|
In een dubbelinterview in dS-Weekblad met Etienne Vermeersch, ooit in een artikel godbetert de 'godfather' van de Vlaamse filosofen genoemd, en zijn collega-filosoof Ignaas Devisch, laat Vermeersch zich eens te meer van zijn meest fanatieke en fundamentalistische kant zien.
De aanleiding en brandstof voor het interview, is de beruchte en inhumane uitspraak van Vermeersch 'We hopen dat ze uiteindelijk zullen uitsterven', over mensen met Down. Vermeersch gaat in dit interview nog vele stappen verder. Als vastgesteld wordt dat het ongeboren kind 'zware, genetische stoornissen' heeft, dan moet het maar geaborteerd worden. Terecht merkt Devisch op dat 'stoornis' een vage categorie is. Vermeersch noemt er dan een zestal op en laat uitschijnen dat er een algemene consensus is over dat aantal. Maar even verder maakt hij duidelijk dat ook hoge bloeddruk of kleurenblindheid door abortus uit de wereld kan worden geholpen. Onvoorstelbaar hoe deze 'humanist', abortus banaliseert. Laat het volgende citaat tot je doordringen:
'Ik kan me voorstellen dat een schilder kleurenblindheid overweldigend belangrijk vindt. Dat hij de gedachte dat zijn kind nooit de schoonheid van bijvoorbeeld 'Gezicht op Delft' van Johannes Vermeer zal kunnen ervaren, niet verdraagt. WAT IS ER DAN MIS MEE OM IN EEN VROEG STADIUM NIET DAT KIND MET KLEURENBLINDHEID, MAAR ENKELE MAANDEN LATER EEN KIND ZONDER DAT TEKORT GEBOREN TE LATEN WORDEN?' Verbijsterend en totaal immoreel!!
Ook in dit interview komt weer tot uiting dat Vermeersch het in zijn hoofd gestoken heeft dat de enige krachten die zijn 'bevrijdende' ideeën niet delen, ja zelfs durven tegenwerken, de godsdiensten zijn. Het is de ondertussen wel bekende, ziekelijke obsessie van de filosoof. De uitgetreden kloosterling beschouwt het sedertdien als zijn levenstaak God en alles wat met religie en in het bijzonder met het christendom te maken heeft, met extreem fanatisme te bekampen: 'Er is één folteraar die jammer genoeg nooit terechtgewezen, de gruwelijkste van allemaal. De god van het christendom en van de islam. Die heeft het over de eeuwigdurende foltering, de hel.'
Merkwaardig dat iemand zoveel, vaak potsierlijke en zielige, energie steekt in iets of iemand wat volgens hem niet bestaat. Er is maar één verklaring: Vermeersch zit vol frustraties en is helemaal nog niet in het reine met zijn diepgelovige kloosterjaren.
Het als zijn missie en plicht beschouwen om alle gelovigen en in het bijzonder de christenen en de moslims, te tonen dat ze zich vergissen en dat dat een gevaarlijke vergissing is', toont nog scherper aan dat Vermeersch afgegleden is naar een ziekelijke hybris, die hem alle zin voor verhoudingen en nuances doet verliezen en waardoor hij zichzelf op een ridicule manier presenteert als god Vermeersch.
Dit is het definitieve einde van Etienne Vermeersch als intellectueel, als filosoof. Een man die dergelijke uitspraken doet, kan geen seconde langer ernstig genomen worden. Hij dwaalt nu al amechtig rond in het verleden, vooral zijn eigen verleden.
Vermeersch is er nooit in geslaagd enige bekendheid te verwerven met een zelfstandig filosofisch systeem, een eigen ethisch discours. Altijd heeft hij de godsdienst nodig gehad om in de media te komen.
Zijn houdbaarheidsdatum in de mediawinkel is zo goed als helemaal verstreken. Wat men zich misschien nog heel even van hem zal herinneren: zijn fanatiek maar op den duur zielig georakel en geschrijf tegen het geloof en vooral het christendom.
Dat deze zelfvoldane, fanatieke man, die zijn glorie ontleende aan zijn anti-opstelling, zovele jaren in de media werd opgevoerd als DE Vlaamse filosoof, zegt ook veel over het niveau en de richting van die media.
Triest.
26-06-2017 om 08:51
geschreven door Gust Adriaensen
|
