Nu  een nationalistische en christendemocratische Vlaamse formatie in de steigers wordt gezet, zal het een boeiende en verhelderende oefening zijn nauwkeurig op te volgen, hoe deze politieke partijen zullen omspringen met hun verkondigde sociaaleconomische opvattingen.

Het is onderhand wel bekend: de erg liberale en harde visie van N-VA op economie en sociale zekerheid is objectief gewoonweg niet compatibel met de opvattingen van CD&V, zeker niet met de ACW-vleugel binnen die partij.

Eerder was in de kranten te lezen, dat er van de 27 CD&V'ers in het Vlaamse parlement, er 15 tot de ACW-stal gerekend worden. Hier volgt, om het geheugen op te frissen, het lijstje: Kathleen Helsen, Caroline Bastiaens, Dirk De Kort, Jo Vandeurzen, Sonja Claes, Vera Jans, Michel Dooms, Katrien Partyka, Bianca De Baets, Joke Schauvlieghe, Cindy Fransen, Valerie Taeldeman, Hilde Crevits, Johan Verstreken, Griet Coppé.

Dat numerieke ACW-gewicht wordt nu ook wel vertaald in de samenstelling van het onderhandelingsgroepje van CD&V. Drie van de vier onderhandelaars, zijn ACW'ers: Schauvlieghe, Crevits en Van Deurzen.

Om hun eigen geloofwaardigheid en die van de partij en van het ACW, te bestendigen, zullen zij ervoor moeten zorgen dat in het bijzonder de sociaaleconomische opvattingen en standpunten van het ACW, voldoende gewicht krijgen in de onderhandelingen van CD&V voor het vormen van de nieuwe Vlaamse regering.

Want hoe dan ook, de opvattingen van de zgn. 'linkervleugel' (de ACW'ers) van CD&V, sluiten veel nauwer aan bij S-PA en Groen, om PVDA+ nog niet te vermelden. Met recht en reden vraagt Van Besien van Groen, zich dan ook nu al af, wat de ACW'ers eigenlijk nog te zoeken hebben bij een partij die duidelijk kiest voor een centrum-rechtse machtsuitoefening.

Het zal dus opletten geblazen worden voor de parlementaire ACW'ers! Verkoop je ziel en je opvattingen niet lichtzinnig aan partijen die tot voor kort het ACW wilden vernietigen, die de vakbonden haten en willen kortwieken, die het middenveld willen uitschakelen.

Het zal dansen op een dunne koord worden. De scheidingslijn tussen te prijzen geloofwaardigheid en te verachten hypocriet opportunisme zal zeer, zeer dun zijn.

Wat zal een erg concrete lakmoesproef zijn die onverbiddelijk de politieke hypocrisie in beide partijen (maar ook in het ACW) zal blootleggen: horen we nog iets van de op destructie gerichte aanvallen op het ACW vanwege N-VA en zijn parlementslid Dedecker én van de gerechtelijke reacties daarop vanwege het ACW en Develtere?

07-06-2014 om 09:49 geschreven door Gust Adriaensen

In zijn Pinksterboodschap schrijft Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, o.a. het volgende:

'Dit is het werk van de Heilige Geest: steeds opnieuw de oorspronkelijke gestalte van de Kerk naar boven halen. Zo had Jezus het beloofd aan zijn leerlingen, kort voor zijn afscheid: „de Helper, de heilige Geest, die de Vader in mijn Naam zal zenden, Hij zal u alles leren en u alles in herinnering brengen wat Ik u gezegd heb” (Joh 14,26). Het geheugen van de Kerk en van de christenen is kort, vooral wanneer het gaat om de kern van het Evangelie en het getuigenis van Jezus. De Heilige Geest heeft er geen gemakkelijke klus aan gehad om telkens weer aan de Kerk het woord en het voorbeeld van Jezus in herinnering te brengen. Je moet wel de Heilige Geest zijn om dat niet moe te worden!

Om ‘beschikbaarheid voor de Geest’ bidden wij in deze Pinkstertijd. We vragen dat de Heilige Geest onze kerkgemeenschap mag vernieuwen, haar dichter bij de tijd mag brengen, haar oorspronkelijke gestalte weer naar boven mag halen. We bidden voor al wie een verantwoordelijkheid dragen in de kerkgemeenschap: dat ze zich als herders zelf laten leiden door de Heilige Geest. En vooral: we danken de Heilige Geest dat Hij het nog niet heeft opgegeven met onze kerkgemeenschap, ondanks ons korte geheugen. Hierom misschien is de Heilige Geest zo licht als adem en als vuur: om met ons door één deur te kunnen!'

06-06-2014 om 10:17 geschreven door Gust Adriaensen

 Vlaanderen telt evenveel varkens als inwoners. De provincie West-Vlaanderen telt drie varkens per inwoner.

05-06-2014 om 20:42 geschreven door Gust Adriaensen

Op 3 juni organiseerde IOK  een zeer druk bijgewoonde vormingsdag over het religieus patrimonium, in het bijzonder de kerkgebouwen. De studiedag had plaats in Aula De Heyduin, de voormalige kapel van Heidehuizen in Mol.

Ward Kennes, burgemeester van Kasterlee handelde over het eredienstendecreet en Jan Jaspers, directeur Centrum voor Religieuze Kunst en Cultuur, over parochiekerkenplannen en het onroerend erfgoeddecreet. Wim Selderslaghs, vicaris van het bisdom Antwerpen, schetste de situatie en de evoluties van de parochies in de regio.

Nadien kwamen enkele sprekers aan de beurt die een beeld ophingen van initiatieven en beslissingen omtrent de toekomst van een aantal kerken in de Westhoek, de stad Gent en de Limburgse gemeente Kortessem.

Belangrijke ideeën bij de aanpak in Kortessem, waren de volgende:

-Kerkgebouwen zijn veel meer dan alleen maar gebouwen. Zij zijn 'actoren' in een breed sociaal-economisch netwerk.

-In plaats van de kerken te beschouwen als een 'probleem', kunnen ze echte hefbomen zijn voor een dorp of een wijk en kunnen ze een gewichtige en inspirerende  rol blijven spelen in het religieuze, sociale en culturele leven van de lokale gemeenschap.

Tijdens de vragenronde werd gewezen op de groeiende kloof tussen de administratieve, juridische en technische eisen aan de kerkbesturen vanwege de Vlaamse overheid enerzijds en anderzijds de beperkte mogelijkheden van de kerkfabrieken die uit vrijwilligers bestaan. Er werd gepleit voor meer professionele ondersteuning van de kerkbesturen vanwege de overheid. De IOK zou voor onze streek daarin een belangrijke rol op zich kunnen nemen.

04-06-2014 om 08:18 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Dank aan alle leraars: opvoeden is een belangrijke missie, die jonge mensen leidt naar wat goed, mooi en waar is.'

03-06-2014 om 21:18 geschreven door Gust Adriaensen

Na een eerdere uitspraak van de korpschef van de Antwerpse politie dat hij van toeten of blazen wist wat de klachten over racisme in zijn korps betreft, de bekentenis achteraf dat er toch wel een klacht geweest was, blijkt nu, volgens onderzoek van De Standaard, dat er zelfs recent een aantal klachten ingediend zijn.

Tja, een en ander is niet van aard om de geloofwaardigheid van de Antwerpse politieleiding te verhogen. En dan stelt zich ook onvermijdelijk de logische vraag -die merkwaardig genoeg door de media angstvallig uit de weg wordt gegaan-: 'Wist de topbaas van de politie, de burgemeester, van die klachten?

Het is uiterst onwaarschijnlijk dat een burgemeester niet op de hoogte zou zijn van dergelijke ernstige problemen in zijn politiekorps. Als de Antwerpse burgemeester van toeten of blazen wist, dan loopt er iets fundamenteels mis met de communicatie tussen politiehoofd en korpschef.

Wellicht heeft De Wever het dan toch te druk met zijn vijfvoudige job: federale informateur, Vlaamse informateur, parlementslid, partijvoorzitter en burgemeester-politiehoofd van de grootste stad van Vlaanderen. Oef!

03-06-2014 om 07:16 geschreven door Gust Adriaensen

De Antwerpse burgemeester De Wever zegt in een reactie op de getuigenissen over racisme in zijn politiekorps, dat 'de geviseerde agenten naar buiten moeten komen'. Daarmee stelt hij zich op de lijn die korpschef Muyters al had getrokken.

Volgens hoofdcommissaris op rust, Hugo Stabel, reageert Muyters verkeerd. Wat Stabel evenwel over Muyters schrijft, geldt ook perfect voor De Wever.

Deze beide heren schermen ermee dat ze officieel niet op de hoogte zouden zijn en dat de slachtoffers maar een officiële klacht moeten indienen.

Op die manier verplaatsen de twee topmensen van de Antwerpse politie, burgemeester en korpschef, de verantwoordelijkheid naar het voetvolk: eenvoudige agenten. Die beseffen heel goed wat hen te wachten staat als zij met hun klachten 'naar buiten komen'.

Het zijn vanwege De Wever en Muyters ondermaatse en onwaardige reacties. Zij dragen de verantwoordelijkheid om aan het racisme in het Antwerpse politiekorps, paal en perk te stellen. Zij moeten door harde maatregelen het bestaande racisme de kop indrukken en door efficiënte preventieplannen het in de toekomst onmogelijk maken.

02-06-2014 om 08:00 geschreven door Gust Adriaensen

Marc Reynebeau:

'De stem van wie koos voor een verliezende partij, is niet minder legitiem dan die van wie koos voor een partij die totj de winnaars bleek te behoren.'

'Voorkeuren voor een bepaalde coalitie, zijn subjectief en ideologisch en moeten niet veinzen dat ze op een objectieve democratische noodzaak steunen.'

'Voor de democratie volstaan de cijfers wel degelijk: een regering, hoe ze ook is samengesteld, die kan rekenen op de helft plus één van de stemmen in het parlement, is een perfect legitieme regering, die het enige signaal van de kiezers, hun stem, ten volle respecteert.'

01-06-2014 om 06:44 geschreven door Gust Adriaensen

'Racisme in het Antwerpse politiekorps - Allochtone agenten getuigen', bloklettert De Standaard. En dan volgt een stuitend relaas over uitingen van soms extreem racisme van 'witte' politiemensen ten aanzien van allochtone collega's.

Dat het racisme in het Antwerpse korps erger is dan in de andere korpsen van het land en er de laatste tijd zeker niet op verbeterd is, is al langer bekend. Maar nu hoor je erover uit de mond van mensen die er dagelijks mee geconfronteerd worden.

Het laatste zinnetje van het krantenartikel luidt als volgt: 'Korpschef Serge Muyters wenste vrijdag niet te reageren'.

Spontaan komt dan toch de gedachte op: Waarom contacteert de krant ook niet de burgemeester, het hoofd van de politie?

Die liet zich het voorbije anderhalve jaar geregeld opmerken en gelden als baas van de Antwerpse politie? Bijvoorbeeld om onschuldige betogers tegen multinationals te laten oppakken.

Maar ja, de strijd tegen het racisme in zijn eigen politiekorps behoort klaarblijkelijk niet tot het prioriteitenlijstje. Het uitroeien van dat racisme zou pas echt een verandering zijn!

31-05-2014 om 09:23 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/11

Vrijdag 30 mei 2014

Alarm midden in de nacht

In het vooruitzicht van het einde van de week, gaan we vrijdagavond dankbaar slapen. Rond één uur worden we echter opgeschrikt door aanhoudend, oorverdovend lawaai van schoten en zware ontploffingen. De gebouwen daveren. Er is een onverwachte kermis in de onmiddellijke omgeving rond het klooster. Meteen gaat de alarmbel en iedereen daalt met bekwame spoed de trappen af naar de schuilkelder. De gevechten duren tot ongeveer drie uur. Het herinnert ons aan wat we half november vorig jaar beleefden. Toch is de situatie en de sfeer nu totaal anders. Toen hadden de rebellen alle kansen en alle mogelijkheden om ons met één vingerknip als aardbewoners te schrappen. En tot heden kan niemand verklaren hoe het eigenlijk komt dat ze het toch niet klaar kregen. Nu zijn we veel geruster en blijven toch alert. De oorlog is eigenlijk al voorbij, maar er blijven helaas voorlopig nog groepen kampachtige pogingen doen om te moorden en te verwoesten waar ze kunnen. Het ziet er naar uit dat ze hier en nu geen zware slag meer kunnen slaan.

Zaterdagmorgen schijnt een heerlijke zon. De zusters verhuizen alleen met het noodzakelijke slaapgerief, de fraters hebben hun eigen plekje en de vluchtelingen blijven in hun appartement. We weten van waar projectielen eventueel kunnen komen en houden er rekening mee. Het nationale leger zit de rebellen zo op de hielen dat ze niet heel veel tijd en ruimte meer hebben. Gedurende twee dagen horen we geen schot meer. Daarna volgen er enkele knallen die wel zo geweldig zijn dat je niet begrijpt hoe mijn arme kanarie in leven blijft. Ze zijn in ieder geval niet voor ons maar voor de rebellen bedoeld. Na enkele dagen trekken we terug naar onze oude stek, terwijl we klaar zijn om bij het minste teken   weer in onze schuilplaats te duiken.

De zware aanslag vorige donderdag in Daraa was heel wat erger: 39 doden, waaronder vrouwen en kinderen, 205 gewonden waarvan 14 in kritieke toestand. Syrië vraagt een ondubbelzinnige afkeuring van deze aanslag vanwege het UNHRC, de commissie voor de mensenrechten van de UNO. De afgevaardigde van de minister van Buitenlandse Zaken, Fayssal Mikdad beschuldigt uitdrukkelijk Qatar, Saoedi-Arabië, Turkije, Frankrijk, UK en Amerika die terroristen blijven steunen en ook de hoge commissaris van de UNHRC die zorgt dat haar agenda de anti-Syrische campagne blijft steunen. Hij had eind vorige week al laten weten wat hij vindt van de rol van Israël en diens bondgenootschap met de CIA en de moslimbroederschap: “Israël is de destructieve factor voor de verzuchtingen van het Arabische volk”. Tegen alle rechtsregels in wil het zijn uitbreiding bestendigen door een bezettings- en uitsluitingspolitiek. Vorige zondag vierde de Libanese Hesbollah de 14^e verjaardag van de “weerstand en de bevrijding” (van Zuid-Libanon). Hesbollah is als het bewustzijn van het Arabische volk tegen zijn verdrukkers. Bij die gelegenheid zei Hassan Nasrallah, de secretaris generaal, dat aan de agressieve uitbreidingspolitiek van Israël weerstand zal geboden worden, dank zij de standvastigheid van het Syrische leiderschap, volk en leger.

En iedere dag bidden wij in de Eucharistie vurig voor alle intenties, kleine zowel als grote, die ons worden gegeven: voor de slachtoffers én voor de daders, voor de volken en hun leiders, vijanden én vrienden, bijzonder voor dit land, dat lijdt en op heldhaftige wijze vecht om samen op waardige wijze te overleven, nu voor de pausreis en alle betrokken volken. We vragen elke dag de bescherming van de hl. Aartsengel Michael, de praktische hulp vanwege de hl. Jozef en bidden het gebed van de eerste christengemeente in Handelingen 4, 23-31.

Homs, hoofdstad van verzoening

Zondag kon onze byzantijnse collega niet komen, hij was met heel de clerus in Homs. Er was een ontmoeting en viering voorzien in aanwezigheid van de religieuze en burgerlijke overheden. Patriarch Gregorios III Laham zei fier dat Syrië zal overwinnen en de bakermat blijven van de godsdiensten en van de beschaving. Van zijn kant zei gouverneur Talal al-Barazi dat Homs volgens buitenlandse mogendheden het centrum moest worden van de revolutie maar het zal het centrum worden van verzoening voor heel de provincie en een voorbeeld van een harmonieuze samenleving. En toch waren rebellen nog in staat ondertussen een aanslag te plegen in het oude Homs.

Er zijn verschillende verheugende tekens. Onder grote belangstelling is in het klooster van de hl. Sergius en Bacchus in Ma’aloula het door terroristen zwaar beschadigde en inmiddels gerestaureerde Mariabeeld terug geplaatst. Over heel het land worden door de regering regelingen getroffen om al het mogelijke te doen voor burgers in nood. Op alle terreinen wordt aan de heropbouw gewerkt.

Tijdens de lange avondrecreaties na het avondmaal wordt door de ene of de andere regelmatig een soort conferentie gegeven, terwijl de anderen rustig een werkje of een hobby afwerken, hetzij naaiwerk of werk aan de amandelen of groenten voor de maaltijd van morgen enz… Nu zou ik een uitleg geven over de Wederkomst van Jezus volgens de Evangelies en de Handelingen, volgens Paulus, volgens de Apocalyps en in de theologie. Al was het maar voor de kleine groep van onze eigen gemeenschap bedoeld, er waren al moslims die er van gehoord hadden en met zeven vroegen ze of ze ook mochten komen. Zo moest ik me een beetje aanpassen zonder de kernboodschap te verloochenen. Zij kennen ondertussen de duidelijke voorstelling van ons geloof in Jezus al. Wel hebben ze de behoefte om achteraf er bij te voegen wat de Koran en hun traditie daar allemaal nog over zegt. Het gebeurde met groot wederzijds respect. Het vurig verlangen naar de Wederkomst van Jezus (voor hen samen met hun 12^de profeet) leeft sterk en zij erkennen ten volle dat het helemaal Gods werk is. Welke vorm van louter menselijk, aards “messianisme” ook wordt aangeboden (marxisme, maoïsme, Franse Revolutie, Dritte Reich, islamitisch fanatisme of westers imperialisme…), het is altijd een rijk van geweld, onderdrukking en vernietiging. Het enige authentieke messianisme is dat van Jezus, de echte Messias. Israël als uitverkoren volk speelt hierin een centrale rol. Zolang zijn politieke leiders hun en onze Messias niet erkennen, zal Israël zelf in wezen de meest antisemitische staat zijn, zoals een grote menigte orthodoxe joden ook uitdrukkelijk blijft uitroepen. De groeiende groep Messias belijdende joden is voor Israël en heel de wereld echter wel een bron van grote hoop.

Syrië toont de hele wereld wat democratie is

Het is niet de ideale sfeer om verkiezingen te houden, maar nu moet belet worden dat er een bestuursvacuüm ontstaat. Daarom zal er alles aan gedaan worden om deze verkiezingen van 3 juni zo transparant en goed mogelijk te laten verlopen. De drie kandidaten hebben het zelfde basisprogramma: soevereiniteit van het land bewaren, Syrië is één familie, inmenging en terreurgroepen buiten en herstel met de hulp van echt bevriende landen. De wijze waarop het politieke, sociale en economische leven hersteld moeten worden verschilt in hun mening. De gebruikelijke westerse moddercampagnes van de kandidaten die elkaar zo zwart mogelijk proberen af te schilderen is hier geheel afwezig. Syrië zal zich niet zo gemakkelijk laten besmetten door de zogenaamde westerse democratie.

Het enthousiasme voor de presidentsverkiezingen blijft groeien. Nu was er in Yabroed een feestelijke en massale optocht. Alom zijn er manifestaties, ontmoetingen, symposia en evenementen. Op een volksfeest in Hasaka zei de regionale secretaris van de Baathpartij, Hilal al-Hilal het zo: “Syrie zal de hele wereld tonen wat democratie is met de beste verkiezingswet.” Ook Syriërs in het buitenland betuigen hun solidariteit. Sommigen komen over, alleen om te stemmen. In enkele tientallen landen hebben ze in de ambassades hun stem al kunnen uitbrengen en de opkomst was overal uitzonderlijk hoog: Brazilië, India, China, Iran, Jordanië, Irak, Indonesië, Polen, Spanje, Oostenrijk, de Scandinavische landen … In Moskou hebben enkele Syriërs getekend met hun bloed om hun verbondenheid uit te drukken. In Libanon was de opkomst zo overweldigend dat er een tweede volle dag voor voorzien werd.

Inmiddels nemen de westerse agressie en hysterie toe en hebben verschillende “regimes” waaronder België, op onwettige wijze Syriërs belet hun stem uit te brengen. Maar de protesten van de Syriërs bleven niet uit, in Frankrijk, de VS, Cairo, Bulgarije, Zwitserland en elders. In België was er een sit-in voor het Europees parlement.

Voor wie het interesseert nog dit bericht, dat ons ook maar terloops bereikte. Vanaf 28 mei tot aan de presidentsverkiezingen (3 juni) zendt de Syrische tv iedere avond om 20.30 u een reportage uit over de geheime oorlog tegen Syrië die al tien jaar bezig is. Het is in het Arabisch met specialisten van binnen- en buitenland. De Franse uitgave zal te volgen zijn in juni op MetaTV en You Tube: “Histoire secrète de la guerre contre la Syrie: dix ans de Résistance” . Ziehier nog een voorbeeld van huichelarij op wereldvlak,

Internationale instellingen als instrumenten van westers imperialisme

Vorige week, donderdagavond heeft Laurent Fabius, Franse minister van B. Z., gesteund door 64 landen, een voorstel van resolutie overgemaakt aan de UNO Veiligheidsraad om Syrië voor het Internationaal Strafhof (I.S.) te dagen voor alle bedreven misdaden in Syrië. Het voorstel werd deskundig door Rusland en China getorpedeerd. Het ware gelaat van internationale instellingen wordt steeds meer ontmaskerd.

Het I.S. dankt zijn oorsprong aan artikel 227 van het Verdrag van Versailles (1919) en aan het akkoord van Londen (1945) waarmee het tribunaal van Nürnberg werd gevormd om de nazikopstukken te veroordelen. Toen merkte de Duitse kanselier Ludwig Erhard al op dat het tribunaal van Nürnberg niet erg geloofwaardig is, daar het een rechtbank van overwinnaars is tegen uitsluitend Duitsers, terwijl misdaden van de geallieerden (o.a. het bombarderen van Dresden met fosforbommen) niet mee tellen. Hij zag liever een rechtbank vanuit neutrale landen zoals Zwitserland en Zweden, samen met Duitse advocaten.

Het I.S. zelf is in 2002 opgericht, met universele bevoegdheid. Een 20-tal dossiers werden geopend maar slechts 8 Afrikaanse staten werden veroordeeld (o.a. Oeganda, D. R. van Congo, Soedan, Libië, …). De misdaden in de streek van de Grote Meren zijn zeker het werk van Afrikaanse leiders, maar voor het grootste deel wel in opdracht van UK, Israël, V.S en Frankrijk. Enkel de tegenstanders van de westerse machthebbers werden veroordeeld. De Afrikaanse top van 2013 heeft dan ook afstand genomen van het I.S. Het schandaal van Libië is inmiddels bekend, maar nauwelijks doorgedrongen. Mouammar el-Kadhafi, zijn zoon Saif el-Kadhafi en zijn schoonbroer Adullah Senussi waren zeker geen misdienaars, maar de grote misdaden waarvoor ze aangeklaagd werden, hebben nooit plaats gevonden en waren pure uitvinden om de overname van Libië door de NAVO (met flinke hulp van de moedige Belgen!) in de openbare opinie te rechtvaardigen. Het uitmoorden van tienduizenden tegenstanders heeft nooit plaats gehad en het bewuste bombardement van een wijk in Tripoli door Kadhafi evenmin. Om de NAVO te helpen en het Libische volk te demoraliseren kondigde de procureur van het I.S., Luis Moreno Ocampo op 21 augustus aan dat Saif el-Kadhafi al aangehouden was, terwijl dit pas op 19 november gebeurde. Zo wordt het I.S. gebruikt voor het westers imperialisme. Inmiddels heeft Al Jaafari, permanent vertegenwoordiger van Syrië bij de UNO op een samenkomst van de VN Veiligheidsraad nogmaals met harde bewijzen de landen die terroristen in Syrië steunen aangeklaagd. Aan verschillende commissies die zich met terrorisme bezig houden heeft hij tientallen brieven geschreven met de nodige bewijzen. Op geen enkele brief heeft hij een antwoord gekregen! O ja, Obama heeft gezegd dat hij terughoudender zal zijn met militaire interventies en de gevechtsmissies in Afghanistan zal beëindigen. Mooi zo. Edoch, de rebellen in Syrië zullen nog meer steun krijgen, in Afghanistan blijven bijna 10.000 soldaten en dat er 5 miljard dollar wordt besteed aan de “bestrijding van het terrorisme”, voor nieuwe militaire bases, nog meer wapens en soldaten. De deskundige samenstellers van de film Obama Deception tonen aan dat Amerika sinds J. Kennedy geen president meer heeft gehad, alleen maar marionetten van Wall Street en de wapenindustrie. Van Obama zeggen ze dat hij een betere acteur en leugenaar is dan de anderen. Hij weet te zeggen wat de mensen graag horen en meteen precies het tegenovergestelde te doen volgens zijn opdrachtgevers.

Wie zonder zonden is werpe de eerste steen

Destijds brachten farizeeën een overspelige vrouw, die volgens de wet zou moeten gestenigd worden, bij Jezus en vroegen zijn mening. Hij gaf bovenstaand antwoord (Johannes 8, 7). Jezus heeft, zoals niemand anders   in de geschiedenis van de mensheid het geweld geopenbaard in het hart van ieder mens. En het evangelie schaart zich, zoals geen enkel ander   geschrift in de wereldliteratuur,   ondubbelzinnig achter de slachtoffers. Dit erkennen en aanvaarden, dat heet bekering.

Laurent Fabius gedraagt zich nu als de leider van de farizeeën die Syrië ten schande wil zetten voor het wereldforum. Wie is hij zelf? In 1999 wordt hij veroordeeld door het Franse gerecht wegens onvrijwillige doodslag. Een hoeveelheid bloedstalen, waarvan geweten was dat ze met HIV besmet waren en niet verhandeld mochten worden, heeft hij als eerste minister gewoon laten verhandelen om een farmaceutisch bedrijf te begunstigen. Hij is vervolgens een van de grote initiatiefnemers van de oorlog tegen Syrië, in opdracht van Israël, VS (Hillary Clinton), Generaal David Petreaus (C.I.A), Patrick O’Reilly en admiraal James Stravidis (NAVO). Op 18 juli 2012 wordt in Damascus een aanslag gepleegd waarbij drie topfiguren van de nationale veiligheid omkomen (Daoud Rajha, ‘n christen, Assef Chawkat,’n alawiet, Hassan Turkmani,’n soenniet.) Laurent Fabius weigert uitdrukkelijk deze aanslag te veroordelen. Op 17 augustus 2012 spoort hij in Turkije in een toespraak openlijk aan tot het vermoorden van de Syrische president en verklaart dat Bachar al-Assad niet verdient op aarde te leven!

Ja, de schuldigen van de oorlogsmisdaden in Syrië moeten voor het gerecht komen. Laten we beginnen met de hoofdschuldigen. Laurent Fabius, geef u aan bij het I.S. als oorlogsmisdadiger. Als ge uw schuld erkent en uw deel op u neemt om de aangerichte verwoestingen in Syrië te herstellen, kan er voor u en de uwen nog een barmhartige regeling getroffen worden.

Misdadigers en helden

Onze wereld wordt politiek bestuurd door misdadigers en geestelijk bezield door helden en heiligen. Het is belangrijk op tijd het onderscheid te zien en zelf aan de goede kant te staan. De grote misleider is de “algemene opinie”, die uiterst deskundig en wereldwijd wordt gevormd en waarin schuldigen en slachtoffers handig met elkaar worden verwisseld, evenals goed en kwaad. In feite worden Gods heilsplan in Christus en de echte waardigheid van de menselijke persoon verworpen: de heiligheid van een mensenleven moet ontkend worden en de mens moet voorgesteld worden als een ontwikkelde aap, de rijke verscheidenheid van man en vrouw moet uitgewist worden, huwelijk en gezin als basiscel moet verlaagd worden tot middel voor de economie, de productie en de consumptie, zoals alle andere contracten onder mensen, de soevereiniteit van landen moet gebroken worden en de macht moet in handen komen van de wereldheersers (nu o.a. het westers imperialisme), alles moet één kneedbare deeg worden met één bankwezen, één economie, één wereldfamilie onder de dictatuur van onzichtbare heersers. (De 130 machtigste en rijkste lui van de Bilderberggroep zijn op dit ogenblik tot zondag in besloten vergadering bijeen en in Parijs vergaderden woensdag 20 delegaties van de Europese liberale vrijmetselaarsclub). Daarvoor worden internationale organisaties opgericht met absoluut en universeel gezag, vol met bureaucraten, technocraten, profitocraten, kleptocraten, ideologen, klimatologen en raadgevers van windmolens… En op al deze niveaus werken tevens helden en heiligen. Internationale instellingen moeten er zijn en de Europese Unie kan veel goed doen. Ze moet dan wel Gods wetten respecteren en de waardigheid van de mens centraal stellen. Nu gaat het nog te veel in de tegenovergestelde richting: steeds meer centraliseren en macht grijpen in plaats van de soevereiniteit van de landen te steunen, economisch steeds meer uitbreiden in plaats van het leven sociaal te verbeteren en de waardigheid van de mens te bevorderen.

Zondag zijn de Europese kiezers begonnen aan het afbreken van de muur van de Europese dictatuur met een fameuze electorale opdoffer voor o.a. Frankrijk en Engeland, de ergste Europese vechtjassen. Op dezelfde dag heeft paus Franciscus gebeden met zijn hand en zijn hoofd tegen de muur van de schande, die Israël en Palestina scheidt. Nadat een aanslag geleegd werd op het leven van paus Johannes Paulus II is hij begonnen met het oprollen van het IJzeren Gordijn en het afbreken van de Berlijnse muur. Hij heeft er wel enkele jaren over moeten doen. In 1985 bezocht hij Nederland en een krant publiceerde twee bladzijden bijtende kritiek over deze “gevaarlijke illusionist”, omdat hij sprak over de twee longen van het ene Europa en zogenaamd geen rekening hield met de scheiding van het vrije Westen en het communistische Oostblok. Toch werd de scheidingsmuur in november 1989 afgebroken. De toekomst is aan de helden en heiligen met een visie. En de uiteindelijke bron blijft de kruisdood van Jezus, die de muur van geweld en haat voor heel de mensheid heeft afgebroken. Kom, Heilige Geest over de volkeren en hun leiders.

P. Daniel

30-05-2014 om 18:12 geschreven door Gust Adriaensen

In wat De Morgen -u weet wel, één van de twee zelfverklaarde 'kwaliteitskranten'- een 'analyse' noemt, kan je het volgende zinnetje vinden:

'Zondag veegde hij (Bourgeois) in West-Vlaanderen de vloer aan met Hilde Crevits (CD&V), een onverhoopte prestatie. Nadeel is het grijze imago van Bourgeois, dat niet meteen 'Verandering' uitstraalt.'

Ofwel kent De Morgen de betekenis van 'de vloer aanvegen met' niet. Ofwel is de journalist te lui geweest om de verkiezingsuitslagen nog eens te raadplegen. Ofwel behoort de schrijver van het artikeltje tot de propagandastaf van Bourgeois en co.

Want wat zeggen de verkiezingsresultaten:

-Crevits: 112.557 voorkeurstemmen

-Bourgeois: 63.780 voorkeurstemmen

Wie heeft dan met wie de vloer aangeveegd?

30-05-2014 om 06:58 geschreven door Gust Adriaensen

Traditioneel wordt op Hemelvaartsdag door de christelijke werknemersorganisaties 'Rerum Novarum' herdacht. Het is de 'encycliek over de toestand der werklieden', die op 15 mei 1891 door paus Leo XIII, in het licht werd gegeven, en het basisdocument is geworden van de sociale leer van de Katholieke Kerk.

In een eerste deel rekent de paus af met het socialisme. De encycliek noemt het socialisme een 'verkeerde oplossing' voor de sociale tegenstellingen. Want het 'benadeelt de arbeider', het biedt een 'onrechtvaardige oplossing' en het 'sticht verwarring'.

De 'ware redmiddelen' zijn, aldus Leo XIII, te vinden in de leer van de Kerk. Het 'nodige geduld', de 'toenadering der klassen', de 'rechtvaardigheid', de 'vriendschap', de 'christelijke broederlijkheid', zijn van die leer de belangrijke elementen. Maar de Kerk geeft niet alleen de richting aan, zij doet al heel wat en heeft dat doorheen de eeuwen gedaan.

Ook de Staat heeft een belangrijke rol te spelen en hij heeft recht op tussenkomst in de maatschappelijke problemen. Maar er zijn ook grenzen aan die staatsinmenging, stelt de encycliek. Enkele voorname opdrachten van de Staat zijn: 'bescherming van de eigendommen, bescherming van de arbeid, bescherming van de spaarders'.

Verenigingen van werkgevers en werknemers hebben 'recht van bestaan', aldus Rerum Novarum. Het 'nut van christelijke verenigingen' staat buiten kijf. Maar de organisatie en de tucht van die verenigingen moeten erop gericht zijn dat de 'godsdienstige en zedelijke volmaking' als het voornaamste doel wordt beschouwd. En het actieprogramma moet van dien aard zijn, dat 'de rechten en plichten van de patroons volkomen in overeenstemming zijn met de rechten en plichten van de werklieden'.

Rerum Novarum was duidelijk een antwoord van de Katholieke Kerk op het sterk opkomende socialisme. Maar de blijvende historische betekenis van de encycliek zit zonder twijfel in het omschrijven van staatsopdrachten, die de werknemer in bescherming nemen. En vooral in het erkennen van het 'recht op vereniging van de werknemers'. Daarmee werd de weg vrijgemaakt voor de door de Kerk ondersteunde oprichting en werking van (christelijke) vakbonden.

29-05-2014 om 09:09 geschreven door Gust Adriaensen

Volgens De Standaard zijn volgende CD&V-verkozenen, ACW'ers:

Europees Parlement: Ivo Belet

Federale Kamer: 8 ACW'ers op 18 CD&V'ers: Servais Verherstraeten, Nahima Lanjri, Veerle Heeren, Raf Terwingen, Sonja Becq, Roel Desseyn, Franky Demon, Stefaan Vercamer.

Vlaams Parlement: 15 ACW'ers op 27 CD&V'ers: Kathleen Helsen, Caroline Bastiaens, Dirk De Kort, Jo Vandeurzen, Sonja Claes, Vera Jans, Michel Dooms, Katrien Partyka, Bianca De Baets, Joke Schauvlieghe, Cindy Fransen, Valerie Taeldeman, Hilde Crevits, Johan Verstreken, Griet Coppé.

Om hun geloofwaardigheid te bestendigen, zullen zij ervoor moeten zorgen dat in het bijzonder de sociaal-economische opvattingen en standpunten van het ACW, voldoende gewicht krijgen in de onderhandelingen van CD&V voor het vormen van de nieuwe regeringen.

Wat dat betreft is N-VA gezien de erg liberale visie van de partij op economie en sociale zekerheid , een niet voor de hand liggende partner. De opvattingen van de zgn. 'linkervleugel' (de ACW'ers) van CD&V, sluiten veel nauwer aan bij S-PA en Groen, om PVDA+ nog niet te vermelden.

Dus opgelet parlementaire ACW'ers! Verkoop je ziel en je opvattingen niet lichtzinnig aan partijen die het ACW willen vernietigen, die de vakbonden haten en willen kortwieken, die het middenveld willen uitschakelen.

Wat is een andere interessante gevolgtrekking uit dit lijstje met ACW-verkozenen? De media hebben beklemtoond dat de campagne en deze verkiezingen duidelijker dan ooit draaiden om de, ruwweg gezegd, links-rechtsmaatschappijvisie.

Tel de ACW'ers, die je met reden een 'links' etiket mag opkleven, bij de verkozenen van S-PA en Groen, m.a.w. stop de parlementsleden in een links en een rechts blok, dan krijg je een nauwkeuriger beeld van de machtsverhoudingen inzake maatschappijvisie. 

In Vlaanderen zou dergelijk duidelijk sociaaleconomisch links blok, 43 zetels bezetten. In het Federale Parlement, zouden er 27 parlementsleden zijn die een erg gelijklopende sociaaleconomische visie hebben.

Het ACW moet zich bewust zijn van die macht en ze ook voluit gebruiken om de belangen van de werknemers te verdedigen en te pogen zijn voorstellen te realiseren.

En de christendemocraten zullen wel beseffen, dat zonder ACW-verkozenen, de partij het grootste deel van haar mandatarissen en van haar aanhang, kwijt is.

28-05-2014 om 07:38 geschreven door Gust Adriaensen

 Marc Reynebeau schrijft in De Standaard: 'De Belang-kiezer heette hondstrouw te zijn, zodat er altijd wel een niche voor extreem-rechts zou blijven bestaan. Dat liep dus anders. Slechts weinigen hadden dat voorspeld'.

Of Reynebeau bij die voorspellers was, weet ik niet. Of hij, zoals u, geachte lezer, dit blog geregeld leest, weet ik ook niet. In een aantal bijdragen van de laatste jaren, staan alleszins 'voorspellende' dingen.

-------------------------------------

Een en ander versterkt me in de overtuiging dat het Vlaams Belang al langere tijd het noorden kwijt is. (22-11-2007)

------------------------------

…de partij ziek is, de partijbonzen het zelf niet goed meer weten en hun geloof in het VB bijlange niet rotsvast meer is. Bovendien verspreidt die onzekerheid van de top zich als een virus bij de eenvoudige volgelingen, die jarenlang alleen maar moesten luisteren naar de onaantastbare leiders. (4-6-2008)

------------------------------

 Valkeniers mag verder aan Dewinters handje lopen. Hij staat duidelijk niet sterk genoeg in zijn partij om zichzelf te ontworstelen aan de ijzeren greep van Dewinter. Ook al beseft Valkeniers dat de weg die Dewinter hem en het VB dwingt te gaan, leidt naar de verdere verschrompeling van het VB.(26-11-09)

----------------------------------

 Vlaams Blok-Vlaams Belang heeft het langer uitgezongen. Maar de mot zit er duidelijk in. Ook de programmabasis van het Vlaams Belang is te smal. Een verkrampt nationalisme en een soms hysterisch antivreemdelingengebrul zijn ook voor de gemiddelde inwoner van onze miniregio niet zo aantrekkelijk. (21-2-10)

-------------------------------------

LDD is niet de enige partij die in de marginaliteit of helemaal zal verdwijnen. Veel dramatischer is de neergang van het Vlaams Belang. Die partij, op het hoogtepunt van haar populariteit goed voor tientallen parlementszetels en honderden andere mandaten, wordt helemaal leeggezogen door NVA, die andere nationalistische partij en zal een stevig gevecht met de kiesdrempel moeten leveren.

De voorzitterswissel De Winter-Annemans heeft geen zoden aan de dijk gezet. Integendeel. Annemans is helemaal in de coulissen verdwenen, is niet wervend. Hij kan het klaarblijkelijk niet.(15-2-14)

-----------------------------------------------

27-05-2014 om 08:06 geschreven door Gust Adriaensen

In groten getale waren ze van het verbruinde en verbrande Belang overgelopen naar het lentefrisse N-VA. Daar lag het Vlaamsche heil, de Vlaamsche republiek, de subiete eigen verrijking. Althans, dat was ze wijsgemaakt.

Maar hoe groot was hunne ontgoocheling. Zij die gezorgd hadden voor de tsunami van de Alliantie, moesten tot hunne verbijstering constateren dat in de Brusselse zaal waar de overwinning, die hen deed denken aan 1302, geen enkele Vlaamsche leeuwenvlag, met rode of zwarte klauwen, te ontwaren viel.

Niet zovele uren later hoorden zij de Grote Leider en Overwinnaar, niet zonder trots aankondigen dat hij ten paleize was genood. Hun Vlaams-republikeinse hart bloedde. En het Vlaamsche bloed spoot eruit toen de Keizer van Vlaanderen, aldus de kwaliteitskrant GvA, het woord 'Soeverein' in de Vlaams-nationalistische mond nam. 'De Soeverein heeft mij naar het paleis ontboden', zo zei de leenman aan wie ze hun vertrouwen geschonken hadden.

Soeverein. Een heerser met een aan geen hoger gezag ondergeschikte macht, aldus Van Dale. Hun toekomstige president spoedde zich naar de Soeverein, om Hem nederig zijn diensten aan te bieden. Een afschuwelijk bericht.

Nog weerzinwekkender was de foto met de Soeverein en de Leider. Keuvelend op het bordes van het Paleis, bijna hand in hand babbelend. De fysionomieën van beiden erg gelijkend. En ontwaarden zij geen pin met de Belgische driekleur op hun beider  revers? Sommige Vlaamsche Veteranen namen de een al voor de ander en moesten door jongere strijders op hunne vergissing gewezen worden.

Reeds sloop heimwee naar de goeie, vertrouwde Belangstal, in de harten van velen. Sommigen lieten hun tranen de vrije loop en begroeven hun gelaat in de plooien van de vertrouwde echte Leeuwenvlag.

27-05-2014 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/10

Mar Yakub

Naar een grotere eenheid

Wij kijken op naar de christenen in Egypte, die mogelijk nog meer geleden hebben en nog meer lijden dan wij. Vooral de koptische kerk heeft een sterke uitstraling met een vitale pastoraal voor de jeugd en zeer goede tv-uitzendingen.Zoals wij blijven bidden voor een heropleving van de Kerk in het Westen vragen we dat ook voor ons gebeden wordt. In de Grieks-Melchitische kerk zijn eveneens nog vele onvolmaaktheden. Dat ze hier in het hart van de christenheid steeds meer een mag worden, heilig, apostolisch en katholiek/universeel.

In Qâra is er zeer hard gewerkt aan het herstel van de kerk en je kunt niet zien dat er iets verwoest is. Alleen het grote kruis bovenop de kerk moet nog hersteld worden. In Homs is het echter dramatisch. Voordat de rebellen vertrokken, hebben ze nog alle kerken grondig verwoest en in brand gestoken. Het zijn er een tiental, waaronder twee met grote historische waarde. Onze bisschop, en hij niet alleen, heeft geweend als een klein kind. Een mogelijk goed gevolg is dat de verschillende christelijke kerken besloten hebben voortaan hun kerkleiders samen te brengen in de oude stad. Zo zijn daar nu vijf bisschoppen gevestigd: de orthodoxe, de grieks-melchitische, de syriac-orthodoxe, de syriac-katholieke en de maronitische.Bovendien zijn er nog de evangelischen.Het is de bedoeling naar een grotere eenheid van spreken, reageren en handelen te groeien. Het is ook echt nodig.

Wij proberen inmiddels in een steeds betere verbondenheid te leven met de Syrische bevolking en we zijn blij dat de contacten weer kunnen groeien. Zaterdag kwamen hier vier moslimvrouwen met vier zwaar gehandicapte kinderen om te vragen dat we voor hen zouden bidden, wat we ook gedaan hebben. Hoe of door wie zij naar hier gestuurd zijn, weten we ook niet. Een tijd geleden is hier wel een moeder met haar zwaar ziek kind gekomen om gebed te vragen en ze heeft nu laten weten dat haar zoontje helemaal genezen is. Zondag voormiddag kwamen weer ouders met een gehandicapt kind om gebed te vragen. Naast het gebed worden medicinale kruiden meegeven. Daar is hier altijd veel werk van gemaakt. Teenslotte krijgen we nu regelmatig een blits bezoek van moslims die hier waren in de tijd van de dramatische aanval op het klooster. Het is telkens als een weerzien van broers en zussen. Het samen overleven in moeilijke omstandigheden schept een bijzondere band.

Eindelijk weer een zondag zoals voorheen

Zondag is hier altijd een vrije dag geweest. De eerste gezamenlijke samenkomst is de feestelijk zondagseucharistie op de middag. Sinds Pasen komt hiervoor onze byzantijnse collega en vieren wij samen de uitgebreide byzantijnse liturgie, die hier al bij de Pinkstertijd wordt gerekend. Iedere paaszondag heeft een eigen naam, respectievelijk de zondag van de apostel Thomas (zoals in het westen), van de ‘myrophoren” of balsemdraagsters, van de genezing van de lamme van Bethsaida. En vandaag is deze vijfde paaszondag gewijd aan de Samaritaanse vrouw. Er is extra volk in de eucharistie, ook omdat een van onze gezinnen voor het eerst weer enkele dagen hier verblijft. Verder zijn er vluchtelingen en hun kinderen. En ze zijn er allemaal voor het feestelijk middagmaal in het atrium. Deze keer bleef ook onze byzantijnse collega, de pastoor van Qâra mee aanschuiven. Voor het eerst was er aan tafel weer die vrijheid en vreugde die we voor de oorlog iedere zondag mochten beleven.

In de namiddag kuieren sommigen naar de binnentuin en zelfs een klein stukje op het grote terrein. Voor het eerst spelen de kinderen weer even op het grote voorplein. Het geeft vage herinneringen aan de tijd dat de boeren vroeger na de hoogmis naar hun veld wandelden om de gewassen te bekijken, om te genieten van het wonder van de schepping en het werk van hun handen. Honderden ajuinenplantjes staan netjes in de rij, naast fel groene bossen van munt. De radijsjes, de pompoenen, de courgetten en nog veel meer, het groeit allemaal. In het midden van statige waaiers van grijze bladeren verschijnen de artisjokknoppen. Tegen de muur zie je de granaatappelbomen met hun helgroene bladeren en hun knalrode bloempjes. De tomatenplantjes moeten nog in volle grond gezet worden. De knoflook is voor meer dan de helft niet te voorschijn gekomen, maar de “rozen van Damascus” bloeien des te weelderiger, samen met de uitgebreide struiken van allerlei soorten rozen tegen het muurtje op het voorplein. Sommige zusters kunnen het niet laten om de knoppen, die weer voldoende gevormd zijn te plukken. Het zal een grote oogst worden van deze heerlijk geurende “rozen van Damascus”. Hier wordt onder meer lekkere thee van gemaakt maar ook een heerlijke frisdrank.

En tegen de avond wordt dan weer iets gezocht dat ontspannend is voor groot en klein, christen en moslim. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel filmen gezien als hier op zondagavond. Soms zijn het stokoude, maar heerlijk ontspannende, soms ook nieuwe, erg leerrijke of stichtende filmen. Het is nu een film van Luis de Funès, “de grote lolbroek” en er was stroom! Het kan niet anders vertoond worden dan op het kleine tv-, maar het genieten is er toch niet minder om.

Grote verschuivingen op wereldvlak

Voor het eerst in de moderne geschiedenis heeft een land het hoofd kunnen bieden aan een vernietigende oorlog, gevoerd door het westen en zijn islamitische en Arabische bondgenoten. Ondanks de vele moorden en verwoestingen zal Syrië stand houden en uiteindelijk overwinnen. Volgens John Pilger (The Guardian, 13 mei 2014) voert het Pentagon nu nog oorlog (‘geheime operatie’ genoemd) in 124 landen. Binnen kort dus 123, tenzij ze inmiddels weer elders chaos gaan maken. In Oekraïne steunt het volop een gruwelijk neo-nazi-regime om op die manier de NAVO in de richting te duwen van een oorlog met Rusland. Ondertussen neemt de armoede in Amerika zelf angstwekkend toe en wordt de vrijheid van het volk drastisch beknot. Dat is het gevolg van een politiek die er op gericht is om altijd en overal oorlog te kunnen voeren. Het Amerikaanse volk is echter veel meer waard dan dat. De Europeanen trouwens ook.

Amerika heeft nog een comfortabele positie met zijn trans-Atlantisch partnerschap (TPP) en zijn trans-Atlantisch partnerschap voor handel en investeringen (TTIP), waarmee het zowat 2/3^evan de wereldhandel beheerst. Dat zou in de nabije toekomst wel eens grondig kunnen veranderen, onder meer wegens de vijandige houding van Amerika en Europa die alles willen doen om Rusland nu economisch te isoleren en zoveel mogelijk sancties op te leggen. De BRICS (Brazilië, Rusland, India, China, Zuid Afrika) hebben al laten weten dat ze daar niet mee meedoen. Ook Duitsland versterkt nog zijn economische banden met Rusland, terwijl het gewoon mee kakelt op het politieke toneel.

In maart 2013 werd beslist een “nieuwe zijderoute” op te richten, nl. het gigantische project van Berlijn – Moskou – Peking. Het is een verwijzing naar de oude zijderoutewaardoor de Han-dynastie in het jaar 200 voor onze tijdrekening,een“zijderoute” oprichtte als een commerciële en culturele verbinding van China met centraal en Zuid Azië, het Nabije OostenenEuropa. China is de tweede grootste economische wereldmacht en staat op het punt de eerste te worden. Toegegeven, voor sommige Chinese producten is onze waardering niet erg groot. Toen we in de schaarste van de oorlog een gebrek aan schrijfgerief begonnen te voelen, kregen we plots een doosje vol met balpennen, ‘made in China’. De eerste drie die we probeerden schenen al niet te schrijven. Maar goed, daar willen we gerust met spleetogen naar kijken.Nu is de Chinese president zelf, XiJinping, naar Berlijn gekomen voor nadere besprekingen omtrent de nieuwe zijderoute.En hij is de leider van zowat 20 % van de wereldbevolking, terwijl Duitsland de grootste Europese economische machtis. De Duits-Amerikaanse onderzoeker William Engdahl, die in meerdere Chinese én Duitse universiteiten doceert, merkt op dat deze route door een aantal woelige gebieden van centraal Azië loopt. Hij vraagt zich af hoe de neo-conservatieven in Washington (Amerika-Israël-Engeland) hiervan misbruik zullen of kunnen maken door ter plaatse opstanden uit te lokken en chaos te veroorzaken om te trachten alsnog hun westers imperialisme overeind te houden.

Het positieve Russisch tegenoffensief gaat evenwel toch verder. Vladimir Putinis net op staatsbezoek geweest in China en heeft een dertigtal bilaterale contracten afgesloten, onder meer voor leveringen van gas en olie. Een uitspringer is de gigantische gas deal tussen de Gazprom en de China National Petroleum Corporation. Meteen maken Putin en XiJinping in een gezamenlijke verklaring duidelijk dat ze iedere gewelddadige inmenging in Syrië absoluut verwerpen.

De westerse arrogantie is een enorme tijds- en vooral energieverspilling. Met militaire en politieke macht proberen ze Oekraïne los te wringen van Rusland, alle media invloed wenden ze aan om de wereld wijs te maken dat Rusland daar nu de baarlijke duivel is (zoals Syrië, Iran en alle landen die nog niet aan het westen onderworpen zijn).Tenslotte is woensdag de vierde topontmoeting van de CICA gestart in Shanghai. Het is de conferentie voor interactie en vertrouwen in Azië, opgezet na de val van de Sovjetunie.Dit forum,tot heden onder voorzitterschap van Turkije heeft echter nooit echt gewerkt, omdat dialogeren en samenwerken onbekend bleken te zijn. Dit is vandaag onder voorzitterschap van China en Rusland grondig veranderd. Er zijn 26 landen lid van de CICA enTurkije is nu “toevallig” afwezig. Rusland en China hebben al besloten hun onderlinge betalingen verder uit te voeren in hun eigen munt en niet meer in dollars. Ook op gebied van samenwerking zal er wel degelijks iets geregeld worden. En zo zullen de vijandelijke acties van het westen precies het tegendeel tot gevolg hebben.

Ondertussen gaat de westerse arrogantie steeds verder. Nu wordt gewerkt aan een voorstel van resolutie om Syrië voor het Internationaal Gerechtshof te brengen en aan te klagen wegens misdaden tegen de menselijkheid. GennadyGatilov, afgevaardigde van de Russische minister van Buitenlande Zaken heeft meteen al laten weten dat dit totaal onaanvaardbaar is en dat zij elke resolutie in deze zin zullen kelderen. Deze verklaring is inmiddels door de Russische permanente vertegenwoordiger bij de UNO, VitalyChurkin met dezelfde duidelijkheid herhaald.Het is inderdaad onaanvaardbaar dat de echte moordenaars en verwoesters van Syrië er van af komen door gewoon Syrië zelf aan te klagen. Amerikaanse, Israëlische, Turkse, Europese en Saoedischeluidsprekers kunnen de schuld van Syrië wel over de wereld uit bazuinen, (zoals ze drie jaar lang de “spoedige” val van “het regime” en zijn “dictator” aankondigden), maar de tijd dat hun eigen bevolking dit ook gelooft is echt voorbij. Ze moeten ofwel ophouden met hun brutaliteiten ofwel nog brutaler worden (zoals de politiek én journalistiek in Frankrijk, die de trappers nu helemaal kwijt zijn).

Een nieuw “IJzeren Gordijn”?

De moderne oorlogen zijn op de eerste plaats media-oorlogen waardoor eerst een openbare opinie wordt opgebouwd zodat de mensen hermetisch worden afgesloten van wat er werkelijk gebeurt. Dit hebben we hier in Syrie al te pijnlijken te dikwijls ervaren. De “slachter” van Bagdad, Abdel Hakim Belhaj werd ingezet voor de verwoesting van Libië. En België heeft hierbij gedurende maanden flink meegedaan met zijn F-16s, maar wij doen nu nog altijd alsof ze pakjes met snoepgoed gedropt hebben. Vervolgens hebben NAVOvliegtuigen deze 3^de man van Al Qaida op 26/11/2011 overgebracht naar het Turkse Eskandarun aan de Noordgrens met Syrië, samen met een bataljon Al-Qaida-strijders en een massa wapens, gestolen uit de depots van Khadaffi. Voor het oog van de wereld wordt deze drievoudige “slachter” (goud voor Bagdad en Tripoli, brons voor Damascus) gezocht door de VN op grond van de resoluties 1267 (1999) en 1989 (2011) maar de NAVO heeft hem ondertussen aangesteld tot militair gouverneur van Tripoli!

De Libanees Hassan Hamadé, lid van de Nationale Raad voor de audiovisuele media heeft nu (21 mei 2014) een lange “Open brief” geschreven aan de Europeanen waarin hij spreekt van een nieuw “IJzeren Gordijn” waardoor zij afgeschermd worden van de waarheid. Officieel is Al Qaida gebrandmerkt als terreurorganisatie en is ieder contact van de “vrije democratische wereld” hiermee strikt verboden. In werkelijkheid worden Al Qaida en zijn vertakkingen gesteund door Amerika en Israël, terwijl de NAVO de algemene bescherming van de trainingskampen op zich neemt en zorgt dat de groepen ingezet worden waar Amerika-Israël het nodig achten, o.a. in Syrië: “Omwille van de middelmatige figuren die u (Europeanen) besturen, zijt gij al drie jaar op beschamende en misdadige wijze nauw verbonden, zonder dat ge het weet, met Al Qaida en zijn vertakkingen… die arm in arm gaan met de moslimbroeders om Syrië te vernietigen, ons aller moeder land, het mooie Syrië, de wieg van de christenheid met zijn ongewoon voorbeeldige samenleving van verschillende godsdiensten en volkeren”. Als je verder weet dat 1/4^de van de Europese parlementsleden aangesloten is bij de lobbygroep LGBT (Lesbisch-Gay-Bi-Transseksueel!), dan heb je alle reden om als normale burger eens Romeinenbrief van Paulus, hoofdstuk 1 te lezen of de uitleg van de nieuwe catechismus (nrs. 2357-9) en dan nog goed uit te kijken voor dat ge uw stem uitbrengt.

Groeiend enthousiasme

Een ons onbekende overtuigde christen schreef in de 2^de helft van de 2^de eeuw een lange en prachtige brief aan een zekere Diognetus, een ontwikkelde heiden met belangstelling voor het christelijk geloof. Hij geeft een beschrijving van de christenen midden een heidense wereld: “Elk vreemd land is hun vaderland en elk vaderland is hun een vreemd land”. Christenen zijn als pelgrims, die overal thuis zijn, maar zich nergens blijvend installeren, omdat ze verder trekken naar een hemels Vaderland. Jezus zei het kernachtig op een heel andere manier: “Geeft dan aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt” (Mt 22, 21). Zo willen wij loyale burgers zijn, het wettig gezag aanvaarden en respecteren, maar geen enkele leider of politiek systeem als absoluut beschouwen. Alles beoordelen wij vanuit het respect voor de wetten van God en voor waardigheid van de mens. Dat zijn de hoogste waarden. Wij zullen blijven strijden tegen de ongeldige wetten die hier tegenin gaan.

Inmiddels delen we het groeiend enthousiasme van de Syrische bevolking nu de presidentsverkiezingen steeds dichter bij komen (3 juni). Het land verkeert steeds meer in een feeststemming terwijl er hier en daar toch nog aanslagen gepleegd worden. Er zijn volksfeesten, kleurrijke manifestaties, rally’s, conferenties allerhande. In de door Israël onwettig bezette Golan eisen de Syriërs van Ban Ki-moon dat hij voor hen de mogelijkheden voorziet om hun stem uit te brengen. Ook Syriërs in het buitenland uiten hun solidariteit. Deze presidentsverkiezingen worden hier beschouwd als een voorlopig hoogtepunt van de hervormingen, dank zij de nieuwe constitutie, een meer partijenstelsel en nu drie presidentskandidaten. Uiteraard oogst de huidige president door zijn moedige houding en de wijze waarop hij volk en land heeft beschermd tegen het hele wereldterrorisme zoveel waardering en dankbaarheid, samen met het leger, dat hij zeker een voorsprong heeft op de anderen. Laat alle westerse leiders, groen van jaloezie, nu maar tandenknarsen. Syrië zet belangrijke democratische stappen en blijft tegelijk vasthouden aan zijn kostbare waarden van harmonisch samenleven met alle geloofsgroepen, de onvoorwaardelijke eerbied voor het menselijk leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood en het onwrikbare huwelijk en gezin, als de veilige thuis van vader, moeder en kinderen, waarin ieder mens zijn eerste en laatste maatschappelijke geborgenheid kan vinden. Ondertussen leren de kinderen dansjes op de school onder begeleiding van liederen waarin ze hun liefde voor “Soeria” uitzingen. Merk je in Belgie ook iets van deze spontane volksvreugde naar aanleiding van de komende verkiezingen? En op welke muziek en welke woorden wordt dan gedanst?

P. Daniel

26-05-2014 om 09:20 geschreven door Gust Adriaensen

Proficiat aan de overwinnaars!
Proficiat aan degenen die standhielden!
Courage voor de verliezers!

En dat er nu maar zo snel als mogelijk

een competente

en

sociaalbewuste

Vlaamse en federale regering gevormd wordt!!!

25-05-2014 om 21:37 geschreven door Gust Adriaensen

Het intellectuele, politieke en moraalfilosofische absolute dieptepunt van Etienne Vermeersch:

"Telkens Bruno Tobback op tv komt, verliest sp.a duizend stemmen"

25-05-2014 om 14:18 geschreven door Gust Adriaensen

'Harde kiescampagne?': De schuld van de anderen.

'Ontzaglijk veel geld in onze propaganda gestoken': De schuld van de anderen.

'De flaters van Jambon, Homans, De Wever, Bracke....': De schuld van de anderen.

'Alles wat er misgaat in Vlaanderen, België, Europa': De schuld van de anderen

'Niet alleen de leugens en halve waarheden van de anderen maar ook onze leugens en halve waarheden': De schuld van de anderen

'Dat ik nooit lach': De schuld van de anderen

'Dat ik ben zoals ik ben': De schuld van de anderen.

 'Enz., enz., enz.,......': De schuld van de anderen

DE MANTRA VAN DE GROTE LEIDER, DIE MEER EN MEER MENSEN DE STROT UITKOMT:

't Is de schuld van de anderen!'

24-05-2014 om 18:30 geschreven door Gust Adriaensen

Het is het goede recht van politieke partijen om ook een visie te hebben op de (toekomstige) staatkundige structuur en status van een land of regio. Het is dus ook het goede recht van een Vlaams-nationalistische partij als N-VA, om te streven naar een onafhankelijk Vlaanderen.

Maar sinds uit allerlei peilingen, het in de top van N-VA doorgedrongen is, dat het overgrote deel van de Vlamingen niet wil weten van een onafhankelijk republiekje Vlaanderen en bovendien ook het koningschap niet per se weg wil, draait de partij als een kat om de hete onafhankelijkheidsbrij. 

In het Grote Debat op tv was het weer zover. Martine vroeg De Wever met ja of nee te antwoorden op de vraag of N-VA het land wil splitsen. Een vervelende vraag, voegde ze er verontschuldigend aan toe. (Een schoonheidsfoutje Martine: er bestaan eigenlijk geen vervelende vragen voor journalisten.

Het is geen vervelende, maar een voor de hand liggende vraag. Een immens  terechte vraag. En ze moet blijven gesteld worden aan N-VA. Waarom? Omdat in de beginselverklaring van de partij staat dat ze een 'onafhankelijk Vlaanderen' wil. Dat is de kern , het doel van de Vlaams-nationalistische visie en haar program.

De Wever maakt er zich wel gemakkelijk vanaf en schakelt bij die vraag, zoals bij alle 'moeilijke' vragen die aan hem gericht worden, direct over op reacties met een extreem hoog Calimerogehalte.

En het zinnetje 'Wie wil er nu een land splitsen?' is toch wel het toppunt van volksverlakkerij. Het antwoord is toch duidelijk meneer De Wever? U en uw partij willen het land splitsen. Wat is namelijk een 'onafhankelijk Vlaanderen'?

Dergelijke vorm van ongeloofwaardige 'N-VA-newspeak', drukt misprijzen uit voor het intellectuele niveau van de Vlamingen.

24-05-2014 om 12:00 geschreven door Gust Adriaensen