Onder de titel 'De onmacht regeert', hekelt Bart Sturtewagen in De Standaard van 31 oktober, het coronabeleid van de diverse regeringen.

Inderdaad, de onmacht regeert. De consumptiedrang drijft boven. De handhaving faalt. Nog geen 24 uur na het afkondigen van de lockdown en de start ervan op 2 november, toonden tv-beelden overvolle winkelstraten. Geen sprake van het respecteren van de afstandsregel, laat staan van de handhaving ervan. Velen schuifelden met de mensenstroom mee met afgezakte mondmaskers.

In de berichtgeving werd veel tijd gegund aan degenen die beweerden dat de regels zo goed werden opgevolgd, terwijl de beelden het tegendeel toonden. Sterke afkeuring was niet te horen. Integendeel, er was nauwelijks bedwongen euforie over het shopplezier en de boomende omzetcijfers.

Duizenden burgers traden in koopextase de bestaande coronaregels met de voeten en geen enkele overheid vond het nodig of durfde op te treden. Wat een pijnlijke en beschamende tegenstelling met de dramatische besmettingscijfers en de ziekenhuisopnames, met de urenlange vergaderingen en persconferenties van de regeringen. Schande! Criminele schande!

De onmacht regeert. Inderdaad. Of regeert het mercantiele cynisme? Antwerpen deed er nog een schep bovenop: koopzondag op 1 november. Bedoeld om zoveel mogelijk kopers naar de winkelstraten te lokken.

De burgemeester kon die 'koopzondag' perfect verbieden. Maar vertikte het. In hemdsmouwen deed hij een lauwe oproep om de regels te respecteren. Een ergere vorm van 'onmacht' en van 'business first' kan je moeilijk bedenken.

De regels werden niet gerespecteerd worden, dat bewees de overrompeling van zaterdag al. De burgemeester van de grootste stad van Vlaanderen weet dat natuurlijk ook. Als tienduizenden mensen toestromen in de winkelstraten, is het onmogelijk de afstandsregel te (doen) respecteren of de mondmaskerplicht te handhaven.

Gouverneur Berx noemde het toelaten van die 'koopzondag' meer dan terecht 'cynisme'. Een toppunt van bestuurlijke onmacht of nonchalance of consumptiecynisme.

Over een aantal dagen zal die massale kooporgie, die bestuurlijke nalatigheid, in de cijfers te zien zijn

02-11-2020 om 05:43 geschreven door Gust Adriaensen

De abdij van Postel deelt mee dat er vanaf nu 31/10 tot nader order geen openbare eucharistievieringen en getijden meer zijn in de abdijkerk van Postel. 

31-10-2020 om 15:08 geschreven door Gust Adriaensen

De negationistische, Trumpiaanse, domme quote over het 'niet blussen voordat er een brand is', terwijl er al een stevige brand woedde, van Jan Jambon is de beste illustratie van het ongemak en de onzekerheid waarmee de N-VA de oppositie ondergaat en vooral de verscheurende twijfel omtrent de aanpak van de coronacrisis: verstrengen of afremmen.

Het was een triest dieptepunt van reeds enkele uitlatingen van toppolitici die de wenkbrauwen doen fronsen of totale onverschilligheid oproepen.

De Wever bestond het om in een reactie op het sluiten van de horeca -een oppositiepartij moet toch iets van zich laten horen- te pleiten voor het openhouden van de restaurants. Het dichtgooien van de cafés, daar kon hij mee leven. De Vlaamse caféhouders zullen hem dat niet in dank afnemen. In zijn 'toespraak-bij-de-haard' tot de Vlamingen, verviel de minister-president in een bombastisch, romantisch pepverhaaltje dat niet zou misstaan in Consciences 'De Leeuw van Vlaanderen'. En minister Weyts had het over de 'flandriens', een woord waarbij jonge mensen het in Keulen horen donderen.

28-10-2020 om 21:40 geschreven door Gust Adriaensen

David Grossman, Israëlisch auteur, in De Standaard van 24 oktober:

'Hoop is een geschikt antidotum voor depressie en een krachtig middel om ons niet helemaal door het virus te laten gijzelen. Hoop is altijd een beweging naar voren: vanuit een deprimerende, verstikkende realiteit werp je een anker uit naar een imaginaire toekomst en wanneer het zich daar heeft vastgeklemd, trek je jezelf, als individu of als samenleving, naar dat anker toe. Nog belangrijker dan die daad op zich is het besef dat jij je een toekomst kunt voorstellen. Dat er in jou nog een enclave bestaat, vrij en onaangetast door de situatie.'

25-10-2020 om 08:30 geschreven door Gust Adriaensen

Het kan verkeren. Een week geleden nog maar zat Bieke Purnelle in zak en as. Haar ontreddering en grauwe rouw waren grenzeloos diep. Geen Parijs-Roubaix.

'Geen renners met ontstoken teelballen van het gerammel over schots en scheef neergekwakte kasseien’, schreef ze. Een monumentale zin, een constructie die er staat als een huis. 

Wat een tegenstelling met Biekes lyrische extase in DS van 19 oktober. De Ronde, Vlaanderens mooiste. Ook voorzien van kasseien, sommige schots en scheef neergekwakt.

Maar geen woord deze keer over de ontstoken teelballen van Mathieu of Wout. Die passen niet in het Vlaamse Paradise Regained.

21-10-2020 om 10:11 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een studie blijkt dat bij de eerste besmettingsgolf, 14,3 procent van de oversterfte bij mannen boven 65 die niet in het rusthuis wonen zich bij de 10 procent armsten voordeed.

Bij de tien procent rijkste mannen lag het aandeel op 5,7 procent, of dus 2,5 keer lager.

Bij vrouwen was dit 14,7 en 5,3 procent, of 2,8 keer lager. De tussenliggende inkomenscategorieën zitten daartussen: hoe lager het inkomen, hoe groter de oversterfte tijdens de coronacrisis.

14-10-2020 om 14:52 geschreven door Gust Adriaensen

Filosoof Ignaas Devisch wijdt in De Standaard van 13 oktober enkele beschouwingen aan de mentale effecten van de pandemie op de mens.

Met de analyse van Devisch ben ik het grosso modo eens. Doorheen de eeuwen worden de individuele mens en het mensdom gekenmerkt en opgejaagd door allerlei vormen van escapisme. Ontsnappen aan de druk, het lijden, de verveling van elke dag. Wanneer door rampen, pandemieën, oorlogen, die ontsnappingsmogelijkheden worden afgesneden, wordt de mens teruggegooid op zichzelf en eventueel zijn beperkte gezinsbubbel.

De existentiële vragen die dan opduiken en die Devisch vermeldt,  zijn reëel of ze nu door een mens onder woorden gebracht kunnen worden of niet. Devisch ziet in dat de mens nood heeft aan een toekomstperspectief, een verlosser, een Messias. Maar de filosoof gaat daar niet op door.

Ook hier is het weer opvallend dat postmoderne filosofen als Devisch ervoor terugdeinzen religie en in het bijzonder de christelijke religie, waaraan wij allen fundamenteel schatplichtig zijn, als een zinvolle en zingevende reddingsboei én toekomstverwachting te beschouwen.

Devisch analyseert maar stelt geen oplossingen voor.

14-10-2020 om 10:39 geschreven door Gust Adriaensen

Marc Reynebeau in De Standaard van 14 oktober:

'Het nominale vermogen van miljonairs is in België is van 2000 tot 2019 haast verviervoudigd, van 167 tot 625 miljard dollar, aldus Crédit Suisse in het Global Wealth Handbook. Geen verarming dus in die toplaag, anders dan bij de laagste inkomens. Die trend wordt door de pandemie nog verder aangescherpt'.

'De masterproef aan de universiteit van Leeds van de econoom Arthur Apostel (nu verbonden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam) leert dat de 1 procent rijkste Belgische huishoudens niet 18 à 20 procent van alle rijkdom in handen hebben, maar 24 procent'.

14-10-2020 om 10:20 geschreven door Gust Adriaensen

Bieke Purnelle, freelanceschrijver, bevalt in De Standaard van 12 oktober van volgende zinnen:

‘Op zondag 25 oktober had ik in een godverlaten Noord-Frans aardappelveld willen staan, mijn ogen op een gegeseld peloton vol dokkerende, vallende, vloekende coureurs. Het mag niet zijn. De mooiste koers van het jaar werd voor de tweede keer dit jaar afgelast. Geen bos van Wallers, geen Mons-en-Pévèle, geen Carrefour de l’Arbre. Geen beslijkte tronies. Geen renners met ontstoken teelballen van het gerammel over schots en scheef neergekwakte kasseien’.

Ontroering greep me aan toen ik deze paragraaf van koersexpert  Bieke las. Hoe vol sympathie en empathie zijn deze regels geschreven! Ik was mijn emoties niet meer meester, tranen rolden over mijn wangen bij de lezing van deze monumentale zin: 'Geen renners met ontstoken teelballen van het gerammel over schots en scheef neergekwakte kasseien'. Een historische zin ook. Het is bij mijn weten de allereerste keer dat in De Standaard, een kwaliteitskrant zoals alle lezers dagelijks ervaren, aandacht geschonken wordt aan de ballen van de coureurs, de dwangarbeiders van de weg. En dan nog door een niet onaantrekkelijke vrouw, Bieke, onze wielerspecialist. Me er tot nu toe nooit bewust van geweest dat het gerammel der ballen, veroorzaakt door de schots en scheef neergekwakte kasseien van de Hel van het Noorden, de oorzaak kon zijn van ontsteking onzer edele delen. Elke man, coureur of niet, zal getuigen: dergelijke ontsteking is niet van de poes. Hartelijke dank aan Bieke welde in me op, maar …

Bij nadere overweging, deed de taallogica me tot het schokkende besef komen dat Bieke het spijtig vindt dat het peloton niet een hele tijd lijdt aan pijnlijke ballen. Diepe spijt vervult haar hart omdat de mooiste koers van het jaar voor de tweede keer dit jaar werd afgelast. Hoe schrijnend betreurt zij dat er dit jaar geen bos van Wallers zal zijn. Geen Mons-en-Pévèle. Geen beslijkte tronies. Geen renners met ontstoken teelballen van het gerammel over schots en scheef neergekwakte kasseien.

Onderstboven was ik ervan. Freelancer Bieke houdt van coureurs met ontstoken teelballen. En een andere gedachte kwam in me op. Dit jaar zou de 1ste editie van Parijs-Roubaix voor vrouwen plaatshebben. En dan dringt de vraag zich op: wat zou volgens Bieke, het gerammel over de neergekwakte kasseien bij haar seksegenoten veroorzaakt hebben?

12-10-2020 om 21:00 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 2 oktober stelt historicus Vincent Scheltens onder de titel 'De kater na de Marrakechflater', dat het N-VA zuur opbreekt dat de partij nu aan de zijlijn moet staan.

Nog veel sterker dan zijn partij, zit voorzitter Bart De Wever met een kater. De politieke tragiek van De Wever, ongetwijfeld een bekwame politicus, komt scherper en scherper naar boven.

Door gebrek aan valabele kandidaat-voorzitters, zit hij al twintig jaar -tegen de eigen partijstatuten in- vast gebetonneerd in een voorzittersstoel, waar hij langzaam aan het verstikken is. Hij brengt veel minder talentrijke partijgenoten aan de macht, maar zelf komt hij niet toe aan een uitvoerend Vlaams of federaal mandaat.

Voor jaren worden hij en zijn partij nu weer gedwongen op het federale vlak oppositie te spelen in het gezelschap van rechtse extremisten, die de zgn. 'onderbuik' van Vlaanderen vormen of exploiteren, en die hij grondig verafschuwt. Naast hem bevinden zich aan de linkerzijde mensen als Mertens en Hedebouw, die hij ongetwijfeld waardeert om hun intelligentie en/of humor, maar die hij rabiate communisten moet blijven noemen en moet bestrijden om zijn VOKA-aanhang te vriend te houden.

Een politicus als De Wever moest het met zijn talenten en ambitie al lang tot minister-president of premier gebracht hebben. De angst van hemzelf en van de topmensen van zijn partij, dat N-VA reddeloos aan het zwalpen gaat wanneer hij de voorzittersfunctie opgeeft, houdt hem gevangen in de voorzittersstoel. Dat is op den duur een ongezonde, vermoeiende en contraproductieve situatie voor hem en de partij.

Het zou me niet verwonderen dat De Wever er op een bepaald moment de brui aan geeft en ofwel de politiek verlaat olwel zich helemaal terugtrekt op het Schoon Verdiep.

06-10-2020 om 10:13 geschreven door Gust Adriaensen

Maak kennis met de helemaal nieuwe en uitgebreide website van de abdij van Postel via www.abdijpostel.be. 

Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
http://www.abdijpostel.be   

05-10-2020 om 09:49 geschreven door Gust Adriaensen

Op initiatief van vzw Studium Generale (Balen) werd uit het oeuvre van de Postelse abdijarchivaris Ignatius Welvaarts onderstaande lijst boeken gedigitaliseerd en ter beschikking gesteld van geïnteresseerden.

De aanvraag van een van de onderstaande werken kan gebeuren via mail aan de abdijarchivaris: ivo.billiaert@abdijpostel.be.

• 1. Wie was Th. Ign. Welvaarts? (Biografische nota)
• 2. Bijzonderheden van Helmond en Rikstel
• 3. Geschiedenis der vrijheid Arendonk
• 4. Geschiedenis van Bladel en Netersel
• 5. Geschiedenis van Corsendonck (2 delen)
• 6. Het kapittel van Zalt-Bommel volgens de archieven van de Postelse abdij
• 7. Reusel volgens de archieven van de Postelse abdij
• 8. Zomeren volgens de archieven van de Postelse abdij
• 9. Levenschets van abt Jacobus de Kort 
• 10. Geschiedkundige bijdragen over de Voogdij van Molle.

28-09-2020 om 11:13 geschreven door Gust Adriaensen

• Op het forum van De Standaard stelt een deelnemer het volgende: ' In probleemloze omstandigheden brengt  zowat iedereen respect op voor het ongeboren kind. Maar soms zijn de omstandigheden niet probleemloos, en dan kan je je afvragen of het leven (en de levenskwaliteit) van wie al wel is geboren op een totalitaire manier (daarmee bedoel ik: ten koste van àlles en louter omwille van 'het principe') ondergeschikt moet zijn aan het leven van wie nog niet is geboren. Ik ben niet die mening toegedaan'.
  
  

  Bij deze mening passen m.i. deze bedenkingen.

  Het gaat o.a. in de abortuskwestie toch wel om een erg fundamenteel principe in de ethiek ook los van religieuze opvattingen. Het heeft te maken met het recht om een zich ontwikkelend, weerloos menselijk leven door een ingreep van buitenaf te beëindigen. Daarenboven dringt zich in de overgrote meerderheid van de abortussen niet de keuze op tussen het leven van de moeder en het leven van het ongeboren kind. Bijna altijd worden abortussen gevraagd omwille van de moeilijke omstandigheden, omwille van de aantasting van de 'levenskwaliteit'.

  Die omstandigheden, die gevreesde aantasting kunnen heel zwaar wegen. Maar moet je je niet afvragen of het leven van het ongeboren kind ondergeschikt gemaakt mag worden aan de levenskwaliteit van de zwangere vrouw? Dat begrip 'levenskwaliteit' is hoe dan ook een heel rekbaar en diffuus begrip. Het bevat verschillende dimensies en krijgt verschillende invullingen. Aborteren is evenwel absoluut.

  Tegen deze achtergrond, vind ik de opmerking van een andere forumdeelnemer over de 'verantwoordelijkheid van de samenleving' erg waardevol en verruimend.

  In het abortusdebat is in de loop der jaren dat thema amper ter sprake gekomen. De wetgever heeft tot nu toe uitsluitend aandacht voor de vrouw die om welke reden dan ook het ongeboren kind niet wil. Drukkingsgroepen en politieke partijen willen het wettelijk kader voor abortus steeds maar verder versoepelen en uitbreiden. Dat houdt in dat de al beperkte wettelijke bescherming van het ongeboren kind, verder en verder krimpt.

  De vraag dringt zich dan op waarom het beleid een fundamentele waarde, nl. respect voor het leven, sterker en sterker opzijschuift, om tegemoet te komen aan de moeilijkheden en wensen van een individu? Waarom wordt niet gewerkt, naast preventie, enz., aan een maatschappelijke opvang van ongewenste kinderen? Is dat niet veel humaner dan de liquidatie van ongeboren kinderen op vraag van een individu?

28-09-2020 om 10:49 geschreven door Gust Adriaensen

Theoloog Stijn Van den Bossche noemt het opiniestuk van Wim Distelmans en Freddy Mortier in DS van 17 september 'tendentieus

'Tendentieus' is heel zacht uitgedrukt. Mensen zoals Mortier en Distelmans verbinden hun blinde euthanasie-obsessie, telkens wanneer ze weerstand ervaren tegen HUN opvattingen, in een pavloviaanse reactie, met hun fundamentalistische anti-christendomhouding en anti-Kerkopstelling. Dan zijn alle middelen goed, ook fake news of beweringen waarvoor ze -nochtans hooggeschoolde academici- helemaal geen bewijsstukken leveren.

In hun opiniestuk beweren deze heren bv. dat 'bedenkelijke en antidemocratische middelen worden ingezet'? Welke die middelen zijn, wil de nieuwsgierige lezer dan toch wel weten.

Maar Mortier en Distelmans spelen alleen maar stokebrand, kletsen uit hun nek. Concreet benoemen heren! Jullie willen toch niet het etiket 'academische charlatans' opgekleefd krijgen?

22-09-2020 om 10:20 geschreven door Gust Adriaensen

Goede Vrienden,

Een speciale VS gezant komt naar Turkije voor een onderhoud met Turkse veiligheidsofficieren en terroristen van de “Witte Helmen” om een aanslag met chemische wapens voor te bereiden in een dicht bevolkte streek van Idlib en de schuld daarvan aan het Syrische leger te geven.  Turkije zal voor de uitvoering zorgen samen  met zijn terroristen van Hay’at Tahrir al-Cham (het vroegere Al Nousra). Het chemisch materiaal zal als “humanitaire hulp” met vrachtwagens worden aangevoerd. Voor de bescherming van de  terroristen in de streek van Jabal Al- Zawiya worden 2000 gasmaskers voorzien en 3000 inspuitingen. Ziedaar een  bericht dat door geen enkele van de mainstream media gebracht wordt. Het is dr. Bachar al Jafaari, permanent Syrisch vertegenwoordiger bij de UNO, die op de algemene vergadering van de VN Veiligheidsraad van 10 september 2020 het nieuws meedeelt. Volgens generaal Alexander Greenkiewicz, hoofd van het Russische coördinatiecentrum wordt inderdaad hierrond een mediacampagne voorbereid met fotomateriaal voor buitenlandse correspondenten. Ook Vassily Nebenzia, permanent Russisch vertegenwoordiger bij de VN, merkt op dat de chemische aanvallen tot heden door terroristen werden gepleegd en het zijn de landen die hen steunen die Syrië hiervan blijven beschuldigen.

Deze samenkomst van de VN Veiligheidsraad was niet bedoeld om te spreken over de politieke of humanitaire situatie in Syrië en nog veel minder om het staatsterrorisme van de VS, Israël, Turkije, Engeland en Frankrijk tegen Syrië te beëindigen. Integendeel. Het gaat enkel over het veronderstelde gebruik van chemische wapens door Syrië. In juni 2014 heeft Sigrid Kaag, coördinatrice voor de vernietiging van chemische wapens voor de VN haar officieel rapport gepresenteerd en aangetoond dat Syrië aan alle verplichtingen heeft voldaan en dat alle chemische wapens in Syrië zijn  opgeruimd. Dit werd daarna officieel bevestigd door het OPCW (Organisatie voor verhindering van chemische wapens) zelf. Toch werden sindsdien niet minder dan 84 sessies, bijna maandelijks,  gewijd aan het “chemisch dossier” om de obsessie van het gebruik van chemische wapens door Syrië levendig te houden. In die zin wordt nu het zoveelste rapport gepresenteerd. Omdat er geen enkel bewijs is van betrokkenheid van Syrië regent het nog steeds vage insinuaties, waarbij het rapport van het incident in Khan Cheikhoun  (ten Z van provincie Idlib, 4 april 2017; ’n week later gaven VS, VK en Frankrijk zichzelf het recht om zonder enig bewijs Syrië te bombarderen!) het toppunt vormt. Syrië wordt niet minder dan 32 maal beschuldigt met woorden als: het is waarschijnlijk, naar verluidt, het is mogelijk, men zegt…Alles is nog steeds in dezelfde stijl van de Amerikaanse  generaal Colin Powell die voor de VN Veiligheidsraad kwam “bewijzen” dat  Irak massavernietigingswapens had. In dezelfde zin zei de VS staatssecretaris John Kelly over de grote chemische aanslag in Ghouta (Damascus, augustus 2013) dat deze “hoogstwaarschijnlijk” door Syrië was gepleegd (terwijl ouders uit dorpen in Lattakia op de video’s van Ghouta hun kinderen herkenden die twee weken eerder door terroristen waren ontvoerd!) Verder is er nog de beschuldiging dat Syrië in 2018 een chemische aanval zou gepleegd hebben door een cilinder van op 5 km afstand af te schieten op Douma (Damascus). Immers, een cilinder werd  intact aangetroffen op een bed in een slaapkamer zonder dat er enige schade aan het huis te bespeuren was. De Syrische permanente vertegenwoordiger dr. Bachar noemt dit het achtste wereldwonder!

Wie even nadenkt begrijpt dat het Syrische leger geen gevaarlijke chemische aanslag gaat plegen. Het zou niet alleen gevaarlijk maar ook oerdom zijn.           Anderzijds zijn er talloze bewijzen van chemische aanslagen door terroristen, gesteund door de westerse mogendheden. Daarover heeft Syrië al meer dan 200 brieven bezorgd aan de VN met de nodige aanduidingen.  Op geen enkele brief is enig antwoord gekomen. In  Khan al-Assad  (Aleppo) werden op 19 maart 2013 tientallen soldaten en burgers gedood door een chemische aanslag. De Syrische regering zelf vroeg aan de toenmalige secretaris-generaal Ban Ki-moon om een commissie op te richten en een onderzoek in te stellen. Tot op de dag van vandaag werd daarvoor nog niets ondernomen. “Een andere zekerheid is dat alleen Europeanen gifgas hebben gebruikt: Duitsers tegen Fransen en omgekeerd  gedurende  WO I, de Italianen in Ethiopië en in Libië, de Amerikanen in Vietnam, in Cambodja en in Laos. Tenslotte hebben de Amerikanen atoombommen gegooid op Japan. Dus, je ziet, alleen westerlingen hebben massavernietigingswapens  gebruikt, niemand anders, historisch gezien” (dr. Bachar al-Jaafari, 13 september: https://www.mondialisation.ca/onu-syrie-faute-de-mieux-recours-en-fanfare-au-dossier-chimique/5649190).

Dit toont de wereld waarin wij leven. Wereldheersers blijven zich als gieren storten op Syrië, bakermat van de menselijke beschaving en  wieg van het christelijk geloof. Alles waardoor het Syrische volk kan gewurgd en  het land vernietigd worden, geldt voor  hen als ”zelfverdediging” of “nationale veiligheid” en voor de grote internationale organisaties is het “humanitaire hulp”. Criminelen hebben plaats genomen  op de rechterstoel.

P.S. Mijn bericht wordt aan verschillende  emails ’n tijd tegengehouden of helemaal niet geleverd, om mij onbekende redenen. Wie vrijdag geen bericht ontvangt en het niet aan een vriend kan vragen, mag mij gerust verwittigen zodat ik het opnieuw zal verzenden.

Sinds enkele weken is er vanaf zaterdag een Franse versie van ons bericht klaar voor Franstaligen.

Inmiddels is er ook een Engelse versie beschikbaar

 P. Daniel

18-09-2020 om 17:38 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Heksenjacht is geen gerechtigheid', schrijft barones Mia Doornaert in De Standaard van 10 september, vergoelijkend, relativerend en veralgemenend over de zaak Chovanec en Jambon én de fatale studentendoop van Dia en de Reuzengommers.

Zoals zij in haar columns altijd probeert te doen, giet ook hier weer Doornaert de tragische gebeurtenissen in de mal van haar rechtse, geprivilegieerde middenklassevisie.

Zou barones Mia ook zo schrijven in volgende gevallen?

Een Belgische ondernemer geraakt in een Slovaakse cel en sterft . Twee jaar later wordt de video verspreid waarin te zien is hoe de Belg door de Slovaakse politie de dood wordt ingejaagd, in een omkadering van grapjes en Hitlergroet. De toenmalige Slovaakse minister van Binnenlandse Zaken herinnert zich aanvankelijk niets, ook niet de ontmoeting met de Belgische ambassadeur, even later herstelt zich zijn geheugen enigszins. Zou Mia over dergelijk 'incident' ook zo vergoelijkend en veralgemenend schrijven?

Tijdens een extreem barbaars en vernederend initiatieritueel, een zgn. 'doop', van een van de Antwerpse jongerenbendes, sterft een lid als gevolg van de onmenselijke uren durende 'behandeling', beter 'marteling'.

Zou Doornaert over dergelijk 'incident' ook zo vergoelijkend en veralgemenend schrijven?

Zou zij in dergelijke gevallen ook met 'wijsheid' (zij suggereert dat haar column doordrongen is van 'wijsheid') en , waar gepast , 'genadevol' schrijven?

11-09-2020 om 08:58 geschreven door Gust Adriaensen

Wat een intellectueel en rationeel heerlijke repliek van broeder Stockman op de 'klacht uit verbittering' van de heren Braeckman en Verhofstadt, kan je vandaag in De Standaard lezen.

Geen speld tussen te krijgen. En sereen. Hier is een man aan het woord die nuchter wijst op zijn rechten als 'gewone burger die niet aanvaardt dat door de obsessie van een advocaat zijn naam lasterlijk wordt besmeurd'.

Wat een tegenstelling tot het anti-katholieke sektarisme van de UGent-personeelsleden die zichzelf degraderen tot slippendragers van een mediageile advocaat en op die manier ook de intellectuele en wetenschappelijke naam van de UGent schade toebrengen.

08-09-2020 om 14:32 geschreven door Gust Adriaensen

René Stockman heeft advocaat Walter Van Steenbrugge gedagvaard voor laster in de nasleep van het euthanasieproces. In De Standaard van 5 september stellen stellen Johan Braeckman en Dirk Verhofstadt, professoren aan de UGent, zich daar vragen bij. Zij noemen het een krampachtige en vergezochte klacht uit verbittering

Maar het artikel van deze heren roept meteen ook heel wat vragen op.

 Kwam het oproepen door Van Steenbrugge van Stockman als getuige in het euthanasieproces, ook niet 'krampachtig en vergezocht' over?

En komt de sprong van Braeckman en Verhofstadt van dit concrete geval naar het katholicisme in België, ook niet erg geforceerd, vergezocht, krampachtig en bevooroordeeld over? Is dat wel een sprong die 'wijsgerig' te verantwoorden is? Is het niet eerder een uiting van anti-katholiek sektarisme?

06-09-2020 om 08:36 geschreven door Gust Adriaensen

Volgens een rapport van UNICEF groeit in ons land  nog altijd een op de vijf kinderen op in armoede en inzake sociaal beleid staan we pas op plaats 32. 

03-09-2020 om 09:25 geschreven door Gust Adriaensen

De paus roept op tot respect voor de natuurlijke hulpbronnen van onze planeet.

Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
https://youtu.be/JGZqTFf_Vzo