Toen Veerle de beelden van haar skiënde Bart in maatpak zag, viel ze van haar stoel. Hij zou er niet goed van zijn als hij thuiskwam. Laat waarschijnlijk, zoals gewoonlijk.

Het was laat. Toen ze de deur hoorde opengaan, riep ze al van in de achterkeuken (Veerle was niet op haar mondje gevallen): 'Daar moet ge nu toch voor op uw kop gevallen zijn, Wever (als er een vlieg aan de lamp zat, gebruikte ze consequent 'Wever'), om in uw beste, zondagse kostuum te gaan skiën! Denk niet dat ge een nieuw krijgt, als er iets aan is. Meneer doet precies alsof het geld op onze rug groeit!'

Bart wilde iets inbrengen, maar het ging hem niet af. Zoals voor Corneel, lang geleden, werd het ook voor hem stilletjesaan te veel. En op de keper beschouwd had zijn vrouw gelijk. Veerle fulmineerde al verder: 'Het ergste van al is wel dat er achter u een hele troep in sportkledij, en het zijn er geen van de oppositie eh manneke, u vierkant staan uit te lachen! Het wordt tijd dat ge u wat minder gaat bezighouden met heel dat cirkusgedoe zowel in 't Stad als in Brussel en u meer gaat bezighouden met ons huishouden. Hebt ge nu nog altijd niet door dat uw haring niet meer braadt, de mayonaise niet meer pakt? Niet in andere partijen en ook niet in uw eigen club!'

Die zat. Diep in zichzelf moest hij erkennen dat zijn Veerle wel eens gelijk kon hebben. Hij voelde al langer iets, en zijn Veerle had altijd al meer gevoel gehad voor de tekenen des tijds.

Dat voortschrijdend inzicht dompelde hem in een diepe neerslachtigheid. 'Het Vlaamse heir staat immer pal... Laat me lachen', dacht hij bitter.

'Ik ga nog een slaapmutske drinken in het Mestputteke', mompelde hij. 'Eerst uw 's werkendaagse kleren aandoen', zei Veerle streng. En dat deed Bart.

07-12-2019 om 20:41 geschreven door Gust Adriaensen

Brieven van Dikke Freddy is een column van schrijver Erik Vlaminck. Thuisbasis van de column is het webplatform Sociaal.net

Geachte heer,

Alles verandert. Het bureau van mijn OCMW heet nu Sociaal Centrum. Enfin, de naam is veranderd, maar de wachtzaal, de burelen en de inboedel zijn gebleven. Het is zoals met Belgacom, uw CVP en de BRT. Ook daar kwam beweging in de namen, maar de wachtzalen, de burelen en de inboedel bleven wat ze waren. Zoals het bij huizen van vertrouwen past.

Toch hangt er, sedert uw aantreden als minister, in de wachtzaal van mijn Sociaal Centrum een totaal andere sfeer. Er komt om te beginnen zo veel meer volk dat er stoelen te kort zijn. Maar er komen daar nu ook personen die een mens er vroeger nooit verwacht zou hebben.

Vanmorgen zat ik er, alstublieft, naast mijn vroegere trajectbegeleider. Vanwege een subsidie­probleem is hij bij zijn CAW aan de deur gezet en nu moet hij bij het Sociaal Centrum langskomen om zijn traject te laten begeleiden. Ik heb hem gezegd dat ik uit de grond van mijn hart hoop dat hij met zijn traject meer geluk zal hebben dan ik met het mijne heb gehad. ‘Merci’, heeft hij gezegd. Eindelijk begrepen we elkaar.

Verder had zich ook een jonge toneelspeelster bij het Sociaal Centrum aangemeld. Als ik het goed begrepen heb, heeft zij een accident met een kaasschaaf gehad en werd zij daarom bij haar theater aan de deur gezet. Nochtans kan zij moeiteloos, en zonder kleren te verwisselen, binnen de minuut op smakelijke wijze zowel Gwendolyn Rutten, koningin Mathilde als Ben Weyts nadoen. Toen ze Weyts speelde, lag werkelijk de hele wachtzaal van het Sociaal Centrum, inbegrepen de aanwezige Irakese en Georgische huishoudens, plat van het lachen.

Ik heb het nooit zo bekeken, maar cultuur kan een grote invloed hebben op het welbevinden van de klanten van een Sociaal Centrum. In onze wachtzaal was met de klap, en ondanks het lange wachten, alle verzuring en ongenoegen verdwenen. Zeker toen de toneelspeelster en mijn vroegere trajectbegeleider Jan Jambon en Fernand Huts speelden in een act waarbij Huts een paar miljoen kreeg om schilderijen te kopen.

U bent nog maar pas minister en alle wachtlijsten zijn al direct een halve straat langer, maar de vreugde die er onder uw kwetsbare bevolking heerst, is ongezien. Ik wil u daar dan ook, met de meeste hoogachting, hartelijk mee feliciteren.

-----------------

Beste Dikke Freddy,

Ik ben echt gepakt door uw sympathieke brief. Enerzijds is het natuurlijk fantastisch dat onze wachtzalen bomvol zitten omdat ik ervoor zorg dat er zoveel vreugde te rapen is. Ik voel me echt zoals in mijn jonge tijd bij de Vreugdezaaiers.

Anderzijds moeten we er natuurlijk wel voor oppassen dat figuren zoals Bart, Meyrem, en die van het Belang (niet dat van Limburg natuurlijk, haha), verdorie hoe heet die vent ook weer, soit, niet triomfantelijk beginnen toeteren dat den Beke de wachtlijsten niet krijgt opgelost. Een goed evenwicht vinden, dat is het belangrijkste, surtout in de politiek, jongen.

Weytske imiteren is natuurlijk een fluitje van een cent en dan is het lachen geblazen, ook in het Iraaks of Georgisch. Hij kan beter lachbaden dan taalbaden organiseren. Die madam van Aarschot en onze minzame Mathilde nadoen, is toch andere koek, zeker zonder van kleren te wisselen. Jan en Fernand in gekuist Antwerps over Echte Vlaamse Kunst laten marchanderen, niet slecht.

Tot ik nog eens zulke vreugdevolle brief van u krijg.

Uw blije Wouter.

07-12-2019 om 12:32 geschreven door Gust Adriaensen

De holderdebolderreacties van minister Geens en kandidaat-voorzitter Sammy Mahdy, op de 'geheime' bijeenkomst van de informateur met de rode en groene partijen, zijn gewoonweg dom.

Op die manier klinkt CD&V, eens te meer, zich vast aan NVA. De partij is klaarblijkelijke vergeten dat het kartel ervoor gezorgd heeft dat de NVA van de politieke ondergang werd gered en nadien onverbiddelijk de CD&V herleidde tot een minipartijtje.

Geens die in andere omstandigheden zo sterk pleit voor bedachtzaamheid en (terecht) geen goed woord over heeft voor de holderdebolderbeslissingen van rood en groen in ethische kwesties, bezondigt zich nu zelf aan een stupide holderdebolderreactie. Een verklaring kan zijn dat Geens de hoop koestert dat hij in een geel-oranje-blauw-rode coalitie, premier mag spelen. Waarom kandidaat-voorzitter Mahdi Geens en figuren als De Crem naholt, is onbegrijpelijk voor een jongerenvoorzitter. Of toch wel te verklaren? Geens en Mahdi worden beschouwd als 'rechtse' CD&V'ers, in sociaaleconomische kwesties, en vertonen verwantschap met de rechtse neoliberalen van NVA. 

Tegen die overhaaste afwijzing van Magnettes poging om een federale regering op de been te brengen, steekt de terughoudenheid van die andere kandidaat-voorzitter, Joachim Coens gunstig af.

02-12-2019 om 12:08 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard werd veel aandacht besteed aan Gaston Durnez, die op 91-jarige leeftijd overleed (1928-2019).

Twee artikels vielen daarbij op. Een van Marc Reynebeau in de krant van 25 november, een ander van Mia Doornaert in DS van 28 november.

In tegenstelling tot de eerder anekdotische hommage van Doornaert, situeert de historicus Reynebeau op een scherpzinnige manier Gaston Durnez in het ruimere kader van het culturele en journalistieke landschap in Vlaanderen. Wat over en van Durnez gelezen kan worden en wat hijzelf in interviews duidelijk maakt (cfr. het uitgebreide interview dat zijn schoonkleindochter Ine Renson vorig jaar voor De Standaard met hem had), sluiten goed aan met Reynebeaus benadering.

Hoewel Durnez geen academische vorming genoten had, behoorde hij en wilde hij behoren tot de culturele elite, de Vlaamse intelligentsia. Het kwam niet in hem op met afkeer te schrijven over collega's in het culturele of literaire veld, omdat ze zogezegd 'links' waren. Hij kwam er rond voor uit dat hij en zijn collega's van De Standaard, de krant op een hoog cultureel en intellectueel niveau moesten tillen en handhaven. Hij geloofde in het belang van een elitekrant. Dat had niets te maken met intellectuele arrogantie.

Durnez was een open en tolerante persoonlijkheid, een sociaal bewuste Vlaming die niet behept was met een gesloten en obsessioneel identitair mens- en samenlevingsbeeld.

Zijn sociale en democratische bewogenheid is te verklaren vanuit zijn arme afkomst en zijn kajottersjaren. In spraakmakende reportages over achtergestelde, 'geprolitariseerde' arbeidersgroepen, kreeg die sociale empathie vorm. Ook zijn afkeer voor machthebbers met dictatoriale neigingen ligt in die lijn. In het interview met Renson zegt hij: 'Ik heb echt lijfelijk schrik van Trump. Ik herken de toon van die stem'.

Ook zijn grote bewondering voor de Duitse auteur WG Sebald is veelzeggend in die context. Sebald kon er niet mee leven dat na de oorlog het liefst gezwegen werd over de nazistische terreur en misdaden. Een belangrijk thema in zijn werk is: de vreemdeling, de migrant, die, buitenstaander blijft of buitengesloten wordt.

De sociale en democratische bekommernissen van Durnez sluiten daarbij aan.

29-11-2019 om 10:11 geschreven door Gust Adriaensen

En daarom gaat de verruiming van abortuswet veel te ver De Morgen - 26 Nov. 2019 Pagina 23

750 ARTSEN, VROEDVROUWEN, EN ANDERE ZORGVERLENERS. Een uitgebreide lijst met ondertekenaars vindt u op www.demorgen.be

-----------

Als artsen, vroedvrouwen, verpleegkundigen en andere zorgverleners begeleiden we elke dag vrouwen tijdens hun zwangerschap. Elke dag luisteren we, geven we uitleg en bieden we de best mogelijke zorg aan. Vandaag nemen we het woord om het nieuwe wetsvoorstel over abortus aan de kaak te stellen. Terwijl België al meer dan 150 dagen geen regering heeft, willen bepaalde parlementsleden "van het ontbreken van een regeerakkoord gebruikmaken [...] om vooruit te gaan" (sic).

Wij willen graag duiding geven bij de inhoud van het wetsvoorstel dat de komende weken mogelijk gestemd wordt zonder een echt en grondig debat. De parlementaire hoorzittingen van 2018 hebben geleid tot een wet die abortus uit het strafwet heeft gehaald. Het huidig wetsvoorstel voegt er drie belangrijke elementen aan toe. Het verlengen van de abortustermijn van drie tot vierenhalve maand zwangerschap (20 weken amenorroe), het inkorten van de bedenktijd van zes dagen tot 48 uur en het herzien van het tot op heden geldig juridisch concept van abortus, waardoor zwangerschapsonderbreking een gewone medische handeling wordt.

In gesprekken met onze patiënten en onder zorgverleners wordt vaak de bedenking gemaakt dat "abortus op een foetus op vierenhalve maand zwangerschap te ver gaat". In dit vergevorderde ontwikkelingsstadium is de baby bijna levensvatbaar, op enkele weken na: hij meet 20 centimeter, is gevoelig voor aanraking en geluid. Wij zijn professionele zorgverleners: we hebben dit beroep gekozen om al wie onze professionele hulp nodig heeft, te verzorgen en te steunen. Op achttien weken staan we voor een reeds goed gevormd menselijk wezen. Beroepshalve moeten we tegelijk respect opbrengen voor het leven, dat we niet zien maar toch niet ontsnapt aan onze instrumenten, en voor elke vrouw, die we wel zien en wier complexe situatie we proberen te begrijpen.

Nu artsen en allerlei hulpverleners zo veel inspanningen leveren om jongeren voor te lichten, is het verlengen van de wettelijke termijn tot achttien weken een contraproductief signaal dat niet aanzet tot een verantwoordelijk gedrag. De vrouw die ontdekt dat ze zwanger is, maakt vaak emotioneel een heel intense periode mee, des te meer als het onverwacht is. Het verlangen of de angst om moeder te worden, de vrees voor de reactie van de vriend, de ouders of de naasten, angst voor materiële moeilijkheden, behoefte aan zekerheid, enz. De minimale bedenktijd beperken tot 48 uur zonder verplichting om te informeren naar alternatieven of mogelijke hulp (het herschikken van studies en accommodatie, materiële en menselijke hulp, adoptie, enz.), betekent zoveel als negeren dat bij deze beslissing een rijpingsproces noodzakelijk is. Het is normaal dat een vrouw in een moeilijke situatie zich eerst niet in staat voelt om voor een kind te zorgen, nadat zij met een schok haar zwangerschap heeft ontdekt (wat op zich niets slechts voorspelt over haar capaciteit om moeder te zijn). Het hechtingsproces aan het kind gebeurt geleidelijk: de vrouw heeft soms tijd nodig om zich te realiseren dat het voor het kind niet nodig is om uit een geprogrammeerde zwangerschap voort te komen om gelukkig te zijn... als het maar verwelkomd wordt. Een dialoog met competente personen en over concrete hulpsuggesties vraagt tijd en is essentieel opdat abortus in de ogen van de zwangere vrouw en haar omgeving geen noodlottige beslissing wordt.

Moet abortus een medische handeling worden zoals een andere? De vrouwen die we ontmoeten, voelen dat abortus geen triviale daad is. Doen geloven dat het een medische handeling zoals een andere is, is een leugen naar de vrouwen die er diep in hun lichaam sporen van blijven dragen. Waarom die kloof tussen de gevoelens van zo veel vrouwen en de wil van bepaalde parlementariërs? Vermits de negatieve psychologische impact van abortus erkend is, moet de preventie van abortus dan niet prioritair worden? We kunnen het als zorgverleners moeilijk over ons hart krijgen om abortus in zo'n vergevorderd stadium van de zwangerschap uit te voeren. Zoals gezegd zou dit ons raken in onze professionele roeping. Bovendien vrezen we ervoor dat door abortus een "medische" daad te noemen de wet steeds meer de morele druk legt op wie (tevergeefs) gewetensbezwaren wil inroepen. Ook hebben we de laatste zeven jaar geen informatie meer over de realiteit van abortus in België (het aantal, de redenen, voorwaarden, enz.). Hoe kunnen we zonder objectieve diagnose van de huidige situatie op een redelijke wijze een nieuwe wetgeving maken? Nota bene, dít slechts één jaar na de laatste wet over dit o zo gevoelig onderwerp.

Om al deze redenen vragen wij u, dames en heren parlementsleden, van dit wetsvoorstel af te zien.

27-11-2019 om 16:34 geschreven door Gust Adriaensen

Een uitspraak van de liberaal Bart Somers, dat het overduidelijk is dat de NVA niet in een federale regering wil stappen, is voor de nationalist Bart De Wever weer eens 'een dolk in zijn rug'.

De Wever heeft iets met 'dolken in zijn rug'. Hij is van bij het begin van zijn steile klim naar de politieke heerschappij, een intrigerende mix geweest van Caesar en Calimero. 'Een dolk in de rug krijgen' brengt, als je dat zelf wereldkundig maakt, een attractieve mengeling van keizerlijke heroïek en 'ik-is-klein'-weerloosheid. Het is een bij uitstek populistische tactiek, die op het machtspolitieke terrein even efficiënt blijkt te zijn als in de privéverhalen van 'de boekskes'.

Uiteraard blijft de vraag naar de houdbaarheidsdatum van dergelijke aanpak. Ongetwijfeld verwekt het gretig tentoonspreiden van het Caesar-Calimerocomplex , na al die jaren, bij een deel van de bevolking een slaperig makend déjà vu, of wordt het ervaren als ridicule zieligheid.

Wellicht is een middel om dat gevaar te keren, zelf wat meer, in het openbaar natuurlijk, dolken in ruggen van anderen te steken. De laatste publieke dolk die De Wever hanteerde, was die in de rug van J.M. Dedecker, die zo attent was daaraan in 'Wissel van de Macht' te herinneren.

27-11-2019 om 13:52 geschreven door Gust Adriaensen

27-11-2019 om 08:40 geschreven door Gust Adriaensen

Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, in zijn adventsbrief:

'De recente roep om de termijn voor een abortus in ons land op te trekken van 12 naar 18 weken, komt erg onwezenlijk over. Een kind moet niet wachten op zijn geboorte om drager te zijn van mensenrechten. Het draagt die rechten voor zich uit. Het spreekt ons erop aan. En hopelijk niet tevergeefs'.

25-11-2019 om 18:09 geschreven door Gust Adriaensen

Geachte vertegenwoordiger van de Belgische Kamer/van de Commissie Justitie,

U zetelt in de Commissie Justitie/de Kamer en moet stemmen over de nieuwe wetsvoorstellen in verband met de abortuswetgeving.  Twee bezwaren die me nauw aan het hart liggen wil ik met u delen.

-Aan 18 weken is de foetus reeds 20 cm. De moeder voelt het leven in haar moederschoot. De foetus heeft 12 miljard zenuwbanen en reageert op prikkels van buitenaf, ook pijnprikkels. De moeder ervaart de abortus als een kleine bevalling van een dood wezen. De dokter moet dit leven ook actief vernietigen. Zowel voor de dokter, als de ouders, als de baby is dit mensonterend.

-Men kan reeds zien aan de genitaliën of het een jongen of een meisje is. Men kan dus op basis van geslacht een abortus uitvoeren. Dit kan men dan ook niet meer verbieden.

Waar is het respect voor elk leven?

25-11-2019 om 08:56 geschreven door Gust Adriaensen

XIV/46

Vrijdag 22 november 2019

Flitsen uit het leven in de gemeenschap

Petits frères

Deze week kwamen twee religieuzen van Charles de Foucauld hun jaarlijkse retraite houden, “Petits frères de Jésus”, zoals ze officieel heten. Het zijn  behoorlijk oude mannen maar nog erg vitaal en aangenaam in de  omgang, een ingenieur (81 j) en een filosoof (89 j). Vroeger gingen ze naar de kluis in de  bergen, in de buurt van en ook eigendom van Mar Moussa. De terroristen hebben deze kluis vernield. Ze hebben hun hele leven gewijd aan werken, bidden en in vrede samenleven met anderen: in Irak, in Turkije, in Egypte, het Koerdisch gebied in N Syrië…Het zijn boeiende verhalen over wat ze allemaal hebben meegemaakt. Wat een rijkdom aan ervaring en wijsheid! Vier broeders van Charles de Foucauld kwamen precies  70 jaar geleden naar  Syrië. Nu zijn zij de enige nog in dit land.

Een Mariafeest

Donderdag 21 november hebben we als een zondag gevierd omwille van het feest van de Opdracht van Maria in de tempel. Dit feest vindt zijn oorsprong in het proto-Evangelie van de heilige Jakobus, een apocrief geschrift. Daarin lezen we een lieflijk verhaal over Anna en Joachim die hun Kind op driejarige leeftijd toevertrouwen aan de  tempel. In november 543 vond in Jeruzalem de wijding plaats van de nieuwe kerk van Maria, waarmee de Opdracht van Maria verbonden werd. Dit feest werd vervolgens in de 7^e eeuw in heel het oosten gevierd en uiteindelijk in de 14^e eeuw in het westen. Al is dit feest met een vrome legende verbonden het drukt wel de diepe geloofsovertuiging uit dat God Maria geschapen heeft als het allerheiligste op aarde om de woning te worden van Jezus Christus, in wie de volheid van de godheid aanwezig is. We mogen niet de vergissing maken Maria te zien volgens de huidige moderne trend, met een gewone huwelijksrelatie en meerdere kinderen. Daarmee zouden we de hele Bijbelse boodschap ontkennen en dan  nog denken dat we ”Bijbelvaste christenen” zijn omdat we gepassioneerd kunnen spreken over de joodse betekenis van “het heilige der heiligen” in het Oude Testament. Immers, dit  is slechts een magere symboliek  voor de werkelijkheid van Maria, .

We hebben geen tv, geen dag- of weekbladen, geen radio maar wel internet en elektriciteit, zij het met flinke onderbreking. Omdat  vrijdag de kinderen niet naar de school moeten, wordt er donderdagavond regelmatig een film gedraaid. Deze keer had een zuster de film “Unplanned” kunnen downloaden en zelfs ook het boek, waarop de film gebaseerd is. We hebben er met de gemeenschap naar gekeken. Voor de kinderen soms wat hard, maar met enige uitleg voor hen, best aanvaardbaar. Wat een prachtig getuigenis! (zie volgende uitleg). Daarna begonnen we onze  traditionele nachtaanbidding.

Een bazuinstoot!

De film “Unplanned“ gaat in première op zondag 1 december om 19.00 u in de UGC Cinema’s te Antwerpen, Ertbornstraat 17. (www.unplanned.be) 

De jonge  directrice Abby Johnson van een  abortuskliniek in Texas  is betrokken bij meer dan 22.000 abortussen en zij is de fanatieke woordvoerster van Planned Parenthood om “het recht van de  vrouw” op te eisen. Toen ze zelf eindelijk de gruwel van abortus besefte, veranderde haar leven radicaal en werd ze een van de vurigste verdedigers van het menselijk leven in de VS. De film eindigt met een .bijzonder happy end, zowel voor de pro life beweging als voor haar eigen gezin! Ze doet ons denken aan dr. Bernhard Nathanson, een van de eerste  en grootste aborteurs in New York die ruim 70.000 abortussen op zijn geweten had.  Als gynaecoloog, die alles wist over embryologie wist hij niet wat Hippocrates (5^e eeuw voor Christus!) al wist, nl. dat het om menselijk leven gaat dat alle bescherming waard is. Nadat hij eindelijk tot inzicht gekomen was en wist wat hij in feite aan het doen was,  werd hij katholiek omdat hij in de katholieke Kerk de vergeving voor zijn zonden vond en daarin ook de leer aantrof die het duidelijkst aansloot op zijn inmiddels verworven inzichten. Hij trok sindsdien heel de wereld rond om de waarheid te verkondigen en het menselijk leven te verdedigden, ondanks de grote tegenstand van vele officiële instanties.

Pro vita vzw België bracht het op om de aanzienlijke filmrechten van “Unplanned” te kopen. De meeste bioscopen van België weigeren (nog) deze film op te nemen, terwijl in de  VS  de 6 miljoen kosten al in de eerste week werden terugverdiend en de film nu de 4^e plaats in de hitlijsten inneemt.Tickets aan 14,99 euro zijn te koop via www.unplanned.be. De film duur 121 minuten, Engels met Nederlandse ondertiteling.

Wat kunnen  we doen?

Onze westerse beschaving is al lang in ontbinding en velen vragen zich ontmoedigd af: wat kan ik er aan doen? Wel, ga naar deze film kijken en nodig vrienden en kennissen uit. Ook de vele ongelukkigen die bij abortus al betrokken waren. Wees hen nabij en zoek voor hen, die zich willen bevrijden van deze zware last een goede priester,  die hen kan helpen op weg naar een nieuw leven. En als er wat pit in je leven zit, ga naar bioscoopuitbaters en probeer hen te overtuigen deze film op te nemen. Leg hen uit dat ze, door te weigeren, slaven zijn van een criminele bende die aan de openbare opinie precies het tegendeel wil opleggen van wat de mensen gelukkig maakt en wil beletten de mensen te tonen wat hen bevrijdt. De eerste pijler van een democratie is juist dat ieder, die er is en onschuldig is,  er ook mag zijn. Abortus vernietigt deze pijler. Daarom (en om andere redenen) zijn  er al lang geen westerse democratieën meer, doch slechts  “dictatoriale regimes”.  Een misdadige elite heeft de pretentie te  blijven spreken over “de grote westerse democratieën” om te beletten dat de bevolking de werkelijkheid zou zien.  Zelf geniet ik gelukkig niet van deze zogenaamde “westerse democratie”, maar ik leef wel in een land, dat ook niet perfect is, maar dat toch een wettige regering heeft die het menselijk leven meer respecteert dan het hoog geprezen westen. Overigens, de ergste gruwelen in Syrië, waar de westerse media van uitpuilen, worden nog steeds gepland en veroorzaakt door deze  westerse “regimes”! Abortus moet radicaal gestopt worden.

En dit nog

vOns vorig bericht met 4 video’s: 1. De vermoorde Armeense priester, de dood van Le Mesurier, 3. S.O.S. jongeren die ons komen helpen 4. 600^e verjaardag van ded dood van de hl. Vincent Ferrier:  http://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-141/

vMijn korte bijdrage aan het einde van de  studiedag over “de toekomst van het Christendom” in Crowne Plaza hotel (20 oktober 2019), georganiseerd door Brecht Arnaert (Macro Trends, www.safecapital.eu). Deze video geef tevens de sfeer van die dag weer: https://youtu.be/xmVefkFFDl8

vEen bijzonder waardevol overzicht met niet minder dan 20 video’s. Let op de  straffe verklaringen van de Duitse delegatie in Syrië, die de hele westerse politiek jegens  Syrië aanklaagt: http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-62/

vTerwijl Turkije zijn  vernietigende inval, die ze “bron van vrede” noemen in N. Syrië verder zet, geeft dr. Nabil Antaki een evenwicht overzicht van de  gecompliceerde situatie aldaar en beschrijft de verschillende projecten van de “Blauwe Maristen” als een echte “bron van vrede” in zijn Brief van Aleppo nr.37: https://www.mondialisation.ca/syrie-la-veritable-source-de-paix/5639035

vEen tweede getuige vanuit OPCW zelf bevestigt nu dat er op 7 april 2018 in Douma helemaal geen chemische aanval gepleegd werd door Syrië maar dat het opgemaakt spel was om het bombarderen van Syrië door VS, VK  en Frankrijk  (14 april) te rechtvaardigen. (De Nederlandse minister van BZ zei toen dat ook hij onderzoek had laten doen en vastgesteld had dat Syrië een gifgasaanval had gepleegd!  Een excellentie die spreekt als ’n gedrogeerde zombie): http://www.golfbrekers.be/tweede-klokkenluider-beticht-opcw-van-bewijsvervalsing/

vHet bedrog van OPCW i.v.m. gifgasaanval in Douma, interview Eric van de  Beek met Russische ambassadeur, Nederlands en Engels: http://www.diplomatmagazine.eu/2019/11/15/rising-tensions-within-opcw/

vOndanks dreigingen allerwege blijft Syrië ijveren voor zijn soevereiniteit, volledige territoriale integriteit en vrijheid om zijn eigen bondgenoten te kiezen en trouw te blijven:http://www.golfbrekers.be/snoep-of-straf/

vDe twee belangrijkste hydro-elektrische dammen weer onder Syrische controle: http://www.golfbrekers.be/goed-nieuws-voor-de-elektriciteitsvoorziening-in-syrie/ (P.S. Na een zomer zonder onderbrekingen hebben we deze week weer enkele elektriciteit onderbrekingen van een paar uur gehad!)

vOver een “gestoorde”, “impulsieve” Donald Trump zijn  er artikels genoeg. Over de achterliggende motieven van zijn geniale show niet. Dit moet je zeker lezen (Nederlands): https://www.xandernieuws.net/algemeen/wereld-kan-tussen-2020-en-2024-drastisch-veranderen-dankzij-briljante-donald-trump/; de volledige Engelse versie: https://orientalreview.org/2019/11/15/about-trump

vDe oorlogsmisdaden van de NAVO in het voormalige Joegoslavië: http://oneworld.press/?module=articles&action=view&id=1171 

vHoe de VS de diefstal van Syrische olie trachten te rechtvaardigen: https://www.strategic-culture.org/news/2019/10/30/how-us-regime-justifies-theft-syrias-oil/

vDe VS blijven het crimineel gedrag van de zionisten potsierlijk steunen, wat mogelijk ook helpt om er een einde aan te maken: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/vs-beschouwen-israelische-nederzettingen-niet-langer-als-illegaal~aef08a29/

vHoe de praktijk om eigen waarden te verloochenen om “anderen” ter wille te zijn Zweden (en andere landen?) tot zelfdestructie brengt (Engelse film van ’n uur): https://www.youtube.com/watch?v=LxdXnc83Ww0  

v“Peter in wonderland”. Persoonlijk getuigenis en manifest van Peter Vereecke, haarscherp, humoristisch en raak. Onze maatschappij wordt vanuit de hoogste instanties steeds meer deskundig geleid naar leugen, bedrog, criminaliteit en depressiviteit. Alleen wie nuchter de werkelijkheid erkent dan er creatief aan trachten  te ontsnappen. Boekje van 114 bz., grote letter, vele illustraties: https://www.nimva.be/images/peter-in-wonderland.pdf  

vOp zaterdag 23 november 2019 om 14.30 u in de Merodelei  14, Antwerpen, Thomas More Vergadering, rozenhoedje en conferentie door Dr. Luc Kiebooms: Vrouw in het ambt (https://thmore.weebly.com/; https://thmore.weebly.com/overzicht.html 

24-11-2019 om 19:53 geschreven door Gust Adriaensen

Wie zegt het?

24-11-2019 om 15:26 geschreven door Gust Adriaensen

1. Het viel op deze week: abortus en euthanasie verdelen opnieuw. Dat hadden we al lang niet meer gezien. Maar in de politiek zijn de levens­beschouwelijke tegenstellingen nooit helemaal verdwenen, schrijft politicoloog Dave Sinardet in DS van 23 november.

   Een neutrale positie neem Sinardet niet in. Hij laat uitschijnen dat het maar normaal zou zijn dat mensen die bedenkingen hebben bij de liberale abortus- en euthanasievoorstellen, zich aanpassen aan een  ideologie die het niet zo nauw neemt met leven en dood. 

2. In een zin als '...die zelf nog steeds geen voorstander zijn van euthanasie', suggereert Sinardet dat het de hoogste tijd is dat die sukkels hun mening herzien. Nou, nou..Sinardet toont ook een schrijnend gebrek aan duiding wanneer hij er zich bij de vermelding van de Nederlandse ChristenUnie , vanaf maakt met 'christelijk-conservatief'.

   Op sociaaleconomisch vlak is de ChristenUnie namelijk een partij die voorstander is van een beleid dat rekening houdt met de zwaksten in de samenleving . De partij laat zich daarbij vrij en vrank inspireren door de leer van Jezus Christus. Als het gaat over leven en dood neemt de ChristenUnie het ook vrij en vrank op voor de rechten van het ongeboren kind en voor respect en zorg (ook door de overheid) voor de mens in alle (moeilijke) fases van zijn leven. Het zou nog niet zo gek zijn dat de CD&V inspiratie en ideeën haalt bij de Nederlandse ChristenUnie, die, hoe klein ze ook is, respect afdwingt in het Nederlandse politieke landschap.

   CD&V heeft geen eigen smoel meer, wordt platgedrukt door de nationalisten. Wil de christendemocratie een toekomst hebben, dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in de Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt,voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.

   Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen. Joachim Coens heeft de talenten en de ruggengraat om CD&V in die richting mee te krijgen. Een partij die ingaat tegen mainstream economisch liberalisme en liberaal ethisch geholderdebolder. Een echte progressieve partij!

24-11-2019 om 15:00 geschreven door Gust Adriaensen

'CD&V maakt zich klaar om NVA los te laten', lees je in Knack. Dat wordt de hoogste tijd. NVA kroop als onbeduidend partijtje op de rug van CD&V naar de macht en deed achteraf de christendemocraten verschrompelen. De partij had geen eigen smoel meer, werd platgedrukt door de nationalisten.

Wil de christendemocratie een toekomst hebben,dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in  Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt, voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.

Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen.

23-11-2019 om 10:11 geschreven door Gust Adriaensen

Als je vergeten bent dat je wilde sterven

An Haekens , ouderenpsychiater, vindt het problematisch dat Open VLD de euthanasiewet wil uitbreiden. Wat als iemand met dementie niet begrijpt wat er gebeurt, en zich verzet? Of wat als hij het wel beseft, en wil blijven leven? (DS 22-11)

 An Haekens slaat spijkers met koppen en stelt vragen die er echt toe doen. Het maatschappelijke beeld van dementie is inderdaad eenzijdig negatief. Die uitsluitend negatieve benadering van de ziekte, is vooral kenmerkend voor individuen en groepen, die vanuit ideologische, partijpolitieke, praktische, emotionele overwegingen, op die manier mensen indoctrineren om minder weerstand te bieden tegen verdere uitbreiding van de wetgeving.

Dat negativisme heeft onvermijdelijk tot gevolg dat euthanasie als enige oplossing wordt gezien en er geen of onvoldoende plaats of aandacht is voor de concrete en positieve beslissingen en acties die Haeken vermeldt onder 'Wat wel moet gebeuren'.

Terecht stelt de auteur dat er wel heel vlug gezwaaid wordt met het woord 'mensonwaardig'. Maar wat is dat precies? Bestaat er zoiets als een vaststaande definitie, een canon van criteria, waaraan de toestand van een bepaald individu getoetst kan worden om te concluderen: menswaardig of mensonwaardig?

De belangrijkste bedenking die mevrouw Haekens m.i. maakt is: 'Als we euthanasie bij dementie op basis van een wilsverklaring toelaten, houden we geen rekening meer met wat de persoon zelf denkt op het moment dat anderen beslissen dat het tijd is voor zijn euthanasie'.

Twee elementen daarin zijn bijzonder zwaarwichtig. 1. Er wordt geen rekening gehouden met wat de persoon zelf denkt'. Buitenstaanders weten gewoonweg niet wat in de demente persoon omgaat, of hij of zij gedood wenst te worden 'op dat moment' . 2. En ondanks die onwetendheid, beslissen zij, buitenstaanders, 'op dat moment' de dodelijke injectie of drank toe te dienen. Toch wel een compleet destructieve aantasting door buitenstaanders van een andere persoon, van een ander individu.

Het is onbegrijpelijk dat een liberale partij, die altijd zo hoog opgeeft over de zelfbeschikking van en het respect voor het individu, nu, duidelijk om ideologische en partijpolitieke redenen, de uitschakeling van een individu wil legaliseren.

22-11-2019 om 22:30 geschreven door Gust Adriaensen

Loonkloof in cijfers: Belgische vrouwen verdienen bijna tien procent minder dan mannen!

21-11-2019 om 15:57 geschreven door Gust Adriaensen

1. In DS van 19 november roept politicoloog Ive Marx, Magnette op om met de grove bezem door de PS te gaan, de grote hoeveelheid 'toxische ideologische bagage overboord te kieperen.

   Zijn artikel is boeiend om te lezen, maar je blijft op je honger zitten. Marx stelt dat de PS nog opgescheept zit met een 'gigantische hoeveelheid toxische ideologische bagage' en Magnette zou ervoor moeten zorgen dat die overboord wordt gegooid. Het voorbeeld dat wordt aangehaald om die 'toxische ideologische bagage' te illustreren, valt eerlijk gezegd,erg magertjes uit. Dat ene voorbeeld is 'arbeidsduurverkorting' en die krijgt dan nog de zegen mee van Marx, als ze maar niet lineair is.

   Het programma van de Nieuw-Zeelandse Labourpartij, zou volgens de auteur, als na te volgen voorbeeld kunnen dienen. Waarom omschrijft Marx niet enkele beleidsdomeinen waar het Nieuw-Zeelandse recept, aangepast aan de Belgische situatie, zou kunnen dienen?

   Bij Marx en andere opiniemakers, bespeur ik ook een soort van afkeer voor 'ideologie', vooral voor 'linkse' ideologie. Dat is merkwaardig omdat de essentie van een politieke partij, ideologisch is. Partijen en ideologieën evolueren natuurlijk  en  uitzuivering is geregeld nodig.

   Er is dan wel wat aversie vaak te merken omtrent 'ideologie' maar Marx benadert het maatschappelijke en politieke gebeuren ook vanuit zijn ideologie, vanuit zijn maatschappijvisie, die eerder centrumlinks kan gelabeld worden.

   Goed dat hij het program van de Franstalige socialisten kritisch benadert. Maar hij neemt het niet echt onder de loep . Een zin zoals: 'een dik pamflet uit de jaren 80 dat vol staat met retoriek en vooral beleidsrecepten die elders allang in een museumkast zijn beland', schreeuwt om verduidelijking.

   Belangrijke vraag daarbij is:kan dat pamflet (toxische ideologische bagage) de museumkast in, zonder de socialistische ideologie fundamenteel aan te tasten?

   Een andere vraag die bij me opkomt is: wat is de omvang van de toxische ideologische bagage bij partijen als NVA (om over VL. B. nog maar te zwijgen),Open VLD, PVDA, CD&V, Groen, ....? Neem nu het partijprogram van NVA of het regeerprogram van Geel-Blauw-Oranje. Hoe zit het met de retoriek en beleidsrecepten omtrent 'identiteit'? Toxisch? Vers van de pers en al rijp voor de museumkast?

19-11-2019 om 21:07 geschreven door Gust Adriaensen

18-11-2019 om 19:49 geschreven door Gust Adriaensen

In de DS van 16 november hekelt Paul Goossens onder de titel 'Vlaamse Meesters als alibi voor dienstbare kunst', het cultuurbeleid van Jan Jambon.

Veel commentaar hoeft daar niet aan toegevoegd te worden. Regimes met dictatoriale neigingen in de linkse of rechtse richting, proberen altijd de kunst en de kunstenaars dienstbaar te maken en te doen passen in hun ideologisch-politiek machtsstreven.

18-11-2019 om 12:20 geschreven door Gust Adriaensen

17-11-2019 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Een analyse van barones Doornaerts column in DS 14 november, brengt een tactiek aan het licht , die niet zo fraai is en ronduit populistisch.

Barones Doornaert vertrekt van enkele anekdotes uit Groot-Brittannië, waarvan hier niks vernomen is. Zij kiest die 'feiten' uit omdat ze ongetwijfeld op vrij algemene afkeuring in de zin van : 'Te zot om los te lopen', kunnen rekenen. Zij kleeft daarop 'inclusiviteit', en geeft daardoor een negatieve invulling aan het begrip 'inclusiviteit', wat als basisbetekenis een positief-humanistische betekenis heeft.

Maar haar missie is nog niet voltooid. Die verderfelijke inclusiviteit, die door het 'gewone volk' verfoeid of gevreesd wordt,is wat de 'zich als links beschouwende elite' (Doornaert beschouwt die elite natuurlijk als 'links'),door de strot wil rammen van de 'gewone m ensen'.

Daar is het haar uiteindelijk om te doen: als rechtse, elitaire intellectueel, zogezegd de verdediging op zich nemen van de 'gewone mensen' om met hun hulp 'de linkse elite' buiten het speelveld te schoppen.

16-11-2019 om 12:31 geschreven door Gust Adriaensen