VIII/21

Vrijdag 8 augustus 2014

Christelijk zionisme. Deel 2

De eerste reactie die ik op mijn vorige  uiteenzetting (over het christelijke zionisme) kreeg was een dankbare uitroep vanuit evangelische hoek: “het is goed dat evangelische christenen het ook eens horen van iemand anders!” Een ander beweerde dat met dit artikel voor het eerst in ons taalgebied eindelijk dit onderwerp onder de aandacht wordt gebracht. Anderen die niet het onderscheid kunnen maken tussen een wereldse politiek en het uitverkoren volk, hadden er (veel) moeite mee. Zij willen geen negatief woord horen over de politiek van Israël, maar begrijpen niet dat alle profeten heel de bijbel door zich met striemende aanklachten tegen het uitverkoren volk keren, omwille van het onrecht. Daarom werden de profeten ook vervolgd en vermoord (zoals de UNO bemiddelaar, die van Israël gerechtigheid eiste, vermoord werd; zie verder). Jezus heeft heel zijn aardse leven getracht zijn apostelen te bevrijden van een materialistische, overheersende interpretatie van het Woord Gods. Pas met Pinksteren kwamen ze tot inzicht. Kunnen christenen dan opnieuw een zionistische politiek gaan steunen, zogenaamd omwille van het Woord Gods? En daarmee onrechtstreeks (weliswaar onbewust) meewerken aan de uitroeien van de christenen?

Hierbij nog een verduidelijking. Iemand meende ten onrechte dat ik Theodor Herzl (+ 1904) als een gelovige voorstelde. Ik heb wel verwezen naar een van zijn vertrouwelingen, nl. William E. Blackstone, een Amerikaanse predikant, die met zijn religieuze (waan)beelden heel veel invloed uitoefende, zozeer zelfs dat sommigen hem als de echte vader van het zionisme beschouwen. Op het einde der tijden, zo stelde hij, komt er een eindstrijd waarin de joden de uiteindelijke overwinnaars zullen zijn en tegelijk zich bekeren. Hij wekte een groot enthousiasme om een joodse staat te stichten. Herzl zelf was sterk getroffen door de pijnlijke veroordeling van Dreyfus (1894) in Frankrijk en hij wilde dat de stichting van een joodse staat voor het joodse volk de oplossing zou brengen. Daarvoor schreef hij “Der Judenstaat” (1896), organiseerde het eerste zionistisch congres in Bazel (1897) en was de stichter van de zionistische wereldorganisatie. Op dit congres werd beslist een joodse staat op te richten in Palestina. Hij zelf was atheist en leefde helemaal niet vanuit het joodse geloof. Hij liet zijn zoon ook niet besnijden. In die zin kan hij eerder een antisemiet genoemd worden. In Jeruzalem-west kreeg hij een berg en een monument, wat als bedevaartsplaats wordt bezocht en vereerd, helaas ook door vele onwetende christenen (waaronder ik destijds).

Bij de “stichting” van de staat Israël hebben de zionisten zoveel onrecht begaan dat er een hoge UNO bemiddelaar werd aangesteld om het recht te herstellen tussen het Palestijnse volk en de joden. De Zweedse diplomaat graaf Folke Bernadotte werd met open armen door de zionisten als bemiddelaar aanvaard. Hij had immers gedurende W O II duizende joden gered. Deze graaf bracht echter zoveel onrecht vanwege de zionisten aan het licht dat de UNO resolutie 181 stemde: de 700.000 verdreven Palestijnen hebben het recht om terug te keren naar hun huis en grond, er moet een Arabische staat komen en Jeruzalem moet onder internationaal bestuur komen. Dit was echter niet naar de zin van de zionisten en graaf Folke Bernadotte werd op 17 september 1948 vermoord, op bevel van de toekomstige eerste minister Yitzhak Shamir. Daarop bevestigde de algemene vergadering van de UNO resolutie 181 en stelde in resolutie 194 dat de Palestijnen het onvervreemdbaar recht hebben op hun land en bovendien op schadevergoeding. Ondertussen ijverde Israel om opgenomen te worden in de schoot van de UNO. Daarvoor werd het verplicht eerst de moordenaars van de UNO bemiddelaar te berechten en te straffen. Dat gebeurde. Verder moest Israël beloven de UNO resoluties uit te voeren. Dat werd ook beloofd. Zo vlug Israël in de UNO zat werden de moordenaars vrij gelaten, de eigenlijke schutter werd de lijfwacht van David Ben Gourion (de architect van het zionisme, zie vorige berichten) en Israël heeft tot nu toe nooit één van die UNO resoluties uitgevoerd. Zo was het toen, zo is het nu. En er zullen nog lang genoeg hoge heren blijven die het “verdedigingsrecht” van Israël verdedigen en uitsluitend spreken over de inderdaad onaanvaardbare aanvallen vanuit Gaza, zonder ook maar één woord te reppen over de eigenlijke grond van de zaak: het mensonterend en ten hemel schreiend onrecht al 66 jaar lang.

Nieuwtjes

Het Nederlands Dagblad van vorige maandag (4/8/14) publiceerde een interview met mij (blz. 1 en 6). Wim Houtman heeft er een trouwe weergave van gemaakt. Dank je wel.

Het driemaandelijks tijdschrift Solidarité Orient nr. 270 (april-mei-juni 2014) heeft een verslag opnomen van mgr. Jean Abdo Arbach, aartsbisschop van Homs-Hama-Yabroed. Daarin bespreekt hij uitgebreid de situatie in ons bisdom, waarin hij ook ons klooster vermeldt. In het tijdschrift wordt deze verwijzing echter weggelaten maar wees gerust, we bestaan nog. Bovendien, gewoon onvermeld blijven is nog het beste wat ons kan overkomen.

Onze Belgische bisschoppen vragen om dit jaar op het feest van O. L. Vrouw Hemelvaart, 15 augustus, in alle parochies een speciaal gebed met omhaling te organiseren voor de christenen van Irak, Syrië en het Midden-Oosten.

Oraprosiria organiseert op 7 september een wereldgebedsdag voor de vrede, bijzonder in Irak en Syrië. Deze dag wil een herneming zijn van de gebedsdag door de paus vorig jaar op dezelfde dag uitgeroepen.

Het Syrische leger blijft in heel het land rebellenhaarden opruimen. Helaas blijven terroristen ook aanslagen plegen en daarbij vallen telkens weer meerdere soldaten. Regelmatig blijven groepen rebellen hun wapens neerleggen en beloven geen geweld meer te plegen tegen het volk en het land. Woensdag gaven 600 rebellen zich over in Daraa. Manifestaties om leger en poresident te steunen blijven in heel het land toenemen en de Syrische gemeenschappen in verschillende landen sluiten zich hierbij aan. Ondertussen blijven onze zelfverklaarde “specialisten van het Midden Oosten” het drie jaar oude, opgelegde deuntje over een dictator slaafs herhalen, zonder enig besef van het werkelijke lijden en de echte fierheid van een volk dat als één familie, - volk, leger, regering en president – de laffe internationale aanvallen weerstaat.

Een dorpsbezoek

Gedurende ruim twee jaar hebben we geen voet buiten de kloostergebouwen kunnen zetten, zeker als vreemdeling niet. Ons dorp van 25.000 inwoners groeide vanaf 2012 vlug uit tot 80.000 met vreemde bebaarde en zwaar gewapende mannen. Vanaf november vorig jaar werd het dorp gezuiverd door het leger. Nu zijn er in de omgeving nog enkele kleine groepen rebellen. In het dorp zijn de bewoners ongeveer allemaal teruggekeerd, winkels en bedrijfjes zijn weer open en de geest is geheel anders en veel beter. Wij kunnen nu zelf ook bv. naar de tandarts. Er is nog wel een wachtpost bij de inkom van het dorp. Er zijn slechts hier en daar sporen te zien van de gevechten en slechts op één kruispunt zijn alle hoekhuizen tot op de grond verwoest. De mensen zijn vriendelijk en groeten lachend. Het zijn trouwens onze vrijwilligers die voor ons vervoer zorgen en die mannen zijn goed gekend omwille van de veelvuldige hulp die zij verstrekt hebben. Veel winkels en huizen zijn beschilderd met de Syrische vlag: zwart, wit met de twee groene sterren en rood. Wanneer de rolluiken dicht zijn, zie je over heel de hoogte en breedte niets anders dan deze vlag. De oosterse gemoedelijkheid en gastvrijheid keert terug.

Voorwaar, een vreugdevolle dag

Dinsdagnamiddag valt plots een groep van ‘n vijftigtal jonge mensen binnen. De sfeer van voor de oorlog is ineens terug. Ze komen van het naburige Nabk en dragen een rood vestje met het embleem van de Rode Halve Maan. Telkens ze iemand van de gemeenschap zien, willen ze daarmee op de foto. In het atrium wordt er opgewekt gebabbeld en gelachen. Ze gaan om beurt even in de kerk kijken. Waarvoor komen ze eigenlijk? Ze willen ons uitdrukkelijk bedanken voor de hulp die zij en heel de streek kregen. Laten we duidelijk zijn. Wij (ik) hebben natuurlijk niet veel anders kunnen doen dan veilig binnen blijven en achter de schermen zorgen dat de hulpverleners hun werk kunnen doen.

Moeder Agnes-Mariam heeft echter samen met zr. Carmel drie centra van hulpverlening opgericht: Mar Yakub (Qâra), Jaramana (Damascus) en Khrab (Tartous). Uiteindelijk zijn het de mensen buiten, jullie, die de hulp hebben gegeven en die langs en met het Rode Kruis, de Rode Halve Maan en andere organisaties kon verdeeld worden. Zo werd voor meer dan 2 miljoen dollar uitgedeeld, waaronder een mobiel hospitaal en een mobiele kliniek, 7 ambulances en tientallen containers. Verder heeft moeder Agnes-Mariam de verzoeningsbeweging Mussalaha opgericht en werd zij zelf vertegenwoordigster van zowel het Rode Kruis als het Vrije Syrische Leger, waardoor zij meerdere gevangenen heeft kunnen bevrijden zowel uit de gevangenissen van de regering als uit de handen van de rebellen. De concrete hulp aan mensen in nood werd natuurlijk gerealiseerd door onze ploeg vrijwilligers (onze “twaalf apostelen”). Kortom, deze hulpploeg uit Nabk wil ons hiervoor uitdrukkelijk danken. Op een bepaald ogenblik zijn ze allen neergestreken in onze refter. Daar geven ze ons een overvloed aan Arabische zoetigheden, snoeperijen en fruit. Meteen hebben we genoeg om onze talrijke gasten feestelijk te verwelkomen. Nadat de groep vrolijke vrienden vertrokken is, blijven er nog een tiental mannen over en hebben we de gelegenheid om elkaar wederzijds te danken en aan te moedigen.

Deze avond worden de plechtige vespers van het hoogfeest van de Gedaanteverandering gezongen, met processie. Dit feest werd in het Oosten al in de zesde eeuw gevierd en in de vijftiende eeuw in de Romeinse kalender opgenomen. Het vormt hier een aanloop naar de Kruisverheffing op 14 september.

En voor het eerst gaan we met allen op het voorplein het avondmaal gebruiken, samen met onze vrijwilligers en de vluchtelingen. Het heeft iets van de kermissfeer toen wij kind waren en de mensen voor hun huis op de straat zaten. De meesten zitten her en der op de grond. De kinderen spelen en lopen rond als een uitgelaten kudde. De meisjes maken van de gelegenheid gebruik om met een fiets rondjes te rijden. Het is in Syrië tot heden een soort ongeschreven wet dat vrouwen niet met de fiets rijden. De meisjes zullen dat eens gaan veranderen. En natuurlijk moeten de kinderen sketches doen, gevolgd door liederen en folkloristische dansen van de volwassenen vanuit hun land. Trouwens, tegelijk wordt de verjaardag van een van ons gevierd. Komt daar nog bij dat de verantwoordelijke van onze vrijwilligersploeg juist nu een telefoon krijgt van iemand die zegt dat hij een ambulance voor Qâra zal bezorgen. En zo was het een onvoorziene vreugdevolle dag en avond. Onze grootmeester van de Vlaamse Dichtoefeningen, Guido Gezelle schreef het zo in “Blijdschap” : “Ja! Daar zijn blijde dagen nog in ’t leven, hoe weinig ook, daar zijnder nog voorwaar...” En hij eindigt aldus: “o! Blijde stonden zijnder nog in ’t leven, en, ware, o God, Uw Hemel anders niet, als één van die, nog zou ik alles geven voor één van die, gelijk ik nu... ik nu geniet”.

De machten van de duisternis...

Er groeit wereldwijd steeds meer protest tegen de gruwelen van de fanatieke islamisten, tegen de islamitische staat, tegen het uitmoorden van christenen in Irak, Syrië, Libanon en tegen het verder uitroeien van het Palestijnse volk. In een brief aan de paus slaakt Louis Raphael I Sarko, Chaldeeuws patriarch van Babylon nu een noodkreet. Hij vraagt een onmiddellijke en grote actie van de “internationale gemeenschap” en van de supermachten. Hij vraagt ook dat ze hun standpunten zouden herzien. Hopelijk halen ze iets uit, maar het is te betwijfelen. En ze komen te laat. Het wordt tijd dat we de ellende van de mensenfamilie – de wereld, ons dorp! – ook in ruimer perspectief proberen te zien. Maakt dit allesgeen deel uit van de reeds heel lang geplande “nieuwe wereldorde”? We moeten dringend de duistere machten achter deze “nieuwe wereld(wan)orde” ontmaskeren.

De ontwrichting van Syrië werd vanuit het buitenland nauwkeurig voorbereid, maar nagenoeg niemand geloofde dit toen. Het begon met herrieschoppers, zoals we zelf gezien hebben. Dan kwam het Vrije Syrische Leger, dat helemaal niet vrij, noch Syrisch, noch een leger was. Dan was er de Nationale Syrische Raad, die onmiddellijk door de “internationale gemeenschap” werd erkend als de enige en echte regering van het volk. In feite waren het verraders die zich door het buitenland lieten betalen en manipuleren om hun eigen volk en land uit te moorden en te verwoesten. Vlug daarna werd het de Nationale Syrische Coalitie, die in feite alleen zichzelf vertegenwoordigde. Syrië hield en houdt stand. Daarop werden allerlei terroristische groepen gestuurd: Al Qaida, dan de eigen tak voor Syrië, Al Nousra, dan de ISIS en nu de IS. De “internationale gemeenschap” riep op tot vrede, tot staakt het vuren, tot humanitaire hulp, maar bleef het Syrische volk en zijn regering bestrijden en zorgde er voor dat steeds meer rebellen het land konden uitmoorden en verwoesten. Protesteren tegen deze rebellen heeft dus weinig effect. Ze kunnen onmiddellijk van naam veranderen. Belangrijk is de verborgen machten aan het licht te brengen.

Zoals we vanaf het begin zagen hoe de zogenaamde “volksopstand” in Syrië slechts een dekmantel was voor buitenlandse heersers om Syrië in hun macht te krijgen, zo kunnen we ook niet geloven in een simpele “volksopstand” in Oekraïne of elders. Telkens opnieuw zijn het buitenlandse machten die de toestand aangrijpen om chaos te veroorzaken en de machtsverhoudingen te herschikken.   Inmiddels staat het vast dat het lijnvliegtuig van de Malaysian Airlines MH17 op 17 juli 2014 niet door rebellen of Rusland werd beschoten maar door Kiev omgeleid boven het rebellengebied en daar door een Oekraïnse straaljager met raketten van dichtbij beschoten met honderden doden als gevolg. Het verhaal van de VS, de NAVO en Oekraïne die rusland de schuld willken geven is een monsterleugen. Geen nood, de oorlog tegen Rusland was al gepland en gaat toch door. En de EU als trouwste slaaf van de Amerikaans-Engelse wereldoverheersers zal alles doen om het Russiche volk zoveel mogelijk ellende te bezorgen, in plaats van aan te sluiten bij de BRICS, de landen van de toekomst en Poutin te steunen, de enige die de soevereiniteit en de christenen in het Midden-Oosten daadwerkelijk steunt en de christelijke waarden onverbloemd blijft verdedigen. Dat is in de ogen van de schimmige leiders van de “nieuwe wereldorde” ook zijn grootszte misdaad. En het zijn deze leiders die niet alleen de politieke wereld maar ook de mediawereld voldoende kunnen manipuleren om de schuld van de ellende te geven aan diegene die ze willen aanvallen. De brand in Syrië wordt nu overgebracht naar Irak en naar Libanon. En in Gaza staat het zo ver dat zonder veel moeite beslag kan gelegd worden op de grote gasvoorraden. Met nog wat geduld kan daarna dit Palestijns gebied ingelijfd worden om weer een stap dichter te komen tot een zuivere joodse staat. Ondertussen is er juridisch geen enkel beletsel. In Israël geldt voor niemand recht en gerechtigheid, behalve voor de joden zelf.

Onze gerenomeerde en gedecoreerde journalisten schrijven over de werelddrama’s nog steeds in deze zin: “De interventie in Libië is Europa slecht bekomen” of men vertelt over de slechte Amerikaans-Engelse ervaring in Irak. Is dit geen puur zelfbedrog? Een reporter die een verslag gaf over Irak hoorde ik jaren geleden veel eerlijker zeggen: “In Irak hebben Amerika en Engeland een volledige overwinning behaald.” Als ze met een massa oorlogsvliegtuigen en bommenwerpers een land bestoken, uitmoorden en verwoesten zodat ze de heersende regering kunnen omverwerpen en zelf de leiding en rijkdommen in handen nemen, hebben ze dan niet wat ze gewild hebben? Of waren die bommenwerpers eigenlijk bedoeld om speelgoed voor de kinderen te brengen? Waren onze F 16’s geladen met voedselpakketten voor de Libische bevolking? Ook hier lijkt de EU de trouwste slaaf van deze duistere machten. In plaats van Syrië te steunen, dat door deze oorlog een bewonderenswaardige democratische ontwikkeling heeft bereikt, alsook een unieke eenheid van volk, leger, regering en president, zal de EU alles doen om de lijdensweg van het volk en het land dat door tienduizende terroristen wordt uitgemoord en verwoest, nog zwaarder te maken. Ondertussen gaan onze zelfverklaarde Midden Oosten specialisten maar door met de vogeschreven leugens over een gruwelijhke diktator met een wit pak (Ik heb die man nog niet anders gezien dan in een gewoon burgerpakt). En dan het verwonderd jammeren dat de “hoop” van de Arabische lente niet werd ingelost! Alsof de Arabische Lente voor iets anders bedoeld was dan voor ontwrichting, verwoesting en moord. Moeten we blijven liegen en zeggen dat de vernietiging van Irak bedoeld was “voor de vrede”, de oorlog tegen Libanon voor de bescherming van de christenen, de verwoesting van Libië voor de vrijheid van het volk, het uitmoorden van Syrië voor de democratie, de oorlog in Oekraïne voor de welvaart van het volk? Is het immense lijden van deze en vele andere volkeren niet welbewust gepland om langs een “creatieve chaos” een “nieuwe wereld(wan)orde” te scheppen, waardoor de machtigste bankiers en de bazen van de wapenindustrie hun wereldheerschappij steeds meer uitbreiden over landen met rijke energiebronnen?

En het westen dan? In het westen wordt door dezelfde duistere machten een andere en tegelijk toch dezelfde oorlog gevoerd. De soevereiniteit van landen en volken wordt niet militair maar geestelijk gebroken. Daar worden de fundamentele waarden zelf, waarop het geluk van de mensheid van oudsher gebouwd is, vernietigd. Het zijn de eerbied voor het menselijk leven, van voor de geboorte tot aan de natuurlijke dood, de huwelijksliefde, de gelijkwaardigheid én aanvullende eigenheid van man en vrouw, een stabiel gezin met de trouw van vader en moeder, de waarde van een goede opvoeding als basis voor de welvaart van de samenleving, de soevereiniteit van elk volk, de eerbied voor de Schepper en zijn schepping... Het zijn deze oerwaarden waarop het geluk van de mensheid vanaf het begin gegrondvest is. Is er één gewoon kind ter wereld dat spontaan iets anders verlangt? Nagenoeg alles wordt nu misvormd of gebroken en vervolgens worden de ontwrichtingen dwingend opgelegd. En de grote internationale organisaties, in plaats van de menselijke waarden te beschermen, helpen aan de ontwrichting mee. Immers, dezelfde duistere machten hebben ook deze voldoende in handen. De mensheid wordt nu steeds meer geregeerd door dierlijke instincten en zelfs deze worden nog ontwricht. En er is geen internationaal gezag dat de fundamenten van het leven nog kan of wil beschermen.

De laatste decennia hebben alle grote wereldleiders steeds nadrukkelijker de noodzaak verkondigd van een “nieuwe wereldorde”. Bij het begin van de ellende in Syrië schreeuwde de Amerikaanse minister van buitelandse zaken haar arrogantie uit: “We need a New Middle East!” Waarom en voor wie? Wordt het geen tijd dat we eens echt gaan uitzoeken wat hiermee bedoeld wordt, in wiens belang deze wordt opgelegd en hoe deze gerealiseerd wordt?

Ziehier alvast een citaat dat ons op weg kan zetten:

“Het is totaal verkeerd te geloven dat de houding van Israël alleen maar het Midden-Oosten betreft. Vandaag is Israël militair actief in de wereld en wordt gedekt door het Angelsaksisch imperialisme. In Latijns Amerika waren het Israëlische agenten die de repressie organiseerden gedurende de staatsgreep tegen Hugo Chavez (2002) en de omverwerping van Manuel Zelaya (2009, president van Honduras). In Afrika waren ze overal aanwezig gedurende de oorlog van de Grote Meren en zij hebben de arrestatie georganiseerd van Mouamar el-Kadhafi. In Azië hebben zij de aanslag en de massamoord van de Tamiltijgers geregeld (2009), enzovoort. En telkens zweren Londen en Washington dat zij er voor niets tussen zitten. Overigens, Israël controleert talrijke media en financiële instellingen (zoals de Amerikaanse Federal Reserve)” (Th. Meyssan, Israël, qui est l’ennemi? 5 aug. 2014). Kwaad worden of blij zijn met dergelijke uitspraken heeft geen zin. Wij moeten weten of dit waar is.

De schepping biedt ruimschoots genoeg om iedere mens op aarde te geven al wat nodig is voor leven en welzijn. En ze is gratis. Er is echter nooit genoeg om de grillen, buitensporige machtsdrang, hebzucht of waanzin van enkelen te voldoen. We hebben geen “nieuwe wereldorde” nodig, geen oud opgewarmd Angelsaksisch imperialisme, geen zionistische vrijmetselaarsheerschappij, geen barbaars kalifaat of welk zogenaamd “aards paradijs” ook. Ze brengen alleen maar onnoemelijk leed, armoede en dood. We zijn geroepen om te leven in de waarheid van de schepping. Daarvoor hoeven we alleen maar de handleiding van de Sdchepper zelf te volgen.

08-08-2014 om 20:32 geschreven door Gust Adriaensen

De VS hebben besloten tot een militaire interventie en humanitaire hulpverlening aan de vervolgde en met de (honger)dood bedreigde minderheden in Noord-Irak.

Deze interventie is m.i. helemaal verantwoord. De IS-barbaren verdrijven en vermoorden al wie hun fanatieke religie niet aanhangt of zich er niet toe bekeert. In het bijzonder de christelijke en de yazidi-minderheden hebben het bijzonder hard te verduren. Het zijn weerloze burgers, mannen, vrouwen en kinderen, die omwille van hun religie en cultuur vervolgd en uitgeschakeld worden.

Blijven wegkijken van dergelijke tragedie en genocide , betekenen een fundamentele ontkenning en ontwaarding van de westerse beschaving en waarden.

Je kan veel kritiek hebben op de VS maar dat land is het toch maar weer dat iets probeert te doen aan het stoppen van het moorddadige IS-offensief. Terwijl tot nu toe de EU zwijgt als vermoord, laat staan een concreet initiatief neemt. Hopelijk vat de EU vlug voldoende moed om ook van zich te laten horen.

08-08-2014 om 14:46 geschreven door Gust Adriaensen

Pelgrimswandeling

bij de start van het nieuwe werkjaar

de Vreugde van het Evangelie

zaterdag 6 september 2014

Neerharen & de Maasvallei

een organisatie van Werkgroep Pelgrimspastoraal

i.s.m. federatie Lanaken & CCV-Hasselt

-----------------------------

Zaterdag 6 september, bij het begin van het nieuwe werkjaar,

bieden we u een pelgrimswandeling (6, 11 of 16 km) aan

vanuit Neerharen-Lanaken doorheen de schilderachtige Maasvallei.

Het nieuwe jaarthema van ons bisdom is: “Naar buiten… met de vreugde van het Evangelie!”

“De vreugde van het Evangelie” is de titel van een brochure van onze paus,

waarin hij de christenen aanspoort om op een nieuwe wijze het geloof te beleven.

Volgens de paus kunnen we de vreugde van het Evangelie op het spoor komen

vanuit een hernieuwde ontmoeting met Christus als de Levende.

De mooie natuur, de fijne tochtgenoten en enkele inhoudelijke opstapjes

nodigen ons uit om ons te bezinnen over dit thema.

Aan het begin en het einde van de tocht is er een gebedsmoment in de kerk van Neerharen.

’s Middags mogen we onze zelf-meegebrachte picknick nuttigen in café Maasvallei in Herbricht.

Praktisch:

* Voor de deelnemers aan de tochten van 11 en 16 km is er om 9.15 uur een startmoment

in de kerk van Neerharen (Kasteelstraat 38, 3620 Lanaken).

Voor de tocht van 6 km is er om 13 uur een startmoment in dezelfde kerk.

* De deelnemers aan de tochten van 11 en 16 km picknicken in café Maasvallei te Herbricht.

Ieder brengt zelf zijn picknick mee. Drank is ter plaatse te koop.

* Om 15.30 uur komen de deelnemers van de drie tochten samen in de kerk van Neerharen, waar we afsluiten met een gebedsviering. Het einde is voorzien omstreeks 16 uur.

Verdere info:

Luc Herbots 0478/31.57.47

Ria Ketelslegers 0479/80.28.72

Jos Vanderlee 089/71.20.85

08-08-2014 om 12:29 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Als je materiële bezittingen verzamelt, zullen die je ziel roven.'

08-08-2014 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

De Grote Oorlog (4)-Werbeek

Werbeek
Omstreeks 1920
---------------------------------
De oogst komt eraan
het werk moet worden gedaan.
Twee mannen ontbreken.
Met elke houw van de pik
snijdt de smart in het hart.
--------------
Tranen van verdriet
om onherstelbaar verlies.
Miljoenen treuren.

-------------------------------------------------------------

07-08-2014 om 09:12 geschreven door Gust Adriaensen

De Grote Oorlog (3) - Ramskapelle

...Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...

------------------------------

%%%FOTO%%%

.. ...Dossier Martin Victor Adriaensen, Legermuseum Brussel tué à Nieuport regiment: 10e Ligne, tombé au champ d’ honneur, mort pour la Belgique, Médaille Yser posthume, 25-5-1925, Chevalier de l’Ordre Léopold II avec palme, 11-8-1925 ...

--------------------------------------

Victor Adriaensen
22 juli 1887-19 februari 1915,Nieuport-Nieuwpoort
------------------------------------------------------------
Keek je hoopvol uit
over de watervlakte
toen een verdwaalde kogel
je in het hart trof
à Nieuport?
Of stootte je op een Duitse bajonet
in de moordende muizenval
van een veroverde loopgracht
à Nieuport?
Maaide mitrailleurvuur je neer
na weer eens een zinloos bevel
en stierf je in de modder
van de Vlaamse velden
à Nieuport?
Op het kleine soldatenkerkhof
staat een zerk,
jouw naam erin gekapt.
Ramskapelle heet de plek,
jouw eeuwige stek.
Mijn vader schreit.

06-08-2014 om 07:52 geschreven door Gust Adriaensen

 ...Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...

----------------------------------------------

Dossier Legermuseum Brussel: Joseph Charles Adriaensen: disparu à la retraite de Namur 1er régiment chasseurs de pied tombé au champ d’ honneur mort pour la Belgique Médaille de la Victoire Médaille commemorative 14-18, le 27 octobre 1924 ...

%%%FOTO1%%%

De Groote oorlog (2)-Erneton-sur-Biert

Karel Adriaensen 26 augustus 1885-24 augustus (?)1914
-----------------------------------------------------
Scheurde een voltreffer
jou aan flarden
en herleidde hij je lijf
tot verloren geraakte puzzelstukjes
à la retraite de Namur?
Verzoop je in een krater
die al vlug gevuld raakte
met oorlogspuin,
een vergeten speld in een hooiberg
à la retraite de Namur?
Zag je nog even
je vader, broer, je zus?
Rook je nog even de Kempense lucht?
Hoorde je nog even de gebeden
in de kapel van het gehucht?
à la retraite de Namur?
Geen perk,
geen zerk,
geen naam,
in die onooglijke vlek,
in Erneton-sur-Biert.
Mijn vader schreit.

05-08-2014 om 09:43 geschreven door Gust Adriaensen

De Grote Oorlog (1)-Werbeek

... Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...

------------------------------

Mijn vader schreit.
Tachtig jaar
na het ontbranden
van de Grote Oorlog
ziet hij twee broers
de ransels op de rug
de uniformknopen blinkend
in de augustuszon
de straat van het gehucht
uitgaan.
Kussen wordt hier niet gedaan
een handdruk is een vreemd gebaar.
Hij staat, een kind van negen,
op de opstal
bij het oude huis
en kijkt ze na.
Keer op keer
zien zij nog om
onzeker, ver weg al,
naar de bekende plek
de vertrouwde mensen.
Daar is de Mariakapel,
daar loopt het spoor,
daar is de halte
daar is de buurttram reeds.
Met het instijgen
verdwijnen zij voorgoed
uit het oog
van de vader, de broers en zussen,
onwennig en gelaten op een rij
voor hun Kempense boerderij.
Mijn vader schreit.

04-08-2014 om 10:31 geschreven door Gust Adriaensen

De christenen in Irak en in vele andere landen in het Midden-Oosten worden vervolgd en verdreven. Help ze door de petitie aan de VN en de Arabische Liga te ondertekenen.

Link naar petitie: http://citizengo.org/de.9808-retten-wir-die-christen-im-irak

02-08-2014 om 12:36 geschreven door Gust Adriaensen

Dat blijkt de slogan te zijn van de Antwerpse schepen, CD&V'er Heylen, te zijn. Om te besparen wil hij het budget voor bloemen in de Antwerpse openbare ruimte schrappen. Hij stopt het geld liever in 'evenementen', wat dat allemaal ook moge zijn.

Deze meneer Heylen is schepen van cultuur in Antwerpen. Zou je hem niet beter een 'cultuurbarbaar' noemen?

(foto: Schepen Heylen in actie, toen hij nog niet verveld was tot cultuurbarbaar)

02-08-2014 om 08:03 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/20      

Vrijdag 1 augustus 2014

Onder de heerschappij van het beest.

In het begin van deze maand waren drie ontvoerde en vermoorde Israëlische jongeren het voornaamste wereldnieuws. De misdadigers werden niet opgespoord. Het blijft trouwens bijzonder onduidelijk wie deze misdaad eigenlijk heeft begaan of beraamd en met welk doel. Het leek ook niet nodig. Meteen kwam de VN Veiligheidsraad samen om een strenge veroordeling uit te spreken en het Israëlische leger kon beginnen. Op enkele dagen tijd werden honderden tot duizend Palestijnen gedood, duizenden gewond, huizen en grond verwoest. Deze komen boven op de duizenden Palestijnen die de enkele voorbije jaren al door Israël werden vermoord. Voeg hierbij nog de dagelijkse vernederingen, diefstal van water en grond... De overblijvenden zoeken nu dekking in het gebied dat nog niet wordt aangevallen. Het is de dichtst bevolkte plek ter wereld: 10.000 mensen per vierkante km. Raketten die op Israël worden afgeschoten en die nauwelijks doden veroorzaken, moedigen Israël aan om zijn “zelfverdediging” op te drijven, met de steun van het westen. Wie hierop kritiek levert wordt meteen van anti-semitisme beschuldigd, zo mogelijk gevolgd door een proces. De wereldwijde vervolgingen en moorden op christenen in Irak, Nigeria, Syrië, Libië, Pakistan, India, Kenia en elders komen slechts even in het nieuws als het gaat om duizenden christenen tegelijk. En Israël krijgt nog extra wapens, terwijl het al beschikt over een overvloed aan massavernietigingswapens (chemische én biologische én atoomwapens op het land, in de lucht en in de zee). Luidop wordt al een oplossing van het conflikt voorgesteld: alle Palestijnen verdrijven en Gaza definitief bij Israël inlijven. Er zijn immers rijke energiebronnen mee gemoeid. Ondertussen schieten Israëlische ordediensten op de westelijke Jordaanoever Palestijnse betogers dood en niemand vraagt hoe Israëlische ordediensten daar komen. Zij zijn totaal onwettig in andermans land aan het moorden. Er zijn wel een hele reeks UNO-resoluties die Israël veroordelen, de Palestijnen het recht geven om terug te keren en vergoeding te krijgen en Israël verplichten de joodse nederzettingen en de scheidingsmuur af te breken, maar nooit werd er enige sanctie aan verbonden. Israël hoeft niet eens de moeite te doen om die resoluties in vraag te stellen. Het blijft de Palestijnen verjagen en vermoorden, hun land verwoesten en met joodse nederzettingen inpalmen. Het probleem van terugkeer en vergoeding wordt opgelost door te zorgen dat de UNO resoluties meteen achterhaald zijn.

Nagenoeg één jaar geleden werden 11 alawietische dorpen in Lattakia, Syrië, door terroristen overvallen, mensen werden vermoord, er werden verwoestingen aangebracht en een groot aantal kinderen werd ontvoerd. De UNO veiligheidsraad kwam daarvoor niet samen. Trouwens, de wereldpers heeft dit zelfs niet met één woord vermeld. Twee weken later werd een UNO onderzoekscommissie naar Damascus gezonden om een ernstig onderzoek in te stellen naar het gebruik van chemische wapens en de schuldigen te kunnen bestraffen. En kijk, de leden van de onderzoekscommissie zijn net toegekomen of er wordt, onder hun neus, in Ghouta, een verschrikkelijke aanslag gepleegd met chemische wapens. Onmiddelijk na die aanslag zijn hiervan al 35 uiterst professionele videos de hele wereld ingestuurd met dramatische beelden van stervende kinderen. Er worden geen vragen gesteld. Hoe komen zoveel kinderen zonder naam in nette kamers terecht, in een landelijke streek die wegens de gevechten al lang verlaten was? Wie krijgt zovele kinderen samen zonder moeder, zonder familieleden? Hoe komt het dat dezelfde kinderen in andere kamers terug te vinden zijn en in een andere houding liggen? De wereld huivert voor zoveel gruwel en stelt geen enkele vraag. De westerse luidsprekers van politiek én media verkondigen in alle toonaarden de schuld en de “verplettertende verantwoordelijkheid” van Syrië en meteen komen oorlogsschepen in aktie voordat de onderzoekscommissie één vaststelling heeft kunnen doen. De commissie kon geen enkel bewijs tegen Syrië vinden en maakte dus een uitgebreid rapport over de gruwelen. De overlevenden van de aanslag op de dorpen in Lattakia herkenden op de videos wel degelijk hun ontvoerde kinderen, maar dat was het vermelden niet waard. De commissie keert nog eens  terug naar Damascus maar vindt geen schuldige. Nu, na een jaar nog niet. De sancties tegen het Syrische volk worden ondertussen nog opgedreven en voor de rebellen die in bepaalde gebieden baas zijn, het volk gijzelen, hun huizen plunderen en hun kinderen ontvoeren of uitmoorden, heeft de UNO veiligheidsraad een resolutie voorzien om hen, tegen de regering in, van massale hulpgoederen te voorzien. Bovendien zorgt het westen er voor dat de “gematigde rebellen” voldoende wapens blijven krijgen.

Ondertussen gaan de gruwelen van IS (islamitische staat) in Irak en Syrië gewoon verder. Vijftig Syrische soldaten, voor het merendeel ook maar gewone miliciens die hun volk willen beschermen werden vrijdag in Raqqa (de enige stad in Syrië in handen van rebellen) door IS onthoofd en hun hoofden werden in triomf rondgereden. Voor de UNO geen bijzonder probleem. De 160.000 doden in Syrië trouwens ook niet, tenzij om te misbruiken en Syrië nog eens te beschuldigen.

De wereld zakt steeds dieper weg in een poel van leugen en bedrog, verwoestingen en massamoorden. Wat is er aan de hand? Is het een onevenwichtige verdeling? De enen worden geholpen en de anderen niet, de enen krijgen aandacht en de anderen niet. Ik denk dat er veel meer aan de hand is. We zijn gekomen in de tijd van de heerschappij van het beest en de draak, beschreven in hoodstuk 13 van de Apocalyps: “Toen liep de hele wereld het beest vol bewondering achterna en zij aanbaden de draak omdat hij aan het beest de heerschappij had gegeven” (v.3-4). We kunnen dit vertalen naar onze tijd toe. De “nieuwe wereldorde”, door duistere machten al lang intens voorbereid, is nu operationeel. Laten we vooraf zeggen dat er overal heiligen en helden leven, in alle internationale instellingen, in alle regeringen, in alle volken en landen. Er zijn echter nu ook duivelse machten werkzaam die duidelijk over voldoende invloed beschikken om internationale instellingen en regeringen volkomen naar hun hand te zetten. Zij beschikken over alle nodige middelen om willekeurig regeringen omver te werpen, landen te ontwrichten, volkeren uit te moorden of te herschikken om zelf de heersers te worden achter de schermen, de rijkdommen van het land te beheren en te verdelen zoals zij het wensen. Een land dat niet onder hun macht wil vallen wordt verwoest. Hiervoor kunnen zij de wereldopinie langs de media en de politici volkomen en naar believen manipuleren. Zij kunnen de gruwelijkste aanslagen plegen en er voor zorgen dat heel de wereld de schuld geeft aan de leiders van dat land dat ze willen aanvallen en ontwrichten. Of dit een gifgasaanslag is met een massa ontvoerde kinderen of een lijnvliegtuig dat wordt neergeschoten met honderden doden, het maakt niet uit.  Zij plannen nauwkeurig de aanslagen waar en wanneer ze willen en beslissen wie daarvoor gestraft zal worden. Dit verklaart ook hoe het mogelijk is dat zovele gerespecteerde internationale instellingen en organisaties meewerken aan één en het zelfde doel, nl. Syrië vernietigen, in plaats van het land te helpen. Zo breiden zij hun heerschappij met de “nieuwe wereldorde” verder uit.

Het is moeilijk enig zicht te krijgen op de eigenlijke, concrete duistere machten in onze wereld. De “Islamitische Staat” en de organisaties van fanatieke islamisten horen er zeker bij. Verder beloofde Albert Pike (+ 1891) het Amerikaanse monument van de vrijmetselarij dat hij met zijn vrienden de volgende eeuw het geloof in God zou uitroeien en daarvoor drie wereldoorlogen organiseren: twee in Europa en een in het Midden-Oosten (‘Morals and Dogma...’ , 1871). Hij was ook een felle voorstander van de slavernij, op bijbelse gronden (Abraham en de aartsvaders hadden slaven!) En het Opperste Gerechtshof in het hart van Jeruzalem, door de Rotschilds gebouwd, is het meest schitterende en duurste monument van een vrijmetselaarstempel ter wereld. Alle symbolen zijn er aanwezig, van de pyramide met het al-ziende oog (zoals op de Amerikaanse dollar), die de bibilotheek herbergt, waarvan de top alleen voor de rechters toegankelijk is, tot de obelisk. De wandelgang beneden heeft de vorm van een kruis, bedoeld om met de voeten te treden. De uitwerking van alle aanwezige symolen zou ons nu te ver voeren.

Leugen en bedrog moeten ontmaskerd en overwonnen worden door de waarheid. We willen beginnen in ons eigen christelijk midden, door als het ware de hand in eigen boezem te steken en een dwaling te onthullen. Dat klinkt ouderwets omdat wij zogenaamd “breeddenkend” geworden zijn, wat evenwel niet altijd zo positief is. De eerste christenen hebben vanaf de tweede eeuw dwalingen verwoed bestreden omdat zij nog een grote liefde hadden voor de zuivere boodschap van het evangelie. Onze tijd is oeverloos relativistisch. Bovendien bracht de strijd van de eerste christenen tegen ketterijen mee dat het christelijk geloof daarna helderder schitterde.

Het gaat hier nu vooral over een dwaling in het Angelsaksisch taalgebied. Toch meen ik dat de invloed hiervan ook bij ons al te ver is doorgedrongen, terwijl er anderzijds veel te weinig aandacht is voor de echte rijkdom van het joodse geloof als de wortel van ons christelijk geloof. Het is mijn bedoeling de gevaren aan te wijzen en het goede aan te moedigen.

Een verborgen verleider

Een op vier Amerikaanse christenen is overtguigd dat het hun bijbelse plicht is de huidige staat Israël onvoorwaardelijk, dus materieel en militair te steunen. Zij zijn “christelijke zionisten”, die vooral behoren tot de evangelische christenen, de charismatici, de Pinksterkerken en vele mega-kerken in Amerika. De katholieke Kerk en de traditionele christelijke kerken zijn door deze stroming veel minder aangetast.

De Anglikaanse dominee Stephen Sizer wijdde aan het christelijk zionisme tien jaar studie en meerdere boeken (www.stephensizer.com). Hij waarschuwt voor de dreiging die uitgaat van deze “ketterij” en besluit: “Het christelijk zionisme is de meest verspreidde, controversiele en verwoestende lobby binnen het christendom. Het is medeverantwoordelijk voor de blijvende spanningen in het Midden Oosten, de rechtvaardiging van de apartheidspolitiek van Israël, zijn colonisatie agenda en de ondermijning van het vredesproces tussen Israël en Palestina.” (Christian Zionism: The New Heresy that Undermines Middle East Peace, Revd Dr Stephen Sizer ). Uit zijn studies hebben we de meeste van de volgende gegevens geput.

Het christelijk zionisme

Een Chileens jezuiet, Emmanuel Lacunza (+ 1801) bracht eind 18^e eeuw een vernieuwing op gang die eigenlijk tot nu toe nog hoogst actueel is. Pas decennia later werd zijn boek in Engelse vertaling uitgegeven door Edward Irving (Coming of Messiah in Glory and Majesty). Omdat het zo revolutionair was werd de naam van de jezuiet veranderd in Juan Josaphat Ben-Ezra. Hierin werd de vraag gesteld: hoe kunnen wij de Wederkomst van Jezus Christus verwachten wanneer in zijn Kerk niet eens het oorspronkelijke uitverkoren volk vertegenwoordigd is? Het was een herwaardering van de plaats van het uitverkoren volk in het licht van de wederkomst van Christus. De eerste Kerk was inderdaad een eenheid in verscheidenheid, bestaande uit gelovigen zowel uit de joden als uit de volkeren. Voegen we hier meteen bij dat hieruit de huidige bezieling ontstaan is voor de hoopvolle, charismatische, oecumenische wereldbeweging van gebed, boete en verzoening: “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” , waarvoor ook wij ons met hart en ziel hebben ingezet. En dat zullen we blijven doen (www.tjcii.be).

Engeland kende vanuit dit “uitzien naar de wederkomst van Christus” in de 19^e eeuw een sterke heropleving in protestantse middens. De Duitse historicus Alexander Schölch heeft aangetoond dat hieruit een “chiliastisch” (met grote belangstelling voor het 1000-jarig rijk) Anglikanisme ontstond, die de basis werd voor het christelijk zionisme. (‘Palestine in Transition). Hierbij werd een religieus met een politiek motief vermengd. Als we alle joden naar het Heilig Land terugbrengen en hen bekeren, dan zal Christus werderkomen en zijn 1000-jarig rijk (chiliasme) stichten, zo dacht men. Tegelijk wilden Frankrijk, Rusland en Engeland (en Duitsland) hun plaats in het verzwakte (en weldra instortende) Ottomaanse rijk veroveren en een ambassade in Jeruzalem vestigen. Frankrijk koos daarvoor de kant van de katholieken, Rusland die van de orthodoxen maar Engeland had in het Midden-Oosten geen protestanten en koos voor de joden, temeer omdat die heimelijk van plan waren baas te worden over de anderen. Zo hoopten de Engelsen de anderen te overheersen. Ze stuurden een voormalige rabbijn, inmiddels anglikaanse bisschop, Michael Solomon Alexander naar het cenakel in Jeruzalem om er een christelijke kerk op te richten en de joden te bekeren (1842-5). Dit lukte helemaal niet, maar het lukte hen wel katholieken en orthodoxen sterk te beïnvloeden, door te zeggen dan de kerk corrupt is en terug joods moet worden enz. Er werden verschillende kerken en verenigingen opgericht. In 1849 werd dicht bij de oude stad in Jeruzalem de “Christ Church” gesticht, die er nu nog is.

Het zuiver religieuze motief was een edel doel: het joodse volk als uitverkoren volk erkennen, het helpen om zijn eigen joods geloof te beleven in het licht van de vervulling in Christus en samen met de “christenen”, de gelovigen uit de volken, de ene Kerk van Christus vormen en zijn Wederkomst verwachten. Helaas werd deze beweging meteen beïnvloed door een aardse streving van het zionisme, een politieke interpretatie van de bijbel om de wereldse suprematie van het joodse volk en land te promoten... Zo is het “christelijk zionisme” ontstaan, al een halve eeuw voor het joods zionisme.

Een van de advokaten van Theodor Herzl (+ 1904, ‘Der Judenstaat’ 1896), de vader van het zionisme, was een christen zionist. Het christelijk zionisme werd een theologische en vooral politieke beweging die de meest extreme standpunten van de ideologie van het zionisme zou overnemen. De christelijke boodschap van liefde en rechtvaardigheid werd herleid tot een politiek van overheersing en militarisme. Zij beschouwen nu in hun kortzichtige en aardse interpretatie, het ontstaan van de staat Israël in 1948 en de verovering van Jeruzalem in 1967 eenvoudigweg als de vervulling van Gods beloften. We hebben vroeger al verwezen naar de joodse historicus Illan Pappe die de gangbare voorstelling van de stichting van de staat Israël grondig heeft ontmaskerd en de werkelijke gruwelen onthuld: “De etnische zuivering van Palestina” (Davidsfonds 2008). Wat er nu gebeurt in Gaza is gewoon de logische voortzetting hiervan.

Er zijn in Amerika vele organisaties van christelijke zionisten (ICEJ, CFI, CUFI...) met grote invloed in de politiek. Er zijn minstens tien maal meer christelijke zionisten dan joodse zionisten, nl. zeker tientallen miljoenen. De Europese tegenhangers zijn niet minder actief. Een van de invloedrijkste Amerikaanse leiders is dominee John Hagee, die de stichter is van de Christians United for Israel, (CUFI, 2006) en van de Cornstone Church in San Antonio, Texas.Zijn wekelijks programma wordt in 200 landen door naar schatting 100 miljoen huisgezinnen beluisterd. Hij beweert iedereen die in de bijbel gelooft te kunnen omvormen tot een onvoorwaardelijke propagandist van Israël. Hij goochelt met woorden maar verwerpt in feite de echte religieuze, bijbelse boodschap van universele liefde en vrede.

Ziehier de voornaamste politieke overtuigingen van de christelijke zionisten.

1. Ze steunen een materiële welvaart voor Israël en rechtvaardigen daarom de racistische ‘Apartheid’ in politiek en media.
2. Ze zijn partners van het “Jewish Agency” om Joden terug te brengen naar Israël.
3. Voor hen strekt het land Israël zich uit van de Nijl tot de Euphraat en behoort uitsluitend aan de joden. Daarom moeten Palestijnen verdreven worden, de betrokken landen geannexeerd en de nederzettingen uitgebreid.
4. Jeruzalem hoort helemaal en alleen aan de Joden toe.
5. Zij steunen organisaties die de tempel in Jeruzalem willen herbouwen door op de tempelberg de “Dom of the Rock” en Al-Aqsa, het heiligdom van de moslims af te breken.
6. Zij zijn tegen iedere vredesonderhandeling met de Arabieren. Ze beschouwen Palestijnen als vreemden die geen recht hebben daar te zijn. Daarom misprijzen ze ook de Palestijnse christenen, ondanks het feit dat zij de autochtone bewoners zijn en de kostbare band vormen met de eerste Kerk.

Niet iedereen zet zich even radicaal in voor deze standpunten, maar deze motieven zijn wel algemeen aanwezig, bewust of onbewust. Hoezeer christelijke zionisten deze standpunten ook menen te kunnen verdedigen, ze zijn strijdig met de echte bijbelse leer en het christelijk geloof. Het is hier evenwel niet de plaats om dit uitgebreid te verantwoorden. In het besluit zal ik een korte samenvatting trachten te geven.

Een van de gevolgen van de spiraal van het geweld is dat vijanden elkaars gedrag overnemen en zelfs vrienden worden. In geweld worden allen aan elkaar gelijk. Ook in de oorlog tegen Syrië is dit duidelijk geworden. Israël en fanatieke moslimmilities werken nauw samen tegen het Syrische volk. Christenen die zich aan de kant van de zionisten scharen kunnen we daarom hoegenaamd niet aanvaarden.

Zionisme is geen judaisme

Alle belangrijke religieuze rabbijnen hebben met de sterkste bewoordingen het zionisme veroordeeld als een misvorming van het authentieke joodse geloof en van het vertrouwen op de Almachtige. Voor hen is het een onaanvaardbaar nationalisme, militarisme en materialisme. Zij verwerpen de verovering van de “staat Israël” als het zich aanmatigen van een aards messianisme. Bovendien wijzen zij er op dat zionisten bij de verovering van het land in 1948 gruwelijke misdaden gepleegd hebben, die allen door de Torah ten strengste veroordeeld worden. Verder verwijten ze dat ze deze misdaden voor eigen volk en voor de wereld hebben verborgen, waardoor velen na WO II, in hun verblinding, het authentiek joods geloof verloochenden en zich aansloten bij het zionisme. Pas door de oorlog tegen Libanon in 1982 is hun ware aard geleidelijk ook in het Westen doorgedrongen.

Uitgebreide informatie hierover geeft Neturei Karta International, Jewish United Against Zionism met uitvoerige verklaringen, verantwoordingen en studies van een eindeloze reeks religieuze rabbijnen. Je ziet ook massamanifestaties van orthodoxe joden tegen de staat Israël. Vermelden we hier slechts één verzameling: The Rabbis Speak Out met uitspraken van een zeventigtal rabbijnen, beginnend al van voor WO I. Al deze rabbijnen bevestigen dat het zionisme niet kan verzoend worden met het ware joodse geloof (www.nkusa.org).

Standpunt van de kerkelijke hierarchie

In 2006 hebben enkele kerkleiders in Jeruzalem een verklaring uitgegeven over het christelijk zionisme: de Latijnse patriarch van Jeruzalem, Michel Sabbah, Swerios Malki Mourad, aartsbisschop van het Syrisch orthodox patriarchaat van Jeruzalem, bisschop Riah Abu El-Assal van de Episcopaalse kerk van Jeruzalem en het Midden-Oosten en tenslotte bisschop Munib Younan van de Evangelisch Lutheraanse kerk in Jordanië en het Heilig Land. In deze zogenaamde “Verklaring van Jeruzalem” stellen zij o.m.: “Wij verwerpen radikaal de leerstellingen van het christelijk zionisme als een misvorming van de bijbelse boodschap van liefde, rechtvaardigheid en verzoening”. Verder verwerpen zij het verbond van christelijk-zionistische leiders en organisaties met de regeringen van Israël en de VS om hun heerschappij over Palestina op te leggen, waaruit onvermijdelijk een golf van geweld ontstaat, die de veiligheid ondermijnt van het Midden Oosten en van de rest van de wereld. Zij roepen iedereen op zich te bevrijden van ideologieën van militarisme, overheersing en annexatie en terug te keren naar het evangelie van Jezus Christus, die een boodschap is van universele liefde, verlossing en verzoening. Zij roepen op om te bidden voor het Palestijnse en Israëlische volk die beiden lijden als slachtoffers, de enen wegens de bezetting de anderen wegens hun militarisme. Hierdoor ontstaan verarmde ghettos, omsingeld door joodse nederzettingen. De illegale nederzettingen, de bouw van de scheidingsmuur en het inpalmen van Palestina ondermijnt het leven van de Palestijnse staat, van de vrede en de veiligheid in gans de regio. De verklaring van de patriarchen eindigt met een bijbelse aansporing. Duurzame vrede, veiligheid en verzoening zijn niet mogelijk zonder rechtvaardigheid. De roep om gerechtigheid zal blijven klinken: “God heeft u gezegd wat goed is, mens en wat Hij van u verlangt. Hij wil niets anders dan dat gij u houdt aan het recht, dat gij de trouw eerbiedigt en u tegenover uw God ootmoedig gedraagt” (Micha 6,8).

Besluit

Wij verwerpen het zionisme en zijn infiltratie in het christelijke geloof. Het is onverenigbaar met het authentieke joodse geloof en zeker met de christelijke boodschap. Wij houden van het joodse geloof. Het is de kostbare schat en bron van het christelijke geloof. Wij blijven trouw aan het Woord Gods. Voor ons is dit echter geen dode letter of een boek, maar Gods openbaring in de levende gemeenschap van gelovigen, naar het woord van de heilige Paulus: “Houdt u aan de overleveringen waarin gij door ons hetzij mondeling, hetzij schriftelijk zijt onderwezen” (2 Tess. 2, 15). In gans het “Oude Testament” zien wij het “Nieuwe Testament” verborgen aanwezig en in het “Nieuwe Verbond” zien we hoe het “Oude Verbond” tot volle ontplooiing komt, zoals Augustinus het zag en Vaticaum II het herhaalde.

Het joodse volk is en blijft Gods uitverkoren volk. Jezus Christus, uit het joodse volk voortgekomen, geboren uit de Maagd Maria, heeft door zijn leven, lijden, sterven en verrijzen alle profetieën van het Oude Verbond in zich vervuld, niet volgens onze menselijke verwachtingen, op een materialistische, aardse wijze, maar op een onvoorstelbaar diepere, geestelijke en universele wijze voor het heil van heel de wereld. Hij is de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Natuurlijke afstamming is niet meer beslissend. De ware kinderen van Abraham zijn niet de kinderen “naar het vlees” maar zij die ten volle Gods Woord aanvaarden en de vervulling ervan in Christus. Alle volken zijn nu langs het joodse volk en in Christus geroepen tot één uitverkoren volk, een heilige natie, een priesterlijk Godsvolk. Zo is er geen onderscheid meer tussen jood of heiden. De echte besnijdenis is niet die van het vlees maar die van het hart, nl. door het geloof in Christus. Hij is nu door zijn verrijzenis het Lam Gods, de nieuwe Tempel voor altijd. De oude offers en de oude tempel zijn voor goed voorbij en in Hem voltooid. Hij is het Hoofd van de Kerk, “pijler en grondslag van de waarheid” (1 Tim 3, 15). De ware gelovigen hoeven niet meer op te trekken naar het aardse Jeruzalem in een aards Israël. Allen kunnen overal God aanbidden in Geest en waarheid. Zij volgen het voorbeeld van de ware geloofsgetuigen die niet terugkeren naar het oude Jeruzalem maar op tocht gaan “naar een beter vaderland, het hemelse” (Hebr. 11, 15)

De eerste volgelingen en apostelen waren Joden en werden, zoals de profeten, door hun eigen volk vervolgd of gedood. Daarna kwamen massaal gelovigen uit de volkeren die gedurende eeuwen de uitverkiezing van het joodse volk hebben verworpen en het joodse volk hebben afgewezen. De tijd is gekomen voor wederzijdse verzoening en herstel van de eenheid in verscheidenheid: één gemeenschap, het geestelijk Lichaam van Christus in de Kerk, gevormd door gelovigen uit de volkeren en gelovigen uit de joden. Het visioen van Paulus in Romeinen 11 zal zich voltrekken als het werk van Gods Geest: één olijfboom met twee takken. Onze wereld en ook ons land hebben dringend nood aan deze alomvattende geloofsvisie, evenwel zonder zionistische misvorming. Sluit u aan bij de gelovigen “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” . De basisteksten zijn: Handelingen 15, Romeinen 11 en Ephesiërs 2, (zie www.tjcii.be). Hier ligt een nagenoeg nog onontgonnen gebied. De oogst is rijp en wacht vooral op katholieke, goed gevormde en bezielde werkers met een juiste evangelische, oecumenische instelling en liefde voor de universele Kerk.

Wij eren het joodse volk omdat het zulk een uitzonderlijke bedrage aan de menselijke beschaving heeft gegeven op nagenoeg ieder gebied. Het joods-christelijke geloof is de echte bron geworden van de westerse beschaving. Wij aanvaarden daarbij echter geen enkele misvorming of verenging van de universaliteit van de authentieke evangelische boodschap van Jezus Christus. Hij voorspelde de verwoesting van Jeruzalem en van de tempel en zo is het gebeurd. Hij heeft voorspeld dat haat, vervolgingen, verwoestingen, oorlogen en moorden zullen toenemen. En zo is het aan het gebeuren. Uiteindelijk zal Hij alle duivelse machten en de antichrist vernietigen en Hij zal Koning zijn over alle volkeren in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Van ons vraagt Hij ondertussen trouw te blijven aan zijn Woord, de liefde te bewaren jegens Hem en alle medemensen, onbevreesd te blijven getuigen van Hem en te blijven volharden in de beproevingen. Wij verwerpen iedere vorm van een aards, materialistisch messianisme waardoor het ene volk het andere overheerst. Christus is ons aller leven en onze enige hoop. Hij zegt ons: “Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt nabij” (Lc 21, 28).

P. Daniël

01-08-2014 om 22:31 geschreven door Gust Adriaensen

In een interview zei De Wever dat over Di Rupo niets positiefs te vertellen valt. Het gemak waarmee dergelijke leugenachtige veralgemeningen gedebiteerd worden én het gemak waarmee de meeste gazetten dergelijke onzin slikken, zijn gewoonweg verbijsterend en beschamend voor het ethische en intellectuele niveau van het politieke debat in Vlaanderen en België.

En een fraaie toekomstige coalitiepartner is me die De Wever toch wel: de andere toekomstige partners CD&V, Open VLD en MR, ervan beschuldigen dat ze er niks van gebakken hebben!

01-08-2014 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/19

Vrijdag 25 juli 2014

Hulde en dank aan onze weldoeners.

Vroeger hebben we reeds een voorlopig verslag gegeven van de wijze waarop de financiële middelen, die ons gul geschonken zijn besteed werden. Het ging onder meer om groot en zeer kostbaar materiaal zoals de twee mobiele hospitalen. Nu gaat het over de hulp aan afzonderlijke families en personen. Vanuit België en Nederland zijn vele containers verzonden die meestal niet tot bij ons konden komen. Vrijwilligers over heel het land verspreid, hebben gezorgd dat hetgeen specifiek voor ons klooster is, in bewaring wordt gehouden terwijl de noodhulp verdeeld wordt. Ondertussen kwamen hier wel trucks toe vanuit Rusland met hulpgoederen, die verzameld zijn door de Russiche orthodoxe kerk in samenwerking met het Rode Kruis en de Arabische tegenhanger, de Rode Halve Maan. Alles wordt deskundig en centraal geregeld door moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel. Dag en nacht spannen zij zich in om het lijden van de Syrische bevolking zoveel mogelijk te verlichten. Ziehier enige achtergrondinformatie en een kort verslag met enkele beelden. Dit is uiteindelijk enkel maar mogelijk dank zij jullie inzet, geldelijke en materiele hulp. Sommigen hebben zich, ook in België, dag en nacht ingespannen voor Syrië. Anderen hebben door geldelijke bijdragen geholpen. Aan hen allen is deze hulde en dank gericht.

Daadwerkelijke humanitarie hulp

In het begin van 2011 ontstonden er plots grote beroeringen in Syrië. Onze Libanese zusters hadden meteen de intuitie dat buitenlandse machten nu hier chaos wilden brengen zoals ze in Libanon hadden bewerkt. Deze zusters hadden namelijk de oorlog in Libanon meegemaakt en de vader van moeder Agnes-Mariam was een Palestijnse christen, afkomstig uit Nazareth en slachtoffer van de etnische zuivering door de zionisten. Het overwegend en zeer christelijke Libanon werd plots slachtoffer van massamoorden en verwoestingen. Land en volk werden in stukken verbrokkeld, de soenitische moslims waren nu in de meerderheid en het geweld kon overal en altijd uitbarsten. De zionisten hadden hun slag thuis gehaald en konden verder met hun militaire supermacht willekeurig het land blijven aanvallen en verzwakken wanneer ze maar wilden... tot nu toe.

De allereerste intuitie omtrent de opstanden in Syrië, door het buitenland opgezet, werd door de gebeurtenissen steeds meer bevestigd. De manipulatie van de media was echter zo grondig voorbereid dat de waarheid voor de openbare opinie verborgen bleef. In deze omstrandigheden waren visie en moed van het allergrootste belang. Moeder Agnes-Mariam nodigde midden november 2011 een groep van 16 internationale onafhankelijke journalisten uit, om de toestand hier gedurende een week te komen

waarnemen om dan van de waarheid te kunnen getuigen. De meesten hebben dit ook gedaan. Deze journalisten kwamen ’s avonds terug in ons klooster en deelden met elkaar en ons de ervaringen die ze op verschillende plaatsen in het land hadden opgedaan. Voor onszelf was dit een uiterst rijke journalistieke leerschool. De week eindigde met een druk bijgewoonde persconferentie in Libanon. Dit was een begin van een ommekeer in de bewustwording.

Ondertussen stond moeder Agnes-Mariam al op de zwarte lijst zodat zij voor alle rebellengroepen een prioriteit werd, wat haar uitschakeling moest verzekeren. Samen met zr. Carmel is ze echter in een waanzinnige rit, net op tijd, onze gemeenschap Mar Yakub kunnen ontvluchten. Dit is inmiddels al meer dan twee jaar geleden (juni 2012). Sindsdien hebben beide zusters niet opgehouwden zich dag en nacht af te sloven om al het mogelijke te doen om het Syrische volk en land mee te helpen redden van de ondergang. Zonder vrees ging moeder Agnes-Mariam in op alle uitndogingen om te getuigen van wat er in Syrië werkelijk bezig was: in Rome, Brussel, Parijs, Genève, Londen, Ierland, Australië, Maleisië. Zij nam deel aan de pelgrimstocht van vrede, door enkele nobelprijswinnaars georganiseerd met een bezoek o.a. aan Syrië en Iran. Een zware opdracht werd een reeks conferenties doorheen de Verenigde Staten van Amerika, waar zij achtervolgd werd door een groep die haar conferenties trachtte te verstoren en haar persoon te belasteren. Onverschrokken ging zij openlijk de confrontatie aan, die meestal eindigde in een ontmaskering van haar belagers en een enthousiast applaus van het publiek. Tegelijk aanvaardde zij de uitnodigingen van allerlei tv-stations om in een uitgebreid interview de werkelijke toestand toe te lichten en op te roepen tot hulp aan Syrië. En geheel anders dan onze zelfverklaarde "Midden-Oosten specialisten", die vanuit hun luie zetel "de ontwikkelingen in Syrië op de voet volgen", om dan onze media verder te vergiftigen en gewoon de westerse oorlogspropaganda na te praten, was zij telkens, geheel onverwacht met een blizbezoek aanwezig op de plaatsen waar terroristen een aanslag of een massalachting hadden gepleegd. Zij was er om de werkelijkheid te zien, rechtstreeks contact te nemen met de slachtoffers en de hulp te coordineren. Is het te verwonderen dat er lastercampagnes tegen haar werden opgezet, waarvan sommigen met medewerking van buitenlandse regeringen en hun geheime diensten? In onze gemeenschap hebben wij al haar initiatieven gevolgd en telkens intens gebeden opdat zij de nodige kracht en bescherming zou krijgen om haar taak onvermoeibaar verder te zetten. Het ging er soms bijzonder gespannen aan toe. In Homs heeft zij een verzoening willen bewerken tussen rebellen en leger. Daarvoor wilde zij persoonlijk de hoogste rebellenleider zelf spreken. De wagen waarin zij zat werd tweemaal beschoten, toen zij er naartoe reed en toen zij terugkeerde. Zij bleef evenwel ongedeerd. Ook in Maadamyye (Damascus) was de bevolking er zeer erg aan toe. Het was door rebellen gegijzeld terwijl het leger hen trachtte te omsingelen. Ook daar nam zij het initiatief om een verzoening te bewerken. Zr. Carmel was zeer ongerust en uiteindelijk erg kwaad

omdat de toestand daar levensgevaarlijk was. Moeder Agnes-Mariam keek zr. Carmel aan en zei: "

Vertrouw op de heilige Geest" en zij stapte met een witte vlag door de vechtende linies, recht naar het hoofdkwartier van de rebellen, terwijl twaalf scherpschutters hun geweer op haar hadden gericht. Zij sprak met de leider van de rebellen en tenslotte werden duizenden mensen bevrijd. Ongelooflijk maar waar.

Moeder Agnes-Mariam heeft twee verenigingen opgericht, een voor een nationale verzoening waarin tevens alle stamhoofden van Syrië vertegenwoordigd zijn en een voor humanitaire hulp. Alleen over de laatste geven we hier een kort verslag. Al hebben we geen enkel gezag om voor het wereldforum een voorstel te formuleren, toch doen we het. Wie de werkelijke inzet overschouwt van moeder Agnes-Mariam, gesteund door zr. Carmel en heel de gemeenschap van Mar Yakub gedurende gans deze oorlog, moet besluiten dat zij de Nobelprijs voor de vrede meer dan waard is, al zal dit wel het allerlaatste zijn dat de Amerikaans-zionistische wereldheersers zullen toelaten.

In 2012 richtte moeder Agnes-Mariam het "

Humanitarian Assistance Team" op met een grote groep vrijwilligers. Het zijn christenen en moslims die de mensen in de grootste nood, onafhankelijk van hun geloofsovertuiging trachten te helpen. Vele mensen die vroeger erg welstellend waren en nu in de diepste ellende verkeren, hebben de neiging zich eerder te verbergen dan zich te manifesteren. Het gebied van de hulpverlening is vooral de streek tussen Homs en Damascus. Het is een belangrijk maar ook beperkt gebied. Wij zijn ook maar beperkt. Wel is er nog een aparte groep die vanuit Tartous werkt. Er werd een poster gemaakt voor de vereniging met de naam van moeder Agnes-Mariam (Fadia al Laham), om duidelijk de verantwoordelijkheid voor de betrouwbaarheid van deze hulpverlening te garanderen. Dit vergemakkelijkt het werk

van de vrijwilligers en geeft hen vertrouwen. Een gezin dat tot onze gemeenschap behoort en afkomstig is uit Damascus zorgt dag en nacht voor een goede coordinatie. In 2014 hebben ze 11.550 pakketten met voedsel en medische hulp kunnen verdelen in Damascus en de voorsteden, in Homs en Dar’aa. Bovendien hebben ze overvloedig lakens, matrassen, kleding en speelgoed kunnen uitdelen. Soms wordt ook geldelijke hulp gegeven. De kerngroep van deze vrijwilligers hebben we vroeger al eens "de twaalf apostelen" genoemd en worden nu ook officiëel erkend en gewaardeerd om hun deskundige en onbaatzuchtige inzet.

Een van onze vrijwilligers overhandigt een truck voedsel en hygiënisch materiaal aan een vertegenwoordiger van de Syrische Vereniging voor sociale zaken, bestemd voor Adra, in de buitenwijken van Damascus, waar zwaar gevochten is.

Vrijwilligers met hulpgoederen op weg naar Damascus.

De burgemeester van Maadamiyye en zijn staf krijgen een truck met voedsel, hygiënisch materiaal, melk en chocolade. Eind 2013 werd dank zij de inzet van moeder Agnes-Mariam het beleg en de gijzeling van de bevolking gebroken en verlieten de rebellen de stad. In alle huizen was er ingebroken en vele huizen waren verwoest.

Het team brengt voedsel en medische hulp, melk en chocolade naar Dar’aa, aan de grens met Jordanië (buiten het aangeduide vierkant op de kaart). Hier is de oorlog tegen Syrië eigenlijk begonnen.

In de lente van 2014 werden de families van Ma’aloula geholpen, (mogelijk de oudste christelijke stad na Jeruzalem) waar nog de taal van Jezus, het Aramees gesproken wordt: voedsel, medische hulp, kleding, matrassen, lakens, verwarmingstoestellen, zeep, hygënisch materiaal (samen 2, 5 ton). De terroristen hebben de stad en kloosters grondig verwoest. Antoon, een jonge christen kreeg een revolver tegen zijn hoofd en moest moslim worden. "

Ik ben christen en zal als christen sterven" was zijn antwoord. Hij werd vermoord en wordt nu als martelaar vereerd. De bevolking kan nog lang niet terug naar hun huizen. De verwoesting van Ma’aloula en zijn kloosters is een dolksteek in het hart van de gehele christenheid.

In Abasyeen (Damascus) konden 100 families geholpen worden met voedsel en hygienisch materiaal, melk en kleding

In 2014 werden in Damascus 15 auto’s met kleding uitgedeel, door Moeder Angès en zr. Carmel overgebracht vanuit Libanon.

Vorige week vertrok een vol minibusje vanuit ons klooster naar Shel (in de buurt van Nebk), waar de terroristen weg zijn na vele huizen te hennen verwoest en geplunderd

.

Voedsel, hygienisch materiaal en 6oo dekens worden uitgedeeld in Jreijir (Damascus)

Shel

Voedsel en hygiënisch materiaal wordt uitgedeeld in Ma’amoura

Ons eigen dorp Qara heeft een rijke geschiedenis. In de Middeleeuwen waren er meerdere kerken en zelfs een bisschopszetel. De centrale moskee was aanvankelijk een heidense tempel, daarna de St. Nicolaaskerk, volgens de traditie gebouwd door de heilige Héléna in de 4

e eeuw. Het is voor deze centrale moskee dat wij met eigen ogen de opstand hebben zien onstaan. Wij wandelden met de pastoor vrolijk door het dorp, bezochten enkele zieken, baden voor hen en deden inkopen om dan samen met enkele jongeren in de pastorie te eten. Op een vrijdagavond was een groepje vreemde mannen wild aan het schreeuwen en ze filmden hun eigen protest. Erg ongemakkelijk liepen we vlug door de groep heen. En in november 2013 was het dorp door duizenden terroristen ingenomen. Na anderhalve maand gevechten met het leger waren de terroristen weg. Inmiddels was ook heel de bevolking gevlucht. Dank zij de hulp van onze groep konden de bewonders terugkeren. 5250 voedsel- en hygienische pakketten, 17.000 dekens en 10.000 materassen werden uitgedeeld. Hier ligt een deel opgeslagen in de St. Michiels kerk van onze byzantijnse pastoor, Deze kerk werd door terroristen van binnen grondig vernield maar is inmiddels helemaal hersteld. De rust is bijna teruggekeerd in het dorp en de bewoners zijn nagenoeg allemaal terug.

Dorpsbewoners vullen de nodige papieren in

De grote kerk van de (niet voltooide) nieuwbouw van ons klooster Mar Yakub doet dienst als opslagplaats: dekens, voedsel- en hygiënische pakketten werden van hier uit verdeeld in Qâra, Jrejir en Yabroud.

Op onze grote binnekoer kwamen trucks toe met hulpgoederen vanwege de Russisch orthodoxe kerk, die mede door dorpsbewoners van Qâra worden gelost.

Terwijl de plaatselijke kliniek in Qâra aan de kinderen de nodige verzorging verleent krijgen ze speelgoed. Zo komen de kinderen, die meer geïntersseerd zijn in het speelgoed dan in de medische zorg.

Deze moeder bleef achter met vijf kinderen. Haar man is nog steeds vermist, de twee meisjes zijn ziek en de baby heeft kanker. Zij ontvingen matrassen, voedsel, hygiënisch materiaal, kleren, melk en geld voor de huur van twee kamertjes gedurende vier maanden.

Dit zijn kinderen van de catechesegroep van de Zeitoun kerk van het Grieks Melchitisch patriarchaat in Damascus. Ze kregen voetballen.

Dit is een arm druzengezin waarvan de vader gedeeltelijk verlamd is en een van de kinderen gehandicapt. De moeder kan als opdienster werken in een polykliniek maar moet nog van het ene hulpcentrum naar het andere om rond te komen. Ze verdient 8000 Syr. P. en heeft 30 000 S.P. maandelijkse kosten aan medicijnen.

. Ons team kon hen de nodig hulp geven. Twee kinderen van deze familie zijn ziek. We konden hen medicijnen geven, geld en een rolstoel.