Een stralende (te warme) zondag, een dag zonder wanklanken, een massa volk, Filip die het uitzonderlijk goed en zelfzeker doet, koningin Matilde en de kinderen die de harten van duizenden veroveren, emoties zowel bij royalties als bij toeschouwers...het zat allemaal snor op de Nationale Feestdag.
Deze geslaagde troonswissel op de Nationale Feestdag met meer dan een half miljoen toeschouwers en met een veelvoud daarvan aan tv-kijkers, zegt veel over wat de meerderheid van de Belgische bevolking wil: geen separatisme, geen republiek. Maar wel 'eenheid in verscheidenheid'.
Het zou uitermate dom zijn, mochten de partijen die zich kanten tegen een separatistisch nationalisme maar in essentie die 'eenheid in verscheidenheid' voorstaan, niet op de gepaste manier inspelen op wat op deze 21ste juli zo duidelijk kwam bovendrijven.
Meer dan waarschijnlijk is men nu al bezig op de hoofdkwartieren van CD&V, SPA, Open VLD, PS, MR en CdH en vermoedelijk ook bij Groen-Ecolo, de tactische lijnen uit te zetten om politiek maximaal de vruchten te plukken van wat zich in de troonswissel op de Nationale Feestdag manifesteerde.
22-07-2013 om 09:13
geschreven door Gust Adriaensen
20-07-2013
Bernard Dewulf: 'Filip I, een man naar mijn hart'
BERNARD DEWULF, de man die in een sierlijke, delicate taal en met diepe empathie, schitterende stukjes schrijft over de 'condition humaine': fragiel, eenzaam, vergeefsheid, melancholisch, tempus fugit..., voelt zich zielsverwant met Filip I de Schuchtere, een man naar zijn hart.
Een fragmentje:
'En nu hij morgen Filip I de Schuchtere wordt, nu hij sierlijker Nederlands aarzelt dan veel Vlamingen, nu ik hem met de stille trots van elke schuchtere, en in een perfect rijm, voor de camera hoorde zeggen: 'Ik ben me welbewúst van de verantwoordelijkheid die op mij rúst', dacht ik aan een andere geliefde, notoire schuchtere: de onlangs overleden Nederlandse schrijver BERNLEF. Twintig jaar geleden schreef die een treffend gedicht over de verlegene, die hij zelf levenslang was. En nu ik het opnieuw las, leek het me ineens, uit het ongerijmde, geschreven voor onze nieuwe koning.'
Schittering
Verlegen maakt iemand op zijn mooist, siert hem van binnen
Verstrikt in aarzelingen houdt hij het schichtig voor gezien
Trilt hij van twijfel of is het inspanning zijn zijn hand niet te laten vangen door gebaar, zijn mond door woord?
Door afwezigheid schittert hij even
Dan kiest hij opnieuw zijn naam en stelt zich handenschuddend voor
20-07-2013 om 09:04
geschreven door Gust Adriaensen
19-07-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
vrijdag 12 vrijdag 19 juli 2013
Terwijl de byzantijnse liturgie op deze zondag de vaders van de zes eerste oecumenische concilies viert waardoor het christelijk geloof een duidelijke en zuivere vorm heeft gekregen, vieren wij de vijftiende zondag door het jaar met het inspirerende evangelie van de barmhartige Samaritaan. s Middags eten we uiteindelijk niet in de hal, waar alles al klaar staat, maar blijven in de refter.Er hing immers een helikopter in de lucht en datheeft voor ons al enkele onverwachte en nare gevolgen meegebracht. Het blijft vandaag echter rustig. In de loop van de week zijn er voortdurend schoten en ontploffingen te horen maar dat blijkt verder op te zijn, vooral op de autostrade.
Dinsdag 16 juli vieren we Onze Lieve Vrouw van de berg Carmel. Hetis voor de gemeenschap een feestdag. Deze dag in 1994 wordt beschouwdals het begin van de restauratiewerken van de ruïne die moeder Agnes-Mariam hier aantrof. Bovendien is deze gemeenschap nauw verbonden met de carmelitaanse spiritualiteit. In de 12e eeuw leefden eremieten op de berg Carmel sterk verbonden met de profeet Elias en met een grote verering voor Maria. Onder druk van de islam weken sommigen uitnaar Europa. Ze ondervonden vele moeilijkheden en kregen veel tegenstand. O.L.Vrouw verscheen echter aan prior Simon Stock en gaf hem het scapulier, dat later voor velen het teken zou worden van hun trouw aan Maria en hun verbondenheid met de carmelitaanse familie (een stuk bruine stof uit twee delen, gedragen op de borst en op de rugzijde). In de 18e eeuw werd dit familiefeest door paus Benedictus XIII uitgebreid tot heel de Kerk als een uitnodiging tot kinderlijke liefde voor Maria. Wij vieren maandagavond de feestelijke vespers met processieen dinsdag wordt als een zondag beleefd. De voorbije nacht hebben we evenwel vele bombardementen gehoord aan het anti Libanongebergte en in ons dorp. In de voormiddag kwam er een straaljager heel laag overgevlogen, wat tot heden een teken was dater ergens aangevallen zou worden. We hebben echter niets gehoord en in de refter gezellig samen gegeten. Voor de feestelijkheid heb ik nog eens Europese koffie gezet. Anderen zijnop deze vrije dag begonnen met mozaïeken te maken. Bij het laatste bombardement zijn er enkele gekleurde glazen in stukjes gevlogen. Dat heeft iemand geïnspireerd om eens alles op te zoeken over het maken van mozaïeken en nu zijn er enkele grote en kleine artiestjes bezigallerlei stukken steen en gekleurd glas in kleine stukjes te kappen. Het is zo boeiend dat de jongens s avonds van op hun matras nog willen voortwerken. We moeten de dag wat vroeger eindigen omdat we bombardementen verwachten. In de late namiddag komen we eerst nog samen om de tekst vanhet evangelie Johannes over de bruiloft van Cana (2, 1-11) te bestuderen in de vorm van een chiasme, waarbij uitdrukkingen hernomen worden in omgekeerde volgorde. Het lijkt voor ons wat kunstmatig maar het is in feite de gewone semitische opbouw van een tekst die organisch groeit zoals een boom met kringen. Het is ook merkwaardig welke rijke betekenissen er uit deze tekst dan vanzelf te voorschijn komen.
Woensdag en donderdag is het hier nog eens algemene mobilisatie omwille van de zatar, de tijm die weer in een zeer grote hoeveelheid geoogst is. Dit brengt veel stof mee. Daarom wordt deze tijm naar boven gebracht in de gangen rond het atrium. Heel het dak van het atrium is toch kapot zodat het stof langs daar weg kan. In plaats van de steeltjes een voor een van hun blaadjes te ontdoen wordt nu een grote hoeveelheid in een doek gerold waarop dan geslagen wordt zodat de meeste blaadjes er al af zijn. Libanezen kunnen deze zatar bij wijze van spreken wel dag en nacht eten. Er is goede hoop dat deze oogst aan een redelijke prijs in Damascus zal kunnen verkocht worden. Ondertussen gaan de stroomonderbrekingen door en donderdag is het van s morgens half acht tot vier uurin denamiddag. s Avonds genieten we van gedempt licht.
Een Algerijnse volksdelegatie heeft een uitgebreid bezoek gebracht aan Syrië. In een verklaring van woensdag 10 juli 2013stellen ze dat alle aspecten van de Syrische crisis duidelijk een buitenlandse samenzwering aantonen. Ze zullen hun best doen om in eigen land de valse berichtgevingen aan te klagen en ze roepen de Arabische wereld en de wereld van de islam op om zich te verzetten tegen wat zij noemen de Zionistische-Amerikaanse plannen. Ze vertrouwen er op dat het Syrische volk, zijn regering en zijn leger in staat zullen zijn deze buitenlandse agressieuiteindelijk te overwinnen. In Aleppo is ook een goede verandering. De voedselbevoorrading is niet meer in handen van het vrije Syrische leger, dat brood stal en aan woekerprijzen verkocht, 500 Syrian Pound voor 10 Syrische platte broden. Nu heeft de overheid terug de leiding heroverd en de broden worden weer verkocht aan 15 SP voor 10 broden!(1 was vroeger ongeveer 60 SP waard, nu blijkt het ongeveer 250 SP te zijn). Verder heeft de universiteit van Aleppo het eredoctoraat ingetrokken dat ze in 2009 verleend had aan R. T. Erdogan omwille van zijn rol in de internationale betrekkingen. Deze man hoort inmiddels bij de club van de internationale criminelen. Hoewel de aanslagen in heel Syrië nog doorgaan,worden overal vele cellen van terroristen uitgeschakeld. Gelukkig neemt de veiligheid geleidelijk toe dank zij de inzet van het leger. De Syrische eerste minister, dr. Wael al-Halqi stelt terecht dat de sleutel voor het herstel van Syrië ligt in het herstel van de onderlinge menselijke verhoudingen. Israël blijft echter in alle betekenissen van het woord stokenen luchtaanvallen op Syrië uitvoeren. Vorige zondag heeft het ook een groterijkdom aan gewassen door brand vernietigd in de Golan, in Quneitra (de dorpen Schita en Har Dar). Israël meent dat recht te hebben in de bezette gebieden. En de Brusselse sjeik Bassam Ayachi, van Frans-Syrische afkomst, heeft vol trots gemeld dat zijn twee zonen als martelaars in Syrië zijn omgekomen. Toen ik vorige zomer in België was heb ik in een Vlaamse krant een uitgebreide reportage over hem kunnen lezen. Hij was zijnzonen aan het voorbereiden om in Syrië te komen vechten.Abdel Rahmad Ayachi is gedood op 19 junien Raphaël Gendron Ayachi op 14 april. Hun leven en strijd zijnnu uitgebreid te lezen. Zij geloofden in een utopische islamstaat, geregeerd door de sharia en gedragen door de bevolking. Dat noemden zij democratie.Voor hen wasde sharia puur Gods wil. Jammer van al die verloren energie. Abdel heef nog ooit onze VRT journalist in Turkije over de grens gesmokkeld. Niet te verwonderen dat onze nieuwsmedia zo eenzijdig berichtten en nu zo moeilijk hun bocht kunnen nemen. En nog een bemoediging vanuit de ambassade van Venezuela in Damascus, waarover we vorige keer al schreven. Nu willen ze ons verder helpen en dringen er op aan om allerlei producten van ons te kopen. Ook de ambassade van Chili wil ons helpen door onze producten te kopen. Heel de verkoop is sinds de oorlog hier stilgevallen. Er werden wel producten overgebracht naar Libanon. Nu zijn het deze ambassades zelf die ons op deze wijze willen helpen. Een ware opkikker.Dank u wel, echte vrienden van Syrië! En tenslotte een moedig gebaar van echte solidariteit met de christenen wereldwijd in Noorwegen. Jonas, Gace Stone, de Noorse minister van buitenlandse zaken heeft aan Saoedi-Arabië de toestemming geweigerd om tientallen moskeeën te bouwen en er een duidelijke uitleg bij gegeven. Als Saoedi-Arabië de oprichting van een christelijke gemeenschap weigert en zelfs beschouwt als een misdaad, hoe kunnen wij hier dan hun moskeeën toelaten!
De huidige internationale lastercampagne tegen moeder Agnes-Mariam is onaanvaardbaar en verdient eigenlijk een proces.Moeder Agnes-Maria begon in 1994 de ruinen te herstellen van Mar Yakub, eens een van de beroemdste kloosters van het midden oosten. Ze werd hierin aangemoedigd door padre Paolo dallOglio, s.j. die toen in de buurt een oecumenische gemeenschap had opgericht, Mar Moussa.Moeder Agnes-Mariam kreeg de zegen en de steun van de toenmalige bisschop, Ibrahim Nehmé. Dit inmiddels hersteld indrukwekkend klooster werd vanaf 2000 al een ware bedevaartsplaats voor heel Syrië. Tegelijk wilde moeder Agnes-Mariam het rijke patrimonium van de kerk van Antiochie doen herleven en vruchten doen dragen voor de plaatselijke kerk maar ook voor de universele Kerk. Daarvoor stichtte ze o.m. la maison dAntioche en Manumed (manuscripts méditerranéens) met steun van Europese universiteiten. In die zin organiseerde ze o.m. grote iconententoonstellingen in Frankfurt (2002) en Parijs (2003), om de rijkdom van het Arabische christelijke geloof te belichten.Zelf heeftze vele iconen geschilderd voor meerdere kerken en kloosters (en schildert nog). Tegelijk werkte ze aan de geestelijke genezing en bevrijding van mensen door persoonlijke begeleiding, retraites, conferentiesen geschriften, waarvoor ze gevraagd werd in binnen- en buitenland. Met de gemeenschap de Orde van de eenheid van Antiochië wilde ze ook daadwerkelijkterugkeren naar de bronnen vanhet oorspronkelijke oosters monnikenleven. Ondertussen had padre Paolo echter zijn houding tegenover haar grondig veranderd.Dit kloosterwas immers ook in het buitenland inmiddels bekend geworden. Al jaren lang trachtte hij op alle mogelijke manieren dit klooster en haar stichteres tegen te werken en te belasteren. Hierop werd vanuit Mar Yakub twee decennia lang niet gereageerd, integendeel. De vele bezoekers werden telkens aangespoord ook een bezoek te brengen aan Mar Moussa. Moeder Agnes-Mariam heeft vele gaven die ze ten volle benut. Hoge bomen vangen veel wind zegt een Vlaams spreekwoord. Jaloersheid is menselijk maarrechtvaardigt geenszins de lastercampagne die nu gevoerd wordt.
Vanaf het begin van de oorlog in Syrië had moeder Agnes-Mariam de heldere overtuiging dat hier hetzelfde gebeurde als ze destijds had meegemaakt met de Libanese oorlog: van buitenaf werd gepoogd het land te ontwrichten en een burgeroorlog uit te lokken. De feiten hebben dit helaas steeds meer bevestigd. Daarom nodigde ze journalisten uit (nov. 2011) om de waarheid te komen vaststellen en verspreiden, nl dat buitenlandsegewapende bendes ongestraft overal gruwelen plegen onder de mom van een spontane volksopstand. Dit was voor al de 16 internationale journalisten een dankbare ontdekking en een ommekeer (behalve voor één Waalse,katholiekejournaliste, die sindsdien als dank voor de gastvrijheid onsis blijven belasteren!). Bij de tweede groep journalisten was de toestand al veel gevaarlijker. Moeder Agnes-Mariam had zelf, met gevaar voor eigen leven de gevaarlijkste centra in Homs en Qousseir bezocht en wilde de journalisten niet in gevaar brengen. Een van haar vele waarschuwingen was, als je er toch naar toe gaat, zorg in ieder geval dat je om drie uur weg bent. Zij had zelf ervaren hoe vanaf drie uur de beschietingen begonnen. Ook de vrt ploeg was daarbij. Onze doorwinterde Franse en Vlaamse oorlogsjournalisten oordeelden echter dat eenzuster hen niets te leren had. Zij meenden allerlei opgezette valstrikken te zien die zijzogezegd doorzagen en wereldkundig wilden maken. Zij sloegen alle raadgevingen in de wind. Zij gingen niet mee met de andere internationale media (CNN, BBC ), door de overheid uitgenodigd en beschermd.Zij wilden geheel onafhankelijk werken. En ja, de Franse journalist werd gedood om 33 min. na drie! Ook onze Vlaamse VRTploeg was daar toen nog aanwezig en wist zogezegdvan niets. Alle schuld ging naar moeder Agnes-Mariammet fantasieën zonder eind over eencomplot. Zij werd door France 24 uitgenodigd om te getuigen, maar haar uitleg was te duidelijk en te overtuigend. Na twee minuten werd de uitzending al afgebroken onder het voorwendsel dat de lijn onzuiver was. Inmiddels zijn er officiële rapporten van de Arabischeliga en van het Franse ministerie van defensie, die bevestigen dat de Franse journalist wel degelijk door rebellen is gedood en bovendien is er eenRussisch rapport dat vernietigend is voor de bedoelingen en de handelwijze van deze Franse journalist en van het Franse ministerie van buitenlandse zaken, die op alle mogelijke manieren vanaf het begin Syrië in diskrediet wilden brengen.
Moeder Agnes-Mariam heeft vanaf het begin willen getuigen van de waarheid in Syrië. Dit werd niet door allen in dank aanvaard. Zo geraakte zij plots op de zwarte lijst van fanatieke groepen die haar wilden uitschakelen. Hoe pijnlijk dit ook was,de gemeenschap heeft aanvaard dat zij voor haar en onze veiligheid zou vertrekken, samen met zr. Carmel. Zij hebben in juni 2012 net op tijd het klooster kunnen verlaten en zijn tot heden, na meer dan een jaar,nog steeds niet kunnen terugkeren. Dit is voor allen een grote pijn.
Nu heeft de partner van de gedode journalist een boek geschreven om wraak te nemen en het tegendeel van de waarheid te beweren.Alleschuld wordt opnieuw uitgebreid aan moeder Agnes-Mariam gegeven, met een overvloed aan zogenaamde onthullingen van dingen die moeder Agnes-Mariam nooit gezegd of gedaan heeft. Getuigenissen worden opgevoerd van mensen die haar nauwelijks of niet kennen om haar als een bijzonder duistere figuur af te schilderen. Van de vele mensen die haar persoonlijk goed kennen is er geen spoor. De schrijfster heeft de medewerking gekregen van het Franse ministerie van buitenlandse zaken en vooral van padre Paolo, die zich uiterlijk vertoontin schapenvacht. Hij spreekt over vrede, dialoog, vasten en bidden maar doet ondertussen niets anders dan oproepen om de rebellen meer wapens te geven en een internationale militaire interventie uit te lokken. Zo bracht hijhier vroeger al grote onrust en verdeeldheid onder de bevolking en de christenen. Van staatswege werd hem toen gezegd dat, indien hij Syrië verlaat, geen visum meer krijgt. De regering heeft hem evenwel niet uitgewezen. Uiteindelijk zag zijn bisschop zich genoodzaakt omwille van zijn wangedrag hem daadwerkelijk het land uit te zetten. Van dan af is hij pas echt begonnen actie te voeren tegen Syrië en tegen allen die zich inzetten voor het behoud van het land.Zijn hoogste overste in Syrië heeft in een brief(7 juli 2012) laten weten dat hij zich niet houdt aan de afspraken, nl om zich niet meer openlijk te mengen in de Syrische crisis en dat zijn houding en uitspraken niet overeenkomen met de houding van de orde. Niettemin doet hij gewoon verder en wordt hij in meerdere landen en ook in Vlaanderen ten onrechte voorgesteld als de grote held van de democratie die door de regering werd buiten gezet. De Leuvense universiteit die hem eens een doctoraat honoris causa verleende, heeft redenen genoeg om dit te herroepen, zoals de universiteit van Aleppo deed met Erdogan. In een open brief schrijft een voormalige vriend over hem: Padre Paolo, je bent niet de woordvoerder van ons, Syrische christenen. Je bent geen man Gods, geen man van vrede maar een man van oorlog. (La Stampa,18/6/2013). Deze Samaad Daoud smeekt de pater geen handel te drijven met het bloed van de christenen. Het gaat hier inderdaadniet enkel om leugen en bedrog, het gaat er om dat een volk en vooral de christenen hierdoor rechtstreeks bedreigdworden. Dit moet stoppen. Het verduisterttrouwens ook iedere oproep tot hulpverlening aan de immense nood waarin de bevolking nu verkeert.
Onwillekeurig denk ik aan de verdachtmakingen van paus Pius XII. Na de oorlog heeft deze paus van nagenoeg alle belangrijkereligieuze en burgerlijkeautoriteiten uit Israël dankbetuigingen gekregen om zijn uitzonderlijke hulp aan de joden tijdens de tweede Wereldoorlog. De toenmalige opperrabbijn van Rome, Israël Zolli, is daarna christen geworden en heeft bij zijn doopin de katholieke Kerk uit dankbaarheid voor paus Pius XII, (Eugenio Pacelli) de naam Eugenio aangenomen. Twintig jaar later ziet een Duits toneelschrijver de kans om alle haat voor de Jodenvervolging op Pius XIIte richten. En de openbare opinie nam dit gewoon over, Joden incluis, die toch het volk van de herinnering zijn. De openbare opinie was plots heel het verleden vergeten. Het heeft decennia geduurd vooraleer de waarheid min of meer terug naarboven kwam en aanvaard werd. Dat is het effect van een georganiseerde lastercampagne.
Hopelijk zal de oorlog tegen Syrië nu stilaan eindigen en kun je in alle vrijheid zelf komen vaststellen watleugen en wat waarheid is.
19-07-2013 om 08:25
geschreven door Gust Adriaensen
18-07-2013
Fauna-akkers in Retie
Door het Regionaal Landschap Kleine en Grote Nete werd dit jaar 43 ha fauna-akker ingezaaid. Het is een interessant alternatief voor dieren die er een schuilplaats in vinden of er nectar halen: vlinders, hommels, solitaire bijen, akkervogels, enz.
Van die 43 ha bevinden zich meer dan 2 ha in Retie. Het kerkbestuur van Sint-Martinus stelde 2 ha in het Broek ter beschikking van de Retiese biebond. Later deed ook het gemeentebestuur zijn duit in het zakje met enkele aren in de buurt van de windmolen. De Biebond ging in samenwerking met het Regionale Landschap enthousiast aan de slag. En het resultaat mag gezien worden: een kleurrijk stukje platteland en een paradijs voor de fauna. De Biebond denkt ook reeds aan het opstarten van een educatief luik in verband met bijen en hun belang, voor scholen en verenigingen.
Een fauna-akker groeit in verschillende fasen waardoor de overheersende kleur steeds wisselt en gedurende de hele zomer nectarplanten aanwezig zijn. In het najaar sterven alle planten af en er blijft een akker achter die de hele winter voedsel geeft aan o.a. akkervogels. Omdat het dood plantenmateriaal op de akker blijft tot het voorjaar, biedt het in de wintermaanden ook beschutting tegen roofdieren, wind en koude.
De fauna-akker werd ingezaaid met verschillende populaire nectarplanten zoals Gele Mosterden knol- en zaaddragende planten als Zonnebloem en Bladrammenas. Erwerd eveneens aandacht besteed aan oude vergeten gewassen als Boekweit en Vlas.
18-07-2013 om 09:36
geschreven door Gust Adriaensen
17-07-2013
Postelse Pracht
De boekenwereld van de abdij van Postel
Op zaterdag 22 juni werd de verneiuwde toonzaal van de abdijbibliotheek in Postel geopend.
Abt Frederic Testaert verwelkomde de gasten en lichtte de betekenis toe van het nieuwe initiatief. Prof. dr. Lieve Watteeuw (KU Leuven), die de nieuwe tentoonstelling inrichtte in samenwerking met de bibliothecaris en de prior van de abdij, gaf uitleg bij de belangrijkste tentoongestelde werken. Mevr. Mia Daems, voorzitster van de Molse gidsenkring, bedankte alle instanties voor deze mooie realisatie en gaf te kennen namens alle Molse gidsen, dat ze met veel enthousiasme groepen in de nieuwe toonzaal willen rondleiden.
De bibliotheek van de norbertijnenabdij in Postel, bevat een schat aan bijzondere boeken: handschriften, incunabelen en uitzonderlijke drukken. Het is abt Colibrant die in het begin van de 17de eeuw de kern van de huidige verzameling samenstelt. In de loop van de 19de en 20ste eeuw wordt de collectie uitgebreid.
Het vernieuwde bezoekerscentrum in de abdijbibliotheek toont de mooste exemplaren uit de verzameling.
Rijkverluchte manuscripten, wiegendrukken uit de vijftiende eeuw, atlassen en prachtige religieuze en wetenschappelijke werken uit de 16de tot de 18de eeuw, brengen de geschiedenis van de boekillustratie tot leven.
Monumenten uit de boekgeschiedenis krijgen een prominente plaats. De sublieme Atlas Major van Johannes Blaeu, de indrukwekkende Polyglotbijbel, het meesterwerk van de Antwerpse uitgever Christoffel Plantin, de invloedrijke Palazzo di Genova, van Pieter Paul Rubens en de geheimzinnige Onderaardse Wereld van Athanasius Kircher die de uitbarsting van de Etna in beeld brengt, worden aangevuld met kleuurijke boekbanden, gravures, houtsneden en originele koperplaten. Het zijn stille getuigen van de rijkdom van de abdijbibliotheek.
De tentoonstelling is met groepen te bezoeken na reservatie. Info en reservatie van groepsrondleiding (altijd met gids, heel het jaar door); Dienst Toerisme Mol, Markt 1a, 2400 Mol, 014 33 07 85, toerisme@gemeentemol.be
(uit Kerk&Leven van 17 juli)
17-07-2013 om 14:23
geschreven door Gust Adriaensen
16-07-2013
Professor Marcel Janssens overleden
Op 11 juli 2013 overleed in Leuven, professor Marcel Janssens, emeritus gewoon hoogleraar aan de Faculteit Letteren van de Katholieke Universiteit Leuven. Hij werd geboren in Grembergen op 28 februari 1932.
Marcel Janssens begon zijn carrière als assistent van professor Aerts, beter bekend onder zijn pseudoniem Albert Westerlinck. Al vlug werd hij docent en hoogleraar. Later werd hij decaan en het toppunt van zijn academische carrière bereikte hij als groepsvoorzitter van de Humane Wetenschappen.
Marcel Janssens bezat niet de bevlogenheid en bekendheid van zijn voorganger aan de Faculteit Germaanse Filologie, José Aerts, noch het charisma van zijn tijdgenoot Herman Servotte. Maar Janssens doceerde wel op een heel gestructureerde manier, ging op een zachte manier met zijn studenten om en liet zich wel geregeld opmerken door humor en ironie, die soms een surrealistische inslag kregen. Janssens had ook grote belangstelling voor Zuid-Afrika en de met het Nederlands sterk verwante taal, het Afrikaans. Het deed hem bijzonder veel genoegen dat mede door zijn inspanningen het Afrikaans uiteindelijk erkend werd als optievak in de opleiding Germaanse Filologie.
Vooral na zijn emeritaat werd Marcel Janssens een veel gevraagd spreker voor het Davidsfonds, de Universiteit voor de 3de leeftijd, en Lessen voor de 21ste eeuw. Naast heel wat literaire studies, schreef Marcel Janssens ook enkele reisverslagen.
16-07-2013 om 07:53
geschreven door Gust Adriaensen
13-07-2013
Voor (bijna) elk kwaaltje is er een kruid in de Postelse kruidentuin
Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.
Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar sinds kort is er voor de kruidenproducten een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.
Alle producten staan vermeld, onderververdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via
13-07-2013 om 10:17
geschreven door Gust Adriaensen
12-07-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
Goede Vrienden,
De voorbije week werd, door een alarmerend bericht van Fides, in de internationale pers verwarring en onrust gezaaid omtrent onze persoon en het klooster Mar Yakub. Dank u voor uw aandacht , maar ik tracht hier een wat evenwichtiger beeld te geven. Nieuwsberichten kunnen bepaalde zaken enorm uitvergroten en ander wezenlijk nieuws achterwege laten. Als we dat helemaal absoluut willen vermijden kunnen we s morgens wel op onze matras blijven liggen We doen alles om moeilijkheden te vermijden maar trouw zijn aan onze levensroeping moet het doel blijven.
Als Jezus de voorzichtige raad van Petrus opgevolgd had, kon hij wellicht zijn aards leven sparen Trouw zijn is iets anders, zo toonde Hij ons.
P. Daniël
Vrijdag 5 vrijdag 12 juli 2013
Het extra werk bestaat deze tijd enerzijds in het verwerken van de oogst en anderzijds in het verder opruimen, herstellen en verfraaien van het huis. Nu zijn het nog de abrikozen die verwerkt worden en ondertussen natuurlijk overvloedig als nagerecht gegeten. Ze zijn kleiner dan wij in België gewoon zijn, maar heerlijk van smaak. Verder is er nu veel werk aan de zata een soort tijm, die hier veel gegeten wordt tussen de falafel. De blaadjes moeten van de steeltjes gedaan worden. En er is een enorme hoeveelheid te verwerken. In de winter is de salonkamer, een soort onthaalkamer of spreekkamer uitgebrand, samen met heel de gang en de aanpalende plaatsen. Ondertussen is het geheel ongeveer hersteld: het houten plafond en de balken, de muren, de deuren, de gangen en de zetels zijnmet geheel nieuwe stof overtrokken.Eigenlijk is alles mooier dan het voorheen was. Ook de elektriciteit is vernieuwd en hersteld. Overal bengelen echter nog elektrische draden, die in trosjes uit een gat in de muur komen. Als je weet waar je aan mag komen heb je overal licht en stroom (als die van hogerhandniet onderbroken is natuurlijk). Ziedaar een soort Arabisch kenmerk. Dat zijn helemaal geen Afrikaanse toestanden, integendeel. Alles is keurig en degelijk gemaakt maar vooraleer iets helemaal afgewerkt is, moet er blijkbaar nog een tijd overheen gaan. Een andere vondst is de opruiming van de schrijnwerkerij. Daar werd nog een oude pot zwarte verf gevonden die wel uit de tijd van de Romeinen leek te komen. Met wat verdunner bleek het nog goede verf te zijn. Alvast werd hiermee de vuilbak in de hoek van de grote binnenkoer geverfd. Dat is een grote ijzeren vierkanten bak met een beweegbaar deksel, niet bepaald aantrekkelijk van aanblik. Pikzwart geverfd schittert hij nu als een waar archeologisch pronkstuk in de hoek.. Dit gaf de fraters de moed en de gedachteom ook de grote ijzeren poort, die met veel smeedwerk versierd is en toegang geeft tot de grote binnenkoer een nieuwebeurt te geven. De speren bovenaan worden in het goud gezet. En zo zal er nog lang gewerkt kunnen worden. Ondertussen is het overdag zo warm geworden datde meesten ergens een koel plekje opzoeken om te werken: met lavendel, abrikozen, zata,naaiwerk Een zuster is in een rustig hoekje een reeks iconen aan het schilderen.
Ook de vorming gaat door.Wij, de twee Vlamingen hebben alvast besloten samen wat Arabisch te leren.Mijnconfrater die enkele jaren eerder hier kwam, heeft meteen gesproken Syrisch geleerd en kan zich meer dan behoorlijk behelpen. Omdat hij geen klassiek Arabisch heeft geleerd volgen wij nu samen la mafarr,de handboeken van M. Van Mol, onze vriend en professor Arabisch te Leuven. We vinden het een degelijke en grondige methode. Terwijl we ons zo amuseren onderde kleine colonnade in het atrium, komt de moeder haar baby in hetvoituurke naast ons zetten, zodat ze zelf wat vrij is om te poetsen. We hebben voldoende filmen van Charly Chaplin en van Louis de Funès gezienom wat grappigesnuitjes te kunnen trekken en de kleine Fadia lacht af en toe terug. Het duurt echter niet lang of Fadia begint te krijsen, totdat we haar uit haar reiskoets nemen en ze met blote voetjes op de tafel mag staan om te kijken wat wij allemaal aan het doen zijn. Meteen heeft ze mijnbaard vast en al een potlood van tafel geveegd. Dit kleine wonder is het bekijken waard. Aan de voetjes zitten precies tien teentjes, aan elk vijf, netjes op een rij. Aan haar handjes heeft zeop dezelfde wijze telkens vijf vingertjes, precies zoals het hoort.Alles er op en er aan. En het beweegt allemaal soepel en onafhankelijk. Na een behoorlijke studieonderbreking met Fadia hebben we haar toch maar terug gelegd. Kort daarna komt haar moeder haar ophalen. Zo hebben we onze taak van kindercrèche met vrucht volbracht.
Zaterdagavond zitten we weer vroeg op onze matras in de schuilplaats, gewapend met een laptop.We lezen eerst het mopje van de dag uit de druivelaar kalender van vorig jaar en dan samen het eerste deel van de encycliek Lumen Fidei over het licht van het geloof, die paus Franciscus geschreven heeft op 29 juni 2013. Het is een vervolg op de encyclieken van paus Benedictus XVI over de hoop en de liefde. Dit geeft ook aanleiding om er samen verder over te delen. Invier avonden hebben we heel de tekst gelezen en overwogen. Het doet ons iets vermoeden van wat Augustinus in zijn Belijdenissen schrijft over zijn eerste ervaringen van het leven in gemeenschap, onmiddellijk na zijnbekering: samen lezen ze in alle vrijheid wat hen boeit en ze delen dit met elkaar. Zo hebben we op onze matras ook het eerste jaar theologie beëindigd.
Gisteren, vrijdag, heeft paus Franciscus een interessante stunt uitgehaald in de tuinen van het Vaticaan. Hij heeft er een beeld van de heilige Michael ingezegend. Meteen heeft hij, wat blijkbaar niet voorzien was, heel het domein en zijn groot huishouden toegewijd aan de heilige Michael en de heilige Jozef. Dit gebeurde in aanwezigheid van paus Benedictus XVI, zodat paus Franciscus de begroeting van de aanwezigen uitzonderlijk kon beginnen met de aanspreektitel: Zijn Heiligheid .Kortom, dit heeft ons geïnspireerd om hetzelfde te doen op zaterdag, na de eucharistie rond de iconen van de hl Michael en de hl Jozef. En of we bescherming nodig hebben. Wijbeginnen natuurlijk met de simpele aanspreektitel van Broeders en Zusters .
Vanaf zondag regent het berichten over een Vlaamse pater die met de dood wordt bedreigd. Ik zou er om den duur zelf nog medelijden mee krijgen. Vanwaar die inhoud eigenlijk komtis ook voor mij een raadsel.Hoewel wij tot heden geen persoonlijke bedreiging hebben ontvangen,zijn wij natuurlijk allen in gevaar omdat rondom ons zich vele gewapende geburen schuil houden, de meest extremistische incluis. We hebben evenwel steeds goede relaties gehad met de bevolking van het dorp, die ook nu niet wil dat aan het klooster geraakt wordt, hoewel acties van buitenlandse extremisten uiteraard onvoorspelbaar blijven.Kortom,deberichtenzijn overdreven en ook onjuist, al zijn ze wellicht goed bedoeld. Hiermee is welhet werkelijke gevaar, waarin wij en de christenen hier verkeren eens goed onderlijnd en dat wordt hoog tijd.Daarbij is er nog iets anders dat ons erg bekommert. Er is een laffe internationale lastercampagne tegen moeder Agnes-Mariam en er zijn de voortdurende insinuaties over ons en de gemeenschap, vooral vanuit christelijke middens. Dit isblijkbaar het lot van degenen die vanaf het begin van de waarheid wilden getuigen en zich blijven inzetten voor het behoud van Syrië, de bescherming van het Syrische volk en van de christenen.
Jammer is de lauwheid van een flink aantal christelijke leiders en gemeenschappen in het westen. Gelukkig zijn er ook anderen, waar we heel dankbaar om zijn. Sommigen menenechter met hollewoorden tot voorzichtigheid te moeten aanmanen, maarzijn nauwelijks geïnteresseerdin wat hier echt gebeurt, laat staan dat ze zich willen engageren om hun bedreigde broeders en zusters daadwerkelijkte helpen. Hun aanmaning totvoorzichtigheid is voor hen een voorwendsel om zich in onverschilligheid af te sluiten voor iedere daadwerkelijke hulpverlening. Geef ons dan maar Kyrill II, de Russisch orthodoxe patriarch van Moskou die vorig jaar op een massamanifestatie in Damascus prominent aanwezig was, daarna de president bezocht en hem dankte omdat van hieruit het christelijk geloof werd verkondigd. En nu roept deze patriarch op tot gebed envraagt dat in alle Russisch-orthodoxe kerken een omhaling gehouden wordt voor het Syrische volk.
In het geheel van Syrië kan het nationale leger de veiligheid steeds meer verzekeren. Toch gaan de moorden en aanslagen nog door. Ook is het in sommige streken verschrikkelijk voor de door rebellen geterroriseerde bevolking, zoals in Aleppo.In onze streek is het vrij rustig gebleven hoewel we iedere avond of nacht nieuwe aanvallen horen. De Nationale Syrische Coalitie heeft sinds 6 juli eindelijk een nieuwe voorzitter, Ahmed Assi Jerba, een man die de belangen van Saoedi-Arabië (in plaats van Syrië) vertegenwoordigt. Het rommelt in de golfstaten. Duidelijk is wel dat Saoedi-Arabië voorlopig de leiding heeft overgenomen in de Nationale Syrische Coalitie, die tot heden gedomineerd werd door Qatar. In de krant Al-Akhbarvan 10 juli 2013 onthult de Syrische president de enorme druk van de westerse landen, die hun aandeel willen veroveren in de ontginningvan de gigantische voorraden van olie en gas aan de kust. Hij kreeg een slordige 21 miljard Amerikaanse dollar aangeboden onder strikte voorwaarden en heeft ze wijselijkgeweigerd. In dit interview vertelt hij ook dat de Russen gedurende gans het conflict in Syrië nooit hun wil hebben opgedrongen.Ze hebben altijd hun mening envoorkeur gegeven maar de beslissing overgelaten aan de Syrische regering. Twee Russische vrachtvliegtuigen hebben inmiddels al7O ton humanitaire hulp overgevlogen naar de luchthaven van Bassel al-Assad. Zelf zijn president en regering al volop bezig met de grote naoorlogse zorgen van het herstel van zwaar geteisterd land. Volgens de president zal het uitroeien van de sektarische haat die het buitenland hier met geweld heeft willen invoeren een prioriteit vragen. In een vorig interview, met het nieuwsblad Al Thanra, heeft hij al gezegd dat godsdienst niet misbruikt mag worden voor politieke doelstellingen. Hij verwees naar de omwentelingen in Egypte die, volgens hem,de mislukking van een politieke islam illustreren. Tenslotte hebben de Russen de huichelarij met de chemische wapens ontmaskerd. Ze hebben Ban Ki-moon onomstotelijke bewijzen geleverd dat rebellen inKhanal-Asal (Aleppo) chemische wapens hebben gebruikt. Zou er vanuit het westen nu nog een nieuwe leugen komen tegen Syrië of mogen we volgende maand stilaan rekenenop een definitieve ommekeer die naar echte vrede leidt? Inmiddels protesteren duizenden Amerikanen én Syriërs in verschillende Amerikaanse steden tegen de steun van Amerika aan de terroristen in Syrië.
Bij het opruimen vinden we nog een brochure Manuel de sécurité (2010), een schitterende uitgave van de ambassade van Frankrijk die uitlegt hoe ze de Fransen beschermt, die in Syrië verblijven, als er iets gebeurt. Het begint met een woord van de ambassadeur dat alle vertrouwen wekt, het vraagt dat je als Franse burger deze brochure altijd bij de hand houdt, het telefoonnummer van de ambassade bij jehebt en ook die van de crisis cel. De opdracht luidt: verwittig ons en blijf waar ge zijt,wij zullen danal het nodige doen. Hoe anders is eens te meer de werkelijkheid.Toen de toestand in Syriëgevaarlijk begon te worden, was de ambassadeur met heel zijnwinkel al vertrokken en dat stond niet in het boekje. Dan zijn de ambassades van Chili en Venezuela, die in Damascus gebleventoch anders.In contact met hen, omwille van een verlopen paspoort, was het ambassadepersoneel heel inschikkelijk en zal voor het nodige zorgen. Ze vroegen zelfs hoe ze hen verder konden helpen. Zonder brochure!
12-07-2013 om 08:58
geschreven door Gust Adriaensen
10-07-2013
Discussie van de dag
De Standaard vult sedert enkele maanden de laatste bladzijde met een zgn. 'Discussie van de dag'. Het recept is eenvoudig. Een of andere politicus of andere BV komt wat langer aan het woord. Een kolom wordt gevuld met tweets van een aantal lezers.
Soms snijden de thema's hout. Vaak getuigt zowel de probleemstelling als de formulering ervan, van een gênant simplisme.
Vandaag werd weer eens een hoofdvogel afgeschoten. 'Viert u morgen 11 juli of heeft 21 juli meer betekenis?'
Het ontgaat de journalist klaarblijkelijk dat hij in één vraag twee zaken vermeldt, die weinig of niks met elkaar te maken hebben. Vieren op 11 juli en betekenis geven aan 21 juli. Totaal verschillende categorieën. De overgrote meerderheid van degenen die op straat komen op die dagen, wil vieren. Dat is ze geraden ook. Want zowel de 11 julifanaten als de 21 julihysterici die met vlammende toespraken, vlaggenvertoon en optochten, die dagen 'betekenis' willen geven, komen extreem gedateerd, oubollig over.
Een correcte vraag is: viert u morgen 11 juli of viert u over tien dagen 21 juli? Mijn echt gemeend advies is: als je graag viert, vier ze verdorie allebei en geniet ervan!
En om het aantal vieringen met een historisch worteltje (het hoeft allemaal niet zo precies te kloppen), nog te verhogen, kan iedere gemeente in zijn geschiedenis duikelen en bv. de burenruzies, de grensgeschillen en hun afloop, waardig bevinden om jaarlijks een feestje te bouwen.
Voor mijn stek heb ik al een 'betekenisvolle viering' gevonden. De 'grensoorlog' tussen de heerlijkheid Retie en de heerlijkheid Kasterlee. Hij brak uit in 1540 en werd pas beslecht in 1859, ik meen op 11 juli. In het voordeel van Retie. Dankzij koning Leopold I, die vierkant achter Retie stond. Merci, sire. 11 juli 1859: een jaarlijkse viering meer dan waard!
10-07-2013 om 19:57
geschreven door Gust Adriaensen
Gezondheidsrisico's van draadloze technologieën
Teslabel asbl, vereniging die strijdt tegen elektromagnetische vervuiling, waarschuwt in een brochure voor de gezondheidsrisico's van draadloze technologieën.
Zij zenden continu hoogfrequente straling uit die neurologische en cardiologische problemen kunnen veroorzaken. Ook zijn negatieve effecten mogelijk op het functioneren van het gehoor en het zicht. Draadloze technologieën ondermijnen de gezondheid op een langzamen en sluipende manier, aldus Teslabel asbl. De vereniging raadt aan steeds voor kabels te kiezen.
10-07-2013 om 07:23
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2013
Zonnekoning Rik Torfs
Met de samenstelling van zijn bestuursploeg, heeft nieuwbakken rector van de Katholieke Universiteit, Rik Torfs, toch wel flink in zijn kaarten laten kijken.
Niemand van de topfiguren tot nu toe of van zijn mede(tegen)kandidaten voor het rectorsambt, krijgt een plaatsje. Torfs bevolkt de vergaderzaal van het rectoraat, waar Einstein lichtjes verbaasd en mild-ironisch van aan de muur de bestuursactiviteiten mag gadeslaan, met buiten de universiteit totaal onbekende academici. Of zij veel in de pap te brokkelen zullen hebben tegenover de verbale zelfzekerheid en spitstechnologie van hun baas, is zeer de vraag.
Totaal onbekend? Correctie. Pieters, tot voor kort NVA-senator en gedurende een korte periode zelfs senaatsvoorzitter, kreeg van Torfs, tot voor kort CD&V-senator, de job van vice-rector. De academische kwaliteiten van Pieters kan ik niet beoordelen, zijn politieke activiteiten waren alleszins bleek en verbaal gezien is hij een kneusje vergeleken met Torfs. Maar meer dan waarschijnlijk is deze benoeming, een door politieke overwegingen geïnspireerde benoeming. Rector Torfs zal er van uitgegaan zijn dat het geen kwaad kan een ex-politicus uit de momenteel grootste partij een zitje te gunnen. Nota bene, Pieters achtte het, na zijn aanduiding tot vice-rector, nodig te beklemtonen dat hij nog voor de volle 100% NVA'er is. Ik zie het nog niet gebeuren dat een van de andere dames of heren van de KUL-bestuursploeg, de wereld kond doen dat hij of zij (nog) voor het volle pond VLD'er, SPA'er, Groenmilitant is. CD&V'er maakt misschien meer kans, maar een vice-rector die zich een overtuigde PvdA'er noemt???
Over dames gesproken. Die komen er onder Torfs ook maar bekaaid af. Slechts twee exemplaren krijgen een zetel in het Heilige der Heiligen van de Katholieke Universiteit. Nu staat Torfs wel niet echt bekend als een fervente aanhanger van quota en emotioneel geschreeuw over 'meer vrouwen in topfuncties'. Nee, de (academische en bestuurlijke) kwaliteit moet primeren. Maar het geeft wel te denken over de kwaliteit van het academisch personeel, wanneer slechts twee vrouwen bekwaam genoeg geacht worden.
Kortom, Torfs toont zich van zijn, tot nu toe onderbelichte, koppige en autoritaire kant. Hij wil zonder al te veel tegenwind, de KUL naar zijn hand zetten. Maar de messen worden ongetwijfeld reeds geslepen. De opzijgezette vroegere tenoren. En de vrouwen. Van binnen en buiten de universiteit.Het academisch vuurwerk kan beginnen.
09-07-2013 om 08:01
geschreven door Gust Adriaensen
06-07-2013
Pater Daniël Maes relativeert alarmerende berichten
'VLAAMSE NORBERTIJN MET DE DOOD BEDREIGD IN SYRIË'
Onder die titel publiceert 'KerkNet' het volgende bericht. Het is een samenvatting van een eerder verschenen bericht van het Vaticaanse nieuwsagentschap 'Fides':
'Daniël Maes (75), een norbertijn van de abdij van Postel die al enkele jaren in Syrië verblijft, is door jihadstrijders met de dood bedreigd. Ze dreigen ermee het klooster van Mar Yakub (Sint-Jacobsklooster), waar hij woont en werkt, binnen te dringen en hem te ontvoeren. Het klooster van pater Daniël Maes ligt in Qarah, tussen Damascus en Homs. Het kloostergebouw, dat dateert uit de 6de eeuw en behoort tot het Grieks-katholieke bisdom van Homs, Hama en Yabroud, blijkt het doelwit te zijn geworden van groepen jihadi's. Mar Yakub ligt midden in een zwaarbevochten grensgebied tussen regeringstroepen en rebellen. Die laatste hebben er veel voor over om het klooster in handen te krijgen en het als logistieke basis te gebruiken.
Na de dood van pater François Mourad, die eerder van de week door militante islamisten werd vermoord in het franciscanenklooster van Ghassanieh, maakt de christelijke gemeenschap in Syrië zich zo mogelijk nog grotere zorgen dan ze al deed. "Alle communicatielijnen met het klooster zijn verbroken", luidt het bij verantwoordelijken van de Syrische katholieken en de ouders en familieleden van de monniken die in het klooster verblijven. De kloosterlingen zijn van negen verschillende nationaliteiten. De meerderheid komt, net als pater Maes, uit Europa. Maes zelf was twintig jaar docent moraaltheologie in eigen land en verblijft sinds 2010 in het klooster in Qarah, waar hij directeur is van het eraan verbonden seminarie.
Het klooster telt ook een gemeenschap van kloosterzusters onder leiding van de controversiële Palestijns-Libanese zuster Agnès Mariam van het Kruis. Zij heeft ook een mannelijke kloostergemeenschap gesticht en enkele christelijke, soennietische en alawietische gezinnen rond zich verzameld. In de loop van de voorbije weken ligt het klooster in het centrum van zware militaire confrontaties en is het beschadigd door helikopterbombardementen door het regeringsleger. Die viseerden klaarblijkelijk wapenopslagplaatsen in ondergrondse gangen en grachten in de onmiddellijke omgeving van het klooster. Die werden nog uit de Byzantijnse periode aangelegd om waterreserves op te slaan.'
Pater Daniël Maes heeft ondertussen al gereageerd op het Vaticaanse bericht. Vanuit het klooster in Syrië mailde hij op 5 juli het volgende:
'Heet van de naald nog een kleine geruststelling. Fides heeft nu een alarmerend bericht rondgestuurd in het Frans over het klooster en over mij persoonlijk. Wellicht goed bedoeld, maar overdreven en onjuist. Wij zijn allen op dit ogenblik nog gezond en wel hier in het klooster en er zijn tot heden geen nieuwe aanvallen geweest.'
06-07-2013 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
Vrijdag 28 juni Vrijdag 5 juli 2013
Vrijdagmiddag wordt aan tafel nog wat genoten van de manier waarop ieder zijn nestje in onze schuilplaats heeft gebouwd. We hebben een grote menigte matrassen van dunne mousse, die vroeger gebruikt werden als er grote groepenkwamen. Nu neemt ieder twee vandie matrassen en eventueel nog eentje rechts en links, zodat het al een beetje lijkt op alkoven uit de tijd van het internaat. Extra matrassen kunnen ook wat bescherming bieden als er brokken vallen Wanneer het geluid van een helikopter gehoord wordt, bedekt men zich al met extra matrassen. Voor de nodige afleiding bij de zusters zorgt ondertussen ook de kleine Fadia, die s morgens al vlot de wekker kan vervangen.
Zaterdag worden in oost en west de apostelenPetrus en Paulus gevierd. Zij stierven beide de marteldood onder Nero. Petrus heeft de kerk van Antiochië in Syrië (nuAntakia in Turkije) gesticht en is er zeven jaar bisschop geweest, vooraleer hij naar Rome trok. In Antiochië was de Kerk nog één in verscheidenheid, bestaande uit gelovigen uit de besnijdenis en gelovigen uit de volken.Daar werden deze laatsten ook voor het eerst christenen genoemd. Voor het herstel van deze eenheid ijvert een van de meest beloftevolle, wereldwijde, christelijke bewegingen van onze tijd: Op weg naar het Tweede Concilie ( zie bv: www.tjcii.be of nl, of org enzovoort).Het visioen van Paulus in Romeinen 11 is zich aan het voltrekken, doordat steeds meerJoden Jezus erkennen als de Messias, de Zoon van God en de Redder van de wereld. En dit is tevens een nieuwe opdracht zowel voor de christenen als voor de gelovigen uit het joodse volk.
Paulus heeft zijn bekering in Damascus beleefd en zijnmissiereizen vanuit Antiochië georganiseerd. Daar trof hij de Kerk aan in haar eenheid en verscheidenheid. Onze gemeenschap wil de Orde van de eenheid van Antiochie zijn en daarvoor ook bidden, levenen ijveren.
Deze zondag hangt er een onwezenlijke vredige sfeer. Het lijkt hier wel het ideale vakantieoord. Boven ons straalt de zon boven een oneindige strakke blauwe. Het is muisstil. Aan de ene kant ligt het Anti-Libanongebergte, aan de andere kant schittert het dorp in de zon en daarachter weer bergen. En rondom de gebouwen op het terrein een oaze van groen met bomen en groenten. Het gezamenlijk ontbijt van de mannen in de binnentuin moeten we nu echter vermijden, alsook het genieten op het dak van de Romeinse toren. We vermijden zelfs zoveel mogelijk in open ruimten te lopen. We geven al onze aandacht aan het woord dat Jezus in het evangelie vandaag zegt: Wie de hand aan deploeg slaat en achterom ziet is niet geschikt voor het Rijk Gods . We zullen alles doen om onszelf met de anderen in veiligheid te stellen en daarbij onze opdracht trouw blijven: getuigen van God liefde in Jezus Christus op deze plaats, voor alle mensen. Moge Zijn Rijk van Vrede spoedig komen, ook in Syrië.
In de loop van de voormiddag komt een delegatie uit het dorp om de schade op te meten. Zoals anderen hebben ook wij recht op officiële hulp bij het herstellen van de aangerichte schade. Deze Syriërs vertonen een merkwaardige stabiliteit. Zij nemen hun taak ter harte alsof er verder niets aan de hand is.
Omdat het zondag is en omdat het heel de dag rustig is boven onze hoofden, blijven we nog eens veel langer in de recreatievooraleer onze schuilplaats op te zoeken. Het is nog eens genieten van het gezellig samen zijn. We zijn echter nog maar pas om 22.15 u in onze schuilplaats of we horen een helikopter boven ons rondjes maken, waarna vier bombardementen, ongezellig (niet al te) dicht bij. Daarna wordt het gelukkig weer stil.
Gedurende de weekdagenhervatten we het gewone leven en werken. Er moet nog veel opgeruimd worden. We trachten het leven met zijn vele beperkingen (in hoogste staat van paraatheid), zo aangenaam mogelijk te maken. En dat lukt af en toe behoorlijk. We hebben lange avonden om ons te verdiepen in de cursussen, nu in Origenes en andere interessante themas. Iedere avond horen we bombardementen maar blijkbaar kunnen ze steeds beter hun kaarten lezen. We zullen later wel uitleggen waarin deze hoogste staat van paraatheid eigenlijk bestond. Wat er ook gebeuren mag met deze erg bedreigde gemeenschap en dit bedreigd klooster, we mogen dankbaar zijn dat we echt geleefd hebben, geleden, en gebeden samen met het Syrische volk.
Ondertussen gaan de aardverschuivingen in de wereldpolitiek verder. In Amerika heeft uiteindelijk een bijzondere commissie ad hoc op 27/6/2013 het plan om wapens te leveren aan de rebellen in Syrië op opmerkelijke wijzeverworpen. In Frankrijk heeft zich een nieuwe vorm van protest gevoegd bij de alom verspreide massabeweging: de wakers, les veilleurs. Ze zeggen niets, doen niets, maar staan sterk in stil protest. In Egypte lijkt de president en moslimbroeder Mohamed Morsi voor goed uitgeschakeld. Hopelijk gaat Egypte in deze omwentelingen, als bakermat van het oude monnikenleven,ook zijn echte rijkdom indediepe christelijke wortels ontdekken. Ondertussen mag de Latijnse kerk alvast jaloers zijn op de wijze waarop de kopten evangeliseren. In Turkije gaan de protesten tegen de president, ook een moslimbroeder, gewoon door. Iran heeft een nieuwe liberale president, Hassan Rohani. In Qatar heeft de big boss prins Hamad (enzovoort) samen met zijn eerste minister al de plaats moeten ruimen voor zijn zoonTamim (enzovoort). Voor Europa is er een boeiende studie van een Argentijns economist: Does the European Union have an Expire Date? Heeft de EU een (geplande) vervaldatum (om opgeslorpt te worden in de nieuwe wereldorde)? En in België mag zoon Filip vanaf 21 juli parkeren op de koninklijke troon van zijn vader Albert II. Hij mag voor mijn part gerust de naam van Franciscus I nemen. Moge hij iets uitstralen van het authentiek christelijk geloofvan zijn oom en mentor koning Boudewijn.
Toch nog even dit, echt en grappig tegelijk, veiligheidshalve enkel in algemene termen. Een Engelstalig Turks dagblad meldt dat iemand een tomaat doorsneed en ontdekte dat het hart van de tomaat de duidelijke vorm van een kruis had (geïllustreerd met een prachtige foto). Een visioen verduidelijkte dat tomatenchristelijk zijn en door de andere gelovigen in Arabische contreien niet mogen gegeten worden! Zouden we aan die persoonniet de nobelprijs voor biologie toekennen voor deze geweldige, wereldschokkende ontdekking, met een uitgebreide receptie op de volgende groenten- en fruitveiling, waarbij de genodigden elkaar vrij kunnen bekogelen met tomaten?
06-07-2013 om 13:30
geschreven door Gust Adriaensen
04-07-2013
De koning is dood. Leve de koning!
Albert II is natuurlijk niet echt dood. Ik gun deze goedlachse én tragische man nog vele jaren aan de zijde van zijn nog altijd charmante Paola. Maar hij stapt op, hij abdiceert. En koning Filip treedt aan. Leve de nieuwe koning. Zo gaat dat in een koninkrijk. Continuïteit verzekerd.
De media, de royalty watchers, de experten en politici van allerlei pluimage beleven hoogtijdagen. De kwaliteit en objectiviteit van wat over de lezende en kijkende massa wordt uitgestort, zijn evenwel vaak van een bedroevend niveau.
De koning wordt ondemocratische politieke macht toegeschreven, die hij in onze parlementaire democratie en constitutionele monarchie niet heeft. Macht die door dezelfde personen in andere omstandigheden vaak wordt weggelachen. Invloed heeft de koning ongetwijfeld. Daarmee zit hij dan in dezelfde grote groep van personen en instellingen, die veel invloed (en echte macht) hebben en toch buiten de democratische controle vallen.
Vele journalisten vermengen wat graag de functie van het koningschap met het privéleven van de koninklijke persoon. Met gretigheid hangen ze de vuile privéwas van de koninklijke familie uit en spelen moraalridder. In andere omstandigheden, en zeker wanneer het om hun medium of job gaat, zijn diezelfde journalisten er als de kippen bij om met het respect voor de privacy te schermen. Het zou Albert II natuurlijk sieren, mocht hij duidelijkheid scheppen over de familiale tribulaties. Maar het zou de media ook sieren, als zij voldoende onderscheid maakten tussen functie en persoon.
Een aantal pennenridders doet al jaren aan kroonprinsbashing. Vaak bewust kwaadaardig. Zij wilden een kroonprins naar hun beeld en gelijkenis of een persoon die paste in hun republikeinse kraam. Geen probleem met republikeinen, maar er duidelijk voor uitkomen, is in hoofde van nogal wat journalisten en ook politici, niet altijd aan de orde. Hypocrisie is een woord dat daarvoor past.
Koning Filip zal heus geen gevaar betekenen voor onze parlementaire democratie. Hij zal , in een andere stijl (en die weze hem gegund) zijn job doen binnen de krijtlijnen die de verkozen politici trekken. En de lieftallige koningin zal hem daarbij op de gepaste wijze assisteren en ervoor zorgen dat zowel de serieuze bladen als 'de boekskes', leesvoer kunnen blijven leveren.
De ronduit denigrerende en beledigende beoordeling van van Filips karakter en intelligentie door het journaille gedurende de laatste jaren, was irrelevant en dus bewust kwaadaardig. Hoe dan ook, de intelligentie van Filip moet zeker niet onderdoen voor de verstandelijke kwaliteiten van velen die de kroonprins voor dom versleten.
04-07-2013 om 21:03
geschreven door Gust Adriaensen
03-07-2013
Christenen: de meest vervolgde geloofsgroep
'Van de 2 miljard christenen worden er 200 miljoen vervolgd, 10 procent, en dat aantal is groter dan van gelijk welke andere geloofsgroep', beklemtoont Rupert Shortt, religiejournalist van de Times Literary Supplement.
En toch is de vervolging van de christenen een vergeten onderwerp in de westerse media, betoogt Rupert Shortt. Hoe komt dat?
'Om te beginnen zijn jonge christenen nergens geradicaliseerd en is er dus minder aanleiding tot nieuws. Ook ondergaan christenen in de landen van vervolging veeleer lijdzaam hun lot, zelden schreeuwen ze het uit en zelden eisen ze de aandahct op van de Verenigde Naties en hun organisaties. Bovendien, en belangrijker, is dat de Europeanen, meer dan de Amerikanen, hun christelijke wortels niet kennen of wegstoppen in het onderbewuste.
Een vervorming van de verslaggeving ontstaat en daardoor woekert eveneens de foute gedachte dat het christendom een onderdeel was en is van kolonialisme en neokolonialisme, en weinig sympathie of aandacht verdient. Dat laatste, de band met het kolonialisme, versluiert de werkelijkheid. De christenen zijn van bij de start van de missonering minder Europees en minder Amerikaans dan Afrikaans en Latijns-Amerikaans. Het idee dat godsdienst een hoofdreden is van interne en internationale spanningen is een gedachte van de tijd van de Verlichting, toen de staat, zelf een belangrijke bron van conflicten, die blaam afschoof op de kerken en andere geloofsgemeenschappen. '
03-07-2013 om 22:03
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
Woensdag 26 vrijdag 28 juni 2013
Dinsdagavond rond 10 uur weer twee raketten. De ene komt juist boven de trap waarlangs de zusters naar hun kamer gaan. Een zuster is licht gewond boven haar oog.Nu ligt niet alleen de hal maar ook het atrium weer vol stof en gruis. De fraters blijven in de toren, de zusters vluchten in de crypte, die veiligheidshalve vandaag daarvoor juist was klaar gemaakt. Het leger zegt dat zij het niet gedaan hebben. Er wordt beslist om morgen te vertrekken. Sommigen hebben heel de nacht ingepakt. De hoogst nodige spullen nemen we mee, het waardevolle van de rest wordt klaar gezet om later opgehaald te worden en ergens in veiligheid gebracht. Het tabernakel wordt leeg gemaakt en het Allerheiligste Sacrament nemen we mee. Onze twee schildwachten en de moslim die als conciërge ons mee beschermt, blijven hier en zullen trachtenhet klooster te bewaren. Woensdag in de loop van de voormiddag heeft ieder zijn spullen klaar. Na de nodige telefoons blijkt het op de weg naar de plaats waar we naartoe willen,veel te gevaarlijk te zijn. Ook de taxichauffeur met zijn busje wil niet rijden. Die weg is nog niet door het leger beveiligd.. De generaal die over deze streek het gezag voert laat weten dat het hier nog te gevaarlijk is. Misschien is dit een teken dat we toch moeten blijven, wat de meesten ook wel willen. Dan wordt stilaan de inkomhal toch maar weer proper gemaakt. Iedereen is rustig, eerder gelaten en slaperig.Tegen de middag komt aboena Georges samen met twee mannen op bezoek. Dan wordt er altijd veel gelachen. Zij sporen ons aan om teblijven. Ze zeggen dat de gemeenschap een zegen is voor Qara. Na het eenvoudig middagmaal gaan we allen slapen. Onze Syriër had s morgens op zijn tafel een blad gelegd en daarop geschreven: Wij komen weldra terug, naar U, o St. Jacob de Verminkte, weldra In de drukte was hij het zelf vergetenen vond als een verrassing s namiddags zijn eigen tekst!
Als we s avonds de eucharistie willen vieren hebben we de grootste moeite om het noodzakelijke te vinden. Alles is zo ingepakt en ingeladen dat we er nauwelijks nog aan kunnen. Geleidelijk gaan we weer alles moeten uitpakken maar de fut ontbreekt op het ogenblik. Ook heel de vuiligheid in het atrium en de trappen blijft gewoon liggen. In de eucharistie hebben we gebeden zoals de eerste christenen die Petrus en Johannes opvangen wanneer ze uit de gevangenis komen (Hand. 4, 23-31): eerst eensgezind God loven en prijzen omdat Hij de Heer is van alles, dan vragen dat we kracht krijgen om trouw te blijven aan het getuigenis van zijn liefde hier, dan vragen dat ook bij ons de wonderen en genezingen, die we nodig hebben,mogen geschieden.Ge kunt de boom kennen aan de vruchten zegt Jezus vandaag in het evangelie. We beseffen goed dat vrucht dragen helemaal niet wil zeggen succes hebben integendeel. Heel wat groepen en gemeenschappen in de kerk zijn al in deze val getrapt. Als ge een model zoekt van succesvol aards leven moet je dit zeker niet zoeken bij Jezus, die op dit punt het voorbeeld is van de grootste mislukking allertijden.
We hebben wel besloten om, zoals de kippen, wat vroeger op stok te gaan. Gezamenlijke avondrecreatie zal er voorlopig dus niet meer zijn. Tussen 8 en half negen is iedereen voortaan in zijn of haar schuilplaats. Immers, de bombardementen zijn blijkbaar telkens s avonds. De zusters trekken naar de crypte, wellicht de veiligste plaats. Bij hen is ook de moeder met haar baby. De mannen gaan slapen in de kapel van de romeinse toren die in twee verdeeld is. Dat is de veiligste plaats onder in de toren. Vooraleer uit elkaar te gaan wordt aan ieder nog een brede witte band, een doek bezorgd, die ge voor uw mond en neus kunt binden tegen het stof, want ondertussen heeft zowat iedereen het al flink in zijn keel, dank zij het stof na de bombardementen. Na nog wat gekke kuren met die doeken zoeken de twee groepenhun kampplaats op en maken het zo gezellig mogelijk, in de hoop dat er uit de lucht geen kampvuur komt.
Ondertussen gaat het theater van deinternationale gemeenschap gewoon door. Er is een heel lang rapport van de topontmoeting van de G 8 (Lough Erne). Het sleutelwoord is transparantie in bestuur, financies, economie, handelsovereenkomsten, internationale betrekkingen, onderlinge verhoudingen en wederzijdse hulp. De inhoud is ongeveer dit: we hebben bijna het aards paradijs gerealiseerd maar nog niet helemaal. We moeten hier endaar nog een en ander zien te bereiken. De lof die de G 8 zichzelftoezwaait is geweldig, vooral in hetgeen ze gepresteerd hebben in Noord-Afrika, van Mauritanië tot Somalië en inhetMidden Oosten.Voor Syrië zien ze Geneve 2 helemaal zitten en jawel volledig in het licht van Geneve 1. Ze verwerpen natuurlijk categoriek elk gebruik van chemische wapens en de mensenrechten moeten volledig gerespecteerd worden. Ze willen dan een overgangsregering die volledige bevoegdheid krijgt (die zij dan natuurlijk zullen installeren). Ondertussen zal de strijd tegen het terrorisme worden opgevoerd.Hoe kunnen deze landen dergelijke grootspraak, onzinen misleiding probleemloos de wereld in sturen, terwijl ze ondertussen alles doen om hier de moorden en verwoestingen op te voeren om dit land toch maar kapot te krijgen? De Syrische minister van buitenlandse zaken heeft al duidelijk en terecht latenverstaan dat zij die als voorwaarde blijven stellen dat de regering en de president in Syrië moeten verdwijnen, niet de moeite moeten doen om naar deze vredesconferentie van Geneve 2 te komen. Van deze conferentie hoeven we dus met zoveel huichelarij niet veel te verwachten.
Geef ons dan maar paus Franciscus die op het congres van het bisdom Rome enkele krasse uitspraken riskeert: Een christen die vandaag geen revolutionair is, is geen christen, Ik begrijp de christelijke gemeenschappen die zich afsluiten niet. Een pittig woord spreekt hij ook over de parabel van het verloren schaap en de 99 anderen en hij laat verstaan dat het nu eerder omgekeerd is en dat we niet het ene schaap moeten blijven koesteren en verzorgen maar dat we er op uit moeten trekken, naar de 99 anderen.
Donderdag wordt het gewone leven en werk stilaan hernomen. De meesten blijken goed geslapen te hebben. De vuiligheid in het atrium en op de trappen wordt eindelijk opgeruimd. En de kinderen krijgen eveneens hun werk toebedeeld waardoor ze toch weer voor een deel van de lange voormiddag zich nuttig kunnen bezig houden. Door het feit dat iedereen er door loopt wordt het stof door heel het huis meegedragen. Het waterreservoir aan de kant van de zusters moet dringend hersteld worden. Ondertussen is er aan die kant geen water voor de toiletten en douches. Reken daarbij de regelmatige, onverwachteen langdurige stroomonderbrekingen (hinderlijk voor de keuken) alsook de beperkingen van telefoon, gsm en internet s avonds, dan zijn er toch wel heel wat beperkingen. Voorlopig is het werken in de binnentuin ook uitgesloten. De ontspanning van even hout gaan zagen of klieven in de binnentuin valt dus ook weg. We moeten telkens nieuwe middelen zoeken om het goede humeur er in te houden. De grapjes uit een druivelaar-kalender van vorig jaar kunnen hierbij soms helpen. En in de keuken hangt een gelijkaardig kalender van dit jaar, met Arabische grappen. Deze avond zitten we met de jongens reeds om half negen op onze matras in onze schuilplaats. Het is een gelegenheid om rustig aan onze vorming verder te werken. Eentje heeft een werkstuk gemaakt over de kerkvader Origenes. Hij geeft zijn uitleg en wij volgen de tekst op onze computer. Een bescheiden maar tegelijk zeer moedige kerel die Origenes. Hij toont ons hoe ge vanuit het hart van het evangelie tegen de stroom in kunt gaan. En ondertussenhoren we boven ons hoofd weer helikopters cirkelen. De bombardementen zijn echter voor verder op.
03-07-2013 om 10:08
geschreven door Gust Adriaensen
30-06-2013
Wolfgang Schäuble over nationalisme
De Duitse minister van financiën, Wolfgang Schäuble, uit zijn mening over 'nationalisme' in een interview met De Standaard:
'Ik denk dat je mag zeggen dat nationalisme een gesel is geweest voor het Europese continent. Na de verwoesting die het nationalisme heeft veroorzaakt in de Europese geschiedenis zouden de hedendaagse nationalisten beter moeten weten. Die morbide wens om terug te keren in de tijd is voor mij onbegrijpelijk. Ik zou het leed van de eerste helft van de twintigste eeuw niet nog een keer willen meemaken.'
30-06-2013 om 07:28
geschreven door Gust Adriaensen
29-06-2013
Opvoedkundige praktijken en ethische inzichten
De ethische inzichten en opvoedkundige praktijken van sommige scholen zijn uiterst merkwaardig te noemen.
Niet alle schoolrekeningen betaald door de ouders op het einde van het schooljaar, dan maar geen rapport voor de kinderen.
Dat is wel onwettelijk maar sommige scholen, naar verluidt vooral in het Aalsterse, doen het. En er is natuurlijk nog meer dan de officiële regelgeving. Die praktijk is hoogst onpedagogisch en onethisch.
Het is namelijk een vorm van vulgaire chantage en dus immoreel. Dat verwacht je niet direct van een onderwijsinstelling. De verwerpelijke praktijk staat ook haaks op eerlijk opvoedkundige bekommernis. Ze stigmatiseert, traumatiseert en provoceert jonge mensen.
Wat natuurlijk ook mogelijk is: die scholen zien niet in dat er geen verband is of mag zijn tussen het betalingsgedrag van onvermogende of onwillende ouders en het al dan niet geven van het schoolrapport. Als dat het geval is, demonstreren die onderwijsinstellingen een schrijnend gebrek aan intellectueel niveau.
29-06-2013 om 12:05
geschreven door Gust Adriaensen
27-06-2013
Het nieuws van de dag
Leuk om naar te kijken WAREN de stadsbevers van Leuven. WAREN, inderdaad. Want volgens een krantenbericht zijn ze verdwenen richting Mechelen. Waarom? Opgeschrikt door brallende studenten en vooral, aldus de krant, achtervolgd tot in hun burcht door de ijverige tv-jongens van 'Dieren in Nesten', een diervriendelijk program zoals u weet. Blijft in Leuven uiteindelijk als attractie om met plezier te aanschouwen, alleen maar Louis Tobback over ?
Leuk om naar te kijken is mijn nationalistische kont, moet de Dilbeekse schepen De Dobbeleer gedacht hebben. En hij stak voor 400 leden van sportclubs zijn broek af. Waarom deed de brave én primitieve man dat? Om de spot te drijven met de club van zijn vriend, die uitkomt in de Féderation Belge Francophone de Pétanque. Ach, een grapje onder vrienden. En de Vlaamse vriend-voorzitter haastte zich het bericht de wereld in te sturen dat geen enkele Franstalige deel uitmaakte van zijn petanqueclub. Voorwaar een referentie die kan tellen!
Dan waren de derrières van de dames uit het clipje van Major Lazer voor de meeste mannen toch wel leuker om naar te kijken, vermoed ik. En de creativiteit van de ijverige radiojongens van Studio Brussel, ging erdoor aan het borrelen. Met de single 'Bubble butt' van Major Lazer op de achtergrond start Studio Brussel met een wedstrijdje: wie het beste met zijn, bedoeld wordt vooral 'haar', derrière kan zwieren, mag mee op het Rock Werchter-podium met de band 'Major Lazer'.
Wat zijn we toch een onvoorstelbaar leuk volkje!
27-06-2013 om 08:03
geschreven door Gust Adriaensen
24-06-2013
twitter@pontifex
TWITTER @PONTIFEX
Are we ready to be Christians full-time, showing our commitment by word and deed?
24-06-2013 om 22:55
geschreven door Gust Adriaensen
TWITTER @PONTIFEX
