Minister-president Bourgeois krijgt terecht veel kritiek voor zijn uitspraak dat de taalgrens een stakingsgrens is geworden en dat de Vlamingen daarop spuwen. Die woorden zijn onjuist en onbeschoft! Op die manier zet hij niet alleen Vlamingen tegen Franssprekenden op maar ook Vlamingen tegen Vlamingen.

11 juli zou de feestdag van ALLE Vlamingen moeten zijn. Bourgeois misbruikt die nationale feestdag om het programma van zijn partij te promoten en de Franstaligen te beledigen.

Waar haalt hij het recht en de pretentie om te beweren dat hij spreekt namens Vlaanderen en DE Vlamingen?

De enig mogelijke conclusie is dat voor Bourgeois en zijn partij het onomstotelijk vaststaat dat zij de echte Vlamingen zijn en al degenen die een andere mening hebben over Vlaanderen en België, te verafschuwen Belgicisten zijn.

Voorwaar, een gevaarlijk fundamentalistisch nationalisme!

11-07-2016 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

Matthew B. Crawford: 'De wereld buiten je hoofd', gelezen door Bas Heyne:

'Trumpt en zijn politieke geestverwanten, bedienen burgers die aan de ene kant gewend zijn om als consumenten benaderd te worden en geen geduld hebben voor de inspanning en gemeenschapszin die bijvoorbeeld klimaatverandering van hen vrragt -en aan de andere kant bevrijd willen worden van een onoverzichtelijke, hopeloos complexe wereld waarin exprerts de dienst uitmaken, bestuur door een elite die pleitbezorger blijft van een wereldbeeld dat hen autonomie en vrijheid belooft, maar men in wezen juist verweesd heeft gemaakt.

Crawford legt zo een typische paradox van deze tijd bloot -verwende , ongeduldige individuen, die hunkeren naar een verloren gemeenschap.'

09-07-2016 om 15:58 geschreven door Gust Adriaensen

XI/27
Vrijdag 8 juli 2016

Een parochiecentrum op zijn oosters

Ons dorpje Qâra was al in het midden van de tweede eeuw een bisschopsstad en de bisschop van Qâra nam twee eeuwen later ook deel aan het eerste oecumenisch concilie (Nicea, 325). Vanaf de dertiende eeuw waren er meer dan tien kerken, maar toen kwam ook de ene vervolging na de andere. In 1266 zal sultan Baïbars de St Nicolaaskerk omvormen tot moskee, die nu nog de centrale moskee is. De religieuzen worden onthoofd en de christenen samengedreven en vermoord. Moslims kwamen niet de islam prediken, maar deden wat Mohamed en zijn eerste volgelingen deden. Christenen en alle andere “ongelovigen” werden gedwongen moslim te worden of ze werden gedood of tot slaven herleid. Dat is, volgens dr. Bill Warner ook het eigenlijke wezen van de islam (https://www.youtube.com/watch?v=t_Qpy0mXg8Y). Gelukkig zijn vele moslims veel beter dan hun islam-geloof. De Ottomanen hebben evenwel hun werk brutaal verder uitgevoerd. Nu is Qâra een moslimdorp van ‘n 20.000 inwoners met een 300-tal christenen en één katholieke (Grieks-melchitische) kerk: de St Michiel. De moslims (soennieten) weten dat hun voorouders christenen waren. Moslims en christenen leven nu in harmonie samen. Vorige week wandelden we met enkelen nog voor de centrale moskee terwijl de burgemeester met een groep zich klaar maakte om binnen te gaan voor het gebed. We werden begroet en omhelsd alsof we familie waren. Bij een begrafenis of een huwelijk zijn dikwijls vele vrienden moslims in stilte aanwezig.
In een afgesloten vierkanten complex vind je de kerk, de pastorie van abouna Georges, twee grote en mooie ontvangstzalen beneden en boven een aantal afzonderlijke zaaltjes. De grote ingangspoort en de twee zijpoortjes zijn gewoonlijk gesloten. Voor de eucharistie en voor elke samenkomst is de zijpoort open. Alles staat ten dienste van de parochianen. We hebben er al een huwelijk meegemaakt waarbij de binnenkoer als feestzaal dienst deed. Bij een begrafenis worden de twee zalen beneden gebruikt, de ene voor de vrouwen, de andere voor de mannen. Daar wordt tegelijk ook alles klaar gemaakt voor de maaltijd. Hiervoor zijn de mensen zelf verantwoodelijk. Al het nodige materiaal is voor handen en kan vrij gebruikt worden maar op het einde ruimt de familie zelf alles op, de tafels worden weer opgeborgen en de zalen gepoetst. Uiteraard is dit een enorme kostenbesparing voor iedereen.
Deze week hebben we weer aan een nieuwe activiteit in dit “parochiecentrum” meegewerkt. Enkele weken geleden hadden we al een namiddag verzorgd voor de vrouwen. Een andere namiddag en avond in de week is voorzien voor de kinderen en de jeugd. En daar hebben we deze week mee voor gezorgd. Er is vooreerst een grote groep kleine kinderen, waarvoor enkele vrouwen zorgen. De middengroep en de groteren krijgen echt catechese en geloofsonderricht. Om te beginnen vraag je maar wat ze belangrijk vinden in hun leven en daarmee kun je vertrekken met uit te leggen wat echt gelukkig maakt, waarin onze diepe waardigheid bestaat en zo kan het christelijk geloof als de enige weg naar het ware menselijk geluk in Jezus verkondigd worden. Dit wordt met bijbelonderricht toegelicht. Iets speciaals is dat ze allemaal graag Engels leren en zo wordt iedere behandelde bijbeltekst in het Arabisch én Engels gelezen. Velen kennen een beetje Engels. Hoofddoel blijft evenwel geloofsonderricht, waarmee de namiddag gevuld wordt. Daarna stormen allen naar beneden naar de binnenkoer. De kleine kinderen spelen op de grond of op de trappen. Enkelen hebben al een ping-pong-tafel geinstalleerd of een gewone tafel voor een of ander spel. De volwassenen, de verantwoordelijken scharen zich ook rond een tafel, waarbij iemand al koffie gezet heeft. Met de pastoor wordt er nagepraat.
In het westen zijn deze en andere vormen van pastoraal veel sterker georganiseerd, wat op zich zeer goed is. Daar bestaat jeugdpastoraal, doopsel- en vormselvoorbereiding, verloofdenwerking, huwelijkspastoraal of gezinswerking enzovoort. En dan zijn er nog de machtige christelijke organisaties. Hier moet men het zelf allemaal als het ware ter plaatse nog uitvinden, hoewel er enig materiaal voorhanden is. Dit heeft het voordeel dat men temidden van een moslimwereld meer nadruk kan leggen op de noodzaak van een sterke, persoonlijke, christelijke overuiging. Maar, er moet dan ook werk van gemaakt worden.

Wat niet mag gezegd worden

Al jaren schrijven we over de oorlogssituatie in Syrië. Iedere week krijgen we vrij talrijke aanmoedigingen of artikels toegestuurd, waarmee mensen hetgeen we schrijven willen bevestigen. Het bewijst dat veruit de meesten van onze lezers evengoed als ik weten wat hier gaande is. Toch komt er af en toe – hoe zelden ook – een negatieve reactie van iemand die geërgerd is omdat ik zo wat het tegendeel schrijf van wat je in de hele Atlantische pers dagelijks kunt lezen, de “informazione atlanticamente corretta”! Daarom wil ik deze keer eens trachten te schrijven, niet voor hen die deze berichten al lang lezen, maar voor de heel vele anderen. Ik tracht eerst hun ergenissen te begrijpen en zal dan gewoon enkele vragen stellen.
Zij zullen verwijten dat we de loftrompet steken op de “gruwelijkste dictator” ter wereld en “een bloedige dictatuur” , waarvan “iedereen weet” dat ze duizenden mensen in gevangenissen martelt, eigen volk uithongert en met containers vol gifgas uitmoordt. Zij vinden het ergerlijk dat voortdurend de VS, de NAVO en de bondgenoten in een kwalijk daglicht gesteld worden, terwijl zij in hun ogen zulk een schitterend werk verrichten. Onaanvaardbaar voor hen is verder dat Poetin en Rusland positief worden voorgesteld, terwijl deze naar hun mening de meeste verachting en wantrouwen verdient. En bij dit alles vinden zij dat het daarbij gaat om gekleurde politieke standpunten en dat een priester “niet aan politiek mag doen”. Dit zijn, denk ik, de voornaamste bezwaren en het laatste is misschien het meest delicate. Aan paus Johannes Paulus II werd heftig verweten dat hij zich rechtstreeks moeide met de politiek van zijn land door zijn openlijke steun aan de vrije vakbond Solidarnosc in Gdansk. In feite bleef hij onvermoeibaar getuigen van de waarheid en de waardigheid van de mens. En inderdaad was dit de voornaamste drijfveer voor de ontbinding van een onmenselijk communisme.
Ik steek de loftrompet op geen enkele staatsleider of regering. Als christen ben ik wel een loyaal burger door het wettige gezag te erkennen volgens Jezus’ richtlijn: “Geef aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt”. Vandaar erken ik de wettige Syrische president en zijn regering evenzeer als de Belgische. Van wie komt het dat de Atlantische pers altijd moet spreken over een Syrisch “dictatoriaal regime” en een Belgische of westerse “regering”? Mogen we een man erkennen die als oogarts een rustige praktijk wilde uitbouwen in Londen en dan plots, wegens het onverwachts sterven van zijn broer president moest worden en uiteindelijk in 2012 door een overweldigende meerderheid van zijn volk tot president werd verkozen in een meer-partijenstelsel? Internationale waarnemers hebben het democratisch gehalte van de verkiezingen vastgesteld zoals ook dat van de recente parlementsverkiezingen. Is het verboden vast te stellen dat de populariteit van die man steeds bleef stijgen?

Een heerlijk land

Het oude Syrië is de bakermat van de menselijke beschaving en de wieg van het enige, zuivere dat de mensheid ooit ontving, nl. het joods-christelijk geloof of wat François-René Chateaubriand in volle Franse Revolutie uitschreef in zijn “Génie du christianisme ou beautés de la religion chrétienne”. Met een flinke dosis onwetendheid en vooroordelen kwam ik voor de oorlog in Syrië toe. Ik beleefde een ware kultuurschok. Er was een behoorlijke welvaart en het leven was erg goedkoop. Al was de maatschappij niet volmaakt, ik trof er een verrassend harmonieuze samenleving aan en een overweldigende oosterse gastvrijheid. Er heerste een grote gelijkheid tussen mannen en vrouwen, tussen alle geloofsgroepen, als een model voor heel het Midden-Oosten en een veiligheid die België zelfs in zijn beste jaren nooit heeft gekend. Er was geen enkele dakloze en geen enkele Syrische vluchteling. Integendeel, honderdduizenden Irakese en andere vluchtelingen werden opgevangen en als gelijke burgers onderhouden. Het land had geen enkele schuld en bracht ook meer voedsel voort dan het zelf nodig had. En plots heerste alom dood en verwoesting. Wij hebben met eigen ogen gezien hoe vreemden van buiten af, gewapend, hier herrie kwamen maken, de jeugd uitnodigden en betaalden om mee te doen. Hetzelfde getuigden Syriërs over heel het land. Hoe komt het dat de Atlantische pers al vijf jaar lang spreekt van “een spontane volksopstand” van een “moe getergd volk”, dat “bloedig onderdrukt wordt”, waaruit een “burgeroorlog” ontstond? Of zoals een van onze journalisten, die zogenaamd “in de huid van een gewone Syriër” kroop, het uitdrukte: “Wij protesteerden, wij vroegen brood en kregen kogels...”. Toen ik hier kwam, kon men 10 platte broden kopen voor 1/10de van een euro (nu houdt de regering de prijs voor brood nog heel laag). Wie gaat in zulk een land en in zulk een samenleving protesteren voor brood?
Als iedereen plots weet dat de Syrische president en leger duizende mensen martelen, eigen volk uitmoorden en laten verhongeren, hoe komt het dat wij en het Syrische volk zelf dat niet weten? Uiteraard weten wij niet alles, maar wij maken het wel zelf mee en er is niet één familie die niet met het leger verbonden is. Hoe is het mogelijk dat een dergelijke dictator langer dan twee weken aan de macht kan blijven in een land dat ontwricht is? Als president en leger volk en land in een ijzeren greep hebben en bloedig onderdrukt houden, hoe is het dan mogelijk dat 1/3e van alle slachtoffers juist soldaten zijn, meer dan honderdduizend? Hoe komt het dat een “zo gruwelijk man” door alle lagen van het volk zo gewaardeerd wordt? Hoe komt het dat volk, leger, regering en president zo sterk één zijn en het mogelijk maakten dat Syrië nog blijft bestaan, ondanks het feit dat het door de helft van de “internationale gemeenschap” en hun ontelbare rebellengroepen uitgemoord en verwoest wordt? We hebben tweemaal een bijzonder ontroerende viering meegemaakt van het volk voor zijn “martelaren”. Dan voel je wat er echt in het volk leeft. Heb je daarvan ooit iets in onze pers aangetroffen? De president is meermaals een streek die door terroristen werd verwoest en door het leger weer bevrijd, gaan bezoeken, zoals bv. in Ma’aloula, waar nog de taal van Jezus gesproken wordt. Hij wil dat deze kostbare schatten ook van de christenen bewaard en hersteld worden. In gewoon burgerpak bezocht hij dit historische dorp en werd door het gewone volk bijna letterlijk versmacht, het was een spontaan onthaal dat ik nog nooit van een westers staatshoofd heb gezien. Heb jij daar in onze pers ooit één beeld van gezien?
Een grove schending van de soevereiniteit.
Al jaren stijgt een luide noodkreet op uit het Syrische volk. De Groot Mufti en de imams, patriarchen en bisschoppen van alle christelijke kerken, oversten van religieuze gemeenschappen, bezorgde Syriërs uit alle lagen, allen smeken eensgezind om de soevereiniteit van het land te respecteren, de waarheid te erkennen, de verwoesters uit het land terug te trekken en de steun aan de terroristen stop te zetten. Waarom wordt hiervan nooit één woord in de gewone westerse pers toegelaten? Anderzijds zijn er al politici uit nagenoeg alle westerse landen, privé naar hier gekomen, ze hebben met Damascus contact genomen en zelf vastgesteld wat hier echt gebeurt. Waarom wordt hun getuigenis systematisch weggehoond en weggecensureerd? Waarom is onze pers geobsedeerd door een nieuwe Syrische regeringen en een nieuwe president? Moeten de VS of de Belgen daarover beslissen? Is dit niet uitsluitend een zaak van het Syrische volk zelf? Waar blijven nu de grote westerse helden van de democratie?
Op 29 juni heeft het Iraakse leger Falluja van de IS kunnen bevrijden. Een lange colonne wilde naar Syrië vluchten en de VS vroegen aan Irak deze colonne met rust te laten omdat het zogenaamd om vrouwen en kinderen ging. Het Iraakse leger heeft hen toch aangevallen en een ongemeen grote hoeveelheid zware wapens aangetroffen, die door de VS officieel geleverd waren aan de ”gematigde rebellen”! Louter per abuis, denk je? En waarom is dit en de zovele gelijkaardige verhalen het vermelden niet waard in onze pers? Jawel, af en toe worden ook de gruwelen van de terroristen in Syrië vermeld, maar nooit zonder dat er uitvoerig wordt herhaald dat Assad en zijn leger zijn volk martelt, uitmoordt en uithongert, “zoals iedereen weet”. De toestand in Aleppo blijft tragisch. Enige tijd geleden melden onze media dat het Syrische leger en de Russen hospitalen en burgerwijken bombardeerden en dat de VS en haar bondgenoten enkele kopstukken van IS hadden uitgeschakeld. De bekende christelijke arts uit Aleppo, dr. Nabil Antaki is toen o.m. naar Frankrijk getrokken om in een aantal conferenties te getuigen dat het precies het tegendeel was van de waarheid. Hij smeekte om op te houden met deze leugens, waardoor Aleppo verwoest wordt. Waarom komt er nooit een dergelijk authentiek getuigenis in onze media? Waarom blijven de VRT zoals de andere westerse media nagenoeg uitsluitend over de toestand in Syrië de berichten verspreiden van het Syrisch Observatorium voor de Rechten van de Mens, een organisatie van de moslimbroeders in London, opgericht en gesteund om Syrië te ontwrichten? Toeval?
De Russen hebben op vraag van en in samenwerking met de Syrische regering op één maand tijd veel meer en veel efficienter (met een veel kleinere legermacht) de IS en de terroristen in Syrië bestreden dan de monstercoalitie van de VS met alle bondgenoten gedurende een heel jaar. Waarom wordt niet gezegd dat het de meest efficiënte en enige wettelijke actie is? Waarom worden alle acties van de VS en hun bondgenoten in Syrië niet aangeklaagd in onze media als zijnde tegen het internationaal recht en tegen het handvest van de UNO, omdat zij de soevereinteit van het land niet erkennen en misbruik maken van hun zogenaamd recht op zelfverdediging? Valt Syrië de VS aan? Valt Syrië België aan? Welk recht hebben zij dan om hier tegen de wil de wettige regering in te komen bombarderen?

Zou het misschien kunnen zijn dat ...?

De CIA pleegde twee staatsgrepen in Syrië (in 1949 en in 1957) om de Amerikaanse pijpijn te kunnen aanleggen voor Saoedi-Arabië en Qatar naar de Middellandse Zee en zo Rusland de pas af te snijden. Beide mislukten. In 2009 werd Bashar al-Assad opnieuw onder druk gezet om de Amerikaanse pijplijn te aanvaarden maar hij weigerde. Gans de tijd voorzag de CIA fondsen om Syrië te ontwrichten en sinds 2009 ging het in versneld tempo. Forse sommen werden besteed aan het vormen van een negatief beeld over de Syrische president, de garantie voor de stabiliteit van volk en land. En plots stond een totaal onbekende president in het centrum van de wereldbelangstelling. In heel het westen wist iedereen wat die man de hele dag met zijn leger deed: eigen mensen martelen, uithongeren en vermoorden. Een overvloed aan spotprenten (is dat informatie?) en (getrukeerde) video-beelden (het materiaal uit Amerikaanse gevangenissen is onuitputtelijk!) bevestigden dit alles dagelijks. Zou het misschien kunnen dat hier toch een reukske aan is?
Als de VS zo edelmoedig zijn, waarom doen ze dan niet meer voor de schrijnende armoede van steeds meer Amerikanen in eigen land en komen ze een land met een behoorlijke welvaart en een grote harmonie plots “helpen” met (hun terroristengroepen en) een overmacht aan militair materieel en vernietigingswapens? Zou het misschien toch kunnen zijn dat de Syrische crisis juist veroorzaakt is door de VS en bondgenoten om hun politieke, economische en strategische belangen? Zouden de VS misschien hun politiek van meer dan zestig jaar geleden gewoon willen verder zetten? Zou Syrië misschien het zoveelste (37ste ?) land zijn dat door VS-NAVO onderworpen moet worden? Zou het kunnen dat dit ene doel telkens met andere, aangepaste middelen wordt nagestreefd: door een militaire invasie, door het omverwerpen van de regering en het aanstellen van een marionet, door de coalitie van Syrië-Hezbollah-Rusland-Iran zo veel mogelijk tegen te werken en er zeker niet mee mee te wreken, door de oorlog en de vernielingen zo lang mogelijk te laten voortduren en zelfs door vredesgesprekken voor te zitten en telkens te laten mislukken?
En waar zou die volkomen eensgezinde blindheid van de hele Atlantische pers vandaan komen? Zou het misschien kunnen dat ze geheel gedomineerd wordt om deze belangen te steunen, zoals een journalist van de Frankfurter Allgemeine, een van de grootste Duitse dagbladen uitvoerig getuigt (ULFKOTTE Udo, Gekaufte Journalisten: Wie Politiker, Geheimdienste und Hochfinanz Deutschlands Massamedia lenken, Kopp Verlag, 2014.)? Hij beschrijft hoe hij er zelf aan moest meewerken om zijn baan niet te verliezen.
Het Syrische volk weet heel goed wat het al meer dan vijf jaar meemaakt en kent zijn moordenaars en zijn beschermers maar al te goed. In heel Syrië zie je nu op auto’s, vlaggen en gebouwen de twee foto’s van Assad en Poetin. De ervaring van het Syrische volk is precies het tegendeel van de gefabriceerde leugens die dagelijks gebeiteld worden in de openbare opinie van het westen. Deze tragische werkelijkheid heeft het volk tevens in een onwrikbare overtuiging verenigd: zij willen als één familie stand houden tegen de leugen die hen uitmoordt en verwoest. Paus Franciscus zegt het nu in een video-boodschap “Vrede is mogelijk in Syrië” aldus: “Terwijl het volk lijdt, worden ongelooflijke bedragen besteed aan wapens voor strijders. En sommige landen die wapens leveren, zitten dan ook nog aan tafel om over vrede te spreken. Hoe kun je geloven in iemand die u met zijn rechterhand streelt en u met zijn linkerhand slaat?” (Zenit, 5 juli 2016).
Aan welke kant sta jij? Blijf je neutraal en wil je zogenaamd geen politiek standpunt innemen, dan laat je de leugen en de moordenaars vrij hun gang gaan. Dan kunnen mogelijk na een tijd de laatste christenen uit het Midden Oosten als martelaars vereerd worden. En in een grootse viering zal de Amerikaanse pijplijn in Syrië ingehuldigd worden als een hoogtepunt en beslissende bijdrage aan de wereldeconomie. Steun je de waarheid en de waardigheid van mensen, dan sta je aan de kant van de onschuldige slachtoffers. Uw houding betekent wel leven of dood voor velen.
Epiloog
Nadat Jezus de 72 leerlingen uitgezonden heeft om als weerloze schapen temidden van wolven het Rijk Gods te verkondigen, mensen te genezen en duivelse machten uit te drijven, zegt Hij: “Ik zag de satan als een bliksemstraal uit de heme vallen” (Lucas 10, 18). Hiermee voorziet en voorspelt Hij dat de satanische macht eens definitief zal gebroken worden. Satan is de aartsleugenaar en de aartsmoordenaar, die op dit ogeblik nog vrij spel lijkt te hebben en veel handlangers telt. Dit duivels rijk zal eens instorten om plaats te maken voor waarheid en gerechtigheid. Laten we ons daarop voorbereiden. Kom, Heer Jezus. Uw Rijk kome.

P. Daniel

08-07-2016 om 22:18 geschreven door Gust Adriaensen

Bekijk de videoboodschap van paus Franciscus voor de maand juli. Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
https://youtu.be/AMlnMaDMNvs   

Jaarlijks spendeert de Belg 1,3 miljoen euro aan hondenbrokken en kattenvoer uit blik.

Dat is meer dan wat besteed wordt aan de gezinsmaaltijd.

06-07-2016 om 09:26 geschreven door Gust Adriaensen

Op de federale regeringstafel ligt een voorstel van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) om de artsenquota te wijzigen in het voordeel van de Franstaligen. De historische verhouding 60/40 zou bijgestuurd worden tot 56,5/43,50.

In De Standaard reageert Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, daar furieus én populistisch tegen. ‘Geen eerlijke verdeling artsenquota? Splits dan de sociale zekerheid’, schreeuwt Rik uit. En hij voegt eraan toe: ‘Ik weet dat de gevolgen op sommige vlakken dramatisch zijn, maar nog liever de sociale zekerheid splitsen dan zwichten voor de sluwe spelletjes van Marcourt PS) die moedwillig een groot onevenwicht creëren.’

Om te beginnen doet deze toevoeging wel erg de wenkbrauwen fronsen. Een splitsing van de sociale zekerheid zal inderdaad zware gevolgen hebben voor de zwaksten van onze samenleving. Zij tast de fundamenten aan van ons sociaal zekerheidsmodel: de solidariteit. Die solidariteit opzijschuiven om die verfoeide PS’er een hak te zetten, het is toch wel heel erg van de pot gerukt en gewoonweg verbijsterend dat te moeten horen uit de mond van een katholieke rector van een katholieke universiteit.

Overigens, waarop steunt Torfs zich om de voorgestelde bijsturing ‘oneerlijk’ te noemen? En waarom richt hij zich uitsluitend tegen de Franstalige partijen MR en PS? Het voorstel komt van Open VLD-minister Maggie De Block en merkwaardig genoeg, de minister en haar partij blijven buiten schot.

Bovendien heeft de minister dat voorstel niet zomaar vlug, vlug uit haar duim gezogen. Zij volgt het advies van de paritair samengestelde planningscommissie waarin 10 van de 12 aanwezigen groen licht gaven. Een aantal Nederlandstaligen is dus ook voorstander van de wijziging, onder wie professor huisartsgeneeskunde Jan De Maeseneer van de Universiteit Gent.

Conclusie: Torfs, ook al heeft hij geen politiek mandaat meer, mengt zich rechtstreeks in de politieke besluitvorming. Hij vernedert de planningscommissie door haar advies van nul en generlei waarde te achten. Hij speelt in de splitsingskaart van vooral de N-VA. Op een populistische manier pookt hij de aversie van nogal wat Nederlandstaligen tegen de Franstaligen op.

En de uiteindelijke en cruciale vraag is: wat is Torfs’ bedoeling? Waarom zet hij collega’s academici van de planningscommissie voor schut? Het antwoord waarvan ik overtuigd ben dat het heel dicht bij de waarheid zit, is het volgende: Torfs heeft laten uitvlooien dat de voorgestelde wijziging van de artsenquota op termijn nadelig zou kunnen zijn voor de faculteit geneeskunde van zijn eigen Katholieke Universiteit van Leuven.

Het is niet de eerste keer dat ik moet zeggen: ‘Foei Rik!’

05-07-2016 om 19:19 geschreven door Gust Adriaensen

De Preekstoel

Bisdom Antwerpen

05-07-2016 tot 30-08-2016

Sint-Waldetrudiskerk

Herentals

Tijdens de zomermaanden organiseert Heilige Huisjes dit jaar voor de achtste maal “De Preekstoel”. Elke dinsdag van juli en augustus komt een gast van op de preekstoel van de Sint-Waldetrudiskerk vertellen wat het voor hem of haar betekent om Christelijk gelovig te zijn. De organisatoren streven hierbij naar een zo breed mogelijke selectie van sprekers, waarbij zowel mannen als vrouwen, ouderen en jongeren en mensen met uiteenlopende achtergronden en bezigheden aan bod komen. Dit leidt vaak tot erg persoonlijke getuigenissen, de ene keer creatief en gedurfd, een andere keer eerder bezinnend en bespiegelend of juist erg actueel en uit het leven gegrepen.

Ook dit jaar zijn de organisatoren er weer in geslaagd om een boeiende en verscheiden mix van spre­kers te engageren. Naar aanleiding van het heilig jaar van de barmhartigheid werd hierbij speciaal - maar niet exclusief - gezocht naar personen die in hun job en hun verschillende engagementen één van de (lichamelijke of geestelijke) werken van barmhartigheid in het bijzonder gestalte geven.

De spreker begint zijn verhaal om 20:00 uur, maar wie een half uurtje vroeger komt, kan reeds vanaf 19:30 genieten van de muziek gespeeld op het orgel van de Sint-Waldetrudiskerk. Na de getuigenis, die maximaal een half uur duurt, worden alle aanwezigen uitgenodigd in de tuin van de Dekenij om daar samen met de spreker bij pot en pint nog wat na te kaarten.

De Preekstoel gaat door elke dinsdag van juli en augustus om 20:00 uur in de Sint-Waldetrudiskerk te Herentals.
De toegang is gratis. Meer info op www.heiligehuisjes.be

En wat betekent het voor u …

59 sprekers hebben in de loop van de voorbije 7 jaren op de preekstoel gestaan en elk van hen heeft op een heel persoonlijke manier een antwoord gegeven op steeds dezelfde vraag: “Wat betekent het voor jou als je zegt: ik ben christelijk gelovig?”. Na afloop verklaarden de sprekers vaak dat het een moeilijke opgave was geweest, maar dat het hen ook veel deugd had gedaan om over de vraag na te denken en hun antwoord te formuleren. Heilige Huisjes wil iedereen nu uitdagen om deze oefening eens te maken en een eigen antwoord te formuleren op deze vraag, niet in maximum 30 minuten, maar in maximum 300 karakters. Op de website http://getuigenis.heiligehuisjes.be wordt u uitgenodigd om uw antwoord te formuleren en met anderen te delen

Bijlagen:
http://getuigenis.heiligehuisjes.be    

Twee berichtjes uit de krant van 4 juli:

-De Rode Duivels verdienden elk 361.900 euro aan het EK-tornooi.

-Als Wilmots op de keien wordt gezet, kost dat de Voetbalbond één miljoen euro.

Gelieve te vergelijken met de besparingen die de regering en de bedrijfswereld opleggen aan gezinnen en werknemers.

Gelieve ook kennis te nemen van het aantal mensen dat onder de armoedegrens moet leven.

Vergelijk de collectieve afkeuring door politici en media van protestacties tegen besparingen en uitholling van de sociale rechten, met de stilzwijgende goedkeuring door diezelfde politici en media van de scabreus gigantische vergoedingen van 'onze Rode Duivels'.

04-07-2016 om 10:14 geschreven door Gust Adriaensen

'Geen enkele mens is illegaal' (uit zijn rede bij de aanvaarding van de Nobelprijs)

Wiesel kreeg de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn inzet om de gruwel van de Holocaust te herdenken. Hij stierf zaterdag op 87-jarige leeftijd.

Wiesel werd in 1928 in Roemenië geboren. Toen hij 15 jaar was, werd hij met zijn familie gedeporteerd. Hij overleefde de concentratiekampen Auschwitz en Buchenwald. Hij schreef over zijn oorlogservaringen in tientallen boeken, onder meer de bekende trilogie Nacht - Dageraad - Dag. Wiesel liet zich ook opmerken als mensenrechtenactivist. In 1986 kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede.

(Kerknet)

Bijlagen:
https://youtu.be/0fMiFlqcnsA   

In het Nederlandse tijdschrift Katholiek Nieuwsblad van 10 juni verscheen een artikel over het werk van pater Daniël Maes in Syrië.

Bijlagen:
Maes1.pdf (982.3 KB)   
Maes2.pdf (256.3 KB)   

XI/26
Vrijdag 1 juli 2016

Uit het leven gegrepen

Zondag is normaal een vrije dag. Deze keer is er weer iets onverwachts. Abouna Georges kan niet komen voor de bijzantijnse eucharistie, omdat er een begroeting voorzien is van de familie van een overledene. En vermits die familie ook nauw met het klooster verbonden is, zou het wenselijk zijn dat we met de fraters even komen groeten. En alles gebeurt in het complex dat rond de kerk gebouwd is. Van even groeten en vertrekken is echter geen sprake. Voortdurend komen mannen in en uit. Vrouwen zijn er niet te zien, die zitten in een andere zaal. We maken ook kennis met de commandant van de legereenheid die nu verantwoordelijk is voor Palmyra. Hij is een broer van de overledene. We nemen de kans om hem te feliciteren en aan te moedigen. Terwijl er gemoedelijk wordt gekeuveld, beginnen in het tweede deel van dezelfde zaal enkelen alles in gereedheid te brengen voor de maaltijd. We worden uitgenodigd om een korte gebedsdienst te houden en aan tafel te gaan. We kunnen onmogelijk op tijd thuis zijn voor de eucharistie en die wordt dan ’s avonds gevierd. Nu we toch op stap zijn gaan we nog langs een huis van de Rode Halve Maan, waar allerlei cursussen worden gegeven. Het is er een gezellige drukte. Vandaar nog even naar het eigenlijke centrum van de Rode Halve Maan. Overal kom je dezelfde bekende en vriendelijke mensen tegen, moslims en christenen die samen werken in de vele vormen van hulpverlening. En het geheel wordt geleid door het gezin dat tot onze gemeenschap behoort en dat ons nu ook naar Qâra heeft gebracht.
Een van onze werkmannen probeert strikt de ramadan te volgen. Hij staat om 2 uur op om dan zoveel mogelijk water te drinken en zal pas om 20.00 u eten. We hebben nog andere goede (moslim)werklieden. Drie zijn er in de nieuwbouw herstellingen aan het uitvoeren. Een van hen heeft per ongeluk dezelfde naam als een van de ergste terroristen en zo vloog hij in Damascus achter de tralies. Moeder Agnes-Mariam kon de politiediensten gelukkig overtuigen dat ze de verkeerde te pakken hadden en maandag was de man weer terug. Deze drie zijn vrome moslims maar een hele dag werken in extreem hoge temperaturen zonder drinken, dat zien zij niet zitten. We geven hen groot gelijk. Het zal deze keer ook de allermoeilijkste ramadan zijn, vermits deze in volle zomer valt. En zo nodigden ze ons uit een tas thee te komen drinken met hen, zittend op de grond in de nieuwbouw. Voor mij wordt een betonblok voorzien, daar moet ik op zitten. Een klein gasvuurtje, aangesloten op een gasfles, een pikzwart moortje en enkele plastiekbekertjes maken deze thee-pauze tot een feest. Op donderdagavond werd kampvuur gehouden op het terrein, voor iedereen: thee met maiskolven in het vuur gebraden. Vrijdag was het begrafenis van de vader van abouna Georges, overleden op 69 j leeftijd. Hij was blijkbaar een heel goed man die niets dan vrienden had. Het was een lange dienst in de kerk te Qara in aanwezigheid van een tiental priesters van omringende parochies. Lange gebeden, zegeningen en lezingen maar geen eucharistie. Daarna gaan de vrouwen de familie condoleren terwijl de mannen het lichaam bijzetten in een grote kelder op de begraafplaats aan de andere kant van de snelweg. De overledene ligt in een grote doos in een donker bruine kist. Het deksel ligt los op de kist en die voor iedere overledenen gebruikt wordt. In de zaal naast de kerk is er een maaltijd voorzien, die door vele vrijwilligers wordt klaar gemaakt. Het verloopt allemaal heel eenvouwdig en erg vlot. Met de priesters hadden we achteraf nog een goed gesprek, waaruit nogmaals bleek dat er in ons bisdom toch ook wel een en ander moet verbeteren.

In de schaduw van de profeet Elia

Qaa (Libanon) is een christelijk dorpje, in vogelvlucht 15 km hier vandaan, aan de andere kant van het Libanongebergte in de Bekaa-vallei. Vorig jaar bezochten we het dorpje, kregen een verfrissing aangeboden in een café en bezochten de kerk in aanbouw. Voor de kerk staat een grote en fiere profeet Elias met het zwaard in zijn handen. Daar waren vorige maandag zeven zelfmoordterroristen actief met zeven doden als gevolg. Nadat de eerste zich had opgeblazen begonnen de mensen de gewonden te verzorgen en blies de tweede zich op. Het was de bedoeling op die wijze verder te doen. Gelukkig, de vijf anderen kregen zichzelf maar niet opgeblazen en toen ze zich onverrichterzake wilden terugtrekken werkte het spel wel, alleen voor henzelf. (Ondertussen is er een aanslag op de luchthaven van Istamboel: 42 doden en 239 gewonden)
Ieder jaar bij het begin van het toerristisch seizoen zorgen zionisten voor spectaculaire aanslagen in het mooie Libanon om het toerisme in deze mooie streek te kelderen. Nu zegggen de christenen dat ze beschermd werden door de schaduw van het kruis. Omdat we het grote beeld van Elias voor ogen hebben, schrijven we de bescherming graag toe aan zijn tussenkomst. Bovendien werden nog eens een aantal terroristen aangehouden die aanslagen wilden plegen in Libanon, vooral tegen christenen.

Brexit: naar een andere, nieuwe wereldorde

Herhaaldelijk schreven we dat in Syrië de overgang plaats vindt van een unipolaire naar een multipolaire wereld, helaas ten koste van onnoemelijk leed. De tijd dat Washington de rest van de wereld louter met brute militaire macht aan zich genadeloos onderwerpt, is (bijna) voorbij. Zelfs wanneer de Amerikaanse presidentskandidate, die ten volle haar bijnaam madame Hypocrite Killery verdient, de verkiezingen zou winnen en een onmiddellijke en totale vernietiging van Syrië beveelt, (natuurlijk onder een mooie slogan van de “eindoplossing” of zo iets) zal zij de weerstand van het Syrische volk en zijn soevereiniteit niet kunnen breken. Haar uitgelekte mail van 31 december 2012 vermeldt duidelijk dat het uitmoorden van de familie van Bashar al-Assad en de . vernietiging van Syrië de beste wijze is om Israël te helpen! Ook de Amerikaanse senator John McCain, de huisprelaat van Daesh, die hen nu nog veel zwaardere vernietigingswapens wil geven, kan nog meer dood en vernieling zaaien, maar de ondergang van de krankzinnige westerse “nieuwe wereldorde” niet beletten. Brexit is niets minder dan een protest tegen een dictatuur waarmee Washington de huidige wereld verwoest, het begin van de instorting van een imperium.
Donderdag 23 juni 2016 hielden de Britten een referendum over de vraag of de UK lid moet blijven van de EU. De opkomst bedroeg 72,2 %; 17, 4 miljoen Britten stemden tegen en 16, 1 miljoen voor, dit is 51, 9 % tegen en 48, 1 % voor. De uitslag toont een grondige verdeeldheid maar uiteindelijk heeft het kamp dat vecht voor de vrijheid toch gewonnen. De heersende politieke klasse slingerde haar banvloeken over de wereld uit. Vooral de geldmannetjes in hun tolhuis wezen op de neergang van hun beurzen, een catastrofe voor de economie, de handel en zelfs voor de democratie (sic!). Anderen beweren met veel meer overtuiging precies het tegendeel. Engeland krijgt zijn geld terug, kan zelf beslissen, eigen wetten maken, eigen gerechtshoven hebben het laatste woord en hoeven geen van buiten af opgelegde wetten te aanvaarden enzovoort... En Engeland hoeft niet meer te knielen voor vijf vreemde presidenten: Donbald Tusk (Europ. Raad), Jean Claude Juncker (Europ. Commissie), Martin Schulz (Europ. Parlement), Mario Draghi (centr. Europ. Bank), Jeroen Dijsselbloem (Euro). De Servische filoloog Nedan Krstic zegt dat Brexit de overwinning is van alle vaderlandslievende Europeanen en voegt er bij dat de Europese Unie een constructie is om de afzonderlijke landen te vernietigen en uiteindelijk bedoeld om het christendom te vernietigen. En ze waren al flink op weg.
Het Brits Europarlemtslid Nigel Farage, dat al 17 jaar ijvert voor deze Brexit, kreeg zowat alle Europese zwaargewichten over zich heen in een uiterst woelig debat, maar hij bleek meer inzicht in de situatie te hebben dan alle Europarlementsleden samen. De Britse Eurocommissaris (voor financiële diensten) Jonathan Hill, zag zich meteen al verplicht op te stappen. Witold Waszczykowaki, Poolse minister van buitenlandse zaken zegt dat nu heel de Europese commissie de conclusie moet trekken en ontslag nemen. Een aantal volkeren staat al te popelen om eveneens, tegen de heersende politiek in, hierover een referendum te houden: Fransen, Nederlanders, Denen, Vlamingen... Sebastian Tynkkijnen, leider van de Finse nationale partij zegt dat Finland een referendum nodig heeft in Brexit-stijl “om vrij te worden”. De bijna verkozen president van Oostenrijk, Norbert Höfer van de FPÖ zegt dat de EU iedere beslissing die de centralisatie vergroot nu moet weigeren, zoniet houdt ook Oostenrijk binnen het jaar een referendum en dat wordt dan een Auxit. Olafur Ragnar Grimsson, al 20 jaar de president van Ijsland, ziet een nieuwe kans voor Ijsland, Groenland, Noorwegen, de Faroer Eilanden en nu de UK om een driehoek te vormen en op vrije basis goede relaties aan te knopen met de EU en de VS, zonder hun slaaf te zijn.

Van Brexit naar NAVO-exit

Neen, met de Brexit valt de hemel niet op ons hoofd. Het is wel een protest tegen de steeds verder gaande ondermijning van de soevereiniteit van de Europese landen door Brusselse technocraten. Het is een protest tegen een “nieuwe wereldorde” die de rijkdom van de afzonderlijke landen wil uitwissen om hen slaaf te maken van schimmige leiders die wetten opleggen tegen de wil van de volkeren zelf. Hiermee wordt een rampzalige utopie afgewezen, een vernietigend oeverloos multiculturalisme, dat volken tot één vormloze massa wil maken om hen te kneden naar de grillen van enkelen. Washington en de NAVO, die niet begrijpen wat er werkelijk gaande is, zullen er alles aan doen om deze Brexit te beperken. Zij zijn even blind als de communistische leiders van de voormalige Sovjet-Unie, die ook niet begrepen dat hun schip aan het zinken was. Daarom willen ze de NAVO militair nu nog sterker maken. Het zal niet helpen. We verwachten dat de evolutie zal verder gaan, waarbij ook deze eigenlijke Amerikaans-Europese terroristenorganisatie niet gespaard zal worden: NO NATO, NO GUERRA! Hierover zal trouwens weer een volgend congres gehouden worden van 8-10 juli 2016 in Warschau (www.no-to-nato.org). Bepaade Britse legereenheden schijnen massaal gestemd te hebben voor een Brexit. Zij hebben begrepen dat het Washington is dat hen langs Brussel de oorlog in jaagt, tegen hun eigen wil in. Van een vriend kreeg ik een ingewikkelde tabel die de spectaculaire groei van wapenindustrie in de VS in beeld brengt. Ik ken de afkortingen van de verschillende onderdelen niet maar ik zie goed hoe de lijnen naar boven schieten. Washington is nu op hysterische wijze de NAVO aan het opjutten om een oorlog te beginnen tegen Rusland, dat niemand aanvalt. Washington kan helaas niet leven met een zelfstandig en sterk Rusland en wil het daarom vernietigen. In plaats van samen te werken en tot beider welzijn vedragen af te sluiten, gedragen de westerse politici zich als kranzinnige apen die wild krijsen telkens wanneer ze aan de grens met Rusland (Polen, de Baltische staten...) weer klassieke én atoomwapens hebben kunnen installeren, nadat ze Europa al volgestouwd hebben met vernietiginswapens. Als Washington zijn waanzin kan doordrijven en de NAVO een oorlog laten beginnen tegen Rusland, wordt het geen WO III, maar het einde van de mensheid (met uitzondering van enkele zatte Zwitserse boerkens, omdat zij verplicht een atoomschuilkelder hebben die, zoals ik zelf kon vaststellen, gebruikt wordt als opslagplaats voor voedsel en sterke drank!)
Tenslotte zijn de VS in feite niet meer de grootste economische wereldmacht en misschien zelfs niet meer – ondanks hun overweldigend vernietigingskapitaal over heel de wereld - de eerste militaire wereldmacht. Zij zullen hun wereldheerschappij niet meer kunnen volhouden. Hun wereldorde loopt, gelukkig, ten einde. En dat is in feite de betekenis van Brexit.

Er is hoop

De leiders van de communistische partij van de voormalige Sovjet-Unie hadden de val van de Berlijnse muur in november 1989 niet zien aankomen. Paus Johannes Paulus II wel. In december 1991 volgde de ontbinding van de URSS en daarna van het Comecon en het Warschau Pakt. Hierna kwamen dramatische jaren voordat Rusland kon herrijzen op de fundamenten van zijn orthodox christelijk geloof en zijn gezonde vaderlandsliefde. Het westen doet er alles aan om het land te ontwrichten en zijn eigen morele verwording aan de Russen op te dringen. Rusland en China blijven echter onafhankelijk en zijn nu de grootmachten die in staat zijn om de wereld terug te brengen naar het oorspronkelijke handvest van de VN en de erkenning van het internationaal recht, in plaats van de huidige Amerikaanse wildgroei van de wet van de jungle.
Zal de Britse economie eerst even door elkaar geschud worden? Best mogelijk. Ik had in de lagere school al nachtmerries over de rekenles, hoe zou ik mij nu over de economie van de Britten kunnen uitpreken? Ik verwacht echter dat het land uiteindelijk met groot voordeel zijn eigen weg zal gaan. Ze zouden al kunnen beginnen met afstand te nemen van de illegale sancties – een zoveelste door Washington opgelegde vorm van terrorisme - tegen Rusland en Syrië. Zo zouden wij dan eindelijk kansen krijgen om Syrische producten uit te voeren en de mensen hun kost te laten verdienen.
De recente ontmoeting van Vladimir Poetin met zijn Chinese ambtsgenoot X Jinping wordt door sommigen beschouwd als de belangrijkste gebeurtenis voor de internationale politiek van de laatste 2O jaar. De VS en de NAVO matigen zich het recht aan om gelijk welk land op gelijk welke wijze aan zich te onderwerpen zonder enig respect voor de volkeren of het internationaal recht. Noemen we als laatste slachtoffers slechts: Syrië, Oekraïne, Venezuela, Bolivië, Equador, Brazilië, Argentinië. Vl. Poetin heeft vroeger de westerse journalisten al opgeroepen om de waarheid hierover te schrijven. In een filmpje van slechts enkele minuten kan hij u ook duidelijk maken wie er in deze wereld eigenlijk agressief is (https://www.youtube.com/watch?v=-KHCNk9BYy4; je bent niet de enige die zich hierover informeert, maar wellicht ongeveer de 4,5 miljoenste). Na de ontmoeting tussen Poetin en zijn Chinese ambtgenoot zegt Xi Jinping nu in een slotverklaring: “China en Rusland moeten op een vastberaden wijze de doelstellingen en principes van het UNO Handvest, de fundamentele normen van de internationale relaties, de stabiliteit en het strategisch evenwicht in de wereld, evenals het internationaal recht waarborgen”.

De Shangai Cooperation Organisatie (SCO), opgericht in 1996, rond China en Rusland, met nog 4 andere leden: Kazachstan, Kirgyzië, Tadjikistan en Oesbekistan (+ 5 waarnemers, 3 gesprekspartners en 3 gasten in de wachtkamer), vergaderde zopas in Taskent, Oesbekistan. In hun slotverklaring van 26 juni 2016 eisen ze eensgezind dat de soevereiniteit, territoriale integriteit en stabiliteit van Syrië gewaarborgd wordt en dat er geen andere politieke oplossing is die het Syrische volk de garantie geeft zijn eigen toekomst te kunnen bepalen. Verder wordt gesteld dat de crisis in het Midden-Oosten en Noord Afrika moet worden opgelost, volgens de princiepen van het UNO Handvest en het internationaal recht. Ziedaar een internationale politiek, die waardering verdient. Daartegen gedragen onze westerse politici zich als holbewoners die menen anderen te mogen vermorzelen omdat hun knots groter is. Wat onze Belgische politici beslissen omtrent de 6 F 16, is zo iets als Syrische gevechtsvliegtuigen die ongewenst Brussel zouden komen bombarderen “om het Belgische volk te dienen”! We gaan hopelijk vlug naar een nieuwe en andere wereldorde. Brexit, Nato-exit, Washingtonexit, Brusselexit, een EU met Rusland en zonder Turkije of de VS, maar met goede relaties met alle landen en uiteindelijk naar een “Soeria Resurrexit”!
Twee millennia geleden gaf Jezus aan zijn leerlingen een zeer praktische wijsheid mee: “Maar zoekt eerst het Koninkrijk en zijn gerechtigheid, dan zal dat alles u erbij gegeven worden” (Matteus 6, 36). Een prachtige agenda voor de komende NAVO-top. Ze kan miljarden uitsparen en miljoenen mensen welvaart geven. Een meer uitgewerkte agenda zou kunnen zijn: het “Onze Vader” met de nadruk op “Uw Rijk kome” en “Uw Wil geschiedde”. Daar wordt ook iedereen beter van.

P. Daniel

01-07-2016 om 18:43 geschreven door Gust Adriaensen

Hoe kunnen de VRT en andere zenders het verantwoorden dat bij de voetbalsuccessen van de Belgen, telkens opnieuw minutenlang wordt ingezoomd op hossende, brullende, zuipende, zatte supporters? En dat daarbij een sympathiserende, ophemelende stijl wordt gehanteerd?

Wordt op die manier niet elke anti-alcoholcampagne vakkundig om zeep geholpen? En bij kinderen en jongeren de overtuiging gewekt en versterkt dat feestvreugde gepaard MOET gaan met sloten bier?

30-06-2016 om 10:34 geschreven door Gust Adriaensen

Nadat Engeland, in tegenstelling tot Schotland en Noord-Ierland koos voor een Brexit, wordt het nu ook uit het EK-voetbal gekegeld door voetbaldwerg IJsland.

Belabberd, belabberd, belabberd...

28-06-2016 om 07:20 geschreven door Gust Adriaensen

Benieuwd naar de cumuls, de betaalde en onbetaalde mandaten van de parlementsleden, burgemeesters en schepenen?

Ga naar www.cumuleo.be. Opgelet! Grasduinen in deze rijk gevulde site kan niet alleen prettig zijn maar ook zorgen voor heel wat ergernis.

Bijlagen:
http://www.cumuleo.be   

XI/25
Vrijdag 24 juni 2016

Oogsttijd

Water geven, vruchten plukken en groenten oogsten zijn nu de grote werkzaamheden op het terrein. Het is overdag flink boven de dertig graden warm en ’s avonds hebben de bomen, groenten en kruiden veel water nodig. Terwijl België verzuipt, snakt de woestijn hier naar water. Hiervoor zijn we echter grotendeels afhankelijk van de elektriciteit die het water uit grote diepte naar boven moet pompen. En dit water is tussen lauw en heet, het is echt warm. De kersen van een dertigtal bomen waren vrij vlug geplukt. Abrikozenbomen zijn er echter ongeveer driemaal zo veel en bovendien worden ze niet allemaal tegelijk geplukt. Sommige geel-rode abrikozen zijn overrijp en anderen mogen nog wat zon krijgen. Tegelijk worden in de keuken lange rijen potten met confituur gevuld. Het ruikt er heerlijk als je in de buurt komt. Bij de maaltijden worden in deze periode vele abrikozen gegeten. Als groenten zijn het vooral de courgetten, die ook overvloedig voorradig zijn. De grote voorraad knoflook is al geoogst en ligt in trossen te drogen, klaar om later opgehangen te worden. Hier wordt knoflook heel ruim gebruikt. De fraters werken tegelijk verder in de nieuwbouw om kamers te schilderen, deuren te hangen en een bepaalde gang af te sluiten en bewoonbaar te maken. Ja, het zijn lange en drukke werkdagen, waarbij Eucharistie en gebedstijden het rimte aangeven. Er was enige onderbreking op de morgen dat die Belgische mevrouw, na een maand verblijf bij ons, blij en voldaan weer naar huis vertrok. Een andere onderbreking is er wanneer een grote hoeveelheid hulpgoederen moet klaar gemaakt worden en natuurlijk de donderdagnamiddag en –avond, wanneer de gehandicapten van Qâra zich bij/met ons komen amuseren.

Uit parochieleven van Qâra

Een van de vrijwilligers van de hulpverlening, een ingenieur, verloofd met een christelijk meisje uit het dorp, had lang geleden al gevraagd om hen voor te bereiden op een christelijk huwelijk. We hebben samen met de fraters en hen meerdere leerrijke en bijzonder aangename avonden doorgebracht. Ze hadden besloten niet weg te trekken, zoals zo velen doen, maar in Qara te blijven wonen, wat wij maar al te graag toejuichen. En nu gingen ze trouwen. De plechtigheid vond plaats in de St. Michielskerk van Qâra, geleid door de vicaris generaal van Yabroed, abouna Georges en mij. De huwelijksinzegening is hier een aparte liturgie en zonder eucharistie. Heel de kerk is met bloemen versierd en de middengang met een wit doek afgesloten, dat door de trouwers wordt losgemaakt. Er is een apart altaar in de kerk voorzien met daarop een evangelieboek, een beker wijn en twee kronen. Na de inleidende gebeden en de huwelijkstoestemming, worden de trouwers gekroond, ze krijgen de beker wijn aangereikt en worden in processie driemaal rond dit altaar geleid. Zij zijn nu als het ware hersteld in hun koninlijke waardigheid, die ze verloren na de zondeval in het paradijs. Daarna worden op de binnenkoer voor de kerk de felicitaties in ontvangst genomen waarop enige zoetigheid wordt uitgedeeld. Het echtpaar en de familie trekken naar hun huis en komen tegen de avond terug naar de binnenkoer van de kerk voor het avondfeest. Heel de koer is vol met tafels voor ongeveer een 150 personen, zowat de helft van de hele parochie. Er is rijst, kip, gebak en arabische zoetigheden. Het echtpaar zit vooraan in een versierde zetel en maakt enkele keren een rondgang langs de tafels. Uiteindelijk gooit de bruid haar bloementuil over haar hoofd naar achter, waar zich een groep jongeren bevindt, die deze bloemen tracht op te vangen.
De vicaris begon de huwelijksviering met de eenvoudige maar duidelijke opmerking: “Als dit mijn kerk was, dan zou ik de helft van de vrouwen naar huis sturen”! Vroeger waren de vrouwen blijkbaar gekleed met een zwarte sluier en nu zie je nog enkele oudere vrouwen op die wijze. De overgrote meerderheid heeft zich echter zo uitdagend mogelijk uitgedost, bijzonder kort van stof. Als aan de meisjes die het meest bij ons komen dan gevraagd wordt of zij dat aanvaardbaar vinden, geven ze zelf ook wel toe dat het eigenlijk in de kerk niet past. Bovendien is dit nu een goede reden om geen aanstoot te geven aan de moslims, die ook in de dienst aanwezig zijn. En dan was er nog die jongen die zijn haar opvallend geverfd had en ongeveer gekleed liep als een meisje. Hij studeerde voor arts en was al halverwege. Toen hem gevraagd werd of hij christen is antwoordde hij: “Ik ben druus, maar zou wel graag christen worden”. En waarom hij zich zo gedroeg en kleedde? Omdat het de mode was in bepaalde middens. Ook hem konden we duidelijk maken dat zo iets helemaal niet past, niet verenigbaar is met een christelijk leven en dat persoonlijke inzet heel wat creatiever kan zijn. Eigenaardig genoeg, ook deze man gaf het uiteindelijk volmondig toe. We hebben hem nog op het hart gedrukt om in Syrië te blijven als hij afgestudeerd is en niet weg te trekken.
Zondagmorgen even alarm. Abouna Georges laat weten dat hij erg ziek is en vraagt of ik om 9.00 u de eucharistie voor de parochie wil vieren. Met de hulp van de fraters hebben we dit zo goed mogelijk op onze wijze volbracht. Leken hebben alle lezingen in keurig Arabisch voorgedragen of gezongen. Na de eucharistie was er nog een ontmoeting met de moeders, wiens man door terroristen werd gedood. Ze worden hier als de vrouwen en de moeders van de “martelaren” aangesproken en geëerd. Een andere vrouw, wiens twee zonen nog steeds gekidnapt zijn, wilde ons thee en gebak aanbieden. Onder haar gastvrijheid en vriendelijkheid, blijft ze moedig de pijn om haar verdwenen kinderen dragen. Daarna waren we nog ruimschoots op tijd om ’s middags de plechtige zondagseucharistie te vieren in eigen gemeenschap.

“De ene kolking roept de andere op” (psalm 42,8)

Denk niet dat we een rustig en gezellig leventje leiden, ver van alle miserie verwijderd. Al is ons leven boeiend en hoopvol, dagelijks dragen we de grote zorgen van het land en van de Kerk met ons mee. De ellende van de onrechtvaardige oorlog tegen Syrië brengt steeds nieuwe miserie mee. De grootste materiele zorg voor Syrië ligt nu in het feit dat er nagenoeg geen werk is en als er iets opgezet wordt, is het heel moeilijk om een afzetmarkt te vinden. De sancties maken het heel moeilijk en bijna onmogelijk om hetgeen gemaakt, gewonnen, geproduceerd wordt op een gewone wijze buiten te kunnen verkopen. Ook vroeger bracht het land veel meer voedsel voort dan het zelf nodig had en zo kon er worden uitgevoerd. De Syrische producten waren bekend en gegeerd tot in Zweden en tot in de golfstaten toe. Dit gold voor graan, landbouwproducten, textiel... Nu heeft de westerse huichelachtige en criminele houding er voor gezorgd dat een dergelijke uitvoer langs alle kanten gebokkeerd wordt. De kersen en abricozen uit deze streek zijn topkwaliteit en zouden in het buitenland goed verkocht kunnen worden waardoor vele families hun kost konden verdienen. In plaats van het volk te helpen wordt het welbewust door de “internationale gemeenschap” nog gewurgd.
Ook op kerkelijk gebied zijn er ernstige problemen. Deze week had van 15-20 juni in Aïn Trez (Libanon) de jaarlijkse synode van de grieks-melchitische (katholieke) kerk moeten plaats vinden als een broederlijke samenkomst van kerkleiders, die eensgezind de problemen aanpakken onder leiding van patriarch Gregorius III Laham. Er is echter nogal wat verschil van mening in verband met de aanpak. Anderzijds is dit dan weer een kans om eindelijk eens werk te maken van een echte eenheid. Het is zoals in een huwelijk. Soms krijgen ouders onenigheid onder elkaar omwille van moeilijkheden die van buiten af hun gezin teisteren. Dit is dan een gelegenheid om juist in een grotere eensgezindheid te problemen aan te pakken.
Deze week kregen we bezoek van de orthodoxe (gehuwde) pastoor van Deir Ateih met een zestigtal parochianen. Het was een heel hartelijke ontmoeting, waarbij hij er op aandrong om ook hen eens te komen bezoeken. Katholieken hebben in Syrië beslist wat te leren van de orthodoxen.

De maat is vol!

Eind september 2015 hebben de Russen de bedoelingen van hun militaire hulp in Syrië meteen duidelijk gemaakt: het evenwicht herstellen zodat Syrië een sterk uitgangspunt heeft om te onderhandelen over een politieke oplossing. Toen Poetin meende dat het Syrische leger sterk genoeg stond om het land geleidelijk te bevrijden, hebben de Russen zich gedeeltelijk teruggetrokken en heeft het Syrische leger inderdaad ook Palmyra kunnen innemen. Samen met de VS besloten de Russen vervolgens om een staakt-de-vijandelijkheden in te stellen en de Russen staakten zelf onmiddellijk hun luchtaanvallen. En hier begon de wrevel en de onenigheid met de Hezbollah en Iran. Zij waren immers vanaf het begin overtuigd dat de VS en hun bondgenoten helemaal geen staakt-de-vijandelijkheden zouden respecteren. De feiten hebben hen helaas gelijk gegeven. Zij gebruikten de rust om zich te reorganiseren. Saoedi-Arabië, de VS en vooral Turkije loodsten duizenden tonnen wapens en munitie samen met massa’s nieuwe terroristen Syrië binnen en begonnen dan een ware oorlog in het Noorden: Aleppo, Idlib, Lattaquie. Ondertussen lieten ze de “vredesonderhandelingen” mislukken. Dezelfde terroristengroepen en de landen die hen steunen, gaven uitgerekend Syrië en Rusland de schuld van het schenden van het bestand, wat de westerse media welwillend en kritiekloos slikten. Tegelijk vochten zogenaamd de VS met de Koerden tegen Daesh om een onafhankelijk Koerdistan in het Noorden voor te bereiden, met de goedkeuring van Saoedi-Arabië en de VS. Hierop luidden de Turken dan weer de alarmklok omdat zij op geen enkele wijze een onafhankelijk Koerdistan wensen. Voor Syrië is dit geen probleem. De Syrische president heeft steeds duidelijk gemaakt dat er geen sprake is van een opsplitsing van het land, dat Syrië één zal blijven en tot de laatste centrimeter bevrijd zal worden. Bij dit alles hebben de Russen steeds een rechtstreekse confrontatie met de VS, Israël en zelfs Turkije willen vermijden. Ze hebben moeten toegeven dat ze eens te meer door de VS en hun bondgenoten bedrogen werden. Nu is de maat vol. Het is meer dan duidelijk dat de VS en hun vrienden niet willen dat de oorlog in Syrië eindigt, ze willen ook niet dat de onderhandelingen tot een politieke oplossing leiden, ze willen de val van Syrië om een marionet aan te stellen die het land verplicht de belangen van Amerika te dienen en niet die van het volk. Dat was, is en blijft hun doelstelling, verborgen onder alle schone schijn. Daarvoor dienen ook de zogenaamde “gematigde” rebellen, die moorden en vernietgien zoals de anderen. Rusland blijft er op aandringen dat er dan een duidelijke scheiding gemaakt wordt tussen de gematigde rebellen en de Al Qaida groepen, maar hiervoor vraagt Amerika al maanden uitstel, omdat het zogenaamd zo moeilijk is onderscheid te maken. De ministers van landsverdediging van Iran, Rusland en Syrië hebben uiteindelijk in Teheran op 9 juni een topontmoeting gehouden om de violen .gelijk te stellen. Het ziet er naar uit dat zij opnieuw de strijd tegen alle terroristen in Syrië zullen hervatten. Het is hierbij helemaal niet zeker dat de troepen van de VS, Frankrijk, Duitsland en Turkije, (en onnozele Belgen?), die illegaal in Syrië aanwezig zijn, nu zullen gespaard worden. De Hezbollah zal hierbij opnieuw zijn centrale rol opnemen. We mogen verwachten dat de slag om Deir Ezzor zal beginnen, o.l.v. Ali Chamkhani, secretaris van de Hoge Iranese Veiligheidsraad, en we hopen dat de zuivering op gelijkaardige wijze zal gebeuren als destijds in Qousseir, Qalamoun en Zabadani. De huichelachtige oproep van John Kerry, die ongeduldig blijft uitzien naar het vertrek van de Syrische president, zal op de coalitie van Damascus, Moscou, Teheran en de Hezbollah geen enkele indruk meer maken.Terwijl ik dit schrijf heeft John Kerry nu opnieuw twee maanden uitstel gevraagd aan de Russen om een scheiding te kunnen maken tussen de gematigde rebellen en Al Qaida. En dit was de druppel die de Russische emmer deed overlopen. De Russen hebben meteen de Al Qaida basis Attanf, aan de Jordaanse grens gebombardeerd, waar in feite de Amerikaanse troepen zitten. Groot alarm. De Amerikanen waren totaal verrast. Vanuit de Amerikaanse basis in Qatar kwamen Amerikaanse vliegtuigen ter hulp, maar de Russen waren al vertrokken. Toen de Amerikaanse vliegtuigen onverrichterzake terugkeerden, kwamen de Russen weer om de basis verder te bombarderen (zoals de resoluties van de UNO Veiligheidsraad het ook vragen!) Trouw aan de open inzet van de Russen, heeft Gerasimov, hoofd van de Russische generale staf meegedeeld dat ze de basis van Attanf hebben gebombardeerd en er lakoniek bijgevoegd dat, als anderen (de VS!) na maanden nog niet het onderscheid kunnen maken tussen gematigde rebellen en Al Qaida, kunnen wij het ook niet! Donderdag heeft Rusland in de VN Veiligheidsraad een raadpleging georganiseerd over de situatie in Syrië. De Russische permanente vertegenwoordiger Vladimir Safronkov riep iedereen nogmaals op om de grove schendingen van Turkije met zijn blijvende toevloed van terroristen en wapens eindelijk eens te stoppen. En nu maar afwachten wat nieuws de VS, het westen en hun bondgenoten zullen uitvinden om hun laffe houding tegen het Syrische volk te blijven voeden.

Een volksprotest tegen de vernietiging van de christelijke identiteit.

De oude Europese adel is goed vertrouwd met de diplomatieke geplogendheden. De Duitse baron Norbert von Handel, procurator van de zeer katholieke orde van St. Joris, verbonden met het huis van Habsburg-Lotharingen (waarvan de oorsprong teruggaat tot 1308), schrijft een open brief aan “Madame Merkel” of Angie de Slang, en ziet deze keer geen enkele reden om aan dit lid van de Stasi, van de SED van het voormalige Oost-Duitsland en vrijmetselaar, enige eretitel of diplomatiek strikje toe te kennen. In veertien punten lanceert deze doctor in de rechten een vlijmscherpe aanval tegen haar en vraagt met welk recht zij Duitsland en Europa meent te mogen ruineren, islamiseren, destabiliseren en vooral hun christelijke identiteit vernietigen. Hij vraagt haar met welk recht zij de miljarden belastinggeld van de Europese burgers voor Griekenland onder de Duitse en Franse bankiers mag verdelen, de ondemocratische Turkse politiestaat ter wille mag zijn en tienduizenden Turken in Europa mag binnen halen en tenslotte Europa door het alomvattende handelsverdrag van het TTIP mag overleveren aan de grote industrieën en financiële belangen van Amerika. Hij kondigt aan dat de groeiende weerstand van steeds meer bewuste christenen haar en haar desastreuze politiek ten val zal brengen en dat zij de geschiedenis zal ingaan als de schimmige politica die ons werelddeel heeft verwoest. (Voor de hele uitleg: http://www.medias-presse.info/les-14-points-du-baron-van-handel-de-lordre-de-saint-georges-qui-vous-donne-ce-droit-mme-merkel/56451#3ZDDS7FfKOyR8IhD.99)

We herinneren u...
Aan de volgende mogelijkheden om te protesteren tegen de morele afbraak in ons eigen land:
• Er is een mars voor het katholiek onderwijs op zaterdag 25 juni 2016 om 14.00 u, Frère-Orbansquare, Brussel (info: www.katholiekonderwijs.net)
• Je kunt ook deelnemen aan een belangrijke schrijfactie tegen deze “vroegseksualisering van kinderen”. Hoe meer mensen protesteren met deze brief, hoe beter: http://tegenstroom.eu/schrijfactie-onderwijs/
En ....laten we als christenen niet het voornaamste wapen vergeten, het gebed.

P. Daniel

25-06-2016 om 14:02 geschreven door Gust Adriaensen

Als de Brexit de EU in een diepe crisis stort volgens nogal wat krantenkoppen, dan is dat minstens even erg het geval met Groot-Brittannië.

Nog los van de ongetwijfeld langdurige en pijnlijke exit-procedures, de nu al voelbare financiële weerslag, zijn er vooral de scheuren in de Britse Unie die scherp aan het licht komen.

Schotland en Noord-Ierland hebben massaal voor 'remain' gestemd . Zeker in Schotland krijgt het onafhankelijkheidsstreven nieuw, sterke impulsen. Het zou me niet verwonderen dat samen met de 'Brexit', ook Schotland de Britse Unie verlaat .

Een andere kloof die aan het licht is gekomen en de toekomst van Groot-Brittannië bezwaart, is de generatiekloof. Een grote meerderheid van de jongere generaties koos voor de EU. De 'gepensioneerden' hebben ervoor gezorgd dat Groot-Brittannië de Europese Unie verlaat. Het land heeft dus tegen de jeugd gekozen. Een triestig, grijs en verengend toekomstbeeld!

24-06-2016 om 14:29 geschreven door Gust Adriaensen

Stijn Oosterlynck, hoofddocent stadssociologie (UAntwerpen) en voorzitter van het Antwerpse Urban Studies Institute, schrijft naar aanleiding van de Optimakwestie: 'Het gaat over publiek-private partnerschappen en de weinig democratische en ondoorzichtige cultuur van besluitvorming die daarin groeit, ver weg van de democratische controle door gemeenteraden en netjes uit het zicht van burgers.' Inderdaad.

Maar waarom wordt dezer dagen alleen Gent geviseerd? In alle steden, te beginnen met Antwerpen, tot in de kleinste gemeenten, zitten deze publiek-private partnerschappen in de lift. Het moet voor ervaren onderzoeksjournalisten en zeker ook voor de heer Oosterlynck, niet zo moeilijk zijn , om die partnerschappen, bv. in Antwerpen, eens goed tegen het democratische licht en de gemeenteraadscontrole te houden.

Waarom wordt de Gentse burgemeester Termont nu zo gretig en bijna bloeddorstig bij de Optimazaak betrokken, ook al wordt hem niks ten laste gelegd? Het is, weer eens, niet zo moeilijk, om foto's en berichten op te duikelen over allerlei burgemeesters in het gezelschap van zwaar frauderende en  dictatoriale potentaten uit binnen- en buitenland.

Politieke beschadigingsoperatie? Inderdaad.

24-06-2016 om 14:10 geschreven door Gust Adriaensen

De grootste moraalfilosoof van Vlaanderen en van het Westelijk Halfrond, Etienne Vermeersch (82) doet via Het Nieuwsblad de wereld kond, dat hij onverbiddelijk was als hij studenten op spieken betrapte. Maar studentes die hun bovenbenen vol schreven, ontsnapten aan zijn toorn. 'Ik kon toch moeilijk vragen dat ze eens hun rok optrokken?'

Hieruit moge blijken dat zelfs een zelfverklaarde superintellectueel als Vermeersch niet altijd goed weet waar in concrete situaties de morele prioriteiten liggen.

Ook al kan in sommige conservatieve kringen begrip opgebracht worden voor het niet stellen van een vraag met een gênant en ontvlambaar karakter als: 'Mevrouw wil u uw dijen eens laten zien zodat ik in mijn functie als toezichthoudend professor kan controleren of uw dijen een onbeschreven blad vormen?', toch is daarmee de kous niet af en de morele kwestie niet opgelost.

Want onze beroemde professor heeft overduidelijk de meisjesdijenfraude getolereerd en door de vingers gezien, terwijl hij onverbiddelijk de handpalm-, onderarm-, gsm-, papiertjes-, fluister-, gebaren- en onzichtbaar geschriftfraude afstrafte.

Dit is meten met twee maten en gewichten. Dit is moreel hinkelen op twee benen. Dit is de dij sparen en de palm geselen.

Hoe zal de grootste Vlaamse moraalfilosoof aller tijden het voor zichzelf, voor zijn collega's, voor intellectueel Vlaanderen en de rest van de wereld, en uiteindelijk voor God, die van hem en die van ons, ooit kunnen verantwoorden dat hij sommige studenten voor immer en altijd geblokkeerd heeft in hun verdere ontplooiing en carrière, omdat ze geen meisjesdijen ter beschikking hadden? En dat een aantal vrouwen, dankzij het door Vermeersch getolereerd frauduleus gebruik van hun ongetwijfeld welgevormde dijen, is kunnen doorstoten tot de top van onze samenleving, het misschien zelfs geschopt hebben tot rector van een of andere universiteit?

Is Vermeersch moreel al in het reine met de ontegenzeggelijk seksueel gemotiveerde discriminatie die hij tijdens zijn professoraat naar eigen zeggen in het Nieuwsblad toepaste?

Een uitgebreide verklaring en verantwoording van de éminence grise der moraalfilosofen dringt zich op! 

22-06-2016 om 08:25 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 20 juni uit Rik Torfs behartenswaardige meningen over macht en de relativiteit ervan, in het bijzonder aan de universiteiten.

Maar denkt hij voldoende lang na over talenten die ontegensprekelijk deel uitmaken van zijn macht, ook aan de universiteit? Zijn schrijf- en spreekkwaliteiten, zijn ironie en soms zijn cynisme, zijn publieke optredens, hielpen hem de topjob aan de Katholieke Universiteit van Leuven te verwerven en maken van hem een machtige en geduchte tegenstander in het academische en publieke debat.

Rik kan het ook in dit artikel niet laten: met veel omhaal schrijven dat het hij over bepaalde dingen niet wil hebben en ze op die manier toch scherp onder de aandacht brengen. Daaraan wijdt hij zelfs een kwart van zijn artikel.

Torfs wil het niet hebben over het machtsmisbruik en de seksuele intimidatie aan de UGent. En zo brengt hij de schandalen opnieuw onder de aandacht. Hij reageert tegen degenen die 'Fernand Huts de grond inboren', maar hij noemt diens uitspraken 'dom en seksistisch'. Dat is pas een geslaagde boring!!

Rik, Rik, Rik toch. Een sluwe Kempense vos verleert zijn streken niet.

20-06-2016 om 09:38 geschreven door Gust Adriaensen

Junihaiku

Juni is halfweg.
De langste dag komt eraan.
Weemoed vult mijn hart.

19-06-2016 om 22:01 geschreven door Gust Adriaensen