In De Standaard verscheen enkele dagen geleden een uitgesponnen tekst onder de naam van De Wever en onder de titel 'Afbreken om op te bouwen'. Het artikel handelt blijkens de redactionele inleiding ,over de functie van kunst in de maatschappij.
Deze reflecties kunnen een interessante bijdrage zijn aan een debat over 'l'art pour l'art' versus 'nutswaarde van de kunst'. De verhouding en de spanning tussen beide zijn overigens al eeuwen onderwerp van heel wat geschriften én van gesprek in intellectuele en kunstenaarskringen.
In dit geschrift komt de aap evenwel uit de mouw in de terloopse verwijzing naar Lanoyes reactie op De Wevers eerdere afrekening met kunstenaars en intellectuelen. Het is een rancuneuze en politieke en populistische aap.
De onafhankelijkheid en vrijheid van kunstenaars en intellectuelen zijn De Wever een doorn in het oog. En hij weet dat afgeven op intellectuelen en modernistische kunstenaars, goed ligt bij het grote publiek.
Kunst moet voor De Wever op zijn minst dienstbaar gemaakt kunnen worden aan zijn politieke visie en program.Waartoe dergelijke opvatting in extreme vorm kan leiden voor artiesten, intellectuelen en hun werk, hebben de labels 'Entartete Kunst' en 'Socialistisch Realisme' duidelijk gemaakt.
Wat ook duidelijker en duidelijker wordt: De Wever verbreedt en verdiept bewust, omwille van vooral electorale overwegingen, de kloof tussen hem, het Vlaams Nationalisme enerzijds en anderzijds de Vlaamse intelligentsia en kunstenaars.
Verstandig en ruimdenkend kan je dergelijke houding bezwaarlijk noemen.
26-12-2012 om 16:39
geschreven door Gust Adriaensen
25-12-2012
Pontificale Hoogmis in Postel
Na de kerstwake in een bomvolle abdijkerk, is er vanmorgen om 10 uur een Pontificale Hoogmis in Postel, waarin op feestelijke manier de geboorte van Jezus Christus wordt gevierd.
25-12-2012 om 08:45
geschreven door Gust Adriaensen
22-12-2012
Kerstnachtmis in de abdijkerk van Postel
Kerstnachtmis in de abdijkerk van Postel
Elk jaar wonen veel mensen uit de ruime regio aan weerskanten van de grens, de kerstnachtmis in de stemmige abdijkerk van de norbertijnen in Postel bij.
Zij worden aangetrokken door de verzorgde, zin- en vreugdevolle liturgische plechtigheid van de abdijgemeenschap.
Ook dit jaar verwelkomt de abdij van Postel, alle mensen hartelijk om de geboorte van Jezus Christus mee te vieren.
De mis begint om 21 uur op maandag 24 december. De deuren van de abdijkerk zijn open voor iedereen vanaf 20 uur.
Wees erbij en u bent verzekerd van een hartverwarmende en positieve inzet van de kerst- en eindejaarsfeesten.
22-12-2012 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
21-12-2012
Pater Daniël Maes over Syrië
Pater Daniël Maes over Syrië
Vrijdag 14 vrijdag 21 december 2012.
Feest van St. Jan van het Kruis, een mystieker die hier hoog in ere wordt gehouden. Gisteravond hebben we al een ontspanningsavond gehouden met een oude film van Fernandel: Don Camillo, monseigneur! Als monseigneur verveelt hij zich in het Vaticaan terwijl Peppone senator is geworden en zich ook verveelt. Beide komen ze terug naar hun vroegere stek om nog eens met heftige woorden en gebaren enkele geschillen uit te vechten. Schitterend. Niet direct een inleiding in de mystiek van St. Jan van het Kruis maar toch wel een verwijderde voorbereiding. Onze menselijke zwakheden, hebbelijkheden en frustraties kennen en aanvaarden is een goed begin. Het is een stukje van onze dagelijkse werkelijkheid. En mystiek gaat juist over de werkelijkheid en daarom is er niets zo praktisch als de mystiek! Heilige Jan van het Kruis, help ons op de weg van de mystiek en de echte werkelijkheid.
Vrijdag is er door heel de gemeenschap gewerkt aan de amandelen. De bedoeling is deze met de grote menigte snoeperijen en kruiden (die al mooi verpakt zijn), tomatensap en andere vruchten van het werk van onze handen mee te kunnen geven voor onze vrienden in Damascus die zorgen dat ze in Libanon geraken om daar verkocht te worden. We wilden minstens twintig kilo amandelen bereiken, maar s avonds hadden we al 22 kilo en er ligt nog een grote hoeveelheid te wachten. Aan de amandelen is er eigenlijk heel veel werk. De amandelen van de bomen plukken of slaan is al een groot werk. Dan moet de bolster er af gedaan worden, waarvoor ze in de zon te drogen gelegd worden. Tenslotte moet het harde omhulsel met een steen of hamer kapot geslagen worden. Jaja, we weten het wel, er bestaan machines die dat allemaal kunnen doen, maar dan zijn de amandelen meestal zelf ook kapot. Hier wordt alles met de hand gedaan om de amandelen heel te laten, één voor één zo zitten ze hier in elkaar. Zo werden wij uiteindelijk ook geschapen, één voor één, al gebeurt het wel eens dat ze met twee tegelijk komen. Ook welkom natuurlijk.
Voor de maaltijden heeft iemand weer een goed voorstel: iets vertellen over en voorlezen uit het levensverhaal van de ouders van Thérèse van Lisieux, die als heiligen van het gewone leven gelden (H. Mongin, Louis et Zélie Martin, les saints de lordinaire). Hun allergrootste bekommernis was heilig kunnen leven en hun kinderen heilig doen leven. Daarmee hebben ze gekregen wat Jezus in het evangelie voorspelde: Zoek eerst het Rijk Gods en al de rest krijgt ge er in overvloed bij. Indien dit in het openbaar zou verteld worden, dan zullen er heel wat mensen zijn in onze tijd die gewoon niet kunnen begrijpen hoe zulk een leven mogelijk is. Anderzijds zullen mensen, die enige geestelijke diepgang hebben er een sterke aansporing in vinden. Wat wordt het leven aantrekkelijk voor hen die het evangelie echt eens willen proberen.
In de avondrecreatie van de medebroeders onder elkaar, vertelt onze Syriër een mooie ervaring. Hij heeft vandaag zijn stille dag gehouden en heeft geluisterd naar de vrijdagavondpreek van de sjeik die vanop het dak gemakkelijk te volgen is (als ge genoeg Arabisch kent natuurlijk). Hij vertelde dat hij een tijd op een stoel heeft zitten wenen van ontroering. Terwijl de preken voorheen dikwijls agressief klonken (dood aan de ongelovigen) was het nu het tegenovergestelde. En het is dezelfde sjeik, door onze Syriër persoonlijk goed gekend. Hij preekt vanuit de St. Niklaaskerk die door wahabieten is omgevormd tot moskee. De sjeik zei dat de huurprijzen veel te hoog zijn, dat aan alle mensen, ongeacht hun geloof, huizen ter beschikking moeten gesteld worden, dat mensen die brood aan de dieren geven in plaats van aan hun medemensen een misdaad begaan en nog veel meer in deze zin. Hij prees de islam als een godsdienst van liefde en vergeving, van vrede en barmhartigheid voor allen. Daarna bad hij dat God Syrië mag redden. Onze medebroeder was zo getroffen en dacht bij zichzelf: dat is toch ook wat wij bidden en dat is waarvoor wij ons inzetten (al is het toch wel vanuit een geheel ander geloof). Misschien is het Rijk Gods hier al veel meer aanwezig dan we kunnen vermoeden. Ondertussen zijn er in ons dorpje ongeveer viermaal meer mensen dan voorheen. Van 2O à 25 naar 85.000!
Er is gisteren in Damascus een zoveelste staatsgreep geprobeerd en mislukt en we begrijpen goed waarom hierover in de westerse media nauwelijks iets gezegd is. Als het niet zo tragisch was, zou het een goed thema zijn voor een komisch stripverhaal. Het gonst al dagen van geruchten dat de laatste dagen van president el-Assad geteld zijn, althans volgens de westerse media, die dit al anderhalf jaar zeggen. De regering en het leger schijnen daar nu handig op ingespeeld te hebben. Er zijn allerlei troepenverplaatsingen geweest. Ook de legereenheid op één kilometer van ons klooster is plots vertrokken. Het gaf de indruk dat het leger nog maar enkele plaatsen kan beschermen. Terroristen wilden nu echt Damascus innemen, het vliegveld bezetten en het presidentieel paleis opblazen. Een flink aantal tunnels waren helemaal klaar. Naast een massa terroristen waren er Amerikanen (Blackwater) en Britten (SAS) bij betrokken. Er was ook gezorgd voor specialisten die de Russische elektronica kennen om achteraf hun overwinning fier ook aan de Russen te kunnen kond doen. Deze definitieve en vernietigende slag werd door de westerse geheimen diensten helemaal voorbereid en gecoördineerd. De Syrische regering had evenwel onraad geroken. Enkel uren voor de slag werd de communicatie plat gelegd en de terroristen moesten zich behelpen met satellietverbindingen uit het buitenland. Op enkele strategische plaatsen begonnen legervliegtuigen zakken wit poeder uit te strooien die als een geheimzinnige stof op de terroristen neerdwarrelde. In paniek namen dezen direct contact op met de geheime westerse diensten, die onmiddellijk dachten aan chemische wapens en bevalen dat de terroristen in de tunnels zouden vluchten. Het westen heeft een echte obsessie verwekt met telkens te praten over chemische wapens, om als voorwendsel te kunnen gebruiken voor een militaire inval. Helaas voor hen, gelukkig voor Syrië is deze obsessie hun eigen valkuil geworden. Het waren zakken met gewone witte bloem! In de tunnels heeft het leger dan, helaas, niet minder dan 6OOO terroristen gedood, waarvan 75% buitenlanders. Zo werden deze aanslagen verijdeld, dank zij de hulp van de Rusland (en Iran). Jammer van de doden, maar er staan er nog tienduizenden klaar. Wie een put graaft voor een ander valt er zelf in, werd vroeger in de volksmond gezegd. Dit is de eerste keer dat Amerikanen en Russen openlijk en militair tegenover elkaar staan. Als we dit een publieke match Washington-Moskou mogen noemen, dan is het in ieder geval O 1 geworden, al gaat ondertussen de verwoesting van Syrië verder. Het is voor de rebellen én het westen alvast een flinke mentale knak.
De westerse media zijn volop bezig nu ook de Russen te viseren om ondertussen hun dubbele misdaad verder te zetten: een systematische vernietiging van het land en een genadeloos straffen (meestal met de dood) van allen die volgens hen deze afbraak niet of niet genoeg steunen. Nu moeten ook nog patriotraketten het voorwendsel blijven scheppen om zo mogelijk tot de totale militaire vernietiging over te gaan, allemaal met de steun en de volle goedkeuring van het westen. Zijn de westerlingen, christenen incluis, nu volkomen gewetenloos of verblind geworden? Manifesteer maar voor de dierenrechten, het behoud van het milieu of meer inspraak van het volk Gods, lamme goedzakken! Hoe kunnen bisschoppen, abten, priesters, paters, zusters, geëngageerde christenen, rustig slapen en vroom bidden terwijl hun eigen regeringen alles doen om hun broeders en zusters hier verder uit te moorden? Of hebben onze gezaghebbende theologen het te druk met het voorzien van de gepaste kazuifels voor de vrouwen? Als hier de wortels van het christendom verder worden uitgeroeid, denk je dat de boom van het christendom in het westen dan echt gaat bloeien?
Een bevriend echtpaar in Egypte melde mij langs email, dat ze geschokt zijn door hetgeen ze daar vernemen van de mensen op de straat, die zeggen dat ze Egypte tot een soennitische staat hebben kunnen omvormen en dat ze dat in Syrië ook zullen doen Egypte: het land van de Kopten, het land van de vader van het monnikendom en van de vader van de theologische school!) Maar dat in Syrië zal niet lukken! De Nationale coalitie heeft op de 4e samenkomst van de zelfverklaarde vrienden van Syrië (Amerika, Saoedi-Arabië en Qatar op kop) wel een brede erkenning gekregen, maar gelukkig nog niet te veel militaire steun op de samenkomst in Marrakech vorige woensdag. De groep Jound al-Sham die met massas jihadisten hier opereren willen enkel een radicale islamitische staat en verwerpen al wat daar niet mee overeenkomt. Amerika heeft hen op de lijst van terroristen gezet. De oppositie is grondig verdeeld.
Deze zaterdag is wat rustiger dan gewoonlijk omdat de medebroeders vanavond een schriftelijk examen moeten binnen leveren over het eerste deel van de fundamentele moraaltheologie. Ik ben blij dat zij het ook boeiend vinden. Voor de oorlog was het af en toe hier zeer druk. Er kwamen zovele groepen dat de medebroeders altijd moesten inspringen om hen even te woord te staan en voor hen te getuigen van de betekenis van het monastieke leven in het geheel van het christelijk leven en over het leven van onze patroonheilige, de martelaar Jacobus de Verminkte die zijn leven heeft gegeven voor de eenheid van de Kerk in Oost en West, Noord en Zuid. Nu zijn er ook wel eens onderbrekingen geweest maar weinig. We hebben rustig op de weekdagen in de namiddag de lessen kunnen voorzien, in de stijl van Johannes Paulus II die ook een deel van zijn priesteropleiding volbracht heeft als arbeider in volle oorlogstijd.
De derde zondag vieren we weer zonder onze byzantijnse priester uit Qâra, dus in de Latijnse liturgie met byzantijnse gezangen, gebeden en processie. Een mooi gebruik hier is dat men voor de eucharistie in alle eenvoud en vrijheid naar de priester aan het altaar gaat voor het sacrament van de boete. Dat kan alle dagen gebeuren, maar maar als er eentje komt, komen er meestal een hele reeks. Het is vandaag de zondag van gaudete =verheugt u. Het is eerst God die zich verheugt om ons, geschapen naar Zijn Beeld en geroepen om tempel van de heilige Geest te zijn. In de tweede lezing zegt Paulus daarom dat wij ook steeds verheugd moeten zijn en ons in niets zorgen mogen maken. Dan voegt hij er wel bij dat we in dankbaarheid al onze zorgen aan Hem moeten toevertrouwen. Dat hebben we dan ook gedaan. Alle zorgen om de gekidnapte christen uit Qâra (ondertussen vragen ze nog maar de helft van het losgeld), de bevrijding van het land, de ommekeer van de wereldheersers, de bescherming van het klooster, de vrede voor het Syrische volk en het behoud van de christenen in het Midden Oosten Tenslotte kondigt Johannes de Doper in het evangelie aan dat Jezus, die na hem komt, zal dopen met Geest en vuur. Het is deze Jezus wiens Menswording we met Kerstmis vieren en wiens wederkomst we verwachten.
Het middagmaal wordt weer in het atrium genomen en dat is altijd gezellig. Daarna wordt, onverwachts, een wandeling voorgesteld met heel de groep dwars door het terrein naar de boerderij, de boer en de boerin met hun vier kleine kinderen. Wat een pret. Sinds vele maanden zijn we uit veiligheid niet meer buiten de kloostermuren geweest. Faycal, onze engelbewaarder is er bij. De zusters en de kinderen hebben het grootste plezier met de kleine kinderen van de boer. We bezoeken de schapen, de kalkoenen, de kippen, de ganzen en de koeien. Het geeft even een gevoel van vrijheid. En het ziet er naar uit dat we een zachte herfst en winter krijgen. Vorige weken heeft het af en toe flink geregend en dat is een echte weldaad voor de woestijn. En de temperatuur is nu nog een twaalftal graden terwijl de zon tussendoor toch nog flink blijft schijnen. Wel krijgen we dikwijls sterke windstoten. En zo zorgen we er voor dat we na een uur weer veilig binnen de muren zijn. En s avonds weer een film, een deel van de 9 uur durende The Lord of the Rings.
Ondertussen gaat de voorbereiding van Kerstmis steeds intenser verder. Hier beginnen ze er al in oktober aan. Dan worden alle mogelijke kerstallen boven gehaald en stilaan geplaatst. En meteen staan ook de zogenaamde drie koningen, nl. de Wijzen er bij want ze zijn van de buurt, uit het Oosten. Zo zie je hier de meest originele kerstallen verschijnen op alle geschikte plaatsen. Vanaf oktober hebben ook de kinderen iedere dag in de eucharistie een liedje gezongen. Een zuster geeft hen iedere dag zangles. Een volwaardig schoolprogramma is voor hen uitgewerkt en daar hoort ook muziek, zang en natuurlijk ontspanning bij, naast de lessen van Arabisch, Frans, Engels, rekenen, tekenen Vanaf 17 december begint dan de noveen van Kerstmis als een heel intense voorbereiding. De kerk wordt steeds fraaier versierd, nu met goudgele doeken alom. De zuster van de sacristie kan daar heel haar creativiteit (voorlopig) weer aan kwijt. Er zijn vele en indrukwekkende byzantijnse gezangen voor eucharistie en de vespers die s avonds aangeleerd worden. Hiervan bestaan geen noten. Het wordt geleerd van een model op cd. Ook het Rorate en de O-antifonen worden niet vergeten. Iedere middag na het middageten (de aller slechtste moment om te zingen!) wordt de o-antifoon van de dag even gerepeteerd. Ieder o-antifoon belicht telkens een ander aspect van het indrukwekkende Christus-mysterie. En zoals je weet, de eerste letter van iedere o-antifoon in omgekeerde richting zegt: Ero Cras = ik zal er morgen zijn. Dat noemen ze een onomasticon. In ieder geval worden de o-antifonen ook hier gesmaakt.
Het is nu woensdag 19 december 2012 en we hebben deze week nog geen enkele stroomonderbreking gehad. Terwijl ik er wil bijvoegen dat je hier nooit weet wat er gebeurt valt de stroom uit, maar binnen het uur was er weer elektriciteit. Dus er is misschien toch wel iets positiefs aan het groeien. Onze Faycal, alawiet, conciërge en engelbewaarder, die de Libanese oorlog heeft meegemaakt en zeer goed op de hoogte is van de toestand in Syrië en rond het klooster, heeft er bewust voor gekozen om voor onze veiligheid te blijven zorgen, hoewel hij en zijn vrouw veel gemakkelijker en veiliger elders een onderkomen kunnen hebben. Hij heeft nog nooit overdreven in enthousiasme, maar nu zegt hij beslist: er komt vrede. Terwijl de westerse media melden dat het vluchtelingenkamp al-Yarmouk in Damascus in handen van de rebellen is, weet hij dat het niet waar is. Rebellen zitten wel in het kamp om de bevolking te gijzelen en het leger te beletten massaal op te treden maar het leger is een omsingeling bezig en geven de burgerbevolking de kans om te vluchten. Dan zullen ze met de rebellen afrekenen.
Deze woensdagvond wordt de elektriciteit plots weer afgesloten. Dank zij de generator kunnen we wel op een van de Syrische tvzenders nog het lange interview met de patriarch Gregorios III Laham volgen. Het is een sterke spirituele en hoopvolle boodschap met tegelijk een ondubbelzinnige afkeuring van de westerse machten die Syrië willen ontwrichten. Syrië is één. Christenen, moslims, minaret en klokkentoren staan naast elkaar en omarmen elkaar. Deze eenheid heeft Syrië tot heden doen standhouden tegen de buitenlandse machten. Verzoening is de enige weg. En met de vrede in Syrië zal er ook vrede komen in andere Arabische landen en voor Arabische volken. Hij noemde westerse landen en Europa bij name en vroeg: waar is uw beschaving? Ook vertelde hij van zovele westerse bisschoppen en met name Amerikaanse bisschoppen die hem zeiden dat ze geheel onwetend zijn over al wat hij hen vertelde over de ontwrichting door het buitenland. Hij vroeg ook aan de westerse christenen: waar is jullie beschaving? Jullie hebben geen wortels, jullie wortels liggen hier. Het is de moeite dit interview in zijn geheel te vertalen.
Deze avond en nacht is er onraad in het Antilibanongebergte, dat achter ons klooster ligt. We horen schieten en ontploffingen. En dat zijn andere geluiden dan die van cadeautjes die uit de kerstboom vallen. Heel de nacht is er geen stroom. s Morgens vernemen we de hele toedracht. Onze medebroeder, nachtwacht van dienst, heeft van op het dak heel het spel kunnen volgen. Gratis met klank en beeld, weliswaar enkel in zwart-wit. Blijkbaar wist het leger dat groepen rebellen (vrienden van Syrië!) vanuit Libanon (Beka) over het gebergte ons wilden komen bezoeken. Het leger heeft zich verschanst in de bergen en zijn zonder licht te gebruiken telkens verder getrokken. Zo hebben ze de rebellen kunnen betrappen en uitschakelen. We zijn achteraf ook eens voorzichtig van op het dak gaan kijken, maar de bergen staan er als stille getuigen bij en, zoals zovele oude mensen in het westen, met een beetje wit bovenaan.
s Morgens valt er eerst een heerlijke regen waar onze groenten, kruiden en fruitbomen met volle teugen van genieten. Dan straalt de zon. Moge zo Syrië eens na de oorlog de vrede krijgen. Het was mijn bedoeling om na Kerstmis even terug naar België te komen maar voorlopig is het onverantwoord één voet buiten het klooster te zetten. Daarmee zou ik mezelf en heel de gemeenschap in het grootste gevaar brengen. Dus wachten wij rustig af en zitten we met de draconische veiligheidsmaatregelen in het klooster veilig. Wie toch eens wil zien hoe wij hier ondertussen leven kan het erg ludieke filmpje van 4O minuten bekijken dat twee medebroeders aan het maken zijn en dat ze voor Kerstmis op onze website willen zetten: www.maryakub.org. Al is het maar een beperkte informatie, het geeft toch een indruk weer van ons soort familiaal gevangenisleven.
Dank aan hen die meehelpen, meebidden, mee-offeren, meelijden, met het leed en de strijd van het Syrische volk. Dank aan hen die meehelpen om de westerse waanzin te stoppen. In verbondenheid met jullie willen wij hier Kerstmis vieren en graag ook uw intenties bij Jezus in de Kribbe neerleggen, onder de milde blik van Maria en Jozef. Een Zalig Kerstfeest en een Gezegend 2013 P. Daniël
21-12-2012 om 17:58
geschreven door Gust Adriaensen
Hardvochtig voor arme sloebers, gastvrij voor rijke stinkerds: toch niet de essentie van de Vlaams-nationalistische mens- en maatschappijvisie, zeker?
21-12-2012 om 09:24
geschreven door Gust Adriaensen
20-12-2012
Paus schrijft artikel voor Financial Times
De Britse krant, de Financial Times, vroeg de paus een artikel te schrijven ter gelegenheid van Kerstmis.
De paus schrijft o.a. dat christenen zich vanuit de overtuiging dat zij moeten zorgen voor de zwakken en meest kwetsbaren, zich inzetten voor een eerlijker verdeling van goederen. Zij zetten zich af tegen hebzucht en uitbuiting vanuit de overtuiging dat generositeit en onbaatzuchtige liefde, zoals die ons door Jezus van Nazareth is voorgeleefd, de weg zijn naar de volheid van het leven.
20-12-2012 om 17:02
geschreven door Gust Adriaensen
Draulans versus Vermeersch
In een column in Knack, schrijft Dirk Draulans: 'Als filosoof Etienne Vermeersch zijn kruistocht tegen de overbevolking verder wil zetten, zal hij zich op de andere kant van een levensloop moeten focussen: de zijne. ' Volgens Draulans wordt de grootste oorzaak van de overbevolking de vergrijzing.
Het is verheugend dat Vermeersch in de media eens wat tegenwind krijgt. De dada's van de VRT-huisfilosoof en de lieveling van de media -al jaren lijkt het of er in Vlaanderen maar één moraalfilosoof rondloopt-, hebben vooral te maken met de overbevolking en hoe daaraan te verhelpen.
Geboortebeperking is dringend nodig, zegt het moraalfilosofisch orakel van Vlaanderen. Maar eigenlijk bedoelt hij: gedwongen geboortebeperking. Hij suggereert dat er nagedacht moeten worden over serieuze wettelijke en/of financiële maatregelen om een verlaging van het geboortecijfer wereldwijd af te dwingen.
Maar Vermeersch heeft evenwel nog nooit omschreven op welke concrete manier hij een geboortebeperking wil afdwingen. Hij weet het waarschijnlijk niet precies en hij durft het niet. En dat is maar goed ook. Want een opgelegde geboortebeperking betekent een fundamentele en dictatoriale inbreuk op de privacy, op de persoonlijke vrijheid en op de relatie man-vrouw.
In hoofde van Vermeersch dient echter ook opgemerkt te worden dat het te denken geeft dat deze man voortdurend op dezelfde spijker klopt: geboortebeperking en het zo voorstelt alsof dat DE oplossing van DE problemen is. Maar nooit met concrete voorstellen voor de dag komt om zijn wondermiddel te realiseren.
Draulans heeft gelijk: de bevolkingsaangroei heeft tegenwoordig minder te maken met het geboortecijfer dan wel met de vergrijzing. Zit er voor Vermeersch, in de laatste fase van zijn leven, geen uitdaging in, grondig na te denken, bv. uitgaande van zijn eigen situatie als bejaarde, over de ouderdom?
20-12-2012 om 08:14
geschreven door Gust Adriaensen
18-12-2012
Kerstmis in de abdij van Postel
Kerstmis in de abdij 22-25 december
Samen met de abdijgemeenschap -genietend van de rust, de stilte, de schoonheid van de liturgie, de pracht van het winterse landschap- toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus.
18-12-2012 om 20:42
geschreven door Gust Adriaensen
Obama: 'Wat geeft onze daden zin?'
President Obama zei in zijn toespraak tot de nabestaanden van de slachtoffers in Newtown, o.a. het volgende:
'Alle godsdiensten beginnen met een eenvoudige vraag. Waarom zijn we hier? Wat geeft ons leven betekenis? Wat geeft onze daden zin?
We weten dat we altijd goed doen als we voor onze kinderen zorgen, ze goed onderwijzen, vriendelijk voor ze zijn. Als we dat doen, kunnen we ons nooit vergissen. Daar kunnen we zeker van zijn.'
18-12-2012 om 10:18
geschreven door Gust Adriaensen
17-12-2012
Tentoonstelling 'Kerken is werken' in Annadal-Retie
Tentoonstelling 'Kerken is werken' in kapel Annadal
Naar aanleiding van de publicatie van het boek 'Kerken is werken', de geschiedenis van de twee Retiese parochies, organiseert de heemkundige kring 'Zeven Neten', een tentoonstelling in de kapel van WZC Annadal, Boekweitbaan, Retie.
De expositie is open op zaterdag 22 en zondag 23 december van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17 uur.
17-12-2012 om 07:32
geschreven door Gust Adriaensen
16-12-2012
Een muur van glas
Een muur van glas
Ik weet: soms glijd ik weg in een andere toch echte wereld zie ik mijn ouders zie ik mijn thuis in een ander huis zie ik mijn hand aan de ploeg zie ik mijn paard het gewas op mijn land voel ik de rust aan de haard. Ik verdwaal in de tijd. Dat besef doet me pijn angst grijpt me aan.
Veel wijder dan gangen en kamers wordt nu het zorgzaam tehuis. Het werk moet gedaan: de beemden gemaaid de akker bewerkt het graan gezaaid 't alaam hersteld. 't Volk krijgt zijn plaats zijn dringende taak op het hem bekende veld.
Wij staan om hem heen met hem trekken we mee. Soms is een vinnig woord een oude zin genoeg voor een stille lach. Maar woede onrust en pijn zijn ruim zijn deel ontredderen ons evenzeer.
Dicht bij elkaar maar gescheiden door een muur van glas waarin geen poort, gaan hij en wij onzeker aarzelend, in onze eigen werelden voort.
16-12-2012 om 20:35
geschreven door Gust Adriaensen
14-12-2012
Torfs: 'Wij Vlamingen vergissen ons zelden. Intellectuelen wel'.
'Hoe vaker iemand nadenkt, hoe groter de kans dat hij zich vroeg of laat vergist.Wij Vlamingen vergissen ons zelden. Intellectuelen wel.' schrijft Rik Torfs in zijn recentste column.
Hoe meer en intenser ik over deze drie prachtige zinnetjes poogde na te denken, hoe meer ik me bewust werd van mijn talloze vergissingen, hoe meer ik me een intellectueel voelde, en hoe minder een Vlaming van de Antwerpse soort.
En ja, het onvermijdelijke moest gebeuren. Door al dat nadenken sloop twijfel in mijn hoofd en mijn hart. Twijfel over mijn gevoelens omtrent mijn intellectueel en Vlaming zijn.
De Echte, en zeker de Echte Antwerpse Vlaming, vergist zich zelden of nooit. Dat staat vast. Zekerheid omtrent de toekomst,zekerheid omtrent de waarden, de normen, de plichten, zekerheid omtrent Belgenland.
De Intellectueel vergist zich. Dat staat vast.Vergissingen bij de vleet. Omtrent de namen van pleintjes, omtrent Vlaanderen, omtrent rechten.
Maar wat als een speling van het lot zorgt voor een Intellectuele Vlaming of een Vlaamse Intellectueel?
Gedoemd tot gissen ben ik. Net als Torfs.
14-12-2012 om 22:30
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
Pater Daniël Maes over Syrië
Zaterdag 8 vrijdag 14 december 2012
Hoewel het vandaag een gewone zaterdag en dus poetsdag is, wordt in de liturgie plechtig het hoogfeest gevierd van O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen. Dit werd hier in het Oosten al vanaf de 8e eeuw gevierd, maar anders genoemd. Zij spreken van de ontvangenis van de heilige Anna, de moeder van Maria. Op 8 december wordt de vigilie gevierd en op 9 december het feest zelf. Zij drukken dit mysterie niet uit met een abstract begrip, zoals wij in het Westen, maar met het concrete beeld. In het Westen is dit voor goed doorgedrongen met de dogmaverklaring door paus Pius IX in 1854 en uiteraard met de bevestiging hiervan door de verschijningen van O.L. Vrouw aan Bernadette Soubiroux te Lourdes, vier jaar later.
s Avonds vernemen we bijzonder dramatisch nieuws: een apotheker, een christen uit Qâra is ontvoerd en ze vragen er 10 miljoen Syrische Lire voor, zo niet krijgen ze alleen zijn hoofd terug. Bovendien krijgen we te horen dat er in Amerika en Europa vele duizenden Al-Qaeda strijders vrijgelaten worden en naar Syrië gestuurd om te komen moorden en verwoesten. Zo wil het westen dit land toch nog vernietigen om het in zijn macht te krijgen. In elk geval wordt het hier rond het klooster steeds gevaarlijker en moeten we telkens voor onszelf weer straffere voorzorgsmaatregelen nemen. Het is ook geen prettige gedachte dat mogelijk Syrië toch nog helemaal in de greep van de oppositie komt en er dus nog heel veel mensen zullen uitgemoord worden. Wel voelen we ons binnen voorlopig nog veilig en leven ons intens leventje verder, door zo goed als mogelijk is elkaars zorgen mee te dragen. Enerzijds bereiden we ons voor op het onverwachte en anderzijds blijven we bidden en vertrouwen dat God dit land en volk beschermt.
We vieren plechtig de tweede zondag van de Advent en na de mis houden we een processie met het Allerheiligste Sacrament om God te danken voor de bescherming die we tot heden kregen en om de uiteindelijke vrede voor Syrië en bijzonder voor een bevrijding van die gekidnapte man uit Qâra.
s Avonds kijken we naar een mooie dvd over Jezus volgens het evangelie van St. Jan, het eerste deel. Ondertussen worden we weer getrakteerd op gebak. Het is alsof er om de drie dagen iemand verjaart. De zusters zijn immers bezig met het ontwerpen en vervaardigen van een grote hoeveelheid snoeperijen, in plastieken doosjes verpakt. Tussendoor maken ze dan gemakkelijk een taart voor eigen gebruik. Het is de bedoeling deze dozen snoep via vrienden of kennissen mee te geven naar Libanon om daar verkocht te worden. Zo tracht men toch nog iets inkomen te krijgen in deze barre tijden.
Deze avond zijn ook de persoonlijke stille retraites begonnen. Het is hier de gewoonte voor het feest van Kerstmis dat ieder een dag zich terugtrekt in gebed van s avonds tot s avonds en alleen naar de eucharistie komt. Als tastbaar teken neemt men een kribbe met Kind Jezus mee naar zijn kamer en brengt die s avonds terug voor de volgende. s Middags wordt voldoende eten naar de kamer gebracht. Hier wordt trouwens doorgaans voor overvloedige maaltijden gezorgd, daar er gewoonlijk hard gewerkt wordt, zowel door de zusters als door de medebroeders. Er wordt weinig vlees gegeten maar heel veel groenten en fruit, hoofdzakelijk van eigen tuin.
Vandaag wordt ons gevraagd extra te bidden voor bescherming. Parijs, Londen, Tel-Aviv en Doha hebben weer een plan gemaakt voor een invasie. Duizenden jihadisten worden ingezet om de residentiele wijk van Mazzeh (ten Zuiden van Damascus) met zijn ambassades en hoge burgerlijke en militaire personaliteiten aan te vallen. Tegelijk moet er aan de andere kant een incident met chemische wapens worden uitgelokt en een overgelopen generaal moet dan de macht grijpen en het westen ter hulp roepen. Er zijn al meerdere staatsgrepen geprobeerd en mislukt. Nu zal het misschien niet anders gaan. Bovendien heeft Vladimir Putin gezegd Syrië te zullen verdedigen tot in de straten van Moskou. En Iran beschouwt Syrië als zijn verdedigingslijn. Al is dit misschien ook maar politieke taal, het westen zou toch wel een erg groot risico nemen door Syrië werkelijk binnen te vallen. Het vredesplan dat in Genève werd gesloten tussen Amerika en Rusland moet in februari voor de veiligheidsraad komen. Ondertussen heeft Amerika al plechtig verklaard de verenigde oppositiegroepen als de wettige vertegenwoordiging van Syrië te erkennen en Europese landen, waaronder België, volgen als stomme ezels. Terecht heeft Rusland meteen al woordbreuk verweten aan Amerika. Wil het westen de resterende tijd gebruiken om nog zoveel mogelijk te vernietigen? Jammer van de moeite, van de doden en de verwoestingen. Mogen de westerse politici genezen van hun waanzin en Syrië gerust laten.
Ik begrijp ook de onverschilligheid van de westerse burgers en zelfs de christenen niet. Moet dit land worden vernietigd opdat het westen de gas- en olievoorraden kan grijpen en de golfstaten hier hun islamdictatuur kunnen vestigen? Of is de uitbreiding van politieke macht dan zo belangrijk dat uw broeders en zusters hiervoor verder gruwelijk moeten uitgemoord worden?
Woensdag 12 december 2012 wordt O.L. Vrouw van Guadalupe (Mexico) herdacht. Het is de drukst bezochte bedevaartplaats ter wereld. Onder het middag- en avondeten vertelt een zuster de lange en boeiende geschiedenis hiervan. Het is voor mij een reden om s avonds de misviering ter ere van O.L.Vrouw te kiezen en wel met de nieuwe blauwe gewaden door de zuster van de sacristie zopas vervaardigd. Het beeld van O.L.Vrouw van Guadalupe is het enige ter wereld dat afgedrukt is op de mantel van de eenvoudige man Juan Diego. Deze mantel had normaal al na enkele decennia moeten vergaan zijn, maar hij is nog steeds, sinds 1531, intact en bewaart onveranderd de kleuren van het beeld van Maria. En in het oog van Maria is het beeld weerspiegeld van Juan Diego met de rozen in zijn hand. Deze mantel en afbeelding zijn talloze malen door wetenschappers onderzocht en telkens komen nieuwe verrassingen aan het licht. Met deze verschijning zijn de gruwelijke mensenoffers van de Azteken geëindigd. Bovendien is Maria hier in verwachting, en wordt als de patrones van de ongeboren kinderen vereerd. Wij bidden opdat Maria onze voorspreekster zou zijn om het vermoorden van mensen in Syrië te beëindigen en de vrede te bekomen.
Midden op de Meir in Antwerpen op zondag 16 december 2012
De idealisten van Mediawerkgroepsyrie nemen een moedig initiatief met een infostand aan de Wapper, de fontein, midden op de Meir op deze koopzondag, van 9.30 u tot 18.30 u. Zij zullen informatie verschaffen over het onrecht van het westen tegen de Syrische bevolking en vooral tegen de minderheidsgroepen zoals de christenen. Laat uw broeders en zusters hier niet verder uitmoorden omdat westerse wereldheersers met hun bondgenoten uit puur eigenbelang dit land in hun greep willen krijgen. Er zal ook geld ingezameld worden voor de massas vluchtelingen. Dit geld gaat niet naar regimes zoals die van Jordanië of Turkije die onder de mom van vluchtelingenhulp er uiteindelijk nog meer wapens en jihadistische strijders mee kopen om de ellende in Syrië compleet te maken! Dit geld gaat naar de vluchtelingen die in en vanuit het klooster Mar Yakub nu geholpen worden. Het klooster zelf bevindt zich in de erg gevaarlijk streek van Qâra, Homs. Naast de harde oppositiegroepen zijn er gewapende bendes die nu van de onveiligheid gebruik maken om te kidnappen, te doden en te verwoesten. Voor hen die wat meer achtergrondinformatie wensen voeg ik in bijlage het lange artikel toe over Syrië en de Stad Gods uit Hoor nr. 72, dat wellicht juist vandaag in de bus valt bij hen die er op geabonneerd zijn.
Neen, ik heb de waarheid niet in pacht. Wel heb ik van Syrië genoten voor de oorlog en daarna de groeiende gruwelen van binnen uit meegemaakt. Vandaar mijn luide noodkreet. Je mag als vrijwilliger de mannen aan de Wapper even komen aflossen, als je wil. In ieder geval kun je meehelpen aan een dringende bewustwording om het Syrische volk van de ondergang te redden. Yes You can!
14-12-2012 om 08:31
geschreven door Gust Adriaensen
12-12-2012
Bestrijd de vereenzaming. Herwaardeer (ook) de parochies
Monica De Coninck, minister en voormalig voorzitter van het Antwerpse OCMW, verdedigt in een opiniebijdrage de sociale restaurants: 'Ze vullen niet alleen de maag, het zijn ook plaatsen waar mensen elkaar ontmoeten'.
Zij schrijft: 'Bond Zonder Naam' lanceert deze week een campagne om ons bewust te maken van eenzaamheid en het taboe dat errond heerst. Psychiater Dirk De Wachter ziet er een van de grootste problemen van onze hedendaagse samenleving in: een steeds verder gaande individualisering. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en succes. Netwerken of contacten die tot enkele generaties geleden prominent waren, schuiven steeds meer naar de achtergrond: de parochie, familie, buren, het praatje met de postbode of de slager. Mensen hebben via de nieuwe media meer contact dan ooit, maar tegelijk zien ze minder mensen in levende lijve.'
Monica De Coninck doet een oproep om opnieuw zulke netwerken te creëren. In alle wijken. Plekken in de buurt waar mensen terechtkunnen als ze het even moeilijk hebben. Die het gevoel geven dat er iemand is.
Ik kan die oproep alleen maar onderschrijven en toejuichen. Tegelijk wordt het duidelijker en duidelijker dat de gemeenschap, de politieke verantwoordelijken en, ja ook de katholieke christenen, slordig omspringen met een van de fijnmazigste en nog altijd functionerende sociale netwerken, die er zijn: de parochies.
De parochies hebben altijd die rol van ontmoetingsplaats, over alle leeftijden en sociale klassen heen, gespeeld. Het wordt de hoogste tijd dat alle burgerlijke en religieuze verantwoordelijken, zich daar opnieuw scherper bewust van worden. En dat ook het katholieke 'voetvolk' zich sterker en zelfbewuster inzet voor zijn parochie met die enorme mogelijkheden aan verenigende en eenzaamheid opheffende activiteiten en aan accommodatie.
12-12-2012 om 09:14
geschreven door Gust Adriaensen
Een andere kijk op Kerst
Een andere kijk op Kerst
Twee concerten van '4-tune' in de Sint-Martinuskerk van Retie
Noteer zaterdag 15 december 2012, 20 uur en zondag 16 december 2012, 15 uur, Sint-Martinuskerk, al zeker in je agenda. Dan biedt 4-tune u zowel muzikaal als via verhalen Een andere kijk op Kerst.
4-tune brengt een uniek kerstconcert in de Sint-Martinuskerk in Retie. Dit concert wordt een totaalervaring van muziek, beeld en woord die ons langs de geschiedenis van het kerstgebeuren leidt. Verwacht niet enkel koorgezang maar ook een wandeling langs de diepe wortels van het kerstfeest.
Het koor wordt begeleid door de harpiste An Van de Borre die een centrale rol heeft in de Ceremony of Carols van Benjamin Britten en verder een rode draad door het programma zal trekken. Andere koorpareltjes zijn er van klassiek tot jazz, van componisten als: Mendelssohn, Bach, Kodaly, Rutter, Bremer, Cunningham, en meer.
Toegangskaarten voor de concerten in Retie zijn in voorverkoop te verkrijgen aan 10,00 euro via inemelis2@gmail.com of 0479/58.45.14. Ben je jonger dan 16 jaar, dan is het concert gratis. Aan de kassa betaal je 12,00 euro.
12-12-2012 om 08:48
geschreven door Gust Adriaensen
08-12-2012
Vlaams-nationalisten over elkaar
In een uitgebreid interview in De Standaard, neemt de nieuwe voorzitter van het Vlaams Belang, Gerolf Annemans, geen blad voor de mond, wanneer het gaat over De Wever en N-VA.
'De N-VA haat ons echt. Haat is mij vreemd. Ik haat geen enkele politieke tegenstander. De Wevers Calimerogedrag blijft ondertussen ongezien. Plots spreekt hij over Antwerpen als een verdeelde stad. Dat kan je toch enkel aan zijn vermoeidheid of aan zijn amateurisme als historicus toeschrijven?
Ik weet vrij goed wie De Wever is. De Vlaming duidelijk nog niet. Een van mijn taken bestaat er in hem te ontmaskeren.
Door nergens met ons een coalitie te willen aangaan, maakt hij er een politieke vendetta van. Dom, dom, dom. We leven tenslotte in een democratie. Mag het even beschaafd blijven?'
08-12-2012 om 08:45
geschreven door Gust Adriaensen
05-12-2012
Hendrik Conscience
Tweehonderd jaar geleden (3 december 1812) werd in Antwerpen Hendrik Conscience geboren, de auteur van o.a. De Leeuw van Vlaanderen.
05-12-2012 om 15:02
geschreven door Gust Adriaensen
04-12-2012
De Coninckplein: een Antwerpse soap
De Grote Vlaamse Leider kon de slaap niet vatten. De linkse kliek van artiesten en intellectuelen had toch wel het voorstel gelanceerd de naam Pieter De Coninckplein te veranderen in Herman de Coninckplein.
Gewoonweg pesterij was het. Ook al was hij een Antwerpse Brabander, hij voelde zich via zijn naam nauw verwant met de Brugse Vlaming Pieter De Coninck, die slim en sluw als hij was, carrière had gemaakt in de machtige weversgilde. Nee, die naamsverandering kon hij als toekomstig suzerein van de Brabantse, Limburgse en Vlaamse landouwen, niet dulden.
Daarbij kwam nog dat ene Tom Lanoye, een schrijvertje van bedenkelijk links allooi en van ondermaatse schandalige boeken, een schotschrift in het licht gegeven had dat de draak stak met hem, de toekomstige opperheer van de metropool, ook genoemd 't Stad, én met zijn beperkte literaire kennis. Bleek dan nog dat die verfoeilijke Lanoye een verre nazaat, weliswaar met brilletje, was van slager Jan Breydel.
'Idioten zijn het!'brulde hij.Toen viel hij in slaap.
04-12-2012 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
03-12-2012 om 11:05
geschreven door Gust Adriaensen
Een Belg op de zeven leeft onder armoededrempel
Een Belg op de zeven leeft onder armoededrempel
Steeds meer Belgen hebben het moeilijk om rond te komen. Dat blijkt uit cijfers van het Jaarboek Armoede en Uitsluiting van het Centrum OASeS van de Universiteit Antwerpen.
Professor Danielle Dierckx wijt de toename aan het stijgend aantal werklozen. 'Maar de meest kwetsbare groep is die van het toenemend aantal eenoudergezinnen', aldus Dierckx.
Het centrum OASeS wijst ook op de toenemende kloof tussen arm en rijk, wat ze een gevaarlijke evolutie noemen. 'De rijken worden steeds rijker, de armen steeds armer. Dit leidt tot spanningen in de maatschappij en beïnvloedt het welzijn van elke burger.'
03-12-2012 om 10:20
geschreven door Gust Adriaensen