Na het interview in Der Spiegel wordt de dubbele agenda van deze grotendeels door de media gemaakte politicus, nu wel pijnlijk duidelijk.
In eigen land onderhandelt deze man al een half jaar met de Walen en in het bijzonder met de PS, laat zichzelf door de koning aanstellen tot informateur (of wat was zijn functie ook al weer?) en mislukt, komt geregeld bij het staatshoofd langs , verdonkeremaant voortdurend dat zijn partij streeft naar een onafhankelijk Vlaanderen (want electoraal niet lonend) en verklaart dat hij echt een oplossing wil voor het federale België (uitsluitend op zijn voorwaarden?).
In een internationaal gerenommeerd tijdschrift, geeft hij de Walen en in het bijzonder de PS, de schuld van alles, degradeert hij de koning tot het knechtje van Wallonië en profeteert hij dat België zal 'verdampfen'. Hij verklaart ons land tot 'zieke man van Europa', wat hem als historicus het schaamrood op de wangen zou moeten jagen.
Zijn eerlijkste uitspraak? Vrees voor stemmenverlies bij deelname aan een federale regering. Dus...
13-12-2010 om 23:26
geschreven door Gust Adriaensen
09-12-2010
De anti-Danneelshetze houdt aan
Het interview met kardinaal Danneels in het tv-program 'God en klein Pierke', is voor journalist Eeckhaut in De Standaard, de gedroomde gelegenheid om weer eens tekeer te gaan tegen de kardinaal.
Kardinaal Danneels verdedigt zich tegen het verwijt dat hij in het stiekem opgenomen gesprek met het slachtoffer van bisschop Van Gheluwe, helemaal geen empathie getoond zou hebben. Hij zegt dat de geschreven weergave van het gesprek niet uitdrukt wat er in feite gebeurd is. Het timbre van zijn stem, zijn lichaamstaal, het grotere kader: al die elementen zijn volgens Danneels verloren gegaan bij de publicatie van de zogenaamde Danneels-tapes in De Standaard eind augustus.
Journalist Eeckhaut heeft de tapes beluisterd en, schrijft hij, het is allemaal nog erger voor de kardinaal dan de geschreven versie, precies alsof de journalist de opname voor de eerste keer hoort.
En waarom is het nog erger? Het timbre geeft volgens Eeckhaut aan dat Danneels niets inzit met het slachtoffer. Merkwaardige conclusie. Want deze journalist baseert zich op slechts 1 van de 3 elementen die Danneels aanhaalt, nl. het timbre. Hij verliest daarbij ook nog uit het oog dat het timbre op band nog erg kan verschillen van het timbre in een live-gesprek. Om dan te concluderen dat de geluidsopname nog veel pijnlijker is dan de uitgeschreven versie, is wel erg kort door de bocht. Daaraan dan nog karakteriële en morele beoordelingen (kilte, desinteresse, afstandelijkheid...) van de kardinaal aan vastknopen, steunt nergens op en gaat me werkelijk te ver.
Overigens blijf ik de vraag herhalen: waarom zwegen ook de media over seksueel misbruik tot de bom Van Gheluwe ontplofte? Maak me niet wijs dat ze niet wisten dat er seksueel misbruik was in kerkelijke en andere kringen. Enkele decennia geleden bestond er ook al onderzoeksjournalistiek.
Maar de gazetten, ook De Standaard, zwegen. De voortdurende aanvallen op kardinaal Danneels, die allerlei beschuldigingen naar zijn hoofd krijgt geslingerd en op wie gepoogd wordt een karaktermoord te plegen, zijn dan ook een verwerpelijke uiting van selectieve, hypocriete verontwaardiging.
09-12-2010 om 20:56
geschreven door Gust Adriaensen
08-12-2010
Afgeluisterde gsm-gesprekken en foutief geadresseerde mails
Zou het niet goed zijn dat de media het belang van afgeluisterde gsm-gesprekken en foutief geadresseerde mails niet zo sterk uitvergroten en wat meer relativeren?
Want iedereen weet, ook de politici die nu moord en brand schreeuwen over geschonden vertrouwen, dat voortdurend binnen de partijen technische, politieke en persoonlijke kritiek op politieke tegenstanders (en ook medestanders) en hun visies, geventileerd wordt. Of zijn er nog mensen die denken dat bv. alleen Milquet en Genez zich onheus uitlaten over 'de anderen' en dat bv. De Wever of Di Rupo zich daarmee niet inlaat?
Dan is het ook hypocriet in hoofde van de politici en de partijen, van dergelijke lekken het al dan niet slagen van onderhandelingen te laten afhangen. En ook de media demonstreren een niet geringe vorm van schijnheiligheid. Want zij zijn erg happig op lekken, op afluisterpraktijken. Maar wat doen ze met de 'info' die ze, op welke manier ook, in handen hebben gekregen? Het belang ervan wordt opgeblazen en er wordt een moreel en politiek oordeel aan vastgeknoopt.
08-12-2010 om 20:37
geschreven door Gust Adriaensen
06-12-2010
De slimste mens
De 1ste Slimste Mens van dit seizoen: wat een afknapper!
Ongeïnspireerd en moeizaam. Een 'jury' die er helemaal niet toe deed. Geen greintje flitsende humor. Een aanstellerige Davidse. Een balende, afwezige Torfs die afging als een gieter en duidelijk niet in zijn gewone doen was. Zijn poging om 'geestig' te zijn door het etiket 'chocoladehoer' op het vrouwelijke 'jurylid' te plakken, was bovendien van een extreem wansmakelijk allooi.
06-12-2010 om 23:28
geschreven door Gust Adriaensen
02-12-2010
Onbarmhartige knoeiers
De vijf regeringen van dit land en de bijna ontelbare ministers en staatssecretarissen knoeien er in de asiel- en opvangproblematiek naar hartenlust op los.
Ze slagen ze er niet in de zaken technisch en organisatorisch efficiënt aan te pakken. Het gevolg: een regelrecht schandaal. Een van de welstellendste landen ter wereld laat honderden mensen, onder wie veel kinderen, in de bijtende vrieskou op straat overnachten. Misdadig is dat.
Het wordt nog erger wanneer ministers of staatssecretarissen de verantwoordelijkheid naar anderen doorschuiven.
Stuitend onbarmhartig, bijna hallucinant, was de opstelling van de minister van defensie. Macho De Crem pochte ermee dat hij 2000 opvangplaatsen voorzien had in kazernes. De meeste evenwel ver van de steden gelegen. Er was dus een vervoersprobleem. Maar daarvoor wilde Defensie per se niet zorgen. 'We doen al genoeg', aldus De Crem.
Voor Defensie is dat vervoer natuurlijk een fluitje van een cent. Maar De Crem wil niet want dat vervoer is voor andere instanties, aldus stoere Pieter.
Deze man, een christendemocraat notabene, spendeert met hartstocht miljoenen euro's om de VS ter wille te zijn in bv. Afghanistan, maar weigert mensen in verschrikkelijke nood, naar een veilig en minder koud onderkomen te vervoeren.
02-12-2010 om 16:51
geschreven door Gust Adriaensen
Het Retiese landschap in kasteel du Four
Voor de laatste keer zwaaien de deuren van kasteel du Four open voor het grote publiek. Heemkring Zeven Neten organiseert er van 4 tot 7 december de expositie 'Retie, veranderend landschap'
De tentoonstelling is na de publicatie van het prachtige, gelijknamige boek, het tweede luik van het grote erfgoedproject dat heemkring 'Zeven Neten', met steun van Leaderregio Midden-Kempen, presenteert.
Er is een chronologische voorstelling met uitvergrote foto's van de evolutie van het Retiese landschap sinds 1850. Ook de uitvergrote foto's die de leerlingen van de Retiese basisscholen binnenbrachten en foto's genomen tijdens de ballonvaart boven Retie, een ander onderdeel van het erfgoedproject, worden getoond.
Ook een aantal historische kaarten van Retie, de oudste uit de 18de eeuw, alle op groot formaat, ontbreken niet. Er zijn diaprojecties te zien en de natuurverenigingen Den Bunt en Natuurpunt, presenteren een impressie van de traditionele Kempense landschapselementen. De sfeervolle aquarellen en de begeleidende haiku's, die Willy Thys voor het boek 'Retie, veranderend landschap' maakte, zijn eveneens te bewonderen.
Deze tentoonstelling biedt de bezoeker bovendien een laatste kans om park en kasteel nog eens te bezoeken. Na deze expositie gaat het domein onherroepelijk dicht voor het grote publiek.
Openingsuren tentoonstelling in Kasteel du Four (enkel bereikbaar via de Kasteelstraat):
zaterdag 4, zondag 5, maandag 6, dinsdag 7 december van 10 tot 12 en van 13 tot 17 uur.
De toegang is gratis.
02-12-2010 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
29-11-2010
Devillé versus Torfs
Hè,hè, twee van de bekendste misbruik-BV's zitten mekaar flink in de haren.Twee Rikken.
Enerzijds de geëngageerde, getormenteerde, stroeve Devillé. Anderzijds de vlinderende, laconieke, badinerende Torfs. Een ongelijke pennentwist.
Devillé probeert in zijn repliek op wat Torfs schreef over zijn getuigenis voor de parlementaire misbruikcommissie, ook wel wat venijn te spuwen maar het gaat hem niet echt af. Het wereldje van de columnisten,en zeker dat van Torfs, is Devillé vreemd. En inhoudelijk is het stuk een rommeltje waarin moeilijk een lijn en een thema te vinden zijn. Wel een gevoel: 'verongelijktheid'.
Torfs doet zich voor als de man van de wereld, die met zwier overal even zijn neus insteekt maar er zich wel voor hoedt in de krabbenmand, de slangenkuil, de leeuwenkooi terecht te komen. Veel liever ziet hij als (taal)seigneur vanop zijn intellectuele Olympus neer op al het kerkgewriemel, het misbruikgedoe. Contradicties, feitelijke onjuistheden, kramikkige logica en chronologie...het kan de columnist niet schelen. Als het maar lekker leest.
We beleven boeiende tijden!
29-11-2010 om 09:22
geschreven door Gust Adriaensen
28-11-2010
Architect Roger Vanhoof 1938-2010
Op 22 november overleed de Molse architect Roger Vanhoof.
Vanaf de tweede helft van de jaren 60 tot de jaren 80 was hij in ruime kring bekend als een toonaangevende en vernieuwende architect zowel wat vormgeving als bouwtechnieken betreft.
Wanneer een bouwheer zich tot architect Vanhoof wendde voor een bouwplan à la carte, was hij aan het verkeerde adres. Vanhoof trachtte de kandidaat-klant te overtuigen van zijn architecturale basisprincipes. Als dat niet lukte, weigerde hij gewoon de opdracht te aanvaarden. Zijn vormentaal werd gekenmerkt door strakke lijnen, veel glaswerk op het zuiden, glad beton, geen bepleistering.
Roger Vanhoof was een begenadigde causeur en een enthousiasmerende spreker. Tijdens voordrachten over architectuur in scholen of voor verenigingen, wist hij als geen ander de aanwezigen te boeien.
Architect Vanhoof was tijdens zijn gloriejaren een flamboyante en extroverte persoonlijkheid. Hij hield van mooie en vaak ook wel dure dingen, of het nu gebruiksvoorwerpen of kunstwerken waren.
Zware gezondheidsproblemen en materiële tegenslagen waren in een latere levensfase zijn deel. Toen ik hem een paar jaar geleden nog enkele keren ontmoette, bleek hij toch nog altijd, ondanks zijn beperkingen, de vlotte gentleman te zijn en klonk in zijn stem nog altijd iets door van het enthousiasme en het optimisme, die zo kenmerkend voor hem waren.
28-11-2010 om 20:49
geschreven door Gust Adriaensen
26-11-2010
Is de minister-president naïef of arrogant?
Volgens Kris Peeters moet Vlaanderen bij uitvoering van het voorstel van de bemiddelaar 2 miljard besparen.
Van de Lanotte heeft er ondertussen op gewezen dat Peeters wel slecht rekent. Volgens de bemiddelaar is het de helft. En dat ook de gewesten moeten besparen is maar logisch, aldus Van de Lanotte.
Inderdaad. Je moet al heel naïef of erg arrogant zijn om te veronderstellen dat bij een staatshervorming de besparingen uitsluitend voor het federale niveau zijn.
Of lanceert Peeters dergelijke uitspraken om Van de Lanotte alsnog te doen mislukken?
26-11-2010 om 16:47
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2010
Rik Devillé
Wanneer ik priester Rik Devillé hoor of lees omtrent het seksuele misbruik binnen de kerk, krijg ik een dubbel gevoel.
Het is goed en respectabel dat hij al vele jaren geleden een werkgroep opstartte om misbruiken aan te kaarten bij kerkelijke gezagdragers en een luisterend oor te zijn voor slachtoffers. Sinds het schandaal Van Gheluwe losbarstte, heeft Devillé meer dan ooit van de media de kans gekregen om vlijmscherpe kritiek op de kerkelijke hiërarchie te spuien. De laatste gelegenheid waarbij hij al zijn 'duivels' kon ontbinden, was zijn getuigenis voor de parlementaire commissie.
Telkens wanneer ik Devillé evenwel hoor fulmineren, duikt de gedachte op: waarom heeft deze man zovele jaren nagelaten klacht in te dienen bij het gerecht, als hij toch geen gehoor kreeg, zoals hij beweert, bij de kerkelijke autoriteiten.
Overigens kan ik me niet van de indruk ontdoen dat Devillé misbruikt wordt door de media. Hij komt dan ook over als een gewillig én eerder weerloos slachtoffer, die gewoonweg gehaaide en, zeker in deze materie, vaak vooringenomen journalisten, niet aankan.
Rik Devillé zal binnenkort ervaren dat de media hem laten vallen als een baksteen, omdat hij niet interessant genoeg meer is voor hen en voor de 'informatie', die ze over de hoofden van lezers en luisteraars willen uitgieten.
24-11-2010 om 13:58
geschreven door Gust Adriaensen
23-11-2010
IJsland... land van water, ijs en vuur
Davidsfonds Retie stelt voor :
IJsland .. land van water, ijs en vuur !!!
Lezing door Jan Van Mechelen op dinsdag 30 november om 20 uur in De Burcht, Nederstraat 1.
In de zomer van 2009 maakte RetienaarJan Van Mechelen een ongewone voettocht over de in 2010 geëxplodeerde Eyjafjallajökull-vulkaan. Van de aswolk die daar het gevolg van was zal nog lang gesproken worden en hebben heel wat reizigers hinder gehad.
Op hun tocht maken zes kameraden kennis met het water, ijs en vuur van dit ruige maar eenvoudig mooie eiland. Nergens kan men de stilte zo horen, nergens is de lucht zo zuiver en de natuur zo ongerept. Maar IJsland is ook de plek waar de aarde nog iedere dag opnieuw geboren wordt en de geologische en vooral de vulkanologische aspecten van IJsland vormen een leerrijke aanvulling op het eigenlijke reisverhaal.
Jan Van Mechelen is een authentieke Retienaar en heeft naast de beklimming van verschillende vierduizenders in de Alpen ook reeds twee van de seven summits op zijn palmares staan. Hierover heeft hij voor het Davidsfonds van Retie al twee lezingen gegeven, nl. over zijn beklimming van de Aconcagua (6972m) in Zuid-Amerika en van de Elbrus (5642m) in Rusland.
23-11-2010 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
22-11-2010
Stappen in Bretagne 6
De Mont Saint-Michel blijft indrukwekkend. Ondanks de drukte. Ondanks de welig tierende commercie. Het kloostercomplex is een architecturaal meesterwerk.
Wat ons bezoek evenwel erg bijzonder maakt, is de wandeling die eraan voorafgaat. We vertrekken van de 'Bec d' Andaine' in de buurt van de Genêts, met een plaatselijke gids. Over het strand. Op blote voeten. We doorwaden kniediepen geulen en niet zo ver van de Mont Saint-Michel, zakken we (gecontroleerd) een eindje weg in het drijfzand. Een heel aparte ervaring.
De dag nadien staat het laatste bezoek aan een stad op het program: Rouen. Een gezellige oude stadskern met kleurrijke vakwerkhuizen. Maar de kathedraal Notre-Dame is natuurlijk de blikvanger. Het is een van de grootste, mooiste en bekendste kathedralen van Frankrijk.
22-11-2010 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
17-11-2010
Stappen in Bretagne 6
We wandelen door de vrij mondaine badplaats Dinard, over de Barrage de la Rance. De hier gebouwde getijdenkrachtcentral is een van de eerste en grootste in Europa.
Via het kustpad trekken we naar het oude ommuurde Saint-Malo, de Intra-Muros of ook Ville Close genoemd. Na de landing van de geallieerden in Normandië op 6 juni 1944 werd het oude Saint-Malo voor het overgrote deel verwoest. Het is na de oorlog weer opgebouwd, overwegend in de oorspronkelijke 18de-eeuwse stijl.
We bezoeken de kathedraal Saint-Vincent en genieten volop van een wandeling helemaal rond de stad op de 1,8 km lange, versterkte muur. Het weer is prachtig, de zeebries doet deugd en er is het uitzicht op de krachtige golfslagen tegen de vele rotsen.
17-11-2010 om 16:37
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2010
Water
Het heeft vorige week vanaf donderdag onophoudelijk geregend. En de bodem was door de natte septembermaand grotendeels verzadigd. Maar die klimatologische omstandigheden zijn toch geen exclusieve verklaring voor het feit dat vier dagen regen volstaan om een groot deel van Vlaanderen te doen onderlopen.
De vergelijking met Nederland is verhelderend. Heeft het in Nederland de voorbije week minder geregend dan in Vlaanderen? Neen. Ligt Nederland voor het grootste deel niet onder het zeeniveau en is het niet bekend om zijn talloze rivieren en beken? Ja. Zijn er vorige week in Nederland overstromingen zo omvangrijk als in Vlaanderen geweest? Bijlange niet. Dus...
Dus kan je alleen maar concluderen dat Vlaanderen tekortschiet en vergeleken met Nederland ver achterophinkt met infrastructurele en bestuursmaatregelen om overstromingen tegen te gaan of ze 'in goede banen' te leiden.
Onze belabberde, vaak beschamende ruimtelijke (wan)ordening en stedenbouwkundige chaos spelen in wat vorige week gebeurd is, een nefaste rol. Er zijn bv. nog altijd veel te weinig overstromingsgebieden. Een groot deel van de Vlaamse grond is volgegoten met beton of asfalt, de rivieren zijn gekanaliseerd. Duizenden huizen zijn gebouwd in of vlakbij de winterbedding van rivieren. En wat het nog erger en eigenlijk crimineel maakt: nog altijd worden woningen en verkavelingen gerealiseerd in dergelijke potentiële overstromingsgebieden.
16-11-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2010
De twijfelachtige 'daadkracht' van Rutte
In de Nederlandse media wordt hoog opgegeven over de 'daadkracht' van de nieuwe minister-president, de liberaal Rutte,.
In Vlaanderen wordt die 'daadkracht' van Rutte gelijkgesteld met het vermogen om gemaakte afspraken in de prullenmand te gooien. Over goed nabuurschap kan je dan nog amper praten.
Niet te vertrouwen die gladde, blauwe jongen.
14-11-2010 om 18:59
geschreven door Gust Adriaensen
13-11-2010
Stappen in Bretagne 5
We bezoeken de parochie-erven, de 'enclos' van Pleyben, Lampaul-Guimiliau en St.-Thégonnec.
Typische Bretoens zijn ze, deze ommuurde architectonische sites met een vaak imposante kerk, een ossuarium of knekelhuis en vooral een calvaire.
Het interieur van de kerken wordt gekenmerkt door een kleurrijke, 'primitieve' decoratie. Het ossuarium heeft uiteraard zijn vroegere functie verloren en wordt gebruikt als 'shop'. De meeste calvaires werden opgericht rond het midden van de zestiende eeuw. De belangrijkste evangelie- en geloofselementen werden vereeuwigd in de harde lokale Bretoense steensoorten, als onderricht voor een ongeletterde bevolking en als troost bij ramp en tegenspoed. Dergelijke 'stenen evangelies' werden ook gezien als een goed middel om de invloed van het protestantisme tegen te gaan.
13-11-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2010
Stappen in Bretagne 4
Het is 16 september en vandaag staan er heel wat kilometers stevig stappen langs de Bretoense kust op het program: naar de Pointe du Raz en vandaar naar de Pointe du Van.
Het vergt veel inspanning maar de tocht is echt de moeite. Boven de grillige, steile rotsoever, reiken de zachte hellingen uit. Daarlangs slingert zich het GR-wandelpad. Soms sterk bergop, dan weer steil bergaf. Maar steeds het zicht op de zee die tegen de rotswand beukt. Magnifiek.
De toegang tot de Pointe du Raz is ook geschikt gemaakt voor het massatoerisme. Op een van de verst uitstekende westelijke kapen van Frankrijk, is het een drukte van belang.
We trekken verder naar de Pointe du Van, een klip in de zee van Finistère, langs de brede Baie des Trépassés.
Vermoeiend maar lekker uitgewaaid. En wat een natuurpracht en -kracht!
12-11-2010 om 19:50
geschreven door Gust Adriaensen
Joepie!
Joepie! Hoera! Juicht Hemelen! Juicht!
Ren naar de krantenwinkel voor De Standaard van vrijdag 12 november 2010. Want die editie wordt ongetwijfeld een gegeerd collector's item!
Voor de eerste keer sedert maanden: geen zin, geen woord, geen letter over Ratzinger, Léonard, de roomse dictatuur, pedofilie in de kerk, homoseksualiteit, IVF, ruzie tussen de bisschoppen, klokkenluider en held Mettepenningen, de implosie van het kerkinstituut en de mening van Torfs over dat alles en nog veel meer. Geen woord!
Kopen dus. Morgen is het waarschijnlijk alweer van dattum!
12-11-2010 om 09:54
geschreven door Gust Adriaensen
10-11-2010
Stappen in Bretagne 3
Van St.-Albin stappen we naar Locronan. Wat verder van de kust. Een doodgewoon, lieflijk, rustgevend landschap.
Locronan is een schitterende verrassing. Een ministadje, amper 1000 inwoners. Maar het lijkt alsof het ongeschonden uit de 16de, 17de eeuw naar 2010 is gezweefd. Een uitzonderlijke architectonische eenheid. De kerk, de Chapelle du Pénity, prachtige herenhuizen uit de 17de eeuw, staan harmonieus rondom het marktplein met de oude waterput. Niet verwonderlijk dat dit stadje het decor vormde voor heel wat films.
En dan naar Douarnenez, gelegen aan de monding van de Port-Rhu. Het is een oude vissersstad. Vooral sardinenvissers varen hier uit en binnen. Dicht bij de kust ligt het Ile Tristan, een voorschoot groot. De sage van Tristan en Isolde reikt tot in Douarnenez.
10-11-2010 om 10:01
geschreven door Gust Adriaensen
09-11-2010
Bruiner, bruinst
Ach, De Standaard.
Hoofdredacteur Sturtewagen bestaat het om de wijding van de Sagrada Familia in Barcelona te misbruiken om zijn fanatiek (daarom ook zo infantiel) 'anti-Ratzingerisme' en antiklerikalisme bot te vieren. Hij wil per se een stok vinden om de hond te slaan.
De kwaadaardigste en leugenachtigste enormiteit zit evenwel in het laatste zinnetje van zijn commentaarstuk. 'Tot gisteren was de Sagrade Familia' van iedereen. Nu is ze van Joseph Ratzinger', schrijft Sturtewagen. Als je zoiets leest, moet je, kerkelijk of niet, toch wel naar adem happen. Trek de gedachtegang van Sturtewagen door en je moet concluderen dat de heer Sturtewagen, hoofdredacteur van de kwaliteitskrant 'De Standaard' (die ooit nog dag na dag pronkte met de leuze AVV-VVK) , van mening is dat de O.L.V.-Kathedraal van Antwerpen het best ontwijd wordt.
Die groteske, intellectueel ondermaatse, volkomen van de pot gerukte zin, stelt ook De Standaard als krant in een bijzonder slecht daglicht. Want als 'commentaar' wordt in dit artikel de redactionele lijn, door de hoofdredacteur himself, verwoord.
Mochten alle abonnees die onderhand hun buik vol hebben van wat De Standaard onder 'kwaliteit' verstaat, andere kwaliteitsstandaarden opzoeken, dan zou ik die daling van de oplage zonder problemen een vorm van 'justice immanente' noemen.
Zou Vandermeersch zich tot dergelijke enormiteit hebben laten verleiden?
09-11-2010 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
We wandelen door de vrij mondaine badplaats Dinard, over de Barrage de la Rance. De hier gebouwde getijdenkrachtcentral is een van de eerste en grootste in Europa.
We bezoeken de parochie-erven, de 'enclos' van Pleyben, Lampaul-Guimiliau en St.-Thégonnec. 
Van St.-Albin stappen we naar Locronan. Wat verder van de kust. Een doodgewoon, lieflijk, rustgevend landschap.
