De prelaat en de abdijgemeenschap van Postel nodigen iedereen van harte uit deel te nemen aan de bijzondere gebedsdienst in de abdijkerk op zondag 26 april om 15 uur.

Samen wordt er gebeden voor nieuwe roepingen tot het priester- en kloosterleven, in het bijzonder voor de abdijgemeenschap van Postel.

Na de gebedsdienst is iedereen welkom in de parochiezaal (de oude brouwerij) voor een gezellige ontmoeting met de leden van de abdijgemeenschap. De koffie en de thee zullen klaar staan!

----------------------------

De norbertijnen van Postel verspreiden ter gelegenheid van het Jaar van het Godgewijde leven, volgende tekst:

Geboeid door Jezus, de Verlosser,
en zijn Evangelie,
volgzaam aan de Heilige Geest,
zoals Jezus' moeder Maria,
zetten wij ons in
voor de komst van het Rijk Gods,
naar het voorbeeld
van de heilige Norbertus:
edelmoedig, vreugdevol en eensgezind,
vanuit de Eucharistie,
als trouwe zonen van de Kerk,
door ons bidden en werken,
door ons leven met elkaar,
dag in dag uit.

Dat is onze roeping
en misschien ook de uwe...

Heilige Norbertus, bid voor ons.

23-04-2015 om 20:15 geschreven door Gust Adriaensen

De handen van meer dan een miljoen belastinggeld

en

De handen momenteel zonder belastinggeld

22-04-2015 om 09:42 geschreven door Gust Adriaensen

Duizenden vluchtelingen uit Afrika, die verdrinken in de Middellandse Zee, het heeft tot nu toe de EU er niet toe bewogen efficiënt en grootschalig hulp te bieden. De Unie laat kinderen, mannen, vrouwen schandelijk kreperen en laat Italië in de steek.

Ongetwijfeld speelt daarbij de weerstand van heel wat politici om nog meer vluchtelingen binnen de Europese wallen binnen te laten. Om het cru te zeggen: een verzopen vluchteling is een arme luis minder in ons welvarende Westen.

De reactie van staatssecretaris voor migratie Francken in het tv-journaal van 19 april was in dat opzicht typerend. En ontluisterend.

Francken vroeg zich 'bekommerd' af of reddingsacties dichter bij de kust van Libië wel verantwoord waren. Want dat zou een pervers effect kunnen hebben. Dergelijke acties zouden de mensensmokkelaars ertoe aanzetten nog meer radeloze vluchtelingen in nog slechtere omstandigheden op gammele boten de zee op te sturen.

Dergelijke uitspraak wekt de indruk dat Francken niet staat te springen om massale en efficiënte hulp te bieden. Van een staatssecretaris van een 'humaan' land verwacht je geen doorzichtig, 'pervers' alibi om niet te helpen, maar wel duidelijke plannen en engagement om een halt toe te roepen aan het laten/doen verzuipen van machteloze, uitgebuite mensen.  

20-04-2015 om 07:43 geschreven door Gust Adriaensen

Het Jaar van het Godgewijde Leven, uitgeroepen door paus Franciscus, begon op 30 november 2014 en zal eindigen op 2 februari 2016.

De paus heeft op 21 november 2014 een uitgebreide brief over dat speciale jaar gepubliceerd. Die is ondertussen in brochurevorm verschenen. In het laatste nummer van Molenijzer, het contactblad van de norbertijnenabdij van Postel, brengt abt Fr. Testaert een samenvatting van die brief.

In het eerste deel van zijn brief geeft de paus drie doelstellingen aan voor het Jaar van het Godgewijde Leven: dankbaar terugblikken op het verleden, het heden met passie beleven en de toekomst hoopvol omarmen.

Wat de paus verwacht van 'dit jaar van genade voor het godgewijde leven', vind je in het tweede deel van de brief.

Paus Franciscus verwacht

1. dat wij vreugdevol zijn

2. dat wij 'als profeten getuigen hoe Jezus op aarde geleefd heeft'

3. dat 'de spiritualiteit van de communio realiteit mag worden'

4. dat wij niet met onszelf bezig zouden zijn

5. dat wij ons afvragen wat God en de mensheid van ons vragen

In het derde deel richt de paus zich tot de leken die delen in de idealen, in de geest en in de zending van de religieuze instituten en tot het hele christenvolk. De leken wil hij aanmoedigen dit 'Jaar van het Godgewijde Leven' te beleven 'als een genade die jullie bewust kan maken van de genade die jullie ontvangen hebben'. 

19-04-2015 om 11:55 geschreven door Gust Adriaensen

Het komt wel vaker voor bij mensen die een klassieke universitaire opleiding hebben genoten en later carrière maken in het bedrijfsleven: alles zien in functie van de economie.

Wat baron Stouthuysen, de vroegere grote baas van Jansen Pharmaceutica, in De Standaard van 16 april over de universiteit schrijft, is daarvan een perfecte illustratie.

De universiteit mag volgens hem geen geografische vestiging meer zijn. De studenten kunnen zonder in aula's lessen te volgen, zonder zich te verplaatsen naar of te logeren in universiteitssteden, zich de nodige kennis en vaardigheden eigen maken met behulp van al de beschikbare technologische middelen. Dergelijke 'universiteit' zou de efficiëntie enorm verhogen, aldus Stouthuysen.

Stouthuysen, die zich in het verleden meermaals liet opmerken als een ruimdenkende humanist, lijdt in dit artikel aan een betreurenswaardige bewustzijnsvernauwing. Hij laat zich, als 86-jarige nota bene, vangen in de fuik van een alles overheersende economische opvatting van de universiteit.

De universiteit die Stouthuysen voor ogen staat, is m.i. geen universiteit meer, eerder een antihumaan systeem dat helemaal in functie staat van een bepaalde, in casu, kapitalistische economie, gericht op productie, consumptie, materiële efficiëntie en winstbejag. Een hoogtechnologische kennisoverdrachtmachine.

Baron Stouthuysen wil de student  reduceren tot een op zichzelf teruggeworpen wezen, omringd door de producten van de technologische ontwikkeling, producten die hem op zo kort mogelijke tijd moeten klaar stomen om zo efficiënt mogelijk zijn ding te doen in een economisch proces.

In wat Stouthuysen schrijft is er geen plaats meer voor een universiteit. En bestaan er ook geen studenten meer.

18-04-2015 om 07:56 geschreven door Gust Adriaensen

Stouthuysen in De Standaard: 'De universiteit als onderwijsinstelling is op sterven na dood.'

Lijfspreuk van Stouthuysen: 'Alles is relatief.'

Bedenking: Baron Stouthuysen zou zich, indachtig zijn lijfspreuk, moeten hoeden voor absolute uitspraken.

17-04-2015 om 22:45 geschreven door Gust Adriaensen

Een jonge rekkenvuller van Albert Heyn confronteerde tijdens een aandeelhoudersvergadering, Dick Boer, de baas van Ahold, de moederholding van Albert ,met het verschil tussen zijn eigen jeugdloon en het riante salaris van de CEO.

"U verdiende in 2013 zo'n 3,7 miljoen euro. Dat is 1.600 euro per uur. Ik verdien 5,96 euro per uur, iets meer dan het minimale jeugdloon en zestig procent van het minimumloon voor volwassenen", zei de rekkenvuller kalm.

"Om uw salaris van één jaar te evenaren, moet ik 299 jaar fulltime werken. "

Boer gr/l imlachte als een boer die kiespijn heeft, en zei zuinigjes dat dergelijke uitspraken niet thuishoren in een aandeelhoudersvergadering maar wel in CAO-onderhandelingen.

Het zal wel. Maar hopelijk krijgt Boer wel barstende hoofdpijn van het prakkeseren over die terechte opmerkingen.

16-04-2015 om 13:58 geschreven door Gust Adriaensen

Natuur en poëzie in het Prinsenpark

Wijd open is de poort.
Ontsluit je geest, je hart.
Wolken onder hoog blauw
drijven bij je binnen.
Bomen spreken je aan
in hun menigvuldige gedaanten.
Een zacht ruisen
van varens en grassen
begeleidt je stappen.
Vogelzang weerklinkt
vanuit de struiken.
Plots geritsel
en dan stilte.
In het blarentapijt
zie je het leger van een ree.
Rimpeling en spiegeling
is het water van de beek.
Wandel met al je zintuigen
ten einde toe
en zeg tegen Tatanga Mani,
de wijze:
”Ik heb geluisterd.
Overal vernam ik gefluister.
Over het weer.
Over de dieren.
Over de Grote Geest.”


... De Indiaan Tatanga Mani zegt o.m.:”Weet jij dat bomen praten?Ja, zij praten, zij praten met elkaar.Ze praten ook tegen jou als je luistert.Maar blanke mensen luisteren niet.Ze hebben het nooit de moeite waard gevondenom naar ons Indianen te luisteren.Ik zelf heb veel van bomen geleerd:soms iets over het weer, soms iets over dierenen soms iets over de Grote Geest." ...

15-04-2015 om 22:30 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een grootschalig onderzoek van Gallup blijkt dat jongeren onder de 34 jaar én mensen met een hogere opleiding  religieuzer zijn.

14-04-2015 om 18:29 geschreven door Gust Adriaensen

IX/14

Maandag 13 april 2015

Pasen 2015

Met ons klein groepje (zeven zusters en drie ‘broeders’) hebben we zo intens mogelijk de diensten van de Goede Week gezongen. Vanuit de oorlogen in het Midden Oosten en elders was het vooral een verdieping van het besef dat de kruisdood van Jezus werkelijk het centrum van onze mensengeschiedenis is. In zijn kruisdood heeft Hij de ontelbare onschuldig vervolgde, ontheemde, gemartelde en vermoorde mannen, vrouwen en kinderen nieuw leven geschonken.Op Palmzondag kwam abouna Georges, zodat we nog eens een uitgebreide byzantijnse dienst met palmprocessie hebben gehouden. Olijventakken waren er genoeg.

Tijdens de eerste dagen van de Goede Week was er nog wat tijd voor enkele lessen theologie en voor wat werk in de tuin. Er groeit een massa spinazie die elke dag uitgedund kan worden. Verschillende soorten tomatenplantes worden in afzonderlijke bakken uitgeplant. Granaatappelboompjes worden geplant en de grote bomen krijgen al regelmatig water. Gelukkig hebben we verschillende keren een fikse regenbui gekregen. Gans het terrein met de duizenden vruchtbomen kleurt groen van het gras en onkruid dat gretig door de schapen wordt gegeten. Binnen en buiten wordt er gepoetst en opgeruimd.

Het “Triduum Sacrum” hebben we ook in de kleine crypte doorgebracht. Op Witte Donderdag, nadat we de lange middaggebeden hadden verricht, werden we nogmaals verrast met onverwacht bezoek. De bisschop met moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel waren plots in ons midden. Ineens was er weer een feeststemming. Ze hadden ook een Fransman bij, een jongen die in Libanon politieke wetenschappen studeert maar zich voorbereid op het doopsel. Hij is erg rationeel opgevoed en zonder enige religieuze vorming. Toch voelde hij zich meteen thuis en heeft ook alle diensten meegedaan. De Witte Donderdagviering van de Latijnse liturgie werd gevierd om 18.00 u en duurde twee uur. Daarna hadden we goede maaltijd. Om half tien werden de zogenaamde 12 evangelieën gelezen. Het zijn gebeden en gezangen, afgewisseld met zowat heel het passieverhaal van de vier evangelies, verdeeld over twaalf lezingen. Ook deze dienst duurde ruim twee uur, tot middernacht. Daarna was er nog vrije aanbidding.

Op Goede Vrijdag worden de “koninlijke uren” gebeden om 10.00 u, die twee uren duren. Om 15.00 u volgen dan de dienst rond de kruisiging, kruisafneming en graflegging. Dit wordt in de byzantijnse liturgie heel intens gevierd en uitgebeeld. Dit duurde tot na acht uur ‘s avonds. Het is wel een dienst waar tussendoor ook de moslimvluchtelingen graag aan deelnemen. Bij de begrafenis hoort een processie met bloemen die later op “de lijkwade met de afbeelding van Jezus” gelegd wordt. Ook wordt overvloedig parfum gebruikt.

Op Stille zaterdag hadden we in de namiddag een byzantijnse liturgie voorzien maar abouna Georges liet weten dat hij helaas toch niet kon komen. Zo was het dan echt een stille zaterdag tot ’s avonds half elf met de avondwake als een mengeling van byzantijnse vespers en Latijnse paasnachtviering. Vrijwilligers en vluchtelingen waren daarbij extra aanwezig. Zij verzorgden trouwens mee de vele lezingen. We begonnen in de crypte en daarna volgde buiten op de koer de wijding van het vuur en het ontstekern van de paaskaars. Bij de processie naar de kerk volgde een lange Arabische zang met daarna de lofzang op de Paaskaars (exultet). Hierna de vijftien, soms heel lange lezingen van de byzantijnse vesperdienst die voor een deel overeenkomen met de lezingen van de Latijnse paaswake. Verder was het ongeveer de Latijnse dienst, die eindigde om twee uur in de morgen. Zoals na de kerstnacht is het hier echter de gewoonte om ook na de paaswake uitbundig liederen te zingen. En dat gebeurde nu met nog meer enthoesiasme in aanwezigheid van moeder Agnes-Mariam en zr Carmel. Uit volle borst werden nog ruim een uur lang dansend en springend paasliederen gezongen uit verschillende landen en talen. Ondertussen werd een tas thee geserveerd. Om drie uur gingen we slapen.

Op paaszondag kwam abouna Georges voor de paasdienst met de lange voorbereiding, de zogenaamde “aanval”. Driemaal wordt op de gesloten kerkdeur geslagen met het kruis. Van binnenuit komt de stem (van de duivel) die vraagt wie die Koning is. Uiteindelijk gaat de deur open. Iedereen is in het wit of heeft een wit kleed of gewaad. Deze dienst duurde van 12.00 u tot 15.00 u. Dan moesten we vlug gaan eten want om 17.00 kwam de bisschop voor de inkleding van zr. Esperanza uit Venezuela, wat hier het kleine “schème angélique” heet. Daarna hielden we de vespers met de lezing van de verschijning van Jezus aan de apostelen, die Hij de wereld inzendt. Het wordt in vijftien talen gelezen om de universaliteit van de verspreiding van het evangelie te verbeelden. Dat duurde tot 19.00 u. En zo was het liturgisch gedeelte voltooid.

Paaszondagavond gebruiken we om eens gezellig samen te zijn. Zoals naar gewoonte wordt voor ieder een schrifttekst gelezen. Men mag kiezen uit het oude of het nieuwe Testament en dan wordt de bijbel open geslagen. Dit lokt vurige gesprekken uit, die tot in de vroege uurtjes duren. Vooral de ernst van de “eindtijd” en de noodzaak om zich zonder compromis voor te bereiden op de wederkomst van Jezus komen uitvoerig aan bod.

Maandag morgen is de tijd van het vertrek voor moeder AM en zr Carmel weer gekomen. Ook Valeriaan, de Franse student in Libanon rijdt mee. Er volgen nog lange gesprekken met de afzonderlijke zusters en fraters en uiteindelijk zijn ze om half drie vertrokken, oppgehaald door een Libanees die afkomstig is uit Ma’aloula en vertelt dat de meerderheid van de gezinnen in Ma’aloula al is teruggekeerd. De eucharistie wordt ’s avonds gevierd.

Dinsdag zingen we de Lauden van Pasen op de middag, voor de eucharistie. ’s Avonds kijken we naar de nieuwe film van Tolkien. Vroeger zagen we van hem al The Lord of the Rings. Nu is het “the Hobbit, de oorlog van de vijf legers”, die de fraters tussendoor toch van het internet hebben kunnen plukken. Het is apocalyptische stijl waarin de christelijke waarden helemaal verwerkt zijn.

Langs Libanon naar Zaventem

Uiteindelijk vertrek ik voor enkele weken vakantie naar België. Om half zes brengt een vriend mij samen met drie anderen van Damascus naar Libanon. De stadsdelen waar we door rijden zien er allemaal heel gewoon uit. Er zijn wel verschillende controleposten vooraleer we Damascus kunnen verlaten maar het gaat vlot. Aan de grens met Libanon begonnen de problemen. Mijn paspoort was nog tien dagen geldig, ruim lang genoeg zou ik denken. Voor de Libanezen moet een paspoort echter nog een maand geldig zijn. Kortom, ik moest van zowat acht uur tot 13.30 u blijven wachten want ze moesten naar Beiroet bellen en ook mijn vliegtuigtichet hebben. Zr. Carmel stuurde per fax mijn ticket. En om 13.30 u werd ik opgehaald door een vriendelijke onbekende die mij een km verder afleverde aan een andere vriendelijke onbekende die mij naar een parking in Beiroet bracht en daar kwam zr. Carmel mij halen. De laatste chauffeur was een Libaneze moslim maar heel open. Hij toonde mij een een medaille van de grote heilige Rafka die hier in Libanon fle vereerd wordt. Hij kon maar niet begrijpen wat ik in Syrië kwam doen nu er zoveel problemen en terroristen zijn. Hij zal wel niet de enige zijn. Het weerzien van met moeder Agnes-Mariam en zr Carmel was uiteraard weer heel hartelijk. Vandaar naar de vlieghaven van Beiroet. Uiteindelijk ben ik veilig in Zaventem geland en zal enkele weken hier blijven

In de abdijgemeenschap van Postel-Mol, waartoe ik behoor, mag ik op donderdag 23 april mijn gouden priesterjubileum vieren in de eucharistieviering van 11.00 u in de abdijkerk.

14-04-2015 om 08:10 geschreven door Gust Adriaensen

De Duitse Nobelprijswinnaar voor literatuur, Günter Grass,  is op 87-jarige leeftijd overleden.

Uit 'Der Butt'

Gestillt

Die Brust meiner Mutter war gross und weiss.
Den Zitzen anliegen.
Schmarotzen, bevor sie Flasche und Nuckel wird.
Mit Stottern, Komplexen drohen,
wenn sie versagt werden sollte.
Nicht nur quengeln.

Klare Fleischbrühe lässt die Milch einschliessen
oder Sud aus Dorschköpfen trüb gekocht,
bis Fischaugen blind
ungefähr Richtung Glück rollen.

Männer nähren nicht.
Männer schielen heimwärts, wenn Kühe
mit schwerem Eurer die Strasse
und den Berufsverkehr sperren.
Männer traumen die dritte Brust.
Männer neiden dem Säugling
und immer fehlt ihnen.

Unsere bärtigen Brustkinder,
die uns steuerpflichtig versorgen,
schmatzen in Pausen zwischen Terminen,
an Zigaretten gelehnt.

Ab vierzig sollten alle Männer wieder gesäugt werden:
öffentlicht und gegen Gebühr,
bis sie ohne Wunsch satt sind und nicht mehr weinen,
auf de Klo weinen müssen: allein. 

13-04-2015 om 14:12 geschreven door Gust Adriaensen

Dat de paus de barbaarse uitroeiing door Turkije van 1,5 miljoen Armeense christenen in 1915-1916, een 'genocide' noemt,  toont aan dat hij een consequente en moedige man is.

Consequent omdat Vaticaanstad, naast heel wat andere landen, de Armeense genocide heeft erkend. Het is dan ook maar normaal dat de regeringsleider, het woord 'genocide' in de mond neemt. Moedig omdat de paus en het Vaticaan ook wel de hevige reacties van Turkije verwacht zullen hebben.

Maar tussen het officieel erkennen van de Armeense genocide en het uitspreken van het woord 'genocide' door de regeringsleider, gaapt er vaak een afgrond. Ik zie Michel nog niet zo vlug hetzelfde doen, ook al heeft België de genocide erkend.

Overigens valt het op hoe de Belgische media zich op de vlakte houden en eerder wijzen op het 'tegen de schenen van de Turken' schoppen, dan op de moed en de rechtlijnigheid van de paus.

De Vlaamse kranten en tijdschriften demonstreren vaak alleen maar moed wanneer ze de Kerk en de geestelijkheid, vooral te onpas,  over de hekel kunnen halen.

13-04-2015 om 10:35 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus zei tijdens een viering in de Sint-Pieters het volgende:

'Afgelopen eeuw hebben we drie grote tragedies zonder voorgaande gekend. De eerste, die wordt beschouwd als 'de eerste genocide van de twintigste eeuw' trof het Armeense volk, de eerste christelijke natie. '

'De twee andere zijn die gepleegd door het nazisme en het stalinisme, en meer recent de uitroeiingen in Cambodja, Rwanda, Burundi en Bosnië.'

12-04-2015 om 16:22 geschreven door Gust Adriaensen

Is Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een leugenaar?

Volgens Philippe Mettens, ex-voorzitter van Belspo en dus jarenlang de topambtenaar van het Wetenschapsbeleid, is Torfs dat zonder twijfel. En als wetenschapper staaft hij die bewering aan de hand van moeilijk weerlegbare cijfers.

Mettens reageert daarmee op de beweringen van Torfs in Terzake van dinsdag 7 april, aflevering 66,(http://www.canvas.be/programmas/terzake/).

Wat er ook van zij, het volstaat om het interview met Torfs in Terzake, eens opnieuw te beluisteren om te concluderen dat de rector zich niet van zijn fraaiste en verstandigste kant liet horen.

Torfs maakte minstens twee kapitale fouten. Het was dom zich te lenen tot het interview, terwijl de bevoegde staatssecretaris Sleurs, geweigerd had en de geviseerde ambtenaar Mettens niet was gevraagd. Torfs werd dan ook willens nillens een verdediger van Sleurs' politieke beleid en niet onterecht kon Mettens hem dan ook 'veeleer de buikspreekpop van Elke Sleurs' noemen, 'dan de rector van de KU Leuven'.

Ten tweede liet Rik Torfs zich duidelijk meeslepen door zijn aversie voor de instelling waarvan Mettens de baas is. Dat leidde tot een ongenuanceerd en ironisch requisitoir, dat zonder moeite kon gepercipieerd worden als een politieke en persoonlijke afrekening. Dat was verre van fraai en vervulde me, gaandeweg het gesprek, met plaatsvervangende gêne.

Nee, Rik Torfs, de rector magnificus van de Katholieke Universiteit van Leuven, maakte op dinsdag 7 april, geen goede beurt.

11-04-2015 om 14:44 geschreven door Gust Adriaensen

Op 7 april 2015 overleed Wilfried Duyver op 85-jarige leeftijd.

Bij vele mensen uit de onderwijswereld moet de naam Duyver toch wel een belletje doen rinkelen. De gewezen secretaris-generaal van het Nationaal Verbond van het Katholiek Middelbaar Onderwijs, moest de vernieuwing van het secundair onderwijs, het VSO, in de jaren 70 en 80 in goede banen leiden.

In vele scholen kwam hij de technische en structurele aspecten van de onderwijsvernieuwing toelichten. Hij deed dat vaak in gezelschap van professor De Keyser, zowat de filosoof van het VSO.

Duyver en De Keyser geloofden in het VSO, dat beter tegemoet zou komen aan een sociaaldemocratische, participerende maatschappijopvatting, in tegenstelling tot de traditionele secundaire onderwijsstructuur, die een liberale, kapitalistische, elitaire maatschappijvisie zou weerspiegelen en versterken.

Zij moesten opboksen tegen een sterk conservatisme buiten en vooral binnen het onderwijs, dat alles bij het oude wilde laten.

Het VSO zou dan ook geen lang leven beschoren zijn.

10-04-2015 om 13:15 geschreven door Gust Adriaensen

Het is telkens een deugddoende, rustgevende, verrijkende ervaring: de avonddienst in de Postelse norbertijnenabdij.

De wandeling over het grote binnenplein, langs de abdijgebouwen naar het romaanse kerkje, brengt je reeds tot verstilling, bezinning.

De halfduistere kerkruimte, stipt 18 uur de intrede der kanunniken, het discrete orgelspel, het heerlijke psalmodiëren, de afwisseling van voorzanger en confraters, de lezing, de stilte: dat alles schept een unieke sfeer, zorgt voor een intense esthetische en religieuze ervaring.

En als dan in het gebed voor de overledenen, confraters vermeld worden, die 5,6,7 eeuwen geleden in de Postelse abdij stierven, voel je je ook als leek verbonden met de eeuwenlange, rijke en spirituele geschiedenis van deze Kempense abdij.

Ook voor een niet-gelovige of niet-kerkelijke bezoeker, die openstaat voor de schoonheid van muziek, tekst en rituelen, is het bijwonen van deze avonddienst, die een half uurtje duurt, een echte aanrader.

08-04-2015 om 12:05 geschreven door Gust Adriaensen

Het is paasvakantie. Trakteer je kinderen of kleinkinderen én jezelf op een prachtige namiddag! En bovendien spotgoedkoop!!

Op zondag 12 april om 15 uur brengen de KISI-kids een meeslepende en wervelende musical 'Lily en de ongelofelijke come-back', waarin geloof, hoop en liefde de centrale thema's zijn.

De voorstelling heeft plaats in het parochiecentrum van Witgoor-Dessel, vlak bij de kerk van Witgoor.

Bestel vlug je kaarten bij Josee Lurinckx, Kerkstraat 43 Witgoor, tel. 014 37 84 06 of via www.kisi-kids.be. Op die site kan u ook kennismaken met KISI-kids. Ook aan de kassa zijn uiteraard kaarten te verkrijgen.

Toegangsprijzen:

-kinderen :-6 jaar: gratis

-kinderen :7-12 jaar: 5 euro

-jongeren + 13 jaar en volwassenen: 8 euro

De voorstelling van 12 april is een organisatie van de parochiefederatie DESSEL-RETIE-POSTEL.

07-04-2015 om 09:06 geschreven door Gust Adriaensen

Kardinaal Koch:

"Het christendom is vandaag de meest vervolgde godsdienst. 80% van de mensen die om hun geloof worden vervolgd zijn christenen. Vandaag zijn er meer vervolgde christenen dan in de eerste eeuwen van het christendom."

06-04-2015 om 19:49 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Het stigma dat op zelfdoding gekleefd wordt, werkt verstikkend'  wijdt Dirk Draulans in Knack een artikel aan zelfdoding en ook euthanasie.

Er is weinig consistentie te vinden in Draulans’ exposé. Het is een brokkelig samenraapsel van bekende opvattingen en stellingnames omtrent zelfdoding en euthanasie gecombineerd met een sneer links en een uithaal rechts. De inleiding:'We kunnen niet zelf beslissen of we geboren willen worden, laat staan in welke omstandigheden, dus waarom zouden we dan niet zelf mogen beslissen dat het niet langer hoeft?',    is een tenenkrullende aanfluiting van de logica. Hoewel Dirk Draulans uit een katholiek Kempens nest komt en een christelijke opvoeding genoot, getuigt zijn verwijzing naar ‘de christelijke kant van onze maatschappij’, van weinig kennis.

Ik vermoed dat Draulans een pleidooi wil houden voor een absoluut zelfbeschikkingsrecht, dat ook?, vooral?, zou gelden voor zelfdoding, euthanasie…Het verabsoluteren van dat zelfbeschikkingsrecht houdt niet alleen een banalisering van leven en dood in, en van in concreto de onvoorstelbaar grote impact van zelfdoding op familie en vrienden, maar de promotoren ervan weten ook dat het zelfbeschikkingsrecht in de realiteit van ons persoonlijk en maatschappelijk leven nooit volledig is.

Wat erger is, zij accepteren een sterke inperking van dat ‘zelfbeschikkingsrecht’ binnen ons politiek-economisch systeem –ons daarnaar schikken wordt dan beschouwd als een burgerdeugd-, maar zwaaien met het ‘zelfbeschikkingsrecht’ als het gaat om leven of dood. Dirk Draulans blijkt in dit artikel in hetzelfde bedje ziek te zijn.

De bioloog Dirk Draulans is een deskundige en boeiende schrijver en spreker omtrent allerlei fenomenen in zijn vakgebied. In de materie en problematiek van dit Knackartikel, vergaloppeert hij zich mijns inziens.

06-04-2015 om 12:12 geschreven door Gust Adriaensen

Aartsbisschop Léonard in zijn paashomilie:

“Maar een ander drama moet vandaag herdacht worden. Eergisteren was het de 25ste verjaardag van de abortuswet in België. Sinds 1990 zijn minstens 300.000 kinderen geaborteerd.

Het gaat uiteraard altijd om slachtoffers die zich niet eens konden verdedigen. We mogen nooit vergeten dat wij allemaal ooit dat kleine embryo, die foetus waren in de moederschoot. En we zijn enkel hier omdat we gerespecteerd werden toen we ons in dat kwetsbare stadium van ons leven bevonden.

Als christenen is het niet onze bedoeling de vrouwen te veroordelen die abortus meemaken, en nog minder diegenen onder hen die zelf het slachtoffer waren van hun omgeving. We willen alleen maar bevestigen dat wij tegelijkertijd het kostbare leven van het ongeboren kind én de waardigheid van iedere vrouw met een warm hart willen verdedigen, en dat we de organisaties steunen die vrouwen helpen om hun kind te houden, ook in heel moeilijke situaties.”

05-04-2015 om 19:40 geschreven door Gust Adriaensen