Onder de titel ‘Mist of helderheid’, krijgen Wim Distelmans en Sylvain Peeters, in De Standaard de kans om te reageren op de verklaring van de Belgische bisschoppen omtrent de eventuele uitbreiding van de euthanasiewet.

Deze razendsnelle reactie (dag op dag) roept journalistieke, deontologische vragen op over het redactionele beleid van De Standaard. Het kan bijna niet anders of De Standaard heeft vóór de publicatie van de bisschoppelijke verklaring, de tekst al bezorgd aan degenen die de redactie wilde laten reageren, met name Distelmans en Peeters.

Veel belangrijker is dat Distelmans en co. zich ronduit bezondigen aan intellectuele oneerlijkheid, om niet te zeggen leugenachtigheid.

Twee voorbeelden. Distelmans en Peeters reduceren in hun reactie, het fameuze ‘hellend vlak’ tot een cijferdansje over het al dan niet toenemen van gelegaliseerde euthanasie. Dat is een bewuste beperkte en onjuiste invulling van wat o.a. door de bisschoppen altijd onder ‘hellend vlak’ verstaan werd. ‘Hellend vlak’ in verband met ‘euthanasie’ betekent dat meer en meer schotten wegvallen die gelegaliseerde euthanasie verhinderen. Niet alleen de bisschoppen maar ook bv. Hilde Kiebooms (‘Stop de euthanasietrein’), Rik Torfs(‘Euthanasie is geen kinderspel), René Stockman (‘De cultuur van de dood grijpt om zich heen’), hebben in bijdragen voor De Standaard, dat ‘hellend vlak’ beschreven en ervoor gewaarschuwd.

Distelmans weet zeer goed wat in het debat over euthanasie in de eerste plaats onder ‘hellend vlak’ verstaan wordt. Vanaf de totstandkoming van de euthanasiewet, werd door critici gesteld dat het gevaar bestond dat steeds maar opnieuw gemorreld zou worden aan de grenzen. Distelmans wuifde dat gevaar weg. Dat hij het nu uitsluitend over cijfertjes heeft, omdat die statistiekjes beter in zijn fundamentalistische drang om tot een grenzeloze uitbreiding van de euthanasiewetgeving te komen, past, pleit niet voor zijn intellectuele rechtlijnigheid.

Een ander hoogst merkwaardig non-argument dat Distelmans en Peeters tegen het standpunt van de bisschoppen gebruiken, is dat de bisschoppen hun ‘visie niet aan andersdenkenden mogen opleggen’. Klaarblijkelijk zijn Distelmans en Peeters niet erg goed getraind in het correct lezen van teksten. Zij verwarren het uiten van bedenkingen en een standpunt met het opleggen van een visie.

Met evenveel gemak, kan de hardnekkigheid waarmee Distelmans en co. al jaren pleiten voor een uitbreiding van de euthanasiewetgeving, beschouwd worden als het ‘opleggen van een visie’ en een systematische indoctrinatie in een pro-grenzeloze-euthanasiewetgeving.

03-03-2015 om 09:35 geschreven door Gust Adriaensen

In een goed onderbouwde verklaring waarschuwen de Belgische bisschoppen voor een uitbreiding van de euthanasiewet. De grenzen van de euthanasiewet worden systematisch afgetast en zelfs overschreden, aldus de bisschoppen. 'De wet moet niet uitgebreid worden, we moeten daarentegen inzetten op een tijdige diagnose van dementie, mantelzorg en palliatieve zorg.'

De bisschoppen besluiten hun verklaring als volgt:

'Het ethische peil van een samenleving is rechtstreeks af te lezen van de manier waarop zij omgaat met haar zwakste burgers. Veel kwetsbare personen zullen een verruiming van de euthanasiewet ervaren als een waarschuwing om geen last te worden voor de anderen en zich in die zin niet egoïstisch te gedragen. Is de kans dan niet heel groot dat velen een uitbreiding van de euthanasiewet zullen begrijpen als een 'uitnodigingom ermee op te houden' of als een 'plicht tot sterven'?

In een humane samenleving mag de medemens geen overtollige last zijn. Als een medemens extra zorg en aandacht vraagt, wordt die extra last in liefde gedragen. Dat moet het antwoord zijn. Een antwoord dat getuigt van onvoorwaardelijke solidariteit. Niet de poort van de euthanasie moet verder open, maar de poort van de medemenselijkheid en de solidariteit.'

02-03-2015 om 13:47 geschreven door Gust Adriaensen

IX/9

Vrijdag 27 februari 2015

Een byzantijnse vasten met veel afwisseling

Met de voorbije vrijdag, zaterdag en zondag zijn in de byzantijnse liturgie van de vasten bijzondere vieringen verbonden. Elke vrijdag wordt de lange acathist ( = rechtstaande) hymne gezongen ter ere van O. L. Vrouw. Eens werd daarmee   de belegering van Constantinopel gebroken. In ieder geval hebben we in november 2013, toen wij hier belegerd werden in onze schuilkelder deze acathisthyme ook gezongen (al was het liggend op onze matras) en we zijn ook op meer dan wondere wijze gespaard gebleven. De terroristen waren plots als sneeuw voor de zon verdwenen.

Op de zaterdag van de eerste week van de vasten vierden we het zogenaamde wonder van de gesuikerde graantjes. De traditie vermeldt dat Julianus de Afvallige op 16 februari 362 bevolen had alleen maar vlees te laten verkopen dat aan de afgoden was geofferd en bezoedeld zodat alle christenen, onwetend hiervan, dit voedsel zouden kopen en eten. Patriarch Eudoxus werd hiervan echter in een visioen verwittigd en liet de christenen waarschuwen, zodat ze op die dag alleen maar gekookte en gesuikerde graantjes aten. Als dessert aten we deze zaterdag dus deze gesuikerde graantjes.

Terwijl de Ltijnse liturgie de geestelijke strijd van Jezus in de woestijn gedenkt is de eerste zondag van de vasten hier toegewijd aan de zogenaamde orthodoxie, waarmee de overwinning op de iconoclasten of iconenverwoesters wordt gevierd. Deze laatste ketterij die de Oosterse kerk in vuur en vlam zette en gedurende meer dan een eeuw verscheurde, werd plechtig verworpen op het concilie van Nicea in 787, dat bepaalde dat de verering van de iconen gericht is op het mysterie dat op de icoon is afgebeeld en dus geheel gerechtvaardigd is. Na de eucharistie werd er een processie gehouden waarbij ieder een icoon mee droeg.

En woensdagnamiddag genoten we weer van een onverwacht bezoek van moeder Agnes-Mariam die voor één uur langs kwam. Ze had natuurlijk ook de post bij uit Libanon. Het was weer een intense, zij het zeer korte maar bemoedigende ontmoeting.

Onze moslim-vluchtelingen leven op hun manier met onze vasten mee. Voor hen betekent vasten overdag niets gebruiken en ‘s avonds uitgebreid feesten. En zo komen ze af en toe ’s avonds een lekkere schotel brengen die ze voor ons hebben klaar gemaakt en waarmee ze ons in de vasten willen aanmoedigen.

Waarom durft Rudi Vranckx de waarheid niet schrijven?

Deze vraag telt natuurlijk ook voor de vele andere journalisten van de mainstream media. We beperken ons nu tot hem omdat hij de meeste bekendheid geniet als oorlogsverslaggever.

Op 17/2/2015 schreef hij “Een nieuwe War on Terror?”. Het artikel begint aldus: “Wetteloosheid en een gedesintegreerde staat, frustraties, opstand, geweld en gewapende milities… Die mix aan ingrediënten kennen we al langer in Syrië en Irak. De ideale voedingsbodem voor de terreur van het Kalifaat.”

Hiermee wil hij de lezers een uitleg aanbieden voor het ontstaan van de terreurgroepen in Syrië en Irak, zoals het Westen dit graag hoort. Verder legt hij uit hoe de NAVO een einde gemaakt heeft “aan Khadaffi’s dictatoriaal bewind”. Tussendoor krijgt het “Groot Egyptisch jihadi-potentieel” nog een aanmoediging tegen de achtergrond van “het ongenoegen na de legercoup van al-Sissi”. Dat is ook precies in de lijn van de huidige algemene opinie, dus politiek en journalistiek correct.De ellende in Syrië, Irak, Egypte komt dus allemaal uit die landen zelf voort. Aan de hand van deze duidelijke insinuaties kunnen de mensen het verhaal dan verder invullen: tegen een gruwelijke dictator komt het volk in opstand, zo ontstaat er een burgeroorlog en daaruit is die gevaarlijke beweging van de islamitische staat gegroeid. Tenslotte geeft hij dan beschouwingen over wat het onschuldige Westen, als medelijdende toeschouwer op afstand, hiertegen kan of moet doen. “Een gezamenlijke interventie?” , “nieuwe maatregelen”? Maar hier dreigt dan weer het gevaar dat “de Russen gaan dwarsliggen”. Kortom, zoals een schoolmeester aan kinderen de indruk geeft dat hij alles weet, zo geeft hij de verschillende meningen en verwachtingen over de toestand) kort weer, precies zoals dit in de westerse openbare opinie verwacht wordt. Hiermee heeft hij zowat alles gezegd, behalve de waarheid en dat was eigenlijk het enige dat hij had moeten schrijven.

Na 30 jaar koloniale overheersing door Italië en 20 jaar door UK en VS, is Libië in 1969 ontstaan. Het volgende jaar werden alle militaire bases van UK en VS opgedoekt en het Britisch Petroleum genationaliseerd. De wereldbank (goed Nederlands eist hier een hoofdletter, wat ik weiger) schreef in 2010 nog dat Libië “een hoog niveau van economische groei” kende. Het had een eigen bankwezen en een toegang van de bevolking tot de universiteit met niet minder dan 46%. Zelfs een paar miljoen Afrikaanse immigranten vonden er werk en een ruim inkomen, afgezien van de gulle subsidies die aan het volk geschonken werden bij nagenoeg alle gelegenheden (studeren, huwen, bouwen...). Khaddafi, ongetwijfeld een rare snuiter, had op korte tijd het arme Libië en zijn bevolking verheven tot het 21^e rijkste van de wereld. De gewone burger leefde in een goede welstand. Het was het meest welvarende Afrikaanse land en stond bovendien op het punt om een soort Afrikaanse Unie te vormen. Khadaffi had beslist dat de olierijkdommen ten goede moesten komen aan de bevolking en niet aan Amerika (zoals destijds Chavez van Venezuela). Dat de NAVO, door VS-Israël en bondgenoten gesteund, dit soevereine land hebben uigemoord en verwoest, daar heeft Rudi Vranckx blijkbaar nog niet van gehoord.

In april 2009 ontvangt Hillary Clinton bijzonder hartelijk een zoon van Khadaffi in Washington en verzekert hem dat de samenwerking tussen de twee landen zal verdiept en uitgebreid worden. Het is deze Hillary die zal aansturen op een invasie in Libië. Olie en goud waren te verleidelijk en dat Libië de welvarende leider van een welvarend Afrika zou worden, moest verhinderd worden. Nog in 2011 protesteert Libië tegen de wapenleveringen aan jihadi’s vanwege “Qatar met toestemming van de NAVO”. Zonder succes. De “bevrijdende actie” van het Westen zou toch doorgaan. Zelf hebben we in 2012 een onderhoud gehad op ons ministerie van buitenlandse zaken. Hoewel een gesprek met de minister voorzien was, kon hij op het laatste ogenblik niet aanwezig zijn maar zond een hoge ambtenaar. Op onze vraag of er bij de maandenlange bombardementen door onze reeks van Belgische F 16’s dan geen burgerdoden gevallen waren, schudde hij ontkennend het hoofd, keek naar zijn horloge en verontschuldigde zich omdat hij dringend op een andere vergadering aanwezig moest zijn. Een vloot van F 16’s die maanden lang een soeverein land bombarderen zonder dat er één dode valt verdient de vermelding van een record in het Guinessboek.

Na de moord op Khaddafi passeerden enkele onafhankelijke journalisten langs ons klooster en hebben precies uitgelegd hoe het gegaan is. Zij waren aanwezig bij een fameuze vergadering van internationale journalisten. Voor een groot portret van Khadaffi werd wierook gebrand, wat uitvoerig gefilmd werd. Dat moest dienen als bewijs hoe hij zich als god door de bevolking liet vereren. Er werden verhalen verteld van de bloedige onderdrukking en het uitmoorden van eigen volk door de Libische leider, evenwel zonder enig bewijs. De helft van de zogenaamde “internationale journalisten” was geheime agent van westerse mogendheden, die voor de coördinatie moest zorgen bij de bombardementen. Alle beschuldigingen van moord op eigen bevolking door de Libische leider zijn inmiddels ontmaskerd als leugens, (zoals het bestaan van de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein, de gruwelijke folteringen van de Syrische president die maar een voorwendsel waren voor een militaire invasie). Rudi blijft ons wijsmaken dat het allemaal de schuld van het Libische volk en zijn leider zelf was.

Toen ik in 2010 in Syrië kwam was er niets te merken van “wetteloosheid en een gedesintegreerde staat, frustraties, opstand, geweld en gewapende milities…” onder het volk. Er was een behoorlijke welvaart. Armen waarvoor we moesten zorgen, bestonden gewoon niet. In geen enkel Europees land heerste er een veiligheid zoals wij hier dagelijks konden ondervinden. Liet je uit vergetelheid een kostbaar fototoestel ergens op een openbare plaats liggen, je kon het later precies op dezelfde plek gaan ophalen. En iedere toerist vertelde dezelfde verhalen over de veiligheid, de harmonieuze samenleving, de hartelijkheid. Inderdaad waren er gebreken (in welk land niet?) vooral op gebied van persoonlijke politieke vrijheden. Ondertussen is daar meer dan behoorlijk aan gewerkt door democratische verkiezingen en een meer partijenstelsel. Mag Rudi dit volgens de CIA, die bepaalt wat “politek correct” is, niet vermelden?

Ik heb met eigen ogen de opstand in ons dorp zien geboren worden, zoals ik al beschreven heb en zo ging het ook elders. Het waren vreemden, van buiten af. Maar neen, volgens Rudi waren het dus een gedesintegreerde staat, wetteloosheid en frustraties van het volk zelf.

In Egypte moest Morsi, uiterst nipt mede door massale steun uit het westen tot president verkozen, het land overleveren aan de terreur van de moslimbroeders en hij heeft er meteen werk van gemaakt. Ik heb vroeger hierover al een uitgebreide brief gepubliceerd van vrienden in Egypte die het allemaal hebben meegemaakt. Ongelooflijk de ravage die Morsi met zijn moslimbroeders onder het volk aanrichtte. Het volk heeft de legerchef al-Sissi gedwongen het land te beschermen. Al-Sissi heeft de terreur van de moslimbroeders, gesteund door het Westen, gestopt. Hij had ook geen enkele politieke ambitie, maar het volk heeft hem er toe gebracht om in deze toestand het presidentschap op zich te nemen. Maar neen, Rudi voelt zich geroepen om toch de terroristische moslimbroeders terug aan de macht te helpen.

Ook Irak moest onder Westerse heerschappij komen. Amerika had al gezorgd dat ’n half miljoen kinderen stierf door de zware sancties. Toen een journalist aan de Amerikaanse staatssecretaris Madeleine Albright vroeg of dit wel verantwoord was antwoordde zij kortweg: wij denken van wel. In 2003 kon de leugen van de massavernietigingswapens volstaan voor een vernietigende militaire invasie, honderdduizenden onschuldigen om te brengen en het land te “herschikken” tot een chaos. Inmiddels werden de groepen van IS al door het Westen gevormd zodat zij het vuile werk voortaan konden verder doen. Maar neen, van een vernietiging van het land door een militaire invasie van VS en Engeland, daar heeft Rudi nog niet van gehoord. De schuld ligt bij het volk zelf.

In het begin van de jaren tachtig was het al de bedoeling om ook Syrië onder de terreur van de moslimbroeders te brengen. Zij begonnen met een reeks aanslagen. In een kadettenschool werden 80 rekruten van Alawitische oorsprong geselecteerd en meteen onthoofd. Dan was er een aanslag op president Hafez zelf, met twee granaten. Een ervan schopte hij terug naar afzender en de andere doodde zijn lijfwacht. Voor hem was de maat vol en liet de brandhaarden van de moslimbroeders helemaal uitroeien met een 10 à 20.000 doden. Mensen die deze tijd hebben meegemaakt zeggen dat er daarna een algemene opluchting was onder het volk. Sommige ouderen hier verweten de huidige president bij het begin van de oorlog in 2011 dat hij niet hetzelfde gedaan heeft als zijn vader. Hij was echter wijs genoeg om te begrijpen dat de toestand nu totaal anders en veel ernstiger was.

Na vier jaar kan iedereen - zelfs een journalist van de vrt - weten dat fanatieke strijders uit zowat heel de wereld naar hier komen of naar hier gestuurd worden om dit land te ontwrichten als prooi voor het westen. De belangen voor de oude Angelsaksische wereldoverheersing zijn immens. Syrië is strategisch de meest belangrijke plaats in het Midden Oosten, zowel op militair als economisch gebied. Wie hier baas is beheerst heel het Midden Oosten en zit al aan de voordeur van Iran, Rusland en zelfs China. Bovendien zitten hier immense gasvoorraden en is Homs de centrale plek voor de verdeling ervan. Maar daaraan heeft Rudi nog niet gedacht.

Eén grootmacht wil absolute alleenheerser blijven en heeft en heeft deze aardbol vol gepoot met militaire bases met vernietigingsmateriaal. Ieder land dat zich niet wil onderwerpen wordt onherroepelijk ontwricht. De regering wordt omvergeworpen en vervangen door westerse marionetten of het land wordt gewoon gebombardeerd. Allemaal volgens de zelfgemaakt regels van de VS. De NAVO is nu de gewillige dienaar van deze wereldoorlog-machine en heeft alvast heel het voormalige oostblok vol gepropt met militair materiaal en personeel. Dat daarbij duizenden onschuldigen worden omgebracht, miljoenen tot een leven van schrijnende armoede worden veroordeeld en het de getroffen landen zelf naar het stenen tijdperk wordt gebombardeerd is voor de westerse heersers maar een voetnoot. Gisteren was het Afghanistan, Irak, Libië, nu Syrië en nogmaals Irak, morgen Rusland, China of Iran? En de motieven blijven altijd dezelfde. Omdat Poetin dit wil beletten is hij daarom “het gevaar”? Indien hij vroeger de ware bedoelingen van het Westen had doorzien was Libië mogelijk nu nog een soeverein land geweest met een welvarende bevolking. Menselijk gesproken danken we aan deze man dat Syrië nu nog bestaat (en dat wij nog leven) en de kans heeft om stand te houden tegen de westerse waanzin, in een eenheid van volk, leger, regering en president, waarvan Westerse landen slechts kunnen dromen.

Ik verwijt Rudi en consoorten dat ze in een bewuste of onbewuste (?) blindheid terugkeren naar de archaïsche, heidense tijd van de Griekse mythen, die ook niet in staat waren de waarheid van onschuldige slachtoffers te onthullen en die altijd aan de kant van de onderdrukkers stonden. Door hun artikels en reportages blijven ze aan de kant van de moordenaars staan, ook wanneer ze met de schijn van medelijden een vluchtelingenkamp bezoeken. Dank zij hun artikels en reportages kunnen de vluchtelingenstroom en de terroristische aanslagen ongestraft verder gaan. De moeilijkheden zijn immers het resultaat van de wetteloosheid en frustraties in het volk zelf en niet de creaties van het westen. En zo zijn deze journalisten medeschuldig aan misdaden tegen de menselijkheid. Dat moet ophouden.

Rudy Vranckx, in naam van het Syrische volk en de volken van het Midden Oosten vertel de waarheid en hou op met het napraten, als een pappegaai, van de westerse oorlogspropaganda. Als een rijke ondernemer enkele criminelen betaalt om het bedrijfje van zijn concurent in brand te steken en jij beschrijft hoever de brand al gevorderd is met alle details over de gordijntjes, zonder te zeggen dat het de criminelen zijn die de brand aan het aansteken zijn, dan ben je een bedrieger.

Als Amerika geholpen door 19 landen sinds augustus 2014 zogenaamd IS bestrijdt en IS is er alleen maar sterker door geworden dan had je al lang moeten weten dat het niet de bedoeling is IS te bestrijden maar de infrastuctuur van Syrië verder te vernietigen. Als de grootmachten vandaag effectief de geldkraan en alle hulp aan IS dichtdraaien is IS volgende week als een kaartenhuisje in elkaar gezakt. Toen IS in juni 2014 in een eindeloze rij van gesofisticeerde toyota cammionetjes van uit de Syrische woestijn Irak binnenreed (hoe kan dat in open woestijn zonder luchtbescherming?), hadden bombardementen de hele club kunnen uitschakelen in enkele uren tijd. Het was echter te doen om de verspreiding van die indrukwekkende foto’s opdat blinde reporters de mensen zouden wijsmaken dat er nog meer bombardementen nodig zijn.

“De gewapende groep van de islamitische staat wordt niet alleen beschermd door de VS en hun bondgenoten, maar ook getraind en gefinancierd door de VS en de NAVO met de steun van Israël en de golfstaten” schrijft Michel Chossudovsky, directeur van het onderzoekscentrum over mondialisatie en emeritus professor van de economische wetenschappen aan de universiteit van Ottawa, mondialisation.ca, 20 februari 2015. Op 23 februari zijn twee Britse vliegtuigen in Al-Anbar (Irak) neergestort, vol met wapens voor IS en Syrië heeft twee helikopters kunnen neerhalen, ook vol met materiaal voor IS. Onze journalisten zullen er echter alles doen om dit verborgen te houden en alle schuld aan de volk van Syrië en Irak zelf geven. Zo kan het westen blijven oorlog voeren en IS steunen.

Rudi Vranckx, in Damascus sterven kinderen van honger en kou terwijl Syrië voorheen een overvloed aan voeding en energie voortbracht. Er komen dagelijks mensen om, bij aanslagen in een land waar de bevolking voorheen in de grootste veiligheid kon leven. Dit gebeurt mede omdat jij de waanzinnige oorlog tegen Syrië aanmoedigt door uw halve waarheden en hele leugens.

Mijn enige kennis en meen enig gezag is dat van iemand die al vier jaar lang een van die vele onschuldige slachtoffers is (die tot heden op meer dan wondere wijze deze waanzin heeft overleefd).

Maes o.praem. Mar Yakub, Syrië , 27 februari 2015

Santo subito

Toen Paus Johannes Paulus II stierf riep het volk in massa dat hij onmiddellijk moest heilig verklaard worden: santo subito In de katholieke Kerk is dat echer niet mogelijk. In de Koptische Kerk blijkbaar wel. De 21 koptische christenen die in Egypte door de IS gruwelijk werder omgebracht, werden al heilig verklaard en kregen meteen een plaast in de liturgische kalender op15 februari. Bovendien is er voor hen deze icoon gemaakt. En tenslotte heeft de president van Egypte al Sissi beslist dat er op kosten van de staat een kerk zal gebouw worden tot hun eer.

Pater Daniel

02-03-2015 om 08:08 geschreven door Gust Adriaensen

Sneeuwklokjes

Mijn vrouw vroeg
voor de derde maal:

'Bloeien de sneeuwklokjes al?'

Het voor de hand liggende
'Kijk toch in de tuin!'
zei ik gelukkig niet.
Bijtijds dacht ik:

eigenlijk is de vraag
vol verwachting
het zien definitief.

Ik echode dus:

'Ja, zouden de sneeuwklokjes
reeds bloeien in de tuin?'

En daar lieten we het
voorlopig bij.

01-03-2015 om 07:57 geschreven door Gust Adriaensen

 'Wat me het meest verbaast bij de westerse mens, is dat hij zijn gezondheid opoffert om veel geld te verdienen en vervolgens dat geld weer uitgeeft om zijn gezondheid terug te krijgen. Door altijd maar met de toekomst bezig te zijn, beleeft hij het heden niet. Hij leeft dus noch in het heden, noch in de toekomst. Hij leeft alsof hij nooit zal moeten sterven en sterft alsof hij nooit geleefd had.'

28-02-2015 om 15:45 geschreven door Gust Adriaensen

Die Siegfried toch! Is niet voor één gat te vangen. Vormt de beste illustratie van wat in politieke kringen 'voortschrijdend inzicht' wordt genoemd.

De niet onaardige mevrouw Kim Geybels (N-VA) bracht enkele jaren geleden gedurende weliswaar korte tijd nogal wat opwinding teweeg in NVA-kringen. Die opwinding bereikte een hoogtepunt, ook in de media, toen Siegfried Bracke, forse kritiek, net zoals Valère Descherp in zijn tijd, uitte op haar weinig verhullende kledij. Geybels had in een interview met de VRT een hotpants aan en zedenmeester Bracke vond dit te uitdagend en sexy voor een senatrice. Siegfried ontketende zowel buldergelach als woede. Zeker de feministische vrouwen konden er niet echt mee lachen. Bracke zelf werd door de grote baas terechtgewezen en moest met hangende staart op zijn woorden terugkomen.

De niet onaardige mevrouw Zuhal Demir (N-VA) leende haar lijf recent voor een de verbeelding prikkelende fotoshoot van het 'mannenblad' P-Magazine.

Onze ondertussen Eerste Burger geworden Sieg, heeft er, in tegenstelling tot de Kim Geybels-saga geen moeite mee. 'Foto's van een mooie vrouw in een mooi interieur', aldus Bracke. Hij had mevrouw Demir zelfs geadviseerd 'wat decolleté te laten zien'. En Zuhal heeft zo te zien, Siegfrieds advies toch enigszins ter harte genomen.

Merkwaardig is dat de feministische vrouwen nog niet van zich hebben laten horen. Want 'wat decolleté laten zien', doet toch afbreuk aan de intrinsieke waarde van de vrouw als persoon, niet? Ook de grote baas heeft nog niet gereageerd. Onbegrijpelijk. Om het met een paar clichés te zeggen: de ene hotpants is het andere decolleté niet, de ene Kim Geybels is de andere Zuhal Demir niet.

En wat Bracke betreft: hij heeft een hele weg afgelegd. Van zedenmeester tot decolletépropagandist! Het kan verkeren.

28-02-2015 om 08:25 geschreven door Gust Adriaensen

'Men prijst eerst zelf producten aan die men als zeer aantrekkelijk verkoopt. In de jaren dat het goed gaat, strijkt men de winsten op en in de moeilijke jaren wil men de kosten afschuiven op de werknemers. Als het goed gaat, neemt men de winst, valt het tegen dan moeten anderen maar betalen.

Waar is het geld naartoe dat men tijdens de goede jaren opstreek?'

26-02-2015 om 12:09 geschreven door Gust Adriaensen

Marc Verhaeghe, de superster van Club Brugge en van Uplace is het spuugzat, kotsbeu, noem maar op.

Nu was er een doorbraak in het Uplacedossier, maar flutpartijen zoals Open VLD en CD&V zijn in het Vlaamse Parlement aan het twijfelen gegaan. Alleen de fiere Vlaamse nationalisten van N-VA steunen zijn miljardendroom nog voluit.

Verhaeghe denkt er dan ook serieus aan zijn grandioos project naar Antwerpen te verhuizen, waar de burgemeester, in tegenstelling tot bedenkelijke figuren als Tobback, Bonte en Somers, Uplace wel welwillend zal verwelkomen.

Marc heeft al een geschikte plek op het oog: het Rivierenhof. Dat grote park is eigendom van de provincie, en aangezien de provincies toch worden afgeschaft, heeft de provincie dat niet meer nodig. In die omgeving kan Uplace zelfs nog groter worden dan aanvankelijk gepland, en dan kan er zeker nog een aantal mooie bomen blijven staan.

Verergering van de verkeersproblematiek is ook al niet te verwachten. Die kan daar gewoonweg niet erger meer.

Ga er voor Marc! De metropool ziet jou graag komen!! En wie weet word je dan ook binnenkort de grote baas van een Antwerpse topvoetbalploeg in Eerste Klasse.

26-02-2015 om 09:01 geschreven door Gust Adriaensen

Karel Van Eetvelt, vurige bestrijder van de vakbonden en UNIZO-generaal, de man die tot voor kort voortdurend in de media op het voorplan trad om alle belagers van de arme, hardwerkende, kleine  middenstanders, over de hekel te halen, is nog maar amper te horen geweest in het grote Uplace-debat.

Hij doet er het zwijgen toe in een dossier waarvan de al dan niet realisering, letterlijk een kwestie van commercieel leven of dood is voor de kleinhandel in de centra van een aantal steden.

Waarom? Waarom toch Karel, laat je je geliefde arme, hardwerkende, kleine Vlaamse middenstander , in deze cruciale fase in de steek?

26-02-2015 om 08:43 geschreven door Gust Adriaensen

Kijken naar zwanen…

Kijken naar zwanen geeft rust,
al vermoed je veel beweging.
Minimale beweging weliswaar:
amper voortglijden,
een rimpeling van water,
het strekken van een vliespoot,
de ander verborgen in het vederdek.

Sprookjes van vroeger roepen zij op.
Zwanenhalzen voor de mooiste prinsessen,
nooit voor echte zwanen.
Zo leer ik letterlijk en figuurlijk.
Bij hen passen ze volmaakt,
ook bij hun schaduw.
Bij prinsessen enkel figuurlijk,
een ingekorte versie.

Op de oever staat hij, misschien een zij,
die hen in het vizier houdt,
maar ook het meer overschouwt, het zwanenmeer.
Ik hoor alreeds de muziek,
zie de dans,
de wervelende witte tule.
De zwanen laat het onbewogen.

25-02-2015 om 10:18 geschreven door Gust Adriaensen

Honderdduizenden vooralsnog gezonde Vlamingen zijn al een aantal dagen ijverig bezig een voorraad stoofvlees en frietpatatten in te slaan voor de grote dag: zondag 1 maart!

De verkopers van voor het stoofvlees geschikte koeien (dus ook de ouwe uit de gracht) doen gouden zaken. Slachthuizen nemen nog meer tijdelijke allochtone slachters aan om de arme beesten naar de andere wereld te helpen maar kunnen desondanks de liquidatievraag niet helemaal bijhouden. Ook de meeste Vlaamse slagers zitten door hun voorraad heen en proberen momenteel (toch wel met hoopgevend succes), versneden Waalse koeien in hun winkel te krijgen of prakkizeren over de vraag of het ethisch verantwoord is een deel varken toe te voegen, ervan uitgaande dat de gemiddelde Vlaming het verschil tussen koe en varken meestal niet secuur kan smaken.

Dezelfde problematiek stelt zich voor de frietpatatten. Was tot voor kort, zeker in de grensstreek, de aanwezigheid van grote Nederlandse patatboeren al opvallend, nu is er een ware invasie van Hollandse frietpatatcommerçanten aan de gang. Maar ook in deze sector rijzen bevoorradingsproblemen. Naar verluidt worden al woekerprijzen gevraagd en godbetert ook betaald, voor een zwart zakje patatten.

Hoe komt dat zo allemaal, zullen nog maar enkelen zich afvragen. Dankzij Meus natuurlijk. Onze Vlaamse trots en kok des vaderlands, Jeroen, al een hele tijd de echte baas van de Vlaamse huishoudens, heeft namelijk verordonneerd dat iedere culinair bewuste Vlaming zondag 1 maart HET Vlaamse gerecht bij uitstek STOOFVLEES MET FRIET, bereidt.

Weinigen zullen zich aan dat bevel durven onttrekken. De datum is ook bijzonder goed gekozen: ongeveer in het midden van de christelijke vastentijd en van de niet-christelijke opvolger daarvan, de Dagen zonder Vlees. Ongetwijfeld zullen vastende christenen en de anti-vlees-niet-christenen van Dagen zonder Vlees, de Dag van Stoofvlees en Friet, 1 maart, te baat nemen om zich dan toch voor één keer  te buiten te gaan aan het naar binnen spelen van ons nationale Vlaamse gerecht:

STOOFVLEES MET FRIET!!

24-02-2015 om 12:23 geschreven door Gust Adriaensen

De afgelopen week raakte bekend dat de federale regering de tijdelijke vrijstelling om actief op zoek te gaan naar werk schrapt voor werkzoekende mantelzorgers. Dat leidde terecht  tot zware kritiek.

Minister Peeters wil nu die hardvochtige maatregel intrekken. Daardoor krijgt hij het nu weer aan de stok met coalitiepartner N-VA. 

Dit incident toont eens te meer aan hoe primitief rechts en hardvochtig ten aanzien van de zwaksten, deze regering is.

Dat de CD&V en in het bijzonder minister Peeters om de haverklap, de reeds fel gehavende sociale meubelen probeert te redden, vermindert de verpletterende verantwoordelijkheid van de christendemocraten niet.

Wil de partij het totale verlies aan geloofwaardigheid wegens de verloochening van haar eigen basiswaarden vermijden, én de electorale implosie, dan moet ze uit deze rechtse, neoliberale, hardvochtige, thatcheristische regering stappen.

23-02-2015 om 10:10 geschreven door Gust Adriaensen

IX/8

Vrijdag 20 februari 2015

De vasten, straffe kost

De vasten of de veertigdagentijd is zowel voor de christenen in Oost als West een sterke tijd. In de Latijnse Kerk is hij op vele plaatsen verschrompeld tot enkele uiterlijkheden in de liturgie: geen alleluja’s (’n tijdelijke ramp voor charismatici) geen gloria, geen bloemen of orgelmuziek en de kleur is paars, het teken van boete. De christenen in het Oosten leven in moslimlanden waar de Kerk in het openbare leven niet zo sterk zichtbaar is. In de kloosters wordt evenwel de vasten ernstig beleefd. Wij zijn vanaf maandag al begonnen. Alleluja’s worden meer dan anders gezongen. Het is echter een sterke tijd van boete, inkeer, zuivering en veel meer gebed. De lauden, de vespers en vooral de completen ’s avonds zijn lange diensten met vele psalmen, uitgebreide gebeden, buigingen, knielen, met het hoofd tot op de grond. Er zit schwung en beweging in. Ook in de voorbeden wordt zowat aan alles en iedereen gedacht. Vooral gaat het om een innerlijke ommekeer, zoals in een van de gebeden gevraag wordt: Heer help me om niet bezig te zijn met de gebreken en fouten van anderen maar met die van mezelf. En het is dus ook een echte vastentijd. De zusters en fraters (kinderen en de ouderling uitgezonderd) eten of drinken gans de voormiddag niets tot aan het middagmaal. En het middagmaal is pas rond half drie want na de eucharistie van half een is er nog een lange vesperdienst. Het is hier vooral de heilige Johannes van het Kruis die als gids gevolgd wordt. Hij is wellicht ook degene die het duidelijkst de weg naar de totale zuivering en vereniging met God heeft beschreven. Na het voorlezen van schriftteksten wordt aan tafel ook telkens een stukje gelezen uit zijn werk, waarover dan van gedachten wordt gewisseld.

Onze vrijwilligers die voor de hulpverlening zorgen, komen regelmatig verslag uitbrengen. Tenslotte werken zij in naam van het klooster en zijn ze als zodanig ook bekend. (Op het ogenblik dat ik felle kritiek gaf op o.a. de Uno organisatie van UNPFA, merk ik dat ik me ’s morgens was met een stuk zeep waarin deze letters diep ingedrukt staan. De zeep komt uit een hulppaket. Deze en andere hulporganisaties geven humanitaire hulp maar verbinden er vreselijke voorwaarden aan zoals verplichte propaganda voor contraceptie, abortus, sterilisatie...). Er komen vele goederen binnen maar de noden zijn en blijven ook heel groot, vooral in deze wintertijd. Het deed ons deugd te horen hoe een van onze vrijwilligers, een overtuigd christen, spontaan vertelde dat hij eigenlijk vooral de liefde van Christus wil brengen en pas op de tweede plaats de materiele goederen uitdelen. Bovendien komen de mensen dikwijls ook allerlei geestelijke noden vertellen. Zo was er een vrouw die een hulpverlener wenend kwam bedanken omdat hij haar zo liefdevol geholpen had. Een klein gebaar van oprechte liefde kan grote wonderen doen. Bij de hulpverlening in Damascus waren ze eens in het vaarwater van het leger gekomen en de generaal die hun werk al wat in de gaten had gehouden liet de verantwoordelijke bij zich roepen. De verantwoordelijke verwachtte zich aan een of andere waarschuwing of aanmaning tot voorzichtigheid. De generaal had echter maar een ding te zeggen: ik wil mannen zoals gij! Het mag trouwens een wonder heten dat zij tot heden aan alle aanslagen ontsnapt zijn. Daarom bidden we ook iedere dag om bescherming, ook voor hen.

Van een probleem naar een oplossing en weer terug?

Sinds 2001 is de VS met zijn trouwe bondgenoten bezig aan een ‘herschikking’ van een uitgebreid nieuw Midden Oosten. Hilary Clinton bulderde begin 2011: “We need a New Middle East”. Syrië was een “seculiere staat” en een harmonische samenleving en dat waren de grootste belemmeringen om het Midden Oosten te ‘herschikken’ en Syrië in een chaos te storten. Dank zij de goed voorbereide moddercampagne wist plots heel het westen wie president al Assad was: een wreedaard, badend in het bloed van zijn eigen volk, die met een grijnslach containers gifgas liet uitkappen over dicht bevolkte wijken. Hij moest dus zo vlug mogelijk langs de riolen van de geschiedenis worden doorgespoeld. Soldaten werden zogezegd geëxecuteerd omdat ze niet op eigen volk wilden schieten en de aanslag op de veiligheidsraad waardoor drie topfiguren omkwamen was zogenaamd zijn manier om zijn concurrenten op te ruimen. Ge hebt het de voorbije jaren uitgebreid kunnen lezen. Zo wilde het westen een militair ingrijpen verantworoden, zoals in Libië.

En wat horen we nu? Plots verklaart Obama dat een herschikking van het Midden Oosten geen prioriteit meer is en dat president al Assad niet het grote probleem is in Syrië maar een deel van de oplossing om Daesh uit te schakelen !? Ongelooflijk maar waar. Tussendoor vergeten onze journalisten zelfs het woord “dictatoriaal regime” te gebruiken en spreken ze van de “Syrische regering”. Straffer nog. Joe Biden, vice president zegt dat het grote probleem van Amerika zijn bondgenoten zijn: Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar. (de NAVO natuurlijk niet want die wordt uitsluitend en rechtstreeks door Amerikaanse generaals geleid, zonder verdere inspraak, ook de EU is geen probleem want alle staatsleiders worden aan de leiband van Washington gehouden of gelikwideerd, , maar het zionistisch regime is hij echt wel vergeten te vernoemen). Hillary Clinton zal zich van colère omdraaien in haar bed. Hoe kan zulk een gruwelijke dictator als die van Syrië nu meehelpen aan haar zo edelmoedig aanbod van “een nieuw Midden Oosten”? O ja, senator John McCain kent het antwoord: je moet meewerken met de duivel om hem te verslaan. En hij is de beste vriend van Daesh en consoorten. Maar wie wil hij verslaan? Samen met Daesh wil hij de Syrische regering en zijn president omverwerpen. En Hillary ligt weer goed. Ondertussen wil Obama aan het congres de toestemming vragen om bij de bestrijding van het terrorisme militaire macht te mogen gebruiken. En dat is een toestemming met zeer grote gevolgen. Zo iets werd in de voorbije jaren nog maar twee maal gevraagd, nl. op 14 september 2001, drie dagen na de aanslag op de WTC torens. Daarmee kon het leger ingezet worden tegen de terroristische landen, die door de VS zelf vooraf zorgvuldig waren uitgekozen en toen viel Syrië al in de prijzen ( de VS gingen natuurlijk niet vechten tegen Saoedi-Arabië waar de meeste terroristen vandaan kwamen!). De tweede keer dat zulk een toelating gevraagd werd, was op 2 oktober 2002 voor de invasie in Irak (daarvoor was zelfs geen toestemming van de veiligheidsraad nodig!). Met de huidige toestemming kunnen de VS dus bombarderen waar en wanneer ze willen, ook in Syrië, zogenaamd tegen Daesh, maar even goed en in werkelijkheid met Daesch tegen Syrië.

Waarom moet Syrië voor VS-Israël en hun bondgenoten eigenlijk ontwricht worden? Het is heel eenvoudig. Rusland, China, Iran met Irak en Syrië zijn de grootste wereldmogendheid aan het worden op alle gebied (vooral met hun energiebronnen). En met de strategische ligging van Syrië zitten ze aan de Middellandse zee en kunnen hun energie aan Europa leveren. De laatste decennia hebben VS niets anders gedaan dan burgeroorlogen uitlokken in landen die nog niet aan hen onderworpen zijn. Als Amerika de grote champetter van de hele wereld wil blijven moeten deze landen dus in een chaos veranderen. Het zwakste land en het meest geschikt voor ontwrichting is daarbij Syrië. De grote frustratie van de VS is dat een burgeroorlog in Syrië maar niet lukt.

Gelukkig gaat het Syrische leger geleidelijk en systematisch verder met het echt bevrijden van zijn volk en land. De bevolking organiseert steeds meer burgergroepen die het leger helpen, zo spreekt men zelfs van “de vrouwen van Assad”. Neen, het is niets verkeerds. Het zijn vrouwen en moeders die op alle mogelijke manieren de soldaten, die dikwijls toch ook maar gewone miliciens zijn verzorgen en helpen. Sinds de historische overwinning op Daesh in Kobane hebben de Daesh terroristen in Raqqa de moed verloren. Het schijnt zelfs dat er een tekort is aan zelfmoordkandidaten ( en daarvoor kunnen ze natuurlijk moeilijk een annonceke zetten in het parochieblad). En op de Golan vierde het Syrische volk vorige zondag de 33^e verjaardag van hun verzet tegen de zionistische bezetting, waarbij de woordvoerder van de Syrische volksvergadering aankondigde dat de bevrijding van de Golan het volgende doel is. Op dit ogenblik voert het Syrische leger een verrassingsaanval uit om ten Oosten van Aleppo de twee sjiitische steden Nobol en Az-Zahran die al 2,5 jaar in handen van de terroristen zijn te bevrijden. De terroristen hadden een aanval verwacht in Daraa en in Damascus maar niet in Aleppo. Bovendien is de kans groot dat het leger dan de grote toevoer vanuit Turkije kan afsluiten (waar onze NAVO en Turkije de rebellen trainen, bewapenen en naar Syrië brengen).

De huidige speciale gezant van de UNO voor het Midden Oosten, Stefan de Mistura geeft de indruk deze keer geen marionet te zijn maar een man die werkelijk wil ijveren voor de vrede: Hij zegt klaar en duidelijk dat er geen oplossing mogelijk is noch voor de strijd tegen het terrorisme, noch voor de crisis in Syrië zonder de samenwerking met Bachar al Assad. De belangen voor de VS zijn hier echter zo immens groot dat zij alles zullen blijven doen om dit land in handen te krijgen, al moeten ze daarvoor iedere maand hun strategie radicaal veranderen. Kortom, de zogenaamde Westerse oplossing voor het Midden Oosten en voor Syrië, dàt is hier ons groot probleem.

P. Daniel

21-02-2015 om 09:31 geschreven door Gust Adriaensen

Spreek de twee woorden 'Vlaamse Beweging' uit tegen jonge mensen. Ze horen het in Keulen donderen. Net zo onbegrijpelijk als wanneer je zou zeggen 'Sacrament van de Biecht'.

Alleen bij een beperkt aantal 50-plussers doet de 'Vlaamse Beweging' nog een belletje rinkelen. De Vlaamse Beweging is op sterven na dood.

Hoe komt dat? De Vlaamse Beweging werd tot leven gewekt en werd gedragen door idealistische vrijwilligers uit de kleine burgerij, die de kans gekregen hadden om te studeren. Vandaar ook het duidelijke sociale karakter van de vroegere Vlaamse Beweging. De wereld van de rijk geworden ondernemers, van de projectontwikkelaars, van de haute finance, de beursspeculanten, kortom van de nouveaux riches, was hun even vreemd, zoniet vreemder dan die van de (Franssprekende) landadel in Vlaanderen.

Degenen die zich opwerpen als de leiders van die zgn. Vlaamse Beweging (en nog altijd doen alsof ze een leger Vlamingen vertegenwoordigen) hebben zich vanaf de jaren 60 te sterk verbonden met de Vlaams-nationalistische partijen.

Nu doen ze dat nog altijd en meer dan ooit tevoren. Tot voor hij voor N-VA parlementslid werd, Peter de Roover, en nu Pieter Bauwens, hoofdredacteur van Doorbraak.be, DE namen van de zgn. Vlaamse Beweging, stellen zich ten dienste van N-VA. De zgn. Vlaamse Beweging is een partijpolitiek vehikel geworden, waarvan N-VA zich kan/mag bedienen al naargelang het de partijbelangen goed uitkomt.

Op die manier hebben enkele mensen alle geloofwaardigheid van de 'Vlaamse Beweging' verkwanseld aan een eenzijdige partijpolitieke keuze.

Dat in de huidige politieke constellatie, die keuze dan ook nog het ondersteunen betekent van een rechtse, neoliberale en in vele opzichten hardvochtige maatschappijvisie, doet de deur voor de Vlaamse Beweging helemaal dicht.

Want die maatschappijvisie staat haaks op de sociale bewogenheid en geëngageerdheid, die decennialang kenmerkend is geweest voor de duizenden vrijwilligers in de vroegere Vlaamse Beweging. 

21-02-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

WONDERE KRONKELS

IN HET WINTERSE LANDSCHAP:

DE SNELLE WARCHE.

20-02-2015 om 07:35 geschreven door Gust Adriaensen

Op paasmaandag 6 april is er in de abdij van Postel een paasconcert. Het mannenkoor 'Herenaccoord' uit Valkenswaard en het kinder- en jongerenkoor 'GekkieBekkies' uit Retie, treden op.

19-02-2015 om 20:02 geschreven door Gust Adriaensen

In een reactie op een artikel van Jo Lebeer over Down, stelt Ignaas Devisch, hoofddocent medische filosofie en ethiek aan de UG, o.a. het volgende:

'Indien ouders beslissen om geen kind met het syndroom van Down te willen, dan hebben ze dat recht.'

Dat is een bewering die aansluit bij het zo geprezen 'totale zelfbeschikkingsrecht'.

Devisch voegt er wel aan toe dat we onszelf klaar moeten stomen 'voor alle prangende keuzes die ons de komende jaren te wachten staan, zowel op individueel als op maatschappelijk niveau.'

Dat deze medische filosoof en ethicus zo maar boudweg verkondigt dat ouders het recht hebben om ongeboren kinderen te liquideren, roept heel wat vragen op. De verdedigers van dat 'recht' hebben de neiging een en ander zo voor te stellen alsof het een algemene humane verworvenheid is en dat iedereen op de wereld dat 'recht' toejuicht of moet accepteren. In de opvatting van Devisch heeft het ongeboren kind geen enkel recht.

En Devisch weet ook wel (of zou toch moeten weten), dat een groot deel van de mensheid, ook bij ons, niet totaal vrij is in haar keuzes, hoe intensief de voorbereiding op 'alle prangende keuzes' ook is.

Het blijft merkwaardig dat mensen zoals Devisch schermen met het absolute zelfbeschikkingsrecht, wanneer het gaat over leven en dood, niet alleen van zichzelf maar ook van anderen (die ze dan gemakkelijkheidshalve maar niet beschouwen als al dan niet volwaardige mensen), maar zonder problemen een groot deel van dat 'zelfbeschikkingsrecht' afstaan aan bv. allerlei instanties en modetrends.

18-02-2015 om 08:06 geschreven door Gust Adriaensen

Jo Lebeer, docent handicapstudies UA:

'Tweeduizend jaar geleden gooiden de Romeinen gehandicapte kinderen in de Tiber.

Wat hebben we aan beschaving gewonnen nu we hetzelfde doen, maar dan voor de geboorte?'

17-02-2015 om 12:10 geschreven door Gust Adriaensen

IX/7

Vrijdag 13 februari 2015

Een oase van vrede in een wereld vol oorlogsgeweld

Een oorlog heeft niets goeds en de terroristen van Daesh blijven aanslagen plegen. Soms zitten ze dichtbij, op 3 km. afstand. Het leger – dat op onvoorwaardelijke steun van het volk kan rekenen - blijven echter waakzaam en zorgen voor de veiligheid in deze streek. Het leger gaat trouwens verder met het behalen van belangrijke overwinningen in heel het land, zelfs in het gebied van Daesh in het N-O. van Syrië. Wat al tunnels en wapenvoorraden worden daarbij niet ontdekt! Onze streek Qalamoun wordt hopelijk een veilige thuishaven voor Syrië en... omstreken.

Een van onze vrijwilligers uit Qâra was tijdens de belegering (november 2013) hier komen schuilen. Toen de rebellen uiteindelijk met duizenden de bergen in vluchtten, richting Libanon en onze vrijwilliger terug naar zijn boerderij ging lagen een paar duizend kippen met hun pootjes naar boven, bij gebrek aan water. Nu heeft hij een mini boerderijtje met enkele kippen, en wat landbouwgrond voor groenten. Hij is landbouwingenieur en werkt telkens een halve dag voor het ministerie in Nebek (laten we zeggen, mini-steriaal werk). Daarna komt hij naar hier om met de fraters groenten te kweken of ander werk te verrichten. Op vrijdag is hij dikwijls gans de dag hier. Gratis, voor zijn en ons plezier. Op dit ogenblik staat er een massa spinazie te groeien, bijna als vijgenbladen zo groot. Popeye zou er jaloers op zijn.

Hij vertelt ons dat de wiskunde-opleiding en de technische opleiding hier tot de beste van de wereld behoren. En dat willen we graag geloven. Er wordt hier heel veel deskundig gerepareerd door leken in ’t vak en gratis. Je moet alleen wat geduld hebben bij het maken van afspraken. “Morgen” kan even goed over twee weken zijn. Hij is een christen, ongehuwd en woont boven zijn broer, die gehuwd is met vrouw en twee kindjes. En dit gezin komt iedere vrijdag naar de eucharistie. Deze is industrieel ingenieur en glazenier en heeft al onze ruiten gratis hersteld. Ook bij andere herstellingen is hij dikwijls present. Hun vader was kolonel in het leger, boer en historicus, die ook een boeiende geschiedenis van Qâra geschreven heeft. Van oudsher heeft deze familie ook zorg gedragen voor het klooster Mar Yakub. Eeuwenlang was deze plaats bovendien zowat het centrum van het bisdom en woonde de bisschop hier. Vader is nu een ‘oud man’ (één jaar jonger dan ik!) maar komt graag en met enthousiasme af en toe eens een stuk plaatselijke kerkgeschiedenis uitleggen.

Een andere vrijwilliger, advocaat, ongehuwd, komt uit Quosseir, uit een moslimfamilie van welgestelde burgers. Heel zijn familie is al vanaf het begin naar hier gevlucht. Huis en goed zijn verwoest. Nu is een deel van hen teruggekeerd naar Quosseir. Samen met de andere familieleden en de kinderen wil hij liever hier blijven. Hij heeft ook een taak bij de Rode Halve Maan in het dorp. Bij ons heeft hij zelf de taak op zich genomen om portier te spelen, en het “het salonnetje” is zowat zijn thuis. Ja, dat is toch wel een groot en belangrijk werk. Af en toe eet hij met ons mee en voor de rest zorgt hij voor zichzelf. Hij zorgt ook dat de gasten goed onthaald worden, met die kleine tasjes Arabische, pikzwarte koffie (waarvan dan nog de helft draf). ’s Avonds wordt er wel eens druk van gedachten gewisseld over bijbel en koran. Nu is het de evangelisatiecursus Alpha (in het Arabisch) die christenen en moslims samen aan het bekijken zijn. Het is rasechte evangelisatie. Ook de moeders en de kinderen komen regelmatig meehelpen bij een of ander werk. En allen verschijnen regelmatig in de eucharistie of het liturgisch gebed. De kinderen helpen graag bij ieder werk, na schooltijd of op vrijdag en zaterdag. Nu, zij krijgen van ons ook hulp bij hun Franse en Engelse les. En die erg toegewijde loodgieter uit het dorp die voor de grote werken en het noodzakelijke materiaal zorgt. Bovendien is hij echt een wandelend Syrisch wonder. Als hij zegt “morgen om 8 uur kom ik”, weet je wat er dan gebeurt ? Dan is hier om 8 uur! Ongelooflijk voor Syrië. Eigenlijk is aan al onze wensen in verband met de grote materiele zorgen tegemoet gekomen

En dan is er nog de boer die onze koeien verzorgt. Gratis. Tijdens de belegering van onze streek hebben wij getracht al wat in de buurt los liep binnen te halen, kost en inwoon te geven. Toen waren we monasterium, seminarie, dierentuin, boerderij, vluchtelingenkamp, kindertuin, schuilkelder, belegerde burcht... letterlijk “all rolled into one”. Er waren blijkbaar een paar koeien van hem bij en daar is hij dankbaar voor gebleven. Hij verzorgt nu zijn enkele koeien en de drie van ons. Al is de boerderij nog ’verlieslatend’ omdat op dit ogenblik het eten voor de koeien erg duur is, toch is er vooruitzicht op beterschap.

Kortom, het samenleven en -werken met moslims en christenen is midden in deze oorlog zo aangenaam als het kan. Wij vragen ons wel eens af: waar hebben we dat aan verdiend? Problemen en beperkingen zijn er genoeg en voor vele mensen is deze winter een ware lijdensweg. Het is nu bij ons vrij zacht weer (6/-2°) maar voor hen die nog minder verwarming hebben of buiten moeten slapen is dit echt miserie. Bovendien kwam er nu een vraag binnen vanuit Aleppo om hulp te bieden voor maar liefst 1.500 gehandicapten: kinderen, mannen, vrouwen, bejaarden,  vooral slachtoffers van terroristische aanslagen. Het feit dat we deze grote ellende eensgezind een klein beetje kunnen verlichten (dank zij u als de weldoeners uiteraard) en dat we zo aangenaam mogen samenleven en –werken, danken we aan de extra goede sfeer die er nu onder de mensen heerst, zegt iemand. Neen, dat is een geschenk van de hl. Jozef, zegt een zuster. Na iedere mis bidden we immers een gebed tot de hl. Jozef om ons bij de vele materiele zorgen te helpen en tot de hl. Michael om bescherming. En wie durft onze zuster tegenspreken?

Enkele lichtpuntjes

Hakan Fidan, de Turkse superspion had de taak president Assad ten val te brengen om het grote Midden Oosten te realiseren. De Amerikaanse oud ambassadeur in Turkije en Irak James Jeffrey zei van hem dat hij werkelijk in staat was met Assad af te rekenen en dat hij dus alle steun verdiende. Welnu, meneer Hakan Fidan heeft vorige vrijdag zijn ontslag aangeboden aan het hoofd van MIT, de Turkse geheime dienst. Goed zo

Ruslan Kotsaba, Oekraïens journalist weigert het bevel van het neonazistisch regime te gehoorzamen en wil in Oost Oekraïne zijn medebroeders niet gaan vermoorden. Bovendien roept hij anderen op om tot dienstweigering. Hij kreeg alvast 60 dagen gevangenisstraf en wordt nu vervolgd voor hoogverraad. In de stad Zaporija in W. Oekraïne is alvast een opstand begonnen tegen de mobilisatie om in Oost Oekraïne te gaan vechten. Nu zondag zou er een staakt het vuren ingaan. Op de mededeling dat de VS van plan zijn wapens te leveren aan Oekraïne heeft Poetin nuchter geantwoord dat zulks bewijst dat zij oorlog komen voeren tegen Rusland, wat hij als oorlogsverklaring zal beschouwen. Rusland zal in dat geval antwoorden en niet alleen langs Oost-Oekraïne maar ook langs en met Iran en China.

Op 11 februari werd in Iran de 36^e verjaardag van de islamitische revolutie massaal gevierd. De minister van buitenlandse zaken sprak over hun deelname aan de wereldpolitiek “op grond van wederzijds respect en gemeenschappelijke belangen”, een taal die we nog niet gehoord hebben van de kant van het Westen. Verder werden de sancties tegen Iran al opgeheven wat onrechtstreeks ook goed is voor Syrië omdat Iran ook de soevereiniteit van Syrië steunt.

Het Syrische leger blijft terrein winnen, zowat over heel het land maar nu heeft het een zeer belangrijke overwinning behaald voor de Golan, die door Israël onwettig wordt bezet. Syrië met Hezbollah en Iran blijken nu in staat te zijn de blijvende agressie van de zionisten te stoppen.

De Aartsleugenaar en zijn handlangers

De benzine voor de motor van de oorlogen is de leugen, daarmee rechtvaardigen de media het oorlogsgeweld en zo kunnen vechtersbazen ongehinderd verder doen. Altijd wordt hierbij op sluwe wijze de schijn van het goede voorgehouden. Destijds was er wereldwijd grote verontwaardiging omdat Syrië geen hulpgoederen wilde toelaten in gebieden die door de rebellen werden gecontroleerd. De hoge UNO vergadering kwam daarvoor samen en onze kranten schreven triomfantelijk dat aan de bevolking in de door de rebellen gecontroleerde regio humanitaire hulp geboden wordt, “of Syrië dat wil of niet.” Mooi zo, maar de werkelijkheid is precies omgekeerd. Eerst hadden de rebellen de huizen leeggeplunderd zodat de mensen zelf soms in leven moesten blijven met het onkruid op straat. En als de rebellen niet meer genoeg hadden om hun gruwelbeleid verder te zetten, dan kregen ze officieel van de UNO hulpgoederen en konden weer verder. Allemaal zogezegd om de door het “dictatoriaal regime” onderdrukte volk te helpen! Wat een huichelarij! Hulpgoederen aan de regering en het leger geven die de bevolking waarachtig helpen, dat was voor het Westen uitgesloten.

Nu is daar het nieuwe rapport van Amnesty International: “De meest kwetsbare Syrische vluchtelingen doen hun verhaal” van meneer Sherif Elsayed-Ali, hoofd van de vluchtelingen en migrantenrechten bij A. I. Krokodillentranen om de geweldige stroom van vluchtelingen. Turkije en Jordanië prijken vooraan als landen die ze opvangen. Rusland krijgt een strenge terechtwijzing omdat het zelfs niet heeft toegezegd vluchtelingen op te nemen. Tussendoor wordt verwezen naar “de wreedheden van de Syrische regering” (hij vergat het verplichte woord “ dictatoriaal regime” te gebruiken). En dan nog een vermelding van een “homokoppel” dat zegt dat ze, als ze terugkeren naar Syrië daar de dood vinden. Wat reclame voor de LGBT lobby brengt altijd op. Tenslotte een pleidooi aan de landen om hun deuren wijd te openen voor de vluchtelingen en hen op te nemen.

Hoe mooi klinkt het niet? In feite geven ze alle elementen om Syrië verder te vernietigen. Vluchtelingen moeten niet opgevangen worden maar de mogelijkheid krijgen om terug te keren naar hun land. De kraan voor de terroristen moet gewoon dichtgedraaid worden en zij moeten buiten. Dan zullen er geen verwoestingen meer zijn en geen vluchtelingen. Die laffe leugen van “de wreedheden van de Syrische regering” dient alleen om de terroristen aan te moedigen. Daarbij dan de lofprijzing voor hen die nagenoeg niets anders gedaan hebben dan terroristen getraind en gestuurd: Turkije, Jordanië. Het land dat garant staat voor de soevereiniteit en bescherming van de Syrische bevolking krijgt natuurlijk een berisping want zij willen niet meewerken aan de definitieve vernietiging van Syrië. Dank zij Rusland en Poetin, menselijk gesproken, bestaat Syrië nog en zijn wij nog in leven (al beseffen we goed dat het echt Gods hand is die ons beschermt). Als Amnesty International dat een misdaad vindt moet Rusland natuurlijk streng gestraft worden.