Dit staat op het meest recente loonbriefje van een beginnend Kamerlid:

20-11-2014 om 10:35 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een grootschalig onderzoek naar de liefdadigheidsgraad in meer dan 130 landen, blijkt dat België bijzonder slecht scoort. Die slechte score is des te pijnlijker omdat de Belgische bevolking tot de rijkste ter wereld behoort.

De 'Globale liefdadigheidsindex' geeft het procent van de bevolking aan dat GELD gaf aan liefdadigheid, of VRIJWILLIGERSWERK verrichtte, of een VREEMDE  hielp.

Op de eerste plaats prijken Myanmar en de VS met 63,7%.
Dan volgen Canada: 60,3; Ierland: 59,7; Nieuw-Zeeland: 58,3; Australië: 56; Maleisië en het Verenigd Koninkrijk: 54,7; Sri Lanka: 54; Trinidad en Tobago: 53,7.

Op de 12de plaats staat Nederland met 52,7 % en op de 28ste Duitsland met 41,7. Dat is maar iets beter dan Syrië, 40,7, en Haïti met 39,3 %.

Zelfs het straatarme Kosovo gaat met 36,3%, op de 50ste plaats, nog vooraf aan België.

Ons land staat op een beschamende 52ste plaats met 36% van de bevolking dat op een of andere manier aan liefdadigheid doet.

We kunnen ons misschien troosten met de wetenschap dat wellicht het rijkste land ter wereld, Luxemburg, het nog slechter doet met 31% op de 65ste plaats.

Is het gezegde: HOE RIJKER, HOE GIERIGER, dan toch waar? 

20-11-2014 om 09:38 geschreven door Gust Adriaensen

Wie samen met de abdijgemeenschap van Postel , genietend van de stilte, de schoonheid van de liturgie en de pracht van het winterse landschap wil toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus, krijgt daarvoor ook dit jaar weer de gelegenheid van 22 tot 25 december. Info: pater Benny Berrens, 014378121; gastenkwartier@abdijpostel.be; www.abdijpostel.be/kontaktcentrum.php .

19-11-2014 om 19:23 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Er is zoveel lawaai in de wereld! Laten we leren stil te zijn in ons hart en voor God.'

18-11-2014 om 12:52 geschreven door Gust Adriaensen

Mijn stukje omtrent de afrekening van Torfs met Vermeersch, beëindigde ik met de vraag: 'Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.'

Die vraag werd in de krant van vandaag positief beantwoord. Vermeersch kreeg zijn kolommen. Eigenlijk kon je er vooraf zeker van zijn dat er een repliek van Vermeersch zou volgen. Het is namelijk de reeds lang bekende tactiek van o.a. De Standaard een 'opiniemaker' of 'BV' aan het woord te laten, die een mening ventileert of een collega 'opiniemaker' / 'BV' aanvalt en daarna de 'aangevallene' of de 'andersdenkende' ook zijn ding te laten doen.

Dus nu ook Vermeersch. Maar vuurwerk zit er niet in. Tegenover het sprankelende, badinerende, ironische, uitdagende discours van Torfs, kan Vermeersch alleen maar een oersaaie, tot in den treure reeds door hem herhaalde, pedante 'wetenschappelijke' argumentatie naar voren brengen. En waarbij op het persoonlijke vlak, de bekende filosoof nog maar eens de eigen 'masturbatiegeschiedenis' te berde brengt. Gênant.

Torfs heeft gelijk. Vermeersch kan alleen maar redeneren vanuit de comfortabele, traditionele opvattingen over 'tijd' en 'ruimte'.

18-11-2014 om 07:20 geschreven door Gust Adriaensen

U wordt in 2015 van harte uitgenodigd op zes

Bijbelnamiddagen

in 'De Mantel', Markt 8, Retie

telkens op maandagnamiddag

van 14 uur tot 17 uur.

Inlichtingen bij

Pater Nicolaas Gorts, abdij Postel, 014378121, nicolaasgorts@hotmail.com

of

Jeanne Vercauteren-Vandekeybus, 014378265, Juanitavdk2@hotmail.com.

Deze Bijbelstudie is een initiatief van TJCII - Belgium.

17-11-2014 om 20:28 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 15-16 november verscheen van de hand van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een boeiend artikel, dat door de redactie van de krant tot het genre van de 'essays' wordt gerekend.

In zijn eens te meer erg lezenswaardige tekst houdt Rik Torfs een pleidooi tegen 'zekerheid'. De kerngedachte van Torfs is: Wie de ware weg heeft gevonden, is het spoor bijster. Hij vraagt zich niet langer af of hij gelijk heeft, enkel waarom dat zo is. Alleen maar zekerheid is uitzichtloos. We verliezen er veel door. Hoop en verlangen. Fantasie.'

Maar vooral is Torfs' 'essay' een afrekening met een andere BV: filosoof Etienne Vermeersch. Door de subtiele ironie is het een afrekening met intellectueel een dodelijke afloop.

De 'beroemde denker Etienne Vermeersch °1934', aldus Torfs, koos, toen hij 'voltijds' zijn geloof verloor, voor de zekerheid, dacht de ware weg gevonden te hebben. Maar op dat moment betrad hij 'een kleinere wereld, zoals een oude man die zijn prachtige landhuis met weidse horizonten opgeeft voor een benepen flatje in de binnenstad'. En: 'Vermeersch redeneert vanuit onze comfortabele menselijke categorieën ruimte en tijd. Er is geen plaats in het hiernamaals: ruimte. En hoe oud is de man die daar aankomt? Tijd. Zekerheid ontneemt ons bevrijdende speculatie'.

Kortom, Vermeersch wordt hier neergezet, als een benepen denkend, gelijkhebberig mannetje, die van zijn fundamentalistische anti-Kerk- en anti-geloofopstelling, een statusindicator heeft gemaakt. En ja, Torfs zou daarin wel eens gelijk kunnen hebben.

Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.

17-11-2014 om 10:03 geschreven door Gust Adriaensen

PAUS: ‘GEEN ENKEL LEVEN IS MEER WAARD DAN EEN ANDER’

Bron: CTV/RadVat

ROME (KerkNet) – Paus Franciscus heeft zaterdag tijdens een ontmoeting met de Italiaanse Artsenvereniging, die haar zeventigste verjaardag viert, dokters opgeroepen tot de bescherming van het menselijke leven. “Wees bereid om moedige beslissingen te nemen, ook al is dat tegenwoordig moeilijk. Speel niet met het leven.” Franciscus bestempelde abortus en euthanasie als mensonwaardig en onderstreepte dat kinderen een geschenk zijn en geen recht.

“Waar er een menselijk leven is, is het fout om het te doden om een menselijk probleem op te lossen. Dat kan onmogelijk als vooruitgang worden bestempeld. Doden betekent vandaag nog steeds hetzelfde als in de antieke oudheid. Het leven is altijd heilig. Het bezit altijd kwaliteit. Er bestaat geen enkel leven dat meer waard is dan een ander.”

“We weten dat er in onze wegwerpcultuur vele oudere mensen in het verborgene worden gedood. Maar wij mogen niet vergeten dat euthanasie een zonde tegen God is. De eed van Hippocrates verplicht om het leven steeds te dienen. Maar het evangelie gaat nog een stap verder: het leven moet in elke situatie worden bemind, in het bijzonder als het in gevaar is of moet worden verzorgd. Ik roep u op samen te werken met artsen en instellingen die uw liefde voor het leven delen en die alles in het werk stellen om de waardigheid, de heiligheid en de onaantastbaarheid van het leven te beschermen.”

16-11-2014 om 16:17 geschreven door Gust Adriaensen

De Wever vindt het klaarblijkelijk nodig herhaaldelijk te beklemtonen dat hij niet voor eeuwig voorzitter blijft. En hij wenst daarbij de goegemeente 'gerust te stellen'.

Dat zijn voor de publieke opinie vrij ridicule en totaal irrelevante uitlatingen. Als de voorzitter van zijn macht geen dictatoriaal misbruik maakt, nadelig voor de bevolking, kan het de goegemeente geen bal schelen of ene De Wever tot in der eeuwigheid voorzitter blijft van zijn partij. Het probleem zit hem in de partij, die al twee keer, op aandringen van De Wever, haar huishoudelijke reglement verloochent, om dezelfde voorzitter te blijven houden.

Dat er evenwel 10% N-VA-ers waren die voor de andere kandidaat stemden, is veelzeggend. Totaal onbekend, ook  voor De Wever, zonder campagne, zonder profilering, , zonder ook maar iets dat op een serieuze kandidaatstelling wees, toch 2000 partijleden achter zich krijgen! Dat is een belangrijke minderheid die gewoonweg tegen De Wever is, veeleer dan voor de onbekende, ambitieloze andere kandidaat.

16-11-2014 om 11:57 geschreven door Gust Adriaensen

Tijdens de viering van Koningsdag in het parlement, heeft parlementsvoorzitter Siegfried Bracke, N-VA, zich overduidelijk uitgesproken voor de monarchie en voor België.

Bracke zei dat de monarchie zoals ze in ons land functioneert, 'een goede garantie is voor een stabiel en welvarend België.'

'Wie zouden wij zijn', voegde de N-VA-parlementsvoorzitter eraan toe, 'om het te veranderen?'

Deze uitspraken zijn bijzonder opmerkelijk omdat het in de partijstatuten ingeschreven hoofddoel van N-VA is, België op te doeken en een onafhankelijk republiekje Vlaanderen op te richten.

------------------------------------------

( Bekijk en beluister Bracke op de VRT - Ga naar fragment: Koningsdag gevierd in kathedraal en Kamer)

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal#

15-11-2014 om 20:05 geschreven door Gust Adriaensen

De regering van het Grote Begrijpen

Zelden of nooit is er in de wereldgeschiedenis een regering geweest, die zoals de huidige Belgische federale regering,  op zo'n excellente manier uitblinkt in het BEGRIJPEN.

De regering van het GROTE BEGRIJPEN.

De minister van dit of van dat 'begrijpt' de 'ongerustheid' van de arbeiders, van de ambtenaren, van het leger, van de politie, van de jeugdbewegingen, van de zorgsector, van de vrouwen, van de mannen, van de spaarders, van de grote vermogens, van de cultuursector, enz., enz.

'Begrip hebben voor' moet het gepatenteerde, officiële motto van de rechtse Belgische regering worden. In het 'begrip' is ze tot nu toe echt prima bezig! Proficiat!!

15-11-2014 om 07:21 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/35

Vrijdag 14 november 2014

Als het licht uit gaat

Onze kleine gemeenschap van vooral jonge mensen heeft weinig last van ziekten. Nu alles kouder begint te worden sluipt toch de verkoudheid af en toe binnen. Zelf ben ik twee jaar geleden in de Goede Week zwaar ziek geweest. Tot overmaat van ramp gaf een confrater me nog een oude kleine weegschaal, waarvan toen niemand wist dat ze ongeveer 5 kg lager noteerde. Bij de eerste weegbeurt schrok ik zodanig dat ik dacht dat het licht voor mij hier voor goed uitging. Hoewel het nog een erg gevaarlijke tijd was, hebben ze toch niet minder dan vijf dokters kunnen binnensmokkelen en ik ben er doorheen geraakt. Bovendien wordt ik sindsdien extra verzorgd. Voor een frater of een zuster, die ziek vallen, zorgen respectievelijk de fraters of de zusters. Toch zijn het de zusters die het nodige aanbrengen: warme dekens, aangepaste kleding, warme thee, medicamenten, aangepast eten, versnaperingen ... En zo is het onheil meestal na enkele dagen van de baan. De meesten gebruiken heel de winter door geen enkele verwarming op hun kamer, ook geen klein elektrisch vuurtje. Dit schijnt hen meer bestand te maken tegen de koude.

De grote centrale in Homs was weer even in handen van de rebellen en daarmee hebben we enkele dagen slechts 4 uur stroom gekregen: 2 uur ’s nachts en 2 uur overdag. Een echte grote hindernis, die telkens de dagorde helemaal omgooit. Ondertussen heeft het leger de zaak weer in handen en krijgen we al wat meer stroom. Zelfs in de tijd van de grootste bedreiging vorig jaar hadden we nog een eigen motor zodat er altijd en overal een beetje verlichting was. We hebben daar ook onze laptops op aangesloten totdat iemand ons uitlegde dat het juist daardoor was dat alle batterijen na een tijd kapot gingen. Aan laptops hier overigens geen nood, maar ze zijn   oud of heel oud en dus meestal zonder batterij en iedere laptop heeft minstens één goede eigenschap. We hebben echter geen reden om te klagen en willen zo veel mogelijk de behoeftigen in eigen streek blijven helpen. Hierover heeft frater Jean het volgende verslag gemaakt.

Armoede in Qara – een jaar na de bevrijding

Sinds een jaar is ons dorp bevrijd. Daarvoor leefden we in een erg benarde situatie. Ons dorp, dat normaal een 20 000tal inwoners telt, was plots uitgegroeid tot een schuilplaats voor weggevluchte, bebaarde mannen met zware wapens en bedenkelijke ideologieën, uit Homs of Al Qousseir. Resultaat: 80 000 inwoners! De winkels bleven open maar angstige uitbaters werden lastiggevallen en sporadisch werd er iemand ontvoerd of vermoord. Lange gewaden, lange baarden, zware pick-up trucks met daarop stevige dosjka’s (een vaststaand machinegeweer) werden een normaal straatbeeld. In die periode konden wij het klooster niet verlaten; we waren toen aangewezen op de bescherming van God en zijn engelen, vooral omdat het leger en de plaatselijke politie het dorp al lang verlaten hadden.

Maandag 17 november 2013, 6u30 in de ochtend: een man, druipend van de regen, komt ons toejuichen: “De slag is voorbij, het dorp is bevrijd!”. Hij heette Roech Allah, Geest van God. Wij waren al verschillende dagen verschanst in onze schuilkelder met twee families vluchtelingen en wisselden tijden van gebed af met knus samenzijn onder het geschal van heel zwaar machinegeweer en kanonschoten waardoor onze gebouwen enkele zware beschadigingen hebben opgelopen.

Sindsdien heeft het dorp terug zijn oorspronkelijke bevolking van 20 000 Qari’s. De groentewinkels werken normaal, we hebben een nieuwe burgemeester en het leger controleert secuur wie binnen en buiten komt. Het is vooral dankzij onze groep vrijwilligers, “De XII Apostelen” zoals Pater Daniel hen graag noemt, dat het dorp terug zijn normale trend teruggevonden heeft. Na de bevrijding van het dorp hebben zij kosten noch moeiten gespaard om mensen te bevoorraden met voedselpakketten die aangevoerd werden uit het buitenland vanwege weldoeners, langs Moeder Agnes en Pater Daniel. Ondertussen zijn de vrijwilligers uitgegroeid tot een heuse groep van een 30tal man die nu officieel medewerkers zijn van de Rode Halve Maan in Syrië, afdeling Qara. Een deel van de hulpgoederen voor Qara komt dus van de Rode Halve Maan en ander deel van onze buitenlandse weldoeners. Ons nieuw gebouw is ondertussen een depot van voedselpakketten geworden, vandaag genoeg om 300 families voor één maand van voedsel en sanitaire hulpgoederen te voorzien.

Onze regio is nu, God zij dank, veilig in tegenstelling tot andere plaatsen. Toch blijft de nood hier groot: de nijpende werkloosheid, de grote elektriciteitspanne waardoor de boeren geen water kunnen geven aan hun groenten en bedrijfjes niet langer open kunnen blijven, ... . Er is ook een groeiend tekort aan gas om te koken en mazout om te stoken (de winters kunnen hier bar koud zijn). Vaak leven de armsten in rudimentaire betonnen huizen ofwel in aarden huisjes. De voorbije week zijn twee van onze vrijwilligers bij de allerarmsten gaan aankloppen. Je moet ze vaak echt zoeken. Ze leven verstopt tussen de massa, beschaamd om hun armoede aan de grote klok te hangen. Dit is hun relaas:

In de familie Kahil heeft de vader een kunstbeen tot aan zijn knie. Hij heeft geen werk. Zijn gehandicapte zoon moet luiers dragen en zijn medicatie alleen kost 10 000 SP per maand. In de Nasif familie heeft de papa een kanker aan zijn hoofd die druk zet op zijn oog waardoor die naar buiten uitpuilt. Zijn medicatie is erg duur. Om de twee weken moet hij naar Damascus voor een bloedonderzoek. Hij heeft drie kinderen. Zijn vrouw is werkloos. In een andere familie heeft een weduwe een kunstvoet die ze om de twee jaar moet vernieuwen. Ze heeft vier kinderen op school, en die brengen dus geen geld binnen. Ze leven in erg arme omstandigheden. Een andere weduwe heeft 3 kinderen die school lopen. Ondertussen verzorgt ze haar papa van 80 die volledig verlamd is en dure medicatie moet nemen.

In het huis van de familie Nasif zijn papa en mama tegen de 70. Hun twee dochters zijn ziek, de ouders moeten hen naar de WC begeleiden. Ze zijn erg arm. Drie of vier andere families hebben geen vader meer. De kinderen gaan naar school en moeder is werkloos. Een ander bejaard koppel heeft evenmin een inkomen en hun dochter woont bij hen in. Hun zoon heeft een geestelijke achterstand waardoor hij niet kan werken.

Zo zijn er nog vele verhalen. Tot nu toe hebben onze vrijwilligers dertien families bezocht. Door het contact met deze armen hebben zij en wij een nieuw vuur gekregen om ons daar echt voor in te zetten. Het is ook aandoenlijk om te zien hoe armen creatief worden in het helpen van elkaar. Met het geld en de goederen die vanuit Europa binnenkomen, zullen we proberen om die families te helpen. We willen op zijn minst hun medische verzorging garanderen en een elementaire voeding voorzien voorzien.

Het feest van de bevrijding

Nog altijd kan niemand geloven dat de duizenden rebellen dit klooster vorig jaar niet hebben ingenomen. Tweemaal kregen we deze dagen bezoek van iemand die toen bij ons was. We beschouwen elkaar als overlevenden. In het begin van dit jaar is de Libanese OTV (van de maroniet Michel Aoun) gekomen om een interview te maken en ons te vragen hoe we die belegering hebben beleefd en overleefd. Een van de hoger genoemde bezoekers vertelde dat hij die uitzending thuis gezien had en begon te wenen van aandoening. Daarom wilde hij de plaats en de gemeenschap nog eens komen bezoeken.

Een scheur in de grote coalitie

Van de “internationale gemeenschap” naar de “Arabische Lente” en met “de vrienden van Syrië” nu dus naar “de Grote Coalitie”, die Syrië naar het stenen tijdperk wil bombarderen om Daesh te sparen. En toch, er zijn kleine tekenen van een ietwat gunstige ontwikkeling in deze door het westen veroorzaakte hel (helaas met medewerking van Syriërs uiteraard). Zoals elders wilden de VS hier hun vrienden, de terroristische moslimbroeders aan de macht helpen. Omwille van de grote eenheid tussen volk, leger, regering, en president is dit in Syrië evenwel niet mogelijk. Het land meteen in een totale chaos storten zouden ze wel kunnen, maar dat brengt het buurland Israël te veel in gevaar. Zo hebben de VS, Israël en Saoedi-Arabië hun oorspronkelijk plan om de regering omver te werpen moeten opgeven (alhoewel Israël ijverig voort doen zoals nu in Daraa). Zij proberen hun belangen zo goed mogelijk veilig te stellen. Turkije en Frankrijk werken echter onverminderd verder aan het eerste doel. Turkije had de rijke provincie van Aleppo al flink ontmanteld, zodat president Erdogan en eerste minister Davoutogen Aleppo met zijn talrijke fabrieken, industriële centra en handel al konden beschouwen als Turks bezit. Nu geraken ze echter in paniek. Het Syrische leger blijft systematisch terrein winnen en deze overjaarse Ottomaanse heersers krijgen een nachtmerrie van de gedachte dat dit economisch hart misschien toch bij Syrië zal blijven, met bovenop het gevaar dat de Koerden een deel van Turkije gaan veroveren. Daarom vraagt Erdogan nu dringend aan Obama om niet alleen Daesh te bombarderen maar ook de troepen van al –Assad. En de Franse minister Laurent Fabius heeft op 3 november een brief geschreven als een noodkreet (verschenen in Frankrijk, Le Figaro, in Saoedi-Arabië en in Amerika) om Aleppo te “redden” uit het “regime” van Damascus. En zo zie je hoe terroristenleiders zich kunnen voordoen als heldhaftige bevrijders. En voor de bevolking zelf wordt de ellende alleen maar groter, terwijl Daesh steeds verder oprukt.

Vrede en zelfbestuur voor het Palestijnse volk

Internationale vrede zal grotendeels mede afhangen van het einde van de ellende voor het Palestijnse volk. Hiervoor dienen de zionistische leiders van Israël het Palestijnse volk zelfbestuur te gunnen, zich terug te trekken uit de bezette gebieden en op te houden met het voortdurend gebruiken van voorwendsels om weer een nieuwe oorlog tegen dit volk te beginnen. Dit alles is al lang en herhaaldelijk door internationale regels vastgelegd. Eigenlijk is het eenvoudig. Israël moet willen in vrede samen leven met een zelfstandig Palestijnse volk in een soevereine staat, maar dit is nu het laatste wat de zionistische leiders willen. De zionisten willen echter alles, en nog veel meer dan ze nu al hebben zoor zich en voor zich alleen. Daarom hadden vredesonderhandelingen tot heden geen enkele zin.

In vrede samen leven met het Palestijnse volk is niet alleen de wens van de tienduizenden orthodoxe joden en hun rabbi’s maar steeds meer van menig Israëlische burger. Deze maand zijn al twee ministers uit de regering opgestapt uit onvrede met de extremistische politiek van Benjamin Netayahu en zijn onwil om echte besprekingen te voeren met de Palestijnen. Eerst was het Gideon Saar, minister van binnenlandse zaken en lid van het Likoud, de partij van de Netanyahu zelf en nu is het Amir Peretz, minister van milieu, (Hatnuah partij), die vindt dat Netanyahu niet de oplossing maar het probleem zelf is. De invloedrijke en ultranationalistische minister Naftali Bennett van economie (rechtse partij van het ‘Joodse Huis’) wil dan weer het tegendeel: nog meer offensieve oorlog en annexaties. Toch is er nu een bijzonder geluid te horen. Niet minder dan 106 oud-legergeneraals en toplieden van de veiligheidsdiensten roepen Netanyahu op om echte vrede te sluiten met de Palestijnen en een 2 staten oplossing te aanvaarden. Ze stellen dat Israël ruimschoots de middelen heeft om zich te verdedigen en zij kunnen het weten.

Harde zionisten blijven de droom koesteren van een Groot Israël als een zuivere joodse staat, waarin geen enkele vreemdeling erkend hoeft te worden. Daarom werd voortdurend oorlog gevoerd en steeds meer Palestijns gebied veroverd. De VS betaalden zodat Israël een overweldigend militair overwicht bleef behouden en voor het herstel van de verwoestingen in de Palestijnse gebieden zorgde de Europese Unie. Ondertussen werd alle schuld gegeven aan de Palestijnen zelf, die door hun zogenaamd terrorisme Israël zouden bedreigen terwijl hun onderlinge verdeeldheid vredesgesprekken zogenaamd onmogelijk maakten. Deze voorwendsels worden nu door hoge Israëlische leiders ontmaskerd. Of zal de internationale gemeenschap toch eens wakker worden en Israël dwingen het internationale recht te eerbiedigen? Dan kunnen we na de val van de Berlijnse muur ook de afbraak van de illegale, 700 km lange Israëlische ‘muur van de schande’ vieren. Een feest van bevrijding voor het Palestijnse én Joodse volk, een vreugde voor gans de mensenfamilie!

P. Daniel

14-11-2014 om 22:14 geschreven door Gust Adriaensen

Geboren Turnhoutenaar Eric Antonis is in de leeftijd van 73 jaar overleden.

Eric Antonis was de eerste directeur van cultuurcentrum De Warande in Turnhout. Later werd hij schepen van cultuur in Antwerpen.

Eric Antonis was een inspirerende en dynamische persoonlijkheid die een belangrijke rol  heeft gespeeld in het culturele leven in Vlaanderen van de laatste decennia.

14-11-2014 om 20:18 geschreven door Gust Adriaensen

Servais Verherstraeten, fractieleider van de CD&V, blijkt het begrepen te hebben: een zgn. 'rijkentaks' is onvermijdelijk vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen én om de ondergang van de partij te vermijden.

Dat inzicht mocht je ook verwachten van Verherstraeten, een bekwame, rechtlijnige, centrumlinkse, Kempense politicus, die tot de 'ACW-stal' gerekend wordt.

Dat hij niet onmiddellijk ingaat op het voorstel van Groen en SP-A om een wisselmeerderheid te vormen en zo een vermogens(winst)belasting door te voeren, is begrijpelijk. Eerst binnen de huidige coalitie de geesten rijp maken en de realisatie van die taks nastreven. MR toont zich nu al bereid om samen met CD&V een voorstel grondig te bespreken.

Maar het mag niet te lang duren. Als Open VLD en vooral de rechtse diehards van N-VA, de stuitende ongelijke verdeling van de lasten blijven verdedigen, dan moet een wisselmeerderheid het breekijzer worden. Een mogelijke invoering pas op het einde van deze bestuursperiode ,  zou nefast zijn voor de geloofwaardigheid van Verherstraeten. En de CD&V ligt dan al lang op apegapen en is niet meer te reanimeren.

En dat zou voor heel wat competente en te respecteren CD&V-politici bijzonder spijtig zijn. En zeker voor Servais Verherstraeten.

12-11-2014 om 07:41 geschreven door Gust Adriaensen

De verkoop van Omega Pharma met de fabuleuze winst van 1,4 miljard euro, zonder dat op die winst ook maar 1 euro belasting betaald moet worden, heeft de discussie omtrent de vermogenswinstbelasting naar een hoogtepunt gevoerd.

Dat lijkt van de regeringspartijen CD&V het  best begrepen te hebben. Dat begrip wint veld, niet zozeer vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen bij de partijtop, maar wel door de toenemende druk van de zgn. 'achterban' en uit schrik om te verschrompelen tot een partijtje van niks, als de partij de hardvochtige rechtse koers blijft volgen.

Het is wel ironisch dat het precies dankzij de grote baas van Omega Pharma, Marc Coucke, is dat 'vermogenswinstbelasting' helemaal op het voorplan is getreden. Hij verkocht het bedrijf aan een Amerikaans, maakte die gigantische winst en kan daarvan ongeveer de helft in zijn eigen zak steken. ZONDER OOK MAAR 1 EUROCENT BELASTING. Dat leidde tot algemene, grote verontwaardiging en woede. En stelde de noodzaak van een vermogenswinstbelasting op scherp. Dus, MERCI meneer Coucke!

Maar ook FOEI meneer Coucke!

Want meneer Coucke blijkt een onbetrouwbare vindvaan te zijn, een gouden haantje op de toren.

In april 2013 zei Coucke in 'Reyers Laat':

'EEN VERMOGENSWINSTBELASTING MOET KUNNEN. EEN BEDRIJFSLEIDER DIE ZIJN KMO VERKOOPT VOOR VIJF MILJOEN, WEL, 1,25 MILJOEN IS VOOR DE OVERHEID. HET IS OOK DANKZIJ DE OVERHEID DAT IK MIJN BEDRIJF HEB KUNNEN UITBOUWEN. DAT IS EEN GEVOEL VAN EERLIJKHEID.4

Toch mooi, niet. Eerlijke vent, die Coucke. Een voorbeeld voor alle bedrijfsleiders.

En wat zegt diezelfde Coucke op 28 november 2014?

'EEN MEERWAARDEBELASTING BETALEN? IK HEB 27 JAAR VAN DE NADELEN VAN BELGIË GEPROEFD. NEEM NU DE ENIGE TROEF NIET WEG. HET ALTERNATIEF IS HET IN DE INEFFICIËNTE BODEMLOZE PUT VAN DE BELGISCHE SCHATKIST TE STORTEN.'

Ja, wadde! 

10-11-2014 om 09:11 geschreven door Gust Adriaensen

Concert van 4-tune o.l.v. Bert Verdonck & Manteliusensemble o.l.v. Jos Cuppens

op zondag 21 december 2014

om 16 uur

in de Sint-Martinuskerk Retie.

Meer info op www.4-tune-koor.be

09-11-2014 om 17:13 geschreven door Gust Adriaensen

De schaamte lichtjaren voorbij...

Of hoe op grote schaal belastingen ontdoken worden of niet betaald hoeven te worden...

1. De Luxemburgroute: Agressieve fiscale constructies, die het Groothertogdom Luxemburg gedoogt, zorgen ervoor dat grote bedrijven en kapitaalkrachtige families in eigen land aan de belastingen ontsnappen. Enkele namen die ook bij ons erg bekend zijn:

-HEINZ
-IKEA
-GBL
-ABN-AMRO
-APPLE
-BNP-PARIBAS
-PROCTER&GAMBLE
-VOLKSWAGEN
-Familie de Spoelbergh (AB Inbev)

2. De steevast door de media als 'flamboyant' opgevoerde Marc Coucke maakt 1,4 miljard euro winst met de verkoop van 'Omega Pharma'. Op die winst (de helft voor de persoonlijke portemonnee van Coucke) hoeft geen ene euro belasting betaald te worden. Waarom? Omdat er in dit landje nog altijd geen meerwaardetaks bestaat. Coucke maakt het schandaal nog erger door op de meest hautaine manier heel ons politiek en administratief systeem te stigmatiseren: het is van nul en generlei waarde.

Niet verwonderlijk dat deze feiten samen met de rechtse, hardvochtige maatregelen van de Vlaamse en de federale regering, de woede en de frustratie bij meer en meer mensen naar een hoogtepunt brengen.  

08-11-2014 om 09:33 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/34

Vrijdag 7 november 2014

“Duzend en duzend soldaten, altijd iemands vader, altijd iemands kind...”

Iedereen is blij dat de mannen van de Rode Halve Maan vrijdag een tweede sessie komen geven van drie dagen. Het zal nu een cursus E.H.B.O. zijn. Helaas, op het laatste ogenblik wordt van hoger hand beslist dat, voor de veiligheid deze cursus hier niet mag doorgaan. Het schijnt nu niet het moment te zijn om veel volk in het klooster binnen te laten. De cursus gaat door in hun centrum in Qâra en een frater gaat mee volgen als afgevaardigde van de gemeenschap. Blijkbaar vinden ook de deelnemers het bijzonder jammer dat ze niet hier mogen komen. Maar goed, de leiding van de Rode Halve maan komt zaterdagavond samen met ons recreatie houden, wat toch weer een bijzonder aangename ontmoeting is en een hechte band schept. Zondag is dan het examen voorzien.

Omdat het Allerzielen is en op die dag iedere priester in de Latijnse liturgie driemaal een eucharistie mag vieren, besluit ik voor onze frater die ’s namiddags van zijn examen terugkeert, nogmaals de eucharistie op te dragen. Dit wekt bij anderen evenwel het verlangen om samen de drie vieringen mee te volgen. Af en toe vervalt immers een gezamenlijke gebedstijd omwille van een werk dat dringend moet gedaan worden. Nu willen we eens extra bidden voor onze overleden familieleden, vrienden, de vele slachtoffers hier, in heel het Midden Oosten en in zovele andere landen. En zo sluiten we de dag af met een eenvoudige (derde) misviering. Massa’s mensen zijn omgebracht of omgekomen en liggen naamloos in massagraven of kregen een plaatje: Only Known by God, alleen door God gekend. Toch hoort ook ieder van hen tot onze mensenfamilie. Onze Vlaamse veelzijdige cabaretier, Willem Vermandere, eert aldus de duizenden gesneuvelde soldaten van “de grote oorlog” in de Westhoek:

“....

als ge van ze leven in de westhoek passeert

deur regen en noorderwinden

keert omme den tijd als g' alhier passeert

den oorlog ga j' hier were vinden

ja 't is den oorlog da 'j hier were vindt

en 't graf van duizend soldaten

altijd iemands vader altijd iemands kind

duizend en duizend soldaten...”

De champetters van de wereld

Leugen, onrecht en oorlog blijven het cement van de ontwikkelingen in het Midden Oosten. Nu het stilaan winter wordt zullen nog meer gezinnen letterlijk en figuurlijk in de kou staan. We hebben deze week een dag samen gewerkt om hulpgoederen klaar te maken want onze vrijwilligers willen families in Damascus gaan bevoorraden. Het secretariaat van de UNO blijft plechtig verkondigen hoe groot de stroom van vluchtelingen in Syrië wel is en hoe dreigend de blijvende onveiligheid door aanslagen. Er wordt evenwel geen woord gezegd over de oorzaken: strijders uit 83 landen die getraind worden in Jordanië, Turkije en Saoedi-Arabië, onder toezicht van VS, Frankrijk en UK en die zonder enige moeilijkheid in Syrië geraken. Geen woord over de openlijke steun van Turkije aan de terroristen en de hulp van de NAVO aldaar. Geen woord over het feit dat de UNDOF (United Nations Disengagement Observer Force) in de door Israël bezette Golan niets doet om de terroristische acties te verhinderen. Dit alles om de wereld te doen geloven dat de hele ellende veroorzaakt wordt door Syriërs en Syrië zelf. De Syrische permanente vertegenwoordiger bij de UNO heeft het vorige week donderdag nogmaals duidelijk gezegd: Onze meest eerbiedwaardige instellingen van de VN hebben wel degelijk een moreel probleem! Ondertussen is er een nieuw fenomeen: er worden steeds meer Chinese jihadisten ingezet in Syrië. Ze komen hier langs Cambodja of Indonesië met behulp van de Turkse geheime diensten. In Raqqa hebben ze een eigen kwartier. Inmiddels zijn er van hieruit al een paar honderd kunnen terugkeren naar China om daar aanslagen te gaan plegen. Ook China en Rusland moeten uiteindelijk geteisterd worden door een islamitisch kalifaat. Of de huidige democratische president van de VS (nobelprijswinnaar voor de vrede !), die inmiddels met een republikeinse meerderheid in het congres moet regeren, dit terrorisme zal verminderen, valt te betwijfelen.

De New York Times van 14 oktober publiceert een studie van de CIA over de voornaamste (preventieve!) terroristische operaties die wereldwijd onder leiding van het Witte Huis georganiseerd werden “om de Amerikaanse belangen te verdedigen”. Hieruit blijkt dat het beoogde doel dikwijls niet bereikt werd. Het gaat over aanslagen in Angola, Nicaragua, Cuba (mislukte moordpogingen op Fidel Castro, een ‘succesvolle’ ontploffing van een bedrijf waardoor 400 arbeiders werden gedood), Vietnam (meer dan 2 miljoen doden en 55.000 VS soldaten), Salvador, Guatemala, Irak, Libië, Syrië. Amerika overheerst de wereld en Israël overheerst Amerika. Als een dergelijk rapport over Rusland zou verschijnen, zou de “internationale gemeenschap” het land direct van de wereldbol willen vagen. Nu wordt eerder medelijden opgewekt omdat de ‘resultaten’ niet evenredig zijn met de kosten en de inspanningen. Vreselijk. Toch blijken vele mensen op aarde wel te weten wat er aan de hand is. Een internationaal onderzoek door Gallup (Worldwide Independent Network/Gallup International Association/WIN/GIA) heeft aangetoond dat Amerika beschouwd wordt als de grootste bedreiging voor de wereldvrede en de grootste terroristische staat. De Amerikaanse wetenschapper, linguïst, activist en professor aan het beroemde Massachusetts Institute of Technology, Noam Chomsky kan er niet mee lachen (Noam Chomsky, C’est officiel: les USA sont l’état terroriste nr. 1, mondialisation.ca, 29 oktober 2014). Champetters in onze dorpen hadden vroeger onbetwist gezag om verzoening, vrede en rust te brengen. De champetters in onze wereld zijn nu tot de tanden toe gewapende terroristische superstaten geworden.

De oplossing van bijna al onze maatschappelijke problemen

Verschillende generaties feministen hebben geijverd voor de gelijkheid van man en vrouw. Eigenlijk werd het een nivellering. Vrouwen moesten buitenshuis gaan werken en een betaalde baan krijgen, zoals de mannen. Daarmee groeide ook de dwaze opvatting dat een vrouw maar iets betekent als ze “werkt”, nl. in zoverre ze aan het economisch leven deelnam door een eigen beroep, een betaalde job. En daar zijn we met heel de maatschappij ingetrapt. In principe moet ieder werk nu wettelijk open staan voor vrouwen en voor mannen. Misschien heeft het gezond verstand in de praktijk toch nog enige invloed, zodat er, bij mijn weten, tot heden nog geen kasseilegsters, “houthaksters” of vrouwen zijn die in de koolmijnen werken als “koolputsters”. Mogelijk komt er toch nog een rapport dat deze ongelijkheid aanklaagt, wie weet.

Mijn moeder zaliger (1909-1994) stond ingeschreven als “zonder beroep” en had dus in de huidige opvatting geen maatschappelijke waarde. Zij was een gewone huisvrouw, huismoeder of huishoudster. Zij was de trouwe, liefhebbende echtgenote van vader, die als eenvoudige handarbeider de enige kostwinner was van een gezin met negen kinderen. Samen waren zij een heel gewoon gezin uit de eerste helft van de vorige eeuw. In ons klein straatje woonde overigens nog een gezin met elf kinderen, ook met een moeder “zonder beroep”, die dus eveneens buiten iedere maatschappelijke waardering viel.

We kunnen niet zeggen dat die oude goede tijd zoveel beter was dan nu. En het omgekeerde is evenmin waar. Iedere tijd heeft zijn goede en slechte kanten en we moeten trachten het goede te bewaren en het slechte te verwijderen.

We moeten wel eerlijk toegeven dat er nu veel meer problemen zijn met de opvoeding van de jeugd dan vroeger. Af en toe verschijnt een alarmerend bericht dat het intellectueel niveau daalt. Jongeren die zich de hele nacht met boeiende computerspelletjes geamuseerd hebben, kunnen uiteraard overdag geen aandacht meer opbrengen op school. Leerkrachten klagen soms dat er meerdere kinderen met honger naar school komen, omdat hun ouders geen tijd hebben een maaltijd klaar te maken. Verder zijn allerlei soorten van pesterijen dagelijkse praktijken. Vele scholen hebben af te rekenen met drugsgebruik en drugshandel, wat een echte plaag is. Ook het seksueel gedrag van de jongeren biedt heel wat zorgen en regelmatig zijn er schoolmeisjes die plots in verwachting zijn. Tenslotte zijn er te veel jongeren, die wegens agressief of zelfs crimineel gedrag in jeugdgevangenissen terecht komen.

Over de echtscheiding als plaag van onze tijd hoeven we geen verdere uitleg te geven. Het is een drama waar iedereen praktisch elke dag op een of andere manier mee te maken heeft. Zo worden ontelbare kinderen als het ware reeds op jonge leeftijd gebroken, naar twee kanten getrokken, ja “gekruisigd”. Ik was ooit diep getroffen door het getuigenis van kardinaal Christof Schönborn uit Wenen, die fel uithaalde naar de maatschappij omdat zij, volgens hem, aan het drama van de kinderen van echtscheidingen voorbijgaat. En hij kon het weten, hij sprak uit eigen ervaring.

De “crisis van het vaderschap” is een ander modern fenomeen, waar beide ouders een full time werk hebben. Meestal heeft moeder dan toch meer aandacht voor de kinderen dan vader. Moe is moe maar ook pa is moe. Hij leest het dagblad en zoekt ontspanning voor zichzelf. En zo missen kinderen soms het gewone beeld van een vader, wat een van de oorzaken is van het ontstaan van homoseksualiteit.

Wanneer beide ouders buitenshuis werken is er natuurlijk extra opvang nodig voor kinderen. Vandaar steeds meer vraag naar kindercrèches, alsook naar kinderopvang voor en na schooltijd. Ouderen, zieken, gehandicapten kunnen uiteraard nu ook niet in het gezin opgevangen worden. Daarvoor moeten geschikte opvanghuizen gebouwd worden. En die zijn er ook, met deskundig personeel en de laatste technische snufjes. En alle ziekenhuizen worden overstelpt. Aan de verzorging in een ziekenhuis gaat bovendien een hele stresserende voorbereiding vooraf. Het is het tegendeel van wat wij hier voor de oorlog konden meemaken. Ik ben in verschillende ziekenhuizen op bezoek geweest. Bij de inkom waren er enkele alkoven. Daar ging men met heel de familie en het zieke familielid binnen. De dokter behandelde de zieke als hij kon, zo niet schreef hij een briefje waarop stond waar je moest zijn. Er kwam een loopjongen en die bracht je naar de afdeling waar je geholpen werd. Ofwel werd je daar meteen geholpen ofwel was er iemand voor u. In ieder geval ging het heel vlot en eenvoudig. En alles gratis, behalve de medicamenten of sommige extra behandelingen. Ook voor ons, als vreemdelingen was het ziekenhuis gratis. Men vroeg niet eens uw naam. Het was voldoende dat je lid was van een religieuze gemeenschap in Syrië.

Tenslotte is er nog het levensgrote probleem van de vergrijzing, beter gezegd van de “kale maatschappij”, want op een bepaalde leeftijd is er zelfs geen grijze of witte haar meer over. Wat al studies worden hieraan niet gewijd, met wat al voorstellen! Blijven werken tot 66 jaar of tot 67 jaar?

Het beste middel om al deze en nog vele andere problemen efficiënt aan te pakken ligt in het krachtig steunen van de gewone moeders en de gewone gezinnen. De arbeid van een moeder thuis is economisch veel meer rendabel voor de maatschappij dan gelijk welk ander werk buitenshuis. Daarbij moet natuurlijk de trouw van echtgenoten met alle mogelijke middelen gesteund worden in plaats van echtscheidingen steeds gemakkelijker te maken. Wanneer het werk van een moeder naar waarde geschat en officieel betaald wordt en de eenheid van het gezin gesteund, valt de druk om buitenshuis te gaan werken vanzelf weg. Dan voelen vrouwen zich ook niet meer verplicht om te blijven werken “voor het pensioen”, ook al bleven ze liever thuis.

Ziehier hoe onze grote maatschappelijke problemen hierdoor drastisch zouden verminderen of zelfs opgelost worden. Er zijn geen kindercrèches nodig, geen extra kinderopvang. De kinderen ontwikkelen zich op normale gezonde wijze. Geen nood aan drugs of vroegtijdige seks. Thuis hebben de kinderen de warmte van een gezin, de aandacht van hun moeder voor hun dagelijkse problemen, ze krijgen goed eten en ontspanning en een gezond beeld van een moeder en een vader in de maatschappij. Ik herinner me als kleine jongen dat de veter (wij zeiden ‘nestel’) in mijn ene schoen kapot was. Ik huilde om mijn onmacht en hulpeloosheid alsof de wereld verging. Mijn moeder had gezien dat het grootste deel van de veter nog lang genoeg was en herstelde met alle gemak het ongeval. Ik ervaarde toen een dankbaarheid en vreugde die ik nu nog kan voelen. Er zijn moeders nodig die het geduld hebben om de knopen van een jasje dicht te doen, totdat we het zelf kunnen. Welnu, dat zijn de echte levensproblemen van een mens die in de wereld stapt.

Jeugdgevangenissen lopen leeg of verminderen. Ziekenhuizen en dokters kunnen rustig alle aandacht geven aan ernstige zieken want een moeder lost de meeste dagelijkse ziekteproblemen zelf op. Van de negen kinderen in ons gezin herinner ik mij dat alleen mijn jongste zus ooit in het ziekenhuis heeft gelegen. Ook onze dure paleizen voor ouderlingen kunnen verminderen. Na de dood van grootvader langs vaders kant, heeft grootmoeder nog lang en gelukkig geleefd, opgenomen in ons gezin. Al is dit op deze wijze nu niet meer mogelijk, de opvang van bejaarden kan veel minder “hoog technisch” en veel meer warm menselijk, familiaal. Laat me hier alle oprechte waardering uitspreken voor de inzet van het personeel van bejaardenhuizen, gehandicaptencentra, kindercrèches. Ook alle respect voor vrouwen die buitenshuis een eerbaar beroep uitoefenen. Als je echter aan een klein kind, een gehandicapte of bejaarde vraagt waar hij/zij het liefst verblijft, in een supermodern opvangcentrum met universitair gediplomeerd personeel ofwel thuis bij ouders, broers, zusjes, eigen kinderen en kleinkinderen, hoef je geen genie te zijn om vooraf te weten welk antwoord veruit het meest gegeven zal worden. Bovendien, als moeders de nodige hulp en steun krijgen bij de opvoeding van de kinderen zullen er van zelf ook grotere gezinnen komen, al hoeft het helemaal niet meer te zijn zoals een eeuw geleden. Daarmee zal geleidelijk onze “kale maatschappij” weer bevolkt worden.

We hoeven echt niet terug naar de gezinnen van een eeuw geleden. We moeten wel onze opgedrongen, vernietigende ideologieën die de gezinnen afbreken afzweren. Een mens is geen onzijdig “gendertje” of onbepaald “hetje” als willoos individu verloren in een voor schimmige wereldheersers kneedbare massa. Een gezonde maatschappij kan alleen gebouwd zijn op gezinnen en families. Zij kunnen de voortdurende propaganda van een doodscultuur in allerlei variaties missen. Daarmee zal tevens het buitensporig gebruik van antidepressiva eveneens drastisch dalen.

Wie denkt dat deze voorstellen al te vrome en voor onze tijd wereldvreemde wensen zijn, kan Maciej Giertych raadplegen. Hij is geneticus, oud Europarlementslid en nu ere voorzitter van de Poolse vereniging van de families. Vanuit zijn rijke menselijke en politieke ervaring schrijft hij precies hetzelfde: Un remède simple à la plupart de nos maux (Le Cep nr 68, juli 2014, blz. 39-52). Wie kan deze voorstellen eens overbrengen aan onze regering, eventueel met een diplomatieke verpakking of een politiek strikje? Waarvoor dank, namens de gewone moeders en hun gezinnen.

P. Daniel

07-11-2014 om 20:03 geschreven door Gust Adriaensen

07-11-2014 om 15:05 geschreven door Gust Adriaensen

Zes jaar geleden reeds verwees ik op dit blog naar het boek 'Het einde van de standaardtaal' van Joop van der Horst.

In dat boek 'Het einde van de standaardtaal', schrijft Joop van der Horst, hoogleraar Historische Taalkunde aan de KU-Leuven, dat de standaardtaal verdwijnt en plaats maakt voor een veel vrijere opvatting over taal. Er is niet langer één Nederlands, maar meerdere 'Nederlandsen' en het een is niet beter dan de andere, aldus van der Horst.

van der Horst is een van de vele academici die de laatste jaren stellen dat de standaardtaal verdwijnt. Hieruit blijkt een merkwaardige opvatting over taal en taalevolutie. Het standaardtaalgebruik heeft namelijk nooit algemeen bestaan, niet in Vlaanderen en niet in Nederland.

Het verschil met enkele decennia geleden is, zeker in Vlaanderen, de grote afstand tussen het toen nog erg streekgebonden informele taalgebruik en het nagestreefde standaardtaalideaal in formele omstandigheden. Het gevolg was dat er weinig Vlamingen waren die een vlotte, soepele algemene taal meester waren.

Nu bewegen we ons inderdaad, naargelang van de sociale en professionele omstandigheden, op verschillende taalniveaus. Maar het blijft om allerlei, vooral ook praktische, redenen, uiterst belangrijk dat zoveel mogelijk mensen ernaar streven een accurate en aan de omstandigheden aangepaste algemene taal te gebruiken. Het is overigens een leerproces dat nooit helemaal af is.

Bovendien is het vaak zo dat de taalgebruikers die de streektaal propageren en zich afzetten tegen de standaardtaal, dat eerder doen uit onmacht, menselijk opzicht of gemakzucht ten aanzien van het gebruik van AN. Zij vergeten daarbij ook dat het dialect dat zij koesteren en beweren te spreken, mijlenver verwijderd is van de dagelijkse taal van hun (groot)ouders en ofwel een naar het vermoede streekklanksysteem vertaald AN is, ofwel een soort van tussentaal geworden is, die nu eens wat verder van, dan weer dichter bij de standaardtaal staat.

En ten slotte: het 'beter' of 'slechter' zijn van bepaalde talen, dialecten of taalvormen, is taalkundig gezien, onzin.