Een onderdeel van het verkiezingsformat Terzake 14 op Canvas, is een zgn. audit, een doorlichting van de partijen, door een stelletje zgn. 'auditeurs', die zich voor hun 'doorlichtingswerk' teruggetrokken hebben in een gigantische, in nevelen gehulde, wat mysterieus aandoende fabriekshal. Ze komen even in beeld en aan het woord in het programma, and that's it.

Is me dat, met uitzondering allicht van professor De Vos, een zootje volslagen incompetente lapzwanzen. Aanvankelijk dacht ik dat het de bedoeling was van de programmamakers om wat eerder primitieve humor en vooral slapstick in het serieuze Terzake van Canvas te brengen. Maar nee hoor. Deze oelewappers worden zonder verpinken 'auditeurs' genoemd en hun toogpraat stelt wel degelijk een 'audit' voor.

Nog verbijsterender is dat professor De Vos dan een vrij uitgebreid zgn. 'auditrapport' uitbrengt, waarin hij dingen vertelt die je helemaal niet gehoord hebt in de zgn. auditwerkzaamheden van de politieke dwergen in de reusachtige hal.

De Vos vertelt wel geregeld interessante dingen, hij heeft kennis van zaken. En omdat hij van dat troepje onbenullen rond de tafel in de nevelen, niks maar dan ook niks wat zou kunnen wijzen op scherp inzicht, duidelijke analyse en relevante beschouwingen, te horen krijgt, maakt de Gentse professor dan maar zijn eigen verhaal, dat hij dan voorstelt als 'het rapport' van de 'auditeurs'. Kortom, een beschamend gedoe.

Waarom De Vos zich leent tot medewerking aan dit ondermaatse auditonderdeel van Terzake 14, dat je alleen maar kan vervullen met plaatsvervangende schaamte, roept vele vragen op. Hoe dan ook tast het de competentie en het sérieux van hoogleraar De Vos aan;

17-05-2014 om 13:01 geschreven door Gust Adriaensen

In een interview met Joël De Ceulaer:

'Zonder een hiernamaals is mijn leven zinloos. Ik zou moeilijk kunnen leven zonder perspectief dat het met de dood niet eindigt en dat je werkt naar een ruimer perspectief.'

16-05-2014 om 08:00 geschreven door Gust Adriaensen

Jean-Luc Dehaene 1940-2014

15-05-2014 om 16:50 geschreven door Gust Adriaensen

Het is m.i. een fundamenteel kenmerk van ons democratisch systeem dat kandidaten in een kiescampagne in debat gaan over hun maatschappijvisie en program met andere kandidaten en dat voor hun kiespubliek.

Er is in deze campagne iets merkwaardigs en verontrustends aan de gang. De voorzitter van de momenteel grootste partij van Vlaanderen, weigert zoveel mogelijk de confrontatie met topfiguren van de andere partijen in het Vlaamse Gewest.

De Wever verkiest het debat met de Waalse politici, in het bijzonder met de coryfeeën van de PS, boven de Vlaamse politici. Geen probleem ermee dat er in België ook gediscussieerd wordt tussen Nederlandstalige en Franstalige politici, tussen haakjes, zeker retorisch maar ook inhoudelijk bleek De Wever in het zgn. Nationale Debat een maatje te klein voor Magnette. Maar het eigen kiespubliek ontvluchten kan democratisch niet door de beugel en zou in de media met volharding aangeklaagd moeten worden.

Die ondemocratische opstelling van de N-VA-voorzitter past natuurlijk in het tactische en electorale plannetje van de partij: de keuze tussen het zgn. N-VA-model en het PS-model.

En dat is natuurlijk boerenbedrog, volksverlakkerij in het kwadraat. Waarom? Omdat er geen federale kieskring is. Wij kunnen niet stemmen voor Waalse politici. En de Walen kunnen niet stemmen voor Vlaamse.

De Vlaamse politici moeten voor de mensen die voor hen kunnen kiezen, duidelijk maken waarvoor hun partijen staan. Dat is het gezonde democratische spel. Bijna uitsluitend op een ander dan het eigen terrein gaan spelen voor een publiek dat geen enkele grip heeft op je politieke toekomst en tegelijk de mensen die wel door hun stem je politieke macht kunnen bepalen, ontlopen, is in democratisch opzicht uiterst verwerpelijk.

Het is een extreme uiting van misprijzen voor de Vlaamse kiezer!

15-05-2014 om 09:13 geschreven door Gust Adriaensen

Overal te lande organiseert in het bijzonder het ACW op 29 mei allerlei vooral ontspannende activiteiten, ter gelegenheid, zo wordt het dan genoemd, van RERUM NOVARUM.

Ter gelegenheid dus van Rerum Novarum. Ter gelegenheid van wat?

Een woordje uitleg is hier, denk ik, op zijn plaats. Want als 'Rerum Novarum' alleen maar twee onverstaanbare woorden is -het klinkt wel als Latijn-, dan gaat het enkel over verse pistoletjes en een ongetwijfeld mooie wandeling. En hoeft die 'ter gelegenheid van...' er niet bij.

 RERUM NOVARUM (Over nieuwe dingen) is een in 1891 door paus Leo XIII geschreven encycliek. De encycliek houdt zich bezig met de situatie van de arbeidersklasse en formuleert in de vorm van een aantal uitgangspunten, de sociale leer van de Katholieke Kerk.

Uitgangspunten van de pauselijke encycliek waren een rechtvaardig loon, het recht op eigendom en solidariteit met de zwakkeren. Als instrumenten om deze doelstellingen na te streven, werden zowel overheidsingrijpen als de vorming van vakbonden genoemd.

In zijn uiteenzetting over overheid, industrie en arbeid leidt Leo XIII de Kerk het industriële tijdperk binnen. Zijn pleidooi voor vakorganisaties was niet alleen een vernieuwing binnen kerkelijke kring, maar ook daarbuiten. Leo's encycliek bevat een kritiek tegenover ongebreideld kapitalisme.  Zijn voorgestelde samenwerking tussen arbeid en kapitaal inspireerde tot de vorming van vakbonden en onder meer verschillende vormen van corporatisme.

Voila, een pauselijke brief, die van enorm groot belang is geweest voor de ontvoogding en de rechten van de werknemers. Die encycliek en de  daaropvolgende standpunten en teksten,  tot en met de overduidelijke en sterke stellingen en bedenkingen van paus Franciscus in Evangelii Gaudium, maken de sociale leer van de Kerk uit.

Het moge duidelijk zijn dat die leer meer dan ooit van belang is en richtinggevend kan zijn voor al degenen die sociaal en politiek, de bescherming en de verdediging van de zwaksten in de samenleving, ter harte nemen.

14-05-2014 om 08:02 geschreven door Gust Adriaensen

10 mei is de officiële kerkelijke feestdag van de heilige Pater Damiaan, alias Jozef De Veuster. Hij werd geboren in Tremelo (Vlaams-Brabant) in 1840 en stierf op Molokai (Hawaï) in 1889. In totale zelfvergetelheid had hij zich daar tot het einde toe ingezet voor de leprapatiënten. Hij zou zelf aan de ziekte sterven.

Op 11 oktober 2009 werd pater Damiaan door de paus heilig verklaard.

Natuurlijk blijft zijn naam erg bekend en de Damiaanactie is een actieve en gerespecteerde hulporganisatie. Maar er wringt bij mij iets.

Ik begrijp niet waarom er in kerkelijke kringen in Vlaanderen, in België, zo weinig aandacht geschonken wordt aan een heilige van eigen bodem en uit een recent verleden. Na de kortstondige hype rond de heiligverklaring, hoorde je nog amper iets over Damiaan. Niet op het hoogste echelon van de Belgische hiërarchie, niet in de parochies.

Ook dit jaar weer werd aan zijn feestdag op 10 mei, nauwelijks aandacht besteed door de Kerk. Waarom? Het is me een raadsel.

13-05-2014 om 09:10 geschreven door Gust Adriaensen

Nu de sociaaleconomische programma's van de politieke partijen en hun concrete consequenties voor de verschillende bevolkingsgroepen, duidelijker en duidelijker worden, is het een interessante en confronterende oefening, die voorgestelde maatregelen eens naast de sociale leer van de Kerk te leggen en in het bijzonder naast de recente exhortatie Evangelii Gaudium van paus Franciscus.

Dan blijkt al vlug dat enkele partijen in het Vlaamse politieke landschap daar mijlenver van verwijderd zijn. Zij richten zich namelijk vooral op de rijkste en sterkste bevolkingsgroepen.

Maar ook een partij die de C van christelijk nog altijd in haar naam voert, en die beweert dat de christelijke waarden voor haar bestaan en werk, een essentiële inspiratiebron vormen, staat in sociaaleconomisch opzicht verder van de opvattingen en bekommernissen in Evangelii Gaudium, dan de zgn. linkse partijen. 

12-05-2014 om 10:02 geschreven door Gust Adriaensen

'De ideologie is terug', blokletteren de kranten. Dat is grotendeels te danken aan Rekening14, althans volgens De Standaard, de VRT en De Tijd, die dat grootschalig onderzoeksproject hebben opgezet met de faculteit economie van de Katholieke Universiteit van Leuven.

Nauwkeuriger zou zijn te stellen dat de ideologische verschillen tussen de partijen duidelijker geworden zijn. Want in essentie is politiek natuurlijk ideologie. Het gaat om de verschillende maatschappijvisies en -keuzes. Een politieke partij zonder ideologie, zonder maatschappijvisie, is zin- en doelloos.

Enkele interessante conclusies kunnen getrokken worden.

SP.A neemt in verband met de belastingen de verdediging van de lage en middeninkomens op zich. Groen mikt nog duidelijker op de allerlaagste inkomens.

Open VLD en N-VA geven het meest aan de hoge inkomens. Die partijen verhogen zo de kloof tussen de hoge en lage inkomens.

CD&V kiest niet voor de lage, maar ook niet voor de hoge lonen. De partij positioneert zich in het centrum. 

11-05-2014 om 19:27 geschreven door Gust Adriaensen

Het is niet de eerste keer dat een N-VA-topfiguur door partijkeizer De Wever publiek vernederd wordt.

Denk maar aan Bourgeois die 'voor zijn beurt gesproken had', toen hij al te duidelijk zijn minister-presidentambities publiek maakte. Nog erger kreeg Bracke het te verduren toen deze ex-socialist durfde te zeggen dat 'economie boven confederatie' gaat. Hij moest van baas De Wever publiekelijk door het stof kruipen en kreeg te horen dat hij, Bracke, 'een beetje stout was geweest'.

En nu dus ex-ondernemer Jan Jambon. Die zei in een interview met Het Nieuwsblad: 'Eerst je huis verkopen vooraleer je recht hebt op een leefloon'. Iets wat de N-VA-top ongetwijfeld denkt en overigens de beste concrete illustratie vormt van het hardvochtige economische program van de ultraliberale nationalisten.

Gechaperonneerd door superbaas De Wever, moest trotse Jan zich voor de tv-camera's verontschuldigen voor zijn, dixit Jambon 'misschien niet zo verstandige ' uitspraak.

Plaatsvervangende gêne bevangt me wanneer ik verstandige en zelfbewuste Vlamingen als Bourgeois, Bracke, Jambon... en ja, ook Vandyck die op een denigrerende manier het fractievoorzitterschap ontnomen werd (want te braaf), die opeenvolgende vernederingen zie slikken.

11-05-2014 om 12:25 geschreven door Gust Adriaensen

Mar Yakub VIII/8 

Vrijdag 9 mei 2014

De parfumdames

Sinds vorige zondag mogen we weer verwachten dat onze byzantijnse collega minstens op zondag de eucharistie kan komen vieren. Hij kwam vorige zondag al en nu is hij er weer. Tijdens de oorlog was ik de enige priester en vierde de Latijnse eucharistie. Voor de Arabisch-sprekenden en de gemeenschap die helemaal op de byzantijnse leest geschoeid is, soms een hele aanpassing. Er wordt in de Latijnse mis wel heel wat Arabisch gebeden en gezongen maar dat is toch lang niet hetzelfde

Deze derde paaszondag is gewijd aan de “myrophoren”, de mirredraagsters, die ik gemakkelijkheid halve maar parfumdames noem. Eigenlijk wil de liturgie hier de drie Maria’s eren: Maria, de Moeder van Jezus, Maria van Magdala en Maria, de vrouw van Clopas. Bovendien ook nog twee joden van de Hoge Raad. De eerste is Jozef van Arimathea, een van de rijken, die in de buurt een nieuw graf had, dat hij bereidwillig aan Jezus afstond. Daarmee heeft hij belet dat Jezus als een veroordeelde op een onbekende plek zou worden weggestopt. Hij heeft toen wellicht niet geweten dat hij de mysterieuze profetie van Jesaja van vele eeuwen voorheen, heeft vervuld: “Men gaf Hem een graf bij de boosdoeners en bij de rijken een laatste rustplaats” (53, 9). Verder was er Nicodemus die voor een kleine 33 kg van mirre en aloë gezorgd heeft. En dan was er natuurlijk nog Johannes, de geliefde leerling. Terwijl alle anderen uit schrik gingen lopen, zijn zij trouw gebleven tot op het meest dramatische moment van Jezus kruisdood. Zondag morgen in alle vroegte wilden ze het lichaam van Jezus dan balsemen. Vandaag wordt er in deze byzantijnse viering uit volle borst gezongen van begin tot einde. Op zich is er in een byzantijnse dienst al veel meer meezingen en meebidden van het volk. Omdat het nog volop paastijd is komen er bovendien enkele typische paasgezangen bij.

Water en zon

Over dag schijnt meestal de zon tot 22 graden terwijl het ’s nachts afkoelt tot 7 graden. Bij de lange stroomonderbrekingen is het een plezier om onze (mijn) frustraties in de kleine binnentuin in volle zon uit te werken. Er is werk genoeg: water geven, wieden, planten... Er blijven bovendien nog enkele zakken van amandelen over die moeten gedaan worden. Verder werd ook een grote lading takken van de lindenbomen verzameld. Het is oosterse linden, geheel anders dan die wij kennen, maar wel prima voor thee. Het aangename buiten- en tuinwerk wordt af en toe onderbroken door een flinke knal, een ontploffing of een beschieting. Dat is evenwel voor verderop. Het leger werkt verder aan de grote opkuis. Donderdag hebben we uitzonderlijk een extra flinke en zachte regenbui gekregen gans de voormiddag, als een welgekomen zegen over heel het terrein. Gelukkig scheen de zon ’s namiddags weer, want anders zouden we er misschien nog een Belgische depressie van kunnen overhouden.

Wat gepruts aan de keukentafel

De ellende van de lange stroomonderbrekingen wordt voorlopig nog erger. En het is over heel het land. Rebellen hebben blijkbaar zeer deskundig in heel Syrië aanslagen gepleegd, niet alleen op de elektriciteitsvoorziening maar ook op de gasvoorziening. Die mannen worden ook door een ruime en deskundige achterban gesteund, de zogenaamde “vrienden van Syrië”. En wij zitten er mee. Je weet nooit wanneer het licht uitgaat, het is altijd op een ander uur. Het is voor een halve dag of een bijna hele dag. We zijn gerust dat de Syrische regering er alles aan zal doen om dit zo goed mogelijk en zo vlug mogelijk te herstellen, maar dat blijkt niet altijd zo eenvoudig te zijn. Bovendien, de rebellen blijven bezig. Nu zijn deze aanslagen wellicht gepland als voorbereiding op de presidentsverkiezingen, waar het westen en zijn bondgenoten gloeiend jaloers op zijn en tegen iedere prijs willen boycotten. Ondertussen kunnen de media rustig verder gaan met hun leugens en beweren dat het allemaal de schuld is van de Syrische regering. Toen die gruwelijke gifgasaanslag in Ghouta gepleegd werd kon iedereen met een heel klein beetje kritische zin al weten dat dit nogmaals het werk van rebellen was, gesteund door de geheime diensten van het buitenland, om een militaire interventie tegen Syrië uit te lokken. Neen, onze zelf verklaarde Midden-Oosten specialist van de vrt, “die de ontwikkelingen in Syrië op de voet volgt” schreef meteen dat die aanval zeker van het nationale leger kwam, want de rebellen zijn daar totaal niet toe in staat. Deze mannen kunnen alleen maar wat prutsen aan de keukentafel, zo schreef hij. De mannen en kinderen die hier onlangs gekruisigd werden omdat ze hun christelijk geloof niet wilden afzweren zullen volgens hem waarschijnlijk ook wel eigenhandig door “de wrede Syrische dictator” gekruisigd zijn en daar krijgt deze journalist dan misschien nog een Amerikaans-Zionistische, Turkse, Saoedi-Arabische of Europese journalistieke onderscheiding voor, vanwege zijn trouwe volgzaamheid aan het voorgeschreven draaiboek. En na drie jaar hebben die media het warm water uitgevonden. Ze weten nu dat de stad Homs een spookstad is. Wie zou dat oude handelscentrum met olieraffinaderij toch verwoest hebben? Daar komen ze misschien na drie jaar ook nog achter. Inderdaad, wij draven nu even door. Immers, deze waanzin van de westerse media en politici moet ophouden. Zij scharen zich aan de kant van de moordenaars en verwoesters, die zo ongestoord kunnen verder doen. Zij zijn in hoge mate daaraan medeschuldig. In oorlogstijd hoort dit bij misdaden tegen de menselijkheid! Waar zijn onze idealisten, de jongens en meisjes, die zich onverschrokken aan de kant van de onschuldige slachtoffers stellen, verder en dieper kunnen zien en de echte misdadigers tot op het hoogste wereldvlak durven ontmaskeren? Dat zou een waarheidsgetrouwe, ethisch verantwoorde journalistiek zijn, die de wereldwijde oorlogsvoering van schimmige en gewetenloze imperialistische heersers in de kiem zou kunnen smoren.

De toekomst van Syrië is de toekomst van heel de wereld

Het laatste nummer van het tijdschriftje Hoor... 76 is bij sommigen inmiddels al in de bus gevallen, bij anderen komt het dan volgende week. Naast een uitgebreide informatie over zo wat alles wat met de hl. Hildegard van Bingen te maken heeft met alle nuttige informatie uit binnen en buitenland, bevat het nummer een reeks “ervaringen en beschouwingen” onder de hierboven aangegeven titel. Dit was oorspronkelijk bedoeld als een meditatie voor Goede Vrijdag 2014. Daarin vragen we ons af waar de blijvende haat en oorlog in alle menselijke samenlevingen eigenlijk vandaan komen, hoe die uiteindelijk overwonnen worde en hoe de uitslag in Syrië het verdere leven van heel de wereld zal bepalen.

Merkwaardige citaten, Pasen 2014

“Over enkele decennia zal hetgeen eens het Heilig Land genoemd werd omwille van de komst van het christendom op deze plaats van de wereld, nog slechts een vage herinnering zijn omwille van de afwezigheid van een noemenswaardige christenheid. Een Europa zonder wortels zal niet meer zijn dan een immense neoliberale economische markt, een schip zonder richting en zonder waarden, een aanhangwagen van het duo van Amerika-Israël en de petrodollars van de Golfstaten.” Georges Corm, prof. Universiteit van St. Jozef, Libanon.

“Met criminele onverschilligheid helpt het Westen bij de vernietiging van Syrië” Grieks-katholieke Patriarch Gregorios III Laham.

P. Daniël

09-05-2014 om 20:29 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'De voetbalwereld is sinds jaar en dag al even seksistisch als het Vaticaan', fulmineert Camps in De Morgen op zijn gekende pseudoartistieke en chaotische manier tegen de afwezigheid van vrouwen in de top van het voetbal.

09-05-2014 om 09:55 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Een samenleving die kinderen en bejaarden in de steek laat, snijdt haar wortels door en verduistert haar toekomst.'

07-05-2014 om 17:30 geschreven door Gust Adriaensen

Hebben N-VA-kandidaten lange vingers?

Zonder twijfel. Let er maar eens op. In het straatbeeld. Overal zie je min of meer gestrekte armen met aan de rechterhand twee gestrekte vingers, met name de wijs- en middenvinger. En die zijn onwaarschijnlijk lang. Er zijn bij andere partijen geen kandidaten te vinden die zulke lange vingers hebben!

Eerder deden eenvoudige N-VA-kandidaten er in hun landelijke omgeving en kennissenkring al hun beklag over dat de fotosessie om hun vingers op de gevoelige plaat te leggen, een ware marteling was. Stel je voor: de honderden kandidaten verzameld in één ruimte, in een lange rij aanschuiven naar de fotograaf toe, je rechterarm in de juiste hoek, met daaraan een passende hand en daarop bevestigd de twee reeds genoemde vingers. Opnieuw. En opnieuw. En nog eens opnieuw. Wanneer volgens de PR-baas, het schouder-, elleboog- of polsgewricht zich niet in de juiste verhouding, niet in het meest flatterende perspectief tot elkaar verhielden. Wanneer de vingerkootjes niet strak genoeg gestrekt waren.

Sommigen, zowel kandidaten als partners, maken zich ondertussen danig ongerust over de kramp in hun wijs- en middenvinger. Zal die nog wel ooit verdwijnen? Lopen ze de rest van hun leven met twee in kramp verstijfde vingers rond. Voorwaar geen prettig vooruitzicht!

07-05-2014 om 08:15 geschreven door Gust Adriaensen

! Vijf procent van de Belgen bezit evenveel als 75 procent van de rest van de bevolking

! Rijkste 1 procent heeft 10 procent van vermogen

! Armste 10 procent van de bevolking bezit minder dan 2700 euro

! Armste 25 procent van de bevolking bezit minder dan 42.300 euro

! Rijkste 5 procent van de bevolking bezit meer dan 1.058.300 euro

! Rijkste 1 procent van de bevolking bezit meer dan 2.949.700 euro

! 85 procent van de totale aandelenwaarde is eigendom van de rijkste 10 procent van de aandelenbezitters

06-05-2014 om 12:12 geschreven door Gust Adriaensen

Mar Yakub VIII/7

Vrijdag 2 mei 2014

’s Werelds beste violist

Hij komt uit Qâra, Chadied. Als kind speelde hij tussen de ruinen van Mar Yakub. Na een concert in Moskou dwong het publiek hem ooit tot 9 keer toe opnieuw te spelen. En terwijl we op vrijdag middag nog aan tafel zitten komt hij ons een bezoek brengen. Hij vertelt hoe de mensen van het dorp hier vroeger samen kwamen om onder een grote boom op het terrein thee te slurpen. Hij ging dan elders hout sprokkelen, uit vrees dat de mensen de takken van die boom zouden gebruiken voor hun vuur. Hij is nu een man met een missie. Hij kijkt verder dan de nieuwsjes van de media over Syrië. Als het westen werkelijk het christendom wil uitroeien zal het heel Syrië moeten vernietigen, zegt hij. Hij is een moslim met het hart van een christen. Hij spreekt ook vrijuit vanuit het evangelie over het gebed en het geloof. Zijn muziek is voor hem een act van geloof en gebed, een uiting van dankbaarheid aan de Schepper van alle schoonheid. Neen, het past niet nu concerten te geven terwijl het volk zo lijdt, vindt hij. Wel zal hij bij gelegenheid van de presidentsverkiezingen volgende maand een concert geven om het leger te eren.

Een Arabische lente in de binnentuin.

Er wordt volop geplant en gezaaid in de binnentuin, die ongeveer 40 op 30 m is (met ‘zuilengangen’): ajuin, knoflook, radijs, artisjok, melisse, rozen van Damascus en weldra tomaten, kolen, komkommer, courget, meloen, bonen en natuurlijk maïs, waarmee we gedeeltelijk hebben overleefd in kritieke momenten. Tijdens de grote aanvallen op het klooster was deze binnentuin de schuilplaats voor dieren op de vlucht. Deze hebben toen de schors opgegeten van zowat alle bomen, die we daarna dan maar verwijderd hebben. Gelukkig hebben we de vijftien granaatappelbomen laten staan en die beginnen terug te bloeien. Met zijn allen in de binnentuin werken geeft ons een voorproef van grote vrijheid. Zou de vrede in Syrië met het Pinkstervuur komen?

Toch werd in de buurt weer een aanslag gepleegd waardoor we nogmaals heel de zeek lange stroomonderbrekingen hebben gekend. Dat is bijzonder hinderlijk wanneer je weer gewoon bent alle dagen stroom te hebben. Nochtans laten we nu de hoop op vrede niet meer los.

Materiele en geestelijke heropbouw

Er is nog veel materiele nood. Vele mensen hebben letterlijk niets meer. De ploeg vrijwilligers helpt zoveel mogelijk en deelt maar uit. Toch is de geestelijke heropbouw in ons dorp en elders nog belangrijker. De oorlog is begonnen met vreemde herrieschoppers. Terwijl de westerse media al volop hun wensen voor werkelijkheid hielden spraken ze over een ‘spontane volksopstand” en een “burgeroorlog”. De mensen hier wisten wel beter en maakten zich in het begin niet zo druk. De meesten waren er zich echter niet van bewust dat de ontwrichting van Syrië al heel lang en nauwkeurig was voorbereid. Er kwamen steeds meer herrieschoppers, beloofden de jongeren geld en de nieuwste communicatiemedia. Zo namen de moorden en de aanslagen toe. Wat het buitenland toen deed, zijn ze nu opnieuw aan het proberen. Daarom wordt nu met de hulp van de hoogste legerleiding veel aandacht besteed aan contact met de jeugd om hen tegen infiltratie van buiten af te beschermen. Het vok is veel meer zelfbewust geworden.

Verkiezingskoorts alom

België, Europa, Syrië …ze zijn allen op weg naar verkiezingen. Op België hebben jullie ter plaatse beter zicht. Op Europa hebben wij misschien van op afstand een ruimere kijk. Europa lijkt één grote markteconomie. Prima. Edoch, deze schijnt gebouwd op het brutale liberale model van Noord-Amerika. “Vrij concurrentie” heet dat, zogezegd nodig om “de economie aan te zwengelen”. Bij nader toezien is dit liberale goudhaantje uiteindelijk gebouwd op na-ijver en jaloezie, de diepste wortels van geweld. Precies het tegendeel van christelijke solidariteit. Maar wie praat er nu nog over morele waarden?

Op het moment van de crisis worden miljarden opgehoest om de banken overeind te houden. Er moet dan fors bespaard worden. Op sociaal vlak natuurlijk. Want, zeggen “ze”, als we de munt niet redden, valt morgen de hemel op ons hoofd. Het opperste doel blijft de economie. Maar, was het echt de Europese plicht van België om b.v. Libië gedurende maanden mee te bombarderen en te vernietigen. Om de economie aan te zwengelen? Is het echt de morele plicht van Europa om trouw te zijn in het plegen van het gruwelijkste geweld tegen Syrië, samen met de VS, Turkije en Saoedi-Arabië?

Een was er een droom van een groot Europa als een waardige, zelfstandige partner in de mensenfamilie met zijn christelijke wortels en zijn morele waarden. Wat is het nu? Een slaafje van de verwoestende politiek van Amerika en Amerika is de slaaf van het dominante messianisme van Israël. In geweld worden allen gelijken. Je weet wel, de “égalité-gelijkheid” van de guillotine.

Het hele westen met de VS en de EU lijken steeds meer op de ambitieuze Titanic, op alle gebied geweldig, het beste, het grootste, het meest luxueuze speelgoed ter wereld. Het is niet een falende munt, bank of economie die de ondergang zullen bewerken, maar het radicaal verwerpen van de christelijke n morele wortels. Indien een boom geen wortels meer heeft verdort hij, al heb je alle bladeren schitterend groen geverfd. Zonder PA is de EURO niets waard.

Democratische verkiezingen in Syrië

Het westen weet er alles over. De komende presidentsverkiezingen zijn, zeggen ze, een parodie op de democratie, de president zal zichzelf opvolgen en de dictatuur en het bloedvergieten verder zetten. In deze zin hebben de dikke groenten in de wereldsoep al gereageerd: Lakhbar Brahimi, Ban Ki-moon, Nabil al-Araby…Ook het vrt-nieuws geeft perfect het opgelegde draaiboek weer, zonder één enkele kritische noot. En de 11 overgebleven staten die zich “vrienden van Syrië” noemen (er waren er oorspronkelijk 70!) hebben op 3 april vergaderd in Londen. Hun besluiten: deze verkiezingen zoveel mogelijk negeren en de jihadisten helpen om de verkiezingen ter plaatste zo veel mogelijk te verstoren. Allen zijn bijzonder geprikkeld door het feit dat de president zichzelf gaat opvolgen, terwijl hij zich pas drie weken later kandidaat heeft gesteld. Neen, de verkiezingen in Afghanistan (40 % vluchtelingen) zijn voor hen geen probleem, daar heeft het westen al lang zijn pionnen gezet. Zo ook in Turkije. Aan de grens met Syrië heeft de Navo daar zijn hoofdkwartier om hulp te bieden aan de terroristenkampen van Al-Qaida, die, jawel, “vluchtelingenkampen” genoemd worden. Daarom willen westerse landen zo graag deze “vluchtelingen” buiten Syrië helpen. Ook de democratie van de golfstaten is geen enkel probleem. En dan spreken we nog niet over het huidige Franse “regime”; deze vrucht van de “verlichting” en de “vooruitgang”, die op instorten staat. Ook Europa heeft flink zijn best gedaan om zijn christelijke wortels én rijkdom te verloochenen, een nieuw gedrocht van een mensbeeld dwingend op te leggen en de soevereiniteit van de landen te breken. Bij de komende Europese verkiezingen zal blijken of er nog veel overschiet van deze Europese mythe, gebouwd op een “ideologie van het kwaad”.

Gelukkig heeft het koppige Syrië volgehouden en wil niet buigen voor de westerse onwaarden. Ziehier de voorwaarden om presidentskandidaat te zijn: 4O jaar zijn, Syriër met geen andere nationaliteit, geen strafblad, als je gehuwd bent moet je vrouw/man Syrische/Syriër zijn, je moet de steun van 35 parlementsleden hebben, 10 jaar in Syrië wonen en moslim/a zijn. Die tien jaar zijn natuurlijk een doodsteek voor de kopstukken van de Nationale Syrische Coalitie die in sjieke stulpjes wonen in Istanbul, Parijs, Brussel of Doha, zoals het keurige heerschap dat we toevallig in Brussel ontmoet hebben en dat in geen 3O jaar nog in Syrië geweest is! Dat een kandidaat moslim/a moet zijn, is inderdaad niet erg democratisch, dat moet eigenlijk door de stembus uitgemaakt worden en niet in een constitutie vastgelegd. Bij het referendum over de nieuwe constitutie heeft de huidige president echter niet al te voortvarend willen zijn en daarom dit element voorlopig nog behouden. Kortom, terwijl het westen – groen van jaloezie - alles zal doen om Syrië zo zwart mogelijk te maken, gaan in werkelijkheid de hervormingen verder tot heil van het soevereine volk. Er zijn nu 24 kandidaten waarvan enkele vrouwen. De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder.

05-05-2014 om 21:17 geschreven door Gust Adriaensen

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, in De Standaard van 28 april 2014:

'Sommige filosofen hijsen de witte vlag, en belijden dan maar een fundamentalistisch geloof in de wetenschap, op dit moment misschien wel de heersende religie. Waarbij Etienne Vermeersch de opvolger werd van Godfried Danneels als aalmoezenier van Vlaanderen.'

Wat mij betreft, de spijker op de kop. Althans wat Vermeersch betreft.

Mocht Godfried Danneels zich als aartsbisschop de hele tijd gemanifesteerd hebben als een soort van fundamentalistische aalmoezenier van Vlaanderen, hij zou totaal bedolven geraakt zijn onder onbarmhartige kritiek en bagger. En ik ben er zeker van dat de mediafiguur die Vermeersch in de eerste plaats is, zich niet onbetuigd gelaten zou hebben in het fileren van de kardinaal.

Daarentegen worden het fundamentalistisch geloof in de ratio en de wetenschap, en de geëxalteerde betoogtrant van Etienne Vermeersch door de media bejubeld als een van de voornaamste bijdragen tot het intellectuele leven en de morele bevrijding van België en de rest van de wereld.

Het ergste en tegelijk ridicuulste is dan nog, dat Vermeersch himself daarvan klaarblijkelijk overtuigd is en tot het creëren van dat imago vol overgave heeft bijgedragen.

Kom nou, Etienne.

02-05-2014 om 07:55 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Ik vraag iedereen die politieke verantwoordelijkheid draagt, twee dingen in gedachten te houden: menselijke waardigheid en het algemeen belang.'

01-05-2014 om 17:22 geschreven door Gust Adriaensen

Pilgern

Tijdens een zesdaagse pelgrimstocht op de Zwitserse Via Jacobi tussen Sankt-Gallen en Brunnen, vonden we in een van de kapellen langs de route, de volgende tekst.

Unterwegs sein
Mit nur dem Nötigsten auf sich
Auf seinen Schritt achten
Sein Tempo gehen
Bergauf
Bergab
In der flachen Talebene
Idyllische Wald en Wiesenwege
Bächen Flüssen und Seen entlang
Auf zermürbenden Asphaltstrassen
Unter sengender Sonnenhitze
Im strömenden Regen
Immer weiter
Dem Ziel entgegen Santiago de Compostela
Zum Grab des Apostel Jakobus

Gehen so weit die Füsse tragen
Den Körper spüren
Ruhig werden im Geist
Im gleichmässigen Schritt die Gedanken ziehen lassen

Beschwerden ertragen
Schmerzende Beine
Wunde Füsse
Die Last des Rucksacks
Einsamkeit
Manchmal Hunger und Durst

Rasten
Etwas Einfaches essen
Still werden in einer Kapelle
Staunen über die Natur
Auftanken im Gottesdienst
Und in der Erholung der Nacht

Verweilen am Etappenort
Die Begegnung und das Gespräch mit anderen Pilgern
Nicht alleine auf dem Weg
Sondern in einem Strom
Durch die Jahrhunderte hindurch
An Zeitzeugen vorbei

Den Weg in Vertrauen gehen
Daran glauben dass Richtung gezeigt wird
Mal um Maul
Vom Apostel
Der Vorsehung
Deinem Engel
Von Gott der uns führt und leitet
Auf diesem Weg
Und überhaupt im Leben

Pilger
Dein Weg ist Gleichnis
Du gehst entgegen dem grossen Ziel
Geh

Geh mit Gottes Segen

e.j.wehrli

01-05-2014 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Zalig Pasen!

19-04-2014 om 19:01 geschreven door Gust Adriaensen

Karlijn Demasure: 'Geen Pasen zonder Goede Vrijdag'.

De Vlaamse theologe Karlijn Demasure is door paus Franciscus aangesteld tot directeur van het Internationaal Centrum voor seksueel misbruik in de Kerk. De bedoeling is dat het Centrum wereldwijd opleiding geeft aan verantwoordelijken rond seksueel misbruik.

In een eerste reactie vanuit Ottawa (Canada), waar zij decaan is van de faculteit Menswetenschappen aan de Saint Paul universiteit, zei mevrouw Demasure, dat er sterk op preventie zal ingezet worden maar dat ook de misstappen en de pijn uit het verleden niet uit het oog verloren zullen worden.

'Er is geen Pasen zonder Goede Vrijdag', zei ze. Zo ook kan er niet effectief aan preventie gewerkt worden, kan er niet zomaar een nieuwe bladzijde worden omgeslagen, als er niet veel en intense aandacht blijft voor de misstappen, de wonden en de pijn uit het verleden.

Ondertussen wordt duidelijker en duidelijker dat de katholieke Kerk, ook al tijdens het pontificaat van Benedictus XVI, een van de weinige instellingen is die stringente maatregelen heeft genomen en neemt tegen seksueel misbruik.

De media schepten er blijkbaar plezier in de Kerk en de clerus over de hekel te halen. Veel minder aandacht en onderzoekswerk hadden en hebben ze over voor de misbruiken in andere geledingen van de samenleving, bv. het onderwijs, het jeugdwerk, de sportwereld, de zorgsector, enz.

Het wordt de hoogste tijd dat media en politici en de gerechtelijke wereld en de publieke opinie, ook in die sectoren het seksuele misbruik resoluut aanpakken. 

19-04-2014 om 19:00 geschreven door Gust Adriaensen