Tine Ruysschaert met 'Menschen in den Grooten Oorlog', in GC Den Dries in Retie:
05-11-2018 om 12:57
geschreven door Gust Adriaensen
Gemeenschapsvorming? Integratie?
Vooral rechtse, nationalistische politici hebben de mond vol van 'gemeenschapsvorming' en 'integratie', en ze leggen die zaken op als absolute voorwaarden en eisen aan de migranten.
Maar hoe zit het met de 'gemeenschapsvorming' van het 'eigen volk', los van de migranten. Die vraag wordt door deze scherpslijpers vermeden als de pest.
Al te gemakkelijk wordt ervan uitgegaan dat al de 'autochtone' inwoners van het Vlaams gewest of van België, een gemeenschap vormen, waarin iedereen perfect geïntegreerd is.
Iedereen met een beetje kennis van het sociale weefsel en de sociaaleconomische structuur van regio's, steden en gemeenten, weet dat dergelijke voorstelling een fabeltje is. Binnen zelfs de kleinste gemeenten, is er geen sprake van volledige integratie. Er zijn verschillen in taalgebruik, en dan heb ik het over de vele varianten van het Nederlands, en niet over het Frans dat ook in Vlaanderen in bepaalde kringen nog gangbaar is. Je hebt de getto's van de achterstandsstraten en -wijken én de getto's van de villawijken. Je hebt de verschillen in culturele en sportontspanning. Er zijn de honderdduizenden Vlamingen die arm zijn en in een totaal andere wereld leven dan de welgestelden.
Kortom, wat van arme, vaak amper geschoolde of ongeletterde mensen geëist wordt, daarover hoor je amper een woord binnen het 'eigen volk'. Degenen die zo sterk uitpakken met 'eigen cultuur', 'westerse normen en waarden', 'integratie', moeten eens de moeite doen zichzelf te bekijken binnen hun straat , hun wijk, hun verenigingsleven, hun levensstijl, en zich afvragen: 'Hoe is het gesteld met mijn integratie binnen deze wijk, dit dorp? Wat is mijn bijdrage aan de zo geroemde 'gemeenschapsvorming'?
05-11-2018 om 09:26
geschreven door Gust Adriaensen
03-11-2018
'The Armed Man'
'The Armed Man', een mis voor de vrede. Het koor 4-tune brengt samen met Laidos, een koor uit Waregem en het Ataneres Ensemble, dit prachtige stuk van Karl Jenkins.
Het werd geschreven naar aanleiding van de oorlogen in de Balkan, maar de oproep voor vrede geldt uiteraard altijd en overal. Het is een modern stuk voor koor, solisten en orkest. De muziek ligt goed in de oren, met herkenbare melodieën uit verschillende culturen. Dirigent: Bert Verdonck Kaarten bestellen: 4tunekoor@gmail.com VVK: 19 euro; ADK: 24 euro; -18 j.: 10 euro
03-11-2018 om 15:13
geschreven door Gust Adriaensen
'De aarde is niet van ons alleen'
In De Standaard van 2 november schrijft ene Dirk Vervenne, jurist, dat het aantal kinderen drastisch verminderd moet worden om onze aarde te redden. En een van de maatregelen die deze ‘jurist’ voorstelt is de fiscale voordelen van kinderen afschaffen of drastisch verminderen.
'De aarde is niet van ons alleen', dat is de kop van het artikel. Dat is voorwaar een mooie titel meneer Vervenne. Maar die aarde is natuurlijk ook van de miljoenen kinderen en jonge mensen in Afrika, Zuid-Amerika, Azië. Niet die kinderen en ook niet het dalende aantal kinderen in 'onze' westerse landen, verknoeien onze aardbol. Het is onze manier van leven en consumeren, meneer de jurist.
U vermeldt het zelf: 'de voetafdruk van een westerling is dertig keer groter dan die van een inwoner van een arm land'. België en zeker Vlaanderen zitten bij de koplopers. De ecologische voetafdruk van Vlaanderen beslaat ongeveer 9 globale ha. In het huidige verbruikspatroon heeft België al 7x zijn eigen oppervlakte nodig!
Maar er zit een bizarre kronkel in uw redenering, jurist Vervenne. U hebt het wel even over die gigantische voetafdruk, maar toch vooral over het teveel aan kinderen, precies alsof zij verantwoordelijk zijn voor 'onze' consumptierazernij en bezitshonger. Die weigert u aan te pakken!
Jurist Vervenne vermeldt graag het voorstel van de 'Club van Rome' , een particuliere stichting waarvan de clubleden rapporten kunnen uitbrengen. In 2016 deden 2 leden het merkwaardige voorstel westerse vrouwen die op hun 50ste nog geen kinderen hebben te belonen met een premie van 80.000 euro. Er volgde snoeiharde kritiek maar daarvoor heeft Vervenne geen oog.
Johan Albrecht, milieueconoom aan de UGent, noemde het een ‘ een absurd idee’. ‘Ik zou veel liever hebben dat het geld gebruikt wordt voor goede anticonceptie in de groeilanden. Dat zou een veel zinvollere besteding zijn dan geld geven aan mensen in rijke landen die ervoor gekozen hebben om geen kinderen te hebben, of er niet voor konden kiezen.’ Maar ook in Duitsland werd het voorstel op hoongelach onthaald. ‘Wat een onzin’, stelde Marcel Fratschzer, voorzitter van het onderzoeksinstituut DIW in Berlijn. ‘Heel veel studies tonen aan dat de keuze voor kinderen niet wezenlijk met geld te verklaren of te beïnvloeden is.’ Albrecht ziet ook nog een ander bezwaar. ‘Een gezellig grijzer wordende samenleving, waarbij heel weinig jongeren moeten opdraaien voor de ouderen – een opbeurend vooruitzicht is het niet.’
In een van de reacties op het artikel van jurist Vervenne is te lezen of er niet te veel advocaten zijn. De tekst van Vervenne parafraserend, kan je stellen dat er drastische fiscale maatregelen nodig zijn om de wildgroei aan advocaten een halt toe te roepen. Een efficiënte juristenbeperking dringt zich op. Het valt evenwel te vrezen dat juristen van het slag Vervenne zich daartegen zullen verzetten als een duvel in een wijwatervat. Ervoor pleiten dat een geboortestop noodzakelijk is om de wereld te redden, is zoveel gemakkelijker dan kritisch de relevantie van de eigen job te benaderen.
Maar goed, Vervenne heeft het op het einde van zijn artikel nog wel over 'onze kleinkinderen'. Hopelijk bedoelt hij niet exclusief ‘zijn’ kleinkinderen.
03-11-2018 om 14:28
geschreven door Gust Adriaensen
02-11-2018
Pater Daniël Maes even terug in Postel
Goede Vrienden,
Deze maand zal ik, als ‘t God belieft, een 2,5 week verblijven in mijn gemeenschap van de abdij van Postel. In die tijd heb ik volgende voordrachten aanvaard:
1) Op dinsdag 13 november, 20.00 u, vanwege Davidsfonds en parochie te Sint Niklaas in de hoofdkerk;
2) Op vrijdag 16 november, 20.00 u te Groningen in de kathedraal, Radesingel 4.
4) Op vrijdag 23 november, 19.30 u vanwege Davidsfonds Anderlecht, missiehuis van Scheut, Ninoofsesteenweg 548, 1070 Brussel
Ik zal spreken over “Syrië: menselijk drama, heldhaftig verzet en keerpunt in het wereldgebeuren”. Hierbij wil ik tevens wijzen op onze verantwoordelijkheid als mens en als christen. In Groningen zal ik niet alleen over Syrië handelen maar ook over het heikele thema dat ik in ons boek “Hoe een paus gelijk kreeg” grondig heb uitgewerkt. Tevens wil ik enige Syrische producten, souvenirs, artisanale voorwerpen e.d.m. meebrengen en aanbieden.
Daarmee kan ik de drie volgende vrijdagen geen uitgewerkt bericht sturen over het leven in Mar Yakub en de oorlog in Syrië. Wel is er ondertussen een jonge Fransman die geen Nederlands kent maar met zijn computer wel een gebrekkige vertaling kan maken van mijn berichten die hij (met mij) daarna verbetert. Wie hieraan geïnteresseerd zou zijn voor Franssprekende vrienden kan zijn email opgeven aan hem: poiriertheophane@hotmail.fr.
Voor deze keer hebben we nog nieuws over het leven in Mar Yakub, een oorlogsbericht en een beschouwing over de recente bisschoppensynode voor de jongeren.
P. Daniel
02-11-2018 om 15:34
geschreven door Gust Adriaensen
30-10-2018
'Het gebeurt hier en vandaag'
Onder de titel 'Het gebeurt hier en vandaag', becommentarieert auteur David Van Reybrouck in De Standaard van 27 oktober, een rapport van Dokters van de Wereld, over de behandeling van migranten door de Belgische politie.
Mensen in een koude cel gooien en hun een dag lang eten, kleren of een toiletbezoek ontzeggen. Hun gsm, geld en medicijnen stelen. De getuigenissen -en er zijn er nog veel ergere- uit dat rapport van Dokters van de Wereld brengen David Van Reybrouck van zijn stuk. En niet alleen Van Reybrouck. Het is vreselijk schokkend en het doet je de vraag stellen: 'Leven we in een dictatoriale politiestaat?'
Dergelijk politieoptreden is een regelrechte schande, verdient de strengste afkeuring en beteugeling en staat haaks op onze democratie. Onbegrijpelijk is dat er mensen zijn, dat komt bv. tot uiting op het DS- forum, die hierover vergoelijkend, relativerend, negerend schrijven. Vaak zijn het dezelfde mensen die de mond vol hebben over 'onze westerse normen en waarden'.
Walgelijk.
30-10-2018 om 08:49
geschreven door Gust Adriaensen
29-10-2018
Viering wapenstilstand WO I in Retie
-Vrijdag 9 november 20.00 u. in GC Den Dries, Kerkhofstraat:
Het Davidsfonds organiseert een voorstelling 'Menschen in den Grooten Oorlog', waarin Tine Ruysschaert en Bart Cafmeyer teksten brengen die gebaseerd zijn op waargebeurde feiten. De muziek is van Arnold Sercu.
De heemkring ‘Zeven Neten’ brengt daar op panelen een sfeerbeeld aan de hand van foto’s en gedichten uit en over de Eerste Wereldoorlog én ook de lijst van 199 oud-strijders geboren en/of getogen in Retie en Retie-Schoonbroek.
-Zaterdag 10 november 10.00 u. in de Sint-Martinuskerk:
Feestelijke Mis voor Wapenstilstand en de oud-strijders. Omdat de Wapenstilstand van Wereldoorlog I, 100 jaar geleden plaatsvond, willen we van de traditionele mis voor de oud-strijders iets bijzonders maken en hen extra in de bloemetjes zetten. Daarom willen we ook graag alle familieleden van de oud-strijders van harte uitnodigen op deze eucharistieviering! Omdat het moeilijk is om alle adressen te verzamelen, nodigen we iedereen bij dezen uit! Men zegge het zoveel mogelijk voort! Dus allen van harte welkom om onze helden te eren en te bidden voor vrede en verzoening!
-Zaterdag 10 november 18.30 u. in de Sint-Martinuskerk:
We gedenken het einde van Wereldoorlog I, in een vredeswake in de Sint-Martinuskerk van Retie. We komen er samen met iedereen die bekommerd is om vrede, ook vandaag in onze wereld veraf en dichtbij. Vrede betekent niet alleen ‘afwezigheid van oorlog’, maar evenzeer oog hebben voor rechtvaardigheid, eerbied voor mensenrechten, naastenliefde, mededogen en verzoening. In deze vredeswake willen we samen vieren en bidden met woorden, verhalen, muziek en samenzang. We sluiten de wake af rond 19.00 u., waarna degenen die om 20 u. naar het concert gaan, uitgenodigd worden in de Mantel voor een kop koffie. We voorzien voor hen plaatsen in de kerk voor het concert. Van harte welkom!
-Zaterdag 10 november,20.00 u. in de Sint-Martinuskerk:
'The Armed Man', een mis voor de vrede. Het koor 4-tune brengt samen met Laidos, een koor uit Waregem en het Ataneres Ensemble, dit prachtige stuk van Karl Jenkins. Het werd geschreven naar aanleiding van de oorlogen in de Balkan, maar de oproep voor vrede geldt uiteraard altijd en overal. Het is een modern stuk voor koor, solisten en orkest. De muziek ligt goed in de oren, met herkenbare melodieën uit verschillende culturen.
29-10-2018 om 10:23
geschreven door Gust Adriaensen
27-10-2018
Een gemiste kans voor De Weverr
Voorzitster van Groen, Almaci, had in De afspraak op vrijdag, overschot van gelijk: een gemeenteraad in lopende zaken, die alleen nog maar beslissingen zou kunnen treffen die binnen de 2,5 maand na de verkiezingen afgehandeld worden, is baarlijke nonsens.
Alle gemeentebesturen, ook dat van Antwerpen, beslissen in die periode nog over zaken, waarmee het volgende bestuur te maken zal krijgen.
Ik vond de resolutie omtrent twee kernzaken voor Groen, bijzonder intelligent en tactisch meer dan verantwoord. De Wever kon aangeven dat het hem menens is met zijn (theatrale) verzoeningspoging op VTM. Dat heeft hij geweigerd te doen. Het is een bijkomend argument voor Groen, om bijzonder voorzichtig te zijn met die uitgestoken hand van De Wever.
Overigens is het duidelijk dat de voornaamste reden om zich 'verzoenend' op te stellen, te maken heeft met zijn uiterst krappe meerderheid. Elk gemeenteraadslid uit die meerderheid kan hem gijzelen.
27-10-2018 om 22:30
geschreven door Gust Adriaensen
25-10-2018
Begin van de politieke neergang voor Groen
In de coalitiegesprekken/-gevechten, die in een aantal steden nog aan de gang zijn, stelt Groen zich scherper en scherper op als een machtsbeluste partij, die de machtsgeile blauwe en donkerblauwe Open VLD en NVA, naar de kroon steekt.
Groen schrikt er niet voor terug het verzwakte linkse broertje SPA nu eens hardhandig, dan weer achterbaks, van zich af te schudden en bij het politieke restafval te deponeren.
De Groen-politici hebben zich altijd al wel vlotter bewogen in de kringen van de hoogopgeleide middenklassers, die het zich kunnen veroorloven een wat alternatieve levensvisie en -wijze te propageren en aan te hangen. Nu zetten ze ook, overmoedig geworden door het verkiezingssucces, hun eerste stappen in de besloten kringen en salons van de echte machtscenakels , waar liberalen en nationalisten al langer thuis zijn.
De pioniers van AGALEV en Groen keren zich om in hun graf. En vele Groen-aanhangers kijken verbijsterd en gedegouteerd toe hoe de Groen-top zich conformeert aan de brute machtspolitiek en in ijltempo vervelt tot een traditionele machtspartij.
Wat erger is: Groen ziet er geen morele bezwaren in, mee te helpen aan het doodmeppen van het amechtige linkse maar proletarische SPA. Op die manier jaagt Groen nog meer sociaaldemocratische kiezers naar Vlaams Belang.
Arrogantie is klaarblijkelijk besmettelijk. Die ondeugd werd en wordt wat graag aan het machtige NVA verweten. Overigens vaak terecht. Groen is zich sinds de verkiezingen aan het bekwamen in politieke arrogantie. Volgens Francken -en hij is een deskundige- zijn het al zo goed als volleerde leerlingen.
Maar Groen weze gewaarschuwd! Een groot deel van de Groen-aanhang en talloze potentiële Groen-kiezers, nemen dat brute geilen op macht en de verloochening van links niet.
De rekening zal al in mei 2019 gepresenteerd worden!
25-10-2018 om 13:06
geschreven door Gust Adriaensen
Barones Mia Doornaert bokst boven haar gewicht
In haar column in De Standaard van 25 oktober, gebruikt de rechtse blanke moraalbarones Doornaert een studentenreglement over verkleedpartijtjes aan een Engelse universiteit, om met orgastisch genot de linkse witte moraalridders van jetje te geven.
Zij wisselt het agressief verketteren van die verfoeilijke linkse intelligentsia af met het zelfbeklag van 'de blanke die op alle mogelijke manieren bestookt wordt', want genietend van een 'onaanvaardbaar pigmentair privilege'. Kortom, de expert in internationale betrekkingen gaat er ongeremd tegenaan.
De stem van de rede is in deze column niet te horen, ook al stelt Doornaert dat 'het hoog tijd is de stem van de rede en niet de emotie weer voorrang te geven'. Let wel, Doornaert heeft het over een reglementje van een Engelse studentenvereniging, waarvan zij kennis kreeg via vrienden. Dat fait divers verruimt ze tot de linkse bedreiging voor het Avondland. Maar Mia staat pal, als een recht(s)e blanke rots in de link(s)e witte en gekleurde branding, ook al komt ze, zoals ze zelf ooit zei, uit een 'links-libertair' onderwijzersmilieu.
Dat barones Doornaert zoveel misbaar maakt over een toevallig vernomen studentenreglementje omtrent verkleedfeestjes aan een of andere Engelse universiteit, komt wel erg bizar over.
Is zij in het rechtse Vlaanderen al geconfronteerd geweest met kledijcensuur? O ja, het hoofddoekenverbod. Schaart zij zich nu ferm aan de zijde van al die linksigaards, die de bemoeienis met de manier waarop mensen zich kleden een uiting vinden van anti-Verlichting intolerantie?Of vreest zij dat haar uitgebreide garderobe en haar exclusieve schoenencollectie op linkse kritiek zal stoten? (zie haar interview in DS van 28-11-2009: 'Ik heb uitpuilende kleerkasten - meervoud. Mensen zeggen mij: “Mia, 500 euro voor een paar schoenen, hoe is het mogelijk? Ik leef voor de intensiteit van het moment. De dag van morgen zal wel voor zichzelf zorgen).
En hoe kan iemand die in bomvolle kleer -en schoenkasten zo intens het moment cultiveert, toch blijven strijden tegen links.
Bokst de barones niet vaker en vaker boven haar gewicht?
25-10-2018 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
24-10-2018
Dirk Draulans over de crisis in Natuurpunt
Dirk Draulans:
'Natuurpunt moet mee kunnen spelen in het streven naar een nieuwe maatschappij met meer aandacht voor andere waarden, zoals een andere economie en een andere invulling van de plaats van natuur in het landschap. Als Natuurpunt een sterke groei wil blijven manifesteren en mee deze grote vraagstukken wil aansturen, moet de vereniging op een écht professionele manier gerund worden. '
24-10-2018 om 18:28
geschreven door Gust Adriaensen
23-10-2018
Opgang en ondergang van kartels
Als de machtsverhoudingen binnen een kartel sterk verschuiven, ontstaat er onvermijdelijk een spanning die tot een breuk kan leiden. Ofwel probeert de machtigste de zwakke partner binnen het kartel te houden om hem plat te drukken en machteloos te maken.
Wanneer de oorspronkelijk zwakkere, dankzij de sterkere, een ruim politiek forum krijgt, ontstaat er alweer een nieuwe machtsstrijd waarbij de oorspronkelijk sterkere uiteindelijk de duimen moet leggen.
2004 was het toppunt van gebrekkig politiek inzicht van de CD&V. De partij redde NVA van de totale irrelevantie, en luidde door het kartel de neergang van de christendemocraten in.
Ook Bonte in Vilvoorde, geeft blijk van een verbijsterende politieke domheid en brutaliteit. Als hij niet terugkomt op zijn machiavellistische machtsgreep, zal dat hem en zijn partij zuur opbreken.Groen is verstandig genoeg geweest om de oppositie te kiezen.
Maar wees gerust, hoe negatief de ervaringen met kartels ook zijn, ze zullen opnieuw gevormd worden door de machtsdrang van politici en partijen.
23-10-2018 om 20:21
geschreven door Gust Adriaensen
22-10-2018
'In een wurggreep omhelzen'
In De Standaard is te lezen dat Groen in zijn relatie met SPA, machiavellistische trekjes begint te vertonen.
Vanuit machtsoverwegingen de 'SPA in een wurggreep omhelzen', holt de geloofwaardigheid van Groen uit. De partij zou er goed aan doen zo precies mogelijk na te gaan in welke bevolkingsgroepen Groen en SPA hun aanhang vinden.
Vast staat zeker dat het kiespubliek van Groen, sociaal, professioneel en intellectueel verschillend is van dat van de sociaaldemocraten. De laaggeschoolde werknemer/werkzoeker vindt in veel mindere mate de weg naar Groen.
Als de ecologisten SPA proberen plat te drukken en geen electorale ruimte laten, werken zij mee aan de groei van extreem rechts.
22-10-2018 om 17:34
geschreven door Gust Adriaensen
19-10-2018
XIII/42
Vrijdag 19 oktober 2018
Flitsen uit het leven van de gemeenschap
Kankerpreventie
In de volksmarkt (soek assjabie), aan de rand van Qâra werd zaterdag een samenkomst georganiseerd voor de preventie van borstkanker, nadat in Damascus hierover een congres gehouden werd en er een nationale campagne loopt betreffende deze preventie. In 2018 zouden er wereldwijd 2 miljoen vrouwen met borstkanker bijgekomen zijn (volgens Global Fund for Cancer Research). Onze jonge oncologe had in Damascus deelgenomen en gaf nu ook in deze volksmarkt een voordracht in aanwezigheid van de minister van volksgezondheid en de bevolking van Qâra. De gemeenschap mocht hierop niet ontbreken. Daarna bracht de minister nog een blits bezoek aan onze gemeenschap op het ogenblik dat bijna iedereen nog op de volksmarkt was.
Uitstap in de bergen
Zondag na de eucharistie en het middageten trokken we allen naar het Anti-Libanongebergte, langs een andere weg dan gewoonlijk. Voor het gebergte namen we een weg links om dan naar het gebergte toe te rijden en te voet verder te klimmen. Het was lopen over niets dan rotsstenen. We ontmoetten er herders met een grote kudde schapen. En deze herders blijven hier ook overnachten bij hun kudde. Voor ons was het inspannend en ontspannend tegelijk. Een heerlijke namiddag.
Jaarlijkse priesterretraite
De bisschop kwam even langs en nodigde me uit om deel te nemen aan de priesterretraite in Seydnaya, waar ik graag op inga. Abouna Georges van Qâra kwam me maandagmorgen halen en we reden door de mooie christelijke dorpjes Ma’arat en Ma’arouna met schitterende huizen en villa’s vooraleer we Seydnaya bereikten. Zo kwamen we in het voormalige klein seminarie Mar Tuma (hl. Thomas) toe. Het is een prachtig, groot en vrij nieuw gebouw, gelegen op een hoogte en aan de voet van de berg van de cherubijnen, waarop de Russen in volle oorlog het grootse beeld van Jezus Christus de Verlosser geplaatst hebben (14 oktober 2013.) Het staat er nog en is zichtbaar vanuit Jordanië, Palestina, Israël en Libanon. Boven ons in de verte zagen we dit Christusbeeld, aan de andere kant, onder ons, lag het dorp Seydnaya met zijn twee kloosters, ’s avonds mooi verlicht. Moderne kamers met toilet en douche (velen zelfs met balkon), kapel, mooie vergaderzalen en een goede keuken. Naast het gebouw zijn nog oude ruïnes met grotten en een kapel die vóór onze tijdrekening een heidense tempel geweest is.
We zijn met 20, waarvan 7 gehuwde priesters, van jonge en gemiddelde leeftijd. Met de nodige humor zeggen de celibataire priesters mij dat ik gemakkelijk de gehuwde priesters kan herkennen aan hun vriendelijkheid. De bedoeling van de retraite is de onderlinge broederband te versterken, geestelijke vorming en pastorale uitwisseling. De bisschop doet met alles mee. De retraite wordt geleid door de pater jezuïet Sami Hallaq uit Aleppo, die o.m. ook verantwoordelijk is voor de megakeuken die 12.000 warme maaltijden per dag verzorgt in Aleppo zelf, bij de zusters Franciscanessen Missionarissen van Maria. We bezochten vroeger deze keuken vooraleer we onze eigen megakeuken (30.000 maaltijden) bezochten, 20 km buiten Aleppo. ’s Morgens worden de lauden gebeden en aansluitend de eucharistie gevierd. Deze pastoors zijn allemaal mannen met een zware stem, wat de liturgie indrukwekkend maakt. ’s Middags en ’s namiddags is er een kort gebed en ’s avonds volgen de vespers. De pater geeft één meditatie. Er zijn gespreksgroepen voorzien en er is een samenkomst over liturgische en pastorale onderwerpen, die zeer openhartig verloopt. ’s Avonds wordt nog iets warms of iets kouds te drinken aangeboden in een gezellig samenzijn. Mij valt op dat de oorlog niet alleen economische problemen meebrengt (de vrouwen van de gehuwde priesters moeten werken om mee het gezin te kunnen onderhouden) en ook de celibataire priesters hebben het echt niet breed, maar ook een veelvoudige morele ontwrichting: wantrouwen, onveiligheid, corruptie, meer ontrouw, georganiseerde drugsgebruik onder de jeugd. De vraag wordt ook nu al gesteld hoe men na de oorlog het parochieleven kan herorganiseren met de liturgische feesten, de catechese, gezinspastoraal. Hoe nieuwe projecten opstarten samen met de orthodoxen? De retraite is ook een sterke aansporing voor meer intens persoonlijk gebed. Er heerst onder de priesters een gemoedelijke sfeer en een geest van broederlijkheid. Voor mij zijn deze priesters elk een monument op zich. Deze vierdaagse retraite, aangeboden door de bisschop wordt door de priesters ook dankbaar aanvaard. Een uitstekende bijdrage aan de lichamelijke en geestelijke gezondheid.
Architectuur
Deze week (en de volgende weken) komen ‘n 20-tal eindejaar studenten en studentinnen architectuur hier een anderhalve dag een handje toesteken met allerlei verbeteringen en reparaties aan de gebouwen. Ze komen van de privé universiteit van Kalamoun. Ondertussen hebben we met hen een aangenaam (ook geestelijk) contact.
De oorlog sleept zich naar zijn einde
Het is een vermoeiend verhaal, vooral voor hen die er het slachtoffer van zijn. Het Syrische leger blijft terroristen verslaan (bv. in Soueida) terwijl de “oorlog tegen het terrorisme” van de VS juist bedoeld is om de oorlog in Syrië te laten voortduren. De VS willen zo lang mogelijk aan de Eufraat blijven om de rijke oliebronnen – voor Syrië van levensbelang voor zijn heropbouw - te blijven controleren, om de terroristen te helpen en de opmars van het Syrische leger tegen te werken. Het is duidelijk dat na de bevrijding van Idlib de Eufraat aan de beurt komt. De VS willen dat Iran uit Syrië verdwijnt maar durven het toch niet rechtstreeks aanvallen. Daarom zoeken ze een omweg: ze willen allen die meewerken aan de heropbouw van Syrië straffen en zo denken ze tevens Rusland te kunnen treffen. Het lijkt een zoveelste westerse poging die tot mislukken gedoemd is. Ondertussen is Idlib nog niet bevrijd. Turkije moet zijn vechtjassen er nog van overtuigen om de gedemilitariseerde zone te verlaten. Ze vragen meer tijd. De Syrische tijgertroepen zijn ongeduldig. Als de terroristen niet zelf vertrekken zullen ze hen op bezoek krijgen. Turkije schijnt nu zijn best te willen doen. Goed nieuws is dat de doorgang van Nassib aan de Jordaans-Syrische grens (sinds 2015 gesloten) weer open is, wat gunstig is voor Syrië, Jordanië én Libanon. De Iraakse minister van buitenlandse zaken is 15 oktober in Damascus komen onderhandelen om spoedig de post van Boekamal aan de Syrisch-Iraakse grens te openen, wat belangrijk is om de sancties te ontwijken. De zionisten hebben de Druzen in de Golan tegen zich in het harnas gejaagd. De Druzen blijven tegen de zionisten protesteren en willen de Golan terug vrij. De meeste mensen die we deze week gesproken hebben zijn meer bekommerd om de dagelijkse zorgen dan om het verloop van de oorlog. Zij beseffen dat de oorlog zich nog verder sleept maar ze bereiden zich toch al voor op de situatie “na de oorlog”.
Geschiedenisvervalsing. Reacties
Mijn schrijven over de vervalsing van de geschiedenis, Freud en de dikke mist van de Verlichting heeft vele reacties uitgelokt. Een freudiaan noemt me “een naïeve katholiek die nog in de hemel gelooft” (maar voegt er wel bij dat hij mijn standpunt betreffende Syrië deelt. Dank u). Een wijs man geeft me de raad om in een zo belangrijk onderwerp alle pamflet stijl te vermijden, wat ik ga proberen te doen. De meeste reacties waren echter erg positief tot zeer enthousiast, met zelfs enkele uitvoerige persoonlijke bevestigingen. Dit geeft me de indruk dat vele mensen het bedrog dat door de algemene opinie op dit gebied wordt voorgehouden aanvoelen en al lang niet meer aanvaarden. Ze wachten als het ware op het ogenblik dat iemand het eens duidelijk zegt.
We hebben in onze tijd te veel “Freud” gehad. Voor de duidelijkheid, de verpletterende veroordeling komt niet van mij. Het is de titel van de studie van de Amsterdamse professor Han Israëls: “De Weense kwakzalver. Honderd jaar Freud en de freudianen”, Amsterdam, Bakker, 1999. Hij is verbolgen omdat de dieptepsychologie van Freud ten onrechte als wetenschappelijk wordt aanvaard, terwijl het werk van Freud vol vervalsingen en manipulaties zit. Zelf ben ik meer onder de indruk van Viktor Frankl, die aanvankelijk een volgeling van Freud was maar die dank zij zijn leven in het concentratiekamp iets veel diepers in de mens ontdekte. Hij verwijt Freud dat hij wil blijven ontrafelen als er niets meer te ontrafelen is. Van nabij heb ik dit meegemaakt bij een jonge vrouw die in de psychiatrie werd opgenomen. Het eerste wat ze vroeg was of ze naar een priester mocht gaan die ze vroeger eens ontmoet had. Het werd haar geweigerd. Psychiater en personeel vermoedden dat ze met hem een seksuele relatie had, wat totaal niet het geval was. De vrouw zei ook niet dat ze wilde gaan biechten. Het personeel bleef haar bewerken opdat ze toch maar zou bekennen dat ze een relatie had. Dat schijnt nu een geliefde bezigheid te zijn: blijven zoeken totdat er een seksuele ontsporing gevonden is. In haar geval vonden ze die niet. Na vele weken mocht ze eindelijk een weekend naar huis. Ze ging recht naar die priester en biechtte. Ze keerde verlicht naar de psychiatrie terug, korte tijd daarna werd ze ontslagen en mocht naar huis.
Er zijn inderdaad valse schuldgevoelens, maar er zijn ook gezonde schuldgevoelens, die alleen maar verdwijnen wanneer men de verantwoordelijkheid voor zijn daden erkent en tracht te herstellen. Deze jonge katholieke vrouw had nog een gezond geweten en was zich bewust van zonden waarvan zij bevrijd wilde worden door het sacrament van de boete. De pastoor van Ars (+ 1859) heeft in zijn tijd oneindig meer mensen “bevrijd” en “genezen” door het sacrament van de biecht dan alle toenmalige Franse psychiaters en psychologen samen. De dieptepsychologie, geobsedeerd door de weliswaar belangrijke werkelijkheid van een verwrongen seksualiteit, schijnt deze geestelijke dimensie niet te kunnen zien. Viktor Frankl zegt het zo: de dieptepsychologie heeft vooral hoogte nodig. En wij geven de raad aan een freudiaan om toch eens naar de hemel te kijken.
vFoto’s en 6 video’s. 1. Kinderen en propere handen, 2. Industriële bakkerij in Aleppo, 3. Heropbouw zwembad, 4. Grensovergang Jordanië/Syrië 5. Al Nousra wil niet weg uit gedemilitariseerde zone, 6. Oorlogsrapport 18 oktober: http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-5/
vOver het dubbel gezicht van de VS en de internationale coalitie in Syrië. Rusland wil Syrië stabiliseren… en dat is voor de VS onaanvaardbaar!http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-6/
vCafe Weltschmerz: Nepnieuws van de overheid en de slapende journalistiek; Kees van der Pijl en Karel van Wolferen, d.d. 11 oktober 2018: www.youtube.com/watch?v=zSYvEfV3Ed0
P. Daniel
19-10-2018 om 17:03
geschreven door Gust Adriaensen
18-10-2018
Geloofwaardigheid
Het zou de politieke geloofwaardigheid van Groen fundamenteel aantasten, mocht de partij in bv. Gent en Oostende, de SPA laten vallen. Groen zou op die manier het nefaste en ondemocratische spel van Open VLD en CD&V meespelen waarbij de partij of het kartel dat het grootste aantal zetels behaalt, wordt weggezet als de verliezer en waarbij de kandidaat die de winnaar is van de voorkeurstemmen zichzelf al maar direct uitroept tot burgemeester. Wat De Clerck en Tommelein doen, gaat frontaal in tegen de basisregels van ons democratisch systeem.
18-10-2018 om 21:04
geschreven door Gust Adriaensen
17-10-2018
Klagen over de politiek
Ignaas Devisch, filosoof, over het politieke bedrijf:
'Klagen is in zekere zin ook bevrijdend. Terwijl we mopperen over het falen van anderen, kunnen we even wegkijken van het eigen gesukkel met het leven.'
17-10-2018 om 08:32
geschreven door Gust Adriaensen
16-10-2018
Mieke, Mieke toch
Dat Mieke Van Hecke het ondemocratische machtsspel van de Open VLD in Gent, meespeelt, is erg ontluisterend voor een politica, die zich altijd geprofileerd heeft als een 'linkse', sociaal bewogen christendemocraat.
De gretigheid waarmee ze een schepenzetel claimt is ronduit gênant. Een zeer negatieve impressie die nog versterkt wordt door haar uitlating dat zij waarschijnlijk haar mandaat niet opneemt als ze geen schepen wordt. Dat is de Gentenaars beschouwen als kiesvee. Haar uitslag was overigens niet goed: de CD&V gaat er (licht) op achteruit.
Dat de liberaal De Clerck zo brutaal de burgemeesterssjerp claimt, i s een aanfluiting van de democratie. Het kartel SPA-Groen haalt 8,3 % meer dan Open VLD, of 6 zetels meer. Zelfs met de 4 zetels van CD&V is er nog een verschil van 2 zetels. De liberaal Tommelein doet in Oostende al even brutaal hetzelfde. De Stadslijst haalt 3 % meer dan Open VLD, een verschil van 2 zetels.
Deze 2 machtspolitici, met veel blabla over democratie', ondergraven de democratie.
En Mieke Van Hecke helpt in Gent daarin mee. De brandende ambitie van één persoon zal de totale ondergang van de Gentse CD&V inluiden.
16-10-2018 om 09:20
geschreven door Gust Adriaensen
15-10-2018
Het slechtste kopstukkedebat ooit
Het kopstukkendebat van vanavond, als afsluiter van de 'kiescampagne', was het slechtst gemodereerde debat dat ik de laatste jaren op tv heb gevolgd.
De schuld daarvan lag in de keuze van de thema's en in de extreem zwakke leiding van tv-journalist De Vadder.
Tenenkrullend.
15-10-2018 om 22:52
geschreven door Gust Adriaensen
De brandende ambitie van Mieke Van Hecke
Verkoopt Mieke Van Hecke in Gent haar ziel voor een schepenzetel?
Fameus presteerde ze niet in de Gentse verkiezingsslag maar nu klinkt ze zich vast aan de liberaal Matthias De Clerck, die weliswaar heel veel voorkeurstemmen haalde maar met heel wat verschil de duimen moest leggen voor het kartel Rood-Groen.
Altijd gedacht dat Mieke een wat linkse inborst had. Mieke is evenwel niet meer van de jongsten. Is het dan toch zo dat ouderdom een mens doet opschuiven naar rechts? Of maakt die knapperd van een De Clerck (en dan nog een kleinzoon van wijlen die andere Gentse knapperd ) haar blind?
Zou Beke niet moeten ingrijpen?
15-10-2018 om 17:10
geschreven door Gust Adriaensen
Groen groeit
De groei van Groen is overal waar te nemen. Hij is vaak niet spectaculair maar al enkele verkiezingen gestaag.
Fors is de winst van Groen wel in Brussel en Antwerpen. Dat de partij (voorlopig?) geen coalitie wil aangaan met NVA in Antwerpen, is haar goede recht. Op een aantal beleidsdomeinen staan de twee partijen mijlenver van elkaar.
De houding van Wouter Van Besien heeft niks met arrogantie te maken, zoals sommigen beweren (er zijn in Antwerpen wel andere politieke voorbeelden van arrogantie te vinden), maar wel met rechtlijnige communicatie over een aantal kernpunten van het Groen-programma. Overigens weigert hij ook niet het gesprek met NVA (zoals iemand op een krantenforum.
Het zou me niet verwonderen dat SPA uiteindelijk in de Antwerpse coalitie terechtkomt. Met Beels en Meeus zijn er in deze verkiezingen twee onbetwistbare politieke talenten komen bovendrijven. In dergelijke rechts-linkse coalitie kan Groen ook wegen op het beleid en ijveren voor de realisering van belangrijke programmapunten.
Tot slot: zoveel verschil (7 %) tussen 'links' en 'rechts', inclusief de extremen, is er in de koekenstad niet.
15-10-2018 om 15:57
geschreven door Gust Adriaensen
