'Vasten is geen ouderwets gedoe, geen exotische rariteit en geen dieettrucje. In deze tijden van consuminderen -niet omdat het een mode is, maar omdat het stilaan onvermijdelijk wordt- is vasten een noodzaak. Het 'oefent' immers een bijzonder belangrijke ingesteldheid.'
09-03-2014 om 08:02
geschreven door Gust Adriaensen
07-03-2014
Pater Daniël Maes vanuit Syrië
Telefonisch bericht van Pater Daniël
Mar Yakub VII/3
Vrijdag 7 maart 2014
Christenen van de Latijnse Kerk over de hele wereld, hebben Aswoensdag gevierd. Zo deden ook wij het. Zelfs Fadia, de baby van goed 1 jaar oud kreeg een kruisje met de woorden:"Gedenk dat ge stof zijt en tot stof zult wederkeren!"
In feite zijn er volgens de Byzantijnse traditie al op maandag de grote vasten begonnen. Dat betekent dat we proberen nog wat soberder en meer in stilte te leven en te werken.Veel te lange Vespers en de nog langere Completen bevatten een 12-tal psalmen, litanieën, smeekbeden en mooie gezangen. Het zijn boetediensten met veel afwisseling waarbij ieder, klein en groot zijn inbreng heeft.
Het is de bedoeling dat we in de vastentijd, meer vanuit onze diepste Bronnen gaan leven, ook tot welzijn van de anderen.
Er komen steeds meer hulpgoederen toe, van uit België alweer een hele reeks containers, wat ons erg bemoedigt. Hartelijk dank!!!
Ook door de ononderbroken inzet van Moeder Agnes-Mariam komt er veel, zelfs vanwege de Rode Halve Maan.
De goederen worden hier opgeslagen en door een groep vrijwilligers over de hele streek verdeeld. Deze mannen doen echt goed werk. Het zijn moslims en christenen, jongeren en ouderen, universitairen en ongeletterden, onder leiding van een vurige christen die niets anders dan christenliefde wil verspreiden. En de anderen werken enthousiast mee. Er is veel nood.
In onze streek van Qalamoun wordt nog zwaar gevochten. Sommige dorpen zijn zich al goed aan het herstellen om een broederlijke gemeenschap te worden.
Nu maken deze vrijwilligers een lijst op van de meest behoeftigen en trachten tevens elders een gelijkaardige ploeg op te richten.
Ik noem ze de 12 aprostelen omdat ze me doen denken aan de primitieve Kerk en de stichting van de eerste christelijke gemeenschappen.
07-03-2014 om 19:15
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2014
Desinformatie rond een afgelaste fototento
Er is een rel ontstaan omtrent de afgelasting van een expositie over 175 jaar fotografie in Vlaanderen in het bekende Musée de la Photographie in Charleroi. De reden zou zijn dat de curator secretaris is van de N-VA-fractie in de Kamer.
Minister Bourgeois was er als de kippen bij om de onverdraagzaamheid van Wallonië aan de kaak te stellen. En de teneur van vele mediaberichten ging in dezelfde richting.
Wat blijkt nu? Niet Charleroi of Wallonië zijn de oorzaak van de afgelasting maar een groot deel van de aangezochte Vlaamse fotografen weigerden met de curator in zee te gaan. De curator-fractiesecretaris zat zonder plots zonder kunstenaars en dan is het moeilijk een tento te organiseren.
Werd de waarheid over die rel door de media meegedeeld aan het grote publiek? Amper. Alleen in Ter Zake werd er aandacht aan besteed.
Nog opvallender is dat Walloniëkenner Guido Fonteyn weliswaar de kans krijgt een opiniestuk te schrijven in De Standaard (6 maart) maar de kans niet benut om de puntjes op de i te zetten. Na lezing van zijn artikel krijg je zelfs de indruk dat het Charleroi en Wallonië waren die de tentoonstelling onmogelijk maakten.
Tot slot: curator Johan Swinnen zou er goed aan doen zich eens te bezinnen over zijn deel van de verantwoordelijkheid voor het mislukken van het project. De vermoorde culturele onschuld uithangen in dergelijke situatie en de schuld uitsluitend en dan nog op een mistige manier bij anderen leggen, pleiten niet voor een professionele aanpak op niveau.
06-03-2014 om 09:49
geschreven door Gust Adriaensen
05-03-2014
Paus Franciscus over de strijd tegen seksueel misbruik
In een interview met de Italiaanse krant 'Corriere della Sera' heeft paus Franciscus het o.a. over het seksueel misbruik:
'De gevallen van seksueel misbruik zijn vreselijk en laten diepe wonden achter. Benedictus XVI is erg moedig geweest en heeft de weg geopend. Op deze weg heeft de Kerk al veel gedaan. Misschien wel meer dan iedereen. De statistieken over het geweld tegen kinderen zijn overweldigend en tonen aan dat de meeste gevallen zich afspelen in de families en in de buurt.
De Katholieke Kerk is misschien het enige openbaar instituut dat iets met transparantie en verantwoordelijkheid heeft ondernomen. Niemand heeft meer gedaan dan de Kerk en toch is zij de enige die wordt aangevallen.”
05-03-2014 om 16:38
geschreven door Gust Adriaensen
'Over leven en dood kan de staat niet neutraal zijn'
Mark Van De Voorde stelt in Tertio terecht dat de bewering dat de Staat neutraal moet zijn, nergens op slaat. De Staat is eigenlijk nooit neutraal. Het Strafrecht bijvoorbeeld, is een codex van moraal en morele waarden.
Des te meer geldt dat de Staat niet neutraal kan of mag zijn, wanneer het gaat om het levenseinde. Want dat raakt aan de axioma's van het humane samenleven.
Het heeft ten eerst te maken met het belangrijkste en allereerste mensenrechtl: de lichamelijke integriteit.
De eed van Hippocrates is overduidelijk. Letterlijk luidt die als volgt: 'Nooit zal ik om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft.'
Ten derde is er het universele gebod 'Gij zult niet doden', dat enkel uit zelfverdediging en in oorlog onder strikte voorwaarden kan worden geschonden.
05-03-2014 om 13:55
geschreven door Gust Adriaensen
03-03-2014
Torfs: een dandyeske speler?
Om zijn bijna altijd naar inhoud en stijl boeiende columns te vullen, delft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, graag herinneringen, anekdotes uit zijn verleden op en verbindt ze met gebeurtenissen van nu. Een vruchtbare en boeiende methode, die uiteraard geen aanspraak kan of wil maken op objectiviteit of historische correctheid, maar wel geleidelijk aan een beeld creëert van de persoon Torfs.
Wie is die Kempense jongen die het, alle verhoudingen in acht genomen, toch wel enigszins gemaakt heeft?
Een talentrijke man. Een product van de welgestelde katholieke middenklasse van de jaren vijftig. Iemand die nooit voor één gat te vangen is geweest. Meer dan waarschijnlijk geen student die vlammende maatschappijkritische pamfletten schreef of verspreidde, niet iemand die meeliep in betogingen, die er overigens nog amper waren in de universiteitssteden in de jaren zeventig. Rik Torfs wiegde probleemloos mee met de politiek brave en sociaal lethargische studentengeest van die tijd.
Rik Torfs heeft er altijd van gehouden, 'beschouwer' te spelen, zich 'buiten spel' op te stellen, en zo de handen en vooral alle gedachten vrij te houden.
In essentie een speler. Een briljante man die graag koketteert, die graag dandineert. Met taal, met visies, met mensen, met ideeën, met politieke partijen, met instellingen, met goden en duivels. En het kost hem allemaal weinig moeite, het is hem in de schoot geworpen. Dat alles charmeert en intrigeert.
Een speler in zijn studententijd, die zich het liefst offside opstelt. Een speler als hoogleraar. Een speler in de politiek. Een speler op het tv-scherm. Een speler als rector. Een speler als columnist.
En een speler zorgt ervoor afstand te houden, zich niet te laten ringeloren door engagement dat snijdt, dat brandt. De monkellach behouden. De filosofische, relativerende, ja zelfs wat weemoedige attitude koesteren.
Nu ook weer in zijn laatste column 'Links'. Lees hem aandachtig. Geniet ervan. Maar hopelijk word je je er ook van bewust dat de 'vertedering' waarover Rik schrijft, eigenlijk de neerbuigende 'meewarigheid' is, die altijd kenmerkend is geweest voor het 'geciviliseerde' deel van de Vlaamse middenklasse-intellectuelen, wanneer ze het hebben over het naïeve idealisme van 'links'.
03-03-2014 om 11:56
geschreven door Gust Adriaensen
01-03-2014
'Gij zult niet doden'
In zijn Vastenbrief windt bisschop Bonny van Antwerpen er geen doekjes om: het recht toekennen om te verzoeken om de eigen dood, is het overtreden van het verbod te doden, dat de basis van onze humane samenleving vormt:
'In de Kamer heeft een meerderheid van volksvertegenwoordigers zijn goedkeuring gegeven aan de uitbreiding van de euthanasiewet voor minderjarigen. De meerderheid was duidelijk tevreden: dat onderdeel ontbrak volgens hen nog aan de bestaande euthanasiewet, minstens op ideologisch of principieel vlak. Een minderheid van volksvertegenwoordigers stemde tegen. Die minderheid was duidelijk ontevreden: waarom een wet goedkeuren die volgens vele experts nutteloos is en ernstige juridische gebreken vertoont? Waarom werken met vlotte wisselmeerderheden in zulke delicate maatschappelijke en ethische kwesties als leven en dood?
Na de stemming in de Kamer hebben ook de bisschoppen in een persbericht hun diepe ontgoocheling laten blijken: „De bisschoppen zijn het eens met al wie zich in het euthanasiedebat op basis van ervaring en expertise ondubbelzinnig heeft uitgesproken tegen deze wet. Zij staan voluit achter de rechten van het kind waarvan het recht op liefde en respect het meest fundamentele is. Maar het recht van een kind om te verzoeken om zijn eigen dood, is voor hen een stap te ver. Het is het overtreden van het verbod te doden, dat de basis van onze humane samenleving vormt.”
01-03-2014 om 20:43
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes vanuit Syrië
Telefonisch bericht van Pater Daniël.
Mar Yakub VII/2
Vrijdag 28 februari 2014
Syrië leeft in crisis wat evenwel naast moeilijkheden ook mogelijkheden biedt. Syrië lijdt, maar is innerlijk ook sterker en meer één geworden.
Dit beinvloedt tevens de politieke verhoudingen op wereldvlak. Als er nu ergens een zogenaamde volksopstand uitbreekt zullen meerderen daarin de manipulatie van dezelfde wereldheersers erkennen.
Zo blijft ook onze gemeenschap in crisis teruggeworpen op zichzelf. Tegelijk heeft ze intenser leren leven.
Eind 2013 zijn we vier maal van schuilplaats veranderd. Eerst met 14 (met baby en kinderen), later met enkele moslimgezinnen erbij.
We moesten in één veilige plaats voor een onbepaalde tijd trachten te overleven: keuken, refter, kapel, werk-,ontspannings-,slaapplaats.
Gans de nacht werd er verhuisd, gesleurd en getimmerd, primitief en creatief.
Twee maal stonden we klaar om te vertrekken, maar dat was 'gelukkig' te gevaarlijk. Ben je verwonderd dat vele spullen kapot, verloren of onvindbaar zijn?
Aanvankelijk was niet alleen de communicatie afgesloten maar ook electriciteit en water.
Dagenlang uit hetzelfde bord eten is niet erg. Sanitair zonder water is al heel wat moeilijker. We hadden wel emmertjes met fijn woestijnzand.
Toen het erg werd begon het flink te sneeuwen en we waren gered. Kort daarna hadden we af en toe weer stroom en water.
Ondertussen is die ellende grotendeels voorbij. Er is slechts af en toe stroomonderbreking. En alle gebouwen staan nog recht. Toch is er behoorlijk wat schade, zowat overal.
Op ons eigen terrein kunnen we nog steeds niet komen, wegens de onveiligheid; Alle oogst was door anderen binnengehaald.
De knoflook en de ajuinen lagen nog buiten. Deze zijn nu geselecteerd. Er is al heel wat rot.
Toch werd nu ruim 100 kg.knoflook verpakt, vooral om mee te geven naar Libanon en daar te verkopen.
Zo worden nu ook de ajuinen geselecteerd.
Zelfs de priesteropleiding gaat gewoon door. In het heetst van de strijd hebben we misschien onze mooiste cursussen kunnen afwerken met pen, papier en kaarslicht.
En het samenleven met moslims heeft de wederzijdse kennis en waardering bevorderd.
Een moslim heeft enkele uiteenzettingen gegeven over Maria in de Koran en het Evangelie. Met de fraters trachten we nu een soort theologie te maken vanuit de islam met de vraag: "Hoe aan moslims Jezus Christus verkondigen.
Onze moslims zijn hierin alvast erg geïnteresseerd. Zij zoeken niet de westerse, grillige modetrend van de "vergelijkende godsdienstweten-
schappen" als een superbazar voor individualistische zelfservice. Zij willen de waarheid die bevrijdt.
Wij trachten het gewone leven te hernemen. Gebed en Eucharistie zijn gebleven.
Er gaat volôp gezaaid worden. Noodzakelijke herstellingswerken worden uitgevoerd en er wordt gepoetst. Er worden ikonen geschilderd.
De kinderen krijgen weer lessen, maar... onze kleine gebuur, die een wereldmacht en een militaire supermacht is, doet alles om Syrië alsnog ontwricht te krijgen, wat voor ons niet zonder gevaar is.Toch zien wij uit naar een definitief einde van die verwoestende oorlog.
Van harte. Pater Daniël.
01-03-2014 om 09:23
geschreven door Gust Adriaensen
28-02-2014
Schoenmaker blijf bij je leest
Naamkundige Frans De Brabandere maakt brandhout van het door een kamercommissie goedgekeurde voorstel i.v.m. de familienamen.
Het is inderdaad een ondoordacht en ondeskundig voorstel dat zo goed als helemaal geen maatschappelijk draagvlak heeft en aan de familienaam een emancipatorische rol toekent die hij in onze samenleving niet heeft.
Dr. De Brabandere gaat in op de ontstaansgeschiedenis van erfelijke familienamen en wijst erop dat ze pas sinds de Napoleontische tijd een wettelijke verplichting werden, onderworpen aan een aantal ambtelijke voorschriften. De essentiële functie van de familienaam was dan ook een identificatiemiddel te zijn in een steeds maar complexere samenleving. Dat middel moet zo efficiënt en duidelijk als mogelijk zijn.
Het is duidelijk dat de politici en de kabinetsleden die het voorstel hebben uitgedokterd (?), niet veel kaas gegeten hebben van naamkunde en zonder nadenken aan de familienamen een rol wensen toe te kennen, die helemaal niks te maken heeft met de geschiedenis en de functie ervan.
Als ze zich de moeite hadden getroost advies te vragen aan taalkundigen en na te denken over de praktische complicaties van hun voorstel, zouden ze het zeker niet gelanceerd hebben. Ze hebben het toch gedaan. De enige conclusie is dat ze koppig, eigenwijs en dom hebben gehandeld.
28-02-2014 om 17:31
geschreven door Gust Adriaensen
27-02-2014
Een familiesprookje
In blijde verwachting van een kindje, besloten Jan Jansen en Margriet Jansen, vooral omdat Margriet er zich graag op liet voorstaan dat ze een feministische inborst had, gebruik te maken van de nieuwe naamgevingsmogelijkheden en hun eersteling zowel de naam van de papa als van de mama te geven. Het werd dus Hans Jansen-Jansen. En toen hun tweede geboren werd, kreeg dat de naam Grietje Jansen-Jansen.
Daarmee waren hun gezin en hun geluk compleet. Maar eilaas, zoals dat gaat in het leven, niet voor lang. Papa Jan verwisselde het tijdelijke met het eeuwige en na verloop van niet al te lange tijd, zoals dat gaat in het leven, leerde Margriet een andere lieve man kennen. Het toeval wilde dat hij eveneens luisterde naar de naam Jan Jansen en de gelukkige vader was twee schattige kinderen, Grietje Jansen-Jansen en Hans Jansen-Jansen.
Om de innige verbondenheid binnen het nieuwe gezin ook in de namen te verankeren en omwille van een aantal administratieve en erfeniskwesties, werd nog voor de volwassenheid der kinderen het namenregister officieel vastgesteld als volgt: Hans Jansen-Jansen-Jansen-Jansen, Grietje Jansen-Jansen-Jansen-Jansen, Grietje Jansen-Jansen-Jansen-Jansen, Hans Jansen-Jansen-Jansen-Jansen.
De namen bezorgden de kinderen, weliswaar in eerder beperkte kring, een zekere beroemdheid, en daardoor gecharmeerd namen ze zich voor later een partner te zoeken met minimum een combinatie van twee keer Jansen, zodat hun kindertjes op hun beurt wereldfaam zouden verwerven als Hans/Grietje Jansen-Jansen-Jansen-Jansen-Jansen-Jansen... en de publicatie in het Guinness Book of Records wenkte.
27-02-2014 om 10:07
geschreven door Gust Adriaensen
26-02-2014
Gezinsweekend in de abdij van Postel
Van vrijdag 11 april tot en met zondag 13 april organiseert de abdij van Postel een gezinsweekend.
Op zaterdag 12 april is er de gezinsdag rond het thema "De vier kardinale deugden". E.P. Gabriël Goossens o.praem, Norbertijn van de abdij van Tongerlo, zal deze dag begeleiden. Het zal een dag worden gevuld met gebed en ontmoeting, geloofsverdieping en gesprek. We vieren de H. Mis met onze gezinnen en nemen deel aan het avondgebed van de abdijgemeenschap. Er is biechtgelegenheid voor oud en jong. Er is catechese en opvang voor de kinderen. Iedereen mag deelnemen, men hoeft niet in gezinsverband te komen.
Voor wie op zoek is naar meer; wie dieper wil kennismaken met andere jonge gezinnen; wie met andere jonge gezinnen wil bidden; wie even in stilte met Maria bij Jezus wil vertoeven tijdens de Aanbidding; wie gezellig wil napraten... is er de mogelijkheid om het ganse weekend te komen: van vrijdag 13 september (vanaf 19u) tot zondag 15 september.
Voor meer info over het gezinsweekend: zie folder in bijlage. Inschrijving en inlichtingen via: pater Benny abdij van Postel Abdijlaan 16 2400 Mol (0032) 0496 50 15 23 gastenkwartier@abdijpostel.be
26-02-2014 om 07:36
geschreven door Gust Adriaensen
25-02-2014
De rangorde der ethische waarden
1.Legalisering euthanasie op kinderen:
Allerlei politici van het meest diverse pluimage spannen samen en werken zich de naad uit hun broek om de uitgebreide euthanasiewet goed te keuren. Zij worden daarin gesteund door een horde journalisten, filosofen, opiniemakers, die bladzijden en bladzijden ter beschikking krijgen om hun pro-opvattingen wereldkundig te maken, zich beroepend op het onaantastbare principe van het sacrosancte zelfbeschikkingsrecht.
2. Congresvoorstel legalisering cannabis
Allerlei opiniemakers, van politici tot journalisten, vullen bladzijden en bladzijden vol afkeuring en/of leedvermaak over het door een nipte meerderheid van congresdeelnemers goedgekeurde voorstel van de Jongsocialisten om cannabis te legaliseren.
Wanneer laat Vermeersch van zich horen?
25-02-2014 om 07:38
geschreven door Gust Adriaensen
24-02-2014
Dichter Leo Vroman overleden
Dichter Leo Vroman 10 april 1915-22 februari 2014
Februari
De ijstijd van het jaar is half voorbij, lente onmogelijk, die herfst al vergeten, het aardewerken land door ijsgetij dik geglazuurd en ongespleten. Hoe zelden kom ik daarop voor: vandaag is er bij voorbeeld niets van mij te horen behalve het schuren van mijn hardgerande oren langs mijn kraag.
De zon gaat op voordat de dag begint. Niemand kijkt en vindt niemand. Een benige hond waarop een paar bange ogen zitten, werpt de lange schaduw van een gebogen hinde over de gewitte grond. Hoe eenzaam de zon voortwerkt. Het doet tot hiertoe pijn en toch moet hij nog een maand schijnen voor de wereld het merkt,
Deze maand is gekrompen van de kou. Niemand kan zien dat achter de samengevrozen dagen een lauw waas golft, gauw wordt het zachter.
24-02-2014 om 16:22
geschreven door Gust Adriaensen
Xing Di Rupo, Hui De Crem, Hao Decroo Hao
Het waren bijzonder lieflijke en aandoenlijke tafereeltjes op het vliegveld van Zaventem, waarbij op een bepaald ogenblik zelfs het onderscheid vervaagde tussen de hoge gasten en de hoge gastheren, zoals dat in de geschiedenis al wel vaker is gebeurd op een of andere Animal Farm.
Elio, aaibaarder dan ooit, met een schattige pluchen panda in zijn wat onwennige handen, zag met de aankomst van Xing Hui en Hao Hao een meer dan gouden toekomst voor de relaties België-China. De Croo jr., was voor de nauwlettend toekijkende Chinese Big Brothers, de absolute garantie voor het feilloos en gestaag uitbouwen van het pensioenfonds der geliefde panda's. En Pieter... Ja, waarom de martiale De Crem in het ontvangstcomité? Hier volgt de breaking news verklaring.
U weet dat enkele woordvoerders van politievakbonden, mensen die op alle slakken zout leggen, niet akkoord gingen met een gemotoriseerd escorte van de federale politie voor onze troetelpanda's. En ze probeerden Di Rupo de opeising van een escorte in de schoenen te schuiven. Ridicuul natuurlijk. Als er nu voor één soort zoogdieren politiebegeleiding verantwoord is, dan toch wel voor panda's zeker! Een eer is het ja!! De vakbondsbonzen moesten zich meer vragen stellen bij de verantwoording van het escorteren van presidenten en dictators met bloed aan hun handen!!!
Maar goed, de politiebegeleiding was er en het geheel vormde een prachtig plaatje. Nu terug naar de rol van De Crem. Uit hoogst betrouwbare bron kon vernomen worden, dat de Chinese president himself bij Pieter erop aangedrongen had ook het Belgische leger stand-by te houden, om bij het minste incident of opstootje of wat dan ook, een gepaste militaire actie ter bescherming van Xing Hui en Hao Hao, te kunnen ondernemen. Die vraag kon de roemrijke bevelhebber der Belgische Strijdkrachten, Pieter de Grote van Aalter, niet naast zich neerleggen. En zo geschiedde dat in een kazerne dicht bij Zaventem, het 3de Regiment Cyclisten en in een kazerne vlak bij Brugelette, het beroemde 10de Jagers te Paard, in hoogste staat van paraatheid verkeerden.
Als je de video's van de historische begroeting der panda's, nauwkeurig bekijkt, zie je op een bepaald moment De Crem, de Chinese ambassadeur iets in het oor fluisteren. Wie een beetje thuis is in het liplezen, verstaat perfect wat de toekomstige Navo-baas zegt, -weliswaar met een sterk Aalters accent maar dat verhoogt merkwaardig genoeg de verstaanbaarheid tussen Aaltenaars en Chinezen-: 'Vertel uw president dat het Belgische leger en zijn minister gezorgd hebben voor een veilige en perfecte aankomst van uw geliefde panda's.'
Xing Hui en Hao Hao lieten al die drukte ondertussen niet aan hun berenhart komen. Ze zagen er perfect gelukkig uit. Op het gepaste uur begonnen ze gezapig aan hun portie vers aangevoerde bamboestengels te knabbelen. Dat was het uur waarop in Brussel de gaarkeukens en in Charleroi de slaapzalen voor de daklozen hun deuren openden
24-02-2014 om 10:49
geschreven door Gust Adriaensen
23-02-2014
Een federale kieskring?
Een commissie buigt er zich al een tijd over. En in de Zevende Dag werd de discussie pro en contra opgepookt door Dewael (pro) en Jambon (contra).
Ik ben pro. Het lijkt me namelijk de democratische logica zelve: in een federale staat moet het ook mogelijk zijn een deel van de volksvertegenwoordigers over provincie- en taalgrenzen heen, te kiezen.
Het is ondemocratisch dat de Belgen (want dat is nog altijd de officiële nationaliteit van de inwoners van dit land) het recht ontzegd wordt een stem uit te brengen op di Rupo, Reynders, Milquet, Magnette, enz. of omgekeerd op De Croo, Tobback, De Wever, De Crem, Jambon, enz.
Dewael heeft overschot van gelijk wanneer hij wijst op de fundamentele contradictie in de NVA-opstelling: enerzijds tegen een federale kieskring fulmineren maar anderzijds heel de campagne focussen op de strijd tegen de PS, waartegen of waarvoor de kiezer in Vlaanderen geen stem kan uitbrengen.
Als er geen federale kiesmogelijkheden worden geboden, dan zou het getuigen van goede democratische smaak, in de kiescampagne de strijd aan te gaan met de politieke concurrentie binnen de eigen kieskring en niet zijn pijlen te richten op een externe vijand, die buiten schot blijft omdat men dat zelf wil.
23-02-2014 om 20:41
geschreven door Gust Adriaensen
21-02-2014
Pater Daniël Maes vanuit Syrië
'...Zelf zitten wij nu in het oog van de storm, dus meestal rustig, maar regelmatig volgt er zo'n geweldige knal dat het gammele venstertje van mijn kamer openvliegt. Deze beschietingen zijn evenwel niet op ons gericht.
Wij blijven in veiligheid,hopen we. We hebben eten, regelmatig electriciteit en water en we leven als één familie met moslims volgens de beste traditie van het Syrische volk. Van verschillende kanten komen hulpgoederen toe, die door een ploeg van hieruit aan behoeftige gezinnen wordt uitgedeeld in heel de streek.
De Zusters maken koordjes met gevlochten kruisjes alsook armbandjes met 10 bolletjes als een mini-rozenkrans. Dit voor moslims die het willen. Voortdurend komen moslims me vragen hun kruisje te zegenen.
Tussen de pijn van de oorlog groeien bloemen van hoop, van geloof en liefde.
Van harte.'
21-02-2014 om 22:29
geschreven door Gust Adriaensen
20-02-2014
Paus Franciscus: respect voor de zwakke mens
Paus Franciscus:
'Een handicap of het verlies van gezondheid kan nooit een reden zijn voor uitsluiting, of erger, eliminatie van een mens.'
20-02-2014 om 20:18
geschreven door Gust Adriaensen
19-02-2014
'Zwijgen is toestemmen'
'
Het weekblad 'Tertio' stelt snoeiharde vragen bij de uitbreiding van de euthanasiewet. En terecht.
“Willen we echt een maatschappij waarin euthanasie snel verglijdt naar een basisrecht voor steeds meer groepen, abortus almaar breder en meer vanzelfsprekend wordt toegepast, steeds minder gehandicapte kinderen het levenslicht mogen zien en steeds openlijker en luider vragen rijzen bij hoever de zorg voor zieken, bejaarden en hulpbehoevenden kan reiken in onze sterk vergrijzende samenleving?
Gisteren euthanasie voor wilsbekwame meerderjarigen, vandaag voor jongeren en kinderen, morgen voor dementerenden en wilsonbekwamen. De wereld kijkt beduusd toe, maar de bres is geslagen. Zwijgen, is toestemmen.”
19-02-2014 om 17:19
geschreven door Gust Adriaensen
'In eer en geweten stemmen'
Waarom vinden we het zo opmerkelijk, dat de parlementsleden voor een keer in eer en geweten stemmen, over de gemeenschappen en partijen heen?', vraagt Walter Zinzen zich af. En hij voegt eraan toe: 'Zo zou het altijd moeten zijn.'
Sta me toe deze wens erg voluntaristisch en naïef te vinden. Zinzen moet dan standvastig pleiten voor het afschaffen van de partijen, het uitschakelen van verschillende kandidatenlijsten, het liquideren van het effect van de rangorde op een lijst, enz. Kortom, heel ons politieke en kiessysteem moet grondig herdacht worden. Mij niet gelaten, maar of dat allemaal zoveel beter is, lijkt me discutabel.
De 'opmerkelijkheid' van het 'in eer en geweten' stemmen, zit hem natuurlijk in het feit dat het zo weinig gebeurt, en Zinzen insinueert hierbij dat het parlement bijna nooit in eer en geweten stemt. Wat geen lichte aanklacht is.
Dat in verband met de wet op de uitbreiding van de euthanasiemogelijkheid naar kinderen toe, door de partijen als belangrijk argument voor de sereniteit en de zwaarwichtigheid van het debat, de afzonderlijke parlementsleden werd toegestaan in ' eer en geweten' te stemmen, en de partijbonzen zich op die toestemming lieten voorstaan, ervaar ik eerder als een toppunt van hypocrisie dan als een bewijs van het goed functioneren van onze parlementaire democratie.
Want de partijen houden de touwtjes in handen, de partijtop is de baas van het spel, de bonzen zeggen: 'Parlementslid, jij mag nu voor dit geval 'in eer en geweten' stemmen.' En dan de wereld kond doen:'Kijk naar ons, bewonder ons: wij geven toestemming om 'in eer en geweten' te stemmen!!'. Disgusting. Dat de kritische journalist die Walter Zinzen altijd geweest is, zich daardoor laat charmeren, verwondert me zeer.
Bij mij laat dat gescherm met 'in eer en geweten' en 'over de partijen en gemeenschappen' heen, een zeer wrang gevoel na. Het tast de geloofwaardigheid van de partijen verder aan, omdat 'de eer en het geweten' zo selectief gebruikt wordt, in functie van de machtspositie van de partijen. Misbruik van ethische termen is dat.
Walter Zinzen heeft gelijk wanneer hij schrijft: het parlement moet altijd stemmen in eer en geweten. Maar als daarvoor, één, toestemming moet gegeven worden door de echte bazen, en, twee, dat maar geldt voor een erg beperkt aantal wetsontwerpen en niet voor andere, bv. wel voor abortus en euthanasie, en niet voor de rechten van asielzoekers, migranten, loonkloven, vierdewereldmensen, enz., dan is er 'something rotten' in onze parlementaire democratie en in een aantal ethische opvattingen van een aantal partijen en politici.
19-02-2014 om 13:41
geschreven door Gust Adriaensen
18-02-2014
De ene rug is de andere buik niet
Toppolitici in hun blootje ---------------------------------
Nu onze premier zich eens te meer heeft blootgegeven, duiken van alle kanten foto's van (half)naakte politici op, die van mening zijn dat in deze pre-electorale periode een blote buik, borst, bil, rug, kont, een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft op het kiesvee.
Het is evenwel een gevaarlijke truc. God, Schepper van hemel en aarde, heeft De Naakte Mens niet eenvormig gecreëerd. En zo komt het dat niet ieder stuk bloot even fraai oogt en dat bij vergelijking er altijd winnaars en verliezers zijn.
Het moet gezegd: bij de recentste politieke bloothype, is Elio ontegenzeggelijk de grote winnaar bij het mansvolk. Wat een magisch effect gaat uit van 's mans rugpartij: een combinatie van Griekse esthetiek en Germaanse spierkracht. Zijn rug spreekt politieke boekdelen: hier staat een standvastige premier, ondanks zijn 62 jaren een beau garçon, wiens achtersteven uitschreeuwt: 'Yes, I can!'
De vergelijking met de wildbehaarde bast van Bart, die nu weer het tv-scherm haalt, is veelzeggend en pijnlijk. Het water is duidelijk veel te koud voor de man die pas de helft van zijn gewicht heeft afgegooid, en fysionomie en tors doen denken aan een pas gewassen kompel uit een van de reeds lang gesloten Limburgse koolmijnen. De grimas zegt het: deze man moet het nog maken, vol stress moet hij de verraderlijke en ijskoude politieke watertjes nog doorwaden.
Vol spanning is het nu wachten op de weinig verhullende voor- en achterkanten van onze toppolitica's. Want het zal de meeste van de gewaardeerde lezers wel niet onbekend zijn: ook bij het vrouwvolk heeft de Schepper voor heel veel boeiende variatie gezorgd.
18-02-2014 om 10:37
geschreven door Gust Adriaensen
