Wie zegt het?

24-11-2019 om 15:26 geschreven door Gust Adriaensen

1. Het viel op deze week: abortus en euthanasie verdelen opnieuw. Dat hadden we al lang niet meer gezien. Maar in de politiek zijn de levens­beschouwelijke tegenstellingen nooit helemaal verdwenen, schrijft politicoloog Dave Sinardet in DS van 23 november.

   Een neutrale positie neem Sinardet niet in. Hij laat uitschijnen dat het maar normaal zou zijn dat mensen die bedenkingen hebben bij de liberale abortus- en euthanasievoorstellen, zich aanpassen aan een  ideologie die het niet zo nauw neemt met leven en dood. 

2. In een zin als '...die zelf nog steeds geen voorstander zijn van euthanasie', suggereert Sinardet dat het de hoogste tijd is dat die sukkels hun mening herzien. Nou, nou..Sinardet toont ook een schrijnend gebrek aan duiding wanneer hij er zich bij de vermelding van de Nederlandse ChristenUnie , vanaf maakt met 'christelijk-conservatief'.

   Op sociaaleconomisch vlak is de ChristenUnie namelijk een partij die voorstander is van een beleid dat rekening houdt met de zwaksten in de samenleving . De partij laat zich daarbij vrij en vrank inspireren door de leer van Jezus Christus. Als het gaat over leven en dood neemt de ChristenUnie het ook vrij en vrank op voor de rechten van het ongeboren kind en voor respect en zorg (ook door de overheid) voor de mens in alle (moeilijke) fases van zijn leven. Het zou nog niet zo gek zijn dat de CD&V inspiratie en ideeën haalt bij de Nederlandse ChristenUnie, die, hoe klein ze ook is, respect afdwingt in het Nederlandse politieke landschap.

   CD&V heeft geen eigen smoel meer, wordt platgedrukt door de nationalisten. Wil de christendemocratie een toekomst hebben, dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in de Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt,voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.

   Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen. Joachim Coens heeft de talenten en de ruggengraat om CD&V in die richting mee te krijgen. Een partij die ingaat tegen mainstream economisch liberalisme en liberaal ethisch geholderdebolder. Een echte progressieve partij!

24-11-2019 om 15:00 geschreven door Gust Adriaensen

'CD&V maakt zich klaar om NVA los te laten', lees je in Knack. Dat wordt de hoogste tijd. NVA kroop als onbeduidend partijtje op de rug van CD&V naar de macht en deed achteraf de christendemocraten verschrompelen. De partij had geen eigen smoel meer, werd platgedrukt door de nationalisten.

Wil de christendemocratie een toekomst hebben,dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in  Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt, voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.

Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen.

23-11-2019 om 10:11 geschreven door Gust Adriaensen

Als je vergeten bent dat je wilde sterven

An Haekens , ouderenpsychiater, vindt het problematisch dat Open VLD de euthanasiewet wil uitbreiden. Wat als iemand met dementie niet begrijpt wat er gebeurt, en zich verzet? Of wat als hij het wel beseft, en wil blijven leven? (DS 22-11)

 An Haekens slaat spijkers met koppen en stelt vragen die er echt toe doen. Het maatschappelijke beeld van dementie is inderdaad eenzijdig negatief. Die uitsluitend negatieve benadering van de ziekte, is vooral kenmerkend voor individuen en groepen, die vanuit ideologische, partijpolitieke, praktische, emotionele overwegingen, op die manier mensen indoctrineren om minder weerstand te bieden tegen verdere uitbreiding van de wetgeving.

Dat negativisme heeft onvermijdelijk tot gevolg dat euthanasie als enige oplossing wordt gezien en er geen of onvoldoende plaats of aandacht is voor de concrete en positieve beslissingen en acties die Haeken vermeldt onder 'Wat wel moet gebeuren'.

Terecht stelt de auteur dat er wel heel vlug gezwaaid wordt met het woord 'mensonwaardig'. Maar wat is dat precies? Bestaat er zoiets als een vaststaande definitie, een canon van criteria, waaraan de toestand van een bepaald individu getoetst kan worden om te concluderen: menswaardig of mensonwaardig?

De belangrijkste bedenking die mevrouw Haekens m.i. maakt is: 'Als we euthanasie bij dementie op basis van een wilsverklaring toelaten, houden we geen rekening meer met wat de persoon zelf denkt op het moment dat anderen beslissen dat het tijd is voor zijn euthanasie'.

Twee elementen daarin zijn bijzonder zwaarwichtig. 1. Er wordt geen rekening gehouden met wat de persoon zelf denkt'. Buitenstaanders weten gewoonweg niet wat in de demente persoon omgaat, of hij of zij gedood wenst te worden 'op dat moment' . 2. En ondanks die onwetendheid, beslissen zij, buitenstaanders, 'op dat moment' de dodelijke injectie of drank toe te dienen. Toch wel een compleet destructieve aantasting door buitenstaanders van een andere persoon, van een ander individu.

Het is onbegrijpelijk dat een liberale partij, die altijd zo hoog opgeeft over de zelfbeschikking van en het respect voor het individu, nu, duidelijk om ideologische en partijpolitieke redenen, de uitschakeling van een individu wil legaliseren.

22-11-2019 om 22:30 geschreven door Gust Adriaensen

Loonkloof in cijfers: Belgische vrouwen verdienen bijna tien procent minder dan mannen!

21-11-2019 om 15:57 geschreven door Gust Adriaensen

1. In DS van 19 november roept politicoloog Ive Marx, Magnette op om met de grove bezem door de PS te gaan, de grote hoeveelheid 'toxische ideologische bagage overboord te kieperen.

   Zijn artikel is boeiend om te lezen, maar je blijft op je honger zitten. Marx stelt dat de PS nog opgescheept zit met een 'gigantische hoeveelheid toxische ideologische bagage' en Magnette zou ervoor moeten zorgen dat die overboord wordt gegooid. Het voorbeeld dat wordt aangehaald om die 'toxische ideologische bagage' te illustreren, valt eerlijk gezegd,erg magertjes uit. Dat ene voorbeeld is 'arbeidsduurverkorting' en die krijgt dan nog de zegen mee van Marx, als ze maar niet lineair is.

   Het programma van de Nieuw-Zeelandse Labourpartij, zou volgens de auteur, als na te volgen voorbeeld kunnen dienen. Waarom omschrijft Marx niet enkele beleidsdomeinen waar het Nieuw-Zeelandse recept, aangepast aan de Belgische situatie, zou kunnen dienen?

   Bij Marx en andere opiniemakers, bespeur ik ook een soort van afkeer voor 'ideologie', vooral voor 'linkse' ideologie. Dat is merkwaardig omdat de essentie van een politieke partij, ideologisch is. Partijen en ideologieën evolueren natuurlijk  en  uitzuivering is geregeld nodig.

   Er is dan wel wat aversie vaak te merken omtrent 'ideologie' maar Marx benadert het maatschappelijke en politieke gebeuren ook vanuit zijn ideologie, vanuit zijn maatschappijvisie, die eerder centrumlinks kan gelabeld worden.

   Goed dat hij het program van de Franstalige socialisten kritisch benadert. Maar hij neemt het niet echt onder de loep . Een zin zoals: 'een dik pamflet uit de jaren 80 dat vol staat met retoriek en vooral beleidsrecepten die elders allang in een museumkast zijn beland', schreeuwt om verduidelijking.

   Belangrijke vraag daarbij is:kan dat pamflet (toxische ideologische bagage) de museumkast in, zonder de socialistische ideologie fundamenteel aan te tasten?

   Een andere vraag die bij me opkomt is: wat is de omvang van de toxische ideologische bagage bij partijen als NVA (om over VL. B. nog maar te zwijgen),Open VLD, PVDA, CD&V, Groen, ....? Neem nu het partijprogram van NVA of het regeerprogram van Geel-Blauw-Oranje. Hoe zit het met de retoriek en beleidsrecepten omtrent 'identiteit'? Toxisch? Vers van de pers en al rijp voor de museumkast?

19-11-2019 om 21:07 geschreven door Gust Adriaensen

18-11-2019 om 19:49 geschreven door Gust Adriaensen

In de DS van 16 november hekelt Paul Goossens onder de titel 'Vlaamse Meesters als alibi voor dienstbare kunst', het cultuurbeleid van Jan Jambon.

Veel commentaar hoeft daar niet aan toegevoegd te worden. Regimes met dictatoriale neigingen in de linkse of rechtse richting, proberen altijd de kunst en de kunstenaars dienstbaar te maken en te doen passen in hun ideologisch-politiek machtsstreven.

18-11-2019 om 12:20 geschreven door Gust Adriaensen

17-11-2019 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Een analyse van barones Doornaerts column in DS 14 november, brengt een tactiek aan het licht , die niet zo fraai is en ronduit populistisch.

Barones Doornaert vertrekt van enkele anekdotes uit Groot-Brittannië, waarvan hier niks vernomen is. Zij kiest die 'feiten' uit omdat ze ongetwijfeld op vrij algemene afkeuring in de zin van : 'Te zot om los te lopen', kunnen rekenen. Zij kleeft daarop 'inclusiviteit', en geeft daardoor een negatieve invulling aan het begrip 'inclusiviteit', wat als basisbetekenis een positief-humanistische betekenis heeft.

Maar haar missie is nog niet voltooid. Die verderfelijke inclusiviteit, die door het 'gewone volk' verfoeid of gevreesd wordt,is wat de 'zich als links beschouwende elite' (Doornaert beschouwt die elite natuurlijk als 'links'),door de strot wil rammen van de 'gewone m ensen'.

Daar is het haar uiteindelijk om te doen: als rechtse, elitaire intellectueel, zogezegd de verdediging op zich nemen van de 'gewone mensen' om met hun hulp 'de linkse elite' buiten het speelveld te schoppen.

16-11-2019 om 12:31 geschreven door Gust Adriaensen

In de reacties op de brandstichting in Bilzen, vielen eigenlijk nog maar twee mensen tot nu toe in positieve zin op: een politicus en een burger.

Minister Somers was duidelijk en scherp in zijn veroordeling van de brandstichters. Van partijen en andere politici heb je nog niet veel gehoord. En mevrouw Wynants, de eigenares van het gebouw, toonde zich, als 79-jarige, zeer moedig in haar verzet tegen de haat.

14-11-2019 om 09:09 geschreven door Gust Adriaensen

Leestips voor de Vlaamse regering

Jozef Deleu

Hoofdredacteur poëzietijdschrift Het Liegend Konijn
Stichter en gewezen hoofdredacteur Ons Erfdeel en C°

-------------------------

Beste Jan Jambon,

Mocht u als ‘minister van Cultuur’ voor uw collega’s in de Vlaamse regering een geschenk zoeken naar aanleiding van Sinterklaas of eindejaar, dan ben ik u bij deze graag van dienst.

Mijn eerste suggestie betreft een recente editie van Max Havelaar van Multatuli, geschreven in 1859 in Brussel. Dit boek is hét onovertroffen meesterwerk uit onze Nederlandstalige literatuur. Het is een schrijnende aanklacht tegen armoede en onrecht. Het hoofdpersonage, Max Havelaar, richt zich in een befaamde toespraak tot De Hoofden van Lebak. Die rede besluit hij met de woorden: ‘Hoofden van Lebak, er is veel te arbeiden in uw landstreek’. Deze roman is in meer dan veertig talen vertaald en qua taal, stijl en gedrevenheid het beste wat in onze moedertaal is voortgebracht.

Onze geliefde Josse De Pauw heeft die toespraak meer dan eens op scène gebracht in binnen- en buitenland, ook in aanwezigheid van gekroonde hoofden. Misschien is het een pittig idee om hem te vragen bij de overhandiging van dit geschenk deze rede uit te spreken voor de Vlaamse regering in kabinetsraad bijeen. Het zou fijn zijn mocht u de VRT aansporen om dit gebeuren rechtstreeks uit te zenden. Tenslotte is de openbare omroep er om de Vlaamse regering van dienst te zijn, nietwaar.

Mijn tweede suggestie betreft Gedichten, een verzamelbundel in Nederlandse vertaling van de Poolse Nobelprijswinnaar Czeslaw Milosz (1911-2004). Die dichter werd geconfronteerd met een totalitair regime. Als smaakmaker geef ik u graag enkele verzen mee: ‘En dan komt er een regering die rechts noch links is,/Dan komen er halve cultuur en halve hervorming,/halve vrijheid, halve onderdrukking en halve ontbering …’

Onder de veelzeggende titel De geknechte geest publiceerde Milosz ook een roman over de intellectuelen onder een totalitair regime. Of de Nederlandse vertaling nog beschikbaar is, kan door uw adviseurs worden uitgezocht.

Met passende groet,

Jozef Deleu

-----------------------

Mijn beste Jozef Deleu,

Het is in onze kringen wel bekend dat gij thuishoort in het linksige, intellectualistische kamp. Met zulke heerschappen zijn wij, echte Vlamingen, extra voorzichtig.

De boeken die gij voorstelt, spreken inderdaad boekdelen. Die Havelaar verdorie, die zat meer in met de Javanen dan met zijn eigen volk. En dan maar de hele tijd klagen en zeuren dat hij veel te lijden had.

En voor die Pool, die Milosz, met zijn geknechte geest, heb ik maar één zinnetje over: 'Intellectuelen moeten niet zoveel comlimenten maken'!'

Het trekt toch ook op niets, eh meneer Deleu, dat gij geen enkele Vlaamse schrijver voorstelt. Het wordt tijd dat we 'De Leeuw van Vlaanderen' in de canon steken, maar ja, daar zult gij waarschijnlijk niet meer van kunnen profiteren. Want gij zijt niet meer bij de jongsten, nietwaar.

Tot slot moet het toch van mijn Vlaamse hart, dat ik het nogal onbeschoft vind,dat gij mij bepaalde boeken wilt doen lezen. Want wa ik lees, da gade gij nie bepalen, eh Deleu!

Met zuivere Vlaamse groeten,

Jan Jambon,

minister-president

------------------

13-11-2019 om 15:37 geschreven door Gust Adriaensen

12-11-2019 om 19:20 geschreven door Gust Adriaensen

Stuitend is dat zowel de kranten als forumdeelnemers, als politici, er niet toe komen een krachtige veroordeling van deze criminele daad, een brandstichting, uit te schrijven.

Eigenlijk putten zij zich uit in verontschuldigingen voor de brandstichters en in beschuldigingen aan de overheid en de asielzoekers.

Zij tonen pijnlijk scherp aan hoe onze normen en waarden (en daar horen zeker bij: brandstichting is een misdrijf en dat moet veroordeeld worden), waarmee door sommige politieke partijen zo graag wordt uitgepakt, in de prullenmand worden gegooid, wanneer het gaat om migratieproblemen.

12-11-2019 om 18:57 geschreven door Gust Adriaensen

In een nieuw boek met de uitdagende titel 'Als jullie zwijgen, zullen de stenen schreeuwen', poneert pater Maes, norbertijn van de abdij van Postel, krachtig en profetisch dat het 'menselijk leven heilig is vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood'.

Op de omslag en de flap van zijn boek, lees je het volgende:

'De wereld staat aan de rand van eena fgrond. Militaire, politieke en enconomische spanningen lopen steeds hoger op. De West-Europese beschaving heeft zijn wortels ontkend en God verbannen. Zonder eerbied voor God, geen eerbied voor de mens. Schepping en mens zijn geen gave Gods meer, maar manipuleerbare producten geworden. Veel christenen en kerkleiders volgen de destructieve trend van de openbare opinie.

De onverwoestbare waardigheid van ieder mens bestaat in het feit dat hij geschapen is naar Gods beeld om eens in de eenheid met Hem volkomen gelukkig te zijn. 

De goddelijke symfonie van de menselijke liefde bevat het ontzagwekkende wonder van de menselijke vruchtbaarheid, waarvan Jezus Christus, sterven op het Kruis, het diepste geheim openbaarde: de totale gaven van zichzelf uit liefde en in vrijheid.

De Kerk heeft dit mysterie alle eeuwen door verkondigd en verdedigd. De voorstelling van de 'duistere middeleeuwen', gevolgd door de 'verlichting' als motor voor een onbeperkte vooruitgang, bekroond door de Franse Revolutie, is een geschiedvervalsing om het christelijk geloof en de Kerk te verduisteren. Altaar en troon werden omvergeworpen. Plots was niets meer heilig en daarom was ook niets meer veilig. Het werd een terugkeer naar de barbaarsheid van massamoorden en een dictatuur van de godin van de rede.

Een andere ingrijpende evolutie kwam van de kunstmatige hormonale contraceptie, toegejuicht als de de grootste ontdekking van onze tijd. Inderdaad heeft geen enkele ander eontdekking het maatschappelijk leven de voorbije halve eeuw zo grondig veranderd.

De tijd van deze 'duistere' verlichting en de tijd van de contraceptieve roes lopen ten einde en de werkelijkheid toont nu de vernietigende aanval op zowel de geestleijke als de lichamelijke geozndheid, waardoor de mens alleen maar ongelukkiger wordt.

Er zijn echter bijzonder hoopvolle, nieuwe perspectieven. Enerzijds is een verantwoorde, natuurlijke en bewuste beleving van de vruchtbaarheid voor gehuwden nu perfect mogelijk (sensiplan). Anderzijds is er een vernieuwde  leer: 'de theologie van het lichaam'.

Er zijn mensen nodig die getuigen van het wonder van Gods schepping, de vreugde van een totale wederzijdse gave van zichzelf in huwelijk en gezin en de eerbied voor het menselijk leven, dat heilig is, vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Een waardige, aangepaste zorg voor stervenden is hiervan een erg inspirerend voorbeeld.'

11-11-2019 om 18:00 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'We moeten een einde stellen aan de cultuur van verspilling, wij die tot de Heer bidden om ons ons dagelijks brood te geven. Voedselverspilling is een van de oorzaken van honger en klimaatverandering'.

11-11-2019 om 12:24 geschreven door Gust Adriaensen

De Gentse burgemeester, de liberaal De Clercq, pleit voor een paars-groene federale regering. In een verfrissend, moedig en inspirerend artikel, verantwoordt hij zijn voorkeur.

Terecht wijst De Clercq erop dat het volstrekt democratisch en legaal is dat een federale regering gevormd wordt met een minderheid aan Vlaamse kant. Daarover wordt nu nogal wat commotie en verontwaardiging opgebouwd, vooral door de partij die de voorbije vijf jaar er geen bezwaar tegen maakte om te regeren met een minderheid aan Franstalige kant.

Maar vooral de 'doelstellingen', die De Clercq voorstelt, zijn bijzonder boeiend en spreken aan.

'De strijd tegen armoede en het optrekken van de minimumpensioenen en de laagste inkomens zijn een sociale noodzaak. De stimulering van de werkzaamheidsgraad, de verlaging van de belastingen op arbeid, het eerlijk belasten van multinationals, de hervorming van de arbeidsmarkt en het stimuleren van investeringen in onderzoek en ontwikkeling zijn een economische noodzaak. De vermindering van de overheidsuitgaven, de afschaffing van de fiscale koterij, met haar perfide systeem van subsidies en uitzonderingen voor allerlei lobbygroepen, zijn een budgettaire noodzaak. De terugdringing van de CO₂-uitstoot, de uitbreiding van het groenbestand en de strijd tegen de luchtvervuiling zijn een ecologische noodzaak. De afschaffing van de Senaat, de vermindering van het aantal ministers en staatssecretarissen, de invoering van een federale kieskring zijn een noodzaak op het vlak van politieke vernieuwing. De opvang van mensen in nood overeenkomstig de Conventie van Genève, de inburgering van nieuwkomers en een menselijke benadering van asielzoekers zijn een humane noodzaak.'

Rond deze items kunnen vele liberalen, socialisten, groenen én sociaalbewuste christendemocraten, mekaar vinden. Mathias De Clercq vermeldt de christendemocraten wel niet, maar horen zij erbij.

Wil CD&V de totale implosie en irrelevantie vermijden, dan volgt zij niet de naar rechts zwenkende partijtop, maar maakt zij zich los van NVA en kiest zij resoluut voor een sociaal beleid. Dan is haar plaats bij SPA, Groen en de linkse liberalen van Open VLD.

07-11-2019 om 19:55 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Lijden is uit de mode'  (DS, 5 november) drukt filosoof Ignaas Devisch terughoudendheid uit t.a.v. het 'bespoedigen van de dood'.

Wellicht ziet  Devisch  sterker en sterker in dat fervente voorstanders van euthanasie onvermijdelijk verstrikt geraken in de ijzeren logica van de (bijna)absoluutheid van het zelfbeschikkingsrecht. Het eindpunt van die logica kan niet anders zijn dan het recht van elke persoon of zijn omgeving om een einde te (laten) maken aan zijn leven en daarbij een beroep te kunnen doen op een door de overheid voorzien en betaald wettelijk en medisch systeem.

Waarvoor vaak gewaarschuwd werd, nl. het 'hellend vlak', functioneert al volop op een dodende manier: uitbreiding naar alle leeftijdsgroepen, naar alle vormen van lijden of handicaps.

Kortom: de ultieme banalisering en extreme individualisering van leven en sterven. Bovendien wordt het gecreëerde wettelijk kader meer en meer een lachertje of wordt het gewoonweg genegeerd , wat bleek uit de berichtgeving in DS van enkele dagen geleden. De krant bracht in grote opmaak het verhaal van een gezin een dokter bereid vonden om buiten alle wettelijke regels een einde te maken aan het leven van een demente ouder.

05-11-2019 om 19:38 geschreven door Gust Adriaensen

'Nadat het individu zich van God had bevrijd, dacht het dat het ook zonder planeet en solidaire mensheid kon overleven. Voor die vergissing bestaat geen excuus, zelfs niet met Allerzielen'. Dat zijn de slotzinnen van Paul Goossens' column in DS van 2 november. Voor Paul Goossens is het opzijschuiven van God, duidelijk geen vergissing. Integendeel.

Misschien is het ook voor Paul Goossens, econoom en gewezen seminarist , mogelijk en de moeite waard, na te denken over het mogelijke verband tussen het zich bevrijden van God én de verwoesting van de planeet en de teloorgang van de solidariteit.

Wellicht komt hij ooit tot het besef en het inzicht dat de vaak agressieve verwerping van God, die zogenaamde 'bevrijding van God', het individu mogelijk helemaal vastgezet heeft in een materialisme dat beheerst wordt door productie, winstbejag, consumptie.Zou ook het zich bevrijden van God, geen vergissing kunnen zijn?

Zou het niet enorm boeiend en inspirerend zijn, mocht de idealist, kritische denker, en geëngageerde persoonlijkheid, die Goossens van in zijn studententijd altijd geweest is, in een aantal columns, ook eens onbevooroordeeld schrijven over de impact van die bevrijding van God en religie, op onze westerse samenleving , op onze ethische waarden en normen, op onze solidariteit ten aanzien van mensen dichtbij en veraf, op ons milieubesef?

03-11-2019 om 16:45 geschreven door Gust Adriaensen

1. Net voor Allerheiligen bracht De Standaard het verhaal van een familie die een dokter bereid gevonden had een zwaar demente ouder te euthanaseren.

   Het geeft te denken dat De Standaard 1,5 bladzijde over heeft voor een geval van euthanasie buiten elke wettelijke regeling om. Juridisch kan die ingreep dan ook geen 'euthanasie' meer genoemd worden. De dokter en de medeplichtigen maken zich juridisch-technisch schuldig aan een overtreding van de wettelijke regeling ter zake. En ook 'met voorbedachten rade', is hier in het geding. Het is verwonderlijk dat een kwaliteitskrant als De Standaard, de 'case' in grote opmaak brengt maar het niet nodig acht duidende commentaar te publiceren.

   Wel krijgt Bart Pattyn, hoogleraar ethiek aan de Katholieke Universiteit van Leuven, de kans om in de krant van 31 oktober, het pleidooi van Lutgard Simoens, voor euthanasie na een 'voltooid' leven, te becommentariëren. 

   Onder de titel 'Respecteer het taboe op zelfmoord', stelt Pattyn in zijn artikel, dat 'euthanasie na een voltooid leven leidt tot het tolereren van zelfmoord. En ouderen kunnen het gevoel krijgen uit het leven te moeten stappen'.

   In essentie ben ik het eens met professor Pattyn. Alleen is de keuze van het woord 'taboe', wat ongelukkig. Op het internetforum van De Standaard merkt een mevrouw terecht op:'Liever dan een taboe zou ik het een 'morele drempel' noemen die moet gerespecteerd worden. Moraal is namelijk in veel gevallen niets anders dan het respecteren van 'drempels'. Als we die beginnen af te breken, schiet er van onze moraal niet veel meer over'. Inderdaad.

   Een van de fundamentele 'morele drempels' heeft te maken met het respect voor het leven van anderen en van zichzelf. Als het de bedoeling is van wetgevers om door het wegwerken van de 'juridische drempels', de 'morele drempels' te slopen, dan werken zij bewust aan een maatschappij van 'the fittest', aan een cultuur van de dood.
   
   Als zij verwachten en hopen dat juridische faciliteiten, het menselijk geweten sussen of de mensen ethisch comfort bezorgen, in zaken die te maken hebben met leven en dood, dan vertonen die politici en hun aanhangers een schromelijk gebrek aan kennis van en inzicht in de individuele psyche en in de menselijke soort.
   
   Het ethische onbehagen zal blijven, ook al kan het leven helemaal conform de juridische normen, bewust beëindigd worden. En dat is maar goed ook, willen we vermijden dat er met steeds grotere snelheid verder gegleden wordt op het hellend vlak naar de complete bagatellisering en 'materialisering' van leven en dood .
   
   
   

02-11-2019 om 10:53 geschreven door Gust Adriaensen