaken van de Financial Times. De landen van de EU zijn eveneens hoogst verontwaardigd en eisen dat Rusland onmiddellijk stopt met bombardementen, vooral op de “gematigde” rebellen, want Assad moet ten val komen. Meteen diende Syrië bij monde van de minister van buitenlandse zaken hen al van antwoord. Hij laakte de verklaring van Europa die helemaal in de lijn ligt van de oorlogstaal van Amerika en sommige golfstaten. Hoe kunnen 28 staatshoofden zo gemanipuleerd worden dat ze zulkeen dwazeverklaring afleggen? Natuurlijk huilen ook de meeste van onze politici en journalisten mee, als wolven in het bos. De gemakkelijkste manier om een land in handen te krijgern is het omverwerpen van de wettige regering. Dan is er chaos en kan er niets gebeuren zonder de nieuwe machthebbers. Om steun van de openbare opinie te krijgen, moeten die landen dan voorgesteld worden als een verschrikkelijke dictatuur onder een wrede dictator, waarbij de bevolking zogenaamd om buitenlandse hulp smeekt. Voor Syrië werd daarom deze mantra er ingehamerd: “Assad moet weg” en daarom blijven onze politici en journalisten cynisch de leugens herhalen dat het leger de bevolking bombardeert. Nu Poetin plots het tegendeel zegt en toont, zijn de haviken in het westen het noorden kwijt. Ook onze vrt “defensiespecialist” blijkt nog steeds bezeten te zijn door de val van de wettige Syrische regering. Nu dit niet meer mogelijk lijkt en nu zelfs volk, leger en regering steeds meer gebieden op de rebellen veroveren, neemt de veiligheid in Syrië toe. En dit lijkt voor hem een angstdroom want daardoor wordt duidelijk dat het leger de enige bescherming is voor de bevolking en dat moet in het westen verborgen blijven. Ook in Doorbraak (Vladimir Poetin: gevechtskunst op topniveau, 9 okt.) schrijft iemand in deze zin. Hij heeft zich laten wijsmaken dat Syriërs het land ontvluchten, niet voor de gruweldaden van de terroristen, de dagelijkse aanvallen, ontvoeringen, onthoofdingen en moorden, maar voor de president! Hij weet niet dat de huidige Syrische president door een overweldigende meerderheid van zijn volk verkozen werd, ook door de vluchtelingen die in het buitenland hun democratisch recht mochten uitoefenen (wat door het “Belgische regime” onwettig geweigerd werd). In zijn grote edelmoedigheid meent de man de toestand te moeten uitleggen aan hen die het zelf meemaken.

Hoe gaan de vijanden van Syrië reageren?

“Het enige doel van Washington in Syrië is Bachar Al-Assad afzetten en vervangen door een Amerikaanse marionet om het plan van Qatar Petroleum in werking te stellen (gesteund door Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije en de VS) ten einde het Russische Gazprom van natuurlijk gas en ruwe olie te verwijderen van de Europese markt.” (Valentin Vasilescu, Le plan américain pour anéantir la Russie en Syrie, mondialisation.ca, 11 okt. 2015). De IS is de kostbare bondgenoot van de VS in deze strijd. De duizenden aangepaste Toyota’s, aan de terroristen van de IS geleverd, komen uit Amerika. Bovendien heeft de zogenaamde Amerikaanse strijd tegen het terrorisme IS alleen maar sterker gemaakt. Pas met de komst van de Russen zijn wij ons er goed van bewust geworden dat die bebaarde barbaren ondertussen zowel links als rechts reeds onze geburen waren, dank zij de steun van de internationale coalitie, onder leiding van de VS! En we mogen nog acties verwachten. De eerste is een sterke mediamanipulatie die op alle manieren de Russische acties in diskrediet probeert te brengen. Met foto’s van een gewond kind (25 sept., Syrian Network) werd al gepoogd (The White Helmets, 30 sept.) te bewijzen dat de Russische aanvallen van een week later burgerslachtoffers maakten. Op gelijke wijze werd van de 26 kruisraketten vanuit de Kaspische zee op 11 IS doelwitten valselijk gemeld dat ze in Iran terecht kwamen. We mogen verwachten dat de westerse media alles zullen doen om het Russisch succesvol optreden met dergelijke vervalsingen te bekladden. Een andere mogelijkheid is de “gematigde rebellen” meer en zwaardere wapens te geven en vooral hun salaris op te trekken van 350-500 naar 2000 dollar per maand. Saoedi-Arabië en Qatar, die tot heden een slordige 4 miljard dollar aan hun islamistische rebellen besteed hebben, kunnen er gerust nog wat bij doen. En inmiddels zijn er wel degelijk aanwijzingen dat Amerika meer wapens aan het droppen is voor zijn “gematigde” rebellen in Syrië (BILL VAN AUKEN, Syrie: les Etats-Unis parachutent des armes alors que la Russie intensifie ses bombardements, 14 oktober 2015). Verder is Amerika nu aan het verhinderen dat ook China actief Syrië ter hulp zou komen. Wat Amerika nu ook onderneemt, als het niet meewerkt met Rusland zal het steeds meer zijn geloofwaardigheid in de hele wereld verliezen. In de aanloop naar nieuwe verkiezingen van 1 november heeft R.T. Erdogan nu andere zorgen. Hopen maar dat de recente dubbele aanslag in Ankara (met 97 doden en 276 gewonden) nog duidelijker de waarheid in Turkije openbaart en dat er een Turkse regering mag komen die de vernietiging van Syrië stopt en afzweert. Tenslotte is er de NAVO, steeds bereid om het Amerikaanse terrorisme te steunen. Het heeft overigens op dit ogenblik geen andere keuze, vermits het helemaal onder Amerikaans bevel staat. Laten we hopen en bidden, dat Rusland zijn zending spoedig toch tot een goed einde kan brengen, tot heil van Syrië en van heel de wereld.

En wat zal Frankrijk doen?

Terwijl Washington en Moscou discreet onderhandelen om zich van de jihadisten te ontdoen, blijft Frankrijk de mantra “Bashar moet weg” scanderen en wordt hierin gesteund, openlijk door Turkije en Saoedi-Arabië en heimelijk door Israël. Frankrijk heeft een ingewikkelde en lange geschiedenis van kolonisatie. Na WO I wordt de “koloniale partij” diplomatiek verpakt als een beweging om “onderdrukte volken te bevrijden”. De regering van Charlers De Gaule verklaarde de onafhankelijkheid van Libanon en Syrië maar de “koloniale partij” zal zich weten te verzetten. Uiteindelijk zijn het de regeringen van N. Sarkozy en van Fr. Hollande die hun criminele plannen met Syrië trachten te realiseren. Op 29 juli 2011 richt Frankrijk het Vrije Syrische Leger op als een groep “gematigde rebellen” (het was een van hun leiders die voor de camera zo gruwelijk handelde met een Syrische soldaat, dat we het niet kunnen schrijven!). Homs, de oude hoofdstad van de Franse kolonisatie in Syrië, wordt door het VSL ingenomen en geterroriseerd, totdat het Syrische Leger na meer dan twee jaar de overlevenden van de bevolking bevrijdt. Op het wereldtoneel blijft Frankrijk nu de meest hardnekkige leugenaar. Frankrijk verantwoordt zijn huidige bombardementen op Syrië als “zelfverdediging”!?

Grote tevredenheid over het optreden van Rusland in Syrië

In de opvatting van de wereldheersers speelt het Syrische volk zelf geen enkele rol. Hoe zij denken, wat zij verlangen heeft voor hen geen waarde. Over hun hoofden heen blijven zij hun leugens herhalen. Zoals we vorige week schreven, lijken de waarden van het westen steeds meer te verworden tot huichelarij, leugen, onderlinge verdeeldheid en russofobie. Het optreden van Rusland daarentegen vertoont vastberadenheid, eensgezindheid, duidelijkheid en wettelijkheid. En daarover heerst hier alom tevredenheid. Te pas en te onpas laten Syriërs hun opluchting merken. De soldaten zijn blij en voelen zich eindelijk gesteund in hun zware taak om het volk te beschermen. Vergeet niet dat van de honderdduizenden doden er naar schatting 1/3e soldaten en veiligheidsmensen zijn. Religieuze leiders, zowel moslims als christenen verwelkomen de nieuwe aanpak. De internationale coalitie onder leiding van Amerika heeft Daech en de terroristen niet verzwakt maar geholpen en versterkt om Syrië en Irak te bestrijden. “Hier hebben de mensen nooit geloof gehecht aan de Amerikaanse acties” verklaarde Mgr. Jacques Hindo, de Syrisch-katholieke aartsbisschop van Hassake (N. Syrië). Hij vervolgt: “De tussenkomst van Moskou is positief omdat ze werkelijk tegen Daech gericht is, die nu op de vlucht slaat”. Iran en de Libanese Hezbollah (en China) opereren in samenwerking met Syrië en Irak. Zij zullen deze weg blijven volgen want, zo zei de Iraanse generaal Rahim Safavi, “het zijn juist de Amerikanen, de zionisten en het geld van sommige Arabische staten die de oorzaak vormen van de oprichting van de terroristische groepen”. Bovendien vernemen we van familie en kennissen uit Amerika dat Poetin steeds meer de harten van de Amerikanen aan het veroveren is. Al worden de meeste oorlogen door een schimmige elitegroep opgezet en uitgewerkt, wanneer steeds meer mensen zelf gaan nadenken en oordelen, zal het moeilijk zijn om het Russische optreden te blijven afwijzen. Maandag heeft Segueï Lavrov alle landen die geïnteresseerd zijn, uitgenodigd om zich aan te sluiten bij het anti-terroristische communicatiecentrum. Waar wachten de Europese landen nog op?
De enen juichen de inzet van de Russen toe, de anderen zijn zeer verontwaardigd. De scheidingslijn tussen de twee groepen is duidelijk en doorzichtig. De slachtoffers van deze onrechtvaardige en gruwelijke oorlog en zij die met de slachtoffers oprecht meeleven, zijn verheugd dat de Russische coalitie een einde begint te maken aan deze uitzichtloze lijdensweg. De anderen willen niet liever dan het moorden en verwoesten verder zetten totdat de lang beoogde vernietiging bereikt is. Aan welke kant sta jij?
P. Daniel

16-10-2015 om 18:32 geschreven door Gust Adriaensen

De 10% rijksten op aarde bezitten 88% van wereldwijde rijkdom.

De top 1 % rijksten op aarde bezitten 50% van wereldwijde rijkdom.

16-10-2015 om 07:39 geschreven door Gust Adriaensen

Steven Delarue is assistent Nederlandse taalkunde aan de UGent en geeft les in de opleiding Taal- en Letterkunde.

Aan het slot van een pleidooi in het weekblad Knack, voor het gebruik van tussentaal door leerkrachten , schrijft hij: ‘Laat leerkrachten toch gewoon spreken zoals ze willen spreken. Zolang als ze maar goed lesgeven.’

Het is een uitsmijter die je met verstomming slaat, temeer omdat hij uit de mond van een docent Nederlands komt.

Het ontgaat de heer Delarue klaarblijkelijk, dat een leraar de plicht heeft een taal te gebruiken die door alle leerlingen, uit welke streek of uit welk sociaal milieu ze ook komen, correct verstaan wordt. De standaardtaal is daartoe het meest geschikt. Het vlotte gebruik ervan is ook een uiting van respect voor de student of leerling.

Volgens Steven Delarue is er ook geen verband tussen ‘goed lesgeven’ en een ‘vlotte, nauwkeurige algemene taal’. Maar lesgeven gebeurt in taal.  En die taal moet vlot, nauwkeurig en algemeen zijn. Stel je voor dat docenten en leraars tijdens de les ‘spreken zoals ze willen spreken’. Tot wat voor een babylonische spraakverwarring zou dat niet leiden?

Het benieuwt me in welke taalvariant de heer Delarue doceert: standaardtaal, tussentaal of het regiolect van de streek van Izegem. Je bent, na lezing van zijn artikel, geneigd te denken : deze Delarue is een fetisjist van zijn geliefde Izegems.

En als hij geen dialect- of tussentaalfetisjist is, dan is hij, zoals vele anderen, ook al zijn ze leraar, meer dan waarschijnlijk te gemakzuchtig, te laks, te onzeker, te beschroomd, om zich te bekwamen in de steeds maar betere beheersing van een vlotte standaardtaal.

15-10-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven:

'Op zondag schrijf ik, tot kwart voor elf. Dan ga ik naar de zondagsmis. De zondagsmis is een plek van heerlijke anarchie. Soms denk ik aan niks, soms aan drank en vrouwen, maar er zijn ook momenten waarop ik me laat meeslepen door de schoonheid van de liturgie, de broederlijkheid, de schittering van de teksten. Het is een interruptie in het leven. Als ik niet naar de mis kan gaan, vind ik dat spijtig, een gemis in mijn ritme. '-

14-10-2015 om 21:11 geschreven door Gust Adriaensen

Nederland ligt eruit. België gaat naar Frankrijk, is reekshoofd en (voor even) de beste ploeg van de wereld.

Een nationale depressie maakt zich stilaan meester van onze noorderburen.Een afgunstgolf overspoelt de polders. De regering pleegt spoedoverleg. Mee aan tafel: Willem-Alexander en Maxima. Nooit eerder gebeurd. Neerlands fierheid krimpt met de minuut. Wat moet er gebeuren? De kop van de sportminister zal rollen. Maar dan?

Ondertussen worden de Nederlandse gemeentehuizen overspoeld door mensen die de Belgische nationaliteit willen aannemen of naar ons land willen verhuizen. Er wordt zelfs gefluisterd dat ook het koningspaar én premier Rutte, die zichzelf omschrijft als 'springerig', zouden overwegen om ,zeker tijdelijk, de schaamte en de schande te ontvluchten en onderdak zouden zoeken bij Filip en Matilde respectievelijk Charles.

Want naast de afgunst is er bij onze Nederlandse vrienden toch vooral bewondering voor de koene Rode Duivels. Zij begrijpen er dan ook helemaal niks van dat in het Belgische parlement de grootste politieke partij weigert te applaudisseren voor de beste ploeg van de wereld. Wat overigens evenzeer het geval is bij de overgrote meerderheid der fiere Belgen, inclusief de Nederlandssprekenden!

14-10-2015 om 18:51 geschreven door Gust Adriaensen

De hogere prijs van suikerhoudende dranken (een taks die eufemistisch gezondheidstaks wordt genoemd), moet volgend jaar al 50 miljoen in de staatskas brengen.

De vraag is: heeft de federale regering die opbrengst berekend op basis van de huidige consumptie van suikerhoudende frisdranken?

Maar... als het de regering te doen is om de gezondheid van de Belgen, wat zij beweert, en het de bedoeling is dat de prijsverhoging de consumptie vermindert, haalt zij dan nog wel 50 miljoen binnen?

Moet onze regering, als het haar echt om de gezondheid van de Belgen te doen is, de suikerhoudende drankjes niet onbetaalbaar maken? Voert zij maar een prijsverhoging van enkele eurocenten door, in de blijde verwachting dat de suikerminnende Belgen zich geen (suiker)bal aantrekken van die minieme prijsverhoging en hun suikerverbruik minstens op peil houden, zodat de geraamde miljoenen toch in de schatkist terechtkomen?

12-10-2015 om 17:14 geschreven door Gust Adriaensen

Dat de vluchtelingencrisis  de journalisten, zelfs die van zgn. kwaliteitskranten, tot allerlei capriolen verleidt, moge blijken uit twee koppen in De Standaard.

In de weekendeditie van 10-11 oktober, waarin De Standaard buitensporige aandacht en papieroppervlakte schenkt aan een door de krant georganiseerde telefonische enquête bij, ochot ocharme, amper 900 deelnemende Vlamingen, kopt de krant in koeien van letters:

N-VA ONGENAAKBAAR ONDANKS ASIELCRISIS

Mijn eerste reactie (en ik vermoed die van velen)bij die kop was :' Hoezo, ondanks, is het niet eerder 'dankzij'?

Want als rechtse partij kon N-VA door forse uitspraken, inspelen op het vaak niet zo fraaie buikgevoel van heel wat mensen.

En wat lees ik vandaag, 12 oktober, in dezelfde De Standaard?

LINKS HOUDT STAND IN WENEN,ONDANKS ASIELCRISIS

Dat doet je toch wel met de ogen knipperen.

Je kan niet anders dan concluderen: DANKZIJ DE DE ASIELCRISIS, DE VLUCHTELINGENSTROOM, KOMMER EN KWEL VAN HONDERDDUIZENDEN MENSEN, DE BUIKGEVOELENS VAN DE AUTOCHTONEN OVERAL IN EUROPA, HOUDEN ZOWEL RECHTS ALS LINKS STAND!

Laten we ons verheugen in nog een aantal 'standhouders-overwinnaars-fenomenen' ondanks/dankzij de asielcrisis:

-België wint van Andorra, ondanks asielcrisis

-De Beurs zwalpt, ondanks asielcrisis

-Zwarte Pieten met streepjeszwart in Antwerpen, ondanks asielcrisis

-Voetballers verdienen miljoenen, ondanks asielcrisis

-Tom Boonen kwakt weer eens tegen het beton, ondanks asielcrisis

-F.C. Immer Voort verliest van V.C. Zoerle-Parwijs, ondanks asielcrisis

-Record pensen(vr)eten verpulverd in Zonderschot, ondanks asielcrisis

-Rik Torfs dweept met  romantische dichter Frank Stanford, ondanks asielcrisis

-Etienne Vermeersch zwijgt, ondanks asielcrisis

-Michel 1 jaar aan de macht, ondanks asielcrisis

etc, etc,....

12-10-2015 om 16:58 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Werk is belangrijk maar rust is dat ook. Zou het niet goed zijn rusttijden te respecteren, zeker op zondag?'

11-10-2015 om 17:25 geschreven door Gust Adriaensen

De Standaard is duidelijk de pedalen kwijt. Politieke en maatschappelijke objectiviteit en onbevooroordeeldheid zijn de laatste dagen met het vergrootglas te zoeken.

De gewaardeerde lezer van Rasp kon een paar dagen geleden lezen op welke eenzijdige en uiterst beperkte manier De Standaard de grote betoging van woensdag versloeg en becommentarieerde.

Die benadering staat in schril contrast met de aandacht voor de politieke peiling die de krant mee organiseerde. Ik heb een aantal opvallende verschillen eens naast mekaar gezet.

----------------------------------

                            Nationale betoging                   Peiling

-organisatie:       3 grote vakbonden                 Standaard + VRT
--------------------------------------------------------------------------

-deelnemers:       meer dan 100.000                  gecontacteerd: 1019
                                                                             deelgenomen: 866
----------------------------------------------------------------------------

-graad inzet         op straat, verplaatsing           telefonisch, 'zetel'
 methode
-----------------------------------------------------------------------------

-aandacht krant   geen frontpagina                    volledige frontpagina
                             1 pagina incl. foto's                3,5 pagina
                             1 commentaar                         1 commentaar
----------------------------------------------------------------------------

-teneur                 negatief voor vakbonden        neg. voor links
                             sympathie voor rechts             symp. voor rechts

----------------------------------------------------------------------------

Het moge duidelijk zijn: De Standaard ontpopt zich meer en meer als een pleitbezorger van deze onbarmhartige, rechtse, neoliberale regering, die bespaart op de kap van de gemiddelde Belg, de vakbonden onderuit wil halen en de superrijken ongemoeid laat.

10-10-2015 om 10:41 geschreven door Gust Adriaensen

Gisteren maakten VTM en Het Laatste Nieuws de resultaten van hun peiling bekend. Vandaag is het de beurt aan De Standaard en de VRT. En wat blijkt?

Terwijl gisteren N-VA, CD&V en Open VLD samen 7,6% moesten inboeten, winnen de regeringspartijen nu ineens 5,3%.

Vlaams Belang dat gisteren nog als grote winnaar uit de peiling met 10,5%, zakt nu plotsklaps naar 7%!

Ja wadde!!

09-10-2015 om 19:02 geschreven door Gust Adriaensen

X/21

Vrijdag 9 oktober 2015

Er is meer tussen hemel en aarde

Af en toe horen we een flinke knal, dan weer geweerschoten of vliegtuigen in de verte. Wat voorheen aan sommigen een nachtmerrie bezorgde, klinkt nu helemaal niet meer dreigend. Deze keer, zo weten we, wordt echt werk gemaakt van de veiligheid van land en volk. Wel zijn we toch even geschrokken van het feit dat de IS-strijders inmiddels vlakbij ons genaderd zijn, zowel rechts als links. Zovele eeuwenoude kloosters zijn met de grond gelijk gemaakt, zonder dat het westen een pink verroerde. Het zag er naar uit dat met ons klooster spoedig hetzelfde zou gebeuren. De kansen zijn evenwel nu gekeerd. Tegelijk komen de bezoekers weer druppelsgewijze toe. Enkele Franse jongeren van “S.O.S chrétiens de l’Orient” die met Kerstmis vorig jaar een reis organiseerden doorheen Syrië, zijn nu teruggekeerd en bij ons beland. Er is een Italiaanse filmmaakster die aan een reportage werkt over het leven van onze gemeenschap en een Franse journaliste met enkele vriendinnen. Deze laatste was bij de allereerste groep internationale journalisten die hier kwam (november 2011) om verslag te geven van wat er werkelijk in Syrië gebeurde. Zij is sindsdien in nauw contact gebleven met ons. Tenslotte krijgen we regelmatig van gezinnen uit Libanon, die onze buren waren toen we daar verbleven, te horen dat ze ons missen ( en in onze trots zijn we nog geneigd om dit te geloven ook!) Een van de echtparen die ons regelmatig heeft geholpen, wilden we voor ons vertrek extra danken. De man vroeg ons als wederdienst dat we slechts zouden bidden opdat zijn vrouw in verwachting zou geraken. Dat hebben we gedurende enkele dagen ook echt gedaan. En wat horen we deze week? Hij telefoneert met het blijde nieuws dat zijn vrouw in verwachting is. Neen, dit haalt beslist de krantenkoppen niet en zal ook niet prijken op de agenda van de UNO. Wel maakt het ons duidelijk dat er meer is tussen hemel en aarde dan we beseffen. We zijn niet slechts de speelbal van politieke machten. Jezus zei het zo: “De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij. Bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap” (Marcus 1, 15).

Hulde aan een goede ondernemer

Het kaarsenfabriek is definitief in onze gemeenschap gestart. Twee arbeiders zijn al in opleiding en het is de bedoeling dat er nog meer bij komen. Het is niet zo vlot gegaan als we aanvankelijk dachten en het zal nog even duren vooraleer de machines op volle toeren draaien. Omdat kaarsen, wegens de vele stroomonderbrekingen in Syrië het “licht van de armen” zijn, koesterde moeder Agnes-Mariam al lang het verlangen kaarsen te laten maken. Toen ze vernam dat een organisatie vele duizenden kaarsen verlangde, aanvaardde ze onmiddellijk deze bestelling. Er moest dus gezocht worden naar een kaarsenfabriek. Zo bleek in Libanon, in Mroudj een man twee machines te willen verkopen, omdat hij zelf gaat emigreren. Na enkele contacten zijn wij, de fraters, dan 2,5 week bij hem gaan werken van 9.30 u tot 15.00 u om de stiel te leren. Om nutteloze verplaatsingen te vermijden logeerden we die tijd in het orthodox klooster van St. Elie, in de buurt. Daarmee hebben we voor het eerst meteen een grondige confrontatie met de (Grieks) orthodoxe monniken doorstaan, wat leerrijk was aan beide zijden. Omdat onze Amerikaanse medebroeder maar geen visum voor Syrië kreeg moesten we maanden lang in Libanon blijven en hebben we ons enkele weken lang in Qleiaat voorbereid om alvast daar met een kaarsenmachine te beginnen. Dan werd plots een visum verleend en konden we samen terug naar Mar Yakub in Syrië. Dan moesten de machines nog komen. Hoe breng je twee kolossen van machines (met bijbehorenden: waterreservoirs, kuip voor parafine en 30 ton parafine) in volle oorlog langs de bergen van Libanon naar Syrië? Heel voorzichtig, op een slakkendrafje en onder de bescherming van de heilige Michael (waarvoor we iedere dag bidden). Het convooi kwam inderdaad ten N. van Damascus in een gevecht terecht. Enkele uren later had het fataal kunnen zijn. Toch is het gelukt. In de morgen van 14 september, het feest van de kruisverheffing en tegelijk het feest van de geboorte van de gemeenschap kwamen de machines toe.

Een van de machines had een lichte beschadiging opgelopen die moest hersteld worden. In onze werkplaats was geen elektriciteit voor handen en die moest dus aangelegd worden. De waterreservoirs werden geplaatst en aangesloten, alsook de kuip voor het smelten van de paraffine. Een van de machines bleek niet waterpas te staan, wat gemerkt werd aan de afdruipende paraffine. Toen uiteindelijk alles geïnstalleerd was kon “het proefdraaien” beginnen en het lukte, wat een luide kreet van vreugde teweeg bracht. De eerste kaarsen waren nachtwerk, omdat er alleen ‘s nachts elektriciteit is. En de eerste kaarsen hebben gebrand voor de intenties van onze weldoeners die deze machines betaald hebben. Nu moet nog een motor aangesloten worden zodat er ook gewerkt kan worden als er geen elektriciteit is. Er moet nog een voorraad bobijnen komen en een vooraad van draad, wieken. Omdat er ook ‘s middags even elektriciteit is wordt er voorlopig met de arbeiders ’s middags gewerkt. Tenslotte moeten de werrkplaatsen nog ingericht worden en voorzien van het nodige materiaal.

Toch is dit alles maar de helft van het verhaal. Voor het eerst hebben we van nabij ervaren hoe kostbaar een goede ondernemer is. Een vurige christen en huisvader van twee kinderen is officieel aangesteld om te trachten overal bedrijfjes op te richten of te helpen. Het tapijtenfabriek in Qâra, dat we bezochten en vroeger al beschreven hebben, is volop aan het draaien. We hebben de werkneemsters, die drie maanden opleiding nodig hadden ondertussen een vergoeding kunnen geven en nu hebben ze zelf al een zestal tapijten gemaakt. Onze ondernemer gaat ook in onze nieuwbouw een naaiatelier installeren. Voor ons kaarsenfabriek zorgt hij dat al wat we produceren afgenomen wordt. Daarvoor is een verpakking nodig en een logo. Over het logo is iedereen het eens, het wordt een kaars die in stervorm licht geeft en de naam is “nedjmet alsabah” = morgenster! Het is een kleine bijdrage aan de nieuwe dageraad voor Syrië. Als christenen kunnen we hieraan eveneens een diepere religieuze interpretatie geven. In Openbaring 22, 16 zegt Jezus: “Ik ben de wortel uit het geslacht van David, de stralende morgenster”. En 2 Petrus 1, 19: “... het is de lamp die licht ver spreidt in een donkere ruimte tot het ogenblik dat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart”. En verder is de morgenster in de christelijke traditie het symbool van Maria.Tenslotte voorziet onze ondernemer al dat er na een jaar een nieuw machine kan aangeschaft worden. We begrijpen dat een goede ondernemer zo iets is als een vurige pastoor in een dynamische parochie. (N.B.: Op onze Engelse website www.maryakub.net vind je een uitgebreid verslag van het kaarsenfabriek met fotomateriaal. Gedurende een aantal weken hebben we mijn wekelijkse berichten ook op deze website gezet maar we zijn er mee gestopt – zoals verschillenden toch hebben opgemerkt - omdat het zo vreemd is een Engelse website die met een Nederlands bericht begint. Wie mijn berichten wenst kanngewoon zijn email opgeven.)

Wat is het westen nu bezorgd om Syrië!

Rusland heeft op drie dagen tijd Daech en andere terroristen in Syrië zwaar toegetakeld. Nu blijkt dat het allermachtigste leger (VS), geholpen door een coalitie van de halve wereldbol in drie jaar tijd de terroristen hoofdzakelijk heeft geholpen om steeds meer van Syrië in te palmen. Hoe is de IS destijds aan die 800 splinternieuwe Toyota’s Hilux en Land Cruise gekomen, waarmee ze in de zomer van 2014 met duizenden terroristen triomfantelijk in Irak hun intocht deden (afgeleverd met behulp van de Turkse geheime diensten (MIT), samen met zware wapens, betaald door Saoedi-Arabië!)? De Russen hebben nu onmiddellijk de installaties van Al Qaïda en van Ahrar Al-Sham vernietigd. Ahrar Al-Sham is de organistaie van de moslimbroeders die niet het gevolg is van de zogenaamde Syrische burgeroorlog (zoals de Franse president Hollande uitkraamde) maar die vooraf opgericht was om de oorlog tegen Syrië te beginnen. In het N., het centrum en het O. van Syrië hebben de Russen depots van munitie en brandstof, wagenparken, commandocentra en onderaardse bunkers van rebellen vernietigd. Het hoofdkwartier van de IS in Raqqa wankelt en duizenden IS-strijders vluchten in allerijl of schuilen in moskeeën. Rusland gaat samen met het Syrische leger en Iran systematisch verder. Omdat ook onze streek (Homs-Hama-Yabroud) aangepakt wordt, leven wij even in een verhoogde staat van paraatheid. Er is niet direct gevaar voor ons, maar we moeten toch erg voorzichtig blijven. Ondertussen blijkt dat de grote chef terrorist van heel deze streek al uitgeschakeld is (moet later nog wel bevestigd worden). De Russische tussenkomst vertoont in ieder geval vastberadenheid, eensgezindheid, duidelijkheid en wettelijkheid. Zij opereren zeer efficient en in volkomen samenwerking met de wettige Syrische regering en haar leger. Hierbij worden alle groepen geviseerd die Syrië blijven uitmoorden en verwoesten, door wie ze ook gesteund zijn, en alles verloopt volgens internationaal recht en het handvest van de Verenigde Naties. Is alles positief? Ja en neen. Indien de grootmachten, die al vijf jaar alles gezet hebben op de val van Syrië, hun rebellengroepen in verhouding van de aanvallen van de Russen gaan bewapenen, wordt de toestand nog veel erger. Ook kunnen ze mogelijk doen wat ze tot heden zo dikwijls gedaan hebben, nl. een grote catastrofe veroorzaken (zoals de massale gifgasaanval in Ghouta of het neerhalen van het Maleisisch vliegtuig MH17...) waarvan ze de schuld zonder moeite aan Rusland kunnen geven. Op die wijze zouden ze een apocalyptische oorlog kunnen uitlokken. Hopen en bidden maar dat de Russische beer zijn opruimingswerk al grotendeels gedaan heeft vooraleer het onthutste westen (en de Bilderberggroep) zijn volgende vernietigingsronde heeft voorbereid.

De reactie van het westen blijft niet uit. O, ze zijn allemaal toch zo bezorgd om Syrië. “Russische luchtaanvallen zijn een recept voor catastrofe” verklaart Obama en hij kan best gelijk krijgen als hij zou bedoelen “voor mijn catastrofe”. Turkije, dat gans de rijke provincie van Aleppo zo goed als vernietigd heeft, is “erg bezorgd” omdat het nu zijn verwoestingen niet meer in alle vrijheid kan verder zetten. Russische vliegtuigen blijven het Turkse luchtruim schenden, wat voor Turkije bijna een oorlogsverklaring waard is. En Jens Stoltenberg, secretaris generaal van de NAVO huppelt onmiddellijk en graag mee, maar zal hopelijk uiteindelijk zijn verstand gebruiken en thuis blijven. De Russen hebben meteen Turkse officieren die illegraal in Syrië opereerden gedood en ze lijken niet van plan de terroristenkampen op de grens door de vingers te zien. Cameron noemt het Russisch optreden een “verschrikkelijke vergissing” omdat het er naar uit ziet dat ook alle door het westen gesteunde terroristengroepen zware klappen zullen krijgen. Rusland heeft aan Amerika gevraagd de informatie die zij hebben over de IS door te spelen, wat Amerika geweigerd heeft. Dit maakt voldoende duidelijk dat Amerika niet wil dat Rusland de IS opruimt. Als het westen zo bekommerd was om het Syrische volk, waarom worden dan de verstikkende sancties nog altijd niet opgeheven? En Saoedi-Arabië, de kampioen en lievelingsvriend van het westen, heeft warempel de oorlog verklaard aan Rusland, Iran en Syrië.

Hiermee is tevens duidelijk geworden dat de grote waarden van het westen (VS-Israël, Europa en bondgenoten) tot vier herleid zijn: huichelarij, leugen, innerlijke verdeeldheid en vooral russofobie. Ook het artikel van onze “diplomatieke redacteur bij VRT-Nieuws” staat bol van deze “onwaarden” (“Het stof van de Russische bombardementen”, 5.10.2015). Die man weet nog altijd niet dat de zogenaamde “bomvaten” waarmee de Syrische regering haar eigen bevolking zou bombarderen pure westerse propaganda zijn. Dat diezelfde bron zogenaamd fotomateriaal (van 25 sept.!) verspreidde om aan te tonen dat de Russen de Syrische bevolking bombardeerden (dus vóór de eerste Russische acties!), weet hij blijkbaar ook niet. De UNO heeft inderdaad deze berichten verspreid maar heeft achteraf toch eerlijk toegeven dat het bedrog was en dat zij de berichten niet voldoende hadden gecontroleerd. Geen enkel staatshoofd of regering is volmaakt. De Syrische regering en president hebben er echter voor gekozen om niet de oliebronnen in de uitgestrekte woestijn te beschermen maar de bevolking. Daarom hoeven zij door een buitenlandse mogendheid niet te worden beschermd of “in het zadel gehouden”. Dat zal het volk zelf wel doen, dat nu met een overweldigende meerderheid leger en regering steunt. Er is wel hulp nodig in de strijd tegen de terroristen, die het land overspoelen. En het zijn de leugens die het westen de vrijheid geven om deze terroristen te blijven aanmoedigen. Iedere dag doen deze groepen hier onschuldig bloed vloeien. Elke dag worden er burgers en Syrische soldaten, die ook maar gewone miliciens zijn, door hen ontvoerd, gedood en verwond. Vele jongens, die de gevechten overleven, hebben zware wonden, missen een oog, een voet, een arm. Ook allen die nu openlijk het Syrische land en volk verdedigen of beschermen, worden systematisch verdacht gemaakt en hun leven is niet zelden in gevaar. Ondertussen gaan onze journalisten maar verder met het verspreiden van de “politiek correcte monsterleugens”. Meer dan zestien eeuwen geleden protesteerde Augustinus al tegen de leugens en het bedrog die hem werden opgedrongen: “Wat ik aanklaag is de wijn van de dwaling die ons in die bekers te drinken werd aangereikt door dronken leermeesters; en als we niet dronken kregen we slaag en we hadden geen gelegenheid om bij een nuchtere rechter in beroep te gaan” (Belijdenissen I, XVI, 26). Laten we het ondeskundig en gewetenloos geklungel van onze media blijven aanklagen, totdat ze zich aan de kant van de lijdende Syrische bevolking scharen!
P. Daniël

09-10-2015 om 18:38 geschreven door Gust Adriaensen

In een peiling van VTM en Het Laatste Nieuws lijdt de rechtse federale regeringscoalitie aanzienlijk verlies, vergeleken met de verkiezingsuitslag van 2014. 

Wat de Nederlandstalige partijen betreft, verliest N-VA 3,8% en 5 zetels. CD&V behoudt haar aantal zetels maar verliest 0,9%. Open VLD moet 3,2%  en 2 zetels inleveren.

De sociaaldemocraten van SP-A winnen 0,3 % en behouden hun aantal zetels. Groen groeit met 0,4 % en wint 1 zetel. PvdA wint 1,3 %.

De grootste winst is voor Vlaams Belang dat 4,6% stijgt en maar liefst 5 zetels wint.

09-10-2015 om 15:17 geschreven door Gust Adriaensen

De zelfverklaarde kwaliteitskrant De Standaard (als abonnee moet ik erkennen dat de krant geregeld wel kwaliteit brengt), bakte het bruin bij de berichtgeving en de commentaar omtrent de vakbondsbetoging. Of moet ik zeggen: donkerblauw. Soit. Bruinblauw.

Meer dan 100.000 mensen die op straat komen, is voor De Standaard de frontpagina niet waard. Binnenin: twee kolommetjes (lengte: 1/3 van een pagina), weinig zeggende foto's. Maar wel een totaal irrelevante foto van wat brandende rommel op de grond, waaraan zwaar bewapende politieagenten zich lijken te warmen. Waarschijnlijk om te kunnen schrijven dat 'betogingen slechts herinnerd voor de vandalenstreken van enkele tientallen heethoofden'.

In dezelfde editie wordt veel ruimer aandacht gegeven aan een ruzie tussen de Staatsveiligheid en de Politie, aan het Linkebeekcircus, aan het overnamebod van biergigant AB InBev en aan een aantal superrijke voetballers.

De commentaar van Bart Sturtewagen is van een ondraaglijke lichtheid en stuitend eenzijdig antivakbond en pro rechtse regering. De enige wapens waarover de werknemers beschikken, nl. manifestatie en staking worden als niet meer van deze tijd beschouwd. Het gros van de betogers komt uit de ambtenarij en de overheidsbedrijven, aldus onze alleswetende journalist (hij heeft de 100.000 betogers gevraagd of ze in overdienst werken of niet). 

Daarmee deelt Sturtewagen ook een stevige sneer uit naar de ambtenaren. En hij wordt klaarblijkelijk zo meegesleept door zijn sympathie voor deze hardvochtige neoliberale regering en door zijn misprijzen voor de protesterende werknemers, dat hij uit het oog verliest dat het gros van de Standaardlezers wel eens ambtenaren zouden kunnen zijn. 

Schieten Sturtewagen én De Standaardbonzen zichzelf niet in de voet door zo neerbuigend te schrijven over het belangrijkste segment van hun lezers?

09-10-2015 om 09:39 geschreven door Gust Adriaensen

Van 7 tot 17 oktober 2015 vieren we de 14e editie van de Week van de Fairtrade in België.
Deze begint, volgens de traditie, de eerste woensdag van oktober en duurt 10 dagen lang met evenementen en activiteiten in jouw gemeente, jouw bedrijf, jouw supermarkt en jouw winkel.

Wat gebeurt er tijdens de Week van Fairtrade en hoe kan ik deelnemen?

Als consument: in je supermarkt, zoek naar het blauw-groene Fairtrade label en kies voor deze eerlijke producten. Supermarkten zoals Carrefour, Delhaize, Colruyt en Lidl zetten hun Fairtrade assortiment in dek kijker. Merken zoals Ethiquable, Rombouts, Belvas en veel andere bieden producten met eenzelfde prijs-kwaliteit verhouding.

Als ouders: je kinderen krijgen de kans deel te nemen aan een grote scholenactie. Via aantrekkelijk lesmaterialen leren ze heel wat bij over Fairtrade. En hun klas kan ‘Faire klas 2015-2016’ worden. Hieraan zijn een heleboel leuke prijzen verbonden! Help hen om deel te nemen via www.fairtradeatschool.be

Als werknemer: moedig je bedrijf aan om een Havelaar te winnen. Dit is een erkenning voor bedrijven die structureel Fairtrade producten consumeren op de werkvloer.

08-10-2015 om 21:41 geschreven door Gust Adriaensen

Professor Herman De Dijn:

De politieke discussie is een waardediscussie of zou dat toch moeten zijn. Wat staat bij ons centraal? Is het de rijkdom van zoveel mogelijk individuen, of veeleer solidariteit met wie niet (meer) kan meedoen aan de concurrentieslag? Is het concurrentie met privézenders of degelijke publieke informatie en discussie gebaseerd op vrijheid van denken?

Het is perfect mogelijk zich een maatschappij voor te stellen van allemaal actieve, ondernemende individuen, gericht op een kaliteitsvolo leven en ondersteund door een overheid die helpt de concurrentiepositie te vrijwaren en zelfs te verbeteren. Een dergelijke maatschappij is al in de literatuur beschreven (door onder meer Michel Houellebecq). Een dergelijke maatschappij is eigenlijk geen maatschappij, het is een woestenij.'

06-10-2015 om 12:59 geschreven door Gust Adriaensen