Heel de machinerie die op gang gebracht is tegen het ACW, van politieke partijen over individuele politici via journalisten en media tot historici, politicologen en andere academici, heeft maar één bedoeling: het middenveld en in het bijzonder het christelijke middenveld , destabiliseren en de eigen politieke macht vergroten.

In essentie vind je die strijd met wisselende kansen terug in de sociale geschiedenis van de laatste anderhalve eeuw. Denk aan de onverbiddelijke manier waarop de politieke en financiële machthebbers in de tweede helft van de 19de eeuw het Daensisme, het opkomende socialisme en christendemocratie bestreden. Denk aan de pogingen van de laatste decennia om de vakbonden en het middenveld in een slecht daglicht te stellen en hun macht te beknotten.

Het is de natte droom van rechtse extreemliberale politici: een zo sterk mogelijk politiek niveau dat alleen maar hoeft te onderhandelen over de taartverdeling met de wereld van kapitaal en onderneming. Weg met de invloed en de macht van vakbonden, ziekenfondsen en socioculturele verenigingen!

De tienduizenden ACW-leden en -vrijwilligers, de professionele medewerkers, de topbestuurders, weten wat hen te doen staat: verder werken aan interne vernieuwing, fouten corrigeren en zich met kracht verzetten tegen degenen die omwille van hun eigen machtsagenda de ACW-beschadigingsoperatie begonnen zijn.

En vooral: uitkomen voor de onvervangbare waarde van het christelijke middenveld én van hun persoonlijk engagement!

03-03-2013 om 17:41 geschreven door Gust Adriaensen

Geloofsdag over het 'doopsel' in de abdij van Postel

2013 is door paus Benedictus XVI uitgeroepen tot “Jaar van het geloof”. Het Kontaktcentrum van de abdij van Postel organiseert ter gelegenheid hiervan drie geloofsdagen, waarin de sacramenten worden behandeld. De eerste geloofsdag is gewijd aan het doopsel.
Wanneer
za 16/03/13 van 09:30 tot 16:30
Waar
Kontaktcentrum Abdij Postel
Abdijlaan 16, 2400 Mol
Wegbeschrijving, Routeplanner De Lijn
Wie
Pater Nicolaas Gorts
Prijs
€ 20 (Inclusief warme maaltijd)
Contact
gastenkwartier@abdijpostel.be
0496501255

Leeftijd
18+

“Door de doop wordt ieder kind opgenomen in een vriendenkring die het nooit, in leven noch dood, zal verlaten. (…)
Die vriendenkring, die familie van God, waar het kind nu bij hoort, begeleidt het altijd, ook in dagen van lijden, in de donkere nachten van het leven; die kring zal hem troost, bemoediging en licht geven”
(paus Benedictus XVI, in Youcat, p. 116)

Pater Nicolaas Gorts o.praem.,
lic.godsd.wet. en lic.wijsbeg., is prior van de Norbertijnenabdij van Postel en pastoor van de parochie van Postel. Daarnaast doceert hij filo-sofie aan de Norbertijnse priesteropleiding van Vlaanderen en geeft conferenties en retraites.

Nuttige informatie:

Zaterdag 16 maart 2013
Kontaktcentrum, Abdij Postel

02-03-2013 om 20:15 geschreven door Gust Adriaensen

Goede Vrienden,

In het begin van 2013 was  de vrede in Syrië zeer dicht bij. Iedereen leek te beseffen dat buitenlandse machten in Syrië een vreselijk spel hadden opgezet. Iedereen leek akkoord om daarmee te stoppen en een politieke oplossing te zoeken. En plots zitten er in Syrië nog meer zwaar gewapende terroristen en is zelfs de meest fanatieke groep hier in Qara zich aan het verzamelen. Eergisteravond hebben we ze vanop ons dak gezien  met hun zwarte vlag. En terwijl heel de wereld naar de paus kijkt komen de wapenhandelaars in Rome samen om te beslissen nog meer wapens aan de Syrische rebellen te geven. Is nu heel de wereld gek geworden?

Ziehier nog enkele berichten, ook over het ontslag van de paus en de aanstaande tweede Syrië conferentie in Brussel. Als je niet weet wat er in Syrië gaande is, moet je beslist aan die conferentie deelnemen. Je kunt er trouwens ook enkele filmpjes over ons leven in Mar Yakub vinden.

VI/26

Zondag 24 februari 2013, de tweede zondag van de vasten is hier de zondag van de relikwieën. Eigenlijk een ingewikkeld verhaal dat we u besparen.  Vermits de byzantijnse priester abouna Georges ook nu niet kan komen vieren we de Latijnse liturgie met byzantijnse  gezangen en gebruiken, zoals gewoonlijk. Omdat we tijdens de vasten geen dvd of tv bekijken, hebben we deze avond met zijn allen een soort “lectio divina” gedaan, het lezen van een Bijbeltekst en daarrond delen en bidden. Het is een manier waaraan iedereen kan deelnemen. Eigenaardig is wel dat de ‘minst gestudeerden’ hierbij de kostbaarste inbreng hebben. Gedurende de vasten luisteren we tijdens het middagmaal naar enkele Bijbellezingen uit het officie of naar enkele interessante teksten.

Terwijl we gespannen uitzien naar het einde van de oorlog wordt de veiligheid om het klooster er niet beter op. We kunnen nu af en toe vanop het dak van onze Romeinse toren de al-Nousra (Al Qaida) mannen zien    met een mitrailleur op hun terreinwagen en een zwarte vlag. Ze zijn gewoon op de weg voor het klooster. Hebben ze een aanslag gepleegd of gaan ze er een plegen? We staan als het ware oog in oog met hen, zij het gelukkig met een hoogteverschil van 45 meter. De tijd is voor ons zeker nog niet gekomen om op weg te gaan.

Ondertussen genieten we verschillende dagen van een bijna stralende zomerzon overdag, weliswaar met een koude wind. Wat is dat een heerlijk zicht en gevoel in de voormiddag, wanneer het stil is.  Boven zie je de hemel met enkele witte wolken, aan de ene  kant rijzen  de bergen  met op hun toppen nog een beetje sneeuw als een slordige  portie crème-fraiche, aan de andere kant het dorp Qâra dat baadt in het zonlicht. Je krijg de indruk dat je in het heerlijkste vakantieparadijs toegekomen bent. In de namiddag kan het dan weer plots hard gaan waaien en zelfs stormen, waarbij alles wat niet vast staat wordt meegevoerd.

We leven uiteraard mee met het verrassende wereldnieuws van het ontslag van paus Benedictus XVI. Allerlei commentaren vliegen de wereld rond. De meest negatieve komen uit traditionalistische hoek. De historicus Roberto de Mattei erkent wel dat het ontslag wettelijk is, maar vindt het helemaal niet gepast. Er kan volgens hem  geen “dringende reden” voor aangehaald worden. De strafste reactie komt van de filosoof en theoloog Enrico Maria Radaelli. Hij vindt het ontslag filosofisch, theologisch en mystiek onmogelijk. Hij schiet er nogal op los, met zware woorden. Hij beweert zelfs dat de volgende paus alleen een valse paus kan zijn en hij roep Benedictus dringend op om zijn beslissing te herzien. Het doet me denken aan de eisen, ook vanuit traditionalistische hoek, om de besluiten van Vaticanum II af te wijzen en te herzien. Een korte, prachtige commentaar gaf daarentegen  mgr. Bernard Podvin, woordvoerder van de Franse bisschoppenconferentie. Wat is die paus groot! Roept hij uit. En door zijn ontslag maakt hij duidelijk dat er Iemand groter is dan hij. De sterkste beschouwingen, die nu plots opduiken, komen echter van de jonge theoloog Jozef Ratzinger zelf. Het jaar na de gewelddadige mei-revolte van 1968 zegt hij dat we nu een gelijkaardige situatie meemaken als na de Franse Revolutie, die het einde betekende van de middeleeuwen en het begin van de moderne tijd. Paus  Pius VI werd door de Franse soldaten meegevoerd en stierf in 1799 in ballingschap. De goederen van de Kerk werden aangeslagen en de religieuze orden opgeheven.  De Kerk, zo vervolgt  J. Ratzinger, zal een minderheid worden, eenvoudig, arm en behoeftig. Ze zal haar sociale privileges en enorme gebouwen verliezen. Dan zit, vind ik, de oosterse kerk al in de goede richting. Uit deze pijnlijke loutering zal een geestelijke Kerk opstaan die de ervaring van het geloof centraal stelt. En 44 jaar later, op 2 februari 2013 zegt hij echter, als Benedictus XVI, tot 190 studenten uit de verschillende Romeinse seminaries: “… de boom van de Kerk is niet stervende maar groeit telkens weer, ondanks de zware tegenslagen…De toekomst is aan ons. Indien een vals pessimisme zegt dat het christendom zijn tijd gehad heeft, welnu, het begint opnieuw…”..  Wat er van zij, wij hebben besloten gehoor te geven aan de oproep van kardinaal Bertone om extra te bidden voor de Kerk en de nieuwe paus.  Wij hebben een lijst voorzien waarop ieder een dag van stilte, gebed en aanbidding kan aanduiden zodat er vanaf vrijdag tot Pasen  intens wordt gebeden. Deze dag houdt dan in: 2 uur gebed ’s morgens en 2 uur gebed ’s namiddags naast een geestelijke lezing en de vier uur gewone handenarbeid. Het middageten wordt naar de kamer gebracht. Donderdag beginnen we samen met een stille dag, een vastendag en een dag van gebed en aanbidding. Daarna zal er telkens iemand een dag van stilte, vasten, gebed en aanbidding houden. Hoewel we in de vasten niet naar tv of filmen kijken hebben we op woensdag  toch de laatste audiëntie van de paus gevolgd, die massaal werd bijgewoond. Hij gaf een erg hoopvolle toespraak. Hij dankt allen en zegt dat hij beseft dat het  een zware beslissing is om af te zien van de uitoefening van zijn ambt, maar dat zijn krachten afgenomen zijn. Hij zegt dat God het schip van zijn Kerk niet zal laten verdrinken en dat hij altijd geweten heeft dat het niet zijn  Kerk, maar Gods Kerk is en dat God het bootje van de Kerk niet zal laten zinken. Hij voegt er bij dat hij niet naar een privéleven terugkeer, maar dat hij de weg van de Kerk blijft gaan in gebed en in gedachten.

Graag wil ik de tweede conferentie over Syrië in Brussel aanprijzen. Er zullen ook enkele filmpjes over het leven in ons klooster tijdens deze  oorlog te zien zijn. Onze website is al maanden geleden geblokkeerd en bovendien kregen we omwille van de slechte internetverbinding het mooie filmpje (30’) dat de fraters voor Kerstmis al gemaakt hadden, niet geplaatst. Nu wordt het per post bezorgd. Het kon  woensdag meegegeven worden  naar Damascus. Daar nam iemand het mee naar Genève en vandaar wordt het verzonden naar België. Bovendien heeft fr. Jean juist voor deze tweede conferentie een filmpje gemaakt van 10 ‘: eerst in inleiding van 5 ‘ over de toestand in Syrië en dan een filmpje waarin ik o.m. een boodschap geef, waarvan ik de Nederlandse tekst laat volgen samen met het programma van de conferentie en een affiche.

Boodschap aan de initiatiefnemers van de tweede conferentie van de MWS te Brussel

Goede Vrienden van de MWS (mediawerkgroepsyrie), de Verenigingen en Vrienden hiermee verbonden,

Sinds 2 jaar bevindt Syrië zich als in het oog van een orkaan. Dood en vernieling worden echter niet veroorzaakt door een blinde natuurkracht maar door een morele ramp, door wereldheersers en wereldmachten die in Syrië hun eigen belangen willen vestigen. Voor hen hebben het leven van het Syrische volk en de soevereiniteit van dit land geen waarde. Hun belangen staan voorop. Gruwelijke aanslagen door terroristen gepleegd, met vele tientallen doden en een veelvoud aan gewonden, worden door de westerse pers met genoegen vermeld. Ondertussen wordt met behulp van satellietbeelden naar mogelijke bewijzen gezocht om de Syrische regering van misdaden te beschuldigen en dan de macht  over te nemen. Het is niet onze de taak door middel van terroristische aanslagen Syrië te helpen ontwrichten en in een chaos te storten opdat ieder dan zijn belangen kan laten gelden. Dit is een radicale verloochening van de fundamenten van  solidariteit en vrede waarop Robert Schuman,  de vader van Europa, de Europese Unie heeft gebouwd, niet alleen voor de eigen landen, maar ook bedoeld als dienst aan gans de mensenfamilie. Ook jij kunt deze waanzin helpen ontmaskeren en doen stoppen.

Inmiddels zijn de terroristen zich aan het verzamelen in ons dorp Qâra. Op het dak van de Romeinse toren van ons klooster Mar Yakub kunnen  we ’s avonds laat groepen van Al-Nousra met zwarte vlaggen zien verschijnen om elders aanslagen te gaan plegen.

Mensen die zwaarden kunnen maken, kunnen ook ploegscharen maken. Mensen die een land kunnen verwoesten kunnen het ook opbouwen. Binnen afzienbare tijd zal de Syrische bevolking achtergelaten worden, bloedend als een zwaar gewonde langs de weg. Ga jij er dan met een bocht om heen? Of zal jij die vreemdeling zijn, die de “naaste” wordt van het lijdende Syrische volk?

Laten we nu reeds beginnen met de heropbouw van Syrië. Wees creatief en edelmoedig . Als je familie, kennissen of vrienden hebt in Syrië, tracht hen te helpen. En waarom geen verbroedering organiseren tussen uw stad of dorp en een stad of dorp in Syrië? Waarom geen geestelijke verbroedering aangaan tussen uw parochie, uw religieuze gemeenschap, uw abdij … met een parochie, religieuze gemeenschap of christelijke vereniging in Syrië. Het zal meteen een nieuwe bezieling geven aan uw eigen leven. Op die wijze heeft een Franse parochie reeds een geestelijke verbroedering gesloten met onze gemeenschap, en wij met hen, tot vreugde van beiden. Ben je gelovig? Bidt elke dag opdat er in Syrië spoedig een duurzame vrede mag heersen. Wil je als concreet gebaar een bijdrage geven? Schenk  een gift aan een betrouwbare organisatie, of doe het langs deze Mediawerkgroep Syrië. Wil je ons financieel steunen, dan zullen wij samen met de byzantijnse priester in Qara, Georges Louis en christenen van het bisdom Homs, noodlijdenden helpen, over alle geloofsverschillen heen, zoals we tot heden steeds hebben gedaan.

Ik wil de initiatiefnemers  van harte feliciteren en danken voor dit moedig initiatief van de tweede conferentie. Jullie eerste persconferentie in Brussel op zaterdag 26 mei 2012, was ondanks de felle tegenstand een flink succes en ik had nog het geluk daaraan in vrijheid te kunnen deelnemen. Sindsdien hebben jullie op verdienstelijke wijze een waardige plaats in het medialandschap verworven. Deze tweede conferentie zal bij monde van betrouwbare top-sprekers onthullen wat de media nog verborgen houden: hetgeen er werkelijk gebeurt in Syrië en welke de belangen zijn van het imperialistische westen.

Pater Daniël Maes o.praem., Mar Yakub, Qâra, Syrië

IBAN BE 32-068-2083244-02   BIC GKCCBEBB

http://www.facebook.com/pages/Monastery-of-Mar-Yakub-St-James-Syria/416458778418179

02-03-2013 om 15:24 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Een nieuwe paus, geen nieuw geluid', schrijft ene Dani R. Leroy, voorganger bij de liturgische beweging Dominicus Gent, over (sinds gisteren) paus-emeritus Benedictus, de toekomstige paus en het pausdom.

Veel nuances zijn in deze bijdrage van de heer Leroy niet te bespeuren. Hij schept er klaarblijkelijk vooral genoegen in, paus Benedictus (een intellectuele reus én een nederige mens), de toekomstige paus en het pausdom van nul en generlei waarde te verklaren en ze te beschouwen als folklore.

Ook al zegt hij dit artikel op persoonlijke titel te schrijven, de teneur is overduidelijk: de heer Leroy is er vast van overtuigd dat hij formuleert wat vele christenen denken over paus en Kerk, of volgens hem zouden moeten denken. Behoorlijk pretentieus is dat.

Ik kan me moeilijk voorstellen dat paus Benedictus de vloer zou aanvegen met de voorgangers van de liturgische beweging Dominicus in Gent, zoals voorganger Leroy dat doet met de paus. Misschien schuilt er in deze voorganger een gelijkhebberig, agressief minipausje.Want het walmt uit de tekst naar buiten: binnen ons (Gentse)coconnetje beleven wij het ware, progressieve(?) christendom, de wereldkerk kan ons geen bal schelen.

Fundamentalisme op minuscuul, sektarisch niveau.

01-03-2013 om 10:28 geschreven door Gust Adriaensen

26-02-2013 om 21:15 geschreven door Gust Adriaensen

Schande! Schande! Schande!

Na het paardenvleesschandaal dreigt er in dit superrijke landje met steeds maar een aangroeiend aantal arme mensen, een nog veel groter schandaal.

Tonnen vleeswaren zijn uit de rekken van de warenhuizen gehaald. Zij werden als runds verkocht terwijl er ook wat paardenvlees in werd verwerkt. Fraude dus. Maar als voedsel zijn ze perfect in orde.

De voedselbanken hebben aan de warenhuizen gevraagd om over die producten te kunnen beschikken. Maar nee hoor, tot nu toe heeft nog geen enkel warenhuis positief gereageerd.

Liever voedsel vernietigen dan het ter beschikking stellen van noodlijdenden. Schande!

De media, de politici, wij allemaal, zouden massaal moeten reageren tegen dergelijke praktijken en tegen de gigantische voedselverspilling in ons land.

26-02-2013 om 07:50 geschreven door Gust Adriaensen

25-02-2013 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

Danny Vanderveken geeft op uitnodiging van Davidsfonds-Retie, een lezing over RETIES LANDSCHAP EN BIODIVERSITEIT De lezing heeft plaats op maandag 25 februari om 20 uur in G.C. Den Dries, Kerkhofstraat, Retie. Danny Vanderveken, bioloog,  schreef het boek 'Retie- Veranderend Landschap'. Zoals in zijn boek, plaatst hij de veranderingen die zich doorheen de eeuwen voltrokken in het landschap van de Kempense gemeente, in het grotere kader van de evolutie van de hele Kempen. Een aanrader voor al degenen die geïnteresseerd zijn in de ontwikkeling van de Kempense regio.

24-02-2013 om 21:24 geschreven door Gust Adriaensen

Vrijdag 15 – vrijdag 22 februari 2013

In het grote avondgebed van de vasten wordt op vrijdag de acathist-hymne gezonden ter ere van Onze Lieve Vrouw rond de versierde icoon van Maria die omgeven is door alle profeten en profetieën die de menswording van Jezus hebben aangekondigd. De hymne zelf was al in de 8^e eeuw zeer populair in oost én west. Ze wordt a-cathist (niet zittend, dus rechtstaand) gezonden.  Het is een alfabetische lied bestaande uit 24 gezangen over de menswording, de kindsheid van Jezus en over Maria, Maagd en Moeder. De oorsprong is niet heel duidelijk. In 626 werd Constantinopel door vandalen bedreigd en patriarch Serge zou het initiatief genomen hebben om met deze icoon van Maria op de wallen te staan en heel de nacht de voorspraak van Maria af te smeken. De stad werd beschermd en de vandalen verdwenen. Dit is voor ons een aanleiding om na de lange completen intens te bidden voor de bescherming van Syrië en de vrede. We hebben deze namiddag in een conferentie overigens begrepen dat Abraham niet alleen de vader van de gelovigen is maar ook de vader van het gebed. Hij was in staat, door zijn voorspraak, om de steden Sodom en Gomorra van de ondergang te redden. Hij had de prijs van 50 rechtvaardigen kunnen verminderen tot 10 rechtvaardigen. Bij de aanwezigheid van deze 10 zou de stad gespaard blijven. Helaas werden er zelfs geen  tien rechtvaardigen gevonden.

Zaterdagmorgen is er plots weer geen elektriciteit, geen telefoon en geen internet. Er werden herhaaldelijk ontploffingen gehoord, zij het ver weg. Driemaal zitten we voor drie uur zonder elektriciteit en dan nog eens van s’ avonds tot zondagmorgen.  Dat zijn we niet meer gewoon. Ineens leven we weer zoals de eerste christenen in de catacomben.

Tegen de avond gaan Jean, David en ik naar de vluchtelingen, de drie moslimfamilies die bij ons onderdak hebben, om hen te condoleren bij het overlijden van hun oude moeder (92 jaar). Abdel Massih was gisteren al gegaan. Het is een heel ritueel. Ze ontvangen ons met een brede glimlach, twee omhelzingen en een kus op de schouder.  De vrouwen en de meisjes groeten ons van ver en verdwijnen. Aan het rouwen om een overledene nemen geen vrouwen in het openbaar deel. Wij zeggen de geijkte formule: Allah jirchamna – God weze ons barmhartig.  Dan moeten we op de plaats gaan zitten waar moeder altijd zat.  Wij hebben een mooie icoon van O.L.Vrouw van Libanon (Harissa) bij, die ze meteen een ereplaats geven aan de muur. David en Jean geven een flinke uitleg, waaraan ze erg geïnteresseerd zijn, over Maria, de moeder van Jezus, die ook veelvuldig in de koran met eerbied vermeld wordt.  Onze fraters spreken al een flink woordje Arabisch. Het is pure evangelisatie. Wat echt deugd doet is dat die mensen zo dankbaar, oprecht en  zo open zijn. Na tweemaal een slokje koffie gedronken te hebben uit hetzelfde tasje, wordt er thee gezet, op de gewone wijze. Voor ieder een glaasje met veel suiker. Wij hebben daarna een goede reden om ons te verontschuldigen en te vertrekken omdat we de eucharistie gaan vieren.

Onder het avondeten wordt nog een boeiend initiatief geregeld. Montigny-Voisins, een parochie nabij Parijs,  heeft langs moeder Agnes-Mariam een vraag aan de gemeenschap gericht om een geestelijke verbroedering aan te gaan. Zij bidden voor ons en wij voor hen. De pastoor is een jonge dynamische  en bezielde priester. Zij hebben de voornaamste intenties opgeschreven die wij onder elkaar verdelen. Ik zal bidden voor de pastoor en zijn parochieraad. Moeder Agnes-Mariam is al begonnen met iedere dag een geestelijk woordje te geven per gsm, zoals de pastoor gevraagd heeft.  Er waren meteen al 180 parochianen die hierop ingeschreven hebben en deze korte meditatie  dus dagelijks ontvangen.  Hiervoor geven ze dan een kleine vergoeding. Onze fraters zoeken van ieder een foto uit om die toe te zenden aan de parochie. In de inkomhal van de kerk zal dan ieder van ons te zien zijn mét aanduiding van de intentie waarvoor ieder bidt.  In ieder geval een bijzonder creatief initiatief dat navolging verdient.

Voor de zondagseucharistie  is abouna Georges deze keer gekomen. Vandaag is het in de byzantijnse liturgie de zondag van de orthodoxie of van de iconen. De iconoclasten vormden zowat het laatste gevaar dat een ware ravage hebben aangericht in het oosten. Zij wilden de afbeeldingen van de iconen vernietigen en verbieden. Het oecumenisch concilie van Nicea van 787 verklaarde plechtig dat met de iconen niet die beelden vereerd worden maar de werkelijkheid en de mysteries die ze afbeelden. Dit wordt de eerste zondag van de vasten herdacht en gevierd. Na de mis hielden we dan ook een processie met alle beschikbare kostbare en minder kostbare iconen. Tijdens de mis was er weer een vurige preek en daarna gebed voor de bescherming van Syrië. Abouna Georges vertelt de laatste ontwikkelingen. Het leger is bezig de terroristen te verjagen in Aleppo en in Damascus. Van beide kanten verzamelen ze nu in Qara. Al Nosra is nu ruimschoots in Qara vertegenwoordig en bij  manifestaties worden er nu openlijk spandoeken van Al Qaida meegedragen. Al Nosra is de meest extreme en radicale groep van de jihadisten. Ze zijn zelfs door de VS als terroristische organisatie erkend (wat nog niet wil zeggen dat ze onder de tafel niet gesteund worden om Syrië te ontwrichten). Je zult wel niet jaloers zijn dat de eindstrijd mogelijk bij ons wordt uitgevochten. Ook bidden we uitdrukkelijk voor de christenen. Vooral vanuit de orthodoxe kerk is er grote hoop. De drie nieuwe patriarchen (de maronitische, de koptische en de orthodoxe) zijn drie grote geestelijke leiders met een brede vorming. De nieuwe orthodoxe patriarch vertelde in een van zijn  eerste toespraken dat het bidden om eenheid niet volstaat maar dat er nu stappen kunnen en moeten gezet worden.

Deze zondag en de volgende dagen is er weer een flinke tijd stroomonderbreking.  Daarom verzamelen we voor het avondeten boven in het zaaltje waar een houtkacheltje (na veel rook) de nodige warmte geeft. En op het kacheltje worden de thee en de falafels warm geraakt. We zitten hier gezellig. En omdat we in de vasten geen filmen bekijken wordt vanavond wat gedeeld rond een of andere evangelietekst waardoor men geraakt is.

Maandag en dinsdag wordt door de fraters hard gewerkt om de binnentuin (40/30 m) om te spitten en klaar te maken om allerlei groenten te kweken. De zon schijnt in de voormiddag, al is de hemel met slierten witte wolken bedekt. Ondertussen horen we vanuit de verschillende minaretten van Qâra de gebeden over het terrein klinken. Wij bidden mee maar hopen toch dat het niet tot echte “schietgebeden” komt. Het ziet er in Qâra op dit ogenblik niet goed uit. Spanningen alom en ellenlange rijen mensen die trachten wat brood te bemachtigen. Inmiddels is er op de grote weg nabij Nabek weer een overval geweest waarbij de neef van onze Aiman gedood werd. Hij zat in een bus met een vijftal reizigers vanuit Damascus toen de bus door terroristen onder vuur werd genomen en hij in het hoofd werd getroffen. Toch verwachten we hier dat er over een maand vrede zal zijn. Zo blijven we intens verder ijveren en bidden.

Woensdag is er plots weer heel de voormiddag en een deel van de namiddag geen elektriciteit. Daarom gebruiken  we ’s middags een falafel met een tas thee  in het zaaltje boven bij het houtkacheltje. En wanneer we ’s avonds aan tafel gaan valt de elektriciteit weer uit tot een stuk in de nacht. Er zijn echter zovele mensen die het hier met veel minder moeten stellen, vooral in de streek van Aleppo waar de Turken 1500 fabrieken en bedrijven hebben  leeggeplunderd en waar mensen geen werk, geen eten, geen veiligheid hebben, allemaal onder goedkeurend applaus van het ‘democratische westen’.

’s Avonds komt onze Aiman terug van de begrafenis van zijn neef. Merkwaardig is wel dat Aiman een hele vracht groenten bij had, gekregen voor het klooster. Mogelijk hebben de gulle gevers even weinig als wij en toch delen ze mee. En het is niet de eerste keer dat we dit meemaken.

Donderdagmiddag worden, zoals gewoonlijk in de vasten, de profetieën van die dag  gelezen in het Arabisch en het Frans. Daarna wordt vrijuit verteld en gedeeld. Vandaag is er weer een aanslag gebeurd in Damascus met een auto vol springstof. Er schijnen vele doden en gewonden te zijn. Het juiste aantal zullen we later vernemen. Wanneer iemand zegt dat het een reden is om intens te b lijven bidden voor de vrede in het land, voegt  onze Libanees er bij dat we niet mogen vergeten te bidden voor de leiders in Amerika en Europa, dat ze met hun moordplannen zouden stoppen.

23-02-2013 om 08:14 geschreven door Gust Adriaensen

BIJBELMIDDAG

21-02-2013 om 09:57 geschreven door Gust Adriaensen

20-02-2013 om 20:37 geschreven door Gust Adriaensen

Het geeft te denken dat de media vooraf al op de hoogte waren van de nu fel omstreden en bekritiseerde Aalsterse 'SS-carnavalsact' en er uitvoerig over hebben bericht, zonder ook maar één woord van afkeuring of protest.

Ook de geviseerde politieke partij en politici durfden het niet aan zich te verzetten tegen het plan. De Wever zei: 'Ze doen maar' en de Aalsterse burgemeester liet weten dat carnaval 'het hoogfeest is van de freedom of speech'. Op het 'carnavalsfeest' zelf liet deze burgemeester zich breedlachend belagen door 'SS-officieren' en werd hij door 'SS-topmensen' uitgeroepen tot de 'beste burgemeester' ooit. Want met carnaval, zeker in Aalst, moet alles kunnen, nietwaar.

Nu rollen de journalisten over elkaar heen om die carnavaleske 'nazigrol' te veroordelen. En wedden dat geen van de politici die vooraf het allemaal niet erg vonden of die de verdediging ervan op zich namen, nu helemaal niet meer durven kikken of een totaal ander geluid laten horen?

19-02-2013 om 08:55 geschreven door Gust Adriaensen

Bas Heijne, essayist van het NRC-Handelsblad, publiceerde onlangs naar aanleiding van het aftreden van paus Benedictus, een artikel onder de titel 'De conservatieve zeepbel'.

De 'gefnuikte' paus dient eerder als aanleiding voor een analyse van het (ethisch) conservatisme en komt in de rest van het stuk eigenlijk amper voor. Maar toch kan Heijne het (in zijn klaarblijkelijke alwetendheid) niet laten te stellen dat Benedictus gefaald heeft. Waarop Heijne steunt om nu al mee te zingen in het koor dat de jubelzang aanheft 'Benedictus heeft gefaald, alleluia!' maakt hij niet duidelijk.

En als Heijne schrijft dat Benedictus symbool staat voor de 'conservatieve droom' (uiteengespat of niet), dan verengt hij het begrip 'conservatief' tot een aantal ethische opvattingen omtrent in het bijzonder seksualiteit, abortus, euthanasie.

Nog los van de vraag wat precies de inhoud is van 'conservatief' en 'progressief', en of daarover eensgezindheid bestaat, wordt door Heijne en co. geen aandacht geschonken aan de opvattingen en standpunten van Benedictus omtrent sociaal-economische problemen, de vrede, de internationale relaties, het respect voor ieder individu, enz. En die zijn in de hoe dan ook simpele opdeling conservatief-progressief, eerder progressief.

Opvallend is ook dat wat Heijne formuleert als kenmerkend voor het 'hervonden conservatisme' van o.a. Dalrymple, Scruton, Burleigh ', de aandachtige lezer niet onbekend is: het is allemaal al eens door de Vlaamse profeet van het conservatisme, De Wever, geuit en beleden.

Heijne zegt over dat 'hervonden conservatisme' van Dalrymple, Burleigh...en je kan er niet naast lezen of luisteren: dat is ook het conservatisme van De Wever, dat het gefaald heeft, dat de droom al 'uiteengespat' is. Heijne schrijft: ''De woorden van Burleigh pasten perfect bij die tijd – de jaren van de conservatieve droom. De fatale ontkenning van culturele waarden, de uitholling van de goede smaak, de intellectuele slonzigheid van links – het moment was gekomen om de samenleving de rekening te presenteren.Het grote kwaad was relativisme:van onze moraal, van onze identiteit, van onze cultuur.' Dat zijn  grotendeels dezelfde opvattingen als degene die De Wever in diverse krantenartikels en gesprekken over het vooral ethische conservatisme,uitte. De analyse van Heyne liegt er niet om: 'Overal waar het intellectuele conservatisme politiek handen en voeten krijgt, toont het zich benepen, nostalgisch of vijandig en hysterisch. Overal zie je gematigde conservatieven gegijzeld worden door radicale geloofsgenoten, die zich revolutionairen wanen...'.

Ook al blijkt tot nu toe dat het conservatisme à la De Wever, duidelijk geïnspireerd door o.a. Dalrymple, Scruton, Burleigh, in Vlaanderen electoraal succesvol is(misschien evolueert een en ander in Vlaanderen wat trager), dan ziet de toekomst voor het Vlaamse conservatisme, als de analyse van Heijne klopt, er niet bepaald rooskleurig uit. Ook de 'Vlaamse' conservatieve droom moet dan onvermijdelijk 'uiteenspatten'.

18-02-2013 om 10:01 geschreven door Gust Adriaensen

Zaterdag 9 – vrijdag 15 februari 2013

Omdat de Maronieten op deze zaterdag het feest vieren van hun stichter, de heilige Maron, heeft de maronitische patriarch Bechara Boutros Rai in Bab Touma, de christelijke wijk van Damascus, een indrukwekkende dienst gevierd, die we hebben opgenomen en ’s avonds bekeken. Ook onze melchitisch-katholieke patriarch Gregorios III Laham was aanwezig, samen met een flinke menigte  gelovigen. Hun dienst is nog gedeeltelijk in het oud Syrisch. Er werd gebeden voor de vele slachtoffers in dit land, voor de vier miljoen ontheemden, voor de christenen, dat ze in het land zouden kunnen blijven, voor de vrede. Het was een getuigenis van eenheid tussen de christenen van Libanon en Syrië. De heilige Maron en de Maronieten  vertegenwoordigen een belangrijk deel  van de ware ziel van de christenen in het Midden-Oosten.

Wat deze viering van de heilige Maron rond de patriarch in Damascus betekende, hebben we pas de volgende dag vernomen. Moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel zijn met het konvooi van de maronitische patriarch vanuit Libanon meegekomen naar Damascus en hadden ons graag verrast met hun plotse  terugkeer (na 8 maanden!) maar verderop was de weg afgesloten en ze zijn dus daar gestrand en later moeten terugkeren naar Libanon.  De viering van de heilige Maron  heeft wel een nieuw zelfbewustzijn bewerkt onder  de christenen.  Ook hebben meer dan 700 terroristen in Damascus zich overgegeven aan het leger en velen die zich wilden overgeven werden door hun eigen medeterroristen gedood. Anderzijds is het minder geruststellend dat de terroristen zich nu verzamelen… in Qâra. Ook de terroristen willen de druk opvoeren: op de grote weg hebben ze een bus aangevallen en verder weer drie priesters ontvoerd.  Sommigen menen dat de terroristen en hun westerse broodheren zich nu op Libanon zullen richten om daar vooral de sjiiten als mikpunt te nemen.

In de byzantijnse liturgie is de voorbereiding van de vasten al sinds enkele zondagen begonnen. Vroeger was dat in de Latijnse liturgie trouwens ook, met de drie zondagen: septuagesima (7^e  zondag voor Pasen), sexagesima (6^e) en quinquagesima (5^e). Een gebruik dat al vanaf de 7^e eeuw bestaat.. In de byzantijnse liturgie heet deze zevende zondag voor Pasen, de zondag van “de tyrophagie” of de zuivelproducten. Deze zondag is de laatste dag dat er zuivelproducten worden genuttigd, overeenkomstig  de oude discipline van de vasten. Hier is dit nu nog de algemene regel. In  het officie wordt de val van het eerste mensenpaar herdacht, het is de gedachtenis van “het verloren paradijs”. De eucharistie mag ik nogmaals voorgaan in een feestelijke mengeling van oost en west.

En ’s avonds kijken we weer naar een aangrijpende film: het leven van Jozefina Bakhita, een Soedanees meisje, dat als slavinnetje werd mishandeld en gemarteld.  Uiteindelijk kocht een hardvochtig man haar en bracht haar naar Italia als dienstmeisje voor zijn dochter, totdat ze religieuze werd in een klooster in Venetië, waar ze eind 19^e eeuw stierf. Het is een wonder hoe haar lijden en vernederingen haar juist zacht hebben gemaakt. Heel haar leven is een getuigenis van geweldloos verzet, zuiverheid van hart, blijheid,  goedheid en meeleven met het leed van anderen. Hierdoor heeft ze de hardheid van de mensen om haar heen omgevormd tot barmhartigheid. In 2000 werd ze heilig verklaard.

Tijdens de vasten worden er goede maaltijden klaar gemaakt en er wordt ook hard gewerkt, o.a. de kleine binnentuin (40/30 m) wordt gans omgespit. De maaltijden zijn met vele bonen, rijst, spaghetti, groenten en fruit, maar zonder vlees of zuivelproducten. ’s Morgens drinken de meesten alleen maar een tas thee. Op de middag worden de vespers gebeden waarna de heilige Mis volgt. ’s Avonds worden de lange “grote completen” van de vasten gezongen, die ruim een uur duren. De dag begint met een uurtje stil gebed, voor de  zusters in de kerk, voor de fraters in de kapel van de toren. Onder het middageten wordt meestal de profetie en het evangelie van de dag hernomen, waarover dan informeel van gedachten wordt gewisseld. En dit levert soms toch wel mooie getuigenissen op.

Maandag kijken en luisteren we tijdens het middageten naar het lange interview dat de Syrische tv Adounia gisteravond heeft uitgezonden met moeder Agnes-Mariam. Ze vermijdt iedere politieke uitspraak maar blijft vanuit humanitair en religieus standpunt de misdaden aanklagen tegen het Syrische volk en land vanwege criminele bendes, gesteund door het buitenland. Ze klaagt de uitbuiting van vluchtelingen aan in de omliggende landen.  De internationale gemeenschap geeft geld, waarvan men niet weet of het bij de behoeftigen terecht komt en ondertussen worden meisjes en vrouwen systematisch misbruikt en verkocht zonder dat hiertegen iemand iets onderneemt.

Tijdens de eucharistie van dinsdag begint plots de kerk te daveren vanwege ontploffingen, waarna we schoten horen. Tegen het einde van de mis doet zich nogmaals hetzelfde voor. Na de mis gaan we niet buiten langs het atrium (dat een  glazen dak heeft) maar verzamelen we  in de crypte totdat we weten wat er gaande is. Bij dergelijke acties is het klooster trouwens al twee  keren in de prijzen gevallen. Rondvliegende scherven kunnen dodelijk zijn. Van onze ‘engelbewaarder’ alawiet en onze medebroeder Libanees vernemen we dat  terroristen naar het anti-Libanongebergte  gevlucht zijn en nu door het leger worden  bestookt. Het is dus iets verder weg dan we dachten. Hopelijk zijn het stilaan de stuiptrekkingen van de terroristen.

Al is de echte vasten hier al op maandag begonnen en niet vandaag op aswoensdag zoals in de Latijnse liturgie, in de plechtige completen van de vasten lassen we vanavond ‘een asoplegging’ in. ’s Avonds laat is er weer een ontploffing in de buurt te horen. En donderdag komt er in de voormiddag een helikopter overgevlogen en daarna horen we schieten.  Het blijft onrustig maar voor ons schijnt er niet direct extra gevaar te zijn.

Van harte wil ik tenslotte de vreedzame manifestatie aanbevelen die voorzien is voor zaterdag16 februari van  13.00 u tot 15.30 u bij de Israëlische ambassade, Binnenhof 47  DEN HAAG  om de blijvende destructieve houding aan te klagen van Israël in het Midden-Oosten en in Syrië (zie mediawerkgroepsyrie.wordpress.com).

17-02-2013 om 21:20 geschreven door Gust Adriaensen

17-02-2013 om 13:41 geschreven door Gust Adriaensen

17-02-2013 om 07:18 geschreven door Gust Adriaensen

16-02-2013 om 16:27 geschreven door Gust Adriaensen