Een scheepje van papier
geladen met een kinderdroom
drijft snel het beekje af.
Geen rimpel in het watervlak.
Tot in een bocht een tak
de weg verspert

"en 't schip te pletter slaat
op deze klip".

Dit schijnt een beeld
te echt en groots
voor een scheepje van papier.
Maar denk aan 't kind
dat in zijn boot
de wereld zag.
Een pionier
die storm trotseert
de golven klieft
en op de brug
nog steeds bevelen schreeuwt
nadat zijn boot
allang vernield vergaan
een klonter pulp geworden is
daar in de bocht
precies waar hij 't bevel van 't schip
zo stoer op zich genomen had.

19-07-2007 om 22:18 geschreven door Gust Adriaensen

16-07-2007 om 14:02 geschreven door Gust Adriaensen

De knapen staan me bij:
de maliënkolder aangeschoten
het glanzend harnas
stuk voor stuk
zorgvuldig aangepast
moeizaam op het paard gehesen.

Ik weet de jonkvrouw zo nabij.

't Vizier is neergeklapt
de sporen in de flank geslagen
de lans gestrekt.

Kijkt zij naar mij?

De botsing der titanen.
Zijn lans die afschampt
op mijn schitterend schild
de borstplaat ingedrukt
ik hoor mijn ribben kraken
de wereld draait zich om
ik stort in 't perk.

Komt zij tot troost nu toegesteld?

Een hoopje schroot wordt weggebracht
daarin een dwaze ridder ach!

Gedeukt 't kuras
de hoofse minne onaangetast

blijf ik van haar dromen.

15-07-2007 om 22:20 geschreven door Gust Adriaensen

In 'De Morgen' brengt politiek hoofdredacteur Yves Desmet een ironisch eresaluut aan Herman De Croo. Niemand, aldus Desmet, heeft meer dienstbetoon verricht, meer recepties afgelopen en vaker gelegenheidsredes gegeven dan de ruiter van Brakel. Desmet besluit: De Croo blijft tot aan zijn dood in de Kamer. En daarna gaat hij naar de Senaat.

Ik heb er begrip voor dat de hoofdredacteur van 'De Morgen' het woord 'hemel' niet uit zijn pc krijgt, maar De Croo gaat daar na zijn dood wel degelijk naar toe. Zoals Yves Desmet vanuit zijn katholieke kindertijd zeker nog weet, is de hemel altijd stralend blauw. De Croo begint er onmiddellijk aan de uitbouw van een gigantisch dienstbetoonapparaat, spoedt zich te paard van de ene hemelse receptie naar de andere en geeft vooral te onpas redes in een onverstaanbaar patois, tot God zelf het nodig acht hem de mond te snoeren.

14-07-2007 om 08:56 geschreven door Gust Adriaensen

Het water
van de Witte Nete
kolkt.

Het rad
tegen de verweerde muur
draait.

Het gebouw
zo puur van vorm
ligt

onrustig gespiegeld
in het wiel.

Op het terras
bij een glas

soes ik weg

in de zomerzon
in het geroezemoes
in het watergebruis

droom ik weg

over de blauwe bossen
de hooggelegen akkers
de natte beemden
over de grillige oevers
het snelle water
de stille kano's

over de eeuwen schoonheid
van 's heren watermolen.

13-07-2007 om 19:41 geschreven door Gust Adriaensen

Van ver al zie ik moeder
aangewandeld komen
over de Hodonkse akkeren.
Op de Vonderbrug kruisen we elkaar.
Een meisje is ze,
donker van oog en haar.
"Dag moeder", zeg ik.
"Dag kind", groet ze mij
-een man van vijftig jaar -
en ze gaat verder kerkewaarts.

Zo makkelijk valt de tijd weg
in het besef
dat slechts een laag beton
mijn stappen scheidt
van die van haar,
vijfenzeventig jaar geleden.

(1991)

09-07-2007 om 23:26 geschreven door Gust Adriaensen

Reeds enkele dagen na de verkiezingen werd het scenario 'Reynders-Dehaene-Leterme' door de CD&V geschreven, via de media mondjesmaat verspreid en aan de koning, die door de toppolitici met cynisch 'respect' al een maand wordt voorgesteld als de persoon die 'aan zet is', de 'scenarist', opgedrongen.

De aanstelling van een 'bemiddelaar' is uiterst ongewoon (zijn er wel precedenten?) en bewijst vooral dat Leterme, ook na zijn eclatante verkiezingsoverwinning, nog altijd zijn nek niet echt durft uitsteken. Zijn pad naar het premierschap moet geëffend worden door een man die vanaf het prille begin van zijn politieke carrière, van onbeschoftheid, cynisme en achterkamertjespolitiek zijn handelsmerk heeft gemaakt.

Dat Leterme ervoor terugschrikt de formatiemoeilijkheden, zelf aan te pakken, zegt veel over de politieke moed en de staatsmanskunst van 'Mister 800.000'.

06-07-2007 om 20:42 geschreven door Gust Adriaensen

Tussen twee riviertjes
liggen de beemden en aarden,
akkeren en gaarden.
Veilig binnen de ligusterhagen,
rijen zich de boerderijen
op de rug der glooiing.

04-07-2007 om 17:03 geschreven door Gust Adriaensen

02-07-2007 om 17:18 geschreven door Gust Adriaensen

Weg van het momentane geraas,
toch in het hart van het dorp,
verheft zich uit de Kolkkuil
de oude pastorie.

Was zij beschermend huis
en warme thuis
voor hen die eeuwenlang
hier woonden?

Werd binnen deze muren
de kromstaf gehanteerd
of overwon
de taal van 't kruis?

Stond deze poort wijd open
voor schapen die een herder zochten
of was de drempel veel te hoog
de deur te smal?

Vond pijn of smart
in deemoed aangebracht
een luisterend oor,
een troostend woord?

Veilig binnen de vest,
waarop reeds eeuwen eenden glijden,
staat statig midden in de tuin,
de oude pastorie.



 

01-07-2007 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Op de fora van verscheidene kranten worden dezer dagen de kwaliteiten en gebreken van Kris Peeters uit de doeken gedaan. Vertrouwen in, en de bekwaamheid of het imago van de nieuwe Vlaamse minister-president, zijn natuurlijk belangrijk. Maar wat heel wat vragen oproept is dat iemand die nooit gekozen is in het Vlaamse Parlement, de hoogste politieke functie in Vlaanderen aangeboden krijgt.

Wettelijk is dergelijke benoeming mogelijk, het zou er nog aan moeten mankeren. Maar ze bewijst glashelder dat Leterme en de CD&V-partijtop weinig of geen belang hechten aan de basis van ons democratisch systeem, namelijk het aanduiden van vertegenwoordigers van de bevolking via verkiezingen.

Het betekent ook een zware belediging voor al degenen die zich enorme moeite getroost hebben om een zetel in de Vlaamse assemblee te veroveren. Zij worden klaarblijkelijk niet geschikt of bekwaam genoeg geacht om de leiding van de Vlaamse regering op zich te nemen.

Bovendien is het nu nog duidelijker geworden dat, zoals in de meeste andere partijen (met uitzondering allicht van Groen!), slechts een uiterst beperkt groepje partijtoplui het binnen de CD&V voor het zeggen heeft. Wanneer het echt om belangrijke dingen gaat, geldt voor de overgrote meerderheid van de hele partijmachinerie maar een boodschap: zwijgen en jaknikken, desgevallend met de dood in het hart.  

28-06-2007 om 09:53 geschreven door Gust Adriaensen

Waar is de tijd dat velen met bewondering en afgunst opkeken naar de Nederlandse ruimdenkendheid en openheid voor andere landen, andere culturen, godsdiensten, ethische opvattingen.

Het is alsof onder Balkenende onze buren zich meer en meer terugplooien op zichzelf en zich het veiligst en comfortabelst wanen binnen letterlijk en figuurlijk eerder enge grenzen. Voor een sterker verenigd Europa is er in dergelijke defensieve geesteshouding natuurlijk geen plaats.

Van CDA en CU is dat misschien nog te begrijpen. Dat Bos en de PvdA daarin bijna kritiekloos meehuppelen, roept al meer vragen op. Om nog niet te spreken over de ronduit anti-Europese standpunten van de SP. De houding van de twee sociaal-democratische partijen, vind ik een negatie van het internationale karakter dat de sociaal-democratie altijd gekenmerkt heeft.

27-06-2007 om 07:43 geschreven door Gust Adriaensen

25-06-2007 om 11:11 geschreven door Gust Adriaensen

22-06-2007 om 13:36 geschreven door Gust Adriaensen

De KB's van minister Vanvelthoven in verband met de sociale verkiezingen en de vertegenwoordiging van de werknemers in de KMO's , worden door de liberalen en de werkgevers naar de koninklijke lade verbannen. Een commentaarschrijver van een krant  heeft het zelfs over 'een onfatsoenlijke soloslim van Vanvelthoven.


Mag ik een poging doen om de balans een beetje in evenwicht te brengen. Het is onfatsoenlijk om de organisatie van de sociale verkiezingen in het gedrang te brengen. Het is onfatsoenlijk Europese richtlijnen, alleen als het in de kraam van liberalen en werkgevers past, serieus te nemen. Het is onfatsoenlijk een door de belastingbetaler te betalen miljoenenboete te riskeren. Het is onfatsoenlijk dat werkgevers en liberalen nog altijd gekant zijn tegen, gestructureerde en wettelijk geregelde werknemersvertegenwoordigers in de KMO's. Het is onfatsoenlijk dat de discussie daarover al 5 jaar woedt. Het is onfatsoenlijk te vergeten dat deze KB's de volledig conforme uitvoering van goedgekeurde wetgeving regelen.

Wat ik zeker zo belangrijk vind, is dat deze rel nog maar eens pijnlijk scherp aantoont dat liberalen en werkgevers natuurlijke bondgenoten zijn in conflicten met de werknemers , dat het ACV eerder mak reageert en de CD&V geen kik geeft ter verdediging van de werknemersbelangen.

Maar ja, wat wil je met een roomsblauwe regering in het vooruitzicht.

16-06-2007 om 08:57 geschreven door Gust Adriaensen

De verkiezingscampagne en -uitslag bewijzen nog maar eens duidelijk dat niet een objectieve evaluatie van het gepresteerde bestuurswerk maar wel de perceptie, gecreëerd door de (oppositie)partijen en de media, het stemgedrag in grote mate bepalen.

CD&V in het bijzonder, is erin geslaagd een aantal allemansbegrippen als respect, goed bestuur, geloofwaardigheid, rechtvaardigheid, te claimen en tegelijk het bestuurswerk van paars af te doen als prutswerk, een opeenstapeling van blunders en tegengesteld aan de waarden en normen die de christendemocraten naar voor schoven.

Dat is natuurlijk een serieus loopje nemen met de waarheid en het respect voor de politieke tegenstanders. En dat weet CD&V ook. Gelukkig (!?) zagen Leterme en zijn partij dat op de verkiezingsdag zelf al vlug in. Geen kwaad woord meer voor het tot de dag voordien vermaledijde paars, wel respect voor het o zo moeilijke bestuurswerk in een o zo complex België.

Begrijpelijk. Want na het sloopwerk tijdens de campagne, moet de overwinnaar met bont en blauw geklopte tegenstanders aan tafel. Met het nodige respect. Om te praten over goed bestuur en op welke geloofwaardige manier een deel van de verkiezingsbeloften, bv. i.v.m. de staatshervorming, ingeslikt kan worden.

12-06-2007 om 13:06 geschreven door Gust Adriaensen

-Albert

Ah, hier is onze republikein!

-Jean-Marie

Pardon sire?

-Albert

Ja, je wil mij en mijn familie toch uit het paleis kegelen. Je zegt zelfs dat jij het kindergeld voor mijn kleinkinderen moet betalen.

-Jean-Marie (het zweet breekt hem uit)

U hebt me zeker verkeerd begrepen, sire.

-Albert

Tut, tut, tut. Nu niet terugkrabbelen, eh Jean-Marieke.

-Jean-Marie

Sire, ik verzeker u, als ik minister mag worden, dat ik u door dik en dun zal steunen.

-Albert

Aha, dat hoor ik liever. Jean-Marieke tot ziens en braaf blijven jongen.

-Jean-Marie

Merci, sire.

Dedecker loopt met knikkende knieën naar de deur maar eer hij zo ver is, heeft de koning hem in de kraag gepakt en gooit hij onze sterpoliticus in volle vaart plat op de rug.  Jean-Marie ligt uitgeteld op de paleisvloer. Hij is wel zo sportief om te kreunen: 'Sire, u krijgt daarvoor een ippon.' Terwijl hij door lakeien wordt weggedragen, hoort Dedecker Albert nog tegen zijn adjudant zeggen: 'Ik vertrouw die Oostendse praatvaar voor geen haar.'

12-06-2007 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Verhofstadt bewees nog maar eens een rasdebater te zijn. Hij was de ware titan in de originele betekenis van het woord. De man die bevlogen, (te) onstuimig visies ontwikkelt, voorstellen lanceert, aanvallen pareert, argumenten ter verdediging aanvoert, nieuwe grenzen aftast. Ongetwijfeld bezit de premier een intellectueel niveau dat weinig huidige Belgische toppolitici evenaren.

Leterme praat vlot, (te) veel, maar zonder de gedrevenheid en oratorische vaardigheid van Verhofstadt. Hij is een 'notaris', bij wie de ergerlijke 'eentweedrietic' (soms zelfs in bv. 'twee' nog invoeging van een triootje) sterker en sterker op de voorgrond treedt. Bovendien dreigt het te veelvuldig en te onpas gebruiken van woorden als 'respect, goed bestuur, geloofwaardigheid, de mensen' (Leterme doet al maanden precies of hij en zijn partij op die vlag en lading het monopolie hebben), die zichzelf toegekende geloofwaardigheid aan te tasten. Temeer daar het niet zo moeilijk is hem op inconsequenties, onjuistheden en intellectuele oneerlijkheid te betrappen. Een paar voorbeelden: de woordbreuk i.v.m. de overstap naar het federale niveau; zijn slogan 'respect voor de mensen' versus zijn ondermaatse uithaal naar minister Landuyt en Groen!; het bagatelliseren van het kernafvalprobleem, maar zijn verzet tegen mogelijke opberging in his own backyard; het opblazen van het ontsnappingsincident in Dendermonde tot gigantische proporties, maar het afdoen van het veel grotere aantal ontsnappingen uit Vlaamse gesloten instellingen, als van een totaal andere, minder belangrijke orde; de christelijke roots waarop hij en zijn partij zich wat graag beroepen tegenover de kille, cijfermatige en verwerpende benadering van de 'snelle, nieuwe Belgen'.

Vande Lanottes geloofwaardigheid als uiterst bekwame, consequente no-nonsenspoliticus, is, meen ik, in dit debat nog gestegen. Hij slaagt erin met de minste woorden een goed onderbouwd, consistent en begrijpelijk verhaal te brengen. Vande Lanotte spreekt niet in clichévorm over 'de mensen'. Maar uit zijn benadering van beleidsdomeinen als arbeid, milieu, justitie, migratie, blijkt dat hij bekommerd is om en respect heeft voor de concrete mens in concrete situaties.

05-06-2007 om 21:35 geschreven door Gust Adriaensen

Foto: Bert Nijs

28-05-2007 om 22:06 geschreven door Gust Adriaensen

China

De wereld van mijn ouders,

mijn wereld,
valt in puin.

Het nieuwe China
raast vlakbij voorbij.
Mijn oude ogen zien,
begrijpen doe ik niet.

Nog even zal ik langs de straat
de laatste groenten
uit de laatste tuin
te venten staan.

Angst grijpt mij aan:
mijn oude China ligt in puin.

28-05-2007 om 13:47 geschreven door Gust Adriaensen