VIII/4 4 april 2014

Onze zondag

Met deze zondag begint in de byzantijnse liturgie al de vijfde week van de vasten. Hij is toegewijd aan de heilige Johannes, die in de 7^e eeuw een merkwaardige “ladder (= in ’t Grieks: Climax) van 30 deugden” schreef. Het is een ascetisch werk verwijzend naar de ladder van Jacob (Gen. 28, 10-22) om met 30 trappen in de hemel te geraken. Neen, het is geen soort Assimil-methode, zo in de zin van ‘hemelen zonder moeite’. Hij begint met een afstand van de wereld en ook een innerlijke onthechting om een religieus leven te kunnen ontwikkelen. Dan behandelt hij de gebreken en de deugden. Hij eindigt met de mystiek en de innerlijke rust. In het Latijn werd dit vertaald door de “scala” van het Paradijs. De moeite van het proberen waard. En vergeet niet, deze oude rakkers geven soms (diepte)psychologische inzichten waar onze moderne psychiatrie héél veel van kan leren. Een pastoor van Ars had trouwens al meer psychologisch inzicht dan de meeste Franse psychiaters van toen (en nu?).

Zaterdag en zondag was het zulk een stormweer dat zowat alles wat niet vaststond werd meegevoerd. De wind beukte en bulderde er op los. En er was geen elektriciteit of met voortdurende onderbrekingen. Voor twee dagen geen douche of andere beperkingen, daar draaien we onze hand niet meer voor om. We zijn meer gewoon geweest. Tijdens de eucharistieviering houdt het gebulder plots op. Het is een gelegenheid om het middagmaal in het atrium te nemen onder een stralende zon. En plots belt een jonge moslimvrouw uit Libanon aan. Ze is journaliste en wil een reportage schrijven voor de krant Al Akbar. We vragen wel de nodige discretie, de oorlog is immers nog niet voorbij. Het was een aangename ontmoeting en meteen vernemen wij iets over de al of niet herstelde veiligheid van hier naar Libanon. Ze krijgt van ons een zwart armbandje met tien bolletjes en een kruisje als een minirozenhoedje. Wij beloven te bidden voor haar en zij voor ons.

En ’s avonds kijken we nog eens naar een interessante dvd langs ons tv-scherm: de Laatste Exodus (Arabisch gesproken met Engelse titels). Het is een realisatie van Kerk in Nood, 2012 of misschien zelfs 2013. Het gaat over de ‘Levant’ (ten O van de Middellandse Zee) waar het christendom ontstaan is en de christenen de oorspronkelijke bewoners zijn. Het begint met de beslissing van de Ottomaanse heersers van 24 april 1915 om alle leiders van het Armeense volk in Turkije meteen af te slachten. Een genocide op ongeveer 1,5 miljoen christenen. Anderen konden vluchten. De volgende groep zijn de christenen die verdreven werden van hun eigen land en grond in Palestina, omdat Israël een zuiver joodse staat wilde (en nog wil) tegen zijn eigen Bijbelse roeping in. Dan volgden de christenen van Libanon, de christenen van Cyprus, de christenen van Irak, de kopten van Egypte en nu de christenen van Syrië. Er wordt telkens een pakkend getuigenis gegeven. Uit beelden van Syrië herkennen we het getuigenis van de moord op een kind, dat in feite erger was dan het hier kort wordt voorgesteld. Christenen zijn wereldwijd de meest vervolgde groep. En laat u asjeblief niet wijsmaken dat het “toevallig” is!

Libanese gerechten met amandelen en groeten uit Syrië

De amandeloogst van vorig jaar ligt nog steeds op ons te wachten. Meer dan vijftig grote zakken. En daar is veel werk aan. Ze werden een tijd te drogen gelegd waardoor de meesten hun omhulsel al hebben afgelegd. De harde bolster moet echter nog kapot geklopt worden om de amandel er uit te halen. Machinaal kunnen de bolsters gebroken worden maar dan zijn de amandelen ook kapot. Dus, hand made! Gelukkig kan iedereen, groot en klein hieraan meehelpen. Geen opleiding of diploma’s vereist. De enen geven de bolster een flinke tik, zonder de amandel te raken en de anderen halen de vrucht er uit. Amandel per amandel! Een uitstekend werk voor de vastentijd. Tijdens de belegering van ons klooster hebben we wel getracht er ons mee te amuseren, samen met de vluchtelingen, maar toen ging onze aandacht naar het overleven zelf. Nu hebben we deze week eindelijk meerdere dagen bijna onafgebroken hieraan besteed. Af en toe hebben we dan de lange gebeden van de vasten vervangen door een interessante geestelijke conferentie te beluisteren. Deze amandelen kunnen in Libanon voor een goede prijs verkocht worden. Als je in België of Nederland een lekker Libanees gerecht met amandelen vindt, zit er misschien wel een amandel van hier bij. Warm aanbevolen.

Moslims en christenen bidden tot God

Driemaal zijn jonge moslims deze week komen vragen om te bidden voor vrienden die verraderlijk door rebellen werden gedood. Telkens vernamen we dat het mannen waren die zich op bijzondere wijze hebben ingezet voor de bescherming van anderen. We hebben tweemaal de eucharistie opgedragen en eenmaal het avondgebed gezongen voor hun intentie. Achteraf hebben deze moslims na de mis en na het avondgebed hun gebeden voor de overledenen gereciteerd. We willen als christenen aan de kant van de onschuldige slachtoffers staan en niet aan de kant van de moordenaars en de vervolgers, al willen we ook bidden voor de moordenaars dat ze uit hun verblinding bevrijd worden. Zelf blijken wij niet direct meer in gevaar te zijn, maar verderop zitten nog wel degelijk rebellengroepen.

Donderdags houden we in de vasten, na het lange avondgebed nog een uur aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Deze keer is er een jonge moslim die vraagt om te bidden voor de genezing van zijn vrouw. En ook hij houdt het met ons in de kerk twee uur uit. Zou God deze verenigde gebeden niet verhoren? Hij zal ze spoedig verhoren!

Blijvende onrust en verdeeldheid bij onze noorderburen

Naast Israël en Saoedi-Arabië blijft Turkije met fanatieke hardnekkigheid Syrië bestoken. Tegen de aanval op Kassab is wel wereldwijd geprotesteerd en Rusland heeft een spoedvergadering gevraagd van de veiligheidsraad van de VN. Nu blijkt er een gesprek uitgelekt te zijn tussen toppolitici van de Turkse regering die een aanslag beraamden op het grafmonument van Suleiman Sjah, de stichter van de Ottomaanse dynastie. Dit monument bevindt zich in Syrië. Met een dergelijke aanval zou Turkije een voorwendsel hebben voor een militaire inval in Syrië. Altijd hetzelfde. Er zijn nog meerdere schandalen uitgelekt rond de Turkse eerste minister. Dat hij het gerecht naar zijn hand zet en de vrije meningsuiting radicaal beknot is ook al lang geen geheim meer. Hiermee is evenwel helemaal niet gezegd dat de oppositie wel propere handen heeft. Van het westen hoeft hij niet veel te vrezen. Bij de verwoesting van Libië heeft hij zijn onvoorwaardelijke steun betoond aan de NAVO. Sindsdien is hij ook een trouwe bondgenoot van de extremistische moslimbroeders. En jawel, zijn partij heeft vorige zondag de verkiezingen gewonnen. Hij kan nu nog beter met ijzeren hand regeren. Toch blijft Turkije diep verdeeld tussen de moslimbroeders, die nu nog een relatieve meerderheid hebben van 45 % en een groeiende groep jongeren en anderen die een echte lekenstaat verkiezen. Er is trouwens onder de moslimbevolking van meerdere landen een onmiskenbare stroming die radicale groepen wil afschudden. Zal ook Turkije eens de moslimbroeders kunnen trotseren, zoals Egypte tot heden moedig heeft getoond?

04-04-2014 om 19:18 geschreven door Gust Adriaensen

Schiet de burgemeester tekort?

Het begint er naar uit te zien dat de Zoölogie van Aantwaarpen een vastere en vastere plaats verovert in het kamp van de dierentuinlosers.

Nadat onze beminnelijke premier, tevens titelvoerend burgemeester van Mons, twee schattige panda's voor de verstoorde en verzuurde blik van zijn collega van 't Stad kon wegkapen, en ze, samen met de Chinese eerste minister naar zijn Bergense zoo kon overbrengen, is het nu Somers van Mechelen die De Wever van Antwerpen in het Scheldezand doet bijten.

Want onze flamboyante en goed van de tongriem gesneden Mechelse burgervader haalde zes neusberen onder de neus van de grote baas van 't Schoon Verdiep weg en bracht ze naar zijn Planckendaal. Wat meer is: Somers ving zes bizonkoeien ergens in de Nederlandse wildernis, tikte in de Congolese brousse een koppel reuzenmiereneters op de kop en liet een troep humboldtpinguïns immigreren. Dat alles tot meerdere eer en glorie van Muizen en Mechelen waarvan hij de fiere eerste burger is.

Tegenover die geweldige successen op zoölogisch gebied van zijn meest gehate politieke tegenstanders, Di Rupo van de PS en Somers van Open VLD, kon De Wever van N-VA, niets anders brengen dan een slecht gevallen pandaverkleedact, een slapstickvertoning die ook in internationale kringen nog altijd meewarig wenkbrauwengefrons veroorzaakt, vooral in het vaderland der panda's.

Het gaat echt niet goed met den Antwerpsen dierentuin, de trots toch wel van de Koekenstad. En de burgemeester slaagt er niet in het ongunstige tij te keren. Projectontwikkelaars hebben reeds hun begerige ogen laten vallen op de goudwaarde van die lap grond bij het Centraal Station.

04-04-2014 om 08:14 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus in Gaudium Evangelii:

'De economie zou, zoals het woord zelf aangeeft, de kunst moeten zijn om te komen tot een gepast beheer van het gemeenschappelijke huis dat de hele wereld is.

Iedere economische actie van een bepaalde omvang heeft, wanneer die in het ene gedeelte van de planeet in beweging wordt gezet, zijn weerslag op het geheel; daarom mag geen enkele regering buiten een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid om handelen.

Het wordt immers steeds moeilijker oplossingen op lokaal niveau te vinden voor de enorme wereldwijde tegenstellingen, waardoor de lokale politiek wordt overstelpt met problemen die moeten worden opgelost.

Als wij werkelijk een gezonde wereldeconomie willen bereiken, dan is er in deze historische fase een efficiëntere wijze van interactie nodig, die met behoud van de soevereiniteit van de naties het economisch welzijn van alle landen en niet alleen dat van weinigen garandeert.'

03-04-2014 om 08:13 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een uitgebreide bevraging van de VRT (Foto van Vlaanderen) blijkt dat slechts 26% van de Vlamingen gewonnen is voor de splitsing van België en de Vlaamse onafhankelijkheid.

01-04-2014 om 08:23 geschreven door Gust Adriaensen

Het VN-klimaatrapport vermeldt de 8 grootste bedreigingen voor onze planeet als gevolg van de klimaatopwarming:

1. Dood, gewonden, aangetaste gezondheid en gedwongen verhuizing in laaggelegen kustgebieden door stormen en zeespiegelstijging.

2. Sterk verslechterde gezondheid en ontwrichte levens in grote steden door landinwaartse overstromingen.

3. Kapotte water- en elektriciteitstoevoer en gebrekkige gezondheids- en nooddiensten door extreem weer. Gehavende watervoorziening door droogte en overstromingen en slechtere waterkwaliteit.

4. Dood en hoger sterfterisico door extreme hitte, vooral bij ouderen in steden en bij mensen die buiten werken.

5. Voedselonzekerheid door opwarming, droogte, overstromingen en onregelmatige regenval. Zowel productie, vervoer, toegang tot voedsel als stabiele prijzen raken in het gedrang.

6. Op het platteland verliezen mensen hun inkomen door gebrek aan drink- en irrigatiewater en door slechtere oogsten.

7. Verlies van inkomsten door de teloorgang van alles wat de zee ons te bieden heeft, van visserij tot kusttoerisme. Onder andere door de verzuring van de oceanen raken schaaldieren in de verdrukking.

8. Verlies van inkomsten door de teloorgang van ecosystemen op land: de complexe samenwerkingen tussen dier- en plantensoorten die nu winst opleveren, zoals bestuiving door bijen of natuurlijke waterzuivering in de bodem.

31-03-2014 om 19:39 geschreven door Gust Adriaensen

Het onderbroekenpopulisme van Karel Van Eetvelt

Mag ik morgen, in naam van de democratische controle, ook eens in jouw onderbroeken komen neuzen, John?', vraagt Karel Van Eetvelt op de website van Unizo, aan staatssecretaris John Crombez.

Een ergerlijke, leugenachtige en domme vraag. Want de topman van Unizo weet natuurlijk dat de belastinginspectie niet in zijn middenstander- of ondernemeronderbroeken komt neuzen. Van Eetvelt zadelt met dergelijke op niets steunende, primitieve toogpraat, vele bona fide ondernemers, met plaatsvervangende schaamte op. En bij de buitenstaanders versterkt hij het gevoel dat ook Unizo met alle mogelijke middelen de strijd tegen de fiscale fraude wil tegenwerken.

De draaikonterij van Peter De Roover

De recent tot de N-VA bekeerde De Roover wringt zich in allerlei bochten om de lezer diets te maken dat hij (de lezer) beter moet leren lezen. Want, aldus Doorbraakman De Roover, 'afgelopen weekend las ik dat ik in een opiniestuk niet alleen afstand nam van een onafhankelijk Vlaanderen maar ook zweeg als vermoor over de noodzaak van communautaire hervormingen na 25 mei. Ik las en herlas mijn opiniestuk en vond dat helder (sic).' 

Maar niet voor de lezer, meneer De Roover. Uw partij blijft maar de gekste dansjes uitvoeren om de kern van uw partijprogram, nl. de onafhankelijkheid van Vlaanderen, te verbergen onder een confederaal deken.

De zelfkennis van Rik Torfs

De rector van de Katholieke Universiteit van Leuven verkiest 'de krukkige redeneringen van Lysias (geboren in 445 voor Christus) boven de wijze lessen van Obama.

Want: 'Politieke toespraken (zoals die van Obama) raken zelden, omdat ze zorgvuldig zijn geconstrueerd met een overduidelijk doel voor ogen: mensen overtuigen. Logische fragmenten staan ten dienste van emotie. Of de spreker daarbij zelf meent wat hij zegt, blijft in het midden. De boodschapper blijft buiten schot. Ook en vooral wanneer hij over zichzelf spreekt... Zo gaat het altijd. Zelf bestegen de sprekers allemaal de maatschappelijke ladder, niemand daalde haar af. '

'Mijn favoriete redenaar, of liever tekstschrijver, Lysias, volgde de andere richting. Hij erfde een fortuin, maar verloor zijn geld door politieke omstandigheden. Zijn stijl is helder en eenvoudig. De ironie verhoogt het waarheidsgehalte van zijn teksten. Want enkel ernstige mensen liegen... Zijn betoog lijkt perfect rationeel, ook al schuilen er drogredeneringen in. Want drogredeneringen blijven redeneringen. Ze geven de toespraak karakter enmaken haar waarachtig.'

Mijn conclusie: Rik schrijft in zijn column eens te meer vooral over zichzelf. In onze talentrijke rector schuilt zowel een OBAMA als een LYSIAS.

31-03-2014 om 08:17 geschreven door Gust Adriaensen

Middelheimtanka  

Lente in het park.
Vorm en lijn onverstoorbaar
in de zoele bries.
Geluk fladdert in mijn hart
als prille berkenblaadjes.

30-03-2014 om 22:06 geschreven door Gust Adriaensen

ACW-voorzitter Develtere zegt: 'We zullen Dedecker de volledige rekening presenteren voor onze imagoschade.' Develtere verwijst daarmee naar de rechtszaak wegens laster en eerroof die het ACW tegen N-VA-kamerlid Peter Dedecker heeft lopen.

Even het geheugen opfrissen. In februari 2013 beschuldigde het tot dan toe totaal onbekende parlementslid Peter Dedecker, het ACW van fraude en schriftvervalsing. Zware beschuldigingen die het ACW ertoe noopten een rechtszaak aan te spannen (behandeling in het voorjaar van 2014, uitspraak na de verkiezingen).

Later veegde de BBI (Bijzondere Belastinginspectie) de beschuldiging van fraude van tafel . Er is geen fraude vastgesteld.

Dat was voor propagandachef in spe Dedecker geen reden om zich te verontschuldigen. Integendeel. Hij schreeuwde in de beste Newspeakstijl van de daken dat de BBI hem gelijk geeft.

Dat was 'pervers' in de letterlijke betekenis van het woord. Want wat deed Dedecker als een (bijna) volleerde politieke manipulator en Newspeakgebruiker? Terwijl natuurlijk zijn beschuldiging van 'fraude en schriftvervalsing' het zwaarste woog (en nog weegt)-het zijn criminele feiten-, verschoof  hij  het accent naar het forse bedrag dat het ACW aan achterstallige belastingen moet betalen. En daaruit concludeerde gladde jongen Dedecker dat de BBI hem 'gelijk geeft'.

Wat meneer Dedecker zeer bewust probeert te doen, is de publieke opinie misleiden, is de waarheid verdraaien, om daaruit politiek voordeel te halen.

Het tegenovergestelde van wat Dedecker in zijn stuitend kronkelend, 'frauduleus' taalmisbruik, de goegemeente probeerde wijs te maken, maakte de BBI glashelder duidelijk: de fraudebeschuldiging van parlementslid Dedecker steunde op niets.

Terecht heeft het ACW tegen die beschuldiging van criminele feiten, een aanklacht ingediend. Had de beweging dat niet gedaan, zou dat zwijgen geïnterpreteerd zijn, zeker door een figuur als Dedecker, als een schuldbekentenis.

Patrick Develtere stelt het duidelijk: 'Wij gaan het spel dat hij (Dedecker) speelt niet spelen. Ik ga hem niet beschuldigen zonder bewijzen, geen modder gooien en liegen. Maar als de rechter ons gelijk geeft, zullen we de rekening presenteren, tenzij hij bewijst voor redelijkheid vatbaar te zijn.'

 Dedecker voor redelijkheid vatbaar? Dat is nog maar de vraag. Binnenkort verschijnt een boek van zijn hand, met de tendentieuze en eens te meer beschuldigende titel 'Een zuil van zelfbediening. ACW, Arco & Dexia'.

29-03-2014 om 08:08 geschreven door Gust Adriaensen

P. Daniel, Mar Yakub, 28 maart 2014

Een echte zon- en feestdag

Stralend weer was het deze zondag. Al heel vroeg stond de Libanese OTV hier om een reportage te maken en om te vragen waarom we niet gevlucht zijn. Jazeker, we hebben, God zij dank, de aanslagen overleefd, geprobeerd ons religieus gemeenschapsleven verder te zetten en zorg te dragen voor de vluchtelingen en mensen om ons heen. Zo hebben we er uiteindelijk voor gekozen om hier te blijven. We wilden, zoals het evangelie en zoals Jezus, aan de kant van de slachtoffers staan en niet aan de kant van de vervolgers. Ieder getuigde iets in die zin op eigen wijze. Dinsdagavond zou de reportage uitgezonden worden.

We benutten meteen de gelegenheid om de opslagplaats van hulpgoederen   te bezoeken. De containers vanuit België komen nog toe in de kuststreek. De goederen die bedoeld zijn voor het klooster worden daar in bewaring gehouden totdat het veilig genoeg is deze te transporteren. De overvloedige voeding, kleding e.d. worden ter plaatse zeer dankbaar door een groep onder de behoeftigen verdeeld. Er is immers overal nog grote nood. Wij zelf krijgen inmiddels ladingen hulpgoederen toe van het Rode Kruis in samenwerking met de Rode Halve maan, van S.O.S en andere. De goederen komen van verschillende landen. Onze ploeg vrijwilligers doet zeer goed werk. Met wat fierheid en overdrijving noem ik hen “de 12 apostelen”. Dorp per dorp gaan zij na wat de noden in de families zijn en delen aan iedereen uit. Het zijn duizenden pakketten met voeding, kleding, onderhoudsgoederen en matrassen. Indien er dringende medische zorgen nodig zijn wordt zo mogelijk financieel geholpen. De ziekenhuizen waren/zijn gratis maar de meeste zijn geplunderd, verwoest en veel medisch personeel is vermoord. Vroeger deed een deel van de bevolking beroep op een ziekenhuis, nu is er overal nood aan medische verzorging en nauwelijks materiaal. Verheugend is dat inmiddels onze vrijwilligersploeg zoveel vertrouwen gekregen heeft dat nu ook van officiële zijde gevraagd wordt voor de hulpvoorziening te zorgen in heel de streek van Qalamoun tot Damascus toe.

Dinsdag vieren we de “Boodschap aan Maria”. Het is dank zij de invloed van Constantinopel in de 7^e eeuw dat dit feest, 9 maanden voor Kerstmis, in heel de Kerk gevierd wordt. Voor ons is het een feestdag. Onder het middageten beelden de kinderen in vijf sketches de blijde mysteries van de rozenkrans uit. Alleen al hun creatieve kleding geeft de goede sfeer weer. Doorheen de jaren is hier zoveel onbruikbare kleding, maar ook mooie stukken stof verzameld dat er ruime keus is. Bovendien kregen we in de namiddag nog eens een bui als een hemelse zegen voor het terrein. Er wordt immers volop gezaaid en geplant.

Zoals naar gewoonte op zon- en feestdagen kijken we naar een mooie (oude) film. Vroeger geprojecteerd op de muur van de refter maar nu er geen laptop meer is die daarvoor werkt, gebruiken we het kleine scherm van de tv. (Overigens is de enige vaste computer die nog goed werkt een oude, afkomstig van een Limburgse familie die voor hun klein bedrijf jaren geleden een nieuwe aanschaften en de oude aan mij ‘wettelijk verkochten’ voor één euro, die ik niet moest betalen. Een familie met een klein bedrijf en een groot hart!) We kijken naar het levensverhaal van de Armeense zuster Arapsima uit de vierde eeuw. Om haar schoonheid werd ze door de heidense koning begeerd maar omdat ze trouw bleef aan haar christelijke en religieuze roeping werd ze vreselijk gemarteld en gedood. Hierdoor kwam de koning zelf tot bekering en zo werd Armenië het eerste christelijk koninkrijk. Omdat we die film zo boeiend vonden hebben we ondertussen de reportage over ons klooster gemist.

Komt een definitieve overwinning nu echt dicht bij?

Terwijl het westen krampachtig blijft proberen om het Syrische leger, regering en president als de baarlijke duivel voor te stellen gaat er geen week voorbij of ergens wordt een massabetoging gehouden als steun en dank aan hen, omdat zij zo koelbloedig het volk en het land blijven beschermen en bevrijden. In een betoging vorige zondag in Damascus werd de president opgeroepen om zich bij de volgende verkiezingen kandidaat te stellen voor een derde ambtsperiode. Op het slagveld hebben ook deze week weer enkele honderden strijders zich overgegeven. Worden ondertussen de machtige staatshoofden van Turkije en Frankrijk, die energie noch laster gespaard hebben om hun Syrische collega ten val te brengen, door hun eigen volk nu zelf buiten gedragen?

Toch gaan ook nu nog de aanslagen verder. Kassab in de provincie van Lattakie, is in handen van de rebellen gevallen. Turkije heef er een vliegtuig van het Syrische leger neergehaald. Kassab is gelegen in het uiterste noorden en is een geliefd vakantieoord voor gezinnen, omwille van zijn aangenaam klimaat en de nabijheid van de Middellandse zee. De bevolking is tijdig kunnen vluchten. Het zijn voor 2/3^e Armeniërs (ontsnapt aan de volkerenmoord van 1915 door de Turken) en voor 1/3^e Alawieten. Deze aanslag is gebeurd met militaire steun van Turkije en maakt deel uit van een poging tot verdere etnische zuivering. Syrië heeft in een brief aan de Veiligheidsraad van de VN heftig geprotesteerd tegen deze onwettige en criminele acties van Turkije én tegen de hulp die het de voorbije 3 jaar gegeven heeft aan tienduizenden terroristen. In die brief wordt tevens gevraagd eindelijk acties te ondernemen tegen de voortdurende agressie van Israël en haar onwettige bezetting van de Golan. Deze bezetting werd al veroordeeld in de resoluties 242, 338 en 491, die tot heden voor het oog van heel de wereld nog steeds stralend worden genegeerd.

Nogmaals de val van ‘de Berlijnse muur’?

Het westen blijft heftig reageren tegen de aanhechting van de Krim bij Rusland. Op de top van Malta (2 en 3 dec. 1989), na de val van Berlijnse muur (9 nov 1989) beloofde Bush sr. geen landen van het Warschau-pakt toe te laten tot de NATO. Daarop begon het westen echter het ene land na het andere los te wringen van de Sovjet-Unie en op te nemen in de NATO, een 20 in getal: Roemenië, Oost-Duitsland, Albanië, Hongarije … tot Oekraïne. Zo zat, bij wijze van spreken, de immense legermacht van het westen comfortabel op de stoep van de voordeur van Rusland. Het ging ook als vanzelf. De volkeren waren het onmenselijke van het marxistisch-leninistisch communisme grondig beu. Het was echter niet de bedoeling van Johannes-Paulus II, die een van de voornaamste bewerkers is geweest van de omvorming van dit onmenselijke systeem – tot spijt van wie het benijdt –, dat de ene overheersing naar de andere zou overgaan. Hij heeft succesvol gestreden voor de menselijke waardigheid en de soevereiniteit van de volkeren. Nu heeft een verpletterende meerderheid van de Krim (ook van de Oekraïense militairen in de Krim!) de hereniging met Rusland gevraagd. Ze willen Russen worden. “Het kan verkeren” zei Bredero en Pallieter vertaalde: “Ik ga verkeren”. Het huidige Rusland mag wel ‘keizerlijk’ genoemd worden maar geen wereldoverheerser zoals het westen. Hun legermacht is vooral voorzien op verdediging en niet (meer) op verovering. Het wordt, ondanks de voortdurende lastercampagnes van het westen, aantrekkelijker. De nieuwe bureaucratische dictatuur zit niet in Moskou maar in Brussel en Washington. En nu zijn vele volkeren deze dictatuur grondig beu. De Amerikaanse president is een charme-bezoek begonnen om zijn Europese loopjongens en -meisjes het veld op te sturen met de bedoeling Rusland zo veel mogelijk schade te berokkenen. Zullen zij kunnen verhinderen dat Griekenland en Cyprus een volgende stap zetten? Of Transnitrië, een republiek van Moldavië, die in 2006 al massaal stemde voor aanhechting aan Rusland? Dan valt de ‘Europese muur’, deze keer naar de andere kant.

Nabeschouwing. Een Nederlandse dame meldt dat zij een financiële overschrijving wilde doen voor ons. Omdat toevallig het land Syrië vermeld stond, mocht de overschrijving niet gebeuren. Jazeker, internationale regels moeten gerespecteerd worden. De Belgische wapenuitvoer naar het Midden Oosten is met bijna 1/3^e gestegen, vooral naar Saoedi-Arabië, de grootste terroristenfinancier én -leverancier ter wereld! Alles in orde met de internationale regels. En de vele Saoedische terroristen die juist deze dagen in onze streek gedood werden, zijn wellicht nog de grootste slachtoffers van deze schaamteloze willekeur.

P. Daniël

28-03-2014 om 14:36 geschreven door Gust Adriaensen

In een opiniestuk in De Standaard schrijft filosoof en columnist Etienne Vermeersch: 'Het is vreemd dat Torfs en Bodifée soms de indruk geven dat hun visie representatief is voor de gangbare opvattingen over godsdienst'.

Het tekent de ondertussen hoogbejaarde Vermeersch ten volle uit. Nadat hij afgestapt was van zijn priesterroeping, heeft hij een andere roeping ontdekt en ontwikkeld: het bestrijden van religie en Kerk. En hij is dat blijven doen -hoewel de jaren beginnen door te wegen- met waarlijk fundamentalistische ijver en bekeringsdrang.

Telkens als iemand met naam duidelijk uitkomt voor zijn eigen geloofsovertuiging, voor zijn Christen-zijn, zoals recent Torfs en Bodifée, is Vermeersch er als de kippen bij, om die bewuste christenen van repliek te dienen.

Het is vooral die fundamentele anti-houding die van Vermeersch een erg gewilde mediafiguur heeft gemaakt.

Dat alles maakt van Vermeersch evenwel ook een tragische figuur. Zijn huidige relatieve bekendheid zal, gezien zijn leeftijd, binnen afzienbare tijd als sneeuw voor de zon verdwijnen. Waarom? Omdat hij er niet in geslaagd is, zelf een zingevend verhaal te ontwikkelen. Omdat hij zichzelf obsessioneel heeft vastgepind op een anti-ingesteldheid. Zonder religie en in het bijzonder het christendom en de katholieke Kerk én zijn aversie ervoor, had hij geen brandstof en spirit gehad om  gedachten en opvattingen te ontwikkelen en te verspreiden.

De indruk gaat meer en meer overheersen dat Etienne Vermeersch zijn hele 'ongelovige' leven gevochten heeft met zijn gelovige, christelijke opvoeding en jeugdjaren. De vrije geest, die hij beweert te verdedigen en te propageren, heeft hij zelf m.i. nooit echt gehad. Hij is gevangen blijven zitten in een lang vervlogen fase uit zijn leven.

27-03-2014 om 07:30 geschreven door Gust Adriaensen

President Obama tot de jongeren:

'And it is you, the young people of Europe, young people like Laura, who will help decide which way the currents of our history will flow.

Do not think for a moment that your own freedom, your own prosperity, that your own moral imagination is bound by the limits of your community, your ethnicity or even your country. You’re bigger than that. You can help us to choose a better history.'

26-03-2014 om 23:07 geschreven door Gust Adriaensen

Volgens een ranking van www.zewerkenvoorjou.be  en de Universiteit van Antwerpen is De Wever verre van een actief parlementslid. Hij staat op de 122^e plaats, de voorlaatste.

Als verontschuldiging voert De Wever aan dat hij wel 'heel veel buiten het parlement' doet. Jaja. Maar voor dat parlementszitje wordt hij wel rijkelijk betaald door ons allemaal.

26-03-2014 om 13:02 geschreven door Gust Adriaensen

"Geen wet, sekte of mening heeft ooit de goedheid zo hoog verheven, als het Christendom."

Engels: "There was never law, or sect, or opinion, did so much magnify goodness, as the Christian religion doth."

- Francis Bacon Engels filosoof en staatsman 1561-1626
uit: Of Goodness, and Goodness of Nature (1625)

26-03-2014 om 07:24 geschreven door Gust Adriaensen

Het kleinste kind weet onderhand dat de gemiddelde Belg, hij weze Vlaming, Waal of Brusselaar, er veel beter aan toe is dan de gemiddelde Amerikaan.

Een van de verklaringen daarvoor was de voorbije dagen wereldwijd  te zien.

President Obama arriveerde in Nederland met  900-koppige entourage, 45 voertuigen en 3 vrachtvliegtuigen. Zelfs voor de kortste verplaatsingen werd gebruik gemaakt van helicopters en The Beast, de door de media tot mythologische proporties opgeklopte gepantserde presidentiële eindeloze auto.

En wat doet premier Di Rupo, onze altijd zo beminnelijke en geciviliseerde Elio? Netjes met de trein -jaja, hij was op tijd- naar Den Haag sporen. Station uitlopen, koffertje in de hand, zoals Jan en alleman. En dan zich fluks naar de wereldtop over nucleaire veiligheid spoeden.

Toch wel een premier om echt fier op te zijn. Een voorbeeld voor allen.

Niet te verwonderen dat ons fiere Belgenland de laatste tijd zo goed boert. Een nijver, spaarzaam volkje met een voorbeeldige eerste minister!

25-03-2014 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Heemkring 'Zeven Neten' organiseert in samenwerking met Davidsfonds-Retie,op zondagvoormiddag 30 maart een bezoek aan het Sint-Jobretabel in de parochiekerk van Schoonbroek-Retie.

Mollenaar Jaak Jansen, kunsthistoricus, auteur van 'Het Sint-Jobsretabel van Schoonbroek (Retie): een status questionis', in 'Bulletin 33, 2009-2012', Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium, zal ons enkele nieuwe inzichten bijbrengen over de geschiedenis en de beeldentaal van het vermaarde retabel van Sint-Job.

Bijeenkomst aan de Sint-Jobkerk van Schoonbroek om 10 uur. Einde rond 11 uur.

24-03-2014 om 12:21 geschreven door Gust Adriaensen

Van 11 tot 16 mei is er in de norbertijnenabdij van Postel een retraite voor religieuzen en leken onder het motto 'Gegrepen door Gods barmhartigheid'.

22-03-2014 om 18:39 geschreven door Gust Adriaensen

De Nederlandse populist, racist en demagoog Wilsers stelde aan zijn volgelingen de vraag: 'Willen jullie meer of minder Marokkanen?' De massa schreeuwde en scandeerde: 'Minder, minder, minder!!' Waarop Wilders: 'Ik zal ervoor zorgen!'. Goedkeurend gehuil.

Welke vragen zal, kan haatzaaier Wilders nog zoal voor het hersenloze publiek gooien als het in zijn persoonlijke en politieke kraam past?

'Willen jullie meer of minder Belgen? Meer of minder Ambonnezen? Meer of minder Turken? Meer of minder joden? Meer of minder armoedzaaiers? Meer of minder homo's? Meer of minder kritische journalisten? Meer of minder gelovigen? Meer of minder democratische politieke partijen? Meer of minder volksvertegenwoordigers? Meer of minder tegenstanders van Wilders?

En het 'volk' zal toeteren: 'Minder, minder, minder, minder!!!'

Dan zal demagoog Wilders het orgelpunt plaatsen tot zijn meerdere eer en glorie: 'Willen jullie meer Wilders?' En de meute zal in extase brullen: 'Meer, meer, meer, meer!!!!'

22-03-2014 om 09:20 geschreven door Gust Adriaensen

Mar Ykub VIII/2

Wachter, hoever is de nacht?

Deze vraag aan de profeet Jesaja (21, 11) is nu, een slordige 27 eeuwen later ook onze vraag. In heel Syrië worden de rebellenhaarden in versneld tempo verdreven of uitgeroeid. Ook in onze streek. President, regering en leger trachten uitdrukkelijk de burgerbevolking zo goed mogelijk te sparen en te beschermen. Deze week werd hier het verhaal verteld van een soldaat uit Aleppo die net op tijd een tijdbom ontdekte, er naartoe rende, de bom tegen zich aan drukte en weg liep waardoor hij het leven van andere mensen heeft gered. En er zijn meerdere heroïsche verhalen in deze oorlog. Tevens groeit ook in onze streek de veiligheid. Sommigen menen dat de bevrijding van Yabroed het definitieve einde betekent van de rebellen in Syrië. Toch vallen er nog slachtoffers en worden er aanslagen gepleegd. We meenden al zo dikwijls het einde van de tunnel te zien. We zijn terughoudend geworden, terwijl we ons wel hoopvol voorbereiden op de vrede. Onze zogenaamde ‘vrienden’ zullen heel vlug en heel creatief moeten zijn (en dat zijn ze ook) om dit land nu nog verder in een chaos te storten.

We hebben deze week nog enkele keren lange stroomonderbrekingen gehad, eenmaal zelfs van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat, tweemaal gans een voormiddag en daarna een namiddag. Zo moeten we onze dagorde telkens aanpassen. Toen we hier kwamen waren er verschillende oude laptops en computers. Nu zijn ze nog 4 jaar ouder en de meesten hebben hun Bill Gates-geest al gegeven of hebben allerlei gebreken. Zo gebruiken we er soms verschillende om iets te kunnen afwerken. Bovendien is er regelmatig heel beperkt of geen bereik van internet. Heb dus nog wat geduld met ons. En als je geen stroom hebt is er natuurlijk helemaal geen probleem. Toch zien we uit naar een herstel van de communicatie over heel de lijn.

Moslims en christenen, één Syrische familie

De wil om als één familie in vrede samen te leven is in Syrië steeds een kracht geweest en deze is door de oorlog nog sterker geworden. Regelmatig komen enkele soennieten en sjiieten, jongeren, ouderen en kinderen in de kerk meebidden. We laten meestal een van hen dan een lezing verzorgen. Dikwijls willen ze een koordje met een gevlochten kruisje of een armbandje met tien bolletjes en een kruisje, waarover ze dan de priesterlijke zegen vragen.

Zondagnamiddag komt een jonge vrouw samen met haar moeder ons bezoeken. Het zijn moslims uit Qara. Ze draagt haar ziek zoontje van vier jaar in haar armen. De jongen heeft een infuus langs de neus met een spuitje op het voorhoofd geplakt. Als mannen begroeten we de vrouwen zoals het hier meestal gebeurt, op afstand buigen we met de hand op het hart. Met de zusters daarentegen wordt een hartelijke drievoudige omhelzing uitgewisseld.  De jonge vrouw vertelt ontspannen en vriendelijk haar verhaal. Haar zoontje heet Besjer, wat zoveel wil zeggen als blijde boodschap. Het is echt een mooi jongetje. Toen hij twee jaar was, is hij uitgegleden en op zijn achterhoofd gevallen. Daar heeft zich een tumor ontwikkeld en hij kon niet meer lopen. Operatief werd de tumor verwijderd en zijn toestand verbeterde. Dan volgde een therapie met medicamenten maar die werd gestopt omdat ze geen ekele verbering bracht. Sindsdiend blijft zijn toestand dezelfde. De moeder vraagt gebed. We bidden samen het Onze Vader en het Weesgegroet. Ik zegen de jongen. We geven hem ook een minirozenhoedje om zijn pols, een gevlochten koordje met tien bolletjes en een kruisje. De zusters nemen de jongen om beurt in hun armen. Zelf heeft hij de ogen gesloten maar geeft ons af en toe een glimlach. Zij zullen zeker Gods zegen ervaren. Blij nemen ze afscheid en we begeleiden hen tot aan de poort.

Heel anders en toch precies hetzelfde.

Onrust in Oekraine, het grote land ten oosten van Europa en ten westen van Rusland met zijn zuidelijk schiereiland, de Krim, aan de Zwarte Zee. In de Krim werd deze week een referendum gehouden en met een monsterscore van 96% stemde de bevolking voor aanhechting bij Rusland. Premier Sergej Aksjonov vraagt meteen de hereniging, Rusland erkent de Krim als een soevereine staat en aanvaardt zijn toetreding tot de Russische Federatie. Daarop beginnen de Amerikaanse en Europese poppen heftig te dansen.

Met deze crisis in Oekraïne zelf willen ons verder niet moeien. Wij hebben nog steeds onze handen vol met de Syrische crisis. Het valt ons echter op dat er zovele gelijdkenissen zijn op het theater van de wereldpolitiek. In Syrië werd een referendum gehouden over een nieuwe constitutie met verregaande hervormingen, welke met een overweldigende meerderheid aanvaard werd. Het westen protesteerde: het is waardeloos, onwettig, tegen de internationale regels. Er kwamen sancties en dreigingen met een militaire interventie om de ‘vrijheid en de democratie’ te brengen, om ‘de minderheden te beschermen’ en Rusland tot de orde te roepen. Ondertussen zorgden ze voor een vloedgolf van rebellen. Europa en Amerika reageren nu precies op dezelfde wijze op het referendum in de Krim. Ze lijken o zo bekommerd om de internationale regels, de ‘vrijheid en democratie’, ‘het evenwicht in de regio’ en ‘de bescherming van de minderheden’. Dat het westen de vroegste beschaving met een 2000 jaar oud Mesopotamisch christendom met de grond gelijk gemaakt heeft, dat er honderduizende onschuldige slachtoffers vielen in Irak, Libanon, Libië, Syrië en zovele andere landen die in een blijvende chaos werden gestort, dat Europa flink meegeholpen heeft om een soeverein land als Libië mee te verwoesten, wordt zelfs achteraf niet eens in vraag gesteld!

Kortom, het gaat nog steeds om hetzelfde: proberen chaos te brengen in een land dat nog niet in de greep van het westen is. Daarvoor beschikt de Zionistisch-Amerikaanse lobby over een massa militaire bases over de hele wereldbol verspreid en krijgen ze de steun van Europa en de rijke golfstaten. Syrië is van zeer groot belang zowel strategisch als voor de energievoorziening. Als het westen hier baas kon worden, zou het heersen over geheel het Midden Oosten, beslag leggen op de immense energievoorraden en deze vrij en goedkoop vervoeren en vooral Rusland en de hele regio in de hoek drukken. Dat noemen ze “vrije concurrentie”, het liberale goudhaantje. Juistere omschrijvingen zijn: naijver en jalousie, geweld en moord. En precies hetzelfde geldt nu voor de Krim en de Zwarte Zee, die van groot belang zijn op strategisch gebied en op gebied van de energievoorziening. Of Rusland dan niet uit eigenbelang handelt? Jazeker, maar als ik moet kiezen tussen een grootmacht die ons land uitmoordt en vernietigt om de macht te grijpen en het dan over te leveren aan fanatiekelingen als beloning voor hun bewezen diensten of een grootmacht die de soevereiniteit van het land respecteert, het volk en de minderheden zoals de christenen beschermt tegen de moordbendes en het land weer helpt opbouwen… dan is mijn keuze vlug gemaakt.

Syrië is in onze tijd het enige land dat ondanks zeer zware verliezen de vernietigende overheersing van het westen en zijn bondgenoten heeft kunnen trotseren en fier zijn soevereiniteit heeft kunnen bewaren. Dit heeft de wereldpolitiek grondig veranderd en Rusland heeft op waardige wijze hierin zijn verdiende plaats gekregen. In de Oekraïense crisis hebben Amerika en Europa nogmaals eer en macht verloren ten gunste van Rusland. En ook dit zal grondige veranderingen meebrengen. Deze twee crisissen, zo totaal verschillend en uiteindelijk precies hetzelfde!

21-03-2014 om 18:49 geschreven door Gust Adriaensen

In 1992 hebben de VN 22 maart uitgeroepen tot Wereldwaterdag, een mondiale dag met aandacht voor water en het goed beheer ervan.

Bij ons stroomt het water uit de kraan, als vanzelf. Voor een groot deel van de wereldbevolking is dat niet zo. Bijna 768 miljoen mensen beschikken niet over veilig, drinkbaar water. Gebrek aan schoon drinkwater en goede sanitaire voorzieningen zorgt dagelijks voor vele doden, vooral bij kinderen jonger dan vijf jaar.

Een Belgisch gezin gebruikt gemiddeld 120 liter water per persoon en per dag. Het overgrote deel daarvan dient voor de spoeling van de toiletten en voor onze dagelijkse douche of bad.

120 liter leidingwater per dag! Dat is eigenlijk enorm veel, als je er rekening mee houdt dat het om drinkwater gaat en dat regenwater een groot deel van onze behoeften zou kunnen dekken.

Door onze gewoontes een beetje in vraag te stellen en hier en daar bij te sturen, en door enkele kleine investeringen is het mogelijk om tientallen liters water per dag te besparen.

Meer info op www.protos.be.

21-03-2014 om 08:45 geschreven door Gust Adriaensen

In een ontmoeting met Italiaanse metaalarbeiders en hun families, beklemtoonde paus Franciscus nogmaals dat tewerkstelling essentieel is voor de samenleving, de families en de individu's, en voor de waardigheid van de menselijke persoon.

Tewerkstelling mag niet beschouwd worden eenvoudigweg als een middel om winst te maken, maar bovenal als een streefdoel dat de mens en zijn waardigheid sterk bepaalt. Als er geen werk is, dan wordt die waardigheid gekwetst. Iedereen die werkloos is of werkloosheid riskeert, wordt naar de rand van de samenleving verdreven en wordt een slachtoffer van sociale uitsluiting.

Paus Franciscus zei ook nog dat de enorme werkloosheidsproblemen in verscheidene Europese landen, het gevolg zijn van een economisch systeem dat niet langer in staat is jobs te creëren, omdat het een idool in het centrum plaatst waarvan de naam 'geld' is.

De paus riep de politieke, sociale en economische kringen van de samenleving op om een andere benadering te promoten, gebaseerd op rechtvaardigheid en solidariteit, om zo te garanderen dat iedereen de kans krijgt 'met waardigheid werk te verrichten'. 

20-03-2014 om 17:47 geschreven door Gust Adriaensen