De heer Pinxten is professor in de antropologie aan de Gentse universiteit en in een krantenartikel laat ook hij zijn licht schijnen over de steeds vaker opduikende bewijzen van wetenschappelijke fraude.

Zijn stelling is dat meer controle op de onderzoekers het fraudeprobleem niet zal oplossen. In de eerste plaats moet er een intense dialoog tussen beleidsmensen en onderzoekers opgestart worden over de aard van het onderzoek.

Dat is een waardevolle benadering maar in Pinxtens  exposee zijn enkele heel merkwaardige dingen te vinden.

Hij laat namelijk  uitschijnen dat onderzoeksfraude niet zo erg is als onderwerp en resultaat 'niet echt een onontwijkbare impact op de hele maatschappij' hebben. Zoals, aldus Pinxten, de sociale psychologie. En misschien hoort dan ook wel de antropologie in die categorie thuis. Andere koek is natuurlijk, nog volgens Pinxten, wanneer het (frauduleuze) onderzoek, de economie betreft.

Dat is natuurlijk een zeer discutabele en voor elke intellectueel en onderzoeker met enig zelfrespect, onacceptabele waardebeoordeling. Bovendien holt Pinxten op die manier zijn eigen bekommernis om het vrije, onafhankelijke onderzoek dat 'niet ondergeschikt gemaakt wordt aan de economie', uit.

24-04-2013 om 08:45 geschreven door Gust Adriaensen

Dit landschap lijst ik in:

gras en bloemen
een weelderig palet
daarbovenuit de jonge struiken
en de sombere bomen
hoog in de lijst
zweeft een wolk
het blauw voorbij

wees niet gehaast
neem nog wat tijd

op de rand van bos en wei
staat wellicht een ree
aandachtig
of een vlucht duiven
zwenkt de omlijsting binnen
verdwijnt naar het zuiden...

Is daarmee het schilderij compleet?

niet dat ik het zeker weet
maar het is nu zo intens van mij
dat ik het volmaakt tevree
opberg in de galerij
van mijn geheugen.

22-04-2013 om 08:29 geschreven door Gust Adriaensen

Vrijdag 12 – vrijdag 19 april 2013

Deze vrijdag  werken nagenoeg allen aan de tijm (‘zaatar’: de blaadjes van de steeltjes verwijderen). Ze geven veel stof af. Sommigen zijn al vanaf 7.00 u bezig en eindigen om 17.00 u, met een onderbreking van het middagmaal. En inderdaad, ’s avonds is de aanvankelijk onoverzichtelijke berg ongeveer weggewerkt, tot opluchting van iedereen. In de loop van de week komen daar nog andere kruiden bij zodat in het geheel 200 kg kruiden op het einde van de  week meegegeven kunnen worden met een vrachtwagen naar Libanon, waar ze verkocht worden (tijm, rozemarijn, salie, melisse, ijzerkruid, citroenkruid, laurier, “rozen van Damascus”, duizendblad, linde, munt, bernagie…). De andere dringende werken moeten even wijken. Er is immers nog de grote verrijzenisicoon van 1,30/3,66 m, besteld door de Grieks-Melchitisch-Katholieke aartsbisschop van Beiroet  voor zijn kathedraal, die al meerdere iconen heeft door deze gemeenschap geschilderd. En er is verder nog werk aan het herstel van de uitgebrande kamer en gang (inhoud, houten plafond, muren), die stilaan geverfd kunnen worden. Verder worden er nog verschillende kleine iconen vervaardigd.

De derde paaszondag is in de byzantijnse liturgie toegewijd aan de “myrophores”, de vrouwen die welriekende kruiden dragen naar  het graf van Jezus. Zij stonden onder he kruis en trotseerden de spot. Zij zorgden voor de voorlopige begrafenis van Jezus. Bij Jezus’ sterven was er immers niets voorzien en omdat op vrijdag avond de grote sabbatrust begon, konden ze alleen maar zorgen voor een voorlopige begrafenis, geholpen door twee geheime leerlingen van Jezus, mannen van de hoge raad: Jozef van Arimathea en Nicodemus. Maria Magdalena en de andere vrouwen wachtten ongeduldig het einde van de sabbatrust af om Jezus’ Lichaam liefdevol  te gaan balsemen. Zo snellen ze naar het graf, op zondag, s’ morgens vroeg. En daar ontdekken ze tot hun verbazing dat Jezus verrezen is. Maria Magdalena zal dan ‘de apostel van de apostelen’ worden. Deze vrouwen worden hier in het oosten  geëerd als een voorbeeld van het standvastig geloof en van het apostolaat van de vrouw in de Kerk. Gelukkig is abouna Georges vanuit Qâra gekomen zodat we nog eens een byzantijnse zondagseucharistie konden vieren. Meteen daarna werd de baby Fadia gedoopt. In de byzantijnse ritus horen doopsel, vormsel en eucharistie bij elkaar. Het doopsel gebeurt door onderdompeling, tot jolijt van iedereen, behalve van de baby. Het was een feestelijke gebeurtenis.  

Tevens wist abouna Georges ons weer het nodige nieuws te vertellen. In het oude orthodoxe kerkje van Qâra zijn weer dieven binnengedrongen en hebben zes oude iconen gestolen. Vroeger werden reeds alle iconen gestolen  en enkele dagen later teruggebracht. Deze keer zal het moeilijker zijn ze terug te vinden. Vervolgens heeft het leger op drie punten buiten Qâra post gevat en is zo begonnen aan een langzame omsingeling. De weg naar Damascus is nagenoeg beveiligd en onder controle van het leger. In Quousseir heeft al Nousra echter een verschrikkelijke misdaad begaan met een christelijke vrouw die werd gemarteld, gedood en verminkt, op een wijze die te gruwelijk is om te vertellen. En dit alleen omdat zij een goede christelijke vrouw was. Sommigen hier kennen deze vrouw. Zo openbaart zich de satanische aard van deze beweging.

Deze zondagnamiddag bestaat de ontspanning in het rondjes fietsen op de grote (geplaveide) binnenkoer. Met een vroegere container zijn vijf fietsen meegegeven, bedoeld om boodschappen te kunnen  doen in het dorp Qâra. Wegens de aanwezigheid van al Nousra en aanverwante confrérieën is daar nu geen sprake van. Met groot en klein hebben we nu getracht ons af te reageren op deze fietsen in een soort collectieve ‘home-training’ en, zoals altijd, hebben de kinderen er het meeste plezier in.

Terwijl we dinsdagmiddag, zoals naar gewoonte, de eucharistie vieren, hoor ik plots achter mij allerlei oneerbiedig gerommel en gestommel. Al vlug blijkt dat het bombardementen zijn. Er zijn geen helikopters of vliegtuigen mee gemoeid, het blijkt allemaal van op de grond te gebeuren. Achter het dorp, tegen de autostrade stijgen rookpluimen op (volgens onze schildwachten). Het blijft ook onder het middagmaal nog voortduren. Hoewel het een eindje hier vandaan is, vermijden we veiligheidshalve op die momenten toch alle open ruimtes. En in de refter zijn al lang de nodige voorzorgsmaatregelen genomen: alle ramen zijn met zandzakken toegedekt. We nemen ons voedsel in eenvoud en blijdschap van hart als in een ruime, luxueuze loopgracht. En ’s avonds laat, horen we opnieuw bombardementen en ontploffingen in volle hevigheid. Enkele rebellen hebben blijkbaar in hun overmoed soldaten willen aanvallen maar hebben daarmee een harde reactie uitgelokt.

Omwille van onze veiligheid leven we nog steeds opgesloten in onze eigen gebouwen als in een soort familiale gevangenis. Vanuit deze fysische beperktheid hebben we evenwel een steeds ruimer inzicht gekregen in het  huidige wereldgebeuren. Vanaf het begin hadden we  begrepen dat hetgeen de westerse media uitkraamden over “de vreedzame burgeropstand” pure manipulatie was. Geleidelijk ontdekten we beter de drijfveren van het hele poppenspel: de Bilderberg groep, de stinkend rijke en (al)machtige families Rotschild en Rockefeller, (de ‘hogepriesters’ van de ‘globalisatie’ of nieuwe wereldorde met ‘paus’ David Rockefeller, 98 jaar!), Wall street, de wapenindustrie, de vrijmetselaarsgeest, het hechte verbond van het westen met de fundamentalistische islam die overal mee het vuile werk moet doen… En alles wordt toegedekt met schitterende slogans: “Vrijheid voor Irak” rechtvaardigde de vernietiging van deze oudste beschaving, de “Arabische lente” en een “Nieuw Midden Oosten” waren de maskers voor de gruwelen in heel de Arabische wereld. En de “Vrienden van Syrië” voerden dit mooie land tot aan de rand van de afgrond. En nu is de wereldbevolking ongeveer murw genoeg om naar een “wereldbestuur” en  een heerlijke “nieuwe wereldorde” te verlangen! De acties daarvoor gaan onverminderd verder. In de derde wereld moeten oorlogen de wereldheersers helpen om de grondstoffen te stelen en meteen die armoezaaiers te elimineren.  In het rijke westen worden bankencrisissen en economische rampen uitgelokt. Zij moeten de mensen wijsmaken dat morgen de hemel op ons valt als we niet gelijk welke dictatoriale en draconische regeling aanvaarden. De zogenaamde “opwarming van de aarde” is het middel waardoor iedereen en alles onredelijk kan worden belast. Ondertussen worden de fundamenten van het leven en het samenleven wereldwijd afgebroken door het massaal doorvoeren van abortus, euthanasie, “eugenetische” en veterinaire manipulaties van het menselijk leven en vooral door het afschaffen van het huwelijk, basiscel van iedere samenleving.

In een dergelijke wereld is er  uiteraard geen plaats voor God, de Schepper en Christus de Verlossder.. We mogen niet  meespelen en hebben ook geen recht om openlijk van ons geloof te getuigen. Toch zeggen we: Een wereld zonder God is een hel! En al hebben we geen recht om gelijk te hebben, toch hebben we gelijk. Deze menselijke nieuwe wereldorde is het beest uit het laatste Bijbelboek, de Apocalyps hoofdstuk 13, dat door heel de wereld vol bewondering wordt aanbeden met grootspraak en godslastering,  zodat niemand nog kan kopen of verkopen als hij/zij het teken of de naam van het beest niet draagt… En wij getuigen luide dat we - zelfs zonder enig maandelijks inkomen - oneindig meer waard zijn dan al het goud van de Rotschilds en de olie van de Rockefellers samen. Deze wereld zal vergaan met alles wat ze bevat. Wij zijn geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, verlost door Jezus Christus en door zijn Geest nu reeds deelgenoten van zijn verrijzenis. Dat is de echte en blijvende werkelijkheid. We leven van de immense liefde en barmhartigheid van Christus Jezus. Dat hebben de eerste christenen ons geleerd. Het machtige Romeinse Rijk heeft het christelijk geloof en de Kerk met wortel en al (bijna) uitgeroeid, maar is zelf als een levenloos geraamte in elkaar gestort, terwijl de Kerk en het christelijk geloof schitterden als nooit voorheen.  Zij zijn ons voorbeeld om de Kerk en onze christelijke levenswijze  voortdurend te zuiveren en te richten op Christus. Zo zal het blijven gaan tot het einde der tijden.  Petrus zei het al: “Redt u uit dit ontaarde geslacht” (Handelingen 2, 40). We trachten de “tekenen van de tijd” te begrijpen en ons niet vast te klampen aan wat voorbijgaat. We leven in de wereld maar gaan niet op in deze wereld. We hechten ons  aan de enige Heer en God van de geschiedenis: Jezus Christus, gestorven en verrezen.  Heer, ontferm u over ons en laat Uw Rijk komen.

19-04-2013 om 19:29 geschreven door Gust Adriaensen

S A M E N K O M S T

VAN WOORD, ZANG EN GEBED

op gebedszolder ‘de Ark’ te Postel

(in de oude brouwerij van de Abdij, voorbij ‘De Beiaard’)

Vrijdag 26 april 2013

Aanvang 20:00

OM HET HART VAN HET EVANGELIE

Chanan van Es, een Messiaanse Jood, leest en predikt

het Evangelie van de verzoening door het bloed van Jezus Messias.

Na afloop (plm. 21:30) is er koffie en ruime gelegenheid tot vragen stellen.

        ~ IEDEREEN IS VAN HARTE WELKOM ~

Vrijwillige bijdrage in een collecte.

16-04-2013 om 21:13 geschreven door Gust Adriaensen

16-04-2013 om 08:55 geschreven door Gust Adriaensen

14-04-2013 om 14:11 geschreven door Gust Adriaensen

Vrijdag 6 – vrijdag 12 april 2013

Er moeten voorzorgsmaatregelen genomen worden. Met pijn in het hart hebben we afscheid genomen van het soennitisch gezin op de boerderij, met hun vier kleine kinderen. De boerderij ligt aan de andere kant van het terrein, tegen de ringmuur. Verder op, buiten het terrein, bevinden zich evenwel enkele boerderijen die haarden van verzet zijn.  Wanneer er gevochten wordt zal dit boerengezin de meeste brokstukken krijgen. Het is dus onverantwoord hier kleine kinderen te laten spelen. Het waren lieve ouders en kinderen en bovendien harde werkers  We hadden een zeer goede band met hen. De weinige keren dat we nog op het terrein konden komen en de boerderij bezoeken was het telkens een plezier om met die kleine kinderen te spelen. Verder zullen we afscheid moeten nemen van onze ‘engelbewaarder’, de man die vanaf het begin als conciërge bij ons is. In alle omstandigheden heeft hij ons geholpen en beschermd.  Zijn vrouw is al maanden geleden naar een veiliger plaats vertrokken, maar hij wilde blijven. Hij is echter de enige alawiet in heel de streek en dus nu de meest gezochte persoon.  Hij staat dag en nacht onder spanning. Hij zal elders samen met een gezin, dat ook verbonden is met deze gemeenschap, zich blijven inzetten voor de gemeenschap. En in zijn plaats komt een man van een gezin, dat ook met de gemeenschap verbonden is maar dat omwille van de oorlog naar hun moeder getrokken is die weduwe is. Zijn gezin blijft daar maar hij komt voorlopig naar hier om de contacten van de gemeenschap met de buitenwereld te verzekeren.

De Syrische lente is nu echt begonnen. Zaterdag heeft de zon lang en flink geschenen. Dan is er voldoende warm water voor iedereen en  moet er onderling niet afgesproken worden om een douche te nemen. Dat is de laatste tijd anders geweest. Om de paar dagen hadden we echt stormweer, zonder regen. Mogelijk gaat het weer nu geleidelijk keren en wordt het warm. De kleine (40/30 m) binnentuin staat vol met allerlei groenten en het is een plezier om daar nu in te werken. Anderzijds moet er met man en macht gewerkt worden aan een zending die over enkele dagen weer naar Libanon kan meegegeven worden voor de verkoop, o.a. vele zakken tijm. De blaadjes moeten nog van hun steeltjes gescheiden worden. Een hele gevangenisbevolking zou hiermee dagen lang zoet gehouden kunnen worden, maar omdat we niet weg kunnen  zullen we het zelf maar doen.

In de namiddag horen we enkele ontploffingen. Het nieuws doet de ronde dat het leger stilaan de terroristen in Qâra gaat aanpakken. We bereiden ons voor op een woelige nacht, maar het is zo rustig als het kan. Er zijn zelfs maar twee heel korte stroomonderbrekingen. Later vernemen we de ware toedracht. Enkele van de strafste terroristen wilden afweergeschut plaatsen om legerhelikopters neer te halen, ,o.a. achter onze muur. Gelukkig hebben de zwaargewichten van de oppositie in Qâra hen duidelijk gemaakt dat dit een zeer slecht idee is. Daarop zal het leger onverwijld reageren, waarbij de terroristen zwaar zullen aangepakt worden met mogelijk zware bombardementen op het dorp. Het afweergeschut werd niet geplaatst. Verder bereikt ons het nieuws dat al Nousra in Homs aangeboden heeft om hun wapens neer te leggen op voorwaarde dat ze vrije aftocht krijgen. Het leger vertrouwt dit niet en is er nog niet op ingegaan. Trouwens, zij zijn nu goed geïnformeerd en kunnen gemakkelijk met het dubbel aantal terugkeren. In elk geval zijn er wel tekenen dat ook al Nousra zijn enthousiasme aan het verliezen is.

Vandaag is het de zondag van Thomas, die ondertussen in de Latijnse ritus door  Johannes Paulus II tot de zondag van de goddelijke barmhartigheid uitgeroepen is. Misschien is de barmhartigheid van de Vader inderdaad in  onze tijd de meest vergeten waarheid, welke langs zr. Faustina nu in herinnering werd gebracht. ’s Avonds  worden enkele dansjes opgevoerd door de zuster van de sacristie samen met de kinderen. Deze zuster is nogal creatief in muziek, zang en dans. Ze hebben gepaste, kleurige kleedjes aan en ontpoppen zich als echte oosterse danseressen op de muziek van charismatische en joodse liederen.

Met de oorlog tegen Syrië wordt heel hoog spel gespeeld. Het westen en zijn bondgenoten willen kost wat kost dit land ontwrichten om het eindelijk in hun macht te krijgen, om zich van de energievoorraden te verzekeren, om heer en meester te zijn  op deze strategisch belangrijkste plaats in het Midden Oosten en om een sterke macht te vormen tegen Iran, Rusland en China. Zij menen het zich niet te kunnen veroorloven dit land in welvaart, vrijheid en vrede te laten verder leven, zonder dat zij hier hun macht kunnen laten gelden. Daarom hebben ze hier, zoals elders, de “creatieve chaos” willen brengen. Anderzijds blijkt dat Syrië door zijn innerlijke eenheid en zijn  decennia lang leven in vrede met alle etnische groepen veel sterker is dan de belagers hadden gedacht. “Volksopstand” en “burgeroorlog” zijn westerse zeepbellen gebleken. De mogelijkheid die overblijft zijn de massa’s terroristen die nog kunnen proberen het land te ontwrichten. De radicale en onberekenbare al Nousra  spelen hierbij een steeds grotere en dubbelzinnige rol. Maar de hoger genoemde landen zullen dit ook niet zonder meer laten gebeuren.  Bovendien komen er scheuren in de westerse eenheid. De bevolking begint steeds beter te beseffen dat de oorlog in Syrië een samenzwering is van het westen. De Fransen, de Amerikanen, de Turken… protesteren steeds luider tegen hun eigen regeringen. En deze landen kunnen  hun eigen problemen niet meer aan. Syrië kan deze oorlog nog vijf jaar volhouden maar kunnen deze landen hun aanvallen nog zo lang uithouden? Gaan zij niet verplicht zijn hun steun te zoeken bij die landen die juist Syrië steunen: Brazilië, Rusland, Indië, China, Zuid Afrika (Brics)? Regering en leger zullen ondertussen rustig verder doen om het land geleidelijk te zuiveren van terroristen, al blijft dit zeer moeilijk omwille van de laffe houding van het westen, die hen blijven steunen en nu mee profiteren van de gruwelen van al Nousra.

De vooruitzichten zijn in de twee richtingen immens. Indien het westen met zijn Arabische bondgenoten Syrië alsnog kan ontwrichten om er hun heerschappij te vestigen, zal dit voor hen, denken zij, een enorme toename zijn van rijkdom aan energiebronnen én aan macht in heel het Midden Oosten en in heel de wereld. Syrië zal dan wel een islamitische dictatuur worden, als cadeau voor de geleverde diensten van Saoedi-Arabië en Qatar. Maar daar geeft het westen niets om. Verder zal Syrië verdeeld zijn, “gelibaniseerd”. De verschillende groepen zullen gescheiden worden en elk hun woongebied toegewezen krijgen,  zodat ze elkaar blijven uitmoorden (zoals in Irak, Libië, Tunesië, Afghanistan…). Daar maakt het westen zich evenmin zorgen om. Trouwens, dan is er  weer een goudmijn meer voor de wapenindustrie. Christenen zullen nagenoeg verdwijnen, want in de verdeling van Syrië is er geen eigen plaats voorzien voor de christenen.  Zij moeten weg omdat zij de getuigen zijn van het onrecht van het westen. En daar geeft het westen helemaal niets om. Het westen is zijn  christendom al lang beu. (Maar vergeet niet, heren wereldheersers: het christelijk geloof en de Kerk zijn de enige werkelijkheden uit de mensengeschiedenis die telkens opnieuw verrijzen en al uw instellingen en landen zullen overleven!)

Als Syrië stand houdt, zijn aanvallers kan afslaan en uiteindelijk de vrede kan herstellen zal het een modelland worden - gelouterd door deze wrede oorlog -   niet alleen voor het Midden Oosten maar voor heel de wereld. Het zal een land zijn dat vrij is van het westers imperialisme én van de islamdictatuur. Een land waar alle etnische groepen en geloofsgemeenschappen in vrede met elkaar samen leven, nog veel bewuster dan voorheen al gebeurde. Een land waar ook de christenen ten volle zichzelf kunnen zijn: het deeg in het dagelijkse brood van de samenleving en de getuigen van het Rijk Gods op aarde. Christenen die in kleine groepen leven, bescheiden, alleen steunend op en levend van de kracht van het geloof in de gestorven en verrezen Heer Jezus. Jammer, dat de christenen in het westen  dit nauwelijks begrijpen en nog veel minder steunen. Gelukkig blijkt onze franciscaanse jezuïet, (die ze hier baba Roma noemen), dit wel te begrijpen.

Uiteraard bidden en ijveren wij er voor, dat deze oorlog eens eindigt en Syrië, mogelijk zwaar gewond en gelouterd, geestelijk versterkt uit deze ellende zal opstaan. In een  Vlaams kerklied zingen wij: “Als God ons thuisbrengt uit onze ballingschap,  dat zal een droom zijn…”. Zing je mee? Dank  u wel.

12-04-2013 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

10-04-2013 om 22:51 geschreven door Gust Adriaensen

09-04-2013 om 09:14 geschreven door Gust Adriaensen

07-04-2013 om 14:36 geschreven door Gust Adriaensen

Goede Vrijdag 29 maart – vrijdag in de Paasweek 5 april 2013

Deze voormiddag van de Goede Vrijdag is het nagenoeg volmaakt stil in heel het (groot) huis. Het gebed gisteravond heeft ook tot deze morgen vier uur geduurd. Pas om elf uur komen we nu in de kerk samen voor de “koninklijke uren”: primen, terts, sext, noon, die samen twee uur duren. ’s Middags eten de meesten wat droog brood en drinken er een tas thee bij. Voor de kinderen, en hen die het willen of nodig hebben wordt een eenvoudige maaltijd voorzien.  Om half vier volgen de vespers  die ook twee uur duren. Hierin is de processie voorzien met het “epitaphios’, versierd doek waarop de grafleggen van Jezus is afgebeeld. Daarna wordt de graflegging herdacht. Het doek wordt met vele welriekende kruiden bestrooid, alsook het evangelieboek dat op het doek wordt gelegd. Er wordt nog veel parfum op gesprenkeld, die heel de kerk vult. Om 18.00 u volgt de dienst van de “myrophoren” of dragers van de parfum. Deze dienst duurt drie uur en een half. Hierin is een kleine pauze voorzien waarbij de zuster een tas thee serveert. De vele strofen, die allen op dezelfde indringende wijze worden gezongen, zijn als de klaagzangen van Maria en de vrouwen bij het graf van Jezus. Tegelijk drukken deze strofen hun geloof, hoop en liefde uit. Op het einde is er nogmaals een processie met het ‘epitaphios’. Hierna wordt een kleine maaltijd gegeven en is het al tijd om zich in stilte terug te trekken.

In de voormiddag van de Stille Zaterdag  is zowat iedereen rustig aan het poetsen zoals anders op zaterdag. Om 13.00 u komen we samen voor de vespers van deze Goede Zaterdag. Het is een dienst van ruim anderhalf uur met o.m. de vele schriftlezingen die op een of andere wijze een verwijzing zijn naar de verrijzenis (schepping, Jesaia over het Nieuwe Jeruzalem, het Paasfeest uit Exodus en Jozua, profetie van Sophonie, de profeet Elie en de opwekking van de zoon van de weduwe van Sarepta, het ‘offer’/ de ‘binding’ van Isaak, Elisé en de opwekking van de zoon van  de Sunamitische, Daniel en de drie jongelingen in de vuuroven…).  Hierna wordt een eenvoudig middagmaal genomen. In de namiddag heerst er een gezellige drukte om de paaswake voor te bereiden. De kinderen schilderen paaseieren, de kerk wordt prachtig versierd en een van de medebroeders heeft het op zich genomen  om morgen voor de feestmaaltijd te zorgen, zodat de zusters eens vrij zijn. Abouna Georges zal zeker ’s avonds en ’s nachts niet kunnen komen en daarom voorzien we een Latijnse Paaswake in de hoop op zondag middag een byzantijnse liturgie te kunnen vieren.

Om het voor mij niet te zwaar te maken, nu ik nog niet op volle kracht ben, houden we de paaswake niet om middernacht maar beginnen we om 10.00 u buiten op de grote koer. Zoals uit dode stenen vuur geslagen wordt, zo wordt gevierd dat Jezus werkelijk vanuit de dood verrezen is. Zoals we dag na dag leven vanuit de schepping, de natuur, zonder dat iemand precies weet hoe de schepping ontstaan is, zo leven we als gelovigen en als Kerk van de verrijzenis. Schepping en verrijzenis overstijgen uiteindelijk ons begripsvermogen. Het begin van de viering verloopt traditioneel in het duister, wat hier geen probleem is vermits de elektriciteit al vanaf de late namiddag is afgesloten tot morgen vroeg. We vieren heel de dienst zo plechtig mogelijk met een mixt van Arabische, Spaanse, Gregoriaanse, Franse, Engelse en Vlaamse gezangen. De lofzang op de Paaskaars doe ik helemaal in het Vlaams en het refrein wordt flink meegezongen: Laat juichen… Het is al een eind over middernacht als we alles volbracht hebben. Hierop volgt een glaasje warme chocomelk en we kijken nog even naar de dienst in de St Pietersbasiliek te Rome met paus Franciscus (ondanks het ontbreken van elektriciteit , maar met behulp van ups).

Op Paaszondag om 13.00 u telefoneerde abouna George om te zeggen dat het toch niet veilig genoeg was om te komen en zo hebben we dan opnieuw de Latijnse ritus van de paasmis gevierd, weliswaar met byzantijnse gebruiken en gezangen. Na de mis was  er de zegening van de eieren. Hierna werden nog gedurende lange tijd paasliederen in verschillende talen gezongen en gedanst. Om half vier begaven we ons in het atrium aan tafel voor het middagmaal zodat we voor de rest van de namiddag niet veel anders meer te doen hadden. ‘s Avonds heeft niemand nog echt honger, er wordt een kleinigheid gegeten en er is wel een flink gebak voorzien terwijl we naar het weekoverzicht kijken van CTV, de Vaticaanse tv. De massavieringen in Rome zijn geweldig, indrukwekkend en hartverwarmend. Toch denk ik dat we ook met onze vieringen voor ’n zestiental mensen het christelijke geloof ten volle vieren. Het was vandaag werkelijk een vreugdevolle paaszondag voor iedereen.

Deze dagen heten hier “paasdagen” en  “de week van de vernieuwing”. De poorten van de iconostase blijven heel de tijd open en de priester bewierookt terwijl hij in de linkerhand een kleine versierde paaskaars vast houdt.

Tot onze blijde verrassing verschijnt abouna Georges plots op deze maandagmiddag. Op weg gaan blijft voor hem evenwel erg gevaarlijk. Hij is gelukkig zelf een Arabisch figuur met (kleine) zwarte baard.  We vieren meteen de byzantijnse paasliturgie en beginnen buiten aan de kerkdeur met de zogenaamde “aanval” op de poorten van de hel. Driemaal slaat de priester met het kruis op de deur en roept: “Doet open voor de Koning van de Glorie!” Van binnen wordt (door de duivel) gevraagd: “Wie is deze Koning van de Glorie?” Uiteindelijk gaat de kerkdeur open en treedt de priester met de gelovigen binnen. Deze week wordt iedere dag de paasmis gevierd en iedere avond de vespers van Pasen gezongen. Bij zowat iedere gelegenheid en overal wordt ‘Al Masiehou qam…’ gezongen en gedanst: “De Messias is verrezen uit de dood; Hij heeft de dood overwonnen  door de dood en het leven geschonken die in het graf zijn”.

Woensdag in de voormiddag komt een delegatie van de soennitische families, die in de nieuwbouw opgevangen zijn, ons een Zalig Pasen wensen. Uit veiligheid zijn  wij toch hen niet meer gaan bezoeken. Nu is het weerzien des te hartelijker. En er worden al volop plannen gemaakt. Als de oorlog eens voorbij is en zij terug naar hun vernielde huizen in Quosseir kunnen,  zullen ze ons uitnodigen bij de watermolen aan de Orontes. Ze zullen een schaap slachten en feest vieren. Wat wordt er gelachen. Welnu, dat is Syrië.

De voorbij drie dagen zijn eigenlijk vakantiedagen, feestdagen, zondagen geweest. Vandaag donderdag hernemen we weer min of meer het gewone leven. Deze avond bidden we bijzonder voor de stichter van Les Scouts de Cluses (Haute Savoie, Frankrijk) die vandaag overleden  is. Pierre  Devant had de profetische inspiratie om vanuit het Carmel klooster van Reposoir  in 1981 de arme kloosters in Polen te helpen. Hulpgoederen werden verzameld en in containers naar Polen gebracht. Het was het begin van een internationale hulp aan 21 landen, geheel gebouwd op vrijwilligers, vrije giften en vrije inzet. Hun inspiratie vinden ze in Jo 20, 21: “Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u” Na een bezoek van moeder Agnes-Mariam hebben Les  Scouts de Cluses ook Syrië in hun programma opgenomen. 

Nog twee verheugende berichtjes. Er was deze week  weer een gelegenheid om een en ander mee te geven naar Damascus en vandaar naar Beiroet. Met man en macht worden zakken amandelen ingepakt en zakjes met verschillende soorten thee, allemaal netjes voorzien van het etiketje van de gemeenschap. Bovendien zijn er kleine, mooie icoontjes met bladgoud versierd. Als dit alles veilig in Libanon geraakt, zullen vrienden aldaar zorgen voor de verkoop en zo hebben we dan weer wat inkomen. Verder is er een enthousiaste brief van de pastoor van een parochie uit de voorsteden van Parijs, waarmee we tijdens de vasten een intense geestelijke verbondenheid hebben onderhouden. Hij wil deze band verder zetten en wij ook. Inmiddels is er in zijn  parochie een soort hernieuwde uitstorting van de hl. Geest bezig. Tijdens de Paasdiensten waren er 19 doopsels (kinderen, jongeren en volwassenen). In plaats van de 3 eerder kleine  kerken op zijn parochie (voor 200 personen) heeft hij een grote ruimte van de gemeente moeten huren voor 900 plaatsen om de diensten van de Goede Week en Pasen te kunnen vieren.

Onder het middageten lezen we de aandoenlijke brief van de zusters van S. Jozef van Aleppo.  Zij blijven leven onder kanonschoten en mitrailleurvuur van ’s morgens tot ’s avonds en van ’s avonds tot ’s morgens. Aleppo, eens het economisch hart van Syrië, is een ruïne, 1300 fabrieken zijn verwoest, 130.000 families zitten zonder werk. Er is geen elektriciteit.  In hun hospitaal zijn een aantal dokters vertrokken en durven niet terugkeren. Enkele anderen blijven voor hun veiligheid in het hospitaal en leven zo gescheiden van hun familie. Apotheken zijn leeggeroofd en verwoest. De rebellen gebruiken de medicamenten voor zichzelf. Iedere dag wordt gehoopt dat het vliegveld weer open gaat en bevoorrading brengt. Ze wachten op mazout voor de generator die alle machines moet doen draaien. Op straat lopen mensen rond (ook advocaten en ingenieurs) die gelijk wat trachten te verkopen om wat geld te hebben. Kinderen verkopen sigaretten en kauwgum. Hun scholen zitten vol met vluchtelingen. Vooral christenen worden bedreigd. Drie priesters, naast anderen, werden gekidnapt en niemand weet waar ze zijn. Meerdere kerken zijn verwoest en hele dorpen verlaten. Het vergroot de uittocht van de christenen. Op 19 maart (feest van St. Jozef) hebben terroristen met chemische wapens 25 Syrische burgers gedood en tientallen verwond, waarover de westerse media met geen woord hebben gerept. Integendeel, el Assad wordt aangeklaagd voor het gebruik van chemische wapens! Het lijden verenigt evenwel christenen en moslims,  die elkaar in edelmoedigheid trachten te overtreffen door elkaar wederzijds te helpen, met gevaar voor eigen leven. De meisjes breien truitjes – met de wol die ze gekregen hebben - voor de kinderen. De ‘internationale gemeenschap’ blijft ondertussen wapens leveren aan deze rebellen en wast haar handen in onschuld. Onze kracht ligt in het gebed, zo schrijft zr.  Marguerite van de zusters. van St. Jozef, vanuit het hospitaal van St. Louis op 23 maart 2013. Zij dankt voor de geestelijke, morele en financiële hulp en besluit: “Moge de verrezen Heer ons allen sterken in het geloof en de hoop om te blijven getuigen van zijn liefde. Zalig Pasen”. Waar blijven onze moedige oorlogsjournalisten om van deze echte slachtoffers in deze weggemoffelde  oorlog eens een reportage te maken, in plaats van zich te laten misbruiken door rebellen in een van hun kampen in Jordanië, Libanon of Turkije? VRT-ploeg, waar wacht je op!

De houding van de Syrische regering en zijn  president tegenover de toestand in het land kun je duidelijk opmaken, enerzijds uit de grote toespraak van de president op 6 januari, die eigenlijk vooral een bemoediging was voor de bevolking en het leger, dat met zovele jonge gesneuvelde soldaten het volk tot heden heeft beschermd. Anderzijds  verscheen er in de Sunday Times  van 3 maart een lang interview met Bashar el Assad. De journaliste  begint meteen met alle aanklachten  tegen de president vanwege de westerse politici, die willen dat hij opstapt omdat hij zogenaamd “buiten de werkelijkheid” leeft,  “in de hypocrisie” en dat ze hem willen aanklagen voor misdaden tegen de menselijkheid.   Hierop geeft hij klare antwoorden die aantonen dat deze politici zelf buiten alle redelijke werkelijkheid en internationale rechtvaardigheid leven. Hij legt ook duidelijk uit hoezeer de UNO-instellingen nu gepolitiseerd zijn en helemaal niet streven naar rechtvaardigheid en vrede. Het doden van een half miljoen Irakezen, het vernietigen van de oudste beschaving en het actief instellen van een chaos die menigte mensen blijft doden zijn het rechtstreeks gevolg van de Amerikaans-Engelse inval (onder het motto: ‘Vrijheid voor Irak” en ‘gerechtvaardigd’ door de leugen over de massa vernietigingswapens!) Toch is het niet mogelijk in de UNO hiertegen (en de vele andere dergelijke misdaden tegen de menselijkheid) een aanklacht in te dienen, juist omwille van deze gepolitiseerde instellingen. Laat mij erbij voegen  dat op die wijze een van de grootste criminelen uit de moderne geschiedenis, zoals Henry Kissinger, de nobelprijs voor de vrede kreeg! En nu gaan ze hen,  die het Syrische volk uitmoorden de hemel in prijzen en el Assad aanklagen omdat hij zijn volk blijft beschermen en het land verdedigen. Heren topcriminelen, weet dat jullie luidsprekers eens zullen stilvallen en dat  de waarheid dan duidelijk zal worden. De echte centra van waaruit de huidige meest misdadige  organisaties werken zijn  Washington, New York, Brussel en London. Wel verheugen we ons over het feit dat madame Ashton inmiddels namens Europa geen wapens blijkt te willen leveren aan de rebellen, tegen het standpunt van Frankrijk en Engeland in. Moge het een klein begin zijn van een ommekeer.

05-04-2013 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Als Vermeersch de Kerk over de hekel haalt (zijn meest favoriete bezigheid), juichen de linkse papenvreters. Als hij het hoofddoekenverbod bepleit, wordt hij bejubeld door de rechtse moslimhaters.

03-04-2013 om 10:42 geschreven door Gust Adriaensen

Op het podium van de Ronde van Vlaanderen, kon nummer 2, Sagan zijn handen niet thuishouden. En dat lokte een soms amusante storm van commentaar en protest uit. Volgens sommigen een onwillekeurige speelse (!) reactie na een zware inspanning. Volgens anderen een verfoeilijke grensoverschrijdende vorm van primitief seksisme. Hoe dan ook: not done, op een podium ten aanschouwe van honderdduizenden toeschouwers en kijkers.

Het gedrag van Stoute Sagan roept ook andere vragen op omtrent het obligate  'gebruik' van kusmeisjes. Is dat ook geen vorm van seksisme? Overigens, wie kiest deze dames en op basis van welke criteria worden zij uitverkoren om op een podium de lippen te tuiten? Spelen in die keuze, godbetert, niet vooral seksistische overwegingen mee?

Hebben koersorganisatoren (bijna uitsluitend een mannelijke aangelegenheid) er al ooit aan gedacht een wielrenster te laten kussen door twee knappe binken? Of enig lijfelijk contact in het overwinningsritueel te voorzien tussen bv. Cancellara en twee prettige jongemannen of tussen Vos en een koppel babes? En wat natuurlijk ook mogelijk is: gewoonweg weg met dat seksistische gedoe op de wielerpodia.

Er is nog werk aan de winkel voor het Vrouwen Overleg Komitee!

03-04-2013 om 10:17 geschreven door Gust Adriaensen

Wat moet Europa doen in Syrië?

Open brief aan de heer Herman Van Rompuy, voorzitter van de Europese Raad

Excellentie,

Uw inzet voor Europa in de huidige moeilijke tijd krijgt de steun van de Europese staatshoofden en regeringsleiders. Zij hebben u in uw functie bevestigd, waarvoor ook ik u wil gelukwensen.

U zit als het ware op de stoel van Robert Schumann, de vader van Europa. Hij was, zoals u zelf, een overtuigde christen. Zijn politieke inzet was doordrongen van zijn christelijke principes, die uiteindelijk de meest universele en authentiek menselijke waarden zijn. Toen hij in 1950, samen met Konrad Adenauer en de Gaspari ‘de gemeenschap van kolen en staal’ begon, waaruit uiteindelijk de Europese Unie is gegroeid, was dit een bijdrage aan de economische welvaart. Er was echter veel meer. Hij bracht verzoening tussen de toen gezworen vijanden: Frankrijk en Duitsland. Zijn voornaamste bekommernis ging naar de fundamenten van verzoening, dialoog, samenwerking, solidariteit en vrede met een groot respect voor de eigenheid van ieder volk. Bovendien wilde hij op deze grondslagen een Europa als een dienst aan en solidariteit met alle landen en volkeren.

U weet dit alles beter dan wie ook. Wat u wellicht minder goed weet, is wat er werkelijk in Syrië gebeurt. Sta me toe hierover enige eigen ervaring mee te delen. Ik ben een eenvoudige burger, niettemin een Europese burger, sinds enkele jaren levend en werkzaam in Syrië. Ik heb voor de oorlog met volle teugen genoten van de gastvrijheid van dit volk, van zijn behoorlijke welvaart, vrijheid, vrede en vooral van de diep ingewortelde wil om met alle verschillende etnische groepen en geloofsgroepen in vrede samen te leven. In Damascus, Qâra en elders was ik te gast in menig gezin, zowel moslim als christen. Nooit heb ik enig verschil in gulheid en gastvrijheid ondervonden. En nog veel minder enige vijandigheid. Inmiddels is Qâra een verzamelplaats geworden van terroristen en een van de gevaarlijkste plaatsen in Syrië.

De door het Westen en zijn Arabische bondgenoten genoemde ‘volksopstand’ heb ik zien geboren worden. Zoals naar gewoonte wandelden wij door Qâra, bezochten hier en daar een zieke in een familie, deden enkele inkopen om dan samen met enkele jongens van de parochie bij de byzantijnse priester gezellig te eten. Ditmaal was het na het vrijdagavondgebed ongemeen druk aan de centrale moskee. Een vijftiental vreemde mannen en jongeren schreeuwden wild leuzen tegen de president en tegen Syrië om er foto’s en filmpjes van te maken. De pastoor vertelde dat er sinds kort enkelen extra geld verdienen door deze foto’s en filmpjes aan Al Jazeera te bezorgen. En u weet hoezeer Al Jazeera tot op vandaag het westers nieuws manipuleert. De werkelijkheid is dat er in Syrië nooit een ‘volksopstand’ is geweest en nooit ‘een burgeroorlog’ vanuit de bevolking. Regering, volk en land bleken vanaf het begin slachtoffer van een lang voorbereide, goed geplande samenzwering van buiten af.

Hoe talrijk, groot of verborgen de belangen en motieven ook mogen zijn voor Amerika, Israël, Europa, Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar, de wijze waarop zij tot heden dit soevereine volk en land mee hebben uitgemoord en ontwricht, is een misdaad tegen de menselijkheid. Het aandeel van Europa daarin is de meest radicale verloochening van al zijn princiepen. Wellicht is Syrië strategisch een van de meest belangrijke plaatsen voor wereldheersers. Syrië is evenwel een van de weinige bolwerken die stand gehouden hebben tegen het alles vernietigend westers imperialisme. De Syrische president heeft ooit de grenzen met zijn gebuur willen openen en Turkije als vriend ontvangen. Inmiddels heeft Europa een militair hoofdkwartier daar aan de noordgrens met Syrië om de uitgebreide terroristenkampen tegen Syrië te steunen. Uiteindelijk heeft Turkije onder meer alle fabrieken in Aleppo - het economische hart van Syrië - ontmanteld, geplunderd en verwoest. Het is de Europese vriend met de dolk achter de rug, die graag zijn droom van het Ottomaanse Rijk wil herstellen. Syrië is tenslotte het laatste bolwerk tegen de radicale fundamentalistische islam en daarom een doorn in het oog van Saoedi-Arabië en Qatar, ook goede vrienden van het Westen, die zeer rijk en machtig zijn en de grootste financiers van het terrorisme heel de wereldbol rond. Terwijl hun eigen samenleving een schandvlek vormt op de mensenfamilie, willen zij kost wat kost de lekenstaat Syrië, die zoveel vrijheid geeft aan iedereen, ook aan de in hun ogen verachtelijke ‘ongelovigen’ omvormen tot een radicale islamdictatuur. Zij zijn graag bereid voor het Westen het vuile werk te doen. Het Westen kan dan beslag leggen op de energierijkdommen van het land en hier zijn macht vestigen. Het volk zal uitgemoord zijn, het land - zoals al zovele anderen - vernietigd en alle zelfverklaarde ‘vrienden van Syrië’ zullen hun aandeel in de rijkdom en de macht kunnen uitbouwen tegen de andere regionale grootmachten. Weet evenwel dat eens de maskers zullen vallen. Ook deze oorlog zal zijn ‘Nürnberg’ kennen. Dan zal blijken dat de ‘as van het kwaad’ niet door Damascus liep, maar wel langs Washington, New York, Brussel en Londen.

Als christen behoor ik tot de meest onpartijdige groep in Syrië. Als autochtone bevolkingsroep hebben christenen een groot aandeel gehad in de Arabische Renaissance en leveren ook nu hun bijzondere bijdrage aan de Arabische cultuur. Samen met de andere kleinere groepen en de moslims zijn zij in alle geledingen van de samenleving vertegenwoordigd en bouwen zij mee aan deze lekenstaat volgens de strikte regels van de lekenstaat en de afwijzing van iedere tegenstelling op grond van etnische afkomst of geloofsgroep. Bovendien hebben christenen geen enkele ambitie om een machtsgroep te vormen of als zodanig een deelname in de macht na te streven. Zij steunen alle goede hervormingen en zijn aan geen enkele partij gebonden. Zij zijn als kleine en eerder arme groep het deeg in het dagelijks brood van de Syrische samenleving en willen zo in alle vrijheid en eenvoud blijven getuigen van hun geloof in Jezus Christus en van het Rijk Gods op aarde. Zo zijn wij tot heden in staat geweest noodlijdende families te helpen over alle etnische en geloofsverschillen heen en worden op gelijke wijze ook door hen beschermd en gesteund. Wilt u werkelijk weten wat er in Syrië gebeurt, luister dan naar de herhaalde noodkreten van onze patriarchen, de meest betrouwbare en onpartijdige getuigen.

Excellentie, het is niet de taak van Europa om mee te helpen de Syrische regering en zijn president omver te werpen, de bevolking verder uit te moorden en het land te ontwrichten. Inmiddels hebben president, regering en volk hun wil om in onderlinge eenheid verder te leven - ondanks de gruwelijke buitenlandse samenzwering - voldoende getoond. Dit is de echte grootheid van het volk. Er zullen zeker vele tekortkomingen en gebreken zijn in het bestuur en in de samenleving. De laffe wijze waarop het Westen met zijn bondgenoten voortdurend de vele goede hervormingen - met als voorlopige hoogtepunten een nieuwe constitutie en een nieuw parlement – heeft trachten te boycotten is evenwel onaanvaardbaar en ook Europa onwaardig. 

Wat kan Europa doen? Ophouden met iedere leugen over de werkelijkheid in Syrië over te nemen en te verspreiden. Ophouden verdere steun te geven aan de omverwerping van regering en staatshoofd. Ophouden rechtsreeks of onrechtstreeks verdere moordaanslagen en verwoestingen aan te richten. Houd ook op met het huichelachtige onderscheid tussen de extreem radicale al Nousra en het vrije Syrische leger, dat noch vrij, noch Syrisch, noch een leger is. Is het voor u zo’n goed nieuws wanneer uw familie uitgemoord wordt door criminele bendes van het vrije Syrische leger en gelukkig niet door al Nousra? Houd op met steeds nieuwe drogredenen uit te werken om alsnog een militaire interventie te bewerken en het land te vernietigen. Zijn het tenslotte niet de Amerikaanse onbemande drones, die men wil inzetten en waardoor in andere landen de laatste jaren al duizenden onschuldige burgers werden vermoord? Houd op met de voorbereiding van een aanval met chemische wapens, die het Westen zelf wil plegen om daarna met valse getuigenissen, beelden en filmen de schuld aan de regering en de president te geven en dan op laffe wijze toe te slaan. Weet dat de meerderheid van alle slachtoffers in deze oorlog jonge soldaten zijn, die hun leven gaven om hun volk te beschermen. Vergeet ook niet dat de oudste beschaving en een tweeduizend jaar oud christendom in Irak vernietigd werd, toen nog door de Amerikaans-Engelse coalitie onder het motto: ‘Vrijheid voor Irak’, ook met de leugen van de niet bestaande vernietigingswapens. En de onmenselijke vernietiging van Libië door het westers imperialisme - met de actieve steun van Europa - hebben we allen recent uitgebreid kunnen volgen.

Wat kan Europa doen? De soevereiniteit van het Syrische volk en land erkennen, van Turkije eisen dat het al wat het gestolen heeft uit Aleppo teruggeeft en alle fabrieken herstelt en Syrië meehelpt opbouwen. Wie een land mee vernietigt moet het ook mee opbouwen, niet als verwoester en rover, maar met respect voor de bevolking. Wees een staatsman en geen terroristenleider. Treed in dialoog met de regering en de president van Syrië, van aanschijn tot aanschijn. Door nu Syrië te steunen en te helpen zult u pas een Europeer worden. Bovendien zal Europa door dialoog en samenwerking veel beter in staat zijn de eigen crisis te bestrijden dan door hier de grondstoffen te komen stelen, een volk uit te moorden en er zijn macht te vestigen.

Excellentie, de huidige aanval van Europa op Syrië is mensonwaardig. Het lijden van het Syrische volk is een steeds luidere schreeuw om hulp. Stop de waanzin! Het is genoeg geweest. Europa moet opnieuw gegrondvest worden op de authentieke fundamenten van de universele menselijke waarden. Zonder deze waarden heeft Europa geen zin en geen toekomst. Dan is het alleen nog maar in staat om Syrië nog meer mee te verwoesten. Europa: geen Euro zonder Pa. Wanneer u wilt meewerken om hierin een positieve ommekeer te bewerken en zo meehelpt de lijdensweg van het Syrische volk te beëindigen, verdient u de naam van tweede vader van Europa of ‘her stichter’ van Europa, wat ik u van harte toewens. Zo niet, kunt u helaas geen menswaardig politicus genoemd worden, laat staan een christen.

Pater Daniël Maes o. praem., Postel-Mol - monasterium Mar Yakub, de Orde van de eenheid van Antiochië, Qâra, Syrië,

Pasen 2013.

30-03-2013 om 07:39 geschreven door Gust Adriaensen

'Hij zei: "Het is volbracht."

Daarop boog hij het hoofd en gaf de Geest.

29-03-2013 om 12:33 geschreven door Gust Adriaensen

VI/30

Zaterdag 23 – Goede Vrijdag 29 maart 2013

Al sinds dagen heb ik nauwelijks deelgenomen aan het liturgisch gebed, omwille van de koude kerk en me beperkt tot de dagelijkse eucharistieviering. Toch volg ik geboeid de byzantijnse ritus. Ook voor hen begint nu de week van Palmzondag en deze zaterdag noemen ze de “zaterdag van de heilige en rechtvaardige Lazarus”. In de oudheid verlieten  de monniken nu hun  kluizenarij om samen de diensten van de “Grote Week” te vieren. Vandaag werd niet de “opwekking van Lazarus” gevierd maar de  maaltijd die ter zijner ere gehouden werd “zes dagen voor Pasen”. De vrome pelgrim Egerie vertelt ons hoe dit in de vierde eeuw in Jeruzalem gevierd werd. Van haar verhaal heb ik ondertussen als bedlektuur kunnen genieten.

Deze middag vieren we de eucharistie in verbondenheid met de begrafenis van die oude (84 j), gerespecteerde Mohammed Saïd Al-Bouti in de  Omajjaden moskee in Damascus. Hij werd door een zelfmoodterrorist vrijdag gedood. Al tweemaal eerder had hij een aanslag overleefd. Nu werd hij gedood samen met 49 anderen, terwijl hij een onderricht aan het geven was in de moskee van Al-Imane (het geloof). Laffer kan moeilijk. De ‘god’ van deze dader(s) is duidelijk de satan zelf. We vieren dat Jezus  gestorven  is voor de eenheid en de redding van alle volken. En Jezus is ook niet  per toeval gestorven, maar door  de beslissing van wereldheersers vermoord. De geschiedenis herhaalt zich. Deze man verscheen dikwijls in het openbaar om de mensen aan te sporen in eenheid en vrede met elkaar als één familie te blijven leven. Ik heb deze man destijds gezien bij de begrafenis, hier in de buurt , van de broer van Salim, de tweede man van Syrie. Deze Salim is ook een erg goed man, gerespecteerd om zijn sociale inzet voor iedereen. Samen met abouna Geoges en de fraters vertegenwoordigden wij het klooster Mar Yakub. Het was een fameuze plechtigheid in een enorme tent. Zowat de top van heel het land bleek aanwezig te zijn. We groetten met de hand op het hart en dronken het aangeboden tasje koffie. We kregen waarempel een plaats achter de ministers en voor de bisschoppen en achteraf een omhelzing van Salim zelf, die zijn dank uitsprak voor onze tegenwoordigheid. Ja deze oude man die nu vermoord werd, sprak langdurig op deze begrafenis. U zult het me hopelijk niet kwalijk nemen dat ik vergeten ben wat hij zei.

Ook op deze zondag kon abouna Georges, omwille van de veiligheid, die enkele kilometers van Qâra naar ons klooser helaas niet afleggen. We hebben Palmzondag dus vooral volgens de Latijnse ritus gevierd. Toch begonnen we met een kleurrijke processie in het atrium en op de grote binnenkoer. Iedereen was origineel verkleed zodat heel het joodse volk vertegenwoordigd werd: farizeeërs, gewone volk en kinderen. Allen met grote takken van de olijven. En maar zingen. En de kinderen eveneens feestelijk uitgedost en zelfs met de baby erbij.De byzantijnse liturgie kent deze dag niets anders dan jubel, lofzang en vreugde. Ze wil de triomfantlijke intocht van Jezus in Jeruzalem gedenken. Wij hebben evenwel in de eucharistie het lijdensverhaal gelezen, volgens Latijnse gewoonte.

Hoewel er op zondag buiten de plechtige eucharistie (en vrij persoonlijk gebed) geen officie voorzien is,  komen we deze avond toch samen voor het plechtige vooravondgebed van het feest van O.L.Vrouw Boodschap, dat in de byzantijnse ritus niet verplaatst wordt omwille van de Goede Week. 25 maart is hét feest van de “Moeder Gods”, gekozen omwille van 25 december. Onder invloed van Constantinopel werd  het feest reeds in de 7^de eeuw over de gehele Kerk verbreid. In het westen wordt dit feest nog bijzonder gevierd in de Ambrosiaanse ritus tijdens de kerstkring op de zogenaamde “zondag van de Menswording”. De Mozarabische ritus plaatste dit feest op 18 december, wat wellicht het oudste mariale feest is van oost en west. In de mooie dienst  van deze avond bidden we tevens voor de massamanifesatie die op dit ogenblik in Parijs bezig is voor het behoud van de fundamenten van het leven. Frankrijk is wakker aan het worden en de echte ziel van het volk openbaart zich. Tevens bidden we voor de “mars voor het leven” die nu ook  in Brussel plaats vindt.

Deze maandag in de Goede Week (25 maart: Maria Boodschap) beginnen we samen met het ‘orthros’ of het morgengebed, dat ruim een uur duurt. Indrukwekkend hierbij is het telkens herhaalde, lang gerekte klagende alleluija en de herhaalde “metanien” (knielen tot met hoofd op de grond). Tot ieders overgrote vreugde verschijnt plots tegen de middag abouna Georges uit Qâra. Hij wilde naar Deir Attieh, maar de weg was afgesloten en besloot het maar te riskeren om de taxi naar hier te sturen. Zo hadden we op dit hoogfeest van Maria Boodschap nog eens een zeer uitgebreide byzantijnse dienst. Bovendien bracht hij ons weer het laatste nieuws over Qâra. Hij is een van de weinige priesters uit het bisdom Homs die zijn kudde niet verlaten heeft en die een hechte geloofsgemeenschap vormt (van ongeveer 250 gelovigen).  Nochtans is Qâra nu dé verzamelplaats van terroristen  vanuit het noorden (Aleppo) en vanuit het zuiden (Damascus) met een grote vertegenwoordiging van de extreem fundamentalistische al Nousra met hun zwarte vlaggen. Qâra blijkt eerder een doorgang van terroristen te zijn en vooral een transit van een massa wapens. Hier is alles aan wapens te vinden wat maar denkbaar is. Terwijl wij gisteren avond beschietingen en ontploffingen gehoord hebben, zoals regelmatig gebeurt, had abouna Georges met zijn parochieanen de aanval zelf gezien. Een helikopter van  het leger had weer een opslagplaats van wapens gevonden en deze beschoten. De priester heeft goede vrienschappelijke contacten met “de oppositie”, met uitzondering natuurlijk van de onberekenbare  al Nousra. Vanaf zeven uur ’s avonds, zo vertelt hij, beginnen al Nousra mannen, gedrogeerd, in het wilde weg te schieten. Helaas kon abouna Georges niet blijven eten maar wilde zo vlug mogelijk weer terug. We hebben de dag afgesloten met het lange avondgebed en na het avondmaal nog geluisterd naar een erg interessante uitleg op casette over  de “Nieuwe Wereldorde”. En zo hebben we toch weer een mooie, rijke, mariale feestdag mogen beleven in ons familiaal gevangenisleven. Alchamdoelilei, God zij dank. De gebeden zullen de volgende dagen steeds intenser en uigebreider worden.

Melden we tussendoor dat ook hier het enthousiasme groot is om de nieuwe paus Franciscus. De hoop op eenheid tussen oost en west groeit  met de dag. En laat ons even zeggen dat er uit Syrie in de eerste eeuwen van de kerkgeschiedenis zes pausen zijn voortgekomen: de hl. Anicetus (155), Johannes V uit Antiochië (685,  stierf in 686),de hl Sergius I ook uit Antiochië (687), Sisinnius (708, stierf 21 dagen later), Constantinus (708), de hl. Gregorius III (731).

De twee figuren van liturgie  van  woensdag in de Goede Week zijn Maria Magdalena en Judas. Maria Magdalena heeft met haar tranen Jezus’voeten gewassen, met haar hoofdharen afgedroogd en Hem met de kostbaarste parfum gezalfd. Deze ene act van echte liefde en berouw was voldoende om vergeving te krijgen voor haar leven vol wanorde en zonden. Deze avond zingen we de vooravonddienst van Witte Donderdag, ruim anderhalf uur, afwisselend, zoals gewoonlijk, met lezingen in het Arabisch en Frans en met de gezangen in het Arabisch. Midden in de kerk heeft de zuster een groot doek met de afbeelding van het Laatste Avondmaal uitgespreid en versierd. In de avondrecreatie wordtnog lang gerepeteerd voor de indrukwekkende gezangen van Witte Donderdag. Vanaf nu tot Pasen zullen we vele uren van de dag in de kerk doorbrengen.

Op Witte donderdag is er een lange dienst ’s morgens en ’s middags. Na het middagmaal volgt een ruime rust. Om 18.00 u uur komen we samen om een tas thee te drinken en het lange komende officie te overlopen. Om 20.00 u wodt de plechtige eucharistie van Witte Donderdag gevierd. We bidden opdat de  Kerk, de wereld en gans de mensheid mogen intreden in de ‘Krankzinnige Liefde’ van een God die in Jezus Christus knielt voor ons om onze voeten te wassen. Er is evenwel in de byzantijnse ritus geen overbrenging van het Allerheiligste Sacrament maar de zegen van het brood, waarna ieder met olie wordt gezalfd, een stuk (lekker, vers gebakken  joods) brood krijgt en indoopt in de wijn. Hierna volgt in stilte de feestelijke maaltijd, opgelisterd mete byzantijnse gezangen. De tafels zijn versierd met kaarsen en linten. Rond 23.00 u begint dan het morgengebed van Goede Vrijdag dat tot na 3. 00 u in de morgen duurt. Hierin komen o.m. de twaalf evangelielezingen voor. Om elf uur werd de elektriciteit afgesloten en hoorden we af en toe ontploffingen. We waren verwittigd dat er bombardementen zouden komen. Om half een houden we in de kerk pauze en komt een zuster rond met een tas warme thee. De wereldgeschiedenis kent vele b elangrijke gebeurtenissene, personen, filosofieën en mythen. Wij vieren evenwelde allesovertreffende gebedurtenis van de historische kruisdood van Jezus van Nazareth, de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Omdat ik nog herstellende ben, ben ik zelf helaas wel  vroeger moeten gaan slapen.

Wat er eigenlijk in Syrië bezig is, kan nu  ieder gewoon burger begrijpen, door rustig het geheel van de gebeurtenissen te overzien en even na te denken. Dit is helaas moeilijker voor  toppolitici die te veel tijd nodig hebben om hun geheime rapporten te lezen, welke moeten aantonen dat het absoluut noodzakelijk is Syrië te overheersen. Daardoor kunnen (willen?) zij het geheel niet meer rustig overzien en er over nadenken. Daarom heb ik een open brief geschreven aan Herman Van Rompuy, mediawerkgroepsyrie heeft hem al bezorgd  en van het secretariaat-generaal een (standaard) antwoord ontvangen waarin ze de ontvangst bevestigen en danken voor de ideeën en suggesties. Graag gedaan. Wie wil meewerken aan de noodzakelijke bewustwording en deze brief ergens wil laten verschijnen, doe maar. Een brede bewustwording kan Syrië nog mee helpen redden.

(publicatie open brief volgt)

29-03-2013 om 08:20 geschreven door Gust Adriaensen