De Standaard der letteren vond het nodig, de fervente antireligieuze Gentse hoogleraar, moraalfilosoof Johan Braeckman , een recensie te laten schrijven over 'Tegentijds eigendraads', de gebundelde columns van Rik Torfs.

En wat te verwachten is, gebeurt ook. De kurkdroge Braeckman, die zichzelf het middelpunt van het West-Europese denken waant, besteedt bijna heel zijn driekolommenartikel, aan zijn antigodsdienstige frustraties.

Een eerste kolom heeft helemaal niks te maken met Torfs' boek maar Braeckman beschrijft daarin met duidelijk leedvermaak de, volgens hem, tanende mondiale invloed van religie. Hij bestaat het zelfs, zonder ook maar enig bewijs, zo tussen neus en lippen, te orakelen dat 'het geweld van IS en andere islamitische terreurgroepen zich ook deels laat interpreteren als een reactie op het afnemende geloof'. Dat is natuurlijk kwaadaardig bedoeld. Maar het ontgaat deze Gentse papenvretende prof klaarblijkelijk dat hij wel een remedie tegen de IS-terreur aanreikt, nl. meer religie.

In de rest van zijn tekst met als titel 'Bewegend Doelwit' (daarmee wordt Torfs bedoeld), is het Braeckman erom te doen, sceptisch, neerbuigend, verwerpend te schrijven over de godsdienstige overtuiging en opvattingen, die in 'Tegentijds eigendraads' tot uiting komen. Braeckman slaagt er niet in, objectief de bundel op zijn inhoudelijke en stilistische merites te beoordelen, wat van hem als recensent mag verwacht worden. Hij stelt zich integendeel op als de fanatiek ongelovige tegenstander van de gelovige Torfs.

Het is niet de eerste keer dat professor Braeckman zich laat opmerken als een fundamentalistische zich supierieur voelende , ongelovige hardliner, die, gedreven door weerzin en bekeringsijver, gelovigen meent te moeten aanvallen en ridiculiseren.

In de Villa Helleboschreeks in het dS-Weekblad van 8 augustus 2015, maakte hij het echt gortig.

Ik schreef toen op dit blog:

'Ik kan niet oordelen over het wetenschappelijke niveau van het werk dat professor Braeckman aan de universiteit verricht maar wat hij in Villa Hellebosch over de tien geboden vertelt, laat het allerergste vermoeden.

'De tien geboden? Ik vind die absoluut niet interessant', aldus Braeckman. 'Bovenal bemin één god. Waarom zou ik? Dat is geen morele regel, dat is een eis.' Tja. Het ontgaat de moraalfilosoof klaarblijkelijk dat hij het over 'geboden' heeft, en dat gebod geldt natuurlijk voor degenen die in de ene God geloven. Als Braeckman niet in de ene God gelooft, hoeft er zich ook geen bal van aan te trekken. 'Waarom zou hij?'

'Vader moeder zult gij eren... Hangt er maar van af wat je vader en moeder denken en doen. Dood niet , geef geen ergernis. Lijkt me evident. Wees steeds kuis in het gemoed, pfff. Dat zijn geen regels die wij moreel van groot belang vinden. Er staat niet: wees zachtmoedig voor dieren . Of: man en vrouw, behandel hen gelijk.' Zo oordeelt Braeckman in sneltreinvaart over enkele geboden.

De manier waarop de Gentse moraalfilosoof en bio-ethicus deze geboden behandelt, blinkt niet uit door grote denk- en argumentatiekracht. Erg boven het niveau van toogpraat komt het allemaal niet uit.

En moet de lezer uit het concluderende zinnetje 'Dat zijn geen regels die wij (pluralis majestatis of spreekt hij namens de ganse wereldbevolking?) moreel van groot belang vinden' afleiden dat Braeckman de geboden: 'zweer niet ijdel, vloek noch spot; doe nooit wat onkuisheid is; vlucht het stelen en bedriegen; ook de achterklap en het liegen; begeer nooit iemands goed', moreel niet van groot belang vindt?

Als Johan Braeckman in staat was of de moed wilde opbrengen om door te denken over de draagwijdte en de consequenties van de tien geboden, zou hij wellicht tot de (voor hem) verrassende conclusie komen dat de toepassing van en het respect voor de tien geboden, ook inhoudt: 'man en vrouw, behandel hen gelijk' en 'wees zachtmoedig voor dieren'.

Ach, ook in dit artikel over Torfs' columns, heeft Braeckman weer zijn obsessief antireligieus hart weer kunnen ophalen. En wellicht speelt ook academische afgunst mee. De bloedserieuze, geborneerde , buiten zijn faculteitscocon amper bekende, absoluut denkende prof tegenover de humoristische, briljante, vlinderende, relativerende, wijd en zijd bekende rector van de Katholieke Universiteit van Leuven.

04-10-2016 om 08:16 geschreven door Gust Adriaensen

Dat is de titel van Rik Torfs' maandagse column. 'Je kunt een onbekwame rector verkiezen, maar je kunt net zo goed een onbenul aanstellen', aldus de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven.

Een rector die schrijft over DE RECTOR. Aartsmoeilijk. Rik Torfs is weliswaar ervaringsdeskundige, maar is het wel mogelijk om objectief over de eigen job te schrijven?

Roept dergelijke oefening niet onvermijdelijk een aantal, weliswaar kortzichtige maar voor de bestemmeling wellicht vervelende vragen op bij minder geniale geesten?

Lijkt Riks duidelijke voorkeur voor een verkozen rector niet wat verdacht? Hij behoort immers zelf tot die soort. En wat is een belangrijk argument om zijn voorkeur te staven? Verkozen rectoren zijn moedig, aldus Torfs, want een kandidatuurstelling vereist moed en die heb je nodig om met politici om te gaan, wat een van de belangrijkste rectorale taken is, dixit de rector .

Een uiterst merkwaardige redenering. In het beste geval is hier een machiavellist aan het woord. Of...anderszins een verkozen onbekwame rector. Dat laatste zeker niet. Zover drijft zelfs Rik Torfs de zelfkennis of zelfironie niet.

Maar hij roept de vraag op: wie in Vlaanderen zijn de onbekwame verkozenen? En wie zijn de aangestelde onbenullen?

03-10-2016 om 22:29 geschreven door Gust Adriaensen

In het nieuwe boek van psychiater Dirk De Wachter, 'De wereld van De Wachter' (Lannoo Campus), vind je een kroniek van de grote kwalen van deze tijd. Maar De Wachter reikt ook mogelijke oplossingen aan.

Een selectie.

-Grote verhalen: Het consumptieverhaal verbindt het hele Westen. Overal vind je dezelfde winkels en voedselketens.

-Ironie: We hebben er te veel van. Ironisch spreken over de liefde vind ik verschrikkelijk.

-God: Nadat we hem hebben gedood, zijn we Gods rol gaan overnemen. In ons ultrameritocratische denken verheffen we onszelf tot hemelse proporties.

-Hyperstimulering: De wildgroei aan impulsen leidt tot een stijging in klachten als irritatie, oververmoeidheid, burn-out.

-Identiteit: Met een klik (op het pc-klavier) worden we wie we op dat moment willen zijn. We managen ons imago maar versplinteren onze identiteit.

-Taal: 'Bootvluchtelingen' noemen we hen, 'gelukzoekers'. Onze taal construeert afstand. We wenden de blik af. Ondertussen boeken we voor onszelf een reis, in de tegenovergestelde richting, naar exotische ontspanning.

-Wowbeleving: Van de ene wowbeleving naar de andere zien kinderen hun wensen in vervulling gaan. Het verlangen naar iets, uitkijken naar iets wat er misschien niet eens zal komen, wordt nauwelijks aangeleerd.

-Het antwoord: Een fundamenteel andere houding. Een duurzame macropolitiek en -mentaliteit tegenover de natuur. Een andere logica dringt zich op: minder in plaats van meer, meer, meer. Onze levensstandaard kand alen, maar we krijgen er veel voor terug: de liefde voor onszelf en de natuur.

03-10-2016 om 20:07 geschreven door Gust Adriaensen

XI/39
Vrijdag 30 september 2016

Flitsen uit het leven van de gemeenschap

We hebben een soort spontane evangelisatie gehouden in Qâra. En omdat de toestand in Aleppo steeds maar erger wordt voor de bevolking, blijven we graag veel tijd en energie steken in deze hulpverlening, samen met een intenser gebed.
Dorpsevangelisatie in Qâra
De pastoor van Qâra moest zondag op het uur van de eucharistie nog een dienst doen in een andere parochie en vroeg of ik ’s namiddags om vijf uur de viering kon verzorgen. We besloten om met gans de gemeenschap naar Qâra te rijden en daar de eucharistie te vieren samen met de parochianen. Ook onze Nigerianen deden hun best om enkele van hun typische gezangen te brengen. Het was een aangename gezamenlijke viering van de parochie met de gemeenschap. Na de mis was het op de binnenkoer een gezellig samenzijn, een soort ambulante receptie zonder drank maar met wat chocolade. Vandaar gingen we te voet, samen met een deel van kerkgangers door het dorp, langs de centrale moskee naar het oude orthodoxe kerkje. Onderweg werden de moslims, die buiten zaten of stonden hartelijk gegroet en hier en daar was er een aangename babbel. In het kerkje was het pikdonker omdat ondertussen de stroom afgesloten was, zoals naar gewoonte rond deze tijd. Er werden kaarsen aangestoken en liederen gezongen. Tenslotte baden enkele vrouwen een tientje van het rozenhoedje. Blij namen we afscheid en reden naar huis. Deze late namiddag voelden we aan als een soort dorpsevangelisatie. En bij onze thuiskomst arriveerde ook moeder Agnes-Mariam weer uit Aleppo.
Dringende hulp nodig
Enkele weken geleden lanceerden we een oproep voor dringende hulp. Als eeste reageerde een pas gepensioneerde Franse chirurg die vanaf eind september vrij was en zou komen. Woensdag arriveerde hij. We hadden op de dag zelf zijn kamer in de nieuwbouw net klaar. Muren en ijzerwerk van de ramen waren geschilderd, een deur was gehangen en daags ervoor was de elektriciteit aangesloten. Een bed met matras werd geplaatst, een oud tafeltje en een oud kastje werden net op tijd gevonden en geschilderd. Alles was (ongeveer) klaar. De man was echter niet erg veeleisend. Een grote rugzak was zijn hele bagage. Hij heeft een merkwaardig leven achter de rug met grote verantwoordelijkheden en tegelijk is hij een avonturier die al in vele landen is gaan helpen. We zaten ook meteen op dezelfde golflengte. Hij vertelde dat hij zelfs zijn beste vrienden niet kan overtuigen van wat hier in Syrië gebeurt. In de jaren tachtig is hij in een ziekenhuis in Kaboul gaan werken en daar beleefde hij precies hetzelfde. Het westen sprak van een bloedige diktator die moest vervangen worden door de “vrijheidstrijders”, die in feite terroristen waren. Hier in Syrië is het weer precies hetzelfde. “Als ik mijn vrienden over de werkelijke toestand vertel, beschouwen ze mij als een naieveling, die niet weet wat er gaande is” zo zegt hij.
En zondagavondavond kwam moeder Agnes-Mariam uit Aleppo terug om over de toestand te vertellen. Het leger tracht de wijken (met 225.000 inwoners) die in handen van de rebellen zijn te bevrijden. En deze acties van het leger en Rusland worden in de pers uitvoerig als misdaden uitgesmeerd. Over de 1.725.000 inwoners in het gebied dat door het leger wordt beschermd is er nooit een woord. Zij worden dagelijks bestookt door de rebellen. De grote elektriciteitscentrale van miljarden is door de rebellen vernietigd. De prachtige bevloeiing dank zij de Assad-dam is eveneens door hen vernield. Heel de streek was door deze bevloeiing zeer vruchtbaar en nu moeten sommige mensen gras eten. Bovendien heeft het westen, met geld van Soedi-Arabië de rebellen van nieuwe vernietigingswapens voorzien, waardoor ze de bevolking van een bepaalde oppervlakte tegelijk kunnen uitroeien. Hierover in onze media niet één woord. We mogen ons verwachten aan een escalatie van barbarij. De rebellen voeren slechts de wil uit van de westerse heersers en dat is niets anders dan het bloed van de bevolking en de verwoesting van dit land.
De overlopende maat
In de zomer mochten we een voordracht houden voor een sympatieke groep van energieke, rechtgeaarde en invloedrijke mensen. En juist nu schenkt deze Vlaamse vereniging een zeer grote som! De grote hulpverlening die moeder Agnes-Mariam al lang plande wordt nu uitgewerkt. Aan de meest behoeftige families zal het nodige kunnen gegeven worden. Vooreerst 5.000 “First Aid Kits”. Er zijn al mensen gestorven omdat ze gewond werden en de meest noodzakelijke eerste hulp moesten missen. Verder kan nu aan 25.000 families die het meest in nood zijn gedurende twee maanden voedsel gegeven worden, dus vers voedsel vanuit het land zelf. Hiermee krijgen 150 mensen werk en er zijn 100 vrijwilligers die voor de verdeling zorgen. Er zijn vluchtelingen die niets hebben, ook geen vaste plaats en dus met rijst niets kunnen doen, vermits ze niet kunnen koken. Zij zullen vers gekookt eten krijgen vanuit één grote keuken. Tenslotte zal een grootse winteractie opgezet worden met warme kleding, dekens, bescherming tegen koude... Dit gebeurt in een streek waar, wegens de veiligheid, niemand meer komt helpen. Moeder Agnes-Mariam had dus alle reden om de volgende morgen weer meteen te vertrekken naar Aleppo om deze hulpverlening te organiseren. En wij hadden alle reden om voor onze weldoeners Gods zegen af te smeken, in overvloed, zoals zij in overvloed gegeven hebben. “Geef en u zal gegeven worden”, zei Jezus. (Lc 6, 38).
Ziehier de nieuwe website die vorige week nog niet klaar was, met informatie en de dringenden oproep om hulp: www.maryakubcharity.org; https://mail.google.com/mail/u/0/h/oytvicym0ah3/?&th=1576826bebb10bdb&v=c
Hetzelfde op mamafrika: http://www.mamafrika.tv/blog/guerre-en-syrie-video-mere-agnes-mariam-de-la-croix-la-syrie-au-coeur-combat-dune-vie-de-la-verite-et-de-la-charite/#RCSFiQjbCTdmgjib.99

Moskou en Washington: water en vuur

Over Syrië is er geen zinvolle overeenkomst mogelijk tussen de Russen en de Amerikanen omdat hun doelstellingen radicaal tegengesteld zijn aan elkaar. De Russen willen het behoud van Syrië, de Amerikanen willen de totale onderwerping. Na de twee mislukte staatsgrepen door de CIA vorige eeuw en de mislukte pogingen om de moslimbroeders aan de macht te helpen, tekende George W. Bush op 12 december 2003 de oorlogsverklaring aan Syrië met zijn Syrian Accountability Act. Sindsdien is de concrete uitwerking vele malen veranderd maar het doel bleef hetzelfde. De moslimbroeders, die inmiddels ook in Egypte werden verdreven, werden vervangen door jihadisten, allerlei moslimfanatici en uiteindelijk IS. Alle bondgenoten werden ingeschakeld wat de oorlog oneindig ingewikkeld maakte. Tukije wil een soort herstel van het Ottomaanse rijk. Saoedi-Arabië wil wereldwijd het wahabisme verspreiden. De CIA en het Pentagon blijven de moslimbroeders steunen. De belangrijkste (Amerikaanse) wereld-multinational, Exxon-Mobil blijft met de familie Rockfeller gehecht aan Qatar, die zijn pijplijn door Syrië wil trekken naar de Middellandse Zee. Frankrijk zorgde ondertussen al voor een nieuwe regering, een schaduwkabinet, de zogenaamde Nationale Syrische Raad in hun villa’s in Ankara, later de Nationale Syrische Coalitie. En dit is nog maar een tipje van het ingewikkelde poppenspel van de oorlog tegen Syrië.
Grote innerlijke verdeeldheid in Amerikaanse politiek
De meer dan 300 schendingen van het staakt-het-vuren in een week tijd hebben een grote innerlijke verdeeldheid duidelijke gemaakt in de Amerikaanse politiek. Mogelijk wilden Obama en J. Kerry wel een overeenkomst met de Russen om rust te brengen in Syrië maar de havikken van het Pentagon hebben deskundig deze overeenkomst en voor goed opgeblazen door hun massaslachting in het Syrische leger en de hulp aan IS. Inmiddels is ook gebleken dat het de CIA was die het hulpconvooi van de VN heeft opgeblazen. Ze hebben eerst alle waardevolle goederen aangeslagen, de vrachtwagens opnieuw gevuld met verouderde medicamenten of lege dozen en vervolgens gezorgd dat er op de weg voldoende springstof was om heel het convooi op te blazen en dan onmiddellijk Syrië en Rusland te kunnen beschuldigen. Er is dus helemaal geen bombardement geweest. Het is de ene provocatie na de andere om een oorlog tegen Rusland uit te lokken. Omdat er geen eenheid is in de Amerikaanse politiek hebben ze ook hun rebellengroepen niet meer onder controle. Het is duidelijk dat een aantal van hen helemaal geen vrede wenst en integendeel een drastisch militair ingrijpen wil om de Syrische regering omver te werpen en hier de onbetwiste macht te zijn. Andere politici in de VS erkennen dat hun acties in het Midden Oosten de toestand alleen maar veel erger hebben gemaakt en dat zij nu uit Syrië en Irak weg moeten om die volken zelf hun zaken te laten regelen. Wanneer vorige week de Syrische vertegenwoordiger in de algemene vergadering van de VN het woord nam, verlieten de delegaties van de UK, VN en Frankrijk ostentatief de zaal. Er is nochtans uit deze toespraak heel veel te leren (Dr. Bachar al-Jaafari, Si vous avez une seule capitale, mon pays en a deux: Damas et Alep, mondialisation.ca, 28 september 2016). Wayne Madsen, Amerikaans journalist en kenner van de internationale politiek geeft hierbij deze commentaar die door verschillende anderen werd gedeeld: “Dit is niet de manier op aan politiek te doen. Indien zij (Samantha Power) zelfs niet wil luisteren naar de Syrische ambassadeur, dan heeft de Amerikaanse politiek geen inhoud meer”. Over de komende presidentsverkiezingen zegt hij: “Indien Trump wint...dan denk ik, dat hij de toepen zal terugtrrekken, druk zal uitoefenen op Turkije en anderen, zoals landen van de NAVO en Israël, dat ze uit Syrië moeten wegblijven. Ik denk dat dit de enige weg is om de oorlog in Syrië te beëindigen”. Hopen en bidden.
Oorlog of vrede?
Er staan duidelijk twee krachten tegenover elkaar: zij die vrede wensen en zij die de oorlog nog willen opvoeren totdat Syrië helemaal gebroken is en onder hun macht komt. Onze oorlogsjournalist van de vrt daarentegen krijgt het klaar om in nog geen 2 minuten ons weer eens alle leugens voor te schotelen, zonder enige kennis van de werkelijkheid. (Rudy Vranckx: Wat is er aan de hand in Aleppo? deredactie.be, 27.9.16). Hij weet nog niet dat 3/4e van Aleppo door het leger beschermd worden maar dagelijks onmenselijk door rebellen bestookt, wat totaal verzwegen wordt. Hij meldt met vreugde dat heel Aleppo al in handen van de rebellen is maar nu door die snoodaards van Syriërs en Russen wordt bestookt. Er zijn gelukkig nog andere, wel degelijke journalisten, zoals onze Willy Van Damme, Het geweeklaag der valsaards (https://willyvandamme.wordpress.com/2016/09/25/aleppo-het-geweeklaag-der-valsaards/) Hij legt duidelijk uit dat het uitroeien van Al Qaeda de grote angst van het westen is. Daarom schreeuwen ze moord en brand om dit alsnog te beletten. Willy Van Damme zet de huichelarij van een Ban Ki-moon en een Boris Johnson goed in de verf en eindigt aldus: “Het probleem van het westen is de dreigende totale nederlaag van al Qaeda. Daarover gaat het. De tranen en de rest is het geweeklaag der valsaards. Men gebruikt gewoon het leed van Aleppo om haar moordenaars ruggesteun te geven”.
Sommige Amerikaanse vechtersbazen zien juist nu hun kans om tot een rechtstreekse oorlog met Rusland te komen. Als Trump president wordt (wat de havikken van de CIA absoluut willen beletten) zit hij dan al met een voldongen feit en een flinke katastrofe. Als “la maniaque génocidaire” president wordt kan ze de begonnen oorlog verder zetten. De imperialisten en globalisten beseffen dat ze hun alleenheerschappij over de wereld aan het verliezen zijn, dat hun misdaden steeds duidelijker worden en dat ze eens zullen moeten terecht staan voor hun oorlogsmisdaden. De enige uitweg voor hen om hieraan te ontsnappen is een wereldoorlog ontketenen. Vandaar hun voortdurende provocatie van Rusland. Inmiddels hebben de VS op hun gewone onbeschofte manier de Russen toegeschreeuwd dat ze moeten stoppen of dat hun piloten anders in doodskisten terug komen. Moskou heeft fijntjes laten weten dat dit geen taal is voor diplomatiek overleg en dat zij perfect op de hoogte zijn van de centra van IS in Syrië waar de Amerikaanse generaals actief zijn en dat ze in dat geval misschien geen doodskisten genoeg meer hebben.
In de late namiddag vandaag vrijdag krijgen we bericht dat de toestand in Aleppo erg gevaarlijk is en beginnen we een extra tijd van gebed en aanbidding. Er is menselijk geen uitkomst. We zitten in de Apocalyps. Hoofdstuk 13 beschrijft de macht van de twee beesten en hun handlangers, die heel de mensheid met leugen naar de ondergang voeren. Wie hiertegen in opstand komt wordt uitgeschakeld. Toch zal uiteindelijk de aartsengel Michael, de aanvoerder van de hemelse machten hen verslaan en overwinnen als voorbereiding op de Wederkomst van de Heer. Laten we als christenen wereldwijd een meer dan gewone gebedsactie ontketenen voor de vrede, wat ieder op zijn wijze kan doen. Kom, Heer Jezus.
P. Daniel

01-10-2016 om 11:36 geschreven door Gust Adriaensen

Door de grote emo-aandacht voor de interviewpassage m.b.t. De Wevers vader, is een andere m.i. voor een toppoliticus verontrustende reactie ondergesneeuwd. En die reactie is wel politiek relevant.

Op het verwijt dat De Wever zijn partij op een stalinistische manier leidt, antwoordt hij: 'Was ik maar een beetje meer dat. Moest ik een stalinist geweest zijn, dan had ik een jaar geleden (Vuye en Wouters) een nekschot laten geven en dan was het in stilte voorbij gegaan'.

Klaarblijkelijk laat De Wever zich toch wel gemakkelijk meeslepen door een vorm van welsprekendheid, woordkeuze en ironie, die hem blind maakt voor de werkelijke inhoud en associaties ervan.

Veronderstel dat andere Belgische toppolitici, bv. Michel, Beke, Reynders, Peeters, om nog maar te zwijgen over wereldleiders als Obama en Merkel, zouden zeggen: 'Was ik maar een beetje meer stalinist, hitleriaan, nazist...dan had ik een jaar geleden (de partijdissidenten) een nekschot laten geven....' De wereld stond op zijn kop!

26-09-2016 om 12:18 geschreven door Gust Adriaensen

Een dertigtal KU- Leuven-academici roept rector Rik Torfs op om de samenwerking te stoppen met een Israëlische universiteit. Het onderzoek naar ondervragingstechnieken zou helpen om Palestijnen te onderdrukken.

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, verschanst zich in zijn reactie op een erg opvallende manier, achter een louter formele benadering. Dat is dan wel in sterke tegenstelling met de Rik Torfs van de mediacommentaren en columns. Daarin leren we hem kennen als iemand die er een punt van maakt en er plezier in schept, de vloer aan te vegen met een formele benadering en houding.

Daaruit blijkt nog maar eens dat er groot verschil bestaat tussen de formele functionaris, rector Torfs, en de fladderende columnist, schrijver Torfs.

Overigens was ik academisch verbijsterd bij het lezen van: 'Bij ons werd eerst het project zelf bekeken. Er was geen probleem omdat het om ondervragingstechnieken gaat die gebruikt worden bij bestrijding van drugshandel. ' Hoezo? Moet daaruit geconcludeerd worden dat de KU-Leuven geen problemen heeft met om het even welke ondervragingstechnieken, als het maar gaat om drugsbestrijding? Torfs, Torfs, Torfs toch!

26-09-2016 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

XI/38
Vrijdag 23 september 2016
Uit het leven van Mar Yakub deze week
De groep vrijwilligers van de Rode Halve Maan blijft aangroeien met enthousiaste helpers. En we komen ze overal tegen. Er blijven ook initiatieven bij komen. Deze week werd gestart met de algemene informatie over en voorbereiding van een paddenstoelenkwekerij. Een speciale ervaring deze week was de deelname van de gehandicapten van Qâra aan de “Special Olympics Syria”. Westerse media beschouwen evenementen in Syria graag als geforceerde vieringen van een krampachtige regering. Dit is puur mediabedrog. Vanaf het begin heeft het volk alles gedaan om het leven zo goed mogelijk verder te zetten. En dit is nu meer dan ooit waar. Tenslotte hebben we nog onze handen vol met hulpverlening aan de zwaar bedreigde bevolking van Aleppo. Ziedaar drie flitsen uit ons leven van de voorbije week.
Overal bekenden
Hoewel we dagelijks ervaren dat dit land nog wel degelijk in oorlog is, mogen we toch ook regelmatig ervaren hoezeer de bevolking eensgezind aan de heropbouw van het zwaar gehavende land wil werken. Hier wordt veel gedaan door de Syrische Arabische Rode Halve Maan (officieel: Al Hallal al chamar al Arabia al Soeria), waarvan de vader van het gezin, dat tot onze gemeenschap behoort en ook bij ons woont, het hoofd is. Ondertussen passen de drie Nigerianen zich geleidelijk aan. Ze hebben zelf al een keer gekookt voor heel de gemeenschap zodat ook wij weten wat zij graag hebben. Zij werken, bidden, lachen en spelen met ons mee. En zo trokken we naar het medisch centrum van de Rode Halve Maan in Qâra. Daar kwamen we weer vele bekenden tegen, nl. mannen waarmee we enkele dagen eerder ’s avonds nog gevoetbald hadden of waarmee we containers hebben gelost, alsook meisjes en vrouwen die regelmatig bij ons komen helpen. Voor de oorlog was ziekenhuisbehandeling gratis, ook voor vreemden die tot onze gemeenschap behoorden. Medicamenten moesten betaald worden maar dat was ook vrij goedkoop omdat die in eigen land, in Aleppo gemaakt werden. Terroristen hebben doelbewust vele ziekenhuizen verwoest en medisch personeel gedood. De ziekenhuizen die terug opgestart zijn dienen nu bij voorkeur voor directe oorlogsslachtoffers en de vele gewonde soldaten. Vandaar alternatieve initiatieven. Het medisch centrum in Qâra is een mooi gebouw. Er is een gezellige ontvangsthal. Na enige tijd mochten we in een soort verpleegsterskamer, waar allerlei medicamenten liggen opgestapeld. En er werd thee geserveerd. Korte tijd daarna ontmoetten we de dokter, die de nodige onderzoeken uitvoert, de aanwijzingen geeft en de medicamenten voorschrijft. Alles is gratis, ook voor hen die van andere dorpen komen. Ondertussen komen telkens weer bekenden binnen om te groeten of om een versnapering aan te bieden. Het is erg gemoedelijk en toch erg professioneel. Vandaar reden we naar het grote centrum van de Rode Halve Maan. Hetzelfde scenario. Men brengt thee en een koekje terwijl men kwebbelt over van alles en nog wat. En overal bekenden van het klooster. Terwijl we door Qâra rijden merken we dat er een behoorlijke drukte is. Onze Nigerianen hadden evenwel een tegenovergestelde ervaring. “Hier is geen volk, bij ons zie je overal massa’s mensen, vooral veel jongeren en kinderen”. Het is waar, vele jongeren zijn ofwel naar het buitenland ofwel naar Damascus getrokken omdat ze anders vrezen geen toekomst te hebben. We nodigen hen uit toch hier te blijven. Sommigen doen het.
“Special Olympics”
Tot voor enkele jaren schaamden de meeste families zich voor hun gehandicapten. Ze waren ook niet in het openbare leven aanwezig maar werden eerder verborgen gehouden. Sinds onze verantwoordelijke van de Rode Halve Maan en onze gemeenschap zich om de gehandicapten bekommerenn is er veel veranderd. Tweemaal in de week komen ze zich bij en met ons amuseren, met ons werken of spelen. Deze donderdag echter werden in Damascus de “Special Olympics Syria” georganiseerd voor gehandicapten. Zij noemden het fier dé “Olympische Spelen” en vijf van hen behaalden een “gouden medaille”! De viering voor hen gebeurde in Deir Atieh, het mooiste dorp van heel de streek. Natuurlijk moesten we er bij zijn met een flinke delegatie van het klooster. Allen werden ontvangen door de vrouw van abou Salim, secretaris van de president. Hij heeft dit dorp tot een model uitgebouwd, mooi, proper met alle voorzieningen. Hier is bovendien een speciaal “dorp voor gehandicapten en behoeftigen”, nog gloednieuw (van 2008). Er werd geapplaudisseerd en gefeliciteerd. Vandaar reed de hele sliert van auto’s, busjes en moto’s naar Qara. We reden door alle straten al toeterend. Op alle moto’s zat een tweede jongen in omgekeerde richting om te filmen en foto’s te maken. De gehandicapten zelf hingen half uit hun busje en toonden fier hun “gouden medaille”. Vele mensen in het dorp lachten, wuifden of applaudiseerden. Vandaar ging het naar ons klooster, op dezelfde manier. Foto’s maken, omhelzen, wuiven. De gehandicapten, hun moeders en de begeleiders glunderden. Om half drie reden allen weer naar huis. Wij hadden zelf vandaag nagenoeg niets gedaan dan rondgereden, genoten en de gehandicapten aangemoedigd. Het leven van de meeste gehandicapten is, God zij dank, wel grondig veranderd.
Wij hebben u nodig
Het werk in de nieuwbouw gaat verder. We verwachten nog gasten waarvoor kamers in orde moeten gebracht worden: schilderen, zorgen dat er deuren hangen, sanitair en elektriciteit is. Tegelijk blijft het klaar maken van hulpgoederen, vooral voor de bevolking van Aleppo, veel energie en tijd vergen. Onze Egyptenaar-Fransman, geholpen door de fraters, heeft getracht een professionele site op te stellen om verslag te geven van de toestand en tevens op te roepen om te helpen. Hierbij kreeg hij tevens hulp van vrienden uit zijn vroegere werkkring in Parijs. We hopen u volgende week de link te kunnen geven van deze nieuwe mooie website.
Lijden, frustratie en vastberadenheid
De huidige situatie in het land kunnen we met deze drie woorden samenvatten: het nog steeds toenemende lijden van het Syrische volk, de groeiende frustratie van de VS en bondgenoten die moeten vaststellen dat ondanks alles het land toch stand houdt en daarom openlijk de terroristen steunen of zelf terroristische aanslagen plegen. De terroristen door het westen gesteund hebben steeds minder kans om het land in handen te krijgen. Daarom komen hun broodheren zelf van achter de coulissen om hun wanhopige rebellen ter hulp te komen. Tenslotte is er de moedige standvastigheid van Rusland, dat enerzijds druk blijft uitoefenen om tot een politieke oplossing te komen binnen het kader van het internationaal recht en anderzijds de efficiënte steun aan het Syrische leger en volk blijft verzekeren om stand te houden.
Frustratie die tot criminaliteit uitgroeit
Al meer dan een halve eeuw trachten de westerse imperialisten het onafhankelijke Syrië aan zich te onderwerpen, vooral om hier de zogenaamde Amerikaanse pijplijn te krijgen en baas te zijn in dit strategisch uiterst belangrijk land, die tegelijk de “poort” van de Middellandse Zee is. Na twee mislukte staatsgrepen door de CIA en pogingen om de moslimbroeders ook hier aan de macht te helpen, vorige eeuw, werd een nieuwe vorm van staatsgreep gepland, verpakt in een “regeringswissel”. Daarvoor werd in de openbare opinie het beeld verspreid van een gruwelijke dictator, waartegen het hele volk in opstand komt en dat om buitenlandse hulp smeekt. In 2012 bezochten we de toenmalige Belgische voorzitter van de Europese raad om hem over de werkelijke situatie in Syrië in te lichten en te vragen deze onrechtvaardige oorlog tegen Syrië niet te steunen. De man reageerde met een minzame glimlach en antwoordde in deze zin: “De dagen van de Syrische president zijn geteld, het is hoogstens nog maar een kwestie van enkele weken vooraleer hij door zijn eigen volk zal worden afgezet”. Het was duidelijk dat hij geen enkele kennis noch belangstelling had van en voor het Syrische volk. Hij las trouw de instructies van zijn Amerikaanse bazen en probeerde daarbij niet op de tenen te trappen van de 28 staatshoofden. Inmiddels staat het Syrische volk meer dan ooit achter zijn leger, zijn regering en zijn president. Ondanks miljarden die werden besteed aan wapens, het opleiden en betalen van terroristen, komt een van buitenaf opgelegde “regeringsgwissel” nog steeds niet in zicht. Ook een verdeling van het land, als tweede mogelijkheid om de soevereiniteit te breken is niet bereikt. Ziedaar de grote frustratie van de imperialisten. Ze kunnen hoogstens ieder staakt-het-vuren misbruiken om hun terroristen opnieuw te bewapenen en te helpen het land verder te verwoesten en uit te moorden. Deze frustratie brengt de VS er toe steeds meer openlijk met hun terroristische groepen samen te werken. Zaterdag hebben VS gevechtsvliegtuigen stellingen van het Syrische leger bestookt rond het vliegveld van Deir Ezzor. Het was een massaslachting waarbij meer dan 62 Syrische soldaten werden gedood, vooral door fosforbommen en ’n honderdtal soldaten gewond. Hierdoor kon IS een succesvolle aanval uitvoeren en de strategische heuvels van Thardeh innemen. Deze werden evenwel twee dagen later weer door het Syrische leger heroverd. In onze media klinkt het dat deze massaslachting een kleine vergissing was, ongewild, per ongeluk... Dr. Tim Anderson (internationale politiek, universiteit van Sydney) zegt dat deze aanval, gezien de omstandigheden onmogelijk als een vergissing kan beschouwd worden. In elk geval is nu duidelijk dat de VS openlijk IS steunt, ondanks de hysterische beschuldigingen van een Samantha Power, Amerikaanse ambassadeur, aan het adres van de Russen tijdens de zitting van de VN Veiligheidsraad. Ook Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van buitenlandse zaken diende de Samantha Power van antwoord door haar uit te nodigen in Syrië het lijden te komen vaststellen, dat de VS en de door hen beschermde groepen hier aanrichten, opdat ze zou leren wat schaamte betekent. Richard H. Black, Amerikaanse senator van Virginia schreef op 19 september een brief aan de Syrische ambassadeur bij de VN, Bashar Ja’afari. Hij wil zich oprecht verontschuldigen voor het lijden dat de Amerikaanse politiek het Syrische volk bezorgt, hij erkent dat de Russen effectief het terrorisme aanpakken, schaamt zich omdat de internationale coalitie destijds er voor zorgde dat IS 150 km in open woestijn vrij naar Palmyra kon rijden om het in te nemen en hij verontschuldigt zich ook voor de schaamteloze houding van de Amerikaanse ambassadeur Samantha Power, die hij typisch “bloeddorstig” noemt zoals die van anderen in de huidige administratie. Tenslotte schrijft hij dat maar weinige Amerikanen beseffen hoezeer “onze regering” schuldig is aan de verspreiding van het terrorisme in de wereld. Hij vraagt zijn oprechte mening én zijn gebeden te willen aanvaarden. Ziedaar een politicus met hersenen en een hart, met inzicht en moed. Er groeit steeds meer twijfel over de zogenaamde vergissing van deze Amerikaanse slachting. Daarop wordt een volgende misdaad gepland en uitgevoerd, die de aandacht afleidt en een nieuwe gelegenheid biedt om Syrië en Rusland te beschuldigen. Op 19 september 2016 wordt een UNO hulpkonvooi voor Aleppo aangevallen. De wijze waarop de westerse luidsprekers en hun pers hun verontwaardiging uitschreeuwen en ”schande” roepen tegen Syrië en Rusland zonder dat er één enkel bewijs van betrokkenheid is, zou een nuchter mens al tot nadenken moeten stemmen. De Russische maj. Gen. Igor Konashenkov komt later wel met concrete bewijzen. Er is geen enkel teken van een bombardement en zeker niet van Rusland of Syrië die er niet waren. Er zijn wel bewijzen dat zware wapens en munitie tot dit konvooi behoorden en dat al Nousra en de “Witte [S]Helmen”, die bij al Nousra aanleunen er bij waren (n.b. deze laatsten hebben zichzelf als kandidaat Nobelprijswinnaar voor de vrede aangeboden, zogenaamd als edelmoedige redders van het Syrische volk dat door zijn president zou uitgemoord worden. Als een pyromaan die de eerste prijs brandblusser wil krijgen om zijn misdaad te verbergen!) Dat zij eens uitleggen wat zij daar deden. Ziehier een video van de Syrische tv, die onze gemeenschap vertaald heeft om de gruwelen van deze kerels te illustreren: https://www.youtube.com/watch?v=eSR4tll5neA.
Hiermee wordt ook duidelijk waarom de VS niet wilden dat de inhoud van het Russisch-Amerikaans akkoord bekend gemaakt zou worden. Daarin staat dat beiden zich zullen inzetten voor de stabiliteit van Syrië en vooral van Aleppo en dat zij onderling informatie zullen uitwisselen om samen IS te bestrijden. Dit is duidelijk het tegendeel van wat de VS nastreven. Bovendien is daar nog Turkije, een bondgenoot van de VS en de NAVO, die al jaren in N Syrië een no-fly-zone wil om het Syrische leger te verlammen. Nu is het illegaal Syrië binnengevallen. De Turkse oud chef van het antiterrorisme, die tijdig het land ontvlucht is, Ahmet Said Yayla heeft onthuld dat de Turkse chef van de geheime diensten belast is met de bescherming van Al Qaida en Daesh. Hij zegt verder dat de Turkse geheime diensten militaire steun geven aan de islamitische staat, dat de Turkse regering zelf militaire steun geeft onder de mom van humanitaire hulp en dat de handel in gestolen olie uit Irak nog steeds verder gaat met de hulp van Turkije. En hij heeft nog niet alles verteld.
Vastberadenheid die vruchten draagt
Hiertegenover wekt de vastberadenheid van Rusland om het internationaal recht te doen respecteren in Syrië en iedere buitenlandse inmenging als onwettig te veroordelen, meer geloofwaardigheid. Het komt alleen aan het Syrische volk toe om over een regeringswissel te beslissen en uit te maken hoe en door wie het land moet bestuurd worden. Putin heeft herhaaldelijk aan zijn Amerikaanse ambtgenoot duidelijk gemaakt dat dit onwrikbare principes blijven van het internationaal recht en van het charter van de VN. Hij heeft deskundige steun gegeven aan het Syrische leger om volk en land te kunnen beschermen, maar stuurt toch aan op een politieke oplossing. Vandaar de herhaalde pogingen om een overeenkomst met de VS te bereiken over een staakt-het-vuren. Op één week tijd werd het meer dan 300 keer verbroken door gewapende groepen en enkele keren heeft het leger, dat aangevallen werd, zelfs niet gereageerd. Het is duidelijk dat deze groepen het staakt-het-vuren misbruiken om nog meer te verwoesten, met de stille of uitdrukkelijke steun van het westen. Na de bewuste massaslachting door de VS, die al vanaf het begin illegaal in Syrië opereren, zal het heel moeilijk zijn om de wankele basis van vertrouwen tussen Rusland en de VS te herstellen en het oplaaien van het geweld te beletten. Rusland zal deze keer in ieder geval strikte voorwaarden stellen als de VS zogezegd akkoord gaan met een staakt-het-vuren (dat de gewapende groepen zich ook inhouden, dat de VS niet “per vergissing” Syriërs bombardeert en dat ze eindelijk eens duidelijk maken wie hun “gematigde rebellen” zijn). Niet de Syrische regering is het probleem maar wel de vele terroristische groepen en hun broodheren van het westen. Zolang de VS hun “gematigde rebellen” (die even wreed zijn als al de anderen) niet opgeven zullen ze Syrië blijven ondermijnen. Ondertussen steunen de Russen ook de op handen zijnde “verzoeningsbeweging” in Syrië zelf. De president geeft iedere “opposant” of “rebel” de kans om zich over te geven, zijn wapens neer te leggen en terug als gewone burger erkend te worden, aldus het amnestie-decreet nr. 15. Dag na dag komen er groepen zich aanmelden. Op 21 september waren het er 130 in Homs, de volgende dag waren het er 250 in Qadam (Damascus). De grote verzoeningsbeweging in Darayya en al-Moadamyiah hebben duidelijk een positieve invloed gehad op heel de streek.
Lijden dat steeds zwaarder wordt
Het slachtoffer van dit machtsspel is het Syrische volk, vooral vrouwen en kinderen, terwijl zowat een derde van alle doden, gesneuvelde soldaten zijn. We laten hier eenvoudig even dr. Nabil Antaki van de “Blauwe Zusters” van Aleppo aan het woord. In O Aleppo worden een aantal wijken (met een 250.000 inwoners) door rebellen bezet. Het Syrische leger tracht deze wijken te bevrijden. De westerse media houden niet op dit als misdaden van het Syrische leger uit te stallen met de ellende van de bevolking aldaar. Er wordt evenwel geen woord gerept over het lijden van de bevolking van W Aleppo met zijn anderhalf miljoen inwoners dat door het Syrische leger wordt beschermd en door de rebellen bestookt, met dagelijkse doden en gewonden. Omdat de elektriciteitscentrales in rebellengebied liggen is de stroom volledig afgesloten (bij een temperatuur van 40° de voorbije zomer!) Ook het water is afgesloten. Dag en nacht trachten busjes het water van de 300 putten rond te brengen. Van de christenen is er nog 1/4e ter plaatse gebleven. Merkwaardig is de lijst van initiatieven, door de “Blauwe Zusters” op het getouw gezet om de bevolking te helpen. Het lezen waard: http://www.mondialisation.ca/syrie-revolte-et-compassion/5546513
Dat het volk ontwaakt!
Neen, het probleem van de eindeloze oorlogen en verwoestingen in onze wereld ligt niet bij het Amerikaanse volk, het joodse volk, de volkeren van de EU, het gewone Turkse volk, de simpele Saoedi’s ... het probleem zijn hun op macht beluste leiders en de wereldheersers alsook de media die de bloeddorstige oorlogspropaganda gewetenloos overnemen. Als de volkeren zelf steeds meer tot inzicht komen en luid protesteren tegen de waanzin van hun leiders, dan hebben ze geen macht meer. Meerdere keren heb ik al fel en terecht gereageerd tegen onze eigen vrt-berichtgeving over Syrië. Ditmaal geven ze een gesprek weer van de Syrische president met het Amerikaanse AP waarin al een zekere objectiviteit bewaard wordt (Gianni Paelinck, Assad: “Het Westen heeft bloed aan de handen”, deredactie.be 22/9/16). Proficiat. Hopelijk groeit onze vrt naar een waarheidsgetrouwe weergave en werkt constructief mee aan de vrede in Syrië. Dan zou het een unicum kunnen worden in de gehele Atlantische pers, dat waarheid, professionaliteit en waardigheid uitstraalt.
P. Daniel

24-09-2016 om 14:30 geschreven door Gust Adriaensen

In een bespreking van een bundel columns, met als titel 'Tegendraads eigendraads' en geschreven door Rik Torfs, merkt Karel Verhoeven, hoofdredacteur van De Standaard, op dat 'zijn (van Torfs) geloof de belangrijkste bron van zijn weerbarstigheid tegen de tijd is.'

Verhoeven vermeldt het volgende citaat van Torfs:  ‘Leiders tonen de weg niet. Ze laten mensen toe hem te vinden, en verdwijnen in de schaduw.’

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, zal zeker niet 'in de schaduw verdwijnen', wanneer hij blijft doen wat hij in de loop van dit jaar in een interview zegde: 'We moeten de moed hebben om wanneer we in de katholieke traditie staan en die belangrijk vinden, dat ook openlijk te zeggen.'

Dat maakt hem voor mij zo aantrekkelijk en inspirerend. Torfs is een van de weinige Vlaamse intellectuelen die nooit een verdedigende of verontschuldigende houding aanneemt ten aanzien van geloofskwesties maar onbevangen en soms zelfs een beetje provocerend uitkomt voor zijn geloof en zijn katholicisme. Een man naar mijn hart! Ook al zal ik hem, hoop ik, nog geregeld over de hekel halen.

23-09-2016 om 21:18 geschreven door Gust Adriaensen

Ook Geert Bourgeois schopt na De Wever de Vlamingen die zich lieten verleiden door het voornaamste streefdoel en programmapunt van NV-A, nl. een onafhankelijke republiek Vlaanderen, keihard tussen de benen.

Bourgeois herdefinieert het begrip 'onafhankelijkheid' en stelt het eigenmachtig gelijk met 'confederalisme'.

Dit is toch wel het toppunt van 'newspeak' en gesjoemel met woorden. Een te verafschuwen voorbeeld van onzindelijk denken.

Wat staat in de statuten van de NV-A te lezen? 'In haar streven naar een beter bestuur en meer democratie kiest de Nieuw-Vlaamse Alliantie voor de onafhankelijke republiek Vlaanderen, lidstaat van een democratische Europese Unie'.

De partij moet dus dringend haar statuten herschrijven in de richting van confederalisme, in plaats van confederalisme voor te stellen als de 21ste -eeuwse vorm van 'een onafhankelijke republiek Vlaanderen'.

Dat is een ongezien primitieve poging tot misleiding en een extreme vorm van misprijzen voor de Vlamingen, waarbij uitgegaan wordt van de opvatting dat het 'domme klootjesvolk' toch de grootste nonsens en leugens slikt.

22-09-2016 om 23:00 geschreven door Gust Adriaensen

Voorzitter De Wever heeft Vuye en Wouters geschorst en ze mogen de partijraad van NV-A niet meer bijwonen. De twee parlementsleden hadden kritiek op de slappe Vlaamse houding van de NV-A, de wereld ingestuurd.

Verstandig van De Wever en zijn kompanen is deze wraakmaatregel niet. En hij geeft nog maar eens aan dat De Wever, ook in zijn partij, iemand is die eerder polariseert dan verzoent en dat hij zich graag opwerpt als de onaantastbare leider. Kadaverdiscipline eist de Grote Leider.

Overigens heeft De Wever zelf de commotie en de problemen opgestart. Uit zijn interview van enkele dagen geleden kon niet anders dan afgeleid worden dat ook in een volgende regeerperiode met NV-A, het communautaire desnoods aan de kant zou worden geschoven.

Vuye, Wouters en vele NV-A-Vlamingen hoorden het in Antwerpen donderen. En begrijpelijk. Omdat het hoofddoel en voornaamste programmapunt van de NV-A, nog altijd officieel de oprichting van een onafhankelijk republiek Vlaanderen is.

Wat Vuye en Wouters zeggen, ligt dus volledig in de lijn van ideologie en programma van de NV-A. Niet zij zijn dissidenten. Maar wel De Wever en co.

Misschien moeten Vuye en co. symbolisch De Wever en co. uit de partij zetten, wegens de verloochening van wat de kern is van de NV-A-ideologie .

19-09-2016 om 14:02 geschreven door Gust Adriaensen

NV-A-parlementsleden Vuye en Wouters dreigen ermee uit de partij te stappen als er bij de volgende regeringsvorming geen verdere staatshervorming wordt geëist.

Voor mij hoeft een staatshervorming in de verste verte niet. Maar ik feliciteer Vuye en Wouters met hun consequente houding.

Wat is namelijk het doel en het voornaamste programmapunt van de partij waartoe zij behoren? De oprichting van een onafhankelijke republiek Vlaanderen. Welnu,uit alles blijkt dat vooral De Wever en een aantal partijkopstukken zich daar geen bal meer van aantrekken.

De Wever heeft zich ontpopt tot een harde neoliberale kapitalist en een populistische politicus, die vanuit electorale overwegingen, van terreur/veiligheid en migratievrees,zijn dada maakt. Voor Vlaanderen is er in De Wevers door pessimisme krimpende visie, nog amper plaats.

In de NV-A groeit in brede kring de weerstand tegen een voorzitter die als te autoritair, te eigengereid wordt ervaren en vanuit de Antwerpse burgemeesterszetel zijn (flauwer wordend) licht ook dwingend wil laten schijnen over de rest van het land.

Vuye, Wouters, Bourgeois (jaja) en vele N -VA'ers ervaren NV-A-DW, meer en meer als een vreemd huis, totaal verschillend van het huis waarvan zij in hun traditioneel Vlaams-nationaal idealisme altijd v gedroomd hebben.

17-09-2016 om 21:44 geschreven door Gust Adriaensen

XI/37
Vrijdag 16 september 2016

Flitsen uit het leven van de gemeenschap
We moeten ons aanpassen. Ons “groepje jongeren” is plots tot het getal zeven uitgegroeid. En dan zijn er nog de jongeren die tijdelijk met ons meeleven en mee-werken. Onze Fransman-Egyptenaar is drie dagen mee gaan helpen in Aleppo-Oost. Ze hebben duizenden voedsel- en hulppakketten kunnen uitdelen, waarop de mensen met veel geduld gewacht hebben. Het viel hen op dat er in de dorpen zoveel verwoest is. Toch was er bij de mensen een grote dankbaar en bij de kinderen een aanstekelijke vreugde. En er is nog veel nood. Ook de Syrische soldaten moeten soms grote ontberingen doorstaan, terwijl de rebellen alles in overvloed krijgen. We willen nog zo veel mogelijk hulpgoederen (en geld) verzamelen om zonder verwijl het nodige aan te schaffen en uit te delen. We hebben op hun terugkeer uit Aleppo gewacht om samen de zondags-eucharistie te vieren.
Iedere dag leren de 3 Nigerianen Syrië beter kennen en wij Nigeria. Zij tonen ons foto’s van een van de drie seminaries van Oost Nigeria, waar zij aanvankelijk dachten bij aan te sluiten. Het is een diocesaan seminarie met een duizendtal seminaristen! Zij kunnen er dus wel drie missen. Het christelijk leven lijkt op dat van ons, midden vorige eeuw, met een overvloed aan priesters, religieuzen, een intens christelijk en sacramenteel leven en een sterke kerkelijke hiërarchie. Wat het eten betreft trachten we ons een beetje naar hen te schikken. Met wat aanpassing aan beide zijden zal dat wel lukken. Een van hen kan ook koken. Zaterdag moest het klein terras op onze verdieping de helft groter gemaakt worden. Dat was een groot werk waarbij een massa beton moest gestort worden: met de hand mortel maken, in emmers de trappen op naar boven dragen, in kruiwagens door de gang naar de andere kant van het gebouw brengen. We hebben er een paar uren met een tiental stevige kerels aan gewerkt. Als het terras af is, zal het een mooi zicht geven aan de oostkant van het gebouw op het dorp Qâra met zijn tiental moskeeën en twee kerken. Zondagvoormiddag was het een drukke bedoening. Onze verantwoordelijken van de Rode Halve Maan hadden enkele gezinnen uit het dorp laten komen die tot de armsten behoren. Het hele gezin werd van goede kleding voorzien, want dat hadden ze nu meest dringend nodig. Het keuren en passen van de kleding voor kinderen, mannen en vrouwen, het gebeurde allemaal op het grote voorplein. Bovendien, was er voor de kleine kinderen nog extra speelgoed, allemaal afkomstig uit de containers vanwege weldoeners.
Het zogenaamde offerfeest
Wereldwijd worden door moslims twee grote feesten gevierd: het Eid al Fitr om het einde van de vastenmaand, de ramadan te vieren en het Eid al Adra, het “offerfeest” om de gehoorzaamheid met het offer van Abraham te gedenken. Maandag begon het feest van Eid al Adra. Er komen vier dagen lang geen moslimarbeiders werken. Iedere dag krijgen we wel een of meerdere families op bezoek. Maanden geleden kwam een moslimjongere met zijn vriend een dag meeleven. Nu brengt hij heel zijn gezin mee: ouders en nog twee broers. Op de eerste dag van hun feest willen ze een uitgebreid bezoek brengen aan het klooster. Het leek wel familie te zijn. Ondertussen hebben ze veel belangstelling voor de religieuze voorwerpen die we verkopen: icoontjes, Maria-beeldjes en zelfs kruisjes. Ze willen een en ander als aandenken aanschaffen. Het valt ook op dat de moslims vlugger geneigd zijn om een zegen te vragen dan de christenen.
Feest
Het was een extra feestweek. Op woensdag vierden we het feest van de Kruisverheffing, de verjaardag van de gemeenschap, gesticht in 2000. Het is het feest van het klooster en van de gemeenschap. Het begon al de dag voordien. Inmiddels was immers de afdeling uit onze streek, die de bevolking in Aleppo ter hulp kwam, teruggekeerd. Een tiental soldaten zijn helaas hierbij gesneuveld. Voor hen hebben we een kleine ceremonie gehouden en gebeden. Tevens hebben we hun inzet gevierd met een afvaardiging uit het dorp: de burgemeester en de trouwe helpers van de Rode Halve maan. Het is een vriendenclub die het met elkaar bijzonder goed kunnen stellen. We zouden hen de notabelen van het dorp kunnen noemen maar die benaming zullen ze zelf niet graag horen. Op de kleine binnenkoer hielden we de feestmaaltijd met rijst en kip. Er werd gezongen en gedanst. De Nigerianen kwamen met hun eigen ritmische liederen. Inmiddels waren ook moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel weer toegekomen. (De volgende dag vertrok moeder Agnes-Mariam weer naar Aleppo). Zo vierden we woensdagmiddag plechtig de eucharistie, nu eens helemaal opgeluisterd door de Nigerianen, die met hun drie een echt koor vormen. Na de mis hielden we een processie naar de nieuwbouw om deze als onze nieuwe verblijfplaats te zegenen, hoewel het op bepaalde plaatsen nog een bouwwerf is. Bovendien is het zowel boven als onder een opslagplaats van hulpgoederen. ‘s Avonds vierden we de byzantijnse dienst van de kruisverering en daarna gebruikten we het avondmaal buiten op het plein bij het beeld van O.L. Vrouw, waarbij het vreugdevuur werd ontstoken. Volgens een oude traditie heeft de hl. Helena, de moeder van keizer Constantijn het kruis van Jezus teruggevonden. Daarbij werden op alle heuvels en bergen vreugdevuren ontstoken. Dit vuur is een herinnering aan dit gebeuren. Het Maria-beeld en heel het voorplein was met lampionnen versierd: papieren zakjes met zand en daar een brandende kaars in. Er werd gezongen en gedanst. De Nigerianen kunnen zonder moetie het ene lied na het andere brengen. Zij zingen en dansen als het ware het leven.
Naar de blote-voeten-school in India
In India is er een Bear Foot College. Een verantwoordelijke van die school ontmoette moeder Agnes-Mariam en stelde voor drie analfabete vrouwen te sturen. Zij geven namelijk onderricht aan vrouwen uit heel de wereld, die niet kunnen lezen en schrijven. Daar worden ze opgeleid in het gebruik van zonnepanelen, voldoende voor de verlichting van een huis. Deze vrouwen leren hoe ze op die manier een heel dorp van licht kunnen voorzien, uiteraard op kleine schaal, bedoeld voor telkens een of twee lampen. En zo vertrokken drie vrouwen, vluchtelingen, uit Qâra. Met spanning hebben we hun wederwaardigheden trachten te volgen en we vernamen dat ze deze week in India zijn toegekomen. Hoop op licht in de duisternis.
15 jaar na de aanslagen in New York
Sinds de aanslagen van 9/11 worden de VS en de wereld, gedomineerd door een aantal oppermachtige heersers achter de schermen. Door hun zogenaamde “oorlog tegen het terrorisme” hebben ze wereldwijd de terreur ingevoerd, onwettige opsluiting, foldering en executie mogelijk gemaakt, het internationaal recht en het Charter van de VN buiten spel gezet, miljoenen mensen gedood, Afghanistan, Irak, Libië en Syrië geplunderd en verwoest. En hierdoor zijn de VS zelf, die sinds 11 september 2001 zo’n slordige 5.000 miljard dollar aan oorlogen besteed hebben, geen rechtsstaat meer. (Meyssan Th., Du 10 septembre 2001 à aujourd’hui. 15 ans de crimes, Réseau voltaire, 12 september 2016).

Nieuwe atoombommen
De productie van nieuwe Amerikaanse atoombommen, de B 61-12 werd na vier jaar experimenteren goedgekeurd door het Nnsa (National Nuclear Security Administration) De productie van 400 à 500 van deze nieuwe vernietigings-tuigen zal eind 2019 beginnen en ‘n 8 à 12 miljard dollar kosten. Ze zullen de oude atoombommen B61 vervangen, die nu opgeslagen liggen in Italië, Turkije, Duitsland, België en Nederland. Elk heeft een kracht die viermaal groter is dan de bom op Hiroshima. Alles onder Amerikaans bevel. We zakken steeds dieper weg in de apocalyps. (http://ilmanifesto.info/la-bomba-e-autorizzata/).

Broos bestand
Voor de zoveelste keer hebben Moskou en Washington op 9 september gepoogd een overeenkomst te bereiken omtrent een staakt-het-vuren of een beëindigen van de vijandelijkheden. Het is erg moeilijk omdat beide partijen tegenovergestelde belangen nastreven. Rusland wil met Syrië, Hezbollah, Iran, China een herstel van de soevereiniteit van land en volk bereiken. Washington met ongeveer de rest van de wereld wil juist de ontwrichting van het land om onder elkaar de macht en rijkdom te kunnen verdelen. Daarom werkt Washington met een dubbele agenda: naar buiten spreekt het over vrede, onder de tafel doet het alles opdat de rebellen het land nog zoveel mogelijk zouden ontwrichten. De sluwheid van het westen is hierbij onberekenbaar. Voor hen zijn vrede, soevereiniteit en integriteit van Syrië totaal onaanvaardbaar. Uiteraard handelen zowel Rusland als Washington uit eigenbelang maar wanneer de ene de integriteit van het land wil herstellen en bewaren en de andere het land wil vernietigen, dan is onze keuze vlug gemaakt. Washington weigert ook de terreurgroep Ahrar-al-Cham op de terroristenlijst te zetten. Dinsdagnacht begon zogezegd het staakt-het-vuren. Voor de terroristen was het een gelegenheid om dan precies om 1 u in Z-W Quneitra een fel offensief te beginnen met Israëlische luchtsteun. Terwijl het staakt-het-vuren goed werd gerespecteerd door Syrië, Rusland, Iran, Turkije en de internationale coalitie, werd het de eerste dag al 23 maal geschonden door de zogenaamde “gematigde rebellen” van Vrije Syrische Leger (dat, zoals iedereen ondertussen weet, helemaal niet vrij, geen leger en zeker niet Syrisch is!) Het werd ook tweemaal geschonden door Israël in het zuiden, waar het Syrische militaire installaties wilde vernietigen. En deze keer was het Syrische leger in staat om 2 Israëlische gevechtsvliegtuigen uit de lucht te halen, wat Israël natuurlijk eerst ontkende en daarna toegaf dat zij in het Syrische luchtruim waren doorgedrongen. En de rebellen hadden al gezichtsverlies geleden. Inmiddels beschikt de Syrische coalitie over nieuwe afweerraketten. Daarom hebben ze nu eveneens Turkije gewaarschuwd dat ze ook hun vliegtuigen uit de lucht zullen halen indien ze zonder toestemming van Damascus illegaal het luchtruim schenden. Het staken van de vijandelijkheden wordt voorgesteld enerzijds om de humanitaire hulp overal toe te laten, anderzijds om de heropbouw van het land mogelijk te maken. Volgens de Russische Lt. Gen. Vladimir Savchenko staan vijf landen en vijf internationale organisaties hiervoor al klaar, zonder dat hij concrete namen noemde. Ook de humanitaire hulp is een dubbelzinnige aangelegenheid. In rebellengebied is er geen enkele controle op de verdeling van de hulp. Daar worden de goederen, door de rebellen aangeslagen en onder elkaar verdeeld of tegen woekerprijzen aan de bevolking verkocht, “zoals we al in heel Syrië hebben kunnen vaststellen” aldus politiek analist Henningsen. En het protest van de Syrische regering wordt dan uitgelegd als een bewijs dat de Syrische regering het volk uithongert. Terwijl er een staakt-het-vuren geldt voor heel het land wordt een hulpkonvooi voor Oost-Aleppo door terroristen tegengehouden. Als toppunt van huichelarij richt Ban Ki Moon een oproep tot Rusland en Syrië om hun invloed aan te wenden opdat het konvooi kan doorrijden, terwijl de terroristen niet door Rusland of Syrië gesteund worden maar wel door de anderen! En op 11 september werd het zogenaamde Hoger Comité van Onderhandelingen (dat een 30 tal terroristische groepen vertegenwoordigt om Syrië op de knieën te krijgen) plechtig in Engeland ontvangen en riep de secretaris van het ministerie van buitenlandse zaken, Boris Johnson, Rusland op om de Syrische president niet meer te steunen. Het zal ook deze keer dus een ingewikkeld, dubbelzinnig en broos bestand zijn. We maken ons geen illusies. Amerika en het westen zullen niets ontziend brut geweld blijven inzetten om de ellende van het volk te laten voortduren en de rebellen in de watten te leggen. Wij hopen en bidden dat de coalitie rond Syrië zal blijven stand houden. Ook deze oorlog zal eens eindigen.
P. Daniel

17-09-2016 om 09:14 geschreven door Gust Adriaensen

'Bart De Wever: Als de kiezer het toelaat, doen we verder zonder de PS', kopte Knack.

Een huizengroot cliché als titel. Zonder de PS, dat doet NV-A nu toch ook!

Maar 'verder doen' betekent dus ook voor de Vlaams-nationale partij NV-A, dat ze haar belangrijkste en basisprogrammapunt, nl. de oprichting van een republiek Vlaanderen, in de diepvriezer laat zitten en verder werkt aan de instandhouding en versteviging van de Belgische structuren.

Kortom, De Wever is een heraut van het belgicisme!

15-09-2016 om 08:40 geschreven door Gust Adriaensen

Dankzij de meest diverse tellers en statistieken die Seniorennet ter beschikking stelt van de Bloggers, is het allemaal goed te volgen.

Rasp startte op 3januari 2007. Tot nu toe zijn er 10626 lezers. Die 10626 mensen komen uit 32 verschillende landen. Het overgrote deel zijn uiteraard Belgen (82,5%) . Nederlanders (13,1%) nemen de 2de plaats in. En opvallend: 193 (1,8%) inwoners van de VS maakten al kennis met Rasp.

Die 10626 Rasplezers bezochten 59977 keren het Blog en totaliseerden 88166 pageviews.

Aan alle lezers: van harte bedankt voor de belangstelling en maak 'Rasp' verder bekend bij familie, vrienden en kennissen!

13-09-2016 om 09:03 geschreven door Gust Adriaensen

XI/36
Vrijdag 9 september 2016
Verhuis wegens uitbreiding
In de nieuwbouw maken we een vleugel bewoonbaar voor de fraters en de jongens die hier tijdelijk verblijven, wat steeds vaker gebeurt. Een christelijke familie uit Seydneya bleef enkele dagen bij ons, maar toen moeder vertrok wilden de 2 kinderen nog een week blijven. Zo heeft hun zoon met ons meegeleefd. Dan is er Razoek, een christen uit Qâra die wiskunde wil studeren aan de universiteit van Homs. Hij komt al enkele weken als jobstudent meewerken in de tuin, aangezien zusters en fraters veel werk hebben met de hulpverlening. Naast het water geven, moet er ook geoogst worden: tomaten, druiven, vijgen, granaatappels, meloenen, ajuinen, mais, appels, peren... Hij komt te voet van huis en is om 7 of 8 uur ’s morgens al in de tuin. Als kleine jongen kwam hij hier al helpen, zegt hij. Hij is de eenvoud zelf, werkt ook heel efficiënt en is toch altijd bereid voor een korte humoristische pauze. Hij komt lachend met de fraters een tas thee drinken en eet ‘s middags met ons mee. ’n Grappige kerel. Hij is een fan van een van Engelse voetbalploegen en heeft een helder inzicht in de situatie in Syrië en het Midden Oosten. Het bracht de fraters op de gedachte om een interview en video met hem te realiseren, maar dat vindt hij toch nog te gevaarlijk. Iemand van Syrië zelf die klaar en duidelijk de waarheid zegt omtrent de rebellen en het westen, loopt hier steeds gevaar voor zijn leven. Verder is er de frater uit Brussel, van de fraterniteit van de Heilige Apostelen die nu anderhalve maand met ons heeft meegeleefd en binnen kort weer terugkeert. Hun fraterniteit werd op onbegrijpelijke wijze ontbonden en ze zoeken nu een oplossing voor hun 27 leden. (Ondertussen schijnen er in de Waalse bisdommen op één of twee na, geen nieuwe kandidaten zich aangeboden te hebben voor de seminaries! En in Vlaanderen?). Tenslotte kwamen vorige zondag een Franse mevrouw bij de zusters rust en evenwicht zoeken, terwijl op dezelfde dag een jonge Fransman zich bij ons aanbood. Hij is Egyptenaar van oorsprong en heeft iets van de eenvoud van de koptische monniken. Hij heeft rechten gestudeerd en volgde al een seminarieopleiding verschillende seminaries. Als jurist is hij gaan werken voor een boekhouderskantoor. Hij vernam onze oproep voor hulp aan Aleppo en was er door getroffen. Ik ben geen chirurg en zelfs geen verpleger, zo zei hij, maar in Syrië wil ik helpen. Hij trof onmiddellijk de nodige voorbereidingen. Hij is zoals Levi of Mattheus, die zijn kantoortje sloot om Jezus te volgen. We hadden voor hem in de nieuwbouw een kamer klaar, die net de dag voordien van het nodige was voorzien: een bed met matras, een tafeltje, een deur en elektriciteit. Zondagavond hebben we samen met de zusters naar een Spaanse film gekeken over het leven van Moeder Teresa, naar aanleiding van haar heiligverklaring, die dag te Rome. En maandag voormiddag waren de fraters als één ploeg arbeiders weer samen in de nieuwbouw aan het werk. Er moeten kamers klaar gemaakt worden want we verwachten nog jongeren.
Reeds anderhalf jaar hebben we veelvuldig telefonisch contact met drie jonge Nigerianen, die beweren dat ze bij onze gemeenschap willen aansluiten om monnik en priester te worden. We hebben hen duidelijk gemaakt dat het heel moeilijk zal zijn. Zij zijn blijven aandringen en uiteindelijk hebben we het nodige gedaan om hen hier te laten komen. Ze moesten nog geholpen worden en de nodige aanwijzingen krijgen op de luchthaven van Kameroun en van Ethiopië. Men wilde hen aanvankelijk niet laten vertrekken omdat zij slechts een enkel vlucht hadden naar Libanon. Drie jongeren uit een land vol terroristen voor een enkel vlucht, dat wekt niet veel vertrouwen. En het binnen komen in Syrië is ook niet zonder moeilijkheden verlopen. Uiteindelijk kwam alles in orde.
Donderdag 8 september, feestdag van de geboorte van Maria. We willen er een zon- en rustdag van maken maar... om 8.00 u komt weer een grote container toe. Alles wordt in de nieuwbouw gestockeerd. Prima winterkleding voor mannen, vrouwen, kinderen, winterschoeisel, goede matrassen en beddegoed. Het komt goed op tijd, want het begint stilaan al koud te worden ’s avonds, ’s nachts en ’s morgens. Inmiddels zijn de gehandicapten van het dorp weer toegekomen en enkelen willen natuurlijk meehelpen. Er zijn vele zakken en dozen die vrij licht wegen en die naar de eerste verdieping moeten gebracht worden. Alle hulp is zeer welkom en zij zelf zijn fier dat ze mogen meehelpen. En weer wordt er een kleine video gemaakt, vooreerst om de weldoeners van harte te danken. Bovendien zullen we weer voor duizenden familie-paketten (voedsel, sanitair materiaal...) kunnen zorgen alsook nog enkele ambulances kunnen aanschaffen voor Aleppo. Deze container komt van de gulle weldoeners van Nederland en België. De mensen die geld en goederen gegeven hebben mogen weten dat het wel degelijk efficiënt besteed wordt, nu vooral voor de bevolking van Aleppo. (En aan de velen onder ons die hiervoor dag en nacht werken hoeft niet één euro betaald te worden). Vervolgens willen we benadrukken dat winterkleding, jackets, winterschoenen (vooral voor mannen), nog erg welkom zijn. Wanneer de container na een drietal uren geledigd is, wordt deze opnieuw geladen. De zusters hebben immers weer een hele lading gesorteerd. Er is ook veel materiaal bij voor zieken en gehandicapten. Om half twee gaan we eten. Omdat we van heel de dag nog geen liturgisch gebed hebben kunnen doen, wordt voorgesteld nu eerst de lauden ter ere van O.L.Vrouw te zingen en daarna terug te komen voor ’n gebak. Bij iedere verjaardag is er immers gebak, wat we zeker voor de verjaardag van Maria niet willen nalaten. Zo gebeurt het. En ’s avonds vieren we de plechtige eucharistie waarin we tevens vragen dat alle moeilijkheden met de Nigerianen mogen opgelost worden en dat ze veilig bij ons geraken. Om nog iets van onze ‘zondag’ te vieren hebben we samen gekeken naar de film van Mozes, de zwarte Ethiopiër, die van beroemde bendeleider een bekende woestijnmonnik werd (en waarover we vroeger al geschreven hebben: XI/10 4 maart 2016). En toen gebeurde het, om half elf ’s avonds komt zr. Carmel met de drie Nigerianen toe. Met tamtam-geroffel worden ze onthaald. Er wordt gezongen en gedanst. Ze vertellen van hun reis en leren ons al wat van hun taal, het Igbo. “Nno”, wil zeggen: welkom! Maar... ze zijn moe en we brengen hen naar hun kamer in de nieuwbouw. Onze gemeenschap telt nu 11 nationaliteiten.
De volgende dag (vandaag vrijdag) heel vroeg (om 5.00 u) zouden Moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel weer naar Aleppo vertrekken om de hulpverlening te regelen. Onze Egyptisch-Franse frater en de frater van de broederschap van de heilige Apostelen gaan mee om te helpen. Deze laatste vertrekt daarna terug naar Brussel. Het is dus zijn laatste nacht bij ons en dat was de reden waarom we voor de fraters een kleine receptie (thee en een koekje) improviseerden op de (kapotte) trappen van de nieuwbouw en wel om middernacht. En vandaag vrijdag hebben we de Nigerianen laten kennis maken met het klooster.
De kwakzalvers van de “Syrische volksopstand”
De gewone media blijven met een stortvloed van leugens de openbare opinie bestoken om de oorlogspropaganda tegen Syrië aan te wakkeren en het land verder te herleiden tot de door sommige wereldheersers zo begeerde “creatieve chaos”, waarmee zij hun orde proberen op te leggen. De grondlijnen van hun voorstelling zijn duidelijk: 1) De terreurgroep IS is slechts gedeeltelijk ontstaan uit de oorlog tegen Irak in 2003 maar eigenlijk nog veel meer uit de bloedige repressie van de Syrische president vanaf 2011; 2) De Syrische president Bachar roeit zijn eigen volk uit met chemische wapens; 3) Dat er een complot zou bestaan tegen Syrië is maar inbeelding; 4) De Syriërs vluchten niet zozeer voor IS maar voor dat bloedige monster van een president (terwijl de overgrote meerderheid van vluchtelingen in Syrië zelf hun toevlucht zoeken in gebieden door het leger beschermd en juist ook de Syrische vluchtelingen in het buitenland massaal Bachar tot president verkozen hebben op 3 juni 2014!); 5) De etnische en religieuze spanningen zijn de schuld van Bachar (terwijl Syrië juist een model was en is van lekenstaat waar alle godsdiensten gelijk zijn); 6) Het Syrische regime verplettert de soennitische meerderheid (terwijl de eerste minister, de meerderheid van de ministers, officieren en soldaten soennieten zijn, die de president steunen); 7) De golfstaten en Israël moeien zich helemaal niet met de oorlog in Syrië (kom hier maar eens kijken!); 8) De jihadisten in Syrië zijn eigenlijk een te verwaarlozen aantal; 9) Bachar werkt samen met IS tegen zijn eigen volk; 10) De oplossing is wapens leveren aan de “gematigde opposanten” om de gruwelijke dictator ten val te brengen.
Ziedaar het beeld dat ons al vijf jaar lang met verschillende nuances wordt voorgehouden door een leger van corrupte ‘deskundigen’, omgekochte ‘intellectuelen’, laffe politici en pappegaai-journalisten. De wereld draait nu op monsterleugens. Het sluitstuk voor Syrië is nog steeds de bewering omtrent de chemische wapens en de gifgasaanval in Ghouta van 23 augustus 2013. Een zogenaamd UNO rapport heeft nogmaals Syrië én IS beschuldigt van het gebruik van chemische wapens. Al jaren wordt krampachtig en zonder succes gezocht naar het minste bewijs tegen Syrië terwijl er vanaf het begin zonder ophouden chemische wapens gebruikt werden en nog worden door terroristen. Hiervan geeft de permanente vertegenwoordiger van Syrië bij de UNO telkens de nodige bewijzen maar er wordt nooit op gereageerd en in de oers gewoon genegeerd. En onze journalisten blijven onverstoord de chemische aanvallen in Syrië aan het leger toeschrijven. Een onafhankelijke studie van het Massachusetts Institute of Technology heeft al lang duidelijk aangetoond dat de grote gifgasaanval van Ghouta alleen maar van de rebellen kon komen en niet van het Syrische leger. De klap op de vuurpijl werd echter geleverd door een rapport van 50 blz. opgemaakt onder leiding van moeder Agnes-Mariam. Twee weken eerder, op 4 augustus werden 11 alawitische dorpen in Lattakia overvallen door terroristen. Er werd gemoord, verwoest en vooral werden vele kinderen ontvoerd. In heel de Atlantische pers is hierover niet één woord gezegd of geschreven. De radeloze ouders deden beroep op moeder Agnes-Mariam om uit te zoeken wat er met hun kinderen gebeurd is en waar ze eventueel nog te vinden zijn. Wanneer twee weken later 35 professionele video’s van de gifgasaanval in Ghouta de hele wereld worden ingestuurd, herkennen de ouders hierop hun ontvoerde kinderen. Daarop heeft moeder Agnes-Mariam met een ploeg deskundigen een rapport gemaakt over een aantal van deze getrukeerde video’s. Verschillende kinderen werden in een andere houding in een andere kamer gelegd. Een kind wordt als dood voorgesteld op een video en op een andere video die minuten later genomen werd is dit zelfde kind weer levend. Er zijn beelden bij van een massaslachting in Egypte. Nergens zijn bij de kinderen moeders of ouders te zien. Hoe is dat mogelijk? Bovendien, in die streek was de bevolking al lang gevlucht. Vanwaar komen die kinderen dan? De video’s zijn direct na de gifgasaanval gemaakt. Hoe is het mogelijk zovele kinderen netjes in zalen te leggen, te verwisselen en zelfs naar andere plaatsen te vervoeren op zulk een korte tijd? Alles wijst er op dat het vooraf georganiseerd en getrukeerd is. De hele studie kun je hier lezen en zien: http://www.maryakub.net/2016/09/08/mother-agnes-exposes-massacre-marketing-in-ghouta-gas-attacks-in-syria-2013/. Er was toen wel één journalist die schreef: Eén non zet de hele “Amerikaanse Intelligence” in hun hemd!
Zelfs zonder deze grondige studie zou ieder journalist met een heel klein beetje kritische zin al begrepen hebben dat er grof gemanipuleerd is en dat de berichten over chemische wapens alleen maar moesten dienen om de Syrische president nog meer te demoniseren en een militaire inval te rechtvaardigen. Obama had een jaar voorheen al gesteld dat het gebruik van chemische wapens een rode lijn was. Hij sprak precies zoals Bush over de niet bestaande vernietigingswapens van Irak. De mediabelangstelling werd nog opgedreven door een UNO onderzoekscommissie naar Damascus te sturen. Wanneer zij net gearriveerd zijn is er deze geweldige gifgasaanval, bij wijze van spreken vlak onder hun neus. Alle luidsprekers van het westen schreeuwen onmiddellijk om wraak, zonder dat er één enkele vaststelling is gebeurd. Bashar moet gestraft worden alsof een militaire verwoesting van het land daarvoor de oplossing is! Obama stuurt alvast zijn oorlogsvloot naar Syrië. In de kakofonie van de staatshoofden spreekt de ene van meer dan 200 doden de andere van meer dan 1000 doden. John Kerry zei dat hij niet kon slapen bij het zien van deze stervende kinderen. Kon hij wel slapen toen hij mee deze gruwelijke misdaden voorbereidde en organiseerde in de dorpen van Latakia en in Ghouta? Niettemin is er ook bij ons geen enkele journalist die ook maar het minste teken geeft van enige kritische zin of waarheidsgetrouwe berichtgeving. Of is het geen misdaad een massa kinderen te ontvoeren om hen een gruwelijke dood op video’s in Hollywoodstijl te laten sterven? En als men geen enkele schuld aan Syrië kan geven, moet deze misdaad dan ongestraft blijven? Toch blijven onze journalisten het deuntje herhalen over de gifgasaanval “wellicht door het Syrische leger”. Hoe moeten we deze journalisten noemen? Gedrogeerden, onnozelaars, lafaards of criminelen? Zij zijn de kwakzalvers van de Syrische revolutie. Zij zijn het die mee bewerkt hebben dat er nu in Syrië 400.000 doden zijn, 1,5 miljoen gekwetsten, duizenden gekidnapten, 4,8 miljoen vluchtelingen in het buitenland en 8,7 miljoen vluchtelingen in Syrië zelf. Enkel en alleen om de waanzinnige politieke, economische en strategische belangen van schimmige wereldheersers te dienen. We leven onder de heerschappij van “het Beest” en zijn handlangers, zoals het beschreven is in het boek van de Apocalyps, hoofdstuk 13. Een wereldheerschappij bepaalt wat waar en niet waar is, wat mag en wat niet mag. En iedereen wordt aangemaand om het imperium van dit “Beest” te aanbidden. Wie zich niet aansluit bij dit imperium, is uitgesloten. Welnu, wij wensen aan deze wereldheerschappij niet mee te doen. Wij willen de authentieke menselijke en christelijke waarden van rechtvaardigheid en liefde dienen en alleen Christus Jezus als de ware Redder erkennen.
P. Daniel

12-09-2016 om 17:30 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 9 september verscheen een opiniestuk van hoofdredacteur Karel Verhoeven over de SP-A-problemen onder de titel 'Het is wat het is voor de SP-A', daarmee refererend aan een uitspraak van de Gentse burgemeester Termont, in de Optima-affaire.

Je leest wat je leest in dit artikel van Verhoeven.Een ongemeen harde filering van de SP.A .Niet alleen die van Hasselt, maar van de sociaaldemocraten in het algemeen.Daarbij worden de absolute termen niet geschuwd. 'De SP.A heeft geen toekomst', aldus Verhoeven, 'als ze geen nieuwe politieke inspiratie vindt'.

Dat laatste zinnetje is interessant en veelzeggend. Het overgrote deel van dit commentaarstuk handelt over personen: Claes, Termont, ... Zij zitten in het oog van de politieke en de mediastorm, ook al is er nog helemaal geen 'echt schandaal', laat staan iets illegaals. Maar dan schakelt Verhoeven ineens over naar een fundamentele, existentiële invraagstelling van een partij die hoe dan ook een sociaaldemocratische visie op de maatschappij vertegenwoordigt en verdedigt.

Kan allemaal voor mij.Maar ik constateer dat de SP.A veel steviger wordt aangepakt.Ik verwacht dus ook geregeld een deskundige filering van NV-A, Open VLD, CD&V, Groen...en hun personeel. Echt niet zo moeilijk hoor!

10-09-2016 om 13:41 geschreven door Gust Adriaensen

Geachte,

Van 21 tot en met 25 november 2016 vindt er op het gastenkwartier van de abdij van Postel een retraite plaats voor priesters, diakens en religieuzen met als thema "God vinden in alle dingen."

E.P. Nikolaas Sintobin s.j. zal deze retraite begeleiden.

Dagelijks sluiten we aan bij het getijdengebed en de H. Mis van de abdijgemeenschap van Postel. Er is mogelijkheid tot aanbidding van het Allerheiligste Sacrament.

Tijdens de retraite is er ook gelegenheid om het sacrament van de biecht te ontvangen.

Meer informatie vindt u in de folder in bijlage. U mag deze te allen tijde doorsturen naar anderen.

Hartelijke en genegen groeten,

In Christus en Maria,

Pater Benny

Inschrijvingen en inlichtingen bij

pater Benny Berrens

Abdij van Postel

Abdijlaan 16

2400 Mol-Postel

0496 50 15 23

of via gastenkwartier@abdijpostel.be

Bijlagen:
05 - folder priesterretraite - 2016.pdf (902.6 KB)   

In Vlaanderen blijft N-VA de grootste met 25,2 procent (-7,2). De Vlaams-nationalisten blijven daarmee wel ruim onder hun verkiezingsresultaat van 32,4 procent.

CD&V komt uit op plaats twee met 15,6 procent (-3), gevolgd door SP.A met 14,9 procent (+0,9) en Open VLD met 14 procent (-1,5). Vlaams Belang maakt een sprong naar 13,1 procent (+7,3) en Groen komt uit op 10 procent (+1,4). De PVDA zou net boven de kiesdrempel van 5 procent (+2,3) komen.

De regeringspartijen verliezen samen 11,7 %.

09-09-2016 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

De opgeklopte herrie omtrent verdoofd of onverdoofd slachten woedt al jaren.Het is merkwaardig dat nu pas openbaar gemaakt wordt wat in de betrokken kringen van veehandelaars, slachthuizen en beleidsmakers altijd al geweten was: het niet aan moslims en joden verkochte deel van de onverdoofd geslachte dieren komt gewoon bij de andere consumenten terecht. .

Ik ben ervan overtuigd dat heel veel mensen dat ook wisten of vermoedden.Je hoeft er niet lang over na te denken: in ons economisch systeem kan niet verwacht worden dat op basis van 'ethische' overwegingen het vlees van onverdoofd geslachte dieren uit de handel wordt gehouden.

Als het de politici echt om dierenwelzijn te doen is, dan moeten ze ook drastische maatregelen nemen om het lijden van dieren in de kweek, het vetmesten en het vervoer te stoppen. Daar wordt dag na dag langdurige pijn veroorzaakt.

Maar de doorsnee vleesconsument trekt zich daar allemaal geen bal van aan. Anders was de vleesmarkt al lang in mekaar gestort.

07-09-2016 om 21:32 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard verscheen enkele dagen geleden een dubbelinterview met Rik Torfs en zijn oudleraar Hugo Peeters. Ook in zijn recentste maandagse column steekt de rector van de KUL zijn bewondering en dank voor Hugo Peeters niet onder stoelen of banken.

De hommage aan Hugo Peeters zal ongetwijfeld vele Kempenaars genoegen doen.

In de jaren vijftig dwong Hugo bij zijn klasgenoten in het Herentalse college ontzag en bewondering af door zijn 'freedom of speech' ten aanzien van leraars en directie.

Hugo kreeg ruimere bekendheid in Kempense studentenkringen tussen 1959 en 1968. In die periode was hij voorzitter van de ' Kempische Rodenbachbonden', een organisatie die een aantal, vooral Kempense, Vlaams-nationale studentenbonden (Nijlen, Geel, Retie, Dessel, Duffel, Rijkevorsel, Voortkapel, Wommelgem, Arendonk, Kasterlee...) verenigde. Die bonden zijn een kweekvijver geweest voor talrijke maatschappelijk en politiek geëngageerde Kempenaars. Hugo Peeters organiseerde leidersweekends, 'landdagen', een gezamenlijk kamp , schreef talrijke artikels over maatschappij, politiek en schoonheidsbeleving in het KRB-blad 'Houzee', gaf lezingen en hielp mee aan de KRB-studentenwerking in Leuven.

Zijn afscheid als voorzitter betekende meteen de neergang van de Kempense Rodenbachbonden.

05-09-2016 om 15:09 geschreven door Gust Adriaensen