CD&V-voorzitter Beke zei in de Zevende Dag: "ABVV is impotent geworden om akkoorden te sluiten"

Dat is in deze situatie ronduit een domme uitspraak, die alleen maar nadelig kan uitdraaien voor CD&V.

Ferre Wijckmans van het ACV repliceerde in Ter Zake : 'Als Beke op die manier denkt de vakbonden uit elkaar te spelen, dan maakt hij politiek en sociaal een zware inschattingsfout.'

Bekes sneer naar de vakbond toe geeft ook nog maar eens aan dat de CD&V-voorzitter totaal geen affiniteit heeft met de werknemerswereld. Hij is en blijft een Unizojongen die zich vrij agressief aan de kant van de werkgevers en de grote kapitalen schaart.

Dergelijke stellingname van Beke zal er alleen maar voor helpen zorgen dat de implosie van de CD&V zich in een nog sneller tempo zal voltrekken. Deze regering is niet centrumrechts maar gewoonweg rechts en dat zullen en kunnen de ACW-kiezers  niet lang meer nemen.

Veel correcter zou zijn te stellen dat 'deze regering of de werkgeversorganisaties impotent geworden zijn om akkoorden te sluiten'.

24-11-2014 om 20:32 geschreven door Gust Adriaensen

De Standaard publiceerde een concrete lijst van de besparingsmaatregelen van de rechtse federale en Vlaamse regering, waartegen de vakbonden actie voeren:

-een indexsprong van 2% op de lonen en uitkeringen

-de verhoging van de pensioenleeftijd van 65 naar 67 jaar en het optrekken van de leeftijdsgrenzen voor brugpensioen

-besparingen op uitkeringen voor werklozen en gepensioneerden

-een verlaging van de uitgavengroei voor de gezondheidszorg

-het uitblijven van belastingen op kapitaal

-de afbouw van het tijdskrediet

-hoger inschrijvingsgeld voor hoger onderwijs

-het duurder worden van kinderopvang

-de havenarbeiders (in Antwerpen, Gent en Zeebrugge) protesteren tegen wijzigingen aan hun speciale arbeidsstatuut, vastgelegd in de wet-Major.

24-11-2014 om 19:45 geschreven door Gust Adriaensen

Op dit blog had ik het voorspeld en het is uitgekomen. En dat streelt uiteraard mijn ijdelheid. De Standaard geeft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, de kans Etienne Vermeersch, de Grootste Moraalfilosoof en Betweter van Vlaanderen en de Rest van de Wereld, tegen de schenen te schoppen. Die krijgt een aantal kolommen ter beschikking om Torfs van repliek te dienen. En in de laatste weekendeditie van de krant volgt dan, uitgesmeerd over 2, 3 bladzijden, een Verzoenend Dubbelinterview. Haalt De Standaard de inspiratie voor de conflictbehandeling Torfs-Vermeersch misschien uit Seniorennet?

Wat me nog meer deugd doet is dat Torfs in zijn beoordeling van Vermeersch grotendeels op dezelfde lijn zit als ik. Zou de gewaardeerde rector dan toch een ijverig lezer zijn van Seniorennet en in het bijzonder van mijn 'Torfsjes' en 'Vermeerschjes'?

Torfs noemt Vermeersch een 'fundamentalist'. Dat is hij m.i. ook. Reeds in 2005 schreef ik op het toen nog bestaande onlineforum van De Standaard: 'Etienne Vermeersch komt in woord en geschrift gelijkhebberig en fundamentalistisch over. Wellicht is dit het bekende fenomeen van de bekeringsijver, al gaat het bij hem om een bekering tot het atheïsme. Tegelijk blijkt hij nog altijd niet klaar te zijn met zijn christelijke verleden. Heeft hij het absolute Godsgeloof ingeruild voor het absolute ratiogeloof?'

Waar ik veel zwaarder aan til is de oppervlakkigheid waarmee Vermeersch zijn vergoelijkende houding in het verleden, ten aanzien van pedofilie, nog altijd benadert en daar zo gemakkelijk mee wegkomt.

De journalist vraagt hem: 'Een beruchte opvatting waar u op bent teruggekomen, is wat u in 1979 dacht over pedofilie . U vroeg zich af of dat zoveel kwaad kon.'

Vermeersch antwoordt daarop: 'Dat is vaak verkeerd begrepen.' Jaja. Het is het verafschuwde clichéantwoord van de laffe politicus. Vermeersch voegt hetzelfde eraan toe als wat hij een jaar geleden in een uitgebreid interview naar aanleiding van zijn 79ste verjaardag al zei. Hij  beroemt er zich op dat hij 'altijd bereid is om toe te geven dat hij fout was'. Als voorbeeld zegt hij het volgende: 'Voorts heb ik ooit een artikel geschreven over pedofilie, waarin ik het mogelijk achtte dat kinderen konden instemmen met seksuele handelingen. Al liet ik de vraag open vanaf welke leeftijd dat eventueel zou kunnen. Dat zou ik nu zo niet meer schrijven. We weten ondertussen zoveel meer over de nadelige effecten, dat ik mijn mening daaraan heb aangepast.'

Het bewuste artikel verscheen onder de titel 'Zijn pedofielen boosdoeners?' in de krant De Morgen op 8 december 1979.

Het loont echt de moeite dat lange artikel eens op te duikelen en het helemaal te lezen. Vermeersch maakt er zich nu wel erg gemakkelijk van af.

Dat hij zo op de vlakte blijft, valt des te meer op en komt gewoonweg hypocriet over omdat op het hoogtepunt van de antikatholieke hetze in verband met seksueel misbruik, diezelfde Vermeersch, voor kerkelijke instanties en in het bijzonder voor kardinaal Danneels, van geen verzachtende omstandigheden wilde horen, die Vermeersch voor zichzelf wel inroept.

Hoe vergoelijkend Vermeersch in 1979 dacht over pedofilie, blijkt bijzonder scherp uit wat hij in het artikel 'tot besluit' schrijft:

'Tot besluit het volgende.
1) We beschikken over onvoldoende gegevens om nu reeds normen op te stellen binnen dewelke bepaalde types van pedofilie moreel als strafrechtelijk vrijuit zouden kunnen gaan; ik sluit de mogelijkheid echter niet uit.
2) Vergeleken met het eerder beperkt belang van het "vergrijp" is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling - zelfs als ze gewenst kan zijn -in elk geval mateloos overtrokken.
Pleiten voor een wetswijziging of minstens voor een begrijpende rechtspraak is dus dringend nodig.
3) De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners: ze hebben een seksuele gerichtheid waar ze niet om gevraagd hebben en al kan men (voorlopig wellicht) een aantal van hun daden onaanvaardbaar achten, zij zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip, dan aan een brute ongenuanceerd afwijzing.'

Het zou Vermeersch sieren, als hij wat uitgebreider op dat artikel zou ingaan en zich echt excuseerde. 

(Op de foto: De Heilige Rik Torfs houdt de reeds lijkbleke Goddeloze Etienne Vermeersch in een wurggreep)

22-11-2014 om 15:42 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/36

Vrijdag 21 november 2014

Uit de ellende groeien de echte idealisten

Zaterdagavond zijn we met de fraters aanwezig in “het salon”, het kleine, erg eenvoudige kamertje waar “de vrijwilligers” samenkomen. Er hangt een ikoontje van Maria en van Jezus tegen de muur. Het is er altijd heel gezellig en er wordt veel gelachen. Met een primitief bolvormig gasvuurtje op de grond zetten ze koffie en thee en bieden allerlei natuurlijke versnaperingen aan: stukjes appel, sinaasappel, vijgen, dadels., zoetigheden. Enkele moslims en christenen, van hoog ontwikkelden tot eenvoudige burgers, wisselen van gedachten vanuit dezelfde bezieling. Het gaat al een tijdover het scheppen van werkgelegenheid. Deze gedachtenwisseling heeft niets te maken met de slogans van de westerse vakbonden: behoud van “de koopkracht”, handen af van onze “verworven rechten”,“jobs” creëren, de “economie” aanzwengelen..... In dit verwoeste en uitgemoorde land willen onze vrijwilligers de mensen helpen hun waardigheid terug te vinden door hen werk te geven waardoor ze voor hun eigen, door de oorlog berooid gezin weer enig inkomen kunnen verwerven.De leider van de groep, die met zijn gezin tot onze gemeenschap behoort, tracht tot concrete besluiten te komen.

Zondag morgen nodigt hij ons uit om mee naar de “tapijtenfabriek” te gaan kijken in Qâra. Het zijn twee overheidsgebouwen waar alleen nog ijzeren raamwerk in staat met in de hoek een grote hoeveelheid draad, katoen en wol. Er zijn 17 stellen die onmiddellijk gebruiksklaar zijn. De directeur is een dynamische kerel die er alles aan wil doen om opnieuw te beginnen en om tevens het ambacht van handgeknoopte tapijten niet te laten verloren gaan. Hij toont ons modellen van dergelijke prachtige tapijten en hoe ze gemaakt worden. Het aantal knopen bepaalt de kwaliteit. In een van de werkplaatsen kunnen grote tapijten gemaakt worden: 7 op 25 m!Fier wijst hij naar een foto van Hafez al Assad en zijn oudste zoon (die president had moeten worden maar die in een auto-ongeval omkwam). Zij staan in het presidentieel paleis op een tapijt van 25 m dat in deze fabriek gemaakt is.

Wel zal het nog lang duren voor er echt winst gemaakt kan worden. Eerst moeten een dertig mensen gedurende een drietal maanden opgeleid worden om de stiel goed te leren. Die moeten dan gesteund worden door extra hulppakketten en een kleine symbolische vergoeding. Aan onze verantwoordelijke stelt hij voor dat hij tegelijk begint met het maken van kleding, dank zij naaimachines. Dat is veel vlugger rendabel en kan gemakkelijker veel vrouwen een inkomen bezorgen. Bovendien kunnen ze thuis in familie hun werk verderzetten. Dit is ook mogelijk – hoe weet ik zelf niet – voor de tapijtenfabriek. De familie kan thuis meehelpen zodat ze extra kunnen verdienen.

De vriendelijke baas van het nog niet draaiende fabriekje biedt ons thee aan (ook van op een primitief gasvuurtje op de grond) en in een zak vindt hij nog enkele koekjes. Hij verontschuldigt zich dat hij ons niets kan aanbieden.

Met de verantwoordelijke van de vrijwilligers door Qâra rijden is altijd een belevenis. Een man houdt hem tegen en zegt dat hij al lang wacht op een evangelie. We hebben een grote hoeveel kleine Arabische evangelies, speciaal voor moslims. Toevallig heb ik het mijne in mijn zak en geef het hem. Er zit nog een prentje in van mijn priesterwijding, waar hij een tijd over kan doen om het te ontcijferen. Verder is er een vriendelijke vrouw die ons uitnodigt, maar waar we niet op ingaan. Het is de moeder van een andere vrijwilliger die we regelmatig in “het salon” ontmoeten. Dan gaat het langs het oude orthodoxe kerkje naar het centrum van de Rode Halve Maan, waar we weer ontvangen worden als bij eigen familie thuis. Uiteindelijk zijn we nog ruimschoots op tijd terug voor de plechtige zondagsviering van half een. Daar bidden we voor al deze intenties en ook voor Asia Bibi, de christen Pakistaanse moeder van vijf kinderen die al jaren opgesloten zit en ter dood veroordeeld omwille van “godslastering” omdat ze water zou genomen hebben uit dezelfde put waar ook de moslimvrouwen water putten. Een minister die zei dat de aanklachten tegen haar niet gegrond waren werd vermoord. En andere hoge ambtenaar die zei dat ze onschuldig is, werd eveneens vermoord. Het volk eist haar dood. We bidden dat een handtekeningenactie voor de president haar leven nog kan redden. Doe mee.(http://petit.io/petition/federation-pro-europa-christiana/petition-demandant-la-grace-d-asia-bibi-au-president-du-pakistan)

De knoeiboel van de wereldpolitiek en de Atlantische journalistiek

Daeshblijft gruwelen plegen en krijgt in de internationale media alle ruimte om zijn misdaden te verheerlijken. Toch lijkt het meer op een zelfverheerlijking van mannen die beginnen te beseffen dat ze hun doen nooit zullen bereiken. Het Syrische leger zet systematisch zijn heroveringen verder. Het wil Qalamoun definitief zuiveren van rebellen. Het is een strijd tegen niet minder dan 25.000 van die kerels. In Homs heeft het leger wel de controle over de olie maar rebellengroepen blijven aanvallen en wij voelen de gevolgen: ongeveer de helft van de dag en de nacht is er geen stroom. En ook in Aleppo maakt het leger belangrijke vorderingen.

Turkije en Frankrijk zetten hun dubbelzinnige politiek verder om de rijke provincie van Aleppo in handen te krijgen, wat niet lukt maar wel veel leed bezorgt aan de bevolking. Amerika is als een fietser die de trappen kwijt is en toch maar in dezelfde richting verder rijdt. De pogingen om de nauwe banden van senator McCain met de nieuwe kalief te ontkennen zijn mislukt. En voor eigen land legt prof. Peter Dale Scott uit hoe er in Amerika geen democratie meer bestaat sinds de aanslagen op de WTC torens en de invoering van de COG (continutiy of governement): er is een onbeperkte controle mogelijk, zonder mandaat; mensen kunnen opgepakt en opgesloten worden zonder mandaat en op grond van de staatsveiligheid kunnen troepen ingezet worden zonder mandaat. Hij hoopt dat Europa tussenbeide zal komen voordat de VS helemaal gek wordt. Tot heden is dit evenwel nog niet het geval. Integendeel.

De NAVO, gedomineerd door de VS en Duitsland, lijkt aan niets anders geïnteresseerd te zijn dan aan een nieuwte oorlog tegen Rusland. Ze hebben eerst in Oekraïne neonazi’s aan de macht geholpen om dan strijdkrachten te installeren in Polen, in de Baltische republieken, in de Zwarte Zee en in Oekraïne om Rusland te kunnen “straffen” omwille van de aanhechting van de Krim (dat met Rusland al een land vormde voordat Amerika bestond!).Nulokken ze een burgeroorlog uitin Oost-Oekraïne om tegen Rusland te kunnen beginnen. En de Atlantische pers trapt daar gewoon in! Het zal dan een atoomoorlog worden. Ook onze (gepensioneerde?) eerste Europese burger-afspeelt het spel gewoon mee.De kersverse Nederlandse minister van buitenlandse zaken Koenders heeft al meteen 400.000 € belastinggeld geschonken aan de neonazi’s van Kiev om nog meer gruwelen in Oost-Oekraïne te kunnen plegen. Maar ook ons land Libië in een totale chaos te veranderen, doen ze ook nu weer ijverig mee met de onzinnige “coalition of the willing”. Meer oorlog, meer wapens, meer steun aan de “gematigde” rebellen, meer bombardementen...het zal het terrorisme alleen maarsterker maken en de lijdensweg van de burgerbevolking nog schrijnender. (Enkele artikels met degelijke informatie in het Nederlands: Karel van Wolferen, Oekraïne, corrupte journalistiek   en Atlantisch geloof; 9 aug. 2014: http://www.karelvanwolferen.com/: Ludo De Brabander, Irak en Syrië: we maken er nog een grotere knoeiboel van, 24 sept. 2014; Phillis Bennis, Zes stappen om IS verslaan zonder oorlog te voeren, 24 sept. 2014. Beide op de nieuwsbrief van VCP. Verder natuurlijk zoals steeds, bij mediawerkgroepsyrie.)

Ondertussen werken de fanatieke zionisten verder aan hun ‘Groot Israël’. De moord op vijf Israëlis in een synagoge in Jeruzalem is, zoals iedere moord, onverantwoord. De media besteden er uitvoerig aandacht aan. Wat echter nooit vermeld wordt zijn de dagelijkse agressie, onderdrukking, vernedering en pesterijen van een moe getergd volk. Ouders in Oost-Jeruzalem moeten voortdurend een verblijfsvergunning vragen voor hun kinderen, die om de minste reden kan geweigerd worden. Huizen van Palestijnen kunnen plots “illegaal” verklaard worden. Dan komt een buldozer onder politiebegeleiding. De familie heeft een kwartier tijd om wat spullen te nemen en hun huis wordt met de grond gelijk gemaakt. Daarna krijgt de familie de rekening gepresenteerd voor de afbraak van hun eigen huis op een grond die ze sinds hun voorvaderen bewoonden. Sinds ’67 werden er in Oost-Jeruzalem, het Over Jordaanse en de Gazazo 27.000 duizend huizen verwoest terwijl er tienduizenden joodse kolonisten bij kwamen. Voor Palestijnen is er geen sprake van het bekomen van een bouwvergunning. En de minste agressie vanwege Palestijnen is voor de zionisten een reden om nog meer in te palmen. MosheYaalon, minister van veiligheid, noemt dit nu de “etnische verplaatsing”. In het begin van de maand is Uri Ariel, minister van huisvesting begonnen met rellen uit te lokken op de tempelberg, gesteund door volksvertegenwoordiger MosheFeiglin. Ze krijgen de bescherming van politie en leger. Zij roepen openlijk op tot de afbraak van de Al Aqsa moskee en de heropbouw van de derde tempel. Zo kunnen ze dan meewerken aan wat Paulus schrijft over de antichrist “die zich zal neerzetten in Gods tempel en zich voor God uitgeven” (2 Tessalonicensen 2, 4). We leven in een apocalyptische tijd.

De oplossing van bijna al onze maatschappelijke problemen(vervolg)

Mijn pleidooi om moeders een officiële wedde te geven (7 nov) heeft enkele commentaren opgeleverd. Ze zijn het met me eens, maar geven toch interessante aanvullingen. Vooreerst blijken heel wat jongeren zich toch bewust te zijn van de huidige overconsumptie en de soms onnodig hoogtechnologische ontwikkeling. Er zijn nu goed draaiende kringloop- en zelfs weggeefwinkels. Vervolgens zijn er meerdere ouders die beiden werken, in een harmonische relatie leven en die een goede oplossing gevonden hebben voor hun kinderen, die gewoon thuis kunnen blijven. Verder is de wettelijke verplichting om ieder werk voor de beide geslachten open te stellen soms niet alleen vreemd voor vrouwen maar ook omgekeerd: een verpleger die als assistent werkt bij een vrouwelijke dokter of een jonge verpleger die bejaarde vrouwen komt verzorgen en wassen! Een moeder bevestigde dat het leven van sommige jonge koppels zo hectisch verloopt dat hun huwelijk wel op een echtscheiding moet uitdraaien. En ze moeten ook beiden gaan werken want de woonprijzen zijn waanzinnig hoog, zowel om te huren als om te kopen. Iemand geeft toe dat ze gek zou worden als ze alleen maar het huishouden zou doen, maar voegt er bij dat 40 uren “werken” en dan nog het huishouden moeten doen, er ook over is! Ik kreeg een mooie foto van een pas getrouwd koppeltje met de commentaar dat ze helaas het geloof van hun ouders hebben opzij gezet en uiteraard enkel burgerlijk getrouwd zijn “maar ik vind ze toch zo schattig”. Wanneer een moeder dit van eigen kinderen zegt, zal God hen zeker liefhebben. Mogen ze de weg vinden naar een leven vanuit de rijkdom van het huwelijkssacrament.

Vele moeders blijken tenslotte wel thuis te willen blijven maar de verpletterende druk om alles te doen behalve moeder zijn is bijzonder groot. Naar mijn mening is deze druk wereldwijd veel sterker en ook bewust georganiseerd. Laten we niet naïef zijn. Het is gewoon de strategie van de “nieuwe wereldorde” die al lang geleden intens werd voorbereid en nu wordt doorgedrukt. Zo gaat het vijfjaarlijks UNO rapport World Survey of Women in Development 2014, gepubliceerd in oktober, fors in dezelfde richting verder: vrije toegang tot contraceptie en “veilige” abortus! De doelstellingen worden hierin schaamteloos vermeld: voor een “duurzame ontwikkeling” door een “vermindering van de wereldbevolking” (met meer invloed van de staat in de gezinnen, meer vrouwen in het arbeidsproces, een “volledige” seksuele opvoeding...). Dus, waar gaat het om? Het christelijk geloof, moraal, familie moeten afgebroken worden en vervangen door nieuwe (on)waarden. In Kenya protesteren de bisschoppen en katholieke dokters nu heftig tegen een verplichte inenting tegen tetanus, die door ambtenaren aan vruchtbare vrouwen onder politiebegeleiding wordt toegediend. Deze vaccinatie maakt vrouwen in feite onvruchtbaar. Of denk aan die fameuze bioloog dr. Eric R. Pianka, die in een toespraak (maart 2006) voor de Texas Academy of Sciencepleitte voor de uitroeiing van 90 % van de wereldbevolking door ebola (omdat andere ziektes, zoals aids, mensen veel te lang in leven laten!). Meen je dat zulk een man onmiddellijk werd opgepakt en in de gevangenis gestopt? Integendeel, hij kreeg een staande ovatie én een onderscheiding van deze Texas Academy of Science. Welnu, het is deze geest die nu leeft bij sommige grote wereldheersers. Zogenaamde armoezaaiers moeten verdwijnen om alleen enkele rijken overeind te houden.

In de loop van de geschiedenis zijn er vele aanvallen geweest op het huwelijk. Nu willen internationale instanties hun macht misbruiken om de ideologie van de gender dwingend op te leggen. De wortels hiervan zijn vooreerst het marxisme met zijn illusie dat de mens zichzelf kan scheppen, verder een feminisme dat de rijkdom van de verscheidenheid wil vernietigen en tenslotte de vrijmetselarij die de plaats van God wil innemen en de mens opnieuw wil gaan scheppen naar hun eigen beeltenis.

Moeten wij daar intrappen? Integendeel, wij moeten met alle mensen van goede wil een actie ondernemen om in de maatschappij krachtig het christelijk geloof, het leven, het huwelijk en het gezin te verdedigen:

Respect voor het leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood;

Vrijheid van de ouders voor de opvoeding van hun kinderen;

Bescherming en ondersteuning van huwelijk en gezin.

P. Daniel

21-11-2014 om 17:29 geschreven door Gust Adriaensen

In een toespraak tot de deelnemers aan een Congres Sociale Leer, in de Italiaanse stad Verona, pleitte paus Franciscus voor moedige initiatieven om ons economisch systeem te herdenken en geen slaven van het geld te worden.

Wij mogen ons niet laten ontmoedigen door de crisis, aldus de paus, maar wij moeten ons energiek richten op het herdenken van ons economisch model en van de wereld van het werk. We mogen de crisis niet gebruiken als een excuus om de roep van de armen en van al degenen die lijden omdat ze hun job verloren hebben , niet te horen.

Geld creëert op zichzelf geen ontwikkeling, zei de paus. Het zijn de mensen die zorgen voor evolutie ten goede. 

20-11-2014 om 21:25 geschreven door Gust Adriaensen

 Dit staat op het meest recente loonbriefje van een beginnend Kamerlid:

20-11-2014 om 10:35 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een grootschalig onderzoek naar de liefdadigheidsgraad in meer dan 130 landen, blijkt dat België bijzonder slecht scoort. Die slechte score is des te pijnlijker omdat de Belgische bevolking tot de rijkste ter wereld behoort.

De 'Globale liefdadigheidsindex' geeft het procent van de bevolking aan dat GELD gaf aan liefdadigheid, of VRIJWILLIGERSWERK verrichtte, of een VREEMDE  hielp.

Op de eerste plaats prijken Myanmar en de VS met 63,7%.
Dan volgen Canada: 60,3; Ierland: 59,7; Nieuw-Zeeland: 58,3; Australië: 56; Maleisië en het Verenigd Koninkrijk: 54,7; Sri Lanka: 54; Trinidad en Tobago: 53,7.

Op de 12de plaats staat Nederland met 52,7 % en op de 28ste Duitsland met 41,7. Dat is maar iets beter dan Syrië, 40,7, en Haïti met 39,3 %.

Zelfs het straatarme Kosovo gaat met 36,3%, op de 50ste plaats, nog vooraf aan België.

Ons land staat op een beschamende 52ste plaats met 36% van de bevolking dat op een of andere manier aan liefdadigheid doet.

We kunnen ons misschien troosten met de wetenschap dat wellicht het rijkste land ter wereld, Luxemburg, het nog slechter doet met 31% op de 65ste plaats.

Is het gezegde: HOE RIJKER, HOE GIERIGER, dan toch waar? 

20-11-2014 om 09:38 geschreven door Gust Adriaensen

Wie samen met de abdijgemeenschap van Postel , genietend van de stilte, de schoonheid van de liturgie en de pracht van het winterse landschap wil toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus, krijgt daarvoor ook dit jaar weer de gelegenheid van 22 tot 25 december. Info: pater Benny Berrens, 014378121; gastenkwartier@abdijpostel.be; www.abdijpostel.be/kontaktcentrum.php .

19-11-2014 om 19:23 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Er is zoveel lawaai in de wereld! Laten we leren stil te zijn in ons hart en voor God.'

18-11-2014 om 12:52 geschreven door Gust Adriaensen

Mijn stukje omtrent de afrekening van Torfs met Vermeersch, beëindigde ik met de vraag: 'Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.'

Die vraag werd in de krant van vandaag positief beantwoord. Vermeersch kreeg zijn kolommen. Eigenlijk kon je er vooraf zeker van zijn dat er een repliek van Vermeersch zou volgen. Het is namelijk de reeds lang bekende tactiek van o.a. De Standaard een 'opiniemaker' of 'BV' aan het woord te laten, die een mening ventileert of een collega 'opiniemaker' / 'BV' aanvalt en daarna de 'aangevallene' of de 'andersdenkende' ook zijn ding te laten doen.

Dus nu ook Vermeersch. Maar vuurwerk zit er niet in. Tegenover het sprankelende, badinerende, ironische, uitdagende discours van Torfs, kan Vermeersch alleen maar een oersaaie, tot in den treure reeds door hem herhaalde, pedante 'wetenschappelijke' argumentatie naar voren brengen. En waarbij op het persoonlijke vlak, de bekende filosoof nog maar eens de eigen 'masturbatiegeschiedenis' te berde brengt. Gênant.

Torfs heeft gelijk. Vermeersch kan alleen maar redeneren vanuit de comfortabele, traditionele opvattingen over 'tijd' en 'ruimte'.

18-11-2014 om 07:20 geschreven door Gust Adriaensen

U wordt in 2015 van harte uitgenodigd op zes

Bijbelnamiddagen

in 'De Mantel', Markt 8, Retie

telkens op maandagnamiddag

van 14 uur tot 17 uur.

Inlichtingen bij

Pater Nicolaas Gorts, abdij Postel, 014378121, nicolaasgorts@hotmail.com

of

Jeanne Vercauteren-Vandekeybus, 014378265, Juanitavdk2@hotmail.com.

Deze Bijbelstudie is een initiatief van TJCII - Belgium.

17-11-2014 om 20:28 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 15-16 november verscheen van de hand van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een boeiend artikel, dat door de redactie van de krant tot het genre van de 'essays' wordt gerekend.

In zijn eens te meer erg lezenswaardige tekst houdt Rik Torfs een pleidooi tegen 'zekerheid'. De kerngedachte van Torfs is: Wie de ware weg heeft gevonden, is het spoor bijster. Hij vraagt zich niet langer af of hij gelijk heeft, enkel waarom dat zo is. Alleen maar zekerheid is uitzichtloos. We verliezen er veel door. Hoop en verlangen. Fantasie.'

Maar vooral is Torfs' 'essay' een afrekening met een andere BV: filosoof Etienne Vermeersch. Door de subtiele ironie is het een afrekening met intellectueel een dodelijke afloop.

De 'beroemde denker Etienne Vermeersch °1934', aldus Torfs, koos, toen hij 'voltijds' zijn geloof verloor, voor de zekerheid, dacht de ware weg gevonden te hebben. Maar op dat moment betrad hij 'een kleinere wereld, zoals een oude man die zijn prachtige landhuis met weidse horizonten opgeeft voor een benepen flatje in de binnenstad'. En: 'Vermeersch redeneert vanuit onze comfortabele menselijke categorieën ruimte en tijd. Er is geen plaats in het hiernamaals: ruimte. En hoe oud is de man die daar aankomt? Tijd. Zekerheid ontneemt ons bevrijdende speculatie'.

Kortom, Vermeersch wordt hier neergezet, als een benepen denkend, gelijkhebberig mannetje, die van zijn fundamentalistische anti-Kerk- en anti-geloofopstelling, een statusindicator heeft gemaakt. En ja, Torfs zou daarin wel eens gelijk kunnen hebben.

Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.

17-11-2014 om 10:03 geschreven door Gust Adriaensen

PAUS: ‘GEEN ENKEL LEVEN IS MEER WAARD DAN EEN ANDER’

Bron: CTV/RadVat

ROME (KerkNet) – Paus Franciscus heeft zaterdag tijdens een ontmoeting met de Italiaanse Artsenvereniging, die haar zeventigste verjaardag viert, dokters opgeroepen tot de bescherming van het menselijke leven. “Wees bereid om moedige beslissingen te nemen, ook al is dat tegenwoordig moeilijk. Speel niet met het leven.” Franciscus bestempelde abortus en euthanasie als mensonwaardig en onderstreepte dat kinderen een geschenk zijn en geen recht.

“Waar er een menselijk leven is, is het fout om het te doden om een menselijk probleem op te lossen. Dat kan onmogelijk als vooruitgang worden bestempeld. Doden betekent vandaag nog steeds hetzelfde als in de antieke oudheid. Het leven is altijd heilig. Het bezit altijd kwaliteit. Er bestaat geen enkel leven dat meer waard is dan een ander.”

“We weten dat er in onze wegwerpcultuur vele oudere mensen in het verborgene worden gedood. Maar wij mogen niet vergeten dat euthanasie een zonde tegen God is. De eed van Hippocrates verplicht om het leven steeds te dienen. Maar het evangelie gaat nog een stap verder: het leven moet in elke situatie worden bemind, in het bijzonder als het in gevaar is of moet worden verzorgd. Ik roep u op samen te werken met artsen en instellingen die uw liefde voor het leven delen en die alles in het werk stellen om de waardigheid, de heiligheid en de onaantastbaarheid van het leven te beschermen.”

16-11-2014 om 16:17 geschreven door Gust Adriaensen

De Wever vindt het klaarblijkelijk nodig herhaaldelijk te beklemtonen dat hij niet voor eeuwig voorzitter blijft. En hij wenst daarbij de goegemeente 'gerust te stellen'.

Dat zijn voor de publieke opinie vrij ridicule en totaal irrelevante uitlatingen. Als de voorzitter van zijn macht geen dictatoriaal misbruik maakt, nadelig voor de bevolking, kan het de goegemeente geen bal schelen of ene De Wever tot in der eeuwigheid voorzitter blijft van zijn partij. Het probleem zit hem in de partij, die al twee keer, op aandringen van De Wever, haar huishoudelijke reglement verloochent, om dezelfde voorzitter te blijven houden.

Dat er evenwel 10% N-VA-ers waren die voor de andere kandidaat stemden, is veelzeggend. Totaal onbekend, ook  voor De Wever, zonder campagne, zonder profilering, , zonder ook maar iets dat op een serieuze kandidaatstelling wees, toch 2000 partijleden achter zich krijgen! Dat is een belangrijke minderheid die gewoonweg tegen De Wever is, veeleer dan voor de onbekende, ambitieloze andere kandidaat.

16-11-2014 om 11:57 geschreven door Gust Adriaensen

Tijdens de viering van Koningsdag in het parlement, heeft parlementsvoorzitter Siegfried Bracke, N-VA, zich overduidelijk uitgesproken voor de monarchie en voor België.

Bracke zei dat de monarchie zoals ze in ons land functioneert, 'een goede garantie is voor een stabiel en welvarend België.'

'Wie zouden wij zijn', voegde de N-VA-parlementsvoorzitter eraan toe, 'om het te veranderen?'

Deze uitspraken zijn bijzonder opmerkelijk omdat het in de partijstatuten ingeschreven hoofddoel van N-VA is, België op te doeken en een onafhankelijk republiekje Vlaanderen op te richten.

------------------------------------------

( Bekijk en beluister Bracke op de VRT - Ga naar fragment: Koningsdag gevierd in kathedraal en Kamer)

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal#

15-11-2014 om 20:05 geschreven door Gust Adriaensen

De regering van het Grote Begrijpen

Zelden of nooit is er in de wereldgeschiedenis een regering geweest, die zoals de huidige Belgische federale regering,  op zo'n excellente manier uitblinkt in het BEGRIJPEN.

De regering van het GROTE BEGRIJPEN.

De minister van dit of van dat 'begrijpt' de 'ongerustheid' van de arbeiders, van de ambtenaren, van het leger, van de politie, van de jeugdbewegingen, van de zorgsector, van de vrouwen, van de mannen, van de spaarders, van de grote vermogens, van de cultuursector, enz., enz.

'Begrip hebben voor' moet het gepatenteerde, officiële motto van de rechtse Belgische regering worden. In het 'begrip' is ze tot nu toe echt prima bezig! Proficiat!!

15-11-2014 om 07:21 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/35

Vrijdag 14 november 2014

Als het licht uit gaat

Onze kleine gemeenschap van vooral jonge mensen heeft weinig last van ziekten. Nu alles kouder begint te worden sluipt toch de verkoudheid af en toe binnen. Zelf ben ik twee jaar geleden in de Goede Week zwaar ziek geweest. Tot overmaat van ramp gaf een confrater me nog een oude kleine weegschaal, waarvan toen niemand wist dat ze ongeveer 5 kg lager noteerde. Bij de eerste weegbeurt schrok ik zodanig dat ik dacht dat het licht voor mij hier voor goed uitging. Hoewel het nog een erg gevaarlijke tijd was, hebben ze toch niet minder dan vijf dokters kunnen binnensmokkelen en ik ben er doorheen geraakt. Bovendien wordt ik sindsdien extra verzorgd. Voor een frater of een zuster, die ziek vallen, zorgen respectievelijk de fraters of de zusters. Toch zijn het de zusters die het nodige aanbrengen: warme dekens, aangepaste kleding, warme thee, medicamenten, aangepast eten, versnaperingen ... En zo is het onheil meestal na enkele dagen van de baan. De meesten gebruiken heel de winter door geen enkele verwarming op hun kamer, ook geen klein elektrisch vuurtje. Dit schijnt hen meer bestand te maken tegen de koude.

De grote centrale in Homs was weer even in handen van de rebellen en daarmee hebben we enkele dagen slechts 4 uur stroom gekregen: 2 uur ’s nachts en 2 uur overdag. Een echte grote hindernis, die telkens de dagorde helemaal omgooit. Ondertussen heeft het leger de zaak weer in handen en krijgen we al wat meer stroom. Zelfs in de tijd van de grootste bedreiging vorig jaar hadden we nog een eigen motor zodat er altijd en overal een beetje verlichting was. We hebben daar ook onze laptops op aangesloten totdat iemand ons uitlegde dat het juist daardoor was dat alle batterijen na een tijd kapot gingen. Aan laptops hier overigens geen nood, maar ze zijn   oud of heel oud en dus meestal zonder batterij en iedere laptop heeft minstens één goede eigenschap. We hebben echter geen reden om te klagen en willen zo veel mogelijk de behoeftigen in eigen streek blijven helpen. Hierover heeft frater Jean het volgende verslag gemaakt.

Armoede in Qara – een jaar na de bevrijding

Sinds een jaar is ons dorp bevrijd. Daarvoor leefden we in een erg benarde situatie. Ons dorp, dat normaal een 20 000tal inwoners telt, was plots uitgegroeid tot een schuilplaats voor weggevluchte, bebaarde mannen met zware wapens en bedenkelijke ideologieën, uit Homs of Al Qousseir. Resultaat: 80 000 inwoners! De winkels bleven open maar angstige uitbaters werden lastiggevallen en sporadisch werd er iemand ontvoerd of vermoord. Lange gewaden, lange baarden, zware pick-up trucks met daarop stevige dosjka’s (een vaststaand machinegeweer) werden een normaal straatbeeld. In die periode konden wij het klooster niet verlaten; we waren toen aangewezen op de bescherming van God en zijn engelen, vooral omdat het leger en de plaatselijke politie het dorp al lang verlaten hadden.

Maandag 17 november 2013, 6u30 in de ochtend: een man, druipend van de regen, komt ons toejuichen: “De slag is voorbij, het dorp is bevrijd!”. Hij heette Roech Allah, Geest van God. Wij waren al verschillende dagen verschanst in onze schuilkelder met twee families vluchtelingen en wisselden tijden van gebed af met knus samenzijn onder het geschal van heel zwaar machinegeweer en kanonschoten waardoor onze gebouwen enkele zware beschadigingen hebben opgelopen.

Sindsdien heeft het dorp terug zijn oorspronkelijke bevolking van 20 000 Qari’s. De groentewinkels werken normaal, we hebben een nieuwe burgemeester en het leger controleert secuur wie binnen en buiten komt. Het is vooral dankzij onze groep vrijwilligers, “De XII Apostelen” zoals Pater Daniel hen graag noemt, dat het dorp terug zijn normale trend teruggevonden heeft. Na de bevrijding van het dorp hebben zij kosten noch moeiten gespaard om mensen te bevoorraden met voedselpakketten die aangevoerd werden uit het buitenland vanwege weldoeners, langs Moeder Agnes en Pater Daniel. Ondertussen zijn de vrijwilligers uitgegroeid tot een heuse groep van een 30tal man die nu officieel medewerkers zijn van de Rode Halve Maan in Syrië, afdeling Qara. Een deel van de hulpgoederen voor Qara komt dus van de Rode Halve Maan en ander deel van onze buitenlandse weldoeners. Ons nieuw gebouw is ondertussen een depot van voedselpakketten geworden, vandaag genoeg om 300 families voor één maand van voedsel en sanitaire hulpgoederen te voorzien.

Onze regio is nu, God zij dank, veilig in tegenstelling tot andere plaatsen. Toch blijft de nood hier groot: de nijpende werkloosheid, de grote elektriciteitspanne waardoor de boeren geen water kunnen geven aan hun groenten en bedrijfjes niet langer open kunnen blijven, ... . Er is ook een groeiend tekort aan gas om te koken en mazout om te stoken (de winters kunnen hier bar koud zijn). Vaak leven de armsten in rudimentaire betonnen huizen ofwel in aarden huisjes. De voorbije week zijn twee van onze vrijwilligers bij de allerarmsten gaan aankloppen. Je moet ze vaak echt zoeken. Ze leven verstopt tussen de massa, beschaamd om hun armoede aan de grote klok te hangen. Dit is hun relaas:

In de familie Kahil heeft de vader een kunstbeen tot aan zijn knie. Hij heeft geen werk. Zijn gehandicapte zoon moet luiers dragen en zijn medicatie alleen kost 10 000 SP per maand. In de Nasif familie heeft de papa een kanker aan zijn hoofd die druk zet op zijn oog waardoor die naar buiten uitpuilt. Zijn medicatie is erg duur. Om de twee weken moet hij naar Damascus voor een bloedonderzoek. Hij heeft drie kinderen. Zijn vrouw is werkloos. In een andere familie heeft een weduwe een kunstvoet die ze om de twee jaar moet vernieuwen. Ze heeft vier kinderen op school, en die brengen dus geen geld binnen. Ze leven in erg arme omstandigheden. Een andere weduwe heeft 3 kinderen die school lopen. Ondertussen verzorgt ze haar papa van 80 die volledig verlamd is en dure medicatie moet nemen.

In het huis van de familie Nasif zijn papa en mama tegen de 70. Hun twee dochters zijn ziek, de ouders moeten hen naar de WC begeleiden. Ze zijn erg arm. Drie of vier andere families hebben geen vader meer. De kinderen gaan naar school en moeder is werkloos. Een ander bejaard koppel heeft evenmin een inkomen en hun dochter woont bij hen in. Hun zoon heeft een geestelijke achterstand waardoor hij niet kan werken.

Zo zijn er nog vele verhalen. Tot nu toe hebben onze vrijwilligers dertien families bezocht. Door het contact met deze armen hebben zij en wij een nieuw vuur gekregen om ons daar echt voor in te zetten. Het is ook aandoenlijk om te zien hoe armen creatief worden in het helpen van elkaar. Met het geld en de goederen die vanuit Europa binnenkomen, zullen we proberen om die families te helpen. We willen op zijn minst hun medische verzorging garanderen en een elementaire voeding voorzien voorzien.

Het feest van de bevrijding

Nog altijd kan niemand geloven dat de duizenden rebellen dit klooster vorig jaar niet hebben ingenomen. Tweemaal kregen we deze dagen bezoek van iemand die toen bij ons was. We beschouwen elkaar als overlevenden. In het begin van dit jaar is de Libanese OTV (van de maroniet Michel Aoun) gekomen om een interview te maken en ons te vragen hoe we die belegering hebben beleefd en overleefd. Een van de hoger genoemde bezoekers vertelde dat hij die uitzending thuis gezien had en begon te wenen van aandoening. Daarom wilde hij de plaats en de gemeenschap nog eens komen bezoeken.

Een scheur in de grote coalitie

Van de “internationale gemeenschap” naar de “Arabische Lente” en met “de vrienden van Syrië” nu dus naar “de Grote Coalitie”, die Syrië naar het stenen tijdperk wil bombarderen om Daesh te sparen. En toch, er zijn kleine tekenen van een ietwat gunstige ontwikkeling in deze door het westen veroorzaakte hel (helaas met medewerking van Syriërs uiteraard). Zoals elders wilden de VS hier hun vrienden, de terroristische moslimbroeders aan de macht helpen. Omwille van de grote eenheid tussen volk, leger, regering, en president is dit in Syrië evenwel niet mogelijk. Het land meteen in een totale chaos storten zouden ze wel kunnen, maar dat brengt het buurland Israël te veel in gevaar. Zo hebben de VS, Israël en Saoedi-Arabië hun oorspronkelijk plan om de regering omver te werpen moeten opgeven (alhoewel Israël ijverig voort doen zoals nu in Daraa). Zij proberen hun belangen zo goed mogelijk veilig te stellen. Turkije en Frankrijk werken echter onverminderd verder aan het eerste doel. Turkije had de rijke provincie van Aleppo al flink ontmanteld, zodat president Erdogan en eerste minister Davoutogen Aleppo met zijn talrijke fabrieken, industriële centra en handel al konden beschouwen als Turks bezit. Nu geraken ze echter in paniek. Het Syrische leger blijft systematisch terrein winnen en deze overjaarse Ottomaanse heersers krijgen een nachtmerrie van de gedachte dat dit economisch hart misschien toch bij Syrië zal blijven, met bovenop het gevaar dat de Koerden een deel van Turkije gaan veroveren. Daarom vraagt Erdogan nu dringend aan Obama om niet alleen Daesh te bombarderen maar ook de troepen van al –Assad. En de Franse minister Laurent Fabius heeft op 3 november een brief geschreven als een noodkreet (verschenen in Frankrijk, Le Figaro, in Saoedi-Arabië en in Amerika) om Aleppo te “redden” uit het “regime” van Damascus. En zo zie je hoe terroristenleiders zich kunnen voordoen als heldhaftige bevrijders. En voor de bevolking zelf wordt de ellende alleen maar groter, terwijl Daesh steeds verder oprukt.

Vrede en zelfbestuur voor het Palestijnse volk

Internationale vrede zal grotendeels mede afhangen van het einde van de ellende voor het Palestijnse volk. Hiervoor dienen de zionistische leiders van Israël het Palestijnse volk zelfbestuur te gunnen, zich terug te trekken uit de bezette gebieden en op te houden met het voortdurend gebruiken van voorwendsels om weer een nieuwe oorlog tegen dit volk te beginnen. Dit alles is al lang en herhaaldelijk door internationale regels vastgelegd. Eigenlijk is het eenvoudig. Israël moet willen in vrede samen leven met een zelfstandig Palestijnse volk in een soevereine staat, maar dit is nu het laatste wat de zionistische leiders willen. De zionisten willen echter alles, en nog veel meer dan ze nu al hebben zoor zich en voor zich alleen. Daarom hadden vredesonderhandelingen tot heden geen enkele zin.

In vrede samen leven met het Palestijnse volk is niet alleen de wens van de tienduizenden orthodoxe joden en hun rabbi’s maar steeds meer van menig Israëlische burger. Deze maand zijn al twee ministers uit de regering opgestapt uit onvrede met de extremistische politiek van Benjamin Netayahu en zijn onwil om echte besprekingen te voeren met de Palestijnen. Eerst was het Gideon Saar, minister van binnenlandse zaken en lid van het Likoud, de partij van de Netanyahu zelf en nu is het Amir Peretz, minister van milieu, (Hatnuah partij), die vindt dat Netanyahu niet de oplossing maar het probleem zelf is. De invloedrijke en ultranationalistische minister Naftali Bennett van economie (rechtse partij van het ‘Joodse Huis’) wil dan weer het tegendeel: nog meer offensieve oorlog en annexaties. Toch is er nu een bijzonder geluid te horen. Niet minder dan 106 oud-legergeneraals en toplieden van de veiligheidsdiensten roepen Netanyahu op om echte vrede te sluiten met de Palestijnen en een 2 staten oplossing te aanvaarden. Ze stellen dat Israël ruimschoots de middelen heeft om zich te verdedigen en zij kunnen het weten.

Harde zionisten blijven de droom koesteren van een Groot Israël als een zuivere joodse staat, waarin geen enkele vreemdeling erkend hoeft te worden. Daarom werd voortdurend oorlog gevoerd en steeds meer Palestijns gebied veroverd. De VS betaalden zodat Israël een overweldigend militair overwicht bleef behouden en voor het herstel van de verwoestingen in de Palestijnse gebieden zorgde de Europese Unie. Ondertussen werd alle schuld gegeven aan de Palestijnen zelf, die door hun zogenaamd terrorisme Israël zouden bedreigen terwijl hun onderlinge verdeeldheid vredesgesprekken zogenaamd onmogelijk maakten. Deze voorwendsels worden nu door hoge Israëlische leiders ontmaskerd. Of zal de internationale gemeenschap toch eens wakker worden en Israël dwingen het internationale recht te eerbiedigen? Dan kunnen we na de val van de Berlijnse muur ook de afbraak van de illegale, 700 km lange Israëlische ‘muur van de schande’ vieren. Een feest van bevrijding voor het Palestijnse én Joodse volk, een vreugde voor gans de mensenfamilie!

P. Daniel

14-11-2014 om 22:14 geschreven door Gust Adriaensen

Geboren Turnhoutenaar Eric Antonis is in de leeftijd van 73 jaar overleden.

Eric Antonis was de eerste directeur van cultuurcentrum De Warande in Turnhout. Later werd hij schepen van cultuur in Antwerpen.

Eric Antonis was een inspirerende en dynamische persoonlijkheid die een belangrijke rol  heeft gespeeld in het culturele leven in Vlaanderen van de laatste decennia.

14-11-2014 om 20:18 geschreven door Gust Adriaensen

Servais Verherstraeten, fractieleider van de CD&V, blijkt het begrepen te hebben: een zgn. 'rijkentaks' is onvermijdelijk vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen én om de ondergang van de partij te vermijden.

Dat inzicht mocht je ook verwachten van Verherstraeten, een bekwame, rechtlijnige, centrumlinkse, Kempense politicus, die tot de 'ACW-stal' gerekend wordt.

Dat hij niet onmiddellijk ingaat op het voorstel van Groen en SP-A om een wisselmeerderheid te vormen en zo een vermogens(winst)belasting door te voeren, is begrijpelijk. Eerst binnen de huidige coalitie de geesten rijp maken en de realisatie van die taks nastreven. MR toont zich nu al bereid om samen met CD&V een voorstel grondig te bespreken.

Maar het mag niet te lang duren. Als Open VLD en vooral de rechtse diehards van N-VA, de stuitende ongelijke verdeling van de lasten blijven verdedigen, dan moet een wisselmeerderheid het breekijzer worden. Een mogelijke invoering pas op het einde van deze bestuursperiode ,  zou nefast zijn voor de geloofwaardigheid van Verherstraeten. En de CD&V ligt dan al lang op apegapen en is niet meer te reanimeren.

En dat zou voor heel wat competente en te respecteren CD&V-politici bijzonder spijtig zijn. En zeker voor Servais Verherstraeten.

12-11-2014 om 07:41 geschreven door Gust Adriaensen

De verkoop van Omega Pharma met de fabuleuze winst van 1,4 miljard euro, zonder dat op die winst ook maar 1 euro belasting betaald moet worden, heeft de discussie omtrent de vermogenswinstbelasting naar een hoogtepunt gevoerd.

Dat lijkt van de regeringspartijen CD&V het  best begrepen te hebben. Dat begrip wint veld, niet zozeer vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen bij de partijtop, maar wel door de toenemende druk van de zgn. 'achterban' en uit schrik om te verschrompelen tot een partijtje van niks, als de partij de hardvochtige rechtse koers blijft volgen.

Het is wel ironisch dat het precies dankzij de grote baas van Omega Pharma, Marc Coucke, is dat 'vermogenswinstbelasting' helemaal op het voorplan is getreden. Hij verkocht het bedrijf aan een Amerikaans, maakte die gigantische winst en kan daarvan ongeveer de helft in zijn eigen zak steken. ZONDER OOK MAAR 1 EUROCENT BELASTING. Dat leidde tot algemene, grote verontwaardiging en woede. En stelde de noodzaak van een vermogenswinstbelasting op scherp. Dus, MERCI meneer Coucke!

Maar ook FOEI meneer Coucke!

Want meneer Coucke blijkt een onbetrouwbare vindvaan te zijn, een gouden haantje op de toren.

In april 2013 zei Coucke in 'Reyers Laat':

'EEN VERMOGENSWINSTBELASTING MOET KUNNEN. EEN BEDRIJFSLEIDER DIE ZIJN KMO VERKOOPT VOOR VIJF MILJOEN, WEL, 1,25 MILJOEN IS VOOR DE OVERHEID. HET IS OOK DANKZIJ DE OVERHEID DAT IK MIJN BEDRIJF HEB KUNNEN UITBOUWEN. DAT IS EEN GEVOEL VAN EERLIJKHEID.4

Toch mooi, niet. Eerlijke vent, die Coucke. Een voorbeeld voor alle bedrijfsleiders.

En wat zegt diezelfde Coucke op 28 november 2014?

'EEN MEERWAARDEBELASTING BETALEN? IK HEB 27 JAAR VAN DE NADELEN VAN BELGIË GEPROEFD. NEEM NU DE ENIGE TROEF NIET WEG. HET ALTERNATIEF IS HET IN DE INEFFICIËNTE BODEMLOZE PUT VAN DE BELGISCHE SCHATKIST TE STORTEN.'

Ja, wadde! 

10-11-2014 om 09:11 geschreven door Gust Adriaensen