Ernest Henau is passionist, emeritus hoogleraar theologie (KU Leuven en Radboud Universiteit Nijmegen), oud-directeur Katholieke TV en Radio Omroep (KTRO) en oud-hoofdredacteur tijdschrift Het Teken, het tijdschrift van de passionisten. In zijn bijdrage voor In de Kijker van Tertio roept hij op in verzet te komen tegen de verdere privatisering van godsdienst en tegelijk plekken te creëren waar mensen proefondervindelijk kunnen vaststellen dat ze niet alleen zijn om te geloven en dat het geloof meer is dan een bloedeloze abstractie. Worden die twee aanbevelingen niet gevolgd, dan dreigt volgens hem het geloof te verwelken als snijbloemen.
-------------
Eenzaam als gelovige
Velen voelen zich met hun geloof vandaag alleen, schrijft Ernest Henau. In hun directe omgeving kennen zij vaak niemand of toch zeer weinig mensen die gelovig zijn en zich als zodanig manifesteren. De wereld waarin zij leven, is een wereld waar God afwezig lijkt. Dat wil zeggen dat de mens op een maatschappelijke werkelijkheid stoot die geloven problematisch maakt. Er is niets wat uit zichzelf naar God en zijn heerschappij verwijst. Als iemand probeert te leven vanuit de overtuiging dat er in de werkelijkheid een belofte schuilgaat, die ons in Christus werd geopenbaard, dan isoleert hij of zij zich.
De eenzaamheid van de gelovige is de specifieke aanvechting voor het gelovig-zijn in de huidige tijd. Ernest Henau
Kerk en staat
Tegen die achtergrond dient volgens pater Henau ook het debat over de scheiding van Kerk en staat begrepen te worden. Die discussie wordt bij ons vooral aangewakkerd door Open VLD-politici die blijkbaar dromen van een Kerk die evenveel invloed heeft op de samenleving als Mickey Mouse op de ondergang van de zon. Elk debat over de verhouding tussen Kerk en staat dient uit te gaan van de nood aan zingevings- en waardensystemen die wezenlijk verankerd zijn in geloof en traditie, en die door de overheid niet gecreëerd kunnen worden. De pluralistische staat kan zich immers op grond van de scheiding van Kerk en staat met geen enkele geloofsstroming of beweging identificeren. Hij is nooit een staat van één partij, één bepaalde godsdienst of levensbeschouwing.
Dubbel verzet
De manier waarop men een paar jaar geleden zonder noemenswaardig protest – ook niet van de christendemocraten – de levensbeschouwelijke programma’s van het scherm heeft verbannen, spreekt boekdelen, stelt Henau. In de gegeven omstandigheden dienen twee dingen te gebeuren: verzet tegen een verdere privatisering van de godsdienst, vanuit het besef dat waarden en normen die losgemaakt worden van hun oorsprong, als snijbloemen in een vaas zijn. Vervolgens dienen we de kwaliteit van de verkondiging, als onderdeel van een verzorgde liturgie, te verhogen. De homilie en de eredienst zijn immers een van de weinige uitgespaarde plekken waar plausibiliteitservaringen mogelijk zijn. Binnen die strategie kunnen bedevaartsoorden en abdijen een belangrijke rol spelen.
In bedevaartsplaatsen en abdijen kun je proefondervindelijk vaststellen dat je niet alleen bent om te geloven en dat het geloof meer is dan een bloedeloze abstractie. Ernest Henau
(Kerknet)
