De topman van het katholiek onderwijs, Lieven Boeve, maakt zich zorgen over de moeilijkheidsgraad van de nieuwe eindtermen. ‘Voor Nederlands bijvoorbeeld moeten 14-jarigen straks het onderscheid kennen tussen een wederkerig en een wederkerend voornaamwoord’, aldus Boeve. Bent u even slim als de leerlingen van het tweede middelbaar? Doe de test!
Een warme oproep ook aan de zelfverklaarde onderwijsspecialisten van SPA, Caroline Gennez, en van NVA, Koen Daniëls, die zich bovendien al minister van Onderwijs waant, om deze taaltest te doen. Wedden dat ze met het schaamrood op de wangen zullen staan en Boeve gelijk zullen geven?
30-03-2019 om 09:46
geschreven door Gust Adriaensen
28-03-2019
Kiezers voor bindende klimaatwet
Volgens een opiniepeiling van onderzoeksbureau Burat is slechts 17% van de N-VA-stemmers, 12% van de Vld-stemmers en 7% van de CD&V-stemmers TEGEN een bindende klimaatwet.
28-03-2019 om 18:48
geschreven door Gust Adriaensen
23-03-2019
Nieuw-rechts
Het is boeiend en verhelderend de overeenkomsten eens na te gaan tussen de ideeën en concrete voorstellen omtrent identiteit, natie, geborgenheid , cultuur, kunst, gastvrijheid, politieke actie, van mensen als Baudet, zijn wat simpeler variant Wilders, Annemans, De Wever en zijn wat ruwere evenknieën Dedecker en Dewinter. Maar ook een columnist als Doornaert past goed in dat rijtje.
Degenen die andere opvattingen hebben dan zij , worden om de oren geslagen met 'oikofobie', een begrip dat gelanceerd werd door de Britse conservatieve filosoof Scruton, enkele jaren geleden in Nederland geïntroduceerd werd door de politieke wonderdandy Baudet en ondertussen ook al een plaats gekregen heeft in de columns van de rechts cultureel-elitaire Doornaert.
Zeer opmerkelijk bij al deze mensen, ook Amerikanen zoals Trump en Bannon horen erbij , is dat zij behoren tot de financiële en/of culturele hoger midden- of topklasse en tegelijk andere vertegenwoordigers van die toplagen aanvallen.
Baudets bombastisch getoeter over 'de mooiste beschaving die we ooit hebben gekend', die de 'anderen' (in zijn fanatieke, fundamentalistische opvatting zijn dat de 'linkse intellectuelen') , steekt wel schril af bij zijn meningen over de vrouwen. In een interview met Quotehoofdredacteur Sander Schimmelpenninck in april van 2017, orakelt hij: ‘Ik weet wel dat vrouwen over het algemeen minder excelleren in een heleboel beroepen en minder ambitie hebben. Vaak ook meer interesse hebben in gewoon meer familieachtige dingen enzo. Dat is gewoon zo. Het is normaal voor een vrouw om een beetje linksig te zijn. Dan ontmoet ze een man die gewoon rechts is, en dan zegt ze: “Ja, die heeft ook wel gelijk.” In mijn ervaring.’
In zijn roman 'Voorwaardelijke liefde' uit 2014 illustreert Baudet zijn gedachtegang aan de hand van een vergelijking met een verkrachting:‘Vraag het ook maar eens aan een verkrachter. Even los van al het tegengestribbel en uiterlijk verzet: vrouwen reageren ontzettend op zulke nietsontziende mannelijkheid.’
Een roman is fictie maar in een uitzending van 'De Wereld Draait Door' blijkt dat Baudet ook buiten zijn pseudo-literaire bubbel dergelijke standpunten aanhoudt: ‘Als een vrouw “nee” zegt moet je niet denken “O, ze wil het niet”, dan moet je zeggen: “Schatje, we gaan nog even wat drinken.” Gewoon nog even aandringen.’
In een opiniestuk gaat hij nog een stapje verder: ‘[Vrouwen] willen helemaal niet […] dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert: de realiteit is dat vrouwen overrompeld, overheerst, ja: overmand willen worden.’
De vraag is nu: behoren dergelijke benadering en behandeling van vrouwen ook tot de kenmerken van de 'mooiste beschaving die we ooit hebben gekend'?
23-03-2019 om 15:32
geschreven door Gust Adriaensen
21-03-2019
De twee petjes van Mia Doornaert
Barones Doornaert verkettert in bijna elke column 'de, een culturele elite'. Ook vandaag weer in De Standaard. Het is echt een obsessie geworden. Heel merkwaardig is dat. Want zij is ontegensprekelijk een vertegenwoordiger van 'de, een' culturele elite, en zij heeft zich in verleden en heden, herhaaldelijk gemanifesteerd en geprofileerd als cultureel elitair.
Het is natuurlijk ook mogelijk dat zij verschillende 'inhouden' en 'bijsluiters' van 'culturele elite', ontworpen heeft en die voor de dag haalt naargelang ze passen in haar maatschappelijk, politiek, cultureel kraam. Want dit is overduidelijk: barones Doornaert fulmineert tegen 'de culturele elite', wanneer exemplaren daarvan meningen verkondigen waarmee zij het niet eens is.
Gek is het wel, dat een vrouw die carrière gemaakt heeft in het culturele veld en wat graag vertoefde en vertoeft in elitaire milieus en salons, zo graag afgeeft op 'de, een' culturele elite.
Doet denken aan de rechts-populistische Thierry Baudet in Nederlander: zich presenteren als politieke buitenstaander en tegelijk naar de macht grijpen.
De manier waarop barones Doornaert ‘integratie’ gebruikt (misbruikt), roept ook de vraag op naar de inhoud van het woord 'integratie'. Vaak is het een soort containerbegrip geworden, waaruit datgene wordt opgevist dat het best aansluit bij de eigen politieke, maatschappelijke, culturele, financiële (machts)positie. Terwijl voor de ene bevolkingsgroep 'integratie' een must is, geldt dat voor een andere helemaal niet.
'Integratie' wordt klaarblijkelijk ook alleen maar gebruikt voor allochtonen, migranten. De 'integratie' en 'desintegratie' binnen de 'autochtone' bevolking, komt zelden of nooit in het vizier. En iedereen weet natuurlijk, ook barones Doornaert, dat er zelfs binnen de kleinste dorpsgemeenschap in Vlaanderen en elders, amper sprake is van echte integratie. De bevolking is opgedeeld in clubjes van gelijkgezinden. En die opdeling is gebaseerd op sociale, politieke , financiële, professionele en culturele status. Of denk je dat de villabewoners van bv. Brasschaat echt contact hebben met de 'gewone' Brasschatenaars?
21-03-2019 om 21:18
geschreven door Gust Adriaensen
'Weg met de voorkeurstem'
Oud-journalist Walter Zinzen breekt een lans voor de lijststem (De Standaard 20 maart). We moeten kiezen voor de partij die ons het meeste bevalt, niet voor de persoon. Een voorkeurstem heeft te weinig invloed.
Met de oproep van Zinzen om in de eerste plaats een idee, een programma te steunen, ga ik volledig akkoord. Ook de particratie moet aan banden worden gelegd. Groot gelijk heeft hij in zijn hekeling van de gênante jacht op 'witte konijnen', die dan nog vaak 'BV's' blijken te zijn. Deze mensen worden misbruikt en laten zich misbruiken. Maar het is ook een uiting van misprijzen voor de kiezer. Kortom, het is een vorm van politieke prostitutie, die met overgave door sommige politieke partijen wordt beoefend.
Terecht spijkert Zinzen ook de mogelijkheid aan de schandpaal om een mandaat niet uit te oefenen maar uit eigen keuze of op bevel van de partij, een andere politieke post te bekleden. Nogmaals een verwerpelijke vorm van kiezersbedrog: de burgers als kiesvee.
Hoe die misstanden binnen ons kiessysteem, die Zinzen blootlegt, het best aangepakt worden, is natuurlijk de vraag en die is niet zomaar direct te beantwoorden. In dit artikel vind je alleszins een eerste mogelijke aanzet.
21-03-2019 om 09:58
geschreven door Gust Adriaensen
20-03-2019
De twitterinfectie van onze taal
Filosoof Ignaas Devisch schrijft boeiende beschouwingen (DS 19 maart) over de 'vertwittering' van de taal waardoor de gelaagdheid van taal én de intellectuele en emotionele ruimte waarbinnen echte taal bestaat en zich ontwikkelt, worden ondermijnd.
Het gevaar bestaat inderdaad dat de 'sociale media' die existentiële kenmerken van taal als communicatiemiddel, als gedachtewisselingsmedium aantasten . Er ontstaat een proces van taalverbrokkeling, van zwart-witdenken, van taalverenging. De nuance wordt niet geduld. Het enerzijds-anderzijds wordt weggehoond. Gevoel voor het figuurlijke sterft af. Het letterlijke triomfeert. Niet te verwonderen dat mensen voor de rest van hun leven gereduceerd worden tot een halve zin, of zelfs tot één woord.
Taal als drager en expressie van gedachten en gevoelens, verschrompelt dan. Ze wordt een eenduidige kreet, een slogan, die op een agressieve manier het spreken overheersen en verdringen.
20-03-2019 om 13:36
geschreven door Gust Adriaensen
18-03-2019
twitter@pontifex
Klik op onderstaande link voor het twitterbericht van paus Franciscus van 18 maart.
18-03-2019 om 22:25
geschreven door Gust Adriaensen
'Geen rijbewijs aan mijn lijf'
'Geen rijbewijs aan mijn lijf', schrijft ene Willem Bruyndoncx trots in De Standaard van 18 maart. En hij somt dan op hoe hij klaarspeelt zonder rijbewijs en eigen auto, te werken en te reizenL
Allemaal wel mooi wat Willem schrijft over zijn rijbewijsloze bestaan. Maar dat blijkt dan in zijn leven en werk toch nog altijd geen autoloze existentie te zijn.
Als het te moeilijk is om te geraken waar hij wil of moet zijn, is hij wat blij dat hij kan profiteren van het rijbewijs en het autobezit van anderen. Ook tegen het gebruik van het vervuilende vervoermiddel bij uitstek, het vliegtuig', ziet hij niet op. Een mens moet toch verre reizen blijven kunnen maken, nietwaar.
Willem redt zich dus zonder rijbewijs en zonder privéauto. Is dat zijn verdienste? Niet echt. Hij getroost zich duidelijk heel wat inspanningen maar als het echt nijpt,dan maakt hij gebruik van auto's en vliegtuigen.
En zo legt Willem de vinger op minstens twee wonden. Onze ruimtelijke ordening en ons openbaar vervoer dwingen een groot deel van de bevolking een eigen auto te hebben.En het gevaar bestaat dat het gekoketteer -een nieuwe trend- met 'geen rijbewijs', de noodzaak van een doortastend mobiliteitsbeleid verzwakt.
18-03-2019 om 12:34
geschreven door Gust Adriaensen
16-03-2019
Kardinaal Godfried Danneels
Kardinaal Godfried Danneels was een sterke intellectueel en gezaghebbende kerkleider, die gedurende enkele tientallen jaren een belangrijke rol gespeeld heeft in de Belgische en Wereldkerk.
Hij was een talentrijke schrijver en causeur. Zijn lijst van publicaties is indrukwekkend. Vele ervan hebben stilistische kwaliteiten en zijn toegankelijk voor een ruim publiek.
Dat de media onevenredig veel aandacht besteden aan de 'toedekkende' rol die hij zou gespeeld hebben in het Van Gheluweschandaal, doet hem veel onrecht aan.
Met Godfried Danneels verliest niet alleen de Kerk maar ook de samenleving , een grote intellectueel en internationaal gerespecteerde kerkleider.
16-03-2019 om 20:24
geschreven door Gust Adriaensen
14-03-2019
Kardinaal Danneels 1933-2019
Kardinaal Godfried Danneels is overleden.
14-03-2019 om 17:45
geschreven door Gust Adriaensen
13-03-2019
Catechismus na de mis in Postel
Beste vrienden,
Vorige keren mochten we telkens een 40 – 60 deelnemers ontvangen op ons Catechismus-project. Dank dat jullie wilden komen. Dank ook voor jullie gebed!
Zondag a.s. (17 maart) is de volgende Catechismus na de Mis met een catechese over het sacrament van de Ziekenzalving. Er is catechese voor jongeren en volwassenen in de abdijkerk; catechese voor kinderen en catechese voor peuters en kleuters op het gastenkwartier van de abdij door Jurgen, Tinne en Marjolein.
De H. Mis is om 10u00 en eindigt rond 11u00. De catechese is rond 11u15 en duurt 30 à 40 min. Daarna kan men napraten bij een lekkere kop koffie of warme chocomelk op het gastenkwartier van de abdij.
Er zijn hieraan geen kosten verbonden.
Welkom! En… indien u er niet kunt bij zijn: wij rekenen op uw gebed!
U mag deze mail doorsturen naar vrienden en bekenden; of dit initiatief bekend maken via uw (sociale) mediakanalen.
Hartelijke en genegen groeten,
In Jezus en Maria,
Pater Benny
Abdij van Postel
13-03-2019 om 11:02
geschreven door Gust Adriaensen
'Zaden van het Woord' in Tongerlo
De gemeenschap 'Zaden van het Woord' werd gesticht in het bisdom Palmas in Brazilië.
Op vraag van de bisschop van Hasselt is de Gemeenschap in België aanwezig sinds 2011. Nog niet zo lang geleden vestigde de gemeenschap zich ook in de abdij van Tongerlo.
13-03-2019 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
12-03-2019
Verwaarloost ons onderwijs de slimste leerlingen?
Verwaarloost ons onderwijs de slimste leerlingen?
Dat is de vraag die in De Standaard van 11 maart door twee onderwijsdeskundigen tegen het licht wordt gehouden.
Het onderwijs in Vlaanderen schenkt onvoldoende aandacht aan begaafde leerlingen, vindt Wouter Duyck. Het gelijkheidsstreven is doorgeschoten. Hij lanceert het voorstel om voor de (aller)slimste leerlingen ASO-Plus op te richten. Orhan Agirdag wijst erop dat vooral de slimme kinderen uit arme en lagere middenklassengezinnen verwaarloosd worden. Net daarom moeten we wel aandacht hebben voor gelijke kansen.
Duyck wil m.i. met zijn voorstel voor een ASO-Plus, het verband tussen ‘onderwijskwaliteit’ én ‘wit’ en ‘sociale en culturele status’ van de schoolbevolking, nog versterken. En nu zijn er al heel wat scholen, die de genoemde kenmerken uitspelen als propagandamiddel om vooral leerlingen uit de middenklasse aan te trekken: liefst geen te grote mix want die haalt het onderwijsniveau naar beneden.
De sociale en culturele segregatie die vroeger in landelijke gebieden bestond (en bestaat) tussen de katholieke colleges en lycea enerzijds en de 'staatsscholen' anderzijds, zet zich nu sterker en sterker door in (klein)stedelijk gebied. Met dien verstande dat bij de sociale herkomst van leerlingen, ook raciale en religieuze elementen een grote rol zijn gaan spelen.
Ouders,onderwijsinstanties,onderwijsdeskundigen als Duyck en politici werken die stuitende segregatie in de hand. Vaak zullen ze wel orakelen dat alle jonge mensen gelijkwaardig zijn, maar ondertussen gaat hun voorkeur naar scholen naar 'ons beeld en gelijkenis
De heer Agirdag geeft het antwoord op de vraag hoe het komt dat 'sterke leerlingen uit sociaal zwakkere milieus nog meer underperformen': het Vlaamse, het Belgische onderwijssysteem 'verwaarloost vooral de slimme kinderen uit arme en lagere middenklassegezinnen'. Die kinderen vind je nauwelijks terug in de 'sterke' ASO-richtingen en dus ook in het hoger en universitaire onderwijs.
Het feit dat verstandige arme kinderen ( onder wie vele met allochtone roots) zo ondervertegenwoordigd zijn, is een immens probleem van talentverkwisting en roept vele vragen op over het onderwijsbeleid. In het ASO-plus van de heer Duyck zal nog duidelijker tot uiting komen dat de zgn. 'slimste en meest ambitieuze leerlingen' , witte hogere middenklasse en elitejongeren zijn. En er zijn momenteel al heel wat 'elitaire' ASO-scholen.
Dat de sociaalculturele achtergrond én de school een bepalende rol spelen met betrekking tot het onderwijsniveau, is al herhaaldelijk gebleken uit de Pisatests en de analyse ervan.
Pisa is een internationale test bij 15-jarigen in 65 landen. De editie van 2014 ging om wiskundige vaardigheid. Uit de algemene resultaten bleek dat de Vlaamse leerlingen aan de Europese top staan, maar ook dat de kloof tussen de beste en de slechtste presterende hier groter is dan elders. De kloof bedraagt 271,1 punten op de Pisa-score. Dat komt overeen met het equivalent van liefst zes leerjaren
Uit een analyse van die Pisa-resultaten, uitgevoerd door een team van de ULB, bleek dat grote verschil sterk samen te hangen met sociaal-economische achtergrond, sterker dan in andere landen. Ook het effect van een migratie-achtergrond speelt bij ons meer dan elders.
Bovenop de kenmerken van de individuele leerlingen komen nog die van de school. Die zijn volgens de analyse goed voor bijna twee derde van de variatie. Wie op een school met veel kansarmen zit, heeft meer kans op een lagere score. En er is segregatie: kansarmen en allochtonen zitten vaak samen, in ‘concentratiescholen’.
12-03-2019 om 10:28
geschreven door Gust Adriaensen
08-03-2019
Vrouwendag
Oproep tot de vrouwen
Een kritische parafrase op de tekst van docente kunst- en cultuursociologie Olga Van Oost, in De Standaard van 8 maart, naar aanleiding van Vrouwendag
------------------
Vrouwen, kom onder dat nieuwe carrièrejuk vandaan. Stop met het nieuwe schuldbesef in stand te houden.
Moeders, het is niet nodig voortdurend met je buitenshuiscarrière bezig te zijn. Als je liever met je kinderen en je huishouden bezig bent in plaats van met je werk als ambtenaar of voor een firma , is dat prima. Stop met je schuldig te voelen.
Weet dat kinderen beter en sterker worden van liefhebbende ouders die uitgebreid de tijd nemen om met hen bezig te zijn en dat de huishoudens minibedrijfjes zijn, die de wereld draaiende houden.
Laat u niet indoctrineren door deze docente kunst- en cultuursociologie, die met nadruk schrijft dat ze het beu gehoord is dat vrouwen menen te moeten stellen dat ze zich 'niet schuldig' voelen, terwijl zijzelf in dit artikel de hele tijd schreeuwt: 'Ik voel me niet schuldig!'
Hoed u voor de nieuwe moraalridders die maar één juk kennen: het katholieke en u een nieuw juk van schuld en boete voor gemiste carrièrekansen willen opleggen.
Wees vrij!
08-03-2019 om 17:51
geschreven door Gust Adriaensen
07-03-2019
N-VA: stinkend rijk
De N-VA kan bijna rentenieren
De N-VA is met voorsprong de rijkste partij. In 2017 ontvingen de Vlaams-nationalisten 13,9 miljoen euro aan subsidies, een recordbedrag. ‘De spectaculaire verkiezingsoverwinningen hebben een enorm financieel hefboomeffect gecreëerd voor N-VA’, schrijven Maddens en co. De N-VA heeft een totaal vermogen van bijna 45 miljoen euro. Daarin zit ook een deel schulden, vooral voor de aankoop van haar kantoorgebouw in hartje Brussel. De N-VA maakt dat te gelde door verschillende verdiepingen te verhuren.
Maar ook met een nettovermogen van 35 miljoen euro blijft de voorsprong groot. Meer dan 44 procent van dat vermogen zit in vastgoed. ‘Op die manier worden partijen op zichzelf draaiende financiële concerns, die na verloop van tijd zelfs geen kiezers meer nodig hebben’, klinkt het. Volgens de politicologen kan de partij zich verschillende verkiezingsnederlagen veroorloven, en toch de partijorganisatie en de campagnevoering handhaven. Zo kan ze zelfs een ‘rentenierspartij’ worden.
De N-VA wil zelf het subsidiesysteem herzien. Maar: ‘N-VA heeft er alle belang bij om freerider te spelen: enerzijds protesteren tegen de hoge overheidssubsidies, maar er anderzijds ten volle van profiteren’, zeggen de politicologen. ‘Als de partij haar electorale positie min of meer kan consolideren in 2019, dan zal haar vermogen de komende jaren exponentieel toenemen.’
(De Standaard; 7 maart 2019)
07-03-2019 om 18:56
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2019
Gebedsintentie van de paus voor maart
Erkenning van de rechten van de christelijke gemeenschappen.
06-03-2019 om 07:40
geschreven door Gust Adriaensen
04-03-2019
De Bogaertetnocide
In De Standaard van 28 februari, drukt CD&V-parlementslid Hendrik Bogaert de overtuiging uit dat de systematische onderdrukking van de Vlaamse Nederlandstalige cultuur door het Belgische Franstalige regime een poging tot etnocide was.
Het ontgaat Bogaert klaarblijkelijk dat die systematische onderdrukking van de Vlaamse Nederlandstalige cultuur, vooral door de Vlaamse Franstalige politieke machthebbers en bourgeoisie gebeurde.
Historicus Lode Wils: 'De Belgische Revolutie herstelde het talenpatroon van de Habsburgse Nederlanden: het heel beperkte centrale bestuur was intern Franstalig en naar buiten tweetalig, en liet keuzevrijheid aan de gemeentelijke en provinciale overheden, de rechters, notarissen, enz. Maar de lokale elites hielden veel minder vast aan de volkstaal dan ze eeuwenlang gedaan hadden. Een verfransing zette in, heel bruusk in Brussel, met een variërende snelheid elders; hoe groter de stad, hoe sneller veelal de verfransing. Die beweging vorderde decennialang onder invloed van de uitbreiding van het centrale bestuur, van de economische en culturele ontwikkeling, van het onderwijs, de mobiliteit… in één woord: onder invloed van de voortstuwende moderniteit. Vooral de liberale burgerij zag in het Frans, de toenmalige wereldtaal, een instrument van vooruitgang en intellectuele ontvoogding.' De 'Bogaertetnocide' is dus gepleegd door een belangrijk deel van de 'Vlaamse' hogere en middenklasse.
De scheidingslijn tussen de dialectsprekende inwoners van het vroegere hertogdom Brabant, de graafschappen Vlaanderen en Loon (later opgegaan in het prinsbisdom Luik) én de Franssprekende inwoners van diezelfde regio's, liep in de 19de eeuw gelijk met de verschillende sociale klassen. De volksmassa, amper of niet geschoold, behielp zich met talrijke, vaak erg van elkaar verschillende streektalen. De landadel, de bourgeoisie, de administratieve, kerkelijke en economische bovenlaag, gebruikten het Frans als cultuurtaal. Het is baarlijke nonsens te beweren , zoals Bogaert doet, dat het van geen belang is dat 'sommige (correctie: de meeste) (katholieke) eerste ministers uit Vlaamse provincies kwamen'.
Ook het zinnetje: 'Als het alleen een sociale kwestie was geweest, dan zouden er ook onmiddellijk Vlaamse universiteiten zijn opgericht in het prille België', is onbegrijpelijk. Precies omdat de 'Vlaamse' politieke, economische en culturele machthebbers van België, Franssprekend waren en er amper sprake was van een algemeen Nederlandse cultuurtaal (wel een rijkdom aan 'patois') in België, is het te begrijpen dat er ook in de 'etnische Vlaamse' sociale, culturele en financiële bovenlaag, veel weerstand was tegen een 'Nederlandstalige 'universiteit . De enige mogelijkheid was het AN zoals het zich al enkele eeuwen in Nederland had ontwikkeld, op universitair niveau te gebruiken, maar dat stootte op zware weerstand in brede kringen van de clerus (inclusief G. Gezelle), uit schrik voor protestantse besmetting van het katholieke 'Vlaanderen'. Conclusie: vooral 'etnische Vlamingen' hebben gezorgd voor een sterke verfransing. Gebeurt nu niet ongeveer hetzelfde met de verengelsing?
Het is natuurlijk niet prettig voor 'Vlaamse nationalisten' uit de geschiedenis te moeten leren dat de sociaal, cultureel en financieel sterkste bevolkingslaag van die zgn. Vlaamse etnie, grotendeels verfranst was en door haar machtige maatschappelijke positie er sterk toe bijdroeg om de verfransing in zeer brede lagen van die Vlaamse etnie te laten doordringen. Zij behoorden, evenzeer als de ongeschoolde en dialectsprekende volksmassa, tot het 'eigen volk'. Het is tragikomisch dat figuren als Bogaert ofwel de geschiedenis naar hun hand willen zetten ofwel op een pijnlijke manier historische onwetendheid op het publieke forum etaleren. Deze man haalt de taalstrijd nog eens naar boven om zich politiek-electoraal te manifesteren. Dat doet hij in een periode waarin het belang van het AN in vraag wordt gesteld en de verengelsing aan de universiteiten en in het economische verkeer, sterker dan ooit woedt
In DS van 27 juni 2017 schreef professor Hendrik Vos van de UGent, een uitgebreide column over het oprukkende Engels aan de universiteit en het 'collateral damage' daarvan. Vos beklemtoont sterk dat de verengelsing veel middelen opslorpt en dat het onderwijs 'schrieler wordt, zeker in opleidingen waar taal meer is dan bijeengeharkt jargon'. Bovendien, aldus Vos, heeft de verengelsing ook sociale gevolgen. Het is opvallend dat in Engelstalige opleidingen het aantal beursstudenten ondervertegenwoordigd. 'Verengelsing', concludeert de auteur, 'gaat in realiteit ten koste van democratisering.'Ik ben het volkomen eens met Hendrik Vos. Het toenemende gebruik van het Engels aan de universiteiten leidt onvermijdelijk tot een verschraling en 'verengelsing' van het Nederlands. Het toppunt van onverschilligheid of misprijzen voor de eigen taal wordt wel bereikt wanneer Nederlandstalige hoogleraars in het Engels lesgeven aan Nederlandstalige studenten.
Het kan niet anders of vaak is het aan de Vlaamse universiteiten gebruikte Engels van een bedenkelijke kwaliteit. Nog bedenkelijker dan het Nederlands dat nogal wat professoren hanteren. Het is wrang om vast te stellen dat de generaties die enorme inspanningen hebben geleverd om het Nederlands tot officiële taal te maken én om een vlot en accuraat Nederlands op alle niveaus en in alle sectoren mondgemeen te maken, eraan zijn voor de moeite. Op grote schaal verloochenen de Vlamingen hun eigen taal. Dat doen ze door het Nederlands als universitaire taal meer en meer in te ruilen voor het Engels en door het AN te vervangen door nostalgisch geleuter over niet langer bestaande dialecten of door het promoten van verkavelingsvlaams, waarmee ze ongegeneerd koketteren. Het is godgeklaagd dat politici als Bogaert het masker opzetten van 19de eeuwse ‘Vlaamse Bewegers’ en ‘taalstrijders’, terwijl ze geen kik geven over de opmars van het Engels en het in de vuilnisbak kieperen van het AN.
Kardinaal Mercier kreeg ooit de banbliksems van taalbewuste Vlamingen over zich heen, toen hij zei dat het Nederlands - eigenlijk bedoelde hij de Vlaamse dialecten- niet geschikt was als academische taal. En dus was er in zijn opvattingen en beleid geen plaats voor universitair onderwijs in het Nederlands, dat moest in het Frans gebeuren. Het Vlaanderen van nu geeft hem gelijk. Met dien verstande dat het Frans nu vervangen wordt door het Engels en dat meer en meer 'Vlamingen' er niet meer om geven een vlotte, accurate algemene taal meester te worden en te gebruiken, maar hun onvermogen en/of hun luiheid maskeren door het verkavelingsvlaams op te hemelen en te gebruiken.
Heel merkwaardig is ook dat die verdringing en verwaarlozing van het Nederlands hun gang kunnen gaan in een periode dat Vlaamse nationalisten de touwtjes van land en regio in handen hebben.
04-03-2019 om 14:37
geschreven door Gust Adriaensen
03-03-2019
Eeuwigheid
Filosoof François-Xavier Bellamy in Tertio:
'Op zoek gaan naar waarheid, is voor mij al een zoektocht naar het eeuwige. Waarheid, zoals Plato voorhield, bijvoorbeeld in de wiskunde, neemt haar plaats in buiten de tijd. En dus het bewijs dat de eeuwigheid er is. Wij willen niet eeuwig leven, wij hunkeren naar iets wat de tijd overstijgt.'
03-03-2019 om 21:23
geschreven door Gust Adriaensen
27-02-2019
Een fundamentalistische Wolvertemmenaar
Ene meneer Johan Wambacq, kunstenaar in Wolvertem, krijgt van de ‘kwaliteitskrante De Standaard in zijn editie van 27 februari , de kans om Kerk en clerus nog eens lekker over de hekel te halen.
De aanleiding daartoe vindt deze fanatieke man in de laatste uitzending van Nachtwacht op Canvas.
Wie Nachtwacht beluisterd heeft, kan het onmogelijk eens zijn met het zinnetje van de heer Wambacq: 'het was een bijwijlen irritant gesprek, waarbij geloofsijver het andere standpunt vaak letterlijk overstemde'.
De discussie tussen moslim en ex-moslima was bijwijlen inderdaad 'irritant'. Zij onderbraken mekaar op een opgewonden manier, lieten geen ruimte voor de gedachteontwikkeling van de ander. Hun twistgesprek gleed al vlug af naar de hoofddoekenkwestie en het moet gezegd: Kanko kon geen kant meer op toen El Hammouchi haar onder de neus wreef dat zij een fervente tegenstandster ( in navolging of op bevel van haar nieuwe partij) is van de hoofddoek voor moslims, terwijl de orthodoxe joden helemaal ongemoeid worden gelaten. Dat is overigens een onverdedigbare vorm van discriminatie.
Wat een verademing bracht bisschop Bonny, die naar inhoud en vorm, diepgang en sereniteit bracht in het 'gesprek'.
Uiterst merkwaardig is dat de heer Wambacq, weliswaar een afkeer heeft voor ‘irritante geloofsijver’, maar er in één geut aan toevoegt dat hij Vermeersch in 'zijn geloofsijver' wat graag had horen fulmineren in dergelijk debat.De heer Johan Wambacq,schrijft alsof hij , kunstenaar in Wolvertem, het allemaal wel zeker weet en dat hij enkele miljarden mensen losjesweg kan schofferen.
Klaarblijkelijk ziet hij wel eens 'erediensten', om dan meestal te denken: 'slecht theater gebracht door ondermaatse acteurs in mallotige kostuums. Als ik een preek hoor, denk ik meestal: mag het iets meer zijn, iets relevanter? Zoals ik eerder al stelde: godsdiensten zijn te mooi om over te laten aan gelovigen'. Die laatste zin vindt hij blijkbaar een goeie vondst, voor herhaling vatbaar, want hij beviel er inderdaad enkele jaren geleden ook al van.
De conclusie is duidelijk: vanuit zijn tenenkrullende intellectuele geborneerdheid , zijn opgeblazen artistiekerig ego en zijn fanatiek antireligieus en antikerkelijk fundamentalisme, wil hij (en zijn clubgenoten) een claim leggen op de architecturale, artistieke en spirituele realisaties van de religies.
En het kon natuurlijk niet anders: ook het mondiale Vaticaans congres over misbruik vond deze Wolvertemmenaar maar niks. Maar het meetlint dat hij gebruikt om het (on)belang van het Vaticaans congres af te meten, blijkt verdorie Johan Wambacq himself te zijn. En dat meetlint stelt inderdaad niet veel voor.
27-02-2019 om 17:26
geschreven door Gust Adriaensen
26-02-2019
'Het einde van de standaardtaal'
Er is de laatste dagen weer veel te doen over de teloorgang van de standaardtaal.
Meer dan tien jaar geleden verscheen het boek 'Het einde van de standaardtaal'. Daarin stelt Joop van der Horst, hoogleraar Historische Taalkunde aan de KU-Leuven, dat de standaardtaal verdwijnt en plaats maakt voor een veel vrijere opvatting over taal. Er is niet langer één Nederlands, maar meerdere 'Nederlandsen' en het een is niet beter dan de andere, aldus van der Horst.
van der Horst is een van de vele academici die de laatste jaren stellen dat de standaardtaal verdwijnt. Hieruit blijkt een merkwaardige opvatting over taal en taalevolutie. Het standaardtaalgebruik heeft namelijk nooit algemeen bestaan, niet in Vlaanderen en niet in Nederland. Het verschil met enkele decennia geleden is, zeker in Vlaanderen, de grote afstand tussen het toen nog erg streekgebonden informele taalgebruik en het nagestreefde standaardtaalideaal in formele omstandigheden. Het gevolg was dat er weinig Vlamingen waren die een vlotte, soepele algemene taal meester waren
Nu bewegen we ons , naargelang van de sociale en professionele omstandigheden, op verschillende taalniveaus. Maar het blijft om allerlei, vooral ook praktische, redenen, uiterst belangrijk dat zoveel mogelijk mensen ernaar streven een accurate en aan de omstandigheden aangepaste algemene taal te gebruiken. Het is overigens een leerproces dat nooit helemaal af is.
Bovendien is het vaak zo dat de taalgebruikers die de streektaal propageren en zich afzetten tegen de standaardtaal, dat eerder doen uit onmacht, menselijk opzicht of gemakzucht ten aanzien van het gebruik van AN. Zij vergeten daarbij ook dat het dialect dat zij koesteren en beweren te spreken, mijlenver verwijderd is van de dagelijkse taal van hun (groot)ouders en ofwel een naar het vermoede streekklanksysteem vertaald AN is, ofwel een soort van tussentaal geworden is, die nu eens wat verder van, dan weer dichter bij de standaardtaal staat
26-02-2019 om 18:33
geschreven door Gust Adriaensen
