An Haekens , ouderenpsychiater, vindt het problematisch dat Open VLD de euthanasiewet wil uitbreiden. Wat als iemand met dementie niet begrijpt wat er gebeurt, en zich verzet? Of wat als hij het wel beseft, en wil blijven leven? (DS 22-11)
An Haekens slaat spijkers met koppen en stelt vragen die er echt toe doen. Het maatschappelijke beeld van dementie is inderdaad eenzijdig negatief. Die uitsluitend negatieve benadering van de ziekte, is vooral kenmerkend voor individuen en groepen, die vanuit ideologische, partijpolitieke, praktische, emotionele overwegingen, op die manier mensen indoctrineren om minder weerstand te bieden tegen verdere uitbreiding van de wetgeving.
Dat negativisme heeft onvermijdelijk tot gevolg dat euthanasie als enige oplossing wordt gezien en er geen of onvoldoende plaats of aandacht is voor de concrete en positieve beslissingen en acties die Haeken vermeldt onder 'Wat wel moet gebeuren'.
Terecht stelt de auteur dat er wel heel vlug gezwaaid wordt met het woord 'mensonwaardig'. Maar wat is dat precies? Bestaat er zoiets als een vaststaande definitie, een canon van criteria, waaraan de toestand van een bepaald individu getoetst kan worden om te concluderen: menswaardig of mensonwaardig?
De belangrijkste bedenking die mevrouw Haekens m.i. maakt is: 'Als we euthanasie bij dementie op basis van een wilsverklaring toelaten, houden we geen rekening meer met wat de persoon zelf denkt op het moment dat anderen beslissen dat het tijd is voor zijn euthanasie'.
Twee elementen daarin zijn bijzonder zwaarwichtig. 1. Er wordt geen rekening gehouden met wat de persoon zelf denkt'. Buitenstaanders weten gewoonweg niet wat in de demente persoon omgaat, of hij of zij gedood wenst te worden 'op dat moment' . 2. En ondanks die onwetendheid, beslissen zij, buitenstaanders, 'op dat moment' de dodelijke injectie of drank toe te dienen. Toch wel een compleet destructieve aantasting door buitenstaanders van een andere persoon, van een ander individu.
Het is onbegrijpelijk dat een liberale partij, die altijd zo hoog opgeeft over de zelfbeschikking van en het respect voor het individu, nu, duidelijk om ideologische en partijpolitieke redenen, de uitschakeling van een individu wil legaliseren.
22-11-2019 om 22:30
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2019
Loonkloof
Loonkloof in cijfers: Belgische vrouwen verdienen bijna tien procent minder dan mannen!
21-11-2019 om 15:57
geschreven door Gust Adriaensen
19-11-2019
'Grijp je kans Magnette'
In DS van 19 november roept politicoloog Ive Marx, Magnette op om met de grove bezem door de PS te gaan, de grote hoeveelheid 'toxische ideologische bagage overboord te kieperen.
Zijn artikel is boeiend om te lezen, maar je blijft op je honger zitten. Marx stelt dat de PS nog opgescheept zit met een 'gigantische hoeveelheid toxische ideologische bagage' en Magnette zou ervoor moeten zorgen dat die overboord wordt gegooid. Het voorbeeld dat wordt aangehaald om die 'toxische ideologische bagage' te illustreren, valt eerlijk gezegd,erg magertjes uit. Dat ene voorbeeld is 'arbeidsduurverkorting' en die krijgt dan nog de zegen mee van Marx, als ze maar niet lineair is.
Het programma van de Nieuw-Zeelandse Labourpartij, zou volgens de auteur, als na te volgen voorbeeld kunnen dienen. Waarom omschrijft Marx niet enkele beleidsdomeinen waar het Nieuw-Zeelandse recept, aangepast aan de Belgische situatie, zou kunnen dienen?
Bij Marx en andere opiniemakers, bespeur ik ook een soort van afkeer voor 'ideologie', vooral voor 'linkse' ideologie. Dat is merkwaardig omdat de essentie van een politieke partij, ideologisch is. Partijen en ideologieën evolueren natuurlijk en uitzuivering is geregeld nodig.
Er is dan wel wat aversie vaak te merken omtrent 'ideologie' maar Marx benadert het maatschappelijke en politieke gebeuren ook vanuit zijn ideologie, vanuit zijn maatschappijvisie, die eerder centrumlinks kan gelabeld worden.
Goed dat hij het program van de Franstalige socialisten kritisch benadert. Maar hij neemt het niet echt onder de loep . Een zin zoals: 'een dik pamflet uit de jaren 80 dat vol staat met retoriek en vooral beleidsrecepten die elders allang in een museumkast zijn beland', schreeuwt om verduidelijking.
Belangrijke vraag daarbij is:kan dat pamflet (toxische ideologische bagage) de museumkast in, zonder de socialistische ideologie fundamenteel aan te tasten?
Een andere vraag die bij me opkomt is: wat is de omvang van de toxische ideologische bagage bij partijen als NVA (om over VL. B. nog maar te zwijgen),Open VLD, PVDA, CD&V, Groen, ....? Neem nu het partijprogram van NVA of het regeerprogram van Geel-Blauw-Oranje. Hoe zit het met de retoriek en beleidsrecepten omtrent 'identiteit'? Toxisch? Vers van de pers en al rijp voor de museumkast?
19-11-2019 om 21:07
geschreven door Gust Adriaensen
18-11-2019
‘Botsing tussen geloof en wetenschap is 19de-eeuwse roddel’
‘Botsing tussen geloof en wetenschap is 19de-eeuwse roddel’
Vanaf de 19de eeuw ontstaat de idee dat de katholieke Kerk wetenschap afremde in de ‘duistere middeleeuwen’. Klopt niet, zegt historica Hieke Huistra.
Hoe dachten middeleeuwers dat de aarde eruitzag? Ik heb de vraag nog niet gesteld of de vingers schieten de lucht in. Plat! Daar zijn alle 50 kinderen in de zaal het over eens. Het is zondagochtend, ik ben bij de MuseumJeugdUniversiteit voor een verhaal over de vraag of de mensen vroeger dommer waren.
Aan het woord is historica Hieke Huistra in Trouw. Ze maakt de kinderen gevoelig voor een misverstand dat al meegaat sinds de 19de eeuw.
De fabel over de platte aarde komt uit het misverstand dat de wetenschap in de middeleeuwen stilstond, of zelfs achteruitging onder druk van de kerk. Hieke Huistra
Je hoeft je maar even te verdiepen in de middeleeuwen om te zien dat dat onzin is, schrijft Huistra. Neem de universiteit, een middeleeuws instituut waar zeker een derde van de onderwijsuren gevuld werd met wat wij nu natuurwetenschap noemen. De katholieke kerk steunde en stimuleerde de oprichting van nieuwe universiteiten – een strategische blunder als ze daadwerkelijk wetenschap had willen onderdrukken.
Maar dat wilde ze dus niet. Integendeel: de katholieke kerk was de grootste wetenschapsfinancier destijds. Alleen al aan astronomie gaf ze vermoedelijk meer geld uit dan alle andere middeleeuwse instituties bij elkaar.
De auteurs die het misverstand de wereld in hielpen, hadden persoonlijke of politieke redenen om geloof en wetenschap neer te zetten als vijanden. Hieke Huistra
Ze wilden de domheid en onwil van de katholieke kerk in de verf zetten, tegenover de ratio van Grieken en Romeinen, die wel wisten dat de aarde rond was.
De vermeende wetenschapsonderdrukking door de middeleeuwse katholieke kerk wordt nog altijd gebruikt om te bewijzen dat geloof en wetenschap niet samengaan. Zo vormt een 19de-eeuwse roddel nog altijd ons denken. Als we een zinvolle discussie willen over wetenschap en geloof, dan moeten we daar vanaf, vindt Huistra. Daarom, zo besluit de historica:
Bazuin het rond, ook middeleeuwers leefden op een bol.
Bron:Trouw
18-11-2019 om 19:49
geschreven door Gust Adriaensen
Dictatoriale neigingen?
In de DS van 16 november hekelt Paul Goossens onder de titel 'Vlaamse Meesters als alibi voor dienstbare kunst', het cultuurbeleid van Jan Jambon.
Veel commentaar hoeft daar niet aan toegevoegd te worden. Regimes met dictatoriale neigingen in de linkse of rechtse richting, proberen altijd de kunst en de kunstenaars dienstbaar te maken en te doen passen in hun ideologisch-politiek machtsstreven.
18-11-2019 om 12:20
geschreven door Gust Adriaensen
17-11-2019
IPB pleit voor abortusdebat ten gronde
IPB pleit voor abortusdebat ten gronde
Het interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB) versterkt de christelijke stem in het pleidooi voor een abortusdebat ten gronde.
Het Interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB), het overlegorgaan van de katholieke Kerk in Vlaanderen, wil de christelijke stem versterken in de oproep tot een degelijk debat over de mogelijke verruiming van de abortuswet. Het IPB steunt het standpunt van de bisschoppen die stellen dat het onbegrijpelijk is hoe zo een belangrijke en delicate aangelegenheid zo vlug wordt behandeld en zonder enig voorafgaand fundamenteel debat.
Als netwerkorganisatie hebben wij de afgelopen dagen heel wat signalen gekregen van onze leden en van gelovigen in de plaatselijke geloofsgemeenschappen, stelt Christa Damen, IPB-voorzitter. We willen met nadruk pleiten voor een debat ten gronde, met respect voor het ongeboren leven, voor elke mens-in-wording.
(Kerknet)
17-11-2019 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2019
Een populistische barones
Een analyse van barones Doornaerts column in DS 14 november, brengt een tactiek aan het licht , die niet zo fraai is en ronduit populistisch.
Barones Doornaert vertrekt van enkele anekdotes uit Groot-Brittannië, waarvan hier niks vernomen is. Zij kiest die 'feiten' uit omdat ze ongetwijfeld op vrij algemene afkeuring in de zin van : 'Te zot om los te lopen', kunnen rekenen. Zij kleeft daarop 'inclusiviteit', en geeft daardoor een negatieve invulling aan het begrip 'inclusiviteit', wat als basisbetekenis een positief-humanistische betekenis heeft.
Maar haar missie is nog niet voltooid. Die verderfelijke inclusiviteit, die door het 'gewone volk' verfoeid of gevreesd wordt,is wat de 'zich als links beschouwende elite' (Doornaert beschouwt die elite natuurlijk als 'links'),door de strot wil rammen van de 'gewone m ensen'.
Daar is het haar uiteindelijk om te doen: als rechtse, elitaire intellectueel, zogezegd de verdediging op zich nemen van de 'gewone mensen' om met hun hulp 'de linkse elite' buiten het speelveld te schoppen.
16-11-2019 om 12:31
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2019
Bilzen
In de reacties op de brandstichting in Bilzen, vielen eigenlijk nog maar twee mensen tot nu toe in positieve zin op: een politicus en een burger.
Minister Somers was duidelijk en scherp in zijn veroordeling van de brandstichters. Van partijen en andere politici heb je nog niet veel gehoord. En mevrouw Wynants, de eigenares van het gebouw, toonde zich, als 79-jarige, zeer moedig in haar verzet tegen de haat.
14-11-2019 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
13-11-2019
'Jambon' antwoordt aan Deleu
Leestips voor de Vlaamse regering
Jozef Deleu
Hoofdredacteur poëzietijdschrift Het Liegend Konijn Stichter en gewezen hoofdredacteur Ons Erfdeel en C°
-------------------------
Beste Jan Jambon,
Mocht u als ‘minister van Cultuur’ voor uw collega’s in de Vlaamse regering een geschenk zoeken naar aanleiding van Sinterklaas of eindejaar, dan ben ik u bij deze graag van dienst.
Mijn eerste suggestie betreft een recente editie van Max Havelaar van Multatuli, geschreven in 1859 in Brussel. Dit boek is hét onovertroffen meesterwerk uit onze Nederlandstalige literatuur. Het is een schrijnende aanklacht tegen armoede en onrecht. Het hoofdpersonage, Max Havelaar, richt zich in een befaamde toespraak tot De Hoofden van Lebak. Die rede besluit hij met de woorden: ‘Hoofden van Lebak, er is veel te arbeiden in uw landstreek’. Deze roman is in meer dan veertig talen vertaald en qua taal, stijl en gedrevenheid het beste wat in onze moedertaal is voortgebracht.
Onze geliefde Josse De Pauw heeft die toespraak meer dan eens op scène gebracht in binnen- en buitenland, ook in aanwezigheid van gekroonde hoofden. Misschien is het een pittig idee om hem te vragen bij de overhandiging van dit geschenk deze rede uit te spreken voor de Vlaamse regering in kabinetsraad bijeen. Het zou fijn zijn mocht u de VRT aansporen om dit gebeuren rechtstreeks uit te zenden. Tenslotte is de openbare omroep er om de Vlaamse regering van dienst te zijn, nietwaar.
Mijn tweede suggestie betreft Gedichten, een verzamelbundel in Nederlandse vertaling van de Poolse Nobelprijswinnaar Czeslaw Milosz (1911-2004). Die dichter werd geconfronteerd met een totalitair regime. Als smaakmaker geef ik u graag enkele verzen mee: ‘En dan komt er een regering die rechts noch links is,/Dan komen er halve cultuur en halve hervorming,/halve vrijheid, halve onderdrukking en halve ontbering …’
Onder de veelzeggende titel De geknechte geest publiceerde Milosz ook een roman over de intellectuelen onder een totalitair regime. Of de Nederlandse vertaling nog beschikbaar is, kan door uw adviseurs worden uitgezocht.
Met passende groet,
Jozef Deleu
-----------------------
Mijn beste Jozef Deleu,
Het is in onze kringen wel bekend dat gij thuishoort in het linksige, intellectualistische kamp. Met zulke heerschappen zijn wij, echte Vlamingen, extra voorzichtig.
De boeken die gij voorstelt, spreken inderdaad boekdelen. Die Havelaar verdorie, die zat meer in met de Javanen dan met zijn eigen volk. En dan maar de hele tijd klagen en zeuren dat hij veel te lijden had.
En voor die Pool, die Milosz, met zijn geknechte geest, heb ik maar één zinnetje over: 'Intellectuelen moeten niet zoveel comlimenten maken'!'
Het trekt toch ook op niets, eh meneer Deleu, dat gij geen enkele Vlaamse schrijver voorstelt. Het wordt tijd dat we 'De Leeuw van Vlaanderen' in de canon steken, maar ja, daar zult gij waarschijnlijk niet meer van kunnen profiteren. Want gij zijt niet meer bij de jongsten, nietwaar.
Tot slot moet het toch van mijn Vlaamse hart, dat ik het nogal onbeschoft vind,dat gij mij bepaalde boeken wilt doen lezen. Want wa ik lees, da gade gij nie bepalen, eh Deleu!
Met zuivere Vlaamse groeten,
Jan Jambon,
minister-president
------------------
13-11-2019 om 15:37
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2019
Bisschoppen laten stem horen over verruiming voorwaarden abortus
Bisschoppen laten stem horen over verruiming voorwaarden abortus
Nauwelijks een jaar nadat abortus in ons land uit het strafwetboek is gehaald, wil men de abortuswet nogmaals herzien. Met name de mogelijkheid om abortus uit te breiden tot en met de achttiende week van de zwangerschap en de verplichte bedenktijd van 6 dagen te herleiden tot 48 uur.
Het gaat hier niet alleen om een verandering in de praktijk, maar ook om een verandering in de betekenis zelf van de zwangerschapsonderbreking: abortus wordt een gewone medische ingreep.
De wet kan natuurlijk abortus begrijpen als medische act zonder meer. Maar in de reële beleving zal abortus dat niet zijn. Omstandigheden kunnen mensen inderdaad radeloos en uitzichtloos maken. Als de wet dan alleen maar suggereert dat het om een gewone ingreep gaat, wordt geen recht gedaan aan wat de betrokkenen ervaren en beleven. Waarom dan nog raad of hulp vragen? De vragen zelf dreigen al van meet af aan niet ernstig genomen te worden.
Het zal de ontreddering en de eenzaamheid alleen maar groter maken.
Als abortus gezien wordt als een medische act zonder meer, wordt het ook een recht. Wie er vragen bij stelt of wie abortus weigert, zal zich dan moeten verantwoorden. En dat laatste geldt zowel voor de arts als voor de betrokken vrouw. Zelfs wanneer de clausule van de gewetensvrijheid wordt behouden, zal die alsmaar minder kunnen ingeroepen worden.
De rechtsstaat waarborgt de bescherming van de menselijke waardigheid en de fysieke integriteit van iedere persoon. Geldt dat ook niet voor een menselijk leven dat nog groeit naar de geboorte? Waarom doen alsof het nog geen leven is? En waar trekken we de grens? Waarom net daar?
Waarom krijgen deze vragen zelden of nooit een plaats in het debat?
Ook in de pers en in de medische en de academische wereld hebben waarschuwende stemmen geklonken. En niet vanuit één bepaalde ideologische hoek. Daarvoor is het al te zeer een problematiek die ons allen en de samenleving zelf aanbelangt. Maar het is alsof argumenten er niet meer toe doen.
Het is onbegrijpelijk hoe zo een belangrijke en delicate aangelegenheid zo vlug wordt behandeld en zonder enig voorafgaand fundamenteel debat.
Kardinaal Jozef De Kesel en de bisschoppen van België
12-11-2019 om 19:20
geschreven door Gust Adriaensen
Brandstichters kunnen op begrip rekenen
Stuitend is dat zowel de kranten als forumdeelnemers, als politici, er niet toe komen een krachtige veroordeling van deze criminele daad, een brandstichting, uit te schrijven.
Eigenlijk putten zij zich uit in verontschuldigingen voor de brandstichters en in beschuldigingen aan de overheid en de asielzoekers.
Zij tonen pijnlijk scherp aan hoe onze normen en waarden (en daar horen zeker bij: brandstichting is een misdrijf en dat moet veroordeeld worden), waarmee door sommige politieke partijen zo graag wordt uitgepakt, in de prullenmand worden gegooid, wanneer het gaat om migratieproblemen.
12-11-2019 om 18:57
geschreven door Gust Adriaensen
11-11-2019
'Als jullie zwijgen, zullen de stenen schreeuwen'
In een nieuw boek met de uitdagende titel 'Als jullie zwijgen, zullen de stenen schreeuwen', poneert pater Maes, norbertijn van de abdij van Postel, krachtig en profetisch dat het 'menselijk leven heilig is vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood'.
Op de omslag en de flap van zijn boek, lees je het volgende:
'De wereld staat aan de rand van eena fgrond. Militaire, politieke en enconomische spanningen lopen steeds hoger op. De West-Europese beschaving heeft zijn wortels ontkend en God verbannen. Zonder eerbied voor God, geen eerbied voor de mens. Schepping en mens zijn geen gave Gods meer, maar manipuleerbare producten geworden. Veel christenen en kerkleiders volgen de destructieve trend van de openbare opinie.
De onverwoestbare waardigheid van ieder mens bestaat in het feit dat hij geschapen is naar Gods beeld om eens in de eenheid met Hem volkomen gelukkig te zijn.
De goddelijke symfonie van de menselijke liefde bevat het ontzagwekkende wonder van de menselijke vruchtbaarheid, waarvan Jezus Christus, sterven op het Kruis, het diepste geheim openbaarde: de totale gaven van zichzelf uit liefde en in vrijheid.
De Kerk heeft dit mysterie alle eeuwen door verkondigd en verdedigd. De voorstelling van de 'duistere middeleeuwen', gevolgd door de 'verlichting' als motor voor een onbeperkte vooruitgang, bekroond door de Franse Revolutie, is een geschiedvervalsing om het christelijk geloof en de Kerk te verduisteren. Altaar en troon werden omvergeworpen. Plots was niets meer heilig en daarom was ook niets meer veilig. Het werd een terugkeer naar de barbaarsheid van massamoorden en een dictatuur van de godin van de rede.
Een andere ingrijpende evolutie kwam van de kunstmatige hormonale contraceptie, toegejuicht als de de grootste ontdekking van onze tijd. Inderdaad heeft geen enkele ander eontdekking het maatschappelijk leven de voorbije halve eeuw zo grondig veranderd.
De tijd van deze 'duistere' verlichting en de tijd van de contraceptieve roes lopen ten einde en de werkelijkheid toont nu de vernietigende aanval op zowel de geestleijke als de lichamelijke geozndheid, waardoor de mens alleen maar ongelukkiger wordt.
Er zijn echter bijzonder hoopvolle, nieuwe perspectieven. Enerzijds is een verantwoorde, natuurlijke en bewuste beleving van de vruchtbaarheid voor gehuwden nu perfect mogelijk (sensiplan). Anderzijds is er een vernieuwde leer: 'de theologie van het lichaam'.
Er zijn mensen nodig die getuigen van het wonder van Gods schepping, de vreugde van een totale wederzijdse gave van zichzelf in huwelijk en gezin en de eerbied voor het menselijk leven, dat heilig is, vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Een waardige, aangepaste zorg voor stervenden is hiervan een erg inspirerend voorbeeld.'
11-11-2019 om 18:00
geschreven door Gust Adriaensen
'Maak een einde aan de verspilling'
Paus Franciscus:
'We moeten een einde stellen aan de cultuur van verspilling, wij die tot de Heer bidden om ons ons dagelijks brood te geven. Voedselverspilling is een van de oorzaken van honger en klimaatverandering'.
11-11-2019 om 12:24
geschreven door Gust Adriaensen
07-11-2019
Pleidooi voor een paars-groene-(oranje) regering
De Gentse burgemeester, de liberaal De Clercq, pleit voor een paars-groene federale regering. In een verfrissend, moedig en inspirerend artikel, verantwoordt hij zijn voorkeur.
Terecht wijst De Clercq erop dat het volstrekt democratisch en legaal is dat een federale regering gevormd wordt met een minderheid aan Vlaamse kant. Daarover wordt nu nogal wat commotie en verontwaardiging opgebouwd, vooral door de partij die de voorbije vijf jaar er geen bezwaar tegen maakte om te regeren met een minderheid aan Franstalige kant.
Maar vooral de 'doelstellingen', die De Clercq voorstelt, zijn bijzonder boeiend en spreken aan.
'De strijd tegen armoede en het optrekken van de minimumpensioenen en de laagste inkomens zijn een sociale noodzaak. De stimulering van de werkzaamheidsgraad, de verlaging van de belastingen op arbeid, het eerlijk belasten van multinationals, de hervorming van de arbeidsmarkt en het stimuleren van investeringen in onderzoek en ontwikkeling zijn een economische noodzaak. De vermindering van de overheidsuitgaven, de afschaffing van de fiscale koterij, met haar perfide systeem van subsidies en uitzonderingen voor allerlei lobbygroepen, zijn een budgettaire noodzaak. De terugdringing van de CO2-uitstoot, de uitbreiding van het groenbestand en de strijd tegen de luchtvervuiling zijn een ecologische noodzaak. De afschaffing van de Senaat, de vermindering van het aantal ministers en staatssecretarissen, de invoering van een federale kieskring zijn een noodzaak op het vlak van politieke vernieuwing. De opvang van mensen in nood overeenkomstig de Conventie van Genève, de inburgering van nieuwkomers en een menselijke benadering van asielzoekers zijn een humane noodzaak.'
Rond deze items kunnen vele liberalen, socialisten, groenen én sociaalbewuste christendemocraten, mekaar vinden. Mathias De Clercq vermeldt de christendemocraten wel niet, maar horen zij erbij.
Wil CD&V de totale implosie en irrelevantie vermijden, dan volgt zij niet de naar rechts zwenkende partijtop, maar maakt zij zich los van NVA en kiest zij resoluut voor een sociaal beleid. Dan is haar plaats bij SPA, Groen en de linkse liberalen van Open VLD.
07-11-2019 om 19:55
geschreven door Gust Adriaensen
05-11-2019
'Lijden is uit de mode'
Onder de titel 'Lijden is uit de mode' (DS, 5 november) drukt filosoof Ignaas Devisch terughoudendheid uit t.a.v. het 'bespoedigen van de dood'.
Wellicht ziet Devisch sterker en sterker in dat fervente voorstanders van euthanasie onvermijdelijk verstrikt geraken in de ijzeren logica van de (bijna)absoluutheid van het zelfbeschikkingsrecht. Het eindpunt van die logica kan niet anders zijn dan het recht van elke persoon of zijn omgeving om een einde te (laten) maken aan zijn leven en daarbij een beroep te kunnen doen op een door de overheid voorzien en betaald wettelijk en medisch systeem.
Waarvoor vaak gewaarschuwd werd, nl. het 'hellend vlak', functioneert al volop op een dodende manier: uitbreiding naar alle leeftijdsgroepen, naar alle vormen van lijden of handicaps.
Kortom: de ultieme banalisering en extreme individualisering van leven en sterven. Bovendien wordt het gecreëerde wettelijk kader meer en meer een lachertje of wordt het gewoonweg genegeerd , wat bleek uit de berichtgeving in DS van enkele dagen geleden. De krant bracht in grote opmaak het verhaal van een gezin een dokter bereid vonden om buiten alle wettelijke regels een einde te maken aan het leven van een demente ouder.
05-11-2019 om 19:38
geschreven door Gust Adriaensen
03-11-2019
Vergissing - Geen vergissing
'Nadat het individu zich van God had bevrijd, dacht het dat het ook zonder planeet en solidaire mensheid kon overleven. Voor die vergissing bestaat geen excuus, zelfs niet met Allerzielen'. Dat zijn de slotzinnen van Paul Goossens' column in DS van 2 november. Voor Paul Goossens is het opzijschuiven van God, duidelijk geen vergissing. Integendeel.
Misschien is het ook voor Paul Goossens, econoom en gewezen seminarist , mogelijk en de moeite waard, na te denken over het mogelijke verband tussen het zich bevrijden van God én de verwoesting van de planeet en de teloorgang van de solidariteit.
Wellicht komt hij ooit tot het besef en het inzicht dat de vaak agressieve verwerping van God, die zogenaamde 'bevrijding van God', het individu mogelijk helemaal vastgezet heeft in een materialisme dat beheerst wordt door productie, winstbejag, consumptie.Zou ook het zich bevrijden van God, geen vergissing kunnen zijn?
Zou het niet enorm boeiend en inspirerend zijn, mocht de idealist, kritische denker, en geëngageerde persoonlijkheid, die Goossens van in zijn studententijd altijd geweest is, in een aantal columns, ook eens onbevooroordeeld schrijven over de impact van die bevrijding van God en religie, op onze westerse samenleving , op onze ethische waarden en normen, op onze solidariteit ten aanzien van mensen dichtbij en veraf, op ons milieubesef?
03-11-2019 om 16:45
geschreven door Gust Adriaensen
02-11-2019
Ethisch onbehagen omtrent euthanasie
Net voor Allerheiligen bracht De Standaard het verhaal van een familie die een dokter bereid gevonden had een zwaar demente ouder te euthanaseren.
Het geeft te denken dat De Standaard 1,5 bladzijde over heeft voor een geval van euthanasie buiten elke wettelijke regeling om. Juridisch kan die ingreep dan ook geen 'euthanasie' meer genoemd worden. De dokter en de medeplichtigen maken zich juridisch-technisch schuldig aan een overtreding van de wettelijke regeling ter zake. En ook 'met voorbedachten rade', is hier in het geding. Het is verwonderlijk dat een kwaliteitskrant als De Standaard, de 'case' in grote opmaak brengt maar het niet nodig acht duidende commentaar te publiceren.
Wel krijgt Bart Pattyn, hoogleraar ethiek aan de Katholieke Universiteit van Leuven, de kans om in de krant van 31 oktober, het pleidooi van Lutgard Simoens, voor euthanasie na een 'voltooid' leven, te becommentariëren.
Onder de titel 'Respecteer het taboe op zelfmoord', stelt Pattyn in zijn artikel, dat 'euthanasie na een voltooid leven leidt tot het tolereren van zelfmoord. En ouderen kunnen het gevoel krijgen uit het leven te moeten stappen'.
In essentie ben ik het eens met professor Pattyn. Alleen is de keuze van het woord 'taboe', wat ongelukkig. Op het internetforum van De Standaard merkt een mevrouw terecht op:'Liever dan een taboe zou ik het een 'morele drempel' noemen die moet gerespecteerd worden. Moraal is namelijk in veel gevallen niets anders dan het respecteren van 'drempels'. Als we die beginnen af te breken, schiet er van onze moraal niet veel meer over'. Inderdaad.
Een van de fundamentele 'morele drempels' heeft te maken met het respect voor het leven van anderen en van zichzelf. Als het de bedoeling is van wetgevers om door het wegwerken van de 'juridische drempels', de 'morele drempels' te slopen, dan werken zij bewust aan een maatschappij van 'the fittest', aan een cultuur van de dood.
Als zij verwachten en hopen dat juridische faciliteiten, het menselijk geweten sussen of de mensen ethisch comfort bezorgen, in zaken die te maken hebben met leven en dood, dan vertonen die politici en hun aanhangers een schromelijk gebrek aan kennis van en inzicht in de individuele psyche en in de menselijke soort.
Het ethische onbehagen zal blijven, ook al kan het leven helemaal conform de juridische normen, bewust beëindigd worden. En dat is maar goed ook, willen we vermijden dat er met steeds grotere snelheid verder gegleden wordt op het hellend vlak naar de complete bagatellisering en 'materialisering' van leven en dood .
02-11-2019 om 10:53
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Postel
XIV/43
Vrijdag 1 november 2019
One of Us
Het ongeboren menselijk leven in de moederschoot behoort reeds tot de grote mensenfamilie en is daarom alle bescherming waard. “One of Us” is een manifest van een groep Europese burgers die aan de Europese instellingen vragen het menselijk leven te beschermen vanaf de conceptie. Het is een nuchtere en rijk geargumenteerde verklaring over de waardigheid van de menselijke persoon vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood. De tekst werd geschreven door Rémi Brague (° 1947), de Franse hoogleraar filosofie (Parijs en München) en de beweging zelf omvat de pro life en pro familie bewegingen van Europese landen die al 2 miljoen handtekeningen verzamelde, glansrijk afgewezen door de Europese autoriteiten. De One of Us Federation werd in september 2013 opgericht. Inderdaad wordt het menselijk leven zeer erg bedreigd door politieke belangen, ideologische en technologische stromingen, relativistische opvattingen en dictatoriale drijfveren, onwetendheid en onredelijkheid, ontmenselijking en demagogie. Het besef van de heiligheid van het menselijk leven, dat Hippocrates (460-377 vóór Christus!) nog had, is ver weg bij velen die nagenoeg alles weten van de huidige embryologie.
In België werd abortus wettelijk erkend op 3 april 1990, tegen de wil van koning Boudewijn in, verruimd op 26 juni 2000 en nogmaals op 29 oktober 2018. Nu is abortus hier wettelijk mogelijk tot de 12e week van de zwangerschap. Honderden vrouwen schijnen naar Nederland te trekken omdat aldaar abortus wettelijk uitgevoerd wordt tot de 24e week en daarna schijnen Nederlandse vrouwen naar België te komen indien het kind een ernstige afwijking heeft. Ondertussen voeren blauwen, roden, groenen en anderen actie om de mogelijkheden van abortus in ons land van de 12e week op te trekken tot de 18e week, de verplichte bezinningstijd veel korter te maken en abortus steeds meer te laten doorgaan als een “medische behandeling” opdat we de “doden-heer” gewoon “geneesheer” zouden blijven noemen. Het ruim 5 blz. tellende “Manifesto Cultural Platform “One of Us” foor a Europe faithful to human dignity” is een sterke rationele verdediging van de waardigheid van het menselijk leven en het verspreiden ruimschoots waard.
Wijzen we tenslotte op een ruimer achterliggend perspectief. We leven volop in de tijd van de “duistere” verlichting (in het huidige Vlaamse regeerakkoord, onder de hoofding van het maatschappelijk leven, lees ik driemaal over de “verlichte” normen en waarden als basis van onze samenleving). We leven volop in de tijd van de “dood van God” van Fr. Nietzsche (in feite schreef hij: “wij hebben God vermoord”). Terwijl de kerktorens zich voorlopig nog verheffen midden in onze dorpskernen, is het openbaren leven doordrenkt van de geest van de vrijmetselarij, waarvan Pierre Simon, twee maal grootmeester van de Franse loge, pionier van “seksuele en reproductieve rechten” het sterke symbool blijft: geen God, geen moraal, geen goed en kwaad. De mens is dan geen schepsel Gods maar een menselijk product dat zoveel mogelijk moet gemanipuleerd worden. Pierre Simon wilde vrije abortus, vrije euthanasie, vrije homorelaties in onbeperkte vormen, vrije transgender, transhumanisme… Met zijn kompanen bestuurde hij de meest efficiënte methode en vond ze ook. De contraceptie beschouwde hij als de hefboom van Archimedes waarmee hij alle traditionele waarden uit hun voegen kon lichten. En het verder verloop gaf hem gelijk. Na een zware strijd om contraceptie goedgekeurd te krijgen, werd hem al de rest in de schoot geworpen: abortus, euthanasie, homohuwelijken, manipulatie met het beginnende leven, transgender… De autoriteiten in Kerk en maatschappij hadden niets gemerkt en zeiden: contraceptie heeft niets te maken met abortus. Ondertussen zijn contraceptiepillen in feite abortuspillen, waar de verkoop van contraceptie stijgt, stijgt ook het aantal abortussen en de mentaliteit van beide is precies dezelfde. Met het steunen van de contraceptieve roes, hebben we de oorlog al lang verloren, onze ijver om een veldslag te winnen verandert hier niets aan. Een vriend, die goed thuis is in het politieke bedrijf, beweert het volgende, wat ik graag onderschrijf. Indien een partij die de christelijke en/of menselijke waarden verdedigt, in 1990 een fonds opgericht had om zwangere vrouwen in nood flink te steunen, zou het aantal abortussen van bij de aanvang pijlsnel gezakt zijn.
02-11-2019 om 10:21
geschreven door Gust Adriaensen
01-11-2019
Pater Daniël Maes in ... Postel
Goede Vrienden,
Maandag zaten we in de nieuwe studio van De Blauwe Tijger in Groningen voor een gesprek over abortus, samen met professor Theo Boer, Leontien Bakermans van “Schreeuw om leven” en Salome van de Wende (abortusinformatief.nl). Deze laatste droeg een kenteken met de tekst “ik betreur mijn abortus”. Het was geen debat voor en tegen met veel emotionele explosies zoals gewoonlijk maar een uitwisseling van redelijke argumenten. Voor mij erg beknopt en beperkt, maar wel goed. Ik wil er nu verder op ingaan in een bijgevoegd artikeltje “One of Us”. We hebben deze week vooral veel ontmoetingen gehad en bezoeken afgelegd om ons voor te bereiden op de terugkeer naar Syrië. De leider van IS schijnt gedood te zijn, wat vooral als een mega propaganda voor de VS werd voorgesteld. Later zullen we de echte werkelijkheid wel achterhalen. Zoals Ossama ben Laden mocht ook Abou Bakr al Baghdadi niet levend gevangen en ondervraagd worden opdat hij de strategie van de CIA niet zouden onthullen. De VS trekken weg uit Syrië maar bezetten wel de voornaamste Syrische oliebronnen, zogenaamd om het volk tegen IS te beschermen maar in feite om de heropbouw van Syrië te beletten. Huichelarij “as usual”. Wij hopen en verwachten dat de VS, Turkije en de Zionisten hun bezetting en diefstal van Syrische grondstoffen uiteindelijk zullen moeten opgeven. Ondertussen is heel Libanon in opstand. Onze journalisten slaan wat uit hun nek en vertellen wat de mensen verwachten en graag horen. Ontevredenheid over de corruptie van de regering. Inderdaad. Maar wat is de achterliggende oorzaak? Een in grote meerderheid zeer christelijk land werd door Kissinger tot een overwegend soennitisch land gemaakt om de zionisten te plezieren. Christenen werden vanaf 1975 vermoord of verdreven, omdat Israël zijn “zuiver joodse staat” zou krijgen en zijn soennieten in Libanon zou kunnen droppen. Dan werd aan Libanon een structuur opgelegd van een draak met vier koppen als een land dat altijd in chaos is, gemakkelijk te onderwerpen: een christen als president (nu de integere Michel Aoun, terecht gesteund door de Hezbollah), een christen aan het hoofd van het leger, een soenniet als eerste minister (in feite een corrupte Saoedi, die nu ontslag nam), een sjiiet aan het hoofd van het parlement. In Libanon is er, zo zegt men, alleen eensgezindheid over het eten en het klaar maken van bepaalde gerechten. Het volk is het moe om bestuurd te worden door corrupte agenten van buitenlandse machten. Het wordt tijd dat Libanon als één volk, zelf en onafhankelijk verkiezingen kan houden en bestuurd worden door zijn eigen meest integere politici en niet door criminele agenten van de VS, de zionisten en de Saoedi’s. Daarvoor is een nieuwe constitutie nodig. Ik hoop dat ik volgende week veilig door de manifestanten met Libanese vlaggen in Beiroet en Libanon geraak op weg naar Syrië. Aan alle mensen die ik in deze 3 weken mocht ontmoeten en die me heel hartelijk en genereus hebben geholpen tot vreugde van vele noodlijdenden in Syrië, oprechte dank. Als fervent celibatair priester heb ik echt genoten. Moge God, Vader en Schepper, het jullie veelvoudig vergelden en daarvoor wil ik oprecht bidden.
pater Daniël Maes
01-11-2019 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
31-10-2019
Het hellend vlak van de euthanasie
In DS van 30 oktober becommentarieert Inge Ghijs het pleidooi van de hoogbejaarde Lutgard Simoens voor euthanasie wanneer men zijn leven 'voltooid' acht.
Inge Ghijs stelt de juiste vraag: hoe gaan wij, niet alleen met ouderen, maar met andere mensen om?
En er kunnen een hele reeks vragen gesteld worden. Wanneer is ons leven voltooid? Wat is dat precies 'voltooid'? Op basis waarvan zal dat bepaald kunnen worden? Leeftijd? Vanaf welke leeftijd? Welke andere elementen kunnen ook bepalend zijn? Gezin? Carrière?Bezit? Heeft iemand van 40 ook niet evenveel recht om te zeggen dat zijn of haar leven 'voltooid' is als een persoon van 90? Moeten die mensen ook niet 'wettelijk gefaciliteerd worden om uit het leven te stappen'? Waarom zou 'voltooiing' verbonden moeten zijn met een hoge leeftijd?
Is , kortom, zeggen dat je leven 'voltooid' is, niet altijd de 'allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie'? Is het wenselijk en mogelijk dat daarvoor een wettelijk kader wordt gecreëerd?
Viel het overigens niet op dat mevrouw Simoens haar voorstel doet terwijl zijzelf nog helemaal niet aan euthanasie denkt, waardoor ze in het ongewisse laat of haar leven op haar hoge leeftijd al dan niet (bijna) 'voltooid' is?
Nog deze bedenking. Waarom wordt de absoluutheid van de zelfbeschikking bijna uitsluitend van stal gehaald in het debat omtrent leven en dood? Waarom accepteren (partij)politici en hun aanhangers klaarblijkelijk de aantasting en/of de vernietiging van het zelfbeschikkingsrecht, of zwijgen ze als vermoord, wanneer het gaat om beteugelende wetten allerhande, de vrijheidberovende en dirigerende impact van economie en reclame, de schaamteloze exploitatie en meedogenloze repressie van miljoenen mensen, de discriminatie en het racisme in hun eigen omgeving?
En tenslotte deze opvallende contradictie: de politici die voortdurend de mond vol hebben over het (absolute) zelfbeschikkingsrecht wanneer het gaat over abortus of euthanasie, zijn tegelijk voortdurend in de weer om via allerlei wetten en decreten, via allerlei opvoedings- en afradingscampagnes, het zelfbeschikkingsrecht zo goed als helemaal uit te hollen.
Hoe dan ook, of er nu (uitbreiding van) euthanasiewetgeving is of niet, de ethische vragen en verantwoordelijkheden blijven. Zich van die ethische verantwoordelijkheid totaal losmaken, omdat er zogenaamde erg nauwkeurige en doordachte wetgeving is, betekent het ultieme 'hellend vlak', een roetsjbaan.
31-10-2019 om 09:18
geschreven door Gust Adriaensen
