Een kritische lezing van het uitgebreide interview met De Wever in De Standaard van 19 mei, kan een beter inzicht geven in zijn debat- en interviewtechnieken. En die zijn niet altijd even fraai. Ook al beweert hij dat hij ongeveer de enige is, die het altijd netjes houdt.  

Versluierd misprijzen voor Dehaene:

                   'Zijn ideologische bewogenheid had hij ingeruild voor  loodgieterij.'

Gekoketteer met Calimero:

                   'Kent u veel fans van mij bij andere partijen?'

Creatie van vijandbeelden:

                   'Er zijn twee partijen -de PS en de SP.A- die nog veel harder (dan CD&V) tegen 
                                         ons zijn.'
                   'De Groenen en de PVDA hebben voor het PS-model gekozen, dat is duidelijk.
                    Zij zijn voorstanders van absurde belastingverhogingen.'

Annexatie van de 'traditionele' Vlaamse partijen:

                    'Voor het overige (behalve dus Groenen en PVDA) zitten
                     alle Vlaamse partijen in het N-VA-model.'

Dubbele houding ten aanzien van debatten:

                     'Kris Peeters zocht constant de confrontatie.' (verwijtend, De Wever weigert uitgebreide
                      debatten met Peeters)

                     'Ik daag Di Rupo uit om met mij in debat te gaan.' (De Wever verwijt Di Rupo dat de premier
                      niet met hem in debat wil gaan.)

Nieuwe betekenis van zwijgen:

                     'Ofwel ga je het debat aan, ofwel zwijg je over je tegenstander.' (Terwijl heel het interview
                      één afrekening is met de politieke tegenstanders.)

Ontkenning van eerdere uitspraken:

                     'Wij (De Wever en Homans) koketteren helemaal niet met  onze persoonlijke 
                      ('bescheiden') afkomst.'

Kwaadaardig populisme:

                     'Wij zijn, in tegenstelling tot veel (?) linkse politici, geen zonen en dochters van ministers.'

Enz., enz........

Over de kern, het hoofddoel van de N-VA-ideologie en haar program, nl. de oprichting van de REPUBLIEK VLAANDEREN, evenwel geen woord, geen letter.

19-05-2014 om 09:25 geschreven door Gust Adriaensen

Tot verbijstering van mij en van vele anderen, vermoed ik, hoorde ik in De Zevende Dag, de N-VA-lijsttrekker voor de Europese verkiezingen, Johan Van Overtveldt, zeggen dat Griekenland uit de EU gestoten moet worden.

Kathleen Van Brempt (S-PA) en Guy Verhofstadt (Open VLD) konden hun oren niet geloven. Van Brempt merkte terecht op dat de Vlaamse nationalisten de enige partij in het Europa van de 28 is, die een lidstaat uit de EU wil knikkeren.

En Guy Verhofstadt zei dat na Griekenland, dan Portugal zou volgen, en daarna Italië, en dan ligt het Europese project op zijn gat, en verdampt de euro.

Van manieren is die meneer Van Overtveldt nog een beetje beschaafder, maar zijn ideeën zijn al even narrow-minded conservatief omtrent Europa als die Britse brulboei, die het bestond Herman Van Rompuy bij diens aanstelling tot president van Europa, te vergelijken met een natte dweil.

18-05-2014 om 12:13 geschreven door Gust Adriaensen

VIII.9

Vrijdag 16 mei 2014

Moslims en het christelijk geloof

Een van onze moslims en vluchtelingen heeft een in het Arabisch geschreven boekje gelezen, waarin nauwkeurig heel de wetenschappelijke uitleg gegeven wordt over de lijkwade van Turijn. Hij is er vol van. Gedurende verschillende avonden wil hij zijn vondsten meedelen. Telkens laat hij ons de bijbehorende foto’s zien. Het is merkwaardig dat pseudowetenschappelijke studies getracht hebben deze lijkwade in diskrediet te brengen door te beweren dat ze uit de Middeleeuwen stamt, terwijl er nu steeds meer verpletterende bewijzen zijn (ook van ‘ongelovigen’) die allen wijzen in de richting van Jezus’ kruisdood. Geen wonder dat die man graag in onze liturgische diensten meebidt en ook de eerste lezing in de eucharistie verzorgt. Bovendien behoort hij tot de groep vrijwilligers die we de “12 apostelen” genoemd hebben en die namens onze gemeenschap over heel Qalamoun hulp verlenen aan de mensen in nood.

Een wel erg merkwaardig gesprek, vlak voor de vespers, met een jonge sjiiet, vader van 2 kinderen en eentje op komst. Hij is ontgoocheld over de meeste jonge christenen rondom hem die hoofdzakelijk geïnteresseerd zijn in carrière, geld en ontspanning. Als ik vraag over Jezus te vertellen, zegt hij, weten ze niet wat zeggen. Ik vraag niet dat ze moslim worden maar dat ze christen worden, Jezus leren kennen en navolgen. Hij bewondert priesters en religieuzen, maar ze moeten ook de wereld vertellen over Jezus en het evangelie, zegt hij, anders gaat de wereld niet veranderen. Wij, moslims, houden van Jezus. Wie heeft ooit wonderen gedaan zoals Hij? Wij houden van Maria, de meest bescheiden en tegelijk de grootste van alle vrouwen. Waarom, zo vraagt hij, zie ik zo weinig christelijke vrouwen die haar navolgen? Tenslotte, zo zegt hij, zullen wij in onze Arabische cultuur overleven, ondanks het militaire overwicht van het westen, omdat wij geworteld zijn in het gezin en in God

Klinkt dit alles niet als de vraag van de Grieken aan de apostelen: “Wij zouden Jezus graag spreken” (Johannes 12, 21). En ligt hierin ook al niet een vervulling van de profetie waarin Jezus zegt dat het Rijk Gods zal ontnomen worden aan ongelovige joden (en lauwe christenen?) en gegeven aan een volk dat wel vruchten opbrengt? (Mt 2, 43). (Heel het indrukwekkend getuigenis van deze man is inmiddels uitgeschreven).

Na het avondeten willen de kinderen een “sketchke” doen, wat hier een onuitroeibare en telkens terugkerende bekoring is. Wij zijn door de oorlog heel veel spullen kwijt geraakt maar de hoeveelheid kleren die hiervoor gedurende jaren verzameld werd is er helemaal nog! De kinderen willen “klooster” spelen, waar twee meisjes hun aanvraag komen doen om in te treden. Een moslimmeisje van 13 is moeder overste. Eerst komt een mannequin zich aanbieden. Ze legt al haar sierraden en mooie kleren af om het eenvoudige habijt te dragen en simpele handenarbeid te doen. Dan biedt een fotografe zich aan. Ze krijgen de nodige uitleg over het kloosterleven en verrichten dan samen in grote ernst het liturgisch gebed. Allemaal net echt.

Magic Town

“Magic Town”, ’n hotel met 130 kamers, 18 suites en 32 appartementen in Zaidal op 5 km van het stadcentrum van Homs. Het wordt gebouwd door een jong Brussels-Syrisch echtpaar met twee baby’s. Al heet de man met zijn voornaam Jihad, hij is christen en hij is een vurige verdediger van Syrië, zijn volk, zijn leger, regering en president. Hij weet zich door hen beschermd. Hij vertelt dat het bedrijfsleven in hun buurt niet een dag verlet heeft gekend, maar wel verplaatst werd. Ook de school werd niet één dag gesloten, wel verplaatst. Natuurlijk werd er gemoord en verwoest in het centrum van de stad, wat ongeveer een vierkante km oppervlakte bestrijkt. En het zijn uitsluitend deze beelden die de wereld rond vliegen. En wie neemt nu dit positieve nieuws op? Onze Waalse vriendjournalist van Le Vif-Actualité-International vorige vrijdag.

Ondertussen blijven de mensen naar hun verwoeste huizen in het stadcentrum van Homs terugkeren. Je kunt nu straten zien vol met mensen, bijna zoals op de Meir in Antwerpen, maar dan beladen met pak en zak. Ze komen terug met een traan en een lach. Er is veel en diepe pijn om de dierbaren die vermoord werden en de vreselijke verwoestingen. Toch blijkt de algemene vreugde om de terugkeer nog groter te zijn. De mensen verwelkomen en omhelzen elkaar. Zij die getracht hebben gedurende 2,5 jaar ter plaatse te overleven vertellen hoe zij voor zichzelf en voor de anderen hebben trachten te zorgen, terwijl de rebellen hen als levend schild probeerden te gebruiken en ondertussen alles wat zij zelf nodig hadden stalen of vernielden. Talal al-Barazi, de gouverneur van Homs heeft meteen al alle directeurs en verantwoordelijken samengebracht om te overleggen hoe ieder de geleden schade officieel kan opmaken en hoe alles heropgebouwd kan worden. Zowat 70% is grondig verwoest. Sommige instanties werken al de klok rond voor de allernoodzakelijkste nutsvoorzieningen. Op een voormalig bloemenperk in een verwoeste straat zijn mensen ijverig bezig opnieuw bloemen te planten “uit dankbaarheid voor het leven”! En dan de verhalen over pater Frans van der Lugt! Mensen tonen fier waar hij geleefd heeft, waar hij vermoord werd en waar hij nu begraven is. Ze danken God om hem. Een moslimvrouw zei het zo: “We gaan nu nog meer van elkaar houden”. Zou er in België één stad, dorp of wijk zijn waar de mensen door zulk een G/geest bezield zijn?

Een mengsel van fantasie en oorlogspropaganda

Als ik af en toe een bericht kan lezen vanuit Vlaanderen, dan heb ik de indruk dat onze Vlaamse journalistiek over Syrië over het algemeen een mengsel blijft van fantasie en oorlogspropaganda. Ze spreekt over “rebellen” die “niet meer gesteund worden vanuit het buitenland” (tussen de regels lees je: “helaas”), terwijl de wapen- en rebellentrafiek bloeit als nooit voorheen. Over de “harde aanpak” door de president, terwijl president en leger vanaf het begin zo voorzichtig en systematisch mogelijk tewerk gingen om de bevolking te sparen. Daarom is meer dan 1/3de van alle slachtoffers bij de soldaten gevallen, een onevenredig hoog aantal!. Ook de bevrijding van Homs is trouwens weer het resultaat van onderhandelingen! Over de opruiming van de chemische wapens die een grote “strategische verzwakking” van Syrië zou zijn, (tussen de regels: “gelukkig”), terwijl het in deze oorlog nooit chemische wapens heeft gebruikt en het ook niet nodig had. Omdat destijds (en nu nog) Israël massavernietigingswapens bleef produceren, heeft Syrië zich toen laten verleiden om ook maar chemische wapens te maken. Nu is Syrië blij dat ze deze oude, gevaarlijke en voor hen onbruikbare rommel kunnen laten opruimen. Hiermee kan het westen zijn gezichtsverlies dan wat beperken. En nooit één afkeurend woord over de gruwelijke massaslachtingen en verwoestingen door terroristengroepen, integendeel, fier worden de criminelen getoond met hun bivakmuts, zware wapens en vlag als eerbetoon en aanmoediging. Tenslotte speelt een Vlaamse ‘specialist’ het klaar om op nauwelijks 1,5 blz. tien keer het woord “regime” te gebruiken voor het soevereine Syrië met zijn wettige regering en de huidige presidentsverkiezingen, die een mijlpaal zijn in de geschiedenis van de democratie, zoals alle drie overgebleven presidentskandidaten ook uitdrukkelijk stellen. En dan die ondertoon van: de bevrijding van Homs zal (gelukkig?) toch niet veel betekenen. In werkelijkheid is hiermee een zware slag toegebracht aan de Franse officieren, de Saoedi’s en de Amerikanen die terug naar Turkije moeten verhuizen en de terroristen die naar het noorden moeten vluchten. Bovendien is het centrale bolwerk van de rebellen in Syrië voor goed verleden tijd. Dat is ,ede de echte reden waarom Lakhdar Brahimi nu zijn ontslag geeft. Deze “bemiddelaar” namens Ban Ki-moon (de VN) en Nabil al-Araby (de Arabische Liga) moest er voor zorgen dat een “vredesconferentie” te Geneve een zogenaamde “overgangsregering” zou opzetten. Hoe mooi lijken de idealen van de VN en de Arabische Liga, om eigenlijk de soevereiniteit van Syrië te breken, chaos te brengen en dan de macht te grijpen. Met de bevrijding van Homs en de presidentsverkiezingen is dit minder dan ooit mogelijk. En wij zouden allemaal moeten mee treuren om het ontslag van deze marionet omdat ze Syrië nog maar voor de helft hebben kunnen verwoesten. De Franse oud-ambassadeur in Syrië, Michel Rambaud, schrijft in een striemende aanklacht tegen deze kopstukken van de zogenaamde “internationale gemeenschap” dat ze later kunnen uitroepen: “Wij wisten het niet”. Maar, zo vervolgt hij, de gruwelen die ze nu bewerken, kennen ze heel goed en hebben ze ook bewust gewild. “Systematisch hebben ze hun medeburgers bedolven onder dikke wolken van valse verklaringen, leugens, onwaarden en bedrog”. Ongeveer hetzelfde geldt voor onze Vlaamse (en westerse) journalistiek over Syrië, (met onze hartelijke dank aan de zeldzame uitzonderingen die niet de aandacht krijgen die ze verdienen).

Nachtmerries voor “de vrienden van Syrië”

Ze hebben Syrië flink verwoest, maar niet verslagen, zoals mediawerkgroepsyrie zeer

juist en degelijk heeft samengevat. En de Amerikaanse gezaghebbende onderzoeker Seymour Hersh blijft zijn onthullingen wereldwijd verkondigen. Amerika heeft met zijn CIA een soort “rattenlijn” opgericht waarbij de massa Libische wapens werden toevertrouwd aan Saoedi-Arabië-Turkije-Qatar om ze aan Al Qaida in Syrië te bezorgen. Ondertussen blijft Turkije onbeperkte steun verlenen aan Al-Nousra, ook met de zegen van de VS en de NAVO. En dat Erdogan de eigenlijke uitvoerder was van de vreselijke gifgasaanval in Ghouta (en elders!) is al wereldwijd bekend. Tenslotte is nu ook de eigenlijke reden bekend waarom Obama niet tot een militaire inval in Syrië is overgegaan. Generaal Martin Dempsy heeft de evaluaties van de verschillende afdelingen van de legerleiding overgebracht. Daaruit is gebleken dat de VS en de NAVO zich met een militaire inval in een avontuur storten waarvan de uitslag alles behalve zeker is omwille van de vastberadenheid van de Syrische president, gesteund door zijn volk, Iran en Rusland. De grootste nachtmerrie voor de zogenaamde “vrienden” zal nu wel de waarschijnlijke herverkiezing van deze president zijn. Vooral het Franse en het Turkse staatshoofd hebben drie jaar lang niets onverlet gelaten om hun Syrische collega te bedelven onder een laag modder, die ze nu zelf over zich heen krijgen. Parijs heeft de Syrische Ambassade verboden om de Syriërs in Frankrijk te laten meestemmen voor de democratische verkiezingen. Van een dictatoriaal regime gesproken! Edoch, het Franse volk zal spoedig François Hollande langs de riolen van de geschiedenis doorspoelen. En Turkije is eindelijk veroordeeld door het Europese Hof voor de rechten van de mens tot het betalen van 90 miljoen euro aan Cyprus om zijn verwoestende inval veertig jaar geleden. De neo-ottomaan Recep Tayyeb Erdogan is inmiddels omwille van de standvastigheid van Syrië de hysterie nabij, maar zal toch ooit vervolgd moeten worden als top-oorlogsmisdadiger voor zijn vreselijke verwoestingen en moorden in Syrië.

Allen naar de zetel van de UNO Veiligheidsraad!

Drie kanarievogeltjes die al jaren vrolijk zongen in hun kooitje in de binnentuin, hebben op de meest dramatische ogenblikken, evenals wij zelf, een meer veilige schuilplaats moeten zoeken. Twee hebben het oorlogsgeweld niet overleefd tot immense droefheid van de kinderen, die een tijd ontroostbaar waren. Ondertussen is het grootste gevaar geweken en hebben de kinderen de overblijvende kanarievogel met zijn kooitje boven mijn deur gehangen. ’s Morgens begint hij al vroeg aan zijn morgengebed en zingt gedurende heel de voormiddag zijn lofzang uit met psalmen en aanroepingen. Zijn twee stokjes zijn als de twee kanten van het koorgestoelte zodat hij zelf zonder ophouden van de ene naar de andere kant vliegt om het liturgisch gebruik van het alternerend bidden te vervullen. In de namiddag houdt hij het bij korte gezangen en enkele slotgebeden. En in de late namiddag is hij al vroeg zo goed als uitgeblust en bereidt zich voor om te genieten van een welverdiende nachtrust. Hij slaapt dan op één pootje, het andere pootje in zijn zij en een vleugel over zijn kopje. Bij iedere harde knal schiet hij echter wakker. Zo is helaas het gevaar voor deze ene overlevende nog niet helemaal geweken. Harde knallen, ontploffingen of schoten kunnen vroeg of laat nog leiden tot een fatale hartinfarct.

Het vermoorden van zowat 160.000 mensen en het verwoesten van een land door terreurbendes is voor de ‘internationale gemeenschap” geen voldoende reden om een algemeen verbod uit te vaardigen tegen de toestroom en de activiteiten van de terreurbendes. In Aleppo zijn ze er inmiddels in geslaagd 3 miljoen mensen zonder drinkwater te zetten als collectieve straf voor de bevolking, die de “islamitische revolutie” niet wil steunen en als één man achter leger en regering blijft staan. Dat is voor de UNO Veiligheidsraad zelfs geen veroordeling waard.

Maar beste dierenvrienden, het leven en het welzijn van onze kanarie kan wel een doorslaggevende reden worden. Kijk maar eens hoe Gaia zich nu wereldwijd inzet voor onze oermoeder aarde en bijzonder voor het dierenrijk. Daarom vragen wij dat Gaia zijn machtige invloed met oerkracht zou aanwenden om een spoedvergadering van de UNO Veiligheidsraad af te dwingen en met een wetsvoorstel te bekomen dat rebellengroepen voortaan de toegang tot Syrië wettelijk ontzegd wordt en de sluiting van de grenzen met Syrië daarvoor verzekerd wordt om het leven van onze kanarie te beschermen. Alle Titanen en Titanieden, Cyclopen en Zeegodinnen, Reuzen met de honderd armen en dierenvrienden uit de hele oude Griekse en de huidige heidense mythologie, laten we onder de machtige vleugels van aller Oermoeder Gaia optrekken naar de zetel van de UNO Veiligheidsraad! Denk aan onze arme kanarie in levensgevaar. Hij zal uit dankbaarheid een concert geven, weliswaar bij leven en welzijn! En wij zullen enthousiast lid worden van Gaia om op gelijkaardige wijze andere landen in oorlog te bevrijden van alle geweld tot heil van het hele dierenrijk. Ingerukt!

“Consuming the Word”

Onze Europese beschaving is zo veramerikaniseerd dat we onderhand evenveel Amerikaans als Nederlands spreken. De jeugd wordt op die wijze ook opgevoed. Nog voor ze goed kunnen praten, lezen of schrijven, hebben ze al een “laptop” om te “computeren” en spelen ze dag en nacht met een “mobile” (zeg: “moobaail”!), een “iphod” (aaipot!), “iphone” (aaifoon!), hun “facebook” (feejsboek!) of een “what ’s up” (wotsjep!) met nog een heel woordenboek van de laatste nieuwigheden, waar onze ouders in hun lang leven nooit één woord van gehoord hebben. In plaats van aan tafel te gaan, eten ze onafgebroken chips en ze worden ook steeds meer als een zak chips. Welnu, het is deze jeugd die ons plots de oneindige mogelijkheden van nieuwe horizonten leert. Hadden wij vroeger een stapel boeken nodig om een goede les te geven, zij toveren al wat je wilt met één klik tevoorschijn: de oorspronkelijke Bijbeltekst met alle mogelijke vertalingen en zo nodig de uitspraak er bij, een uitleg vanuit encyclopedieën, noem maar op…Wanneer ik van de ene oude computer naar de andere sukkel om iets klaar te krijgen en mijn “Microsoft” (maaikrosoft!) “Windows” reageert niet meer, dan is het een halve eeuw jongere medebroeder die het ding meestal weer aan de praat krijgt, met een weinig vingervlugheid.

Neen, de titel komt nu toch niet uit de wereld van de computer maar uit de Bijbel. We kregen het nieuwe boek bezorgd van professor SCOTT HAHN met de titel “Het Woord verorberen. Het Nieuwe Testament en de Eucharistie in de Primitieve Kerk”. Omdat de veramerikanisering al in onze tijd, lang geleden begonnen is, kan ook ik gelukkig het boek in de oorspronkelijke taal lezen en zelfs verstaan. Hartstikke mooi, om het eens in het Nederlands te zeggen. De Bijbel spreekt over het “eten van het Woord” (Ezechiël, Apocalyps) en Jezus zegt: “neemt en eet”. Hij heeft niet gezegd: “leest”. Het “Nieuwe Testament” had voor de eerste christenen niets te maken met een tekst en nog minder met een boek. Het “Nieuwe Testament” was het sacrament van de Eucharistie al een eeuw voordat het een boek werd. Welke apostel zou ooit een evangelie gelezen hebben? En het was de Kerk “pijler en grondslag van de waarheid” (1 Tim 3, 15), die in de Eucharistie het Oude en Nieuwe Testament tot leven bracht. “Voor het Oude Israël was de Tempel zo iets als de centrale bank, de heiligste ruimte, de plaats van het goddelijk bestuur en van de liturgische eredienst…It was Wall Street, the White House, Oxford, and the Vatican, all rolled into one” (blz. 125). Welnu, heel deze “Blijde Boodschap” is vervuld en aanwezig in de levende Persoon van Jezus Christus, het “Paaslam”, Hogepriester én Tempel, lang voordat het een geschreven “Evangelie” werd. In zijn vele brieven verwijst Paulus nauwelijks naar de woorden van Jezus maar als hij over de Eucharistie spreekt citeert hij Jezus letterlijk en uitvoerig.

18-05-2014 om 06:19 geschreven door Gust Adriaensen

Een onderdeel van het verkiezingsformat Terzake 14 op Canvas, is een zgn. audit, een doorlichting van de partijen, door een stelletje zgn. 'auditeurs', die zich voor hun 'doorlichtingswerk' teruggetrokken hebben in een gigantische, in nevelen gehulde, wat mysterieus aandoende fabriekshal. Ze komen even in beeld en aan het woord in het programma, and that's it.

Is me dat, met uitzondering allicht van professor De Vos, een zootje volslagen incompetente lapzwanzen. Aanvankelijk dacht ik dat het de bedoeling was van de programmamakers om wat eerder primitieve humor en vooral slapstick in het serieuze Terzake van Canvas te brengen. Maar nee hoor. Deze oelewappers worden zonder verpinken 'auditeurs' genoemd en hun toogpraat stelt wel degelijk een 'audit' voor.

Nog verbijsterender is dat professor De Vos dan een vrij uitgebreid zgn. 'auditrapport' uitbrengt, waarin hij dingen vertelt die je helemaal niet gehoord hebt in de zgn. auditwerkzaamheden van de politieke dwergen in de reusachtige hal.

De Vos vertelt wel geregeld interessante dingen, hij heeft kennis van zaken. En omdat hij van dat troepje onbenullen rond de tafel in de nevelen, niks maar dan ook niks wat zou kunnen wijzen op scherp inzicht, duidelijke analyse en relevante beschouwingen, te horen krijgt, maakt de Gentse professor dan maar zijn eigen verhaal, dat hij dan voorstelt als 'het rapport' van de 'auditeurs'. Kortom, een beschamend gedoe.

Waarom De Vos zich leent tot medewerking aan dit ondermaatse auditonderdeel van Terzake 14, dat je alleen maar kan vervullen met plaatsvervangende schaamte, roept vele vragen op. Hoe dan ook tast het de competentie en het sérieux van hoogleraar De Vos aan;

17-05-2014 om 13:01 geschreven door Gust Adriaensen

In een interview met Joël De Ceulaer:

'Zonder een hiernamaals is mijn leven zinloos. Ik zou moeilijk kunnen leven zonder perspectief dat het met de dood niet eindigt en dat je werkt naar een ruimer perspectief.'

16-05-2014 om 08:00 geschreven door Gust Adriaensen

Jean-Luc Dehaene 1940-2014

15-05-2014 om 16:50 geschreven door Gust Adriaensen

Het is m.i. een fundamenteel kenmerk van ons democratisch systeem dat kandidaten in een kiescampagne in debat gaan over hun maatschappijvisie en program met andere kandidaten en dat voor hun kiespubliek.

Er is in deze campagne iets merkwaardigs en verontrustends aan de gang. De voorzitter van de momenteel grootste partij van Vlaanderen, weigert zoveel mogelijk de confrontatie met topfiguren van de andere partijen in het Vlaamse Gewest.

De Wever verkiest het debat met de Waalse politici, in het bijzonder met de coryfeeën van de PS, boven de Vlaamse politici. Geen probleem ermee dat er in België ook gediscussieerd wordt tussen Nederlandstalige en Franstalige politici, tussen haakjes, zeker retorisch maar ook inhoudelijk bleek De Wever in het zgn. Nationale Debat een maatje te klein voor Magnette. Maar het eigen kiespubliek ontvluchten kan democratisch niet door de beugel en zou in de media met volharding aangeklaagd moeten worden.

Die ondemocratische opstelling van de N-VA-voorzitter past natuurlijk in het tactische en electorale plannetje van de partij: de keuze tussen het zgn. N-VA-model en het PS-model.

En dat is natuurlijk boerenbedrog, volksverlakkerij in het kwadraat. Waarom? Omdat er geen federale kieskring is. Wij kunnen niet stemmen voor Waalse politici. En de Walen kunnen niet stemmen voor Vlaamse.

De Vlaamse politici moeten voor de mensen die voor hen kunnen kiezen, duidelijk maken waarvoor hun partijen staan. Dat is het gezonde democratische spel. Bijna uitsluitend op een ander dan het eigen terrein gaan spelen voor een publiek dat geen enkele grip heeft op je politieke toekomst en tegelijk de mensen die wel door hun stem je politieke macht kunnen bepalen, ontlopen, is in democratisch opzicht uiterst verwerpelijk.

Het is een extreme uiting van misprijzen voor de Vlaamse kiezer!

15-05-2014 om 09:13 geschreven door Gust Adriaensen

Overal te lande organiseert in het bijzonder het ACW op 29 mei allerlei vooral ontspannende activiteiten, ter gelegenheid, zo wordt het dan genoemd, van RERUM NOVARUM.

Ter gelegenheid dus van Rerum Novarum. Ter gelegenheid van wat?

Een woordje uitleg is hier, denk ik, op zijn plaats. Want als 'Rerum Novarum' alleen maar twee onverstaanbare woorden is -het klinkt wel als Latijn-, dan gaat het enkel over verse pistoletjes en een ongetwijfeld mooie wandeling. En hoeft die 'ter gelegenheid van...' er niet bij.

 RERUM NOVARUM (Over nieuwe dingen) is een in 1891 door paus Leo XIII geschreven encycliek. De encycliek houdt zich bezig met de situatie van de arbeidersklasse en formuleert in de vorm van een aantal uitgangspunten, de sociale leer van de Katholieke Kerk.

Uitgangspunten van de pauselijke encycliek waren een rechtvaardig loon, het recht op eigendom en solidariteit met de zwakkeren. Als instrumenten om deze doelstellingen na te streven, werden zowel overheidsingrijpen als de vorming van vakbonden genoemd.

In zijn uiteenzetting over overheid, industrie en arbeid leidt Leo XIII de Kerk het industriële tijdperk binnen. Zijn pleidooi voor vakorganisaties was niet alleen een vernieuwing binnen kerkelijke kring, maar ook daarbuiten. Leo's encycliek bevat een kritiek tegenover ongebreideld kapitalisme.  Zijn voorgestelde samenwerking tussen arbeid en kapitaal inspireerde tot de vorming van vakbonden en onder meer verschillende vormen van corporatisme.

Voila, een pauselijke brief, die van enorm groot belang is geweest voor de ontvoogding en de rechten van de werknemers. Die encycliek en de  daaropvolgende standpunten en teksten,  tot en met de overduidelijke en sterke stellingen en bedenkingen van paus Franciscus in Evangelii Gaudium, maken de sociale leer van de Kerk uit.

Het moge duidelijk zijn dat die leer meer dan ooit van belang is en richtinggevend kan zijn voor al degenen die sociaal en politiek, de bescherming en de verdediging van de zwaksten in de samenleving, ter harte nemen.

14-05-2014 om 08:02 geschreven door Gust Adriaensen

10 mei is de officiële kerkelijke feestdag van de heilige Pater Damiaan, alias Jozef De Veuster. Hij werd geboren in Tremelo (Vlaams-Brabant) in 1840 en stierf op Molokai (Hawaï) in 1889. In totale zelfvergetelheid had hij zich daar tot het einde toe ingezet voor de leprapatiënten. Hij zou zelf aan de ziekte sterven.

Op 11 oktober 2009 werd pater Damiaan door de paus heilig verklaard.

Natuurlijk blijft zijn naam erg bekend en de Damiaanactie is een actieve en gerespecteerde hulporganisatie. Maar er wringt bij mij iets.

Ik begrijp niet waarom er in kerkelijke kringen in Vlaanderen, in België, zo weinig aandacht geschonken wordt aan een heilige van eigen bodem en uit een recent verleden. Na de kortstondige hype rond de heiligverklaring, hoorde je nog amper iets over Damiaan. Niet op het hoogste echelon van de Belgische hiërarchie, niet in de parochies.

Ook dit jaar weer werd aan zijn feestdag op 10 mei, nauwelijks aandacht besteed door de Kerk. Waarom? Het is me een raadsel.

13-05-2014 om 09:10 geschreven door Gust Adriaensen

Nu de sociaaleconomische programma's van de politieke partijen en hun concrete consequenties voor de verschillende bevolkingsgroepen, duidelijker en duidelijker worden, is het een interessante en confronterende oefening, die voorgestelde maatregelen eens naast de sociale leer van de Kerk te leggen en in het bijzonder naast de recente exhortatie Evangelii Gaudium van paus Franciscus.

Dan blijkt al vlug dat enkele partijen in het Vlaamse politieke landschap daar mijlenver van verwijderd zijn. Zij richten zich namelijk vooral op de rijkste en sterkste bevolkingsgroepen.

Maar ook een partij die de C van christelijk nog altijd in haar naam voert, en die beweert dat de christelijke waarden voor haar bestaan en werk, een essentiële inspiratiebron vormen, staat in sociaaleconomisch opzicht verder van de opvattingen en bekommernissen in Evangelii Gaudium, dan de zgn. linkse partijen. 

12-05-2014 om 10:02 geschreven door Gust Adriaensen

'De ideologie is terug', blokletteren de kranten. Dat is grotendeels te danken aan Rekening14, althans volgens De Standaard, de VRT en De Tijd, die dat grootschalig onderzoeksproject hebben opgezet met de faculteit economie van de Katholieke Universiteit van Leuven.

Nauwkeuriger zou zijn te stellen dat de ideologische verschillen tussen de partijen duidelijker geworden zijn. Want in essentie is politiek natuurlijk ideologie. Het gaat om de verschillende maatschappijvisies en -keuzes. Een politieke partij zonder ideologie, zonder maatschappijvisie, is zin- en doelloos.

Enkele interessante conclusies kunnen getrokken worden.

SP.A neemt in verband met de belastingen de verdediging van de lage en middeninkomens op zich. Groen mikt nog duidelijker op de allerlaagste inkomens.

Open VLD en N-VA geven het meest aan de hoge inkomens. Die partijen verhogen zo de kloof tussen de hoge en lage inkomens.

CD&V kiest niet voor de lage, maar ook niet voor de hoge lonen. De partij positioneert zich in het centrum. 

11-05-2014 om 19:27 geschreven door Gust Adriaensen

Het is niet de eerste keer dat een N-VA-topfiguur door partijkeizer De Wever publiek vernederd wordt.

Denk maar aan Bourgeois die 'voor zijn beurt gesproken had', toen hij al te duidelijk zijn minister-presidentambities publiek maakte. Nog erger kreeg Bracke het te verduren toen deze ex-socialist durfde te zeggen dat 'economie boven confederatie' gaat. Hij moest van baas De Wever publiekelijk door het stof kruipen en kreeg te horen dat hij, Bracke, 'een beetje stout was geweest'.

En nu dus ex-ondernemer Jan Jambon. Die zei in een interview met Het Nieuwsblad: 'Eerst je huis verkopen vooraleer je recht hebt op een leefloon'. Iets wat de N-VA-top ongetwijfeld denkt en overigens de beste concrete illustratie vormt van het hardvochtige economische program van de ultraliberale nationalisten.

Gechaperonneerd door superbaas De Wever, moest trotse Jan zich voor de tv-camera's verontschuldigen voor zijn, dixit Jambon 'misschien niet zo verstandige ' uitspraak.

Plaatsvervangende gêne bevangt me wanneer ik verstandige en zelfbewuste Vlamingen als Bourgeois, Bracke, Jambon... en ja, ook Vandyck die op een denigrerende manier het fractievoorzitterschap ontnomen werd (want te braaf), die opeenvolgende vernederingen zie slikken.

11-05-2014 om 12:25 geschreven door Gust Adriaensen

Mar Yakub VIII/8 

Vrijdag 9 mei 2014

De parfumdames

Sinds vorige zondag mogen we weer verwachten dat onze byzantijnse collega minstens op zondag de eucharistie kan komen vieren. Hij kwam vorige zondag al en nu is hij er weer. Tijdens de oorlog was ik de enige priester en vierde de Latijnse eucharistie. Voor de Arabisch-sprekenden en de gemeenschap die helemaal op de byzantijnse leest geschoeid is, soms een hele aanpassing. Er wordt in de Latijnse mis wel heel wat Arabisch gebeden en gezongen maar dat is toch lang niet hetzelfde

Deze derde paaszondag is gewijd aan de “myrophoren”, de mirredraagsters, die ik gemakkelijkheid halve maar parfumdames noem. Eigenlijk wil de liturgie hier de drie Maria’s eren: Maria, de Moeder van Jezus, Maria van Magdala en Maria, de vrouw van Clopas. Bovendien ook nog twee joden van de Hoge Raad. De eerste is Jozef van Arimathea, een van de rijken, die in de buurt een nieuw graf had, dat hij bereidwillig aan Jezus afstond. Daarmee heeft hij belet dat Jezus als een veroordeelde op een onbekende plek zou worden weggestopt. Hij heeft toen wellicht niet geweten dat hij de mysterieuze profetie van Jesaja van vele eeuwen voorheen, heeft vervuld: “Men gaf Hem een graf bij de boosdoeners en bij de rijken een laatste rustplaats” (53, 9). Verder was er Nicodemus die voor een kleine 33 kg van mirre en aloë gezorgd heeft. En dan was er natuurlijk nog Johannes, de geliefde leerling. Terwijl alle anderen uit schrik gingen lopen, zijn zij trouw gebleven tot op het meest dramatische moment van Jezus kruisdood. Zondag morgen in alle vroegte wilden ze het lichaam van Jezus dan balsemen. Vandaag wordt er in deze byzantijnse viering uit volle borst gezongen van begin tot einde. Op zich is er in een byzantijnse dienst al veel meer meezingen en meebidden van het volk. Omdat het nog volop paastijd is komen er bovendien enkele typische paasgezangen bij.

Water en zon

Over dag schijnt meestal de zon tot 22 graden terwijl het ’s nachts afkoelt tot 7 graden. Bij de lange stroomonderbrekingen is het een plezier om onze (mijn) frustraties in de kleine binnentuin in volle zon uit te werken. Er is werk genoeg: water geven, wieden, planten... Er blijven bovendien nog enkele zakken van amandelen over die moeten gedaan worden. Verder werd ook een grote lading takken van de lindenbomen verzameld. Het is oosterse linden, geheel anders dan die wij kennen, maar wel prima voor thee. Het aangename buiten- en tuinwerk wordt af en toe onderbroken door een flinke knal, een ontploffing of een beschieting. Dat is evenwel voor verderop. Het leger werkt verder aan de grote opkuis. Donderdag hebben we uitzonderlijk een extra flinke en zachte regenbui gekregen gans de voormiddag, als een welgekomen zegen over heel het terrein. Gelukkig scheen de zon ’s namiddags weer, want anders zouden we er misschien nog een Belgische depressie van kunnen overhouden.

Wat gepruts aan de keukentafel

De ellende van de lange stroomonderbrekingen wordt voorlopig nog erger. En het is over heel het land. Rebellen hebben blijkbaar zeer deskundig in heel Syrië aanslagen gepleegd, niet alleen op de elektriciteitsvoorziening maar ook op de gasvoorziening. Die mannen worden ook door een ruime en deskundige achterban gesteund, de zogenaamde “vrienden van Syrië”. En wij zitten er mee. Je weet nooit wanneer het licht uitgaat, het is altijd op een ander uur. Het is voor een halve dag of een bijna hele dag. We zijn gerust dat de Syrische regering er alles aan zal doen om dit zo goed mogelijk en zo vlug mogelijk te herstellen, maar dat blijkt niet altijd zo eenvoudig te zijn. Bovendien, de rebellen blijven bezig. Nu zijn deze aanslagen wellicht gepland als voorbereiding op de presidentsverkiezingen, waar het westen en zijn bondgenoten gloeiend jaloers op zijn en tegen iedere prijs willen boycotten. Ondertussen kunnen de media rustig verder gaan met hun leugens en beweren dat het allemaal de schuld is van de Syrische regering. Toen die gruwelijke gifgasaanslag in Ghouta gepleegd werd kon iedereen met een heel klein beetje kritische zin al weten dat dit nogmaals het werk van rebellen was, gesteund door de geheime diensten van het buitenland, om een militaire interventie tegen Syrië uit te lokken. Neen, onze zelf verklaarde Midden-Oosten specialist van de vrt, “die de ontwikkelingen in Syrië op de voet volgt” schreef meteen dat die aanval zeker van het nationale leger kwam, want de rebellen zijn daar totaal niet toe in staat. Deze mannen kunnen alleen maar wat prutsen aan de keukentafel, zo schreef hij. De mannen en kinderen die hier onlangs gekruisigd werden omdat ze hun christelijk geloof niet wilden afzweren zullen volgens hem waarschijnlijk ook wel eigenhandig door “de wrede Syrische dictator” gekruisigd zijn en daar krijgt deze journalist dan misschien nog een Amerikaans-Zionistische, Turkse, Saoedi-Arabische of Europese journalistieke onderscheiding voor, vanwege zijn trouwe volgzaamheid aan het voorgeschreven draaiboek. En na drie jaar hebben die media het warm water uitgevonden. Ze weten nu dat de stad Homs een spookstad is. Wie zou dat oude handelscentrum met olieraffinaderij toch verwoest hebben? Daar komen ze misschien na drie jaar ook nog achter. Inderdaad, wij draven nu even door. Immers, deze waanzin van de westerse media en politici moet ophouden. Zij scharen zich aan de kant van de moordenaars en verwoesters, die zo ongestoord kunnen verder doen. Zij zijn in hoge mate daaraan medeschuldig. In oorlogstijd hoort dit bij misdaden tegen de menselijkheid! Waar zijn onze idealisten, de jongens en meisjes, die zich onverschrokken aan de kant van de onschuldige slachtoffers stellen, verder en dieper kunnen zien en de echte misdadigers tot op het hoogste wereldvlak durven ontmaskeren? Dat zou een waarheidsgetrouwe, ethisch verantwoorde journalistiek zijn, die de wereldwijde oorlogsvoering van schimmige en gewetenloze imperialistische heersers in de kiem zou kunnen smoren.

De toekomst van Syrië is de toekomst van heel de wereld

Het laatste nummer van het tijdschriftje Hoor... 76 is bij sommigen inmiddels al in de bus gevallen, bij anderen komt het dan volgende week. Naast een uitgebreide informatie over zo wat alles wat met de hl. Hildegard van Bingen te maken heeft met alle nuttige informatie uit binnen en buitenland, bevat het nummer een reeks “ervaringen en beschouwingen” onder de hierboven aangegeven titel. Dit was oorspronkelijk bedoeld als een meditatie voor Goede Vrijdag 2014. Daarin vragen we ons af waar de blijvende haat en oorlog in alle menselijke samenlevingen eigenlijk vandaan komen, hoe die uiteindelijk overwonnen worde en hoe de uitslag in Syrië het verdere leven van heel de wereld zal bepalen.

Merkwaardige citaten, Pasen 2014

“Over enkele decennia zal hetgeen eens het Heilig Land genoemd werd omwille van de komst van het christendom op deze plaats van de wereld, nog slechts een vage herinnering zijn omwille van de afwezigheid van een noemenswaardige christenheid. Een Europa zonder wortels zal niet meer zijn dan een immense neoliberale economische markt, een schip zonder richting en zonder waarden, een aanhangwagen van het duo van Amerika-Israël en de petrodollars van de Golfstaten.” Georges Corm, prof. Universiteit van St. Jozef, Libanon.

“Met criminele onverschilligheid helpt het Westen bij de vernietiging van Syrië” Grieks-katholieke Patriarch Gregorios III Laham.

P. Daniël

09-05-2014 om 20:29 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'De voetbalwereld is sinds jaar en dag al even seksistisch als het Vaticaan', fulmineert Camps in De Morgen op zijn gekende pseudoartistieke en chaotische manier tegen de afwezigheid van vrouwen in de top van het voetbal.

09-05-2014 om 09:55 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Een samenleving die kinderen en bejaarden in de steek laat, snijdt haar wortels door en verduistert haar toekomst.'

07-05-2014 om 17:30 geschreven door Gust Adriaensen

Hebben N-VA-kandidaten lange vingers?

Zonder twijfel. Let er maar eens op. In het straatbeeld. Overal zie je min of meer gestrekte armen met aan de rechterhand twee gestrekte vingers, met name de wijs- en middenvinger. En die zijn onwaarschijnlijk lang. Er zijn bij andere partijen geen kandidaten te vinden die zulke lange vingers hebben!

Eerder deden eenvoudige N-VA-kandidaten er in hun landelijke omgeving en kennissenkring al hun beklag over dat de fotosessie om hun vingers op de gevoelige plaat te leggen, een ware marteling was. Stel je voor: de honderden kandidaten verzameld in één ruimte, in een lange rij aanschuiven naar de fotograaf toe, je rechterarm in de juiste hoek, met daaraan een passende hand en daarop bevestigd de twee reeds genoemde vingers. Opnieuw. En opnieuw. En nog eens opnieuw. Wanneer volgens de PR-baas, het schouder-, elleboog- of polsgewricht zich niet in de juiste verhouding, niet in het meest flatterende perspectief tot elkaar verhielden. Wanneer de vingerkootjes niet strak genoeg gestrekt waren.

Sommigen, zowel kandidaten als partners, maken zich ondertussen danig ongerust over de kramp in hun wijs- en middenvinger. Zal die nog wel ooit verdwijnen? Lopen ze de rest van hun leven met twee in kramp verstijfde vingers rond. Voorwaar geen prettig vooruitzicht!

07-05-2014 om 08:15 geschreven door Gust Adriaensen

! Vijf procent van de Belgen bezit evenveel als 75 procent van de rest van de bevolking

! Rijkste 1 procent heeft 10 procent van vermogen

! Armste 10 procent van de bevolking bezit minder dan 2700 euro

! Armste 25 procent van de bevolking bezit minder dan 42.300 euro

! Rijkste 5 procent van de bevolking bezit meer dan 1.058.300 euro

! Rijkste 1 procent van de bevolking bezit meer dan 2.949.700 euro

! 85 procent van de totale aandelenwaarde is eigendom van de rijkste 10 procent van de aandelenbezitters

06-05-2014 om 12:12 geschreven door Gust Adriaensen

Mar Yakub VIII/7

Vrijdag 2 mei 2014

’s Werelds beste violist

Hij komt uit Qâra, Chadied. Als kind speelde hij tussen de ruinen van Mar Yakub. Na een concert in Moskou dwong het publiek hem ooit tot 9 keer toe opnieuw te spelen. En terwijl we op vrijdag middag nog aan tafel zitten komt hij ons een bezoek brengen. Hij vertelt hoe de mensen van het dorp hier vroeger samen kwamen om onder een grote boom op het terrein thee te slurpen. Hij ging dan elders hout sprokkelen, uit vrees dat de mensen de takken van die boom zouden gebruiken voor hun vuur. Hij is nu een man met een missie. Hij kijkt verder dan de nieuwsjes van de media over Syrië. Als het westen werkelijk het christendom wil uitroeien zal het heel Syrië moeten vernietigen, zegt hij. Hij is een moslim met het hart van een christen. Hij spreekt ook vrijuit vanuit het evangelie over het gebed en het geloof. Zijn muziek is voor hem een act van geloof en gebed, een uiting van dankbaarheid aan de Schepper van alle schoonheid. Neen, het past niet nu concerten te geven terwijl het volk zo lijdt, vindt hij. Wel zal hij bij gelegenheid van de presidentsverkiezingen volgende maand een concert geven om het leger te eren.

Een Arabische lente in de binnentuin.

Er wordt volop geplant en gezaaid in de binnentuin, die ongeveer 40 op 30 m is (met ‘zuilengangen’): ajuin, knoflook, radijs, artisjok, melisse, rozen van Damascus en weldra tomaten, kolen, komkommer, courget, meloen, bonen en natuurlijk maïs, waarmee we gedeeltelijk hebben overleefd in kritieke momenten. Tijdens de grote aanvallen op het klooster was deze binnentuin de schuilplaats voor dieren op de vlucht. Deze hebben toen de schors opgegeten van zowat alle bomen, die we daarna dan maar verwijderd hebben. Gelukkig hebben we de vijftien granaatappelbomen laten staan en die beginnen terug te bloeien. Met zijn allen in de binnentuin werken geeft ons een voorproef van grote vrijheid. Zou de vrede in Syrië met het Pinkstervuur komen?

Toch werd in de buurt weer een aanslag gepleegd waardoor we nogmaals heel de zeek lange stroomonderbrekingen hebben gekend. Dat is bijzonder hinderlijk wanneer je weer gewoon bent alle dagen stroom te hebben. Nochtans laten we nu de hoop op vrede niet meer los.

Materiele en geestelijke heropbouw

Er is nog veel materiele nood. Vele mensen hebben letterlijk niets meer. De ploeg vrijwilligers helpt zoveel mogelijk en deelt maar uit. Toch is de geestelijke heropbouw in ons dorp en elders nog belangrijker. De oorlog is begonnen met vreemde herrieschoppers. Terwijl de westerse media al volop hun wensen voor werkelijkheid hielden spraken ze over een ‘spontane volksopstand” en een “burgeroorlog”. De mensen hier wisten wel beter en maakten zich in het begin niet zo druk. De meesten waren er zich echter niet van bewust dat de ontwrichting van Syrië al heel lang en nauwkeurig was voorbereid. Er kwamen steeds meer herrieschoppers, beloofden de jongeren geld en de nieuwste communicatiemedia. Zo namen de moorden en de aanslagen toe. Wat het buitenland toen deed, zijn ze nu opnieuw aan het proberen. Daarom wordt nu met de hulp van de hoogste legerleiding veel aandacht besteed aan contact met de jeugd om hen tegen infiltratie van buiten af te beschermen. Het vok is veel meer zelfbewust geworden.

Verkiezingskoorts alom

België, Europa, Syrië …ze zijn allen op weg naar verkiezingen. Op België hebben jullie ter plaatse beter zicht. Op Europa hebben wij misschien van op afstand een ruimere kijk. Europa lijkt één grote markteconomie. Prima. Edoch, deze schijnt gebouwd op het brutale liberale model van Noord-Amerika. “Vrij concurrentie” heet dat, zogezegd nodig om “de economie aan te zwengelen”. Bij nader toezien is dit liberale goudhaantje uiteindelijk gebouwd op na-ijver en jaloezie, de diepste wortels van geweld. Precies het tegendeel van christelijke solidariteit. Maar wie praat er nu nog over morele waarden?

Op het moment van de crisis worden miljarden opgehoest om de banken overeind te houden. Er moet dan fors bespaard worden. Op sociaal vlak natuurlijk. Want, zeggen “ze”, als we de munt niet redden, valt morgen de hemel op ons hoofd. Het opperste doel blijft de economie. Maar, was het echt de Europese plicht van België om b.v. Libië gedurende maanden mee te bombarderen en te vernietigen. Om de economie aan te zwengelen? Is het echt de morele plicht van Europa om trouw te zijn in het plegen van het gruwelijkste geweld tegen Syrië, samen met de VS, Turkije en Saoedi-Arabië?

Een was er een droom van een groot Europa als een waardige, zelfstandige partner in de mensenfamilie met zijn christelijke wortels en zijn morele waarden. Wat is het nu? Een slaafje van de verwoestende politiek van Amerika en Amerika is de slaaf van het dominante messianisme van Israël. In geweld worden allen gelijken. Je weet wel, de “égalité-gelijkheid” van de guillotine.

Het hele westen met de VS en de EU lijken steeds meer op de ambitieuze Titanic, op alle gebied geweldig, het beste, het grootste, het meest luxueuze speelgoed ter wereld. Het is niet een falende munt, bank of economie die de ondergang zullen bewerken, maar het radicaal verwerpen van de christelijke n morele wortels. Indien een boom geen wortels meer heeft verdort hij, al heb je alle bladeren schitterend groen geverfd. Zonder PA is de EURO niets waard.

Democratische verkiezingen in Syrië

Het westen weet er alles over. De komende presidentsverkiezingen zijn, zeggen ze, een parodie op de democratie, de president zal zichzelf opvolgen en de dictatuur en het bloedvergieten verder zetten. In deze zin hebben de dikke groenten in de wereldsoep al gereageerd: Lakhbar Brahimi, Ban Ki-moon, Nabil al-Araby…Ook het vrt-nieuws geeft perfect het opgelegde draaiboek weer, zonder één enkele kritische noot. En de 11 overgebleven staten die zich “vrienden van Syrië” noemen (er waren er oorspronkelijk 70!) hebben op 3 april vergaderd in Londen. Hun besluiten: deze verkiezingen zoveel mogelijk negeren en de jihadisten helpen om de verkiezingen ter plaatste zo veel mogelijk te verstoren. Allen zijn bijzonder geprikkeld door het feit dat de president zichzelf gaat opvolgen, terwijl hij zich pas drie weken later kandidaat heeft gesteld. Neen, de verkiezingen in Afghanistan (40 % vluchtelingen) zijn voor hen geen probleem, daar heeft het westen al lang zijn pionnen gezet. Zo ook in Turkije. Aan de grens met Syrië heeft de Navo daar zijn hoofdkwartier om hulp te bieden aan de terroristenkampen van Al-Qaida, die, jawel, “vluchtelingenkampen” genoemd worden. Daarom willen westerse landen zo graag deze “vluchtelingen” buiten Syrië helpen. Ook de democratie van de golfstaten is geen enkel probleem. En dan spreken we nog niet over het huidige Franse “regime”; deze vrucht van de “verlichting” en de “vooruitgang”, die op instorten staat. Ook Europa heeft flink zijn best gedaan om zijn christelijke wortels én rijkdom te verloochenen, een nieuw gedrocht van een mensbeeld dwingend op te leggen en de soevereiniteit van de landen te breken. Bij de komende Europese verkiezingen zal blijken of er nog veel overschiet van deze Europese mythe, gebouwd op een “ideologie van het kwaad”.

Gelukkig heeft het koppige Syrië volgehouden en wil niet buigen voor de westerse onwaarden. Ziehier de voorwaarden om presidentskandidaat te zijn: 4O jaar zijn, Syriër met geen andere nationaliteit, geen strafblad, als je gehuwd bent moet je vrouw/man Syrische/Syriër zijn, je moet de steun van 35 parlementsleden hebben, 10 jaar in Syrië wonen en moslim/a zijn. Die tien jaar zijn natuurlijk een doodsteek voor de kopstukken van de Nationale Syrische Coalitie die in sjieke stulpjes wonen in Istanbul, Parijs, Brussel of Doha, zoals het keurige heerschap dat we toevallig in Brussel ontmoet hebben en dat in geen 3O jaar nog in Syrië geweest is! Dat een kandidaat moslim/a moet zijn, is inderdaad niet erg democratisch, dat moet eigenlijk door de stembus uitgemaakt worden en niet in een constitutie vastgelegd. Bij het referendum over de nieuwe constitutie heeft de huidige president echter niet al te voortvarend willen zijn en daarom dit element voorlopig nog behouden. Kortom, terwijl het westen – groen van jaloezie - alles zal doen om Syrië zo zwart mogelijk te maken, gaan in werkelijkheid de hervormingen verder tot heil van het soevereine volk. Er zijn nu 24 kandidaten waarvan enkele vrouwen. De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder.

05-05-2014 om 21:17 geschreven door Gust Adriaensen

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, in De Standaard van 28 april 2014:

'Sommige filosofen hijsen de witte vlag, en belijden dan maar een fundamentalistisch geloof in de wetenschap, op dit moment misschien wel de heersende religie. Waarbij Etienne Vermeersch de opvolger werd van Godfried Danneels als aalmoezenier van Vlaanderen.'

Wat mij betreft, de spijker op de kop. Althans wat Vermeersch betreft.

Mocht Godfried Danneels zich als aartsbisschop de hele tijd gemanifesteerd hebben als een soort van fundamentalistische aalmoezenier van Vlaanderen, hij zou totaal bedolven geraakt zijn onder onbarmhartige kritiek en bagger. En ik ben er zeker van dat de mediafiguur die Vermeersch in de eerste plaats is, zich niet onbetuigd gelaten zou hebben in het fileren van de kardinaal.

Daarentegen worden het fundamentalistisch geloof in de ratio en de wetenschap, en de geëxalteerde betoogtrant van Etienne Vermeersch door de media bejubeld als een van de voornaamste bijdragen tot het intellectuele leven en de morele bevrijding van België en de rest van de wereld.

Het ergste en tegelijk ridicuulste is dan nog, dat Vermeersch himself daarvan klaarblijkelijk overtuigd is en tot het creëren van dat imago vol overgave heeft bijgedragen.

Kom nou, Etienne.

02-05-2014 om 07:55 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Ik vraag iedereen die politieke verantwoordelijkheid draagt, twee dingen in gedachten te houden: menselijke waardigheid en het algemeen belang.'

01-05-2014 om 17:22 geschreven door Gust Adriaensen