De eer die de burgemeester van Gent, Daniël Termont te beurt is gevallen, is niet overal in goede aarde gevallen. Ondanks het feit dat Daniël ontegenzeggelijk een echte socialist is, werd hij door een gerenommeerde Britse organisatie uitgeroepen tot beste burgemeester van Europa.
Dat bericht sloeg in Antwerpen in als een bom. De reeds legendarische woedeaanvallen van de voorzitter, senator, schaduwpremier en burgemeester van ’t Stad, bereikten een voorlopig hoogtepunt. ’t Schoon verdiep daverde.
De talloze spiegels aan de wanden van de kitscherige zalen in het Antwerpse stadhuis hadden allemaal zonder uitzondering, op des burgemeesters vraag wie de knapste burgemeester van het land, Europa en de wereld, was, treiterig geantwoord: Termont.
De Wever brieste en brulde tot zijn niets vermoedende secretaris: ‘Alle spiegels moeten morgen uit dit kot verdwenen zijn’. En onmiddellijk daarop vroeg hij in onvervalst Antwaarps :‘Secretoaris, wie zegde gaaj da den besten burgemiejster van ’t land en Europa is? ‘.
De secretaris wist ondertussen ook al wel dat zijn baas altijd gelijk wilde hebben en dus antwoordde hij dat De Wever met lengten voorsprong de beste was. Dat kalmeerde de burgemeester geenszins. Hij besefte dat al degenen die in het stadhuis rondliepen, hielenlikkers waren –hij had ze in een mum van tijd daartoe gereduceerd-, die hem naar de mond praatten. Ook zijn N-VA-schepenen zouden hem wat voorliegen, als hij de vraag stelde. En aan tjeef Van Peel durfde hij gewoonweg niet vragen wie de beste burgemeester was, verondersteld dat hij Van Peel tegen het lijf liep. Die resideerde in zijn weelderige kantoren in het havengebied en bouwde daar zijn eigen baronie uit. Nee, die kon hij niet aan. Burgemeester De Wever moest in Van Peel zijn meester in het cynisme erkennen en de schepen zou zijn burgemeester met een cynisch lachje geantwoord hebben dat Marc Van Peel de beste burgemeester van ’t Stad geweest zou zijn.
En dan was er nog die dekselse Rik Torfs, in zijn vrije tijd rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. Die had nog flink wat zout in de wonde gestrooid met het gekwetter dat Termont wel de beste burgemeester van Europa was, maar dat Tobback sr. ongetwijfeld de beste burgemeester van het land bleef.
Twee te verafschuwen socialisten die zo op het podium werden gehesen! En geen plaats voor de trots van Antwerpen. Dat was niet eerlijk!
Burgemeester De Wever had afschuwelijk de pest in. Rotdagen waren het.
20-12-2014 om 13:42
geschreven door Gust Adriaensen
19-12-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/40
Vrijdag 19 december 2014
Kerstmis, schoner dan de dagen....
Het kerstfeest wekt diep in ons het onuitwisbaar verlangen naar een blijvende vrede die geen maaksel van mensen is maar een geschenk Gods. Als voorbereiding worden traditioneel in de gemeenschap op vele plaatsen kerststallen gemaakt in allerlei vormen en uitvoering, grote en kleine, met en zonder lichtjes, met en zonder kerstboom. Geestelijk bereiden we ons voor met een mengeling van Latijnse en byzantijnse elementen. We zingen de O-antifonen en repeteren tussendoor de prachtige byzantijnse kerstgezangen. En ieder kiest een dag retraite om in stilte met een kleine draagbare kerstkribbe te bidden en te werken, volgens een karmelitaanse traditie. Bovendien blijven we op donderdagavond en bij bepaalde gelegenheden een extra aanbidding houden voor de dringende noden om ons heen.
We krijgen geleidelijk iets meer stroom, overdag al twee of zelfs driemaal enkele uren. Voor de verwarming hebben we een kleine rechthoekige houtkachel op de grond midden in de refter. Er ligt een grote steen op die het eten in kookpotten warm houdt. Neen, ons leven is geen thermostaat die je ’s morgens op de gewenste temperatuur zet en die gans de dag constant blijft. Met heel ons hart gunnen we het echt iedereen die hierover kan beschikken. Ons leven is echter een haardvuur waarvoor eerst hout moet gezagen of gekapt worden, dan moet voorzichtig de kachel aangestoken worden met papier, karton en dunne takjes, waarop uiteindelijk een flinke blok hout gedeponeerd wordt. Er komt eerst wat rook vrij zodat de refter toch even moet verlucht worden en daarna is het voor een tijd heerlijk warm. Wel moet het vuur voortdurend met nieuwe houtblokken gevoed worden, zoals het leven en de liefde zelf, anders doven ze uit en wordt het koud. De houtkachel bezorgt ons al een warme kerstsfeer.
Vrede op aarde? De mythe van de oorlog ontmaskerd.
Het wereldnieuws is een mengeling van zwarte wolken en af en toe een zonnestraaltje. De zelfverklaarde redders van de mensheid, de brengers van vrijheid en democratie blijven alles uit de kast halen om oorlog te kunnen voeren, te ontwrichten en te verwoesten om wereldheersers te kunnen blijven. Het is de verdienste van onze Vlaamse Canadese historicus de mythe van de oorlogen ontmakserd te hebben. Ze worden voorgesteld als een gerechtvaardigde strijd om de wereld tegen een dictator of terrorisme te beschermen maar ze zijn in werkelijkheid door een elite opgezet in dienst van hun eigen heerschappij en macht. J. Pauwels heeft aangetoond dat zulks al gold voor W.O.I én W.O. II. Voor de oorlogen in onze tijd hadden we het al begrepen. De gifgasaanval in Ghouta (aug. 2013) was de aanzet om de oorlogsschepen naar Syrië te sturen om de "Syrische dictator" te straffen voor deze gruwelijke aanslag. In feite is alles
door terroristen met de geheime diensten van de grootmachten opgezet en uitgevoerd. Het neerhalen van het lijnvliegtuig boven Oost Oekraïne met de dood van 298 onschuldigen (17 juli 2014) moest de aanleiding worden voor een oorlog tegen Poetin. In feite is deze misdaad welbewust gepland en uitgevoerd door Kiev in samenwerking met VS en NAVO. De aanslag op de Twin Towers in New York (11 sept. 2001) moest de aanleiding worden om een oorlog te beginnen tegen een reeks landen. Het wordt stilaan voor iedereen duidelijk dat het een gruweldaad is die beraamd en gepleegd werd door een elite van binnenuit. En waarom wil deze elite een oorlog? Omdat in oorlogstijd niemand vraagt dat de beslissingen democratisch, nl door het volk zouden genomen worden. Men is zo gefixeerd op een dictator of op terroristen dat de elite zonder probleem alle beslissingen kan nemen en doen uitvoeren. In welk een wereld leven wij!
Een heel klein gedeelte van het 6000 bladzijden tellende Amerikaanse senaatsrapport over de folteringen van gevangenen door de CIA na de aanslag op de WTC torens op 9/11 is begin deze maand eindelijk openbaar gemaakt. De moedige woorden van senator Dianne Feinstein luidden: "
Het is tijd om de pijnlijke waarheid onder ogen te zien...". Het bevestigt o.m. dat al Qaida helemaal niet betrokken was bij deze aanslagen op de Twin torens, dat de CIA hiermee geen andere aanslagen verijdeld heeft, omdat zulks helemaal de bedoeling niet was en dat de zogenaamde 19 terroristen die verdacht werden van deze aanslagen helemaal niet in die vliegtuigen zaten. Wel heeft de CIA met behulp van de Mossad uit de tienduizenden gevangenen tussen 2004 en 2011 de leiders van IS en andere terreurgroepen gevormd om dan naar believen ingezet te kunnen worden. Een van dergelijke groepen, die twee jaar lang getraind is, werd zopas als versterking naar IS gestuurd. Een kerstgeschenk van Obama.
Rusland kampt voorlopig met een flinke monetaire en budgettaire crisis. Jazeker, hier spelen heel wat factoren in mee. Voor wie wat ruimer zicht heeft, is het evenwel duidelijk. De VS hebben met behulp van Saoedi-Arabië (olie) en de EU (sancties) deze crisis weten te veroorzaken. Neen, het gaat niet tegen Rusland, als het maar de westerse belangen wil dienen. Het gaat tegen de persoon van Poetin, die onwrikbaar de soevereiniteit van het Russische volk en land blijft verzekeren.
Cuba en de VS hebben uiteindelijk normale diplomatieke betrekkingen met elkaar. Onze huidige paus schijnt daarin een beslissende middelaarsrol gespeeld te hebben met een persoonlijke brief zowel aan het Cubaanse als aan het Amerikaanse staatshoofd. En het Syrische leger blijft op alle fronten overwinningen behalen ook op de bolwerken van IS. Helaas moet dit met bombardementen gebeuren, waardoor met de terroristen ook dikwijls infrastructuur geraakt wordt. In Qalamoun vechten het vrije Syrische leger (je weet wel, dat noch vrij, noch Syrisch, noch een leger is) en IS tegen elkaar, maar het eigenlijke doel is vandaar het Libanese Erzal te heroveren. Generaal
Saheil al Hassan van het nationale Syrische leger heeft de bijnaam "de tijger" gekregen en heeft naar verluidt nog geen enkele slag verloren. Het drama is evenwel dat onophoudelijk nieuwe groepen jihadisten naar Syrië gestuurd worden, met alle steun van de westerse politici en media. We leven volop in het rijk van de chaos, hier gelukkig nog in veiligheid en vrede.
Wat doet het deugd een mail te krijgen van een Vlaamse jongere die schrijft dat hij de kans gekregen heeft te getuigen voor een reporter van de Syrische tv in Antwerpen. Hij verklaart moedig dat de Europese bevolking helemaal niet achter "
hun corrupte leiders en afschuwelijk beleid" staat, dat hij zich aangesloten heeft bij het "Europees front voor Syrië" en dat hij een klein vlammetje heeft aangestoken waarvan hij hoopt dat het een heus kampvuur wordt dat tot in Mar Yakub zichtbaar is!
Feestelijkheden voor de toekomstige oorlogen
De NAVO heeft enkele feesten achter de rug. In Amman (Jordanië) verzamelden op 9 en 10 december de secretaris generaal Jens Stoltenberg, de 28 vertegenwoordigers van de lidstaten en 7 ambassadeurs van landen die ‘partners’ zijn van de NAVO: Algerije, Egypte, Jordanië, Israël, Marokko, Mauritanië en Tunesië. Ze vierden de 20 jarige "dialoog van de Middellandse zee". Stoltenberg prees Jordanië en Marokko omdat ze drie jaar geleden de NAVO zo flink militair geholpen hebben in haar actie "
om het Libische volk te beschermen" (Jordanië en Turkije zorgen, met de steun van Israël voor de onophoudelijke toestroom van wapens en terroristen). Nu worden overeenkomsten met afzonderlijke landen in het vooruitzicht gesteld, zoals die al gesloten zijn met Israël. In december 2008 (drie weken voor Israël nog eens Gaza bestookte) werd een overeenkomst gesloten waarbij Israël toegang kreeg tot het elektronische informatiesysteem van de NAVO. Er werd ook een samenwerking voorzien om de verspreiding van kernwapens tegen te gaan (terwijl Israël zelf weigert het non proliferatieverdrag voor atoomwapens te ondertekenen, het voorstel van de UNO om het Midden Oosten kernvrij te maken verworpen heeft en een geperfectioneerd atoomwapenarsenaal onderhoudt te land, ter zee en in de lucht!). Stoltenberg wees er op dat met het ontstaan van de islamitische staat (IS) het geweld en de haat toegenomen zijn in N-Afrika en het Midden Oosten, waardoor meer samenwerking nodig is. Hij prees Jordanië als "een eiland van stabiliteit in een zee van beroeringen" omwille van zijn trouwe samenwerking met de NAVO (voor het uitmoorden van soevereine volken en het verwoesten van landen!).
Vandaar trokken de feestvierders naar Doha (Qatar) om op 11 december de 10 jarige "samenwerking van Istanbul" te vieren, met de vier golfstaten Bahrein, Verenigde Arabische Emiraten, Koeweit en Qatar. VS en NAVO hebben nu zo ongeveer heel de wereld in hun militaire greep en dat is de bedoeling. In Doha wordt Qatar door de secretaris generaal geprezen om zijn trouwe samenwerking met de NAVO. (Het was
Qatar dat voor voldoende terroristische groepen zorgde in Libië en het is Qatar dat Syrië en Irak met IS nu mee in de ellende stort). Waarom heeft de secretaris generaal in Qatar angstvallig vermeden om hun aller trouwste medewerkers zelf in de bloemen te zetten: de IS?
Wie komt daar aan uit de woestijn....?
Katholieken kunnen veel leren van de vurigheid van sommige protestanten maar er zijn ook protestantse dwalingen die in katholieke middens diep zijn doorgedrongen. Een ervan is de ‘wereldse’ manier om de Bijbel te interpreteren als een bevestiging van het huidige zionistische regime in Israël. In die zin kreeg ik een commentaar op Ezechiël 37 – 39 waarin de schrijver zelfs de bewijzen zag dat Rusland Israël zal aanvallen en dat God tenslotte de aanvaller zal vernietigen. Wat een vrome onzin, totaal blind voor de werkelijkheid. Bijbelse profetieën zijn niet gericht op de verheerlijking van aardse regeringen of landen, maar roepen op tot bekering en het erkennen dat alleen God in Jezus zal overwinnen. Jezus voorspelde de ondergang van Jeruzalem en zijn tempel. Ondubbelzinnig kondigde Hij aan dat het Rijk Gods zal afgenomen worden van het joodse volk dat zijn eigen Messias niet erkent en dat het zal gegeven worden aan een volk dat wel vruchten draagt. Jezus aanvaarden als de enige Redder is de boodschap voor allen. Bovendien is het duidelijk dat ook geen aards Jeruzalem eeuwig is. Ons enig vaderland dat blijft is het hemelse, dat symbolisch "Jeruzalem" wordt genoemd. We zijn niet op weg naar een aards Jeruzalem maar naar dit hemelse.
Een veel betere Bijbelse commentaar geeft de heilige kerklerares Hildegard van Bingen (+ 1179) in haar hoofdwerk
Scivias, deel 1, visioen 5 (= Ken de wegen des Heren) Het zijn slechts vijf bladzijden over de synagoge. Zij ziet de synagoge als een grote vrouw, zonder ogen, met de armen gekruist. Ze draagt een krans om haar hoofd omwille van haar uitverkiezing. Het joodse volk werd immers door God uitverkoren om de goddelijke waarheden en waarden te ontvangen en door te geven aan heel de mensheid. Haar voeten druipen echter van het bloed van de profeten, die door haar vermoord werden. Op haar hart is Abraham afgebeeld, op haar borst Mozes met de tien geboden, in haar schoot draagt ze al de profeten. Terwijl ze zelf blind is kijken allen met bewondering en verwachting in dezelfde richting: "Wie komt daar aan uit de woestijn, leunend op de arm van haar geliefde"? (Hooglied 8, 6). Het zijn de Kerk en Christus. "De Synagoge gaat voorop in de schaduw van de voorafbeelding, de Kerk volgt in het licht van de waarheid." Terwijl Christus en de Kerk door de synagoge met vreugde zouden moeten worden toegejuicht omdat ze de vervulling zijn van alles wat aan het uitverkoren volk gegeven werd, blijft zij stug en blind. Hildegard gebruikt nog enkele Bijbelse beelden om duidelijk te maken dat de duivel zich zal meester maken van de synagoge, dank zij haar verblinding en velen tot dwaling en ongeloof zal verleiden tot aan de komst van de "zoon van het verderf". Op het hoogtepunt van haar hoogmoed zal zij dan ten val komen "zoals Saul omkwam op de berg Gelboa nadat hij David had verjaagd". Christus
zal tenslotte de zoon van het verderf vernietigen, de synagoge zal erkennen dat ze in feite de antichrist heeft aanbeden en God zal haar terug brengen naar de waarheid. Van dit Bijbels visioen zou ieder element uitvoerig uitgewerkt kunnen worden. Wij laten het bij deze korte samenvatting. Laat het duidelijk zijn dat God mens geworden is in Jezus Christus, in het joodse volk dat voor het grootste gedeelte Hem heeft verworpen en blijft verwerpen. Zolang dit volk zijn eigen Redder niet erkent zal het geen rust kennen en zal er geen vrede zijn. Op dit ogenblik is het zionistisch regime in Israël al gevallen maar of dit naar een ommekeer leidt moeten we nog afwachten. Gelukkig zijn er steeds meer joden die Jezus erkennen als hun Messias, als de Zoon van God en de Redder van de wereld. Zij zijn met miljoenen wereldwijd. En wij, die ook bekering nodig hebben, voegen ons graag bij hen met de beweging
Toward Jerusalem Council II om samen met hen ooit één te worden in verscheidenheid: één Kerk van Jezus Christus, bestaande uit een tak gelovigen uit het joodse volk en een tak gelovigen uit de volkeren.
Hierbij een dankbare groet, wens en gebed van gans de gemeenschap, ook van de allerkleinste Fadia, die hier, nu bijna 2 jaar geleden, geboren werd en opgevangen. Na de eucharistie van 8 december, hoogfeest van O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen kwam ze naar het altaar gekropen om mee te zingen:
Aan allen een Zalig Kerstfeest en een Gezegend Nieuw Jaar,
Hartelijk dank aan hen
Die met ons helpen, meebidden, strijden en lijden,
Tot eer van God en heil van de mensen
19-12-2014 om 21:50
geschreven door Gust Adriaensen
17-12-2014
Nachtmis in Postel
Op woensdag 24 december wordt om 21 uur de nachtmis van Kerstmis gevierd in de abdijkerk van Postel.
Toegangskaarten zijn niet nodig. Iedereen is van harte welkom!
17-12-2014 om 13:06
geschreven door Gust Adriaensen
Het wezen der poëzie en de donkere dagen voor Kerstmis
Het wezen der poëzie en de donkere dagen voor Kerstmis
'Schrijf je nog gedichten?' vroeg een vriend. 'Soms', zei ik.
Het geboortehuis met de zeventakkige beuk kwam in zicht, gleed voorbij terwijl we ons voortspoedden over de Desselsedijk richting Aberg.
'Wat is poëzie eigenlijk?' vroeg een ander.
De vraag bleef hangen in de schemering die het ouderhuis opslorpte, de vallei toedekte, aan de rivier van mijn jeugd haar glans ontnam.
De duisternis viel snel op deze donkere dag voor Kerstmis.
17-12-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
16-12-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/39
Vrijdag 12 december 2014
Sinterklaas en andere festiviteiten
Van 1994 tot 2000 werden de ruinen van dit klooster door drie zusters heropgebouwd, uiteraard met de hulp van steeds meer mensen. Een van hen, een Franse zuster, is de enige die op dit ogenblik hier is. Zij is ook door de mensen van het dorp goed gekend en geliefd. Toen er tijdens de moeilijkste periode van deze oorlog geen medische hulp meer beschikbaar was, kon zij, als een wandelende encyclopedie van geneeskrachtige kruiden, mensen blijven helpen met allerlei zalven en drankjes, en niet zonder succes. Welnu, op het feest van Sinterklaas is zij jarig. En iedere verjaardag wordt hier creatief gevierd. In de vroege avond valt plots een groep van een dertigtal mensen de refter binnen, vrijwilligers, vluchtelingen en mensen uit het dorp, die allen hier goed thuis zijn. Er wordt op toeters geblazen terwijl slingers, ballonnen, en gekleurde papieren bolletjes in het rond vliegen. De refter is plots omgetoverd tot een feestzaal en iedereen feliciteert de jarige. Bovendien hebben ze zelf eten bij: een heel grote schotel rijst met kip, een grote kom friet, popcorn en drie grote taarten. Uiteindelijk strijkt iedereen neer waar plaats is. De fraters en de kinderen beginnen flinke borden met eten te vullen en rond te delen. Er wordt thee geserveerd. Wie wil krijgt nog een tweede of derde portie. De jarige leest een mooie brief voor - in Arabische vertaling - die ze van de familie gekregen heeft terwijl er volop gegeten wordt. De vloer ligt vol met gekleurde papieren bolletjes en dit is al vlug een gelegenheid voor enkelen om ze te verzamelen en er anderen mee te bestoken. Het werkt zo aanstekelijk dat na een tijdje zowat heel de groep in onderling gevecht verwikkeld is. De mensen die we anders herkennen aan hun vriendelijke en eerbiedige groet worden plots als kleine kinderen, tot groot jolijt van iedereen.
De gemeenschap zelf heeft een sketch voorbereid: een ontmoeting van Jeanne d’Arc die de dauphin overtuigt om zich in Reims tot koning te laten wijden. Een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van Frankrijk, erg geliefd door de jarige zuster. De koning van Frankrijk krijgt de opdracht te regeren in naam van Christus, de echte Koning. Hoe de zusters de gepaste kleding bij elkaar gekregen hebben weet ik ook niet, maar het waren allemaal figuren die als het ware recht uit de Middeleeuwen kwamen. De hal diende als toneelzaal en de ruimte tussen de (weggeblazen) voordeur en de hal was als het podium, met doeken afgescheiden. Allemaal net echt. Ieder had de nodige teksten die hij of zij kon aflezen. Vermits de koning en de soldaten een groot zwaard hadden (karton met zilver bekleed) was dit achteraf weer een gelegenheid voor sommige toeschouwers om met de gepaste kledij en een zwaard een onderling gevecht te beginnen. En zo werd de groep van deftige heren weer een zwaard-vechtende, half worstelende bende.
Er is een serieuze afsluiter in de refter, waar het ook wat warmer is, dank zij een houtvuurtje. De elektriciteit is inmiddels uitgevallen en op een laptop worden enkele humoristische en tevens leerrijke tekenfilmpjes getoond: een groep mensen die allemaal een kruis dragen. Eentje vraagt voortdurend aan God of hij van zijn kruis geen stukje mag afzagen en zo wordt zijn kruis steeds korter en lichter, totdat ze aan een ravijn komen, die de anderen met hun kruis kunnen overbruggen terwijl die ene man achter blijft met een kruis dat veel te kort is. Een aangename, ontspannende en gezegende avond.
De volgende dag, zondagmorgen weerklinkt de huisbel al om half tien. Veel te vroeg voor de eucharistie. Tot grote verrassing had moeder Agnes-Mariam de kans om mee te komen met enkele mensen, die het klooster wilden bezoeken. Ze hebben slechts één uur tijd. Het is de Nederlandse groep “Dorcas”, die destijds gezorgd heeft voor o.m. een mobiel hospitaal. Wat een aangename ontmoeting voor iedereen en het doet deugd even in eigen taal te kunnen delen met mensen met dezelfde bezieling en vanuit hetzelfde geloof. Zij en wij hopen dat het eens mogelijk zal zijn in alle vrijheid en veiligheid op bezoek te komen.
De grootste economische catastrofe ooit voor Europa
In 2006 werd een overeenkomst bereikt om het zogenaamde “gazoduc South Stream” te bouwen, ten einde het Russisch gas naar Europa te brengen: onder het water van de Zwarte Zee naar Bulgarije, Servië, Hongarije, Slovenië en Italië, waar een terminal zou gebouwd worden in Tarvisio (Udine). Deze bouw leverde voor de betrokken landen vele contracten op, naast de jaarlijkse opbrengsten vanwege de vergunning om het gas langs hun land te vervoeren. Bovendien werden bij deze constructie de Duitse onderneming Winterhall en het Franse EDF betrokken. De werkzaamheden begonnen in 2012 en zouden in 2015 afgerond worden. Volgens deskundigen was dit voor Europa de meest gunstige gaslevering die mogelijk was.
In 2011 beginnen VS, NAVO en bondgenoten een oorlog tegen Libië en Syrië. Muammar al-Kadhafi, inmiddels “de vriend van het westen”, wordt op beestachtige wijze vermoord onder luid westers applaus en het land wordt in handen gegeven van terroristenleiders als trouwe marionetten van het westen. Het was de bedoeling om Syrië op dezelfde wijze en met hetzelfde doel in een chaos te storten. Te midden van arrogante wereldleiders met hun voortdurende, brutale scheldpartijen en valse beschuldigingen, bleef Poetin de eenzame waardige staatsman, die de soevereiniteit vann Syrië verdedigt. Een doorn in het oog van het westen. Hij moest dus als de duivel zelf worden afgeschilderd. Dat Syrië nog bestaat en dat wij nog in leven zijn danken we, menselijk gesproken, echter vooral aan hem.
Inmiddels bleek het onmogelijk om de Syrische regering omver te werpen. VS en NAVO beginnen de crisis in Oekraïne, als uitvalsbasis voor weer een nieuwe oorlog, nu tegen Rusland. Tegelijk worden eenzijdig sancties opgelegd, eigenlijk is het economisch terrorisme, want wettige sancties vereisen, volgens het UNO handvest een officieel onderzoek en veroordeling. Geen, nood, heel de EU doet blindelings mee. Om de sancties nog uit te breiden worden 298 onschuldige reizigers van de lijnvlucht MH 17 de dood ingejaagd, waarvoor inmiddels onweerlegbare bewijzen zijn dat Oekraïne, VS en NAVO deze aanslag zelf beraamden maar eensgezind wordt Poetin als schuldige aangewezen, voordat er één vaststelling kon gebeuren en nog steeds kunnen ze voor hun valse aanklachten niet één bewijs geven. Precies hetzelfde scenario als dat van de gruwelijke gifgasaanval in Ghouta. Inmiddels zijn alle gegevens ook van de zwarte dozen ter beschikking, maar over de inhoud wordt geen woord gerept. Oekraïne, meer van verdachte betrokken partij, maakt deel uit van het onderzoeksteam, terwijl het onafhankelijke Maleysia, eigenaar van het vliegtuig dat bovendien 54 doden betreurt wordt vier maanden lang resoluut van het onderzoeksteam uitgesloten. Maar het werkt: Poetin en Rusland moeten streng gestraft worden.
En zo belanden we weer bij de “gazoduc South Stream”. De VS zetten Bulgarije onder druk om de bouw van de pijpleiding stop te zetten. De Amerikaanse senator John McCain (goede vriend van de nieuwe kalief en van de leiders van de terroristengroepen in Syrië) reist naar Bulgarije om de eerste minister Plamen Oresharski duidelijk te maken dat samenwerking met een Russische firma bij de bouw van de pijpleiding onder de sancties valt. Bovendien begint José Barroso een procedure van de Europese Unie tegen Bulgarije. Bulgarije capituleert en legt de werkzaamheden stil. Het hele project heeft een waarde van 16 miljard euro en Rusland heeft al 4,5 miljard geïnvesteerd. Het Amerikaanse Chevron begint een eigen project dat volgens deskundigen niet alleen erg gevaarlijk is voor het milieu maar bovendien vele malen duurder. De geopolitieker en geograaf Manlio Dinucci noemt het de grootste economische catastrofe die Europa ooit getroffen heeft. Wij noemen dit het perverse genot van de huidige Europese en vooral Amerikaanse politieke leiders.
Voor vrede en welvaart: verlaat de NAVO!
Na de koude oorlog heeft de NAVO Joegoslavië ontwricht, de landen van het voormalige Warsawpact opgeslorpt (tegen de afspraken in) waarbij drie landen van de voormalige Sovjetunie zelf en twee van Joegoslavië, Afghanistan bezet, Libië verwoest en geprobeerd hetzelfde met Syrië te doen, een staatsgreep georganiseerd in Oekraïne om Rusland te provoceren en een militaire aanwezigheid gevestigd in de Indische oceaan om China te provoceren. Bovendien zijn er nog internationale missies, “peacekeeping” genoemd, uiteindelijk eveneens gericht op de verwoesting van soevereine naties.
De hoogste militaire bevelhebber van de NAVO in Europa is een Amerikaanse generaal die benoemd wordt door de Amerikaanse president, terwijl meerdere sleutelposities eveneens door Amerikanen worden ingenomen. Zo staat de NAVO geheel in dienst van de militaire, politieke en economische belangen van Amerika. Alle Europese landen zijn de slaven van deze belangen.
Voor de hoger genoemde Italiaan Manlio Dinucii is het nu genoeg. Deze voortdurende oorlogsvoering is tegen de Italiaanse constitutie (art. 11) en ruineert de nationale belangen. Het ontneemt Italië iedere mogelijkheid om een eigen buitenlands en militair beleid te voeren. Bovendien zijn er bepaalde militaire bases met Amerikaanse atoombommen, waarbij Italiaanse piloten opgeleid zijn om ze te gebruiken, wat indruist tegen het nucleaire non-proliferatieverdag, dat ook door Italië werd ondertekend. Tenslotte heeft hij uitgerekend dat Italië iedere dag minstens 52 miljoen euro moet betalen aan militaire uitgaven en volgens de overeenkomsten met de NAVO zou het nog ongeveer dubbel zo veel moeten worden. Zijn boodschap is: laten we uit de NAVO stappen om ons land naar vrede en welvaart te leiden (Pourquoi nous devons sortir de l’OTAN. Campagne international pour sortir de l’OTAN, mondialisation.ca, 6/12/2014). Zou dit voor ons land en de andere landen niet op gelijkaardige wijze gelden?
Laten we Syrië heropbouwen
Het Syrische leger heeft de laatste tijd belangrijke overwinningen behaald, ook op de bolwerken van de islamitische staat (IS) in Aleppo, Deir Ezzor, Daraa. Helaas, de kinderen van de duisternis reageren nog verraderlijker. Het zionistisch regime heeft zondag voor de vijfde maal in 18 maanden tijd bombardementen uitgvoerd, nu o.m. op de internationale luchthaven van Damascus. Het is al eerder bekend dat de zionisten de gewonde IS strijders en terroristen verzorgen en terug naar Syrië brengen, de terroristen informatie én wapens bezorgen om het land te ontwrichten en de lijdensweg van het volk nog te verzwaren. Laat het duidelijk zijn dat het zionistische regime in geen enkel opzicht de waardige vertegenwoordiger kan zijn van het bijbelse land en volk van Israël en nog veel minder van het joodse geloof. Wie meent hiervoor vroom de ogen te moeten sluiten, staat aan de kant van de misdadigers en niet van de onschuldige slachtoffers. Voor Syrië vormen deze nieuwe aanslagen een gelegenheid om de samenwerking met bevriende landen nog uit te breiden en verder te werken aan zijn nationale verzoening en zijn heropbouw. En er wordt gewerkt o.m. aan het herstel van het bijzonder hinderlijk euvel van de lange stroomonderbrekingen. Er zijn goede vooruitzichten dat deze hinder binnen afzienbare tijd in heel het land hersteld is.
Het voormalig parlementslid Sheihk Muhammad al-Hilo is in november 2012 naar Turkije gevlucht, nu teruggekeerd en heeft vrijdag voor de Syrische tv zijn verhaal gedaan. Door rebellen en Turkse personaliteiten werd hij gedwongen openlijk zijn afkeurig over de Syrische regering uit te spreken. Hij heeft uiteindelijk een kans gezien om naar Saoedi-Arabië te vluchten en is vandaar teruggekeerd naar Tartous. Hij roept nu alle Syriers in het buitenland op om terug te keren naar Syrië om het land samen weer op te bouwen.
Een oorlog van 34 eeuwen geleden!
Het Egyptisch ministerie van oudheidkunde kondige midden vorige maand een van de grootste archeologische vondsten ooit aan. Toen professor Muhammad Abdel Gader (universiteit van Cairo) en zijn team in de Rode Zee op zoek waren naar oude scheepswrakken, troffen ze een 400 geraamtes aan, honderden wapens en twee oorlogswagens uit de 14e eeuw voor Christus. Ze schatten dat er nog ‘n 5000 geraamtes liggen en besluiten dat het moet gaan om het Egyptische leger ten tijde van koning Akhenaton. Toen trok het joodse volk door de Rode Zee terwijl het Egyptische leger in de golven omkwam. Wat een verrassing, vooral voor hen die ons al jaren op het hart drukken dat de bijbelse doortocht door de Rode Zee slechts een stichtend verhaal is en geen historisch gebeuren!
P. Daniel
16-12-2014 om 12:45
geschreven door Gust Adriaensen
15-12-2014
Rechtse Rakker Rik
Hoe verstandig en vaak sluw Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, ook is, hoe boeiend en beschouwend zijn columns ook lijken te zijn, toch kan je geregeld uit wat hij schrijft heel wat afleiden over zijn persoonlijke maatschappelijke en politieke opvattingen.
Neem bv. het volgende citaat uit zijn recentste column eens onder de loep.
'Dat is, welke de motieven van de Vlaamse vakbonden ook mogen zijn, voor de PS het doel van de stakingen. Le retour au pouvoir. Voor de rest valt er niet zo veel te rapen. Dat we niet langer op jeugdige leeftijd met pensioen kunnen gaan, beseft immers iedereen. Dat een indexsprong onze sociale welvaartsstaat niet zal vernietigen, is ook helder. De vermogenswinstbelasting wordt de laatste weken mooi in de markt gezet, maar ze brengt enkel geld op in goede, niet in barre tijden. Om haar te verwezenlijken is een vermogenskadaster nodig, zal er meer controle van de overheid zijn, minder privacy, een ruime blik in onze slaap- en badkamers. '
Torfs herhaalt hier met meer kronkelingen weliswaar, wat rechtse politici als De Wever en Rutten en werkgeversorganisaties voortdurend herhalen:
-De PS heeft het land altijd geregeerd en is machtsgeil.
-De stakingen zijn politieke stakingen.
-Er zijn geen alternatieven voor het optrekken van de pensioenleeftijd, voor de indexsprong.
-De vermogenswinstbelasting zal niets opbrengen en het vermogenskadaster zal een aanslag betekenen op onze privacy.
Rik Torfs, voor wie ik een heilig boontje heb, ontgoochelt me wel zeer erg. Waarom? Omdat hij onbewezen stellingen naar voren schuift en valse argumenten gebruikt. Hij weet dat de PS niet de echte machthebber van het land is. Hij weet dat stakingen altijd een politieke dimensie hebben. Hij weet dat er wel alternatieven zijn. Hij weet dat het niet correct is dat het 'vermogen' van de meeste werknemers voor de overheid een open boek is en dat het een niet te verdedigen privilege voor de rijken is dat hun echte vermogen onbekend blijft voor bv. de fiscus.
Moet uit wat de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven schrijft, geconcludeerd worden dat de heer Torfs politici als De Wever en Rutten en werkgeversbonzen naar de mond praat? Dat hij tegenstander is van stakingen? Dat hij als bevlogen intellectueel geen alternatieven ziet voor de brute besparingspolitiek, die enkel de werknemers treft? Dat hij voorstander is van de indexsprong? Dat hij voorstander is van een groeiende kloof tussen het inkomen van rijken en van de doorsneewerknemer?
Rik, foei! Foei toch!!
15-12-2014 om 21:44
geschreven door Gust Adriaensen
'De Kerk een geloofsgemeenschap'
In april van dit jaar bezochten we tijdens onze pelgrimstocht op de Zwitserse Jakobsweg, het indrukwekkende benedictijnenklooster van Einsiedeln.
Wellicht daardoor viel mijn oog op een Duits online-artikel van Radio Vaticaan.
Daarin zegt de abt van Einsiedeln het volgende naar aanleiding van de opening van het 'Jaar van het Godgewijde leven', dat voor Zwitserland in het klooster van Einsiedeln plaatsvond.
'Het Jaar van het Godgewijde leven' moet de betekenis van de Kerk als gemeenschap van gelovigen op de voorgrond plaatsen. De Kerk mag niet in eerste instantie een functionerende infrastructuur zijn, maar een vereniging van gelovigen, die door hun geloof met elkaar verbonden zijn.'
'Wat mij bij de opening van het Jaar van het Godgewijde leven verheugd heeft, is de verscheidenheid en de zichtbaarheid van de kloostergemeenschappen. En ik hoop dat ze tijdens dit jaar nog zichtbaarder worden.'
'De kloostergemeenschappen hebben historisch gezien altijd een antwoord geboden op crisissen in de samenleving, en daarom kunnen ze ook nu vele antwoorden geven op de uitdagingen binnen en buiten de Kerk.'
15-12-2014 om 12:12
geschreven door Gust Adriaensen
14-12-2014
Paus Franciscus wereldwijd populair
PAUS FRANCISCUS WERELDWIJD POPULAIR
Bron: SIR
De populariteit van paus Franciscus blijft niet beperkt tot Europa en Latijns-Amerika. Ook elders in de wereld en buiten de katholieke Kerk is hij uitzonderlijk populair. Dat blijkt uit een pas gehouden enquête van het Amerikaanse Bureau voor Godsdienststatistiek Pew in 48 landen in de vijf continenten. Daaruit blijkt dat hij populair is bij 60 procent van de wereldbevolking. Slechts 11 procent staat negatief tegenover de paus.
In Europa heeft 84 procent van de ondervraagden een positieve tot heel positieve houding ten aanzien van de Argentijnse paus. 78% van de inwoners in de VS, 72% in Latijns-Amerika, 44% in Afrika en 41% in Azië staat positief ten aanzien van Franciscus. In Azië en Afrika heeft telkens een 40% geen mening over de paus. Maar dat komt meestal omdat zij daar minder toegang hebben tot de media en omdat de paus er minder bekend is.
Paus Franciscus is het minst populair in het Midden-Oosten waar een vierde van de bevolking negatief staat ten aanzien van de paus. Slechts een kwart heeft er een positieve visie op de kerkleider. Paus Franciscus is per land het populairst in Argentinië (98%), Italië (97%), de Filippijnen en Polen (95%), Duitsland (94%) en Frankrijk, Colombia en de Verenigde Staten (93%)
14-12-2014 om 17:28
geschreven door Gust Adriaensen
12-12-2014
Waarschuwingsborden
Keuze genoeg bij de waarschuwingsborden, zoals je hieronder ziet.
Er ontbrak er echter nog één! Eentje dat waarschuwt voor overstekende oudjes
Daaraan is nu gelukkig verholpen.
Leve onze kranige oudjes, hip hip hoera!!
Chauffeurs, als u het onderste bord opmerkt, is er veel kans dat zich in de buurt hangouderen ophouden, die wel eens op de onzalige gedachte kunnen komen tegen een onaangepaste snelheid de rijbaan over te steken.
Start dan onmiddellijk met een stop- en ontwijkmaneuver!!
12-12-2014 om 20:34
geschreven door Gust Adriaensen
Clichédwang
Het zal wel aan de tijdsdruk liggen, maar de kranten -ook degene die zich het label 'kwaliteitskrant' toedichten-, worden versmacht door de clichés. Dwangmatig. In de beoordeling van bekende personaliteiten, is dat nog het meest zichtbaar. Er doet zich iets belangrijks voor in de loopbaan van een BV of BB, -promotie, ontslag, enz.-, en het potje met de opgespaarde clichés wordt van het rek gehaald en geopend.
Neem nu aartsbisschop Léonard, die aankondigt dat hij volgend jaar, zoals het hoort, hij wordt dan 75, zijn ontslag indient. De gazetten halen de pot 'Léonard-Conservatief' uit het schap, en de clichés worden uitgesmeerd op het papier.
Historicus en theoloog Hans Geybels, pakt het in De Standaard niet zo dom aan. Hij schrijft onder de titel 'Zo de paus, zo de kardinaal', een stuk over de kenmerken die de opvolger van Léonard zal hebben. Dat zullen de kwaliteiten zijn, die ook paus Franciscus bezit, schrijft Geybels: eenvoud, authenticiteit, vreugde, klare communicatie, streven naar eenheid in verscheidenheid.
Door het zo te stellen, wekt de auteur evenwel op zijn minst de indruk dat die kenmerken niet zo duidelijk aanwezig waren bij Léonard. En dat klopt niet.
Aartsbisschop Léonard was in zijn persoonlijk leven en in zijn optreden de eenvoud zelve, met een grote betrokkenheid op de zwaksten in de samenleving. Een man die vreugde en authenticiteit uitstraalde, een echt gevoel voor humor had, een intellectueel ook die graag op een respectvolle manier in discussie ging, duidelijk communiceerde.
Te duidelijk klaarblijkelijk, volgens nogal wat journalisten. Want daar gaat het hem om. Léonard praatte hen en de goegemeente niet naar de mond. Liet zich geen mening opdringen door de media. Zei wat hij vanuit zijn grote verantwoordelijkheid, zijn kennis en overtuiging, dacht te moeten zeggen. Op basis van zijn ethische opvattingen omtrent abortus, euthanasie, seksualiteit, relaties, werd hij al onmiddellijk weggezet als een geborneerde conservatief. Dat clichépotje werd nu weer opengetrokken.
Léonard zou de 'eenheid' verstoren. Als de tegenstanders (het overgrote deel heeft al lang de Kerk de rug toegekeerd), van mening zijn dat 'eenheid' betekent: iedereen naar de mond praten, dan hoop ik uit de grond van mijn hart, dat Léonards opvolger direct in klare communicatie duidelijk maakt dat hij lak heeft aan dat soort 'eenheid'. Die journalisteninterpretatie van 'eenheid', is zeker ook niet besteed aan paus Franciscus.
En nog veel minder was het streven naar dat soort eenheid te vinden bij Jezus Christus. Integendeel. Hij streek vooral de wereldlijke en geestelijke machthebbers, maar niet alleen hen, geregeld tegen de haren in. Hij was de revolutionair van de echte liefde, de echte rechtvaardigheid, het echte respect voor het leven. En het kan niet anders of die waarden stonden haaks op de mens- en maatschappijvisie 2000 jaar geleden. En dat doen ze anno 2014 nog altijd.
12-12-2014 om 08:34
geschreven door Gust Adriaensen
Investeer op een evenwichtige en toekomstgerichte manier in het onderwijs
Investeer op een evenwichtige en toekomstgerichte manier in het onderwijs
De louter lineaire maatregelen die nu vooropgesteld worden, gaan ten koste van de kwaliteit van het leerplichtonderwijs, van de jobkansen voor gemotiveerde starters en van de loopbaan in het onderwijs tout court. Het huiswerk moet opnieuw gemaakt worden, vanuit een doordachte toekomstvisie, in overleg en met respect voor de mensen in het werkveld zelf. Daar dringen wij op aan!
Voor de verkiezingen beloofden de huidige regeringspartijen - de adviezen van de OESO en de Europese Commissie volgend - om extra te investeren in het onderwijs en om maatregelen te nemen om het beroep van leerkracht aantrekkelijker te maken. Wij stellen echter vast dat die beloftes niet zullen worden nagekomen, meer nog, dat er zwaar bespaard zal worden op onderwijs.
Zo lazen wij onlangs het voorstel van het VSKO om naast de reeds ingrijpende besparingsmaatregelen die de regering oplegt nog extra te besparen door de noemers in de tweede en derde graad op te trekken tot 22 contacturen. Wij betreuren de verdeeldheid die deze maatregel - wellicht ongewild - creëert en hebben hierbij enkele ernstige bedenkingen.
CONTRACTBREUK
Leerkrachten hebben een vlakke loopbaan met een beperkte verticale doorgroeimarge. Bovendien is er geen tweede pijler, is er geen 13de maand, zijn er geen maaltijd- of ecocheques, is er geen hospitalisatieverzekering en zijn er geen andere extralegale voordelen. Dit werd echter gecompenseerd door een gemiddeld loon en een goed pensioen.
Nu wilt u deze compensatie wegnemen door de diplomabonificatie af te schaffen en daarbovenop hard te besparen op de pensioenen. Voor sommige leerkrachten komen deze maatregelen neer op een drievoudige aanslag op de verloning: een eerste keer door de algemene indexsprong, een tweede keer door te beknibbelen op de pensioenen en een derde keer door bachelors en masters in de tweede en derde graad respectievelijk 1 of 2 contacturen meer te laten werken voor hetzelfde loon. Als men dit soort voorstellen goedkeurt, pleegt de overheid contractbreuk. Voor zij-instromers zal dit effect nog voelbaarder zijn omdat zij pas later, of nooit, tot de hoogste salarisschaal kunnen doorgroeien.
KWALITEIT
De kwaliteit van het onderwijs zal zwaar lijden onder deze verhoging van de werklast. Mensen met een fulltime job nog meer uren voor de klas laten staan is niet haalbaar. De huidige werkdruk zorgt nu al voor te veel burn-outs.
Als sommige bachelors en masters bovendien meer uren voor de klas moeten staan, blijft er geen tijd meer over om leerlingen op een degelijke manier voor te bereiden op hoger onderwijs. Daar verwacht men dat eerstejaarsstudenten van bij de start de nodige onderzoekscompetenties bezitten (bronnenonderzoek, informatieverwerking, zelfstandig een argumentatie opbouwen, een verslag schrijven, presenteren, ...). Dit brengt zeer veel leerbegeleiding met zich mee in de vorm van individuele coaching en massa’s verbeterwerk die voor een groot deel buiten de huidige 20 of 21 contacturen gebeurt.
Overwerkte leerkrachten zullen geen energie meer overhouden om naast de lesopdracht nog waardevolle extra initiatieven te organiseren zoals buitenlandse studiereizen, culturele projecten, persoonlijke begeleiding van leerlingen, schoolkrant, werkgroepen, …
De kwaliteit van het onderwijs staat door deze besparingsvoorstellen ernstig onder druk. Masters zullen bovendien nog minder kiezen voor een onderwijsloopbaan.
STARTERS
In het voorstel van het VSKO dat ons bereikte staat het volgende: “Wij zijn ons ervan bewust dat de beginnende leerkrachten door deze maatregel worden getroffen, net op een moment dat de sector nood heeft aan het oppoetsen van het imago van het lerarenberoep. Het is echter inherent aan de huidige regelgeving dat elke ingreep op omkadering ten koste gaat van de beginnende leerkrachten.” Met dit voorstel verliezen ongeveer 1500 starters hun job. Als men voor dit soort maatregelen kiest, dan “sluit men maar beter alle lerarenopleidingen (…) voor vijf jaar, want je moet die jonge gasten geen valse hoop geven.”[1] Dit kan men bezwaarlijk een doordachte en toekomstgerichte visie noemen. Een school, en vooral de leerlingen, hebben een gezonde mix van gemotiveerde ervaren leerkrachten én jonge leerkrachten nodig. Sterker nog: ze hebben daar recht op.
Waar zit dat “oppoetsen” van het imago van het beroep van leerkracht? Hoe wil men met dit soort maatregelen jonge, gemotiveerde en goed opgeleide mensen naar het onderwijs lokken? Of zij-instromers? We herinneren u graag aan enkele passages uit de beleidsnota:
- “In het secundair onderwijs is er een geraamd tekort voor 2012-2020 van ongeveer 8.000 leraren. Daarom is het belangrijk om een sterke instroom (zowel kwantitatief als kwalitatief) in het beroep te hebben en die ook te behouden.” (p. 15)
- “Het beleid, op elk niveau, moet vertrouwen in al deze mensen vooropstellen en belichamen en hun ook kansen geven. Het moet hun meer (adem)ruimte geven zodat zij de kerntaken waarvoor zij zich verantwoordelijk voelen, ten volle kunnen opnemen.” (p. 23)
- “We moeten werk maken van het aantrekken van voldoende en kwalitatief hoogstaande leraren en er voor zorgen dat ze met enthousiasme en inzet aan de slag blijven. Ik wil bovendien meer mensen warm maken om leerkracht te worden als een uitbreiding of wending van hun carrière. Het onderwijs moet een aantrekkelijke werkgever zijn die voldoende competitief is op de arbeidsmarkt en in de ‘war for talents’.” (p. 46)
RESPECT
Het voorstel van het VSKO bevestigt impliciet de totaal verkeerde perceptie van de “luie, profiterende leerkracht die voor een fulltime job maar 20/21/22 keer 50 minuten moet werken en voor de rest baadt in vrije tijd en vakanties”. 1 uur lesgeven komt neer op minstens 2 werkuren. Er zijn immers de lesvoorbereidingen, het verbeterwerk, de administratie, de klassenraden, het opstellen van testen en examens en de individuele remediëring, de oudercontacten, de toezichten, de bijscholingen, de extra werkgroepen, en vaak ook de socio-emotionele begeleiding van leerlingen. Het voorstel van het VSKO betekent in procenten uitgedrukt minstens 5% (tweede graad) en 10% (derde graad) meer presteren voor hetzelfde loon. Het vaak gehoorde argument dat we veel meer vakantie hebben klopt, maar dat we een groot deel van die vakanties én van onze weekends moeten gebruiken om ons werk rond te krijgen, wordt genegeerd.
De lineaire besparingsvoorstellen getuigen van een verontrustend gebrek aan respect voor en kennis van het werkveld. Er worden zeer zware beslissingen genomen zonder genuanceerde achterliggende visie. We missen vertrouwen in de leerkracht en de moed om duidelijk te maken wat de job inhoudt en dat ook te verdedigen naar de buitenwereld toe.
HET KAN ANDERS
Het onderwijs zou meer gebaat zijn met een grondige hervorming, gestoeld op een doordachte toekomstvisie die zich vertaalt in rechtvaardige en evenwichtige maatregelen, zonder dat de kwaliteit en de leefbaarheid van het onderwijs in het gedrang komen, zonder jobverlies.
Loopbaandebat
Voer het loopbaandebat ten gronde om de job aantrekkelijk te houden en mensen langer te laten werken. In plaats van te morrelen aan de noemers is er nood aan een meer evenwichtige invulling van de schoolopdracht (verhouding contacturen en andere taken) van de leerkracht. Die zou kunnen fluctueren, afhankelijk van het moment in de loopbaan.
· Voor starters: meer werkzekerheid en een meer evenwichtige werklast.
· Voor zij-instromers: een aantrekkelijke instapregeling, rekening houdend met ervaring en kortere anciënniteitssprongen.
· Voor vast benoemde leerkrachten: een aantrekkelijke en haalbare uitstapregeling met respect voor de opgebouwde anciënniteit.
Toekomstgericht besparen
Flexibiliseer de anciënniteitssprongen (iets langere periodes dan de huidige 2 à 3 jaar), zo bespaar je op loonmassa, niet op mensen.
Bespaar niet op de kernopdracht maar op andere diensten en agentschappen binnen het onderwijs (cf. vermindering inspectie hoger onderwijs).
Concretiseer het Masterplan Hervorming Secundair Onderwijs om de studierichtingen en het aantal contacturen efficiënter te verdelen over scholen, inclusief overgangsmaatregelen om jobverlies te vermijden.
Investeren
Er zijn andere groepen in de samenleving die meer kunnen en moeten bijdragen. Investeer in plaats van te besparen in het leerplichtonderwijs, waar de toekomst van ons land wordt voorbereid. “Onderwijs is een zeer goede sociale investering. Het gaat om een sociale investering want meer nog dan de jongere zelf is de hele samenleving gebaat bij investeringen in goed onderwijs. In termen van financieel rendement, kosten en baten, kunnen we stellen dat investeren in onderwijs, gemiddeld genomen in Vlaanderen op lange termijn tegen de 10% opbrengt - in reële termen, d.w.z. na aftrek van inflatie enz… Bijna geen enkele belegging op de beurs is zo interessant als een investering in onderwijs. Ook vanuit sociaal oogpunt zijn die rendementsvoeten zeer hoog. Daarom hebben zowel de OESO als de Europese Commissie de lidstaten aangespoord om meer te investeren in onderwijs. En van bij het uitbreken van de crisis hebben die beide instanties, OESO en Europese Commissie, erop aangedrongen om niet te besparen op onderwijs.”[2]
SLOTSOM
De louter lineaire maatregelen die nu vooropgesteld worden, gaan ten koste van de kwaliteit van het leerplichtonderwijs, van de jobkansen voor gemotiveerde starters en van de loopbaan in het onderwijs tout court. Het huiswerk moet opnieuw gemaakt worden, vanuit een doordachte toekomstvisie, in overleg en met respect voor de mensen in het werkveld zelf. Daar dringen wij op aan!
12-12-2014 om 07:23
geschreven door Gust Adriaensen
10-12-2014
Brave New World
Katrien Devolder en Ignaas Devisch, verbonden aan de UGent, zijn bestuursleden van De Maakbare Mens, en dan ligt het voor de hand dat zij voorstander zijn van genetische selectie van embryo's. Wat meer is, die selectie, aldus de maakbaremens'ers, is ethisch niet relevant. Welke kenmerken en capaciteiten willen 'we' promoten in de maatschappij?, daar gaat het hem om, schrijven Devolder en Devisch.
Over het selectieproces, geen woord. Je kan alleen maar concluderen dat er het best een massa embryo's geproduceerd worden, om daaruit de 'geschikte', de 'meest aangepaste', te selecteren. De rest kan dan afgevoerd worden naar een destructiebedrijf.
En wat bedoelen de auteurs precies met 'kenmerken en capaciteiten die we willen promoten in de maatschappij'? Zal de selectie van de embryo's veranderen met de wisselende politieke, maatschappelijke en culturele trends en machtsverhoudingen?
Het is verbijsterend op welke lichtzinnige manier over embryo's geschreven wordt. Het is een 'fascistische' stap in de 'materialisering' en de 'ontmenselijking' van het prille begin van de mens.
Zouden Katrien Devolder en Ignaas Devisch zich al wel eens hebben afgevraagd of zijzelf een genetische selectie, gedirigeerd door de 'kenmerken en capaciteiten' die gepromoot werden in de tijd van hun verwekking, doorstaan zouden hebben?
10-12-2014 om 09:29
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'De familie is een liefdesgemeenschap, waar elk van ons leert in verbondenheid te leven met anderen en met de wereld rond ons.'
10-12-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
08-12-2014
Spijkers met koppen
In zijn maandagse column in De Standaard, slaat Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, eens te meer spijkers met koppen.
Over de respectloze reacties bij de dood van koningin Fabiola: 'Al moeten we cynici met mildheid behandelen, omdat achter hun ressentiment het verdriet schuilgaat over hun eigen leven, dat nooit gaf wat ze ervan verhoopten. Ressentiment heeft meer met onmacht dan met verdorvenheid te maken.'
Over de heisa met het Pereosfonds van Fabiola, begin 2013: 'Een koningin die probeert op legale wijze haar erfgenamen al te hoge successierechten te besparen, maar het van de bevolking en politieke klasse niet mag om morele redenen, ofschoon de critici in hun eigen leven precies hetzelfde zouden doen. De eerste burger die zich uitslooft om zijn belastingen te maximaliseren, hij melde zich aan. Benepen ressentiment, verpakt als moraal.'
Over de kerkelijke begrafenis van Luc De Vos: 'Ik dacht, toen ik 'Mia' van Gorki in het Latijn hoorde, toen ze Rosa werd in een kerk vol verleden tijd: wat kunnen kerkelijke begrafenissen -op hun best, wanneer het instituut ze niet schandelijk verwaarloost- prachtig zijn. Tijdeloos. Sterren komen, sterren gaan. Veniunt stellae, abeunt. De verzoening van de dood met de gestorvene. Waarbij de levenden enkel toeschouwers zijn. Wat een verschil met futiele afscheidsvieringen in aula's en theaters, waar iedereen persoonlijk wil getuigen hoe geweldig de overledene wel was. Laat dat toch. Aanvaard het mysterie. Bekleed u ermee. Verzoen u met uzelf. Vraag niets. Vertrouw.'
08-12-2014 om 17:18
geschreven door Gust Adriaensen
07-12-2014
Kerstconcert in de Sint-Martinuskerk Retie
Op zondag 21 december is er om 16 uur een kerstconcert in de Sint-Martinuskerk van Retie.
De koren '4-tune', o.l.v. Bert Verdonck en het Manteliusensemble o.l.v. Jos Cuppens treden op.
07-12-2014 om 16:27
geschreven door Gust Adriaensen
Luc De Vos over geloof en christendom
'Dat ik gedoopt ben, heeft zeker betekenis voor mij. Ik geloof niet dat het christendom op zijn einde loopt. Die traditie bestaat nu al meer dan 2000 jaar en volgens mij krijgt de twijfel van onze beperkte postmoderne tijd dat niet kapot.'
'Voor mij geldt: de geest, de ziel is het wezenlijke van ons menszijn. Ik noem dat 'de droom'. Daar gaat het om in het leven: geloof, hoop en liefde.'
'Ik ben ook blij dat ik gedoopt ben. Rituelen zijn wezenlijk. Ze zijn de uitwendigheden van de droom. Voor christenen is het doopsel cruciaal.'
'Het mooie aan onze God is dat Hij zijn schapen laat kiezen: je hoeft niet bij de kudde te blijven. Ik ben daar als puber ook losjes mee omgesprongen. Maar vanaf pakweg mijn dertigste, is dat mij opnieuw sterk gaan bezighouden.'
'In het christendom leeft de hoop dat de liefde niet sterft, maar sterker is dan de dood. Die hoop probeer ik gestalte te geven als zanger en schrijver.'
'Ik tracht de eucharistie een plaats te geven in mijn leven, al is dat in een artiestenbestaan niet altijd evident. Soms stap ik zomaar een kerk binnen.'
'Natuurlijk weet ik dat de Kerk door de verleiding van de macht fouten heeft gemaakt. Maar dat raakt de kern niet. Mensen maken nu eenmaal fouten. Ik betreur dat, maar God heeft daar niets mee te maken. Hij huilt om onze fouten.'
07-12-2014 om 13:49
geschreven door Gust Adriaensen
06-12-2014
Maak geen winst op de kap van de armen
Pope Francis: The poor must not become an opportunity for profit
06-12-2014 om 22:36
geschreven door Gust Adriaensen
Kerst in de abdij
Wie samen met de abdijgemeenschap van Postel , genietend van de stilte, de schoonheid van de liturgie en de pracht van het winterse landschap wil toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus, krijgt daarvoor ook dit jaar weer de gelegenheid van 22 tot 25 december.
06-12-2014 om 18:16
geschreven door Gust Adriaensen
Shame on you American police and Grand Jury!!
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
......
06-12-2014 om 13:45
geschreven door Gust Adriaensen
05-12-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/38
Vrijdag 5 december 2014
Een model van efficiënte hulpverlening
De vrijwilligersploeg in en rond ons klooster heeft haar best gedaan om in Qalamoun volgens haar mogelijkheden de grootste noden te lenigen. Daarover hebben we vroeger al een foto-rapport gegeven (o.m. op 25 juli). De Rode Halve Maan in Damascus heeft hen inmiddels erkend als een eigen afdeling en onze dynamische bezieler is hun voorzitter. Nu richten ze zich op ons dorp zelf. Dinsdag streken een 20-tal enthousiaste jongeren van de Rode Halve Maan uit Damascus in ons klooster neer: twee dokters, verpleegsters, verplegers, laboranten, technici, vormingswerkers, hulpverleners... Allemaal gehuld in hetzelfde knalrode jasje met op de rug het embleem van de Rode Halve Maan. Samen met 40 vrijwilligers van hier gaan ze trachten de noden van de mensen samen op te lossen. Vele ziekenhuizen in Syrië zijn geheel of gedeeltelijk door rebellen verwoest en veel medisch personeel werd vermoord. De ziekenhuizen beginnen geleidelijk wel terug te werken maar er gaat veel zorg naar gewonde soldaten die dagelijks hun leven blijven inzetten voor het herstel van de veiligheid. Zieken en behoeftigen worden nu niet zozeer individueel opgezocht maar in gezinsverband. Deze groep heeft op drie dagen tijd deze zieken in hun familie bezocht, de nodige verzorging voorzien en de betreffende instructies gegeven. Verder zijn er bepaalde besmettingen, aandoeningen en ziektes die regelmatig opduiken. Daarvoor zijn ze naar de scholen gegaan om te leren hoe men deze kan vermijden of verzorgen. Ze geven ook instructies over hygiëne. Er wordt verder nagegaan of ieder een onderdak heeft, voldoende zuiver water, voeding, kleding enzovoort. Zo komt een dorpsgemeenschap tot nieuw leven met medewerking van de mensen zelf. Toch is het allemaal niet zo rooskleurig. Zij zelf vertellen dat de liefde in de gezinnen door de oorlog sterk gedaald is. Met de rebellengroepen werd er plots zoveel immoraliteit ingevoerd dat er heel wat is van blijven hangen.
’s Avonds komen deze jongens en meisjes terug naar ons klooster waar ze overnachten. Ze willen echter iedere moment nuttig gebruiken en zijn bereid ook voor ons en enkele anderen nog een E.H.B.O. cursus te geven. Het is praktische informatie die dan geoefend wordt. Alles verloopt in de grootste gemoedelijkheid en met de nodige humor. Na afloop zit ik met de fraters in het piepkleine bureau, dat zich juist naast de refter bevindt en met twee ramen uitgeeft op de gang zodat iedereen die naar de refter gaat onmiddellijk ziet wie er is. Enkele jongeren van de Rode Halve Maan steken hun hoofd binnen en vragen of ze kennis mogen komen maken. Twee verpleegsters en drie jonge mannen komen binnen. Ze vragen hoe wij hier gekomen zijn, waarom we hier zijn, wat we doen, wat de priesteropleiding inhoudt ... Meteen gaat het over het christelijk geloof en zonder omwegen vraag eentje: waarom mogen gehuwden volgens het evangelie niet scheiden? We spreken over de grootheid van het huwelijksverbond als totale wederzijdse gave en over de waardigheid van de menselijke persoon. Ondertussen is er nog een zuster bij gekomen die een pakkend getuigenis geeft van een christelijk koppel dat in moeilijkheden toch trouw is gebleven en daarin zijn roeping juist heeft gevonden. Het is al middernacht en we wensen elkaar een goede nachtrust. Toch hebben deze jongeren nog de behoefte om even langs “het salon” te gaan waar de verantwoordelijke van onze vrijwilligersploeg nog is. Daar vertellen ze dat ze getroffen zijn door de geest van het christelijk geloof. Een van de moslimeisjes, een verpleegster zegt hem: “Eigenlijk is de islam niet veel meer dan leugen en bedrog.”
De tweede avond willen ze samen met ons eten. Op het ruime voorplein worden tafels opgesteld en enkele auto’s hebben hun lampen op de tafels gericht. De burgemeester heeft voor kippen gezorgd, echt goed gebraden. De falafels worden met de hand in open lucht gemaakt op een verwarmde ijzeren bol. Het is te koud om stil te zitten maar iedereen loopt rond en er is eten genoeg. De grote attractie is het nemen van foto’s en velen willen met de gemeenschap op de foto. Ook de “gouverneur” van de streek is aanwezig met zijn vrouw en hun baby. De baby gaat van had tot hand. Iedereen praat met iedereen. Wat een volksfeest. Toch wordt daarna nog de tweede lange les van E.H.B.O. voor ons georganiseerd. En dan, jawel zijn het weer dezelfde jongens en meisjes die vragen of we samen niet wat kunnen napraten. Nu vragen zij hoe wij de toekomst van Syrië zien. Wij nemen de gelegenheid te baat om hen aan te moedigen in het werk dat zij doen. Het land is flink uitgemoord en verwoest. Ook de morele waarden zijn erg aangetast. Toch is dit alles eerder als een zuivering en een uitnodiging om dit land te doen herleven. Niet het aantal idealisten is belangrijk maar de diepe overtuiging en de onvoorwaardelijke inzet. Deze jongeren doen alvast prachtig werk dat een belangrijk begin is. Het is ook de bedoeling naar andere dorpen te gaan. En zo werd het weer middernacht. Dit was de tweede dag.
Donderdag in de namiddag namen ze afscheid. Aan de kinderen werd wat schrijfgerief als kleine cadeautjes uitgedeeld (‘made in China’) en ook wij kregen enkele nuttige dingen (o.a. een hele reeks spierwitte plastieken emmertjes met knalrode handvat e.d.). Wij hadden al aan enkelen een kleine herinnering aan het klooster gegeven alsook de armbandjes-mini-rozenhoedjes met kruisje. Een van de meisjes valt onze verpleegster van de vluchtelingen, die ook mee geholpen heeft, in de armen en zegt: “Ooit mochten we in een vijfsterren hotel overnachten maar wat we hier gekregen hebben is veel meer”. Uiteraard waren wij als kleine en zwakke gemeenschap ook erg blij dat we zo konden meehelpen en hen steunen. Mochten de groten der aarde nu eens met dezelfde ingesteldheid met elkaar omgaan en de andere volkeren helpen, de wereld zou een heerlijk verblijf zijn voor heel de mensenfamilie. Er is ruimschoots genoeg aan voeding, medische en technische kennis, grondstoffen en materiaal om er een driesterren hotel voor iedereen van te maken. Met Gods schepping en onze aarde hebben we meer dan genoeg gekregen om de werkelijke behoeften van alle mensen te voldoen, maar niet genoeg voor de buitensporige grillen, hebzucht en heerszucht van enkelen.
Geprangd tussen diplomatie en waarheid
Het Pausbezoek aan Turkije toont nogmaals de enorme risico’s én mogelijkheden van een paus die als staatshoofd een land bezoekt. Hij zit geprangd tussen diplomatiek geschipper en de verkondiging van de waarheid. Bij zijn aankomst heeft hij Turkije geprezen om zijn inzet en opvang van de vluchtelingen uit conflictgebieden zoals Syrië (L’Osserv. Romano 28 nov.). Eerder had hij al Jordanië geprezen voor zijn edelmoedige opvang van vluchtelingen uit Irak (L’Osserv. Romano 24 mei). Dit wordt gretig door het westen uitgebuit om de waarheid te verdoezelen. Turkije en Jordanië zijn immers de voorposten van de NAVO, niet om de islamitische staat, IS te bestrijden maar om Syrië en Irak te ontmantelen en te controleren zoals het eerder gebeurde in Joegoslavië en Libië en om zo stilaan Iran, Rusland en China te ontwrichten. De NAVO heeft meer dan 20 militaire bases in Turkije (voor vliegtuigen, oorlogsschepen en spionage). In Jordanië heeft de CIA trainingskampen voor rebellen die samenwerken met al Qaida in Syrië. Hier ligt mede de oorzaak van het ten hemel schreiend onrecht van de onophoudelijke vluchtelingenstroom. Bovendien vormt Turkije een duivels trio met Saoedi-Arabië en Qatar die terroristen in Syrië steunen. Turkije prijzen is zoveel als een pyromaan erkennen als goede pompier. De paus heeft wel aangeklaagd dat er voor vele humanitaire projecten geen geld beschikbaar is, terwijl er voor wapens en oorlog een overvloed aan geld is. Hij voegde er aan toe dat we zo bezig zijn een derde wereldoorlog voor te bereiden om een wereldorde recht te houden waar de god van het geld in het centrum staat. Een dergelijke uitspraak, als kritiek krijgt in de westerse pers evenwel geen enkele weerklank. Het wil niet erkennen dat het in feite leeft van GOD, nl. Gold, Oil, Dollar.
Het pausbezoek aan Turkije heeft evenwel ook een opvallend mooi religieus getuigenis gegeven van toenadering tussen West en Oost, tussen het oude en het nieuwe Rome. Op 1 december vierde de paus in de kathedraal van de hl. Geest in Istanbul de plechtige eucharistie van de heilige Andreas, grote patroon van de orthodoxe kerk. Daarop volgde de vesperdienst. Na zijn toespraak boog paus Franciscus het hoofd en vroeg aan de oecumenische patriarch van Constantinopel, Bartholomeus “om mij en de kerk van Rome te zegenen”. Hierop maakte de patriarch een kruisteken op het hoofd van de paus en kuste het. Hiermee heeft de huidige paus de profetische gebaren van Paulus VI, Johannes Paulus II en Benedictus XVI verder gezet. Dit is voor de wereld een sterk getuigenis van de wil aan beide kanten om eens tot volledige, zichtbare eenheid te komen. Het ligt ook geheel in de lijn van het evangelie: wie de eerste is, moet de kleinste worden en dienaar van allen.
De strijd tegen het terrorisme
Een van de meest dubbelzinnige uitspraken in de huidige wereldpolitiek is de zogenaamde “strijd tegen het terrorisme”. Voor Amerika was en is het een mooi voorwendsel om met zijn bondgenoten militair aanwezig te zijn in het Midden Oosten en daar zijn overheersing te blijven handhaven, tegen de internationale regels in. Zo kan Irak herschikt worden en Syrië blijvend bestreden. Voor de zionistische leiders van Israël is het de reden van hun bestaan. Hiermee kunnen ze rechtvaardigen dat ze de Palestijnen geen menswaardig bestaan hoeven te gunnen. En nu trachten ze een exclusieve joodse staat op te richten, waarbij de Arabische taal wordt uitgesloten, zodat het uiteindelijk helemaal onmogelijk is voor alle niet joden in Israël menswaardig te leven. Dit is een ontkenning van het ware joodse geloof en een belediging van het joodse volk. De Amerikaanse De zionisten gaan evenwel met hun agressie steeds verder. Volgens een op maandag verschenen rapport van Ahrar Center zitten er nu 7000 Palestijnen in 17 Israëlische gevangenissen en interneringskampen. Hiervan zijn er 250 kinderen, 1.500 zieken en 540 onder “administratieve aanhouding”, dus zonder enige vorm van proces. De NAVO blijft tot heden de agressieve politiek van de VS volgen en dienen. Presidenten komen en gaan maar de oorlogen gaan gewoon verder. Na de republikeinse president Bush kwam de democratische president Obama. Na de UMP president Sarkozy volgde de sociaaldemocraat Hollande. Allen kennen de waarheid maar ze spreken leugens: we moeten de democratie brengen in het Midden-Oosten, Syrië moet bevrijd worden., we moeten het terrorisme uitroeien... Inmiddels brengen ze zelf welbewust alom chaos, ellende en dood. Nadat de NAVO meegedaan heeft om Joegoslavië en Libië te verwoesten, zijn ze nu klaar om Oekraïne om te vormen tot één grote militaire basis tegen Rusland. De sancties werden op grond van valse aanklachten opgelegd en zijn overigens geheel illegaal. In werkelijkheid zijn ze een vorm van “economisch terrorisme”, zoals dit ook tegen Syrië is. En om de indruk te geven dat Rusland nu bezig is om het westen binnen te vallen, terwijl het sinds de ineenstorting van de sovjetunie al decennia lang precies het omgekeerde is, gaat de NAVO nu een “snelle interventiemacht” uitgebouwen om binnen twee dagen in Centraal en Oost-Europa oorlog te kunnen voeren. Deze wereldleiders zijn gek geworden.
Toch zijn er ook hier lichtpunten. De voorbije zondag en maandag kwamen vertegenwoordigers van 25 landen in Damascus samen om te overleggen over een waarachtige strijd tegen het terrorisme en de vele leugens rond deze zogenaamde strijd te ontmaskeren. Ze kozen Damascus als hun hoofdkwartier. Syrië is al jaren het model van een ondubbelzinnige strijd tegen het terrorisme. Wie het terrorisme wil bestrijden zonder samenwerking met Syrië is een huichelaar en toont dat hij alleen maar eigenbelang nastreeft, andere landen wil ontwrichten om zich meester te maken van hun rijdommen, zoals op deze samenkomst overtuigend werd bewezen.
05-12-2014 om 13:54
geschreven door Gust Adriaensen
