De viering van palmzondag in de Postelse abdijkerk meegemaakt. Niet alleen betekenisvol in religieus opzicht maar ook een intense esthetische ervaring.
Vanuit de abdijgangen trekken de norbertijnergemeenschap en de kerkgangers met een gewijd palmtakje in de hand, zingend de kerk binnen.
Daar ontplooien zich de met zorg uitgevoerde eeuwenoude rituelen. Deze combinatie van muziek en zang, teksten, gebaren, kleuren, maakt diepe indruk op gelovigen en niet-gelovigen.
In het intieme, nog deels romaanse kerkje van de Postelse norbertijnen, komt alles nog treffender tot uiting. Temeer omdat de abdijgemeenschap al lang bijzondere zorg besteedt aan de liturgische vieringen.
Ook de viering van het zgn. paastriduüm -goede vrijdag, paaszaterdag en pasen- zal weer allen die meevieren, treffen door de diepte van mysterie en bezinning maar ook door de glans van schoonheid.
29-03-2010 om 08:47
geschreven door Gust Adriaensen
24-03-2010
De rijke geschiedenis van een prachtig domein
Koning Albert I bezocht ooit het huidige Prinsenpark
Tijdens een ontspannende wandeling in het provinciale groendomein in Retie, een en ander te weten komen over het Prinsenpark: een ideale combinatie.
Tot 1950 maakte het park deel uit van het uitgestrekte Koninklijk Domein in Retie en Geel. Leden van de Koninklijke Familie kwamen er op bezoek.
Voordien was het eeuwenlang gemeentelijke grond, de aarden. Woeste grond, gekenmerkt door heidevlakte. Honderden schapen vonden er hun voedsel maar ook de Retiese galg stond er opgesteld.
De parkwachters geven u op zaterdag 27 maart om 14 uur de kans om tijdens een wandeling nog meer te vernemen over verleden en heden van het Prinsenpark.
24-03-2010 om 08:07
geschreven door Gust Adriaensen
19-03-2010
Paard
In Herentals had onze minister-president, die tijdens de week werkt als een paard, een hele stoeterij paarden ter beschikking, voor een ritje door het Kempense natuurschoon ter ontspanning.
Hoewel het onfatsoenlijk is een gegeven paard in de bek te kijken, deed Kris dat toch zorgvuldig en haalde uiteindelijk het beste paard van stal.
Enkele vrienden hielpen hem het dier te bestijgen, er nauwkeurig op lettend dat ze de minister-president niet over het paard tilden.
Hoog te paard zittend, echt een prins op het witte paard, draafde de Vlaamse premier, minzaam én ironisch glimlachend, langs de eenvoudige en bewonderend toekijkende Kempenaars.
Maar ach, wat gebeurt, in een flits. Kris' paard, geen ezel zijnde, stoot zich voor de tweede keer aan een uitstekende Herentalse dennenwortel en doet, helaas, de minister-president in het goudgele Kempense zand bijten.
Tja, het weze het dier vergeven: het beste paard struikelt wel eens. En Kris? Hij had wellicht toch op het verkeerde paard gewed.
Maar een spoedig herstel, dat wensen alle welmenende Vlamingen (en Walen, en Brusselaars) hem toe. Zodat ie weer vlug, kan wroeten, zwetend als een paard, voor het heil van Vlaanderen (en de rest van de wereld).
19-03-2010 om 16:01
geschreven door Gust Adriaensen
17-03-2010
De bruine jeugd van Hugo Claus
Er wordt dezer dagen nogal wat aandacht besteed aan een recent ontdekt collaboratiedossier over Hugo Claus. Hij is lid geweest van de Nationaal-Socialistische Jeugd in Vlaanderen.
De media sloven zich uit om dat 'bruine' verleden van de auteur te minimaliseren. Naar mijn mening doen ze dat terecht. Voor mijn part hoef je dergelijke jeugdzonden zelfs helemaal niet op te rakelen.
Wat ik wil aanklagen zijn de twee maten en gewichten die vele journalisten hanteren. Het frappantste voorbeeld is de manier waarop ook de Vlaamse media al jarenlang het 'naziverleden' van de jonge Jozeph Ratzinger, de huidige paus, behandelen. Telkens opnieuw duikt dat weer op. En niet vergoelijkend, niet minimaliserend. Maar beschuldigend.
Ik heb een sterk vermoeden dat het Vlaamse mediakot te klein zou zijn, als een collaboratiedossier, hoe miniem ook, over kardinaal Danneels, of -God verhoede- over aartsbisschop Léonard, te voorschijn kwam. De gazetten zouden er wekenlang vol van staan.
17-03-2010 om 09:35
geschreven door Gust Adriaensen
12-03-2010
Het bronstige rendier
Dat de verzorgers van de zoo er niets beters op vonden dan zich met enkele flinke tikken van een schop, tegen een aanvallend bronstig rendier te verdedigen, verwekte in sommige (fundamentalistische) dierenvriendenkringen grote verontwaardiging.
GAIA-baas Vandenbossche was er als de kippen (?) bij om de praktijk plechtig én heftig aan te klagen. Hij verklaarde zich ook bereid om voor de verzamelde barbaarse verzorgers van de zoo, eens te demonstreren hoe je een kolos van een rendier, zelfs al is het een bronstig mannetje, tegemoet treedt.
Dus betrad Michel op een mooie dag onder enorm grote belangstelling, een kooi in de Antwerpse zoo met daarin een bronstig rendier, dat, omdat het op 11 juli geboren was, de naam van Jan Breydel gekregen had.
Vandenbossche schuifelde naar het centrum van het hok, almaar fluisterend 'ik hou van alle dieren, in het bijzonder van jou'.
Daar had Jan Breydel geen oren naar. Het onderscheid tussen mannetjesmensen en wijfjesmensen was hem zo al niet erg duidelijk en bovendien verblind door de drift van zijn bronst, zag hij in de GAIA-president een te bespringen levend wezen, wat hij dan ook probeerde te doen.
Vandenbossche was nog net in staat 'in het bijzonder van jou' uit te brengen vooraleer hij op het enorme gewei van Breydel deskundig werd gespietst. Tot ontzetting van de toeschouwers (en tot leedvermaak van sommigen) paradeerde het rendier, nu rustig geworden, door de kooi, het bungelende en brullende lichaam van Vandenbossche als een trofee voor zich uit dragend.
Dankzij de met schoppen toesnellende verzorgers, kon Michel uit zijn netelige positie bevrijd en met bekwame spoed naar het AZ gevoerd worden, waar geconstateerd werd dat zijn verwondingen al bij al nog meevielen.
En Jan Breydel? Die had weliswaar wat meppen met de schoppen te verduren gekregen. Maar 's avonds kreeg hij van de verzorgers een extra verzorgd avondmaal.
12-03-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
10-03-2010
Het Retiese dialect (30)
Mannen gebruik(t)en wel eens het woord schùtpetrajs voor vrouw. Het eerste deel is schort, gewestelijk voor vrouwenrok. Patrijs is geen toevallige keuze: deze fazantachtige vogel was eertijds een gezochte lekkernij, denk ook aan het gewestelijke patrijsje om iets begeerlijks aan te duiden. Een moederlijke, tamelijk corpulente en eerder slonzige vrouw is en gój hop. Waarschijnlijk gaat het woord terug op de vogelnaamhop: een trekvogel met een grote kuif en een lange, rechte snavel die ook wel stront- of stinkhaan genoemd wordt. In de broedtijd scheiden zowel jongen als het wijfje een stinkende vloeistof af uit de stuitklier. Helemaal negatief klinkt en vol têk (vuile teek) dat als scheldwoord voor een vrouw gebruikt werd. Een teek is een parasiet waarvan de verspreiding de laatste jaren onrustbarend toeneemt. Afkeurend klinken zowel en wôj als en bewéjde/ bewéjd. Beide zijn afgeleid van waaien. Het eerste woord duidt een losse, frivole vrouw aan. Het tweede legt meer de nadruk op ongewone, abnormale gedragingen , kledij en opschik (ge zè zjust en bewéjde). Het aan het Frans ontleende ne marchánd is een koopman, een venter. Een handelaar, in het bijzonder een paardenhandelaar, die oneerlijk tewerkgaat, die bedrieglijk ruilt is nen tùsser (tùssen)(tuiser, tuisen). De woorden zijn verwant met Duits täuschen (bedriegen) en tauschen (ruilen).En hobbele (nen hobbelen) betekent een gevlekt dier, bv. een koe, bij uitbreiding ook gebruikt voor mensen, bv. iemand met vlekken , verfspatten enz. in het gezicht. Hobbel (oneffenheid) is een variant van heuvel.
De holtestussen sleutelbeen en het schoudergewricht zijn de wajwôtervèjes (wijwatervaatjes).Ne pasboek werd wel eens gebruikt om een portefeuille aan te duiden. Nen djoef en ne fómp (fómpen, ne fómper) zijn klanknabootsingen en betekenen een krachtige duw respectievelijk een stoot, stomp, por met vuist, elleboog of knie. E zjipjen (vervorming van het Franse jupe, vrouwenrok) is niet alleen een korte kiel voor mannen (e kéljen, kieltje) maar ook een snoepje van zwarte,zachtedrop (en bùljen zjipjes).In deze laatste betekenis gaat het woord terug op het Franse jujube dat uit het Latijnse zizyphum komt en de besachtige steenvrucht van een oosterse boom , de jujuba, aanduidt die o.a. bij het vervaardigen van hoestballetjes gebruikt wordt. Dadels werden smèèrlappen genoemd en neegertètten zijn negerzoenen: een zoetigheid bestaande uit een klein, rond koekje met een bol van schuim (van eieren en suiker) erop en bedekt met chocolade. Dékrójen (roeden)waren de lange, buigzame latten waarmee het stro op de daken bevestigd werd. De hanenbalk (de horizontale balk boven in een dakgebint) was et schêrbiejen (scheerbeen). Het eerste deel gaat terug op schoren (stutten). E schówer betekent niet alleen een stutbalk, een schuinse steunbalk maarook een schoorbrug, een kleine, eenvoudige brug over beek of gracht, meestal bestaande uit twee hoofdliggers die van landhoofd tot landhoofd lopen , elk gesteund door twee schoren.De extra steunpaal die bv. bij het lossen van een hooikar gebruikt werd, was et dèdde biejen (derde been). Ne kréjappel (kraai-) is een galappel: de appelvormige uitwas aan de bladeren van de eikenbomen, ontstaan door de steek van de galwesp.Ne pjètsstoewet (paardenstoot) is de aanduiding voor paardenvijgen, de uitwerpselen van een paard.
10-03-2010 om 19:28
geschreven door Gust Adriaensen
08-03-2010
Geschiedenis van het Prinsenpark...al wandelend
De geschiedenis van het Prinsenpark
De geschiedenis van het Prinsenpark
Waar:
Provinciaal Groendomein Prinsenpark, Retie
Wanneer:
27 maart 2010, om 14 uur
Prijs:
Gratis
Voor wandelaars en rustzoekers is het grote Prinsenpark een juweel van afwisseling en sfeer. Retiese Aart, Park van Retie, Prinsenpark, : achter al deze benamingen schuilt een roemrijk verleden.
Tijdens een wandeling door dit prachtige natuurdomein vertelt een gids de geschiedenis van het vroegere Koninklijk Domein.
08-03-2010 om 12:39
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2010
Wilders
Wat is er toch aan de hand met onze noorderburen, het vroegere gidsland? Regeringscrisis, politieke versnippering, het succes van de PVV en natuurlijk het fenomeen Wilders. Je wordt er duizelig van.
Wilders. Voor zijn aanhangers is hij ongetwijfeld de Goud Gelokte God. Voor tegenstanders, zoals Volkskrantcolumnist von der Dunk, de Grote Geblondeerde Griezel.
Wilders' (tijdelijke) succes steunt op angst en afkeer. Misprijzen voor het Haagse establishment (binnenkort hoort de heer Wilders er misschien zelf bij). Angst voor de, volgens de PVV, groeiende islamisering van de Nederlandse samenleving.
Ik denk dat vooral die angst, steeds opnieuw bewust om electorale redenen aangewakkerd, het succes van de eenmanspartij, de PVV, verklaart.
Maar wat zal gebeuren, mocht de PVV in de toekomst mee de lakens uitdelen in Den Haag? Zal Wilders ook maar iets van zijn anti-islamplannen kunnen realiseren?
Als dat gebeurt, zou er niet alleen sprake zijn van een echte omwenteling in de Nederlandse politiek en maatschappij. Maar in dat geval, je kunt er donder op zeggen, zullen de angst en de onveiligheid binnen Nederland (maar wellicht ook in de buurlanden) hand over hand toenemen.
Met andere woorden: het fenomeen Wilders is ontstaan uit de angst en de onzekerheid ten aanzien van de multiculturele en multi-etnische samenleving. De PVV groeit zo sterk door het aanwakkeren van die angst, onzekerheid en onveiligheidsgevoelens. Maar Wilders zorgt er ook voor dat door zijn polariserende opstelling en uitspraken, de angst voor ernstige rellen of nog erger, voor terreurdreiging, in Nederland groter wordt.
Mocht Wilders in de toekomst mee beleidsverantwoordelijkheid dragen en de beloftes realiseren die hem politiek zo succesvol maken, dan zal die angst binnen de Nederlandse samenleving meer dan terecht blijken te zijn.
06-03-2010 om 11:07
geschreven door Gust Adriaensen
03-03-2010
Identiteit
Er is de laatste dagen een boeiend debat op gang gekomen over 'nationale identiteit'. De tenoren zijn Verhofstadt en De Wever.
De vroegere premier verwerpt het opkloppen van die 'nationale identiteit'. Die draagt gevaren in zich van extremisme, racisme, intellectuele geborneerdheid.
Dewever haalt schamper en venijnig uit naar Verhofstadt. Het wereldburgerschap dat Guy klaarblijkelijk voorstaat, is goed voor welgestelde intellectuelen, die zich een villa in Toscane kunnen veroorloven. De gewone burger, aldus Bart, heeft nood aan houvast en dat vindt hij in bv. een Vlaamse identiteit.
Kortom, het extreme liberale individualisme van een getalenteerde en geprivilegieerde persoonlijkheid als Verhofstadt tegenover de naar zekerheid en bevestiging zoekende Jan Modaal. En volgens De Wever kun je die vinden in volkse verbondenheid.
De Wever heeft wat dat betreft zeker een punt. Maar hij zou toch eens duidelijk moeten maken wat die 'Vlaamse identiteit' precies inhoudt. Dat doet hij niet echt. Hij gaat er gewoon van uit dat het 'Vlaamse volk' bestaat.
Dat is natuurlijk makkelijk maar geeft geen antwoord op voor de hand liggende vragen. Eentje ervan is bv.: wat is de verhouding tussen dat 'Vlaamse volk' en de grenzen van de deelstaat Vlaanderen in het federale België? Een andere: overstijgt die zgn. identiteit wel echt de toch wel grote verschillen tussen de regio's binnen Vlaanderen?
Zou het niet zo kunnen zijn dat bv. Kempenaars uit de grensstreek zich op zijn minst in allerlei opzichten even sterk verwant voelen met de Kempenaars uit Noord-Brabant, als met de West-Vlamingen? De inwoners van Bachten de Kupe lijken mij althans, vaak een vreemder volkje te zijn dan de Noord-Brabanders van de Meierij.
03-03-2010 om 10:32
geschreven door Gust Adriaensen
25-02-2010
Het Retiese dialect 39
Het Retiese dialect 39
En zwing is een spoorstok, een dwarshout aan een kar of koets waaraan de strengen worden vastgemaakt. Het woord is verwant met het Duitse schwingen (slingeren) en het Engelse swing (zwaaien). Het benoemingsmotief zit in de slingerende beweging van de spoorstok. Naast de algemeen Nederlandse betekenis bilhamer, werktuig om een molensteen te scherpen (verwant met bijl en Engels bill voor houweel) heeft bil(s) in ons dialect ook als betekenis dwarsligger onder rails, biel en biljartbal en kogeltje in kogellagers. Voor deze dialectische betekenissen gaat het woord terug op het Franse bille.Bóget was (is) de Retiese uitspraak van boekweit, een vroeger vrij veel verbouwd graangewas (denk aan de Boekweitbanen in vele Kempense dorpen, ook in Retie). Boekweit betekent letterlijk beuktarwe. De vrucht lijkt erg op beukennootjes en weit (tarwe) is verwant met het Engelse wheat en het Duitse Weizen. Weit betekent wit, het graangewas is dus ook genoemd naar de kleur. Krinselen dat in vele dialecten wannen betekent , werd in het Reties ook als zelfstandig naamwoord gebruikt met als betekenis korte stukjes stro die bij het wannen minder ver uit de wanmolen werden geworpen dan het kaf. Krinselen, krenselen is een afleiding van krensen, Middelnederlands criensen (wannen). De woorden gaan terug op een basis die draaien betekenten ook aanwezig is in bv. kring en het Engelse cradle (wieg).
De rituelen bij het versierings- en liefdesspel werden natuurlijk ook in tal van uitdrukkingen onder woorden gebracht of becommentarieerd. Enkele passeren hier de revue. Wanneer een man tijdens bv. een bal , zijn oog liet vallen op een meisje, probeerde hij ze vjèrrig te mô?en ver de volgenden zóndag: hij toonde extrabelangstelling voor haar, probeerde een afspraakje voor het volgende dansfeest te maken. Vjèrrig is de dialectische uitspraak van vaardig, een afleiding van vaart, met als betekenis : gereed om te gaan, bereid. Er iejen nor hojs duun was meestal een volgende, belangrijke fase. Hartstochtelijk gekus kon dan niet lang meer uitblijven. Als dat te ongegeneerd voor het oog van (oudere ?) mannengebeurde, kon dat de ironisch-welwillende commentaar uitlokken: haj is ze ònt èèzen of haj is ze ùt de krop ònt vójeren(voeren). Ongetwijfeld zijn deze uitdrukkingen ooit in kringen van echte vogelliefhebbers ontstaan. Èèzen is azen en betekent voeren (de vogels voeren hun jongen); krop is de verwijding van de slokdarm bij verschillende soorten van vogels, dienend als voormaag waarin het voedsel geweekt wordt.
Maar je weet het ook wel, waarde lezer, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn in het leven. Dat de meeste mensen met het verstrijken der jaren krimpen, tot daar aan toe. Alhoewel: as ge klènder wojnt, komt ewe mónd dichter baj ew gat te stôn èn dan krégde ne stinkenden ásem.Erger is natuurlijk wanneer je met de gezondheid begint te sukkelen, in de lapmánd zit. Een lapmánd is een mand waarin het verstelwerk opgeborgen wordt; de algemeen Nederlandse uitdrukking is overigens in de lappenmand zijn. Hoeveel mensen zijn er niet die het ôn deren tikker hémmen (hart)? Of psychisch uit evenwicht raken en na verloop van tijd zoe zot as en staldeur zijn? Uiteindelijk sterft iedereen en gedurende de dagen tussen overlijden en begrafenis , ligt de overledene bóve jèèr (aarde).
Toch maar afronden met een poëtische weerspreuk, weliswaar afkomstig van iemand met Kasterleese roots: as meej lichtmis ( 2 februari) et licht óp de kérkboek valt, zal het nog hèt vriezen. Vraag is of de lichtinval in onze Sint-Job en Sint-Martinus een test van het waarheidsgehalte van deze mooie spreuk mogelijk maakt. Wie doet op 2 februari 2011 de proef?
25-02-2010 om 13:16
geschreven door Gust Adriaensen
23-02-2010
Hartverwarmend en verrijkend
De twee reportages van Annemie Struyf over de trappistinnen van Brecht genoten niet alleen massale belangstelling maar oogstten ook veel positieve kritiek.
Terecht. We kregen de gelegenheid kennis te maken met vrouwen, die ondanks hun teruggetrokken bestaan in het teken van God, bidden en werken, helemaal niet zonderling overkwamen. Integendeel. Er was bij velen duidelijk heel veel diepe levensvreugde aanwezig. Humor ook. En in een duidelijke, verzorgde taal formuleerden zij ook hun geloof, vertrouwen, twijfels, herinneringen, hoop, irritaties, beperkingen. Een verfrissende openheid, die, ook wanneer het om de gewone, alledaagse dingen ging, de banaliteit oversteeg.
Ik dank dat iedere kijker echt ontroerd en geraakt is geworden door het getuigenis van de stervende zuster. Zo puur en eenvoudig in haar gebed, dag en nacht, betrokken op haar moeder en op alle mensen 'die het moeilijk hebben'.
Om heel stil bij te worden.
23-02-2010 om 09:11
geschreven door Gust Adriaensen
21-02-2010
De desintegratie van LDD en Vlaams Belang
Het wordt duidelijker en duidelijker. LDD is een fusee en je weet: daar komt vlug een einde aan. Vlaams Blok-Vlaams Belang heeft het langer uitgezongen. Maar de mot zit er duidelijk in.
LDD is eigenlijk een eenmanspartij. En de aanhang een ratjetoe van vooral gefrustreerde liberalen en Vlaams-Nationalisten. Een partij zonder eigen maatschappijvisie, zonder program. Als De Decker ermee stopt, zakt LDD als een pudding in elkaar.
Ook de programmabasis van het Vlaams Belang is te smal. Een verkrampt nationalisme en een soms hysterisch antivreemdelingengebrul zijn ook voor de gemiddelde inwoner van onze miniregio niet zo aantrekkelijk. Het is overigens een teken aan de wand dat de eeuwige boegbeelden De Winter en Annemans, al een hele tijd bijna niet meer zichtbaar zijn in de media. En voorzitter Valkeniers slaagt er niet echt in hun plaats in te nemen.
Zowel LDD als het Vlaams Belang worden bovendien aangevreten door de NV-A van Dewever. Of moet ik schrijven 'door Dewever tout court'? Want ook NV-A, ook al heeft de partij wat stevigere en diepere roots, loopt hetzelfde gevaar als LDD en Vlaamse Belang. Te sterk verbonden met (tijdelijk) populaire figuren maar geen echte sociaaleconomische maatschappijvisie. Als Dewever het voor bekeken houdt, is de aantrekkelijkheid van NV-A voor de meeste kiezers ook om zeep.
21-02-2010 om 17:42
geschreven door Gust Adriaensen
18-02-2010
Een vastenvraagje
Velen van degenen die op allerlei internetfora hun gal uitspuwen en de goorste scheldwoorden en verdachtmakingen niet schuwen, wanneer het gaat om christendom, kerk, paus, priester, kloosterling, gelovige, komen in Vlaanderen uit een katholiek nest.
In tal van omstandigheden hebben zij het ook over de normen en waarden van onze 'Vlaamse' samenleving, van onze westerse cultuur en de noodzakelijke verdediging ervan.
Klinkt deze normen-en-waardenverkondiging nog wel geloofwaardig uit de mond van mensen die in een handomdraai het christelijk-religieuze en christelijk-culturele erfgoed van hun voorouders van zich afgeschud hebben en vaak agressief verloochenen?
18-02-2010 om 21:51
geschreven door Gust Adriaensen
12-02-2010
'Je gulp staat toch niet open.'
Je gulp staat toch niet open?
De machtigen van Europa schreden de wereldpers tegemoet. Trichet van de Europese Centrale Bank, Merkel en Sarkozy . De twee laatsten duldden de armlastige Griekse Papandreou tussen hen in. Symbolischer en veelzeggender kon het niet: wij zijn de redders van Griekenland. Barroso en Van Rompuy op de tweede rij. De president van Europa moest nog van achter de rug van de Griekse premier wegschieten om op het laatste nippertje ongeveer gelijktijdig met de anderen tot stilstand te komen voor het persleger.
Daar stonden ze dan. De foto van ap in De Standaard zegt boekdelen. Iedereen kijkt en keert zich naar de Europese president. Maar hoe. Blikken en gebaren vertellen werelden.
Trichet en Papandreou kijken geamuseerd en wat ironisch. Sarkozy gaat na of het pak van Van Rompuy van onberispelijke Franse snit is. Controleert tegelijkertijd of de gulp van de president wel gesloten is. Merkel en Barroso gebaren, de ene met nog een zweem van moederlijke aanmoediging, de andere met duidelijke geïrriteerdheid, dat van Rompuy iets mag/moet zeggen.
De president is van zijn melk. Zoveel is duidelijk. Kijkt beteuterd. Je ziet hem in paniek denken : Moet /Mag IK iets zeggen? Herinner je nog de eerste keren dat je een nieuwjaarsbrief moest voorlezen? Doodsangsten stond je uit. Al die kwetterende omas en tantes (de opas en ooms kon het allemaal niet veel schelen) die je pushten om te starten. Afschuwelijk.
Ach Herman. Waarom sloeg je die opgeblazen egos niet plat met een schitterende, alleszeggende haiku? Of waarom siste je niet in het Pajottenlands: Je kunt ze kussen. En dan in duidelijke taal: Moi, je suis le Président!- I am the President!.
Maar nee. Je staat erbij als eenbetrapte en gepeste kleuter. En je moet ongetwijfeld gedacht hebben: Was ik maar gezellig thuis in Sint-Genesius-Rode bij mijn Geertrui..
12-02-2010 om 20:57
geschreven door Gust Adriaensen
10-02-2010
Van Rompuy voor de vuurproef
Morgen vindt in Brussel de top van de 27 lidstaten van de EU plaats. Herman Van Rompuy zal daarvan de president zijn. Dat is de eerste keer. Op zichzelf historisch te noemen.
Je kan moeilijk beweren dat Van Rompuy de voorbije maanden sterk de aandacht van Europa en van rest van de wereld heeft getrokken. Integendeel. Voor en na zijn benoeming werd er vooral door de media schamper en vaak gewoonweg vernederend bericht over die grijze, onbekende, haikuschrijvende Belg. Die beoordeling werd ongetwijfeld mede in de hand gewerkt door het soms hallucinante dan weer clowneske Belgische politieke bedrijf.
Of Van Rompuy aan zijn functie van Europese president gezag en inhoud kan geven, hangt van zijn optreden op deze top af. Hij is cruciaal zowel voor de slagkracht van de Unie en de toepassing van het Verdrag van Lissabon, als voor de persoon en de presidentsfunctie van Van Rompuy.
Mocht Van Rompuy falen, dan zal het niet liggen aan zijn intellectuele, diplomatieke en geestelijke talenten. Daarmee moet hij zeker niet onder doen voor de meeste leidende figuren in de EU en daarbuiten.
Nee. Een eventuele mislukking van Van Rompuy zal te wijten zijn aan machtsspelletjes en nationalistische oprispingen. Als hij op de gepaste manier daartussen kan laveren en zo precies mogelijk nu al weet welke valkuilen reeds gegraven zijn, kan hij als een grote mister Europe verder trekken. Het alternatief is: politiek wegrotten (of klinkt 'mummificeren' zachter?) in een louter ceremoniële functie.
10-02-2010 om 08:54
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2010
Senaatsvoorzitter verricht nuttig werk
Vaak trekken te kritische journalisten het nut, ja zelfs het bestaansrecht van de Belgische senaat in twijfel.
Voorzitter De Decker bewijst dezer dagen met glans dat het journaille dwaalt. Deze liberale excellentie is op het ronduit schitterende idee gekomen een werkgroep in het leven te roepen die zich buigt over de protocollaire volgorde bij plechtigheden van topniveau.
Geniaal toch! En maatschappelijk gezien uitermate relevant en dringend. Want stel u voor. Tot nu toe staat de kardinaal op de eerste plaats. De pauselijke nuntius, als deken van het diplomatencorps, godbetert, op de tweede. Dat moet veranderen, vindt de senaatsvoorzitter. In een sterk geseculariseerd land als het onze, kan dat toch niet, nietwaar.
En meedrijvend op de weer wat sterkere anticlericale golf, naar omhoog gestuwd door de krachtige anti-Léonardwind, zag De Decker zijn kans schoon en beviel hij van zijn creatieve voorstel.
Maar er ontstond al direct verwarring en geruzie. Wie, wie op de eerste plaats, als de kardinaal niet meer mag. Tja. Problem. Big problem. Misschien droomt De Decker zelf wel van die onbetwistbare ereplaats.
Ik gun ze hem. Een man, een voorzitter van de Hoge Vergadering, die zulke ideeën produceert, die op die manier zin geeft aan de senaat, verdient het. En posteer de kardinaal maar helemaal laatste in het rijtje. De nuntius? De job afschaffen? Terug naar Rome?
04-02-2010 om 20:28
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2010
Keiheuvel: van zwarte vlek tot groene oase
De officiële openstelling op 30 januari, van de heringerichte voormalige campingsite Keiheuvel in Balen, was een deugddoende belevenis.
De vzw Kempens Landschap kocht in 2005 het door zinkassen vervuilde en door verkrottende bouwsels ontsierde domein.
De gemeente Balen, Umicore, Kempens Landschap en de Vlaamse Landmaatschappij slaagden er dankzij intense samenwerking op vrij korte tijd in, het inrichtingsplan 'Duinherstel Keiheuvel' te realiseren.
Niet minder dan 15.000 ton zinkassen werden afgegraven en weggevoerd. De bovengrondse en ondergrondse infrastructuur van de voormalige camping werd afgebroken. Dunningen werden uitgevoerd en exoten bestreden. Oevers van vennen werden afgeschuind.
Bovendien werd een wandelpad bewegwijzerd, ook een voor rolstoelgebruikers met rechtstreekse verbinding met het rusthuis in de buurt. En aan nieuwsgierige kleuters en jong gebleven grote mensen werd eveneens gedacht. Een vrolijke speurtocht naar de verstopplekjes van de Keikopjes (ze dartelen nog altijd rond in gebied), behoort tot de mogelijkheden.
Burgemeester Johan Leysen en schepen van leefmilieu en natuur Zjeen Reynders van Balen, Jos Geuens en Philip De Backer van Kempens Landschap en Ria Gilis van VLM, konden dan ook terecht hun fierheid en tevredenheid uitspreken over de realisatie.
Een wandeling door het gebied -op de openingsdag sprookjesachtig door het laagje sneeuw-, maakte op het terrein duidelijk welke grote natuur- en recreatieve mogelijkheden het gebied heeft. Bovendien vormt het een schitterende aansluiting op de achterliggende stuifduinenrug en het natuurgebied De Mosten.
30-01-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2010
Annemie Struyf in 'Phara'
De eerste aflevering van 'In Gods naam' deed al heel wat stof opwaaien. TV-journaliste Annemie Struyf mocht diezelfde avond in 'Phara' commentaar geven bij de reeks en, hoe kan het anders, bij de benoeming van Léonard tot aartsbisschop.
Een verklaring voor de bekering van vrij veel jonge, Vlaamse vrouwen tot de islam, ziet Annemie Struyf in het feit dat meer en meer mensen het extreme materialisme in vraag stellen en zoeken naar zingeving, geborgenheid en warmte. Ik denk dat ze gelijk heeft. Ook de belangstelling voor religie en godsdiensten wordt groter. De vraag kwam evenwel in me op of er ook Vlaamse mannen zijn die zich bekeren tot de islam. Als er al zijn, dan toch veel minder dan vrouwen, denk ik. En hebben de vrouwen die zich bekeren, in de meeste gevallen geen relatie met een moslim? Voor de hand liggende vragen die onbeantwoord werden gelaten.
Reynebeau bracht bij het thema gelijkwaardigheid man-vrouw terecht een corrigerende nuance. Wij doen hier vaak alsof er helemaal geen discriminatie of vernederende behandeling van vrouwen is. En we (willen) vergeten dat pakweg 50, 60 jaar geleden de relatie man-vrouw veel gelijkenis vertoonde met wat we bij moslims nu zo sterk veroordelen.
Wat Léonard betreft, ben ik het eens met Annemie Struyf dat de bakken kritiek die over deze man worden uitgestort, geen uiting zijn van evenwichtige, objectieve journalistiek. Integendeel de media bezondigen zich heel bewust aan vooringenomenheid, hanteren twee maten en gewichten, interpreteren of verdraaien de uitspraken van Léonard in de richting die zij op het oog hebben. Twee voorbeelden. Hoe dikwijls de aartsbisschop ook al gezegd heeft dat hij homoseksualiteit afwijst maar respect opbrengt voor de homoseksuele mens, toch zeggen en schrijven journalisten steevast, nu ook weer in Phara, dat Léonard homos veroordeelt. En hoewel de aartsbisschop duidelijk zegt dat zijn verwijzing naar anorexia een voorbeeld is, maken journalisten daarvan een vergelijking. Ook nu weer in Phara. Zij zouden toch moeten weten dat er een verschil is.
Het is onderhand duidelijk aan het worden. Wanneer het gaat over christendom en katholicisme, over de standpunten omtrent homoseksualiteit, abortus, euthanasie, enz. , stijgt er van uit een groot deel van de mediamensen een sektarisch, fundamentalistisch gehuil op: niemand, en zeker de aartsbisschop niet, mag een andere opinie hebben dan wat volgens hen mainstream in de maatschappij leeft.
Tot slot: is het je ook al opgevallen dat tot nu toe, geen enkele vraag aan Léonard gesteld is omtrent de sociaal-economische visie van de kerk en van de aartsbisschop? Merkwaardig toch. Of vreest men dat Léonard dan verrassend progressief uit de hoek zou kunnen komen?
29-01-2010 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2010
Peumans komt in de problemen
Jan Peumans (NV-A) is een overtuigde republikein. Hij weigert dus in te gaan op koninklijke uitnodigingen. Maar Jan is ook voorzitter van het Vlaamse parlement en in die functie heeft hij natuurlijk ook verplichtingen (en privileges) binnen het Belgische staatsbestel. Want tot nader order bestaat het koninkrijk België nog altijd.
De republikeinse halsstarrigheid van Peumans leidt tot collateral damage. Want Jan stuurt dan wel een plaatsvervanger naar de koninklijke nieuwjaarsreceptie om op zijn plaats in het rijtje van de hoogwaardigheidsbekleders te staan en een handje van Albert te krijgen. Maar dat strookt dan weer niet met het protocol van Binnenlandse zaken. Gevolg: het Vlaamse parlement ontbreekt in de 'indrukwekkende' rij.
De achtbare voorzitter van het parlement zou zich toch moeten afvragen of zijn republikeinse profileringsdrang wel bijdraagt tot het binnenlandse en buitenlandse respect voor de regio Vlaanderen.
En gaat hij even consequent zijn in het weigeren van uitnodigingen uitgaande van instellingen, landen, regimes, die in politiek en/of moreel opzicht niet erg koosjer zijn?
28-01-2010 om 11:57
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2010
Vlaanderen in Europa
Willy Kuijpers spreekt in Retie
Vlaanderen binnen Europa. Dat is het onderwerp waarover Willy Kuijpers op donderdag 28 januari om 14 uur in GC Den Dries, handelt.
Willy Kuijpers heeft een jarenlange politieke carrière als volksvertegenwoordiger, senator en Europees parlementslid achter de rug. Momenteel is hij nog altijd burgemeester van Herent.
Wellicht weet niemand meer over Vlaanderen in Europa, dan Kuijpers. Hij heeft zich altijd ten volle ingezet voor een Europa van de regio's.
Info: -organisatie: OKRA-academie -GC Den Dries, Kerkhofstraat, Retie -donderdag 28 januari 14 uur
26-01-2010 om 18:31
geschreven door Gust Adriaensen
De twee reportages van Annemie Struyf over de trappistinnen van Brecht genoten niet alleen massale belangstelling maar oogstten ook veel positieve kritiek.
Morgen vindt in Brussel de top van de 27 lidstaten van de EU plaats. Herman Van Rompuy zal daarvan de president zijn. Dat is de eerste keer. Op zichzelf historisch te noemen.
De officiële openstelling op 30 januari, van de heringerichte voormalige campingsite Keiheuvel in Balen, was een deugddoende belevenis.
