Het handgemeen tussen een docent wijsbegeerte en zijn assistente aan de Katholieke Universiteit van Leuven, krijgt enorm veel weerklank.

Dat bracht bijna gelijktijdig Rik Torfs en Etienne Vermeersch op een briljant idee. Zoals het grootste deel van de wereldbevolking weet, is Torfs de gewaardeerde rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. Rik is jurist van opleiding maar hij vertoont ook graag en overvloedig wijsgerige trekjes. Etienne is filosoof van opleiding maar hij is een all-round wetenschapper, die met evenveel gemak orakelt over de splitsing van atomen, de relativiteitstheorie van Einstein en de overbevolking als over euthanasie, abortus, God die niet bestaat en kuisheidsgordels. Geregeld vechten deze heren van stand verbale duels op het scherp van de snee uit, tot lering en vermaak van velen.

Hun schitterende idee was het volgende: als totaal onbekende universiteitsfunctionarissen al zoveel roem en bekendheid verwerven door wat eenvoudig en kortstondig trek- en duwwerk, hoeveel sterker zal onze beroemdheid en glorie nog stijgen, wanneer wij eens een serieus worstelpartijtje aangaan.

En zo kwamen ze na weliswaar bitsig overleg in het  gigantische en luxueuze kantoor van de rector, waarbij een bloedige knokpartij nog net vermeden werd, tot het plan om voor een select publiek én de wereldpers, een korte demonstratie sumoworstelen te geven.

De plechtstatige promotiezaal in de Universitaire Hallen aan de Leuvense Oude Markt was tot in de nok gevuld, toen de twee grootste geesten van Vlaanderen het podium betraden. In tegenstelling tot de traditionele kampkledij van de sumoworstelaars -een soort van luier en niet meer dan dat-, hadden Torfs en Vermeersch zich in een gewatterd pak gehesen, om zichzelf te beschermen en omdat zowel zijzelf als vooral hun partners het in moreel en esthetisch opzicht niet kunnen vonden in een pamper mondiaal te gaan.

De laatste in dienst zijnde pedel mocht op de gong slaan en toen barstte het gevecht los. Nu ja, barsten...Het was al direct duidelijk voor de fine-fleur van de academische wereld en het puik van het journalistenheir, dat de beide heren een schrijnend gebrek aan fysieke conditie vertoonden. Torfs was evenwel soepeler en gladder in het kiezen van de juiste positie en plaats om Etienne vast te grijpen, Vermeersch hoekiger, plomper, meer rechttoe rechtaan. Vanaf het moment dat ze elkaar stevig geïmmobiliseerd hadden, hoorden de geamuseerde aanwezigen tot achteraan in de zaal de zware ademstoten, het gezucht en gekreun, afgewisseld met gesiste ouderwetse vloeken, waarin, zoals de geachte lezer waarschijnlijk wel weet, God een belangrijke plaats inneemt.

Enfin, het was een mooie vertoning, die na exact vijf minuten een einde nam, toen beide worstelaars van uitputting op de theatervloer neerzegen.

Nadat ze een beetje bekomen waren, bleken Rik en Etienne bijzonder opgetogen en mild voor elkaar te zijn. Ze hadden overduidelijk hun moment de gloire gehad en strooiden complimentjes naar elkaar. Vermeersch: 'U allen weet dat ik nog altijd graag met God worstel. Ik heb vandaag de kans gehad lijfelijk met een godje te vechten. Dat lucht op.' Torfs: 'Etienne blijkt toch niet de baarlijke Duivel te zijn. Een goed in het vlees zittend duiveltje. Dat wel en da's al.'

(Op de foto links Torfs, rechts Vermeersch -of omgekeerd- , net voor ze het strijdperk betraden)

04-03-2016 om 10:06 geschreven door Gust Adriaensen

Het kost niet veel moeite om artikels en uitspraken van politicologen als Ackaert, Devos en Hooghe op te snorren, waarin zij vanuit hun bekommernis om de democratie, cumulatie van politieke mandaten afkeuren. Concentratie van macht is immers nefast voor de democratie.

John Crombez, voorzitter van SP.A, maakte enkele dagen geleden zijn voornemen bekend om binnen zijn partij de cumulatie van parlementslid en burgemeester te verbieden.

Dan verwacht je dat er, zeker van onze democratisch ingestelde politicologen, instemming en steunbetuiging zouden komen. Niks daarvan.

Ackaert en Devos vragen zich af wat de electorale gevolgen kunnen zijn voor de partij van Crombez. Devos denkt dat de nadelen groter zullen zijn dan de voordelen. En Ackaert concentreert zich op de portemonnee van de mandatarissen: voor wie is cumulatie financieel interessant en voor wie niet. Kortom, enthousiasme of positieve feedback is in de verste verte niet te bespeuren.

Hooghe bakt het helemaal bruin. 'Cumulatie moet verdwijnen, maar het is moeilijk om als eerste die stap te zetten', schrijft politicoloog Hooghe. En volgens hem heeft Crombez met zijn voorstel een verborgen agenda!

Op die manier maakt politicoloog Hooghe, verbonden aan de Katholieke Universiteit van Leuven, al meteen Crombez verdacht. Dat is zonder twijfel ook Hooghes bedoeling. Want ook Hooghe heeft een verborgen agenda.

Iedere serieuze democraat, politicoloog of niet, moet een cumulatieverbod toejuichen. Maar Hooghe zou nog liever zijn tong afbijten dan ook maar één positief woord te zeggen over Crombez of het socialisme. Dus kronkelt hij zich in allerlei bochten om het initiatief tot cumulatieverbod binnen de SP.A in vraag te stellen, onderuit te halen en de voorzitter verdacht te maken. Dat is het in se 'goede' omkeren in iets 'verdachts', een handelwijze die nog het best wordt uitgedrukt in het Latijnse 'pervertere'. Foei professor Hooghe!

Onze politicologen hebben een hele voorraad petjes. Naargelang het in hun kraam past of al dan niet spoort met hun maatschappijvisie en politieke overtuiging, zetten ze hun moraliserend, analyserend, calculerend, negatief, positief, supporterend, afkeurend,... petje op.

03-03-2016 om 08:39 geschreven door Gust Adriaensen

Het getuigt  van een onvoorstelbaar en leugenachtig cynisme Griekenland de schuld te geven van de vluchtelingencrisis.

Hier doen we alsof onze maatschappij dreigt ontredderd te worden door enkele duizenden vluchtelingen . Een ware politiemacht grendelt de grens met Frankrijk af om toch maar te verhinderen dat haveloze mannen, vrouwen, kinderen, de kuststreek minder aantrekkelijk maken. Burgemeester Lippens speelt al met de gedachte aan een soort Guantánamo om al die mensen in nood onzichtbaar te maken.

Griekenland daarentegen krijgt dagelijks te maken met duizenden vluchtelingen, die meer dood dan levend , vaak ook gewoonweg dood, aanspoelen op de Griekse kusten.

In die situatie als voorzitter van de grootste partij, zonder verpinken toeteren dat het de schuld van de Grieken is, doet niet onder voor een aantal Trumpuitspraken.

02-03-2016 om 10:30 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Decadente Kiezers' schrijft Mia Doornaert in De Standaard van 29 februari een column, waarin zij probeert het succes van Trump te verklaren.

Uit een aandachtige lezing van de column blijkt overduidelijk dat het barones Doornaert er niet om te doen is 'een verwaande populistische kwast van een multimiljardair' onderuit te halen, maar 'de fijnproevers van Europees links' over de hekel te halen. Die volgens haar 'decadente kiezers' stemmen massaal op figuren als als Corbyn bij Labour en Sanders bij de Amerikaaanse Democraten. Zij zijn in de rechtse logica van Doornaert er de schuld van dat Trump het zo goed doet bij de Republikeinse voorverkiezingen.

Met evenveel aplomb kan beweerd worden dat de fijnproevers van Europees rechts, van wie Doornaert ongetwijfeld een exemplaar is, en bij wie het misprijzen voor het gewone volk ingebakken is, -dat er zovelen tegen de armoedegrens aan schurken of er onder zitten, is immers hun eigen schuld-, meer en meer mensen naar de wanhoop en de het extremisme drijven.

01-03-2016 om 18:40 geschreven door Gust Adriaensen

In een verzorgde brochure onder de titel 'Barmhartig zoals de Vader' is een lezing van de abt van de Postelse norbertijnenabdij, Frederic Testaert, in druk verschenen. Een derde deel ervan vindt u via volgende links.

Bijlagen:
barmhartigheid 6.pdf (171.7 KB)   
barmhartigheid 7.pdf (202.9 KB)   

In een verzorgde brochure onder de titel 'Barmhartig zoals de Vader' is een lezing van de abt van de Postelse norbertijnenabdij, Frederic Testaert, in druk verschenen. Een tweede deel ervan vindt u via volgende links.

Bijlagen:
barmhartigheid 3a.pdf (135.1 KB)   
barmhartigheid 4.pdf (306.9 KB)   
barmhartigheid 5.pdf (149.4 KB)   

In een verzorgde brochure onder de titel 'Barmhartig zoals de Vader' is een lezing van de abt van de Postelse norbertijnenabdij, Frederic Testaert, in druk verschenen. Een eerste deel ervan vindt u via volgende links.

Bijlagen:
barmhartigheid 1.pdf (292.8 KB)   
barmhartigheid 2.pdf (177.8 KB)   

XI/9
Vrijdag 26 februari 2016

Dinsdag vernemen we telefonisch dat moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel de volgende dag komen en inderdaad arriveren ze woensdag tegen de middag. We hadden nauwelijks de kans om elkaar uitgebreid te verwelkomen of daar komt een ploeg van vijf mannen van de Russische tv toe (1TV.RU). Moeder Agnes-Mariam heeft immers zopas in Moscou de Femida-prijs gekregen. Femida is de Romeinse godin van de rechtvaardigheid, afgebeeld met een blinddoek (om haar onpartijdigheid, objectiviteit), een weegschaal en een zwaard. In feite is het een algemeen aanvaard symbool geworden van de rechtvaardigheid. In Rusland is het zowat de tegenhanger van de Nobelprijs. Deze prijs werd tot heden gegeven aan Russen die zich bijzonder hebben ingezet voor de verdediging van de rechtvaardigheid en de rechten van de mens. De tv-ploeg wil nu een reportage maken van ons klooster. We beginnen in de kerk waar we de vespers van de vastentijd zingen, die door de ploeg ijverig en uitgebreid wordt gefilmd. Onder de vespers valt, zoals naar gewoonte, het licht uit maar dat is voor die lui geen probleem. Daarna houden we een rondgang en ondertussen wordt moeder Agnes-Mariam geïnterviewd. Alles in het Arabisch. Ze hebben hun eigen tolk bij. Het is een eind over de middag wanneer de ploeg klaar is. Wij gaan eten maar zij verkiezen te vertrekken. Nu zijn we even als gemeenschap onder elkaar. We krijgen een uitgebreid verslag met foto’s van het bezoek van moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel aan Aleppo, waar ze konden zorgen voor de uitdeling van 8.500 grote dozen humanitaire hulp, met ambulance en mobiel hospitaal. Uiteraard waren de goeverneur en de bevolking heel dankbaar. Deze belangrijke bijdrage kon gerealiseerd worden, tevens met de hulp van Dorcas, die door de Nederlandse regering wordt gesteund. Ze bezoeken wijken waar al drie jaar niemand durft komen. De volgende dag was inderdaad de toegang weer versperd. Ook bezoeken ze het militaire vliegveld van Quweiris, dat ondertussen een symbool geworden is van de weerstand. De soldaten hebben daar in een geest van uitzonderlijke moed, eensgezindheid en broederlijkheid stand gehouden. Tevens zien we foto’s van het gulle onthaal dat moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel in Moscou te beurt viel. (Over de humanitaire hulp aan Aleppo als historische expeditie hebben we in het Frans en Engels een reportage gemaakt: die maandag op onze website zal staan www.maryakub.net). Na het middagmaal trekken we naar de grote zaal aan de ingangspoort. Daar wachten een 50-tal hoogwaardigheidsbekleders en vertegenwoordigers van Qara en Qalamoun. Zij willen moeder Agnes-Mariam danken. Van haar kant zegt ze dat, wat zij gekregen heeft, voor hen en voor Syrië is, dat wij er zijn voor hen en dat we één familie vormen. Het is een spontane ontmoeting waarbij verschillenden ongedwongen het woord nemen. Tenslotte vraagt ze de mensen haar op de hoogte te houden van de problemen die er zijn. En meteen komt al een grote zorg naar boven. Vele families zijn tijdens de hevige gevechten in 2013 naar Libanon gevlucht en willen nu met duizenden terugkeren, maar ze hebben dringende hulp nodig. Een bijkomende moeilijkheid hierbij is dat sommige vaders ondertussen hun kost goed blijven verdienen door met de terroristen mee te doen. Er wordt afgesproken dat men zal trachten toch gans het gezin op te vangen en de man te overtuigen om de wapens neer te leggen. Men wil wel heel waakzaam blijven en zorgen dat er geen infiltratie van gewapende strijders mogelijk is. En zo worden heen en weer voorstellen gedaan om de eenheid van het volk te bewaren en verzoening te bewerken. De sfeer is allerhartelijkst. Ondertussen worden overvloedig koffie, thee en koekjes aangeboden, geheel in de stijl van de oosterse gastvrijheid. Daarna was het al weer tijd om afscheid te nemen. Het is duidelijk dat moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel niet stil zitten en nu nagenoeg dag en nacht in beslag genomen worden door de dringende hulp voor de Syrische bevolking. Zowat alle Syriërs zullen nog lang steun nodig hebben. Wij vieren ’s avonds de eucharistie met een dankbaar hart om de hulp die we het volk kunnen bezorgen, uiteraad vooral dank zij jullie en de vele weldoeners, waarvoor we uitdrukkelijk willen blijven bidden. Moge God, de Vader van alle mensen, in Jezus de Verlosser, door zijn Geest u overvloedig zegenen. Moge Maria, de Moeder van Jezus haar mantel van barmhartigheid over u uitspreiden. Tegelijk bidden we opdat dit land doorheen het grote lijden, toch mag blijven stand houden, tot diepe verzoening mag komen en uiteindelijk als een nieuw volk mag herrijzen: “Onze Vader...Uw Rijk kome, uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel”.

Wordt de lijdensweg ingekort?

Moscou en Washington zijn overeengekomen om in Syrië een voorlopig staakt-het- vuren in te stellen. Dit zou vandaag om middernacht ingaan. Het betekent dat de wapens zwijgen, tenzij op beperkte wijze, in geval van wettige zelfverdediging. Verder mag niemand van de ondertekenaars terrein van anderen inpalmen. Vooral houdt dit in dat overal humanitaire hulp zal verleend worden.
Het staakt-het-vuren geldt niet tegenover de groepen die als terroristen door de UNO zijn erkend, zoals Daesh, Al-Nusra en de met Al-Qaida verbonden groepen. Laat me hierbij noteren dat dit al een vooruitgang is tegenover de onzin van een staakt-het-vuren zoals dit tot heden vanuit internationale organisaties graag werd gepromoot. Terreurgroepen zijn ongrijpbaar voor officiële overeenkomsten. Een staakt-het-vuren betekende voorheen dat de gruwelgroepen gewoon naar believen doorgingen of zich konden hergroeperen, terwijl het wettige leger en de politiediensten verlamd werden en de bevolking niet mochten verdedigen. Heb jij de internationale gemeenschap om een staakt-het-vuren horen vragen toen Daesh zijn barbaarse rooftocht begon? Neen, terwijl de media zorgden voor voldoende afschuw, krijgen ze de nodige hulp om een groot deel van Syrië te domineren. Er is evenwel ook nu nog bedrog mogelijk. De Ahrar el-Sham is een door buitenlandse geheime diensten al vóór de crisis opgerichte terreurgroep, verbonden met Al-Qaida, met de bedoeling hier door “volksopstanden” een plaatselijke islamitische staat op te richten onder de sharia. Zij is met de ontwrichting begonnen (daarom hebben de Russen ook meteen deze groep gebombardeerd). Nu heeft deze groep haar naam veranderd in Jaych Halab, zodat zij niet meer op de lijst van de terroristengroepen voorkomt. Moeten Rusland of het Syrische leger daar in trappen, om Kerry en anderen ter wille te zijn? Vervolgens zijn er zeven gewapende groepen die uitdrukkelijk het staakt-het-vuren afwijzen en die zich nu bij Daesh voegen (de partizanen van de sharia, de soldaten van de Levant, de groep van de Krim, de soldaten van Al-Aqsa... ik bespaar u de namen). Het megabedrog blijft maar doorgaan. Alle aandacht zal niet gericht worden op het barbaarse terrorisme, maar op iedere actie van het Syrische leger en Rusland. Zo kan men de schendingen van de overeenkomst aan Syrië toeschrijven en een reden vinden voor nog meer illegale, onmenselijke militaire invasie. Ondertussen zijn op vier dagen tijd weer een 100-tal regeringssoldaten gesneuveld, waar de media achteloos aan voorbijgaan. Zij zullen echter niet vergeten worden door de Syriërs en zeker niet door God!

Er is een zogenaamde Onafhankelijke Internationale Onderzoekscommissie voor Syrië opgericht. Klinkt goed. Vorige dindsdag werd een informele sessie gehouden met leden van de commissie. En wat zien we? Deze commissie heeft een rapport gemaakt op grond van aanklachten van bepaalde ngo’s die Syrië beschuldigen, met valse feiten. Sinds begin van de oorlog heeft de Syrische bestendige afgevaardigde bij de UNO, Bashar al-Jaafari meer dan 600 brieven geschreven met de nodige documentatie over terroristische aanslagen en wreedheden. Op geen enkele brief is enig antwoord gekomen en met geen enkele van deze misdaden heeft de commissie nu rekening gehouden. Verder houdt de commissie geen rekening met de bewijzen van buitenlandse mogendheden die wapens blijven leveren en djihadisten blijven sturen naar Syrië. Als de onderzoekscommissie bekommerd is om de schendingen van de rechten van de mens, waarom is er dan geen enkele veroordeling te horen van Qatar, Saoedi-Arabië en Turkije? Aldus Bashar al-Jaafari. Geheel terecht zei hij dat deze commissie onmogelijk als “onafhankelijk” kan erkend worden vermits ze politiek gekleurd is. Tenslotte zei hij nog dat hij verwacht had dat de voorzitter van de commissie tenminste de aanslagen van de voorbije dagen in Homs en Damascus, waarbij meer dan 130 Syriërs de dood vonden, zou veroordeeld hebben! Daarover kwam echter geen woord. De 29 doden van de recente aanslag in Ankara waren voldoende om Turkije toe te laten Noord Syrië te komen bombarderen, terwijl inmiddels DNA-onderzoek heeft uitgemaakt dat de daders Turken zijn en geen Syriërs. Wie vindt nu een dergelijke ‘onafhankelijke’ UNO onderzoekscommissie nog geloofwaardig? Het is duidelijk dat ook deze commissie weer de Syrische crisis moet voorstellen als een oorlog van het leger tegen het volk, om het land te kunnen verwoesten. Zal dit de ellende van het volk verminderen?

En dan nog iets over de sancties. Ik denk dat de meeste mensen, zoals ik zelf vroeger, niet beseffen wat sancties eigenlijk betekenen. In Frankrijk is Laurent Fabius, de minister van buitenlandse zaken er vandoor gegaan, zoals Michel Raimboud schrijft (Le mensonge, la nausée et les sanctions, 22 februari 2016). Hij vindt het de schandaligste minister die Frankrijk ooit gehad heeft. Een man die de moorden van de rebellen in Syrië loofde, openlijk zei dat de Syrische president geen recht had om op aarde te leven en vooral Syrië met sancties wilde doden. Het doet ons vragen stellen omtrent de oprechtheid van de internationale gemeenschap over het lot van de Syrische bevolking. Reeds voor de Amerikaanse inval in Irak in 2003, hebben de sancties 600.000 kinderen gedood. Toen was Madeleine Albright (de eerste vrouwelijke) staatsecretaris (tot 2001) van de VS. Op een persconferentie vroeg een journalist aan haar of sancties wel verantwoord zijn wanneer daardoor meer dan een half miljoen kinderen sterven. En denk je dat ze dit cijfer ontkende? Helemaal niet. Haar antwoord luidde simpelweg: “wij denken van wel”! Het waren geen Amerikaantjes, maar ‘slechts’ Irakese kinderen. Op Syrië wegen economische, financiële, toeristieke, culturele, sociale, diplomatieke sancties die samen het land wurgen en de bevolking verstikken. De ambassades werden gesloten alsook de luchtvaartmaatschappij Syrianair. De Syrische banken en communicatie (Syriatel) werden geboycot, toeristen bleven weg, de banden met het westen werden doorgesneden. Ondertussen zorgden dezelfde initiatiefnemers van de sancties met hun terroristengroepen voor een deskundige verwoesting van alle belangrijke infrastructuur. Mensen werden gedood als insekten, maar de gestolen olie van Irak en Syrië werd beschermd door de VS en Turkije. Tot eind vorig jaar zorgden multinationals voor een veilig transport naar het zionistisch Israël en vandaar kwam het gewoon op de wereldmarkt. De machtigen der aarde profiteerden er volop van, maar niet het Syrische of Iraakse volk. Na vijf jaar is het volk (zij die nog leven, al of niet gehandicapt) uitgeput, op, zoals een hoogbejaarde, die al zijn reserves verbruikt heeft. Michel Raimbaud: “De criminele en schandalige sancties, die het land en het volk van Syrië doden, moeten opgeheven worden, niet binnen een maand of een jaar, maar nu. Het is geen kwestie van diplomatie maar van eer. Frankrijk zou zich eren wanneer het voor zichzelf, nationaal, alle sancties tegen Syrië zou opheffen”.

De grootste schande uit de geschiedenis van de westerse pers

Wie dagelijks ijverig de dagbladen leest en het tv-nieuws volgt, is niet meer opgewassen tegen een totaal vervormd beeld dat van het internationaal gebeuren gegeven wordt. De voorstelling van de oorlog tegen Syrië en van de huidige slachtingen in Aleppo zullen de geschiedenis ingaan als de meest schaamteloze vervalsingen van de werkelijkheid in de gehele Atlantische pers. Dat schrijf (voor de Amerikaanse pers) Stephen Rinzer, senior lid van het Watson Instituut voor internationale studies van de Brown universiteit. Al drie jaar leeft de bevolking van Aleppo onder de terreur van de terroristen. Water en elektriciteit werden afgesloten. Fabrieken werden afgebroken, vernield en machinerieën naar Turkije gevoerd. Het Syrische leger, geholpen door bondgenoten en vooral Rusland brengen nu eindelijk hoop. De Amerikaanse pers, nagepraat door de hele Atlantische pers stelt de feiten precies omgekeerd voor. Aleppo zou een “bevrijde stad” zijn en wordt nu zogenaamd door het leger gebombardeerd. Assad, de Russen, Iran en bondgenoten worden als de verwoesters voorgesteld, terwijl de Amerikaanse coalitie, Turken, Saoedi’s en “gematigde rebellen” als de grote bevrijders worden gezien. Stephen Kinzer is eerder mild voor de gewone journalisten, omdat ze niet beter weten (mij dunkt dat het wel hun taak is!).. Immers, de financiële en ideologische druk op dag- en weekbladen, tijdschriften en tv-kanalen is immens groot. De grofste leugens zijn nu zelfs ingeburgerd in de campagne voor de presidentsverkiezingen. Tijdens het recente debat in Milwaukee, stelde Hillary Clinton dat de vredesgesprekken van de UNO voor Syrië te danken zijn aan een overeenkomst die zij in juni 2012 sloot in Genève. De werkelijkheid is precies omgekeerd en geen enkele journalist was voldoende op de hoogte om er tegenin te gaan. In 2012 wist H. Clinton samen met Turkije, Saoedi-Arabië en Israël het goede vredesplan van Kofi Annan voor Syrië te kelderen, omdat Iran hierbij betrokken werd en omdat hierin voorzien was dat de wettige regering in Syrië voorlopig zou behouden blijven. En zo is de hele westerse pers verblind. Voor de wereld heeft dit catastrofale gevolgen: “De VS hebben de macht om te beslissen over de dood van volkeren”. Lijden en dood blijven voortduren omwille van de onwetendheid in de openbare opinie over wat er werkelijk gebeurt.

Dezelfde schrijver stelt dat Rusland wordt voorgesteld als onze eeuwige vijand, terwijl het in feite voor ons een ideaal voorbeeld is. Ziehier een omschrijving van zijn overtuiging. Tegenover Afghanistan en Irak hadden wij Rusland moeten volgen en niet militair binnenvallen. In Syrië zijn wij het die een bloedige oorlog begonnen en het volk zal blijven lijden totdat wij onze politiek veranderen. We moeten de wettige regering van Assad steunen, dan kan zij onderhandelen met de binnenlandse oppositie in plaats van met buitenlandse terreurgroepen die wij helpen om het land te verwoesten. Rusland navolgen is goed voor Amerika en voor heel de wereld. Ook Europa zal nooit veilig zijn zonder samenwerking met Rusland. ”Dank u, Rusland”. De campagne voor de presidentsverkiezingen draait vooral rond onze veiligheid om het leger nog sterker uit te bouwen en nog meer vijanden te kunnen vermoorden. Als vijanden worden dan steevast genoemd: Rusland, Iran, China en een of ander land naar keuze van het ogenblik. Hoe het oorlogsgeweld kan verminderd worden komt slechts zelden en ter loops ter sprake. Ted Cruz verwees naar de ellende van de gewone mensen in Raqqa of Falluja en Donald Trump zei uitdrukkelijk dat de inval in Irak een verschrikkelijke vergissing was. Over president Georges W. Bush en zijn raadgevers zei hij: “Zij logen. Ze zeiden dat er massavernietigingswapens waren, maar die waren er niet en dat wisten zij”. (Met dank aan de vriendelijke lezer die deze artikels en de link stuurde: Stephen Rinzer, The Media are Misleading the Public on Syria, <http://www.bostonglobe.com/opinion/2016/02/18/the-media-are-misleading-public-syria/8YB75otYirPzUCnlwaVtcK/story.html>. Hierbij nog twee artikels van dezelfde auteur: On Syria: Thank you Russia, The Boston Globe, 13 februari 2016; The great dumbing-down of US foreign policy, The Boston Globe, 16 februari 2016.) Een andere lezer zond me een goed Nederlands artikel (De waarheid die de media verborgen houden over Assad’s Syrië), naar aanleiding van een reportage van Martin Smith, een Nederlandse journalist die blijkbaar wel waarheidsgetrouw wil zijn. De tekst eindigt aldus: “Het wordt met de dag duidelijker dat er flink gelogen wordt in de media om zo de bevolking op het verkeerde been te zetten, zodat we dit soort oorlogen steunen. We zijn er allemaal massaal ingetrapt tijdens de oorlog in Irak en de Libië-invasie. Achteraf werd pas duidelijk dat er gretig gebruik is gemaakt van propaganda en leugens...” Wanneer zal de waarheid over Syrië openlijk erkend worden en het lijden eindigen?

Hier en daar zijn er gezaghebbenden die al tot een juister inzicht komen en het ook durven verkondigen. Lord Richard Dannart, oud-stafchef van de Britse troepen (2006-2009) zegt openlijk dat Londen een grote vergissing begaat door de djihadisten te steunen in plaats van te doen zoals Rusland en de Syrisch Arabische Republiek te steunen (“Russia is getting it RIGHT in Syria, it’s the UK getting it WRONG, blasts ex-army chief”, Tom Batchelor, The Daily Express, February 16, 2016). Ook de Duitse generaal Harald Kujat spreekt in dezelfde zin (<http://www.ninefornews.nl/duitse-topgeneraal-rusland-zal-vrede-brengen-in-syrie-westen-moet-turkije-in-toom-houden/>). En nu maar hopen dat zij die in de Lage Landen het weer maken, binnen niet al te lange termijn tot inzicht komen, tot welzijn van eigen volk en vooral tot heil van Syrië. We zouden al kunnen beginnen met de zaken eens met hun volle naam te noemen, zoals de NATO: Noord Altlantische Terroristische Organisatie!

Een betekenisvolle doorbraak

In 2014 lanceerden feministen in Spanje hun “trein van de vrijheid”, waarmee ze hun zogenaamd recht op abortus wilden promoten. Hiertegen schreef Mgr. Juan Antonio Rei Pla, bisschop van Alcala de Henares, nabij Madrid, een bijdrage onder de titel: “De zaken noemen met hun naam”. Hij vergeleek deze trein met de treinen naar Auschwitz, die de mensen naar het dodenkamp voerden. Een explozie van verontwaardiging bij de feministen! Ze voelden zich zwaar beledigd. Zij eisten respect voor hun zogenaamde sexuele rechten en rechten van de mens, gepromoot door de UNO-bepalingen en legden klacht neer bij het gerecht. Het gerecht besliste evenwel dat de overtuiging van de bisschop en zijn persoonlijk geloof door de vrijheid van uitdrukking worden beschermd, al kunnen ze storend zijn, kwetsend of onaangenaam. (Salon beige, 19 februari 2015). En wat de holocaust of shoah betreft, - zo voegen wij er aan toe - is het goed deze onbegrijpelijke misdaad niet te vergeten om een dergelijke herhaling te voorkomen. Nochtans kunnen we een systematische cultus, die alle andere gruwelen alsook de misdaden van het zionistische regime zelf in de schaduw blijven stellen, niet aanvaarden. De wereldwijde, decennia oude abortuswet heeft al een onnoemelijk groter aantal van de zwaksten uit de mensenfamilie op gruwelijke wijze ter dood gebracht. Bovendien raast deze trein in volle snelheid nog verder. Daarom is een dergelijke vergelijking meer dan gerechtvaardigd. Proficiat Mgr. Juan Antonio Rei Pla. En deze keer heeft Femida weer eens rechtvaardig geoordeeld.

Graag willen we volgende actie aanbevelen:

Mars voor Syrië, 12 Maart 2016, 14.00 u, Den Haag
Zaterdag 12 Maart 2016 is het 5 jaar geleden dat de zogeheten “Arabische lente” in Syrië begon. Zoals overal in het Midden-Oosten blijkt deze lente nu een winter, aangespoord door buitenlandse agenda’s en met de openlijke financiële, militaire en morele steun van terreurorganisaties, dictaturen en het Westen. Het Syrische volk heeft heldhaftig het hoofd geboden tegen deze schijnrevolutie om haar model van een seculiere eenheidsstaat te verdedigen. Ondanks de verwoede pogingen van takfiri, sectaristen en zionistische agressors, houdt Syrië stand. Vandaag leidt Syrië de revolutie tegen Daesh, een monster geboren uit de internationale steun aan “gematigde” rebellen met de agenda van criminele autarken in Golfmonarchieën. Nu dat zij de hele wereld destabiliseren, is het tijd de legitimiteit van de Syrische strijd te erkennen. Locatie: Spuiplein, Den Haag, aanvang 14.00 u. Toegestaan: Syrische, Nederlandse en Russische vlagge. Niet toegestaan: politieke polarisering en kaping voor sektarisme, Syrië is één. Spandoeken van te voren voorleggen ter goedkeuring, aangezien de ordediensten hiervan op de hoogte willen worden gesteld.. Meer informatie en richtlijnen op de facebook: (Contact: +32 (0)472 77 79 03 – vrij_syrie@telenet.be. Affiche: http://i66.tinypic.com/2hoemty.jpg facebook: https://www.facebook.com/events/431296530401838/)

P. Daniel

26-02-2016 om 19:32 geschreven door Gust Adriaensen

Het Gentse Hof van Beroep heeft de dagvaarding van de Heilige Stoel en de Belgische bisschoppen in verband met seksueel misbruik nietig verklaard.

Reeds in 2010 maakte het advocatenduo  Van Steenbrugge en Mussche bekend dat ze de Heilige Stoel en de Paus zouden dagvaarden. In een reactie op dit blog schreef ik toen:

'U devalueert het gild der advocaten. U maakt uw confraters te schande. Is er geen gildeorde die u tot de orde kan roepen. Want u hebt nog helemaal geen grond waarop een dagvaarding kan steunen, u kletst wat dat betreft uit uw nek. En u weet, tenzij u oliedom bent, dat het dagvaarden van een staatshoofd zomaar formeel niet kan. En dat, in de dwaze veronderstelling dat het zou kunnen, dergelijke dagvaarding volkomen zinloos zou zijn.

Waarom maakt u uw voornemen dan wereldkundig? Maar één verklaring: mediageilheid. Ze doet u de trappers verliezen, mr. Van Steenbrugge. In combinatie met uw viscerale afkeer voor kerk en hiërarchie, tast ze uw beoordelingsvermogen aan. Uw geloofwaardigheid als advocaat bent u nu zeker kwijt.'

Van Steenbrugge en Mussche zouden de naam advocaat niet waard(ig) zijn als ze meer dan 5 jaar geleden al niet wisten dat ze kansloos waren. Ze hebben in hun obsessie om paus, bisschoppen en kerk te beschadigen, een aantal mensen gewoonweg om de tuin geleid.

En de kosten en boetes zijn voor de vertegenwoordiger van de slachtoffers. Niet voor de advocaten.

25-02-2016 om 21:56 geschreven door Gust Adriaensen

Jan De Maeseneer, hoogleraar huisartsgeneeskunde en eerstelijnsgezondheidszorg, aan de UGent, houdt elk jaar bij de eerstejaarsstudenten geneeskunde, een peiling over de opvattingen van studenten over maatschappelijke thema's.

Sterker dan vroeger kwamen daaruit de volgende twee elementen naar voren.

De studenten sluiten sterk aan bij het 'individuele-schuldmodel': wie niet succesvol is, heeft onvoldoende zijn best gedaan. Zij beschouwen dat ook als een verklaring voor de ondermaatse aanwezigheid van studenten van etnisch-culturele minderheden.

Een tweede opvallende trend was de loopbaankeuze. Slechts 11% van de studenten wil in de toekomst huisarts worden, een halvering van de vroegere cijfers.

Deze resultaten roepen ernstige vragen op, aldus De Maeseneer. Het zal uiterst belangrijk zijn om de toekomstige artsen de essentiële competenties van een hulpverlener bij te brengen, zoals empathie, begrip voor falen, nood aan cohesie. Want deze competenties komen in de verdrukking als het individuele schuldmodel en de absolute keuzevrijheid zo zwaar doorwegen.

En professor De Maeseneer besluit: 'Het is niet mogelijk om betrokken, kwaliteitsvolle hulpverleners op te leiden als belangrijke maatschappelijke stromingen ertoe leiden dat solidariteit en mededogen worden ingeruild voor de focus op 'eigen schuld' en 'mijn carrière.'

24-02-2016 om 10:02 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus in 'Geprezen zijt Gij! Laudato Si'

'Het staat vast dat als de gewoonten van mensen de winst van de ondernemingen aantast, deze zich gedwongen voelen om op een andere wijze te produceren.

Dit herinnert ons aan de maatschappelijke verantwoordelijkheid van de consumenten: kopen is steeds een morele handeling, en niet alleen een economische.

Bijgevolg bevraagt het thema van de milieubeschadiging het gedrag van ieder van ons.'

24-02-2016 om 08:26 geschreven door Gust Adriaensen

De pastoor van Zeebrugge, Fernand Maréchal, geeft onderdak aan de vluchtelingen in de kerk en heeft nu ook een douchecontainer laten plaatsen in de tuin van de pastorie.

Daar passen gemeende felicitaties en grote bewondering bij!

Fernand Maréchal zet de opdracht om barmhartig te zijn in concrete daden om, in dit Heilig Jaar van de Barmhartigheid. Hij helpt mensen in nood.

Hoe hardvochtig en onmenselijk klinken daartegenover de oproepen van gouverneur, minister en burgemeester, om de vluchtelingen niet te helpen! En deze politici doen er nog een te verafschuwen schep bovenop door de pastoor publiekelijk onderuit te halen!! Kleinmenselijk? Nee, onmenselijk!!!

23-02-2016 om 19:42 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus in 'Geprezen zijt Gij! Laudato Si':

'We moeten het concept 'ontwikkeling' herdefiniëren. Een technologische en economische ontwikkeling die geen betere wereld en een integraal hogere levenskwaliteit bewerkt, kan niet als vooruitgang beschouwd worden.

Van de andere kant vermindert in een context van economische groei de werkelijke levenskwaliteit van de mensen vaak door de aantasting van het milieu, de slechte kwaliteit van de voedingsproducten of de uitputting van de natuurlijke rijkdom.

In dit kader wordt het discours van duurzame ontwikkeling vaak een afleidingsmaneuver.'

22-02-2016 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Jan Buelens, professor collectief arbeidsrecht UAntwerpen, over de pogingen van de werkgevers om de sociale rechten uit te hollen:

'We dreigen terug in de tijd te worden gekatapulteerd. Het is niet omdat de Woestes vervangen zijn door de Hutsen en De Nuls dat ze een andere taal spreken. De verpakking is anders, de inhoud dezelfde.

En net zoals toen (de tijd van Woeste, 19de eeuw) zal de uitkomst van de huidige discussies over het sociaal overleg en het stakingsrecht niet alleen bepalend zijn voor de vakbonden, maar voor de sociale rechten van alle werknemers.

Op de vakbonden rust dus een zware verantwoordelijkheid, maar niet degene die de andere zijde van de tafel hen wil aanmeten.'

21-02-2016 om 08:09 geschreven door Gust Adriaensen

Gewezen professor Hendrik Vuye voelde zich duidelijk niet op zijn gemak in de VRT-studio. Hij zat tegenover de niet onknappe Annelies Beck, die haar meest kritische gezichtsuitdrukking voor de dag had gehaald: hoofd en mond een beetje scheef en schuins, in haar ogen wat lichte spot, haar zegging nog een beetje geaffecteerder dan anders.

Waar de ooit gerespecteerde hoogleraar staatsrecht zich toch mee bezig hield? De zesde in lijn voor de troonsopvolging in het vorstendom België! Amadeo, de totaal onbekende zoon van prinses Astrid, was zonder toestemming van het parlement maar wel met goedkeuring van de premier getrouwd!!

Wie trekt zich daar nu ook maar iets van aan, liet Annelies verstaan. Jamaar, pruttelde Vuye tegen, de grondwet moet gerespecteerd worden, dat is geen vodje papier.

De vroeger gerespecteerde prof besefte ook wel dat hij zich hopeloos belachelijk aan het maken was. Het was de zoveelste vernedering. Zijn baas had hem het voorzitterschap van de fractie afgenomen en hem opgezadeld met een studieopdracht over het 'communautaire'. Dat was alweer enkele maanden geleden. Sindsdien was het oorverdovend stil geworden rond Vuye. Tot enkele dagen geleden de onaantastbare leider hem vroeg hoe ver hij met zijn werk stond en dat er wel eens iets naar buiten mocht komen.

Hendrik was in paniek iets beginnen zoeken dat misschien binnen zijn opdracht paste en hij was bij de trouwpartij van een zekere Amadeo terechtgekomen. Daarmee was de grondwetspecialist naar de VRT en naar de gazetten gehold.

Een onvoorstelbaar grote stommiteit, besefte hij nu. Ach, was hij maar hoogleraar aan de Katholieke jezuïetische Universiteit van Namen gebleven. Spijt en woede en schaamte vulden zijn getormenteerde hart.

20-02-2016 om 13:09 geschreven door Gust Adriaensen

De Italiaanse auteur, filosoof en linguïst, Umberto Eco, is overleden.

Hij schreef o.m. De Naam van de Roos en De Slinger van Foucault.

20-02-2016 om 08:33 geschreven door Gust Adriaensen

.
XI/8
19 februari 2016

Nieuws uit de gemeenschap

Zondag vierden we in de byzantijnse liturgie de “orthodoxie”. Het oecumenisch concilie van Nicea besliste in 787 tegen de beeldenstormers in, dat de verering van de iconen geheel gerechtvaardigd is omdat hierdoor niet de voorwerpen maar Jezus en de heiligen vereerd worden. De beeldenstorm is de laatste ketterij die gedurende meer dan een eeuw grote verwoestingen aanrichtte in de oosterse kerk. De strijd laaide later weer op, totdat keizerin Theodora de “orthodoxie” kon herstellen. Een concilie in 843 besliste dat “het herstel van de orthodoxie” ieder jaar in het begin van de vasten moet gevierd worden. Vandaag gebeurt dit met een processie na de mis waarbij ieder een icoon draagt. Op woensdag gaat onze byzantijnse priester voor in een lange en mooie dienst van de zogenaamde “présanctifié”, die begint zoals de eucharistie, dan vespers met gebeden en processie, communiedienst en plechtige acathisthymne
en moslimjongen uit Nebek, die ons samen met zijn ouders vorige week bezocht, wil nu anderhalve dag met ons meeleven. Hij werkt mee, bidt mee, eet mee en krijgt een kamertje. Ondertussen hebben we intense gesprekken over zijn levensverwachtingen. Hij is vrijwilliger bij de Rode Halve Maan. Graag wil hij zijn Engels vervolmaken zodat we onder elkaar bij voorkeur tussendoor Engels praten. We nemen ook ruimschoots de gelegenheid waar om het christelijk geloof uit te leggen, waaraan hij echt geïnteresseerd is.
Moeder Agnes-Mariam was ondertussen in Aleppo waar zij de humanitaire hulp coördineerde. Daar werden een ambulance, een mobiel hospitaal (‘hospitainer’) en 26 vrachtwagens met hulpgoederen bezorgd ( 2 X meer dan we vorige week schreven). Op 17 februari was zij aan het hoofd van een commissie die de christenen van de Levant vertegenwoordigen in Moscou, waar deze groep overleg pleegde met Mikhail Bogdanov, afgevaardigde minister van buitenlandse zaken, over de humanitaire nood. Van Russische zijde werd verdere concrete hulp toegezegd, waar ook de Russische orthodoxe kerk actief bij betrokken is. Moeder Agnes-Maria kreeg daar eer- en dankbetuigingen voor haar inzet en ze hield ook een persconferentie waarin zij de internationale gemeenschap opriep op te houden met de godsdienst te gebruiken om haat te zaaien tussen de bevolkingsgroepen.
.
Nog meer agressie en leugens

Op zondag 14 februari meldt de apostolische vicaris van Aleppo, Abou Khazen dat de “gematigde” rebellen volop burgerdoelen aan het bombarderen zijn met meerdere doden en een veelvoud van gewonden tot gevolg. Ondertussen is Turkije in Syrië de Koerden aan het bombarderen terwijl zij het juist zijn die Daesh het meest efficient bestrijden. De voorzitters van alle oppositiepartijen in Turkije, Selahatin Dimirtas (HDP), Devlet Bahceli (MHP), Kemal Kilicdaroglu (CHP) hebben zich heftig uitgesproken tegen deze interventie. Zij zeggen openlijk dat de coalitie van Saoedi-Arabië, Turkije en Qatar bedoeld is om Daesh en de aanverwante terroristengroepen te redden, nu het Syrische leger, met steun van Rusland, Hezbollah, Iran steeds meer terrein herwinnen. Het is openlijke steun aan Daesh. De woordvoerder van Iran, Sadeq Hossein Jaber Ansan herinnert er nog eens aan dat iedere tussenkomst in Syrië zonder erkenning van diens soevereiniteit en zonder toestemming van de Syrische regering tegen het charter van de UNO is, tegen het internationaal recht en een steun aan het terrorisme. Dat de UNO zwijgt over dit hoogtepunt van agressie, moorden en verwoestingen en deze niet kan of wil stoppen, toont aan hoezeer onze internationale instellingen gepolitiseerd zijn. En dit is helaas nog maar de helft van de ellende. Hierbij komt nog het enorme mediabedrog tegen Syrië, waardoor de oorlog met leugens nog wordt aangemoedigd, nl. door een obsessie tegen de Syrische president, het Syrische leger en Rusland en allen die de soevereiniteit van het land verdedigen. De aandacht wordt afgewend van de echte misdaden en de werkelijke misdadigers om degenen die het land en het volk willen redden als de grote schuldigen voor te stellen. Met valse beelden en berichten wordt gezegd dat het leger en Rusland burgers en ziekenhuizen bombarderen, het volk uithongeren...Onze vrt-oorlogsspecialist doet er nog een schepje bovenop door te beweren dat zij het doen om “het opstandige volk” onder de knoet te krijgen, terwijl in werkelijkheid nagenoeg overal het volk openlijk het leger en de Russen verwelkomt! Tenslotte wordt gesuggereerd dat de NAVO Turkije nog kan komen helpen, alsof het nu Syrië is dat in Turkije binnengevallen is! Turkije, dat het Syrische Antiochië al brutaal heeft ingepalmd, beslist nu dat het Syrische Azar op 10 km van de Turkse grens in handen van de rebellen moet blijven om zogenaamd Daesh te bestrijden! Wie kan deze waanzin eens doen stoppen? De Amerikaan dr. Paul Craig Roberts zegt het kortweg zo: ze vertellen ons niets dan leugens (Ils nous disent rien que des mensonges, mondalisation.ca, 15 februari 2016). Wij denken, hopen en bidden dat de voormalige Libanese president (van 1998 tot 2007) gelijk heeft door te beweren dat Syrië ondanks alles zal overwinnen (Emile LAHOUD, La Syrie et son Etat national: une victoire certaine, mondialisation.ca, 15 februari 2016). Heren en dames journalisten, houdt op met uw onzin over “het in het zadel houden van een president”. Het gaat over het overleven van een volk en het behoud van een land met zijn oudste beschaving en christendom. Dat Rusland, Iran, China hier zijn uit eigenbelang is zeker waar. Waarom spreek je nooit over het eigenbelang van de VS, Israël, Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar, Frankrijk, Engeland? En als de eersten hier zijn om land en volk te beschermen en de laatsten om ze te vernietigen, geef ons dan maar de eersten. Amerika wil met zijn vazallen de absolute alleenheerschappij in de wereld blijven behouden. Rusland wil een wereld waarin landen soeverein blijven, elkaar wederzijds kunnen bevorderen en waar het internationaal recht gerespecteerd wordt en niet gemanipuleerd door hen die de grootste legermacht hebben. In Syrië wordt de historische strijd gestreden van de overgang van een monopolaire naar een multipolaire wereld. De Amerikaanse droom is gelukkig (bijna) voorbij. Voor Amerika is het een kans om de duizelingwekkende bedragen voor munitie en leger, besteed aan de vernietiging van andere landen, nu te geven aan eigen volk en zijn eigen samenleving op een gezonde wijze uit te bouwen, de democratie en de creativiteit van het volk te herstellen. Voor Europa is het een kans om zijn slavenjuk af te werpen en de NAVO te ontbinden die al sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie en de ontbinding van het Warschau-pakt geen zin meer heeft. De Europese landen kunnen hierdoor hun rijkdom en soevereiniteit herwinnen en tevens de vluchtelingen naar hun eigen land laten terugkeren.

Wordt wakker!

De gezamenlijke verklaring van paus Franciscus en patriarch Cyril (12 februari 2016) is een machtige oproep tot de christenen voor een hernieuwd christelijk leven en tot alle mensen van goede wil voor een hernieuwde samenleving van de mensheid. Deze eerste ontmoeting van de twee kerkleiders sinds de scheuring van 1054 vond plaats in Cuba, het kruispunt van Noord en Zuid, Oost en West, symbool van de “nieuwe wereld”, ver verwijderd van de ruzies van de ”oude wereld”. De heldere tekst begint met een hulde aan de Drie-ene God, Vader, Zoon en heilige Geest en eindigt met een bede tot Maria: “Onder de bescherming van uw barmhartigheid nemen wij onze toevlucht, heilige Moeder Gods”. Ziehier een samenvatting met enkele markante citaten.
Gedurende een millennium beleefden katholieken en orthodoxen dezelfde geestelijke eenheid, gedragen door het getuigenis van de Moeder Gods, de heiligen en de martelaren. De breuk van deze eenheid wordt betreurd en het verlangen uitgedrukt om alles te doen om tot een algehele eenheid van alle christenen te komen. Er is nu een grote bekommernis voor de vervolgde christenen in het Midden Oosten en Noord-Afrika, die met uitroeiing bedreigd worden. In Syrië, Irak en andere landen van het Midden-Oosten is er een massale uittocht van christenen, terwijl zij daar sinds de apostolische tijd samen leefden met andere religieuze gemeenschappen. De internationale gemeenschap wordt opgeroepen “dringende acties” te ondernemen om niet alleen deze uittocht te stoppen maar ook het lijden van gelovigen van andere religieuze tradities, die getroffen worden door oorlog, chaos en terrorisme. (De noodzaak van deze “dringende acties” doet ons denken aan de kruistochten, die wilden beletten dat de Turken het Heilig Land zouden verwoesten en verdere massaslachtingen aanrichten. Deze gruwelen zijn nu het model voor de huidige islamitische staat.)
“14. Met de bevestiging van de fundamentele waarde van de godsdienstvrijheid, danken wij God voor de huidige vernieuwing, zoals nooit voorheen, van het christelijk geloof in Rusland en in vele andere landen van Oost Europa, die decennia lang overheerst werden door atheïstische regimes. Vandaag zijn de ketens van een militant atheïsme verbroken en in vele plaatsen kunnen christenen nu vrij hun godsdienst belijden. Gedurende de laatste 25 jaar werden duizenden nieuwe kerken gebouwd, alsook honderden kloosters en theologische instituten. Christelijke gemeenschappen nemen belangrijke initiatieven op gebied van caritatieve hulp, sociale ontwikkeling en verschillende vormen van hulpverlening aan mensen in nood. Orthodoxen en katholieken werken dikwijls samen. Zij getuigen van de waarden van het Evangelie en van de werkelijkheid van de gedeelde geestelijke fundamenten van een menselijk samenleven.”
In tegenstelling hiermee wordt in vele landen de godsdienstvrijheid van christenen steeds meer beknot. Daar heerst een agressieve secularistische ideologie, die alle verwijzing naar God en Zijn Waarheid verwijdert.
“16. Het proces van Europese integratie dat begon na eeuwen van bloedige conflicten werd door velen met hoop verwelkomd als de waarborg voor vrede en veiligheid. Toch willen wij oproepen tot waakzaamheid tegenover een integratie die religieuze eigenheden niet respecteert. Wij moeten de bijdrage van andere godsdiensten aan onze beschaving wel blijven verwelkomen, maar het is onze overtuiging dat Europa trouw moet blijven aan zijn christelijke wortels. Wij roepen christenen van oost en west Europa op om samen te getuigen van Christus en het Evangelie, zodat Europa zijn ziel bewaart, die gevormd werd door tweeduizend jaar christelijke traditie.”
Vervolgens wordt de aandacht gevestigd op de grote ontwrichtingen in de mensenfamilie. Terwijl de materiële rijkdommen van de mensheid groeien, leven zo velen in uiterste armoede en zijn er miljoenen vluchtelingen. Door een consumptie van de aardse goederen zonder grenzen, groeit de ongelijkheid nog. Aan miljoenen kinderen wordt het recht ontnomen om geboren te worden: “Het bloed van de ongeboren kinderen schreeuwt tot God” (vgl. Gen. 4, 10). Het onvervreemdbaar recht op leven moet gerespecteerd worden. Alle vormen van manipulatie met het menselijk leven van euthanasie tot de technische, biomedische reproductie moeten als mensonwaardig afgekeurd worden. De familie, gebouwd op het huwelijk als een verbond van man en vrouw, is het natuurlijke centrum van het menselijk leven en van de samenleving. Andere vormen van samenwonen kunnen daarmee op geen enkele wijze gelijkgesteld worden. Tenslotte wordt het pijnlijk geschil omtrent de “uniaten” vermeld en de praktijk om gelovigen van de ene kerk voor de andere te winnen wordt afgekeurd volgens het woord van Paulus: “Het was mij een erezaak het evangelie nergens te verkondigen waar de naam van Christus reeds genoemd was. Ik wil niet bouwen op een fundament dat door anderen is gelegd” (Romeinen 15, 20). Orthodoxen en katholieken willen broeders zijn en geen concurrenten. Hierbij wordt de hoop uitgesproken dat ook de verdeeldheid onder de orthodoxe christenen in Oekraïne overwonnen wordt door een gezamenlijk getuigenis.

Een Irakese sjiiet die christen wordt

Het zogenaamde “christelijke” westen wordt nu overspoeld door de islam, die in zijn kielzog menigten christenen meesleurt. In de Arabische wereld, het Midden Oosten en Noord-Afrika zien we eerder het tegendeel gebeuren. Christelijke organisaties zoals Kerk in Nood, Open Doors en anderen verrassen ons regelmatig met berichten over moslims die christen worden. Met kerstmis vorig jaar moest pater Humblot vluchten en zijn centrum in Iran verlaten omdat er zovele bekeringen plaats vonden. Hij spreekt van 300.000. We hebben hier zelf mensen gehoord die recent het sjiitische Iran bezochten en getuigen dat het land rijp is voor het christelijke geloof. Dat gaat uiteraard met moeilijkheden gepaard. In Soedan zouden sinds 2000 al één miljoen moslims christen geworden zijn. Aan de Afghaans-Pakistaanse grens zijn er hele dorpen die christen worden. In Egypte heeft de moslimpresident el-Sissi het orthodoxe kerstfeest op 6 januari meegevierd in de St Marcus kathedraal van Caïro en beloofd alle verwoeste kerken dit jaar weer op te bouwen. Er zouden nu in Egypte een 2,5 miljoen christenen zijn. Vanuit Saoedi-Arabië hebben we al meerdere getuigenissen gehoord van christenen die in het geheim het christelijk geloof verkondigen, waarvoor de bevolking ontvankelijk is, al is het ten strengste verboden. Hierbij nog twee bemerkingen. De uitroeiing van de christenen en van het christelijk geloof juist in het land waar het ontstaan is, blijft een grote dreiging. Dit gevaar komt evenwel niet op de eerste plaats van de islam zelf, maar vooral van de overheersingspolitiek van het (‘christelijk’!) westen die fanatieke moslims gebruikt om de soevereiniteit van een land te breken en zo heer en meester wil worden van het land en zijn rijkdommen. En dit is mogelijk omdat de openbare opinie in het westen grondig werd/wordt bedrogen omtrent hetgeen hier werkelijk gebeurt. En zo zijn er ook vele vrome christenen die niet (willen) inzien dat de voornaamste schuld van de bijna uitzichtloze ellende niet hier ligt, maar in het westen. Een tweede bemerking betreft het merkwaardige feit dat vele moslims die tot het christelijke geloof komen, vertellen dat ze in een droom Jezus of Maria gezien hebben, die hen uitnodigt. We hebben dit trouwens hier zelf al meerdere malen vernomen van volwassenen en van kinderen. Onlangs nog van een moslimkind dat vertelt dat het in een droom Maria, de moeder van Jezus, gezien heeft. We willen nu iets vertellen van de ongemeen boeiende bekering van een Irakese moslim die in een droom Jezus zag die hem uitnodigde “het brood van het leven” te eten. Later begreep hij dat het om de eucharistie ging.

Het was nog in de tijd van Saddam Hussein. Mouhammed al-Sayyid al-Moussauri behoorde tot een grote en machtige clan in Bagdad en hij was door zijn vader – het oppermachtige stamhoofd - aangeduid om zijn opvolger te worden. Hij heeft negen broers en tien zusters. Van de oorlog met Iran had hij geen last want zijn vader regelde het dat hij niet hoefde te vechten, dank zij de wijd verspreidde corruptiepraktijken. In de plaats daarvan moest hij alleen een tijdje dienst doen in een kazerne. Bij die gelegenheid diende hij een kamer te delen met een christen, een katholiek, waarvoor hij van nature een grote minachting had. Christenen beschouwde hij als heidense afgodendienaars, die drie goden aanbidden. Hij zou die man eens tot inzicht brengen in de superioriteit van de islam en de alles overtreffende grootheid van de koran. Geleidelijk merkte hij dat deze man, een eenvoudige boer, helemaal geen onderontwikkelde heiden was, wat bij hem enige nieuwsgierigheid wekte. Hij begreep dat deze christen ook leefde van een “heilig geschrift”, nl. het evangelie. Nog steeds overtuigd dat de koran superieur is, vroeg onze sjiiet of hij dat evangelie eens mocht lezen. De christen antwoordde echter afwijzend. Zijn verrassend voorstel was het volgende: lees eerst eens grondig uw koran vanuit het islamgeloof, nl. God die de Barmhartige is en de islam die een godsdienst is van geluk en harmonische samenleving onder de mensen, waardoor de “wereld van de islam” de “wereld van de vrede” is. Lees de koran zeer aandachtig als het woord en de handleiding van deze barmhartige en vrede-brengende God. Kortom, lees de koran eens met een .oprecht geweten. Nadat onze sjiiet op die wijze de koran gelezen had, was hij helemaal in de war. Hij dacht verder na over de feitelijke praktijk van het moslimgeloof en over het leven van zijn zogenaamde profeet. Hij stoorde zich vooral aan het misprijzen voor de vrouw, de verheerlijking van de seksuele uitspattingen, de hatelijke houding tegenover anderen. Nadat hij het evangelie gelezen had was hij helemaal gewonnen voor de onovertroffen waarheid van het christelijk geloof. Ondertussen had zijn vader een huwelijk geregeld met een meisje uit een andere machtige en aanzienlijke familie, zonder dat hij er enige inspraak in had. Voor wanneer? Het feest is volgende week! Hij kon niet anders dan meespelen en zijn bruid was een heel vrome moslima. Het meeslepende verhaal wil ik u verder zelf laten lezen: hoe hij als opgejaagd wild geleefd heeft, bijna tot nu toe. Ziehier de verschillende etappen. Zijn vrouw is, na een bijna fatale huwelijksbreuk omwille van zijn christen zijn, uiteindelijk op dezelfde wijze als hij christen geworden. Moslims die christen worden moeten gedood worden, samen met alle christenen die hieraan hebben meegewerkt. En zo verkeerden deze ouders samen met hun twee kleine kinderen in voortdurend doodsgevaar. De man geraakt in de gevangenis en wordt zwaar gemarteld zonder dat hij de namen van christenen geeft. In het grootste geheim kunnen ze toch hun vlucht voorbereiden en met veel hindernissen en gevaren uitvoeren. Het gezin geraakt in Jordanië maar ook daar zijn alle christenen waarbij ze steun zoeken op dezelfde wijze in gevaar. Uiteindelijk kan daar het hele gezin toch katholiek gedoopt worden. Dan komen vier broers en een ‘geliefde’ oom hem opzoeken om hem te vermoorden. Op onverklaarbare wijze overleeft hij deze moordpoging, maar wordt wel zwaar gewond. Het gezin leeft verder opgejaagd, maar kan met behulp van hun christelijke vrienden toch telkens vluchten van schuilplaats naar schuilplaats. Met de grootste moeilijkheden lukt het hen uiteindelijk in 2001 te ontsnappen. Ze willen naar een vrijer land, naar Libanon of Syrië maar in feite komen ze terecht in Frankrijk, waar ze geen enkele band mee hebben. Ze krijgen de Franse nationaliteit én politiebescherming. In een telefonisch contact stelt een van zijn broers hem voor terug te keren. Hij vreest echter dat het een valstrik is. Hij verneemt dat zijn vader twee jaar geleden gestorven is en dat zijn moeder hem verantwoordelijk acht voor diens dood. De uiterlijke schijn van een trotse modelfamilie in een onwankelbare eenheid is als een doek gevallen. Een van zijn broers is volslagen atheïst geworden.

Het is één lang verhaal van wonderen in een gezin dat een zware kruisweg gaat uit liefde voor Jezus. Telkens gebeurt er iets onverwachts waardoor een fatale afloop vermeden wordt. In grote eenheid dragen de ouders samen de vervolging, als trouwe christenen. Het boek verwijst naar de eschatologische rede van Jezus: “Ge zult zelfs door ouders en broers, door bloedverwanten en vrienden overgeleverd worden en sommigen van u zullen ze ter dood doen brengen. Ge zult een voorwerp van haat zijn voor allen omwille van mijn Naam...” (Lucas 21, 16-17). (FADELLE Joseph, Le prix à payer, Paris, Editions de l’œuvre, 2010.)

19-02-2016 om 19:41 geschreven door Gust Adriaensen

Tom De Herdt, voorzitter van het Instituut voor Ontwikkelingsbeleid en Beheer (UAntwerpen):

'Met een ecologische voetafdruk die twee tot vier keer groter is dan de biocapaciteit van Europa, zijn wij het die de laatste decennia boven onze stand hebben geleefd. De klimaatverandering is een westerse verantwoordelijkheid waarmee we nu vooral het Zuiden opzadelen.'

19-02-2016 om 07:50 geschreven door Gust Adriaensen

Een onderzoek over het jeugdwerk in Vlaanderen, gaf o.m. aan dat nogal wat ouders bezorgd zijn over de leiding, in het bijzonder over de (te) jeugdige leeftijd van de leiders en leidsters.

Jaan De Koster, hoofdleider van Chiro Bodegem, herkent die bezorgdheid. Maar vele ouders, aldus Jaan, trekken daaruit voor zichzelf en hun eigen verantwoordelijkheid en engagement, niet altijd de logische en te verwachten conclusies.

Jaan heeft overschot van gelijk. Er zijn veel te veel ouders die de jeugdbeweging beschouwen als een erg goedkope kinderopvang. Ze vinden dat maar vanzelfsprekend. En als er al eens iets misloopt, dan krijgt de leiding de volle lading over zich heen.

Jonge mensen die zich inzetten voor het jeugdwerk, die verantwoordelijkheid willen en durven opnemen, verdienen steun en felicitaties, niet alleen van de ouders maar van heel de maatschappij.

18-02-2016 om 15:03 geschreven door Gust Adriaensen

De abdijkring van Postel bestaat uit mensen die verbonden willen leven met de abdijgemeenschap van Postel, delend in de norbertijner spiritualiteit.

Twee keer per jaar is er voor alle leden een ontmoetingsdag. Op de eerstvolgende ontmoetingsdag, die plaatsheeft op zaterdag 27 februari om 9.30 uur in het Kontaktcentrum van de abdij, spreekt abt Fédéric Testaert over

'WEES BARMHARTIG ZOALS DE VADER BARMHARTIG IS.

OVER HET JAAR VAN DE BARMHARTIGHEID'

Ook u bent van harte welkom. Geïnteresseerd? Aarzel niet contact op te nemen met pater Nicolaas Gorts (pastoor) voor 22 februari via nicolaasgorts@hotmail.com of tel. 0495 52 46 54.
 

17-02-2016 om 13:53 geschreven door Gust Adriaensen