Gerontoloog Peter Janssen stelt in DS van 2 juli dat woonzorgcentra te duur zijn, achterhaald en broeihaarden voor ziekten. Bovendien wil niemand er later naartoe. Peter Janssen geeft acht redenen waarom we beter af zijn zonder rusthuizen.

Het is de verdienste van gerontoloog Jansen dat hij onverbloemd wijst op een aantal pijnpunten in de huidige ouderenzorg via wzc's.

De tekst doet ons nadenken over de manier waarop in onze samenleving omgegaan wordt met bejaarden. Die houding heeft natuurlijk fundamenteel te maken met het systeem waarin kinderen en kleinkinderen floreren of gevangen zitten. Daarin is geen plaats meer voor zorgbehoevende en/of zwakke ouders of grootouders. Die worden dus geconcentreerd en gesegregeerd in grote en kleine instellingen, en onder de hoede geplaatst van betaalde krachten.

Dat dit artikel vrij heftige reacties oproept in de krant, heeft ermee te maken, denk ik, dat vele mensen aanvoelen of beseffen dat Jansen ten gronde gelijk heeft, en dat het verblijf in wzc's voor nogal wat bejaarden en verschrikking is, zeker als ze daartoe (vaak door familie) gedwongen werden.

De confrontatie met het onvermogen en/of de onwil om wat moreel goed is te doen, nl. ouders of grootouders bij te staan, is niet plezierig.

02-07-2020 om 15:49 geschreven door Gust Adriaensen

1. 1. 1. In Antwerpen betaalt het Franse exploitatiebedrijf EGIS gemiddeld ongeveer 250.000 euro per jaar voor een volledig uitgeruste luchthaven van 188 ha. Dat is niet meer dan een winkel op de Meir. Voor de luchthaven van Deurne geeft het ter griffie neergelegde waarderingsverslag een waarde aan van 115.367.000 euro. Met een concessievergoeding van 236.563 euro in 2017 gaat het om een vergoeding van 0,205 procent op de gebruikte investering. Het subsidiebedrag dat door de Vlaamse overheid aan de luchthavens van Antwerpen en Oostende wordt uitbetaald, bedraagt ongeveer 32 miljoen euro, dat is bijna het dubbele van de omzet. Recent werd nog eens 300.000 euro voor de luchthaven van Deurne vrijgemaakt voor bijkomende 'veiligheidsmaatregelen'.

         Kortom, er wordt voor een onrendabele luchthaven als Deurne (amper 50 km van Zaventem) extreem 'onzindelijk gesmost' met miljoenen euro's van de belastingbetaler.

         Argumenten voor het behoud van Deurne zijn er niet. Alleen ridicule prestigedrang .

02-07-2020 om 09:25 geschreven door Gust Adriaensen

In DS van 27 juni wijdt hoofdredacteur Verhoeven een commentaarstuk aan de nieuwe canon van de Nederlandstalige literatuur.

De essentie van Verhoevens betoog is zijn waarschuwing tegen 'het leggen van literatuur en kunst naast de lat van het moreel wenselijke'.

Dat is wat in de nieuwe canon gebeurd is met 'Black Venus' van Geeraerts. De roman wordt niet omwille van literaire redenen geschrapt maar met een moreel argument.

In 2020 gebeurt dat dus door canonsamenstellers die wellicht, als het ze goed uitkwam, vroeger tekeer gingen tegen de literatuurbevoogding door de Kerk, maar nu in hetzelfde bedje ziek zijn.'Het kan verkeren', zei Bredero. Die zit er nog wel in.

Nog twee overwegingen bij Canon-2020: 1. De minieme vertegenwoordiging van vrouwen.: 5%. De laatste is Ida Gerhardt met een dichtbundel die dateert van 1955. 2. 'Het verdriet van België' van Claus verscheen in 1983 en Mulisch' 'De ontdekking van de wereld' in 1992.

Ook al worden uitsluitend auteurs die overleden zijn opgenomen in de canon, betekent dat toch dat  er in de literatuurproductie in de Lage Landen bij de Zee, de laatste 3, 4 decennia, geen enkel werk geschreven werd dat volgens de canonsamenstellers voldoende kwaliteiten had om 'gecanoniseerd' te worden.

Nog erger is het gesteld met de poëzie. Geen enkele dichteres schreef na Gerhardts 'Het levend monogram' (1955) nog poëzie die waardig werd bevonden voor een plaats in de canon.

01-07-2020 om 22:20 geschreven door Gust Adriaensen

Ter gelegenheid van het feest van de apostelen Petrus en Paulus, is er op maandag 29 juni om 11.30 uur een pontificale eucharistie met de norbertijnengemeenschap van Postel.

28-06-2020 om 18:43 geschreven door Gust Adriaensen

25-06-2020 om 08:49 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel ‘De waarheid (is een hond die de deur uitgeranseld moet worden)’, hekelt dramaturg Koen Tachelet de hypocrisie in de toepassing van de afstandsmaatregelen.

‘In het theater gelden de strengste afstandsmaatregelen. Stap na een voorstelling op een vliegtuig en je zit als sardientjes in een blik. Je hoeft geen genie te zijn om in te zien dat er iets niet klopt’, aldus Tachelet.

De essentie van Tachelets betoog is dat 'de waarheid opnieuw aan het zicht onttrokken wordt: dat er privileges zijn, die maken dat sommigen de voorschriften tot in de puntjes naleven, daarvoor loon inleveren, werkloos worden, nog jaren zullen moeten bezuinigen (zoals in de theaterwereld), en anderen voor wie het voldoende is om diezelfde voorschriften op een bandje in te spreken (zoals in de luchtvaartsector)'.

Of nog concreter: dat de veiligheidsvoorschriften het strengst worden gehandhaafd in sectoren die in financieel-economisch opzicht volgens de beleidsmensen er niet toe doen, en dat diezelfde veiligheidsvoorschriften alleen met woorden beleden worden en in de praktijk niet worden toegepast in sectoren die economisch en voor de bankrekeningen van de aandeelhouders belangrijk worden geacht.

De hypocrisie ten top.

24-06-2020 om 09:50 geschreven door Gust Adriaensen