Al sedert de gemeenteraadsverkiezingen sukkelt NVA van het ene incident in het andere (sommigen zullen zeggen: creëert bewust het ene incident na het andere).
Eigenlijk gaat het daarbij telkens om onbenulligheden, opgeblazen door de media, die allerlei emoties losmaken. Het gevolg is dat NVA meer en meer afwezig is, zeker voor de publieke opinie, wanneer het gaat over de grote beleidslijnen en -vraagstukken van Vlaanderen en België. Nog schrijnender is dat het geval voor Antwerpen, waar de laatste weken veel meer aandacht ging naar een bakfietsen- en T-shirtrel dan naar het effectief besturen van de grootste stad van Vlaanderen.
Dat is niet goed voor NVA als partij, omdat ze meer en meer geïdentificeerd wordt met dat geruzie en omdat de partij nog sterker dan vroeger al het geval was, herleid wordt tot haar voorzitter.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat partijtopmensen als bv. Bracke, Pieters, Muyters, Bourgeois, Vandijck, Homans, Jambon, Peumans, enz., voorstander zijn van die zich telkens herhalende (en in de media ondertussen scherp geanalyseerde) confrontatie- en hetzescenario's.
Bezinning is nodig. Ook binnen de NVA.
07-02-2013 om 07:42
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2013
'Onze moraliteit is ontleend aan het christendom'
De Standaard besteedde vorige week veel papierruimte aan uitgebreide interviews met de Vlaamse partijvoorzitters over de ideologie van hun partij.
Opvallend, zowel in de journalistieke commentaren als in de lezersreacties, is dat de aandacht vooral gaat naar details uit die interviews, die in het beste geval, geïnterpreteerd kunnen worden als een concreet gevolg van een bepaalde ideologie. Zo was er extreem veel aandacht voor de m.i. domme opmerking van De Wever over het zgn. homo-T-shirt.
Daardoor werd de ideologie van De Wever ondergesneeuwd. Een rel omtrent de symboolwaarde van regenboog T-shirts is zoveel interessanter leesvoer dan een tekst die probeert de essentie van een ideologie weer te geven. Overigens is het zeer de vraag of zelfs maar een klein deel van de NVA-kiezers van die ideologische onderbouw, brood gegeten heeft.
Volgens De Wever is de kern van zijn ideologie de overtuiging dat de mens niet goed is van nature. Dat het individu goed van nature zou zijn, is een denkfout van de Verlichting,aldus De Wever, de mens is in staat tot het allerbeste en het allerslechtste'. En verder: 'Er bestaat geen moraliteit buiten de gemeenschap. We hebben onze moraliteit altijd aan het christendom ontleend'.
Daarmee ben ik het eens. Niets belet De Wever maar ook andere politici, om resoluut de kaart van het christendom te trekken, voort te bouwen op de instituties en structuren -ook al vertonen die altijd opnieuw mankementen als gevolg van menselijk falen-, die hun bron vinden in het christendom. Maar dat durven die politici niet meer. Ze redden er zich dan maar uit met een platitude als 'God is dood'. Ook De Wever bedient er zich van in het interview. God is niet dood, meneer De Wever.
Paus Benedictus schrijft in 'Waarden in tijden van ommekeer': 'Wanneer men zich van de grote zedelijke en religieuze krachten van de eigen geschiedenis afsnijdt, is dat zelfmoord van een cultuur en een natie.De morele inzichten als gemeenschappelijk goed te bewaren en te beschermen, ZONDER ZE GEDWONGEN OP TE LEGGEN, lijkt me een voorwaarde voor het voortduren van de vrijheid tegenover alle nihilismen en de totalitaire gevolgen daarvan'.
Het moge duidelijk zijn: de opvattingen over mens en gemeenschap die De Wever te berde brengt, vertonen grote verwantschap met het christendom. Dat geldt overigens ook voor andere partijen.
Maar als je het essaybundeltje van Benedictus 'Waarden in tijden van ommekeer' (een aanrader -Lannoo 2005) helemaal doorneemt, komt daaruit een m.i. veel ruimere, vrijere en positievere instelling naar voren dan de verkrampte, polariserende, negatieve, verbiedende opstelling van het Vlaams nationalisme.
Om nog niet te spreken over de katholieke sociale leer die haaks staat op het harde neoliberalisme, dat ook tot de kern van de NVA-ideologie behoort.
04-02-2013 om 08:35
geschreven door Gust Adriaensen
01-02-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
Zaterdag 26 januari-vrijdag 1februari
De toestand in Syrië blijft evolueren in de twee richtingen die we eerder al hebben beschreven. Enerzijds wordt de druk op diplomatiek vlak steeds groter, waardoor het westen verplicht wordt om een politieke oplossing te aanvaarden.Op internationaal vlak heeft Rusland hierin onbetwist de leiding en Iran op regionaal vlak. Gisteren zei Dimitri Peskov, woordvoerder van de Russische president nog openlijk dat de voorstellen van de Syrische president helemaal overeenstemmen met de akkoorden van Genève. De westerse media en politici proberen nog zoveel mogelijk Syrië in een kwaad daglicht te stellen maar hun invloed vermindert met de dag en hun obsessie tegen de president zal hun frustratie worden.
Op het terrein en zeker in Qara is de toestand echter zeer complex. Het is hier de plaats van de grote wapensmokkel van Al Qaeda. Op de grote weggebeuren allerlei aanslagen, en dit op de meest onverwachteogenblikken. We blijven regelmatig ontploffingen horen en geweerschoten, soms heel dicht bij. Dat doet ons wel even schrikken en dan blijven we best in de meest veilige plaatsen, want er kunnen altijd brokstukken in het rond vliegen, zoals al herhaaldelijk gebeurd is.Anderzijds zijnde bazen van de oppositie in Qara wel akkoord dat aan ons klooster niet geraakt mag worden. Ook hebben abouna Georges, de byzantijnse pastoor van Qara en zijn christenen goed contact met de oppositie. Het gevaar van losse bendes en van al Qaeda blijft evenwel erg groot.De meerderheid van de bevolking wil dit evenwel niet. We horen hier het getuigenis van een man wiens zoon als soldaat inhet Syrische leger gedood werd en die zich nu in zijn plaats als vrijwilliger aanbiedt, met de uitrusting van zijn zoon. Er blijken zon 30.000 soennieten in Aleppo zich aangeboden te hebben in het Syrische leger om de stad te beschermen.
Alvast heeft mgr. Silvano Tomasi, permanent waarnemer van de heilige Stoel bij de Verenigde Naties ook zijn steentje bijgedragen (24 jan.) door te stellen dat fanatici en fundamentalisten de godsdienst in Syrië misbruikenom te doden en te verwoesten. Hij vraagt uitdrukkelijk dat de minderheden een stem zouden krijgen in de oplossing van het conflict: de christenen, de alevieten, de Druzen, de sjiieten en de Koerden. Hij verklaart verder dat christenen wel degelijk het mikpunt zijn, omdat ze als medestanders van de regering worden beschouwd. Tenslotte stelt hij dat de oplossing van het volk zelf moet komen en dat buitenlandse machten de oplossing alleen maar bemoeilijken. Allemaal voorzichtige diplomatieke taal, maar een goede verstaander heeft maar een half woord(enboek?) nodig, als hij het wil verstaan tenminste.
Vrijdagavond belt de moeder van onze jonge Libanees (22 j) om te zeggen dat zij een veilig transport gevonden hebben om hun zoon eindelijk naar huis te halen. Zij zullen hiervoor heel de verantwoordelijkheid op zichnemen. Hij was hier eigenlijk gekomen om even kennis te maken en na een aantal jeugdontwrichtingen wat evenwicht te vinden. Hij heeft echter meer dan een jaar alles mee gevolgd. De ouders waren erg bezorgd om de grote onveiligheid hier en wilden hem al veel vlugger naar huis halen. Zaterdagmorgen is hij vertrokken en s avonds veilig toegekomen in Libanon.
Zondag verschijnt eindelijk abouna Georges weer. Wat doet het deugd nog eens een byzantijnse zondagsviering te hebben met veel wierook, twee processies, gezamenlijke gebeden en gezangen doorheen gans de eucharistie. En het zingen gebeurt niet met afgemeten piepstemmetjes maar met volle stem, waarbij jedan nog de schrille kinderstemmen hoort. We bidden bijzonder voor de nieuwe bisschop.Integenstelling tot de orthodoxe kerk zit de grieks-melchitisch-katholieke kerk van ons bisdom Homs-Hama-Yabroed zo goed als in het slop. De vorige bisschop was helaas niet de goede man op de juiste plaats. Vele jaren hadden we dan goede administrators, nl. een aartsbisschop van elders. Nu heeft mgr. Jean Abdo, afkomstig uit Yabroed aanvaard hier bisschop te zijnen allen zijn er erg dankbaar om.Hij werd als bisschop in Argentinië op handen gedragen en is bereid hiereen bisdom, dat op vele gebieden lijdt, te besturen. Hij is een leerling van de oude geliefde bisschop Ibrahim Nehme, die we enkele keren mochten ontmoeten en die ook de eerste was die, samen met zijn priesterstudenten de zusters kwam helpen de ruinen opbouwen.
En s avonds is er weer een prachtige oude film: The Sound of Music, la Mélodie du bonheur. Wat is dat eenhartverwarmende film op muzikaal, menselijk, religieus en politiek gebied: de wijsheid en ruimdenkendheid van de zuster overste, de gouvernante Maria die de kinderen en hun vader van robotten geleidelijk tot mensen weet te maken die liefde-bekwaam worden,de vader die onmiddellijk de ontwrichting van zijn land heeft doorzien en moedig afwijst
Vanaf maandag verloopt het leven wat soepeler omwille van de duidelijk toenemende veiligheid. De kinderen en de zusters hoeven niet meer beneden te slapen maar kunnen terughun eigen kamer betrekken (wat wij al een tijd geleden gedaan hebben in de toren). Sommige deuren binnen worden niet meer vergrendeld en de dagorde wordt stilaan zoals vroeger. Vooral heerst er een algemene overtuiging dat de ellende van de oorlog en die voortdurende onveiligheid nu niet lang meer zullen duren. Met veel plezier vieren we s avonds weer een verjaardag, met gebak. Dit is wel geen biscuit met veel slagroom maar toch een lekker gebak met eigen vruchten: amandelen, abrikozen, granaatappels, vijgen kortom iets waar je rustig een hele brok van kan eten.
Overigens is het wel opvallend dat tot heden hier nog niemand ziek geworden is. Volgens mij ligt dit voor een deel aan het gezonde eten en het feit dat hier geen kamers verwarmd zijn, met uitzondering nu van sommige slaapkamers die een klein elektrisch vuurtje hebben.Regelmatig wordt samen gewerkt of gegeten in een kamer waar een houtvuurtje brandt. We moeten er bij zeggen dat we alleen in het begin even een flinke koude kregen en daarna is het zachter weer geworden. De sneeuw is verdwenen en blijft alleen op de bergtoppen nog zichtbaar. Het vriest alleen s nachts nog.Dat we tot heden nog geen strenge winter gehad hebben is goed nieuws voor de ontelbare vluchtelingen die have en goed kwijt zijn (mede dank zij het westen dat hier eventjesvoor zichzelfde vrijheid en democratie wilden komen brengen). Als Amerika, Israël, Europa, Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar evenveel steun en geld geven om Syrië weer op te bouwen als ze gegeven hebben voor de ontwrichting van het land, zullen we vlug alle miserie vergeten zijn. Dat ze alvast maar beginnen met hun omhalingen te organiseren, waarvoor uiteraard onze hartelijke dank met de groeten van het Syrische volk en bijzonder van de christenen.
Een doodgewoon huiselijk probleem. Het wasmachine in de toren is al enkele weken kapot. Er is een klein vervangstuk nodig voor de deur en dat moet komen van Deir Attieh (20 km verder).Het is nu nog te gevaarlijk om dat daar eventjes te gaan halen. Gelukkig was er nog een oud kramikkelijk wasmachine en dat deed het, als je ieder half uur eens ging duwen om het terug in gang te zetten. Zo gaat het soms ook met sommige mensen, maar het werkte. Vorige week viel ook dat ding in pan: de deur kapot!Een vriendelijke werkman van Qâra kwam hier fier aandraven met een oude deur, maar die paste net niet. Ondertussen is hij met iets teruggekomen dat wel past, tenminste voor het oude machine. Ik kan mijn was gaan doen en ophangen boven op het terras. Aan de vijf washandjes zie ik precies hoeveel weken het geleden is dat ik nog gewassen heb. O ja, de mannen doen niet liever dan voor mij wassen, maar ik vind het nu aangenaam zelf ook eens iets te kunnen doen door de vuile was in de machine te stoppen en later op te hangen aan de draad op het terras. En als het toevallig in de namiddag en de avond eens begint te regenen, laat je de was gewoon een dag of twee langer hangen. Er zijnzoveel mensen in Syrië die veel ergere zorgen hebben. De zon kom er s morgens meestal toch wel even door. De klederen worden netjes opgeplooid en over strijken wordt hier doorgaans nietgesproken. We doen niet moeilijk in die dingen.Bovendien komt die werkman twee dagen later terug met het goede model van deur. Problemen met de was zijn voorlopig weer opgelost.
Donderdag na het middagmaal is het een huilpartij zonder einde. De kleine Sjams werd hier ruim drie jaar geleden als een straatkind opgevangen. Uiteindelijk werd de moeder gecontacteerd die daarna ook enkele keren op bezoek kwam. Vorig jaarhebben de ouderselkaar teruggevonden en zijn hier op bezoek geweestmaar de kleine Sjams was nog bang van hen. Nu hebben de ouders beslist te verhuizen naar Libanon en terug samen te beginnen met Sjams.Aan het einde van de maaltijd kwam ze de zegen vragen terwijl de tranen al begonnen te rollen. We hebben gebeden en gezongen voor haar.Sjams barste in snikken uit. De twee andere meisjes volgden meteen. Ze hebben zo dikwijls samen ruzie gemaakt, samen straf gekregen, samen gezongen, gedanst en gefeest. En als de een iets deed wilden de anderen het ook doen. Wanneer Sjams afscheid neemt van ieder, beginnen de tranen ook bij de anderen te rollen. Tijdens de eucharistie zie ik plots dat Sjams nog vrolijk bij ons is, maar nu is haar moeder er bij. Terwijl we een eenvoudig avondmaal willen nemen in de zetels komt de moeder aandragen met een grote voorraad falafels,met vlees en kaas.Moeder en kind blijven nog overnachten om morgenvroeg te vertrekken. Moge hun gezin groeien in eenheid en liefde, in geluk en vrede. En wij ook.
01-02-2013 om 08:31
geschreven door Gust Adriaensen
31-01-2013
Gedichtendag
De vallei van de Geul, Zuid-Limburg (mei 2012)
Uit een scherp omlijnde zwarte wolk
viel plots een malse regenbui. t Was mei.
Het dal van de Geul vulde zich met nevel, die op slag verdween toen de zon weer verscheen. Die legde een zilveren schijn over de rimpelingen in de duizend kronkelingen der rivier, waarlangs wij liepen,
een lange sliert.
Her en der las ik een gedicht, in metaal gegrift. Runderen kwamen rustig op ons toe, enkele pas gespeende met wat zotter gedoe.
Talloze trossen maretakken zogen de laatste sappen uit de takken der reuzenbomen.
Vogels lieten zich niet doen door het gebabbel der wandelaars, of het geknars der tourniquets, van overal weerklonk hun gezang .
Het Limburgse Arcadia.
Samen met geluid en kleur,
beweging en geur, stroomde geluk mijn hart binnen.
Volmaakt geluk.
Voor even.
31-01-2013 om 20:46
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2013
Roger Raveel overleden
Kunstschilder Roger Raveel (1921-2013) is overleden.
30-01-2013 om 18:35
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2013
Sneeuwklokjes
Sneeuwklokjes
Mijn vrouw vroeg voor de derde maal:
'Bloeien de sneeuwklokjes reeds?'
Het voor de hand liggende 'Kijk toch in de tuin!' zei ik gelukkig niet. Bijtijds dacht ik:
eigenlijk is de vraag vol verwachting het zien definitief.
Ik echode dus:
'Ja, zouden de sneeuwklokjes reeds bloeien in de tuin?'
En daar lieten we het voorlopig bij.
29-01-2013 om 08:03
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2013
Het Nieuwe Vlaams Belang (NV-B) met Annemans
In een interview verontschuldigt Gerolf Annemans, de nieuwe voorzitter van het Vlaams Belang, zich voor vroegere uitspraken en standpunten van de partij, die als racistisch en ondemocratisch werden gebrandmerkt. Hij zegt: 'Wij strijden tegen andere partijen, niet tegen mensen, niet tegen vreemdelingen'.
In zijn opiniestuk in De Standaard, is Bart Sturtewagen van mening dat het 'sorry' van Annemans te laat komt. Hij schrijft 'Als het Vlaams Belang een bocht had willen maken, dan had het moeten gebeuren bij de herstichting na het verloren racismeproces'.
Dit lijkt me een bewering die nergens op slaat. Het is duidelijk dat Annemans een andere koers wil varen: wel nog onvervaard in de richting van Vlaamse onafhankelijkheid maar zonder de ranzige korsten van primitieve en populistische vreemdelingenhaat. Voor deze laatste koerswijziging is het nooit te laat.
Wellicht vindt ook Sturtewagen het als journalist interessant, het Vlaams Belang blijvend te culpabiliseren en de oprechtheid van Annemans in twijfel te trekken. Dat is ook waar de politieke concurrentie op rechts, baat bij heeft. Want wees ervan overtuigd: de NV-A ziet met lede ogen aan hoe Annemans op korte tijd het imago van Vlaams Belang reeds veranderd heeft, de partij 'salonfähiger' aan het maken is. Kortom, Annemans is een gevaar voor de aantrekkingskracht van NV-A en zal ongetwijfeld heel wat vroegere kiezers terugwinnen ten nadele van NV-A.
Er is nog een ander element waardoor Annemans snel aan minstens belangstelling aan het winnen is. Hij roept minder weerstand op in kringen van intellectuelen en kunstenaars. Dat staat in scherpe tegenstelling met De Wever, die het door een aantal provocerende en/of ronduit domme uitspraken en standpunten verkorven heeft in die kringen. Waarom is Annemans niet de gebeten hond bij een groot deel van de intelligentsia of in het kunstwereldje? Omdat hij, denk ik, ervaren wordt als zijnde zelf een intellectueel, die al vaak blijk gegeven heeft van een enorme belezenheid. Niet als iemand die het moet hebben van voorgekauwde intellectualistische pedanterie. Annemans mag dan al een nationalisme voorstaan, dat niet direct het dada is van intellectuelen en kunstenaars, maar hij is een intellectueel en hij heeft er zich altijd voor gehoed omwille van populistische redenen, intellectuelen en artiesten te beledigen of in het verdomhoekje te zetten.
Het nieuwe Vlaams Belang dat Annemans voor ogen heeft, betekent een electoraal gevaar voor De Wever en NV-A. Die partij heeft er alle belang bij dat het Vlaams Belang verder gediaboliseerd wordt. Dat De Wever daarbij de hulp krijgt van krantencommentaren, is lekker meegenomen.
Hoe dan ook, het gevecht tussen het Nieuw Vlaams Belang en de Nieuw Vlaamse Alliantie, zeg maar NV-B versus NV-A, om de meeste vis uit de nationalistische vijver te halen, zal hevig en boeiend zijn. De andere partijen zullen verlekkerd toekijken.
28-01-2013 om 13:53
geschreven door Gust Adriaensen
27-01-2013
'De heilloze onderschatting van het taalonderwijs'
In een commentaarstuk bij het belabberde enquêteresultaat over de algemene kennis van kandiaat-leraars, besteedt Mia Doornaert terecht veel aandacht aan het taalonderwijs en aan, wat zij noemt, 'de heilloze onderschatting' ervan.
De slordige manier waarop door vele openbare figuren met onze taal wordt omgesprongen, bewijst evenwel dat 'de heilloze onderschatting van het taalonderwijs' ook al lang geleden bestond.
Want hoe verklaar je anders bv. het schabouwelijke taaltje dat door juristen (advocaten en rechters) in de reality tv-reeks 'De Rechtbank' gewauweld wordt.
Onvoorstelbaar gênant!
27-01-2013 om 11:27
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
Beste vrienden,
Helaas is de ellende in Syrië nog lang niet voorbij al hopen we op een nakend einde van de ontwrichtingen.
P. Daniêl
Zaterdag 19 tot vrijdag 25 januari 2013
De laatste dagen horen we regelmatig overdag en s nachts schieten. We horen ook ontploffingen en zien af en toe een rookpluim maar het is niet in de onmiddellijke omgeving. Na twee dagen en twee nachten zonder elektriciteit, hadden we twee dagen elektriciteit zonder onderbreking. Dan kunnen we tenminste ons klein elektrisch vuurtje gebruiken om de kamer de verwarmen. De meeste kamers zijn echt klein, eenvoudige cellen, die vlug wat warmte krijgen van zulk een ding. Toch zijn er nog altijd fraters die helemaal niets hebben gebruikt om hun kamer te verwarmen, hoewel de toren nu doordrongen is van de koude.
Maar er is ook heel goed nieuws voor ons deze keer. Vanuit de oppositie in Qâra schijnen steeds meer mensen ons goed gezind te zijn (ze hebben er ook alle reden toe, als je het mij vraagt). Nu heeft de (plaatselijke) oppositie officieel laten weten dat ze niet willen dat aan het klooster geraakt wordt. Ook de grote tuin, die we zelf uit veiligheid al lang niet meer kunnen bewerken, wordt door een groep van mensen met gezag bewerkt, zonder dat onze engelbewaarder, de conciërge er zorgen over moet moeten. En met een brede glimlacht zegt hij dat we gerust zonder gevaar terug in de kleine binnentuin kunnen. Onze medebroeder die voor deze tuin verantwoordelijk is beleeft als het ware een verrijzenis. Hij weet met zijn vreugde geen blijf. We zullen vlug alvast van daar weer eigen groenten krijgen. En op zondagavond is er weer een dvd te bekijken. Deze keer is het een aangrijpend verhaal van twee jonge christenen in Korea die begin 19e eeuw zo moedig en consequent hun geloof in Jezus beleefd hebben, dat ze daarvoor de marteldood gestorven zijn. Een sterk getuigenis, zonder veel romantiek.
Maandagnamiddag moeten dringend de resten van de frescos van de kerk in veiligheid gebracht worden. Ze dreigden vochtig te worden. Aanvankelijk werden deze in het museum in Damascus bewaard. Omdat ze hier werk wilden en konden maken van de restauratie, werden deze archeologische schatten terug toevertrouwd aan de gemeenschap. Tweemaal per jaar kwam een groep studenten uit Frankrijk en België hieraan werken, totdat de oorlog uitbrak. We wachten op het ogenblik dat de werkzaamheden hervat kunnen worden.
Deze nacht worden we opgeschrikt door erg zware ontploffingen. s Morgens vernemen we dat de regering stilaan weer de veiligheid wil waarborgen en dat er iedere keer zal geantwoord worden wanneer rebellen een aanval in Qâra uitvoeren. Het is allemaal nog niet direct geruststellend maar we blijven bidden en hopen op vrede.
Dinsdag na het middagmaal wordt er gezongen, geapplaudisseerd en gesnoept omwille van Fadia, de nieuwe bewoonster in ons midden. Enkele jaren geleden vroeg dit gezin (ouders met een meisje van 10 j) om hier opgevangen te mogen worden. Sindsdien leven ze in de gemeenschap mee. Inmiddels is de moeder in verwachting geraakt. Zondagnamiddag ging ze naar het ziekenhuis en deze middag zijn moeder en baby gezond en wel teruggekeerd. En voor wie het nog niet weet, ziekenhuis is hier gratis. Een laat kerstekindje. Vlak voor Kerstmis kregen we van vrienden de vraag of we een jongetje van 2 jaar wilden opvangen. Het was een kind zonder ouders, gevonden in Damascus. Allen in de gemeenschap beloofden hun best te doen om ook dit kind op te vangen. Sindsdien hebben we er niets meer van gehoord en heeft het wellicht elders een goede opvang gevonden, al hamdoeli lè, God zij geprezen!
Woensdag. Er is nog veel werk want er komen langs alle kanten zakken te voorschijn van amandelen die hier en daar te drogen werden uitgestrooid. Bovendien is er nog veel en zwaar werk aan het helemaal herstellen van de uitgebrande kamer, wat een zekere prioriteit heeft. En verder moeten er weer zendingen van kruiden, vruchten, snoeperijen, zalf enz. (allemaal eigen producten) klaar gemaakt worden voor de verkoop in Libanon. En voor het avondeten komen we boven samen, in een zaaltje waar een houtkacheltje staat, om wat warmte te hebben. Hier is het goed warm hoor ik iemand zeggen. De thermometer wijst 13° aan! Het weer is inderdaad de laatste dagen zachter, zo rond het vriespunt. En meestal schijnt de zon nog even overdag. En de stroomonderbrekingen zijn ondertussen min of meer gewoon: doorgaans een tweetal keren per dag voor een drietal uren, soms meer soms minder en op andere uren.
Omdat we in de week van de eenheid zijn lezen we onder een eenvoudig avondmaal het verhaal van Petrus bij Cornelius met zijn familie en vrienden (Handelingen 10, 9 48). We gaan dit bij gelegenheid eens met zijn allen uitbeelden om het gebeuren goed te laten doordringen.
Donderdag krijg ik een lang getuigenis van christenen uit Aleppo. Intriest. Huizen, scholen, fabrieken verwoest. Mensen die het noodzakelijkste missen. Groepen die bewapend worden door Saoedi-Arabië en Qatar, gesteund door het westen, om een strenge islamitische staat te vestigen, wat de mensen van Aleppo niet willen. Kinderen van 13-14 jaar die als soldaten met duizenden dollars betaald worden om te doden en te vernielen. Ze komen uit Pakistan, Afghanistan, Somalië En dan die 200 doden enkele dagen geleden in de universiteit van Aleppo, tijdens de examens. Het westen is terroristen aan het bestrijden in Mali en Algerije en hier komen ze de terroristen steunen! Sommigen hebben me al gevraagd: hoe zit het nu met de priesteropleiding? Welnu, ik zal daarover een uitvoerig rapport afleveren aan de nieuwe bisschop. Ziehier enkele losse gegevens. De voormiddag besteden de jongens aan handenarbeid, in de namiddag zijn allerlei lessen voorzien voor hen die ze nodig hebben: Arabisch, Frans, Engels en theologie en spiritualiteit Vier volgen theologie. Bovendien is één Syriër wegens de oorlog voorlopig naar zijn moeder, die weduwe is en bescherming nodig heeft. En als er hier in de toren ooit jongens het leven willen meeleven, is er geen enkele bezwaar dat zij alles mee volgen. Na mijn studieopdracht in AGRIPO heb ik net lang genoeg in het grootseminarie van s Hertogenbosch les mogen geven om het geheel van de moraaltheologie eens rustig te herwerken en aan te passen. En nu kan ik hetzelfde opnieuw doen, vanuit de eigen inspiratie van deze gemeenschap. We proberen daarbij alvast Bijbelstudie, patrologie en kerkgeschiedenis in te schakelen. En een van de jongens die een graad in filosofie heeft van de universiteit van Princeton, bereidt een cursus voor over antieke filosofie. En als de oorlog voorbij is zullen we wel zien hoe we het programma kunnen aanvullen met bereidwillige docenten van buiten af, die eens enkele maanden hier onder ons willen verblijven om een vak te geven. Geschikte kandidaten zijn welkom. Ook zij die een interessante sessie over een nuttig onderwerp willen komen geven. We moeten voorlopig nog wel erg voorzichtig zijn. Hier in Syrië hebben we de voorbije twee jaar uit het buitenland niet veel anders gekregen dan vechtjassen met wapens. De president noemde hen in zijn toespraak van 6 januari 2013 slaven die hun bevelen krijgen vanuit het buitenland. Die kunnen we missen. We zullen hier zelf de programmas voor een priesteropleiding wel vaststellen.
Uit verschillende landen krijgen we bericht dat er moeilijkheden zijn met onze website: www.maryakub.org Ook is het filmpje van 40 minuten dat de jongens voor Kerstmis gemaakt hadden blijkbaar nog niet te zien. En ze hebben het zo ijverig, creatief en humoristisch uitgewerkt (hoe moeilijker de omstandigheden, hoe meer nood aan humor; ja de humor moet beslist veel ernstiger genomen worden, zei Victor Frankl al!). Wat blijkt nu? Onze website werd geblokkeerd onder het voorwendsel dat deze website gevaarlijk is (door wie?) En zo zie je maar, contact opnemen met dit klooster kan gevaarlijk zijn. Je zou er een geheel andere mentaliteit en levensstijl mee kunnen krijgen. Eigenlijk zijn we er nog fier op ook nog. Enkele zusters, kinderen en enkele broeders: internationaal gevaarlijk! Ik weet wel dat er een tijd geleden vanuit het buitenland pogingen gedaan werden om de gewone nieuwskanalen over Syrië af te sluiten zodat alleen de gemanipuleerde media hun leugens kunnen verspreiden. We zullen zeker, samen met geheel Syrië, een doorn zijn in het oog van salafisten, wahabieten, djihadisten en allerlei andere terroristen.
26-01-2013 om 08:31
geschreven door Gust Adriaensen
24-01-2013
Archivaris Postelse abdij schrijft boek over pater Otten
Archivaris Postelse abdij schrijft boek over pater Otten
Rafaël-Jan Otten was provisor-cellier van de norbertijnenabdij van Postel van 1943 tot 1977.
Samen met een groep jonge broeders en hun broedermeester, haalde pater Otten, de abdij uit de reële armoede waarin de Postelse norbertijnengemeenschap sinds de Franse Revolutie verkeerde.
Pater Ivo, archivaris van de abdij, was 21 jaar assistent van pater Otten. Pater Ivo heeft nu een rijk geïllusteerd boek geschreven over de figuur en het werk van provisor-cellier Otten.
Het boek telt 130 bladzijden en is een uitgave van de abdij. Het kost 18 euro (bij verzending +4,50 euro, buitenland iets meer) en is te koop -ofwel in Colibrant (VVV-kantoor binnen de abdijmuren) -ofwel rechtstreeks in de abdij: telefoon 014378121-vragen naar pater Ivo -ofwel in de abdij bij de archivaris: 0475-645897, ivo@abdijpostel.be -ofwel door storting op BE31 7330 4053 8855 van Postelre n.v.
24-01-2013 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-01-2013
The new Obama has arrived
In zijn tweede inaugurale speech toonde Barack Obama nog maar eens wat voor een begenadigd redenaar hij is.
Hij beschikt over een vrij krachtige stem. Hij verdoezelt het wat hoekige Amerikaans Engels niet maar hij beheerst op perfecte wijze de techniek van intonatie, ritme, pauzes. Samen met zijn mimiek en handbewegingen, zijn impressionante présence, sleept hij de toehoorders mee, brengt sommigen echt in trance. Hij combineert gebeurtenissen en opdrachten en personen van nu met verwijzingen naar het verleden van Amerka. Hij vermengt bevlogenheid en appel aan de Amerikaanse trots met het werk dat te wachten staat. Zijn redenaarsstijl- en talent doen denken aan die J.F; Kennedy, en nog meer aan die van M.L. King.
Maar die oratorische glansprestatie was niet het 'nieuwe' in Obama's speech. Dat talent kent de wereld van hem. Nieuw was de openheid waarmee hij de belangrijkste taken die hij zich oplegt voor zijn tweede ambtstermijn, openbaar maakte: gelijke kansen voor iedereen, bestrijding van de armoede, zorg voor de kwetsbaren, aanpak van de Amerikaanse wapengekte, een oplossing voor de miljoenen illegale hispanics, gelijke rechten voor de homo's, aanpak van de milieuproblemen en in het bijzonder de opwarming...
Echt een 'liberal' program. En voor vele Amerikanen, zeker voor de Republikeinen, om nog niet te spreken over de oerconservatieve Tea Party, staat 'liberal' gelijk met 'socialisme' en al gauw met 'communisme'. Een gruwel voor rechts Amerika.
Maar Obama gaat ervoor. Nu hij niet meer hoeft bekommerd te zijn om een herverkiezing, voelt hij zich bevrijd om een krachtige poging te wagen, het beeld dat hij heeft van hoe de VS zouden moeten zijn, grotendeels te realiseren. Deze speech maakt hem tot wellicht, naar Amerikaanse maatstaven, tot de meest 'linkse' (bij ons is dat eerder centrum-rechts) president in de Amerikaanse geschiedenis.
23-01-2013 om 11:19
geschreven door Gust Adriaensen
21-01-2013
Wandelen in Brecht
'De Goeien Tijd'. Daar vertrokken we. Brug 11, sierlijk ophaalbruggetje over het kanaal Dessel-Schoten. Al dichtgevroren. Sneeuwlandschap. Slingerpad door Hoofsweer en Kooldries. Talloze kleiputten. Het witte takwerk van bomen en struiken. Dan de witte vlakten. Hier en daar een boerderij.
De abdijtoren als baken. Trappistinnen. Het binnenplein op gelopen. Sneeuwruimende zuster gesproken.
Nederlandse arriveert voor een stilteweekend in het gastenverblijf.
'Bij altijd volzet', zegt de zuster. 'Je hoort en leest vooral kritiek op religie en religieuzen' zegt ze. 'Hier ervaren wij bij onze gasten een grote nood aan stilte, aan bezinning en zingeving, aan gebed'.
21-01-2013 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
20-01-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
Zaterdag 12 vrijdag 18 januari 2012
Omdat abouna Georges, de byzantijnse priester uit Qâra ook deze dagen niet één keer kon komen wegens de onveiligheid, (wat we wel gehoopt hadden) heb ik gisteren met de gemeenschap uiteindelijk de ritus van de zegening van het water gedaan. Op de middag vierden we de eucharistie en daarna volgden de lange gebeden en lezingen met een processie doorheen heel het huis (behalve de toren), waarbij iedere kamer werd gezegend onder het zingen van liederen afgewisseld met gebeden. Dit hoort eigenlijk bij het feest van Epifanie.
Het mysterie van de menswording in het Oosten wordt wellicht dieper en ruimer doordacht en beleefd dan in het Westen. Voor ons gaat het nagenoeg uitsluitend om de kribbe en het tedere gebeuren van de geboorte van een Kindje. Het is zowat het enige feest dat gelukkig - nog enige invloed heeft op het openbare leven. Onze dorpspleinen die heel het jaar overvol zijn, hebben met kerstmis hier en daar nog een plaats vrij voor een kerststal en het lawaai van toeterende autos wordt voor één keer nog overstemd door mooie kerstliederen. Het is een teken dat er diep in het hart van ieder mens toch een hunker is naar echte vrede.
In het Oosten gaat het echter om de vele verschijningen van God in deze wereld. In de antifoon op de lofzang van Maria in de Latijnse vespers van Epifanie of de Openbaring is daar nog iets van overgebleven: de wijzen die door de ster naar Bethlehem geleid worden, Jezus die op de bruiloft van Cana water in wijn verandert en Jezus die gedoopt wordt in de Jordaan. Hierbij wordt ook onze deelname aan Jezus leven door ons doopsel gevierd.
Vandaag is het de grote opruim van het kerstgerief met kerstallen en versieringen terwijl we nu eigenlijk de traditionele kerstsfeer beleven: - 6 graden en een pak sneeuw. Dit betekent ook dat de leidingen bevroren zijn die het water van de zonne-energie naar de douchen moeten brengen. En voor een ijskoude douche lopen zelfs onze sterkste ijsberen nog niet warm. Bovendien is er hierna in de toren helemaal geen water meer dat uit de kranen komt, ook geen koud water. Even wachten of elders water zoeken. Maar ook nu gaan onze gedachten en gebeden naar de massas vluchtelingen in Syrië en er buiten, die veel erger onder de koude lijden, de meest elementaire beschutting moeten missen en niet eens de kans meer krijgen om, zoals wij, te leven van het werk van onze handen.
Zondag is een geweldige uitvinding, die hier echt als een vrije dag wordt beleefd. Op de middag is er een feestelijke eucharistie. Omdat de byzantijnse priester uit Qara die enkele kilometer nog steeds niet in veiligheid kan afleggen zorg ik voor de zondagseucharistie volgens de Latijnse ritus maar wel in byzantijnse kleding (goudgele met vele versieringen en goud, schitterend) en vele Arabische gezangen en gebeden. Ook houden we een processie voor de offergaven. De drie kleine meisjes, die hier opgevangen zijn, hebben hun mooiste engelenkleedjes aan, omdat ze ook enkele liedjes zingen en zij mogen bij de processie het processiekruis en de twee cherubijnen dragen.
Na de eucharistie wordt nog wat aan het eten gewerkt en als het klaar is zoeken we een gezellige plek voor het middagmaal. In de zomer is dat meestal in de schaduw in de tuin, in de winter, zolang het kan zoals nu , in het atrium. Dan volgt een flinke rusttijd en in de late namiddag of de vroege avond kijken we meestal samen naar een religieuze, leerrijke, stichtende of komische film. Door de jaren heen hebben vele mensen ons goede dvds gegeven (altijd nog welkom natuurlijk) om van te genieten. En deze avond hebben we genoten van de oude dvd Les cloches de Ste Marie (een jonge aalmoezenier Bing Crosby in een school, bestuurd door een zuster directrice Ingmar Bergman omring door een hele groep zusters en alle grappige spanningen ermee verbonden).
Er zijn natuurlijk vele mensen die s zondags noodgedwongen moeten werken, maar over het algemeen zou een grondig herstel van de zondag voor velen een weldaad zijn. Goede inspiratie hiervoor is te vinden in de prachtige apostolische brief van Johannes Paulus II over de Dies Domini, de Dag van de Heer (31 mei 1998). Hij legt nauwkeurig uit dat de Zondag is: 1. De dag van de Heer (om God te danken voor de schepping en de verlossing), 2. De Dag van Christus (die ons door zijn sterven en verrijzen de herschepping, verlossing en uitstorting van de Geest gaf), 3. De dag van de Kerk (de familiale geloofsgemeenschap in lofzang verzameld rond de eucharistie), 4. De dag van de mens (die tijd neemt voor de rijkdom van het leven en de geestelijke waarden van gebed, bezinning, liefdedienst, vreugdevol samenzijn) en 5. De dag der dagen of de Heer der dagen (met het beleven van het ritme van de zondag, het wekelijks paasfeest, valt heel het leven in zijn juiste plooi).
Maandag begint heel de gemeenschap weer aan de amandelen. Er zijn nog flink wat zakken te doen. En de kamer die uitgebrand is, de enige die echt verwarmd was, moet grondig gepoetst en hersteld worden. Bovendien hebben we plots een aanvraag gekregen van een winkel in Libanon die een hoekje wil vrij houden om onze producten (kruiden, zalven, snoeperijen ) te verkopen. Er is voorlopig nog werk genoeg.
Dinsdag hebben we plots nagenoeg gans de dag stroomonderbreking gehad. Wel hadden we overdag flinke zon, zodat we toch even ons wasgoed konden laten drogen. Ons wasmachine is nog altijd kapot maar ondertussen hebben de jongens een ander gevonden dat ze wel gerepareerd hebben. Het wekt, al is het wat primitief.
Op diplomatiek vlak is er een erg positieve ontwikkeling. Vorige vrijdag is er een bescheiden ontmoeting geweest tussen Washington, Moskou en L. Brahimi. De Russische woordvoerder van buitenlandse zaken Alexander Loukachevitch kon meedelen dat Rusland consequent vasthoudt aan de principes: alleen de Syriërs mogen over hun lot beslissen en wel zonder enige voorafgaande voorwaarde van buiten af, op basis van het communiqué van Genève (30 juni 2012). Verder is er ook een ontmoeting geweest tussen Egypte en Iran , waarbij Egypte opgeschoven is naar de politieke oplossing, door Iran voorgesteld. De zoon van koning Abdallah van Saoedi-Arabië, prins-opvolger Abdel Aziz heeft vervolgens in Jordanië een discrete ontmoeting gehad met Syrische officieren en beloofd de hulp aan terroristen drastisch te verminderen. Hij heeft zich daarmee gedistantieerd van de emir van Qatar. Amerika begint ondertussen meer schrik te krijgen van salafisten en jihadisten verbonden met Al Qaeda dan van Iran, waardoor de ontwrichting van Syrië diplomatiek minder belang krijgt. Denken we aan de oude volkswijsheid: wie wind zaait zal storm oogsten. De grens met Turkije schijnt gesloten te zijn om de stroom van terroristen af te sluiten. Ik begrijp wel niet goed hoe ze een grens van nagenoeg 800 km kunnen afsluiten, maar daar moeten wij gelukkig niet voor zorgen. En hoe de wijzen uit het Oosten, die Jezus in Bethlehem kwamen aanbidden en Hem hun gaven brachten, nu terug thuis moeten geraken weet ik ook niet, maar die zullen wel een omweg vinden.
Op diplomatiek vlak is alles klaar om spoedig tot vrede te komen in Syrië. De rust op het terrein is er echter nog lang niet. Turkije, Qatar en Frankrijk kunnen dan wel diplomatiek geïsoleerd geraken, zij blijven openlijk terroristen steunen (ongetwijfeld ook met de geheime steun van Amerika en anderen). Zij gaan verder met te proberen alsnog het land te ontwrichten en in te delen in etnische groepen, waarbij de christenen helemaal moeten verdwijnen. Ook in onze eigen omgeving is het gevaarlijker en onrustiger dan ooit. Woensdag is het een dag geweest van kidnappings, aanslagen en moorden. Allemaal hier in de buurt. Dinsdag en woensdag hebben we nagenoeg heel de dag én de nacht stroomonderbreking gehad, op enkele luttele uren na. Er is die twee dagen hard gewerkt, tegelijk aan de amandelen en aan het verwijderen van het roet van de balken van de uitgebrande kamer. De fraters aan het werk in die uitgebrande kamer zaten zelf helemaal onder het roet en bleven buiten eten om daarna nog een tijd door te werken en dan hopelijk een warme douche te nemen. Het weer is ondertussen iets minder koud geworden.
Woensdagavond hebben we ons eenvoudig avondmaal genomen in een zaal boven, waar overdag in groep aan de amandelen wordt gewerkt en waar een houtkacheltje geïnstalleerd is. Erg gezellig avondmaal bij kaarslicht en bij enige warmte. Bovendien was er weer iemand jarig en dus verscheen er een taart met kaarsjes, waarvoor we deze keer dus de lichten niet hoefden te doven omdat er helemaal geen karhabah of elektriciteit was.
Donderdagavond celebreren we de eucharistie op voorspraak van de hl. Antonius, de grote, de vader van het monnikendom. s Avonds besluiten de fraters om nu toch maar eerst de toren de gaan zegenen, wat nog altijd niet gebeurd is. Met kruis en wijwater trekken we zingend en biddend van onder naar boven en terug: Hoe blij was ik toen men mij riep, wij trekken naar Gods huis (psalm 122). We zijn juist binnen ofwe worden opgeschrikt door ontploffingen. Rond het klooster is er een bombardement van het leger bezig. En het is wel heel dichtbij. We doen rustig heel onze toer langs alle kamers, met begin en einde in de kapel. We wachten nog even en we horen ondertussen geen ontploffingen of schoten meer. Vlug terug naar de refter, langs de kortste weg over de koer. Iedereen is klaar voor het uur O. Ik haal het Allerheiligste Sacrament uit de kerk en breng het in veiligheid. Dan gaan we rustig in de refter in de zetels zitten. Ter ere van de hl Antonius en zijn naamgenoot onder ons, hebben de zusters weer een verjaardagstaart voorzien. Er wordt gezongen en gesnoept. Ondertussen is Faycal, onze engelbewaarder, alawiet er bij gekomen en heeft het jonge soennitisch gezin van de boerderij gehaald. Zij zullen met hun 4 kleine kinderen bij ons in een veilige kamer deze nacht doorbrengen. De boerderij bevindt zich immers aan de andere kant van het terrein, tegen de omheiningsmuur, dus vlak bij de bombardementen. De taart is meer dan groot genoeg, zoals altijd, zodat iedereen een flink stuk krijgt. We hebben geleerd in nood, alle noodzakelijke voorbereidingen te treffen en dan gewoon verder te doen alsof er niets aan de hand is. En iedereen is er gerust in. Dan kijken we naar het tv-nieuws en dat is minder geruststellend. Aanslagen alom, zoals jullie zeker ook te zien krijgen, al zal het met een andere uitleg zijn, zoals de tachtig doden in de universiteit van Aleppo tijdens de examens met nog zoveel meer gewonden.
Wat jullie wellicht niet te zien krijgen is wat volgt. Grote menigte vrijwilligers die naar de hospitalen stromen om bloed te geven, avondwaken alom met mensen van alle gezindten en standen die een brandende kaars in de hand hebben, getuigenissen van jongeren en ouderen, mannen en vrouwen met Syrische vlaggen en fotos van de president die allemaal eenzelfde getuigenis geven: Het Syrische volk is één en wij zullen een volk blijven dat in eenheid verder leeft. Soms is er een felle uitval naar het westen en de golfstaten: Welke vrede willen jullie ons geven? Jullie vermoorden onze kinderen! Mochten ook onze politici deze boodschap horen en verstaan! En in Moskou dwarrelt de sneeuw neer op een menigte mensen die bloemen neerleggen voor de slachtoffers in Syrië. Neen, in Syrië is er geen burgeroorlog onder het volk bezig waar het westen zo graag zou komen helpen om dan de macht te grijpen. Het Syrische volk vecht tegen een laffe buitenlandse samenzwering en zal deze ook overwinnen, zij het na vele doden en verwoestingen.
Wat mij altijd opnieuw treft is het volgende verschil. De jihadisten en terroristen die gevangen genomen zijn hebben nagenoeg allen hetzelfde zwart uiterlijk met grotendeels bedekt gelaat. Ze hebben geen gezicht en geen naam. De Syriërs die vol getuigen van hun wil om als één familie te blijven leven, spreken met een open blik. Het doet me denken aan de farao in de tijd van Mozes toen hij bevolen had alle Hebreeuwse jongetjes te doden. Hij heeft geen naam. De twee vroedvrouwen die moedig zijn bevel naast zich neerlegden hebben wel een naam: Sifra en Poea. Zij zijn de voorloopsters van de echte feministische beweging, vrouwen die het leven koesteren en verdedigen.
20-01-2013 om 14:56
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2013
Archivaris Postelse abdij schrijft boek over pater Otten
Archivaris Postelse abdij schrijft boek over pater Otten
Rafaël-Jan Otten was provisor-cellier van de norbertijnenabdij van Postel van 1943 tot 1977.
Samen met een groep jonge broeders en hun broedermeester, haalde pater Otten, de abdij uit de reële armoede waarin de Postelse norbertijnengemeenschap sinds de Franse Revolutie verkeerde.
Pater Ivo, archivaris van de abdij, was 21 jaar assistent van pater Otten. Pater Ivo heeft nu een rijk geïllusteerd boek geschreven over de figuur en het werk van provisor-cellier Otten.
Het boek telt 130 bladzijden en is een uitgave van de abdij. Het kost 18 euro (bij verzending +4,50 euro, buitenland iets meer) en is te koop -ofwel in Colibrant (VVV-kantoor binnen de abdijmuren) -ofwel rechtstreeks in de abdij: telefoon 014378121-vragen naar pater Ivo -ofwel in de abdij bij de archivaris: 0475-645897, ivo@abdijpostel.be -ofwel door storting op BE31 7330 4053 8855 van Postelre n.v.
18-01-2013 om 23:13
geschreven door Gust Adriaensen
16-01-2013
Van Besien had gelijk
In een tv-debat klaagde Groen-voorzitter Wouter Van Besien aan dat het uitvaardigen van een samenscholingsverbod na een zgn. oproep tot demonstreren in Borgerhout, onverantwoord en alleen maar contraproductief was. Want er was niet echt iets aan de hand.
Uit een bijdrage van de ombudsman van De Standaard blijkt nu dat Van Besien het bij het rechte eind had. In Borgerhout wist men van toeten of blazen. Er was nog niet eens het begin van wat in de verste verte op een demonstratie zou kunnen lijken. Gewoonweg door de aandacht die de krant besteedde aan een stuntelig, doorzichtig, niet gecheckt berichtje, kwam een hele machinerie op gang, met als toppunt van publiciteit: het ondoordacht en overhaast uitvaardigen van een samenscholingsverbod. Klap op de vuurpijl: De Standaard gaf aandacht aan dat berichtje gewoon als bladvulling. Er was nog wat ruimte en die moest dringend opgevuld worden, schrijft de ombudsman.
Met het uitvaardigen van samenscholingsverboden moet je overigens in een democratisch systeem uiterst voorzichtig omspringen. Het is een maatregel die je niet neemt als het om pietluttigheden gaat.
16-01-2013 om 09:23
geschreven door Gust Adriaensen
15-01-2013
De procureur en de partijvoorzitter
Een aantal uitspraken van de Antwerpse procureur in een uitgebreid interview in de zaterdageditie van De Standaard, zijn Groenvoorzitter Wouter Van Besien in het verkeerde keelgat geschoten. Zijn reactie kreeg nogal wat aandacht in de pers en op tv.
Sommige politieke tegenstanders probeerden Van Besien ervan te beschuldigen dat hij geen oog had voor de zgn. 'kleine criminaliteit'. Nochtans had Van Besien er vanaf het begin op gewezen dat zowel de kleine als de grote criminaliteit aangepakt moet worden.
In een debat op tv, citeerde Van Besien op zijn eigen, wat aarzelende maar authentieke, correcte en rustige manier uit het interview dat vorige zaterdag in De Standaard verscheen. Zonder agressie, zelfbeklag, gespeelde verontwaardiging of intimidatie wees hij erop dat in het interview de procureur de leefloners en de vreemdelingen met name viseert en dat dergelijke discriminatoire uitspraken niet kunnen voor een procureur.
In het interview zegt de procureur ook dat de doorsneeburger niet wakker ligt van de grote criminaliteit maar vooral last heeft van overlast en kleine criminaliteit. Dat zal wel grotendeels kloppen maar op die manier ontstaan er een indruk, een perceptie van minimalisering van de grote criminaliteit, bv. de reusachtige drugstrafiek in de Antwerpse haven..Van Besien klaagde ook het lakse optreden van de Antwerpse autoriteiten tegen de gekende, reusachtige diamantfraude aan.
Op basis van de tekst van het interview, is m.i. de kritiek van Van Besien en ook van anderen (o.a. juristen) terecht. Als de procureur van mening is dat het interview onvolledig of onjuist weergeeft wat hij verklaard heeft, dan moet hij de journalist en de krant aanpakken en rechtzettingen of aanvullingen eisen.
15-01-2013 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
14-01-2013
René Stockman: 'De cultuur van de dood grijpt om zich heen'
Naar aanleiding van het euthanaseren van tweelingbroers, schrijft de heer Stockman, algemene overste van de Broeders van Liefde, een aantal overwegingen, die bijzonder waardevol zijn en naar naar de kern van de zaak gaan.
Ik geraak er sterker en sterker van overtuigd dat voorstanders van euthanasie onvermijdelijk verstrikt geraken in de ijzeren logica van de (bijna)absoluutheid van het zelfbeschikkingsrecht. Het eindpunt van die logica kan niet anders zijn dan het recht van elke persoon of zijn omgeving om een einde te (laten) maken aan zijn leven en daarbij een beroep te kunnen doen op een door de overheid voorzien en betaald wettelijk en medisch systeem.
Waarvoor vaak gewaarschuwd werd, nl. het 'hellend vlak', functioneert al volop op een dodende manier: uitbreiding naar alle leeftijdsgroepen, naar alle vormen van lijden of handicaps.
Kortom: de ultieme banalisering en extreme individualisering van leven en sterven. Bovendien wordt het gecreëerde wettelijk kader meer en meer een lachertje.
Het is goed dat mensen als Stockman zich inzetten'opdat de cultuur van het leven het blijft halen op de cultuur van de dood'.
14-01-2013 om 17:34
geschreven door Gust Adriaensen
13-01-2013
'Verzuiling in Vlaanderen - Een In Memoriam'
De gerenommeerde socioloog Luc Huyse schrijft dat de verzuiling in Vlaanderen zo goed als dood is.
Het verwondert me al lange tijd dat wetenschappers, in het bijzonder sociologen, het bijna uitsluitend hebben over 'levensbeschouwelijke' verzuiling. Ook Huyse stelt in zijn artikel dat decennialang het maatschappelijk leven georganiseerd werd op basis van levensbeschouwelijke keuzes maar dat die tijd bijna helemaal achter de rug ligt.
Uiteraard hebben die levensbeschouwingen een belangrijke rol gespeeld. Maar aan de basis van de keuze lag vaak de sociaal-economische situatie van het individu of de familie of de groep. En die vorm van 'verzuiling' is blijven bestaan en door het dalend belang van de levensbeschouwelijke keuze, belangrijker en belangrijker geworden.
Er is naar mijn mening een groeiende verzuiling. De scheidingslijnen tussen de verschillende sociaal-economische zuilen, manifesteren zich volop in het maatschappelijk leven. Ze zijn te zien in de cultuur, de sport, het onderwijs,de politiek, de vrijetijdsbesteding, de ruimtelijke ordening,de huizenbouw, enz.
Of is de gettovorming in achterstandswijken en villaverkavelingen geen verzuiling?
13-01-2013 om 16:43
geschreven door Gust Adriaensen
12-01-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
Goede Vrienden,
De toespraak van Bachar el-Assad, door het westen uitgejouwd, is hier een fameuze opkikker geworden. Hierbij enige toelichting mijnerzijds Van harte P. Daniël
Zaterdag 5 vrijdag 11 januari 2013
Bij de gewone poets van de zaterdag komt er onverwachts een opdracht bij voor de fraters in de toren. De deur van de wasmachine, die al een zekere leeftijd heeft, is kapot en kan blijkbaar alleen met een nieuw onderdeeltje hersteld worden. En dat onderdeeltje is niet in Qâra te krijgen maar in Deir Attieh. Het zal dus even duren vooraleer iemand dat voor ons daar gehaald heeft. Met zes mannen, waarvan de meerderheid toch wel wekelijks de nodige vuile werkkledij heeft, is de wasmachine nagenoeg dagelijks in gebruik. Het zal voor de volgende periode dus even handwerk worden, maar daar ga je ook niet van dood. En als de zon af en toe wil blijven schijnen kunnen we onze meest noodzakelijke kleding wel gedroogd krijgen. Het weer is overigens uitzonderlijk zacht. Gelukkig valt er af en toe wel wat regen, zoals vandaag.
De middag beginnen we een uur vroeger dan gewoonlijk aan het gebed omdat nu de koninklijke uren gezongen worden van het groot feest van Epifanie. Het zijn de primen, tertsen, sexten en nonen die samen twee uur duren. Er is vandaag om een of andere reden voor het grootste deel van de dag geen elektriciteit en zo heeft men nog enige tijd nodig om het middagmaal klaar te maken. Om twee uur kunnen we aan tafel. s Avonds drinken we om 19.00 uur een tas thee en knabbelen daarbij enkele gebakken kastanjes, als voorbereiding op het lange vespers met eucharistie van Epifanie. Voor de Kopten, Armeniërs en vele anderen is het zelfs hun Kerstfeest, zoals we even op tv zien. Om 7.30 u mogen de kinderen, zoals gewoonlijk op vrijdagavond, een programma volgen op tv van de Hollywood cartoon Tom en Jerry. Erg grappig. Om kwart over acht zingen we de vespers met aansluitend de eucharistie, wat samen ongeveer twee uur en een kwartier duurt. Om half elf gaan we naar de refter om in de zetels met een bord op onze schoot wat lekkers te verorberen en er een tas thee bij te drinken. Om twaalf uur verschijnt een taart voor de jarige, het nieuwe jaar.
De Openbaring of Epifanie van Onze Heer en Redder Jezus Christus is hier in het Oosten het eigenlijke grote feest van het verschijnen van God in onze wereld (de theofanie): zijn geboorte, de aankondiging aan de herders, de ster die aan de wijzen verschijnt, zijn doop in de Jordaan, als begin van zijn openbaar optreden. In de gebedstijden komen al deze aspecten uitvoerig in de indrukwekkende schriftlezingen aan bod. Zo waren er in de vespers 15 lezingen, een beetje zoals in de Latijnse liturgie in de paaswake. De laatste is het evangelie en daarmee begon de eucharistie. Grote nadruk ligt op Jezus doop in de Jordaan en de doop van de catechumenen. De diensten hebben ook iets van onze Paaswake met de lezingen uit Genesis en Exodus. In de Latijnse liturgie wordt veel nadruk gelegd op Jezus openbaring tijdens de bruiloft van Cana. In de volksmond spreekt men in het westen van het feest van Driekoningen, hoewel het evangelie helemaal niets zegt over drie koningen. Het zijn wijzen die drie geschenken aanbrengen: goud, wierook en mirre.
Zondag 6 januari 2013.
s Middags vieren we plechtig de eucharistie van de zogezegde Drie Koningen, want ook nu is abouna Georges, de byzantijnse priester uit Qâra niet gekomen.
s Avonds volgen we de lange toespraak van Bashar el-Assad op tv. In de prachtige operazaal met meerdere balkons en vele honderden toehoorders in Damascus sprak hij tegen de achtergrond van een immense Syrische vlag die van dichtbij gezien, bestond uit de pasfotos van de gesneuvelden. Vele malen werd zijn toespraak onderbroken door een enthousiast applaus wanneer hij sprak over de volgende themas: de soevereiniteit van Syrië en de politieke oplossing waarover niet onderhandeld kunnen worden, voorwaarden door het buitenland opgelegd zijn onaanvaardbaar, de strijd tegen de terroristen en hen die het land van buiten af willen ontwrichten, dank aan hen die Syrië steunen, de martelaren die gevallen zijn en de inzet van het leger (mogelijk zijn er 35.000 soldaten gesneuveld!), degenen die oprecht ijveren voor hervormingen in dialoog en verzoening in het land, de burgers die helpen de terroristen te bestrijden, de Golan die van Syrië blijft, de Palestijnen die in Syrië leven en als Syriërs worden erkend. Hij besloot met: wij hebben rechten en God is altijd met het recht. Herhaaldelijk verwees hij naar het lijden en de droefheid in zovele gezinnen om de dood van geliefden en tevens naar de pijn omdat op zovele plaatsen het noodzakelijke nog ontbreekt om te leven. Maar de eensgezindheid en volharding in de vaderlandsliefde is de balsem in deze wonde.
Na zijn lange toespraak werd hij door de enthousiaste menigte omstuwd die bleef applaudisseren en zijn naam scanderen. Ik zou wel eens willen weten welk zogenaamd democratisch land een leider heeft die zo open en oprecht zijn democratische inzet in dergelijke moeilijke omstandigheden kan tonen! Hij heeft de vinger op de wonde gelegd. De strijd gaat tussen het Syrische volk en terroristen, de slaven die hun bevelen krijgen van het buitenland. Hij zoekt partners die in dialoog willen treden om het land in zijn soevereiniteit te steunen met respect voor de constitutie. Hij heeft de verschillende stappen voor een mogelijke politieke oplossing aldus omschreven: eerst een akkoord over het ophouden met terroristen geld en wapens te geven en de terroristen verwijderen, dan zal het leger zijn acties ook staken; daarna het controleren van de grenzen om de stroom van terroristen tegen te houden, vervolgens een nationale dialoog gebaseerd op de soevereiniteit van het land, zonder buitenlandse inmenging, verder wordt een groep opgericht die de nieuwe hervormingen gaat realiseren, dan nieuwe verkiezingen voor een nieuw parlement en een nieuwe regering, tenslotte zal het land heropgebouwd worden en allen die schade geleden hebben geholpen worden. Daarbij zal amnestie gegeven worden aan gevangenen die omwille van opstanden zijn opgepakt. Terecht zei hij dat Syrië van buiten af geen politieke hulp nodig heeft, maar wel dat men ophoudt de terroristen te steunen. Als een zogenaamd overgangsregering dient om het land naar ontwrichting of bezetting te brengen, hebben we die niet nodig. De Lente is een zeepbel. Het land behoort aan hen die het verdedigen en niet aan hen die het vernietigen. Alles zal steunen op de wil van het Syrische volk, daarom wordt alles onderworpen aan een referendum.
Door een referendum voorop te stellen heeft Bachar el-Assad drie slagen in eens behaald. Voor Syrië en voor heel de wereld heeft hij duidelijk gemaakt dat er aan de soevereiniteit van het land (verworpen door het westen en de golfstaten) niet kan getornd worden en dat hij de enige wettige leider is, die land en volk kan en zal verdedigen tegen de buitenlandse samenzwering. Omdat er verschillende landen zullen zijn die bij een referendum zeker gaan beweren dat er bedrog gepleegd is, kan hij daarvoor handig de internationale waarnemers en troepenmacht uitnodigen, waardoor de terroristen moeten verdreven worden. Hiermee maakt hij ook duidelijk dat hij met het volk de agenda bepaalt en niemand anders. Zo haalt hij eigenlijk ook heel de agenda van het westen overhoop. Laat de westerse media nog maar een tijd hun frustraties en ontgoochelingen spuien, samen met de grote meerderheid van het Syrische volk zijn wij blij dat de plannen van het westen en de golfstaten om Syrië te ontwrichten mislukt zijn. Frankrijk (blijft blunderen tegenover Syrië totdat het de werkelijkheid zal zien), Saoedi-Arabië (de voornaamste financier én leverancier van (Amerikaanse) wapens aan het terrorisme heel de wereldbol rond) en Qatar (de kabouter die even klein als rijk en corrupt is) blijven het vertrek van Bachar eisen. Washington (noodgedwongen), Moscou en Damas stemmen in met een vredevolle overgang mét Bachar. De Nationale Coalitie, een creatie van Amerika met figuren van buiten Syrië, blijft aansturen op de ontwrichting van Syrië. Het Vrije Syrische Leger (Free Syrian Army, beter genoemd: Fascistisch Salafistisch Leger) heeft zijn slagkracht al lang verloren en kan alleen nog iets bereiken met het Front Al Noustra, een radicale Al Qaida-cel die zelfs door de Verenigde Naties op de lijst van terroristische organisaties is gezet. En dan zijn ze in het westen verwonderd dat Bachar el-Assad kordaat zegt: wij onderhandelen niet met deze terroristen!
Verder wordt ons klooster op het nieuws nog met eer vermeld naar aanleiding van drie ambulances die vanwege de Italiaanse regering (de carrabinieri) langs het klooster Mar Yakub aan Syrië geschonken zijn. Daarvoor had moeder Agnes-Mariam al tijdens de voorbije zomer gezorgd. De administratieve regelingen bleven echter aanslepen tot nu toe. Nu verschijnen plots op tv onze ingenieur Zaki en onze Abdel Massieh samen met de minister van gezondheid. Zaki (die op dit ogenblik met zijn gezin in Damascus verblijft, bij zijn moeder die weduwe is) geeft een moedige uitleg recht uit zijn hart: hiermee willen we getuigen van de liefde van Christus voor alle mensen, die er nood aan hebben. Een ambulance zal wellicht in Qâra gestationeerd worden. Men wacht echter tot alle terroristen opgeruimd zijn.
Met de maandag begint het gewone leven weer. De voorbije nacht en gans deze dag heeft het gestormd met slagregen. En er is flink wat regen gevallen, wat altijd een grote weldaad is voor de gewassen hier in de woestijn. Dinsdagmorgen is het dan weer volmaakt stil en zien we wat de storm allemaal heeft aangericht. Ook de tent op het dak is door de wind neergehaald en wordt weer opgebouwd. Daarna begint er stilaan sneeuw te vallen. We moeten er wel bijvoegen dat we tot heden nog geen ziektes gehad hebben in de gemeenschap. Ik denk ook dat het eten hier eigenlijk heel gezond is, al is naar Belgische smaak niet alles even lekker (waar niemand last van heeft dan ik alleen).
Ondertussen heeft de toespraak van de president vorige zondag zoveel deugd gedaan aan de bevolking dat er zowat in heel het land manifestaties zijn voor hem en voor Syrië. De heropbouw van het land zal echter pas beginnen of verder gezet worden vanaf het moment dat er geen terrorist meer in het land is. Voorlopig verandert er aan ons familiaal gevangenisleven dus nog niets. Wachten, zeer voorzicht blijven en zeker niet buiten komen.
Het zachte weer is nu voorbij. Het wintert flink. Terwijl bakken sneeuw uit de hemel vallen hebben we op donderdag onze handen vol. Het enige plaatsje dat goed verwarmd was, is ongemerkt in brand geschoten en alles binnenin is roetzwart. Gelukkig zonder verdere gevolgen (hopelijk), tot heden. Het is voor ons een gelegenheid om mee te voelen met de ontelbare Syrische families die veel meer kwijt zijn, wier huizen zijn verwoest of in de vlammen opgegaan. Omdat we vandaag evenwel een enige kans hebben om even in de sneeuw te ravotten en de terroristen nu niet op het terrein zullen komen in deze 40 cm hoge sneeuw, gaan we ons na de middag eerst even uitleven.
Sneeuwballenoorlog voor klein en groot. De boer en de boerin blijven wel in de buurt en houden een oogje in het zeil. Vermits het terrein erg oneffen is en de putten op gelijke wijze als de wegen besneeuwd zijn kunnen er tal van verrassingen verwacht worden, wanneer iemand plots een meter of meer in de sneeuw wegzakt. Zo hebben we heel de namiddag mekaar flink met sneeuwballen bekogeld, onder een temperatuur van -2. Na zowat twee uur was nagenoeg ieder verkleumd van de kou. In de refter laten de kinderen hun besneeuwde kleding en schoeisel gewoon op de vloer vallen met een waterplas voor de halve refter tot gevolg. De kinderen worden direct onder warme dekens in de zetels gelegd en blijven verder koest . De volwassenen spelen nog een spel poker terwijl er wat warme chocomelk gemaakt wordt en zo is het tijd voor de eucharistie.
Zo werd het avond en morgen, dit was de eerste dag van grote sneeuwval. God zag dat het zeer goed was en wij genoten er van. Dank Heer, voor uw schepping, voor de regen en de sneeuw, die niet zullen terugkeren voordat zij deze woestijn hebben doordrenkt en vruchtbaar gemaakt.
12-01-2013 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
11-01-2013
Hypocrisie en populisme ten top
Politici van alle partijen rollen over elkaar heen om de dodelijkste slagen toe te brengen aan een 85-jarige vrouw, koningin-weduwe.
Waarom? Omdat zij van mening (willen) zijn dat de koningin of haar entourage gebruik maakt van fiscale mogelijkheden die de politici zelf gecreëerd hebben, waarvan duizenden Belgen, inclusief deze politici, proberen te profiteren.
De politieke tafelspringers vinden het zelfs niet nodig te onderzoeken of Fabiola het fonds spijst met haar privévermogen of met dotatiegeld. Nee, zij schreeuwen om ter hardst: 'Koninginnetje moet hangen!', want zij weten: dergelijk gebrul doet het goed bij een belangrijk deel van hun kiesvee.
Deze verkozenen des volks die onbeschaamd het niveau van hun wedde zelf bepalen, ook al schitteren velen alleen maar door absenteïsme, schermen nu met de ethiek die volgens hen primeert op de wet die ze zelf hebben gemaakt. Maar wanneer bv. geestelijke leiders morele waarden verdedigen, beroepen deze politieke kameleons zich op de wet.
11-01-2013 om 07:55
geschreven door Gust Adriaensen
In een interview verontschuldigt Gerolf Annemans, de nieuwe voorzitter van het Vlaams Belang, zich voor vroegere uitspraken en standpunten van de partij, die als racistisch en ondemocratisch werden gebrandmerkt. Hij zegt: 'Wij strijden tegen andere partijen, niet tegen mensen, niet tegen vreemdelingen'.
