Mannen gebruik(t)en wel eens het woord schùtpetrajs voor vrouw. Het eerste deel is schort, gewestelijk voor vrouwenrok. Patrijs is geen toevallige keuze: deze fazantachtige vogel was eertijds een gezochte lekkernij, denk ook aan het gewestelijke patrijsje om iets begeerlijks aan te duiden. Een moederlijke, tamelijk corpulente en eerder slonzige vrouw is en gój hop. Waarschijnlijk gaat het woord terug op de vogelnaamhop: een trekvogel met een grote kuif en een lange, rechte snavel die ook wel stront- of stinkhaan genoemd wordt. In de broedtijd scheiden zowel jongen als het wijfje een stinkende vloeistof af uit de stuitklier. Helemaal negatief klinkt en vol têk (vuile teek) dat als scheldwoord voor een vrouw gebruikt werd. Een teek is een parasiet waarvan de verspreiding de laatste jaren onrustbarend toeneemt. Afkeurend klinken zowel en wôj als en bewéjde/ bewéjd. Beide zijn afgeleid van waaien. Het eerste woord duidt een losse, frivole vrouw aan. Het tweede legt meer de nadruk op ongewone, abnormale gedragingen , kledij en opschik (ge zè zjust en bewéjde). Het aan het Frans ontleende ne marchánd is een koopman, een venter. Een handelaar, in het bijzonder een paardenhandelaar, die oneerlijk tewerkgaat, die bedrieglijk ruilt is nen tùsser (tùssen)(tuiser, tuisen). De woorden zijn verwant met Duits täuschen (bedriegen) en tauschen (ruilen).En hobbele (nen hobbelen) betekent een gevlekt dier, bv. een koe, bij uitbreiding ook gebruikt voor mensen, bv. iemand met vlekken , verfspatten enz. in het gezicht. Hobbel (oneffenheid) is een variant van heuvel.
De holtestussen sleutelbeen en het schoudergewricht zijn de wajwôtervèjes (wijwatervaatjes).Ne pasboek werd wel eens gebruikt om een portefeuille aan te duiden. Nen djoef en ne fómp (fómpen, ne fómper) zijn klanknabootsingen en betekenen een krachtige duw respectievelijk een stoot, stomp, por met vuist, elleboog of knie. E zjipjen (vervorming van het Franse jupe, vrouwenrok) is niet alleen een korte kiel voor mannen (e kéljen, kieltje) maar ook een snoepje van zwarte,zachtedrop (en bùljen zjipjes).In deze laatste betekenis gaat het woord terug op het Franse jujube dat uit het Latijnse zizyphum komt en de besachtige steenvrucht van een oosterse boom , de jujuba, aanduidt die o.a. bij het vervaardigen van hoestballetjes gebruikt wordt. Dadels werden smèèrlappen genoemd en neegertètten zijn negerzoenen: een zoetigheid bestaande uit een klein, rond koekje met een bol van schuim (van eieren en suiker) erop en bedekt met chocolade. Dékrójen (roeden)waren de lange, buigzame latten waarmee het stro op de daken bevestigd werd. De hanenbalk (de horizontale balk boven in een dakgebint) was et schêrbiejen (scheerbeen). Het eerste deel gaat terug op schoren (stutten). E schówer betekent niet alleen een stutbalk, een schuinse steunbalk maarook een schoorbrug, een kleine, eenvoudige brug over beek of gracht, meestal bestaande uit twee hoofdliggers die van landhoofd tot landhoofd lopen , elk gesteund door twee schoren.De extra steunpaal die bv. bij het lossen van een hooikar gebruikt werd, was et dèdde biejen (derde been). Ne kréjappel (kraai-) is een galappel: de appelvormige uitwas aan de bladeren van de eikenbomen, ontstaan door de steek van de galwesp.Ne pjètsstoewet (paardenstoot) is de aanduiding voor paardenvijgen, de uitwerpselen van een paard.
10-03-2010 om 19:28
geschreven door Gust Adriaensen
08-03-2010
Geschiedenis van het Prinsenpark...al wandelend
De geschiedenis van het Prinsenpark
De geschiedenis van het Prinsenpark
Waar:
Provinciaal Groendomein Prinsenpark, Retie
Wanneer:
27 maart 2010, om 14 uur
Prijs:
Gratis
Voor wandelaars en rustzoekers is het grote Prinsenpark een juweel van afwisseling en sfeer. Retiese Aart, Park van Retie, Prinsenpark, : achter al deze benamingen schuilt een roemrijk verleden.
Tijdens een wandeling door dit prachtige natuurdomein vertelt een gids de geschiedenis van het vroegere Koninklijk Domein.
08-03-2010 om 12:39
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2010
Wilders
Wat is er toch aan de hand met onze noorderburen, het vroegere gidsland? Regeringscrisis, politieke versnippering, het succes van de PVV en natuurlijk het fenomeen Wilders. Je wordt er duizelig van.
Wilders. Voor zijn aanhangers is hij ongetwijfeld de Goud Gelokte God. Voor tegenstanders, zoals Volkskrantcolumnist von der Dunk, de Grote Geblondeerde Griezel.
Wilders' (tijdelijke) succes steunt op angst en afkeer. Misprijzen voor het Haagse establishment (binnenkort hoort de heer Wilders er misschien zelf bij). Angst voor de, volgens de PVV, groeiende islamisering van de Nederlandse samenleving.
Ik denk dat vooral die angst, steeds opnieuw bewust om electorale redenen aangewakkerd, het succes van de eenmanspartij, de PVV, verklaart.
Maar wat zal gebeuren, mocht de PVV in de toekomst mee de lakens uitdelen in Den Haag? Zal Wilders ook maar iets van zijn anti-islamplannen kunnen realiseren?
Als dat gebeurt, zou er niet alleen sprake zijn van een echte omwenteling in de Nederlandse politiek en maatschappij. Maar in dat geval, je kunt er donder op zeggen, zullen de angst en de onveiligheid binnen Nederland (maar wellicht ook in de buurlanden) hand over hand toenemen.
Met andere woorden: het fenomeen Wilders is ontstaan uit de angst en de onzekerheid ten aanzien van de multiculturele en multi-etnische samenleving. De PVV groeit zo sterk door het aanwakkeren van die angst, onzekerheid en onveiligheidsgevoelens. Maar Wilders zorgt er ook voor dat door zijn polariserende opstelling en uitspraken, de angst voor ernstige rellen of nog erger, voor terreurdreiging, in Nederland groter wordt.
Mocht Wilders in de toekomst mee beleidsverantwoordelijkheid dragen en de beloftes realiseren die hem politiek zo succesvol maken, dan zal die angst binnen de Nederlandse samenleving meer dan terecht blijken te zijn.
06-03-2010 om 11:07
geschreven door Gust Adriaensen
03-03-2010
Identiteit
Er is de laatste dagen een boeiend debat op gang gekomen over 'nationale identiteit'. De tenoren zijn Verhofstadt en De Wever.
De vroegere premier verwerpt het opkloppen van die 'nationale identiteit'. Die draagt gevaren in zich van extremisme, racisme, intellectuele geborneerdheid.
Dewever haalt schamper en venijnig uit naar Verhofstadt. Het wereldburgerschap dat Guy klaarblijkelijk voorstaat, is goed voor welgestelde intellectuelen, die zich een villa in Toscane kunnen veroorloven. De gewone burger, aldus Bart, heeft nood aan houvast en dat vindt hij in bv. een Vlaamse identiteit.
Kortom, het extreme liberale individualisme van een getalenteerde en geprivilegieerde persoonlijkheid als Verhofstadt tegenover de naar zekerheid en bevestiging zoekende Jan Modaal. En volgens De Wever kun je die vinden in volkse verbondenheid.
De Wever heeft wat dat betreft zeker een punt. Maar hij zou toch eens duidelijk moeten maken wat die 'Vlaamse identiteit' precies inhoudt. Dat doet hij niet echt. Hij gaat er gewoon van uit dat het 'Vlaamse volk' bestaat.
Dat is natuurlijk makkelijk maar geeft geen antwoord op voor de hand liggende vragen. Eentje ervan is bv.: wat is de verhouding tussen dat 'Vlaamse volk' en de grenzen van de deelstaat Vlaanderen in het federale België? Een andere: overstijgt die zgn. identiteit wel echt de toch wel grote verschillen tussen de regio's binnen Vlaanderen?
Zou het niet zo kunnen zijn dat bv. Kempenaars uit de grensstreek zich op zijn minst in allerlei opzichten even sterk verwant voelen met de Kempenaars uit Noord-Brabant, als met de West-Vlamingen? De inwoners van Bachten de Kupe lijken mij althans, vaak een vreemder volkje te zijn dan de Noord-Brabanders van de Meierij.
03-03-2010 om 10:32
geschreven door Gust Adriaensen
25-02-2010
Het Retiese dialect 39
Het Retiese dialect 39
En zwing is een spoorstok, een dwarshout aan een kar of koets waaraan de strengen worden vastgemaakt. Het woord is verwant met het Duitse schwingen (slingeren) en het Engelse swing (zwaaien). Het benoemingsmotief zit in de slingerende beweging van de spoorstok. Naast de algemeen Nederlandse betekenis bilhamer, werktuig om een molensteen te scherpen (verwant met bijl en Engels bill voor houweel) heeft bil(s) in ons dialect ook als betekenis dwarsligger onder rails, biel en biljartbal en kogeltje in kogellagers. Voor deze dialectische betekenissen gaat het woord terug op het Franse bille.Bóget was (is) de Retiese uitspraak van boekweit, een vroeger vrij veel verbouwd graangewas (denk aan de Boekweitbanen in vele Kempense dorpen, ook in Retie). Boekweit betekent letterlijk beuktarwe. De vrucht lijkt erg op beukennootjes en weit (tarwe) is verwant met het Engelse wheat en het Duitse Weizen. Weit betekent wit, het graangewas is dus ook genoemd naar de kleur. Krinselen dat in vele dialecten wannen betekent , werd in het Reties ook als zelfstandig naamwoord gebruikt met als betekenis korte stukjes stro die bij het wannen minder ver uit de wanmolen werden geworpen dan het kaf. Krinselen, krenselen is een afleiding van krensen, Middelnederlands criensen (wannen). De woorden gaan terug op een basis die draaien betekenten ook aanwezig is in bv. kring en het Engelse cradle (wieg).
De rituelen bij het versierings- en liefdesspel werden natuurlijk ook in tal van uitdrukkingen onder woorden gebracht of becommentarieerd. Enkele passeren hier de revue. Wanneer een man tijdens bv. een bal , zijn oog liet vallen op een meisje, probeerde hij ze vjèrrig te mô?en ver de volgenden zóndag: hij toonde extrabelangstelling voor haar, probeerde een afspraakje voor het volgende dansfeest te maken. Vjèrrig is de dialectische uitspraak van vaardig, een afleiding van vaart, met als betekenis : gereed om te gaan, bereid. Er iejen nor hojs duun was meestal een volgende, belangrijke fase. Hartstochtelijk gekus kon dan niet lang meer uitblijven. Als dat te ongegeneerd voor het oog van (oudere ?) mannengebeurde, kon dat de ironisch-welwillende commentaar uitlokken: haj is ze ònt èèzen of haj is ze ùt de krop ònt vójeren(voeren). Ongetwijfeld zijn deze uitdrukkingen ooit in kringen van echte vogelliefhebbers ontstaan. Èèzen is azen en betekent voeren (de vogels voeren hun jongen); krop is de verwijding van de slokdarm bij verschillende soorten van vogels, dienend als voormaag waarin het voedsel geweekt wordt.
Maar je weet het ook wel, waarde lezer, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn in het leven. Dat de meeste mensen met het verstrijken der jaren krimpen, tot daar aan toe. Alhoewel: as ge klènder wojnt, komt ewe mónd dichter baj ew gat te stôn èn dan krégde ne stinkenden ásem.Erger is natuurlijk wanneer je met de gezondheid begint te sukkelen, in de lapmánd zit. Een lapmánd is een mand waarin het verstelwerk opgeborgen wordt; de algemeen Nederlandse uitdrukking is overigens in de lappenmand zijn. Hoeveel mensen zijn er niet die het ôn deren tikker hémmen (hart)? Of psychisch uit evenwicht raken en na verloop van tijd zoe zot as en staldeur zijn? Uiteindelijk sterft iedereen en gedurende de dagen tussen overlijden en begrafenis , ligt de overledene bóve jèèr (aarde).
Toch maar afronden met een poëtische weerspreuk, weliswaar afkomstig van iemand met Kasterleese roots: as meej lichtmis ( 2 februari) et licht óp de kérkboek valt, zal het nog hèt vriezen. Vraag is of de lichtinval in onze Sint-Job en Sint-Martinus een test van het waarheidsgehalte van deze mooie spreuk mogelijk maakt. Wie doet op 2 februari 2011 de proef?
25-02-2010 om 13:16
geschreven door Gust Adriaensen
23-02-2010
Hartverwarmend en verrijkend
De twee reportages van Annemie Struyf over de trappistinnen van Brecht genoten niet alleen massale belangstelling maar oogstten ook veel positieve kritiek.
Terecht. We kregen de gelegenheid kennis te maken met vrouwen, die ondanks hun teruggetrokken bestaan in het teken van God, bidden en werken, helemaal niet zonderling overkwamen. Integendeel. Er was bij velen duidelijk heel veel diepe levensvreugde aanwezig. Humor ook. En in een duidelijke, verzorgde taal formuleerden zij ook hun geloof, vertrouwen, twijfels, herinneringen, hoop, irritaties, beperkingen. Een verfrissende openheid, die, ook wanneer het om de gewone, alledaagse dingen ging, de banaliteit oversteeg.
Ik dank dat iedere kijker echt ontroerd en geraakt is geworden door het getuigenis van de stervende zuster. Zo puur en eenvoudig in haar gebed, dag en nacht, betrokken op haar moeder en op alle mensen 'die het moeilijk hebben'.
Om heel stil bij te worden.
23-02-2010 om 09:11
geschreven door Gust Adriaensen
21-02-2010
De desintegratie van LDD en Vlaams Belang
Het wordt duidelijker en duidelijker. LDD is een fusee en je weet: daar komt vlug een einde aan. Vlaams Blok-Vlaams Belang heeft het langer uitgezongen. Maar de mot zit er duidelijk in.
LDD is eigenlijk een eenmanspartij. En de aanhang een ratjetoe van vooral gefrustreerde liberalen en Vlaams-Nationalisten. Een partij zonder eigen maatschappijvisie, zonder program. Als De Decker ermee stopt, zakt LDD als een pudding in elkaar.
Ook de programmabasis van het Vlaams Belang is te smal. Een verkrampt nationalisme en een soms hysterisch antivreemdelingengebrul zijn ook voor de gemiddelde inwoner van onze miniregio niet zo aantrekkelijk. Het is overigens een teken aan de wand dat de eeuwige boegbeelden De Winter en Annemans, al een hele tijd bijna niet meer zichtbaar zijn in de media. En voorzitter Valkeniers slaagt er niet echt in hun plaats in te nemen.
Zowel LDD als het Vlaams Belang worden bovendien aangevreten door de NV-A van Dewever. Of moet ik schrijven 'door Dewever tout court'? Want ook NV-A, ook al heeft de partij wat stevigere en diepere roots, loopt hetzelfde gevaar als LDD en Vlaamse Belang. Te sterk verbonden met (tijdelijk) populaire figuren maar geen echte sociaaleconomische maatschappijvisie. Als Dewever het voor bekeken houdt, is de aantrekkelijkheid van NV-A voor de meeste kiezers ook om zeep.
21-02-2010 om 17:42
geschreven door Gust Adriaensen
18-02-2010
Een vastenvraagje
Velen van degenen die op allerlei internetfora hun gal uitspuwen en de goorste scheldwoorden en verdachtmakingen niet schuwen, wanneer het gaat om christendom, kerk, paus, priester, kloosterling, gelovige, komen in Vlaanderen uit een katholiek nest.
In tal van omstandigheden hebben zij het ook over de normen en waarden van onze 'Vlaamse' samenleving, van onze westerse cultuur en de noodzakelijke verdediging ervan.
Klinkt deze normen-en-waardenverkondiging nog wel geloofwaardig uit de mond van mensen die in een handomdraai het christelijk-religieuze en christelijk-culturele erfgoed van hun voorouders van zich afgeschud hebben en vaak agressief verloochenen?
18-02-2010 om 21:51
geschreven door Gust Adriaensen
12-02-2010
'Je gulp staat toch niet open.'
Je gulp staat toch niet open?
De machtigen van Europa schreden de wereldpers tegemoet. Trichet van de Europese Centrale Bank, Merkel en Sarkozy . De twee laatsten duldden de armlastige Griekse Papandreou tussen hen in. Symbolischer en veelzeggender kon het niet: wij zijn de redders van Griekenland. Barroso en Van Rompuy op de tweede rij. De president van Europa moest nog van achter de rug van de Griekse premier wegschieten om op het laatste nippertje ongeveer gelijktijdig met de anderen tot stilstand te komen voor het persleger.
Daar stonden ze dan. De foto van ap in De Standaard zegt boekdelen. Iedereen kijkt en keert zich naar de Europese president. Maar hoe. Blikken en gebaren vertellen werelden.
Trichet en Papandreou kijken geamuseerd en wat ironisch. Sarkozy gaat na of het pak van Van Rompuy van onberispelijke Franse snit is. Controleert tegelijkertijd of de gulp van de president wel gesloten is. Merkel en Barroso gebaren, de ene met nog een zweem van moederlijke aanmoediging, de andere met duidelijke geïrriteerdheid, dat van Rompuy iets mag/moet zeggen.
De president is van zijn melk. Zoveel is duidelijk. Kijkt beteuterd. Je ziet hem in paniek denken : Moet /Mag IK iets zeggen? Herinner je nog de eerste keren dat je een nieuwjaarsbrief moest voorlezen? Doodsangsten stond je uit. Al die kwetterende omas en tantes (de opas en ooms kon het allemaal niet veel schelen) die je pushten om te starten. Afschuwelijk.
Ach Herman. Waarom sloeg je die opgeblazen egos niet plat met een schitterende, alleszeggende haiku? Of waarom siste je niet in het Pajottenlands: Je kunt ze kussen. En dan in duidelijke taal: Moi, je suis le Président!- I am the President!.
Maar nee. Je staat erbij als eenbetrapte en gepeste kleuter. En je moet ongetwijfeld gedacht hebben: Was ik maar gezellig thuis in Sint-Genesius-Rode bij mijn Geertrui..
12-02-2010 om 20:57
geschreven door Gust Adriaensen
10-02-2010
Van Rompuy voor de vuurproef
Morgen vindt in Brussel de top van de 27 lidstaten van de EU plaats. Herman Van Rompuy zal daarvan de president zijn. Dat is de eerste keer. Op zichzelf historisch te noemen.
Je kan moeilijk beweren dat Van Rompuy de voorbije maanden sterk de aandacht van Europa en van rest van de wereld heeft getrokken. Integendeel. Voor en na zijn benoeming werd er vooral door de media schamper en vaak gewoonweg vernederend bericht over die grijze, onbekende, haikuschrijvende Belg. Die beoordeling werd ongetwijfeld mede in de hand gewerkt door het soms hallucinante dan weer clowneske Belgische politieke bedrijf.
Of Van Rompuy aan zijn functie van Europese president gezag en inhoud kan geven, hangt van zijn optreden op deze top af. Hij is cruciaal zowel voor de slagkracht van de Unie en de toepassing van het Verdrag van Lissabon, als voor de persoon en de presidentsfunctie van Van Rompuy.
Mocht Van Rompuy falen, dan zal het niet liggen aan zijn intellectuele, diplomatieke en geestelijke talenten. Daarmee moet hij zeker niet onder doen voor de meeste leidende figuren in de EU en daarbuiten.
Nee. Een eventuele mislukking van Van Rompuy zal te wijten zijn aan machtsspelletjes en nationalistische oprispingen. Als hij op de gepaste manier daartussen kan laveren en zo precies mogelijk nu al weet welke valkuilen reeds gegraven zijn, kan hij als een grote mister Europe verder trekken. Het alternatief is: politiek wegrotten (of klinkt 'mummificeren' zachter?) in een louter ceremoniële functie.
10-02-2010 om 08:54
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2010
Senaatsvoorzitter verricht nuttig werk
Vaak trekken te kritische journalisten het nut, ja zelfs het bestaansrecht van de Belgische senaat in twijfel.
Voorzitter De Decker bewijst dezer dagen met glans dat het journaille dwaalt. Deze liberale excellentie is op het ronduit schitterende idee gekomen een werkgroep in het leven te roepen die zich buigt over de protocollaire volgorde bij plechtigheden van topniveau.
Geniaal toch! En maatschappelijk gezien uitermate relevant en dringend. Want stel u voor. Tot nu toe staat de kardinaal op de eerste plaats. De pauselijke nuntius, als deken van het diplomatencorps, godbetert, op de tweede. Dat moet veranderen, vindt de senaatsvoorzitter. In een sterk geseculariseerd land als het onze, kan dat toch niet, nietwaar.
En meedrijvend op de weer wat sterkere anticlericale golf, naar omhoog gestuwd door de krachtige anti-Léonardwind, zag De Decker zijn kans schoon en beviel hij van zijn creatieve voorstel.
Maar er ontstond al direct verwarring en geruzie. Wie, wie op de eerste plaats, als de kardinaal niet meer mag. Tja. Problem. Big problem. Misschien droomt De Decker zelf wel van die onbetwistbare ereplaats.
Ik gun ze hem. Een man, een voorzitter van de Hoge Vergadering, die zulke ideeën produceert, die op die manier zin geeft aan de senaat, verdient het. En posteer de kardinaal maar helemaal laatste in het rijtje. De nuntius? De job afschaffen? Terug naar Rome?
04-02-2010 om 20:28
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2010
Keiheuvel: van zwarte vlek tot groene oase
De officiële openstelling op 30 januari, van de heringerichte voormalige campingsite Keiheuvel in Balen, was een deugddoende belevenis.
De vzw Kempens Landschap kocht in 2005 het door zinkassen vervuilde en door verkrottende bouwsels ontsierde domein.
De gemeente Balen, Umicore, Kempens Landschap en de Vlaamse Landmaatschappij slaagden er dankzij intense samenwerking op vrij korte tijd in, het inrichtingsplan 'Duinherstel Keiheuvel' te realiseren.
Niet minder dan 15.000 ton zinkassen werden afgegraven en weggevoerd. De bovengrondse en ondergrondse infrastructuur van de voormalige camping werd afgebroken. Dunningen werden uitgevoerd en exoten bestreden. Oevers van vennen werden afgeschuind.
Bovendien werd een wandelpad bewegwijzerd, ook een voor rolstoelgebruikers met rechtstreekse verbinding met het rusthuis in de buurt. En aan nieuwsgierige kleuters en jong gebleven grote mensen werd eveneens gedacht. Een vrolijke speurtocht naar de verstopplekjes van de Keikopjes (ze dartelen nog altijd rond in gebied), behoort tot de mogelijkheden.
Burgemeester Johan Leysen en schepen van leefmilieu en natuur Zjeen Reynders van Balen, Jos Geuens en Philip De Backer van Kempens Landschap en Ria Gilis van VLM, konden dan ook terecht hun fierheid en tevredenheid uitspreken over de realisatie.
Een wandeling door het gebied -op de openingsdag sprookjesachtig door het laagje sneeuw-, maakte op het terrein duidelijk welke grote natuur- en recreatieve mogelijkheden het gebied heeft. Bovendien vormt het een schitterende aansluiting op de achterliggende stuifduinenrug en het natuurgebied De Mosten.
30-01-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2010
Annemie Struyf in 'Phara'
De eerste aflevering van 'In Gods naam' deed al heel wat stof opwaaien. TV-journaliste Annemie Struyf mocht diezelfde avond in 'Phara' commentaar geven bij de reeks en, hoe kan het anders, bij de benoeming van Léonard tot aartsbisschop.
Een verklaring voor de bekering van vrij veel jonge, Vlaamse vrouwen tot de islam, ziet Annemie Struyf in het feit dat meer en meer mensen het extreme materialisme in vraag stellen en zoeken naar zingeving, geborgenheid en warmte. Ik denk dat ze gelijk heeft. Ook de belangstelling voor religie en godsdiensten wordt groter. De vraag kwam evenwel in me op of er ook Vlaamse mannen zijn die zich bekeren tot de islam. Als er al zijn, dan toch veel minder dan vrouwen, denk ik. En hebben de vrouwen die zich bekeren, in de meeste gevallen geen relatie met een moslim? Voor de hand liggende vragen die onbeantwoord werden gelaten.
Reynebeau bracht bij het thema gelijkwaardigheid man-vrouw terecht een corrigerende nuance. Wij doen hier vaak alsof er helemaal geen discriminatie of vernederende behandeling van vrouwen is. En we (willen) vergeten dat pakweg 50, 60 jaar geleden de relatie man-vrouw veel gelijkenis vertoonde met wat we bij moslims nu zo sterk veroordelen.
Wat Léonard betreft, ben ik het eens met Annemie Struyf dat de bakken kritiek die over deze man worden uitgestort, geen uiting zijn van evenwichtige, objectieve journalistiek. Integendeel de media bezondigen zich heel bewust aan vooringenomenheid, hanteren twee maten en gewichten, interpreteren of verdraaien de uitspraken van Léonard in de richting die zij op het oog hebben. Twee voorbeelden. Hoe dikwijls de aartsbisschop ook al gezegd heeft dat hij homoseksualiteit afwijst maar respect opbrengt voor de homoseksuele mens, toch zeggen en schrijven journalisten steevast, nu ook weer in Phara, dat Léonard homos veroordeelt. En hoewel de aartsbisschop duidelijk zegt dat zijn verwijzing naar anorexia een voorbeeld is, maken journalisten daarvan een vergelijking. Ook nu weer in Phara. Zij zouden toch moeten weten dat er een verschil is.
Het is onderhand duidelijk aan het worden. Wanneer het gaat over christendom en katholicisme, over de standpunten omtrent homoseksualiteit, abortus, euthanasie, enz. , stijgt er van uit een groot deel van de mediamensen een sektarisch, fundamentalistisch gehuil op: niemand, en zeker de aartsbisschop niet, mag een andere opinie hebben dan wat volgens hen mainstream in de maatschappij leeft.
Tot slot: is het je ook al opgevallen dat tot nu toe, geen enkele vraag aan Léonard gesteld is omtrent de sociaal-economische visie van de kerk en van de aartsbisschop? Merkwaardig toch. Of vreest men dat Léonard dan verrassend progressief uit de hoek zou kunnen komen?
29-01-2010 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2010
Peumans komt in de problemen
Jan Peumans (NV-A) is een overtuigde republikein. Hij weigert dus in te gaan op koninklijke uitnodigingen. Maar Jan is ook voorzitter van het Vlaamse parlement en in die functie heeft hij natuurlijk ook verplichtingen (en privileges) binnen het Belgische staatsbestel. Want tot nader order bestaat het koninkrijk België nog altijd.
De republikeinse halsstarrigheid van Peumans leidt tot collateral damage. Want Jan stuurt dan wel een plaatsvervanger naar de koninklijke nieuwjaarsreceptie om op zijn plaats in het rijtje van de hoogwaardigheidsbekleders te staan en een handje van Albert te krijgen. Maar dat strookt dan weer niet met het protocol van Binnenlandse zaken. Gevolg: het Vlaamse parlement ontbreekt in de 'indrukwekkende' rij.
De achtbare voorzitter van het parlement zou zich toch moeten afvragen of zijn republikeinse profileringsdrang wel bijdraagt tot het binnenlandse en buitenlandse respect voor de regio Vlaanderen.
En gaat hij even consequent zijn in het weigeren van uitnodigingen uitgaande van instellingen, landen, regimes, die in politiek en/of moreel opzicht niet erg koosjer zijn?
28-01-2010 om 11:57
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2010
Vlaanderen in Europa
Willy Kuijpers spreekt in Retie
Vlaanderen binnen Europa. Dat is het onderwerp waarover Willy Kuijpers op donderdag 28 januari om 14 uur in GC Den Dries, handelt.
Willy Kuijpers heeft een jarenlange politieke carrière als volksvertegenwoordiger, senator en Europees parlementslid achter de rug. Momenteel is hij nog altijd burgemeester van Herent.
Wellicht weet niemand meer over Vlaanderen in Europa, dan Kuijpers. Hij heeft zich altijd ten volle ingezet voor een Europa van de regio's.
Info: -organisatie: OKRA-academie -GC Den Dries, Kerkhofstraat, Retie -donderdag 28 januari 14 uur
26-01-2010 om 18:31
geschreven door Gust Adriaensen
25-01-2010
De Gucht persona non grata bij Vanackere
Karel wond er, zoals gewoonlijk, weer geen doekjes om. Dat onze buitenlandminister breed lachend, volledig ontspannen, in casual suit godbetert, glas sjampieter in de hand, grapjes staat te vertellen met een soortement dictator als Kabila, was not done. Karel zou dat nooit ofte nooit gedaan hebben. En inderdaad. Uit de vele foto's over de ontmoetingen De Gucht-Kabila, blijkt dat overduidelijk. Geen glas. Stijf in het pak. Norse gezichten.
Die venijnige uitval van de Europese commissaris kon de Belgische buitenlandminister niet zomaar laten waaien. Steven merkte zuinigjes op dat niemand het monopolie op de bekommernis om Congo kan opeisen. Dit dispuut tussen twee toppolitici, weliswaar van Belgisch niveau, leverde interessant leesvoer. Ook genereerde het inventieve lay-out voor de krantenpagina's, met de profielen van de twee kemphanen naar mekaar gericht op de randen van de pagina, en tussen hun koppen de eigenlijk overbodige duidende tekst.
Het laat zich aanzien dat het hierbij niet blijft. Je kunt er bijna donder op zeggen dat De Gucht manu militari de toegang tot het Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt ontzegd. Dat Karel gesommeerd zal worden een das te dragen bij Belgische plechtigheden waar ook Steven rondloopt. En dat de commissaris op de recepties daarna treiterig uitsluitend een glaasje plat water van Dikkelvenne zal worden aangeboden. De De Croos, fils et papa, al jarenlang in een meedogenloze liberale machtsstrijd met de clan De Gucht gewikkeld, zullen daar grijnslachend en vergenoegd met een fluit sjampie in de hand voor de nors kijkende Europese commissaris defileren.
Karel, van zijn kant, zal niet nalaten, van uit zijn hoge Europese zetel, de handel en wandel van dat politieke en economische establishment waarvan hij vermoedt dat het verbonden is met de entourage van Steven, met argusogen te volgen. Dat kan boeiende conflictstof opleveren. Want, zoals ongeveer iedereen weet, is die handel en wandel bijna zo onduidelijk en ondoorzichtig als de opvattingen van Kabila over de mensenrechten. Het ligt bovendien voor de hand dat De Gucht een politierechter, die hij normaliter goed kent, zal suggereren extra streng te zijn voor verkeersovertredingen van kabinetsleden van Vanackere en superstreng voor de minister zelf. Of Karel ook maar enige invloed wat dat betreft, op haar de politierechter, uitoefent, wordt evenwel door kenners sterk in twijfel getrokken.
Kortom, het laat zich aanzien dat het nooit nog goed komt tussen Steven en Karel.
25-01-2010 om 11:46
geschreven door Gust Adriaensen
21-01-2010
Het ACW en Dehaene
Ik heb het altijd al merkwaardig gevonden dat de politicus Dehaene gerekend werd tot de ACW-stal. Ook al zei hij in een interview nog niet zo heel lang geleden, dat hij wellicht voor een socialistische partij zou kiezen, mocht hij opnieuw in de politiek starten. Links is deze machtspoliticus evenwel nooit geweest. Misprijzen voor zijn zgn. ACW- en ACV-medestanders is hem niet vreemd. Op een onvoorstelbaar brutale wijze kon hij bij de besprekingen over het generatiepact vakbondsvrijgestelden en -militanten schofferen.
Na het beëindigen van zijn actieve politieke loopbaan, heeft deze 'ACW-vriend', zich ontpopt tot een voorbeeld van de graaicultuur, die welig tiert in het ondoorzichtige web van allerlei raden van bestuur en commissies.
Het voorlopige hoogtepunt wordt bereikt bij de perikelen rond AB InBev. Dehaene is bij die biergigant onafhankelijke bestuurder. Daarvoor krijgt hij een jaarlijkse vergoeding van 70 tot 80.000 euro. Daarnaast kan hij nog rekenen op een pak aandelenopties. Op basis van een koers van 35 euro kan dat een meerwaarde van 1,5 miljoen euro opleveren.
Ondertussen vechten de werknemers van InBef in België voor hun werkzekerheid, ook al maakt het bedrijf winst. Heeft iemand al de stem van de riant betaalde, onafhankelijke bestuurder, ACW'er Dehaene gehoord, ten gunste van de werknemers?
Heeft iemand al het ACW een kritisch geluid horen voortbrengen ten aanzien van poengraaiende Dehaene? Hoe is het in godsnaam mogelijk dat iemand die alles waarvoor het ACW gaat en staat, ongeloofwaardig maakt, door datzelfde ACW nog altijd als ACW-vertegenwoordiger wordt aanvaard?
Voor Léonard kon er vanwege het ACW wel een zurig commentaartje af: 'We zullen hem in de gaten houden'. Over Dehaene en de uitbouw van zijn financieel imperium: geen kik. Shame on you, ACW!
21-01-2010 om 10:34
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2010
De Morgen tendentieuzer dan ooit
-'Vlaamse katholieken vrezen komst van aartsbisschop', kopt De Morgen. Hoe kan de krant nu in godsnaam weten wat de Vlaamse katholieken voelen. Wat een pretentie.
-'Protest tegen nieuwe aartsbisschop zwelt aan' is een andere kop in dezelfde 'kwaliteitskrant'. Ook weer een titel die niet bewezen wordt, overigens niet bewezen kan worden. Maar tendentieus en arglistig als wat. En een uiting allicht van wishful thinking.
18-01-2010 om 17:58
geschreven door Gust Adriaensen
17-01-2010
De grote democraten en verdedigers van de vrije meningsuiting
Ook al in de smiezen hoe een groot deel van het journaille en sommige politici, wedijveren in het classificeren, etiketteren en bekladden van Léonard, nog voor de man officieel aartsbisschop is?
Dat zij een bisschop of de kerk ontzeggen wat ze voor zichzelf altijd als een onvervreemdbaar en heilig recht opeisen: het recht op vrije meningsuiting?
Dat zij het liefst een aartsbisschop hebben NAAR HUN BEELD EN GELIJKENIS?
Dat er de voorbije dagen beschamende stalen te zien en te horen zijn geweest van vooringenomen en sectaire journalistiek?
17-01-2010 om 19:39
geschreven door Gust Adriaensen
16-01-2010
Léonard
Wat te verwachten was, gebeurt: de media gaan eensgezind tekeer tegen de nieuwe aartsbisschop Léonard. Mooiere en sterkere voorbeelden van vooringenomenheid en indoctrinatie zijn er zelden te vinden geweest.
De Standaard bestond het boven een artikel de volgende titel af te drukken 'Rome ramt België conservatieveling door de strot'. Voor een zelfverklaarde kwaliteitskrant kan dat tellen.
Veel passender en gegronder is: De media rammen lezers en kijkers het etiket 'conservatief' door de strot.
Is het inderdaad, intellectueel niet eerlijker toch eens voor iedereen duidelijk te maken wat degenen die wat graag het woord 'conservatief' gebruiken, daaronder precies verstaan? Is het journalistiek wel correct uitsluitend aandacht te besteden aan de 'ethische' kwesties: euthanasie, abortus, genetische manipulatie, enz.? Hebben de media al gepeild naar de sociaal-economische opvattingen van Léonard? Als Léonard zo recht in de leer is, zou het dan kunnen dat hij te progressief is, te kritisch voor het kapitalistische systeem? Hebben de media minder schrik om het volledige zelfbeschikkingsrecht over leven en dood te propageren, dan om het kapitalisme in vraag te stellen en bv. ons economisch systeem eens af te toetsen aan de sociale leer van de kerk? Misschien moeten ze Léonard dan het etiket van linkse progressief wel opplakken.
Uit interviews en reportages blijkt in ieder geval dat Léonard in zijn persoonlijke levensstijl niet veel belang hecht aan materiële luxe én een non-conformist is.
16-01-2010 om 15:35
geschreven door Gust Adriaensen
De twee reportages van Annemie Struyf over de trappistinnen van Brecht genoten niet alleen massale belangstelling maar oogstten ook veel positieve kritiek.
Morgen vindt in Brussel de top van de 27 lidstaten van de EU plaats. Herman Van Rompuy zal daarvan de president zijn. Dat is de eerste keer. Op zichzelf historisch te noemen.
De officiële openstelling op 30 januari, van de heringerichte voormalige campingsite Keiheuvel in Balen, was een deugddoende belevenis.
