Voorzitter Beke mag de tax-shift ophemelen zo hard en zo vaak als maar zijn kan, zijn partij komt verzwakt en vernederd uit het bereikte akkoord en vele CD&V-kiezers voelen zich bedrogen.

Elk van de Vlaamse regeringspartijen had weken geleden al zijn onaantastbare eisen op tafel gelegd. Voor de N-VA mocht niet geraakt worden aan de bedrijfswagens. Open VLD dicteerde: 'Handen af van de huurcontracten!'. CD&V wilde per se de grote vermogens een meer rechtvaardige bijdrage laten betalen.

Wat is gebeurd? De eisen van N-VA en Open VLD werden ingewilligd. Maar de christendemocraten lopen met de billen bloot: aan de grote vermogens wordt niet geraakt.

De oppositiepartijen wijzen erop dat het eens te meer de gezinnen zijn die de zgn. tax-shift betalen. Nog veel pijnlijker voor CD&V is dat Beweging.net (het ACW) en het ACV, die toch nog altijd nauw verbonden zijn met de christendemocraten, geen goed woord overhebben voor het akkoord.

Beseft de CD&V-top dat hij de partij verder naar de electorale afgrond voert en een groot deel van de traditionele CD&V-kiezers meer en meer van zich vervreemdt. De partij wordt namelijk door meer en meer mensen uit het middenveld gezien als de partij van de ondernemers en de hogere middenklasse, eerder dan de verdediger van de belangen van de modale werknemer, de gepensioneerden en de uitkeringstrekkers.

Dat zal uiteindelijk de partij electoraal zuur opbreken.  

23-07-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Het super-Belgische trio, koning Filip, minister Van de Putte en minister Jambon, ziet ze vliegen tijdens het Belgische Nationale Defilé.

Voordien had de Belgische koning een geanimeerd gesprek gehad met Zijne Majesteits Belgische ministers Van de Putte en Jambon, over de verjaardag van de tricolore beagle van Belgisch parlementslid Peter De Roover. 

21-07-2015 om 17:55 geschreven door Gust Adriaensen

Koning Filip heeft in een eigenhandig geschreven brief  verjaardagsfelicitaties overgemaakt aan Rikkie, de tricolore beagle van N-VA-parlementslid Peter De Roover, en hem van ganser harte een nog lang en voorspoedig hondenleven toegewenst.

Eerder had De Roover wereldkundig gemaakt dat zijn geliefde hond op 21 juli verjaart en dat Rikkie alsook zijn baasje dientenvolge niet present kunnen zijn bij de festiviteiten ter gelegenheid van de Belgische Nationale Feestdag.

Uit de brief van onze geliefde koning blijkt dat Zijne Majesteit begrip heeft voor de afwezigheid van Rikkie en De Roover. Wat meer is, hij deelt oprecht in de verjaardagsvreugde omtrent Rikkie.

Ondertussen werd uit zeer betrouwbare bron ook vernomen dat ten huize De Roover door het paleis een zak van 50 kg hondenbrokken van de beste kwaliteit werd afgeleverd, en dat koningin Mathilde een mooi verpakte kluif, geleverd door de slager-hofleverancier, liet bezorgen.

Gevraagd naar een reactie, zei Peter De Roover erg gepakt te zijn door de koninklijke belangstelling. Hij zal de eerstvolgende maanden onderzoeken of de volgende jaren het verjaardagsfeest van Rikkie en de Belgische Nationale Feestdag niet op een of andere manier te combineren vallen zodat de koning ook van hun beider aanwezigheid, die van Rikkie en Peter, volop kan genieten.

21-07-2015 om 08:37 geschreven door Gust Adriaensen

Klik op onderstaande link:

https://nieuw.kerknet.be/kerknet-redactie/video/wat-je-over-de-encycliek-laudato-si-moet-weten-2-minuten

20-07-2015 om 15:44 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 11 juli verscheen een dubbelinterview met politicoloog Bart Maddens en N-VA-parlementslid Peter De Roover.

Voor een democraat zijn een aantal uitspraken van De Roover toch wel discutabel én dubieus. Enkele citaten:

-'Bewijzen we daarmee (de N-VA-deelname aan de federale regering) dat België werkt? Nee, wij bewijzen dat de boel werkt als we de Waalse democratie negeren.'

Hoezo? Kan een politicus nog wel een 'democraat' genoemd worden, wanneer hij stelt dat het federale systeem functioneert, dankzij het NEGEREN van een democratische deelstaat?

-'Als de kiezer ons die mogelijkheid biedt, dan komt de PS in België niet meer aan de macht op het hoogste niveau.'

Hoezo? Kan een politicus nog wel een 'democraat' genoemd worden, wanneer hij een democratische partij voorgoed van regeringsdeelname wil uitsluiten?

-'De PS haalt haar legitimiteit buiten de Vlaamse democratie, dus mag ze die ook niet bepalen.'

Tja. Een wel erg gratuite bewering. Bepaalt de PS de Vlaamse democratie? Kan niet met evenveel fundamentloos aplomb beweerd worden: 'De N-VA haalt haar legitimiteit buiten de Waalse democratie, dus mag ze die ook niet bepalen' ?

-'Nu ligt de klemtoon op het sociaaleconomisch succes van deze regering.'

Tja. Succes? Welke? En lag de klemtoon tijdens de kiescampagne niet zeer sterk op het communautaire, met o.a. de onafhankelijkheid van Vlaanderen als ultieme kiesbelofte, weet je nog? Is hier geen sprake van kiezersbedrog?

-'Op 21 juli zie je op het podium de minister van Binnenlandse Zaken, die van Defensie, de Kamervoorzitter (allen N-VA) en misschien, als je goed kijkt ook nog ergens de koning.'

Sjonge, sjonge. Wat een misleidend en onbeschoft gekronkel, onder het mom van 'ironie', om de 'belgicisering' van de eigen ministers te verdoezelen.

Uit alles blijkt dat De Roover als belangrijkste wapenfeit, de uitsluiting van de PS beschouwt. Dat is een in essentie ondemocratische houding en een bijzonder enge en agressief-negatieve basis om het succes van een coalitie te claimen.

Het tenenkrullende alibi van de De Roover om als Belgisch parlementslid niet deel te nemen aan de 21 juli-viering, doet helemaal de deur dicht. De verjaardag van De Roovers hond Rikkie, doet denken aan de hangbuikvarkens van Weyts of aan de gepluimde haan van Van den Brande, lang geleden.

--------------------

(Op de foto zie je links Rikkie, de tricolore beagle van Peter De Roover. Rikkie verjaart op 21 juli. Het is dankzij die verjaardag dat De Roover niet hoeft te verschijnen in Brussel op de Nationale Feestdag, in de buurt van zijn Belgische ministers en partijgenoten. En van de koning, als deze niet helemaal onzichtbaar wordt gemaakt door de weldoorvoede bodies van Bracke, Jambon en Van de Putte, het puik van ons dierbaar land der Belgen.)

19-07-2015 om 11:34 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Nu is de tijd gekomen voor een verandering van onze geesteshouding en om op te houden te beweren dat onze activiteiten geen effect hebben op degenen die honger lijden.'

18-07-2015 om 13:59 geschreven door Gust Adriaensen

Tijdens een recent bezoek aan de Hanzestad Lübeck, passeerden we ook het geboortehuis van de Duitse Nobelprijswinnaar Thomas Mann, auteur van o.a. Buddenbrooks en Der Zauberberg.

Dit jaar is het honderdveertig jaar geleden dat hij geboren werd (6 juni 1875) in Lübeck en is het zestig jaar geleden dat hij stierf (12 augustus 1955).

In 1933 verliet Thomas Mann Duitsland, om 'das deutsche Wort in alter Freiheit zu führen'. Dat leverde hem de genadeloze woede van de Nazi's op.

Toen in 1936 de Universiteit van Bonn hem van de lijst der eredoctores schrapte, reageerde Mann met een open brief , die in Duitsland verboden werd maar de hele geciviliseerde wereld met gespitste oren deed luisteren:

'De simpele gedachte daaraan, wie deze mensen zijn , aan wie de verachtelijk-uiterlijke toevallige macht is toebedeeld, mij mijn Duits-zijn te ontzeggen, is voldoende om de absolute belachelijkheid van deze beslissing duidelijk te maken. Het Rijk, Duitsland zou ik beledigd hebben, omdat ik me tegen hen kantte! Zij hebben de onvoorstelbare arrogantie zich met Duitsland te identificeren! Het ogenblik is evenwel wellicht niet zo ver meer af, dat het Duitse volk er alles aan gelegen zal zijn, niet met hen geïdentificeerd te worden.'

Acht jaar later was dat laatste inderdaad het geval.

18-07-2015 om 12:33 geschreven door Gust Adriaensen

X/9

Vrijdag 17 juli 2015

Een hoogtepunt van diplomatie en dialoog

Het akkoord dat op 14 juli na twaalf jaar onderhandelen bereikt werd tussen Iran enerzijds en VS, China, Rusland, Frankrijk, UK en Duitsland anderzijds, is een triomf voor alle mensen van goede wil, die vrede wensen. Het werd voldoende gecommentarieerd in de pers. Stephan Dujarric, woordvoerder van de VN noemde het akkoord “een historische gebeurtenis”. Ziehier slechts enkele persoonlijke bedenkingen.

De sancties tegen Iran worden opgeheven. Iran maakt geen atoombom. Het heeft wel alle rechten om voor zijn eigen energievoorziening te zorgen. Het wantrouwen komt, zoals meestal, van hen die zelf niet te vertrouwen zijn. De VS zijn de enige grootmacht die in werkelijkheid al atoombommen hebben gebruikt. Iedereen weet dat Iran geen atoombom heeft en vijf van de onderhandelaars hebben die wel en blijven dus het non-proliferatieverdrag schenden. Het zogenaamde “atoomprogramma” was maar een voorwendsel om dit land van 80 miljoen inwoners met zijn oude Perzichsche cultuur en hoge ontwikkeling, op economisch en politiek vlak 36 jaar lang te kortwieken. Israël is de enige staat in het Midden-Oosten die atoombommen heeft (ter zee, op het land en in de lucht). Het weigert dit te erkennen. Uiteraard weigert het iedere controle en wil het non-proliferatieverdrag niet ondertekenen. Bovendien is zionistisch Israël nu razend omdat Iran, samen met heel het Midden-Oosten niet verder ontwricht zullen worden. Het heeft akkoorden gesloten met Saoedi-Arabië om een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten te kunnen ontketenen. Inmiddels is duidelijk geworden dat het Israël was die in 2008 generaal Mohammed Sleiman vermoordde (“Qui a tué le bras droit d’Assad? Irib World Service Radio Francophone, 15 juli 2015; Israeli Special Forces assassinated Top military Aid to Assad in 2008, www.almasdarnews.com 17 juli 2015). Voor Mairead Maguire, Nobelprijswinnares van de vrede, is voor Israël het uur van de waarheid aangebroken: meewerken aan een atoomvrij Midden-Oosten. Hiervoor doet zij een oproep in haar persmededeling van 15 juli 2015 (www.peacepeople.com). Dezelfde Mairead Maguire had ruim een week eerder al geschokt gereageerd op de oproep van Michael Fallon, Brits secretaris van landsverdediging in het Brits parlement op 2 juli. Na de aanslag op vooral Britse toeristen in Tunesië stelde deze excellentie warempel voor nu Syrië te bombarderen om zogenaamd IS te bestrijden. Is dergelijk staatsterrorisme, waardoor nogmaals onschuldigen worden gedood en op de vlucht gedreven, een waardig antwoord? Is het dat wat de nabestaanden zal troosten? Kun je geweld vergelden met willekeurig geweld tegen een soeverein land en volk? Geef ons dan meer liever de geest van het Iran-akkoord. In deze verdienen de onderhandelaars en de betrokken landen een pluim. En onze vrt “specialist” Jens Janssen ziet het gevaar dat Iran nu kan doorgaan met het leveren van munitie en militair materiaal “waarmee het regime-Assad zijn burgers blijft terroriseren”. Ziedaar de CIA-versie van vier jaar geleden: de moorden en verwoestingen in Syrië zijn het werk van het “regime-Assad”, terwijl al die brave “gematigde rebellen” nog zo hun best doen om het volk en het .land te beschermen”! ‘t Is maar dat je de “politiek correcte” versie kent, om toch nog de verwoesting van Syrië te rechtvaardigen. Waarom deze gedrogeerde journalistiek?

We verwachten dat deze overeenkomst voor Syrië en heel het Midden-Oosten een gunstige weerslag zal hebben. De oorlog in Syrië gaat eindigen. Wel is het land behoorlijk uitgemoord en verwoest, en sommigen zullen nog trachten het land helemaal te vernietigen. Een herstel zal vele decennia duren om het voor de bevolking leefbaar te maken en veel van wat verwoest is, zal onherstelbaar blijven. Syrië zal, zwaar gewond, herrijzen, vooral dank zij de kracht van de eenheid van het volk.

Het lijden van één volk en de schande van de hele mensheid

Onderhandelingen tussen Israël en het Palestijnse volk hebben geen zin. Gedurende jaren werden de wederzijdse gesprekken opgeschort en sind juli 2013 hernomen. Nu geeft Saeb Erekat, de Palestijnse onderhandelaar de hoop op een zinvolle overeenkomst op. Immers, Israël blijft gewoon verdergaan met het bouwen van nederzettingen in bezet Paletijns gebied, de verstikkende blokkade van Gaza gaat al acht jaar door, Palestijnse gevangenen komen nog steeds niet vrij en de vorming van een Palestijnse staat wordt onmogelijk gemaakt.

Een jaar geleden begon het zionistisch regime met luchtaanvallen, marineschepen en grondtroepen in Gaza een grootscheepse aanval, die bijna twee maanden duurde. Meer dan 2200 Palestijnen werden gedood, waaronder 600 kinderen, er vielen 11.000 gewonden en de infrastructuur, onder meer de enige elektrische centrale, werd deskundig vernield. In verschillende landen werd geprotesteerd tegen deze onwettige en onmenselijke slachting en nu klaagt ook Robert Piper, de coördiantor voor humanitaire aanglegenheden namens de UNO deze humanitaire tragedie aan. Helaas, nog steeds is er niets veranderd: 1,8 miljoen mensen blijven door de blokkade ingesloten als in een open gevangenis, tienduizenden leven in tenten of trachten te overleven naast hun verwoest huis. Geen enkel huis kon heropgebouwd worden. De Israëli’s laten 2 tot 3 X per week hulpgoederen toe, maar materiaal voor de heropbouw gaat vooral naar internationale projecten. Schepen met hulpgoederen die de onmenselijke blokkade willen doorbreken worden door Israël tegengehouden en de Israëlische marine belet de visvangst van de Palestijnen. Op gelijk welk moment om gelijk welke redenen kunnen de Israëli’s opnieuw zonder probleem bombarderen. Wat is de schuld van de Palestijnen? Zij weigeren het land van hun voorvaderen te verlaten opdat Israël er een zuiver joodse staat van kan maken. Israël wil dit land, helemaal alleen voor zich, zonder de oorspronkelijke bewoners. Het zionistisch standpunt is racistisch zoals dat van de IS, hun bondgenoot in deze ethnische zuivering, die sinds 1917 tot nu voortduurt. (http://odiodeclase.blogspot.it/2015/07/israel-dirige-el-centro-de-mando-del.html). In de media mogen alleen de gruwelen van IS aan bod komen, niet die van het zionisme, want dit wordt onmiddellijk als antisemitisme veroordeeld. Nochtans is de meerderheid van het Israëlische volk zelf tegen deze misdaden.

In augustus 1979, op de laatste vrijdag van de ramadan, werd in Iran een manifestatie gehouden uit solidariteit met de weerstand van het Palestijnse volk. Miljoenen Iraniërs en anderen hebben vorige vrijdag wereldwijd mee gemanifesteerd. Het Palestijnse volk heeft nog steeds geen uitzicht. Toch houdt het vol om Israël te confronteren met zijn ware roeping   voor het heil van zichzelf en van heel de wereld.

Zolang het zionistische regime voor het oog van de internationale gemeenschap ongestraft zijn misdaden kan verder zetten, zal er ook geen menswaardige toekomst zijn voor het Palestijnse volk en geen vrede in het Midden-Oosten (Ziad Medoukh, Véritable carnage à Gaza: un an après, rien a changé, mondialisation.ca, 6 juli 2015).

Christenvervolging ... door christenen zelf

Over de systematische verdrijving en uitroeiing van christenen in het Midden Oosten schreven we al herhaaldelijk. Nu richten we onze aandacht vooral op de kerkvervolging in het westen, van binnen uit. De Syrisch-orthodoxe patriarch van Antiochië, Aphrem II uit Jazira, het N.-O. Van Syrië, heeft op 19 juni een bezoek gebracht aan de paus en verklaarde later dat er een wezenlijke eigenschap bijgevoegd moet worden aan de definitie “Kerk”: Zij is één, heilig , apostolisch, katholiek (d.i. “universeel”) en altijd ook vervolgd. Iedere christen die Jezus wil volgen zal vervolgd worden, zoals Jezus zelf. En daar moeten we ons op voorbereiden. “Zalig die vervolgd worden om mijn Naam” heeft Jezus zelf gezegd en tevens heeft Hij beloofd met ons te zijn. Bereiden we ons dus voor .

Vele westerse christenen in onze tijd doen hun uiterste best om de Kerk en het christelijk geloof zo goed mogelijk aan te passen aan de wereldse normen en opvattingen om in de openbare opinie een goede beurt te maken. Wie ondubbelzinnig voor het evangelie kiest, zal dan vervolgd worden door de zogenaamde “progressieven”. En deze vervolging wordt onrechtstreeks aangewakkerd door gezaghebbende mensen in de Kerk, die niet naar het wezen van het christelijk geloof zoeken maar naar de beste aanpassing aan deze wereld. Het vakantieartikel van een van onze grote kerkelijke journalisten gaat helemaal in die richting (Mark Van de Voorde, Als de paus van huis is dansen de muizen... 13/7/2015, deredactie.be). Het artikel is volledig gebouwd op de simplistische en populaire tegenstelling van progressieven tegen conservatieven. De bisschoppensynode van 2015 zal hoogstwaarschijnlijk vanuit het evangelie duidelijk oproepen om de leer van Humanae vitae van Paulus VI te herontdekken en de natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbeleving te bevorderen. Wie deze stellingname dan wil verdedigen als de juiste, menselijke, christelijke en evangelische houding, mag zich verwachten aan een echte vervolging binnen de Kerk, ook al beschikt hij over alle noodzakelijke, wetenschappelijke, bijbelse en theologische bewijzen. ‘Rendez-vous’ na de bisschoppensynode van oktober dit jaar.

Worden Franse politici wakker?

Een delegatie van Franse parlementariërs was zaterdag 11 juli 2015 op bezoek in Damascus. Jean Frédéric Poisson, voorzitter van de christendemocratische partij vertolkte hun standpunt. Voor een duurzame oplossing moet er een dialoog komen met president Bachar al-Assad en een samenwerking met de Syrische regering. Damascus is de sleutel voor het Midden-Oosten. Mohammad al-Laham, voorzitter van de Syrische volksvergadering verwelkomde de Franse delegatie en stelde van zijn kant dat Frankrijk inderdaad een historische vergissing begaat door steun te verlenen aan groepen terroristen die in Syrië kinderen komen vermoorden.

De volgende dag was er met de Syrische president een ontmoeting voorzien van 80’. Poisson getuigde dat hij een man ontmoet heeft die heel zijn energie besteedt aan de bescherming van zijn volk, geheel anders dan wat in de openbare opinie leeft. De media hebben gedurende meer dan vier jaar een zo gruwelijk beeld kunnen opdringen dat het de politici op de kast gejaagd heeft. Het wordt tijd dat ze terug met hun voeten op de grond komen.

Franse politici beginnen te begrijpen wat wij en anderen al jaren schrijven. En als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. We kijken hoopvol uit naar de nederdaling van onze Belgische (Nederlandse....) excellenties.

En dan nog een onverwachte zonnestraal vanuit Parijs. In de aanloop naar de nationale Franse feestdag kwam Emmanuel Macron, socialistische minister van economie, in het weekbald “Le 1” (8 juli) aan het woord met een forse kritiek op de “democratie” en een verwelkoming van “het koningschap”. Hij is er achter gekomen dat de onthoofding van koning Louis XIV helemaal niet de wil van het Franse volk zelf was. De westerse democratie zal altijd een ontgoocheling blijven. Er is een tekort, een leegte, die met een president alleen maar pijnlijker aangevoeld wordt. Frankrijk mist zijn k/Koning! Het defilé bij gelegenheid van de nationale feestdag eerder deze week, vertoonde al tweemaal duidelijk het kruis van Lorraine, mogelijk tot ergernis van sommige excellenties.

Met Griekenland wordt ook voor ons duidelijk dat de Europese toren van Babel aan het instorten is. Ook voor ons breekt het uur van de waarheid   aan. De “democratische” grootheidswaanzin, overheersing en onderdrukking worden steeds duidelijker. Aardse machthebbers kunnen slechts waardige leiders zijn, wanneer ze de werkelijkheid ten volle erkennen, nl. dat zij niet de eigenmachtige bezitters en heersers zijn, doch slechts ‘afgevaardigde beheerders’ om de waardigheid van ieder mens te dienen en in solidariteit de zwaksten te helpen. God is de Schepper van het heelal en Jezus is de ware Koning. En als ik hiermee sommigen de kast op jaag, mogen ze voor mijn part blijven zitten tot de wederkomst des Heren.

17-07-2015 om 19:54 geschreven door Gust Adriaensen

X/8

Vrijdag 17 juli 2015

Op het strand van de armen

Twee weekends moesten we met ons drie (fr. Jean, fr. David en ik) logeren in een leeg appartement in Adonis en gedurende de weekdagen kaarsen maken en bij de monniken van Elia logeren.

De eerse zondag wilden we in de late namiddag een uitstap maken naar de zee, slechts enkele kilometers verderop. Vanop de weg die stijl naar beneden loopt, kijk je over de huizen heen op de zee en je krijgt de vreemde indruk dat de zee veel hoger licht dan de weg. Lucht, aarde, water... alles is een puur geschenk, gratis gegeven voor iedereen. Paus Franciscus heeft het nog eens duidelijk gezegd in zijn recente encycliek Laudato si’. Helaas, heel de kust is hier ingepalmd. Wie van een heerlijk strand aan de Middellandse Zee wil geniegen, moet logeren in een van de grote hotels. Toch wezen enkele mensen ons een wegeltje door het struikgewas, langs waar we de zee konden bereiken om er een simpel, geïmproviseerd, klein stukje strand aan te treffen. Hetis jusit naast de elektrische centrale die massa’s zeewater opslokt en weer uitbraakt. Hier komen duidelijk alleen de armen. Jonge mannen zoeken eerst tussen de stenen een plekje om zich in te graven in het zand, met alleen hun kop boven. Dat is goed tegen spierpijnen. Daarna gaan ze zwemmen. Direkt hadden we contact met een drietal vrolijke kerels. Een van hen kwam uit het Syrische Banias. Uitgebreid leverde hij commentaar op het wereldgebeuren. Zijn vrouw en twee kleine kinderen waren nog in Syrië en hij zorgde hier met zijn werk voor het nodige geld. Toen hij vernam dat wij van Qâra waren vertelde hij dat een broer van hem als soldaat in Qâra gedood was. Een andere broer werd gekidnapt, kreeg dagen lang slaag en er werd voor hem een hoge som losgeld gevraagd. Omdat deze onmogelijk kon betaald worden en het lang duurde, werd de prijs flink verminderd. Uiteindelijk heeft deze man een van de twee huizen, die hij bezat, verkocht, een andere broer deed hetzelfde, de rest van de familie en vrienden hebben bijgelegd en zo kwam zijn broer vrij. Dan vertelde hij wat geen enkel persbericht mag schrijven: Baschar al Assad is veruit de beste leider. Als hij wegvalt is het met heel het Syrische volk gedaan. Toegegeven, deze man was een alawiet, zoals de president. Hij was verder overtuigd dat de leiders van Iran en Rusland veel verstandigere mensen zijn dan al die vechtjassen van Amerikanen en Europeanen samen. Ondertussen kwamen er nog twee koppels toe met een vislijn om bij vloed hun kans te wagen. We konden heerlijk pootje baden en zwemmen. Samen met die drie jonge mannen verlieten we weer dit strand, terwijl de zon als een vuurrode bol onder ging in het westen. We hebben nog net de zon zien zakken in de zee.

Geen elektriciteit maar wel licht!

Om de mensen aan licht te helpen wanneer de elektriciteit uitvalt, maken wij kaarsen, die lang genoeg branden voor een hele avond en nacht. Onze werkplaats, waar we de stiel leerden, was een kleine, lage, witgekalkte betonnen ruimte van ongeveer 12 op 4 m. Alles is voor handen maar ligt ordeloos door elkaar: volle dozen parafine-was, volle dozen afgewerkte kaarsen, lege dozen, plastiekzakjes van verschillende grootte om de kaarsen te verpakken en twee machientjes om de plastiekzakjes te dichten, een oude kapotte zetel en enkele plastieken stoelen. Eigenlijk een gezellig rommelkot. We werkten van 9.00 u tot 15.00 u zonder middagrust of koffiepauze. De fraters gingen voor mij ’s middags wel iets halen om te eten en eenmaal kwam de dochter van Tony, de kaarsenmaker, op bezoek en bracht croissants voor ons mee.

Ziehier hoe de twee kaarsenmachines werken. Onderaan zijn 400 bobijntjes (in de tweede machine 410) met draad voor de wiek. De draadjes lopen door 400 (410) koperen buisjes, verbonden met een grote vaste plaat met dus 400 (410) gaatjes. Op deze plaat wordt vloeibare parafine-was gegoten die de gaatjes vult. De parafine moet vodoende warm zijn om goed vloeibaar te worden en mag niet te warm zijn anders breken de kaarsen. Boven deze plaat is er eenzelfde plaat met even veel gaatjes, precies boven de eersten. Als de parafine-was stijf geworden is, worden de kaarsen elektrisch uit de koperen buisjes door de onderste plaat naar boven geduwd in de bovenste plaat. De onderste plaat en de koperen buisjes zijn nu leeg en kunnen opnieuw gevuld worden met parafine-was. Als deze was weer droog en hard geworden is, worden de draden (wieken) tussen de twee platen doorgesneden, de bovenste plaat wordt elektrisch (voor de tweede machine handmatig) open geklapt zodat de 400 (410) kaarsen er met de hand uitgenommen kunnen worden. Daarna kan de bovenste plaat weer naar beneden geklapt worden voor de volgende 400 (410) kaarsen. De twee machines kunnen dus 2 X 400 = 800 (2 X 410 = 820) kaarsen maken in één keer en twee beurten, dus samen 1.620 kaarsen. Verder staan buiten twee ketels. De eerste brengt voortdurend koud water onder de eerste plaat om de parafine-was te doen afkoelen. De andere ketel vangt het lauwe water weer op en geeft het terug aan de eerste ketel. Verder staat binnen een verwarmde ijzeren kuip die de reserve van parafine-was vloeibaar houdt. Tenslotte moet je voortdurend de bijna lege bobijntjes vervangen door nieuwe, anders maak je kaarsen zonder wiek. Hiervoor is er een machientje. Het vullen van een bobijntje duurt nauwelijks een minuut (tenminste als je ondertussen niet even in je haar moet krabben of je bril poetsen), maar je moet eerst het bobijntje goed op de machine bevestigen, de draad er juist oprollen en daarna de draad afsnijden. Bovendien zijn er 810 bobijntjes die elk op een ander moment leeg zijn. Als je dus wacht totdat gans de voorraad van bobijntejs op is, kan het best zijn dat die éne minuut gans de voormiddag in beslag neemt. Tenslotte kun je de grootte van de kaarsen bepalen, door onderaan een ijzeren staaf naar beneden of naar boven te kloppen. Ook de kleur van de kaarsen kun je aanpassen door de witte parafine-was te kleuren.

Als het dus in Syrië ooit vrede wordt kan iedereen hiermee kaarsen maken, de fraters lossen de onvoorziene problemen (hopelijk) wel op. Er zal dan geen stroomonderbreking meer zijn, zodat de kaarsen gebruikt kunnen worden om God te danken en Maria en de heiligen te eren om hun voorspraak.

Een pijnlijk meningsverschil met ... een happy end

Gedurende de werkweek waren we weer welkom bij de orthodoxe monniken van de heilige Elias. De overste is een beminnelijke bisschop en je kunt hem ’s morgens in korte broek zien de vloer dweilen of de planten water geven, terwijl hij in de litrugie in de schitterendste gewaden getooid is. Hij maakt dikwijls ‘s avonds ook het eenvoudige eten klaar. Na het avondgebed en het avondeten komen allen samen in de recreatie, ook de leken. Ieder doet zijn werk, maar men is samen. Een monnik en een leek zijn druk met elkaar in gesprek. Een andere monnik is met het meisje dat in het koor . meezingt, aan het overleggen over de liturgie. Een ander is met zijn laptop bezig.

Fr. Jean wilde graag over de scheuring tussen orthodoxen en katholieken praten. Wat daarop volgde had niemand verwacht noch gewild. Als katholieken kregen we meer dan de volle laag. Het ging over de eenzijdige invoeging van het “filioque” in de geloofsbelijdenis (dat de Geest komt van de Vader “en van de Zoon”), de verwoesting van Constantinopel en de grote hoeveelheid kostbaarheden, relikwieën en iconen die gestolen werden en nu in de Vaticaanse musea prijken; de misvorming (volgens hen) van de christelijke leer na de zeven eerste oecumenische concilies; het niet respecteren van de traditie in gebed en liturgie en het uitvinden van nieuwe vormen; de misbruiken in de katholieke Kerk van de 16^e eeuw die geleid hebben tot een nieuwe scheuring, nu met de protestanten; de huidige wantoestand (volgens hen) van de katholieke Kerk die zich slaafs wil aanpassen aan de moderne tijd, te veel verbonden is met wereldse macht en politiek gezag, en veel meer rekent op haar financies dan op de heilige Geest. Ook verweten ze dat aan de paus van Rome een nagenoeg absolute macht gegeven werd. De frustraties over elk van deze onderwerpen was zo groot dat we niet eens een begin van een antwoord konden geven. En de stroom van verwijten aan de katholieke Kerk (en bijzonder aan ons als priester en religieuzen, die dit zogenaamd allemaal weten) bleef aanhouden tot ver over middernacht. Daarmee hebben we nu goed begrepen wat we vroeger teloops eens gelezen hadden over de berg Athos: het ergste wat die monniken daar kan overkomen is het bezoek van katholieken.   En zo gingen we onze korte nacht in om de volgende dag weer kaarsen te maken.

De eucharistie wordt hier tweemaal per week plechtig gevierd: op woensdag en op zondag. De volgende dag was het woensdag. De monnik die het meest in het gesprek van gisteren betrokken was, kwam me in stilte zeggen dat hij zich gans de dag niet goed gevoeld had en gemerkt had dat de fraters geschokt waren, wat ik alleen maar kon bevestigen. Ik kon rustig zeggen dat ik het toch overdreven vond dat de katholieke Kerk alleen heel de schuld draagt van de breuk tussen oost en west en dat wij, als priester en religieuzen daarvoor het meest gestraft zouden moeten worden. De katholieke Kerk, zo zei ik, heeft inderdaad in de geschiedenis   vele fouten en zonden bedreven en heeft nu dringend een innerlijke hervorming nodig. Ondans dit alles, ben ik overtuigd dat zij de ware Kerk van Jezus Christus is en blijft. De monnik antwoordde dat hij aan de fraters vergeving zou vragen, wat hij ook nog voor het begin van de “heilige liturgie” deed. En de eucharistie was werkelijk feestelijk met de zware basstem van ekele monniken, afgewisseld met een vrouwenstem. Er waren een 20 aanwezigen in de kerk, actieve orthodoxe leken (en dus drie katholieken, die niet mochten deelnemen aan de heilige communie, maar wel na de communie ook een stukje gewoon brood kregen zoals de anderen).

Het gesprek deze avond in de recreatie verliep in een heel andere sfeer. We konden ook enkele misvattingen over de katholieke Kerk, zoals die in de orthodoxie leven, rechtzetten. Het was een aangename gedachtenwisseling, waarbij ieder wel op zijn standunt bleef, maar veel meer genuanceerd. Een van de monniken zorgde ervoor dat we voortdurend thee konden drinken. We hadden zin om toch wat meer van de oosterse rijkdom te waarderen, zoals het het inwendig, voordurend gebed (Jezus-gebed) en de “metania” (knielen met het hoofd tegen de grond en de vingers plat op de grond, 1 x, 3 x of 33 x). Ons gezamenlijk besluit was: niet onze discussies zullen de eenheid van de Kerk bewerken maar de heilige Geest.

16-07-2015 om 21:43 geschreven door Gust Adriaensen

Epidemioloog Luc Bonneux heeft het niet zo begrepen op de enorme geldstromen die naar de preventieve geneeskunde gaan. Dat gebeurt vaak ten koste van wie echt zorg nodig heeft.

'In termen van rechtvaardige volksgezondheid is levensverwachting geen interessante maat: we gaan allen dood. Beter is ieder de kans te gunnen om er 65 te worden: wie voordien dood gaat, sterft te jong. Als we deze voortijdige sterfte bekiken, vinden we, buiten pech, drie grote oorzaken: roken (met als bittere getuige longkanker), wanhoop (suïcide) en ongevallen (deels door alcohol). België scoort slecht op alle drie: we hebben nog veel te doen. De plaats van de geneeskunde daarin blijft bescheiden.'

'Preventieve geneeskunde bedient de overdreven zorgen van een kerngezonde maar door gezondheid geobsedeerde middenklasse, ten voordele van wie eraan verdient maar ten nadele van de noodzakelijke zorg voor zieken en bejaarden.'

06-07-2015 om 08:19 geschreven door Gust Adriaensen

Braambos, dat zorgt voor de katholieke uitzendingen op radio en tv, dreigt in de problemen te geraken door de afschaffing van de subsidiëring door de Vlaamse regering.

Door massaal de petitie te ondertekenen, kan die verschraling van het radio- en tv-landschap wellicht verhinderd worden.

Aarzel niet, teken de petitie!

Klik op onderstaande link:

http://www.petities24.com/stop_besparingen_levensbeschouwelijke_omroepen

04-07-2015 om 20:26 geschreven door Gust Adriaensen

X/5    

Vrijdag 19 juni 2015    

Theologen, vluchtelingen en christelijke        milities    

Vorige vrijdag hebben we de helft van        Libanon doorkruist.  Tegen middernacht kwamen we thuis, veel te laat om nog eucharistie te vieren. We hebben dan de volgende dag feestelijk het Heilig Hart gevierd.  Die        vrijdagmorgen namen we deel aan een bijeenkomst van de theologische commissie in USEK (Université du Saint Esprit de Kaslik), de universiteit van de Libanese Maronieten met 8000 studenten in        15 academies.    

        Daar hebben we o.m. de specialist van de bio-medische ethiek ontmoet. Het werd  al vlug  duidelijk dat die man helemaal redeneert zoals de bio-medische ethici van Leuven en        omstreken.  Gelijk de meerderheid, wijst deze “ethicus” wellicht vol verachting de eugenetische praktijken van de Nazi’s af, maar  de veel ergere huidige, veterinaire praktijken        juicht hij toe. De meerderheid van deze 16 geleerden heeft gestudeerd in westerse universiteiten, die in versneld tempo anti-kerkelijk, anti-christelijk en vooral anti-katholiek zijn        geworden. En voor de rijkdom van hun eigen oosterse traditie heeft de meerderheid van deze geleerde heren en dames  maar weinig interesse. Gelukkig konden we in de pauze wel een vurige        deelneemster aantreffen, waarmee we echt van gedachten konden wisselen. Ondertussen beseffen we dat ons land de  bedenkelijke eretitel verworven heeft  van “paradijs van de dood”         met de euthanasiewet van 2002 en de uitbreiding naar kinderen van 2014. Wat zijn we ver verwijderd van een “beschaving”  die haar grote mogelijkheden gebruikt om ieder mens “zijn”         natuurlijk leven en “zijn” natuurlijke dood (goede dood, eu-thanatos) te gunnen op zijn/haar tijd en wijze... Als middagmaal vlug een tas koffie drinken, twee koekjes nemen en wegwezen.    

In de mooie christelijke stad Zahle        wordt voor  behoeftige christenen  door het patriarchaat  goed gezorgd. Moslims daarentegen vallen hier eigenlijk uit de boot. Daarom nam  moeder Agnes-Mariam het        initiatief om hier een goed georganiseerd  vluchtelingenkamp op te zetten voor 300 moslims. Vermits de katholieke Kerk echter ook hier een groot deel van haar evangelisatiekracht        verloren heeft, wordt dit kamp nu vooral door protestanten geholpen en  geëvangeliseerd. We arriveerden met moeder Agnes-Mariam, fr. Jean, een Nederlandse journaliste die in Brugge woont        en voor Knack schrijft, een Libanese journaliste van  The Washington Post  en een Mexikaanse cameraman. Een groep vrolijke kinderen kwam ons tegemoet. Het was heel warm. Een        jongetje bood  me meteen een beker koud water aan en een klein meisje kwam met een glimlach en een plastieke stoel aangesleurd.  Ze zette die  in de schaduw van een tent en        trok  me  met mijn  mouw er  naartoe. De zandweg die langs het kamp en de afsluiting liep, lag vol met papiertjes,  plastiekjes en afval zoals overal. Moeder        Agnes-Mariam, zeer praktisch zoals altijd, riep enkele kinderen samen en zei hen dat ze een ijsje kregen als ze alle afval op de weg zouden oprapen en in de grote vuilbak gooien. Tientallen        kinderen stormden over de weg  met een doos of plastiek zak om alle afval  te verzamelen. Toen fr. Jean  deskundig meehielp en de leiding nam van heel de onderneming,        verdubbelde nog het aantal werknemers. Na enkele minuten zag je geen  enkel papiertje meer op de grond. De kinderen kregen hun ijsje  en ze bleven maar komen om een ijsje te vragen        voor hun broertje of hun zusje.    

En daar kwam de vrachtwagen van         “Dorcas” met hulpgoederen aangereden. Ondertussen vroeg een van de vrijwilligers om een kort interview over de toestand in Syrië met een boodschap voor zijn achterban in Zwitserland. Met        Samsung-gsm is dat heel simpel en onmiddellijk opgelost. We waren nauwelijks uitgesproken of een gesluierde vrouw deed een hele uitleg die ik met behulp van  mijn interviewer kon        verstaan: haar baby was ziek en ze had er al een dokter bij geroepen, maar die kon het kind niet helpen. Ze vroeg of ik  wilde komen bidden. Ik ging mee en trof hen in een barak met        golfplaten aan en een vrij nette “living” met in het midden op de grond een matras waarop een  baby  lag  met grote ogen en erge ademhalingsmoeilijkheden. Ik heb maar gedaan        wat Jezus deed en wat Hij aan zijn apostelen opgedragen heeft: met handoplegging bidden in Jezus’ naam voor de genezing van het kind. Al bad daarna niemand van deze moslims het Arabisch Onze        Vader en Weesgegroet mee, ze volgden mijn bidden met heel hun hart. Al kan ik nog maar enkele woordjes Arabisch spreken, ik heb er toch de kracht van de verrezen Heer willen brengen. Toen ik        de baby in mijn armen nam begon hij te glimlachen,  ik gaf hem mijn zwart armbandje (minirozenkransje) en deed het om de arm. Daarna boden ze  me nog een tas Arabische koffie aan en        de man vroeg of mijn vrouw  in Europa was. Ma fie (letterlijk: is er niet)! Dat ik niet getrouwd ben scheen hij wat aarzelend te aanvaarden.   Ondertussen kwam een        andere moeder met haar baby en wij begonnen opnieuw. Het kon een verlengstuk zijn van de  Handelingen van de apostelen in Libanon. Als we   ooit in Syrië moeten (en nog kunnen)        vluchten, heb ik hier voor mij alvast een goed  ‘rusthuis’ of ‘bejaardenhuis’ gevonden. Geen jarenlange wachttijd,  geen duizelingwekkende verblijfskosten, geen administratieve        rompsloms met  dossiers en contracten. Een tentje of een barakske  en  ’t is klaar. Zo is Abraham, de vader van alle gelovigen, ook begonnen (en geëindigd).    

Vandaar reden we door de Bekaa-valei        met zijn uitgestrekte aardappel- en graanvelden tussen heuvels en dalen. In Baalbek ontmoeten we de christelijke milities die samen met het Libanese leger en de Hesbollah hun streek deskundig        verdedigen en beschermen. We zagen er een oude kerk die helemaal nieuw wordt heropgebouwd met een heel groot beeld van de profeet Elie en zijn zwaard. (“Toen stond Elia op, een profeet als een vuur en zijn woord brandde als een fakkel”  Jezus Sirach 48, 1). De leider  vertelde dat hij de oude ikonen,        gestolen in Ma’aloula, teruggevonden had (op de zwarte markt). We namen van elk een foto. Morgen zou onze vriend uit Ma’aloula ze terugbrengen. Dat werd zaterdag in Ma’aloula ook gevierd en        met een teruggevonden groot Mariabeeld werd processie gehouden.    

En uiteindelijk stonden we daar,         op 10 km afstand van ons klooster Mar Yakub (vogelvlucht, 30 km loopafstand).  Ze maken zich hier sterk dat de IS (islamitische staat)  binnen enkele dagen opgeruimd zal zijn. Helaas zeggen ze dat al weken. Hopelijk is het ooit waar. Ze zeggen er wel bij dat de wapens van de IS vele malen beter zijn        dan hun materiaal.  Later vernamen we wel dat juist die vrijdag nammidag  de IS daar weer flink teruggedrongen is.    

Al hebben Libanezen          doorgaans (vanuit het verleden) helemaal geen sympatie  voor  Syrië, de overtuiging van deze leider van de christelijke milities was heel duidelijk:  Als ze        al-Assad  ten val kunnen brengen, zal er vlug daarna geen enkele christen meer zijn in heel het Midden-Oosten!    

Libanese heiligen    

Voor zondag kregen we een auto ter        beschikking, zodat we zelf een uitstap konden maken. Het werd een bedevaart naar de grote Libanese heiligen. Vooreerst natuurlijk naar de heilige Maronitische monnik Charbel        Maklouf   te Annaya (1828-1898). Hoewel het snikheet was kwamen we boven bij zijn kluizenarij helemaal in de mist terecht. Er was een eucharistie bezig en velen stonden buiten mee        te bidden. Vandaar ging het naar de heilige Rafqa (1832-1914), ook een bijzondere heilige. Ze  vroeg de kracht om met Jezus te mogen mee-lijden tot verlossing van de wereld.         Niemand begrijpt hoe zij het ondragelijke lijden aan haar hoofd en haar ogen met de glimlach heeft kunnen  dragen. Tenslotte is ze blind en lam geworden, aangetast door een        osteo-articulaire tuberculoze. Zo heeft ze nog 29 jaar geleefd. Ook hier waren vele biddende gelovigen. Nagenoeg alle Libanezen hebben een vurige verering voor deze twee heiligen. Verderop        brachten we nog eer aan de heilige monnik Nimutallah Al-Hardini (1808-1858) en de zalige broeder Estephan Nehme (1889-1939). Tenslotte reden we naar het toeristische Biblos, waarvan al        melding gemaakt werd 8800 jaar voor Christus. We bezochten hier  de wellicht oudste haven ter wereld,  het oude centrum,  de ruines alsook de oude kerk van St Jean-Marc.    

Een kaarsenfabriek    

Er is in Syrië nu grote nood aan en        vraag naar kaarsen, om toch enige verlichting te hebben tijdens de veelvuldige stroomonderbrekingen. Vooral de kaarsen die zowat tien uur branden, genoeg voor een hele nacht. Moeder        Agnes-Mariam kreeg een bestelling van 50.000 kaarsen, voor het einde van de maand te leveren! Ze heeft de bestelling meteen aanvaard. Dan moet je natuurlijk kaarsen gaan maken. Na lang zoeken        bleek er een kaarsenfabriekje  te zijn in Libanon  hoog in de bergen, in Mrouj. De kaarsenmaker zelf wil emigreren en is bereid voor een erg gereduceerde prijs alles over te geven.        (20.000 dollar, ongeveer de helft van de waarde). Niettemin is het natuurlijk nog een flink bedrag. Hij kan met twee machines 1.200 kaarsen maken in zowat een half uur tijd. Daarna moet alles        natuurlijk weer klaar gemaakt worden voor de volgende fabrikage, maar het is  erg eenvoudig. Maandag trokken we er naar toe om alles eens goed te bekijken.    

Op de terugweg sprongen we binnen in de        kerk van het grieks-orthodoxe klooster van de heilige Elias in Dhour-Chweir, een 16^de eeuws gebouwtje op 4^de eeuwse fundamenten.  Een pareltje van een kerkje met        een schitterende iconostaze. De kleine groep monniken kwam ons tegemoet en we hadden een bijzonder hartelijke ontmoeting met elk van hen. Zij organiseren cursussen in byzantijnse liturgie,        precies wat we nodig hebben en eentje maakt mozaieken, wat hij in Italië geleerd heeft. Ze  staan er wel op dat we nog eens terugkomen. Als afscheid hebben we  samen even        gebeden.    

Dinsdag krijgen we  bezoek van        onze bisschop Mgr. Jean Abdo Arbach die in Libanon is naar aanleiding van de plaatselijke synode. We hadden de kans om een en ander uit te wisselen over ons seminarie en over         hulpprojecten voor de bevolking. Hij zelf is een praktisch man en heeft al enkele goede projecten opgezet.    

Verandering in Turkije?    

Een aantal grote aanstokers van de        oorlog tegen Syrië zijn zelf al gevallen, zoals Sarkozy, de heersers van Saoedi-Arabië en Qatar (of de nieuwe leiders beter zijn is nog de vraag) en Fr. Hollande mogen we ook reeds als een        van de vallende oorlogsbazen beschouwen. Nu komt daar  Erdogan van Turkije nog bij.    

Hij was klaar om een presidentieel        systeem in te voeren waarin hij dan sultan zou spelen, omringd door zestien strijders, elk in de oorlogskledij van zijn zestien voorgaande Tukse Rijken. Zo liet hij zich graag fotograferen,        geflankeerd door deze  machtig uitgedoste kerels, terwijl hij de majestatische trap afdaalde van zijn wit paleis, het gootste presidentieel paleis ter wereld.    

Het zag er inderdaad een hele tijd naar        uit dat hij zich internationaal kon doen gelden als de werkelijke wereldleider van het terrorisme, zelfs vóór Saoedi-Arabië, Qatar, de VS en het zionistisch regime. En het zat hem allemaal        mee. Hij, de leider van de moslimbroeders, had de volle steun van Washington en Brussel. Hij was het tenslotte die zorgde voor de installatie in Ankara van de zogenaamde Nationale Syrische        Raad, hij heeft de massale gifgasaanval in Ghouta gecoordineerd, waarvan de schuld handig aan Syrië kon gegeven worden, hij heeft drie extra kampen voor gespecialiseerde        terroristenopleiding opgericht en gezorgd dat vanuit  het  NAVO-hoofdkwartier aan de grens met Syrië alle steun (wapens, geld en informatie)  gegeven werd aan de (in 2 jaar        tijd) meer dan 200.000 Syrië-strijders. Hij zorgde met zijn coalitiepartners voor de steun aan het Vrije Syrische Leger, dat  door de media voorgesteld werd als een kamp van arme        vuchtelingen  die alleen maar een democratische hervorming nastreefden. Hij kon in Antakya (ja, dat is ons oude Antiochië in Syrië) een openbare markt beginnen voor de  verkoop van        de kostbaarste archeologische stukken, in Syrië gestolen. (De kostbare resten van het christelijke Antiochië zijn vroeger al deskundig uitgewist en met beton bedekt). Hij wist heel de        industrie van Aleppo te ontmantelen en naar Turkije over te brengen, onder internationaal applaus, waardoor meteen 130.000 families in de armoede  belandden. Hij heeft met zijn leger de        aanval op Ma’aloula gecoordineerd. Hij liet het Turkse leger Al Qaida helpen om de nakomelingen van hen  die aan de Armeense genocide honderd jaar geleden ontsnapt waren en zich in        Kassab hadden gevestigd, te vermoorden. Jawel, in de VN Veiligheidsraad werd een voorstel ingediend om dit als een misdaad  tegen de menselijkheid te  veroordelen maar, wat dacht        je,  Frankrijk en de VS stemden tegen. In mei 2014 zorgt hij voor de levering van een massa zware wapens en de fameuze gele Toyota pick-ups, door  Saoedi-Arabië betaald, zodat de IS        van enkele honderde strijders vlug kon uitgroeien tot een groep van duizenden. Op 19 januari 2015 onderschept de Turkse gendarmerie een lading wapens voor IS. En het was maar een klein        deeltje van de 2000 vrachtwagens vol met wapens. Dit alles stond echter onder de bescherming van de geheime Turkse diensten. De verantwoordelijken die deze leveringen wilden beletten werden        opgepakt en veroordeeld voor “verraad”. De Turkse advocaten die deze  en andere  onrechtvaardigheden hebben aangeklaagd werden opgepakt en zitten nog altijd vast.    

Kortom, Erdogan was de gedroomde         leider voor de westerse vechtjassen. En toen Morsi in Egypte verkozen werd, zij het met een nipte meerderheid, bleek het rijk van de moslimbroeders en zijn Turkse bezieler niet meer stuk te        kunnen. En toch liep het mis. Erdogan heeft immers op 1 december 2014 met Poetin een groot economisch contract gesloten voor de Turkish stream,  de gaslevering waarmee de sancties        tegen Rusland  omzeild werden. Daarmee heeft hij zich de woede van Washington en Brussel op de hals gehaald. Stel u voor, een land dat met Rusland wil samenwerken! Bij de laatste        verkiezingen op 7 juni  bleef zijn AKP partij wel de grootste, maar heeft zelfs niet meer de  meerderheid die ze al vanaf 2002 had. En de drie partijen, de conservatieve MHP, de        socialistische CHP en de linkse HPD willen niet met de AKP regeren. Er waren in mei 2003 al hevige protesten tegen de dictatuur van de moslimsbroeders en tegen zijn oorlogsvoering in Syrië,        maar toen genoot Erdogan nog de onverdeelde steun  van de CIA en de NAVO. Dat zal nu gedaan zijn. Hopelijk komt de “val” (?) van Erdogan  onrechtstreeks het Syrische volk ten goede.        Hoewel, een kat  in het nauw gedreven  kan nog gevaarlijk worden.    

P. Daniel 

04-07-2015 om 18:31 geschreven door Gust Adriaensen

X/7

Vrijdag 3 juli 2015

Oosterse en westerse christenen

Door ons meeleven met de orthodoxe monniken van St. Elias zijn we ons beter bewust geworden van de eenheid én de scheiding tussen de oosterse en westerse Kerk. Het is eigenlijk een lang, ingewikkeld en vooral pijnlijk-menselijk verhaal. Van de vijf oude patriarchaten (Constantinopel, Alexandrië, Antiochië, Jeruzalem en Rome) sprongen er vlug twee uit. Rome werd het centrum van de westerse Kerk en Constantinopel van de oosterse Kerk. De patriarch van Constantinopel en de oosterse Kerk zagen zich als opvolgers van de apostolische Kerk in het nieuwe Rome op weg naar het hemelse Jeruzalem. De orthodoxe Kerk gelooft eigenlijk niet zozeer in een afzonderlijk Petrusambt. Alle patriarchen en kerken zijn voor hen eerder gelijk, met het gevaar van een grotere onderlinge verdeeldheid. In feite was de patriarch van Rome, de paus, . de opvolger van Petrus. Toen in de 8^e eeuw de westerse Kerk in de oecumenisch vastgelegde geloofsbelijdenis een toevoeging schoof (een verduidelijking), was het hek van de dam. Rome excommuniceerde Constantinopel omdat het deze toevoeging niet aanvaardde en Constantinopel excommuniceerde Rome. Sindsdien zijn de menigsverschillen nog groter geworden. Paus Paulus VI en al zijn opvolgers hebben wel belangrijke stappen gezet om tot eenheid te komen. Zonder de grootheid van de oosterse kerk te kort te doen, kunnen we toch het Petrusambt vanaf de vroegste Kerk niet ontkennen zodat de paus van Rome met recht zich mag beschouwen als de opvolger van Petrus, die eerst 7 jaren bisschop was in Antiochië en daarna in Rome. Tegenover de orthodoxen moeten we wel toegeven dat de uitoefening van het Petrusambt doorheen de eeuwen geëvolueerd is en nu met een nagenoeg absoluut gezag gepaard gaat, wat in het begin zeker niet het geval was. Maar als leden van de gemeenschap van de “eenheid van Antiochië” willen we geen ruzie maken, wij maken nu kaarsen.

Met veel vuur leggen de monniken hier uit hoe men een kruisteken maakt. Met de duim en twee vingers samen, brengt men eer aan de Drie-ene God. De pink en de overblijvende vinger, tegen de handpalm gedrukt, wijzen op de goddelijke en menselijke natuur van Jezus. De opening die hierdoor gevormd wordt, verwijst naar de schoot van Maria, die deze goddelijke en menselijke natuur van Jesus mocht ontvangen. Ook de manier waarop de orthodoxe priester zegent is speciaal. Duim en voorlaatste vinger legt hij op elkaar in de vorm van een X, als afkorting van het Griekse Christos. De pink is als de I van Ièsous terwijl wijsvinger en middelvinger het teken V vormen, de afkorting van het Griekse woord voor Nicanor (Overwinnaar).

De oosters orthodoxe Kerk is erg gehecht aan de liturgie en daar komen hun leer en discipline uit voort. En de liturgie wordt overal gevierd in de taal van het volk. De eenheid ligt bij hen niet in een taal maar in het geloof. En het centrum is niet een bepaalde aardse plaats maar het hemelse Jeruzalem. Hun vieringen beschouwen ze niet als afzonderlijke diensten maar als deelname aan het mysterie van de hemelse liturgie, die steeds verder gaat. Vanuit deze liturgie zijn de oosterse monniken doordrongen van het voortdurend, innerlijk gebed. De geloofsgemeenschap wordt in het oosten ook meer rond de kloosters opgebouwd. De westerse Latijnse Kerk legde veel nadruk op de leer en de dicipline, die sterk centralistisch en hiërarchisch werden geordend. Het Latijn werd als teken van eenheid beschouwd. Liturgie, leer en leven werden op stevige rationele fundamenten uitgebouwd en de parochies als juridische eenheid staan doorgaans geheel los van de kloosters.

De eersten zijn fier op hun eigen liturgie, rijke spiritualiteit en mystiek, die ze hartstochelijk koesteren als zijnde autenthiek apostolisch. De tweeden zijn gehecht aan hun stevige rationeel gefundeerde leer en hiërarchische structuur, steunend op de eenheid van de bisschoppen samen met de paus. Toch zullen beiden zich moeten blijven inspannen om het wezenlijke daarbij niet over het hoofd te zien: de navolging van de gestorven en verrezen Heer.

Dat het water tussen de twee nog zeer diep is konden we ervaren doordat we als katholieken wel mochten deelnemen aan hun “heilige liturgie” maar niet aan de communie. Dit is geen weigering van dit klooster maar een beslissing van de hele oosters orthodoxe Kerk. Deze uitsluiting geldt over heel de wereld. Daarmee wordt eigenlijk het doopsel en het geloof van de katholieken ontkend. En toch zijn we slechts één Kerk, de Bruid van Christus, de Bruidegom. We mogen voor de wereld niet blijven getuigen alsof Jezus polygaam zou zijn!

Een zondagse familie-uitstap

We zijn nu al zolang hier dat we helemaal opgenomen zijn in de Libanese familie waar we te gast zijn. Samen werken we aan het appartement en samen nemen we ontspanning. Deze familie heeft de gewoonte op zondag samen met hun kinderen ergens in Libanon door te brengen. Dit houdt niet alleen de hele familie samen maar het biedt ook een bescherming. Zondag morgen 28 juni begonnen we met vier auto’s aan de tocht van ruim twee uur naar het Noorden, naar de beroemde “vallei van de ceders”. Omdat deze in de buurt ligt van “de vallei van de heiligen” wilden wij met de fraters deze eerst bezoeken. Beide plaatsen zijn als werelderfgoed door de UNESCO erkend. Deze vallei ontleent haar naam aan de ontelbare “heilige” kluizenaars die zich al vanaf de eerste eeuwen terugtrokken in deze moeilijk te bereiken plaats. De vallei ligt op een hoogte van 500 en 1650 m. We bezochten het klooster van de heilige Eliseus, met zijn grotten in de rotsen. De weg daar naartoe loopt langs een heel smalle bergweg en diepe ravijnen. Twee van ons stapten uit en verkozen te voet te gaan, twee anderen waagden de tocht met de auto. Je moet wel even uw zenuwen kunnen beheersen. Het klooster en de grotten rondom waren in tijden van vervolging de schuilplaats van christenen. In de grotten van het klooster zelf is er een geheime plek die dienst deed als schuilplaats voor de maronitische patriarch. In dit kloosternu geen monniken meer, het leven is er te moeilijk, ze zijn naar elders getrokken. De grotten blijven wel goede schuilplaatsen in nood.

De “vallei van de ceders” is een unieke plaats in Libanon, door het leger bewaakt. Er zijn een 357 tal ceders, een tiental van meer dan duizend jaar oud, enkelen van meer dan 3000 jaar oud en hier beweert men dat er ceders bij zijn die nog ouder zijn! Ze worden hier beschouwd als ceders door God geplant en daarom ook “ceders van God” genoemd. Het topje van de kruin is bij de meeste ceders ook een beetje gebogen, alsof ze zich voor God buigen. Middenin staat een verdorde ceder waarin een grote Christus op het kruis is uitgehouwen. Er is ook een kleine kapel waarin we waarlijk een plechtige zondagseucharistie konden vieren en dit trok ook andere bezoekers aan. Na de eucharistie wilden twee vrouwen kennis maken en zij bleken ook van Syrië te zijn. Toen een van hen vernam dat wij van Qara, Mar Yakub waren sprongen de tranen in haar ogen en riep uit: Dat is van moeder Fadia, die aan kinderen in heel Syrië eten geeft! Moeder Agnès-Mariam is in Syrië gekend onder haar wereldse voornaam Fadia (Agnès-Mariam is te moeilijk voor hen om uit te spreken). Er was voor ons ook een geschikt opvangcentrum, waar we ons thuis voelden. We hebben na het middagmaal nog een lange namiddag en avond genoten van deze omgeving, dit bos, met zijn uitzonderlijke planten en bomen en zijn bijna liturgische sfeer.

Een tweede “val van Constantinopel”?

De toekomst is nooit een eenvoudige herhaling van het verleden, maar deze laatste biedt wel kostbare inzichten om ons op de toekomst voor te bereiden.

Op 29 mei 1453 verwoesten de troepen van het Ottomaanse Rijk onder leiding van sultan Mehmet II Constantinopel (Byzantium), wat het einde betekende van het Byzantijnse of Oost-Romeinse Rijk. Allerlei inwendige en uitwendige moeilijkheden zijn hieraan vooraf gegaan, zoals de verovering in 1204 door de kruisvaarders, die het Latijnse Keizerrijk kwamen vestigen. De gruwelen die de Ottomanen aanrichten overtreffen evenwel al wat voorafging: het bedrog waarmee christenen bescherming werd beloofd om hen dan genadeloos af te slachten, het onthoofden, ook van kinderen, de50 à 60.000 die toen slaaf werden, waarbij geen enkele vrouw kon ontnappen. Ooggetuigen spreken van stromen bloed dat door de stad vloeide, afgezien van de verwoestingen van kerken en gebouwen en het vernietigen van kostbare manuscripten. Kortom, het is wat wij nu beleven met de IS of islamitische slachting (die we beter geen “staat” noemen, tenzij je Saoedi-Arabië als een soort internationaal erkende IS beschouwt!).

Christenen worden nu vervolgd, uitgedreven en vermoord als nooit voorheen. Zonder het lijden van anderen te minimaliseren menen we toch met enig recht te mogen stellen dat we nu een godsdienstoorlog beleven, waarbij de zogenaamde “Arabische Lente” vooral gericht is tegen de christenen uit het Midden-Oosten. IS wil Irak en Syrië, Egypte...van christenen zuiveren.De vervolging neemt echter ook toe in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Betrouwbare cijfers hiervan worden ons gegeven o.m. door Kerk in Nood, Open Doors en anderen

Ging in de15e eeuw de vervolging vooral uit van het Ottomaanse Rijk, nu is de drijfveer eerder het streven van het zionistische regime om een pure joodse staat te vestigen, één groot Israël. Dit oude plan blijft stilzwijgendeen brede internationale steun genieten, waarbij de verschillende actoren nog hun eigen belangen nastreven: Amerika, de NAVO, Turkije en de golfstaten Saoedi-Arabië en Qatar. De grootste slachtoffers van deze oorlogvoerende landen blijven in feite de christenen. En zoals al te dikwijls wordt hierbij het geloof misbruikt om eigen plannen te rechtvaardigen. De vrome Amerikaanse spreuk “In God we trust” verheerlijkt in feite de god van het goud, de olie en de dollars. Met de slagzin “allahoe akhbar” wil IS zijn wangedrag doen erkennen als goddelijke overwinningen. En het zionisme beroept zich op de goddelijke belofte van het land tussen de Nijl en de Euphraat aan Abraham gegeven. Het is altijd weer “Gott mit uns”. Daarom moet er een nieuw en uitgebreid Midden-Oosten komen, waaruit alle christenen, die de grootste bewerkers zijn van vrede en stabiliteit, moeten verdwijnen. Alleen de EU heeft geen last meer van een beroep op een goddelijke openbaring omdat het zijn eigen “Rede” (met de ‘consensus’ van de meerderheid) als god wil vereren. Het zal nu trachten de democratie in Griekenland te breken om het tot slaaf te maken. Het IMF kan uiteraard Griekenland niet helpen, maar de staatsgreep en de gruwelijke oorlog in Oekraïne des te meer.

Waren de christenen in Libanon oorspronkelijk met 70% , door het zionistische plan van H. Kissinger schiet er nu nog nauwelijks de helft over. Wel blijft Libanon het enige land in de Arabische wereld waar het christelijke geloof het openbare leven sterk kleurt: overal kerken en kerkjes, op alle hoeken en in alle straten beelden van O.L.Vrouw en de heilige Charbel, talrijke kloosters en van de vele taxi’s die we namen was er niet één die geen paternoster aan zijn spiegel had hangen. Bovendien leven de Syrische vluchtelingen hier niet in kampen maar als vrije burgers. Maar ... de oorlog tegen Syrië weegt toch zwaar en christenen blijven hier wegtrekken. In Israël werd op 18 juni de voor christenen zeer belangrijke kerk van de broodvermenigvuldiging door een fanatieke jood in brand gestoken. Mgr. William Shomali, hulpbisschop van de Latijnse patriarch van Jeruzalem sprak van een anti-christelijke explosie in Israël. Het is nog maar een begin. IS is zogenaamd een bedreiging voor Israël, maar toch worden joden helemaal niet geviseerd. Netanyahu kan rustig zeggen dat Iran een veel groter gevaar is dan IS. IS is voor het zionisme eerder een bondgenoot. Nooit eerder werden de christenen in Jeruzalem bedreigd zoals nu. Uiteindelijk zijn zij het groot obstakel voor Netanyahu om van Israël een “zuiver joodse staat” te maken. Ziehier de inhoud van een vlugschrift dat einde vorige maand verspreid werd. De herkomst is onduidelijk maar de inhoud des te duidelijker: “De soldaten van ISIS werken om de christenen te doden zodat het land gezuiverd wordt van hun aanwezigheid en dat het mohammedaans kwartier van christenen gezuiverd wordt gedurende de heilige maand van de ramadan... Daarom zeggen we aan de christenen en de ongelovigen: ga nu weg of ge wordt vermoord voor het einde van de ramadan. Ge wordt gekeeld als vee. Een maand is genoeg om te vertrekken.” (vertaling van het italitaans: Osservatorio sulla Cristianofobia, 3 juli 2015; zenit.org 2 juli 2015; coolamnews.com 3 juli e.a.). Het bekende scenario van Libanon in 1975.

We vieren inmiddels het gouden jubileum van het conciliedocument Nostra Aetate, waardoor voor altijd de innige band tussen christenen en het joodse geloof, volk en land bezegeld werd. Hierbij mogen we evenwel niet vergeten dat de zionistische apartheidspolitiek niets te maken heeft met het joodse geloof. .

InIrak en Syrië blijf de IS alle aandacht opeisen dank zij een propaganda van Hollywood-kwaliteit (http://www.ibtimes.co.uk/hollywood-isis-jihadi-film-industry-goes-   way-beyond-beheading-videos-1504247, 3 juni 2015) In Hassake (N-O van Syrië) is wegens de dreiging van IS op 25 juni de uittocht begonnen van 120.000 mensen en 4.000 christelijke families (Chaldeeuwen, Assyriërs, Syrische katholieken en Syrische orthodoxen) (http://www.christianophobie.fr/breves/hassake, 30 juni 2015). Grondige zuiveringen kunnen nu beginnen vanuit het Noorden, door Turkijë met de hulp van de NAVO, vanuit Jordanië met de hulp van Israël. Al in 2012 hebben Saoedi-Arabië, Qatar, en Turkije (met goedkeuring van VS, Frankrijk en UK) een verdrag gesloten om de Syrische regering omver te werpen, zeg maar de enige lekenstaat die christenen ongeveer als gelijwaardigen beschouwt en beschermt. Ondertussen is op één jaar tijd de IS dank zij “de brede internationale coalitie” uitgegroeid tot een wereldmacht, met erg succesvolle ledenwerving. Je hoeft nu echt geen toponderzoeker te zijn van het niveau van Hersh Seymour om te weten wie allemaal achter de oprichting van en de blijvende steun aan IS zitten. Rand Paul, Republikeins senator van Kentucky en voorzitter van de senaatscommissie voor internationale operaties en mensenrechten heeft Amerika al meermaals duidelijk op zijn aandeel gewezenhttp://www.truthrevolt.org/news/what-would-president-rand-paul-do-iraq Transcript (see middle part, about Syria ISIS): https://www.bungie.net/sr/Forum/Post/65655870/0/0
http://nypost.com/2015/05/27/rand-paul-says-gop-hawks-created-isis/http://truthinmedia.com/dr-ron-paul-new-evidence-us-backed-isis/).Joe Biden,vice-president, heeft uitdrukkelijk hierbij hun beste vrienden vernoemd: Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en de Emiraten (https://www.youtube.com/watch?v=w04YE5zRmc8) zodat de arrogante Hillary Clinton openlijk kon zeggen: Wij hebben al-Qaida gemaakt (https://www.youtube.com/watch?v=Dqn0bm4E9yw; https://www.youtube.com/watch?v=PJLR1LhxiN0). De (illegale) bezoeken van senator John McCain aan zijn vrienden van de IS in Syrië zijn ook voldoende gestaafd(http://tarpley.net/mccain-confirmed-as-meeting-with-cannibal-kidnapper-and-caliph/) Generaal Wesley Clark legde eindelijk uit dat IS gemaakt is om Israël te dienen door de Hezbollah uit te roeien (https://www.youtube.com/watch?v=ojcoKnTGf4s;
http://www.globalresearch.ca/gen-wesley-clark-isis-got-started-with-funding-from-our-closest-allies/5432707). En de Hezbollah is nu de verdediger van de christenen. In de beoogde opdeling van Syrië is geen plaats voorzien voor christenen. Is het verwonderlijk dat dagelijks Syrische jongeren, die als gewone miliciens hun volk willen beschermen, gedood worden, terwijl vanuit de hele wereld jongeren zonder problemen alle grenzen blijven overschrijden om volledig uitgerust in Syrië aan de IS deel te nemen.

Eigenlijk wil ik politiek zoveel mogelijk vermijden en zelfs geen journalistiek bedrijven. Daarom voel ik mij niet verplicht altijd zoveel verantwoording te geven als ik nu gedaan heb (met de hulp van mijn medebroeders). Ik geef persoonlijke interpretaties van het wereld- en Kerkgebeuren. Wie zich daaraan mocht ergeren, slaat mijn berichten gewoon over of wacht een tijd om te zien of de gebeurtenissen toch niet in die richting evolueren.

Ja, er zijn zeker, menselijk gezien, nog enkele lichtpunten.Turkije kan zijn droom van uitbreiding van zijn ottomaans rijk wellicht vergeten, tenzij het toch nog met zijn sterk leger Syrië binnen valt, wat steeds minder waarschijnlijk lijkt. Frankrijk heeft enorm geïnvesteerd om weer een grote coloniale overheerser te worden, maar ziet zich nu gereduceerd tot hulpje van Israël en de VS. Het zou best zijn politiek tegenover Syrië grondig wijzigen. Op 25 juni trokken “drie koningen” vanuit Saoedi-Arabië naar Moscou (de prins erfgenaam Ali al-Naimi, minister van buitenlandse zaken Abdel al-Jubeir en almachtige petrolminister Muhammad Bin Salman). Ze zullen wel vooral over de petroleum en de gazoduc onderhandeld hebben, veronderstellen we. Het is echter van grote betekenis dat ze zich gewaardigen een bezoek te brengen aan Vl. Poetin die onverminderd het Syrische volk, de regering en de president vanaf het allereeerste begin tot nu steunt. Ook het feit dat Syriërs zich steeds meer organiseren om samen met het leger en de Hezbollah het volk te verdedigen is hoopvol. Toch is er menselijk geen enkele zekerheid dat het Midden-Oosten uiteindelijk niet “christen-vrij” zal worden, uitgemoord of verdreven van het land waar het allemaal begon. Maar ook dan nog zal het Rijk Gods komen en eens overwinnen.

We voelen ons nauw verbonden met  een van de statuten van de Kartuizers: “”Afgezonderd van allen blijven we verbonden met allen, omdat we in naam van allen voor het aanschijn van God staan”.

P. Daniel

03-07-2015 om 22:33 geschreven door Gust Adriaensen

Stop besparingen levensbeschouwelijke omroepen!

02-07-2015 om 16:33 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Een grote uitdaging: stop de verwoesting van de tuin die God ons heeft toevertrouwd, zodat allen ervan kunnen genieten.' 

02-07-2015 om 13:44 geschreven door Gust Adriaensen