|
De Standaard is al weken bezig met de Nieuwe Kerkvervolging.
Gelukkig zijn er ook nog lezers die zorgen voor tegenwind. Lees de onderstaande lezersbrief van Raf Verscuren.
------------------------
Ik ben geen voetbalfan. Nooit geweest. Ik speel het spel niet en ik kan het ook niet zien. Het boeit me niet. Ik kijk wat meewarig naar mensen die er helemaal in opgaan en voetbal passioneel beleven en belijden. Meer dan één socioloog en filosoof heeft voetbal als een religie betiteld. En inderdaad, het heeft daar veel van weg, van de kleine lokale club (in de parochie), over het provinciale voetbal (het bisdom) en de nationale voetbalbond (de bisschoppenconferentie) tot de wereldvoetbalbond Fifa toe (het Vaticaan). Ook het voetbal heeft eigen regels, rituelen, tuchtrecht, tribunalen, verafgode heilige spelers, ja zelfs een Messi(as).
Net zoals andere religies wordt ook het voetbal gesubsidieerd met belastinggeld, en zelfs met heel wat belastinggeld. Steden en gemeenten ‘passen bij’ bij investeringen in voetbalinfrastructuur. En de ‘bedienaars van die eredienst’ staan dan misschien niet rechtstreeks op de loonlijst van de staat, maar de staat misloopt wel miljoenen aan sociale bijdragen en belastingen op de voetballerslonen.
Ik pas dan ook voor de populistische slogans over de scheiding tussen kerk en staat, en de steekvlampolitiek met voorstellen om de financiering van levensbeschouwingen te herbekijken. Het aanpakken van de belastingvoordelen voor voetballers en hun clubs heeft ooit het Vivaldi-regeerakkoord gehaald, maar van de uitwerking ervan is niets van in huis gekomen, met dank aan (voetbalclub- en partijvoorzitter) Georges-Louis Bouchez. Van scheiding tussen Voetbal en Staat is er alleszins geen sprake. Het huidige opbod over de afschaffing van publiek geld voor de levensbeschouwingen, ruikt dan ook sterk naar makkelijke politieke recuperatie.
Ook het vaak geciteerde Duitse voorbeeld, met een aanduiding op de belastingbrief waar het belastinggeld wel of niet naartoe moet gaan, is volgens mij een fausse bonne idée. Ga ik dan kunnen aanduiden dat mijn belastinggeld niet naar het voetbal moet gaan? Of kan mijn kinderloze verzekeringsmakelaar aanduiden dat het zijne niet naar de kinderbijslag moet gaan?
Mijn punt is: over het samenbrengen en herverdelen van middelen in een samenleving wordt het best grondiger nagedacht dan in populistische slogans of gemotiveerd door emotie en vergelding.
Dit alles staat los van psychisch en fysiek kindermisbruik, en het toedekken ervan. Dat moet met wortel en al worden uitgeroeid, waar het ook gebeurt, binnen de kerk net als in eender welke andere organisatie, zoals ook in sportclubs of -federaties.
Raf Verscuren
02-10-2023 om 15:18
geschreven door Gust Adriaensen
|
