|
Een gelekte mogelijke wijziging van de abortuswet door het Amerikaans Hoog Gerechtshof, bracht in De Standaard weer een pittige discussie over de legalisering van abortus op gang.
Het is opvallend dat ook nu weer zowel door de voorstanders van abortus als door de media met geen woord gekikt wordt over de rechten van het ongeboren kind. Dat bestaat niet, wordt gewist, of wordt 'verdingd', 'ontmenselijkt'.
De grote promotors, ook in de politiek, van het zelfbeschikkingsrecht, van het respect voor het leven in zijn meest diverse vormen, van het individu, zijn als de dood om ook maar één aandachtflits te hebben voor de meest weerloze slachtoffers van een vruchtafdrijving.
Begrijpelijk omdat het betrekken van het ongeboren kind in het abortusdebat, hen onverbiddelijk confronteert met wat abortus in essentie is: de liquidatie van een zich ontwikkelende mens. Dat plaatst de voorstanders, of ze nu religieus zijn of niet, voor een gigantisch moreel probleem: is het bewust doden van ongeboren leven te rechtvaardigen? Gepoogd wordt die persoonlijke morele verantwoordelijkheid van zich af te schuiven door een zo ruim mogelijke legalisering te eisen, anderzijds door een 'verdinging' van het ongeboren leven.
In een van de reacties op het forum van DS is te lezen: 'Zelf vind ik een ellendig of mensonwaardig leven niet noodzakelijk te verkiezen boven 'geen leven'.
Een begrijpelijke 'hartenkreet'. Maar hij stelt ook de problematiek op scherp. Als een 'ellendig of mensonwaardig leven' , legale abortussen zou kunnen verantwoorden, dan moet de wetgever erin slagen precies te omschrijven wat een 'ellendig of mensonwaardig leven ' is. Een aartsmoeilijke, zoniet onmogelijke opdracht. Voor de forumdeelnemer als 'welvarende man', hebben die woorden een totaal andere inhoud en geladenheid dan voor honderdduizenden in eigen land en voor miljoenen wereldwijd. Zit er ook geen denkfout in het zinnetje, omdat a priori gesteld wordt dat het 'ellendige of mensonwaardige leven ' van de ouder, ook het (ongeboren) kind veroordeelt tot ellende?
Er valt ook nog iets anders op. Een kritische houding ten aanzien van abortus, verleidt een aantal voorstanders tot een reductie van de problematiek tot de meest extreme afwijkingen van het kind, tot misdadige omstandigheden waarin de zwangerschap tot stand kwam, tot levensgevaar voor de moeder. Andere reacties geven aan dat een abortus wettelijk moet mogelijk zijn wanneer verwacht wordt of gedacht wordt dat een kind een 'ellendig of mensonwaardig leven' tegemoet gaat of dat de moeder (vader, naaste omgeving) in het kind een gevaar ziet voor de eigen sociaal-economische situatie, of voor het verworven comfort.
Het eindpunt van dergelijke evolutie zou kunnen zijn dat er een juridisch kader wordt geëist voor een individuele beslissing om een kind te aborteren voor welke persoonlijke reden dan ook.
Overigens is er een vraag die bijna nooit wordt gesteld of totaal onderbelicht blijft: hoe komt het dat ook in een (relatief) welvarende en (hoog)geschoolde samenleving als de onze en ondanks alle mogelijke voorbehoedsmiddelen (m/v) , er nog geaborteerd wordt?
05-05-2022 om 07:31
geschreven door Gust Adriaensen
|
