Kerken is werken is de veelzeggende titel van het boek dat A. Paul Stappaerts samen met Paul A. Stappaerts schreef over de geschiedenis van de Sint-Martinusparochie en de parochie Sint-Job in het Kempense Retie.
Eeuwenlang had de kerk een belangrijke sociale functie. Ze was een plaats waar mensen van de dorpsgemeenschap elkaar ontmoetten en na de viering nog wat bleven babbelen. Belangrijke berichten werden vroeger aan de kerkdeur afgekondigd. De jaarlijkse processie was een van de hoogtepunten van het jaar.
De oorspronkelijke kerk was ook een gemeenschap van mensen die geloofden en zorg droegen voor mekaar. Dit boek gaat over de lotsverbondenheid van parochianen door de eeuwen heen. De manier waarop ze hun geloof beleden, was sterk gebonden aan plaats en tijd en werd vele eeuwen gedirigeerd door de geestelijkheid. Maar kerk-zijn, in de zin van gemeenschap vormen, heeft altijd inzet gevraagd van de gelovigen, want Kerken is werken.
In het eerste deel van dit boek lees je hoe de dorpsbewoners van vroeger tot nu hun geloof beleefden, thuis in de kerk en in hun verenigingen. Die verenigingen, de mensen die bij het parochieleven betrokken zijn, de kerkgebouwen en de voornaamste kapellen komen in het tweede deel aan bod.
Kerken is werken bevat ca. 450 bladzijden in vierkleurendruk en is rijk geïllustreerd met documenten en fotos, zowel oude als hedendaagse. Het zal bij velen herinneringen en herkenning oproepen.
In voorverkoop kost het boek 35 euro. Het kan besteld worden door overschrijving van dat bedrag op het rekeningnummer BE61 3631 0796 8417 van Retiese Heemkundige Kring 'Zeven Neten' vzw, Duinkerken 14, 2470 Retie. Voorintekenaars worden met hun naam vermeld in het boek. De lijst der voorintekenaars wordt afgesloten op 14 oktober 2012. Vanaf de verschijningsdatum op 13 december, bedraagt de prijs 40 euro. Verzending is mogelijk mits 10 euro extra.
24-09-2012 om 10:37
geschreven door Gust Adriaensen
23-09-2012
Helder Câmara
"Toen ik eten gaf aan de armen noemden ze mij een heilige.Toen ik vroeg waarom de armen niets te eten hadden, noemden ze mij een communist."
- Helder Câmara
Dom Hélder Pessoa Câmara (Fortaleza, 7 februari1909 Recife, 27 augustus1999) was een Braziliaansekatholiekebisschop. Câmara werd in de jaren '60 en '70 bekend als tegenstander van de militaire dictaturen in Brazilië. Hij keerde zich ook tegen de onsociale politiek van de regeringen. Kort na zijn benoeming tot aartsbisschop organiseerde hij de eerste Latijns-Amerikaanse bisschoppenconferentie (CELAM). Deze conferentie mag een doorbraak worden genoemd. De Latijns-Amerikaanse bisschoppen besloten hun beleid radicaal te wijzigen en begonnen zich, krachtig gesteund door Câmara, op te werpen voor de armen en verdrukten in Zuid-Amerika.
23-09-2012 om 11:37
geschreven door Gust Adriaensen
22-09-2012
Pater D. Maes over Syrië
Pater D. Maes over Syrië
Donderdag 20 september.
De kinderen zijn voor het eerst weer naar school gegaan. De klassen schijnen overvol te zitten omwille van de vele vluchtelingengezinnen in Qâra. Fier komen de kinderen terug met allemaal nieuw schoolgerief dat ze daar gekregen hebben: schooltas, pennenzak met een overvloed aan pennen, twee gommen, drie puntenslijpers en 8 gewone potloden made in China! De directeur van de school in Quosseir, een vurig christen die nu bij ons leeft, kreeg in een telefoon vanwege de regering de vraag waarom de school in Quosseir niet open ging. Met pijn in t hart antwoordde hij dat er geen leerlingen meer zijn.
s Avonds projecteer ik de fotos van ons verblijf in België en de ontmoetingen die we gehad hebben. Daarna wordt een komische videootje getoond die gemaakt werd voor de verjaardag van een van de mannen, nl. degene die verantwoordelijk is voor binnentuin. Omdat zijn tomaten beter zijn dan die op het terrein, werd daar een hele parodie rond gemaakt en ziet men hoe hij, zogezegd, zijn tomaten stiekem rood verft. De verrassing en het plezier waren compleet. Hij zelf begreep pas bij zijn verjaardag dat het gepruts voor een video de voorbije dagen voor hem was.
Vrijdag 21 september.
Gisteren zijn we tevens met vier kandidaten begonnen met het 1ste jaar theologie, fundamenteel. Ook Johannes-Paulus II heeft een deel van zijn priesteropleiding, werkend in een Solvay-fabriek in oorlog doorgebracht. Waarom zouden wij het niet doen? Het gebeurt nog in het Frans of het Engels en eentje maakt er een Arabische vertaling van. Het is tevens een aansporing om onze woordenkramerij te beperken. Trouwens, als God zulke praatzieke wezens als mij (en sommigen van u wellicht) geschapen heeft, zou het dan niet de moeite zijn om ons af te vragen of Hij zelf ook niet iets te zeggen heeft? En daar is stilte goed voor.
In de voormiddag wordt er verder gewerkt op het terrein: tomaten, boontjes, appelen, amandelen, olijven, nieuwe aanplantingen, water geven... Er is werk in overvloed, voorlopig nog in de brandende zon (terwijl het s avonds al flink afkoelt). s Morgens doet ieder persoonlijk gebed, s middags of s avonds is er meestal eucharistie. s Namiddags is er eerst een ruime tijd rust en dan tijd voor theologie en Arabisch. s Avonds is er eucharistie of vespers. Na het avondeten is het heel de tijd gezamenlijke recreatie, waar ieder wel verder de dingen kan afwerken die hij wil klaar krijgen. De jongens hebben op het dak een gezellige tent gemaakt waar s avonds thee gedronken wordt.
Tegen de avond ga ik met mijn tolk uit Quosseir op bezoek bij de twintig moslims uit Quosseir die hier als vluchtelingengezin onderdak gevonden hebben. Ze hebben laten weten dat ze graag hadden dat ik op bezoek kom. Voor mijn vertrek ben ik er geweest en heb gebeden voor hun oude moeder die zo ziek was. Nu vertellen ze dat hun moeder genezen is en weer buiten wandelt. Ze zijn zo dankbaar en blij. En wat een respect hebben deze moslims voor het christelijk geloof en voor een katholiek priester, die niet eens hun taal spreekt (op enkele woordjes of zinnetjes na, waarna ze aanmoedigend applaudisseren)..Met vreugde hebben ze het pausbezoek in Libanon op tv gevolgd en zijn boodschap gewaardeerd. Ze willen nu alles weten over de hiërarchie in de Kerk. Zulk een geloof hebben we in meerdere christelijke middens niet gevonden! Ondertussen komt een van de moeders binnen met zes meisjes. Ze hebben aan onze amandelen oogst gewerkt. Ze vertelden ook dat ze tijdens mijn afwezigheid eens op een zondag alleen in de kerk zaten te bidden terwijl niemand van de gemeenschap kwam opdagen. Abouna Georges had namelijk laten weten dat het te gevaarlijk was om op weg te gaan en dat hij dus niet kon komen, wat zij niet wisten. Moslims die s zondags naar de kerk gaan en christenen die afwezig blijven! We hebben er allen hartelijk om gelachen. Deze avond vieren we speciaal de eucharistie uit dankbaarheid voor de aanwezigheid van deze mensen en de geest van vrede vol en liefdevol samenwonen. Moge deze geest zich terug over heel Syrië verspreiden.
Hoe is het nu in Syrië? Wij vragen het ons ook af. Buiten is het op dit ogenblik ijzig stil (behalve op de momenten dat de tien minaretten hun gebedsoproepen lanceren) en binnen zitten we voorlopig nog veilig. Alle deuren, ook binnen, zijn op slot en/of gebarricadeerd. Nu komt er ook nagenoeg niemand meer naar het klooster. Sinds de aanval op onze gebouwen weten de terroristen dat ze ook hier niet veilig zullen zijn en dat het klooster voor hen toch geen goede schuilplaats is. Laat dat dan nog een voordeel zijn.
De berichten in de westerse media, ook de zogenaamde katholieke, blijven ons wel verontrusten. Een bericht over een internationale conferentie over de opvang van de stroom van vluchtelingen lijkt wel edelmoedig maar gaat grotendeels voorbij aan het echte probleem. Er moet niet zozeer gezorgd worden voor de opvang van vluchtelingen, er moet voor gezorgd worden dat mensen niet op de vlucht moeten! Hillary Clinton is lang voor de Syrische crisis alle kloosters in Libanon gaan bezoeken om te kijken hoe zij voor vluchtelingen zorgen. Hoe vroom, denk je dan. Achteraf blijkt dat het dient om Syrië te kunnen herschikken en alle christenen uit het land te verjagen (of te laten uitmoorden). Deze westerse waanzin moet aan het licht komen en ophouden. Laat Syrië gerust. Het is volwassen genoeg om zijn eigen problemen, welke die ook zijn, op te lossen.
22-09-2012 om 18:44
geschreven door Gust Adriaensen
21-09-2012
Pater Daniël Maes over zijn verblijf in Libanon en Syrië
Ma-di-woe 17- 18 - 19 september 2012
Na de plechtige slotviering vorige zondag had de paus in de namiddag nog een ontmoeting met de leiders van alle christelijke kerken. s Avonds vond het afscheid plaats op het vliegveld van Beiroet, waar de paus allen dankte voor dit hartelijk onthaal. Het moet gezegd, Libanon heeft tot in de kleinste details willen tonen dat ze van de paus houden en hem uitbundig alle eer willen geven. De burgerlijke en religieuze hoogwaardigheidsbekleders kwamen de paus nog afzonderlijk de hand drukken. Ook verschillende moslimleiders wisselden duidelijk een vriendelijk woordje met de paus die telkens lachend knikte. Ondertussen bleef een flinke groep jongeren op de achtergrond met vlaggen en spandoeken zwaaien terwijl ze al dansend de naam Benedictus scandeerden. Ook de volgende dagen blijven de posters en vlaggen in Libanon nog hangen.
De boodschap van de paus is duidelijk geweest. Als ook Hesbollah grote welkomposters verspreidt en uitdrukkelijk met pausvlaggetjes staat te zwaaien weet je dat de paus wel degelijk als oprechte vredebrenger wordt erkend en begroet. Al zijn Libanon en Syrië erg verschillend, de meerderheid van het gewone volk toont zowel hier als ginder dat ze verzoening willen en in vrede met elkaar samen leven: een eenheid in de verscheidenheid van vele tradities. Als er onrust gestookt wordt is dit vooral door de grootmachten of, zoals de meester pyromaan van het Midden- Oosten, H. Kissinger, zelf eens heeft gezegd: 'Grootmachten hebben geen princiepen en geen waarden, ze hebben alleen belangen!'
Dinsdag word ik op opgehaald en naar Mar Yakub gebracht door Faycal. Hij komt met een volle terreinwagen met materiaal van Mar Yakub voor Adonis en we rijden terug met een overvolle terreinwagen met materiaal van Adonis naar Mar Yakub. Faycal had al laten weten dat de hoofdweg flink beveiligd is. Inderdaad, vanaf de grens tot thuis moesten we een achttal controleposten passeren en het was meer dan een formaliteit. Tegelijk besef je dat het land flink in oorlog is wanneer de hoofdweg zo zwaar moet beveiligd worden.
Om halfeen vertrokken we in Libanon en om halfzeven arriveerden we in Mar Yakub. En daar heerste een uitbundige sfeer. De kinderen waren verkleed en deden sketches en dansjes, de volwassenen voerden de gekheid nog wat op. Er werd chocomelk geserveerd met snoepjes en cadeautjes werden uitgedeeld. Dan volgde een warme maaltijd. Hierna hadden de jongens nog enkele videos voorzien die ze zelf gemaakt hadden, maar die werden tenslotte voor later voorzien. Iedereen was moe maar blij. Ondertussen liet men mij de schade zien die door de beschietingen en de obussen veroorzaakt waren wanneer het klooster door een legerhelikopter onder vuur genomen werd. Waarom is nog altijd niet duidelijk. Wil men beletten dat het klooster een schuilplaats zou worden? Een van de zusters laat de gaatjes zien in haar habijt, veroorzaakt door scherven. Toen ik op mijn vertrouwde kamer kwam in de Romeinse toren merkte ik dat ook ik een kleine souvenir van de aanval heb: een van de twee raampjes is gesprongen. Gelukkig allemaal beperkte materiële schade. Ondertussen leven we hier wel met verregaande zelf opgelegde veiligheidsvoorzieningen. De zalige vrijheid van voor de oorlog is voorlopig voorbij.
De jongens hebben afgesproken woensdagmorgen om 9 uur eens uitgebreid te gaan ontbijten in de tuin. En zo zitten we dan met zes rond de tafel (eentje is voorlopig naar huis om zijn moeder bij te staan). Het is voor mij een gelegenheid om eens de fotos te tonen van ons verblijf in België en te vertellen wat we er allemaal hebben uitgespookt in die (veel te) lange tijd van twee maanden. Daarna gaat ieder aan het werk op het terrein, samen met de zusters. Ook dat gebeurt nu zoveel mogelijk in grote groep
P. Daniël Maes
21-09-2012 om 22:26
geschreven door Gust Adriaensen
Lezingen over de twee Retiese parochies
Lezingen over de geschiedenis van de Sint-Martinus- en de Sint-Jobparochie
'Kerken is werken'
Paul Stappaerts en zijn neef, priester Paul Stappaerts, werken al geruime tijd aan een boek over de geschiedenis van de twee Retiese parochies: de Sint-Martinusparochie en de Sint-Jobparochie.
Het boek wordt uitgegeven door de Retiese heemkundige kring en verschijnt op 13 december 2012 .
Op woensdag 26 september geven de auteurs om 14 uur voor OKRA-centrum en om 20 uur voor Davidsfonds-Retie, een lezing over de geschiedenis van de twee Retiese parochies in GC Den Dries.
21-09-2012 om 22:18
geschreven door Gust Adriaensen
18-09-2012
Patrick Janssens: 'Een burgemeester moet zijn stad verenigen, niet verdelen'
Patrick Janssens, burgemeester van Antwerpen:
'Dat is tekenend voor een nationalist. Hij deelt de maatschappij op in het eigen volk en de rest. In een stad moet je net het omgekeerde doen.'
'Alle inwoners hebben de stad gemeen, met de rechten en plichten die daarbij horen.'
'Als de stad niet meer van die 230 jongeren is, van wie is ze dan nog allemaal niet? Hoeveel mensen hebben er niet al eens iets mispeuterd?'
'De Wever zegt: 't Stad is NIET van iedereen. Wat wil hij dan in de plaats ervan? 't Stad is van ons? 't Stad is van wie ik graag heb? 't Stad is van mij alleen?'
'Een burgemeester moet zijn stad verenigen, niet verdelen.'
18-09-2012 om 09:41
geschreven door Gust Adriaensen
17-09-2012
't Stad is van iedereen
Natuurlijk is 't Stad van iedereen, zoals elke stad, elk dorp van iedereen is, die er woont. Als men dat niet wenst en zeker als een bestuur of politici dat niet willen, proclameert men discriminatie en verdedigt men gettovorming.
Uiteraard moeten altijd en overal relschoppers aangepakt worden, of ze nu autochtoon of allochtoon zijn. Maar ook die onruststokers , blijven stads- of dorpsbewoners. Zeggen dat ze er niet thuishoren, is een extremistische en in het Antwerpse geval, racistische opstelling. Overigens waar willen die politici deze vandaaltjes dumpen?
De reactie van De Wever, die zich niet op het relterrein liet zien, is beschamend. 'Voor de NV-A is de stad alleen van die mensen die een inspanning leveren om ertoe te behoren', orakelde hij.
Aan welke voorwaarden en activiteiten een mens moet voldoen, om 'ertoe te behoren', maakte hij evenwel niet duidelijk. Wil hij die aub eens bekend maken, dan kan er ook eens nagegaan worden hoeveel 'blanke' Antwerpenaars geen enkele inspanning leveren 'om ertoe te behoren' en hoeveel 'echte' sinjoren het geen bal kan schelen 'om ertoe te behoren'.
Nee, wat in deze platvloerse reactie op een kleine groep herrieschoppers speelt, is electorale profilering. En meer en meer opschuiven in de richting van het Blok-Belang, om de concurrent op rechts de politieke doodsteek toe te brengen.
17-09-2012 om 20:41
geschreven door Gust Adriaensen
16-09-2012
Pater Daniël Maes over het pausbezoek aan Libanon
Pater Daniël Maes, norbertijn van Postel, is al enkele jaren missionaris in Syrië, werkt mee aan de heropbouw van het eeuwenoude klooster van Mar Yakub en zet zich onvermoeid in voor de vrede en de verzoening in Syrië.
Een aantal dagen geleden vertrok hij vanuit Postel opnieuw naar het klooster Mar Yakub via Beiroet, Libanon. Momenteel verblijft hij nog in Libanon en volgde het pausbezoek aan dat land. Hieronder vindt u zijn verslag.
Vrijdag 14 september 2012: Feest van de Kruisverheffing
Het is vandaag feest in Mar Yakub omdat de gemeenschap op deze dag in 2000 de officiële kerkelijke erkenning heeft ontvangen voor de orde van de eenheid van Antiochië. Samen met zr Carmel heb ik plechtig de hl. Eucharistie gevierd in het kleine kapelletje van ons appartement in Adonis, Libanon. s Middags kwam de paus toe in Beiroet. Vooraf had hij meteen al verklaard dat het leveren van wapens aan de strijdende partijen in Syrië een grote zonde is. Hij werd bijzonder hartelijk en uitbundig onthaald. De toespraak van de president Michel Suleiman en die van de paus zijn het herlezen waard. De president merkte fijntjes op dat Jezus zijn eerste wonder in Libanon deed. Het is een verwijzing naar het Cana nabij Tyrus (zoals de eerste geschiedschrijver Eusebius ook zegt) en niet het zogenaamde Cana bij Nazareth, zoals Israël wil. De heftige rellen in Libië omwille van een voor moslims kwetsende film, lijken uitgelokt te zijn om de komst van de paus als vredebrenger in het Midden-Oosten in het wereldnieuws te overschaduwen. Er zijn inmiddels ook rellen uitgebroken in Tripoli, de tweede stad van Libanon
Vermits de luchthaven van Beiroet enkele uren gesloten bleef, moest moeder Agnes-Mariam en de anderen even in de lucht blijven hangen vooraleer te kunnen landen. En hier in Libanon was de grote weg afgesloten voor alle verkeer en konden we toch haar niet gaan ophalen. We hebben het pausbezoek dan maar verder op tv gevolgd. Er zat ook een voordeel aan voor moeder Agnes-Mariam. Ze heeft in Parijs tevergeefs moeite gedaan om op de valreep nog kardinaal André Vingt-Trois te ontmoeten terwijl ze nu met hem in hetzelfde vliegtuig zit en onverwachts alle kans krijgt om uitgebreid met hem te spreken. Natuurlijk over de inzet voor de vrede in Syrië en de misleiding (ook) van de katholieke pers, wat dacht je?
Deze avond heeft de paus in de basiliek van St.- Paulus in Harissa de post-synodale apostolische aansporing (Ecclesia in Medio Oriente) in een plechtige dienst ondertekend. De rode draad van de dienst was: In het teken van het kruis zult ge overwinnen. Deze basiliek is gebouwd naar het model van de Aya Sophia. Ze heeft evenwel slechts de ruimte van een grote kerk bij ons. Er was binnen alleen plaats voor hoogwaardigheidsbekleders en hogere oversten. Zr. Carmel en ik zijn moeder Agnes- Mariam na afloop gaan ophalen en hebben nog een aantal personaliteiten ontmoet.
Zaterdag 15 september 2012
Deze voormiddag wordt de paus ontvangen op het presidentieel paleis. De president is hier een maroniet (christen-katholiek), de eerste minister een soenniet en de voorzitter van het parlement een sjiiet, zo is het systeem in Libanon. De pausmobiel op weg naar het paleis werd door duizenden omstuwd en gedurende gans de rit dansten jongens en meisjes voor de pausmobiel uit, maakten muziek en strooiden bloemen uit. De paus werd dan ontvangen door de regeringsleiders met hun gezin, waarbij de kleine kinderen de show stalen. Vervolgens kwamen de leiders van de verschillende geloofsgroepen aan bod. Dan sprak de president, waarop het antwoord volgde van de paus. In deze broederlijke samenkomst van christelijke en islamitische leiders benadrukte de paus de godsdienstvrijheid. Sinds eeuwen leven christenen en moslims hier samen, soms in eenzelfde gezin, waarom zou dit in heel de gemeenschap dan niet kunnen, zo vroeg hij zich af.
Een hoogtepunt vormde de ontmoeting met de jeugd in Bkerke, waar het majestueuze maronitisch patriarchaat gevestigd is. Het werd een groots feest van stijlvolle zang, dans en choreografie met een massa jongeren. Op de grote binnenplaats is ruimte voor 15.000 jongeren maar buiten stonden de wegen nog overvol. Bijna allen waren in het wit gekleed of hadden een witte pet of sjaal. Jongeren brachten een groot evangelieboek, een Maria-icoon en een groot kruis binnen. De paus prees de gastvrijheid en het geloof dat de Libanezen sinds de tijd van Jezus bewaard hebben. De wereldvrede en de evangelisatie werden schitterend in choreografie uitgebeeld. Een meisje en een jongen drukten het geloof, de bezorgdheid en de toewijding van de jeugd uit, waardig en enthousiast. Boven de menigte zweefde een grote paternoster. De massazang, afgewisseld met prachtige solos zorgden voor een hemelse sfeer.
Zondag 16 september 2012: slotviering pausbezoek
Zr. Carmel, moeder Agnes-Mariam en ik vertrekken s morgens vroeg uit Adonis om rond half negen in het centrum van Beiroet te zijn voor de slotviering met de paus. We hebben een goede plaats: ik zit links op het podium achter de bisschoppen bij de priesters en zij zitten rechts op het podium, dat gebouwd is in de vorm van een ceder, symbool van vrede. Ik schat dat er meer dan een miljoen aanwezigen zijn die enthousiast wuiven met pauselijke en Libanese vlaggen, het is een immense mensenzee tegen de Middellandse Zee. De sfeer is feestelijk, zang en muziek zielsverheffend. De niet te vermijden weerklank doet het gesprokene minder goed verstaan. De paus richt zich ook tot de Syriërs in het publiek, looft de moed van de Syrische jeugd en veroordeelt elk religieus fundamentalisme. De voorbeden worden gelezen in het Arabisch, Frans, Engels, Armeens en Grieks. Zelf heb ik alle intenties, die ik meegekregen heb in deze eucharistie afgegeven. Voor mij zit een bonte mengeling van bisschoppen en patriarchen van verschillende pluimage en hoofddeksels. Er heerst een geest van diepe eenheid en onderlinge verbondenheid. We zitten twee uur in de brandende zon maar voor ieder is een wit petje, een witte sjaal en een flesje water voorzien. Na de mis volgen we de paus en de bisschoppen naar de sacristie en kunnen de paus bij het weggaan nog van dichtbij toewuiven. De patriarchen en vele bisschoppen kunnen we de hand drukken, ook de oude sympathieke Ibrahim Nehme, onder wiens episcopaat Mar Yakub gesticht is. Allen zijn even gelukkig en tevreden.
Dit pausbezoek is voor Libanon en voor het Midden-Oosten een zegen. Terwijl de internationale druk toeneemt om de christenen uit het Midden-Oosten te doen vertrekken, heeft de paus hen juist aangemoedigd als de oorspronkelijke bewoners te blijven. Moge dit bezoek een steun zijn voor allen die ijveren voor vrede en verzoening, ook in Syrië.
Op de terugweg naar huis kleuren de wit-gele pauselijke vlaggen en posters nog steeds het straatbeeld. Voor ons een auto met zijn koffer wijd open en in de koffer zit een jongeman met een grote pauselijke vlag enthousiast te zwaaien. Dank u wel, Baba Benediktoes, wiens geestelijke energie blijkbaar veel groter is dan zijn fysische krachten.
16-09-2012 om 20:40
geschreven door Gust Adriaensen
'Waarden in tijden van ommekeer'
Joseph Ratzinger/Benedictus XVI in Waarden in tijden van ommekeer.
Het lijdt geen twijfel dat onder de grondleggers van de Europese eenwording het christelijke erfgoed als kern van deze Europese historische identiteit gezien werd, natuurlijk niet in confessionele vorm; het gemeenschappelijk-christelijke was over de confessionele scheidslijnen heen duidelijk herkenbaar als de verbindende kracht achter de wereldlijke praktijk.
16-09-2012 om 08:06
geschreven door Gust Adriaensen
11-09-2012
NVA'er Francken heet Franse miljardair welkom
'Laat maar komen, die Fransen', vindt Theo Francken van N-VA. Hij wil speciaal voor de rijkste Fransman de spoedprocedure van de nieuwe nationaliteitswet toepassen. 'Want', orakelt Francken, 'zal bijdragen tot de internationale uitstraling van België'.
Naar verluidt, zou Francken nu ook overwegen, om de armste Franse sloeber via de spoedprocedure naar Vlaanderen te halen. Die overweging zou ingegeven zijn door vooral electorale overwegingen. NVA wordt al te vaak verbonden met kapitaal, ondernemers, sociale hardheid, rijkere midden- en topklasse. Het hartelijke welkom aan Arnault, versterkt dat imago nog. Daarom is wellicht een sociale correctie nodig. Daarvoor dient de armste Franse loser. Want dergelijk menselijk specimen zal ongetwijfeld bijdragen tot de internationale sociale uitstraling van Vlaanderen'.
Benieuwd of het onze eenvoudig redenerende vriend Francken zal lukken.
11-09-2012 om 08:10
geschreven door Gust Adriaensen
10-09-2012
Staatsbons online
Laurette Onkelinx:
'Er moet sneller werk gemaakt worden van de online verkoop van de staatsbon. We hebben de banken toch niet nodig om staatsbons aan de man te brengen?'
10-09-2012 om 11:53
geschreven door Gust Adriaensen
09-09-2012
'Credo - Ik geloof'
Credo - Ik geloof
Op zaterdag 29 september organiseert het gastenkwartier van de abdij van Postel voor jong en oud een geloofsdag rond het thema Credo! Ik geloof in de verrijzenis van het lichaam, en het eeuwig leven. Amen. Frederic Testaert, abt van de Norbertijnenabdij van Postel, zal deze dag begeleiden.
Dit is de laatste van de reeks geloofsdagen die plaatshebben in het 'Kontaktcentrum' van de abdij van Postel.
De abdij wil hiermee ingaan op een dubbele nood in onze tijd. Enerzijds zijn vele gelovigen nog maar weinig vertrouwd met de inhoud van hun geloof. Anderzijds zijn heel wat mensen op zoek naar zin, geloof, de waarheid van hun leven, maar horen ze nergens meer vertellen over de grote geloofsschat die de Kerk te bieden heeft.
Deze dag is dus bestemd voor al wie zijn geloof wil verdiepen én voor al wie meer wil weten over wat rooms-katholieken nu werkelijk geloven. De abdij wil de deelnemers dieper binnenvoeren in het mysterie van het geloof, in de inhoud van de geloofsbelijdenis zoals we deze terugvinden in de catechismus van de katholieke Kerk.
09-09-2012 om 20:24
geschreven door Gust Adriaensen
07-09-2012
'De identiteit van Europa'
Joseph Ratzinger/Benedictus XVI in Waarden in tijden van ommekeer:
Het is juist ten behoeve van de anderen onze plicht om binnen in ons de eerbied voor het heilige te onderhouden en het gezicht vanGod te laten zien zoals dat aan ons verschenen is - de God die zich het lot van de armen en de zwakken, de weduwen en de wezen, de vreemden aantrekt; de God die zo menselijk is dat Hijzelf mens wilde worden, een lijdende mens die, meelijdend met ons, het lijden waardigheid en hoop geeft.
Doen we dit niet, dan verloochenen we niet alleen de identiteit van Europa, maar weigeren we ook de anderen de dienst waarop ze recht hebben.
07-09-2012 om 07:36
geschreven door Gust Adriaensen
05-09-2012
'De verandering'
'De grote metamorfose' (boekadvertentie)
Een horrorverhaal
Toevallig verschijnt in volle verkiezingscampagne, een boek over het fameuze PronoKal-dieet, dat er de oorzaak van is dat onze geliefde Vlaamse Leider in de recordtijd van acht maanden wegsmolt van 142 kilogram tot ocharme 84 kilogram.
Het boek is echt een aanrader voor iedere Vlaamse Man die met overgewicht kampt en op korte tijd wil evolueren naar een energieke, goedlachse knapperd die de harten der Vlaamse vrouwen onweerstaanbaar sneller wil doen kloppen.
Bekijk de foto's en neem kennis van het verbluffende en aantrekkelijke resultaat! Kopen dus, dat boek. En lezen. En diëten volgens de PronoKal-methode. De toekomst zal u toelachen!
05-09-2012 om 21:14
geschreven door Gust Adriaensen
Splitsing zakenbank-spaarbank
Voor Di Rupo is de hervorming van de banken de belangrijkste prioriteit van de komende maanden . Di Rupo wil de spaar- en zakenafdelingen van de banken opsplitsen, om in de toekomst de excessen te vermijden die geleid hebben tot de huidige crisis.
Bij Kris Peeters is dit in het verkeerde keelgat geschoten. 'Ik begrijp niet dat sommigen, willen terugkeren naar de lokale spaarkassen van weleer. '
Het voornemen van Di Rupo ligt nochtans helemaal in de lijn van wat vele journalisten en het overgrote deel van de spaarders schreven en dachten ( en nog denken): de gemiddelde mens heeft voldoende aan een spaarbank (zoals vroeger bv. Bacob of Raiffeisenkas) waarop hij volledig kan vertrouwen.
De slordige manier waarop de banken zaken hebben gedaan met de spaarcenten van vele mensen en de miljarden waarmee de regering de banken overeind moest houden, tonen aan dat een splitsing 'zakenbank-spaarbank, tegemoet komt aan de zorgen en wensen van het overgrote deel van de bevolking.
Dat Peeters zich tegen dat idee verzet, toont alleen maar aan dat hij aan de kant van de zakenwereld en de grote kapitalen staat. Dat is overigens altijd zijn echte biotoop geweest.
05-09-2012 om 09:02
geschreven door Gust Adriaensen
03-09-2012
'Nous souffrons avec tous les syriens'
Bij de reportages die fr. Jean maakte over de aanval op het 6de-eeuwse klooster van Mar Yakub, schreef hij een bijzonder belangwekkende tekst.
Vergeet niet bij het bekijken van de reportages, ook die tekst te lezen. Beide bieden informatie uit de eerste hand over de situatie in Syrië en de gevaren die de christenen lopen.
Een fragment uit de tekst:
'Nous souffrons avec tous les syriens, spécialement avec les 2,5 millions de chrétiens qui sont en danger, et personne nest de leur côté dans la « communauté internationale ». Comme la plupart des syriens les chrétiens essayent de rester neutres et de survivre dans une guerre entre le gouvernement dAssad et « lArmée Libre Syrienne ». LALS, est-ce des « révolutionnaires démocratiques » comme les médias le disent ? Sils veulent une démocratie, pourquoi sont-ils soutenus par les jihadistes islamiques et le Royaume de lArabie-Saoudite ? Sils respectent les minorités, pourquoi rentrent-ils dans les quartiers chrétiens pour faire la guerre ? Sils ont à cur la libre expression de la religion, pourquoi plus de 100 000 chrétiens ont-ils étés expulsés de leurs maisons à Homs et à Al Qusayr ? Et ceux dentre eux qui sont trop pauvres pour pouvoir fuir, pourquoi sont-ils kidnappés, assassinés, ou employés comme « bouclier humain » par lASL. Sils veulent la liberté, pourquoi ont-ils menacé doccuper notre monastère, de nous mettre à la porte, et de kidnapper Mère Agnès ? '
03-09-2012 om 12:22
geschreven door Gust Adriaensen
De selectieve verontwaardiging en steun van het Westen in verband met Syrië
Pater Daniël Maes, sedert 2010 werkzaam in Syrië, blijft de selectieve verontwaardiging en steun van het Westen in verband met de gebeurtenissen in Syrië, terecht op de korrel nemen.
'Christenen uit het Westen zouden nu de christenen uit het Oosten (en het Syrische volk) voluit moeten steunen en helaas, op enkele uitzonderingen na, gebeurt het niet', aldus pater Daniël.
Wie nu begaan is met het welzijn van Syrië kan de terroristische acties met willekeurige moorden, vernielingen en sektarisch geweld niet steunen. In het Westen daarentegen overheerst nog steeds in ruime kring de opvatting dat de oppositie een vreedzame strijd levert tegen de regering voor meer vrijheid en democratie. Dit is totaal niet het geval. De oppositie is geïnfiltreerd door allerlei zwaar bewapende groepen die het land willen ontwrichten en de minderheden uitmoorden. Daarom zijn ook de christenen tegen deze misdaden van de oppositie. Bovendien, al is de Syrische regering een soort totalitair regime, hetgeen door de oppositievoorzien wordt is oneindig veel verschrikkelijker. De Syrische christenen kunnen dit niet steunen en omdat ze dit niet steunen en samen met vele andere Syriërs opkomen voor de 'mussalaha' of 'verzoening', worden ze in het Westen veroordeeld omdat ze de zogenaamd vreedzame hervormingen tegenwerken en een totalitair regime beschermen. Pater Daniël: 'Mogen de ogen van de christenen en vooral van de hiërarchie in het Westen opengaan voor het te laat is.'
Dat ook de christenen niet ontsnappen aan het geweld van het regeringsleger blijkt uit de reportages die fr. Jean van het klooster Mar Yakub maakte over de schade aan het klooster veroorzaakt door een luchtaanval op 18 augustus. Surf naar http://www.maryakub.org/Video_attaque_Monastere_18_aout_2012.html
03-09-2012 om 12:05
geschreven door Gust Adriaensen
Standaardtaal? Tussentaal? Streektaal?
Er is heel wat commotie ontstaan rond het boek De manke usurpator: over Verkavelingsvlaams, onder redactie van tallkundigen Kevin Absillis, Jürgen Jaspers en Sarah Van Hoof. Sommige critici zijn van mening dat de auteurs vragen dat de zgn. 'tussentaal' of 'Verkavelingsvlaams' de norm wordt in het onderwijs. Jef Verschueren, gewoon hoogleraar taalkunde aan de Universiteit Antwerpen, ontkent dat dan weer.
Verschueren heeft overschot van gelijk wanneer hij stelt dat er altijd afwijkingen van de standaardtaal bestaan of ontstaan en ook die standaardtaal is voortdurend in evolutie. Maar er is toch duidelijk een trend om de 'tussentaal' op een schavotje te plaatsen en ze als evenwaardige, alternatieve norm naast de standaardtaal te beschouwen. En die trend wordt ook gevoed niet alleen door populistische politici maar ook door taalkundigen.
Ik kan me bovendien niet van de indruk ontdoen dat er nogal wat pleitbezorgers van de 'tussentaal' rondlopen, die de standaardtaal afwijzen of het belang ervan minimaliseren, omwille van hun eigen onvermogen of gemakzucht. Ook taalwetenschappers en leerkrachten horen daarbij.
En is het weer niet opvallend dat deze boeiende discussie zijn oorsprong vindt in het universitaire milieu van Antwerpen? En Antwerpenaars van hoog tot laag, het is geweten, vertikken het hun tongval te 'normeren'.
03-09-2012 om 09:26
geschreven door Gust Adriaensen
02-09-2012
'Waarden in tijden van ommekeer'
Joseph Ratzinger/Benedictus XVI: Waarden in tijden van ommekeer
(over Europa)
'De aanvankelijke geestdrift over de nieuwe toewijding aan de grote constante van het christelijke erfgoed, was al gauw geluwd. Vervolgens heeft de Europese eenwording zich in eerste instantie en bijna uitsluitend vanuit economische oogmerken voltrokken, terwijl de vraag naar de geestelijke fundamenten van een dergelijke gemeenschap verregaand buiten beschouwing werd gelaten.'
02-09-2012 om 17:18
geschreven door Gust Adriaensen
31-08-2012
Rutger Kopland: 'Vertrek van dochters'
(Voor alle ouders die aanvoelen en ervaren dat hun kinderen, dochters en/of zonen hun eigen wegen gaan, dit prachtige gedicht van Rutger Kopland.)
Vertrek van dochters
Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien aan hun gezichten die langzaam veranderden van die van kinderen in die van vrienden, van die van vroeger in die van nu.
En gevoeld en geroken als ze me kusten, een huid en een haar die niet meer voor mij waren bedoeld, niet zoals vroeger, toen we de tijd nog hadden.
Er was in ons huis een wereld van verlangen, geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun kamers waarin ze verzamelden wat ze mee zouden nemen, hun herinneringen.
Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie precies datzelfde uitzicht, precies die zelfde wereld van twintig jaar her, toen ik hier kwam wonen.
Rutger Kopland
31-08-2012 om 21:16
geschreven door Gust Adriaensen
"Toen ik eten gaf aan de armen noemden ze mij een heilige.Toen ik vroeg waarom de armen niets te eten hadden, noemden ze mij een communist."
'Laat maar komen, die Fransen', vindt Theo Francken van N-VA. Hij wil speciaal voor de rijkste Fransman de spoedprocedure van de nieuwe nationaliteitswet toepassen. 'Want', orakelt Francken, 'zal bijdragen tot de internationale uitstraling van België'.
'De grote metamorfose' (boekadvertentie)
