30-10-2012 om 08:13
geschreven door Gust Adriaensen
29-10-2012
'De navelstaarderij van Vlaanderen'
In een column in De Standaard, schrijft Mia Doornaert een aantal constataties en bedenkingen neer, die ik u niet wil onthouden:
'We kijken navelstarend naar zogenaamd onoverbrugbare verschillen tussen Nederlands- en Franstaligen in dit land dat op de wereldkaart een speldenpunt groot is.'
'De sluiting van Ford Genk herinnert ons er, zeer pijnlijk, aan dat er buiten dit land een heel grote wereld van ongenadige wedijver bestaat, om investringen en banen'.
'Beweren dat een nog kleiner onafhankelijk Vlaanderen het beter zal doen in de werledwijde concurrentie dan het huidige België is een ijle profetie.'
'Voortdurend twijfel zaaien over het voortbestaan van ons land is ook al geen wervend argument voor het behoud of aantrekken van investeringen.'
'Het overheidsbeslag op ons bnp blijft toenemen. Met bijna 54 procent behoort het nu tot de hoogste van de ontwikkelde landen. Dat ligt niet aan de federale regering, waar tot op het bot bezuinigd wordt, maar aan de gemeenschappen en gewesten die hun ambtenarij maar blijven uitbreiden. Daarmee neemt ook in Vlaanderen de regelgevende betutteling toe, en de traagheid in de goedkeuring van investeringsdossiers.'
29-10-2012 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
Auteur J. Bernlef overleden
De Nederlandse auteur J. Bernlef, pseudoniem van Hendrik Jan Marsman, geboren in 1937, is overleden.
Juffrouw Van Leeuwen
Waarom moet ik op maandag 12 oktober 's morgens om kwart over twaalf denken aan juffrouw Van Leeuwen met haar half verlamde gezicht terwijl ik van plan ben om een gedicht te schrijven
ik kijk uit op daken en platjes links ligt de Zuidertoren uit een raam stapt een vrouw met een skibroek achter matglas zie ik de was het is maandag terwijl ik van plan ben om een gedicht te schrijven
nu hoor ik gerammel de vuilnisman is er over een kwartier komt de post en vanmiddag wordt er bij mij een kachel geplaatst in een vakje van mijn oude bureau ligt een stekker terwijl ik van plan was om een gedicht te schrijven
(Bermtoerisme)
29-10-2012 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
28-10-2012
Pater Daniël Maes over Syrië en de wereldpolitiek
Pater Daniël Maes over Syrië en de wereldpolitiek
Zondag 21 - zaterdag 27 oktober 2012
Abouna Georges kan nog steeds
niet veilig tot hier geraken en zo vieren wij weer de Latijnse liturgie op zijn byzantijns. Hier is de voorbereiding op kerstmis al begonnen. Aan tafel worden dan ook af en toe al enkele profetieën gelezen uit het Oude Testament die de menswording van God aanduiden. En vanaf vandaag zullen de kinderen en enkele zusters na iedere eucharistie in mooie engelenkleedjes een aangepast lied uitvoeren. s Namiddags breng ik samen met de medebroeders een bezoek aan de vluchtelingen in de nieuwbouw. Omdat ik s zondags in witte toog ben roepen ze me langs alle kanten na, dat ik voorzichtig moet zijn terwijl we enkel maar het voorplein moeten oversteken. Na ons bezoek willen de mannen en jongens meekomen om samen wat te voetballen op de binnenkoer.
Het is weer een zeer bloedige dag geweest in Aleppo en nu ook in de christelijke wijk in Damascus. In Libanon werd de topman Wissam al-Hassan, die samen met enkele anderen vermoord werd, begraven. En het verloopt precies zoals hier voorspeld is. De harde soennieten maken er gebruik van om te trachten een opstand in Libanon te krijgen, gericht tegen Syrië. Ook de westerse media doen natuurlijk mee. In Turkije echter is er een massamanifestatie tegen de regering onder de slogan: Handen af van Syrië! Het is dezelfde slogan die nu in Brussel aan de Beurs gebruikt wordt voor een manifestatie. Ondertussen is ook de nieuwe vredesgezant van de Uno, Brahim bij de Syrische president geweest. En in Libië verloopt het precies zoals de wereldheersers met hun Arabische Lente hebben gewild: een creatieve chaos van voortdurend onderling geweld met een massa doden. En dat allemaal op de dag dat de geloofsgemeenschap van het bisdom Antwerpen in volle glorie haar 4(50) jaar jubileum viert.
Maar ook hier zijn prachtige tekenen te herkennen. De gouverneur van Homs en zijn vrouw, soennieten veronderstel ik, doen prachtig werk door onvermoeibaar de getroffen gezinnen te bezoeken en te steunen zoveel ze kunnen alsook de vele martelaren te gedenken en te eren. Ik moet wel toegeven dat ik gedacht had dat de oorlog stilaan ging eindigen en mogelijk is dat ook het geval, maar dan zijn er toch nog flinke stuiptrekkingen. En dat de christenen uiteindelijk een mikpunt geworden zijn is ook duidelijk. De emir van Qatar probeert de lont nu in Gaza en de Palestijnse gebieden aan te steken omdat het in Syrië niet lukt zoals ze gewild hadden. Hillary Clinton weert zich als een duivel(in) in een wijwatervat en roept op om geen politieke rust toe te laten, want daar zou Syrië dan gebruik van kunnen maken!
Als je dan verhalen hoort van een kidnapping in de buurt waarbij eerst een grote som geld gevraagd wordt en wanneer die uiteindelijk door familie en vrienden samengebracht is, wordt de betrokkene toch nog in koelen bloede vermoord. Van zo iets word je innerlijk opstandig. Dat brengt wel extra spanningen mee.
Op 17 en 18 oktober is er een samenkomst geweest van de EPP, de christelijke en grootste fractie in het Europees parlement waarop patriarch Gregorios III Laham en moeder Agnes-Mariam uitgenodigd waren en waarvan we nu een verslag toegestuurd krijgen. Hopelijk heeft het geholpen om Europa uit de gevechten in Syrië terug te trekken, terwijl Turkije, Saoedi-Arabiê en Qatar nog wel een tijd zullen verder oorlog blijven voeren. Vervolgens vernemen we dat de Syrische president een soort algemene amnestie heeft afgekondigd, behalve voor terroristen.
Terwijl de aanslagen in Syrië voortduren probeert de Uno-bemiddelaar voor de vrede een staakt-het-vuren af te spreken, wat zaterdag al in heel het land geschonden werd. Donderdag komt de man die hoofd van de school in Quosseir is en een tijd bij zijn familie verbleven heeft weer bij ons terug. Hij was zondag in de christelijke wijk van Damascus, Bab Touma, naar de mis geweest toen tien minuten later die aanslag gepleegd werd. Hij heeft de gesluierde vrouw gezien die de aanslag pleegde en die door de cameras herkend werd en onmiddellijk opgepakt. Hij herhaalde nog eens, wat hij al vanaf het begin gezegd heeft: ik ben zeer optimistisch voor de toekomst van Syrië. Laat het eens gezegd zijn door een man die zijn deel in het lijden wel gehad heeft. Zijn huis, have en goed in Quosseir zijn door terroristen verwoest, zoals van zowat al zijn vrienden. Ondertussen kan hij hier goed meehelpen om de kinderen hun schoolprogramma te laten volgen. En ondertussen schilderen de jongens verder aan de ramen. Als de oorlog nog een aantal weken duurt zullen alle ramen van alle gebouwen hier geschilderd zijn, maar daarvoor had het geen oorlog hoeven te worden.
HET VERRAAD VAN OBAMA
Wie in kort bestek een grondig inzicht wil verwerven in de recente wereldpolitiek moet beslist de film bekijken: The Obama Deception van 2009, gerealiseerd door een aantal van de beste historici, politici en journalisten, waaronder onze vriend Webster Griffin Tarpley. Je kunt (wat wij hier niet kunnen) de film gratis van het internet plukken: www.infowars.com of www.prisonplanet.tv . In twee uur tijd krijg je achtergrondinformatie over de belangrijkste recente gebeurtenissen en ontwikkelingen op onze planeet , als een soort poppenspel waarbij onthuld wordt wie de eigenlijke verborgen spelers zijn achter de coulissen. Het vertrekpunt is dit: toen John Kennedy probeerde president te zijn door zich te moeien met Wall Street en de wapenindustrie, werd hij meteen vermoord en sindsdien heeft Amerika geen president meer gehad. Een schimmige groep wereldleiders, in feite bankiers, neemt steeds meer de touwtjes in handen. Op het einde van het presidentschap van G. Bush jr was er een zulkdanige algemene ontgoocheling wegens de enorme economische crisis in Amerika, de oorlog in Irak enzovoort, dat deze club van oligarchen zonder enige moeite Obama kon opvoeren als de man die met zijn vriendelijke, stralende blik en prachtige speeches vrede ging brengen, economische welvaart en transparantie op alle niveaus. In de eerste maand van zijn ambtsperiode heeft hij al zijn beloften stralend verbroken en de toestand op alle terreinen nog veel erger gemaakt dan zijn voorganger, geheel volgens de wil van deze wereldheersers: veel meer troepen in heel de wereld, veel meer gevangenissen overal verspreid, veel meer mogelijkheden om mensen te controleren, zomaar op te pakken, te folteren en op te sluiten, veel meer taksen, veel meer beperkingen zoals van meningsuiting, meer massale, verplichte gezondheidscampagnes Terwijl leger en politie uit hun voegen barsten moet er nog een burgerleger bijkomen waar alle jongeren verplicht worden een tijd aan deel te nemen. Je kunt het allemaal zelf horen en zien. Zoals zijn voorgangers is Obama slechts een marionet, maar hij is een betere acteur en een veel betere leugenaar. De eigenlijke machthebbers zijn de bankiers van de Federal Reserve Bank, de kliek van Wall Street en van de wapenindustrie, verbonden met de zogenaamde Bilderberggroep. Zij hebben het klaar gekregen om als overheidsinstelling aanzien te worden, terwijl ze een privébank zijn die onder geen enkele controle valt en alle banken kunnen controleren. Zij organiseren de ene bankcrisis na de andere en de ene economische crisis na de andere. Duizelingwekkende bedragen aan geld zijn zogenaamd plots verdwenen waarbij niemand kan achterhalen wie ze gestolen heeft. Dan wordt paniek gezaaid om grote bedragen onmiddellijk aan de banken te doen betalen, anders wordt de crisis, zo zeggen ze, een enorme catastrofe alsof morgen de hemel op ons valt.
Ondertussen kunnen die banken nog meer instellingen, nog meer banken opkopen zodat iedereen en alles in hun macht krijgen. Zij die de crisis veroorzaakt hebben worden dan als de redders gevierd om een nieuwe periode van nog grotere tirannie voor te bereiden. Alles is als een piramide georganiseerd waarbij alleen de top weet waar de werkende massa van de zaak voor moet dienen. De reddende slogans zijn: we hebben een nieuwe wereldorde nodig, met een nieuwe allesomvattende wereldbank in het kader van de globalisatie. Zo kan hun oorspronkelijke poging van Anglo-Amerikaanse overheersing uitgroeien tot één grote werelddictatuur. Een van middelen hiertoe is nu de mythe van de opwarming van de aarde. Het staat al lang wetenschappelijk vast dat de laatste duizend jaar perioden van grote opwarming werden afgewisseld met perioden van grote afkoeling omwille van de wisselende activiteit van de zon, zoals ook blijkt uit andere planeten buiten de aarde. De mythe zegt echter dat het voortkomt uit de activiteit van de mens. In feite is dit het middel om al wat een mens heeft en doet over heel te wereld te belasten: alle voedingswaren, alle kledingwaren, alle materialen, alle werk, elektriciteit, reizen per vliegtuig, schip, trein, bus of auto Overal moet taks op betaald worden. En vooral is het een middel om alle ontwikkeling in Afrika, Zuid-Oost Azië of in armere gebieden waar ook, te verhinderen zodat de schimmige club van heersers het leven van heel de wereld naar believen kan regelen. Ondertussen laten ze Obama massas troepen sturen naar Afrika om China buiten te krijgen en rond Rusland en Iran om deze landen geïsoleerd te krijgen. En nog zoveel meer.
De film eindigt met een waarschuwing en een hoopvolle boodschap. President Thomas Jefferson waarschuwde het Amerikaanse volk in 1802 al om de macht van het volk niet af te staan aan de mensen van de banken en aan de mensen van de wapenindustrie. Een gelijkaardige waarschuwing gaf ook president Eisenhouwer. Het heeft niet geholpen. De grootste tragedies die volgden werden mede door deze groep criminelen gesteund. De Bolsjewistische revolutie werd voorgesteld als een algemene hervormingsbeweging van het volk met Lenin en Stalin. Resultaat: veertig miljoen Russen werden omgebracht. Het waren mannen en vrouwen die ontwikkeld waren, werkten en geloofden. Duitsland verkeerde in een dramatische economische crisis en Hitler, een charismatisch leider zorgde voor nieuwe wegen en een heropbloei van de economie. Het was dé volksbeweging die beschouwd werd als de redding van het land. Resultaat: miljoenen mensen werden gruwelijk omgebracht. Mao wist een volksbeweging op gang te brengen die het Chinese volk naar de welvaart zou leiden. Resultaat: zestig miljoen Chinezen werden omgebracht. En dan kregen we Vietnam, Korea, Irak, Afghanistan, Pakistan, Libanon, zovele landen in Afrika en Zuid-Amerika, en het Nieuwe Midden Oosten.
Nu is het genoeg. Stop de nieuwe wereldorde, stop de nieuwe wereldbank (mijn computer blijft eisen dat ik dit woord met een hoofdletter schrijf maar ik doe het niet!), stop de waanzin van de globalisatie en de leugen van de opwarming van de aarde.
Laat vrienden en kennissen deze film zien en zelf beoordelen. Breng hen deze boodschap. Eén man of vrouw kan het begin worden van een ware ommekeer. Wil jij die man of vrouw zijn? Yes You Can!
28-10-2012 om 08:22
geschreven door Gust Adriaensen
27-10-2012
Rasp...
'Rasp' startte in 2007. Tot nu toe bezochten 3750 verschillende mensen het blog. Die surften gemiddeld zes keer naar 'Rasp' en totaliseerden 37.500 pageviews.
De bezoekers van 'Rasp' komen uit 21 verschillende landen.
-2775 of 70% komen uit België -776 of 20% uit Nederland -51 of 1,4% uit de V.S. -21 of 0,6% uit Duitsland -11 of 0,3 % uit Italië -10 of 0,3 % uit het Verenigd Koninkrijk -9 of 0,2% uit Frankrijk -8 of 0,2% uit Spanje
27-10-2012 om 09:38
geschreven door Gust Adriaensen
26-10-2012
Vormingsdag TJCII Belgium in de abdij van Postel
Sarah, een voorbeeldige vrouw
zaterdag 10 november 2012
VORMINGSDAG
in het kontaktcentrum van de ABDIJ van POSTEL
9u30: Onthaal
10u00: Wat is TJC-II en
welke zijn de laatste
ontwikkelingen ?
door René & Ans Leitner
11u30: Eucharistie
12u30: Koffietafel
14u00: Joodse liederen
14u15: Onderricht door
Jochanan Van Es :
Sarah, een voorbeeldige
vrouw.
15u15: Pauze
15u45: Jochanan beantwoordt uw
vragen en vat de dag samen
16u30: Koffie / thee
17u00: Einde.
Er wordt een bijdrage van 15 euro
gevraagd voor de kosten die verbonden
zijn aan de abdij. Verder
zal er ook een geldinzameling zijn
voor onze gastspreker.
Hoe de vrouw van
Abraham
Joden en Christenen
kan inspireren tot
geloven en leven in
eenheid.
Deze vormingsdag is
een initiatief van
TJCII - Belgium
www.tjcii.be
René & Ans Leitner
zijn nationaal coördinator van TJCIINederland.
Na een kleine opfrissing (wat is TJCII
nu ook weer ?) zullen zij ons aan de
hand van hun getuigenis en een
Powerpoint-presentatie vertellen wat
de laatste ontwikkelingen zijn in de
TJCIIwerking en visie.
Jochanan Van Es
is een Messiasbelijdende Jood en
leraar die, uitgaande van de
Parashah (het Torahgedeelte) van de
Shabbat op 10 november, ons zal
laten ontdekken welke houding ons
past in het kader van TJC-II.
Het onderwijs van de Torah vormt
ons tot zachtmoedige en geduldige
gelovigen, die vertrouwen op Gods
beloften en hun kracht putten uit de
hoop.
We zullen met hem lezen uit :
Genesis 23:1-25:18, 1.Koningen 1:1-
31 en 1.Petrus 3.
Mocht u zoeken naar iemand die u tot in
Postel kan vervoeren, laat het ons weten,
dan trachten we een oplossing te vinden.
INSCHRIJVINGSSTROOK
Naam ....................................
Adres ....................................
....................................
Tel/gsm ..................................
schrijft in voor de vormingsdag
van 10 november 2012
in de Abdij van Postel en stort
voor 3 november 2012 de som
van 15 euro op rekening
063-4842911-27
Gelieve deze inschrijvingsstrook
te zenden naar:
Pater Nicolaas Gorts o.praem.
Norbertijnenabdij Postel
Abdijlaan 16 - 2400 Mol
of mail naar
nicolaasgorts@hotmail.com
26-10-2012 om 10:31
geschreven door Gust Adriaensen
25-10-2012
Ford
In een van zijn nagelaten gedichten 'Oppervlakkige Charleston', schrijft Paul van Ostaijen (1896-1928):
Als je van het meisje van Milwaukee houdt schaak ze in een ford schaak ze in een ford de vader die is dominee de broer die woont te Chicago in Oklahoma woont de olieoom en je sienjaal een saksofoon schaak ze in een ford schaak ze in een ford ... Als je van het meisje van Milwaukee houdt schaak ze in een ford - rem niet rem niet -
Het waren de hoogdagen van de Fordmacht en de Fordromantiek.
Een kleine vijftig jaar later was er van die autoromantiek niet veel meer te bespeuren in het lied 'Drof (ford) Motor Company' dat Vuile Mong en zijn Vieze Gasten op tekst van Guido Van Meir in 1972 brachten:
Als je zo begint te draaien, je bent twintig jaren oud, draai je zwierig aan je sleutel, draai je zwierig aan je bout, je maakt slordig overuren want je bent pas getrouwd. Knielen, liggen, rollen, draaien, rollen, liggen, recht. Je zoon ligt in zijn wieg te kraaien, je weet waarvoor je vecht. Voor de hie, hie, hie, Drof Motor Company! Voor de hie, hie, hie, Drof Motor Company!
Met dertig sta je nog te draaien. Wat heb je nu bereikt? Wie heeft zich in die tien jaren op jouw rug verrijkt? Is er van je mooie dromen wel eigenlijk iets in huis gekomen? Knielen, liggen, rollen draaien, rollen, liggen, recht. Je durft noch voor noch achter kijken, Je voelt jezelf een knecht. Van de hie, hie, hie, Drof Motor Company! Van de hie, hie, hie, Drof Motor Company!
Met veertig sta je zot te draaien, moeizaam aan de band. Je slikt overvloedig pillen, bevend uit je hand. Het tempo kan je niet meer volgen, je valt zo door de mand. Knielen, liggen, rollen, draaien, rollen, liggen, recht. Je ziet je ploegbaas naar je kijken, Je voelt jezelf zo slecht. Door de hie, hie, hie, Drof Motor Company! Door de hie, hie, hie, Drof Motor Company!
De romantiek is vervlogen. Het bandlabeur van tienduizenden arbeiders heeft niet gebaat. R.I.P. Ford Genk.
25-10-2012 om 17:24
geschreven door Gust Adriaensen
Beleef het slotgebeuren van Kerk onder stroom...
Beleef het slotgebeuren van Kerk onder stroom: 4|50 jaar bisdom Antwerpen op het Theaterplein met optredens van Scala &Kolacny Brothers, Tre Soprani en het Jeugdkoor (4)50 op:
25-10-2012 om 10:04
geschreven door Gust Adriaensen
24-10-2012
De Vlaamse grondstroom (?)
In De Standaard wijdt Marc Reynebeau een relativerende en wat ironische column aan het woord en begrip 'grondstroom', dat de dagen na de gemeenteraadsverkiezingen vrij vaak te horen was uit de mond van de politicus die deze verkiezingen het liefst zag als een opstapje naar de Vlaamse en federale verkiezingen.
Reynebeau stelt dat 'grondstroom' een erg flou begrip is dat de voorbij twee decennia graag van stal werd gehaald door partijen die een verkiezingssucces geboekt hadden. Zij verbinden 'grondstroom' wat graag met hun electoraal succes ( en niet omgekeerd). En politici, aldus Reynebeau, die de 'grondstroom' opeisen, projecteren daar vooral eigen opvattingen in, als vermeend bewijs van hun gelijk.
Volgens Reynebeau doen nationalisten vandaag graag een beroep op het woord, omdat het appelleert aan de oude, romantisch-nationalistische opvatting van de volksaard of, in zijn moderne versie: identiteit (wat die precies ook mag voorstellen), waarin alle Vlamingen eigenlijk dezelfde principiële opvattingen zouden delen.
Op die manier kan een beeld opgehangen worden van een homogene, Vlaamse 'democratie'. Dergelijke gesuggereerde, vermeende homogeniteit betekent evenwel een bijzonder tegenstrijdige en ondermijnende opvatting van 'democratie'. Want dan wordt het organiseren van de homogeniteit, een bewijs en doel van een democratische structuur en ingesteldheid.
Terwijl democratie, waarvan vrijheid een kernbegrip is, er juist moet in bestaan de diversiteit op een behoorlijke manier te organiseren.
24-10-2012 om 08:12
geschreven door Gust Adriaensen
23-10-2012
Confederalisme en splitsing
In het VRT-maandagavonddebat tussen de partijvoorzitters na de gemeenteraadsverkiezingen, werd nog altijd amper over de gemeenten gesproken, des te meer over het federale België, het zogenaamde confederalisme en de verkiezingen van 2014.
De VB-voorzitter zei op een bepaald moment in zijn stroeve stijl: 'Om een confederatie te vormen, moet je eerst onafhankelijk zijn.' De uitspraak werd eerder in het ijle gelanceerd en bleef in het ijle hangen want niemand van de andere partijvoorzitters en ook niet moderator Lieven Verstraete, gunden Valkeniers het genoegen ook maar één seconde aandacht te besteden aan dat nochtans uiterst belangrijke statement.
Het is inderdaad zo dat over het algemeen wordt aangenomen dat om een echte confederale staat te stichten, de deelstaten eerst zelf staten moeten worden. Een ander essentieel kenmerk van een confederatie is, dat elk van de samenstellende staten zelfstandig kan beslissen om uit de confederatie te treden.
Om electorale redenen wordt het door politici die het voortdurend over confederalisme hebben, niet met zoveel woorden gezegd, maar confederalisme betekent de facto reeds het einde van België en leidt onvermijdelijk tot de formele scheiding en de oprichting van een voorschootrepubliekje.
Wat in dat scenario de plaats en de rol zal zijn van Brussel, zal de voorstanders van 'confederalisme' klaarblijkelijk worst wezen, want daarover wordt door hen niet gekikt.
23-10-2012 om 08:27
geschreven door Gust Adriaensen
21-10-2012
Pater Daniël Maes over Syrië
Pater Daniël Maes over Syrië
Zondag zaterdag 14-20 oktober 2012.
Abouna Georges laat weten dat het deze zondag toch niet veilig genoeg is om die enkele kilometers van Qâra naar ons klooster af te leggen. Er zijn ondertussen weer drie van de rijkste mensen uit het dorp gekidnapt. Van de onveiligheid en de afwezigheid van ordediensten maken bendes nu misbruik. In Yabroed 40 km verder heeft de oppositie de leiding nagenoeg overgenomen en bepaalt nu het leven. En het leger kan niet zomaar optreden omdat het dan een slachtpartij en verwoesting wordt waar te veel onschuldigen slachtoffer van kunnen zijn. Af en toe horen we ook overdag schoten. Hier betekent het concreet dat ik ook deze zondag de eucharistieviering zal voorgaan en s middags eten we weer gewoon binnen in onze refter, hoewel het nog steeds prachtig weer is om in de tuin te zitten. En dit voor onbepaalde tijd. Om zich af te reageren gaan de jongens en de kinderen op de binnenkoer voetballen totdat ze er bij neervallen. Dan gaan we met de medebroeders onder elkaar gezellig een tas thee drinken onder het tentzeil op het dak, als soldaten in de loopgraven, in omgekeerde richting.
Maandagvoormiddag krijgen we een alarmerende telefoon van abouna Geroges uit Qâra. Terroristen hebben weer mensen ontvoerd en enkelen vermoord. Nu houden ze een wilde manifestatie voor de moskee en dat is juist in het verlengde van de straat waar abouna Georges woont en waar zijn kerk staat. Zo hebben we destijds de opstand vanuit de pastorie zien beginnen. Het leger komt er nu wel tussen maar als het leger weg is zijn de problemen nog niet opgelost. Hij vraagt om te bidden. s Avonds laat hij weten dat het uiterlijk weer rustig is maar dat de vrede nog lang niet is weergekeerd. Voor ons een reden om extra waakzaam te zijn.
Maandag vieren we het feest van de grote heilige Teresa van Avila en s avonds kijken we naar een prachtige film van de heilige koptische monnik Athanasius.
In het schilderen van de ramen hebben de jongens hun aangepast werk binnen gevonden. Eerst moet de verf verwijderd worden, dan met schuurpapier effen gemaakt en dan tweemaal geschilderd. Toch iets anders dan een hele voormiddag voor een berg amandelen zitten om te ontbolsteren en s middags de indruk hebben dat de berg alleen maar groter geworden is. Ondertussen luisteren ze naar een interessante onderrichting over de Apocalyps en als ze dit moe zijn, naar de gezangen van Najib. En in de namiddag gaan we gewoon verder met het organiseren van een eerste jaar theologie.
In Qousseir zitten 4000 terroristen die van het leger een ultimatum van 48 uur gekregen hebben en dat voorspelt gewoonlijk nieuwe uitbarstingen van geweld. Later vernemen we echter dat er een soort overeenkomst is waardoor het rustig blijft. Maar ook elders in het land blijft het bijzonder woelig. Wanneer de nieuwsberichten hier zeggen dat er meer dan 200 doden gevallen zijn (op donderdag) dan mag je aannemen dat er wellicht nog meer zijn. Ook in Aleppo blijft het verschrikkelijk. En wij zullen nog een tijd opgesloten zitten in onze eigen gebouwen met alle spanningen van dien: de jonges die iedere nacht blijven waken, niet op het terrein kunnen om te oogsten, zorgen dat de kinderen hun lessen en ontspanning krijgen en als ze s avonds vroeger in de grotten gaan slapen zorgen dat er iemand bij is anders is het een (gezellige) oorlog onder grond, waarbij niemand van de zusters hun matras nog vinden Een reden voor ons om eens rustig samen te zitten en te kijken hoe we in deze bijkomende spanningen voor elkaar het leven wat draaglijk kunnen maken. En de jongens hebben alvast besloten s middags én s avonds voor de afwas te zorgen, omdat veel extra werk op de rug van de zusters komt en af en toe voor het spel met de kinderen te zorgen.
De verspieders van het beloofde land sneden een grote druiventros af en namen ook wat granaatappels en vijgen mee (Numeri 13, 23). Dat zijn nu juist de vruchten waar deze dagen hard aan gewerkt wordt, samen met de amandelen. De massa granaatappels wordt vrijdag definitief afgewerkt. De zoete pitten met hun sap moeten nog door een machine gedaan worden om alleen het sap over te houden. Zo gebeurt het en s avonds laat is het klaar. Er is natuurlijk een flinke portie apart gehouden als dessert na de maaltijd. Op diezelfde vrijdag is echter de jongste van de medebroeders jarig. De zusters hebben toch nog ongemerkt tussendoor een flinke taart gebakken die s avonds laat nog wordt opgediend en de vier medebroeders hebben s middags onder de rusttijd ongemerkt een sketch voor hem voorbereid, zogenaamd over de vier perioden van zijn leven: de baby van 2 j, de jonge revolutionair van 15 j (hij heeft blijkbaar fel genoten van de nasleep van de Libanese oorlog, maar is (gelukkig?) erg ziek geworden), zijn 1e bekering op 22 j en de super heilige monnik op 84 j! Ieder nam een periode voor zich. De zusters en de kinderen waren maar wat bereid om de bijrollen in te vullen. En er is hier kleding en materiaal voor toneel genoeg, doorheen de jaren verzameld. Het was een bijzonder geslaagde, fantasierijke opvoering. En zo worden de spanningen van de oorlog weer even vergeten.
Twee bijzonder hoopvolle tekens
De aanslagen gaan gewoon door. Vrijdag werd het hoofd van de veiligheidsdienst in Libanon omgebracht, midden in de meest christelijke wijk. Hij was voor Syrië. President el-Assad erkende onmiddellijk dat deze aanslag tegen Syrië gericht was. Toch is er nog een hoopvol teken op hoog niveau. De tegenhanger van de Navo, de reeds eerder genoemde OTSC is op 8 oktober gezamenlijke oefeningen begonnen in Kazakhtstan onder een Russische benaming die zoveel betekent als Onschendbare broederlijkheid. De commandant heeft laten weten dat ze klaar zijn om eventueel in het Midden Oosten tussen beide te komen. Dit is geheel in overeenstemming met de verklaring van Genève, nog door Kofi Annan op 30 juni onderhandeld. Het Vrije Syrische Leger heeft dit akkoord verworpen en zich dus zelf buiten spel gezet. Ondertussen zijn er tekenen dat het hoofdcommando van de Navo in Incirlik (Turkije) stilaan zijn koffers wil pakken. Sinds de aanslag op prins Bandar bin Sultan op 26 juli zijn de jihadisten hun leider kwijt en worden oncontroleerbaar (zoals al bleek uit de moord op de Amerikaanse ambassadeur in Libië). Tot zesmaal toe heeft het commando van de Navo de jihadisten ingezet tegen het Syrische Leger, dat hen telkens massaal heeft verslagen. Wil de Navo zich zo van deze jihadisten ontdoen?
Saoedi-Arabië en Qatar doen uiteraard gewoon verder. Turkijë geraakt steeds meer in enge schoentjes. Door herhaalde provocaties met Syrië wilde Turkijë zich van de uitdrukkelijke steun van de Navo verzekeren. De Russische burgers en kinderen in een Syrische vliegtuig werden op potsierlijke wijze door gewapende soldaten bedreigd, terwijl er helemaal geen verdachte wapens in het vliegtuig aanwezig waren. Het enige resultaat is dat Poetin zijn bezoek aan Ankara, voorzien voor 15 oktober, voor onbeperkte tijd heeft afgelast. Zoveel is duidelijk dat Rusland zich met politiek succes een sterke positie aan het veroveren is om de stabiliteit van Syrië tegen het westen en zijn Arabische bondgenoten te verdedigen. Turkijë is zichzelf met zijn massa jihadisten inmiddels steeds meer onpopulair aan t maken in eigen land en krijgt niet de steun die het zou willen om tegen Syrië te vechten. De weg naar de vrede belooft nog lang te worden maar er is hoop.
En dan nog een ander onverwacht gunstig teken. Paus en Kerk genieten in onze tijd soms wel een groot moreel gezag maar hebben doorgaans weinig politieke invloed. Paus Johannes Paulus II en moeder Teresa van Calcutta hebben beiden persoonlijk president Busch gesmeekt om Irak niet binnen te vallen. Tevergeefs. Op grond van leugens kon Amerika gemakkelijk toeslaan, zelfs zonder toestemming van de veiligheidsraad om Irak te ontwrichten, zoals door de groep opperheersers achter de coulissen (Bilderberg-groep) al lang beslist was. Buiten de honderdduizenden doden (?) werd de oudste beschaving voor goed vernietigd alsook heel het oude Mesopotamische christendom en bovendien een mechanisme ingevoerd waardoor de verschillende groepen elkaar nog dagelijks naar het leven staan. Oorlog, de ideale bron van blijvende macht en rijkdom! Het zelfde is voorheen meermaals gebeurd en heeft zich daarna herhaald, o.a. recent in Libië. Tot heden heeft het Syrische volk door zijn innerlijke grootheid nog stand gehouden. Westerse politici samen met hun Arabische bondgenoten houden niet op hen te steunen die dit land vooralsnog met geweld in de Arabische Lente willen krijgen, door te blijven aandringen op militair ingrijpen en steun aan de rebellen. Aan een vreedzame oplossing voor het volk of een beweging van dialoog en verzoening (mussalaha) zijn ze helemaal niet geïnteresseerd. Politici komen zogenaamd hun medelijden betonen met de duizenden vluchtelingen in Turkijë, Irak of Libanon. Ze beloven hulp en steun, die dan weer handig kan gebruikt worden om nog meer wapens en terroristen vanuit die grenslanden in Syrië te smokkelen. Dat er in Syrië zelf ondertussen, mede door hun schuld, nu ongeveer twee miljoen vluchtelingen zijn, interesseert hen niet. Ze zullen die zeker niet helpen, integendeel. Bovendien zijn er nu propagandisten genoeg die deze westerse waanzin willen steunen. Er is zelfs een Italiaanse religieus bij uit Syrië met een doctoraat honoris causa van onze Alma Mater. Door Syriërs uit onze streek werd hij al lang geleden ontmaskerd als een gevaarlijke haatzaaier (een CIA-agent?). De bisschop zette hem het land uit en van zijn overheid kreeg hij opdracht openlijk zich niet meer uit te laten over de Syrische crisis. Maar de man doet in het buitenland gewoon verder. In Vlaanderen geniet hij nog volop succes en de officiële kerkelijke media, die nauwelijks enige aandacht schonken aan de hulpkreten van de Syrische kerkelijke overheid, geven nu juist deze man een vrije tribune om Syrië toch nog ontwricht te krijgen door het helpen van de terroristen en het wurgen van de bevolking door sancties. Van onze medechristenen in het westen moeten we dus voorlopig niet veel steun verwachten.
Wat een verademing wanneer we dan plots vernemen dat de paus en de bisschoppensynode besloten hebben een delegatie van kardinalen af te vaardigen voor een ontmoeting met president Bashar el-Assad om het Syrische volk te steunen en hulp te beloven. Patriarch Gregorios III Laham kreeg de tranen in de ogen toen hij dit hoorde. Wat een kaakslag aan onze politici die alles willen behalve met de man die president is in dialoog te treden en de bevolking zelf, die om vrede vraagt ter wille te zijn. Het is een profetisch teken. Laat het deze keer dan eens uitdrukkelijk gezegd zijn tot spijt van wie het benijdt: Leve de paus, leve de bisschoppensynode, leve de kardinalen die de president gaan bezoeken! En leve al diegenen die, ook vanuit Syrië op dit initiatief hebben aangedrongen.
En laat de westerse media, ook de katholieke, dit initiatief maar negeren of afkeuren. Laat de honden maar blaffen, de karavaan van de verzoening trekt toch verder.
21-10-2012 om 22:50
geschreven door Gust Adriaensen
20-10-2012
Winnaar-Verliezer
(Klik op de foto om hem te vergroten)
In het De Standaard-Weekblad verscheen bovenstaand stukje van auteur Bernard Dewulf. Het stemt tot nadenken.
20-10-2012 om 20:18
geschreven door Gust Adriaensen
19-10-2012
Briljante tactiek van Janssens
Gisteren trok Patrick Janssens alle aandacht naar zich toe in de 'informatieronde' omtrent een mogelijke Antwerpse coalitie.
Zijn voorwaarde om alleen, wanneer Groen meedoet, te starten met bestuursonderhandelingen, en zijn suggestie aan De Wever om eventueel andere combinaties te proberen, zijn m.i. strategisch een voltreffer.
Waarom de zittende burgemeester van Antwerpen Groen erbij wil, heeft te maken met zijn bekommernis om een volwaardige vertegenwoordiging van de Antwerpenaars in het bestuur van de stad te hebben, zegt Janssens. Er is immers in de verkiezingsuitslag een tweedeling te merken. Binnen de ring heeft een meerderheid eerder links-progressief gestemd. De rechts-conservatieve stemmen kwamen vooral van de stadswijken buiten de ring. Rood-groen-geel zou dus een verenigende afspiegeling zijn van het overgrote deel van het Antwerpse electoraat.
Groen kan die mogelijkheid moeilijk afwijzen. De partij heeft herhaaldelijk haar gretigheid om aan het stadsbestuur deel te nemen, geuit. Bovendien kan zij op die manier het progressieve tegengewicht tegen het nationalistisch blok versterken.
Janssens reikt De Wever ook andere mogelijke coalities aan. Een combinatie NV-A, Open VLD, Groen. Dat zou een wel zeer nipte meerderheid betekenen. En vooral is het voor Groen gewoonweg ondenkbaar om zich als kleine fractie te binden aan een grote meerderheid van rechtse en centrum-rechtse conservatieven. Dat zou politieke zelfmoord betekenen.
En wat met de derde mogelijkheid die Janssens gewillig op tafel legde: een minderheidsbestuur van NV-A, met gedoogsteun van de stadslijst? Dat kan De Wever onmogelijk riskeren. Het is het beste recept voor instabiliteit en er is het gevaar dat de 'gedogende' partij, als het er echt op aankomt, de touwtjes in handen neemt.
Hoewel het opvallend is, dat sinds de verkiezingen, ook vanuit NV-A-kringen, waarschijnlijk door de massale toevloed van ex-VB'ers, proefballonnetjes worden opgelaten, om het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang te doorbreken, is het weinig waarschijnlijk dat NV-A met die partij een meerderheid zal vormen. Het zou De Wever en co. definitief in het extreem-rechtse kamp plaatsen en het begin van de neergang betekenen.
Als NV-A, Stadslijst en Groen erin slagen een overeenkomst te bereiken, zou dat, daarvan ben ik overtuigd, het beste zijn wat de stad Antwerpen en haar inwoners, politiek en beleidsmatig kan overkomen.
19-10-2012 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
18-10-2012
'Zet die ploat af!!' en de film Der Untergang
Het heeft niet lang geduurd of de onbeheerste uitval van De Wever 'Zet die ploat af !!!' zette creatieve geesten aan het werk.
Bij wellicht de bekendste scène uit de Duitse film 'Der Untergang', werd in onderschrift de zogenaamde Nederlandse vertaling gevoegd, die verwijst naar het incident op de verkiezingsavond. Zo ontstaat een kostelijke persiflage, die in een mum van tijd een hit werd op de sociale media.
De Standaard zorgde voor een nog grotere verspreiding door het filmpje op zijn interneteditie te plaatsen.
18-10-2012 om 20:43
geschreven door Gust Adriaensen
15-10-2012
'Zet die ploat af!!'
Het was inderdaad om het op je Vlaamse heupen te krijgen. Ondanks de stevige kale Vlaamse bodyguards je een weg moeten banen door het zuipende en zwetende Vlaamse kiesvee naar het podium toe.
Een loodzware dag. Eindelijk ben je keizer van Antwerpen en in plaats van een rustig klassiek muziekje, is er een opzwepend allochtoon lawaaistuk dat maar blijft doordrummen en je belet je grote overwinningsrede aan te vangen.
Alle begrip ervoor dat een mens zijn zelfbeheersing verliest, ook al is die zo belangrijk voor de image building van waarlijk Grote Leiders. Staan er dan nog enkele ex-liberalen mekaar te verdringen op het podium, die stupide meeklappen op het ritme van dat verfoeilijke lawaai.
'ZET DIE PLOAT AF!!'
De eerste zin, en dan nog met overslaande stem, van wat een toespraak moest worden van een waarlijk verheven Roerganger met Napoleontische allures.
Die Van Campenhout dacht dat het een cynisch grapje was. Bleef maar de handen op mekaar slaan. Is nog niet voldoende doorgedrongen in het superieure en agressieve brein van de Leider. Had een vernietigende blik nodig om verschrikt bruusk te stoppen voor zijn palmen mekaar nog eens raakten.
Morgen weer naast die oenen van andere partijvoorzitters in een zogenaamd groot VRT-debat. Vooral die Beke en de kleine van Tobback zijn figuren om rauw te lusten. Je wordt daar echt heel moe van.
15-10-2012 om 21:15
geschreven door Gust Adriaensen
'Waren het gemeenteraadsverkiezingen?'
Het afsluitend VRT-debat tussen de partijvoorzitters op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen 14 oktober 2012
'Zijn het gemeenteraadsverkiezingen geweest? Ja? Echt? Oké, goed dan. Maar eigenlijk zijn die alleen belangrijk voor de toekomstige structuur van dit landje. Dat Di Rupo maar eens direct begint het confederalisme voor te bereiden. En vlug wat Elio!'
15-10-2012 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
13-10-2012
Het misprijzen voor de gemeentelijke autonomie
Van gemeenteraadsverkiezingen een nationale test maken of een anti-Di Rupo-referendum, van een nationale partijvoorzitter in het straatbeeld en in de propaganda de 'lijsttrekker', het 'gezicht' van elke gemeentelijke N-VA-lijst maken, is intellectueel oneerlijk. Wat meer is, het is ook politiek oneerlijk, en een uiting van misprijzen voor de gemeentelijke autonomie én voor de democratie.
13-10-2012 om 22:28
geschreven door Gust Adriaensen
Met welke partij komen uw sociale prioriteiten overeen?
Met welke partij komen uw sociale prioriteiten overeen? Doe de test
Samenlevingsopbouw Vlaanderen stelde een 'socialestemtest' samen. Met een twintigtal stellingen peilt de sociale stemtest naar uw persoonlijke bekommernissen als het gaat over sociale themas, zoals wonen, veiligheid, energie, gezondheid, integratie, onderwijs en toont u welke partij het best overeenkomt met uw mening.
13-10-2012 om 09:47
geschreven door Gust Adriaensen
12-10-2012
Pater Daniël Maes over Syrië
Pater Daniël Maes, norbertijn van Postel, over Syrië
Zaterdag 6 oktober 2012.
Het is voorlopig weer rustig. In de voormiddag is het muisstil, op enkele doffe ontploffingen na, ver weg. We kunnen weer op ons eigen dak onze was uithangen. Als je even onder de primitieve tent op het dak gaat uitrusten heb je de indruk dat je hier toch wel de heerlijkste vakantiebestemming ter wereld gevonden hebt: 1400 m boven de zeespiegel, 40 m boven het woestijnlandschap, aan de ene kant het dorp Qâra aan de andere kant de keten van het anti-Libanongebergte. En hoog aan de hemel een stralende zon en een strakke blauwe hemel, versierd met kudden spierwitte wolken. Hier leeft de verwachting dat het leger de terroristen in Qâra stilaan gaat aanpakken en dan moeten wij heel goed op onze hoede zijn. Dan zijn ze tot het ergste in staat. Daarom nemen wij ook erg drastische maatregelen in verband met onze veiligheid. Was die oorlog maar voorbij!
Bij het dagelijkse oorlogsnieuws zijn er zowel overwinningen als mislukkingen van het leger bij en ook weer een aantal gesneuvelde soldaten. Ergens heeft het leger een groep terroristen gedood die blijkbaar een menigte antiquiteiten hadden verzameld. Het stelen en vernietigen van oude kunstvoorwerpen is een onderdeel van het vernietigen van de identiteit van een land, zoals dat grondig in Irak gebeurd is. Vanavond hebben we de eucharistie bijzonder willen vieren voor de 40.000 doden in deze oorlog.
Het was nog geen middernacht of we worden opgeschrikt door schoten, waarop we holder de bolder naar beneden duiken om daar verder te slapen. De elektriciteit valt een tijd uit. s Morgens vernemen we dat in de gevechten de neef van de president gedood is, wat we uiteraard ook betreuren. Het gaat ons niet om deze president, regering of partij als zodanig. Wij zeggen ook niet dat ze moeten blijven omdat ze goed zouden zijn. Wij hebben geen voorkeur voor een politiek systeem als zodanig. Wij stellen alleen vast dat deze zogenaamde lekendictatuur op dit ogenblik de enige is die de gelijkwaardigheid van alle burgers wil en kan beschermen. Ondertussen is heel het land bezaaid met oppositiegroepen, verbonden met Al-Qaeda, moslimbroeders of andere islamitische organisaties. En deze strijders komen vanuit heel de wereld, zelfs uit België. Als je dan moet kiezen tussen een liberale, seculiere staat of een door het buitenland opgelegde islamitische dictatuur waarbij aan niemand nog een menswaardige vrijheid gegund wordt, dan is de keuze vlug gemaakt . Bovendien, als je weet dat hier in Syrië de oudste christenheid leeft en je ziet hoe er nu naar gestreefd wordt om heel het Midden-Oosten christen-vrij te maken, dan is het wel de moeite waard om alles te doen opdat zulks belet wordt. Of slapen we gewoon verder en wachten we totdat onze voorouders uit hun graf opstaan?
Zondag 7 oktober 2012.
Deze morgen zijn er nog enkele korte stroomonderbrekingen maar voor de rest is alles gewoon. Omdat abouna Georges vandaag niet komt vier ik de eucharistie in Latijns-Byzantijnse stijl met Franse, Arabische, Spaanse en Engelse gezangen en gebeden. Vandaag wordt het feest gevierd van O.L.Vrouw van de Rozenkrans om de machtige voorspraak van Maria bij haar Zoon Jezus te gedenken. In 1571 werd bij Lepanto de sterke Turkse vloot verslagen door de christenen. Bovendien wordt vandaag de hl. Hildegard van Bingen in Rome tot kerklerares verheven. Er is nog een andere heilige bij vandaag: Johannes van Avila. We kijken even naar de pausmis op het St.- Pietersplein te Rome vanuit een Spaans tv-kanaal. Dan gaan we zelf bidden. De lezingen van de eucharistie gaan over de eenheid en onverbreekbaarheid van het huwelijk. Na onze plechtige eucharistie houden we een processie met alle relikwieën die we hebben om de voorspraak van al deze heiligen af te smeken. Daarna is het eigenlijk erg geschikt weer om buiten te eten maar voor de veiligheid blijven we in onze gewone refter. Aan tafel krijgen de medebroeders plots een edelmoedig idee, nl. om s zondags s middags de afwas te doen. Dit voorstel wordt vanwege de zusters zonder verder commentaar met een glimlachend goedkeuren onthaald. In principe is de zondag voor iedereen vrij maar als je eens goed wilt eten moet er natuurlijk voor gewerkt worden en dat gebeurt toch hoofdzakelijk door de zusters. En dat zij het daarna wat rustiger hebben is voor hen ook eens aangenaam.
s Avonds kijken we naar wat wij dachten een Bijbelse film te zijn over Ruth. Het was in feite een Hollywoodversie van een gefantaseerde liefdesaffaire met intriges en rivaliteiten. Op een enkel detail na kwam er niets uit het Bijbelboek Ruth aan bod. Dat weten we dan ook weer. De schoonheid en rijkdom van dit verhaal zal voor een andere keer zijn.
Maandag 8 oktober 2012.
In de voormiddag is er plots gelegenheid om op het dak, dank zij een stick, langs skype te communiceren met moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel in Australië. Even worden alle regels opzij gezet en op een mum van tijd zitten de zusters op ons dak, letterlijk dan. Iedereen is aan het scherm van de laptop gekluisterd en het is een heen en weer gekwebbel van belang. Moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel zijn door Malaysia en Australië uitgenodigd om er te komen getuigen over wat er echt gebeurt in het Midden-Oosten en ze ondervinden er een zeer grote welwillendheid en ontvankelijkheid. Tegelijk ontmoeten ze daar hun eigen volk: er zijn een half miljoen Libanezen in Australië, die erg bekommerd zijn om wat er hier nu gebeurt. (het nieuws kun je volgen op facebook. Zie www.maryakub.org dat op de onthaalpagina een link geeft naar ons facebook). Voor de avondeucharistie krijg ik een schitterende nieuwe byzantijnse groene kazuifel voor de gewone dagen. De zuster is een nieuwe serie aan het maken met de verschillende liturgische kleuren, zogezegd voor de Latijnse liturgie, zoals ik die vier, maar de gewaden zijn helemaal in de byzantijnse stijl met gouden versieringen alom. Moest er een modeshow zijn voor liturgische kleding dan zouden we best kunnen meedoen. (De zuster zelf in die gewaden laten paraderen zou in België wel succes hebben, maar hier ga ik die zo ver niet krijgen!). Ondertussen heeft de zuster ook nog voor alle medebroeders en ook voor mij een dikke bruine kapmantel gemaakt, van kamelenhaar. Deze zal ons beschermen tegen de koude tijdens de komende winter en misschien helpt hij mij ook wel bij het Arabisch leren. Immers, ik heb al lang de indruk dat sommige klanken hier alleen maar uitgesproken kunnen worden door Arabieren en kamelen.! Dus, wie weet.
Dinsdag woe do 9, 10, 11 oktober 2012:
Nog eens over de oorlog in Syrië De oorlog in Syrië lijkt een onontwarbaar kluwen te worden. Ziehier enkele waarnemingen, vaststellingen en verwachtingen op zoek naar tekenen van hoop.
Het dagelijkse leven in de gemeenschap is zo normaal en aangenaam als het kan, maar niettemin een oorlogssituatie. Anders gezegd: het is hopeloos, voor de rest is alles in orde. De zusters en de kinderen blijven in de grotten slapen. Op het terrein wordt niet gewerkt. Alles gebeurt voorlopig binnen: amandelen ontbolsteren, granaatappels open breken en hun zoete pitten verzamelen, ramen schilderen en in het atrium wordt aan twee grote iconen tegelijk geschilderd. Ondertussen heeft de oppositie na anderhalf jaar revolutie haar democratische hervormingen al zo ver doorgevoerd dat we niet eens meer zonder groot gevaar te lopen in het dorp toiletpapier kunnen gaan halen. En dit is nog maar een begin, volgens de oppositie gloort aan de einder al een heerlijke scharia4Syrië, geleid door de woestijnzigeuners van Saoedi-Arabië en Qatar, terwijl het Westen de rest van de macht zal verdelen! Binnen zijn ondertussen zowat alle deuren op slot waardoor we regelmatig elkaar ongewild opsluiten. Zonder dat er veel over gezegd wordt, houden de medebroeders s nacht om beurt de wacht en ze hebben ook een heus alarmsysteem in elkaar geprutst, dat ge van op het dak kunt laten brullen, handmade. We kunnen niet voorzichtig genoeg zijn in deze periode.
Over heel het land blijken de aanslagen en moorden gewoon door te gaan. In Aleppo is het weer verschrikkelijk geweest in een bepaalde wijk. Ook een maronitische kerk en het Grieks-katholiek aartsbisdom zijn zwaar beschadigd. De spanning tussen Syrië en Turkije is hoog opgelopen. Nadat er vanuit Syrië een projectiel in Turkije is afgeschoten blijft Turkije terugschieten naar Syrië. Het heeft ook een Syrisch vliegtuig onderschept met zogezegd wapens maar die zaten er niet in. Het Turkse volk zelf schijnt echter geen zin te hebben in een oorlog. Ondertussen wil de kabouter van Qatar zich als de Goliath in het spel mengen. Hij is klein van gestalte (1,5 miljoen inwoners?) maar schatrijk. Hij herbergt een immense Amerikaanse legerbasis en de Amerikaanse propagandazender Al Jazeera met daarbij natuurlijk de onvoorwaardelijke bescherming van de VS. Als wij eens willen lachen kijken we even naar Al Jazeera die steevast vertelt dat het Vrije Syrische Leger (VSL) ongeveer heel Syrië in handen heeft en dat de andere media deze waarheid nog niet hebben gemeld. De werkelijkheid is dat het VSL nog geen enkele overwinning behaald heeft op het Syrische leger en Al Jazeera bijna niets anders dan leugens de wereld in stuurt. Maar Qatar en Saoedi-Arabië hebben wel hun duidelijke stempel op de misdaden in Syrië gezet: aanslagen waarbij zoveel mogelijk onschuldige burgers of soldaten als slachtoffer vallen en energievoorzieningen of openbare instellingen vernietigen. En dit heeft geen verantwoording nodig want de ongelovige die geen wahabitisch-salafistische of fundamentalistische moslim is heeft geen recht op leven.
Hoe is het allemaal ook weer begonnen? In 1989 stort het communisme als een kaartenhuisje in elkaar en de Russische beer valt op zijn rug, hulpeloos spartelend met zijn poten. Op 15 september 2001 heeft de administratie van keizer Bush in Camp David beslist dat dit het geschikte moment is om een nieuwe orde te gaan scheppen in het Midden-Oosten en daarvoor een oorlog te ontketenen onder andere tegen Libië en Syrië, wat door generaal Wesley Clark werd bevestigd .
Libië werd meteen in de Arabische Lentecollectie opgenomen met de hulp van de Navo (waaronder de dappere Belgen). Die zogenaamde slechteriken van Russen en Chinezen hebben echter door hun veto belet dat dergelijke gezamenlijke humanitaire missie met militaire interventie door Washington en Brussel voor Syrië niet kon doorgaan. En ze hielden voet bij stuk. Syrië moest dus op een andere manier bevrijd worden. Daarom werd het land dan gezegend met een massa terroristen, edelmoedige moslimstrijders van uit gans de wereld. En of ze succes hadden. Helaas voor hen, nog niet genoeg. De twee pogingen om Damascus in te nemen zijn mislukt. Op 18 juli 2012 hebben ze wel in één klap de top van de nationale veiligheidsraad kunnen ombrengen, uiteraard met zacht applaus van het westen. Dit was het startsein voor tienduizenden huurlingen vanuit Jordanië, Libanon, Turkije, Irak om de aanval op Damascus in te zetten. Op 26 september dringen jihadisten van Al-Qaeda het ministerie van defensie binnen, vermomd als Syrische soldaten en met valse papieren om heel de état-major te laten ontploffen. Ze worden echter tijdig onderschept. Dit was maar het topje. Een tweede groep moest de Syrische tv-zender overvallen en een ultimatum uitzenden naar de president. Ook die geraakte zo ver niet. Een derde groep moest het hoofdgebouw van de regering aanvallen en een vierde groep de luchthaven. Afgezien van de doden en de verwoestingen is dit plan mislukt. Vanuit de Turkse basis Incirlik werden deze aanslagen gecoördineerd door de NAVO met behulp van enkele Syrische legergeneraals die bereid waren de regering ten val te brengen. Ook hier was het leger hen voor. Deze generaals werden tijdig als verraders ontmaskerd en van al hun bevoegdheden ontheven. De Syrische regering en het leger zijn hier sterker uit gekomen en hebben een zwaar offensief ingezet tegen het Vrije Syrische Leger.
Tot voor kort was de vraag in Washington en Brussel: hoe lang houdt het regime in Syrië nog stand? Ondertussen keert de oorlog zich steeds meer tegen de oorlogsstokers zelf en de buurlanden. Daarom is de vraag nu: moeten we verder oorlog voeren of stoppen? Verder doen dreigt Jordanië in een economische crisis te storten, Turkije in een burgeroorlog en het gaat veel kosten om Israël onvoorwaardelijk te blijven steunen en beschermen. Stoppen betekent Rusland zich laten installeren in het Midden -Oosten. De Russische beer loopt inderdaad sinds enkele jaren weer op eigen poten, vrij en sterk rond. Rusland heeft geholpen om in Syrië een ministerie van nationale verzoening op te richten, het heeft de oppositiegroepen in Damascus bij elkaar gebracht, het heeft gezorgd voor contacten tussen de états-major van de VS en van Syrië en het heeft met de tegenhanger van de NAVO, nl. OTSC een akkoord bereikt voor een vredesmacht van 50.000 soldaten, die samen met blauwhelmen in conflictgebieden onder mandaat van de veiligheidsraad kunnen ingezet worden (uit Armenië, Wit-Rusland, Kazakhstan, Kirgizstan en Rusland zelf). Bovendien heeft Sergey Lavrov, de Russische minister van buitenlandse zaken, de VS ervan kunnen overtuigen dat de chemische wapens in Syrië veilig genoeg zijn opgeborgen om niet in handen van onberekenbare terroristen te vallen, tenzij de regering valt. Tevens heeft hij aangetoond dat het voor VS en voor Israël voordeliger is dat Bashar el-Assad blijft, gezien het voorbeeld van bijzondere koelbloedigheid dat hij heeft gegeven. En van Rusland zal niet direct een dreiging uitgaan naar Israël, gezien de ongeveer één miljoen Russische Israëlis die er wonen.
Over dit alles zal in het politieke Amerika geen woord gerept worden totdat de presidentsverkiezingen voorbij zijn. Dan zijn er twee mogelijkheden. Ofwel willen de VS toch nog hun creatieve chaos aanrichten in Syrië door b.v. een aanslag op de president te (doen) plegen en zo hun macht in het Midden- Oosten te kunnen vestigen, weliswaar met enorme risicos vanwege de sterke bondgenoten van Syrië die zulks niet lijdzaam zullen laten gebeuren. Ofwel, en dat verwachten wij, zullen ze noodgedwongen na de verkiezingen stilaan aan Syrië zelf de vrijheid teruggeven om zijn eigen land in handen te nemen. De jihadisten kunnen dan naar huis, naar hun basis of elders gaan vechten. En dit betekent de weg van verzoening en vrede voor Syrië, waarop wij hopen, waarvoor wij bidden en waarin wij geloven.
Hopelijk vergeten de zelfverklaarde vrienden van Syrië (Washington, Brussel, Ankara, Saoedi-Arabië en Qatar) niet om een omhaling te houden voor het herstel van de ravage die ze hier in hun waanzin hebben aangericht. Met dank vanwege de bevolking.
12-10-2012 om 10:16
geschreven door Gust Adriaensen
11-10-2012
Pater Daniël Maes over Syrië
Pater Daniël Maes, norbertijn van Postel, over Syrië
Zondag 23 september 2012
De Syrische crisis weegt, eerlijk gezegd, zwaar op het gemeenschapsleven. De gebouwen zijn tot een soort hermetisch afgesloten gevangenis omgevormd. Dit heeft naast sommige komische toch vooral vervelende kanten. Stof genoeg om na de oorlog daar een humoristisch videootje over te maken. Bovendien wil het leger af en toe de terroristen in Qâra aanpakken. Als dat met bombarderen gebeurt is het ook voor ons hoog tijd om te schuilen omdat het zo dicht bij is. Ondertussen proberen we ons ook eens wat af te reageren. Gisteravond werd daarom een knotsgekke video gedraaid die wel door groot en klein kon gesmaakt worden. Deze zondagmiddag hebben we naar gewoonte eerst een feestelijke en uitgebreide eucharistie gevierd. In iedere byzantijnse eucharistie is er tweemaal een processie, nl. voor de lezingen en voor de offerande. Ik was vandaag weer blij toen ik zag dat de twee mannen van de moslimfamilie, die in de nieuwbouw leven, fier mee voorop gingen met de cherubijnen. En ze weten al hoe het moet. Moslims in een katholieke processie!
Het uitgebreid middagmaal wordt genoten in de binnentuin. Abouna Georges had ons uitgenodigd, maar omdat wij niet naar hem kunnen, had hij voor het vlees gezorgd en samen met een goede vriend (ook van de gemeenschap) hier de barbecue klaar gemaakt. De zusters en wij zorgden voor de rest. Dat was best feestelijk. De kleine (of grote) kinderen kunnen zich amuseren op de schommel. Aan tafel is er alle kans om serieuze of gekke verhalen kwijt te kunnen. En er is helemaal geen haast bij.
Die goede vriend van abouna Georges en ook van ons, is eigenlijk een bekend advocaat die, samen met anderen, ons goed op de hoogte houdt van de toestand in t land. Vandaag heeft het leger twee wijken van Aleppo gezuiverd waarbij vele terroristen werden gedood. Natuurlijk worden de verwoestingen, die al aangebracht zijn er alleen maar groter mee. Anderzijds gaan helaas de aanslagen en het kidnappen door terroristen onverminderd door, zoals nu de 200 jonge christenen die in Rablah zijn gekidnapt. Toch koesteren de vluchtelingen uit Quosseir de hoop en de verwachting dat het leger in hun streek de zuiveringen zo ver kan doorzetten dat de regering nog voor de winter de bevolking kan uitnodigen om terug te keren. Ook op andere plaatsen heeft het leger zuiveringen doorgevoerd, wat door de meeste Syriërs wordt gewaardeerd. En de media in het buitenland hebben daarmee weer stof om de zaken om te draaien en te doen alsof de moorden en vernielingen het bewuste werk van het leger zijn. De samenzwering vanuit het buitenland tegen Syrië gaat onverminderd verder met veel doden en ellende. We hopen, verwachten en bidden dat de gewetenloze wereldheersers hun plan van vernietiging en herverdeling van Syrië in elkaar bestrijdende confessionele groepen, niet ten uitvoer kunnen brengen. Natuurlijk zijn de gesprekken niet altijd zo zwaar. Een zuster vraagt plagend waarom ik met mijn witte norbertijner toog tijdens het recente pausbezoek in Libanon niet naast de paus gezeten heb. Ik antwoord dat ik geen verwarring wilde scheppen opdat de mensen niet zouden vragen: Wie is die vriendelijke oude man naast pater Daniël? En zo zie je maar dat je met een wit habijt nog het zwarte schaap van een gemeenschap kunt zijn!
Maandag 24 september 2012.
Deze morgen wil ik wat meehelpen op het terrein om eens te zien hoe de irrigatie hier werkt. Binnen de muren liggen dertig hectaren, buiten de muren nog tien. Er is water genoeg van een put, maar het moet wel opgepompt worden en gebracht naar de grote waterreservoir aan het einde van het terrein. Het is een soort olympisch zwembad (en zou er ook eens voor kunnen gebruikt worden). Over heel het terrein liggen grote en kleine zwarte plastieken buisjes. De hoofdkraan aan het zwembad moet eerst open gezet worden en dan op het terrein de kraantjes van het gebied dat men wil water geven. Er is geen druk genoeg om vele rijen tegelijk te doen. Het moet dus afwisselend gebeuren. Sommige plastieken buizen hebben om de tien centimeter een gaatje (voor de groenten bv.), andere hebben een slangetje om de drie meter (voor bomen). Het resultaat is dat er midden in deze dorre woestijn een uitgebreide groene oase ligt met allerlei groenten, vruchtbomen en een wijngaard. Tussen enkele bomen zijn heel fijne netten gespannen waarin bepaalde vogels(n soort kleine kwakkels) die door muziek gelokt worden zich vast vliegen. En zo worden die vogels voor een zondagsmaal gevangen.
Vandaag is iemand jarig en zo heeft een zuster met de kinderen na het avondmaal weer een en ander voorbereid. Er verschijnt een grote taart met kaarsjes en daarna wordt Arabische muziek gedraaid, waarbij de refter al vlug herschapen wordt tot een soort plein voor creatieve volksdans.
Dinsdag 26 september 2012.
Er is weer hard gewerkt en s avonds wordt eenstemmig besloten om eens vroeg te gaan slapen. Om 21.00 u zijn de meesten al, zoals de kippen, op stok. Plots worden we opgeschrikt door bombardementen heel dicht bij. Later bleek dat het juist achter onze muur was op de boerderijen die vol terroristen zitten. Vanuit Damascus hebben terroristen toevlucht gezocht in Qâra en er ook al enkele notabelen vermoord. Ze profiteren van een algemene onveiligheid en het ontbreken van gezag. Dit laatste danken we mede aan het westen dat deze terroristen steunt en luid verkondigt dat het regime al lang alle legitimiteit verloren heeft. Het leger wil nu ingrijpen. Ook op onze binnenkoer waren later flinke scherven te vinden. In een minimum van tijd zaten we allen samen in de grotten onder de refter. Uiteindelijk vertrekken de jongens en gaan slapen in de refter, waarvan de ramen al lang met zandzakken afgedekt zijn om verdwaalde kogels tegen te houden. Ook de conciërge met zijn vrouw schuilen bij ons in een afzonderlijke kamer beneden. Tenslotte komt nog het gezin van de boerderij hier schuilen in een kamer beneden. Het vorige gezin is vertrokken. Die man was eigenlijk geen echte boer en heeft elders werk gevonden. Deze is meer vertrouwd met het boeren. Hij heeft trouwens met zijn 24 jaar al goed geboerd, om het oneerbiedig te zeggen. Hij heeft nu al vier lieve kinderen. En zo heeft iedereen voor de nacht een veilige plaats tot morgen vroeg. Na een oprecht gebed en enkele grappen slaapt iedereen in. De ervaring leert dat er s morgens nooit gebombardeerd wordt zodat ieder weer naar zijn vertrouwd plekje kan tot s avonds. Het roept voor mij herinneringen op van mijn prilste kinderjaren, hoewel het nu, ondanks alles, rustiger en gemoedelijker is. Toen ik geboren ben is namelijk de Tweede Wereldoorlog uitgebroken (maar dat was echt mijn schuld niet!).
Woensdag 26 september 2012.
Veiligheidshalve heeft het boerengezin tijdens onze avondeucharistie hun veilige kamer beneden al betrokken. Gisteren hebben ze veel geluk gehad. Het bombardement was bedoeld voor een boerderij juist achter de muur en zij wonen juist tegen de muur aan de binnenkant. De man heeft ook een groot projectiel op tien meter voor zich zien neerkomen. Daarom is hij nu wat vroeger komen schuilen. Ook wij gaan maar in de grote kamer onderaan de toren slapen, tot we gerust zijn dat de acties en reacties weer voorbij zijn. Trouwens, mijn kamer heeft twee raampjes en ik ben nog niet van plan die met zandzakken te bedekken, als een Don Camillo in de loopgraven.
11-10-2012 om 17:28
geschreven door Gust Adriaensen
De Nederlandse auteur J. Bernlef, pseudoniem van Hendrik Jan Marsman, geboren in 1937, is overleden.
