In Knack online is een 'Nieuwjaarsbrief aan een verloren zoon, prins Laurent' te lezen. Hij is geschreven door gewezen parlementslid Jean-Marie Dedecker. Het is scheldproza in het kwadraat, iets waarvoor de verloren politicus Dedecker onderhand wel bekend is.

Onderstaande tekst is een ironische 'reactie' op het stuk van Dedecker. Lezing van zijn artikel op de online-Knack is dus wel gewenst.

Maar wat zeker vermeldenswaard is en typerend voor de censuur die Knack soms toepast, is dat deze reactie (tot nu toe) niet opgenomen werd. Het goorste scheldproza passeert de Knackcensor, maar een veel beknoptere (maximum 1000 tekens weet je wel), ironiserende persiflage ervan, kan klaarblijkelijk niet.

Toppunt van Knackse ruimdenkendheid en respect voor de freedom of speech!

---------------

Meneer de eresenator,

Sta me toe u te tutoyeren.Dat bekt vlotter en past beter bij de populistische schrijftrant die jij gewoon bent.

Net als met Laurent, heb ik met jou te doen.

Jullie hebben beiden heel wat gemeen. Jou is het echter gegund gemener te zijn dan de prins en van dat privilege maak je gretig gebruik.

Maar ook jij bent in een rol en een kooi terechtgekomen die je niet passen en je mateloos frustreren.

Of deze lotsbestemming te maken heeft met jouw vaders en voorouders' zaad, zoals je van Laurent beweert, weet ik niet. Het behoort overigens tot onze prijzenswaardige, westerse, democratische waarden, je niet in te laten met het zaad waaruit iemand geboren is. Maar jij doet dat wel, waarde Jean-Marie, en dat is spijtig. Zoiets zou de prins niet doen.

Hoeveel steriele rancune, , bitterheid, frustratie, agressie, kwaadaardigheid, tegen een weerloze persoon, spreken uit deze scheldbrief!

Het tekent de verloren politicus (prinselijk door ons allemaal betaald), die je eigenlijk bent.

Toch gelukkig nieuwjaar, plucheknaagkever!

02-01-2017 om 13:58 geschreven door Gust Adriaensen

XI/52
Vrijdag 30 december 2016
Kerstmis in de gemeenschap Mar Yakub
In de byzantijnse liturgie is er bij de Kerst- en Paasviering nagenoeg niets anders te doen dan bidden, zingen en processies houden. En de duur van de volksvieringen is, zoals in de Middeleeuwen, evenredig aan de duur van de liturgische vieringen, dus beiden zijn zeer lang. Ondertussen blijven we wel ijverig werken aan het voorbereiden van medicamenten, medisch materiaal, warme kleding en schoenen, vooral voor de mensen in Aleppo. Onze Kerstmis begon met een volksviering op vrijdagavond 23 december. Na de eucharistie en de vespers aten we met de fraters en de zusters samen. Ook moeder Agnes-Mariam en zr Carmel waren aanwezig. De fraters hadden een stevig kerstconcert voorbereid, onderbroken door liederen en sketches vanwege de zusters en de kinderen. Tegelijk werd deze avond een verjaardag gevierd met een traditionele taart. Ook het gezin en de leken die bij ons horen, waren aanwezig. Zaterdag 24 december werden om 10.00 u de “koninglijke uren” gezongen, zo genoemd omdat destijds in Constantinopel de keizer hierbij aanwezig was. Het zijn de primen, tertsen en seksten met psalmen, lezingen en gebeden. Deze worden gevolgd door de liturgie van Basilius: vespers en eucharistie, voorgegaan door abouna Georges. Daarna is er nog processie met de kersticoon en zegening van brood, granen en wijn waarbij ieder met olie gezalfd wordt op het voorhoofd en de handen. De broden worden in stukken gebroken, in de wijn gedoopt en uitgereikt. We waren deze dienst om 10.00 u begonnen en eindigden om kwart na één.
In de late namiddag werd de “caminata” gezongen. Het is een oude traditie van de Spaanse Carmel. Met het beeld van Maria en Jozef en onder het zingen van de “Caminata”, begeleid met alle mogelijke muziekinstrumenten wordt herstel gebracht aan het feit dat Maria en Jozef geen plaats vonden in Bethlehem. We gingen eerst aan alle deuren van de fraters kloppen om te vragen of Jezus, Maria en Jozef welkom zijn. Hierop geeft de bewoner zijn persoonlijk welkom. Dan ging de tocht naar de zusters. Na afloop hielden we in de kerk nog een bezinning over dit mysterie.
Om 10.00 u ’s avonds zongen we de lange primen van Kerstmis, gevolgd door de nachtmis volgens de latijnse traditie. Ook deze dienst duurde tot in de vroege uurtjes (na één uur). Traditioneel worden er dan in de kerk nog allerlei kerstliederen gezongen onder het uitwisselen van de kerstwensen. Zo was eindelijk de tijd gekomen voor de feestmaaltijd. Zowel in de kerk als in de refter waren de moslimfamilie en de leken die bij ons wonen aanwezig. Ook de moslim die steeds voor onze veiligheid zorgt wanneer het nodig is. De zusters, de gasten en de bezoekers hadden intussen voor een flinke maaltijd gezorgd. Het was een lekkere en gezellige bedoening. Tegen half drie was het voor sommigen toch genoeg en ze zochten hun bed op. De meerderheid bleef nog tot vijf uur. Er werd immers voor ieder afzonderlijk nog een bijbeltekst gekozen en gelezen.
Abouna Georges had gezegd dat hij om 11.00 u hier zou zijn voor de byzantijnse Kerstmisviering. Om 13.00 u was hij er nog niet. Zo was de dagorde vandaag echt iets op z’n Syrisch. Er werd een ander programma voorzien. We zouden vlug het middagmaal nemen en daarna kwam de bisschop om aan zr. Rita “le petit schème angélique” te geven, wat zoveel is als het afleggen van de kloostergeloften in de Latijnse traditie. We vierden de vespers met de “inkleding” van zr. Rita. De Kertstijd wordt in de liturgie een “sterke tijd” genoemd. Deze dient om te onderscheiden en te openbaren wat er in het diepst van ons hart omgaat opdat we ons zouden bekeren. Daartoe dient ook een religieuze gemeenschap. Alles moet in het ware Licht komen.
Woensdagmiddag was er een plechtige interreligieuze viering in de grote moskee van Deir Atieh. De twee oudste fraters en ik, samen met de verantwoordelijke leek zullen de gemeenschap vertegenwoordigen. Verschillende honderde mensen zaten in de zaal en boven op het balkon rechts nog eens vrouwen en links mannen. Er is veel veiligheidspolitie en een legertje van journalisten en cameramannen met steeds grotere apparaten. Zoals gewoonlijk komen we wanneer de viering al goed bezig is. Een van de mannen van de orde leidt ons helemaal naar voren. Daar staan in u-vorm indrukwekkende zetels met even indrukwekkende personaliteiten. Langs verschillende kanten worden we met grote voorkomendheid verwelkomd. Een imam in vol ornaat en met twee zwarte banden om zijn hoofddeksel staat op en dwingt me in zijn zetel plaats te nemen. Zelf gaat hij aan de zijkant zitten. De twee andere fraters en abou Gereges krijgen een plaats op de tweede rij. Acht mannen zingen met tromgeroffel. Er volgen speeches, afgewisseld met gezang van de zware mannnenstemmen. De mufti en een minister nemen het woord. Ze pleiten voor het harmonieus samenleven van alle groepen. Er wordt koffie, thee en snoepgoed rondgedeeld. Aan de overkant zien we abouna Georges, een vertegenwoordiging van ons bisdom alsook de orthodoxe priester, abouna Paisios. De plechtigheid wordt beëindigd en er volgt nog een informele ontmoeting met allerlei mensen waarvan we er vroeger al verschillenden ontmoet hebben. Je voelt iets van de fierheid van het volk dat in staat is met alle verschillende geloofsgroepen in groot respect voor elkaar samen te leven.
Het bloedige spel in Syrië is bijna voorbij
De gruwelijke oorlog tegen Syrië werd gepland door de VS en de NAVO, (waarbij Turkije, Frankrijk en Engeland uitblonken) en gefinancierd door de golfstaten. Poetin heeft door bezonnen diplomatie en efficiënt optreden het tij definitief doen keren. Hij heeft vooreerst de economische banden met Turkije aangehaald, terwijl Turkije niet meer de uitvoerder van de plannen van de VS en de NAVO wil zijn. Verder heeft hij Qatar laten deelnemen aan Rosneft, de grootste energiereus, waardoor het bereid was zich terug te trekken uit de oorlog tegen Syrië. Israël heeft nog getracht roet in het eten te gooien door de Russische Ambassadeur in Ankara te vermoorden, maar Poetin heeft meteen de banden met Turkije nog sterker aangehaald. Verder werd op 28 en 29 december de Russische ambassade in Damascus gebombardeerd. Ook dit heeft het diplomatiek werk niet verminderd. Obama van zijn kant heeft op 23 december nog vlug een wet getekend om wapenleveringen aan de terroristen te verzekeren waardoor het Syrische en Russische leger echt in gevaar gebracht kunnen worden. Verder wil hij nieuwe sancties opleggen aan Rusland voor het zogenaamd “hacken” en beïnvloeden van de presidentsverkiezingen, waarvan een nuchter mens al heeft begrepen dat het valse beschuldigingen zijn vanwege de VS om Moskou te kunnen diaboliseren. De Russische beer gaat rustig verder. En hij is niet eens de sterkste op het wereldtoneel. Helemaal niet. Amerika heeft een militair budget van 725 miljard dollar tegen 48 miljard voor Rusland en tegenover de achthonderd Amerikaanse militaire bases over heel de wereld heeft Rusland uitgerekend 2 bases buiten zijn grondgebied. De VS wanen zich “speciaal” en superieur wat hen blind maakt. Rusland is niet kwantitatief maar kwalitatief sterker en gebruikt zijn (ook geestelijke) mogelijkheden beter. In Tolstoi en Dostoievski proeven we de duizendjarige Russische cultuur. Na de val van de Sovjetunie hebben de Russen zich openlijk kunnen schamen en rouwen om zoveel onderdrukking, huichelarij en corruptie. De VS en de NAVO moeten dit proces nog beginnen. Op dit ogenblik zien we alleen nog maar enkele uitingen van revolte tegen de politieke elite en van wantrouwen jegens de media en het “politiek correcte”.
Uiteindelijk hebben we een belangrijk bestand in heel Syrië. Zeven rebellengroepen die meer dan 60.000 djihadisten vertegenwoordigen willen zich hieraan houden. Al Qaida en IS doen niet mee. Zo hebben we tenminste toch al een verdeling van de terroristen: enerzijds degenen die de wapens willen neerleggen, anderzijds degenen die de belangen van de VS en NAVO willen blijven nastreven door te moorden te vernietigen of naar huis te gaan (Saoedi-Arabië en de bevriende NAVOlanden). De leiding van het akkoord is in handen van Syrië, Rusland, Iran en Turkije. Een magistrale zet: de VS mogen pas meespelen vanaf 20 januari, met president Trump. Dus: VS en NAVO nu even buiten spel. De Britse generaal Sir Richard Sherrif luidt de alarmklok: als Trump de “geloofwaardigheid van de collectieve verdediging” blijft ondermijden, kan de NAVO geen 5 jaar overleven en deze Sir heeft nog niet door dat dit zowat het beste is wat Europa zou kunnen overkomen. De NAVO is immers al een kwart eeuw over datum en had ontbonden moeten worden toen het Warschau-pakt ontbonden werd. En juist vanaf toen is het tot de huidige geldverslindende moordmachine uitgegroeid.
Nu nog afwachten hoe het bestand wordt nageleefd en hoe de latere besprekkingen gaan verlopen. Er is in ieder geval grote hoop dat het bloedige spel van het westen ten einde loopt. Eens zal Syrië schitteren als de gouden schakel in de keten van de weerstand tegen de westerse, zionistische en islamistische waanzin.

Geleerde prietpraat die dodelijk is
Vanuit Caïro kreeg ik vanwege een emeritus professor Arabisch van onze KUL volgend email: “Uiteindelijk moeten politieke analisten toegeven dat wat je zegt juist is”. Hij voegt er bij dat er nu twee vluchtelingen uit Aleppo bij hen wonen die met vreugde vertellen over de bevrijding. Op hetzelfde ogenblik las ik echter met stijgende verbazing het artikel: “2017 Mourir pour Aleppo?” van Marc Hooghe, gewoon hoogleraar politieke wetenschappen aan de KU Leuven (deredactie.be, 27 december 2017). De ene hoogleraar is blijkbaar de andere niet. Aan geleerde praat ontbreekt het in dit artikel niet. Rijkelijk worden vergelijkingen gemaakt die de brede ontwikkeling van de schrijver illustreren, maar die geen enkele band hebben met de huidige werkelijkheid in Aleppo: “Warschau 1831”, “de val van Srbrenica juli 1995”, “de democratische vrede van Immanuel Kant van 1795”, het “Mourir pour Danzig” van Marcel Déat, “het Europees push-back beleid”... Verder puilt het artikel uit van de in de Atlantische pers overbekende slogans van monsterleugens waarin nog steeds de westerse obsessie primeert omtrent de wettig gekozen president en de nachtmerrie van de CIA en co dat ze tot heden nog niet in staat geweest zijn dit land en volk, zoals Libië, in de gewenste chaos te storten en hier de macht te grijpen. De schrijver beklaagt zich dus dat we “de Syrische president stabiel in het zadel” houden, dat de “slachtoffers nu aan hun lot overgelaten” worden, dat de vluchtlingenkampen “nauwelijks betere levensomstandighheden” bieden, dat de vluchtelingen worden teruggedreven “in de handen van grijnzende beulen” (volgens hem zullen dat vermoedelijk de Syrische en Russische soldaten zijn). Verder schrijft hij over een “wreedaardig militair regime dat honderdduizenden doden op zijn geweten heeft”. De man schijnt niet eens te vermoeden dat hij de pure CIA oorlogspropaganda aan het uitkramen is, zonder het allerminste bewijs, alleen maar om het verder uitmoorden en vernietigen van Syrië te kunnen rechtvaardigen. Kortom, geleerde prietpraat die geen enkele band heeft met de werkelijkheid en met de huidige feestvreugde van het volk om zijn bevrijding van de (door het westen gesteunde) gruwel van de voorbije jaren. Het volk wordt opgevangen door het Syrische en Russische leger, degenen die hen tot heden hebben beschermd, hen humanitaire hulp hebben gegeven, hun zieken hebben verzorgd... Schrijver is blijkbaar niet geïnteresseerd aan het werkelijke leven van het Syrische volk en de echte betekenis van de bevrijding van Aleppo, evenmin als aan het internationaal recht of het Charter van de UNO. Met waanwijsheid en een door valse berichten gedrogeerde geest plaatst hij zich aan de kant van de moordenaars van Syrië om de lijdensweg van het volk zo lang mogelijk te laten duren. Het is een meehuilen met de wolven in het bos. Wie kan die man eens enkele berichten sturen over de werkelijkheid, zoals we bv. vorige week nog vermeld hebben? Gelukkig houdt Syrië tot heden stand, dank zij de sterke eenheid van volk, leger, regering en president. Van deze hoogleraar verwachten we dat hij zich openlijk distancieert van de monsterleugens die hij mee verspreidt om de oorlog tegen Syrië aan te moedigen. Van de vrt verwachten we dat ze zich verontschuldigen omdat ze aan deze ongeoorloofde oorlogspropaganda de ruimte gegeven hebben.
P.S. Dit vernietigend oordeel en deze vraag om herstel wegens de aangerichte schade gelden enkel dit artikel. In geen enkel opzicht wil ik de reputatie van deze hoogleraar over andere onderwerpen in politieke wetenschappen aantasten.
P. Daniel

30-12-2016 om 19:20 geschreven door Gust Adriaensen

Sarah van Liefferinghe van de 'Piratenparty', schrijft: 'Langzaam maar zeker shoppen we onszelf de verdoemenis in. We hebben nood aan een nieuw economisch systeem, aan een nieuw mens- en wereldbeeld'.

De essentie van dit betoog zit in het zinnetje: We hebben nood aan een nieuw mens- en wereldbeeld. En uiteraard zal er dan een nieuw economisch systeem volgen. Het gaat dus om een andere ethische benadering van het materiële en de consumptie ervan.

Als je je bewust in deze periode buiten de shoppinghysterie plaatst, word je overweldigd door een surrealistisch, kafkaiaans gevoel bij de chaotische en wellustige koopstormloop. Alle media en politici werken overijverig mee om massa's mensen de winkelstraten- en centra in te sleuren, om geld te besteden aan zaken die ze voor het grootste deel helemaal niet nodig hebben of gebruiken, die ze al vlug bij het afval deponeren.

Deze overbeklemtoning van het consumentisme leidt tot bergen frustratie en afval en maakt de kloof tussen arm en rijk altijd maar groter. Losgeslagen consumentitis doet de prangende noodzaak aan structurele oplossingen voor de sterker wordende armoede in onze gemeenschap uit het oog verliezen.

28-12-2016 om 16:39 geschreven door Gust Adriaensen

In het tweede deel van zijn boeiende kerstessay, besteedt Karel Verhoeven veel aandacht aan 'vrijheid'.

Het valt  op hoe ook hij het begrip 'vrijheid' benadert als een waarde die 'wij' na harde strijd verworven hebben: 'Voor die vrijheid heeft onze maatschappij decennia gevochten, tegen kerk, burgerij en conservatieve conventies in', aldus Verhoeven.

 Het lijkt me een misleidende verenging en verstarring van 'vrijheid'. Precies alsof door het afgooien van bestaande institutionele en conventionele jukken, DE vrijheid voorgoed veroverd werd. Dat is niet zo.

De onvrijheid die het gevolg was van de invloed van de machtige Kerk en Burgerij, is vervangen door de onvrijheid waarin we terechtgekomen zijn door de (soms subtiele, soms brutale) machtsuitoefening van de economie, de financiële instellingen, de mode, de reclame, de consumptie , de reisindustrie. Zij bepalen voor miljoenen mensen hoe zij moeten denken en werken, hoe zij zich te kleden, te voeden, te ontspannen, hebben. Het ergste is nog dat deze actoren hun 'waar' kunnen voorstellen als bewijs van 'vrijheid'.

Maar het individu moet maar eens proberen zich los te maken van die nieuwe onvrijheid. Die man of vrouw komt gegarandeerd in een verstikkend maatschappelijk en geestelijk isolement terecht.

27-12-2016 om 10:25 geschreven door Gust Adriaensen

In een interview met het VTM-programma Royalty, beschuldigde De Wever Koning Albert van politieke inmenging. De koning was een marionet van Elio di Rupo, aldus De Wever.

Wat is dat toch met De Wever? Gedraagt hij zich als een staatsman, die echt bekommerd is om het algemeen belang en welzijn, om de financiële en economische situatie van het land ? Verre van. Hij komt eens te meer over als de verongelijkte, geïrriteerde, rancuneuze, paranoïde puber, die overal de invloed en de samenzweringstactieken van de gehate PS ziet. Of blijft hij maar oude en royale koeien uit de gracht halen (niemand kan overigens nagaan of ze er wel echt in gezeten hebben) voor het vermoede electorale gewin. Want net als het Vlaams Belang is de N-VA-voorzitter er rotsvast van overtuigd dat een mix van anti-royalisme (ondertussen bakken de top-N-VA'ers in alle geledingen van het Vlaamse en Belgische machtsapparaat zoete broodjes met de koning)en PS-haat het bij heel wat Vlaamse nationalisten nog altijd goed doet.

Er moeten in N-VA-kringen toch meer en meer mensen rondlopen die zich serieuze vragen stellen bij het ronduit negatieve en polariserende optreden van hun voorzitter

26-12-2016 om 16:29 geschreven door Gust Adriaensen

In zijn boek 'The high price of materialism' komt Tim Hardin tot het besluit dat mensen wier waardesysteem focust op de accumulatie van rijkdom, meer risico lopen op angst, depressie en een lager zelfbeeld.

25-12-2016 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Is Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een populist? Niet als aanhanger van de zo genoemde literaire of politieke stroming, maar wel als een persoon die een populaire, oppervlakkige, demagogische betoogtrant gebruikt.

Die vraag kwam in me op toen ik hem enkele dagen geleden in De Afspraak, een poging zag en hoorde ondernemen om Peter Mertens, voorzitter van de PvdA, onder de grond te schoffelen.

Bart Schols had Peter Mertens uitgenodigd om over zijn boek 'Graailand' te praten en Rik Torfs om na te gaan in hoeverre zijn voorspellingen voor 2016 uitgekomen waren.

De voorzitter van de PvdA kreeg amper de kans om een zinnig woord over zijn boek te zeggen. De schuld daarvan lag bij de zwakke leiding van Schols en vooral bij de aanvallen van Torfs op Mertens. Je kan er donder op zeggen dat Mertens voorgespiegeld was een aantal standpunten en constataties uit zijn boek toe te lichten, niet dat Torfs hem zou meetrekken in een 'debat' over maatschappijvisies.

Debat, nou ja. Zeker niet van de zijde van Torfs. Terwijl Mertens probeerde inhoud te geven aan zijn tussenkomsten, beperkte de rector zich tot de superoppervlakkige en superpopulaire slogan dat hij niks moet hebben van uiterst links noch van uiterst rechts. Iets inhoudelijks over het boek van Mertens kwam niet uit de mond van Torfs. Hij had het overigens niet gelezen.

Er kunnen ook vragen gesteld worden bij de geliefde en ondertussen erg doorzichtige betoogtrant van Torfs. De ironische ondertoon, het prijzen van intellectuele en morele kwaliteiten van de opponent, de zelfrelativering die alleen nog maar als stijlfiguur ervaren wordt en niks zegt over de persoon Torfs, het uit de weg gaan of het doen verdampen van het debatthema , neigen meer en meer naar een wat demagogische -in de betekenis van 'misleiding' - ranzigheid.

Rik Torfs, een man met vele kwaliteiten, een mediagenieke (volgens sommigen een mediageile) persoonlijkheid, loopt het gevaar dat hij minder en minder serieus wordt genomen.

24-12-2016 om 19:34 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een onderzoek van de Europese Centrale Bank blijkt dat de 10 procent huishoudens met het hoogste vermogen in de eurozone, 51,2 procent van de totale rijkdom bezitten.

Het vermogen van de rijkste 10 procent huishoudens is minstens VIJFHONDERD KEER GROTER  dan van de armste 10 procent. Alle huishoudens die tot de rijkste 10 procent behoren, bezitten meer dan 496.000 euro . En alle huishoudens die tot de minst vermogende 10 procent behoren, bezitten minder dan 1000 euro.

Veel Belgen behoren tot de rijkste Europeanen. In ons land bedraagt het mediane gezinsvermogen 217.900 euro, ruim het dubbele van de hele eurozone. Mediaan wil zeggen dat de helft meer bezit en de helft minder. Alleen de Luxemburgers zijn nog rijker.

De Duitse huishoudens zijn weinig vermogend. De mediaan ligt op 60.800 euro, ruim drie keer minder dan in België. Dat heeft er vooral mee te maken dat in Duitsland relatief weinig huishoudens hun eigen woning bezitten.

24-12-2016 om 11:17 geschreven door Gust Adriaensen

XI/51
Vrijdag 23 december 2016
Flitsen uit het leven van de gemeenschap
Broeders rond de Kribbe
Traditioneel worden er overal kerststallen gezet. Wij beperken ons nu echter tot één kerststal in de refter, die tegelijk onze ontspannings-, conferentie- en ontmoetingsruimte is. In de grote nieuwbouw, voortdurend gevuld met hulpgoederen, wordt vervolgens ergens een tentje opgesteld met de kerstbeelden. Onze Vlaming die 2, 5 maand bij ons was en nu met zijn ouders de eindejaarsfeesten gaat vieren, heeft eerst nog voor de kerstversiering gezorgd. Hij voorziet om na te feestdagen voor enkele maanden terug te komen. Omdat het bitter koud is, genieten we tevens van ons houtkacheltje. Als iemand overdag zich even wil komen verwarmen en hij vindt het kacheltje uitgedoofd, dan kan hij best beginnen met vuur te maken. Zo zal degene die na hem komt het niet zo koud hebben als hij. Dit vraagt wel serieus werk. In de sneeuw moet voldoende hout gezagen worden en dan moet iedere keer het vuur in de kachel weer ontstoken worden en met nat hout is dat niet zo eenvoudig. Als het eenmaal brandt, vraagt het niet veel werk meer. Als er geen elektriciteit is dient het vuur om warm water te maken en het eten warm te houden.
Twee vrienden, Franse moslims die vroeger al enkele dagen bij ons hadden doorgebracht, wilden opnieuw nu met Kerstmis bij ons zijn. We hebben hen woensdag hartelijk verwelkomd. In hun kamer hadden we een petroleum-kacheltje geïnstalleerd, zoals ik vroeger had toen we nog in het “moederklooster” woonden. Helaas de stank was zo onuitstaanbaar dat we moesten afzien van deze verwarming. In plaats daarvan: extra dekens en een klein elektrisch vuurtje, in de hoop dat er voldoende tijd stroom zal zijn. Het zijn mannen van vrede en in de refter hadden we al meteen hartverwarmende gesprekken rond het houtkacheltje. Van oorsprong Algerijnen, in Frankrijk geboren, beseffen ze dat ze als moslims en als Fransen een schuld hebben tegenover het Syrische volk. Zo kwamen ze vroeger al in contact met ons klooster en wilden met al hun krachten meewerken. Deze vrijdagmorgen gingen we samen ontbijten in het dorp bij ons verantwoordelijk gezin voor de hulpverlening van het klooster en nog een jong koppel, waarvan we het huwelijk dit jaar inzegenden. Hoewel we op vrijdag een of andere vorm van vasten onderhouden, hebben we deze keer allen smakelijk en uitgebreid gegeten van wat ons overvloedig werd voorgezet. Ondertussen werd even de tv aangezet. We zagen hoe massa’s mensen door de straten van Aleppo dansten om hun bevrijding te vieren. Tevens werd gedeeld over de verschillende projecten die lopen om de bevolking te helpen. Op 12 km hier vandaan ligt Jreizier, een dorpje tegen de bergen dat geen water heeft. De bronnen zijn in de bergen en deze zijn door IS afgesloten. Met citernen wordt dagelijks water aangevoerd. Het is aandoenlijk om zien hoe kinderen soms met een emmer komen en zorgen dat er geen druppel op de grond valt. De UNO vluchtelingen organistie heeft een tijd geholpen maar is er dan mee gestopt omdat het project te kleinschalig is. Zij willen voor de regeringen grote projecten kunnen voorleggen. Verder heeft onze paddenstoelen-kwekerij echt toekomst. Het is onbekend en dus nieuw voor Syrië. Als we er in lukken de beste kwaliteit voort te brengen, kunnen we alleenstaande vrouwen hiermee thuis de kost laten verdienen voor hun eigen gezin. Er werden nog aangrijpende verhalen verteld van de vele groepen medewerkers van ons klooster, over heel Syrië verspreid. Hun edelmoedige inzet is soms heldhaftig, terwijl ze er zelf niet één cent aan verdienen. Allen, moslims zowel als christenen, willen delen in de armoede van het Kind in de kribbe en hun behoeftige broeders en zusters helpen.
Kerstconcert in Deir Atieh
Donderdagavond was er een kinder-kerstconcert in de parochie van de orthodoxe priester Paisios in Deir Atieh. Deze parochie is veel groter dan de grieks-melchitische (katholieke) in Qâra en telt ongeveer 800 gelovigen. In een mooie, nieuwe parochiezaal zongen een 25-tal kinderen byzantijnse kerstliederen. De dirigent begeleide hen een met luit. Hij gaf ook een passende inleiding, wat telkens een aansporing was om het mysterie van Kerstmis in ons eigen leven te beleven. Er waren een hondertal aanwezigen, vooral jongeren. Verder waren abouna Georges van Qara en wij met ons zeven aanwezig. Na het concert nodigde abouna Paisios ons uit om ook iets te zingen. Daar hadden we totaal niet op gerekend. Maar ja, we gingen toch maar schoorvoetend naar het podium. Ondertussen werd beslist Feliz Navidad te zingen. Voor de Nigerianen is dat zingen en dansen tegelijk. Meteen was heel de zaal er bij betrokken. Daarna werden de stoelen aan de kant gezet, de jeugd zorgde voor ritmische muziek en het spontaan zingen en dansen ging verder door op de vloer. Ondertussen wilden velen een “selfietje” met onze jongeren of met ons. En zo hebben we de oecumenische geest tussen orthodoxen en katholieken in Syrië weer wat dichter bij elkaar gedansd. Waarlijk, een heuglijke avond.
Het Oost-Aleppo-syndroom
De Zweedse psychiater Nils Bejerot beschreef in 1973 een vreemd maar werkelijk verschijnsel. Bij een bankoverval werden een aantal mensen gegijzeld. Premier Olof Palme trachtte te bemiddelen. Sommige gegijzelden beleefden zulke doodsangst dat zij begonnen te sympatiseren met de misdadigers. Een meisje werd zelfs verliefd op een van de overvallers, en dat bleef ze nog lang daarna. Nils Bejerot noemde dit het “Stockholm-syndroom”.
Iets gelijkaardigs is nu in Aleppo gebeurd. De 120.000 bevrijde burgers dansten van vreugde wanneer het Syrische leger, geholpen door Hezbollah, Rusland en Iran de terroristen kon overmeesteren. Deze bevolking kreeg eindelijk eten, verzorging, en bescherming. Elizabeth Hoff, vertegenwoodigster van de Wereld Gezondheids Organisatie (WGO) in Damascus getuigde maandag dat zij onder de indruk was van de bijzonder edelmoedige en effectieve hulp van Rusland aan de Syrische bevolking, juist op het ogenblik wanneer ze dit het meest nodig had. De burgers hadden namelijk onder extreem tragische omstandigheden moeten leven, nl. de islamitische wet of sharia met al haar gruwelen en de voortdurende vrees voor de dood. De terroristen noemden de inname van Aleppo zelf “de moeder van alle veldslagen”. Zij waren ook zeker van hun overwinning omwille van de brede steun die ze vanuit het westen genoten. Wanneer Aleppo uiteindelijk toch bevrijd kon worden, waren er enkele burgers – hoe weinigen ook - die de hulp van het Syrische leger, Hezbollah, Rusland en Iran niet wilden of konden aanvaarden. Zij hadden zich uit doodsangst zo verenigd met de terroristen dat zij aan hen hun sympatie gaven, ook nog bij de bevrijding.
“Val” of “bevrijding” van Aleppo
Voor de terroristen werd het hun val, voor de bevolking werd het hun bevrijding. Aan de woorden die in onze media gebruikt worden, kun je precies zien aan welke kant ze staan. Ook hun obsessie omtrent Assad verraadt hen. Uitdrukkingen als “Assad blijft overleven” wijst op hun eigenlijke bekommernis, waar de feest vierende bevolking helemaal niet mee bezig is. Het westen geraakte al weken lang in de grootste paniek toen bleek dat mogelijk de terroristen zouden verdreven worden. Alles werd gedaan om dit te verhinderen. Tot op het laatste ogenblik bleven de “gematigde” rebellen, gesteund door het westen de vlucht van de bevolking verhinderen. Ook bij de evacuatie zelf. De “gematigde” rebellen staken zo maar eventjes 25 groene autobussen in brand, doodden drie chauffeurs en kidnapten er 22, die inmiddels weer vrij zijn. Ondertussen zorgden ze er nog voor dat een 7-jarig meisje een zelfmoordaanslag pleegde in een politiebureau in Damascus. Obama en Cameron, enthousiast geholpen door Sarkozy en later Hollande, alsmede door hun fameuze eerste ministers en ministers van buitenlandse zaken, hadden nu eenmaal de oorlog aan Syrië (een land dat hen niets misdaan had) verklaard en deze moest onverminderd doorgaan. De eigenlijke reden van de westerse hysterie bleek echter pas later. In een bunker van de NAVO in Oost Aleppo werd een groot aantal buitenlandse officieren gearresteerd door het Syrische leger. Ze waren afkomstig van Saoedi-Arabië, Turkije, de Amerikaanse CIA, Qatar, Jordanië, Marocco, Frankrijk... En de lijst die we te zien kregen was niet eens volledig. De geheime diensten van al deze landen waren al jaren bezig al-Qaida en IS te helpen om Syrië ten val te brengen, terwijl ze de wereld wijsmaakten dat ze IS kwamen bestrijden! En na de bevrijding van Aelppo werd de Russische ambassadeur in Ankara, Andreï Karlov vermoord. De New York Daily News had de pretentie om hiervan eventjes de eigenlijke reden te geven: het was een gerechtvaardigde vergelding voor de “oorlogsmisdaden” van Putin in Aleppo. Moon Alabama vat de verblinding van de pers als volgt samen: “Wanneer iedereen de leugens blijft herhalen van de “strijders” over de “gebeurtenissen op het terrein” kan hiervoor uiteindelijk niemand verantwoordelijk gesteld worden. Het gewone excuus is dan: wij werden allemaal eerlijk bedrogen en dat verdwijnt weer zoals een brief met de post” (Les média ont créé une tempête de fausse nouvelles autour de l’effondrement de la partie “rebelle” d’ Alep, mondialisation.ca, 16 december 2016).
Ziehier nog enige informatie die vrienden me stuurden om te waarschuwen voor de valse berichtgevingen over Aleppo en de oorlog tegen Syrië. Vooral de machtige Avaaz met veel geld steunt op gemene wijze de verwoestende oorlog onder de mom van edelmoedig inzet:
http://arretsurinfo.ch/long-avaaz-duper-les-progressistes-sur-les-guerres-12
http://arretsurinfo.ch/les-origines-davaaz-les-fondateurs-et-les-bailleurs-de-fonds-22
http://www.golfbrekers.be/is-dit-nu-vals-nieuws-fake-news-3/#comments

Kerstwens
Een vriend stuurde me onderstaande tekening, gemaakt door Joe English honderd jaar geleden tijdens WO I: Kerstnacht in de loopgraaf in Vlaanderen aan de Ijzer. Het bijbehorende gedicht is van P. Van Moerlande en geeft, naar mijn aanvoelen treffend de toestand weer van zovele Syriërs. Met dit gedicht wil ik hulde brengen aan de vele soldaten die hun leven gaven voor dit volk, aan de vele, vooral jonge moeders die alleen achterblijven en aan de ontelbare weeskinderen. Ja, Jezus in de Kribbe had nog zijn ouders, deze kinderen niet meer. Het zijn voor ons geen getallen of statistieken maar levende personen die we wekelijks in onze gemeenschap ontmoeten. Met en voor hen willen we bidden in deze Kerstnacht waarin voor het eerst enig licht van bevrijding begint te schijnen. Tevens is dit ons gebed voor de vele stille weldoeners en al hun zorgen en intenties.
KERSTNACHT IN DE LOOPGRAAF

Nu luister hoe Jezus dien droeven Kerstnacht
Blijdschap en vree in de loopgraaf bracht.
Het front lag besneeuwd dien heiligen nacht
Daar stond een man alleen op de wacht.
Hij was zòò moe, hij kon niet meer,
Hij zakte tegen een hokje neer.
Er stond aan de hemel geen enkele ster,
Hij schreide: zijn kindertjes waren zóó ver.
Hij was zòò droef, hij was zòò moe,
Hij droomde en zijn oogen vielen half toe…,
Toen sprankelde een vuurpijl boven hem:
Dat was de klaarte van Bethlehem.
Hij zag de vlakte wit en rein,
Zij glansde blank in dien wonderen schijn.
En in zijn hokje koud en wak,
Daar stond een krib onder ’t schamel dak.
En in die krib op een handvol stroo
Lag ’t Kindeke Jezus, dat straalde zoo.
En op den sneeuwgrond nat en kil,
Daar knielden drie Engeltjes vroom en stil.
Hij keek naar die Engeltjes-lief, en zie!
Dat waren zijn eigen kleuterkes drie.
Zijn Lieveke hief haar armpjes op
En zei: “ ’t Is schooner dan mijn pop”.
Zijn Goeleke vouwde haar handjes vroom,
En keek, en durfde niet spreken van schroom.
Doch Rafke bad zijn bedeke vlug
En vroeg: “Komt vader dan niet terug?”
En ’t Kindeke knikte, en lachte heel teer,
Als wou het zeggen: Ja Vader keert weer.
Dat alles zag de droomende man.
Zéér groot was zijn vreugd, hij schreide er van…
En zoo had het Kind dien droeven Kerstnacht
Blijdschap en vree in de loopgraaf gebracht.
P. Van Moerlande

P.S.
Een Franse mevrouw die Nederlands kent heeft, ik weet niet hoe, mijn bericht van vorige week ontvangen en in keurig Frans vertaald. Ze stuurde dit aan een vriendin die dit aan haar ruime contacten zond met het gevolg dat het bericht nu te lezen is op deze twee merkwaardige websites:
 http://www.mondialisation.ca/lettre-de-qara-syrie-la-vie-de-la-communaute-et-la-liberation-dalep/5564007
 http://www.palestine-solidarite.org/lettre.pere-daniel_maes.211216.htm
P. Daniel

24-12-2016 om 11:00 geschreven door Gust Adriaensen

In een artikel, getiteld 'Maak van het gemeentehuis geen stal', geschreven naar aanleiding van de kerststalaffaire in Holsbeek, demonstreert ene meneer Jurgen Slembrouck van de Vrijzinnige Dienst van de UA, een wel erg kronkelige manier van redeneren en argumenteren.

Hij bestaat het namelijk van de kerststal het symbool te maken van alles wat er in 2000 jaar misgegaan is in het christendom of van wat de Kerk allemaal op haar kerfstok heeft. 'Maak van het gemeentehuis geen stal ', is dus de titel. Bij zijn irrelevante afrekening, is evenwel de 'stal' niet te situeren in het gemeentehuis, maar bemerk ik eerder 'staltoestanden' in Slembroucks aversie voor het christendom.

De auteur zou het zeker ook niet fijn vinden wanneer bij het opduiken van een of ander 'vrijzinnig' symbool, telkens op een totaal irrelevante manier geput zou worden uit het rijke historische arsenaal van aberraties en misdaden die in naam van de 'vrijzinnigheid' gepleegd werden.

De kerstboom kan nog net in Slembroucks wel bijzonder enge, vrijzinnige geest. Ik raad hem evenwel aan eens iets te lezen over ontstaan en geschiedenis van de 'kerstboom'. Ook een teken van conflict en irritatie geweest.

Het heeft altijd te maken met tolerantie en het gebrek eraan, meneer Slembrouck. Dat gebrek valt meer en meer te constateren aan vrijzinnige kant dan bij de christenen.

22-12-2016 om 22:55 geschreven door Gust Adriaensen

Schols had voor De Afspraak op dinsdag, de hoogbejaarde en onvermijdelijke en zelfverklaarde allrounder Vermeersch uitgenodigd.

Naar aanleiding van de Holsbeekse kerststalrel en enkele uiterst primitieve mails weg en weer van N-VA- en CD&V-politici, wilde Bart Etienne nog eens de kans geven zijn oogverblindend licht te laten schijnen over het kerstgebeuren als symbool voor de huidige vluchtelingenproblematiek.

Onze hooggeleerde 83-jarige deed geen enkele poging om dat thema te behandelen. Hij ontstak direct in een vlammende tirade tegen de knotsgekke en van de pot gerukte (woorden van Vermeersch) geboorteverhalen in de Bijbel. Aangestoken door een brandende bekeringsijver raasde Vermeersch maar door, presenteerde zich als de absolute kenner van Koran, Bijbel, alle andere mogelijke heilige boeken en de hele wereldgeschiedenis, stapelde de open deuren, de halve en hele geschiedkundige onwaarheden op elkaar tot een echte toren van Babel. En Schols liet maar begaan, deed geen enkele poging om Vermeersch bij de les te brengen en te wijzen op de totale irrelevantie van Vermeersch’ geraas.

Het is overduidelijk: deze man is totaal out. Verblind door en gevangen in een verstikkend, fundamentalistisch atheïsme, heeft de gewezen jezuïet Vermeersch al lang elke voeling met en inzicht in het christendom van nu verloren.

Onbegrijpelijk dat Canvas enkele dagen voor Kerstmis niemand naar de studio haalt die zinvolle en diepgaande dingen weet te vertellen over de Kerst, Jezus Christus en vluchtelingencrisis.

20-12-2016 om 22:01 geschreven door Gust Adriaensen

Er lopen in godbetert Holsbeek, klaarblijkelijk een paar fundamentalistische ongelovigen rond, die het niet kunnen verdragen dat er een kerststal in het gemeentehuis staat. Intolerantie zal wel hun voornaamste en wellicht enige opvallende kenmerk zijn

Maar nog erger was de lafhartige en ruggengraatloze reactie van de burgemeester, iemand van CD&V-signatuur nota bene, die wit om de neus en met de tremor in zijn stem niet vaak genoeg kon beklemtonen dat de gemeentesecretaris het kerststalletje had laten verwijderen.

Deze platbroek van een burgemeester verdient de prijs van verloochening van onze westerse en zijn partijwaarden én van het afschuiven van eigen verantwoordelijkheid naar een ambtenaar.Ook al gaat het om een mini-kerststalletje dat een wat warmere sfeer probeerde te brengen in een zielloos openbaar gebouw.

Deze merkwaardige burgemeester heeft klaarblijkelijk meer schrik van een telefoontje van een fanatieke inwoner, dan respect voor waarden en traditie van de Holsbekenaars.

20-12-2016 om 07:51 geschreven door Gust Adriaensen

Voor alle lezers:

Een Zalig Kerstfeest

en een

Gelukkig Nieuwjaar !

19-12-2016 om 13:53 geschreven door Gust Adriaensen

XI/50
Vrijdag 16 december 2016
Uit het leven van de gemeenschap
Sneeuwpret
Als de temperatuur onder de tien graden is, vinden onze drie Nigerianen het al koud. Nu vriest het, mogelijk min tien. Woensdag dwarrelde een dikke sneeuwlaag naar beneden en bedekte heel het terrein met een wit tapijt. Dat hadden ze nog nooit gezien. Ze stormden naar buiten en begonnen in de sneeuw te springen en te dansen. Hun pret kon niet op. Helemaal bedekt door sneeuw en met een brede glimlach kwamen ze terug binnen. Niemand kloeg over de vrieskou.
Iedere week hebben de fraters de taak om een namiddag gedurende enkele uren met de 5 of 7 kinderen te spelen. Daar zijn ze meestal erg creatief in. Deze week was het echter niets anders dan sneeuwballen-oorlog. Ondertussen zorgden twee fraters voor het zagen van voldoende hout voor de houtkachel, die gëinstalleerd wordt in onze refter. Het geeft meteen een meer huiselijke en uiteraard warme sfeer. Immers, ’s avonds is er dikwijls nog voor meerdere uren stroomonderbreking. Natuurlijk, een thermostaat is veel gemakkelijker, maar we hebben geen centrale verwarming. Bovendien, dat is het leven niet. Het leven is als een houtvuur dat je telkens weer moet onderhouden opdat het zou blijven branden. In de zomer van 2013 hadden we voor een grote houtvoorraad gezorgd. Toen braken hier de gevechten uit om en rond dit kooster. Iedereen wist plots het hout liggen en op enkele weken tijd was er niets meer.
We hebben de gaten in onze grote nieuwbouw zo goed mogelijk trachten te dichten maar nu merken we dat het op minstens nog tien plaatsen naar binnen sneeuwt.
Het naai-atelier
Al geruime tijd reist een van de zusters iedere dag naar het dorp Qâra, drie kilometer verder. Daar is inmiddels een naai-atelier opgericht met tien enthousiaste vrouwen. Ze maken originele kinderkleedjes, die nu hier en daar in het buitenland al verkocht worden. We hopen ooit in België enkele modellen mee te brengen.
Een paddenstoelen-kwekerij
Onder de refter zijn er verschillende grotten, die in 2013 nog een tijd dienst gedaan hebben als schuilkelder. Nu worden er paddenstoelen gekweekt, en met succes. In de week werd een bak vol met prachtige paddenstoelen bij het altaar geplaatst opdat ze tijdens de eucharistieviering zouden gezegend worden als de eerste vruchten.
Dansen van vreugde om de bevrijding van Aleppo
Toen WO II eindigde was ik 7 jaar. Van het ogenblik van de wapenstilstand heb ik nog enkele herinneringen. De mensen kwamen op straat, omhelsden elkaar en dansten. Er stonden ook kleine (Canadese?) tanks. Bovenaan was er boven een gleufje en als wij er tegen klopten, kwam er een reepje chocolade uit. Wij liepen van tank naar tank om zo van de soldaten een reepje chocolade te krijgen.
Deze beelden komen bij mij boven bij het zien en horen van de bevrijding van Aleppo. Sinds maandagavond beleeft de bevolking daar een explosie van vreugde. Gedaan met de heerschappij van de terroristen, die enorme sommen vragen om een beetje eten, mensen martelen of opsluiten en schieten op hen die willen vluchten langs de humaitaire corridors, door Syrië en Rusland voorzien. Gedaan met het moorden en verwoesten hier, voor zover er nog iets te verwoesten valt. Inmiddels heeft de goeverneur van Aleppo, Hussein Diab woensdag een monument onthuld ter ere van de twee Russische dokters. Ze hadden op maandag 5 december zopas hun mobiel ziekenhuis geïnstalleerd toen het op laffe wijze werd vernield, waarbij zij werden gedood. Nu weten we ook dat de preciese informatie over dat ziekenhuis aan de djihadisten werd bezorgd door LandCom, het centrum van de NAVO in Izmir (Turkije). De boodschap aan de westerse landen die deze terroristen blijven steunen is duidelijk: uw “bloody games” hier zijn voorbij! Het is voor hen een enorme kater, een nachtmerrie en voor het volk een immense vreugde. Dat Syrië met zijn geallieëerden de bevolking uiteindelijk heeft kunnen bevrijden uit de klauwen van de terroristen kan geen enkel westers staatshoofd over de lippen krijgen. Dat de bevolking massaal en dankbaar bescherming zoekt bij het Syrische leger, willen westerse politici niet horen. Aleppo, dat na Damascus en Homs de hoofdstad van de revolutie moest zijn, is er het kerkhof van geworden. Al biedt de stad een troosteloze aanblik van een bijna totale verwoesting met duizenden doden, er is vreugde om de uiteindelijke bevrijding. Ziehier de reactie van het westen: een “burgemeester” van Aleppo, de chef van het Pentagon, Ashton Cargter op tournee en de inname van Palmyra door IS, en tenslotte een vat van monsterleugens dat over de media wordt uitgestort om haat en oorlgospropaganda aan te moedigen.
Een burgemeester van niemand en nergens
Nog vóór de uiteindelijke bevrijding van Aleppo werd Brita Hagi Hassan, als “burgemeester” van Aleppo met de grootste plechtigheid ontvangen in Frankrijk, Zwitserland en Canada. Frankrijk en Saoedi-Arabië (de ‘kampioenen’ van de democratie die een land bombarderen dat hen niets misdaan heeft!) zijn de enige landen die tot heden koppig blijven volhouden dat Assad weg moet. Deze man spreekt niet over een O Aleppo dat door rebellen zou bezet zijn, neen, hij zegt dat O Aleppo al voor een klein deeltje is “bevrijd”. Nu doet hij plechtig beroep op de internationale gemeenschap opdat er een volledig staakt het vuren zou komen, een overgangsregering met volledige bevoegdheid en humanitaire corridors, opdat eens heel Aleppo zou “bevrijd” worden. Versta dit goed: door de terroristen. Er moet dus rust komen opdat ze zich kunnen hergroeperen, het westen nieuwe manschappen en wapens kan aanvoeren en de humanitaire corridors moeten dienen om de terroristen opnieuw veilig te bevoorraden. De UNO, John Kerry en de internationale gemeenschap moeten pathetische oproepen doen aan de wereld vooraleer Aleppo zogenaamd helemaal verwoest is (versta: door het Syrische leger en de Russen). En natuurlijk wordt hij nu door de president van de EU, Tusk uitgenodigd om zijn propaganda te komen voeren. Wie is deze man? Hij is een naar verluid “hoge vertegenwoordiger” van de Syrische oppositie , die verder door niemand van de bevolking gekozen of gewild is, maar plots als een konijn uit de hoed van goochelaars op het wereldtoneel getoverd is om de aandacht af te wenden van de werkelijke bevrijding van Aleppo en de oorlog te laten voortduren. En zo begrijp je waarom ook onze media niet over de “bevrijding” maar over de “val” van Aleppo schrijven, waardoor ze duidelijk aangeven aan welke kant ze staan!
IS verovert opnieuw Palmyra
In mei 2015 namen IS Palmyra in en verwoesten een aantal kostbaarheden van het werelderfgoed zoals de necropolis, de triomfboog en de tempels van Baal Shamin en Bel. Het doel hiervan is de eigenheid van een volk vernietigen. Het Syrische leger, geholpen door de Russen hebben in maart 2016 Palmyra bevrijd. In mei dirigeerde de Rus Valery Gergiev hier een onvergetelijk concert. Vorige maandag hebben meer dan 4000 djihadisten Palmyra na een verrassingaanval weer ingenomen, terwijl het Syrische leger de handen nog vol had met de bevrijding van Aleppo. De Syriërs zijn wellicht onoplettend geweest of hebben tactische fouten gemaakt of hebben er te weinig rekening mee gehouden dat iedere “humanitaire pauze” gebruikt wordt door de terroristen om nieuse aanvallen te plegen. Volgens Sabbah Zanganeh, politiek analist bij de organisatie van de islamitische samenwerking is het omogelijk dat zovele terroristen zich verzamelen van Mossul, van Aleppo en elders zonder de medewerking van Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en de VS alsook zonder de uitdrukkelijke leiding van de VS. De internationale coalitie onder leiding van de VS heeft er trouwens vanaf het begin voor gezorgd dat de IS niet bestreden werd maar van de ene plaas naar de andere geloodsd werd. 80 % van de bevolking kon tijdig geëvacueerd worden. Hiermee wil het westen aan de IS een morele ondersteuning geven samen met een soort propagadastunt. Tegelijk is het een blijvende verzwakking van Syrië en een aanval tegen Rusland. Het lijdt geen twijfel dat Syrië Palmyra terug zal veroveren maar inmiddels duurt de oorlog en de ellende toch maar verder.
Niet onbelangrijk is de werteldreis die de chef van het Pentagon, Ashton Carter, juist nu maakt, vlak voordat Trump zijn intrek neemt in het Witte Huis en op het ogenblik dat Obama de beperkingen opheft op de wapenleveringaan de door de VS gesteunde “rebellen” in Syrië. Carter trekt o.m. naar Japan, dat jaarlijks voor 1,6 miljard dollar de 50.000 Amerikaanse soldaten op zijn grondgebied onderhoudt; dan naar Indië ( om de BRICS te verzakken?), vervolgens naar Bahrein, dat voor 58.000 Amerikaanse soldaten zorgt, waarvan 5.000 voor Irak en Syrië. Bij deze gelegenheid doet hij een felle aanval op Rusland dat volgens hem helemaal IS niet bestrijdt, terwijl de VS dat duidelijk wel doen!? En op 11 december is hij “toevallig” in Irak, wanneer de IS van Mossul wegtrekken om Palmyra in te nemen.
Een onuitputtelijke stroom van leugens
Alle westerse media doen hun best om elkaar te overtreffen in het verstrekken van leugens over Aleppo, volgens het principe: zoveel mogelijk liegen, er blijft altijd wel iets van over. Er wordt beweerd dat regeringstroepen de huizen van burgers binnen dringen om hen in koelen bloede te doden, “naar verluid” of volgens het Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten. Al kan er nergens enige bevestiging van gegeven worden, onschuldige burgers met kinderen en vrouwen worden afgeslacht. Zo willen de westerse media het zien om zichzelf te rechtvaardigen bij de verdere verwoesting van dit land. Vanuit Aleppo zelf schijft dr. Nabil Antaki zijn analyse: “Waar is de waarheid? Zeker niet bij de journalisten en de media maar wel bij de mensen die ter plaatse leven” (http://www.mondialisation.ca/alep-ou-est-la-verite/5562321). Als je meer geduld en tijd hebt kun je uitgebreid lezen hoe het Franse leugenapparaat eigenlijk werkt: Mouna Alno-Nakal, Alep ou la conscience humanitaire exploitée à des fins militaires (http://www.mondialisation.ca/alep-ou-la-conscience-humanitaire-exploitee-a-des-fins-militaires/5561921). Ook de pater Jezuiet Zihad Hilal doet zijn beklag over de leugens die alleen maar de haat willen aanmoedigen terwijl er juist nu ver zoening nodig is. Ja, onze vrt heeft haar eigen creatieve inbreng en spreekt van misdaden van “regeringsgezinde rebellengroepen”. Is dat dan zo iets als loyale burgers die het land uitmoorden? Om zichzelf gelijk te geven spreken ze verder van het leger dat uiteengevallen is in verschillende strijdende groepen, terwijl de eenheid en vastberadenheid van het leger, gedragen door de bevolking, juist de kracht van Syrië vormt. Tussendoor vermeldt de vrt nogmaals dat de opstand in Syrië ontstaan is bij een vredelievende bevoklking die enkel vrijheid vroeg. Ze vergeten te zeggen dat Ahrar al-Sham juist opgericht is om de “Arabische Lente” in Syrië met geweld in gang te steken. Bij de bevrijding van Aleppo is er zeker nog gemoord en gebrand. Terroristen hebben hun depots en voorraden trachten te vernietigen om ook desporen van hun broodheren uit te wissen. Het zijn uiteindelijk natuurlijk de grote media-ankers die voor de stroom van leugens zorgen en daardoor de kleine garnalen mee voeden. Eva Barlett, een Canadese freelance journaliste nam vorige vrijdag deel aan een perconferentie in de UNO. Ze had nauwelijks twee minuten nodig om alle gerenomeerde media in hun hemd te zetten. Nadat ze het Syrisch Observatorium voor de Rechten van de Mens en de Witte Helmen even op hun plaats gezet had als geheel onbetrouwbaar, vraagt ze: “Hoe kun je volhouden dat het Syrische leger burgers en ziekenhuizen in Aleppo aanvalt, wanneer iedereen die vrij komt uit de door de terroristen bezette gebieden het tegenovergestelde vertelt?” Niemand kon haar nog een antwoord geven. (https://sputniknews.com/middleeast/201612111048424532-eva-bartlett-press-conference-syria/).
Eenmalige zelfverdediging
Dank om de aanmoedigingen die ik regelmatig krijg van mensen die beseffen dat vechten voor de waargheid een vechten is voor het leven en het behoud, niet alleen van de christenen maar van de volken van het Midden Oosten. Deze week kreeg ik echter voor de afwisseling eens een ongemeen scherpe reactie. Omdat er misschien nog mensen zijn die met dergelijke gevoelens worstelen, wil ik mijn antwoord hier weergeven.
“Hartelijk dank dat u voor mij bidt. Uw erg heftige reactie op mijn berichten kan ik volkomen begrijpen. Ze zijn namelijk totaal tegengesteld aan hetgeen je dagelijks in de media kunt lezen en van het TVnieuws vernemen. Vijf jaar geleden kreeg ik af en toe dergelijke reactie wel eens. Inmiddels hebben veruit de meeste van mijn lezers ingezien dat heel de berichtgeving in het westen over Syrië één grote leugen is, een manipulatie om de oorlogsmachine en –industrie draaiende te houden en de mogendheden de kans te bieden in Syrië en het Midden Oosten baas te zijn en beslag te leggen op de bodemrijkdommen. Jammer dat je dit nog niet gezien hebt, hoewel ik het toch al dikwijls duidelijk heb aangetoond.
De antwoorden op uw aantijgingen kun je allemaal vinden in mijn berichten. Ik wil hier slechts één punt aanhalen om u te helpen. Tenslotte schrijf jij vanuit je veilige stoel of zetel en zit ik hier midden in de oorlog, al zes jaar lang, wat het verschil maakt tussen zalige fantasie en ruwe werkelijkheid.
De Syrische president, zeg je, is een massamoordenaar, die zijn eigen volk martelt tot de dood, bommenvaten op zijn volk gooit, met het Syrische leger en de Russen hospitalen bombardeert enz... Ik stel je enkele vragen vanuit de werkelijkheid die u op het rechte spoor kunnen brengen.
Bachar al Assad was een gemoedelijke oogarts in Londen totdat zijn broer in een auto-ongeval omkwam en hij president moest worden. Niemand kende hem. Hij zorgde o.a. voor vrije universiteiten en vrije ziekenhuizen (zelfs nu nog voot zovererziekenhuizen van de regering ter beschikking zijn, ook voor mij, behorend tot een religieuze gemeenschap in Syrië!). Zelfs in deze verschrikkelijke oorlog zorgt hij dat de broodprijs heel laag blijft. Hoe kan zo iemand plots door iedereen gekend zijn als een massamoordenaar van eigen volk? En hoe is het mogelijk dat Syriërs daar zelf niets van weten? Bijna iedere familie heeft een of meerdere doden te betreuren wegens deze gruwelijke oorlog. Zouden zij echt niet weten hoe, door wie en waarvoor hun kinderen gedood werden? Denk jij echt dat zij hun informatie moeten krijgen over hetgeen hier gebeurt van het bij de terroristen aanleunend Observatorium voor de Rechten van de mens, een éémansbedrijf in Londen? Ik denk dat meer dan honderdduizend soldaten werden gedood. Tweemaal heb ik een viering van het volk voor zijn “martelaren” mogen meemaken. Dan voel je doorheen de diepe pijn de fierheid van een volk, zijn heldenmoed, de eenheid en offerbereidheid van het Syrische leger (zo onder-betaald in vergelijking met de terroristen!).
Hoe zou het komen dat het volk hem met een overweldigende meerderheid tot president gekozen heeft? Ook de vluchtelingen in het buitenland kozen massaal voor hem, tenminsten in de landen waar ze mochten kiezen (een democratisch recht dat het Belgische “regime” niet toeliet!) Ken jij een westers staatshoofd dat door de brede lagen van de bevolking zozeer gedragen wordt? Ik heb ook nog nooit een westers staatshoofd gezien dat door het volk zo wordt onthaald wanneer hij na een aanslag ergens de getroffen bevolking in gewoon burgerpak gaat bezoeken. Er zijn oude vrouwen die hem zo omhelzen dat ze hem bijna vesmachten en er is geen militair in de buurt om hem te beschermen (verderop natuurlijk wel). En weet wel dat er geen volmaakte regeringen of staatshoofden bestaan.
Hoe zou het komen dat je hier in Syrië vooral de foto’s van twee personen ziet, die geëerd worden als de echte beschermers en redders van het volk? Op vlaggen en huizen zie je Bachar al Assad en Putin! Hoe komt het dat er in Syrië zulk een grote eenheid is tussen de bevolking, het leger, de regering en de president? Daarom zal het land ook kunnen standhouden tegen een halve wereld die hier illegaal komt bombarderen. Hoe kan een leger dat voor meer dan 70% uit straffe moslims bestaat, soennieten, zo achter zijn presdent staan, die maar een Alawiet is? Hoe kan een man die zulk een gruwelijke dictator van zijn volk zou zijn in een land dat helemaal overhoop ligt en met terroristen is bezaaid, langer dan twee weken in leven blijven? Als er ook maar iets van waar zou zijn van al wat je schrijft, is dit totaal onmogelijk.
Ik zou liever bij een goede tas koffie eens van gedachten willen wisselen maar dat is helaas (nog) niet mogelijk. Inmiddels vraag ik je wel eens ernstig na te denken en afstand te nemen van de hersenspoeling die het westen dagelijks over je heen kapt, opdat je het moorden en vernietigen van land en volk in Syrië door het westen niet verder zou steunen. Weet dat ook jij als christen een verantwoordelijkheid hebt. Je mag niet blijven meehuilen met de wolven in het bos. Je hebt de plicht om de waarheid te dienen en aan de kant van de onschuldige slachtoffers te staan, zoals wij hier trachten te doen. Het zijn uiteindelijk de leugens die de tragische lijdensweg van het Syrische volk doen voortduren. Vraag het nu aan de duizende geredde burgers in Aleppo en zij zullen je precies het tegendeel vertellen van al wat je tot heden hebt gehoord en gelezen. Aan u de keuze. Met wat je zegt en denkt, blijf je ofwel de moordenaars steunen ofwel kies je resoluut de kant van de onschuldige slachtoffers en dan wordt je door hen die “politiek correct” zijn, streng terecht gewezen, zoals jij nu met mij doet.
Tot slot nog dit. Juist nu op maandag 12 december 2016 schrijft paus Franciscus een brief met sympatie- en steunbetuiging aan president Bachar al-Assad, welke afgegeven werd door de apostolische nuntius Mario Zenari, die inmiddels kardinaal geworden is. Weet jij of een paus ooit een sympatie- en steunbetuiging gestuurd heeft aan Stalin of Hitler?
Dank voor uw gebed voor mij en voor ons. Ook ik wil u en de uwen in mijn gebed gedenken.
Van harte
P. Daniel”

17-12-2016 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

Rome Reports, had een interview met kardinaal De Kesel.

Rome Reports (RR) is een jong, internationaal, onafhankelijk en privépersagentschap met zetel in Rome en gespecialiseerd in dagelijkse berichtgeving over de paus en Vaticaan.

Hun wekelijkse, een half uur durende nieuwsoverzicht wordt wereldwijd druk bekeken. De titel van de reportage over kardinaal Jozef De Kesel is een citaat van de aartsbisschop van Mechelen-Brussel: Amoris Laetitia (de postsynodale exhortatie over de liefde in het gezin) heeft de toon waarmee we de problemen aanpakken veranderd.

RR noemt de kardinaalscreatie van mgr. Jozef De Kesel niet meteen een verrassing. De aartsbisschop van Mechelen-Brussel wordt doorgaans kardinaal en bovendien zit mgr. De Kesel perfect op de lijn van paus Franciscus. Wat de keuze wel bijzonder maakt, zijn volgens RR de terroristische aanslagen in Zaventem en Brussel (dat volgens het persagentschap beschouwd wordt als een van de belangrijkste broedplaatsen voor islamistische terreur). Het is daarom begrijpelijk dat paus Franciscus een signaal wilde afgeven aan de Belgische katholieken dat hij met hen is in deze moeilijke tijden.

Probleem van maatschappelijke uitsluiting

RR wijst erop dat de manier waarop kardinaal De Kesel het probleem van de terreur aanpakt, heel nauw aansluit bij paus Franciscus. Hij heeft vooral oog voor het probleem van de uitsluiting. 'Ik zie het in België, ik zie het in Brussel, zegt kardinaal De Kesel in de reportage. Het is een groot probleem. Te veel mensen hebben geen werk. Immigranten ook ... Geen werk, geen onderwijs. Ze voelen dat ze niet echt deel uitmaken van de samenleving. ‘De maatschappij zorgt niet voor ons’. Zodra dit gevoel ingang vindt, worden mensen makkelijk het doelwit van een fundamentalistisch discours.
Het is geen religie die wordt geradicaliseerd, maar eerder radicalisme dat in religie een manier vindt om zichzelf uit te drukken.'

Amoris Laetitiae

Op de vraag van RR of hij zich kan vinden in de kritiek van sommige katholieken dat de Kerk zich met Amoris Laetitia al te toegeeflijk opstelt tegenover bv echtgescheidenen antwoordt kardinaal De Kesel: 'Het is niet zo dat de paus de leer van de Kerk heeft veranderd, wel de toon waarmee hij problemen aanpakt. Ik bewonder hem daarvoor erg. Veel mensen hebben het gevoel dat de Kerk hen veroordeelt, dat ze geen lid meer zijn van de Kerk en ze lijden daar sterk onder. Ik denk dat met Amoris Laetitia de paus deze mensen, met heel zijn hart, duidelijk heeft gemaakt dat zij, wat er ook gebeurt, hoe dan ook lid zijn van de Kerk en verenigd zijn met de Kerk. De exhortatie is heel goed ontvangen.'

(Nieuw Kerknet)

Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
https://youtu.be/tjNSWK9Sc-E   

Volgens krantenberichten zou de Vlaamse regering broeden op alternatieven voor de Antwerpse havenuitbreiding. In die scenario's zou de totale verdwijning van het polderdorp Doel niet nodig zijn.

Hopelijk is er nog een toekomst voor Doel. Maar een eventuele redding van het dorp (zal het een leefbaar dorp zijn?) neemt de afschuw niet weg voor de al tientallen jaren durende en systematische vernietiging van het polderdorp, gepleegd door politici en in het bijzonder de Antwerpse havenbaronnen.

In 2007 en 2008 schreef ik op mijn blog Rasp al het volgende: 'Een dorp bewust al dan niet doen verdwijnen , is niet zo maar een economische, technocratische beslissing. Ze heeft in essentie met ethiek te maken, met respect voor verleden, heden en toekomst van een gemeenschap. Politici die van mening zijn dat met het vergoeden van de getroffen families de zaak opgelost is, bezondigen zich aan een extreme materialistische kortzichtigheid. En zij dragen de zware morele verantwoordelijkheid voor het vernietigen van een leefgemeenschap, voor het ontwortelen van honderden mensen. '

14-12-2016 om 20:01 geschreven door Gust Adriaensen

In zijn maandagse column maakt Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een boeiende vergelijking tussen enkele werken, in het bijzonder de 'Besloten Hofjes' en 'Het Schuttersfeest' van de meester van Frankfurt',  die te zien zijn op de prachtige tentoonstelling 'Op zoek naar Utopia' in het museum M in Leuven, en de huidige westerse houding tegenover vreemdelingen en vluchtelingen.

Terwijl niemand staat te dringen om het rijke, innerlijke leven van de hortus conclusus van de zusters binnen te gaan, vergapen vele mensen zich in 'Het Schuttersfeest' aan het uitbundige feest dat zich achter het hek afspeelt. Maar zij mogen niet meedoen, zij geraken niet binnen.

'Vreemdelingen niet toegelaten', schrijft Torfs. Net als nu in Europa en Amerika.

Dat klopt niet helemaal. Het Westen, wij, hebben helemaal geen probleem met vreemdelingen, van welke kleur of cultuur ook, als ze maar rijk genoeg zijn. In materieel opzicht. Dan worden ze met open armen ontvangen. Voor arme vreemdelingen blijft het hek gesloten. Die armoedzaaiers mogen creperen voor het gesloten hek, voor de hoge westerse muren.

Ooit wordt ons daarvoor de rekening gepresenteerd. Daarvan ben ik overtuigd. Of is de afrekening al bezig? De migratiegolven zullen  massaler en intenser worden. Zijn we al verwikkeld, zoals paus Franciscus al herhaaldelijk beklemtoond heeft, in een Derde Wereldoorlog, die zich 'in stukjes' afspeelt?

12-12-2016 om 08:12 geschreven door Gust Adriaensen

De Belgische bank KBC heeft tussen januari 2013 en augustus 2016, 117 miljoen euro geïnvesteerd in kernwapens.

Dat blijkt uit een rapport van vredesorganisatie PAX.

Ook BNP, Parisbas Fortis, ING en Deutsche Bank, buitenlandse banken met activiteiten in ons land, staan op de zwarte lijst van PAX.

11-12-2016 om 15:47 geschreven door Gust Adriaensen

N-VA-voorzitter Bart De Wever beweert dat in de visumaffaire, de rechters in de fout zijn gegaan.

Advocaat  Fernand Keuleneer reageert onomwonden:  "Het is een ordinaire leugen en volksverlakkerij om te beweren dat rechters hier in de fout zijn gegaan".