...Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...
------------------------------
%%%FOTO%%%
.. ...Dossier Martin Victor Adriaensen, Legermuseum Brussel tué à Nieuport regiment: 10e Ligne, tombé au champ d’ honneur, mort pour la Belgique, Médaille Yser posthume, 25-5-1925, Chevalier de l’Ordre Léopold II avec palme, 11-8-1925 ...
--------------------------------------
Victor Adriaensen 22 juli 1887-19 februari 1915,Nieuport-Nieuwpoort ------------------------------------------------------------ Keek je hoopvol uit over de watervlakte toen een verdwaalde kogel je in het hart trof à Nieuport? Of stootte je op een Duitse bajonet in de moordende muizenval van een veroverde loopgracht à Nieuport? Maaide mitrailleurvuur je neer na weer eens een zinloos bevel en stierf je in de modder van de Vlaamse velden à Nieuport? Op het kleine soldatenkerkhof staat een zerk, jouw naam erin gekapt. Ramskapelle heet de plek, jouw eeuwige stek. Mijn vader schreit.
06-08-2014 om 07:52
geschreven door Gust Adriaensen
05-08-2014
De Groote Oorlog (2)- Erneton-sur-Biert
...Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...
----------------------------------------------
Dossier Legermuseum Brussel: Joseph Charles Adriaensen: disparu à la retraite de Namur 1er régiment chasseurs de pied tombé au champ d’ honneur mort pour la Belgique Médaille de la Victoire Médaille commemorative 14-18, le 27 octobre 1924 ...
%%%FOTO1%%%
De Groote oorlog (2)-Erneton-sur-Biert
Karel Adriaensen 26 augustus 1885-24 augustus (?)1914 ----------------------------------------------------- Scheurde een voltreffer jou aan flarden en herleidde hij je lijf tot verloren geraakte puzzelstukjes à la retraite de Namur? Verzoop je in een krater die al vlug gevuld raakte met oorlogspuin, een vergeten speld in een hooiberg à la retraite de Namur? Zag je nog even je vader, broer, je zus? Rook je nog even de Kempense lucht? Hoorde je nog even de gebeden in de kapel van het gehucht? à la retraite de Namur? Geen perk, geen zerk, geen naam, in die onooglijke vlek, in Erneton-sur-Biert. Mijn vader schreit.
05-08-2014 om 09:43
geschreven door Gust Adriaensen
04-08-2014
De Grote Oorlog (1)
De Grote Oorlog (1)-Werbeek
... Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...
------------------------------
Mijn vader schreit. Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze na. Keer op keer zien zij nog om onzeker, ver weg al, naar de bekende plek de vertrouwde mensen. Daar is de Mariakapel, daar loopt het spoor, daar is de halte daar is de buurttram reeds. Met het instijgen verdwijnen zij voorgoed uit het oog van de vader, de broers en zussen, onwennig en gelaten op een rij voor hun Kempense boerderij. Mijn vader schreit.
04-08-2014 om 10:31
geschreven door Gust Adriaensen
02-08-2014
Help de christenen in Irak!
De christenen in Irak en in vele andere landen in het Midden-Oosten worden vervolgd en verdreven. Help ze door de petitie aan de VN en de Arabische Liga te ondertekenen.
02-08-2014 om 12:36
geschreven door Gust Adriaensen
'Weg met de bloemen in 't Stad!'
Dat blijkt de slogan te zijn van de Antwerpse schepen, CD&V'er Heylen, te zijn. Om te besparen wil hij het budget voor bloemen in de Antwerpse openbare ruimte schrappen. Hij stopt het geld liever in 'evenementen', wat dat allemaal ook moge zijn.
Deze meneer Heylen is schepen van cultuur in Antwerpen. Zou je hem niet beter een 'cultuurbarbaar' noemen?
(foto: Schepen Heylen in actie, toen hij nog niet verveld was tot cultuurbarbaar)
02-08-2014 om 08:03
geschreven door Gust Adriaensen
01-08-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/20
Vrijdag 1 augustus 2014
Onder de heerschappij van het beest.
In het begin van deze maand waren drie ontvoerde en vermoorde Israëlische jongeren het voornaamste wereldnieuws. De misdadigers werden niet opgespoord. Het blijft trouwens bijzonder onduidelijk wie deze misdaad eigenlijk heeft begaan of beraamd en met welk doel. Het leek ook niet nodig. Meteen kwam de VN Veiligheidsraad samen om een strenge veroordeling uit te spreken en het Israëlische leger kon beginnen. Op enkele dagen tijd werden honderden tot duizend Palestijnen gedood, duizenden gewond, huizen en grond verwoest. Deze komen boven op de duizenden Palestijnen die de enkele voorbije jaren al door Israël werden vermoord. Voeg hierbij nog de dagelijkse vernederingen, diefstal van water en grond... De overblijvenden zoeken nu dekking in het gebied dat nog niet wordt aangevallen. Het is de dichtst bevolkte plek ter wereld: 10.000 mensen per vierkante km. Raketten die op Israël worden afgeschoten en die nauwelijks doden veroorzaken, moedigen Israël aan om zijn “zelfverdediging” op te drijven, met de steun van het westen. Wie hierop kritiek levert wordt meteen van anti-semitisme beschuldigd, zo mogelijk gevolgd door een proces. De wereldwijde vervolgingen en moorden op christenen in Irak, Nigeria, Syrië, Libië, Pakistan, India, Kenia en elders komen slechts even in het nieuws als het gaat om duizenden christenen tegelijk. En Israël krijgt nog extra wapens, terwijl het al beschikt over een overvloed aan massavernietigingswapens (chemische én biologische én atoomwapens op het land, in de lucht en in de zee). Luidop wordt al een oplossing van het conflikt voorgesteld: alle Palestijnen verdrijven en Gaza definitief bij Israël inlijven. Er zijn immers rijke energiebronnen mee gemoeid. Ondertussen schieten Israëlische ordediensten op de westelijke Jordaanoever Palestijnse betogers dood en niemand vraagt hoe Israëlische ordediensten daar komen. Zij zijn totaal onwettig in andermans land aan het moorden. Er zijn wel een hele reeks UNO-resoluties die Israël veroordelen, de Palestijnen het recht geven om terug te keren en vergoeding te krijgen en Israël verplichten de joodse nederzettingen en de scheidingsmuur af te breken, maar nooit werd er enige sanctie aan verbonden. Israël hoeft niet eens de moeite te doen om die resoluties in vraag te stellen. Het blijft de Palestijnen verjagen en vermoorden, hun land verwoesten en met joodse nederzettingen inpalmen. Het probleem van terugkeer en vergoeding wordt opgelost door te zorgen dat de UNO resoluties meteen achterhaald zijn.
Nagenoeg één jaar geleden werden 11 alawietische dorpen in Lattakia, Syrië, door terroristen overvallen, mensen werden vermoord, er werden verwoestingen aangebracht en een groot aantal kinderen werd ontvoerd. De UNO veiligheidsraad kwam daarvoor niet samen. Trouwens, de wereldpers heeft dit zelfs niet met één woord vermeld. Twee weken later werd een UNO onderzoekscommissie naar Damascus gezonden om een ernstig onderzoek in te stellen naar het gebruik van chemische wapens en de schuldigen te kunnen bestraffen. En kijk, de leden van de onderzoekscommissie zijn net toegekomen of er wordt, onder hun neus, in Ghouta, een verschrikkelijke aanslag gepleegd met chemische wapens. Onmiddelijk na die aanslag zijn hiervan al 35 uiterst professionele videos de hele wereld ingestuurd met dramatische beelden van stervende kinderen. Er worden geen vragen gesteld. Hoe komen zoveel kinderen zonder naam in nette kamers terecht, in een landelijke streek die wegens de gevechten al lang verlaten was? Wie krijgt zovele kinderen samen zonder moeder, zonder familieleden? Hoe komt het dat dezelfde kinderen in andere kamers terug te vinden zijn en in een andere houding liggen? De wereld huivert voor zoveel gruwel en stelt geen enkele vraag. De westerse luidsprekers van politiek én media verkondigen in alle toonaarden de schuld en de “verplettertende verantwoordelijkheid” van Syrië en meteen komen oorlogsschepen in aktie voordat de onderzoekscommissie één vaststelling heeft kunnen doen. De commissie kon geen enkel bewijs tegen Syrië vinden en maakte dus een uitgebreid rapport over de gruwelen. De overlevenden van de aanslag op de dorpen in Lattakia herkenden op de videos wel degelijk hun ontvoerde kinderen, maar dat was het vermelden niet waard. De commissie keert nog eens terug naar Damascus maar vindt geen schuldige. Nu, na een jaar nog niet. De sancties tegen het Syrische volk worden ondertussen nog opgedreven en voor de rebellen die in bepaalde gebieden baas zijn, het volk gijzelen, hun huizen plunderen en hun kinderen ontvoeren of uitmoorden, heeft de UNO veiligheidsraad een resolutie voorzien om hen, tegen de regering in, van massale hulpgoederen te voorzien. Bovendien zorgt het westen er voor dat de “gematigde rebellen” voldoende wapens blijven krijgen.
Ondertussen gaan de gruwelen van IS (islamitische staat) in Irak en Syrië gewoon verder. Vijftig Syrische soldaten, voor het merendeel ook maar gewone miliciens die hun volk willen beschermen werden vrijdag in Raqqa (de enige stad in Syrië in handen van rebellen) door IS onthoofd en hun hoofden werden in triomf rondgereden. Voor de UNO geen bijzonder probleem. De 160.000 doden in Syrië trouwens ook niet, tenzij om te misbruiken en Syrië nog eens te beschuldigen.
De wereld zakt steeds dieper weg in een poel van leugen en bedrog, verwoestingen en massamoorden. Wat is er aan de hand? Is het een onevenwichtige verdeling? De enen worden geholpen en de anderen niet, de enen krijgen aandacht en de anderen niet. Ik denk dat er veel meer aan de hand is. We zijn gekomen in de tijd van de heerschappij van het beest en de draak, beschreven in hoodstuk 13 van de Apocalyps: “Toen liep de hele wereld het beest vol bewondering achterna en zij aanbaden de draak omdat hij aan het beest de heerschappij had gegeven” (v.3-4). We kunnen dit vertalen naar onze tijd toe. De “nieuwe wereldorde”, door duistere machten al lang intens voorbereid, is nu operationeel. Laten we vooraf zeggen dat er overal heiligen en helden leven, in alle internationale instellingen, in alle regeringen, in alle volken en landen. Er zijn echter nu ook duivelse machten werkzaam die duidelijk over voldoende invloed beschikken om internationale instellingen en regeringen volkomen naar hun hand te zetten. Zij beschikken over alle nodige middelen om willekeurig regeringen omver te werpen, landen te ontwrichten, volkeren uit te moorden of te herschikken om zelf de heersers te worden achter de schermen, de rijkdommen van het land te beheren en te verdelen zoals zij het wensen. Een land dat niet onder hun macht wil vallen wordt verwoest. Hiervoor kunnen zij de wereldopinie langs de media en de politici volkomen en naar believen manipuleren. Zij kunnen de gruwelijkste aanslagen plegen en er voor zorgen dat heel de wereld de schuld geeft aan de leiders van dat land dat ze willen aanvallen en ontwrichten. Of dit een gifgasaanslag is met een massa ontvoerde kinderen of een lijnvliegtuig dat wordt neergeschoten met honderden doden, het maakt niet uit. Zij plannen nauwkeurig de aanslagen waar en wanneer ze willen en beslissen wie daarvoor gestraft zal worden. Dit verklaart ook hoe het mogelijk is dat zovele gerespecteerde internationale instellingen en organisaties meewerken aan één en het zelfde doel, nl. Syrië vernietigen, in plaats van het land te helpen. Zo breiden zij hun heerschappij met de “nieuwe wereldorde” verder uit.
Het is moeilijk enig zicht te krijgen op de eigenlijke, concrete duistere machten in onze wereld. De “Islamitische Staat” en de organisaties van fanatieke islamisten horen er zeker bij. Verder beloofde Albert Pike (+ 1891) het Amerikaanse monument van de vrijmetselarij dat hij met zijn vrienden de volgende eeuw het geloof in God zou uitroeien en daarvoor drie wereldoorlogen organiseren: twee in Europa en een in het Midden-Oosten (‘Morals and Dogma...’ , 1871). Hij was ook een felle voorstander van de slavernij, op bijbelse gronden (Abraham en de aartsvaders hadden slaven!) En het Opperste Gerechtshof in het hart van Jeruzalem, door de Rotschilds gebouwd, is het meest schitterende en duurste monument van een vrijmetselaarstempel ter wereld. Alle symbolen zijn er aanwezig, van de pyramide met het al-ziende oog (zoals op de Amerikaanse dollar), die de bibilotheek herbergt, waarvan de top alleen voor de rechters toegankelijk is, tot de obelisk. De wandelgang beneden heeft de vorm van een kruis, bedoeld om met de voeten te treden. De uitwerking van alle aanwezige symolen zou ons nu te ver voeren.
Leugen en bedrog moeten ontmaskerd en overwonnen worden door de waarheid. We willen beginnen in ons eigen christelijk midden, door als het ware de hand in eigen boezem te steken en een dwaling te onthullen. Dat klinkt ouderwets omdat wij zogenaamd “breeddenkend” geworden zijn, wat evenwel niet altijd zo positief is. De eerste christenen hebben vanaf de tweede eeuw dwalingen verwoed bestreden omdat zij nog een grote liefde hadden voor de zuivere boodschap van het evangelie. Onze tijd is oeverloos relativistisch. Bovendien bracht de strijd van de eerste christenen tegen ketterijen mee dat het christelijk geloof daarna helderder schitterde.
Het gaat hier nu vooral over een dwaling in het Angelsaksisch taalgebied. Toch meen ik dat de invloed hiervan ook bij ons al te ver is doorgedrongen, terwijl er anderzijds veel te weinig aandacht is voor de echte rijkdom van het joodse geloof als de wortel van ons christelijk geloof. Het is mijn bedoeling de gevaren aan te wijzen en het goede aan te moedigen.
Een verborgen verleider
Een op vier Amerikaanse christenen is overtguigd dat het hun bijbelse plicht is de huidige staat Israël onvoorwaardelijk, dus materieel en militair te steunen. Zij zijn “christelijke zionisten”, die vooral behoren tot de evangelische christenen, de charismatici, de Pinksterkerken en vele mega-kerken in Amerika. De katholieke Kerk en de traditionele christelijke kerken zijn door deze stroming veel minder aangetast.
De Anglikaanse dominee Stephen Sizer wijdde aan het christelijk zionisme tien jaar studie en meerdere boeken (www.stephensizer.com). Hij waarschuwt voor de dreiging die uitgaat van deze “ketterij” en besluit: “Het christelijk zionisme is de meest verspreidde, controversiele en verwoestende lobby binnen het christendom. Het is medeverantwoordelijk voor de blijvende spanningen in het Midden Oosten, de rechtvaardiging van de apartheidspolitiek van Israël, zijn colonisatie agenda en de ondermijning van het vredesproces tussen Israël en Palestina.” (Christian Zionism: The New Heresy that Undermines Middle East Peace, Revd Dr Stephen Sizer ). Uit zijn studies hebben we de meeste van de volgende gegevens geput.
Het christelijk zionisme
Een Chileens jezuiet, Emmanuel Lacunza (+ 1801) bracht eind 18e eeuw een vernieuwing op gang die eigenlijk tot nu toe nog hoogst actueel is. Pas decennia later werd zijn boek in Engelse vertaling uitgegeven door Edward Irving (Coming of Messiah in Glory and Majesty). Omdat het zo revolutionair was werd de naam van de jezuiet veranderd in Juan Josaphat Ben-Ezra. Hierin werd de vraag gesteld: hoe kunnen wij de Wederkomst van Jezus Christus verwachten wanneer in zijn Kerk niet eens het oorspronkelijke uitverkoren volk vertegenwoordigd is? Het was een herwaardering van de plaats van het uitverkoren volk in het licht van de wederkomst van Christus. De eerste Kerk was inderdaad een eenheid in verscheidenheid, bestaande uit gelovigen zowel uit de joden als uit de volkeren. Voegen we hier meteen bij dat hieruit de huidige bezieling ontstaan is voor de hoopvolle, charismatische, oecumenische wereldbeweging van gebed, boete en verzoening: “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” , waarvoor ook wij ons met hart en ziel hebben ingezet. En dat zullen we blijven doen (www.tjcii.be).
Engeland kende vanuit dit “uitzien naar de wederkomst van Christus” in de 19e eeuw een sterke heropleving in protestantse middens. De Duitse historicus Alexander Schölch heeft aangetoond dat hieruit een “chiliastisch” (met grote belangstelling voor het 1000-jarig rijk) Anglikanisme ontstond, die de basis werd voor het christelijk zionisme. (‘Palestine in Transition). Hierbij werd een religieus met een politiek motief vermengd. Als we alle joden naar het Heilig Land terugbrengen en hen bekeren, dan zal Christus werderkomen en zijn 1000-jarig rijk (chiliasme) stichten, zo dacht men. Tegelijk wilden Frankrijk, Rusland en Engeland (en Duitsland) hun plaats in het verzwakte (en weldra instortende) Ottomaanse rijk veroveren en een ambassade in Jeruzalem vestigen. Frankrijk koos daarvoor de kant van de katholieken, Rusland die van de orthodoxen maar Engeland had in het Midden-Oosten geen protestanten en koos voor de joden, temeer omdat die heimelijk van plan waren baas te worden over de anderen. Zo hoopten de Engelsen de anderen te overheersen. Ze stuurden een voormalige rabbijn, inmiddels anglikaanse bisschop, Michael Solomon Alexander naar het cenakel in Jeruzalem om er een christelijke kerk op te richten en de joden te bekeren (1842-5). Dit lukte helemaal niet, maar het lukte hen wel katholieken en orthodoxen sterk te beïnvloeden, door te zeggen dan de kerk corrupt is en terug joods moet worden enz. Er werden verschillende kerken en verenigingen opgericht. In 1849 werd dicht bij de oude stad in Jeruzalem de “Christ Church” gesticht, die er nu nog is.
Het zuiver religieuze motief was een edel doel: het joodse volk als uitverkoren volk erkennen, het helpen om zijn eigen joods geloof te beleven in het licht van de vervulling in Christus en samen met de “christenen”, de gelovigen uit de volken, de ene Kerk van Christus vormen en zijn Wederkomst verwachten. Helaas werd deze beweging meteen beïnvloed door een aardse streving van het zionisme, een politieke interpretatie van de bijbel om de wereldse suprematie van het joodse volk en land te promoten... Zo is het “christelijk zionisme” ontstaan, al een halve eeuw voor het joods zionisme.
Een van de advokaten van Theodor Herzl (+ 1904, ‘Der Judenstaat’ 1896), de vader van het zionisme, was een christen zionist. Het christelijk zionisme werd een theologische en vooral politieke beweging die de meest extreme standpunten van de ideologie van het zionisme zou overnemen. De christelijke boodschap van liefde en rechtvaardigheid werd herleid tot een politiek van overheersing en militarisme. Zij beschouwen nu in hun kortzichtige en aardse interpretatie, het ontstaan van de staat Israël in 1948 en de verovering van Jeruzalem in 1967 eenvoudigweg als de vervulling van Gods beloften. We hebben vroeger al verwezen naar de joodse historicus Illan Pappe die de gangbare voorstelling van de stichting van de staat Israël grondig heeft ontmaskerd en de werkelijke gruwelen onthuld: “De etnische zuivering van Palestina” (Davidsfonds 2008). Wat er nu gebeurt in Gaza is gewoon de logische voortzetting hiervan.
Er zijn in Amerika vele organisaties van christelijke zionisten (ICEJ, CFI, CUFI...) met grote invloed in de politiek. Er zijn minstens tien maal meer christelijke zionisten dan joodse zionisten, nl. zeker tientallen miljoenen. De Europese tegenhangers zijn niet minder actief. Een van de invloedrijkste Amerikaanse leiders is dominee John Hagee, die de stichter is van de Christians United for Israel, (CUFI, 2006) en van de Cornstone Church in San Antonio, Texas.Zijn wekelijks programma wordt in 200 landen door naar schatting 100 miljoen huisgezinnen beluisterd. Hij beweert iedereen die in de bijbel gelooft te kunnen omvormen tot een onvoorwaardelijke propagandist van Israël. Hij goochelt met woorden maar verwerpt in feite de echte religieuze, bijbelse boodschap van universele liefde en vrede.
Ziehier de voornaamste politieke overtuigingen van de christelijke zionisten.
Ze steunen een materiële welvaart voor Israël en rechtvaardigen daarom de racistische ‘Apartheid’ in politiek en media.
Ze zijn partners van het “Jewish Agency” om Joden terug te brengen naar Israël.
Voor hen strekt het land Israël zich uit van de Nijl tot de Euphraat en behoort uitsluitend aan de joden. Daarom moeten Palestijnen verdreven worden, de betrokken landen geannexeerd en de nederzettingen uitgebreid.
Jeruzalem hoort helemaal en alleen aan de Joden toe.
Zij steunen organisaties die de tempel in Jeruzalem willen herbouwen door op de tempelberg de “Dom of the Rock” en Al-Aqsa, het heiligdom van de moslims af te breken.
Zij zijn tegen iedere vredesonderhandeling met de Arabieren. Ze beschouwen Palestijnen als vreemden die geen recht hebben daar te zijn. Daarom misprijzen ze ook de Palestijnse christenen, ondanks het feit dat zij de autochtone bewoners zijn en de kostbare band vormen met de eerste Kerk.
Niet iedereen zet zich even radicaal in voor deze standpunten, maar deze motieven zijn wel algemeen aanwezig, bewust of onbewust. Hoezeer christelijke zionisten deze standpunten ook menen te kunnen verdedigen, ze zijn strijdig met de echte bijbelse leer en het christelijk geloof. Het is hier evenwel niet de plaats om dit uitgebreid te verantwoorden. In het besluit zal ik een korte samenvatting trachten te geven.
Een van de gevolgen van de spiraal van het geweld is dat vijanden elkaars gedrag overnemen en zelfs vrienden worden. In geweld worden allen aan elkaar gelijk. Ook in de oorlog tegen Syrië is dit duidelijk geworden. Israël en fanatieke moslimmilities werken nauw samen tegen het Syrische volk. Christenen die zich aan de kant van de zionisten scharen kunnen we daarom hoegenaamd niet aanvaarden.
Zionisme is geen judaisme
Alle belangrijke religieuze rabbijnen hebben met de sterkste bewoordingen het zionisme veroordeeld als een misvorming van het authentieke joodse geloof en van het vertrouwen op de Almachtige. Voor hen is het een onaanvaardbaar nationalisme, militarisme en materialisme. Zij verwerpen de verovering van de “staat Israël” als het zich aanmatigen van een aards messianisme. Bovendien wijzen zij er op dat zionisten bij de verovering van het land in 1948 gruwelijke misdaden gepleegd hebben, die allen door de Torah ten strengste veroordeeld worden. Verder verwijten ze dat ze deze misdaden voor eigen volk en voor de wereld hebben verborgen, waardoor velen na WO II, in hun verblinding, het authentiek joods geloof verloochenden en zich aansloten bij het zionisme. Pas door de oorlog tegen Libanon in 1982 is hun ware aard geleidelijk ook in het Westen doorgedrongen.
Uitgebreide informatie hierover geeft Neturei Karta International, Jewish United Against Zionism met uitvoerige verklaringen, verantwoordingen en studies van een eindeloze reeks religieuze rabbijnen. Je ziet ook massamanifestaties van orthodoxe joden tegen de staat Israël. Vermelden we hier slechts één verzameling: The Rabbis Speak Out met uitspraken van een zeventigtal rabbijnen, beginnend al van voor WO I. Al deze rabbijnen bevestigen dat het zionisme niet kan verzoend worden met het ware joodse geloof (www.nkusa.org).
Standpunt van de kerkelijke hierarchie
In 2006 hebben enkele kerkleiders in Jeruzalem een verklaring uitgegeven over het christelijk zionisme: de Latijnse patriarch van Jeruzalem, Michel Sabbah, Swerios Malki Mourad, aartsbisschop van het Syrisch orthodox patriarchaat van Jeruzalem, bisschop Riah Abu El-Assal van de Episcopaalse kerk van Jeruzalem en het Midden-Oosten en tenslotte bisschop Munib Younan van de Evangelisch Lutheraanse kerk in Jordanië en het Heilig Land. In deze zogenaamde “Verklaring van Jeruzalem” stellen zij o.m.: “Wij verwerpen radikaal de leerstellingen van het christelijk zionisme als een misvorming van de bijbelse boodschap van liefde, rechtvaardigheid en verzoening”. Verder verwerpen zij het verbond van christelijk-zionistische leiders en organisaties met de regeringen van Israël en de VS om hun heerschappij over Palestina op te leggen, waaruit onvermijdelijk een golf van geweld ontstaat, die de veiligheid ondermijnt van het Midden Oosten en van de rest van de wereld. Zij roepen iedereen op zich te bevrijden van ideologieën van militarisme, overheersing en annexatie en terug te keren naar het evangelie van Jezus Christus, die een boodschap is van universele liefde, verlossing en verzoening. Zij roepen op om te bidden voor het Palestijnse en Israëlische volk die beiden lijden als slachtoffers, de enen wegens de bezetting de anderen wegens hun militarisme. Hierdoor ontstaan verarmde ghettos, omsingeld door joodse nederzettingen. De illegale nederzettingen, de bouw van de scheidingsmuur en het inpalmen van Palestina ondermijnt het leven van de Palestijnse staat, van de vrede en de veiligheid in gans de regio. De verklaring van de patriarchen eindigt met een bijbelse aansporing. Duurzame vrede, veiligheid en verzoening zijn niet mogelijk zonder rechtvaardigheid. De roep om gerechtigheid zal blijven klinken: “God heeft u gezegd wat goed is, mens en wat Hij van u verlangt. Hij wil niets anders dan dat gij u houdt aan het recht, dat gij de trouw eerbiedigt en u tegenover uw God ootmoedig gedraagt” (Micha 6,8).
Besluit
Wij verwerpen het zionisme en zijn infiltratie in het christelijke geloof. Het is onverenigbaar met het authentieke joodse geloof en zeker met de christelijke boodschap. Wij houden van het joodse geloof. Het is de kostbare schat en bron van het christelijke geloof. Wij blijven trouw aan het Woord Gods. Voor ons is dit echter geen dode letter of een boek, maar Gods openbaring in de levende gemeenschap van gelovigen, naar het woord van de heilige Paulus: “Houdt u aan de overleveringen waarin gij door ons hetzij mondeling, hetzij schriftelijk zijt onderwezen” (2 Tess. 2, 15). In gans het “Oude Testament” zien wij het “Nieuwe Testament” verborgen aanwezig en in het “Nieuwe Verbond” zien we hoe het “Oude Verbond” tot volle ontplooiing komt, zoals Augustinus het zag en Vaticaum II het herhaalde.
Het joodse volk is en blijft Gods uitverkoren volk. Jezus Christus, uit het joodse volk voortgekomen, geboren uit de Maagd Maria, heeft door zijn leven, lijden, sterven en verrijzen alle profetieën van het Oude Verbond in zich vervuld, niet volgens onze menselijke verwachtingen, op een materialistische, aardse wijze, maar op een onvoorstelbaar diepere, geestelijke en universele wijze voor het heil van heel de wereld. Hij is de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Natuurlijke afstamming is niet meer beslissend. De ware kinderen van Abraham zijn niet de kinderen “naar het vlees” maar zij die ten volle Gods Woord aanvaarden en de vervulling ervan in Christus. Alle volken zijn nu langs het joodse volk en in Christus geroepen tot één uitverkoren volk, een heilige natie, een priesterlijk Godsvolk. Zo is er geen onderscheid meer tussen jood of heiden. De echte besnijdenis is niet die van het vlees maar die van het hart, nl. door het geloof in Christus. Hij is nu door zijn verrijzenis het Lam Gods, de nieuwe Tempel voor altijd. De oude offers en de oude tempel zijn voor goed voorbij en in Hem voltooid. Hij is het Hoofd van de Kerk, “pijler en grondslag van de waarheid” (1 Tim 3, 15). De ware gelovigen hoeven niet meer op te trekken naar het aardse Jeruzalem in een aards Israël. Allen kunnen overal God aanbidden in Geest en waarheid. Zij volgen het voorbeeld van de ware geloofsgetuigen die niet terugkeren naar het oude Jeruzalem maar op tocht gaan “naar een beter vaderland, het hemelse” (Hebr. 11, 15)
De eerste volgelingen en apostelen waren Joden en werden, zoals de profeten, door hun eigen volk vervolgd of gedood. Daarna kwamen massaal gelovigen uit de volkeren die gedurende eeuwen de uitverkiezing van het joodse volk hebben verworpen en het joodse volk hebben afgewezen. De tijd is gekomen voor wederzijdse verzoening en herstel van de eenheid in verscheidenheid: één gemeenschap, het geestelijk Lichaam van Christus in de Kerk, gevormd door gelovigen uit de volkeren en gelovigen uit de joden. Het visioen van Paulus in Romeinen 11 zal zich voltrekken als het werk van Gods Geest: één olijfboom met twee takken. Onze wereld en ook ons land hebben dringend nood aan deze alomvattende geloofsvisie, evenwel zonder zionistische misvorming. Sluit u aan bij de gelovigen “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” . De basisteksten zijn: Handelingen 15, Romeinen 11 en Ephesiërs 2, (zie www.tjcii.be). Hier ligt een nagenoeg nog onontgonnen gebied. De oogst is rijp en wacht vooral op katholieke, goed gevormde en bezielde werkers met een juiste evangelische, oecumenische instelling en liefde voor de universele Kerk.
Wij eren het joodse volk omdat het zulk een uitzonderlijke bedrage aan de menselijke beschaving heeft gegeven op nagenoeg ieder gebied. Het joods-christelijke geloof is de echte bron geworden van de westerse beschaving. Wij aanvaarden daarbij echter geen enkele misvorming of verenging van de universaliteit van de authentieke evangelische boodschap van Jezus Christus. Hij voorspelde de verwoesting van Jeruzalem en van de tempel en zo is het gebeurd. Hij heeft voorspeld dat haat, vervolgingen, verwoestingen, oorlogen en moorden zullen toenemen. En zo is het aan het gebeuren. Uiteindelijk zal Hij alle duivelse machten en de antichrist vernietigen en Hij zal Koning zijn over alle volkeren in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Van ons vraagt Hij ondertussen trouw te blijven aan zijn Woord, de liefde te bewaren jegens Hem en alle medemensen, onbevreesd te blijven getuigen van Hem en te blijven volharden in de beproevingen. Wij verwerpen iedere vorm van een aards, materialistisch messianisme waardoor het ene volk het andere overheerst. Christus is ons aller leven en onze enige hoop. Hij zegt ons: “Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt nabij” (Lc 21, 28).
P. Daniël
01-08-2014 om 22:31
geschreven door Gust Adriaensen
Fraaie toekomstige coalitiepartner
In een interview zei De Wever dat over Di Rupo niets positiefs te vertellen valt. Het gemak waarmee dergelijke leugenachtige veralgemeningen gedebiteerd worden én het gemak waarmee de meeste gazetten dergelijke onzin slikken, zijn gewoonweg verbijsterend en beschamend voor het ethische en intellectuele niveau van het politieke debat in Vlaanderen en België.
En een fraaie toekomstige coalitiepartner is me die De Wever toch wel: de andere toekomstige partners CD&V, Open VLD en MR, ervan beschuldigen dat ze er niks van gebakken hebben!
01-08-2014 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
29-07-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/19
Vrijdag 25 juli 2014
Hulde en dank aan onze weldoeners.
Vroeger hebben we reeds een voorlopig verslag gegeven van de wijze waarop de financiële middelen, die ons gul geschonken zijn besteed werden. Het ging onder meer om groot en zeer kostbaar materiaal zoals de twee mobiele hospitalen. Nu gaat het over de hulp aan afzonderlijke families en personen. Vanuit België en Nederland zijn vele containers verzonden die meestal niet tot bij ons konden komen. Vrijwilligers over heel het land verspreid, hebben gezorgd dat hetgeen specifiek voor ons klooster is, in bewaring wordt gehouden terwijl de noodhulp verdeeld wordt. Ondertussen kwamen hier wel trucks toe vanuit Rusland met hulpgoederen, die verzameld zijn door de Russiche orthodoxe kerk in samenwerking met het Rode Kruis en de Arabische tegenhanger, de Rode Halve Maan. Alles wordt deskundig en centraal geregeld door moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel. Dag en nacht spannen zij zich in om het lijden van de Syrische bevolking zoveel mogelijk te verlichten. Ziehier enige achtergrondinformatie en een kort verslag met enkele beelden. Dit is uiteindelijk enkel maar mogelijk dank zij jullie inzet, geldelijke en materiele hulp. Sommigen hebben zich, ook in België, dag en nacht ingespannen voor Syrië. Anderen hebben door geldelijke bijdragen geholpen. Aan hen allen is deze hulde en dank gericht.
Daadwerkelijke humanitarie hulp
In het begin van 2011 ontstonden er plots grote beroeringen in Syrië. Onze Libanese zusters hadden meteen de intuitie dat buitenlandse machten nu hier chaos wilden brengen zoals ze in Libanon hadden bewerkt. Deze zusters hadden namelijk de oorlog in Libanon meegemaakt en de vader van moeder Agnes-Mariam was een Palestijnse christen, afkomstig uit Nazareth en slachtoffer van de etnische zuivering door de zionisten. Het overwegend en zeer christelijke Libanon werd plots slachtoffer van massamoorden en verwoestingen. Land en volk werden in stukken verbrokkeld, de soenitische moslims waren nu in de meerderheid en het geweld kon overal en altijd uitbarsten. De zionisten hadden hun slag thuis gehaald en konden verder met hun militaire supermacht willekeurig het land blijven aanvallen en verzwakken wanneer ze maar wilden... tot nu toe.
De allereerste intuitie omtrent de opstanden in Syrië, door het buitenland opgezet, werd door de gebeurtenissen steeds meer bevestigd. De manipulatie van de media was echter zo grondig voorbereid dat de waarheid voor de openbare opinie verborgen bleef. In deze omstrandigheden waren visie en moed van het allergrootste belang. Moeder Agnes-Mariam nodigde midden november 2011 een groep van 16 internationale onafhankelijke journalisten uit, om de toestand hier gedurende een week te komen
waarnemen om dan van de waarheid te kunnen getuigen. De meesten hebben dit ook gedaan. Deze journalisten kwamen ’s avonds terug in ons klooster en deelden met elkaar en ons de ervaringen die ze op verschillende plaatsen in het land hadden opgedaan. Voor onszelf was dit een uiterst rijke journalistieke leerschool. De week eindigde met een druk bijgewoonde persconferentie in Libanon. Dit was een begin van een ommekeer in de bewustwording.
Ondertussen stond moeder Agnes-Mariam al op de zwarte lijst zodat zij voor alle rebellengroepen een prioriteit werd, wat haar uitschakeling moest verzekeren. Samen met zr. Carmel is ze echter in een waanzinnige rit, net op tijd, onze gemeenschap Mar Yakub kunnen ontvluchten. Dit is inmiddels al meer dan twee jaar geleden (juni 2012). Sindsdien hebben beide zusters niet opgehouwden zich dag en nacht af te sloven om al het mogelijke te doen om het Syrische volk en land mee te helpen redden van de ondergang. Zonder vrees ging moeder Agnes-Mariam in op alle uitndogingen om te getuigen van wat er in Syrië werkelijk bezig was: in Rome, Brussel, Parijs, Genève, Londen, Ierland, Australië, Maleisië. Zij nam deel aan de pelgrimstocht van vrede, door enkele nobelprijswinnaars georganiseerd met een bezoek o.a. aan Syrië en Iran. Een zware opdracht werd een reeks conferenties doorheen de Verenigde Staten van Amerika, waar zij achtervolgd werd door een groep die haar conferenties trachtte te verstoren en haar persoon te belasteren. Onverschrokken ging zij openlijk de confrontatie aan, die meestal eindigde in een ontmaskering van haar belagers en een enthousiast applaus van het publiek. Tegelijk aanvaardde zij de uitnodigingen van allerlei tv-stations om in een uitgebreid interview de werkelijke toestand toe te lichten en op te roepen tot hulp aan Syrië. En geheel anders dan onze zelfverklaarde "Midden-Oosten specialisten", die vanuit hun luie zetel "de ontwikkelingen in Syrië op de voet volgen", om dan onze media verder te vergiftigen en gewoon de westerse oorlogspropaganda na te praten, was zij telkens, geheel onverwacht met een blizbezoek aanwezig op de plaatsen waar terroristen een aanslag of een massalachting hadden gepleegd. Zij was er om de werkelijkheid te zien, rechtstreeks contact te nemen met de slachtoffers en de hulp te coordineren. Is het te verwonderen dat er lastercampagnes tegen haar werden opgezet, waarvan sommigen met medewerking van buitenlandse regeringen en hun geheime diensten? In onze gemeenschap hebben wij al haar initiatieven gevolgd en telkens intens gebeden opdat zij de nodige kracht en bescherming zou krijgen om haar taak onvermoeibaar verder te zetten. Het ging er soms bijzonder gespannen aan toe. In Homs heeft zij een verzoening willen bewerken tussen rebellen en leger. Daarvoor wilde zij persoonlijk de hoogste rebellenleider zelf spreken. De wagen waarin zij zat werd tweemaal beschoten, toen zij er naartoe reed en toen zij terugkeerde. Zij bleef evenwel ongedeerd. Ook in Maadamyye (Damascus) was de bevolking er zeer erg aan toe. Het was door rebellen gegijzeld terwijl het leger hen trachtte te omsingelen. Ook daar nam zij het initiatief om een verzoening te bewerken. Zr. Carmel was zeer ongerust en uiteindelijk erg kwaad
omdat de toestand daar levensgevaarlijk was. Moeder Agnes-Mariam keek zr. Carmel aan en zei: "
Vertrouw op de heilige Geest" en zij stapte met een witte vlag door de vechtende linies, recht naar het hoofdkwartier van de rebellen, terwijl twaalf scherpschutters hun geweer op haar hadden gericht. Zij sprak met de leider van de rebellen en tenslotte werden duizenden mensen bevrijd. Ongelooflijk maar waar.
Moeder Agnes-Mariam heeft twee verenigingen opgericht, een voor een nationale verzoening waarin tevens alle stamhoofden van Syrië vertegenwoordigd zijn en een voor humanitaire hulp. Alleen over de laatste geven we hier een kort verslag. Al hebben we geen enkel gezag om voor het wereldforum een voorstel te formuleren, toch doen we het. Wie de werkelijke inzet overschouwt van moeder Agnes-Mariam, gesteund door zr. Carmel en heel de gemeenschap van Mar Yakub gedurende gans deze oorlog, moet besluiten dat zij de Nobelprijs voor de vrede meer dan waard is, al zal dit wel het allerlaatste zijn dat de Amerikaans-zionistische wereldheersers zullen toelaten.
In 2012 richtte moeder Agnes-Mariam het "
Humanitarian Assistance Team" op met een grote groep vrijwilligers. Het zijn christenen en moslims die de mensen in de grootste nood, onafhankelijk van hun geloofsovertuiging trachten te helpen. Vele mensen die vroeger erg welstellend waren en nu in de diepste ellende verkeren, hebben de neiging zich eerder te verbergen dan zich te manifesteren. Het gebied van de hulpverlening is vooral de streek tussen Homs en Damascus. Het is een belangrijk maar ook beperkt gebied. Wij zijn ook maar beperkt. Wel is er nog een aparte groep die vanuit Tartous werkt. Er werd een poster gemaakt voor de vereniging met de naam van moeder Agnes-Mariam (Fadia al Laham), om duidelijk de verantwoordelijkheid voor de betrouwbaarheid van deze hulpverlening te garanderen. Dit vergemakkelijkt het werk
van de vrijwilligers en geeft hen vertrouwen. Een gezin dat tot onze gemeenschap behoort en afkomstig is uit Damascus zorgt dag en nacht voor een goede coordinatie. In 2014 hebben ze 11.550 pakketten met voedsel en medische hulp kunnen verdelen in Damascus en de voorsteden, in Homs en Dar’aa. Bovendien hebben ze overvloedig lakens, matrassen, kleding en speelgoed kunnen uitdelen. Soms wordt ook geldelijke hulp gegeven. De kerngroep van deze vrijwilligers hebben we vroeger al eens "de twaalf apostelen" genoemd en worden nu ook officiëel erkend en gewaardeerd om hun deskundige en onbaatzuchtige inzet.
Een van onze vrijwilligers overhandigt een truck voedsel en hygiënisch materiaal aan een vertegenwoordiger van de Syrische Vereniging voor sociale zaken, bestemd voor Adra, in de buitenwijken van Damascus, waar zwaar gevochten is.
Vrijwilligers met hulpgoederen op weg naar Damascus.
De burgemeester van Maadamiyye en zijn staf krijgen een truck met voedsel, hygiënisch materiaal, melk en chocolade. Eind 2013 werd dank zij de inzet van moeder Agnes-Mariam het beleg en de gijzeling van de bevolking gebroken en verlieten de rebellen de stad. In alle huizen was er ingebroken en vele huizen waren verwoest.
Het team brengt voedsel en medische hulp, melk en chocolade naar Dar’aa, aan de grens met Jordanië (buiten het aangeduide vierkant op de kaart). Hier is de oorlog tegen Syrië eigenlijk begonnen.
In de lente van 2014 werden de families van Ma’aloula geholpen, (mogelijk de oudste christelijke stad na Jeruzalem) waar nog de taal van Jezus, het Aramees gesproken wordt: voedsel, medische hulp, kleding, matrassen, lakens, verwarmingstoestellen, zeep, hygënisch materiaal (samen 2, 5 ton). De terroristen hebben de stad en kloosters grondig verwoest. Antoon, een jonge christen kreeg een revolver tegen zijn hoofd en moest moslim worden. "
Ik ben christen en zal als christen sterven" was zijn antwoord. Hij werd vermoord en wordt nu als martelaar vereerd. De bevolking kan nog lang niet terug naar hun huizen. De verwoesting van Ma’aloula en zijn kloosters is een dolksteek in het hart van de gehele christenheid.
In Abasyeen (Damascus) konden 100 families geholpen worden met voedsel en hygienisch materiaal, melk en kleding
In 2014 werden in Damascus 15 auto’s met kleding uitgedeel, door Moeder Angès en zr. Carmel overgebracht vanuit Libanon.
Vorige week vertrok een vol minibusje vanuit ons klooster naar Shel (in de buurt van Nebk), waar de terroristen weg zijn na vele huizen te hennen verwoest en geplunderd
.
Voedsel, hygienisch materiaal en 6oo dekens worden uitgedeeld in Jreijir (Damascus)
Shel
Voedsel en hygiënisch materiaal wordt uitgedeeld in Ma’amoura
Ons eigen dorp Qara heeft een rijke geschiedenis. In de Middeleeuwen waren er meerdere kerken en zelfs een bisschopszetel. De centrale moskee was aanvankelijk een heidense tempel, daarna de St. Nicolaaskerk, volgens de traditie gebouwd door de heilige Héléna in de 4
e eeuw. Het is voor deze centrale moskee dat wij met eigen ogen de opstand hebben zien onstaan. Wij wandelden met de pastoor vrolijk door het dorp, bezochten enkele zieken, baden voor hen en deden inkopen om dan samen met enkele jongeren in de pastorie te eten. Op een vrijdagavond was een groepje vreemde mannen wild aan het schreeuwen en ze filmden hun eigen protest. Erg ongemakkelijk liepen we vlug door de groep heen. En in november 2013 was het dorp door duizenden terroristen ingenomen. Na anderhalve maand gevechten met het leger waren de terroristen weg. Inmiddels was ook heel de bevolking gevlucht. Dank zij de hulp van onze groep konden de bewonders terugkeren. 5250 voedsel- en hygienische pakketten, 17.000 dekens en 10.000 materassen werden uitgedeeld. Hier ligt een deel opgeslagen in de St. Michiels kerk van onze byzantijnse pastoor, Deze kerk werd door terroristen van binnen grondig vernield maar is inmiddels helemaal hersteld. De rust is bijna teruggekeerd in het dorp en de bewoners zijn nagenoeg allemaal terug.
Dorpsbewoners vullen de nodige papieren in
De grote kerk van de (niet voltooide) nieuwbouw van ons klooster Mar Yakub doet dienst als opslagplaats: dekens, voedsel- en hygiënische pakketten werden van hier uit verdeeld in Qâra, Jrejir en Yabroud.
Op onze grote binnekoer kwamen trucks toe met hulpgoederen vanwege de Russisch orthodoxe kerk, die mede door dorpsbewoners van Qâra worden gelost.
Terwijl de plaatselijke kliniek in Qâra aan de kinderen de nodige verzorging verleent krijgen ze speelgoed. Zo komen de kinderen, die meer geïntersseerd zijn in het speelgoed dan in de medische zorg.
Deze moeder bleef achter met vijf kinderen. Haar man is nog steeds vermist, de twee meisjes zijn ziek en de baby heeft kanker. Zij ontvingen matrassen, voedsel, hygiënisch materiaal, kleren, melk en geld voor de huur van twee kamertjes gedurende vier maanden.
Dit zijn kinderen van de catechesegroep van de Zeitoun kerk van het Grieks Melchitisch patriarchaat in Damascus. Ze kregen voetballen.
Dit is een arm druzengezin waarvan de vader gedeeltelijk verlamd is en een van de kinderen gehandicapt. De moeder kan als opdienster werken in een polykliniek maar moet nog van het ene hulpcentrum naar het andere om rond te komen. Ze verdient 8000 Syr. P. en heeft 30 000 S.P. maandelijkse kosten aan medicijnen.
. Ons team kon hen de nodig hulp geven. Twee kinderen van deze familie zijn ziek. We konden hen medicijnen geven, geld en een rolstoel.
Mar Yakub, Qara, Syria deirmaryakub@gmail.com
29-07-2014 om 22:14
geschreven door Gust Adriaensen
Tien pauselijke tips om gelukkig te zijn
In een interview met een Argentijns weekblad heeft paus Franciscus zijn recept gegeven om gelukkig te zijn. Dat bestaat uit tien tips.
1. Leven en laten leven
2. Zich geven aan anderen
3. Vriendelijk en nederig zijn
4. Met de kinderen spelen
5. Breng de zondag in gezinsverband door
6. Help jongeren een job te vinden
7. Draag zorg voor de schepping
8. Vergeet snel het negatieve
9. Respecteer hen die anders denken
10. Zoek actief naar vrede.
29-07-2014 om 11:19
geschreven door Gust Adriaensen
27-07-2014
Stoere taal van Miet
Miet Smet: 'Studenten betalen voor Tomorrowland, dus kunnen ze meer inschrijvingsgeld ook wel aan'
Stoere taal van Miet. Als ze A zegt, zal ze hopelijk de volgende dagen ook wel B en de rest van het alfabet zeggen.
Een proeve. B. Miet en al haar gepensioneerde collega's parlementsleden en ministers, trekken een royaal pensioen. Ze kunnen het zeker met heel wat minder doen. C. Ook de huidige politici en regeringsleden worden door ons allemaal goed voorzien. Zij hebben ongetwijfeld financiële ruimte, om af te zien van extra voordelen en zeker van de uittredingsvergoeding. D. De CEO's en andere topmensen uit het bedrijfsleven kunnen zich superdure vakanties te water en te land veroorloven. Hebben ze nog wel van die exuberante bonussen nodig? E. Het vermogen van vele mensen is er ondanks de zgn. crisis, fors op vooruitgegaan. Dan kunnen ze toch ook wel wat (meer) vermogensbelasting betalen. F. De zwarte inkomsten worden nog op miljarden geschat. Dan kan er toch niks op tegen zijn dat die 'zwarten' nog steviger boetes aan hun broek gelapt krijgen. G - Z. Enz., enz.
27-07-2014 om 20:47
geschreven door Gust Adriaensen
'Ontzeg mensen de herinnering van een plaatselijke gemeenschap niet'
'Ontzeg mensen de herinnering van een plaatselijke gemeenschap niet'
De waarde van afscheidsrituelen binnen de eigen gemeenschap
Er is in westerse landen een toenemende trend om begrafenisrituelen, ook religieuze, of begrafenissen tout court, af te handelen los van de (geloofs)gemeenschap waarin de overledene geleefd heeft. Of via begrafenisverzekeringen zelfs los van de nabestaanden.
Dat leidt onvermijdelijk tot minder betrokkenheid, de erg beperkte aanwezigheid van vooral dan nog naaste familieleden bij begrafenisrituelen en tot een intenser isolement en een grotere anonimiteit en vervreemding.
Een tendens die in de lijn ligt van het voorgaande, begint zich af te tekenen o.a. in Duitsland: mensen anoniem begraven.
De aartsbisschop van Berlijn heeft zich daartegen gekant. 'Daardoor wordt aan mensen de herinnering van een gemeenschap ontzegd. Aan de manier waarop een cultuur met zijn doden omgaat, kunnen wij aflezen wat haar verhouding is met de levenden. Volgens de christelijke overtuiging heeft de mens echter een waarde die de dood overstijgt.'
27-07-2014 om 08:01
geschreven door Gust Adriaensen
26-07-2014
Een liberaal gevecht op leven en dood
Tot nu toe zijn de volgende kandidaten bekend voor de twee ministerposten die Open VLD in extremis kreeg toebedeeld in de Vlaamse regering:
Alexander De Croo Jean-Paul De Gucht Sven Gatz Annemie Turtelboom Bart Somers Bart Tommelein Noël Slangen
Voor enkelen die naast de postjes grepen wordt door Gwendolyn Rutten aangevoerd dat het allemaal zo vlug moest gaan dat ze niet op tijd hun domiciliëring naar Brussel konden overbrengen. Kom nou. Precies alsof die formaliteit van de eedaflegging en de andere rituelen niet verplaatst konden worden als Rutten echt haar zinnen op bv. Jean-Paul De Gucht had gezet.
En de gazetten slikken die partijtopuitleg maar. Terwijl het duidelijk is dat het gaat om een bikkelharde strijd tussen verschillende liberale clans en om de versterking van Gwendolyns positie met voluit te vertrouwen volgelingen.
26-07-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
25-07-2014
Een wonder op je pad...
Op vrijdag 25 juli, feestdag van de apostel Jakobus, organiseerde de werkgroep Pelgrimspastoraal van het bisdom Hasselt, een pelgrimswandeling op de Via Limburgica en langs het Evermarduspad tussen Tongeren en Rutten. Een prachtige en zinrijke wandeling door het Haspengouwse landschap, met bezinnings- en stiltemomenten. De dag werd afgesloten in de basiliek van Tongeren met de pelgrimszegen:
Moge de Heer jouw weg begeleiden en alles maken tot zegen en heil.
Moge de Heer gedurende gans je pelgrimstocht door het leven je reisgezel zijn en steeds bij jou zijn.
Moge Gods zegen op jou rusten doorheen je verdere leven: de zegen van de goede God, Vader, Zoon en heilige Geest.
Op 6 september is er een volgende pelgrimswandeling in Neerharen en de Maasvallei.
Echt de moeite om eens deel te nemen. Inlichtingen kunnen verkregen worden bij Luc Herbots, 0478/315747, luc.herbots@pandora.be.
25-07-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
24-07-2014
Vlaams regeerakkoord gemiste kans voor armoedebeleid
VLAAMS REGEERAKKOORD IS GEMISTE KANS VOOR PERFORMANT ARMOEDEBELEID
Bert D'hondt van Welzijnszorg Bron: Phk/Kerknet
BRUSSEL (KerkNet) – Volgens het samenwerkingsverband ‘Ieders stem telt’ is het centrumrechtse Vlaamse regeerakkoord een gemiste kans om werk te maken van een echt en performant armoedebeleid. Daardoor dreigen de meer dan 600.000 Vlamingen in armoede grotendeels aan de kant te blijven staan. Te weinig en te vaag, zo luidt het bij ‘Samenlevingsopbouw’, ‘Uit de Marge’, ‘Welzijnsschakels’ en ‘Welzijnszorg’, die samen het samenwerkingsverband ‘Ieders stem telt’ vormen.
Coherent armoedebestrijdingsbeleid
Bert D'hondt, medewerker politiek beleid van Welzijnszorg: "Heel wat partijen maakten verkiezingsbeloftes om van armoedebestrijding een speerpunt te maken in de komende legislatuur, maar de visietekst geeft weinig antwoorden. Positief is dat er bij de hervorming van de kinderbijslagen een sociale toeslag zal zijn voor gezinnen met lage inkomens. Hoe dit gerealiseerd zal worden en of er geen nieuwe armoedevallen ontstaan, bijvoorbeeld bij grote gezinnen omwille van het afschaffen van rangtoeslagen, valt af te wachten. Ook bij de kinderopvang is er expliciet sprake van inspanningen voor de toegang van kwetsbare gezinnen. Een verdere automatisering van rechten, waarvan sprake, is een stap vooruit. Op andere domeinen wordt geen aandacht besteed aan mensen in armoede of valt te vrezen dat de vermelde maatregelen een negatief effect hebben. Op de woningmarkt is er geen sprake van een extra financiële ondersteuning voor huurders op de private markt of een uitbreiding van het aantal sociale huurwoningen. Bij tewerkstelling is er geen sprake van mensen in armoede. Op het vlak van onderwijs of gezondheid is geen sprake van ongelijkheid of de bestrijding daarvan."
Armoede is geen keuze
Toch blijft het samenwerkingsverband hoopvol: "Een regeerakkoord is geen beleidsnota. Er zullen nog veel maatregelen concreet uitgewerkt worden de komende weken en maanden en ook belangrijke dossiers zoals de kinderbijslag en woonbonus zijn nog niet uitgeklaard. Er is dus nog een kans dat alle excellenties uitgebreid werk maken van een horizontaal armoedebestrijdingsbeleid. Armoede is geen keuze, het is een schending van fundamentele rechten. Maar met wat nu bekend is, zal de armoede niet dalen en zullen de doelstelling van het ‘Pact 2020’ niet gehaald worden. Mensen in armoede verdienen meer ambitie."
(Kerknet)
24-07-2014 om 20:40
geschreven door Gust Adriaensen
De postjes en niets dan de postjes...
Het wordt dikwijls gezegd en geschreven: als het op coalities aankomt, dan wegen uiteindelijk de te verdelen postjes het zwaarst. Kieper dan je ideologie, je visies, je met veel bombarie in de campagne en erna verkondigde eisen in de vuilnisbak en zorg ervoor dat je erbij bent.
Het navrantste voorbeeld daarvan vind je nu bij de Vlaamse liberalen. Die roken en kregen de kans om deel uit te maken van de Vlaamse regering... en hopsakee, Rutten kon niet snel genoeg onder de dekens (met leeuwtjesmotief?) kruipen lekker dicht bij Beke en De Wever.
Die twee heren hadden al een regeringsprogram na enkele weken kant- en- klaar en waren niet geneigd om daar ook nog maar één jota aan te veranderen. Geen probleem voor Gwendolyn, die Wouter en Bart verzekerd had, dat al die programma's en partijstandpunten toch maar bullshit is, wat door haar bedgenoten met een begripvolle blik en een ironisch lachje werd beaamd.
Zo gebeurde het dus dat de Open VLD deel kon uitmaken van de Vlaamse regering zonder ook maar enige inbreng gehad te hebben in het regeringsprogramma en dat mevrouw Rutten voor die prestatie door sommige 'bevlogen' liberale toppers, een 'mirakelvoorzitter' werd genoemd.
De ware Vlaamse liberalen steeg het schaamrood naar de wangen en ze namen zich voor niet langer voor dergelijk 'tot postjes gereduceerd liberalisme' te kiezen.
24-07-2014 om 08:09
geschreven door Gust Adriaensen
22-07-2014
Groen: 'CD&V kiest voor een conservatieve coalitie'
Björn Rzoska, fractieleider van Groen, is van mening dat CD&V 'volop kiest voor een conservatieve regering op Vlaams en federaal niveau'.
'CD&V steekt de progressieve stemmen in haar rechterzak om conservatief beleid mogelijk te maken. Vele progressieve kiezers die voor CD&V hebben gestemd, moeten zich vandaag bekocht voelen', besluit Rzoska. 'En door met de coalitiepartners van de Vlaamse regering front te vormen voor federale onderhandelingen, speelt ze ook nog eens volop in de confederale kaart van N-VA.'
22-07-2014 om 20:30
geschreven door Gust Adriaensen
Massaal aan de antidepressiva
Professor Nuyens (KUL-UA):
'Ruim een miljoen Belgen slikt elke dag antidepressiva. Dat is 30 procent meer dan gemiddeld in Europa en bijna even hoog als in Zweden, Finland en Denemarken.'
22-07-2014 om 09:08
geschreven door Gust Adriaensen
21-07-2014
De martelgang van de koningin
Ons vaderland, ons dierbaar land der Belgen is in het bezit ener koningin die de wereld ons benijdt. Zo knap, zo charmant, zo lief, zo vol empathie, zo stijlvol. Ik verheel u niet dat ik een boontje voor haar heb. En samen met mij, vermoed ik, de elf miljoen andere Belgen.
Vandaar dat ik op deze Nationale Feestdag verontwaardigd ben, woest. Haar schoenadviseurs zouden met onmiddellijke ingang met klikken en klakken, met heel hun schoenenwinkel aan de deur gezwierd moeten worden.
Ik ben vervuld van een diep medelijden met Hare Koninklijke Hoogheid. Heb je gezien hoe ze gedwongen werd, moeizaam en gedwongen onelegant op haar eindeloos hoge hakken over de Brusselse kasseien te strompelen?
Wie haalt het in zijn hoofd dat onze aimabele koningin, nota bene moeder van vier kinderen, aan te doen. De lieve glimlach bleef weliswaar op haar nobele gelaat. Maar zij leed, haar gewrichten wrongen tegen, uit heel haar lichaamstaal sprak een immens ongemak, dat zich ook onmiddellijk verspreidde in de harten en de lijven van alle ware Belgen.
De schoenenstylist die Mathilde dergelijk schoeisel aan de koninklijke voeten heeft gepraat, moet een stilettohak in zijn hersenpan gekeild gekregen hebben.
Maar vind troost Hoogheid, in het medeleven van uw volk! En ik ben er zeker van: eens de deur van het paleis achter u dichtgevallen was, hebt u die ondingen weggezwierd en heeft koning Filip die lekker zittende muiltjes aan uw sierlijke voeten geschoven.
En niet vergeten: sla die schoenenadviseur-van-mijn-botten in de ban!
21-07-2014 om 18:22
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/18
Zondag 20 juli 2014
Is niets meer “heilig”, dan is ook niets meer “veilig”
De erkenning van het heilige blijft onuitroeibaar aanwezig in iedere samenleving. Het verdwijnt niet, het verplaatst zich. De Franse Revolutie wilde het religieuze en het heilige voor goed uitroeien en het hoogtepunt van de “laïciteit” vieren, door de “Verlichting van de opperste Rede”. In de geschiedenisboeken wordt dit tot nu toe nog beschouwd als een vooruitgang in de menselijke beschaving. In feite was het een terugkeer naar de oertijd. Een vrouw werd op een hoge troon geplaatst in de kathedraal en iedereen moest niet zomaar de rede erkennen maar de “Godin” van de Rede aanbidden. De leden van de ISIS (in ’t Frans EIIL, in het Arabisch Daesh), voorlopig herleid tot IS (islamitische staat), wellicht de meest beestachtige groep, hebben eveneens de onweerstaanbare drang om hun duivels gedrag te rechtvaardigen als zijnde heilig: Allahoe Akhbar.
Ook al schijnt de westerse beschaving het heilige grondig opgeruimd te hebben, dit is slechts schijn. Een begrafenisdienst in een crematorium is niets anders dan een slechte copie van een begrafenisdienst in een kerk, maar dan nagenoeg zonder inhoud. Of kijk naar het verloop in een modern ziekenhuis, dat de gebruiken van het ritueel uit onze middeleeuwse kathedralen probeert toe te passen. De personen met witte jassen zijn als de priesters en hebben de leiding. Zij mogen komen op plaatsen die voor anderen ontoegankelijk zijn en die als “het heilige” beschouwd kunnen worden. Het gewone volk moet in stilte op de voorziene plaasten wachten. Of denk aan het verloop van het WK voetbal, dat volgens strikte liturgische voorschriften is georganiseerd..
De vernietiging van het Syrische volk en land, van het Iraakse volk en land, van het Palestijnse volk en land, de uitroeiing van christenen, de etnische zuiveringen zoals nu in Oekraïne en elders, de algemene ontwrichting van nagenoeg alle morele waarden in het Westen, de vernietiging van de menselijke waardigheid en leven, van huwelijk en gezin, van de soevereiniteit van volk en land... het vormt allemaal samen één geheel: de strijd tussen de duivelse machten en het Rijk Gods. De eersten willen de glorie en de macht van mensen verheerlijken. De kenmerken hiervan zijn leugen, verdeeldheid, onderdrukking, verwoesting, moord en zelfvernietiging. Het tweede geeft waarheid, eenheid, blijvende vreugde en leven. Deze strijd tussen goed en kwaad en de vermenging van beiden, zullen blijven bestaan tot aan het einde der tijden.
Het heilige behoort alleen aan God toe. Een samenleving die zichzelf het heilige toeëigent, verwordt tot een heidense, dierlijke barbarij, zoals de Franse Revolutie bewezen heeft. Dan zijn samenlevingen in staat om mensen te slachten en gelijk wat, zelfs beesten te aanbidden. De ontkenning van de heiligheid van God is de zelfvernietiging van de mens. “Toen liep de hele wereld het beest vol bewondering achterna en zij aanbaden de draak omdat hij aan het beest de heerschappij had gegeven” (Apocalyps 13, 3-4). De Apocalyps komt steeds dichter bij.
Humanitaire hulp… voor wie?
Er is herhaaldelijk en druk overleg gepleegd over het verlenen van hulp in die gebieden die door “de oppositie” worden gecontroleerd. Syrië heeft het daar moeilijk mee. De “internationale gemeenschap” maakt hiervan gebruik om nog eens Syrië te beschuldigen en te zeggen dat “het regime” zijn eigen volk uithongert. Zo wil ze Syrië dwingen onafhankelijke humanitaire hulp toe te laten. Inmiddels werd door de VN Veiligheidsraad unaniem resolutie 2165 aanvaard om langs bepaalde grensovergangen met volledige erkenning van de Syrische soevereiniteit hulp te bieden. Hoe zich dit concreet zal uitwerken laat ik nu terzijde. Ik wil slechts de dubbelzinnigheid die achter deze lobby schuilt aan het licht brengen.
Bachar al-Jaafari, Vitaly Churckin en Li Baodong, de permanente vertegenwoordigers van respectievelijk Syrië, Rusland en China, hebben voor het wereldforum duidelijk en volkomen eensgezind de vinger op de wonde gelegd. Als humanitaire hulp gepolitiseerd wordt, is ze een verkapte vorm van hulp aan het terrorisme. Iedere hulp aan een land dat tot de UNO behoort moet, volgens internationaal recht, met toestemming van die regering gebeuren. Vijftien Syrische en Arabische juristen hadden in een brief hieraan al herinnerd. Een aantal landen blijven echter alle mogelijke middelen aanwenden, zelfs “humanitarie hulp”, om Syrië te ontwrichten.
Tegen Syrië wordt een soort wereldoorlog georganiseerd door wereldheersers met tienduizenden terroristen uit meer dan 80 landen. Hoe kunnen honderden jongeren uit Frankrijk, Engeland, België en duizenden uit Tunesië, Saoedi-Arabië en van elders zonder paspoort of enige voorziening hier “toevallig” komen moorden? Ook in België kun je openlijk en zonder enig probleem alle informatie en hulp krijgen. En nu hebben we weer een triestige primeur in Vlaanderen. Een “jihad-expert”, “een onderzoeker” aan twee gerenommeerde universiteiten krijgt alle ruimte en medewerking voor zijn haatcampagnes tegen Syrië en het aanwerven van nieuwe strijders. Het ziekelijk gedoe van deze gedrogeerde geest wordt fier in een weekblad uitgesmeerd. Ondertussen zijn de 500 miljoen dollar van Obama juist bedoeld om de gebieden van deze rebellen uit te breiden en te versterken want deze noemt hij “bevrijde gebieden” waar hij nu de vrede wil “stabiliseren”. Dat deze “gematigde rebellen” al 33 leden van de Rode halve Maan (hier de tegenhanger van het Rode Kruis) hebben gedood wordt verzwegen. Moeten we blij zijn omdat er zovelen “gematigd” werden omgebracht? En dan maar ijveren voor “humanitaire hulp”! Wanneer je bij uw gebuur stiekem de kraan van de wasbak in de keuken gaat opendraaien en je komt daarna met emmer, dweil en aftrekker mee helpen, ben je niet alleen een huichelaar maar vooral een lafaard. Draai de kraan terug dicht en de problemen zullen vlug opgelost zijn. De ellende van het Syrische volk werd en wordt veroorzaakt door de rebellen, in dienst van buitenlandse wereldheersers. Wanneer de “internationale gemeenschap” eensgezind haar terroristen hier opruimt, is er meteen rust en kan het land zich vlug herstellen. En dit willen sommigen juist tegen iedere prijs beletten.
Na de aanslag van 11 september 2001 in New York zei generaal Wesley Clarck openlijk dat “wij” (G. Bush met zijn militaire raadgevers) besloten hebben in vijf jaar tijd zeven landen aan te vallen (waaronder Syrië, Irak, Libië en niet Saoedi-Arabië, waar de meeste vermeende terroristen vandaan kwamen!) . Alles is te beluisteren op youtube. De zogenaamde strijd tegen het terrorisme was daarna maar een voorwendsel om landen die de opperheerschappij van de bankenindustrie niet erkenden en de WTO (World Trade Organisation) weigerden te tekenen, aan te vallen en te onderwerpen. En zo zijn we heel ver verwijderd van een edelmoedige humanitaire hulp.
Apocalyptische toestanden ...
We beleven alweer een spectaculair wereldnieuws: een nieuw kalifaat met een kalief voor de 21e eeuw. De volle naam van deze zelfverklaarde kalief luidt: Abu Bakr al-Baghdadi al Hussayni al Qurashi. Hij geldt als de opvolger van Mohammed, “de emier van de gelovigen”, laten we wat oneerbiedig zeggen “de superplus van de mohammedanen”. Die man trekt echter niet alleen alle religieuze maar ook politieke macht naar zich toe. Zijn kalifaat begint bescheiden (?) in Irak maar met de bedoeling dit uit te breiden tot de “omgeving” en uiteindelijk tot heel de wereld.
Voor fanatieke moslims schijnt een kalief en een kalifaat de grote droom te zijn. Het moet een “theocratie” worden volgens “de weg van God”, waarbij zij zelf echter hun onmenselijke wetten opleggen. Zij dromen van een soort wonderlijk herstel van een gouden periode van de islam als wereldoverheersing. Een dergelijke “gouden periode” als ze ooit bestaan zou hebben, was in hoofdzaak te danken aan de christenen, zoals Philip Jenkins in zijn schitterende studie over de duizend jaar van “het vergeten christendom” aantoont. En de beginperiode was al getekend door bloedige strijd (632-661). De eerste kalief Abu Bakr wees zijn opvolger zelf aan: Omar. Er ontstond echter grote onenigheid en deze werd vermoord, evenals de twee volgenden: Osman en Ali. Daarna komt een langduriger kalifaat van de Omeyyaden van Damascus (661-750), van de Abassiden van Bagdad (750-1258) en van Cairo (1261-1517). Er volgen nog kalifaten in Noord-Afrika, Egypte en Cordoba en uiteindelijk zullen de Ottomanen eeuwen lang hun kalifaat vestigen (1517-1924) totdat Kemal Atatürk in 1924 dit Ottomaans kalifaat voor goed zal afschaffen en de Turkse republiek stichten, waarvan hij de eerste president wordt. Een internationaal congres in Cairo (in 1926) wil echter de oude glorie herstellen, wat evenwel niet lukt. Het eindigt met een algemene oproep om het kalifaat te herstellen.
En hieraan heeft dus meneer Abu Bakr enzovoort, in Irak gevolg gegeven. Ook nu is er echter vanaf het begin weer strijd. Trouwens voor de ongeveer 15 % van de moslimwereld, de sjiieten, kan de kalief geen soenniet zijn. Zij volgen Ali, de neef van Mohammed. Bovendien, Abu Mohammad al-Jolani, de leider van al-Nousra kondigt aan dat hij zijn eigen kalifaat sticht en zijn eigen Islamitische staat van Damascus (al-Shamaan), omdat zijn tegen-kalief miljoenen dollars van hen zou gestolen hebben. Dat er veel geld mee gemoeid is, wisten we al. De eerste financieringen van allerlei terroristische groepen gebeurde heimelijk en tactisch langs diplomaten en zakenmensen. Dan veroverden ze zelf inkomsten van de gestolen olie, drugshandel, verkoop van aller kostbaarste historische stukken of langs kidnapping. Sinds 9/11 zijn er voldoende fondsen vrij gemaakt voor “de strijd tegen het terrorisme” en dit gaat vooral naar... terroristische groepen. Het koppige Syrië dat de soevereiniteit van zijn volk en land blijft verdedigen is hierbij het internationaal doelwit. Als de vernietiging van Syrië niet lukt, beginnen ze opnieuw in Irak en Libanon. Of het nu de droom is van een wereldkalifaat, van een zionistische wereldoverheersing, van een “nieuwe wereldorde” of een “New Middle East”, een vrijzinnig Europa op grond van de rede, iedere aardse heerschappij is gericht op menselijke glorie en wordt slechts bereikt door het uitmoorden en onderdrukken van massa’s mensen en het vernietigen van landen. Nogmaals apocalyptische vooruitzichten.
Een strijd tegen de BRICs?
Tegelijk worden er ook zaadjes van hoop uitgestrooid. Daags na het voetbalfeest werd in Fortaleza de 6e top gehouden van de BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China, Zuid-Afrika) om “zaadjes voor een nieuwe financiële structuur” te zaaien, die meer onafhankelijkheid biedt van de wereldbank (ik blijf weigeren dit woord met hoofdletter te schrijven!) en het IMF en meer de belangen van de betrokken landen zal dienen. Tegelijk kwam er een krachtige verklaring tegen landen die het internationaal terrorisme in Syrië blijven steunen.
Het is niet toevallig dat het nieuwe kalifaat zich uitstrekt aan de grenzen van de kernlanden van de Brics, nl. Rusland, Indië en China. Is dit een onderdeel van dezelfde strijd van het westers imperialisme om in deze landen fanatieke moslims aan te wakkeren?
Onze Argentijnse en Duitse paus hebben mogelijk met spanning de wedstrijd om de wereldbeker voetbal kunnen volgen, waarbij uiteindelijk de laatste de eer van de overwinning behaalde. Geef ons dan maar een dergelijke “westerse” wedstrijd voor onze twee pausen in plaats van alle gruwelen van deze terroristen.
Syrië viert feest
Er wordt op dit ogenblik in onze streek nog zwaar gevochten en er zijn meerdere jonge soldaten door terroristen gedood. De gruwelen houden niet op. Toch is er goede hoop dat de streek zal gezuiverd worden van rebellengroepen dankzij de heldhaftige en systematische inzet van het leger. In het oosten van het land is het nog moeilijker. Toch gaat Syrië zijn weg van onafhankelijkheid verder. Op 16 juli heeft de president de eed afgelegd. Het werd een groots feest in Damascus met een lange toespraak, herhaaldelijk onderbroken door luid applaus en lachende gezichten. Het nalezen van de toespraak van de president is de moeite waard.
De president prees het volk dat zo eensgezind blijft in de strijd tegen het internationaal terrorisme en buitenlandse heersers die “hun democratie” willen opdringen. Hij dankte de twee andere presidentskandidaten om hun inzet. Hij prees de moeder die al vanaf vijf uur ’s morgens aan het stemlokaal stond met een foto van haar vermoorde zoon, de gewonde soldaat die in zijn rolstoel ging stemmen en de honderdjarige vrouw die wilde deelnemen aan de verkiezingen. De westerse kolonialisten met hun handlangers hebben de verkiezingen willen boycotten maar ze hebben gefaald. Zij willen ons tot slaven maken in eigen land, zei hij, maar het volk heeft zelf de leiding genomen en gesproken. Deze overwinning is echter te danken aan het bloed van onze martelaren. Hij sprak ook over het beleid in de toekomst. Hij wil iedere onnodige confrontatie met het westen vermijden maar de huichelarij blijven ontmaskeren. Landen die nu volop het terrorisme steunen, zullen er vroeg of laat zelf slachtoffer van worden. Hij wil iedere buitenlandse inmenging blijven afwijzen en resoluut het terrorisme bestrijden. Tegelijk wil hij verder werken aan de onderlinge verzoening en de heropbouw van het land.
Over heel het land werden nogmaals spontane volksfeesten gehouden. In Sweida organiseerde een afdeling van de revolutionaire jeugd een feest om de “overwinning van alle Syriërs” te vieren. In Lattakia was het de Nationale Studentenvereniging. In Tartous de raad van bestuur van de gezondheidsdienst die voor hun gebouwen een meeting hield met een toespraak van de directeur Yassin Ibrahim, die zijn hoop uitsprak op een spoedige terugkeer naar de veiligheid van het land. Ook het volk van de Golan stuurde een hartelijke felicitatie naar de president en prees hem als de leider van Syrië én van het Arabische verzet. En bij deze gelegenheid organiseerde het Syrisch Amerikaans Forum in New Jersey een “Ramadan fast-breaking” (Iftar) om zijn solidariteit te betonen met het Syrische volk en de president, in hun strijd tegen het terrorisme.
Daags na de volksfeesten heeft de IS een zeer zware aanslag gepleegd. In Palmyra werden honderden mensen gedood, de gasleidingen en energievoorraden ontwricht waardoor ook wij voorlopig erge stroomonderbrekingen zullen hebben en een oliebron veroverd. Het is de duivelse reactie op de vreugde en de vrijheid van het volk. Het ziet er ook naar uit dat de eenheid van het volk uiteindelijk zal overwinnen. Het leger zal ook hier systematische de leiding terug overnemen.
Mar Yakub viert feest... midden een diepe pijn
In deze sfeer van oorlog en pijn hebben we zaterdag mijn gouden priesterjubileum gevierd. Ik had niets gezegd en niets gevraagd omdat we tenslotte nog steeds in oorlog leven, maar blijkbaar werd de bisschop verwittigd. Maandag kwam hij onverwachts een kort bezoek brengen om te zeggen dat hij wil voorgaan in de eucharistie, Mgr. Jean Abdo Arbach. Hij is van Yabroud maar was jarenlang bisschop in Argentinië en van daar een goede vriend van de huidige paus. Met mijn vlekkeloze spierwitte norbertijnentoog was ik wel erg ver verwijderd van de clochardskledij van onze ordestichter Norbertus, die een ruwe pij droeg van ongeverfde wol. Ik zal de paus zeggen dat gij hier zijn concurrent zijt, grapte de bisschop.
Het misformulier werd genomen van de grote profeet Elias (die voor morgen op de byzantijnse kalender staat). Hiermee wilde de bisschop tegelijk de patroon van het monastieke leven en van onze gemeenschap vieren. De bisschop was getooid in schitterende witte en versierde gewaden, abouna Georges en ik in het goud. Het feestgewaad voor mij was door de zusters voor deze gelegenheid ook gemaakt. De bisschop hield een feestrede. Hij deed natuurlijk ook een dringende oproep om te blijven bidden dat God ons het zware juk dat op Syrië en ook op de Syrische christenen drukt zou verlichten, wegnemen of ons de kracht geven het te dragen. Zulk een byzantijnse pontificale dienst is erg feestelijk en de bisschop heeft een prachtige zware stem. Als kleine kudde van nauwelijks twintig mensen vormden we werkelijk de Kerk van het Midden-Oosten. En we hadden geluk. Pas op het einde van de dienst viel de stroom uit. Ik dankte de bisschop en beloofde voor hem te bidden en God te vragen dat Hij hem de eventuele overdrijvingen jegens mij welwillend zou vergeven, waartegen hij lachend protesteerde.
Ook de receptie was fijn verzorgd met allerlei versnaperingen en versieringen. Trouwens, vanaf ’s morgens vroeg werd ik al verwend. Een laptop voor mijn deur produceerde heerlijke Hildegardgezangen om wakker te worden. De fraters hadden voor een typisch Belgisch ontbijt gezorgd: zacht gekookt eitje met geroosterd (echt Europees) brood, een glas frisdrank, een tas warme melk en een kommetje rijstpap. Ik had er wat moeite mee, wetend dat zovele mensen nog in nood zijn. Gelukkig kan inmiddels in onze streek goed voor de gezinnen gezorgd worden. Bovendien, als ik niet gezond blijf hebben ze met mij nog veel meer last.
Het middageten was op zijn Belgisch: kip met fritten (hand made!). De zusters hadden voor de gelegenheid hun habijt afgelegd en ieder had zich in de mooiste nationale klederdracht getooid: Bretoens, Portugees, Chileens, Venezolaans, Syrisch, ook de kinderen. Werkelijk prachtig. In de loop van de middag bracht ieder een lied of een dans met de bijbehorende uitleg. Kleurrijk en inspirerend. En ’s avonds werd in de kleine binnentuin een warme falaffel met een tas thee verorberd in een ontspannend en gezellig samenzijn. Op de muur werd een grappige film vertoond en voor mij was een mooie hangmat geïnstalleerd, zodat ik al liggend en wiegend alles kon volgen. In de oude monastieke traditie werd aan gouden jubilarissen de “baculum senectutis”, de stok van de ouderdom, gegeven. Ik moet eerlijk toegeven, een hangmat ligt mij veel meer. God zij dank voor deze mooie dag.
21-07-2014 om 08:20
geschreven door Gust Adriaensen
19-07-2014
'Leert van mij: ik ben zachtmoedig en nederig van hart'
'Leert van mij: ik ben zachtmoedig en nederig van hart, (Mat. 11, 28-29)', voor paus Johannes XXIII, die op 27 april jongstleden heilig werd verklaard, was dit de kern van Jezus' boodschap.
Als wij Jezus nu eens aan zijn woord zouden houden, zoals de heilige paus Johannes dat gedaan heeft? Als wij nu eens bij Hem in de leer zouden gaan?
Die uitnodiging, die oproep formuleert prelaat F. Testaert van de Postelse norbertijnenabdij in het laatste nummer van 'Molenijzer', het contactblad van de abdij van Postel.
'Wat veel mensen uitput', aldus de prelaat, 'ook priesters en kloosterlingen, ook christelijke ouders, is dat ze hun tijd moeten verdelen in duizend en één projecten. We hebben moeite om te kiezen tussen God en de wereld, tussen de wil van God en de onze, tussen het geestelijk leven en het materieel succes. Als we het juk van Jezus op onze schouders zouden nemen, in plaats van het juk dat we menen te moeten dragen; als we de wil van God zouden zoeken en niets anders, dan zou het leven veel eenvoudiger zijn! God vraagt ons nooit twee dingen tegelijk. Hij eist niet meer van ons, dan wat we dagelijks kunnen doen. Wij zijn het, die onze tijd overbelasten door valse verplichtingen aan te gaan, omdat we ons elven niet echt willen laten vereenvoudigen door God.'
(Molenijzer, driemaandelijks tijdschrift, Abdij norbertijnen Postel-Mol jaarabonnement voor België 12 euro, voor Nederland 15 euro rek. BE95 4194 0102 0458)
19-07-2014 om 16:06
geschreven door Gust Adriaensen
