Deze vraag aan de profeet Jesaja (21, 11) is nu, een slordige 27 eeuwen later ook onze vraag. In heel Syrië worden de rebellenhaarden in versneld tempo verdreven of uitgeroeid. Ook in onze streek. President, regering en leger trachten uitdrukkelijk de burgerbevolking zo goed mogelijk te sparen en te beschermen. Deze week werd hier het verhaal verteld van een soldaat uit Aleppo die net op tijd een tijdbom ontdekte, er naartoe rende, de bom tegen zich aan drukte en weg liep waardoor hij het leven van andere mensen heeft gered. En er zijn meerdere heroïsche verhalen in deze oorlog. Tevens groeit ook in onze streek de veiligheid. Sommigen menen dat de bevrijding van Yabroed het definitieve einde betekent van de rebellen in Syrië. Toch vallen er nog slachtoffers en worden er aanslagen gepleegd. We meenden al zo dikwijls het einde van de tunnel te zien. We zijn terughoudend geworden, terwijl we ons wel hoopvol voorbereiden op de vrede. Onze zogenaamde ‘vrienden’ zullen heel vlug en heel creatief moeten zijn (en dat zijn ze ook) om dit land nu nog verder in een chaos te storten.
We hebben deze week nog enkele keren lange stroomonderbrekingen gehad, eenmaal zelfs van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat, tweemaal gans een voormiddag en daarna een namiddag. Zo moeten we onze dagorde telkens aanpassen. Toen we hier kwamen waren er verschillende oude laptops en computers. Nu zijn ze nog 4 jaar ouder en de meesten hebben hun Bill Gates-geest al gegeven of hebben allerlei gebreken. Zo gebruiken we er soms verschillende om iets te kunnen afwerken. Bovendien is er regelmatig heel beperkt of geen bereik van internet. Heb dus nog wat geduld met ons. En als je geen stroom hebt is er natuurlijk helemaal geen probleem. Toch zien we uit naar een herstel van de communicatie over heel de lijn.
Moslims en christenen, één Syrische familie
De wil om als één familie in vrede samen te leven is in Syrië steeds een kracht geweest en deze is door de oorlog nog sterker geworden. Regelmatig komen enkele soennieten en sjiieten, jongeren, ouderen en kinderen in de kerk meebidden. We laten meestal een van hen dan een lezing verzorgen. Dikwijls willen ze een koordje met een gevlochten kruisje of een armbandje met tien bolletjes en een kruisje, waarover ze dan de priesterlijke zegen vragen.
Zondagnamiddag komt een jonge vrouw samen met haar moeder ons bezoeken. Het zijn moslims uit Qara. Ze draagt haar ziek zoontje van vier jaar in haar armen. De jongen heeft een infuus langs de neus met een spuitje op het voorhoofd geplakt. Als mannen begroeten we de vrouwen zoals het hier meestal gebeurt, op afstand buigen we met de hand op het hart. Met de zusters daarentegen wordt een hartelijke drievoudige omhelzing uitgewisseld. De jonge vrouw vertelt ontspannen en vriendelijk haar verhaal. Haar zoontje heet Besjer, wat zoveel wil zeggen als blijde boodschap. Het is echt een mooi jongetje. Toen hij twee jaar was, is hij uitgegleden en op zijn achterhoofd gevallen. Daar heeft zich een tumor ontwikkeld en hij kon niet meer lopen. Operatief werd de tumor verwijderd en zijn toestand verbeterde. Dan volgde een therapie met medicamenten maar die werd gestopt omdat ze geen ekele verbering bracht. Sindsdiend blijft zijn toestand dezelfde. De moeder vraagt gebed. We bidden samen het Onze Vader en het Weesgegroet. Ik zegen de jongen. We geven hem ook een minirozenhoedje om zijn pols, een gevlochten koordje met tien bolletjes en een kruisje. De zusters nemen de jongen om beurt in hun armen. Zelf heeft hij de ogen gesloten maar geeft ons af en toe een glimlach. Zij zullen zeker Gods zegen ervaren. Blij nemen ze afscheid en we begeleiden hen tot aan de poort.
Heel anders en toch precies hetzelfde.
Onrust in Oekraine, het grote land ten oosten van Europa en ten westen van Rusland met zijn zuidelijk schiereiland, de Krim, aan de Zwarte Zee. In de Krim werd deze week een referendum gehouden en met een monsterscore van 96% stemde de bevolking voor aanhechting bij Rusland. Premier Sergej Aksjonov vraagt meteen de hereniging, Rusland erkent de Krim als een soevereine staat en aanvaardt zijn toetreding tot de Russische Federatie. Daarop beginnen de Amerikaanse en Europese poppen heftig te dansen.
Met deze crisis in Oekraïne zelf willen ons verder niet moeien. Wij hebben nog steeds onze handen vol met de Syrische crisis. Het valt ons echter op dat er zovele gelijdkenissen zijn op het theater van de wereldpolitiek. In Syrië werd een referendum gehouden over een nieuwe constitutie met verregaande hervormingen, welke met een overweldigende meerderheid aanvaard werd. Het westen protesteerde: het is waardeloos, onwettig, tegen de internationale regels. Er kwamen sancties en dreigingen met een militaire interventie om de ‘vrijheid en de democratie’ te brengen, om ‘de minderheden te beschermen’ en Rusland tot de orde te roepen. Ondertussen zorgden ze voor een vloedgolf van rebellen. Europa en Amerika reageren nu precies op dezelfde wijze op het referendum in de Krim. Ze lijken o zo bekommerd om de internationale regels, de ‘vrijheid en democratie’, ‘het evenwicht in de regio’ en ‘de bescherming van de minderheden’. Dat het westen de vroegste beschaving met een 2000 jaar oud Mesopotamisch christendom met de grond gelijk gemaakt heeft, dat er honderduizende onschuldige slachtoffers vielen in Irak, Libanon, Libië, Syrië en zovele andere landen die in een blijvende chaos werden gestort, dat Europa flink meegeholpen heeft om een soeverein land als Libië mee te verwoesten, wordt zelfs achteraf niet eens in vraag gesteld!
Kortom, het gaat nog steeds om hetzelfde: proberen chaos te brengen in een land dat nog niet in de greep van het westen is. Daarvoor beschikt de Zionistisch-Amerikaanse lobby over een massa militaire bases over de hele wereldbol verspreid en krijgen ze de steun van Europa en de rijke golfstaten. Syrië is van zeer groot belang zowel strategisch als voor de energievoorziening. Als het westen hier baas kon worden, zou het heersen over geheel het Midden Oosten, beslag leggen op de immense energievoorraden en deze vrij en goedkoop vervoeren en vooral Rusland en de hele regio in de hoek drukken. Dat noemen ze “vrije concurrentie”, het liberale goudhaantje. Juistere omschrijvingen zijn: naijver en jalousie, geweld en moord. En precies hetzelfde geldt nu voor de Krim en de Zwarte Zee, die van groot belang zijn op strategisch gebied en op gebied van de energievoorziening. Of Rusland dan niet uit eigenbelang handelt? Jazeker, maar als ik moet kiezen tussen een grootmacht die ons land uitmoordt en vernietigt om de macht te grijpen en het dan over te leveren aan fanatiekelingen als beloning voor hun bewezen diensten of een grootmacht die de soevereiniteit van het land respecteert, het volk en de minderheden zoals de christenen beschermt tegen de moordbendes en het land weer helpt opbouwen… dan is mijn keuze vlug gemaakt.
Syrië is in onze tijd het enige land dat ondanks zeer zware verliezen de vernietigende overheersing van het westen en zijn bondgenoten heeft kunnen trotseren en fier zijn soevereiniteit heeft kunnen bewaren. Dit heeft de wereldpolitiek grondig veranderd en Rusland heeft op waardige wijze hierin zijn verdiende plaats gekregen. In de Oekraïense crisis hebben Amerika en Europa nogmaals eer en macht verloren ten gunste van Rusland. En ook dit zal grondige veranderingen meebrengen. Deze twee crisissen, zo totaal verschillend en uiteindelijk precies hetzelfde!
21-03-2014 om 18:49
geschreven door Gust Adriaensen
Wereldwaterdag
In 1992 hebben de VN 22 maart uitgeroepen tot Wereldwaterdag, een mondiale dag met aandacht voor water en het goed beheer ervan.
Bij ons stroomt het water uit de kraan, als vanzelf. Voor een groot deel van de wereldbevolking is dat niet zo. Bijna 768 miljoen mensen beschikken niet over veilig, drinkbaar water. Gebrek aan schoon drinkwater en goede sanitaire voorzieningen zorgt dagelijks voor vele doden, vooral bij kinderen jonger dan vijf jaar.
Een Belgisch gezin gebruikt gemiddeld 120 liter water per persoon en per dag. Het overgrote deel daarvan dient voor de spoeling van de toiletten en voor onze dagelijkse douche of bad.
120 liter leidingwater per dag! Dat is eigenlijk enorm veel, als je er rekening mee houdt dat het om drinkwater gaat en dat regenwater een groot deel van onze behoeften zou kunnen dekken.
Door onze gewoontes een beetje in vraag te stellen en hier en daar bij te sturen, en door enkele kleine investeringen is het mogelijk om tientallen liters water per dag te besparen.
21-03-2014 om 08:45
geschreven door Gust Adriaensen
20-03-2014
Franciscus: Werk essentieel voor menselijke waardigheid
In een ontmoeting met Italiaanse metaalarbeiders en hun families, beklemtoonde paus Franciscus nogmaals dat tewerkstelling essentieel is voor de samenleving, de families en de individu's, en voor de waardigheid van de menselijke persoon.
Tewerkstelling mag niet beschouwd worden eenvoudigweg als een middel om winst te maken, maar bovenal als een streefdoel dat de mens en zijn waardigheid sterk bepaalt. Als er geen werk is, dan wordt die waardigheid gekwetst. Iedereen die werkloos is of werkloosheid riskeert, wordt naar de rand van de samenleving verdreven en wordt een slachtoffer van sociale uitsluiting.
Paus Franciscus zei ook nog dat de enorme werkloosheidsproblemen in verscheidene Europese landen, het gevolg zijn van een economisch systeem dat niet langer in staat is jobs te creëren, omdat het een idool in het centrum plaatst waarvan de naam 'geld' is.
De paus riep de politieke, sociale en economische kringen van de samenleving op om een andere benadering te promoten, gebaseerd op rechtvaardigheid en solidariteit, om zo te garanderen dat iedereen de kans krijgt 'met waardigheid werk te verrichten'.
20-03-2014 om 17:47
geschreven door Gust Adriaensen
18-03-2014
Rancuneuze ex-spoorbaas
Iedereen weet dat CEO's als Thijs en Descheemaecker exuberant veel geld opstrijken. Toch kunnen ze niet aan de verleiding weerstaan wild om zich heen te trappen, wanneer er geraakt wordt aan hun privileges.
Descheemaecker demonstreert dat nog maar eens in het boek dat zopas verscheen. De schuld voor alles wat er de laatste jaren misliep bij de NMBS, legt hij bij de 'anderen'. Die anderen zijn dan de politici en in het bijzonder Vande Lanotte.
Dergelijke houding is natuurlijk niet erg moedig. Ze roept veel pertinente vragen op over het functioneren van Descheemaecker zelf als CEO van de NMBS.
Gedurende de tien jaar dat hij aan de top stond, is hij er klaarblijkelijk niet in geslaagd orde op zaken te stellen bij de NMBS. Waarom maakte hij in de loop van die jaren niet wereldkundig wat hij nu in zijn boek allemaal neerschrijft? Een CEO hoeft toch niet direct veel schrik te hebben. En als het hem op den duur de strot uitkwam, waarom nam hij dan geen ontslag?
Descheemaecker presenteert zich nu, althans in Terzake, als een martelaar, een dienaar des vaderlands, die uit plichtsbesef bleef voortploeteren. Kom nou.
Mensen met echt plichtsbesef, met realiteitszin en zelfkennis, trappen niet na. Iedereen die gedurende een zekere tijd een verantwoordelijke functie heeft bekleed, of het nu een CEO, een fabrieksdirecteur, een minister, een schooldirecteur, een bisschop, een generaal, enz., kan een boek vullen met de ontgoochelingen, frustraties, tegenwerking, mislukkingen en de schuld bij anderen leggen.
De meesten doen dat gelukkig niet. Het siert ze. De dikbetaalde Descheemaecker wil zijn gram wel halen. Dat maakt van hem een kleinmenselijk, rancuneus ventje.
18-03-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
17-03-2014
Ook Vlaanderen krijgt zijn panda's
'Tijdvoor verandering en een flitsende aanpak', moet De Wever gedacht hebben.
Niet de vermomhappenings van het (verre) verleden van de politieke concurrentie. Nee hoor. Een pandakostuum, dat is de max.
En dus hees de reeds vroeger van slobberige, frietetende Antwerpse volksjongen, in dure yup gemuteerde, en steeds maar clichématig 'hoogst intelligent' genoemde toppoliticus, zich in een pandaoutfit. En die deed hem, Jezus Maria Jozef, bijna opnieuw in het ziekenhuis belanden. Aanleg voor slapstickvertoningen heeft hij wel.
Maar één prangende vraag drong zich al vlug onweerstaanbaar op en ze deed panda Bart verbleken.
'Wie zat in het andere carnavalspandapak?', that's the question. Uit zeer betrouwbare bron wordt heet van de naald vernomen,dat de andere vermomd gebleven panda Liesbeth Homans was.
Naast panda Xing Hui en panda Hao Hao, kan België en zeker Vlaanderen zich nu ook verheugen in de aanwezigheid van panda Bart en panda Liesbeth.
Naar verluidt volgen nu enkele weken van quarantaine. Op 26 mei worden ze vanop de pui van het Antwerpse stadhuis aan de dierenliefhebbers getoond en dan worden ze, begeleid door een politie-escorte naar de Zoo gevoerd. De politievakbond heeft al laten weten dat het een grote eer voor de zwaantjes is, die taak op zich te mogen nemen.
Vanaf juni is ons schattige pandakoppel te bewonderen in de Antwerpse Zoo. De toegangsprijzen worden wel aangepast,heeft de directie al laten weten.
Het ga je goed panda Bart en panda Liesbeth in 't Stad!!
17-03-2014 om 17:33
geschreven door Gust Adriaensen
16-03-2014
Dit is de tijd...
Dit is de tijd waarin nieuwe kracht door alles vaart. Het gras groeit groener, de wind is zoeler en soms hoor je 's avonds reeds buurtende buren. De kinderen huppelen buiten. Ze dansen met vriendjes over de nieuwe straat met kleurige linten in hun blonde haar.
16-03-2014 om 07:08
geschreven door Gust Adriaensen
De afwezigheid van De Wever
Toppoliticus De Wever, verkleed als panda, op de Nacht van Vlaamse televisiesterren (tijdens de SPERPERIODE)
Het is een reeds algemeen bekend fenomeen: De Wever gaat het liefst niet in debat met de andere partijvoorzitters. Tik op Google 'Afwezigheid De Wever' in en je krijgt een indrukwekkende absentielijst. Merkwaardig, terwijl deelname aan debatten met politieke voor- en tegenstanders toch een democratische grondhouding zou moeten zijn.
Ook in het lamentabele 'kopstukkendebat', georganiseerd door de Leuvense rechtenkring, was geen De Wever te bespeuren en moest Francken de NVA vertegenwoordigen. En die bracht het er nog slechter vanaf dan de andere 'kopstukken'.
Aan de Morgen verklaarde De Wever het volgende, als een van zijn verontschuldigen:
"Er was een plenaire zitting in het Vlaams parlement en ik heb daar zitting. Tot aan de Paasvakantie ga ik werken en besturen."
Toch even checken, dacht ik.
En er was inderdaad op 12 maart een plenaire zitting van het Vlaams parlement maar....dat was een MIDDAGZITTING. Het debat startte pas 's avonds om 20 uur, in werkelijkheid pas rond 20.30 uur omdat Beke te laat was.
Die plenaire zitting kon dus geen beletsel zijn om aan het debat deel te nemen.
16-03-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
15-03-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/1
Vrijdag 14 maart 2014
Dank om jullie meeleven
Een vluchtige blik in de overvloed aan emails heeft ons erg bemoedigd. Dank om de vele tekenen van meeleven, meebidden, meestrijden en meelijden. Dank om de veelvoudige concrete hulp, zowel vanwege afzonderlijke personen, parochies en groepen. Het doet de mensen hier goed wanneer ze merken dat er in het buitenland mensen zijn die om hen geven. Wij bidden dagelijks voor jullie met een dankbaar hart. Zoals ik al vertelde, worden de hulpgoederen van hieruit verdeeld over heel de streek. Zelf kunnen we omwille van de onveiligheid nog niet buiten komen maar een groep vrijwilligers (die ik “de 12 apostelen” heb genoemd) doet uitstekend werk en tracht ook elders een dergelijke bezielde groep op te richten om tegelijk de dorpen als echte broedergemeenschappen weer op te helpen opbouwen. Ondertussen denken ze al aan een volgende stap, nl. werkgelegenheid scheppen zodat de mensen terug hun eigen kost kunnen verdienen. Dit is niet bedoeld in een sfeer van de westerse vernietigende ‘vrije concurrentie’ maar in een geest van solidariteit. Er zijn her en der fabrieken en bedrijven falliet die mogelijk terug opgericht kunnen worden. Een klein bedrijfje dat zelf goed werkt en tegelijk een ander bedrijfje helpt, wordt er zelf ook beter van. Concurrentie is uiteindelijk gebouwd op naijver, onderdrukking en geweld.
Vreugde en pijn
Zondag en maandag verkeerden Damascus en zowat heel het land in feeststemming om de bevrijding van de zusters van het orthodoxe St. Tekla klooster van Ma’aloula. Op tv hoorden we ontroerende getuigenissen, ook van moslims die nog eens het verlangen naar een leven in vrede en eenheid uitdrukten: christenen en moslims vormen éénzelfde Syrische familie. Er klonken ook woorden van verzoening en hoop. Een vrouw zei het zo: “Ze kunnen wel kerken, moskeën, kruisbeelden en mariabeelden vernietigen, maar ze kunnen niet de sura over Maria uit de koran verwijderen!” Jammer dat de zusters in hun naïviteit hun ontvoerders, Al Nousra, openlijk hebben bedankt en zelfs geprezen. Voor de heel de bevolking die zo erg heeft geleden en nog lijdt onder de gruweldaden van deze groep over heel het land is dit wel erg pijnlijk. Blijven we hopen en bidden dat ook de andere ontvoerden, zoals de twee bisschoppen van Aleppo spoedig vrij komen.
De toestand
We hebben ongeveer wat noodzakelijk is en zijn veilig. Van woensdagnacht tot donderdag in de late avond was er nog eens een lange stroomonderbreking en dat is romantisch maar echt niet plezierig. De algemene toestand blijft geleidelijk verbeteren. Het leger opereert voorzichtig en zeer systematisch. Rebellen worden zodanig omsingeld dat ze zich nog kunnen overgeven of vluchten. De rebellen worden niet in een wurggreep genomen omdat ze dan dreigen iedereen te vermoorden die in hun buurt is.
Het weer
Wat in België een alledaagse pretbederver is wordt hier deze week een blij geschenk: de regen. We hebben alle dagen even een flinke bui gekregen en daarna weer zon. Zo heeft de natuur zelf deze week het voornaamste werk op het terrein gedaan. De woestijn zal hopelijk weer kunnen bloeien.
De grote slag
Dat we nog leven en dat het klooster nog recht staat mag een wonder heten. Hiervoor is ook geen enkele menselijke verklaring voor handen. We bleven wel trouw aan twee opdrachten. Vooreerst hebben we onszelf de strengste veiligheidsmaatregelen opgelegd, wat we pas later kunnen uitleggen. Vervolgens hebben we dagelijks vurig gebeden voor bescherming van volk, land en onszelf. Met duizenden waren ze hier rondom ons en in de omgeving, de mannen met zwarte baarden en zware wapens. En dat al gedurende maanden. Achteraf vernamen we dat ook van buitenaf al gedacht werd dat de rebellen het klooster hadden ingenomen en dat het leger beter heel het klooster kon bombarderen. Het leger bleek echter kinderen in het klooster opgemerkt te hebben. Het is anders verlopen. Ziehier hoe wij het beleefd hebben.
Vanaf woensdag 13 november 2013 hadden we ons al verschuild. Op vrijdag horen we een enorme knal en dringt het stof door tot onze schuilplaats. Er is een groot gat geschoten in het gebouw met gevolgen voor gans de constructie. Dus, ook hier zitten we niet meer veilig. Tussen de beschietingen door vluchten we twee per twee nogmaals naar een andere schuilplaats.
Vanaf zondagmorgen 17 november 2013 worden de bombardementen en beschietingen steeds heviger. We zullen deze nacht toch moeten vertrekken. Naar een naburig dorp? Ieder maakt een pakje met de allernoodzakelijkste warme kleding. En ondertussen in onze schuilplaats maar rozenhoekjes bidden en liedjes zingen. Het is een vurig gebed dat dient tevens om de aandacht van de kinderen af te leiden bij deze zware bombardementen. Zelfs de moslimkinderen kennen ondertussen het Weesgegroet al. De toestand wordt zo erg dat we niet tot deze nacht kunnen wachten en zo vlug mogelijk moeten vertrekken. De pakjes, zakjes of kleine rugzakken die ieder voor zich heeft klaar gemaakt, worden bij elkaar gelegd. In de kerk houden we een korte gebedsdienst en nuttigen alle geconsacreerde hosties. Ik geef ook de algemene absolutie. Dit klooster moeten verlaten is hartverscheurend. Maar… zoals het voorheen was, zo is het ook nu weer. Het blijkt veel te gevaarlijk om te vertrekken. Door één stap buiten de muren te zetten zijn we al overgeleverd aan terroristen, die zich tot in onze tuin bevinden. Eigenlijk is het een opluchting dat we moeten blijven. Tussendoor worden heel de voormiddag allerlei kleine versnaperingen, die nog voor handen zijn, boven gehaald: thee, warme melk, restjes eten… Op de middag vieren we toch maar de zondagseucharistie met een kleine tafel in de kerk zelf, omdat het sanctuarium niet zo veilig is als het schip van de kerk. Dan barst de hel pas voor goed los, maar wij vieren verder. Oorverdovend lawaai overdondert onze gebeden. We geven elkaar de vredewens alsof het de laatste keer is dat we elkaar nog levend zullen ontmoeten. Daarna eten we iets met zijn allen opgepakt, zittend op de vloer in de kleine aanpalende ruimte die dienst doet als keuken. Beschietingen en ontploffingen gaan gewoon door. In de namiddag beginnen enkele zusters in onze schuilplaats de grote acathisthymne ter ere van Onze Lieve Vrouw te zingen, waardoor Constantinopel in 626 bevrijd werd. Deze wordt voltooid met alle gezangen er bij, zoals in de vastentijd en duurt uren. En alles met kaarslicht. Hierbij worden de liturgische gezangen van de Goede Week en Pasen nog gevoegd als een viering van de overgang van dood naar leven. We hebben nog nooit deze mooie gezangen zo goed gerepeteerd. Ondertussen komen schildwachten voortdurend zeggen hoe de toestand er bij staat. Het leger drijft de rebellen wel in het nauw maar er komen ook hele horden nieuwe rebellen bij. In de tuin en rondom het klooster zit het vol met zwaar bewapende rebellen. In de nacht houden we nog een evaluatie voor onszelf waar ieder eerlijk tracht te vertellen hoe hij of zij deze situatie beleeft. Tegen twee uur ’s nachts vallen de meesten in slaap.
Maandagmorgen 18 november 2013. Van 4 u tot 6 u enorm en aanhoudend geknal met zware bombardementen. De gebouwen daveren. Wat gebeurt er? De meesten zijn klaar wakker en beginnen te bidden. Het is nu duidelijk dat we het mikpunt zijn voor de terroristen, die met onze gemeenschap voor goed willen afrekenen, zoals helaas in de voorbije eeuwen al herhaaldelijk is gebeurd. Is dit het laatste uur van Mar Yakub, waar we ons op voorbereid hebben? Het uur O? We kunnen alleen bang afwachten en ondertussen goed voor elkaar trachten te zorgen. Plots vliegt de deur van onze schuilplaats open en een man valt binnen. Hij druipt van de regen en zegt met een brede glimlach van oor tot oor: “Wees niet bang, de toestand is onder controle”! En dat bleek ook ongeveer zo te zijn. Massa’s rebellen zijn door het leger in het nauw gedreven en plots in paniek gevlucht. Deze blijde boodschap kwam als van een engel uit de hemelse legerscharen van de heilige Michaël. Geloof het of niet, de naam van deze man was “Roech Allah”, Geest van God!
15-03-2014 om 12:58
geschreven door Gust Adriaensen
14-03-2014 om 18:09
geschreven door Gust Adriaensen
13-03-2014
online boek met foto's en citaten van paus Franciscus
Op www.vatican.va vind je een online boek met foto's en citaten uit toespraken van paus Franciscus gedurende het eerste jaar van zijn pontificaat.
13-03-2014 om 16:11
geschreven door Gust Adriaensen
Een ondermaats kopstukkendebat
Op internet kon je het 'kopstukkendebat', georganiseerd door de Leuvense rechtenkring volgen.
Wat was me dat een rommeltje. Naar inhoud en vorm.
Een uiterst zwakke moderator, die helemaal niet opgewassen was tegen zijn taak. En kopstukken van de politieke partijen, die vaak door elkaar en tegen elkaar schreeuwden. Vooral Francken (NVA) maakte graag gebruik van zijn stemsterkte. Weinig zeggende en verwarde tussenkomsten wisselden af met gescheld. Tobback (SPA) noemde Mertens (PVDA+) een 'Cubaan' en Bruno kreeg van de weeromstuit van Peter 'kaviaar' op zijn brood. Beke (CD&V) dacht humoristisch te zijn door even voort te borduren op de assist van de moderator in verband met de massa 16-jarige vrouwelijke fans van Wouter, maar dat was een pijnlijke en vooral gênante mislukking. Francken was zo galant om Rutten in te peperen dat ze 'uit haar nek kletste'. Die gedroeg zich en sprak de hele tijd als een betuttelende schoolfrik uit een andere eeuw. Annemans (Vlaams Belang) zat er meestal apathisch bij. Het is duidelijk dat deze man het beu is, het interesseert hem niet meer. Als voorzitter is hij een mislukking. Hij kan het niet. En hij weet dat. Hijzelf en zijn partij zitten in het kamp van de losers. Wouter Van Besien (Groen) bleek nog de meest geciviliseerde deelnemer te zijn.
Ook bewees dit 'debat' (?) nog maar eens hoe zwak de taalbeheersing van onze politieke topfiguren is. Geen van hen slaagt erin een soepele en accurate algemene taal te spreken. Kromme zinsstructuren, foutief woordgebruik, contaminaties, incorrecte zegswijzen, Verkavelingsvlaams..., waren schering en inslag. Al bij al kwamen Wouter van Besien en Bruno Tobback nog het best voor de dag. Zij produceerden alleszins het grootste aantal correcte zinnen en hun vocabularium was over het algemeen sober en vrij nauwkeurig.
En dan de inhoud. Tenenkrommend! Eindeloos geouwehoer over staatshervormingen en confederalisme, hoewel voortdurend beklemtoond werd dat het geleuter over die dingen nu maar eens moest gedaan zijn, want dat de sociaal-economische toestand en hervormingen veel belangrijker zijn. Francken was die mening eveneens toegedaan maar dat belette niet dat hij zich daarin vooral uitleefde en gedreven toonde. Ook bij Annemans was er voor die materie even belangstelling te merken, die des te meer opviel tegen de achtergrond van de lethargische, sombere, cynische stemming van de Belangvoorzitter.
Toen dan toch nog de sociaal-economische visie en plannen aan bod kwamen, kregen de tussenkomsten van Tobback, Van Besien, Rutten en Beke, meer body en profilering, liet Mertens zich opmerken door hartstochtelijke verontwaardiging, verdween Annemans naar het geestenrijk en zakte Francken helemaal weg, zeker toen hij uitspraken van belangrijke partijcollega's voor de voeten geworpen kreeg omtrent '30 miljard lastenverlaging' en de 'afschaffing van het tijdskrediet'. Mokerslagen die hem helemaal van slag brachten.
Amen en uit. Het werd ook de hoogste tijd. Politieke treurigheid moet het overheersende gevoel geweest zijn, dat de meeste internetkijkers bekroop, besefte ik. Hoewel een borrel niet echt soelaas brengt, was ik er, en waarschijnlijk velen, toch aan toe. Er staat ons nog wat te wachten eer het dé verkiezingsdag is!
13-03-2014 om 08:33
geschreven door Gust Adriaensen
12-03-2014
Koffiestop
Op verscheidene plaatsen wordt door Broederlijk Delen op vrijdag 14 maart 'Koffiestop' georganiseerd. Graag uw steun voor deze actie.
12-03-2014 om 09:26
geschreven door Gust Adriaensen
11-03-2014
Zou men armoe lijden om een pausje meer...
Nog nooit zijn de gazetten zo gul geweest in het toekennen, zonder conclaaf, van de titel 'paus', als de laatste tijd. De papenvreters van De Morgen, die alleen maar met toegevoegde walging, de echte paus op hun bladzijden een plaatsje gunden, spannen ongetwijfeld de tiara.
Nu evenwel op korte tijd, spijtig genoeg, zowel de 'kunstpaus' als de 'operapaus' verscheidden en als 'paus' met zekerheid ten hemel zijn opgestegen, moeten de kwaliteits- en andere kranten dringend op zoek naar andere pausen.
Graag doe ik hun, uiteraard geheel vrijblijvend, een aantal suggesties. Wat denken de redacties over:
-Rik Torfs als kulpaus
-Wim Delvoye als kakpaus
-Herman Brusselmans als kutpaus
-Bart Dewever als indépendancepaus
-Jef Vermassen als melodramapaus
-Tom Waes als gevloekpaus
-Liesbeth Homans als ijspausin
-Roland Duchatelet als voetbalcommercepaus
-Hugo Camps als gescheldpaus
-Wouter Beke als Leopoldsburgpaus
-Tom Boonen als Kempenpaus
-Natalia als dialectpausin
-Herman De Croo als dinosaurussenpaus
-Elio di Rupo als polyglottenpaus
-enz., enz.
Keuze te over!
11-03-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
10-03-2014
Barmhartigheid
De vastenperiode nodigt uit tot barmhartigheid.
10-03-2014 om 07:56
geschreven door Gust Adriaensen
09-03-2014
Gerard Mortier overleden
Gerard Mortier: internationale opera-intendant, 1943-2014.
'Ik heb me verzoend met de eindigheid' (oktober 2013)
09-03-2014 om 14:58
geschreven door Gust Adriaensen
'Vasten: geen ouderwets gedoe'
Johan Slaats:
'Vasten is geen ouderwets gedoe, geen exotische rariteit en geen dieettrucje. In deze tijden van consuminderen -niet omdat het een mode is, maar omdat het stilaan onvermijdelijk wordt- is vasten een noodzaak. Het 'oefent' immers een bijzonder belangrijke ingesteldheid.'
09-03-2014 om 08:02
geschreven door Gust Adriaensen
07-03-2014
Pater Daniël Maes vanuit Syrië
Telefonisch bericht van Pater Daniël
Mar Yakub VII/3
Vrijdag 7 maart 2014
Christenen van de Latijnse Kerk over de hele wereld, hebben Aswoensdag gevierd. Zo deden ook wij het. Zelfs Fadia, de baby van goed 1 jaar oud kreeg een kruisje met de woorden:"Gedenk dat ge stof zijt en tot stof zult wederkeren!"
In feite zijn er volgens de Byzantijnse traditie al op maandag de grote vasten begonnen. Dat betekent dat we proberen nog wat soberder en meer in stilte te leven en te werken.Veel te lange Vespers en de nog langere Completen bevatten een 12-tal psalmen, litanieën, smeekbeden en mooie gezangen. Het zijn boetediensten met veel afwisseling waarbij ieder, klein en groot zijn inbreng heeft.
Het is de bedoeling dat we in de vastentijd, meer vanuit onze diepste Bronnen gaan leven, ook tot welzijn van de anderen.
Er komen steeds meer hulpgoederen toe, van uit België alweer een hele reeks containers, wat ons erg bemoedigt. Hartelijk dank!!!
Ook door de ononderbroken inzet van Moeder Agnes-Mariam komt er veel, zelfs vanwege de Rode Halve Maan.
De goederen worden hier opgeslagen en door een groep vrijwilligers over de hele streek verdeeld. Deze mannen doen echt goed werk. Het zijn moslims en christenen, jongeren en ouderen, universitairen en ongeletterden, onder leiding van een vurige christen die niets anders dan christenliefde wil verspreiden. En de anderen werken enthousiast mee. Er is veel nood.
In onze streek van Qalamoun wordt nog zwaar gevochten. Sommige dorpen zijn zich al goed aan het herstellen om een broederlijke gemeenschap te worden.
Nu maken deze vrijwilligers een lijst op van de meest behoeftigen en trachten tevens elders een gelijkaardige ploeg op te richten.
Ik noem ze de 12 aprostelen omdat ze me doen denken aan de primitieve Kerk en de stichting van de eerste christelijke gemeenschappen.
07-03-2014 om 19:15
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2014
Desinformatie rond een afgelaste fototento
Er is een rel ontstaan omtrent de afgelasting van een expositie over 175 jaar fotografie in Vlaanderen in het bekende Musée de la Photographie in Charleroi. De reden zou zijn dat de curator secretaris is van de N-VA-fractie in de Kamer.
Minister Bourgeois was er als de kippen bij om de onverdraagzaamheid van Wallonië aan de kaak te stellen. En de teneur van vele mediaberichten ging in dezelfde richting.
Wat blijkt nu? Niet Charleroi of Wallonië zijn de oorzaak van de afgelasting maar een groot deel van de aangezochte Vlaamse fotografen weigerden met de curator in zee te gaan. De curator-fractiesecretaris zat zonder plots zonder kunstenaars en dan is het moeilijk een tento te organiseren.
Werd de waarheid over die rel door de media meegedeeld aan het grote publiek? Amper. Alleen in Ter Zake werd er aandacht aan besteed.
Nog opvallender is dat Walloniëkenner Guido Fonteyn weliswaar de kans krijgt een opiniestuk te schrijven in De Standaard (6 maart) maar de kans niet benut om de puntjes op de i te zetten. Na lezing van zijn artikel krijg je zelfs de indruk dat het Charleroi en Wallonië waren die de tentoonstelling onmogelijk maakten.
Tot slot: curator Johan Swinnen zou er goed aan doen zich eens te bezinnen over zijn deel van de verantwoordelijkheid voor het mislukken van het project. De vermoorde culturele onschuld uithangen in dergelijke situatie en de schuld uitsluitend en dan nog op een mistige manier bij anderen leggen, pleiten niet voor een professionele aanpak op niveau.
06-03-2014 om 09:49
geschreven door Gust Adriaensen
05-03-2014
Paus Franciscus over de strijd tegen seksueel misbruik
In een interview met de Italiaanse krant 'Corriere della Sera' heeft paus Franciscus het o.a. over het seksueel misbruik:
'De gevallen van seksueel misbruik zijn vreselijk en laten diepe wonden achter. Benedictus XVI is erg moedig geweest en heeft de weg geopend. Op deze weg heeft de Kerk al veel gedaan. Misschien wel meer dan iedereen. De statistieken over het geweld tegen kinderen zijn overweldigend en tonen aan dat de meeste gevallen zich afspelen in de families en in de buurt.
De Katholieke Kerk is misschien het enige openbaar instituut dat iets met transparantie en verantwoordelijkheid heeft ondernomen. Niemand heeft meer gedaan dan de Kerk en toch is zij de enige die wordt aangevallen.”
05-03-2014 om 16:38
geschreven door Gust Adriaensen
'Over leven en dood kan de staat niet neutraal zijn'
Mark Van De Voorde stelt in Tertio terecht dat de bewering dat de Staat neutraal moet zijn, nergens op slaat. De Staat is eigenlijk nooit neutraal. Het Strafrecht bijvoorbeeld, is een codex van moraal en morele waarden.
Des te meer geldt dat de Staat niet neutraal kan of mag zijn, wanneer het gaat om het levenseinde. Want dat raakt aan de axioma's van het humane samenleven.
Het heeft ten eerst te maken met het belangrijkste en allereerste mensenrechtl: de lichamelijke integriteit.
De eed van Hippocrates is overduidelijk. Letterlijk luidt die als volgt: 'Nooit zal ik om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft.'
Ten derde is er het universele gebod 'Gij zult niet doden', dat enkel uit zelfverdediging en in oorlog onder strikte voorwaarden kan worden geschonden.
05-03-2014 om 13:55
geschreven door Gust Adriaensen
